HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Sur l'envie

Liste des contextes (ordre alphabétique)

κ = 94 formes différentes pour 263 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[7]   τοῦ πυρὸς ἀποτίθεσθαι, οὕτω (χρὴ, καθ´ ὅσον οἷόν τε, τῆς τῶν

[11]   πάντων ἀπὸ τῆς βασκανίας μὴ καθαρευούσῃ, ἀμήχανον. Οὐχ ὁρᾷς ἡλίκον κακὸν

[3]   καὶ ἀνεῖλε τὸν τιμηθέντα, ἵνα καθάψηται τοῦ τιμήσαντος. Πρὸς γὰρ τὴν

[4]   αὐτὸν τὸν καιρὸν τῆς διώξεως καθεύδων καταληφθεὶς, ἕτοιμος εἰς σφαγὴν προκείμενος

[1]   Περὶ φθόνου. ~(Ἀγαθὸς ὁ Θεὸς, καὶ ἀγαθῶν τοῖς ἀξίοις παρεκτικός· πονηρὸς

[10]   πρὸς ἰδίαν ἀπόλαυσιν θησαυρίζει, ἐπαινεῖσθαι καὶ ἀγαπᾶσθαι δίκαιός ἐστι διὰ τὸ

[7]   τούτοις πάλιν, ἡλικιώταις καὶ συγγενέσι καὶ ἀδελφοῖς. Καὶ ὅλως, ὥσπερ ἡ

[9]   ἡδεῖς καὶ εὐώδεις τόπους ὑπεριπτάμενοι· καὶ αἱ μυῖαι τὸ μὲν ὑγιαῖνον

[9]   οἱ φθονοῦντες. Ὄμμα τούτοις ξηρὸν καὶ ἀλαμπὲς, παρειὰ κατηφὴς, ὁφρὺς συμπεπτωκυῖα,

[10]   ἀγαθὸν, ἀλλ´ ἐπὶ αἰωνίων ἀγαθῶν καὶ ἀληθινῶν μετουσίαν κεκλήμεθα. Ὥστε ὁ

[11]   ἔκπτωσις, Θεοῦ ἀλλοτρίωσις, θεσμῶν σύγχυσις, καὶ ἀνατροπὴ πάντων ὁμοῦ τῶν κατὰ

[11]   ἔσο, καὶ σώφρων, καὶ φρόνιμος, καὶ ἀνδρεῖος, καὶ ὑπομονητικὸς ἐν τοῖς

[3]   τιμὴν, καὶ ἐξεκαύθη πρὸς ζῆλον, καὶ ἀνεῖλε τὸν τιμηθέντα, ἵνα καθάψηται

[5]   ἂν μειζόνων τύχῃ, μειζόνως ἀγανακτεῖ καὶ ἀνιᾶται, καὶ δυσχεραίνει. Πλεῖον γὰρ

[7]   βιαίως φερόμενα, ἐπειδὰν καρτερῷ τινι καὶ ἀντιτύπῳ προσπέσῃ, ἐπὶ τὸν προέμενον

[9]   πολλὰ τὰ ἀνθρώπινα, τοῦτο δημοσιεύουσι, καὶ ἀπὸ τούτων τοὺς ἄνδρας γνωρίζειν

[1]   ἐστι, καὶ συγκέχυται, καὶ ποτνιᾶται, καὶ ἀπόλωλεν ὑπὸ τοῦ κακοῦ. Ἐρωτώμενος

[11]   ὁρᾷς ἡλίκον κακὸν ἡ ὑπόκρισις; Καὶ αὕτη καρπός ἐστι τοῦ φθόνου.

[9]   στέρησις βασιλείας. Δῆλοι δέ πως καὶ αὐτῷ τῷ προσώπῳ τυγχάνουσιν οἱ

[8]   ἐχθρὸς δὲ Θεοῦ τοῦ ἀγαθοῦ καὶ ἀφθόνου; ~Φύγωμεν κακὸν ἀφόρητον. Ὄφεώς

[11]   ~Εἰ δὲ πάντως δόξης ἐπιθυμεῖς, καὶ βούλει τῶν πολλῶν ὑπερφαίνεσθαι, καὶ

[7]   ζῆλος παρὰ τοῦ ἑταίρου αὐτοῦ. Καὶ γὰρ οὕτως ἔχει. Οὐχὶ τῷ

[10]   ἄν τι δέοις τῶν φθαρτῶν καὶ γηΐνων μακαριστὸν κρῖναι καὶ ζηλωτόν.

[4]   ἐστρατολόγει, καὶ πάλιν ἐδίωκεν· ἕως, καὶ δεύτερον ἁλοὺς ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ

[8]   τοὺς δὲ φθονερούς τινες οἴονται καὶ δι´ ὀφθαλμῶν μόνων τὴν βλάβην

[5]   τὴν ἀρχὴν ἐδέξατο τῆς Αἰγύπτου, καὶ διὰ τὴν σιτοδείαν ὑπὸ τῶν

[11]   καὶ βούλει τῶν πολλῶν ὑπερφαίνεσθαι, καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἀνέχῃ δεύτερος

[11]   καὶ μεῖζον ἀγαθὸν ἡ ἀρετὴ καὶ διαρκέστερον, καὶ ὁμολογουμένην παρὰ πάντων

[8]   φθονερῶν ὀφθαλμῶν ἀποῤῥέοντος, καὶ λυμαινομένου καὶ διαφθείροντος. Ἐγὼ δὲ τοῦτον μὲν

[1]   τῶν πολλῶν ὑπερέχει; ἐπὶ φρονήσει καὶ δυνάμει λόγων ἀποβλέπεται καὶ ζηλοῦται;

[10]   τὸν δὲ ὑπερανθοῦντα τῷ πλούτῳ, καὶ δυναστείᾳ μέγα φρονοῦντα, καὶ εὐεξίᾳ

[11]   μὲν γὰρ ἀρετὴ ἐφ´ ἡμῖν, καὶ δυνατὴ κτηθῆναι τῷ φιλοπόνῳ· ἡ

[5]   τύχῃ, μειζόνως ἀγανακτεῖ καὶ ἀνιᾶται, καὶ δυσχεραίνει. Πλεῖον γὰρ ἄχθεται τῇ

[10]   ἄρα τῇ περιουσίᾳ τῆς πονηρίας καὶ ἑαυτῷ βασκαίνοι τῶν ἀγαθῶν. Ὅλως

[10]   σε ὁ κρότος τῶν ἀκουόντων, καὶ ἐβουλήθης ἂν μήτε τὸν ὠφελούμενον

[9]   χεῖρον παρατροπαῖς τὸ ἐπαινετὸν διαπτύσαι, καὶ ἐκ τῆς γείτονος κακίας τὴν

[8]   ἐπιβάλλειν· ὥστε τὰ εὐεκτικὰ σώματα, καὶ ἐκ τῆς κατὰ τὴν ἡλικίαν

[6]   παρέδωκαν τὸν τὴν ζωὴν χαρισάμενον, καὶ ἐμαστίγουν τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ἀνθρώπων,

[7]   Σκύθης, ἀλλὰ τῷ ὁμοεθνεῖ ἕκαστος· καὶ ἐν τῷ ὁμοεθνεῖ μέντοι οὐ

[6]   διεξῆλθε τὰ τοῦ φθόνου κακά. Καὶ ἑνὶ τούτῳ ὅπλῳ ἀπὸ καταβολῆς

[4]   ὑπάρξασαν μαρτυρίαν, πρῶτον αὐτόχειρ γενέσθαι, καὶ ἐξ ἐνέδρας ἀνελεῖν ἐπεχείρησεν· εἶτα

[2]   εὐεξίαν μετὰ τὰς νόσους ἐπαινεῖ καὶ ἐξαίρει. Καὶ ὅλως, ἐχθρὸς μέν

[3]   Εἶδε τὴν παρὰ Θεοῦ τιμὴν, καὶ ἐξεκαύθη πρὸς ζῆλον, καὶ ἀνεῖλε

[10]   διαφέρει, καὶ λόγῳ Θεοῦ τετίμηται, καὶ ἐξηγητής ἐστιν ἱερῶν λογίων· μὴ

[10]   καὶ πρὸς τὸ ὄντως καλὸν καὶ ἐπαινετὸν ἀπιδὼν, πολλοῦ ἄν τι

[10]   τοῦ Πνεύματος χάριτι ἀποδοχή τις καὶ ἔπαινος ἐκ τῶν ἀκουόντων ἀκολουθεῖ.

[6]   λόγῳ ἐπὶ τὸν μέγιστον φθόνον, καὶ ἐπὶ μεγίστοις συστάντα, ὃς ἐκ

[11]   Οὕτω γὰρ καὶ σεαυτὸν σώσεις, καὶ ἐπὶ μείζοσιν ἀγαθοῖς μείζονα ἕξεις

[1]   ὅτι Βάσκανός εἰμι καὶ πικρὸς, καὶ ἐπιτρίβει με τὰ τοῦ φίλου

[10]   πλούτῳ, καὶ δυναστείᾳ μέγα φρονοῦντα, καὶ εὐεξίᾳ σώματος, καὶ καλῶς μὲν

[4]   σῶν ἐλαττώσαντι; Ἐὰν δὲ δὴ καὶ εὐεργετούμενος ἀγανακτῇς, οὐκ ἄντικρυς τῆς

[2]   δακρύοντα ἴδῃ, ὅταν πενθοῦντα θεάσηται. Καὶ εὐθυμοῦντι μὲν οὐ συνευφραίνεται· ὀδυρομένῳ

[1]   τῶν ἔργων τοῦ ἀντικειμένου γενώμεθα, καὶ εὑρεθῶμεν τῷ αὐτῷ συγκαταδικαζόμενοι κρίματι.

[9]   μὲν λειμῶνας, πολλοὺς δὲ ἡδεῖς καὶ εὐώδεις τόπους ὑπεριπτάμενοι· καὶ αἱ

[1]   φρονήσει καὶ δυνάμει λόγων ἀποβλέπεται καὶ ζηλοῦται; ἄλλος πλουτεῖ καὶ φιλοτιμεῖται

[10]   φθαρτῶν καὶ γηΐνων μακαριστὸν κρῖναι καὶ ζηλωτόν. Οὕτω δὲ ἔχοντι, καὶ

[10]   πηγὴν μὲν βρύουσαν οὐδεὶς ἐμφράσσει· καὶ ἡλίου λάμποντος οὐδεὶς τὰς ὄψεις

[6]   ὁ καταπεσὼν διὰ τοῦ φθόνου, καὶ ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ τοῦ ἴσου

[11]   τοῖς ἀφυλάκτοις γίνονται. Εἰ τοίνυν καὶ θάνατος ἡμῖν ἐκεῖθεν ὥσπερ ἐκ

[5]   ὁ φθόνος τῶν ἀδελφῶν; Ἔνθα καὶ θαυμάσαι ἄξιον τὴν ἀλογίαν τῆς

[4]   μὲν γὰρ, τῇ παναρμονίῳ ἐκείνῃ καὶ θείᾳ μουσικῇ τῆς μανίας ἀπαλλαγεὶς,

[3]   Οὐχ ὁ φθόνος; δι´ οὗ καὶ θεομάχος φανερῶς ἀπηλέγχθη, ἀχθόμενος μὲν

[1]   ἀξίοις παρεκτικός· πονηρὸς ὁ διάβολος, καὶ κακίας παντοίας δημιουργός. Καὶ ὥσπερ

[5]   αἱ εὐποιίαι· (τὸν βάσκανον δὲ καὶ κακοήθη τὸ καλῶς παθεῖν πλέον

[10]   μέγα φρονοῦντα, καὶ εὐεξίᾳ σώματος, καὶ καλῶς μὲν κεχρημένον οἷς ἔχει,

[10]   δὲ πνευματικοῦ ἐν Ἐκκλησίᾳ βρύοντος, καὶ καρδίας εὐσεβοῦς ἐκ τῶν χαρισμάτων

[8]   διὰ πληγῆς ἐνίησι τὸν ἰὸν, καὶ κατὰ μικρὸν σηπεδόσι τὸ δηχθὲν

[10]   ἑαυτὸν κατατιτρώσκων· εἰ (δὲ καλῶς καὶ κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον τὰ

[6]   μέχρι συντελείας αἰῶνος πάντας τιτρώσκει καὶ καταβάλλει ὁ λυμεὼν τῆς ζωῆς

[6]   ἐμαστίγουν τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ἀνθρώπων, καὶ κατεδίκαζον τὸν κριτὴν τοῦ κόσμου.

