Chapitre
[3]	οὗτος ἀμαθῆ, ἐκεῖνος παραπλῆγα· ἕως	ἂν	αὐτοῖς αἱ ὕβρεις, ὥσπερ τοξεύματα,
[8]	ἑκάστου περὶ ἑαυτὸν φαντασία. Ὥστε	ἂν	ἀφέλῃς τῆς ἑαυτοῦ διανοίας τούτων
[4]	διὰ τῆς ὑπεροψίας. Τί γὰρ	ἂν	γένοιτο ὀδυνηρότερον τῷ ἐχθρῷ, ἢ
[4]	τῶν ψυχῶν ἐξελόντες. Οὕτω γὰρ	ἂν	δυνηθείημεν τὰ πλεῖστα τῶν κακῶν,
[4]	ἀφορμὴν οἰκείας φιλοσοφίας ποιούμενος. Ὥστε,	ἂν	ἐμοὶ πείθῃ, καὶ ἐπιδαψιλεύσῃ τῶν
[2]	πληγαὶ, τὰ ἄλλα ὅσα οὐδ´	ἂν	ἐξαριθμήσαιτό τις, ὀργῆς καὶ θυμοῦ
[2]	ἔδρασε τοῖς, ἀντιτύποις περιθραυσθέντα. Τίς	ἂν	ἐφίκοιτο τοῦ κακοῦ; ὅπως οἱ
[1]	κατὰ τῶν (ὁμοφύλων βλάβην, εἰκότως	ἂν	θηρίοις καὶ ἰοβόλοις συναριθμοῖντο, οἷς
[6]	ὑπὸ τοῦ λόγου, ἐφ´ ὅπερ	ἂν	καθηγῆται. ~Ἔτι γὰρ πρὸς πολλὰ
[6]	ἄτακτον ἀνδρὸς αἰδεσίμου παρουσίαν. Πῶς	ἂν	οὖν ἐκφύγοιμεν τὴν ἐκ τοῦ
[8]	ἅπερ ἀμφότερα φυλακτέον ἡμῖν. ~Πῶς	ἂν	οὖν μὴ κινοῖτο πρὸς ἃ
[7]	αὐτὴν καὶ ἀνδρείαν ἐκ μαλακῆς	ἄγαν	καὶ ἀνειμένης ἐποίησεν. Οὐ γὰρ,
[4]	ταῖς λοιδορίαις δεικνύς· καὶ σεαυτῷ	μέγαν	τῆς ὑπομονῆς προξενήσεις τὸν στέφανον,
[1]	ὅτι Ἀνὴρ θυμώδης οὐκ εὐσχήμων.	Ἐπειδὰν	γὰρ ἅπαξ παρωσάμενον τοὺς λογισμοὺς
[2]	οὐδὲ εὐτάκτως, οὐδὲ εὐσήμως προϊών.	Ἐπειδὰν	δὲ εἰς τὸ ἀνήκεστον, ὥσπερ
[1]	οὕτως ἐπὶ τῶν πνευματικῶν παραινέσεων,	ἐπειδὰν	μάλιστα τὴν ἔκβασιν μαρτυροῦσαν λάβῃ
[7]	ὅπερ μάλιστα χρήσιμος ὁ θυμός·	ἐπειδὰν	οἷον κύων ποιμένι, οὕτως ὁ
[3]	ὕβρεις, ὥσπερ τοξεύματα, ἐπιλείπωσιν. Εἶτα,	ἐπειδὰν	πᾶσαν λοιδορίαν διὰ τῆς γλώττης
[6]	Πλούσιος ὢν, ἐπτώχευσε δι´ ἡμᾶς.	Ἐὰν	ἄφρονά σε καὶ ἀμαθῆ προσαγορεύσῃ,
[8]	δὲ καλῶς, τί με δέρεις;	Ἐὰν	γὰρ ἐθισθῇς πάντων ἔσχατος εἶναι
[8]	πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων.	Ἐὰν	γὰρ λογισμῷ σώφρονι ἐκτεμεῖν δυνηθῇς
[2]	φανὲν ὅπλον τῇ μανία γινόμενον.	Ἐὰν	δὲ καὶ ἐκ τοῦ ἐναντίου
[6]	Ἐὰν μὴ δηχθῇς, ἄτρωτος εἶ.	Ἐὰν	δὲ καὶ πάθῃς τι τὴν
[6]	ὀνείδη· τί γὰρ ὀργῆς ἀφρονέστερον;	ἐὰν	δὲ μείνῃς ἀόργητος, ᾔσχυνας τὸν
[7]	δὲ ἀδελφῷ καὶ συμπάθησον, ὅτι,	ἐὰν	ἐπιμείνῃ τῇ ἁμαρτίᾳ, μετὰ τοῦ
[6]	Σαμαρείτης εἶ, καὶ δαιμόνιον ἔχεις.	Ἐὰν	μὲν οὖν ὀργισθῇς, ἐβεβαίωσας τὰ
[6]	πρὸς φιλοσοφίαν ἔστω τὰ (ῥήματα.	Ἐὰν	μὴ δηχθῇς, ἄτρωτος εἶ. Ἐὰν
[5]	γυμνοῦ πενιχρότερον; Οὐδὲν ἤκουσας δεινὸν,	ἐὰν	μὴ σεαυτῷ οἰκειώσῃς (τὰ εἰρημένα.
