Chapitre |
[9] |
κατορθουμένων
οὐδὲ
προσβλέπουσι,
τοῖς
δὲ
|
σαθροῖς |
ἐπιτίθενται·
κἄν
τι
προσπταῖσαι
συμβῇ, |
[4] |
Ἐπάταξε
Δαβὶδ
ἐν
μυριάσι,
καὶ
|
Σαοὺλ |
ἐν
χιλιάσιν
αὐτοῦ·
διὰ
μίαν |
[4] |
ὠφελείας
βασκαίνεις;
Ὁποῖος
ἦν
ὁ
|
Σαοὺλ, |
ὃς
τῶν
εὐεργεσιῶν
τὰς
ὑπερβολὰς |
[10] |
ὑποδέχῃ
τὴν
ὠφέλειαν;
Ἀλλὰ
δάκνει
|
σε |
ὁ
κρότος
τῶν
ἀκουόντων,
καὶ |
[8] |
θελήματος.
Εἶτα
οὐ
φρίσσεις
ὑπηρέτην
|
σεαυτὸν |
ποιῶν
δαίμονος
ὀλεθρίου,
ἀλλ´
ὑποδέχῃ |
[11] |
εὐσεβείας
παθήμασιν.
Οὕτω
γὰρ
καὶ
|
σεαυτὸν
|
σώσεις,
καὶ
ἐπὶ
μείζοσιν
ἀγαθοῖς |
[11] |
ἀρετῆς,
ὥσπερ
τι
ῥεῦμα,
μετάθες
|
σεαυτοῦ |
τὸ
φιλότιμον.
Μὴ
γὰρ
πάντως |
[9] |
παρ´
ἐκείνοις,
οὐ
λόγου
δύναμις
|
σεμνότητι |
κεκοσμημένη
καὶ
χάρισιν,
οὐκ
ἄλλο |
[8] |
τὸν
ἰὸν,
καὶ
κατὰ
μικρὸν
|
σηπεδόσι |
τὸ
δηχθὲν
ἐπινέμεται·
τοὺς
δὲ |
[1] |
τῷ
κεκτημένῳ.
Ὥσπερ
γὰρ
ἰὸς
|
σίδηρον, |
οὕτως
ὁ
φθόνος
τὴν
ἔχουσαν |
[5] |
τῆς
Αἰγύπτου,
καὶ
διὰ
τὴν
|
σιτοδείαν |
ὑπὸ
τῶν
ἀδελφῶν
αὐτοῦ
πρὸς |
[7] |
ἡ
ἐρυσίβη
ἴδιόν
ἐστι
τοῦ
|
σίτου |
νόσημα,
οὕτως
ὁ
φθόνος
φιλίας |
[10] |
τῷ
τοιούτῳ,
μηδὲ
βουληθῇς
ποτε
|
σιωπῆσαι |
τὸν
τῶν
ἱερῶν
ὑποφήτην,
εἰ |
[7] |
Οὐχὶ
τῷ
Αἰγυπτίῳ
βασκαίνει
ὁ
|
Σκύθης, |
ἀλλὰ
τῷ
ὁμοεθνεῖ
ἕκαστος·
καὶ |
[10] |
γάρ
ἐστι
τὸ
ἀγαθὸν,
καί
|
σοι |
ἐπέμφθη
διὰ
τοῦ
ἀδελφοῦ
τῆς |
[11] |
κόσμου
πραγμάτων.
Οὐ
γὰρ
ἐπὶ
|
σοὶ |
ταῦτα·
ἀλλὰ
δίκαιος
ἔσο,
καὶ |
[7] |
αὐτῷ
προσεγγίσαντα.
Ἐπείπερ
κατὰ
τὸν
|
Σολομῶντος |
λόγον,
Τῷ
ἀνδρὶ
ὁ
ζῆλος |
[10] |
ἔπαινος
ἐκ
τῶν
ἀκουόντων
ἀκολουθεῖ.
|
Σὸν |
γάρ
ἐστι
τὸ
ἀγαθὸν,
καί |
[5] |
Θεοῦ
οἰκονομίας
περιτρέπεται
αὐτοῖς
τὸ
|
σοφόν. |
Δι´
ὧν
γὰρ
ἐνόμιζον
ἐμποδίζειν |
[7] |
διὰ
τοῦ
ἴσου
πάθους
συγκαταβάλλων.
|
~Σοφὸς |
ἄρα
ἦν
ὁ
τῷ
βασκάνῳ |
[10] |
ῥώμην
τοῦ
σώματος,
οὐχ
ὁ
|
σοφὸς |
διὰ
τὴν
τοῦ
λόγου
περιουσίαν. |
[2] |
ἐλεεινὸν
γενέσθαι
τὸν
ζηλωτόν.
