Chapitre
[2]	ἀλγεινοῦ τὴν αἴσθησιν παραιρεῖται. Οὐ	γὰρ	ἄγουσι σχολὴν πρὸς τὴν ὧν
[2]	πάντας ὁμοῦ τοὺς ἐπιτηδείους. Ὥσπερ	γὰρ	αἱ χαράδραι, πρὸς τὰ κοῖλα
[3]	λοιδορία μετὰ προσθήκης ἐπάνεισιν. Οἷα	γὰρ	ἀλλήλους ἐφυβρίζοντες ἀντιφθέγγονται; Ὁ μὲν
[3]	ἀλλήλους ὑπερβαίνειν ταῖς συμφοραῖς. Ἐν	γὰρ	ἁμίλλαις πονηραῖς ἀθλιώτερος ὁ νικήσας,
[4]	ἠμύνω διὰ τῆς ὑπεροψίας. Τί	γὰρ	ἂν γένοιτο ὀδυνηρότερον τῷ ἐχθρῷ,
[4]	μηχανῇ τῶν ψυχῶν ἐξελόντες. Οὕτω	γὰρ	ἂν δυνηθείημεν τὰ πλεῖστα τῶν
[1]	Ἀνὴρ θυμώδης οὐκ εὐσχήμων. Ἐπειδὰν	γὰρ	ἅπαξ παρωσάμενον τοὺς λογισμοὺς τὸ
[6]	γὰρ ὁ Δεσπότης ἡμῶν. Οὐ	γὰρ	ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον ἀπὸ αἰσχύνης
[4]	οὐρανῶν βασιλείαν ἡ λοιδορία· Λοίδοροι	γὰρ	(βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι· σοὶ
[5]	ὕβρις; φεῦγε τὴν μίμησιν. Οὐ	γὰρ	δὴ τὸ ἕτερον κατάρξαι ἱκανὸν
[2]	τῆς φύσεως ἐπελάθοντο. Ἀγνοοῦσι μὲν	γὰρ	ἑαυτοὺς πρῶτον οἱ ὀργιζόμενοι, ἔπειτα
[3]	ἔργων χωροῦσιν ἄμυναν. Θυμὸς μὲν	γὰρ	ἐγείρει μάχην, (μάχη δὲ γεννᾷ
[6]	τῆς παροινίας τοῦ Σεμεεί. Οὐ	γὰρ	ἐδίδου καιρὸν τῇ ὀργῇ κινηθῆναι,
[8]	καλῶς, τί με δέρεις; Ἐὰν	γὰρ	ἐθισθῇς πάντων ἔσχατος εἶναι κατὰ
[7]	ἄγαν καὶ ἀνειμένης ἐποίησεν. Οὐ	γὰρ,	εἰ μὴ θυμωθείης κατὰ τοῦ
[4]	ὅπερ ἔφην, καὶ διαπρίεται. Εὐθὺς	γὰρ	ἐκ τῶν παρόντων οἷα ἑκάτερος
[2]	ἐπὶ σκηνῆς ὑπαλλάξαν. Ὀφθαλμοὶ μὲν	γὰρ	ἐκείνοις οἱ οἰκεῖοί τε καὶ
[5]	οὐδέν σε τοῦτο ὀνήσει. Οὐδὲ	γὰρ	ἐν τοῖς στεφανίταις ἀγῶσιν ὁ
[1]	διὰ τῆς πονηρίας ᾠκείωσαν. Κύνας	γὰρ	ἐννεοὺς, καὶ ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν,
[5]	δὲ πάλιν ὡς ἀγαθόν. Ἰδοὺ	γὰρ	ἔπαθες ἃ ἐγκαλεῖς. Ἢ τὸ
[7]	λόγῳ κατὰ τῆς ἁμαρτίας. Νεῦρον	γάρ	ἐστι τῆς ψυχῆς ὁ θυμὸς,
[1]	καὶ τὰ τοιαῦτα προσαγορεύει. Οἱ	γὰρ	ἕτοιμοι πρὸς τὴν κατ´ ἀλλήλων
[8]	Πνεύματι τὴν πάροδον ἀποκλείοντα. Ὅπου	γὰρ	ἔχθραι, ἔρεις, θυμοὶ, ἐριθεῖαι, φιλονεικίαι,
[7]	φαρμάκου εἴδει οὐ παραιτεῖται. Τὸ	γὰρ,	Ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σου
[7]	σημαινόμενα πλεῖστον ἀλλήλων διαφέρει. Ἔστι	γὰρ	θυμὸς μὲν οἷον ἔξαψίς τις
[6]	ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων. Ἐσυκοφαντήθης; καὶ	γὰρ	καὶ ὁ κριτής. Περιέῤῥηξάν σου
[6]	τὴν σωφροσύνην ἐπιδειξάμενος. Ἐῤῥαπίσθης; καὶ	γὰρ	καὶ ὁ Κύριος. Ἐνεπτύσθης; καὶ