[6]	τὴν ἐκ τοῦ ὀργίζεσθαι βλάβην;	Ἐὰν	πείσωμεν τὸν θυμὸν μὴ προλαμβάνειν
[5]	ἡγεμόνι πρὸς τὴν ἁμαρτίαν ἐξακολουθήσας.	Ἐὰν	πένητά σε προσείπῃ, εἰ μὲν
[2]	ἤ πού τι καὶ προσλαβεῖν,	ἐὰν	τύχῃ· ὥσπερ που πολλάκις τὰ
[7]	αὐτῶν τῆς αἰσχύνης τὴν ἀσχήμονα	θέαν,	οὐκ ἀνασχόμενος, εἰς δέον ἐχρήσατο
[7]	ἄνδρας ἱερεῖς τῶν ἀλσῶν, ἐσθίοντας	τράπεζαν	Ἰεζάβελ, λελογισμένῳ θυμῷ καὶ σώφρονι
[8]	σώφρονι ἐκτεμεῖν δυνηθῇς τὴν πικρὰν	ῥίζαν	τοῦ θυμοῦ, πολλὰ τῶν παθῶν
[7]	φόνον ἐξώπλισε. Θέσθω, φησὶ, τὴν	ῥομφαίαν	ἕκαστος ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ,
[7]	ἀδελφῷ αὐτοῦ, δοθῆναι ἐφ´ ὑμᾶς	εὐλογίαν.	Τί δὲ τὸν Φινεὲς ἐδικαίωσεν;
[3]	τὴν ἐκείνου ὀργὴν εἰς τὴν	ἰδίαν	καρδίαν ὑποδεξάμενος, τοὺς ἀνέμους μιμῇ,
[6]	κατακλασθὲν ἐστορέσθη. Καθησύχασόν μοι τὴν	καρδίαν	ὑλακτοῦσαν καὶ ἀγριαίνουσαν. Αἰδείσθω τὰ
[3]	ἐκείνου ὀργὴν εἰς τὴν ἰδίαν	καρδίαν	ὑποδεξάμενος, τοὺς ἀνέμους μιμῇ, διὰ
[8]	Ἀποκαλυπτομένης ἀπ´ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν	ἀσέβειαν	καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων. Ἐὰν γὰρ
[6]	καρδίας καὶ σφυγμοὺς ἀφαιροῦσαι, εἰς	εὐστάθειαν	καὶ γαλήνην τοὺς λογισμοὺς ἐπανάγουσι.
[5]	μὲν ἀληθῆ λέγει, κατάδεξαι τὴν	ἀλήθειαν·	εἰ δὲ ψεύδεται, τί πρὸς
[5]	ἐπαίνους χαυνωθῇς τοὺς ὑπὲρ τὴν	ἀλήθειαν·	μήτε πρὸς ὕβρεις ἀγριανῇς τὰς
[1]	ἔχοντα τὴν ἐκ τοῦ λόγου	βοήθειαν.	Ὅπερ γὰρ τοῖς ἰοβόλοις ἐστὶν
[4]	μὲν ἀπέκλεισε τὴν τῶν οὐρανῶν	βασιλείαν	ἡ λοιδορία· Λοίδοροι γὰρ (βασιλείαν
[4]	κληρονομήσουσι· σοὶ δὲ ἡτοίμασε τὴν	βασιλείαν	ἡ σιωπή. Ὁ γὰρ ὑπομείνας
[4]	βασιλείαν ἡ λοιδορία· Λοίδοροι γὰρ	(βασιλείαν	Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι· σοὶ δὲ
[2]	καὶ παφλάζον· πρὸς δὲ τὴν	ἐπιφάνειαν	ἐξανθῆσαν, ἐν ἄλλῃ μορφῇ τὸν
[6]	τοῦ ἐν σοὶ λόγου τὴν	ἐπιφάνειαν,	ὥσπερ τὸ ἐν παισὶν ἄτακτον
[7]	καὶ πρᾶος, ἐπειδὴ εἶδε τὴν	πορνείαν	τοῦ Ζαμβρὶ καὶ τῆς Μαδιανίτιδος
[7]	φωνὴν καὶ ὄψιν ἐξαγριούμενος, κἂν	θεραπείαν	ἔχειν δοκῇ, τοῦ δὲ συνήθους
[7]	σιδήρου στομώσας, αὐστηρὰν αὐτὴν καὶ	ἀνδρείαν	ἐκ μαλακῆς ἄγαν καὶ ἀνειμένης
[7]	πάντων ἀνθρώπων πραότατος, ἐκδικῶν τὴν	εἰδωλολατρείαν,	τὰς τῶν Λευϊτῶν χεῖρας πρὸς
[7]	ἀνδρίαν ποιεῖ καὶ ὑπομονὴν καὶ	ἐγκράτειαν·	παρὰ δὲ τὸν ὀρθὸν λόγον
[1]	λογισμοὺς τὸ πάθος αὐτὸ τὴν	δυναστείαν	τὴν ψυχῆς παραλάβῃ, ἀποθηριοῖ παντελῶς
[4]	οὕτως ὁ τὸν ἀλοιδόρητον ὀνειδίζων	παραμυθίαν	εὑρεῖν τοῦ πάθους οὐ δύναται.
