Chapitre
[3]	Μᾶλλον δὲ ὁ μὲν ἦχος	ὁ	αὐτὸς ἀπεδόθη· ἡ δὲ λοιδορία
[8]	καὶ ἀκινήτως τοῦ τύπτοντος ἀνεχόμενος.	Ὁ	γὰρ οὐρανοῦ καὶ γῆς ποιητὴς
[7]	παρὰ τοῦ θυμοειδοῦς ἡ συνεργία.	Ὁ	γὰρ τοιοῦτος ἀδιάλλακτος ἔσται τοῖς
[4]	καὶ εἰς γῆν πάλιν ἀναλυθήσῃ.	Ὁ	γὰρ τούτοις τοῖς λόγοις ἑαυτὸν
[4]	ἡτοίμασε τὴν βασιλείαν ἡ σιωπή.	Ὁ	γὰρ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος
[2]	χειρῶν ἀδίκων, ὁ δὲ ἠμύνατο·	ὁ	δὲ ἀντεπήνεγκεν, ὁ δὲ οὐχ
[3]	εἶπεν ἀφανῆ, καὶ ἐξ ἀφανῶν	ὁ	δὲ ἀπεκάλεσεν οἰκοτρίβων οἰκότριβα· οὗτος
[5]	μὲν ἀντιβαίνων εἰς ἑαυτὸν καταδέχεται·	ὁ	δὲ ἐνδιδοὺς καὶ ὑπείκων ἐν
[7]	οὐ προσαπτόμενοι. Ὁ ἐνεργούμενος ἐλεεινός·	ὁ	δὲ ἐνεργῶν μισητός. Ἐκεῖ τὸν
[7]	μεταχειριζόμενος φρόνιμός ἐστι καὶ συνετός·	ὁ	δὲ ἐπὶ βλάβῃ τῶν πλησίον
[7]	ἡδονῶν ἀποχρησάμενος βδελυκτὸς καὶ ἀκόλαστος,	ὁ	δὲ ἐπὶ τὴν ἀγάπην τοῦ
[2]	μαχόμενοι ἀπηνέγκαντο. Ἦρξε χειρῶν ἀδίκων,	ὁ	δὲ ἠμύνατο· ὁ δὲ ἀντεπήνεγκεν,
[2]	μὲν σῶμα ταῖς πληγαῖς διακόπτεται,	ὁ	δὲ θυμὸς τοῦ ἀλγεινοῦ τὴν
[2]	δὲ ἠμύνατο· ὁ δὲ ἀντεπήνεγκεν,	ὁ	δὲ οὐχ ὑφίεται. Καὶ τὸ
[6]	ὁ Κύριος. Ἐνεπτύσθης; καὶ γὰρ	ὁ	Δεσπότης ἡμῶν. Οὐ γὰρ ἀπέστρεψε
[7]	δάκνουσι, τοῦ βάλλοντος οὐ προσαπτόμενοι.	Ὁ	ἐνεργούμενος ἐλεεινός· ὁ δὲ ἐνεργῶν
[7]	ἀγαθῶν πράξεων ὑπηρέτης. Ἠλίας δὲ	ὁ	ζηλωτὴς, πεντήκοντα καὶ τετρακοσίους ἄνδρας
[8]	ἔργῳ ὑπέδειξε· νῦν μὲν λέγων·	Ὁ	θέλων ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος
[7]	ἀγαγὼν κατεφόνευσεν; Οὕτω γίνεται πολλάκις	ὁ	θυμὸς ἀγαθῶν πράξεων ὑπηρέτης. Ἠλίας
[1]	ὁ ἰὸς, τοῦτο τοῖς παροξυνθεῖσιν	ὁ	θυμὸς γίνεται. Λυσσῶσιν ὥσπερ οἱ