[1]   νόσον ὑποσμύχουσαν αὐτοῦ τὰ σπλάγχνα καὶ κατεσθίουσαν. ~Οὐκοῦν οὔτε ἰατρὸν τῆς

[1]   αὐτὴν δύναται· ἀλλὰ κύπτει μὲν, καὶ κατηφής ἐστι, καὶ συγκέχυται, καὶ

[1]   καὶ φιλοτιμεῖται λαμπρῶς ἐν ἐπιδόσεσι καὶ κοινωνίᾳ τῇ πρὸς τοὺς ἐνδεεῖς,

[10]   δίκαιός ἐστι διὰ τὸ φιλάδελφον καὶ κοινωνικὸν τοῦ τρόπου. Πάλιν φρονήσει

[10]   τρόπου. Πάλιν φρονήσει τις διαφέρει, καὶ λόγῳ Θεοῦ τετίμηται, καὶ ἐξηγητής

[8]   ἐκ τῶν φθονερῶν ὀφθαλμῶν ἀποῤῥέοντος, καὶ λυμαινομένου καὶ διαφθείροντος. Ἐγὼ δὲ

[11]   ἀπό τε τῶν ἄλλων παθῶν καὶ μάλιστα δὴ πάντων ἀπὸ τῆς

[11]   οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Εἰ τοίνυν καὶ μεῖζον ἀγαθὸν ἡ ἀρετὴ καὶ

[11]   βίον καλῶν· πεισθῶμεν τῷ Ἀποστόλῳ, καὶ Μὴ γενώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι,

[10]   καὶ ζηλωτόν. Οὕτω δὲ ἔχοντι, καὶ μὴ ὡς ἐπὶ μεγάλοις ἐκπεπληγμένῳ

[2]   παιδίον μετὰ τὸν θάνατον ἐπαινεῖ, καὶ μυρίοις ἐγκωμίοις ἀποσεμνύνει, ὡς μὲν

[6]   ὁ ζωοποιῶν ἐβασκαίνετο· δαίμονες ἀπηλαύνοντο, καὶ ὁ ἐπιτάσσων ἐπεβουλεύετο· λεπροὶ ἐκαθαρίζοντο,

[6]   κωφοὶ ἤκουον, καὶ τυφλοὶ ἀνέβλεπον, καὶ ὁ εὐεργέτης ἐφυγαδεύετο. Καὶ τὸ

[6]   τρέφων ἐπολεμεῖτο· ἠγείροντο οἱ νεκροὶ, καὶ ὁ ζωοποιῶν ἐβασκαίνετο· δαίμονες ἀπηλαύνοντο,

[11]   χρηστοὶ, εὔσπλαγχνοι, χαριζόμενοι ἑαυτοῖς, ὡς καὶ ὁ Θεὸς ἐχαρίσατο ἡμῖν, ἐν

[3]   Τὰ αὐτὰ δὲ ταῦτα ποιῶν καὶ ὁ Κάϊν δείκνυται, ὁ πρῶτος

[6]   τῶν δεομένων· ἐτρέφοντο οἱ πεινῶντες, καὶ ὁ τρέφων ἐπολεμεῖτο· ἠγείροντο οἱ

[1]   αὐτὰς γαστέρα διεσθιούσας ἀπογεννᾶσθαι, οὕτω καὶ ὁ φθόνος τὴν ὠδίνουσαν αὐτὸν

[11]   χρημάτων περιβολὴ, καὶ ὥρα σώματος, καὶ ὄγκος ἀξιωμάτων, οὐκ ἐφ´ ἡμῖν.

[1]   λυπῶν τοὺς ἔξωθεν, πρῶτον κακὸν καὶ (οἰκεῖόν ἐστι τῷ κεκτημένῳ. Ὥσπερ

[10]   ὀρθὸν λόγον τὰ παρόντα μεταχειρίζεται, καὶ οἰκονόμος ἐστὶ τῶν παρὰ Θεοῦ,

[8]   ὑπερανθήσαντα, τήκεσθαι παρ´ αὐτῶν καταβασκαινόμενα, καὶ ὅλον ἀθρόως συναναιρεῖσθαι τὸν ὄγκον,

[2]   τὰς νόσους ἐπαινεῖ καὶ ἐξαίρει. Καὶ ὅλως, ἐχθρὸς μέν ἐστι τῶν

[9]   ἄσωτον· πάλιν τὸν οἰκονομικὸν φειδωλόν. Καὶ ὅλως, πάντα τὰ τῆς ἀρετῆς

[7]   ἡλικιώταις καὶ συγγενέσι καὶ ἀδελφοῖς. Καὶ ὅλως, ὥσπερ ἡ ἐρυσίβη ἴδιόν

[11]   ἀγαθὸν ἡ ἀρετὴ καὶ διαρκέστερον, καὶ ὁμολογουμένην παρὰ πάντων ἔχουσα τὴν

[7]   καὶ τῶν συνήθων τοῖς γείτοσι καὶ ὁμοτέχνοις, καὶ τοῖς ἄλλως οἰκείοις·

[5]   τὸ καλῶς παθεῖν πλέον προσερεθίζει· καὶ ὅσῳπερ ἂν μειζόνων τύχῃ, μειζόνως

[1]   τοῦ ἀδελφοῦ τὴν εὐθυμίαν ὀδύρομαι, καὶ οὐ φέρω τὴν θέαν τῶν

[10]   οὐ μᾶλλον ἑαυτοῦ νομίζειν, ἢ καὶ οὑτινοσοῦν τῶν ἐπιδεομένων· τὸν δὲ

[4]   ἐκάμφθη· ἀλλὰ καὶ πάλιν ἐστρατολόγει, καὶ πάλιν ἐδίωκεν· ἕως, καὶ δεύτερον

[4]   ταύτης τῆς εὐεργεσίας ἐκάμφθη· ἀλλὰ καὶ πάλιν ἐστρατολόγει, καὶ πάλιν ἐδίωκεν·

[4]   εἰς σφαγὴν προκείμενος τῷ ἐχθρῷ, καὶ πάλιν περισωθεὶς ὑπὸ τοῦ δικαίου,

[3]   διδαχθεὶς, τὰς ἀδελφὰς ἀνομίας, ἃς καὶ Παῦλος συνέζευξεν, εἰπών· Μεστοὺς φθόνου,

[9]   οὐκ ἄλλο τι τῶν ζηλωτῶν καὶ περιβλέπτων οὐδέν. Ὥσπερ δὲ οἱ

[10]   μὲν κεχρημένον οἷς ἔχει, ἀγαπᾷν καὶ περιέπειν, ὡς κοινὰ τὰ τοῦ

[1]   τὴν συμφορὰν, ὅτι Βάσκανός εἰμι καὶ πικρὸς, καὶ ἐπιτρίβει με τὰ

[1]   κοινωνίᾳ τῇ πρὸς τοὺς ἐνδεεῖς, καὶ πολὺς αὐτῷ παρὰ τῶν εὐεργετουμένων

[1]   καὶ κατηφής ἐστι, καὶ συγκέχυται, καὶ ποτνιᾶται, καὶ ἀπόλωλεν ὑπὸ τοῦ

[10]   ἐστιν ἐκ πλείονος τῆς παρασκευῆς καὶ πραγματείας ἀπόλλυσθαι. Εἰ μὲν γὰρ

[10]   ὑπερκύψας τῷ λογισμῷ τὰ ἀνθρώπινα, καὶ πρὸς τὸ ὄντως καλὸν καὶ

[1]   ταῦτα πάντα τροφὴ τῆς νόσου, καὶ προσθήκη τῆς ἀλγηδόνος ἐστὶ τῷ

[4]   χορεύουσαι· Ἐπάταξε Δαβὶδ ἐν μυριάσι, καὶ Σαοὺλ ἐν χιλιάσιν αὐτοῦ· διὰ

[11]   ὑπὲρ εὐσεβείας παθήμασιν. Οὕτω γὰρ καὶ σεαυτὸν σώσεις, καὶ ἐπὶ μείζοσιν

[10]   Σὸν γάρ ἐστι τὸ ἀγαθὸν, καί σοι ἐπέμφθη διὰ τοῦ ἀδελφοῦ

[7]   οἰκείοις· κἀν τούτοις πάλιν, ἡλικιώταις καὶ συγγενέσι καὶ ἀδελφοῖς. Καὶ ὅλως,

[1]   κύπτει μὲν, καὶ κατηφής ἐστι, καὶ συγκέχυται, καὶ ποτνιᾶται, καὶ ἀπόλωλεν

[11]   σοὶ ταῦτα· ἀλλὰ δίκαιος ἔσο, καὶ σώφρων, καὶ φρόνιμος, καὶ ἀνδρεῖος,

[9]   τὰς μὲν τοῦ βίου λαμπρότητας καὶ τὰ μεγέθη τῶν κατορθουμένων οὐδὲ

[7]   ἐπὶ τὸν προέμενον ἐπανέρχεται· οὕτω καὶ τὰ τοῦ φθόνου κινήματα, οὐδὲν

[8]   τὸν λόγον ἀποπέμπομαι, ὡς δημώδη καὶ τῇ γυναικωνίτιδι παρεισαχθέντα ὑπὸ γραϊδίων·

[4]   αὐτοῦ· διὰ μίαν ταύτην φωνὴν, καὶ τὴν ἐξ αὐτῆς τῆς ἀληθείας

[2]   τοῦ σώματος, ἢ τὴν (ῥώμην καὶ τὴν εὐεξίαν μετὰ τὰς νόσους

[2]   οὐ συνευφραίνεται· ὀδυρομένῳ δὲ συνδακρύει. Καὶ τὴν μεταβολὴν τοῦ βίου, ἐξ

[4]   στρατῷ ἐκ τῶν πολεμίων περισωθεὶς, καὶ τῆς ἐπὶ τῷ Γολιὰθ αἰσχύνης

[6]   ἀνέβλεπον, καὶ ὁ εὐεργέτης ἐφυγαδεύετο. Καὶ τὸ τελευταῖον θανάτῳ παρέδωκαν τὸν

[1]   μέσην αὐτοῦ τύπτοντα τὴν καρδίαν. Καὶ τὸ χαλεπὸν τῆς νόσου, ὅτι

[7]   συνήθων τοῖς γείτοσι καὶ ὁμοτέχνοις, καὶ τοῖς ἄλλως οἰκείοις· κἀν τούτοις

[8]   τὸ ἴδιον ἀποκέχρηνται βούλημα· ὥστε καὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς τῶν βασκάνων εἰς

[9]   δίκαιον ἀπηνῆ· κακοῦργον τὸν φρόνιμον. Καὶ τὸν μεγαλοπρεπῆ μὲν ὡς βάναυσον

[1]   με τὰ τοῦ φίλου καλὰ, καὶ τοῦ ἀδελφοῦ τὴν εὐθυμίαν ὀδύρομαι,

[2]   μεταπέπτωκε, κατοικτίζεται, οὐχ ὑπὸ φιλανθρωπίας, καὶ τοῦ συμπαθὴς εἶναι, ἐξαίρων τῷ

[11]   (εἶναι (ἔστι γὰρ οὖν δὴ καὶ τοῦτο πρὸς τὸ φθονεῖν ἀφορμή)