[8]	οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ	ἀδικίαν	ἀνθρώπων. Ἐὰν γὰρ λογισμῷ σώφρονι
[7]	μηδέποτε τὴν πρὸς τὸ βλάπτον	φιλίαν	καταδεχόμενος, ἀλλὰ τὴν ἐπίβουλον ἡδονὴν
[4]	τοῖς λόγοις ἑαυτὸν προκατασχὼν πᾶσαν	ἀτιμίαν	ἐλάττονα εὑρήσει τῆς ἀληθείας. Οὕτω
[4]	προξενήσεις τὸν στέφανον, τὴν ἑτέρου	μανίαν	ἀφορμὴν οἰκείας φιλοσοφίας ποιούμενος. Ὥστε,
[2]	ἀντιστρατευόμενον εὕρωσιν, ὀργὴν ἄλλην καὶ	μανίαν	ὁμότιμον· οὕτω δὴ συμπεσόντες ἔδρασαν
[5]	εἰρημένα. Τίς ποτε ἀπήχθη διὰ	πενίαν	εἰς δεσμωτήριον; Οὐ τὸ πένεσθαι
[5]	τὸ μὴ φέρειν εὐγενῶς τὴν	πενίαν.	~Μνήσθητι τοῦ Δεσπότου· ὅτι Πλούσιος
[6]	ἑαυτὸν ἐταπείνου, ὡς κατὰ τὴν	ἀξίαν	αὐτῷ τῆς ὕβρεως ἀπαντώσης. Δύο
[8]	πότε ἀγανακτήσεις ὡς παρὰ τὴν	ἀξίαν	καθυβρισμένος; Ὅταν σε παιδίον νήπιον
[6]	πολὺ ἐλαττοῦσθαί σου κατὰ τὴν	ἀξίαν	νομίσῃς. Οὕτω γὰρ οὐδέποτε ὁ
[6]	Τούτων ἕκαστον ὑποτρεχέτω σου τὴν	διάνοιαν,	καὶ καταστελλέτω τὴν φλεγμονήν. Αἱ
[8]	ὅταν ὑπὸ φρενίτιδος ἐξεστηκὼς τὴν	διάνοιαν	φθέγγηται ῥήματα ἀτιμίας, ἐλεεινὸν ἡγῇ
[8]	λογισμῶν, ἀπὸ Θεοῦ ἀλλοτρίωσιν, οἰκειότητος	ἄγνοιαν,	ἀρχὴν πολέμου, συμφορῶν πλήρωμα, δαίμονα
[4]	μηδὲν ἡγεῖταί σε; σὺ δὲ	ἔννοιαν	λάβε σεαυτοῦ, ὅτι ἐκ γῆς
[6]	πρὸς τὸν Θεὸν μεταφέρων τὴν	ἔννοιαν·	ὅτι Κύριος εἶπε, φησὶ, τῷ
[8]	χρηστοὶ καὶ εὔσπλαγχνοι, ἀναμένοντες τὴν	μακαρίαν	ἐλπίδα τὴν τοῖς πραέσιν ἐπηγγελμένην
[7]	δεῖ, καὶ ὡς δεῖ κινούμενος,	ἀνδρίαν	ποιεῖ καὶ ὑπομονὴν καὶ ἐγκράτειαν·
[5]	τρόπου τὴν ἐπ´ αὐτὸν φερομένην	πονηρίαν	διέλυσε. Τί δέ σε ταράσσει
[7]	Μὴ δὴ οὖν τὰ πρὸς	σωτηρίαν	ἡμῖν δεδομένα παρὰ τοῦ κτίσαντος
[3]	τοξεύματα, ἐπιλείπωσιν. Εἶτα, ἐπειδὰν πᾶσαν	λοιδορίαν	διὰ τῆς γλώττης ἐκσφενδονήσωσιν, οὕτω
[7]	τῷ λογισμῷ, πρὸς μὲν τὴν	ἀλλοτρίαν	καὶ φωνὴν καὶ ὄψιν ἐξαγριούμενος,
[6]	ἐν παισὶν ἄτακτον ἀνδρὸς αἰδεσίμου	παρουσίαν.	Πῶς ἂν οὖν ἐκφύγοιμεν τὴν
[5]	πόρνος, ἐπὶ τὴν ἑταίραν τὴν	αἰτίαν	μετατιθεὶς ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτίαν
[5]	αἰτίαν μετατιθεὶς ὡς πρὸς τὴν	ἁμαρτίαν	διερεθίσασαν, ἧττον τῆς κατακρίσεως ἀξιοῦται.