[6]	ἀξίαν νομίσῃς. Οὕτω γὰρ οὐδέποτε	ὁ	θυμὸς ἐν ταῖς ἐπαγομέναις ἡμῖν
[7]	ἁμαρτίας. Πρὸς ὅπερ μάλιστα χρήσιμος	ὁ	θυμός· ἐπειδὰν οἷον κύων ποιμένι,
[2]	τιμίων. Μανία τίς ἐστιν ὀλιγοχρόνιος	ὁ	θυμός. Οἵ γε καὶ εἰς
[7]	ἁμαρτίας ποιήσωμεν. Οὕτω δὴ καὶ	ὁ	θυμὸς, ὅτε δεῖ, καὶ ὡς
[5]	κατακρίνεις. Εἰ μὲν γὰρ πονηρὸν	ὁ	θυμὸς, τί οὐκ ἐξέκλινας τὸ
[7]	Νεῦρον γάρ ἐστι τῆς ψυχῆς	ὁ	θυμὸς, τόνον αὐτῇ πρὸς τὴν
[7]	ἐπειδὰν οἷον κύων ποιμένι, οὕτως	ὁ	θυμὸς τῷ λογισμῷ παρεπόμενος, πρᾶος
[1]	Ὅπερ γὰρ τοῖς ἰοβόλοις ἐστὶν	ὁ	ἰὸς, τοῦτο τοῖς παροξυνθεῖσιν ὁ
[5]	Καὶ κατακρίνεται τοίνυν οὐχὶ μόνον	ὁ	καθηγησάμενος τοῦ δεινοῦ, ἀλλ´ ὁ
[5]	ὁ καθηγησάμενος τοῦ δεινοῦ, ἀλλ´	ὁ	καὶ πονηρῷ ἡγεμόνι πρὸς τὴν
[5]	γὰρ ἐν τοῖς στεφανίταις ἀγῶσιν	ὁ	κατάρξας τῶν παλαισμάτων, ἀλλ´ ὁ
[6]	ἐμπτυσμάτων. Ἐσυκοφαντήθης; καὶ γὰρ καὶ	ὁ	κριτής. Περιέῤῥηξάν σου τὸν χιτωνίσκον;
[6]	ἐπιδειξάμενος. Ἐῤῥαπίσθης; καὶ γὰρ καὶ	ὁ	Κύριος. Ἐνεπτύσθης; καὶ γὰρ ὁ
[8]	Εἰ προπαιδευθείης τὴν ταπεινοφροσύνην, ἣν	ὁ	Κύριος καὶ λόγῳ διετάξατο, καὶ
[7]	Ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε. Καὶ	ὁ	Κύριος τῷ μὲν ὀργιζομένῳ εἰκῆ
[2]	Φωνὴ τραχεῖα, καὶ ὑπερτεινομένη, καὶ	ὁ	λόγος ἄναρθρος καὶ εἰκῆ προεκπίπτων,
[6]	τῶν μακαρίων ἀνδρῶν ὑποδειγμάτων· πῶς	ὁ	μέγας Δαβὶδ πράως ἠνείχετο τῆς
[5]	εἶναι καὶ τὸ τῆς λοιδορίας.	Ὁ	μὲν ἀντιβαίνων εἰς ἑαυτὸν καταδέχεται·
[3]	Οἷα γὰρ ἀλλήλους ἐφυβρίζοντες ἀντιφθέγγονται;	Ὁ	μὲν εἶπεν ἀφανῆ, καὶ ἐξ
[7]	Οἷον, τῷ ἐπιθυμητικῷ τῆς ψυχῆς	ὁ	μὲν εἰς ἀπόλαυσιν σαρκὸς καὶ
[3]	αἱ ὕβρεις ἐπαναστρέφουσι. Μᾶλλον δὲ	ὁ	μὲν ἦχος ὁ αὐτὸς ἀπεδόθη·
