Chapitre
[7]	φθόνου βελῶν ἑαυτοὺς ποιοῦντας. Οὐδὲ	γὰρ	ἄλλως δυνατὸν συμπλακῆναι τῷ φθόνῳ,
[5]	εἶδος ὁ φθόνος. Τοὺς μὲν	γὰρ	ἄλλως δυσμενεῖς ἡμερωτέρους ποιοῦσιν αἱ
[1]	τὴν τῶν πλησίον εὐημερίαν. Ταῦτα	γὰρ	ἂν εἴποι, εἰ τὰ ἀληθῆ
[11]	ἕξεις τὴν περιφάνειαν. Ἡ μὲν	γὰρ	ἀρετὴ ἐφ´ ἡμῖν, καὶ δυνατὴ
[5]	καὶ ἀνιᾶται, καὶ δυσχεραίνει. Πλεῖον	γὰρ	ἄχθεται τῇ δυνάμει τοῦ εὐεργέτου,
[10]	ἐστι τῆς ἰατρείας. Τὸ μὲν	γὰρ	δεῖξαι τῷ κάμνοντι τῆς νόσου
[11]	καρπός ἐστι τοῦ φθόνου. Τὸ	γὰρ	διπλοῦν τοῦ ἤθους ἐκ φθόνου
[10]	ἀπανθοῦσαν· μὴ σώματος εὐεξίαν. Οὐ	γὰρ	ἐν τοῖς παρερχομένοις ὁριζόμεθα εἶναι
[5]	αὐτοῖς τὸ σοφόν. Δι´ ὧν	γὰρ	ἐνόμιζον ἐμποδίζειν τῇ προῤῥήσει, διὰ
[11]	τῶν τοῦ κόσμου πραγμάτων. Οὐ	γὰρ	ἐπὶ σοὶ ταῦτα· ἀλλὰ δίκαιος
[10]	τὴν τοῦ λόγου περιουσίαν. Ὄργανα	γάρ	ἐστι ταῦτα τῆς ἀρετῆς τοῖς
[1]	αὐτὸν ψυχὴν πέφυκε δαπανᾷν. Λύπη	γάρ	ἐστι τῆς τοῦ πλησίον εὐπραγίας
[10]	ἐκ τῶν ἀκουόντων ἀκολουθεῖ. Σὸν	γάρ	ἐστι τὸ ἀγαθὸν, καί σοι
[10]	κακὸς εἶναι τὰς ἀφορμάς. Τοῦτο	γάρ	ἐστιν ἐκ πλείονος τῆς παρασκευῆς
[10]	καὶ πραγματείας ἀπόλλυσθαι. Εἰ μὲν	γὰρ	ἐφόδιον πρὸς ἀδικίαν ὁ πλοῦτος,
[1]	(οἰκεῖόν ἐστι τῷ κεκτημένῳ. Ὥσπερ	γὰρ	ἰὸς σίδηρον, οὕτως ὁ φθόνος
[11]	τοῖς ὑπὲρ εὐσεβείας παθήμασιν. Οὕτω	γὰρ	καὶ σεαυτὸν σώσεις, καὶ ἐπὶ
[9]	τὴν ἀρετὴν διαβαλεῖν. Θρασὺν μὲν	γὰρ	λέγουσι τὸν ἀνδρεῖον, ἀνάλγητον δὲ
[7]	πληγαὶ γίνονται τοῦ βασκάνου. Τίς	γὰρ	λυπούμενος ἠλάττωσέ ποτε τὰ τοῦ
[5]	ἐφάνησαν ὁδοποιοῦντες τὴν ἔκβασιν. Εἰ	γὰρ	μὴ ἐπράθη, οὐκ ἂν ἦλθεν
[1]	τῷ αὐτῷ συγκαταδικαζόμενοι κρίματι. Εἰ	γὰρ	ὁ τυφωθεὶς εἰς κρῖμα ἐμπίπτει
[11]	οὐκ ἀνέχῃ δεύτερος (εἶναι (ἔστι	γὰρ	οὖν δὴ καὶ τοῦτο πρὸς
[7]	παρὰ τοῦ ἑταίρου αὐτοῦ. Καὶ	γὰρ	οὕτως ἔχει. Οὐχὶ τῷ Αἰγυπτίῳ
[1]	τῷ διαβόλῳ τιμωρίαν ἐκφεύξεται; Φθόνου	γὰρ	πάθος οὐδὲν ὀλεθριώτερον ψυχαῖς ἀνθρώπων
[11]	μετάθες σεαυτοῦ τὸ φιλότιμον. Μὴ	γὰρ	πάντως πλουτεῖν ἐκ παντὸς τρόπου
[4]	τὸν Δαβὶδ ἐποιήσατο. Πρῶτον μὲν	γὰρ,	τῇ παναρμονίῳ ἐκείνῃ καὶ θείᾳ
[7]	τὸν βίον κοινωνίας διαλεγόμενος. Ὥσπερ	γὰρ	τὴν εὐκατάπρηστον ὕλην ἐπιμελὲς ἡμῖν
[3]	ἵνα καθάψηται τοῦ τιμήσαντος. Πρὸς	γὰρ	τὴν θεομαχίαν ἀδυνατῶν, εἰς ἀδελφοκτονίαν
[7]	χαλεπώτερός ἐστι τῷ κεκτημένῳ. Ὥσπερ	γὰρ	τῶν βελῶν τὰ βιαίως φερόμενα,
[5]	τὴν ἀλογίαν τῆς νόσου. Φοβηθέντες	γὰρ	τῶν ὀνειράτων τὴν ἔκβασιν, δοῦλον
[1]	ἐχίδνας φασὶ τὴν κυήσασαν αὐτὰς	γαστέρα	διεσθιούσας ἀπογεννᾶσθαι, οὕτω καὶ ὁ