[5]	καὶ πονηρῷ ἡγεμόνι πρὸς τὴν	ἁμαρτίαν	ἐξακολουθήσας. Ἐὰν πένητά σε προσείπῃ,
[8]	οὖν ἐπεισάγωμεν ἑαυτοῖς κακὸν τοσοῦτον·	ἀῤῥωστίαν	ψυχῆς, σκότωσιν λογισμῶν, ἀπὸ Θεοῦ
[6]	Ἰουδαϊκῶν ὕβρεων, αἷς τὴν ἀληθινὴν	σοφίαν	ἐλοιδορήσαντο· Σαμαρείτης εἶ, καὶ δαιμόνιον
[6]	μὴ ὑβρίζου. Γυμνάσιόν σοι πρὸς	φιλοσοφίαν	ἔστω τὰ (ῥήματα. Ἐὰν μὴ
[1]	ἐπέγνωμεν ἐπὶ τῶν ἔργων τὴν	εὐστοχίαν	τοῦ ῥήματος· ὅτι Ἀνὴρ θυμώδης
[7]	καὶ φωνὴν καὶ ὄψιν ἐξαγριούμενος,	κἂν	θεραπείαν ἔχειν δοκῇ, τοῦ δὲ
[4]	τῷ ἐχθρῷ ἀμήχανον κατασκευάσεις τὴν	ἄμυναν,	ἄτρωτον σεαυτὸν ταῖς λοιδορίαις δεικνύς·
[7]	ὀργώσης τῆς ψυχῆς πρὸς τὴν	ἄμυναν.	Εἰδέναι οὖν χρὴ, ὅτι κατ´
[3]	τὴν διὰ τῶν ἔργων χωροῦσιν	ἄμυναν.	Θυμὸς μὲν γὰρ ἐγείρει μάχην,
[2]	πολλάκις ἐμβάλλουσι, τῇ πρὸς τὴν	ἄμυναν	σπουδῇ τοῦ καθ´ ἑαυτοὺς ἀμελοῦντες.
[2]	αὐτοῖς τῆς ψυχῆς πρὸς τὴν	ἄμυναν	τοῦ λελυπηκότος κεκινημένης. ~Μὴ δὴ
[2]	ὥσπερ τι προσωπεῖον ἐπὶ σκηνῆς	ὑπαλλάξαν.	Ὀφθαλμοὶ μὲν γὰρ ἐκείνοις οἱ
[6]	καὶ γὰρ καὶ ὁ κριτής.	Περιέῤῥηξάν	σου τὸν χιτωνίσκον; Ἀπέδυσάν μου
[2]	δὲ ἀφειδῶς τοῖς καιριωτάτοις ἐναλλομένους,	πᾶν	δὲ τὸ φανὲν ὅπλον τῇ
[8]	καὶ ἐπίβουλον καὶ θρασὺ, καὶ	πᾶν	τὸ τῶν τοιούτων (πονηρῶν σμῆνος,
[7]	ἐκλυθεῖσαν, οἱονεὶ βαφῇ σιδήρου στομώσας,	αὐστηρὰν	αὐτὴν καὶ ἀνδρείαν ἐκ μαλακῆς
[7]	εἴδει οὐ παραιτεῖται. Τὸ γὰρ,	Ἔχθραν	θήσω ἀνὰ μέσον σου καὶ
[5]	γὰρ ὁ πόρνος, ἐπὶ τὴν	ἑταίραν	τὴν αἰτίαν μετατιθεὶς ὡς πρὸς
[1]	τῇ κρίσει· νῦν ὅτε εἰς	πεῖραν	ἤλθομεν τοῦ πάθους, οὐκ ἐν
[1]	τῆς τέχνης γίγνηται, μετὰ τὴν	πεῖραν	μάλιστα τὸ ἀπ´ αὐτῶν ὠφέλιμον
[8]	ἵνα φύγῃς τῆς ὀργῆς τὴν	πεῖραν,	τῆς Ἀποκαλυπτομένης ἀπ´ οὐρανοῦ ἐπὶ
[8]	λογισμῷ σώφρονι ἐκτεμεῖν δυνηθῇς τὴν	πικρὰν	ῥίζαν τοῦ θυμοῦ, πολλὰ τῶν
[4]	ἐχθρῷ, ἢ τὸν ἐχθρὸν ἑαυτοῦ	ὁρᾷν	ὕβρεων ὑψηλότερον; Μὴ καταβάλῃς σεαυτοῦ
[1]	ἕτοιμοι πρὸς τὴν κατ´ ἀλλήλων	φθορὰν,	καὶ τὴν κατὰ τῶν (ὁμοφύλων
[8]	τῆς Ἀποκαλυπτομένης ἀπ´ οὐρανοῦ ἐπὶ	πᾶσαν	ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων. Ἐὰν
[4]	τούτοις τοῖς λόγοις ἑαυτὸν προκατασχὼν	πᾶσαν	ἀτιμίαν ἐλάττονα εὑρήσει τῆς ἀληθείας.