[1]   ὁ ἔπαινος; ταῦτα πάντα πληγαὶ καὶ τραύματα, μέσην αὐτοῦ τύπτοντα τὴν

[6]   καὶ χωλοὶ περιεπάτουν, κωφοὶ ἤκουον, καὶ τυφλοὶ ἀνέβλεπον, καὶ ὁ εὐεργέτης

[8]   ταῖς λύπαις κατατηκόμενος. ~Ἤδη δὲ καὶ τῶν ἰοβόλων αὐτῶν ὀλεθριώτεροι εἶναι

[7]   ἀγνοουμένοις φθονεῖ, ἀλλὰ τοῖς συνηθεστάτοις· καὶ τῶν συνήθων τοῖς γείτοσι καὶ

[11]   σώφρων, καὶ φρόνιμος, καὶ ἀνδρεῖος, καὶ ὑπομονητικὸς ἐν τοῖς ὑπὲρ εὐσεβείας

[3]   ὁ πρῶτος μαθητὴς τοῦ διαβόλου, καὶ φθόνον καὶ φόνον παρ´ αὐτοῦ

[2]   γενέσθαι τὸν ζηλωτόν. Τότε σπένδεται, καὶ φίλος ἐστὶν, ὅταν δακρύοντα ἴδῃ,

[1]   ἀποβλέπεται καὶ ζηλοῦται; ἄλλος πλουτεῖ καὶ φιλοτιμεῖται λαμπρῶς ἐν ἐπιδόσεσι καὶ

[3]   μαθητὴς τοῦ διαβόλου, καὶ φθόνον καὶ φόνον παρ´ αὐτοῦ διδαχθεὶς, τὰς

[11]   ἀλλὰ δίκαιος ἔσο, καὶ σώφρων, καὶ φρόνιμος, καὶ ἀνδρεῖος, καὶ ὑπομονητικὸς

[9]   οὐ λόγου δύναμις σεμνότητι κεκοσμημένη καὶ χάρισιν, οὐκ ἄλλο τι τῶν

[6]   ὁ ἐπιτάσσων ἐπεβουλεύετο· λεπροὶ ἐκαθαρίζοντο, καὶ χωλοὶ περιεπάτουν, κωφοὶ ἤκουον, καὶ

[11]   ἡ δὲ τῶν χρημάτων περιβολὴ, καὶ ὥρα σώματος, καὶ ὄγκος ἀξιωμάτων,

[1]   διάβολος, καὶ κακίας παντοίας δημιουργός. Καὶ ὥσπερ ἕπεται τῷ ἀγαθῷ ἡ

[3]   δὲ ταῦτα ποιῶν καὶ ὁ Κάϊν δείκνυται, ὁ πρῶτος μαθητὴς τοῦ

[4]   Ὅς γε παρ´ αὐτὸν τὸν καιρὸν τῆς διώξεως καθεύδων καταληφθεὶς, ἕτοιμος

[5]   οὐκ ἄν ποτε δούλου προσκυνηθέντος. Καίτοι εἰ μὲν ἀληθῆ τὰ ἐνύπνια,

[2]   ἐξευρεῖν δύναται τοῦ πάθους ἀλεξητήριον, καίτοι πλήρεις αἱ Γραφαὶ τῶν ἰαμάτων

[6]   πάντων διεξῆλθε τὰ τοῦ φθόνου κακά. Καὶ ἑνὶ τούτῳ ὅπλῳ ἀπὸ

[9]   αὐτοῖς ὀνόματος ἐκ τῆς ἀντικειμένης κακίας μετενεχθέντος. ~Τί οὖν; ἐν τῇ

[1]   παρεκτικός· πονηρὸς ὁ διάβολος, καὶ κακίας παντοίας δημιουργός. Καὶ ὥσπερ ἕπεται

[9]   διαπτύσαι, καὶ ἐκ τῆς γείτονος κακίας τὴν ἀρετὴν διαβαλεῖν. Θρασὺν μὲν

[5]   εὐποιίαι· (τὸν βάσκανον δὲ καὶ κακοήθη τὸ καλῶς παθεῖν πλέον προσερεθίζει·

[11]   πέτρας, αἳ, βραχεῖ ὕδατι καλυπτόμεναι, κακὸν ἀπροόρατον τοῖς ἀφυλάκτοις γίνονται. Εἰ

[9]   τοῦ ἀγαθοῦ καὶ ἀφθόνου; ~Φύγωμεν κακὸν ἀφόρητον. Ὄφεώς ἐστι δίδαγμα, δαιμόνων

[8]   ποιῶν δαίμονος ὀλεθρίου, ἀλλ´ ὑποδέχῃ κακὸν, δι´ οὗ ἐχθρὸς μὲν γενήσῃ

[11]   καθαρευούσῃ, ἀμήχανον. Οὐχ ὁρᾷς ἡλίκον κακὸν ἡ ὑπόκρισις; Καὶ αὕτη καρπός

[1]   ἐλάχιστα λυπῶν τοὺς ἔξωθεν, πρῶτον κακὸν καὶ (οἰκεῖόν ἐστι τῷ κεκτημένῳ.

[10]   εἰ μείζονας ἔχει πρὸς τὸ κακὸς εἶναι τὰς ἀφορμάς. Τοῦτο γάρ

[1]   ποτνιᾶται, καὶ ἀπόλωλεν ὑπὸ τοῦ κακοῦ. Ἐρωτώμενος δὲ τὸ πάθος, ἐρυθριᾷ

[7]   μὴν κἂν ἐπαινέσειέ τις τοῦ κακοῦ, ὅτι ὅσῳπερ ἂν σφοδρότερος κινηθῇ,

[2]   τούτων· ἀλλὰ μίαν ἀναμένει τοῦ κακοῦ ῥᾳστώνην, εἴ πού τινα ἴδοι

[10]   ὥστε ἀξίαν ἐμποιῆσαι αὐτῷ τοῦ κακοῦ τὴν φροντίδα, οὐκ ἄχρηστον· τὸ

[10]   οὖν; ἐν τῇ κατηγορίᾳ τοῦ κακοῦ τὸν λόγον στήσομεν; Ἀλλὰ τοῦτο

[9]   τὸν σώφρονα· τὸν δίκαιον ἀπηνῆ· κακοῦργον τὸν φρόνιμον. Καὶ τὸν μεγαλοπρεπῆ

[10]   τὸ μακάριον. Ὁ μὲν οὖν κακῶς αὐτοῖς κεχρημένος, ἐλεεινὸς, ὡς ὁ

[7]   ἠλάττωσέ ποτε τὰ τοῦ πλησίον καλά; Ἑαυτὸν μέντοι προσανάλωσε ταῖς λύπαις

[1]   ἐπιτρίβει με τὰ τοῦ φίλου καλὰ, καὶ τοῦ ἀδελφοῦ τὴν εὐθυμίαν

[10]   ἡμῶν; Φύσει μὲν οὖν εἶναι καλὸν ἡγεῖσθαι χρὴ τὸ τῆς ψυχῆς

[2]   μυρίοις ἐγκωμίοις ἀποσεμνύνει, ὡς μὲν καλὸν ἰδεῖν, ὡς δὲ εὐμαθὲς, ὡς

[10]   ἀνθρώπινα, καὶ πρὸς τὸ ὄντως καλὸν καὶ ἐπαινετὸν ἀπιδὼν, πολλοῦ ἄν

[11]   ὑφάλους πέτρας, αἳ, βραχεῖ ὕδατι καλυπτόμεναι, κακὸν ἀπροόρατον τοῖς ἀφυλάκτοις γίνονται.

[1]   φέρω τὴν θέαν τῶν ἀλλοτρίων καλῶν, ἀλλὰ συμφορὰν ποιοῦμαι τὴν τῶν

[11]   ὁμοῦ τῶν κατὰ τὸν βίον καλῶν· πεισθῶμεν τῷ Ἀποστόλῳ, καὶ Μὴ

[10]   ἑκουσίως ἑαυτὸν κατατιτρώσκων· εἰ (δὲ καλῶς καὶ κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον

[10]   ἐστι ταῦτα τῆς ἀρετῆς τοῖς καλῶς κεχρημένοις, οὐκ αὐτὰ ἐν ἑαυτοῖς

[10]   φρονοῦντα, καὶ εὐεξίᾳ σώματος, καὶ καλῶς μὲν κεχρημένον οἷς ἔχει, ἀγαπᾷν

[5]   βάσκανον δὲ καὶ κακοήθη τὸ καλῶς παθεῖν πλέον προσερεθίζει· καὶ ὅσῳπερ

[10]   ἔκδοτον ἀφεῖναι τῇ ἀῤῥωστίᾳ τὸν κάμνοντα. Τί οὖν; πῶς ἂν μὴ

[10]   Τὸ μὲν γὰρ δεῖξαι τῷ κάμνοντι τῆς νόσου τὸ μέγεθος, ὥστε

[7]   ὁμοτέχνοις, καὶ τοῖς ἄλλως οἰκείοις· κἀν τούτοις πάλιν, ἡλικιώταις καὶ συγγενέσι

[9]   προσβλέπουσι, τοῖς δὲ σαθροῖς ἐπιτίθενται· κἄν τι προσπταῖσαι συμβῇ, οἷα πολλὰ

[7]   ἐστὶν ἀῤῥώστημα. Ἐκεῖνό γε μὴν κἂν ἐπαινέσειέ τις τοῦ κακοῦ, ὅτι

[1]   τραύματα, μέσην αὐτοῦ τύπτοντα τὴν καρδίαν. Καὶ τὸ χαλεπὸν τῆς νόσου,

[10]   πνευματικοῦ ἐν Ἐκκλησίᾳ βρύοντος, καὶ καρδίας εὐσεβοῦς ἐκ τῶν χαρισμάτων τοῦ

[10]   ἕξει ἐπὶ τοῦ κριτοῦ τῶν καρδιῶν ἡμῶν; Φύσει μὲν οὖν εἶναι

[11]   κακὸν ἡ ὑπόκρισις; Καὶ αὕτη καρπός ἐστι τοῦ φθόνου. Τὸ γὰρ

[7]   βελῶν τὰ βιαίως φερόμενα, ἐπειδὰν καρτερῷ τινι καὶ ἀντιτύπῳ προσπέσῃ, ἐπὶ

[9]   πραγμάτων οὐκ ἔχουσα. Οὐ πρᾶξις κατ´ ἀρετὴν ἐπαινετὴ παρ´ ἐκείνοις, οὐ

[3]   τὸν ἀρχέκακον δαίμονα εἰς τὸν κατὰ ἀνθρώπων ἐξέμηνε πόλεμον; Οὐχ ὁ

[8]   πληγῆς ἐνίησι τὸν ἰὸν, καὶ κατὰ μικρὸν σηπεδόσι τὸ δηχθὲν ἐπινέμεται·

[11]   ἀγάπῃ δεικνύωσι κατακεχρωσμένην τὴν ἐπιφάνειαν· κατὰ τὰς ὑφάλους πέτρας, αἳ, βραχεῖ

[8]   εὐεκτικὰ σώματα, καὶ ἐκ τῆς κατὰ τὴν ἡλικίαν ἀκμῆς εἰς τὴν

[11]   καὶ ἀνατροπὴ πάντων ὁμοῦ τῶν κατὰ τὸν βίον καλῶν· πεισθῶμεν τῷ

[7]   συνουσίας περὶ πάσης ὁμοῦ τῆς κατὰ τὸν βίον κοινωνίας διαλεγόμενος. Ὥσπερ

[1]   τοῦ πλησίον; εὐθηνεῖται πᾶσι τοῖς κατὰ τὸν βίον ὁ οἶκος; θυμηδίαι

[10]   ὄργανα κεκτημένον, εἴπερ δὴ ταῦτα κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον μεταχειρίζοιτο· ὡς

[10]   κατατιτρώσκων· εἰ (δὲ καλῶς καὶ κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον τὰ παρόντα