[4]	ἐλάττονα εὑρήσει τῆς ἀληθείας. Οὕτω	γὰρ	καὶ τῷ ἐχθρῷ ἀμήχανον κατασκευάσεις
[8]	ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων. Ἐὰν	γὰρ	λογισμῷ σώφρονι ἐκτεμεῖν δυνηθῇς τὴν
[2]	τοιούτῳ δαίμονι στρατηγουμένους παθεῖν. Πηρώσεις	γὰρ	μελῶν ἢ καὶ θανάτους πολλάκις
[2]	ἐκραγείσης, διαπνευσθῇ τὸ φλεγμαῖνον. Οὔτε	γὰρ	ξίφους ἀκμὴ, οὔτε πῦρ, οὔτε
[6]	καὶ ὁ Κύριος. Ἐνεπτύσθης; καὶ	γὰρ	ὁ Δεσπότης ἡμῶν. Οὐ γὰρ
[5]	ποίας τοῦτο συγγνώμης ἄξιον; Οὐδὲ	γὰρ	ὁ πόρνος, ἐπὶ τὴν ἑταίραν
[4]	καθυλακτεῖν· ἐφ´ ἑαυτῷ διαῤῥηγνύσθω. Ὥσπερ	γὰρ	ὁ τύπτων τὸν μὴ ἀλγοῦντα
[8]	τὴν τοῖς πραέσιν ἐπηγγελμένην (Μακάριοι	γὰρ	οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι
[7]	μισῆσαι αὐτὸν ὅσον ἄξιον. Δεῖ	γὰρ,	οἶμαι, τὴν ἴσην σπουδὴν ἔχειν
[5]	πάθος ἀπολογία τοῦ προλαβόντος. Αὐτοῖς	γὰρ	οἷς ποιεῖς, κἀκεῖνον αἰτίας ἀφίης,
[2]	τοῦ καθ´ ἑαυτοὺς ἀμελοῦντες. Οἱονεὶ	γὰρ	οἴστρῳ τῇ μνήμῃ τῶν λελυπηκότων
[6]	ὀργισθῇς, ἐβεβαίωσας τὰ ὀνείδη· τί	γὰρ	ὀργῆς ἀφρονέστερον; ἐὰν δὲ μείνῃς
[6]	κατὰ τὴν ἀξίαν νομίσῃς. Οὕτω	γὰρ	οὐδέποτε ὁ θυμὸς ἐν ταῖς
[7]	τῷ ἀδελφῷ σου εἰκῆ. Πῶς	γὰρ	οὐκ εἰκῆ, ἄλλου ἐνεργοῦντος, ἄλλῳ
[8]	ἀκινήτως τοῦ τύπτοντος ἀνεχόμενος. Ὁ	γὰρ	οὐρανοῦ καὶ γῆς ποιητὴς καὶ
[5]	καὶ σεαυτὸν κατακρίνεις. Εἰ μὲν	γὰρ	πονηρὸν ὁ θυμὸς, τί οὐκ
[7]	τῶν καλῶν ἔνστασιν ἐμποιῶν. Εἰ	γάρ	ποτε λάβοι αὐτὴν ὑφ´ ἡδονῆς
[7]	ἐφ´ ὅπερ ἂν καθηγῆται. ~Ἔτι	γὰρ	πρὸς πολλὰ τῶν τῆς ἀρετῆς
[2]	διάθεσιν, οἱ ὀργιζόμενοι διαφέρουσιν. Ὀρεγομένοις	γὰρ	τῆς ἀντιλυπήσεως περιζεῖ μὲν τῇ
[8]	τῇ ἀρχῇ ταύτῃ συναναιρήσεις. Καὶ	γὰρ	τὸ δολερὸν καὶ ὕποπτον, καὶ
[6]	καὶ καταστελλέτω τὴν φλεγμονήν. Αἱ	γὰρ	τοιαῦται προπαρασκευαὶ καὶ διαθέσεις, οἷον
[7]	τοῦ θυμοειδοῦς ἡ συνεργία. Ὁ	γὰρ	τοιοῦτος ἀδιάλλακτος ἔσται τοῖς ἐπιβούλοις
[1]	ἐκ τοῦ λόγου βοήθειαν. Ὅπερ	γὰρ	τοῖς ἰοβόλοις ἐστὶν ὁ ἰὸς,
[4]	μὴ ἀλγοῦντα ἑαυτὸν τιμωρεῖται (οὔτε	γὰρ	τὸν ἐχθρὸν ἠμύνατο, καὶ τὸν
[4]	εἰς γῆν πάλιν ἀναλυθήσῃ. Ὁ	γὰρ	τούτοις τοῖς λόγοις ἑαυτὸν προκατασχὼν
[1]	πειθομένων τελείωσιν ἀναφαίνεται. Ἀκούοντες μὲν	γὰρ	τῶν Παροιμιῶν διαῤῥήδην ἀποφαινομένων, ὅτι
[4]	τὴν βασιλείαν ἡ σιωπή. Ὁ	γὰρ	ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.