[3]	ὥσπερ τοξεύματα, ἐπιλείπωσιν. Εἶτα, ἐπειδὰν	πᾶσαν	λοιδορίαν διὰ τῆς γλώττης ἐκσφενδονήσωσιν,
[8]	τῇ παραινέσει τοῦ μακαρίου Παύλου,	πᾶσαν	ὀργὴν καὶ θυμὸν καὶ κραυγὴν
[2]	μανίαν ὁμότιμον· οὕτω δὴ συμπεσόντες	ἔδρασαν	ἀλλήλους καὶ ἔπαθον, ὅσα εἰκὸς
[5]	μετατιθεὶς ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτίαν	διερεθίσασαν,	ἧττον τῆς κατακρίσεως ἀξιοῦται. Οὔτε
[2]	παφλάζον· πρὸς δὲ τὴν ἐπιφάνειαν	ἐξανθῆσαν,	ἐν ἄλλῃ μορφῇ τὸν ὀργιζόμενον
[2]	Διὰ τοῦτον ἀδελφοὶ μὲν ἀλλήλους	ἠγνόησαν,	γονεῖς δὲ καὶ τέκνα τῆς
[7]	ποτε λάβοι αὐτὴν ὑφ´ ἡδονῆς	ἐκλυθεῖσαν,	οἱονεὶ βαφῇ σιδήρου στομώσας, αὐστηρὰν
[2]	ἱκανὸν τὴν ὑπὸ τῆς ὀργῆς	ἐκμανεῖσαν	ψυχὴν ἐπισχεῖν· οὐ μᾶλλόν γε
[6]	κριτής. Περιέῤῥηξάν σου τὸν χιτωνίσκον;	Ἀπέδυσάν	μου καὶ τὸν Κύριον, καὶ
[6]	μοι τὴν καρδίαν ὑλακτοῦσαν καὶ	ἀγριαίνουσαν.	Αἰδείσθω τὰ πάθη τοῦ ἐν
[1]	παραινέσεων, ἐπειδὰν μάλιστα τὴν ἔκβασιν	μαρτυροῦσαν	λάβῃ τὰ παραγγέλματα, τότε τὸ
[6]	ἐστορέσθη. Καθησύχασόν μοι τὴν καρδίαν	ὑλακτοῦσαν	καὶ ἀγριαίνουσαν. Αἰδείσθω τὰ πάθη
[1]	οἷς ἑαυτοὺς διὰ τῆς πονηρίας	ᾠκείωσαν.	Κύνας γὰρ ἐννεοὺς, καὶ ὄφεις,
[1]	~(Ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἰατρικῶν παραγγελμάτων,	ὅταν	εὐστόχως καὶ κατὰ τὸν λόγον
[8]	ὡς παρὰ τὴν ἀξίαν καθυβρισμένος;	Ὅταν	σε παιδίον νήπιον λοιδορήσῃ, γέλωτος
[4]	τοῦ πνεύματος τῆς πονηρίας πεπληρωμένων;	Ὅταν	σοι κινηθῇ τῆς λοιδορίας πειρασμὸς,
[8]	ἀφορμὴν ποιῇ τὰ λοιδορήματα· καὶ	ὅταν	ὑπὸ φρενίτιδος ἐξεστηκὼς τὴν διάνοιαν
[7]	ἡμῶν τῆς ψυχῆς τὸ θυμοειδὲς,	ὅταν,	ὥσπερ τις στρατιώτης, παρὰ τῷ
[2]	πρὸς δὲ τὴν ἐπιφάνειαν ἐξανθῆσαν,	ἐν	ἄλλῃ μορφῇ τὸν ὀργιζόμενον ἔδειξε,
[3]	ἐπιχειρεῖτε ἀλλήλους ὑπερβαίνειν ταῖς συμφοραῖς.	Ἐν	γὰρ ἁμίλλαις πονηραῖς ἀθλιώτερος ὁ
[5]	στεῤῥῶν καὶ ἀντιτύπων πέφυκε διεκπίπτειν,	ἐν	δὲ τοῖς ἁπαλοῖς καὶ ὑπείκουσι
[6]	ἐν σεαυτῷ κάτασχε τὸ λυπηρόν.	Ἐν	ἐμοὶ γὰρ, φησὶν, ἐταράχθη ἡ
[1]	πεῖραν ἤλθομεν τοῦ πάθους, οὐκ	ἐν	ἡμῖν γενομένου, ἀλλ´ ἔξωθεν ἡμῖν
[1]	ῥεύματι βιαίῳ διέξοδον, καταμανθάνοντες δὲ	ἐν	ἡσυχίᾳ τὴν ἀσχήμονα ταραχὴν τῶν
[6]	λόγου τὴν ἐπιφάνειαν, ὥσπερ τὸ	ἐν	παισὶν ἄτακτον ἀνδρὸς αἰδεσίμου παρουσίαν.