[7]   δι´ οἰκειότητος αὐτῷ προσεγγίσαντα. Ἐπείπερ κατὰ τὸν Σολομῶντος λόγον, Τῷ ἀνδρὶ

[6]   ὃς ἐκ τῆς Ἰουδαίων μανίας κατὰ τοῦ Σωτῆρος ἐγένετο. Διὰ τί

[6]   συντελείας αἰῶνος πάντας τιτρώσκει καὶ καταβάλλει ὁ λυμεὼν τῆς ζωῆς ἡμῶν

[8]   ὥραν ὑπερανθήσαντα, τήκεσθαι παρ´ αὐτῶν καταβασκαινόμενα, καὶ ὅλον ἀθρόως συναναιρεῖσθαι τὸν

[6]   Καὶ ἑνὶ τούτῳ ὅπλῳ ἀπὸ καταβολῆς ἀρξάμενος κόσμου μέχρι συντελείας αἰῶνος

[11]   τῷ βάθει κατέχοντες, ἀγάπῃ δεικνύωσι κατακεχρωσμένην τὴν ἐπιφάνειαν· κατὰ τὰς ὑφάλους

[4]   τὸν καιρὸν τῆς διώξεως καθεύδων καταληφθεὶς, ἕτοιμος εἰς σφαγὴν προκείμενος τῷ

[10]   ἄχρηστον· τὸ δὲ ἄχρι τούτου καταλιπεῖν, μὴ πρὸς τὴν ὑγίειαν χειραγωγήσαντα,

[2]   ῥᾳστώνην, εἴ πού τινα ἴδοι καταπεσόντα τῶν φθονουμένων. Οὗτος ὅρος τοῦ

[6]   χαίρων ἡμῶν τῇ ἀπωλείᾳ, ὁ καταπεσὼν διὰ τοῦ φθόνου, καὶ ἡμᾶς

[2]   πρότερα, ἀλλ´ ἵνα βαρυτέραν αὐτῷ κατασκευάσῃ τὴν συμφοράν. Τὸ παιδίον μετὰ

[4]   ἐνέδρας ἀνελεῖν ἐπεχείρησεν· εἶτα φυγάδα καταστήσας, οὐδὲ οὕτω τὴν ἔχθραν ἔστησεν,

[7]   Ἑαυτὸν μέντοι προσανάλωσε ταῖς λύπαις κατατηκόμενος. ~Ἤδη δὲ καὶ τῶν ἰοβόλων

[10]   πολεμίων ἄμυναν, τούτῳ ἑκουσίως ἑαυτὸν κατατιτρώσκων· εἰ (δὲ καλῶς καὶ κατὰ

[4]   ἀπέδειξεν, ἑαυτοῦ δὲ τὴν πονηρίαν καταφανεστέραν ἐποίησε. ~Δυσμεταχειριστότατον ἔχθρας εἶδος ὁ

[6]   τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ἀνθρώπων, καὶ κατεδίκαζον τὸν κριτὴν τοῦ κόσμου. Οὕτω

[1]   ὑποσμύχουσαν αὐτοῦ τὰ σπλάγχνα καὶ κατεσθίουσαν. ~Οὐκοῦν οὔτε ἰατρὸν τῆς νόσου

[1]   ἐξειπεῖν αἱρούμενος, ἐν τῷ βάθει κατέχει τὴν νόσον ὑποσμύχουσαν αὐτοῦ τὰ

[11]   τὸ μῖσος ἐν τῷ βάθει κατέχοντες, ἀγάπῃ δεικνύωσι κατακεχρωσμένην τὴν ἐπιφάνειαν·

[10]   μετενεχθέντος. ~Τί οὖν; ἐν τῇ κατηγορίᾳ τοῦ κακοῦ τὸν λόγον στήσομεν;

[1]   δύναται· ἀλλὰ κύπτει μὲν, καὶ κατηφής ἐστι, καὶ συγκέχυται, καὶ ποτνιᾶται,

[9]   τούτοις ξηρὸν καὶ ἀλαμπὲς, παρειὰ κατηφὴς, ὁφρὺς συμπεπτωκυῖα, (ἡ ψυχὴ τῷ

[2]   ἐξ οἵων εἰς οἷα μεταπέπτωκε, κατοικτίζεται, οὐχ ὑπὸ φιλανθρωπίας, καὶ τοῦ

[9]   λαμπρότητας καὶ τὰ μεγέθη τῶν κατορθουμένων οὐδὲ προσβλέπουσι, τοῖς δὲ σαθροῖς

[10]   αἰωνίων ἀγαθῶν καὶ ἀληθινῶν μετουσίαν κεκλήμεθα. Ὥστε ὁ πλουτῶν οὔπω ζηλωτός

[9]   ἐκείνοις, οὐ λόγου δύναμις σεμνότητι κεκοσμημένη καὶ χάρισιν, οὐκ ἄλλο τι

[10]   κοινὰ τὰ τοῦ βίου ὄργανα κεκτημένον, εἴπερ δὴ ταῦτα κατὰ τὸν

[1]   κακὸν καὶ (οἰκεῖόν ἐστι τῷ κεκτημένῳ. Ὥσπερ γὰρ ἰὸς σίδηρον, οὕτως

[7]   κινηθῇ, τοσούτῳ χαλεπώτερός ἐστι τῷ κεκτημένῳ. Ὥσπερ γὰρ τῶν βελῶν τὰ

[11]   τῷ Ἀποστόλῳ, καὶ Μὴ γενώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες· ἀλλὰ

[10]   ταῦτα τῆς ἀρετῆς τοῖς καλῶς κεχρημένοις, οὐκ αὐτὰ ἐν ἑαυτοῖς ἔχοντα

[10]   εὐεξίᾳ σώματος, καὶ καλῶς μὲν κεχρημένον οἷς ἔχει, ἀγαπᾷν καὶ περιέπειν,

[10]   Ὁ μὲν οὖν κακῶς αὐτοῖς κεχρημένος, ἐλεεινὸς, ὡς ὁ τῷ ξίφει,

[7]   κακοῦ, ὅτι ὅσῳπερ ἂν σφοδρότερος κινηθῇ, τοσούτῳ χαλεπώτερός ἐστι τῷ κεκτημένῳ.

[7]   οὕτω καὶ τὰ τοῦ φθόνου κινήματα, οὐδὲν λυποῦντα τὸν βασκαινόμενον, αὐτοῦ

[10]   ἔχει, ἀγαπᾷν καὶ περιέπειν, ὡς κοινὰ τὰ τοῦ βίου ὄργανα κεκτημένον,

[10]   οὐκ ἔχει χώραν ἡ βασκανία, κοινῆς τῆς ἀπ´ αὐτῶν ὠφελείας ἅπασι

[1]   φιλοτιμεῖται λαμπρῶς ἐν ἐπιδόσεσι καὶ κοινωνίᾳ τῇ πρὸς τοὺς ἐνδεεῖς, καὶ

[7]   ὁμοῦ τῆς κατὰ τὸν βίον κοινωνίας διαλεγόμενος. Ὥσπερ γὰρ τὴν εὐκατάπρηστον

[10]   ἐστι διὰ τὸ φιλάδελφον καὶ κοινωνικὸν τοῦ τρόπου. Πάλιν φρονήσει τις

[1]   τὸ πάθος τοῦ φθόνου, μὴ κοινωνοὶ τῶν ἔργων τοῦ ἀντικειμένου γενώμεθα,

[9]   δαιμόνων εὕρημα, ἐχθροῦ ἐπισπορὰ, ἀῤῥαβὼν κολάσεως, ἐμπόδιον εὐσεβείας, ὁδὸς ἐπὶ γέενναν,

[9]   ἢ ἀπό τινος οὐλῆς ἢ κολοβώματος, ἐκ φύσεως ἢ ἐκ πάθους

[10]   ὡς ἐπὶ μεγάλοις ἐκπεπληγμένῳ τοῖς κοσμικοῖς, ἀμήχανόν ποτε παραγενέσθαι τὸν φθόνον,

[6]   τούτῳ ὅπλῳ ἀπὸ καταβολῆς ἀρξάμενος κόσμου μέχρι συντελείας αἰῶνος πάντας τιτρώσκει

[6]   καὶ κατεδίκαζον τὸν κριτὴν τοῦ κόσμου. Οὕτω μέχρι πάντων διεξῆλθε τὰ

[11]   εὐδόκιμος εἶναι ἐκ τῶν τοῦ κόσμου πραγμάτων. Οὐ γὰρ ἐπὶ σοὶ

[1]   Εἰ γὰρ ὁ τυφωθεὶς εἰς κρῖμα ἐμπίπτει τοῦ διαβόλου, πῶς ὁ

[1]   καὶ εὑρεθῶμεν τῷ αὐτῷ συγκαταδικαζόμενοι κρίματι. Εἰ γὰρ ὁ τυφωθεὶς εἰς

[10]   τῶν φθαρτῶν καὶ γηΐνων μακαριστὸν κρῖναι καὶ ζηλωτόν. Οὕτω δὲ ἔχοντι,

[10]   μέγα, μηδὲ ὑπερφυὲς τῶν ἀνθρωπίνων κρίνοιμεν· μὴ εὐπορίαν τὴν ἐν ἀνθρώποις·

[6]   τῶν ἀνθρώπων, καὶ κατεδίκαζον τὸν κριτὴν τοῦ κόσμου. Οὕτω μέχρι πάντων

[9]   πάθει συγκεχυμένη, τὸ τῆς ἀληθείας κριτήριον ἐπὶ τῶν πραγμάτων οὐκ ἔχουσα.

[10]   ταῦτα ἀπολογίαν ἕξει ἐπὶ τοῦ κριτοῦ τῶν καρδιῶν ἡμῶν; Φύσει μὲν

[10]   ὠφέλειαν; Ἀλλὰ δάκνει σε ὁ κρότος τῶν ἀκουόντων, καὶ ἐβουλήθης ἂν

[11]   ἀρετὴ ἐφ´ ἡμῖν, καὶ δυνατὴ κτηθῆναι τῷ φιλοπόνῳ· ἡ δὲ τῶν

[11]   ἀφορμή) σὺ δὲ ἐπὶ τὴν κτῆσιν τῆς ἀρετῆς, ὥσπερ τι ῥεῦμα,

[1]   ὥσπερ τὰς ἐχίδνας φασὶ τὴν κυήσασαν αὐτὰς γαστέρα διεσθιούσας ἀπογεννᾶσθαι, οὕτω

[5]   ἀνημέρων οὐχ ὑπερβάλλουσιν ἀγριότητι; Οἱ κύνες τρεφόμενοι ἡμεροῦνται· οἱ λέοντες χειροήθεις

[1]   οὐδὲ ἐξειπεῖν αὐτὴν δύναται· ἀλλὰ κύπτει μὲν, καὶ κατηφής ἐστι, καὶ

[11]   ἡμῖν, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, μεθ´ οὗ ἡ δόξα

[6]   λεπροὶ ἐκαθαρίζοντο, καὶ χωλοὶ περιεπάτουν, κωφοὶ ἤκουον, καὶ τυφλοὶ ἀνέβλεπον, καὶ