[7]	μακάριος. Καὶ πάλιν τὸ λογιστικὸν	ὁ	μὲν καλῶς μεταχειριζόμενος φρόνιμός ἐστι
[4]	παρόντων οἷα ἑκάτερος ὑμῶν προσαγορεύεται;	Ὁ	μὲν λοίδορος, σὺ δὲ μεγαλόψυχος·
[4]	σὺ δὲ μακρόθυμος καὶ πρᾶος·	ὁ	μὲν μεταγνώσεται ἐφ´ οἷς ἐφθέγξατο,
[4]	μὲν λοίδορος, σὺ δὲ μεγαλόψυχος·	ὁ	μὲν ὀργίλος καὶ χαλεπὸς, σὺ
[5]	καὶ ἐπιτεῖναι τὴν ἀγανάκτησιν, διότι	ὁ	μὲν οὐκ εἶχε τὸ σωφρονίζον
[3]	Ἐν γὰρ ἁμίλλαις πονηραῖς ἀθλιώτερος	ὁ	νικήσας, διότι ἀπέρχεται τὸ πλεῖον
[7]	ὥσπερ ὅπλῳ. Διὰ τοῦτο Μωϋσῆς	ὁ	πάντων ἀνθρώπων πραότατος, ἐκδικῶν τὴν
[8]	καὶ γῆς ποιητὴς καὶ δεσπότης,	ὁ	παρὰ πάσης τῆς νοητῆς καὶ
[5]	τοῦτο συγγνώμης ἄξιον; Οὐδὲ γὰρ	ὁ	πόρνος, ἐπὶ τὴν ἑταίραν τὴν
[4]	τὸν θυμὸν οὐκ ἀνέπαυσεν) οὕτως	ὁ	τὸν ἀλοιδόρητον ὀνειδίζων παραμυθίαν εὑρεῖν
[4]	ἐφ´ ἑαυτῷ διαῤῥηγνύσθω. Ὥσπερ γὰρ	ὁ	τύπτων τὸν μὴ ἀλγοῦντα ἑαυτὸν
[5]	ὁ κατάρξας τῶν παλαισμάτων, ἀλλ´	ὁ	ὑπερβαλλόμενος στεφανοῦται. Καὶ κατακρίνεται τοίνυν
[8]	νοητῆς καὶ αἰσθητῆς κτίσεως προσκυνούμενος,	ὁ	Φέρων τὰ σύμπαντα τῷ ῥήματι
[7]	γίνεται. Διὰ τοῦτο καὶ ἡμᾶς	ὁ	Ψαλμὸς νουθετεῖ· Ὀργίζεσθε, καὶ μὴ
[3]	διδασκάλῳ χρήσῃ τῷ ἐχθρῷ, μηδὲ	ὃ	μισεῖς, τοῦτο ζηλώσῃς. Μηδὲ γένῃ
[2]	γένους, οὐ προλαβοῦσαι χάριτες, οὐκ	ἄλλο	τι τῶν τιμίων. Μανία τίς
[2]	ξίφους ἀκμὴ, οὔτε πῦρ, οὔτε	ἄλλο	τι τῶν φοβερῶν, ἱκανὸν τὴν
[6]	Οὐ γὰρ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον	ἀπὸ	αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων. Ἐσυκοφαντήθης; καὶ γὰρ
[8]	τοσοῦτον· ἀῤῥωστίαν ψυχῆς, σκότωσιν λογισμῶν,	ἀπὸ	Θεοῦ ἀλλοτρίωσιν, οἰκειότητος ἄγνοιαν, ἀρχὴν
[7]	σπαράσσων. Τοιοῦτον μὲν δὴ τὸ	ἀπὸ	θυμοῦ ὠφέλιμον τοῖς εἰδόσι μεταχειρίζεσθαι.