[3]	τοῦ ὀργίλου, τὴν ἐκείνου μορφὴν	ἐν	σεαυτῷ δεικνύς. Ἐρυθρὸς ἐκεῖνος· σὺ
[6]	καὶ πάθῃς τι τὴν ψυχὴν,	ἐν	σεαυτῷ κάτασχε τὸ λυπηρόν. Ἐν
[6]	ἀγριαίνουσαν. Αἰδείσθω τὰ πάθη τοῦ	ἐν	σοὶ λόγου τὴν ἐπιφάνειαν, ὥσπερ
[6]	Οὕτω γὰρ οὐδέποτε ὁ θυμὸς	ἐν	ταῖς ἐπαγομέναις ἡμῖν ἀτιμίαις ἐπαναστήσεται.
[3]	δὲ σὴ ἠπία; Οὐδὲ ἡ	ἐν	ταῖς ἐρημίαις ἠχὼ οὕτως ἀνεκλάσθη
[5]	ὁ δὲ ἐνδιδοὺς καὶ ὑπείκων	ἐν	τῇ ἁπαλότητι τοῦ τρόπου τὴν
[5]	σε τοῦτο ὀνήσει. Οὐδὲ γὰρ	ἐν	τοῖς στεφανίταις ἀγῶσιν ὁ κατάρξας
[7]	ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ, καὶ	ἐν	τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, δοθῆναι ἐφ´
[5]	ἀντιπάλων. Ἄκουε τοῦ Δαβὶδ λέγοντος·	Ἐν	τῷ συστῆναι τὸν ἁμαρτωλὸν ἐναντίον
[7]	ὑμῶν σήμερον τῷ Κυρίῳ, ἕκαστος	ἐν	τῷ υἱῷ αὐτοῦ, καὶ ἐν
[8]	νῦν μὲν λέγων· Ὁ θέλων	ἐν	ὑμῖν εἶναι πρῶτος ἔστω πάντων
[7]	δεῖ κεχρῆσθαι τῇ ὀργῇ, ὡς	ἐν	φαρμάκου εἴδει οὐ παραιτεῖται. Τὸ
[8]	ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι τὴν γῆν)	ἐν	Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν,
[4]	δὲ ὑπόμεινον. Διαπτύει καὶ τὸ	μηδὲν	ἡγεῖταί σε; σὺ δὲ ἔννοιαν
[5]	ἀπελεύσῃ. Τί δὲ γυμνοῦ πενιχρότερον;	Οὐδὲν	ἤκουσας δεινὸν, ἐὰν μὴ σεαυτῷ
[2]	τοὺς ὑπὸ δαιμόνων κατασχεθέντας, ὧν	οὐδὲν,	οὔτε κατὰ τὸ σχῆμα, οὔτε
[5]	δεύτερος ἦλθες πρὸς τὴν ἀντίδοσιν,	οὐδέν	σε τοῦτο ὀνήσει. Οὐδὲ γὰρ
[2]	ἐξοιδαίνων· φλέβες διαῤῥηγνύμεναι, ὑπὸ τῆς	ἔνδοθεν	ζάλης κλονουμένου (τοῦ πνεύματος. Φωνὴ
[4]	εἶπε, καὶ ἄδοξον, καὶ μηδένα	μηδαμόθεν;	σὺ δὲ γῆν εἰπὲ καὶ
[6]	τι κῦμα εἴσω τῶν αἰγιαλῶν	κατακλασθὲν	ἐστορέσθη. Καθησύχασόν μοι τὴν καρδίαν
[3]	διὰ τῆς ἀντιπνοίας ἀντιδιδόντας τὸ	ἐνεχθέν.	Μὴ διδασκάλῳ χρήσῃ τῷ ἐχθρῷ,
[1]	οὐκ ἐν ἡμῖν γενομένου, ἀλλ´	ἔξωθεν	ἡμῖν προσπεσόντος ὥσπερ καταιγίδος τινὸς
[2]	ὁ δὲ ἠμύνατο· ὁ δὲ	ἀντεπήνεγκεν,	ὁ δὲ οὐχ ὑφίεται. Καὶ
[5]	Ἐὰν πένητά σε προσείπῃ, εἰ	μὲν	ἀληθῆ λέγει, κατάδεξαι τὴν ἀλήθειαν·