Chapitre
[7]	τοῦ πυρὸς ἀποτίθεσθαι, οὕτω (χρὴ,	καθ´	ὅσον οἷόν τε, τῆς τῶν
[11]	πάντων ἀπὸ τῆς βασκανίας μὴ	καθαρευούσῃ,	ἀμήχανον. Οὐχ ὁρᾷς ἡλίκον κακὸν
[3]	καὶ ἀνεῖλε τὸν τιμηθέντα, ἵνα	καθάψηται	τοῦ τιμήσαντος. Πρὸς γὰρ τὴν
[4]	αὐτὸν τὸν καιρὸν τῆς διώξεως	καθεύδων	καταληφθεὶς, ἕτοιμος εἰς σφαγὴν προκείμενος
[1]	Περὶ φθόνου. ~(Ἀγαθὸς ὁ Θεὸς,	καὶ	ἀγαθῶν τοῖς ἀξίοις παρεκτικός· πονηρὸς
[10]	πρὸς ἰδίαν ἀπόλαυσιν θησαυρίζει, ἐπαινεῖσθαι	καὶ	ἀγαπᾶσθαι δίκαιός ἐστι διὰ τὸ
[7]	τούτοις πάλιν, ἡλικιώταις καὶ συγγενέσι	καὶ	ἀδελφοῖς. Καὶ ὅλως, ὥσπερ ἡ
[9]	ἡδεῖς καὶ εὐώδεις τόπους ὑπεριπτάμενοι·	καὶ	αἱ μυῖαι τὸ μὲν ὑγιαῖνον
[9]	οἱ φθονοῦντες. Ὄμμα τούτοις ξηρὸν	καὶ	ἀλαμπὲς, παρειὰ κατηφὴς, ὁφρὺς συμπεπτωκυῖα,
[10]	ἀγαθὸν, ἀλλ´ ἐπὶ αἰωνίων ἀγαθῶν	καὶ	ἀληθινῶν μετουσίαν κεκλήμεθα. Ὥστε ὁ
[11]	ἔκπτωσις, Θεοῦ ἀλλοτρίωσις, θεσμῶν σύγχυσις,	καὶ	ἀνατροπὴ πάντων ὁμοῦ τῶν κατὰ
[11]	ἔσο, καὶ σώφρων, καὶ φρόνιμος,	καὶ	ἀνδρεῖος, καὶ ὑπομονητικὸς ἐν τοῖς
[3]	τιμὴν, καὶ ἐξεκαύθη πρὸς ζῆλον,	καὶ	ἀνεῖλε τὸν τιμηθέντα, ἵνα καθάψηται
[5]	ἂν μειζόνων τύχῃ, μειζόνως ἀγανακτεῖ	καὶ	ἀνιᾶται, καὶ δυσχεραίνει. Πλεῖον γὰρ
[7]	βιαίως φερόμενα, ἐπειδὰν καρτερῷ τινι	καὶ	ἀντιτύπῳ προσπέσῃ, ἐπὶ τὸν προέμενον
[9]	πολλὰ τὰ ἀνθρώπινα, τοῦτο δημοσιεύουσι,	καὶ	ἀπὸ τούτων τοὺς ἄνδρας γνωρίζειν
[1]	ἐστι, καὶ συγκέχυται, καὶ ποτνιᾶται,	καὶ	ἀπόλωλεν ὑπὸ τοῦ κακοῦ. Ἐρωτώμενος
[11]	ὁρᾷς ἡλίκον κακὸν ἡ ὑπόκρισις;	Καὶ	αὕτη καρπός ἐστι τοῦ φθόνου.
[9]	στέρησις βασιλείας. Δῆλοι δέ πως	καὶ	αὐτῷ τῷ προσώπῳ τυγχάνουσιν οἱ
[8]	ἐχθρὸς δὲ Θεοῦ τοῦ ἀγαθοῦ	καὶ	ἀφθόνου; ~Φύγωμεν κακὸν ἀφόρητον. Ὄφεώς
[11]	~Εἰ δὲ πάντως δόξης ἐπιθυμεῖς,	καὶ	βούλει τῶν πολλῶν ὑπερφαίνεσθαι, καὶ
[7]	ζῆλος παρὰ τοῦ ἑταίρου αὐτοῦ.	Καὶ	γὰρ οὕτως ἔχει. Οὐχὶ τῷ
[10]	ἄν τι δέοις τῶν φθαρτῶν	καὶ	γηΐνων μακαριστὸν κρῖναι καὶ ζηλωτόν.
[4]	ἐστρατολόγει, καὶ πάλιν ἐδίωκεν· ἕως,	καὶ	δεύτερον ἁλοὺς ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ
[8]	τοὺς δὲ φθονερούς τινες οἴονται	καὶ	δι´ ὀφθαλμῶν μόνων τὴν βλάβην
[5]	τὴν ἀρχὴν ἐδέξατο τῆς Αἰγύπτου,	καὶ	διὰ τὴν σιτοδείαν ὑπὸ τῶν
[11]	καὶ βούλει τῶν πολλῶν ὑπερφαίνεσθαι,	καὶ	διὰ τοῦτο οὐκ ἀνέχῃ δεύτερος
[11]	καὶ μεῖζον ἀγαθὸν ἡ ἀρετὴ	καὶ	διαρκέστερον, καὶ ὁμολογουμένην παρὰ πάντων
[8]	φθονερῶν ὀφθαλμῶν ἀποῤῥέοντος, καὶ λυμαινομένου	καὶ	διαφθείροντος. Ἐγὼ δὲ τοῦτον μὲν
[1]	τῶν πολλῶν ὑπερέχει; ἐπὶ φρονήσει	καὶ	δυνάμει λόγων ἀποβλέπεται καὶ ζηλοῦται;
[10]	τὸν δὲ ὑπερανθοῦντα τῷ πλούτῳ,	καὶ	δυναστείᾳ μέγα φρονοῦντα, καὶ εὐεξίᾳ
[11]	μὲν γὰρ ἀρετὴ ἐφ´ ἡμῖν,	καὶ	δυνατὴ κτηθῆναι τῷ φιλοπόνῳ· ἡ
[5]	τύχῃ, μειζόνως ἀγανακτεῖ καὶ ἀνιᾶται,	καὶ	δυσχεραίνει. Πλεῖον γὰρ ἄχθεται τῇ
[10]	ἄρα τῇ περιουσίᾳ τῆς πονηρίας	καὶ	ἑαυτῷ βασκαίνοι τῶν ἀγαθῶν. Ὅλως
[10]	σε ὁ κρότος τῶν ἀκουόντων,	καὶ	ἐβουλήθης ἂν μήτε τὸν ὠφελούμενον
[9]	χεῖρον παρατροπαῖς τὸ ἐπαινετὸν διαπτύσαι,	καὶ	ἐκ τῆς γείτονος κακίας τὴν
[8]	ἐπιβάλλειν· ὥστε τὰ εὐεκτικὰ σώματα,	καὶ	ἐκ τῆς κατὰ τὴν ἡλικίαν
[6]	παρέδωκαν τὸν τὴν ζωὴν χαρισάμενον,	καὶ	ἐμαστίγουν τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ἀνθρώπων,
[7]	Σκύθης, ἀλλὰ τῷ ὁμοεθνεῖ ἕκαστος·	καὶ	ἐν τῷ ὁμοεθνεῖ μέντοι οὐ
[6]	διεξῆλθε τὰ τοῦ φθόνου κακά.	Καὶ	ἑνὶ τούτῳ ὅπλῳ ἀπὸ καταβολῆς
[4]	ὑπάρξασαν μαρτυρίαν, πρῶτον αὐτόχειρ γενέσθαι,	καὶ	ἐξ ἐνέδρας ἀνελεῖν ἐπεχείρησεν· εἶτα
[2]	εὐεξίαν μετὰ τὰς νόσους ἐπαινεῖ	καὶ	ἐξαίρει. Καὶ ὅλως, ἐχθρὸς μέν
[3]	Εἶδε τὴν παρὰ Θεοῦ τιμὴν,	καὶ	ἐξεκαύθη πρὸς ζῆλον, καὶ ἀνεῖλε
[10]	διαφέρει, καὶ λόγῳ Θεοῦ τετίμηται,	καὶ	ἐξηγητής ἐστιν ἱερῶν λογίων· μὴ
[10]	καὶ πρὸς τὸ ὄντως καλὸν	καὶ	ἐπαινετὸν ἀπιδὼν, πολλοῦ ἄν τι
[10]	τοῦ Πνεύματος χάριτι ἀποδοχή τις	καὶ	ἔπαινος ἐκ τῶν ἀκουόντων ἀκολουθεῖ.
[6]	λόγῳ ἐπὶ τὸν μέγιστον φθόνον,	καὶ	ἐπὶ μεγίστοις συστάντα, ὃς ἐκ
[11]	Οὕτω γὰρ καὶ σεαυτὸν σώσεις,	καὶ	ἐπὶ μείζοσιν ἀγαθοῖς μείζονα ἕξεις
[1]	ὅτι Βάσκανός εἰμι καὶ πικρὸς,	καὶ	ἐπιτρίβει με τὰ τοῦ φίλου
[10]	πλούτῳ, καὶ δυναστείᾳ μέγα φρονοῦντα,	καὶ	εὐεξίᾳ σώματος, καὶ καλῶς μὲν
[4]	σῶν ἐλαττώσαντι; Ἐὰν δὲ δὴ	καὶ	εὐεργετούμενος ἀγανακτῇς, οὐκ ἄντικρυς τῆς
[2]	δακρύοντα ἴδῃ, ὅταν πενθοῦντα θεάσηται.	Καὶ	εὐθυμοῦντι μὲν οὐ συνευφραίνεται· ὀδυρομένῳ
[1]	τῶν ἔργων τοῦ ἀντικειμένου γενώμεθα,	καὶ	εὑρεθῶμεν τῷ αὐτῷ συγκαταδικαζόμενοι κρίματι.
[9]	μὲν λειμῶνας, πολλοὺς δὲ ἡδεῖς	καὶ	εὐώδεις τόπους ὑπεριπτάμενοι· καὶ αἱ
[1]	φρονήσει καὶ δυνάμει λόγων ἀποβλέπεται	καὶ	ζηλοῦται; ἄλλος πλουτεῖ καὶ φιλοτιμεῖται
[10]	φθαρτῶν καὶ γηΐνων μακαριστὸν κρῖναι	καὶ	ζηλωτόν. Οὕτω δὲ ἔχοντι, καὶ
[10]	πηγὴν μὲν βρύουσαν οὐδεὶς ἐμφράσσει·	καὶ	ἡλίου λάμποντος οὐδεὶς τὰς ὄψεις
[6]	ὁ καταπεσὼν διὰ τοῦ φθόνου,	καὶ	ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ τοῦ ἴσου
[11]	τοῖς ἀφυλάκτοις γίνονται. Εἰ τοίνυν	καὶ	θάνατος ἡμῖν ἐκεῖθεν ὥσπερ ἐκ
[5]	ὁ φθόνος τῶν ἀδελφῶν; Ἔνθα	καὶ	θαυμάσαι ἄξιον τὴν ἀλογίαν τῆς
[4]	μὲν γὰρ, τῇ παναρμονίῳ ἐκείνῃ	καὶ	θείᾳ μουσικῇ τῆς μανίας ἀπαλλαγεὶς,
[3]	Οὐχ ὁ φθόνος; δι´ οὗ	καὶ	θεομάχος φανερῶς ἀπηλέγχθη, ἀχθόμενος μὲν
[1]	ἀξίοις παρεκτικός· πονηρὸς ὁ διάβολος,	καὶ	κακίας παντοίας δημιουργός. Καὶ ὥσπερ
[5]	αἱ εὐποιίαι· (τὸν βάσκανον δὲ	καὶ	κακοήθη τὸ καλῶς παθεῖν πλέον
[10]	μέγα φρονοῦντα, καὶ εὐεξίᾳ σώματος,	καὶ	καλῶς μὲν κεχρημένον οἷς ἔχει,
[10]	δὲ πνευματικοῦ ἐν Ἐκκλησίᾳ βρύοντος,	καὶ	καρδίας εὐσεβοῦς ἐκ τῶν χαρισμάτων