[4]	δὲ σκώληκα σεαυτὸν εἰπὲ, καὶ	ἀπὸ	κοπρίας ἔχειν τὴν γένεσιν, τὰ
[8]	ἠχῶν τὰ φερόμενα. Παῦσαι οὖν	ἀπὸ	ὀργῆς, καὶ ἐγκατάλιπε θυμὸν, ἵνα
[7]	τὸν μηρὸν αὐτοῦ, καὶ διέλθετε	ἀπὸ	πύλης εἰς πύλην, καὶ ἀνακάμψατε
[4]	ἐκ δὲ τραυμάτων πολλάκις θάνατοι.	~Ἀπὸ	τῆς πρώτης ἀρχῆς τὸ κακὸν
[4]	τὸ τοῦ Μωϋσέως καλόν. Ἐκεῖνος,	ὑπὸ	Ἀαρὼν καὶ Μαρίας λοιδορηθεὶς, οὐ
[2]	οὐ μᾶλλόν γε ἢ τοὺς	ὑπὸ	δαιμόνων κατασχεθέντας, ὧν οὐδὲν, οὔτε
[7]	πρόσταγμα τοῦ Θεοῦ περισωθέντα οὐχ	ὑπὸ	δικαίας ὀργῆς εἰς μέσον ἀγαγὼν
[2]	τοῦ σώματος ἐξοιδαίνων· φλέβες διαῤῥηγνύμεναι,	ὑπὸ	τῆς ἔνδοθεν ζάλης κλονουμένου (τοῦ
[2]	τι τῶν φοβερῶν, ἱκανὸν τὴν	ὑπὸ	τῆς ὀργῆς ἐκμανεῖσαν ψυχὴν ἐπισχεῖν·
[2]	ὅπως οἱ ὀξύῤῥοποι πρὸς θυμὸν	ὑπὸ	τῆς τυχούσης προφάσεως ἐξαπτόμενον, βοῶντες
[2]	καὶ ἔπαθον, ὅσα εἰκὸς τοὺς	ὑπὸ	τοιούτῳ δαίμονι στρατηγουμένους παθεῖν. Πηρώσεις
[6]	Καὶ τοῦτό ἐστιν ἄρα τὸ	ὑπὸ	τοῦ Δαβὶδ εἰρημένον· ὅτι Ἡτοιμάσθην,
[6]	ἐκβαίνοντα τῆς οἰκείας, ἀγόμενον δὲ	ὑπὸ	τοῦ λόγου, ἐφ´ ὅπερ ἂν
[1]	ἡσυχίᾳ τὴν ἀσχήμονα ταραχὴν τῶν	ὑπὸ	τοῦ πάθους κατεχομένων, ἐπέγνωμεν ἐπὶ
[1]	Οἶδε καὶ ἡ Γραφὴ τοὺς	ὑπὸ	τοῦ πάθους κεκρατημένους ταῖς τῶν
[4]	καὶ μακαρίων ἀνδρῶν, ἢ τῶν	ὑπὸ	τοῦ πνεύματος τῆς πονηρίας πεπληρωμένων;
[7]	Ἀγὰγ τὸν βασιλέα τοῦ Ἀμαλὴκ	ὑπὸ	τοῦ Σαοὺλ παρὰ τὸ πρόσταγμα
[8]	ποιῇ τὰ λοιδορήματα· καὶ ὅταν	ὑπὸ	φρενίτιδος ἐξεστηκὼς τὴν διάνοιαν φθέγγηται
[2]	ἀντιλυπήσεως περιζεῖ μὲν τῇ καρδίᾳ	τὸ	αἷμα, ὥσπερ βίᾳ πυρὸς κυκώμενον
[2]	εὐσήμως προϊών. Ἐπειδὰν δὲ εἰς	τὸ	ἀνήκεστον, ὥσπερ φλὸξ ὕλης ἀφθονίᾳ,
[1]	γίγνηται, μετὰ τὴν πεῖραν μάλιστα	τὸ	ἀπ´ αὐτῶν ὠφέλιμον διαδείκνυται· οὕτως
[7]	καὶ σπαράσσων. Τοιοῦτον μὲν δὴ	τὸ	ἀπὸ θυμοῦ ὠφέλιμον τοῖς εἰδόσι
[7]	καὶ ἄσπονδος· μηδέποτε τὴν πρὸς	τὸ	βλάπτον φιλίαν καταδεχόμενος, ἀλλὰ τὴν
[7]	ἐν φαρμάκου εἴδει οὐ παραιτεῖται.	Τὸ	γὰρ, Ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον
[7]	ὀργιζομένῳ εἰκῆ τὴν κρίσιν ἐπανατείνεται·	τὸ	δὲ ἐφ´ ἃ δεῖ κεχρῆσθαι
[5]	μὲν ἀλλότριον κακὸν ἐπιμελῶς καταβλέπεις;	τὸ	δὲ σεαυτοῦ αἰσχρὸν οὐδαμοῦ τιθεῖς;
[8]	ἀρχῇ ταύτῃ συναναιρήσεις. Καὶ γὰρ	τὸ	δολερὸν καὶ ὕποπτον, καὶ ἄπιστον
[6]	σοὶ λόγου τὴν ἐπιφάνειαν, ὥσπερ	τὸ	ἐν παισὶν ἄτακτον ἀνδρὸς αἰδεσίμου
[3]	μιμῇ, διὰ τῆς ἀντιπνοίας ἀντιδιδόντας	τὸ	ἐνεχθέν. Μὴ διδασκάλῳ χρήσῃ τῷ
[6]	μου· τουτέστιν, οὐ διεδόθη πρὸς	τὸ	ἔξω τὸ πάθος, ἀλλ´ οἷόν
[5]	τὴν μίμησιν. Οὐ γὰρ δὴ	τὸ	ἕτερον κατάρξαι ἱκανὸν εἰς παραίτησιν.