[6]	ὕβρεως καὶ ἀτιμίας κατάρξαι. Δεινὸν	μὲν,	ἀλλὰ τῷ ποιοῦντι μεῖζόν ἐστι
[2]	ἀνθρωπείας τολμᾶται. Διὰ τοῦτον ἀδελφοὶ	μὲν	ἀλλήλους ἠγνόησαν, γονεῖς δὲ καὶ
[5]	ἔπαθες ἃ ἐγκαλεῖς. Ἢ τὸ	μὲν	ἀλλότριον κακὸν ἐπιμελῶς καταβλέπεις; τὸ
[5]	καὶ τὸ τῆς λοιδορίας. Ὁ	μὲν	ἀντιβαίνων εἰς ἑαυτὸν καταδέχεται· ὁ
[4]	δεῖ τὰ πολλὰ λέγειν; Τῷ	μὲν	ἀπέκλεισε τὴν τῶν οὐρανῶν βασιλείαν
[1]	τῶν θείων παραγγελμάτων ἐπέγνωμεν. Δόντες	μὲν	αὐτοὶ τῇ ὀργῇ τόπον, ὥσπερ
[2]	τέκνα τῆς φύσεως ἐπελάθοντο. Ἀγνοοῦσι	μὲν	γὰρ ἑαυτοὺς πρῶτον οἱ ὀργιζόμενοι,
[3]	τῶν ἔργων χωροῦσιν ἄμυναν. Θυμὸς	μὲν	γὰρ ἐγείρει μάχην, (μάχη δὲ
[2]	προσωπεῖον ἐπὶ σκηνῆς ὑπαλλάξαν. Ὀφθαλμοὶ	μὲν	γὰρ ἐκείνοις οἱ οἰκεῖοί τε
[5]	ἀφίης, καὶ σεαυτὸν κατακρίνεις. Εἰ	μὲν	γὰρ πονηρὸν ὁ θυμὸς, τί
[1]	τῶν πειθομένων τελείωσιν ἀναφαίνεται. Ἀκούοντες	μὲν	γὰρ τῶν Παροιμιῶν διαῤῥήδην ἀποφαινομένων,
[7]	ὑλακτῶν ἀεὶ καὶ σπαράσσων. Τοιοῦτον	μὲν	δὴ τὸ ἀπὸ θυμοῦ ὠφέλιμον
[2]	φορητὰ ἐπιδεῖν ἐστι θεάματα· χεῖρας	μὲν	διηρμένας κατὰ τῶν ὁμοφύλων, καὶ
[3]	γὰρ ἀλλήλους ἐφυβρίζοντες ἀντιφθέγγονται; Ὁ	μὲν	εἶπεν ἀφανῆ, καὶ ἐξ ἀφανῶν
[7]	τῷ ἐπιθυμητικῷ τῆς ψυχῆς ὁ	μὲν	εἰς ἀπόλαυσιν σαρκὸς καὶ τῶν
[3]	ὕβρεις ἐπαναστρέφουσι. Μᾶλλον δὲ ὁ	μὲν	ἦχος ὁ αὐτὸς ἀπεδόθη· ἡ
[7]	Καὶ πάλιν τὸ λογιστικὸν ὁ	μὲν	καλῶς μεταχειριζόμενος φρόνιμός ἐστι καὶ
[8]	διετάξατο, καὶ ἔργῳ ὑπέδειξε· νῦν	μὲν	λέγων· Ὁ θέλων ἐν ὑμῖν
[4]	οἷα ἑκάτερος ὑμῶν προσαγορεύεται; Ὁ	μὲν	λοίδορος, σὺ δὲ μεγαλόψυχος· ὁ
[4]	δὲ μακρόθυμος καὶ πρᾶος· ὁ	μὲν	μεταγνώσεται ἐφ´ οἷς ἐφθέγξατο, σὺ
[7]	ἀλλήλων διαφέρει. Ἔστι γὰρ θυμὸς	μὲν	οἷον ἔξαψίς τις καὶ ἀναθυμίασις
[7]	ἁμαρτάνετε. Καὶ ὁ Κύριος τῷ	μὲν	ὀργιζομένῳ εἰκῆ τὴν κρίσιν ἐπανατείνεται·
[4]	λοίδορος, σὺ δὲ μεγαλόψυχος· ὁ	μὲν	ὀργίλος καὶ χαλεπὸς, σὺ δὲ
[5]	ἐπιτεῖναι τὴν ἀγανάκτησιν, διότι ὁ	μὲν	οὐκ εἶχε τὸ σωφρονίζον ὑπόδειγμα·
[4]	τοῦ πάθους οὐ δύναται. Τοὐναντίον	μὲν	οὖν, ὅπερ ἔφην, καὶ διαπρίεται.