[8]	διὰ πληγῆς ἐνίησι τὸν ἰὸν,	καὶ	κατὰ μικρὸν σηπεδόσι τὸ δηχθὲν
[10]	ἑαυτὸν κατατιτρώσκων· εἰ (δὲ καλῶς	καὶ	κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον τὰ
[6]	μέχρι συντελείας αἰῶνος πάντας τιτρώσκει	καὶ	καταβάλλει ὁ λυμεὼν τῆς ζωῆς
[6]	ἐμαστίγουν τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ἀνθρώπων,	καὶ	κατεδίκαζον τὸν κριτὴν τοῦ κόσμου.
[1]	νόσον ὑποσμύχουσαν αὐτοῦ τὰ σπλάγχνα	καὶ	κατεσθίουσαν. ~Οὐκοῦν οὔτε ἰατρὸν τῆς
[1]	αὐτὴν δύναται· ἀλλὰ κύπτει μὲν,	καὶ	κατηφής ἐστι, καὶ συγκέχυται, καὶ
[1]	καὶ φιλοτιμεῖται λαμπρῶς ἐν ἐπιδόσεσι	καὶ	κοινωνίᾳ τῇ πρὸς τοὺς ἐνδεεῖς,
[10]	δίκαιός ἐστι διὰ τὸ φιλάδελφον	καὶ	κοινωνικὸν τοῦ τρόπου. Πάλιν φρονήσει
[10]	τρόπου. Πάλιν φρονήσει τις διαφέρει,	καὶ	λόγῳ Θεοῦ τετίμηται, καὶ ἐξηγητής
[8]	ἐκ τῶν φθονερῶν ὀφθαλμῶν ἀποῤῥέοντος,	καὶ	λυμαινομένου καὶ διαφθείροντος. Ἐγὼ δὲ
[11]	ἀπό τε τῶν ἄλλων παθῶν	καὶ	μάλιστα δὴ πάντων ἀπὸ τῆς
[11]	οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Εἰ τοίνυν	καὶ	μεῖζον ἀγαθὸν ἡ ἀρετὴ καὶ
[11]	βίον καλῶν· πεισθῶμεν τῷ Ἀποστόλῳ,	καὶ	Μὴ γενώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι,
[10]	καὶ ζηλωτόν. Οὕτω δὲ ἔχοντι,	καὶ	μὴ ὡς ἐπὶ μεγάλοις ἐκπεπληγμένῳ
[2]	παιδίον μετὰ τὸν θάνατον ἐπαινεῖ,	καὶ	μυρίοις ἐγκωμίοις ἀποσεμνύνει, ὡς μὲν
[6]	ὁ ζωοποιῶν ἐβασκαίνετο· δαίμονες ἀπηλαύνοντο,	καὶ	ὁ ἐπιτάσσων ἐπεβουλεύετο· λεπροὶ ἐκαθαρίζοντο,
[6]	κωφοὶ ἤκουον, καὶ τυφλοὶ ἀνέβλεπον,	καὶ	ὁ εὐεργέτης ἐφυγαδεύετο. Καὶ τὸ
[6]	τρέφων ἐπολεμεῖτο· ἠγείροντο οἱ νεκροὶ,	καὶ	ὁ ζωοποιῶν ἐβασκαίνετο· δαίμονες ἀπηλαύνοντο,
[11]	χρηστοὶ, εὔσπλαγχνοι, χαριζόμενοι ἑαυτοῖς, ὡς	καὶ	ὁ Θεὸς ἐχαρίσατο ἡμῖν, ἐν
[3]	Τὰ αὐτὰ δὲ ταῦτα ποιῶν	καὶ	ὁ Κάϊν δείκνυται, ὁ πρῶτος
[6]	τῶν δεομένων· ἐτρέφοντο οἱ πεινῶντες,	καὶ	ὁ τρέφων ἐπολεμεῖτο· ἠγείροντο οἱ
[1]	αὐτὰς γαστέρα διεσθιούσας ἀπογεννᾶσθαι, οὕτω	καὶ	ὁ φθόνος τὴν ὠδίνουσαν αὐτὸν
[11]	χρημάτων περιβολὴ, καὶ ὥρα σώματος,	καὶ	ὄγκος ἀξιωμάτων, οὐκ ἐφ´ ἡμῖν.
[1]	λυπῶν τοὺς ἔξωθεν, πρῶτον κακὸν	καὶ	(οἰκεῖόν ἐστι τῷ κεκτημένῳ. Ὥσπερ
[10]	ὀρθὸν λόγον τὰ παρόντα μεταχειρίζεται,	καὶ	οἰκονόμος ἐστὶ τῶν παρὰ Θεοῦ,
[8]	ὑπερανθήσαντα, τήκεσθαι παρ´ αὐτῶν καταβασκαινόμενα,	καὶ	ὅλον ἀθρόως συναναιρεῖσθαι τὸν ὄγκον,
[2]	τὰς νόσους ἐπαινεῖ καὶ ἐξαίρει.	Καὶ	ὅλως, ἐχθρὸς μέν ἐστι τῶν
[9]	ἄσωτον· πάλιν τὸν οἰκονομικὸν φειδωλόν.	Καὶ	ὅλως, πάντα τὰ τῆς ἀρετῆς
[7]	ἡλικιώταις καὶ συγγενέσι καὶ ἀδελφοῖς.	Καὶ	ὅλως, ὥσπερ ἡ ἐρυσίβη ἴδιόν
[11]	ἀγαθὸν ἡ ἀρετὴ καὶ διαρκέστερον,	καὶ	ὁμολογουμένην παρὰ πάντων ἔχουσα τὴν
[7]	καὶ τῶν συνήθων τοῖς γείτοσι	καὶ	ὁμοτέχνοις, καὶ τοῖς ἄλλως οἰκείοις·
[5]	τὸ καλῶς παθεῖν πλέον προσερεθίζει·	καὶ	ὅσῳπερ ἂν μειζόνων τύχῃ, μειζόνως
[1]	τοῦ ἀδελφοῦ τὴν εὐθυμίαν ὀδύρομαι,	καὶ	οὐ φέρω τὴν θέαν τῶν
[10]	οὐ μᾶλλον ἑαυτοῦ νομίζειν, ἢ	καὶ	οὑτινοσοῦν τῶν ἐπιδεομένων· τὸν δὲ
[4]	ἐκάμφθη· ἀλλὰ καὶ πάλιν ἐστρατολόγει,	καὶ	πάλιν ἐδίωκεν· ἕως, καὶ δεύτερον
[4]	ταύτης τῆς εὐεργεσίας ἐκάμφθη· ἀλλὰ	καὶ	πάλιν ἐστρατολόγει, καὶ πάλιν ἐδίωκεν·
[4]	εἰς σφαγὴν προκείμενος τῷ ἐχθρῷ,	καὶ	πάλιν περισωθεὶς ὑπὸ τοῦ δικαίου,
[3]	διδαχθεὶς, τὰς ἀδελφὰς ἀνομίας, ἃς	καὶ	Παῦλος συνέζευξεν, εἰπών· Μεστοὺς φθόνου,
[9]	οὐκ ἄλλο τι τῶν ζηλωτῶν	καὶ	περιβλέπτων οὐδέν. Ὥσπερ δὲ οἱ
[10]	μὲν κεχρημένον οἷς ἔχει, ἀγαπᾷν	καὶ	περιέπειν, ὡς κοινὰ τὰ τοῦ
[1]	τὴν συμφορὰν, ὅτι Βάσκανός εἰμι	καὶ	πικρὸς, καὶ ἐπιτρίβει με τὰ
[1]	κοινωνίᾳ τῇ πρὸς τοὺς ἐνδεεῖς,	καὶ	πολὺς αὐτῷ παρὰ τῶν εὐεργετουμένων
[1]	καὶ κατηφής ἐστι, καὶ συγκέχυται,	καὶ	ποτνιᾶται, καὶ ἀπόλωλεν ὑπὸ τοῦ
[10]	ἐστιν ἐκ πλείονος τῆς παρασκευῆς	καὶ	πραγματείας ἀπόλλυσθαι. Εἰ μὲν γὰρ
[10]	ὑπερκύψας τῷ λογισμῷ τὰ ἀνθρώπινα,	καὶ	πρὸς τὸ ὄντως καλὸν καὶ
[1]	ταῦτα πάντα τροφὴ τῆς νόσου,	καὶ	προσθήκη τῆς ἀλγηδόνος ἐστὶ τῷ
[4]	χορεύουσαι· Ἐπάταξε Δαβὶδ ἐν μυριάσι,	καὶ	Σαοὺλ ἐν χιλιάσιν αὐτοῦ· διὰ
[11]	ὑπὲρ εὐσεβείας παθήμασιν. Οὕτω γὰρ	καὶ	σεαυτὸν σώσεις, καὶ ἐπὶ μείζοσιν
[10]	Σὸν γάρ ἐστι τὸ ἀγαθὸν,	καί	σοι ἐπέμφθη διὰ τοῦ ἀδελφοῦ
[7]	οἰκείοις· κἀν τούτοις πάλιν, ἡλικιώταις	καὶ	συγγενέσι καὶ ἀδελφοῖς. Καὶ ὅλως,
[1]	κύπτει μὲν, καὶ κατηφής ἐστι,	καὶ	συγκέχυται, καὶ ποτνιᾶται, καὶ ἀπόλωλεν
[11]	σοὶ ταῦτα· ἀλλὰ δίκαιος ἔσο,	καὶ	σώφρων, καὶ φρόνιμος, καὶ ἀνδρεῖος,
[9]	τὰς μὲν τοῦ βίου λαμπρότητας	καὶ	τὰ μεγέθη τῶν κατορθουμένων οὐδὲ
[7]	ἐπὶ τὸν προέμενον ἐπανέρχεται· οὕτω	καὶ	τὰ τοῦ φθόνου κινήματα, οὐδὲν
[8]	τὸν λόγον ἀποπέμπομαι, ὡς δημώδη	καὶ	τῇ γυναικωνίτιδι παρεισαχθέντα ὑπὸ γραϊδίων·
[4]	αὐτοῦ· διὰ μίαν ταύτην φωνὴν,	καὶ	τὴν ἐξ αὐτῆς τῆς ἀληθείας
[2]	τοῦ σώματος, ἢ τὴν (ῥώμην	καὶ	τὴν εὐεξίαν μετὰ τὰς νόσους
[2]	οὐ συνευφραίνεται· ὀδυρομένῳ δὲ συνδακρύει.	Καὶ	τὴν μεταβολὴν τοῦ βίου, ἐξ
[4]	στρατῷ ἐκ τῶν πολεμίων περισωθεὶς,	καὶ	τῆς ἐπὶ τῷ Γολιὰθ αἰσχύνης
[6]	ἀνέβλεπον, καὶ ὁ εὐεργέτης ἐφυγαδεύετο.	Καὶ	τὸ τελευταῖον θανάτῳ παρέδωκαν τὸν
[1]	μέσην αὐτοῦ τύπτοντα τὴν καρδίαν.	Καὶ	τὸ χαλεπὸν τῆς νόσου, ὅτι
[7]	συνήθων τοῖς γείτοσι καὶ ὁμοτέχνοις,	καὶ	τοῖς ἄλλως οἰκείοις· κἀν τούτοις
[8]	τὸ ἴδιον ἀποκέχρηνται βούλημα· ὥστε	καὶ	τοῖς ὀφθαλμοῖς τῶν βασκάνων εἰς
[9]	δίκαιον ἀπηνῆ· κακοῦργον τὸν φρόνιμον.	Καὶ	τὸν μεγαλοπρεπῆ μὲν ὡς βάναυσον
[1]	με τὰ τοῦ φίλου καλὰ,	καὶ	τοῦ ἀδελφοῦ τὴν εὐθυμίαν ὀδύρομαι,
