Chapitre |
[10] |
βρύουσαν
οὐδεὶς
ἐμφράσσει·
καὶ
ἡλίου
|
λάμποντος |
οὐδεὶς
τὰς
ὄψεις
ἐπικαλύπτει,
οὐδὲ |
[4] |
σπηλαίῳ,
τοῦ
μὲν
τὴν
ἀρετὴν
|
λαμπροτέραν |
ἀπέδειξεν,
ἑαυτοῦ
δὲ
τὴν
πονηρίαν |
[9] |
βάσκανοι
τὰς
μὲν
τοῦ
βίου
|
λαμπρότητας |
καὶ
τὰ
μεγέθη
τῶν
κατορθουμένων |
[1] |
ζηλοῦται;
ἄλλος
πλουτεῖ
καὶ
φιλοτιμεῖται
|
λαμπρῶς |
ἐν
ἐπιδόσεσι
καὶ
κοινωνίᾳ
τῇ |
[1] |
ἂν
εἴποι,
εἰ
τὰ
ἀληθῆ
|
λέγειν |
βούλοιτο.
Ὧν
οὐδὲν
ἐξειπεῖν
αἱρούμενος, |
[9] |
ἀρετὴν
διαβαλεῖν.
Θρασὺν
μὲν
γὰρ
|
λέγουσι |
τὸν
ἀνδρεῖον,
ἀνάλγητον
δὲ
τὸν |
[9] |
τὰ
δυσώδη
φέρονται,
πολλοὺς
μὲν
|
λειμῶνας, |
πολλοὺς
δὲ
ἡδεῖς
καὶ
εὐώδεις
|
[5] |
Οἱ
κύνες
τρεφόμενοι
ἡμεροῦνται·
οἱ
|
λέοντες |
χειροήθεις
γίνονται
θεραπευόμενοι·
οἱ
δὲ |
[6] |
ἀπηλαύνοντο,
καὶ
ὁ
ἐπιτάσσων
ἐπεβουλεύετο·
|
λεπροὶ |
ἐκαθαρίζοντο,
καὶ
χωλοὶ
περιεπάτουν,
κωφοὶ |
[4] |
τελευταῖον
ἐκστρατεύσας
ἐπ´
αὐτὸν
τρισχιλίοις
|
λογάσι, |
τὰς
ἐρημίας
διηρευνᾶτο.
Εἰ
δὲ |
[10] |
ἀγαθῶν.
Ὅλως
δὲ,
ὑπερκύψας
τῷ
|
λογισμῷ |
τὰ
ἀνθρώπινα,
καὶ
πρὸς
τὸ |
[10] |
τετίμηται,
καὶ
ἐξηγητής
ἐστιν
ἱερῶν
|
λογίων· |
μὴ
φθονήσῃς
τῷ
τοιούτῳ,
μηδὲ
|
[8] |
Ἐγὼ
δὲ
τοῦτον
μὲν
τὸν
|
λόγον |
ἀποπέμπομαι,
ὡς
δημώδη
καὶ
τῇ |
[10] |
δὴ
ταῦτα
κατὰ
τὸν
ὀρθὸν
|
λόγον |
μεταχειρίζοιτο·
ὡς
τῇ
μὲν
τῶν |
[10] |
τῇ
κατηγορίᾳ
τοῦ
κακοῦ
τὸν
|
λόγον |
στήσομεν;
Ἀλλὰ
τοῦτο
ὥσπερ
ἥμισύ |
[10] |
καλῶς
καὶ
κατὰ
τὸν
ὀρθὸν
|
λόγον |
τὰ
παρόντα
μεταχειρίζεται,
καὶ
οἰκονόμος |
[7] |
προσεγγίσαντα.
Ἐπείπερ
κατὰ
τὸν
Σολομῶντος
|
λόγον, |
Τῷ
ἀνδρὶ
ὁ
ζῆλος
παρὰ |
[10] |
ἀλλ´
ἑαυτῷ
συνεύχεται
τὴν
ἀπόλαυσιν·
|
λόγου |
δὲ
πνευματικοῦ
ἐν
Ἐκκλησίᾳ
βρύοντος, |
[9] |
ἀρετὴν
ἐπαινετὴ
παρ´
ἐκείνοις,
οὐ
|
λόγου |
δύναμις
σεμνότητι
κεκοσμημένη
καὶ
χάρισιν, |
[10] |
ὁ
σοφὸς
διὰ
τὴν
τοῦ
|
λόγου |
περιουσίαν.
Ὄργανα
γάρ
ἐστι
ταῦτα |
[6] |
αὐτὸν
ἐλθόντων
προσεκυνήθη.
~Μετάβα
τῷ
|
λόγῳ |
ἐπὶ
τὸν
μέγιστον
φθόνον,
καὶ |
[10] |
Πάλιν
φρονήσει
τις
διαφέρει,
καὶ
|
λόγῳ |
Θεοῦ
τετίμηται,
καὶ
ἐξηγητής
ἐστιν
|
[2] |
τοῦ
συμπαθὴς
εἶναι,
ἐξαίρων
τῷ
|
λόγῳ |
τὰ
πρότερα,
ἀλλ´
ἵνα
βαρυτέραν |
[1] |
ὑπερέχει;
ἐπὶ
φρονήσει
καὶ
δυνάμει
|
λόγων |
ἀποβλέπεται
καὶ
ζηλοῦται;
ἄλλος
πλουτεῖ |
[10] |
τοῖς
ἀσθενοῦσι·
πᾶσαν
δὲ
τὴν
|
λοιπὴν |
περιουσίαν
οὐ
μᾶλλον
ἑαυτοῦ
νομίζειν, |
[8] |
τῶν
φθονερῶν
ὀφθαλμῶν
ἀποῤῥέοντος,
καὶ
|
λυμαινομένου |
καὶ
διαφθείροντος.
Ἐγὼ
δὲ
τοῦτον
|
[6] |
πάντας
τιτρώσκει
καὶ
καταβάλλει
ὁ
|
λυμεὼν |
τῆς
ζωῆς
ἡμῶν
διάβολος,
ὁ |
[3] |
ταύτης
ὀλεθριώτερον;
Φθορὰ
τῆς
ζωῆς,
|
λύμη |
τῆς
φύσεως,
ἔχθρα
τῶν
παρὰ
|
[7] |
καλά;
Ἑαυτὸν
μέντοι
προσανάλωσε
ταῖς
|
λύπαις |
κατατηκόμενος.
~Ἤδη
δὲ
καὶ
τῶν |
[4] |
οἰκειότητος
ἄγνοιαν,
συμφορὰν
ἀλογωτάτην.
~Τί
|
λυπῇ, |
ἄνθρωπε,
μηδὲν
δεινὸν
πεπονθώς;
τί |
[1] |
ὠδίνουσαν
αὐτὸν
ψυχὴν
πέφυκε
δαπανᾷν.
|
Λύπη |
γάρ
ἐστι
τῆς
τοῦ
πλησίον |
[7] |
γίνονται
τοῦ
βασκάνου.
Τίς
γὰρ
|
λυπούμενος |
ἠλάττωσέ
ποτε
τὰ
τοῦ
πλησίον
|
[7] |
τὰ
τοῦ
φθόνου
κινήματα,
οὐδὲν
|
λυποῦντα |
τὸν
βασκαινόμενον,
αὐτοῦ
πληγαὶ
γίνονται |
[1] |
ψυχαῖς
ἀνθρώπων
ἐμφύεται·
ὃς,
ἐλάχιστα
|
λυπῶν |
τοὺς
ἔξωθεν,
πρῶτον
κακὸν
καὶ |