[7]	σου καὶ τοῦ ὄφεως· καὶ	τὸ,	Ἐχθραίνετε τοῖς Μαδιηναίοις, διδάσκοντός ἐστι
[1]	καταιγίδος τινὸς ἀδοκήτου, τότε μάλιστα	τὸ	θαυμαστὸν τῶν θείων παραγγελμάτων ἐπέγνωμεν.
[7]	ἔργων ἐπιτήδειον ἡμῶν τῆς ψυχῆς	τὸ	θυμοειδὲς, ὅταν, ὥσπερ τις στρατιώτης,
[2]	δὲ καὶ ἐκ τοῦ ἐναντίου	τὸ	ἴσον κακὸν ἀντιστρατευόμενον εὕρωσιν, ὀργὴν
[5]	ὁ θυμὸς, τί οὐκ ἐξέκλινας	τὸ	κακόν; εἰ δὲ συγγνώμης ἄξιον,
[4]	θάνατοι. ~Ἀπὸ τῆς πρώτης ἀρχῆς	τὸ	κακὸν ἐπίσχωμεν, τὴν ὀργὴν πάσῃ
[3]	λελυπηκότος κεκινημένης. ~Μὴ δὴ κακῷ	τὸ	κακὸν ἰᾶσθε, μηδὲ ἐπιχειρεῖτε ἀλλήλους
[3]	Ὕβρισεν ὀργισθείς; στῆσον τῇ σιωπῇ	τὸ	κακόν. Σὺ δὲ ὥσπερ ῥεῦμα
[8]	ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καὶ	τὸ	κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
[5]	δὲ ψεύδεται, τί πρὸς σὲ	τὸ	λεγόμενον; Μήτε πρὸς ἐπαίνους χαυνωθῇς
[7]	ζηλωτὸς καὶ μακάριος. Καὶ πάλιν	τὸ	λογιστικὸν ὁ μὲν καλῶς μεταχειριζόμενος
[6]	τὴν ψυχὴν, ἐν σεαυτῷ κάτασχε	τὸ	λυπηρόν. Ἐν ἐμοὶ γὰρ, φησὶν,
[6]	καὶ οὐκ ἐταράχθην. Δεῖ τοίνυν	τὸ	μανικὸν καὶ ἔκπληκτον κίνημα τῆς
[5]	γὰρ ἔπαθες ἃ ἐγκαλεῖς. Ἢ	τὸ	μὲν ἀλλότριον κακὸν ἐπιμελῶς καταβλέπεις;
[2]	ὁ δὲ οὐχ ὑφίεται. Καὶ	τὸ	μὲν σῶμα ταῖς πληγαῖς διακόπτεται,
[5]	Οὐ τὸ πένεσθαι ἐπονείδιστον, ἀλλὰ	τὸ	μὴ φέρειν εὐγενῶς τὴν πενίαν.
[4]	σὺ δὲ ὑπόμεινον. Διαπτύει καὶ	τὸ	μηδὲν ἡγεῖταί σε; σὺ δὲ
[1]	ἐκ φύσεως ἐνυπάρχει πρὸς ἀνθρώπους	τὸ	μῖσος. ~Διὰ θυμὸν ἀχάλινοι γλῶσσαι,
[7]	ἀγάπην τῆς ἀρετῆς καὶ περὶ	τὸ	μῖσος τῆς ἁμαρτίας. Πρὸς ὅπερ
[2]	καὶ συνήθεις ἠγνόηνται· παράφορον δὲ	τὸ	ὄμμα, καὶ πῦρ ἤδη βλέπει.