Τότε
|
σπένδεται, |
καὶ
φίλος
ἐστὶν,
ὅταν
δακρύοντα |
[4] |
ὑπὸ
τοῦ
αὐτοῦ
ἐν
τῷ
|
σπηλαίῳ, |
τοῦ
μὲν
τὴν
ἀρετὴν
λαμπροτέραν |
[1] |
τὴν
νόσον
ὑποσμύχουσαν
αὐτοῦ
τὰ
|
σπλάγχνα |
καὶ
κατεσθίουσαν.
~Οὐκοῦν
οὔτε
ἰατρὸν |
[9] |
ἐμπόδιον
εὐσεβείας,
ὁδὸς
ἐπὶ
γέενναν,
|
στέρησις |
βασιλείας.
Δῆλοι
δέ
πως
καὶ |
[10] |
κατηγορίᾳ
τοῦ
κακοῦ
τὸν
λόγον
|
στήσομεν; |
Ἀλλὰ
τοῦτο
ὥσπερ
ἥμισύ
τί |
[4] |
εὐεργέτην·
ἔπειτα
σὺν
αὐτῷ
τῷ
|
στρατῷ |
ἐκ
τῶν
πολεμίων
περισωθεὶς,
καὶ |
[11] |
τοῦτο
πρὸς
τὸ
φθονεῖν
ἀφορμή)
|
σὺ |
δὲ
ἐπὶ
τὴν
κτῆσιν
τῆς |
[7] |
κἀν
τούτοις
πάλιν,
ἡλικιώταις
καὶ
|
συγγενέσι |
καὶ
ἀδελφοῖς.
Καὶ
ὅλως,
ὥσπερ |
[6] |
ἑαυτῷ
διὰ
τοῦ
ἴσου
πάθους
|
συγκαταβάλλων. |
~Σοφὸς
ἄρα
ἦν
ὁ
τῷ |
[1] |
γενώμεθα,
καὶ
εὑρεθῶμεν
τῷ
αὐτῷ
|
συγκαταδικαζόμενοι |
κρίματι.
Εἰ
γὰρ
ὁ
τυφωθεὶς |
[9] |
συμπεπτωκυῖα,
(ἡ
ψυχὴ
τῷ
πάθει
|
συγκεχυμένη, |
τὸ
τῆς
ἀληθείας
κριτήριον
ἐπὶ |
[1] |
μὲν,
καὶ
κατηφής
ἐστι,
καὶ
|
συγκέχυται, |
καὶ
ποτνιᾶται,
καὶ
ἀπόλωλεν
ὑπὸ
|
[3] |
νόσον
θεομαχίας
διδάσκαλον,
ἀνδροφονίας
μητέρα,
|
σύγχυσιν |
φύσεως,
οἰκειότητος
ἄγνοιαν,
συμφορὰν
ἀλογωτάτην. |
[11] |
ἀγαθῶν
ἔκπτωσις,
Θεοῦ
ἀλλοτρίωσις,
θεσμῶν
|
σύγχυσις, |
καὶ
ἀνατροπὴ
πάντων
ὁμοῦ
τῶν |
[4] |
ἐπινικίοις
τὸ
δεκαπλάσιον
τῆς
τῶν
|
συμβάντων |
αἰτίας
τῷ
Δαβὶδ
ἀνέθεσαν
αἱ |
[9] |
σαθροῖς
ἐπιτίθενται·
κἄν
τι
προσπταῖσαι
|
συμβῇ, |
οἷα
πολλὰ
τὰ
ἀνθρώπινα,
τοῦτο |
[2] |
οὐχ
ὑπὸ
φιλανθρωπίας,
καὶ
τοῦ
|
συμπαθὴς |
εἶναι,
ἐξαίρων
τῷ
λόγῳ
τὰ |
[9] |
καὶ
ἀλαμπὲς,
παρειὰ
κατηφὴς,
ὁφρὺς
|
συμπεπτωκυῖα, |
(ἡ
ψυχὴ
τῷ
πάθει
συγκεχυμένη, |
[7] |
ποιοῦντας.
