Chapitre |
[0] |
~ΟΜΙΛΙΑ
|
ΙΑʹ |
Περὶ
φθόνου.
~(Ἀγαθὸς
ὁ
Θεὸς, |
[2] |
καίτοι
πλήρεις
αἱ
Γραφαὶ
τῶν
|
ἰαμάτων
|
τούτων·
ἀλλὰ
μίαν
ἀναμένει
τοῦ |
[10] |
ὥσπερ
ἥμισύ
τί
ἐστι
τῆς
|
ἰατρείας. |
Τὸ
μὲν
γὰρ
δεῖξαι
τῷ |
[2] |
σπλάγχνα
καὶ
κατεσθίουσαν.
~Οὐκοῦν
οὔτε
|
ἰατρὸν |
τῆς
νόσου
παραλαμβάνει,
οὔτε
τι |
[2] |
Οὗτος
ὅρος
τοῦ
μίσους,
ἄθλιον
|
ἰδεῖν |
ἐκ
μακαρίου
τὸν
βασκαινόμενον,
ἐλεεινὸν |
[2] |
ἐγκωμίοις
ἀποσεμνύνει,
ὡς
μὲν
καλὸν
|
ἰδεῖν, |
ὡς
δὲ
εὐμαθὲς,
ὡς
δὲ |
[2] |
καὶ
φίλος
ἐστὶν,
ὅταν
δακρύοντα
|
ἴδῃ, |
ὅταν
πενθοῦντα
θεάσηται.
Καὶ
εὐθυμοῦντι |
[2] |
εὔφημον
χαρισάμενος.
Ἐὰν
μέντοι
πολλοὺς
|
ἴδῃ |
συντρέχοντας
τῷ
ἐπαίνῳ,
μεταβαλὼν
πάλιν, |
[10] |
παρὰ
Θεοῦ,
οὐχὶ
δὲ
πρὸς
|
ἰδίαν |
ἀπόλαυσιν
θησαυρίζει,
ἐπαινεῖσθαι
καὶ
ἀγαπᾶσθαι |
[8] |
προαιρέσεις,
παντοίως
αὐταῖς
πρὸς
τὸ
|
ἴδιον |
ἀποκέχρηνται
βούλημα·
ὥστε
καὶ
τοῖς
|
[7] |
Καὶ
ὅλως,
ὥσπερ
ἡ
ἐρυσίβη
|
ἴδιόν |
ἐστι
τοῦ
σίτου
νόσημα,
οὕτως |
[8] |
βασκάνων
εἰς
ὑπηρεσίαν
χρῆσθαι
τοῦ
|
ἰδίου |
θελήματος.
Εἶτα
οὐ
φρίσσεις
ὑπηρέτην
|
[2] |
κακοῦ
ῥᾳστώνην,
εἴ
πού
τινα
|
ἴδοι |
καταπεσόντα
τῶν
φθονουμένων.
Οὗτος
ὅρος |
[10] |
Θεοῦ
τετίμηται,
καὶ
ἐξηγητής
ἐστιν
|
ἱερῶν |
λογίων·
μὴ
φθονήσῃς
τῷ
τοιούτῳ, |
[10] |
βουληθῇς
ποτε
σιωπῆσαι
τὸν
τῶν
|
ἱερῶν |
ὑποφήτην,
εἰ
τῇ
τοῦ
Πνεύματος |
[11] |
Θεὸς
ἐχαρίσατο
ἡμῖν,
ἐν
Χριστῷ
|
Ἰησοῦ |
τῷ
Κυρίῳ
ἡμῶν,
μεθ´
οὗ |
[2] |
τῷ
λόγῳ
τὰ
πρότερα,
ἀλλ´
|
ἵνα |
βαρυτέραν
αὐτῷ
κατασκευάσῃ
τὴν
συμφοράν. |
[3] |
ζῆλον,
καὶ
ἀνεῖλε
τὸν
τιμηθέντα,
|
ἵνα |
καθάψηται
τοῦ
τιμήσαντος.
Πρὸς
γὰρ |
[8] |
κατατηκόμενος.
~Ἤδη
δὲ
καὶ
τῶν
|
ἰοβόλων |
αὐτῶν
ὀλεθριώτεροι
εἶναι
οἱ
νοσοῦντες |
[8] |
μὲν
διὰ
πληγῆς
ἐνίησι
τὸν
|
ἰὸν, |
καὶ
κατὰ
μικρὸν
σηπεδόσι
τὸ |
[1] |
ἐστι
τῷ
κεκτημένῳ.
Ὥσπερ
γὰρ
|
ἰὸς |
σίδηρον,
οὕτως
ὁ
φθόνος
τὴν |
[6] |
μεγίστοις
συστάντα,
ὃς
ἐκ
τῆς
|
Ἰουδαίων |
μανίας
κατὰ
τοῦ
Σωτῆρος
ἐγένετο. |
[6] |
καὶ
ἡμᾶς
ἑαυτῷ
διὰ
τοῦ
|
ἴσου |
πάθους
συγκαταβάλλων.
~Σοφὸς
ἄρα
ἦν |
[10] |
ὄγκον
τοῦ
ἀξιώματος,
οὐχ
ὁ
|
ἰσχυρὸς |
διὰ
τὴν
ῥώμην
τοῦ
σώματος, |
[5] |
πλέον
ἐξαγριαίνονται.
Τί
τὸν
γενναῖον
|
Ἰωσὴφ |
δοῦλον
ἐποίησεν;
Οὐχ
ὁ
φθόνος |