[6]	οὐ διεδόθη πρὸς τὸ ἔξω	τὸ	πάθος, ἀλλ´ οἷόν τι κῦμα
[5]	καὶ ἀντοργίζῃ· καὶ γίνεταί σου	τὸ	πάθος ἀπολογία τοῦ προλαβόντος. Αὐτοῖς
[1]	γὰρ ἅπαξ παρωσάμενον τοὺς λογισμοὺς	τὸ	πάθος αὐτὸ τὴν δυναστείαν τὴν
[8]	κινοῖτο πρὸς ἃ μὴ δεῖ	τὸ	πάθος; Πῶς; Εἰ προπαιδευθείης τὴν
[5]	διὰ πενίαν εἰς δεσμωτήριον; Οὐ	τὸ	πένεσθαι ἐπονείδιστον, ἀλλὰ τὸ μὴ
[3]	ἀθλιώτερος ὁ νικήσας, διότι ἀπέρχεται	τὸ	πλεῖον ἔχων τῆς ἁμαρτίας. Μὴ
[8]	ἀσιγήτους ταῖς ψυχαῖς ἐμποιοῦντα· ἐκεῖ	τὸ	πνεῦμα τῆς πραΰτητος οὐκ ἀναπαύεται.
[7]	Ἀμαλὴκ ὑπὸ τοῦ Σαοὺλ παρὰ	τὸ	πρόσταγμα τοῦ Θεοῦ περισωθέντα οὐχ
[2]	χαράδραι, πρὸς τὰ κοῖλα συῤῥέουσαι,	τὸ	προστυχὸν παρασύρουσιν· οὕτως αἱ τῶν
[6]	Δεσπότης ἡμῶν. Οὐ γὰρ ἀπέστρεψε	τὸ	πρόσωπον ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων. Ἐσυκοφαντήθης;
[1]	μαρτυροῦσαν λάβῃ τὰ παραγγέλματα, τότε	τὸ	σοφὸν αὐτῶν καὶ ὠφέλιμον πρὸς
[2]	κατασχεθέντας, ὧν οὐδὲν, οὔτε κατὰ	τὸ	σχῆμα, οὔτε κατὰ τὴν τῆς
[5]	διότι ὁ μὲν οὐκ εἶχε	τὸ	σωφρονίζον ὑπόδειγμα· σὺ δὲ, βλέπων
[5]	δή τι νόμιζε εἶναι καὶ	τὸ	τῆς λοιδορίας. Ὁ μὲν ἀντιβαίνων
[4]	λέγων ῥήματα. Τούτοις πρόσθες καὶ	τὸ	τοῦ Μωϋσέως καλόν. Ἐκεῖνος, ὑπὸ
[7]	ἄλλῳ χαλεπαίνων αὐτός; Καὶ ποιεῖς	τὸ	(τῶν κυνῶν· οἳ τοὺς λίθους
[8]	ἐπίβουλον καὶ θρασὺ, καὶ πᾶν	τὸ	τῶν τοιούτων (πονηρῶν σμῆνος, ταύτης
[6]	ἐπανάγουσι. Καὶ τοῦτό ἐστιν ἄρα	τὸ	ὑπὸ τοῦ Δαβὶδ εἰρημένον· ὅτι
[2]	τοῖς καιριωτάτοις ἐναλλομένους, πᾶν δὲ	τὸ	φανὲν ὅπλον τῇ μανία γινόμενον.