[7]	φθόνος φιλίας ἐστὶν ἀῤῥώστημα. Ἐκεῖνό	γε	μὴν κἂν ἐπαινέσειέ τις τοῦ
[4]	τὰς τοῦ ἀνδρὸς εὐποιίας. Ὅς	γε	παρ´ αὐτὸν τὸν καιρὸν τῆς
[9]	κολάσεως, ἐμπόδιον εὐσεβείας, ὁδὸς ἐπὶ	γέενναν,	στέρησις βασιλείας. Δῆλοι δέ πως
[9]	ἐπαινετὸν διαπτύσαι, καὶ ἐκ τῆς	γείτονος	κακίας τὴν ἀρετὴν διαβαλεῖν. Θρασὺν
[7]	συνηθεστάτοις· καὶ τῶν συνήθων τοῖς	γείτοσι	καὶ ὁμοτέχνοις, καὶ τοῖς ἄλλως
[4]	ἀληθείας ὑπάρξασαν μαρτυρίαν, πρῶτον αὐτόχειρ	γενέσθαι,	καὶ ἐξ ἐνέδρας ἀνελεῖν ἐπεχείρησεν·
[2]	ἐκ μακαρίου τὸν βασκαινόμενον, ἐλεεινὸν	γενέσθαι	τὸν ζηλωτόν. Τότε σπένδεται, καὶ
[8]	κακὸν, δι´ οὗ ἐχθρὸς μὲν	γενήσῃ	τῶν μηδὲν ἀδικούντων, ἐχθρὸς δὲ
[5]	θεραπείαις πλέον ἐξαγριαίνονται. Τί τὸν	γενναῖον	Ἰωσὴφ δοῦλον ἐποίησεν; Οὐχ ὁ
[3]	τῶν ἀπολλυμένων. ~Τί ἂν οὖν	γένοιτο	τῆς νόσου ταύτης ὀλεθριώτερον; Φθορὰ
[1]	κοινωνοὶ τῶν ἔργων τοῦ ἀντικειμένου	γενώμεθα,	καὶ εὑρεθῶμεν τῷ αὐτῷ συγκαταδικαζόμενοι
[11]	πεισθῶμεν τῷ Ἀποστόλῳ, καὶ Μὴ	γενώμεθα	κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες·
[10]	τι δέοις τῶν φθαρτῶν καὶ	γηΐνων	μακαριστὸν κρῖναι καὶ ζηλωτόν. Οὕτω
[5]	χάριν ἔχει τοῖς εἰς αὐτὸν	γινομένοις.	Ποῖον οὐ νικῶσι θηρίον τῇ
[11]	καλυπτόμεναι, κακὸν ἀπροόρατον τοῖς ἀφυλάκτοις	γίνονται.	Εἰ τοίνυν καὶ θάνατος ἡμῖν
[5]	τρεφόμενοι ἡμεροῦνται· οἱ λέοντες χειροήθεις	γίνονται	θεραπευόμενοι· οἱ δὲ βάσκανοι ταῖς
[7]	λυποῦντα τὸν βασκαινόμενον, αὐτοῦ πληγαὶ	γίνονται	τοῦ βασκάνου. Τίς γὰρ λυπούμενος
[2]	εὐάρμοστον· οὐκ ἂν αὐτῷ περιόντι	γλῶσσαν	εὔφημον χαρισάμενος. Ἐὰν μέντοι πολλοὺς
[9]	καὶ ἀπὸ τούτων τοὺς ἄνδρας	γνωρίζειν	βούλονται· ὥσπερ οἱ πονηροὶ τῶν
[4]	περισωθεὶς, καὶ τῆς ἐπὶ τῷ	Γολιὰθ	αἰσχύνης ἀπαλλαγεὶς, ὅμως ἐπειδὴ ἐν
[8]	καὶ τῇ γυναικωνίτιδι παρεισαχθέντα ὑπὸ	γραϊδίων·	ἐκεῖνο δέ φημι, ὅτι οἱ
[2]	πάθους ἀλεξητήριον, καίτοι πλήρεις αἱ	Γραφαὶ	τῶν ἰαμάτων τούτων· ἀλλὰ μίαν
[9]	πάθους ἐπισυμβάντος, τὰς μορφὰς τῶν	γραφομένων	ἀποσημαίνοντες. Δεινοὶ δὲ ταῖς εἰς
[1]	βασκάνῳ. Ὥστε οὐδὲν διαφέρει ἀνθρώπου	γυμνοῦ	παρὰ πάντων τιτρωσκομένου. Ἀνδρεῖος τίς
[5]	σωφροσύνην ταῖς ἐπιβουλαῖς τῆς ἀκολάστου	γυναικὸς	περιέπεσεν, οὐκ ἂν ἐβλήθη εἰς
[8]	ἀποπέμπομαι, ὡς δημώδη καὶ τῇ	γυναικωνίτιδι	παρεισαχθέντα ὑπὸ γραϊδίων· ἐκεῖνο δέ
[9]	περιβλέπτων οὐδέν. Ὥσπερ δὲ οἱ	γῦπες	πρὸς τὰ δυσώδη φέρονται, πολλοὺς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/04/2009