[2]	μεταπέπτωκε, κατοικτίζεται, οὐχ ὑπὸ φιλανθρωπίας,	καὶ	τοῦ συμπαθὴς εἶναι, ἐξαίρων τῷ
[11]	(εἶναι (ἔστι γὰρ οὖν δὴ	καὶ	τοῦτο πρὸς τὸ φθονεῖν ἀφορμή)
[1]	ὁ ἔπαινος; ταῦτα πάντα πληγαὶ	καὶ	τραύματα, μέσην αὐτοῦ τύπτοντα τὴν
[6]	καὶ χωλοὶ περιεπάτουν, κωφοὶ ἤκουον,	καὶ	τυφλοὶ ἀνέβλεπον, καὶ ὁ εὐεργέτης
[8]	ταῖς λύπαις κατατηκόμενος. ~Ἤδη δὲ	καὶ	τῶν ἰοβόλων αὐτῶν ὀλεθριώτεροι εἶναι
[7]	ἀγνοουμένοις φθονεῖ, ἀλλὰ τοῖς συνηθεστάτοις·	καὶ	τῶν συνήθων τοῖς γείτοσι καὶ
[11]	σώφρων, καὶ φρόνιμος, καὶ ἀνδρεῖος,	καὶ	ὑπομονητικὸς ἐν τοῖς ὑπὲρ εὐσεβείας
[3]	ὁ πρῶτος μαθητὴς τοῦ διαβόλου,	καὶ	φθόνον καὶ φόνον παρ´ αὐτοῦ
[2]	γενέσθαι τὸν ζηλωτόν. Τότε σπένδεται,	καὶ	φίλος ἐστὶν, ὅταν δακρύοντα ἴδῃ,
[1]	ἀποβλέπεται καὶ ζηλοῦται; ἄλλος πλουτεῖ	καὶ	φιλοτιμεῖται λαμπρῶς ἐν ἐπιδόσεσι καὶ
[3]	μαθητὴς τοῦ διαβόλου, καὶ φθόνον	καὶ	φόνον παρ´ αὐτοῦ διδαχθεὶς, τὰς
[11]	ἀλλὰ δίκαιος ἔσο, καὶ σώφρων,	καὶ	φρόνιμος, καὶ ἀνδρεῖος, καὶ ὑπομονητικὸς
[9]	οὐ λόγου δύναμις σεμνότητι κεκοσμημένη	καὶ	χάρισιν, οὐκ ἄλλο τι τῶν
[6]	ὁ ἐπιτάσσων ἐπεβουλεύετο· λεπροὶ ἐκαθαρίζοντο,	καὶ	χωλοὶ περιεπάτουν, κωφοὶ ἤκουον, καὶ
[11]	ἡ δὲ τῶν χρημάτων περιβολὴ,	καὶ	ὥρα σώματος, καὶ ὄγκος ἀξιωμάτων,
[1]	διάβολος, καὶ κακίας παντοίας δημιουργός.	Καὶ	ὥσπερ ἕπεται τῷ ἀγαθῷ ἡ
[3]	δὲ ταῦτα ποιῶν καὶ ὁ	Κάϊν	δείκνυται, ὁ πρῶτος μαθητὴς τοῦ
[4]	Ὅς γε παρ´ αὐτὸν τὸν	καιρὸν	τῆς διώξεως καθεύδων καταληφθεὶς, ἕτοιμος
[5]	οὐκ ἄν ποτε δούλου προσκυνηθέντος.	Καίτοι	εἰ μὲν ἀληθῆ τὰ ἐνύπνια,
[2]	ἐξευρεῖν δύναται τοῦ πάθους ἀλεξητήριον,	καίτοι	πλήρεις αἱ Γραφαὶ τῶν ἰαμάτων
[6]	πάντων διεξῆλθε τὰ τοῦ φθόνου	κακά.	Καὶ ἑνὶ τούτῳ ὅπλῳ ἀπὸ
[9]	αὐτοῖς ὀνόματος ἐκ τῆς ἀντικειμένης	κακίας	μετενεχθέντος. ~Τί οὖν; ἐν τῇ
[1]	παρεκτικός· πονηρὸς ὁ διάβολος, καὶ	κακίας	παντοίας δημιουργός. Καὶ ὥσπερ ἕπεται
[9]	διαπτύσαι, καὶ ἐκ τῆς γείτονος	κακίας	τὴν ἀρετὴν διαβαλεῖν. Θρασὺν μὲν
[5]	εὐποιίαι· (τὸν βάσκανον δὲ καὶ	κακοήθη	τὸ καλῶς παθεῖν πλέον προσερεθίζει·
[11]	πέτρας, αἳ, βραχεῖ ὕδατι καλυπτόμεναι,	κακὸν	ἀπροόρατον τοῖς ἀφυλάκτοις γίνονται. Εἰ
[9]	τοῦ ἀγαθοῦ καὶ ἀφθόνου; ~Φύγωμεν	κακὸν	ἀφόρητον. Ὄφεώς ἐστι δίδαγμα, δαιμόνων
[8]	ποιῶν δαίμονος ὀλεθρίου, ἀλλ´ ὑποδέχῃ	κακὸν,	δι´ οὗ ἐχθρὸς μὲν γενήσῃ
[11]	καθαρευούσῃ, ἀμήχανον. Οὐχ ὁρᾷς ἡλίκον	κακὸν	ἡ ὑπόκρισις; Καὶ αὕτη καρπός
[1]	ἐλάχιστα λυπῶν τοὺς ἔξωθεν, πρῶτον	κακὸν	καὶ (οἰκεῖόν ἐστι τῷ κεκτημένῳ.
[10]	εἰ μείζονας ἔχει πρὸς τὸ	κακὸς	εἶναι τὰς ἀφορμάς. Τοῦτο γάρ
[1]	ποτνιᾶται, καὶ ἀπόλωλεν ὑπὸ τοῦ	κακοῦ.	Ἐρωτώμενος δὲ τὸ πάθος, ἐρυθριᾷ
[7]	μὴν κἂν ἐπαινέσειέ τις τοῦ	κακοῦ,	ὅτι ὅσῳπερ ἂν σφοδρότερος κινηθῇ,
[2]	τούτων· ἀλλὰ μίαν ἀναμένει τοῦ	κακοῦ	ῥᾳστώνην, εἴ πού τινα ἴδοι
[10]	ὥστε ἀξίαν ἐμποιῆσαι αὐτῷ τοῦ	κακοῦ	τὴν φροντίδα, οὐκ ἄχρηστον· τὸ
[10]	οὖν; ἐν τῇ κατηγορίᾳ τοῦ	κακοῦ	τὸν λόγον στήσομεν; Ἀλλὰ τοῦτο
[9]	τὸν σώφρονα· τὸν δίκαιον ἀπηνῆ·	κακοῦργον	τὸν φρόνιμον. Καὶ τὸν μεγαλοπρεπῆ
[10]	τὸ μακάριον. Ὁ μὲν οὖν	κακῶς	αὐτοῖς κεχρημένος, ἐλεεινὸς, ὡς ὁ
[7]	ἠλάττωσέ ποτε τὰ τοῦ πλησίον	καλά;	Ἑαυτὸν μέντοι προσανάλωσε ταῖς λύπαις
[1]	ἐπιτρίβει με τὰ τοῦ φίλου	καλὰ,	καὶ τοῦ ἀδελφοῦ τὴν εὐθυμίαν
[10]	ἡμῶν; Φύσει μὲν οὖν εἶναι	καλὸν	ἡγεῖσθαι χρὴ τὸ τῆς ψυχῆς
[2]	μυρίοις ἐγκωμίοις ἀποσεμνύνει, ὡς μὲν	καλὸν	ἰδεῖν, ὡς δὲ εὐμαθὲς, ὡς
[10]	ἀνθρώπινα, καὶ πρὸς τὸ ὄντως	καλὸν	καὶ ἐπαινετὸν ἀπιδὼν, πολλοῦ ἄν
[11]	ὑφάλους πέτρας, αἳ, βραχεῖ ὕδατι	καλυπτόμεναι,	κακὸν ἀπροόρατον τοῖς ἀφυλάκτοις γίνονται.
[1]	φέρω τὴν θέαν τῶν ἀλλοτρίων	καλῶν,	ἀλλὰ συμφορὰν ποιοῦμαι τὴν τῶν
[11]	ὁμοῦ τῶν κατὰ τὸν βίον	καλῶν·	πεισθῶμεν τῷ Ἀποστόλῳ, καὶ Μὴ
[10]	ἑκουσίως ἑαυτὸν κατατιτρώσκων· εἰ (δὲ	καλῶς	καὶ κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον
[10]	ἐστι ταῦτα τῆς ἀρετῆς τοῖς	καλῶς	κεχρημένοις, οὐκ αὐτὰ ἐν ἑαυτοῖς
[10]	φρονοῦντα, καὶ εὐεξίᾳ σώματος, καὶ	καλῶς	μὲν κεχρημένον οἷς ἔχει, ἀγαπᾷν
[5]	βάσκανον δὲ καὶ κακοήθη τὸ	καλῶς	παθεῖν πλέον προσερεθίζει· καὶ ὅσῳπερ
[10]	ἔκδοτον ἀφεῖναι τῇ ἀῤῥωστίᾳ τὸν	κάμνοντα.	Τί οὖν; πῶς ἂν μὴ
[10]	Τὸ μὲν γὰρ δεῖξαι τῷ	κάμνοντι	τῆς νόσου τὸ μέγεθος, ὥστε
[7]	ὁμοτέχνοις, καὶ τοῖς ἄλλως οἰκείοις·	κἀν	τούτοις πάλιν, ἡλικιώταις καὶ συγγενέσι
[9]	προσβλέπουσι, τοῖς δὲ σαθροῖς ἐπιτίθενται·	κἄν	τι προσπταῖσαι συμβῇ, οἷα πολλὰ
[7]	ἐστὶν ἀῤῥώστημα. Ἐκεῖνό γε μὴν	κἂν	ἐπαινέσειέ τις τοῦ κακοῦ, ὅτι
[1]	τραύματα, μέσην αὐτοῦ τύπτοντα τὴν	καρδίαν.	Καὶ τὸ χαλεπὸν τῆς νόσου,
[10]	πνευματικοῦ ἐν Ἐκκλησίᾳ βρύοντος, καὶ	καρδίας	εὐσεβοῦς ἐκ τῶν χαρισμάτων τοῦ
[10]	ἕξει ἐπὶ τοῦ κριτοῦ τῶν	καρδιῶν	ἡμῶν; Φύσει μὲν οὖν εἶναι
[11]	κακὸν ἡ ὑπόκρισις; Καὶ αὕτη	καρπός	ἐστι τοῦ φθόνου. Τὸ γὰρ
[7]	βελῶν τὰ βιαίως φερόμενα, ἐπειδὰν	καρτερῷ	τινι καὶ ἀντιτύπῳ προσπέσῃ, ἐπὶ
[9]	πραγμάτων οὐκ ἔχουσα. Οὐ πρᾶξις	κατ´	ἀρετὴν ἐπαινετὴ παρ´ ἐκείνοις, οὐ
[3]	τὸν ἀρχέκακον δαίμονα εἰς τὸν	κατὰ	ἀνθρώπων ἐξέμηνε πόλεμον; Οὐχ ὁ
[8]	πληγῆς ἐνίησι τὸν ἰὸν, καὶ	κατὰ	μικρὸν σηπεδόσι τὸ δηχθὲν ἐπινέμεται·
[11]	ἀγάπῃ δεικνύωσι κατακεχρωσμένην τὴν ἐπιφάνειαν·	κατὰ	τὰς ὑφάλους πέτρας, αἳ, βραχεῖ
[8]	εὐεκτικὰ σώματα, καὶ ἐκ τῆς	κατὰ	τὴν ἡλικίαν ἀκμῆς εἰς τὴν
[11]	καὶ ἀνατροπὴ πάντων ὁμοῦ τῶν	κατὰ	τὸν βίον καλῶν· πεισθῶμεν τῷ
[7]	συνουσίας περὶ πάσης ὁμοῦ τῆς	κατὰ	τὸν βίον κοινωνίας διαλεγόμενος. Ὥσπερ
[1]	τοῦ πλησίον; εὐθηνεῖται πᾶσι τοῖς	κατὰ	τὸν βίον ὁ οἶκος; θυμηδίαι