[6]	κάτασχε τὸ λυπηρόν. Ἐν ἐμοὶ	γὰρ,	φησὶν, ἐταράχθη ἡ καρδία μου·
[4]	τὴν ἀγαθὴν ἐκλέξασθαι μερίδα. Ἢ	γὰρ	ὠφέλησάς τι κἀκεῖνον τῷ ὑποδείγματι
[7]	καὶ ἐπιβούλως τοὺς λυπήσαντας ἐνεδρεύοντες·	ἅπερ	ἀμφότερα φυλακτέον ἡμῖν. ~Πῶς ἂν
[6]	δὲ ὑπὸ τοῦ λόγου, ἐφ´	ὅπερ	ἂν καθηγῆται. ~Ἔτι γὰρ πρὸς
[1]	τὴν ἐκ τοῦ λόγου βοήθειαν.	Ὅπερ	γὰρ τοῖς ἰοβόλοις ἐστὶν ὁ
[4]	οὐ δύναται. Τοὐναντίον μὲν οὖν,	ὅπερ	ἔφην, καὶ διαπρίεται. Εὐθὺς γὰρ
[7]	τὸ μῖσος τῆς ἁμαρτίας. Πρὸς	ὅπερ	μάλιστα χρήσιμος ὁ θυμός· ἐπειδὰν
[6]	τῷ Σεμεεὶ καταρᾶσθαι τὸν Δαβίδ.	Διόπερ	ἀκούων αἱμάτων ἀνὴρ, καὶ ἀνὴρ
[2]	μὲν τῇ καρδίᾳ τὸ αἷμα,	ὥσπερ	βίᾳ πυρὸς κυκώμενον καὶ παφλάζον·
[2]	καὶ πάντας ὁμοῦ τοὺς ἐπιτηδείους.	Ὥσπερ	γὰρ αἱ χαράδραι, πρὸς τὰ
[4]	σου καθυλακτεῖν· ἐφ´ ἑαυτῷ διαῤῥηγνύσθω.	Ὥσπερ	γὰρ ὁ τύπτων τὸν μὴ
[7]	διαβόλου παραδοθήσεται τῷ αἰωνίῳ πυρί.	Ὥσπερ	δὲ τὰ ὀνόματα διάφορα θυμοῦ
[1]	~ΟΜΙΛΙΑ Ιʹ Κατὰ ὀργιζομένων.	~(Ὥσπερ	ἐπὶ τῶν ἰατρικῶν παραγγελμάτων, ὅταν
[6]	προεκτρέχειν τῆς διανοίας· ἔχωμεν δὲ	ὥσπερ	ἵππον ὑπεζευγμένον ἡμῖν, καὶ οἷον
[1]	γενομένου, ἀλλ´ ἔξωθεν ἡμῖν προσπεσόντος	ὥσπερ	καταιγίδος τινὸς ἀδοκήτου, τότε μάλιστα
[3]	μισεῖς, τοῦτο ζηλώσῃς. Μηδὲ γένῃ	ὥσπερ	κάτοπτρον τοῦ ὀργίλου, τὴν ἐκείνου
[1]	παροξυνθεῖσιν ὁ θυμὸς γίνεται. Λυσσῶσιν	ὥσπερ	οἱ κύνες, ᾄττουσιν ὥσπερ οἱ
[1]	ᾄττουσιν ὥσπερ οἱ σκορπίοι, δάκνουσιν	ὥσπερ	οἱ ὄφεις. Οἶδε καὶ ἡ
[1]	Λυσσῶσιν ὥσπερ οἱ κύνες, ᾄττουσιν	ὥσπερ	οἱ σκορπίοι, δάκνουσιν ὥσπερ οἱ
[7]	διδάσκοντός ἐστι κεχρῆσθαι τῷ θυμῷ	ὥσπερ	ὅπλῳ. Διὰ τοῦτο Μωϋσῆς ὁ