Οὐδὲ
γὰρ
ἄλλως
δυνατὸν
|
συμπλακῆναι |
τῷ
φθόνῳ,
μὴ
δι´
οἰκειότητος |
[3] |
μητέρα,
σύγχυσιν
φύσεως,
οἰκειότητος
ἄγνοιαν,
|
συμφορὰν |
ἀλογωτάτην.
~Τί
λυπῇ,
ἄνθρωπε,
μηδὲν |
[1] |
τὸ
πάθος,
ἐρυθριᾷ
δημοσιεῦσαι
τὴν
|
συμφορὰν, |
ὅτι
Βάσκανός
εἰμι
καὶ
πικρὸς, |
[1] |
θέαν
τῶν
ἀλλοτρίων
καλῶν,
ἀλλὰ
|
συμφορὰν |
ποιοῦμαι
τὴν
τῶν
πλησίον
εὐημερίαν. |
[2] |
ἵνα
βαρυτέραν
αὐτῷ
κατασκευάσῃ
τὴν
|
συμφοράν. |
Τὸ
παιδίον
μετὰ
τὸν
θάνατον |
[4] |
δόρατι
διαπεῖραι
τὸν
εὐεργέτην·
ἔπειτα
|
σὺν |
αὐτῷ
τῷ
στρατῷ
ἐκ
τῶν |
[11] |
οὗ
ἡ
δόξα
τῷ
Πατρὶ
|
σὺν |
τῷ
ἁγίῳ
Πνεύματι
εἰς
τοὺς |
[8] |
αὐτῶν
καταβασκαινόμενα,
καὶ
ὅλον
ἀθρόως
|
συναναιρεῖσθαι |
τὸν
ὄγκον,
οἷον
ῥεύματός
τινος |
[2] |
μὲν
οὐ
συνευφραίνεται·
ὀδυρομένῳ
δὲ
|
συνδακρύει. |
Καὶ
τὴν
μεταβολὴν
τοῦ
βίου, |
[7] |
ὁ
τῷ
βασκάνῳ
ἀνδρὶ
μηδὲ
|
συνδειπνεῖν
|
ἐπιτρέπων·
ἀπὸ
τῆς
ἐν
τῷ |
[5] |
ὑπηρέταις
τοῦ
Φαραὼ,
οὐδ´
ἂν
|
συνέβαλε |
τὰ
ὀνείρατα,
ὅθεν
τὴν
ἀρχὴν |
[3] |
ἀδελφὰς
ἀνομίας,
ἃς
καὶ
Παῦλος
|
συνέζευξεν, |
εἰπών·
Μεστοὺς
φθόνου,
φόνου.
Τί |
[2] |
θεάσηται.
Καὶ
εὐθυμοῦντι
μὲν
οὐ
|
συνευφραίνεται· |
ὀδυρομένῳ
δὲ
συνδακρύει.
Καὶ
τὴν
|
[10] |
οὐδὲ
βασκαίνει
ἐκείνοις,
ἀλλ´
ἑαυτῷ
|
συνεύχεται |
τὴν
ἀπόλαυσιν·
λόγου
δὲ
πνευματικοῦ |
[7] |
τοῖς
ἀγνοουμένοις
φθονεῖ,
ἀλλὰ
τοῖς
|
συνηθεστάτοις· |
καὶ
τῶν
συνήθων
τοῖς
γείτοσι |
[5] |
εἰς
δεσμωτήριον,
οὐκ
ἂν
ἐγένετο
|
συνήθης
|
τοῖς
ὑπηρέταις
τοῦ
Φαραὼ,
οὐδ´ |
[7] |
ἀλλὰ
τοῖς
συνηθεστάτοις·
καὶ
τῶν
|
συνήθων |
τοῖς
γείτοσι
καὶ
ὁμοτέχνοις,
καὶ |
[7] |
ἀπὸ
τῆς
ἐν
τῷ
δείπνῳ
|
συνουσίας |
περὶ
πάσης
ὁμοῦ
τῆς
κατὰ |
[6] |
ἀπὸ
καταβολῆς
ἀρξάμενος
κόσμου
μέχρι
|
συντελείας |
αἰῶνος
πάντας
τιτρώσκει
καὶ
καταβάλλει |
[2] |
χαρισάμενος.