[10]	ὄργανα κεκτημένον, εἴπερ δὴ ταῦτα	κατὰ	τὸν ὀρθὸν λόγον μεταχειρίζοιτο· ὡς
[10]	κατατιτρώσκων· εἰ (δὲ καλῶς καὶ	κατὰ	τὸν ὀρθὸν λόγον τὰ παρόντα
[7]	δι´ οἰκειότητος αὐτῷ προσεγγίσαντα. Ἐπείπερ	κατὰ	τὸν Σολομῶντος λόγον, Τῷ ἀνδρὶ
[6]	ὃς ἐκ τῆς Ἰουδαίων μανίας	κατὰ	τοῦ Σωτῆρος ἐγένετο. Διὰ τί
[6]	συντελείας αἰῶνος πάντας τιτρώσκει καὶ	καταβάλλει	ὁ λυμεὼν τῆς ζωῆς ἡμῶν
[8]	ὥραν ὑπερανθήσαντα, τήκεσθαι παρ´ αὐτῶν	καταβασκαινόμενα,	καὶ ὅλον ἀθρόως συναναιρεῖσθαι τὸν
[6]	Καὶ ἑνὶ τούτῳ ὅπλῳ ἀπὸ	καταβολῆς	ἀρξάμενος κόσμου μέχρι συντελείας αἰῶνος
[11]	τῷ βάθει κατέχοντες, ἀγάπῃ δεικνύωσι	κατακεχρωσμένην	τὴν ἐπιφάνειαν· κατὰ τὰς ὑφάλους
[4]	τὸν καιρὸν τῆς διώξεως καθεύδων	καταληφθεὶς,	ἕτοιμος εἰς σφαγὴν προκείμενος τῷ
[10]	ἄχρηστον· τὸ δὲ ἄχρι τούτου	καταλιπεῖν,	μὴ πρὸς τὴν ὑγίειαν χειραγωγήσαντα,
[2]	ῥᾳστώνην, εἴ πού τινα ἴδοι	καταπεσόντα	τῶν φθονουμένων. Οὗτος ὅρος τοῦ
[6]	χαίρων ἡμῶν τῇ ἀπωλείᾳ, ὁ	καταπεσὼν	διὰ τοῦ φθόνου, καὶ ἡμᾶς
[2]	πρότερα, ἀλλ´ ἵνα βαρυτέραν αὐτῷ	κατασκευάσῃ	τὴν συμφοράν. Τὸ παιδίον μετὰ
[4]	ἐνέδρας ἀνελεῖν ἐπεχείρησεν· εἶτα φυγάδα	καταστήσας,	οὐδὲ οὕτω τὴν ἔχθραν ἔστησεν,
[7]	Ἑαυτὸν μέντοι προσανάλωσε ταῖς λύπαις	κατατηκόμενος.	~Ἤδη δὲ καὶ τῶν ἰοβόλων
[10]	πολεμίων ἄμυναν, τούτῳ ἑκουσίως ἑαυτὸν	κατατιτρώσκων·	εἰ (δὲ καλῶς καὶ κατὰ
[4]	ἀπέδειξεν, ἑαυτοῦ δὲ τὴν πονηρίαν	καταφανεστέραν	ἐποίησε. ~Δυσμεταχειριστότατον ἔχθρας εἶδος ὁ
[6]	τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ἀνθρώπων, καὶ	κατεδίκαζον	τὸν κριτὴν τοῦ κόσμου. Οὕτω
[1]	ὑποσμύχουσαν αὐτοῦ τὰ σπλάγχνα καὶ	κατεσθίουσαν.	~Οὐκοῦν οὔτε ἰατρὸν τῆς νόσου
[1]	ἐξειπεῖν αἱρούμενος, ἐν τῷ βάθει	κατέχει	τὴν νόσον ὑποσμύχουσαν αὐτοῦ τὰ
[11]	τὸ μῖσος ἐν τῷ βάθει	κατέχοντες,	ἀγάπῃ δεικνύωσι κατακεχρωσμένην τὴν ἐπιφάνειαν·
[10]	μετενεχθέντος. ~Τί οὖν; ἐν τῇ	κατηγορίᾳ	τοῦ κακοῦ τὸν λόγον στήσομεν;
[1]	δύναται· ἀλλὰ κύπτει μὲν, καὶ	κατηφής	ἐστι, καὶ συγκέχυται, καὶ ποτνιᾶται,
[9]	τούτοις ξηρὸν καὶ ἀλαμπὲς, παρειὰ	κατηφὴς,	ὁφρὺς συμπεπτωκυῖα, (ἡ ψυχὴ τῷ
[2]	ἐξ οἵων εἰς οἷα μεταπέπτωκε,	κατοικτίζεται,	οὐχ ὑπὸ φιλανθρωπίας, καὶ τοῦ
[9]	λαμπρότητας καὶ τὰ μεγέθη τῶν	κατορθουμένων	οὐδὲ προσβλέπουσι, τοῖς δὲ σαθροῖς
[10]	αἰωνίων ἀγαθῶν καὶ ἀληθινῶν μετουσίαν	κεκλήμεθα.	Ὥστε ὁ πλουτῶν οὔπω ζηλωτός
[9]	ἐκείνοις, οὐ λόγου δύναμις σεμνότητι	κεκοσμημένη	καὶ χάρισιν, οὐκ ἄλλο τι
[10]	κοινὰ τὰ τοῦ βίου ὄργανα	κεκτημένον,	εἴπερ δὴ ταῦτα κατὰ τὸν
[1]	κακὸν καὶ (οἰκεῖόν ἐστι τῷ	κεκτημένῳ.	Ὥσπερ γὰρ ἰὸς σίδηρον, οὕτως
[7]	κινηθῇ, τοσούτῳ χαλεπώτερός ἐστι τῷ	κεκτημένῳ.	Ὥσπερ γὰρ τῶν βελῶν τὰ
[11]	τῷ Ἀποστόλῳ, καὶ Μὴ γενώμεθα	κενόδοξοι,	ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες· ἀλλὰ
[10]	ταῦτα τῆς ἀρετῆς τοῖς καλῶς	κεχρημένοις,	οὐκ αὐτὰ ἐν ἑαυτοῖς ἔχοντα
[10]	εὐεξίᾳ σώματος, καὶ καλῶς μὲν	κεχρημένον	οἷς ἔχει, ἀγαπᾷν καὶ περιέπειν,
[10]	Ὁ μὲν οὖν κακῶς αὐτοῖς	κεχρημένος,	ἐλεεινὸς, ὡς ὁ τῷ ξίφει,
[7]	κακοῦ, ὅτι ὅσῳπερ ἂν σφοδρότερος	κινηθῇ,	τοσούτῳ χαλεπώτερός ἐστι τῷ κεκτημένῳ.
[7]	οὕτω καὶ τὰ τοῦ φθόνου	κινήματα,	οὐδὲν λυποῦντα τὸν βασκαινόμενον, αὐτοῦ
[10]	ἔχει, ἀγαπᾷν καὶ περιέπειν, ὡς	κοινὰ	τὰ τοῦ βίου ὄργανα κεκτημένον,
[10]	οὐκ ἔχει χώραν ἡ βασκανία,	κοινῆς	τῆς ἀπ´ αὐτῶν ὠφελείας ἅπασι
[1]	φιλοτιμεῖται λαμπρῶς ἐν ἐπιδόσεσι καὶ	κοινωνίᾳ	τῇ πρὸς τοὺς ἐνδεεῖς, καὶ
[7]	ὁμοῦ τῆς κατὰ τὸν βίον	κοινωνίας	διαλεγόμενος. Ὥσπερ γὰρ τὴν εὐκατάπρηστον
[10]	ἐστι διὰ τὸ φιλάδελφον καὶ	κοινωνικὸν	τοῦ τρόπου. Πάλιν φρονήσει τις
[1]	τὸ πάθος τοῦ φθόνου, μὴ	κοινωνοὶ	τῶν ἔργων τοῦ ἀντικειμένου γενώμεθα,
[9]	δαιμόνων εὕρημα, ἐχθροῦ ἐπισπορὰ, ἀῤῥαβὼν	κολάσεως,	ἐμπόδιον εὐσεβείας, ὁδὸς ἐπὶ γέενναν,
[9]	ἢ ἀπό τινος οὐλῆς ἢ	κολοβώματος,	ἐκ φύσεως ἢ ἐκ πάθους
[10]	ὡς ἐπὶ μεγάλοις ἐκπεπληγμένῳ τοῖς	κοσμικοῖς,	ἀμήχανόν ποτε παραγενέσθαι τὸν φθόνον,
[6]	τούτῳ ὅπλῳ ἀπὸ καταβολῆς ἀρξάμενος	κόσμου	μέχρι συντελείας αἰῶνος πάντας τιτρώσκει
[6]	καὶ κατεδίκαζον τὸν κριτὴν τοῦ	κόσμου.	Οὕτω μέχρι πάντων διεξῆλθε τὰ
[11]	εὐδόκιμος εἶναι ἐκ τῶν τοῦ	κόσμου	πραγμάτων. Οὐ γὰρ ἐπὶ σοὶ
[1]	Εἰ γὰρ ὁ τυφωθεὶς εἰς	κρῖμα	ἐμπίπτει τοῦ διαβόλου, πῶς ὁ
[1]	καὶ εὑρεθῶμεν τῷ αὐτῷ συγκαταδικαζόμενοι	κρίματι.	Εἰ γὰρ ὁ τυφωθεὶς εἰς
[10]	τῶν φθαρτῶν καὶ γηΐνων μακαριστὸν	κρῖναι	καὶ ζηλωτόν. Οὕτω δὲ ἔχοντι,
[10]	μέγα, μηδὲ ὑπερφυὲς τῶν ἀνθρωπίνων	κρίνοιμεν·	μὴ εὐπορίαν τὴν ἐν ἀνθρώποις·
[6]	τῶν ἀνθρώπων, καὶ κατεδίκαζον τὸν	κριτὴν	τοῦ κόσμου. Οὕτω μέχρι πάντων
[9]	πάθει συγκεχυμένη, τὸ τῆς ἀληθείας	κριτήριον	ἐπὶ τῶν πραγμάτων οὐκ ἔχουσα.
[10]	ταῦτα ἀπολογίαν ἕξει ἐπὶ τοῦ	κριτοῦ	τῶν καρδιῶν ἡμῶν; Φύσει μὲν
[10]	ὠφέλειαν; Ἀλλὰ δάκνει σε ὁ	κρότος	τῶν ἀκουόντων, καὶ ἐβουλήθης ἂν
[11]	ἀρετὴ ἐφ´ ἡμῖν, καὶ δυνατὴ	κτηθῆναι	τῷ φιλοπόνῳ· ἡ δὲ τῶν
[11]	ἀφορμή) σὺ δὲ ἐπὶ τὴν	κτῆσιν	τῆς ἀρετῆς, ὥσπερ τι ῥεῦμα,
[1]	ὥσπερ τὰς ἐχίδνας φασὶ τὴν	κυήσασαν	αὐτὰς γαστέρα διεσθιούσας ἀπογεννᾶσθαι, οὕτω
[5]	ἀνημέρων οὐχ ὑπερβάλλουσιν ἀγριότητι; Οἱ	κύνες	τρεφόμενοι ἡμεροῦνται· οἱ λέοντες χειροήθεις
[1]	οὐδὲ ἐξειπεῖν αὐτὴν δύναται· ἀλλὰ	κύπτει	μὲν, καὶ κατηφής ἐστι, καὶ
[11]	ἡμῖν, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ	Κυρίῳ	ἡμῶν, μεθ´ οὗ ἡ δόξα
[6]	λεπροὶ ἐκαθαρίζοντο, καὶ χωλοὶ περιεπάτουν,	κωφοὶ	ἤκουον, καὶ τυφλοὶ ἀνέβλεπον, καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 6/04/2009