[7]	πρὸς τὴν τῶν ἠδικηκότων ἀντίδοσιν,	ὥσπερ	ὀργώσης τῆς ψυχῆς πρὸς τὴν
[2]	τι καὶ προσλαβεῖν, ἐὰν τύχῃ·	ὥσπερ	που πολλάκις τὰ βιαίως καταῤῥηγνύμενα
[3]	σιωπῇ τὸ κακόν. Σὺ δὲ	ὥσπερ	ῥεῦμα τὴν ἐκείνου ὀργὴν εἰς
[1]	μὲν αὐτοὶ τῇ ὀργῇ τόπον,	ὥσπερ	ῥεύματι βιαίῳ διέξοδον, καταμανθάνοντες δὲ
[4]	δυνηθείημεν τὰ πλεῖστα τῶν κακῶν,	ὥσπερ	ῥίζῃ τινὶ καὶ ἀρχῇ, τῷ
[2]	τὴν συνήθη πᾶσι καὶ γνωρίμην	ὥσπερ	τι προσωπεῖον ἐπὶ σκηνῆς ὑπαλλάξαν.
[8]	ἡμῶν ταῖς ψυχαῖς ἐντικτόμενον, καὶ	ὥσπερ	τινὰ ἔνοικον ἀναιδῆ προκατέχοντα ἡμῶν
[7]	καταδεχόμενος, ἀλλὰ τὴν ἐπίβουλον ἡδονὴν	ὥσπερ	τινὰ λύκον ὑλακτῶν ἀεὶ καὶ
[7]	τῆς ψυχῆς τὸ θυμοειδὲς, ὅταν,	ὥσπερ	τις στρατιώτης, παρὰ τῷ στρατηγῷ
[6]	ἐν σοὶ λόγου τὴν ἐπιφάνειαν,	ὥσπερ	τὸ ἐν παισὶν ἄτακτον ἀνδρὸς
[3]	ἕως ἂν αὐτοῖς αἱ ὕβρεις,	ὥσπερ	τοξεύματα, ἐπιλείπωσιν. Εἶτα, ἐπειδὰν πᾶσαν
[2]	Ἐπειδὰν δὲ εἰς τὸ ἀνήκεστον,	ὥσπερ	φλὸξ ὕλης ἀφθονίᾳ, τοῖς παροξύνουσιν
[4]	κατενέτυχε τῷ Θεῷ, ἀλλὰ προσηύχετο	ὑπὲρ	αὐτῶν. Τίνων βούλει μαθητὴς εἶναι
[5]	Μήτε πρὸς ἐπαίνους χαυνωθῇς τοὺς	ὑπὲρ	τὴν ἀλήθειαν· μήτε πρὸς ὕβρεις
[1]	τὴν εὐστοχίαν τοῦ ῥήματος· ὅτι	Ἀνὴρ	θυμώδης οὐκ εὐσχήμων. Ἐπειδὰν γὰρ
[6]	τὸν Δαβίδ. Διόπερ ἀκούων αἱμάτων	ἀνὴρ,	καὶ ἀνὴρ παράνομος, οὐκ ἐκείνῳ
[6]	Διόπερ ἀκούων αἱμάτων ἀνὴρ, καὶ	ἀνὴρ	παράνομος, οὐκ ἐκείνῳ ἐχαλέπαινεν, ἀλλ´
[2]	παράφορον δὲ τὸ ὄμμα, καὶ	πῦρ	ἤδη βλέπει. Καὶ παραθήγει τὸν
[2]	Οὔτε γὰρ ξίφους ἀκμὴ, οὔτε	πῦρ,	οὔτε ἄλλο τι τῶν φοβερῶν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/04/2009