Ἐὰν
μέντοι
πολλοὺς
ἴδῃ
|
συντρέχοντας |
τῷ
ἐπαίνῳ,
μεταβαλὼν
πάλιν,
βασκαίνει |
[6] |
μέγιστον
φθόνον,
καὶ
ἐπὶ
μεγίστοις
|
συστάντα, |
ὃς
ἐκ
τῆς
Ἰουδαίων
μανίας |
[4] |
διώξεως
καθεύδων
καταληφθεὶς,
ἕτοιμος
εἰς
|
σφαγὴν |
προκείμενος
τῷ
ἐχθρῷ,
καὶ
πάλιν
|
[5] |
ὄψεις,
ἀντὶ
τίνος
βασκαίνετε
τῷ
|
σφαλλομένῳ; |
Νυνὶ
δὲ
ὑπὸ
τῆς
τοῦ |
[7] |
τοῦ
κακοῦ,
ὅτι
ὅσῳπερ
ἂν
|
σφοδρότερος |
κινηθῇ,
τοσούτῳ
χαλεπώτερός
ἐστι
τῷ
|
[8] |
βλάβην
ἐπιβάλλειν·
ὥστε
τὰ
εὐεκτικὰ
|
σώματα, |
καὶ
ἐκ
τῆς
κατὰ
τὴν |
[10] |
ἄφθονος
εἶναι
τοῖς
δεομένοις,
τῷ
|
σώματι |
δὲ
ὑπηρεσίαν
παρέχειν
τοῖς
ἀσθενοῦσι· |
[10] |
μὴ
δόξαν
τὴν
ἀπανθοῦσαν·
μὴ
|
σώματος |
εὐεξίαν.
Οὐ
γὰρ
ἐν
τοῖς |
[2] |
τὴν
ἔκπτωσιν.
Τὴν
ὥραν
τοῦ
|
σώματος, |
ἢ
τὴν
(ῥώμην
καὶ
τὴν |
[10] |
δυναστείᾳ
μέγα
φρονοῦντα,
καὶ
εὐεξίᾳ
|
σώματος, |
καὶ
καλῶς
μὲν
κεχρημένον
οἷς |
[11] |
τῶν
χρημάτων
περιβολὴ,
καὶ
ὥρα
|
σώματος, |
καὶ
ὄγκος
ἀξιωμάτων,
οὐκ
ἐφ´ |
[10] |
ἰσχυρὸς
διὰ
τὴν
ῥώμην
τοῦ
|
σώματος, |
οὐχ
ὁ
σοφὸς
διὰ
τὴν |
[4] |
ἀγαθοῖς
τισιν
ὄντι,
μηδὲν
τῶν
|
σῶν |
ἐλαττώσαντι;
Ἐὰν
δὲ
δὴ
καὶ |
[11] |
παθήμασιν.
Οὕτω
γὰρ
καὶ
σεαυτὸν
|
σώσεις, |
καὶ
ἐπὶ
μείζοσιν
ἀγαθοῖς
μείζονα |
[6] |
Τίνες
δὲ
ἦσαν
αἱ
θαυματοποιίαι;
|
Σωτηρία |
τῶν
δεομένων·
ἐτρέφοντο
οἱ
πεινῶντες, |
[6] |
τῆς
Ἰουδαίων
μανίας
κατὰ
τοῦ
|
Σωτῆρος |
ἐγένετο.
Διὰ
τί
ἐφθονεῖτο;
Διὰ |
[9] |
τὸν
ἀνδρεῖον,
ἀνάλγητον
δὲ
τὸν
|
σώφρονα· |
τὸν
δίκαιον
ἀπηνῆ·
κακοῦργον
τὸν |
[5] |
εἰς
Αἴγυπτον,
οὐκ
ἂν
διὰ
|
σωφροσύνην |
ταῖς
ἐπιβουλαῖς
τῆς
ἀκολάστου
γυναικὸς |
[11] |
ταῦτα·
ἀλλὰ
δίκαιος
ἔσο,
καὶ
|
σώφρων, |
καὶ
φρόνιμος,
καὶ
ἀνδρεῖος,
καὶ |