[2]	αὐτοῖς τῆς ὀργῆς ἐκραγείσης, διαπνευσθῇ	τὸ	φλεγμαῖνον. Οὔτε γὰρ ξίφους ἀκμὴ,
[4]	τιμωρεῖται (οὔτε γὰρ τὸν ἐχθρὸν	ἠμύνατο,	καὶ τὸν θυμὸν οὐκ ἀνέπαυσεν)
[2]	Ἦρξε χειρῶν ἀδίκων, ὁ δὲ	ἠμύνατο·	ὁ δὲ ἀντεπήνεγκεν, ὁ δὲ
[8]	ἣν ὁ Κύριος καὶ λόγῳ	διετάξατο,	καὶ ἔργῳ ὑπέδειξε· νῦν μὲν
[4]	ὁ μὲν μεταγνώσεται ἐφ´ οἷς	ἐφθέγξατο,	σὺ δὲ οὐδέποτε μεταμελήσῃ τῆς
[7]	θέαν, οὐκ ἀνασχόμενος, εἰς δέον	ἐχρήσατο	τῷ θυμῷ, δι´ ἀμφοῖν ἐλάσας
[6]	πῶς ὁ μέγας Δαβὶδ πράως	ἠνείχετο	τῆς παροινίας τοῦ Σεμεεί. Οὐ
[4]	οὐ κατενέτυχε τῷ Θεῷ, ἀλλὰ	προσηύχετο	ὑπὲρ αὐτῶν. Τίνων βούλει μαθητὴς
[2]	τὰ ἄλλα ὅσα οὐδ´ ἂν	ἐξαριθμήσαιτό	τις, ὀργῆς καὶ θυμοῦ ἔκγονά
[2]	τοῖς, ἀντιτύποις περιθραυσθέντα. Τίς ἂν	ἐφίκοιτο	τοῦ κακοῦ; ὅπως οἱ ὀξύῤῥοποι
[4]	τῆς ὑπεροψίας. Τί γὰρ ἂν	γένοιτο	ὀδυνηρότερον τῷ ἐχθρῷ, ἢ τὸν
[8]	ἡμῖν. ~Πῶς ἂν οὖν μὴ	κινοῖτο	πρὸς ἃ μὴ δεῖ τὸ
[2]	ἆθλα τῆς ὀργῆς οἱ μαχόμενοι	ἀπηνέγκαντο.	Ἦρξε χειρῶν ἀδίκων, ὁ δὲ
[6]	ὕβρεων, αἷς τὴν ἀληθινὴν σοφίαν	ἐλοιδορήσαντο·	Σαμαρείτης εἶ, καὶ δαιμόνιον ἔχεις.
[6]	μου καὶ τὸν Κύριον, καὶ	διεμερίσαντο	τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἑαυτοῖς. Οὔπω
[1]	εἰκότως ἂν θηρίοις καὶ ἰοβόλοις	συναριθμοῖντο,	οἷς ἀδιάλλακτον ἐκ φύσεως ἐνυπάρχει
[2]	δὲ καὶ τέκνα τῆς φύσεως	ἐπελάθοντο.	Ἀγνοοῦσι μὲν γὰρ ἑαυτοὺς πρῶτον
[1]	παρωσάμενον τοὺς λογισμοὺς τὸ πάθος	αὐτὸ	τὴν δυναστείαν τὴν ψυχῆς παραλάβῃ,
[6]	γαλήνην τοὺς λογισμοὺς ἐπανάγουσι. Καὶ	τοῦτό	ἐστιν ἄρα τὸ ὑπὸ τοῦ
[3]	τῷ ἐχθρῷ, μηδὲ ὃ μισεῖς,	τοῦτο	ζηλώσῃς. Μηδὲ γένῃ ὥσπερ κάτοπτρον
[7]	λόγον ἐνεργῶν, μανία γίνεται. Διὰ	τοῦτο	καὶ ἡμᾶς ὁ Ψαλμὸς νουθετεῖ·
[7]	τῷ θυμῷ ὥσπερ ὅπλῳ. Διὰ	τοῦτο	Μωϋσῆς ὁ πάντων ἀνθρώπων πραότατος,
[5]	πρὸς τὴν ἀντίδοσιν, οὐδέν σε	τοῦτο	ὀνήσει. Οὐδὲ γὰρ ἐν τοῖς
[5]	~Ὅτι παρώξυνε κατάρξας; Καὶ ποίας	τοῦτο	συγγνώμης ἄξιον; Οὐδὲ γὰρ ὁ
[1]	τοῖς ἰοβόλοις ἐστὶν ὁ ἰὸς,	τοῦτο	τοῖς παροξυνθεῖσιν ὁ θυμὸς γίνεται.
[6]	ἀξίαν αὐτῷ τῆς ὕβρεως ἀπαντώσης.	Δύο	δὴ ταῦτα περίελε σεαυτοῦ, μήτε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/04/2009