[6]	εἶ, καὶ δαιμόνιον ἔχεις. Ἐὰν	μὲν	οὖν ὀργισθῇς, ἐβεβαίωσας τὰ ὀνείδη·
[5]	κατάρξαι ἱκανὸν εἰς παραίτησιν. Δικαιότερον	μὲν	οὖν, ὡς ἐμαυτὸν πείθω, καὶ
[5]	ὁρᾷς τὰ τοξεύματα, πῶς τῶν	μὲν	στεῤῥῶν καὶ ἀντιτύπων πέφυκε διεκπίπτειν,
[2]	δὲ οὐχ ὑφίεται. Καὶ τὸ	μὲν	σῶμα ταῖς πληγαῖς διακόπτεται, ὁ
[2]	Ὀρεγομένοις γὰρ τῆς ἀντιλυπήσεως περιζεῖ	μὲν	τῇ καρδίᾳ τὸ αἷμα, ὥσπερ
[7]	καὶ εὐανάκλητος τῷ λογισμῷ, πρὸς	μὲν	τὴν ἀλλοτρίαν καὶ φωνὴν καὶ
[6]	ἐπαγομέναις ἡμῖν ἀτιμίαις ἐπαναστήσεται. Δεινὸν	μὲν	τὸν εὐεργετηθέντα, καὶ ταῖς μεγίσταις
[5]	ἐξ ἀγαθῶν. Σὺ δὲ παροξύνῃ	μὲν	ὡς ἐπὶ φαύλῃ τῇ λοιδορίᾳ·
[4]	ψυχῶν ἐξελόντες. Οὕτω γὰρ ἂν	δυνηθείημεν	τὰ πλεῖστα τῶν κακῶν, ὥσπερ
[6]	αἰδεσίμου παρουσίαν. Πῶς ἂν οὖν	ἐκφύγοιμεν	τὴν ἐκ τοῦ ὀργίζεσθαι βλάβην;
[1]	κρίσει· νῦν ὅτε εἰς πεῖραν	ἤλθομεν	τοῦ πάθους, οὐκ ἐν ἡμῖν
[8]	ἐστὶν ἀποβλαστήματα. Μὴ δὴ οὖν	ἐπεισάγωμεν	ἑαυτοῖς κακὸν τοσοῦτον· ἀῤῥωστίαν ψυχῆς,
[1]	τὸ θαυμαστὸν τῶν θείων παραγγελμάτων	ἐπέγνωμεν.	Δόντες μὲν αὐτοὶ τῇ ὀργῇ
[1]	τῶν ὑπὸ τοῦ πάθους κατεχομένων,	ἐπέγνωμεν	ἐπὶ τῶν ἔργων τὴν εὐστοχίαν
[8]	ὀργὴν καὶ θυμὸν καὶ κραυγὴν	ἄρωμεν	ἀφ´ ἡμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ,
[7]	τοῦ κτίσαντος ἀφορμὴν ἑαυτοῖς ἁμαρτίας	ποιήσωμεν.	Οὕτω δὴ καὶ ὁ θυμὸς,
[6]	ἐκ τοῦ ὀργίζεσθαι βλάβην; Ἐὰν	πείσωμεν	τὸν θυμὸν μὴ προλαμβάνειν τοὺς
[6]	μηδέποτε αὐτὸν προεκτρέχειν τῆς διανοίας·	ἔχωμεν	δὲ ὥσπερ ἵππον ὑπεζευγμένον ἡμῖν,
[4]	τῆς πρώτης ἀρχῆς τὸ κακὸν	ἐπίσχωμεν,	τὴν ὀργὴν πάσῃ μηχανῇ τῶν
[2]	καιριωτάτοις ἐναλλομένους, πᾶν δὲ τὸ	φανὲν	ὅπλον τῇ μανία γινόμενον. Ἐὰν
[6]	καὶ ἀνὴρ παράνομος, οὐκ ἐκείνῳ	ἐχαλέπαινεν,	ἀλλ´ ἑαυτὸν ἐταπείνου, ὡς κατὰ
[3]	ἀλλήλους ἐφυβρίζοντες ἀντιφθέγγονται; Ὁ μὲν	εἶπεν	ἀφανῆ, καὶ ἐξ ἀφανῶν ὁ
[3]	καὶ ἐξ ἀφανῶν ὁ δὲ	ἀπεκάλεσεν	οἰκοτρίβων οἰκότριβα· οὗτος πένητα, ἐκεῖνος
[7]	ἐκ μαλακῆς ἄγαν καὶ ἀνειμένης	ἐποίησεν.	Οὐ γὰρ, εἰ μὴ θυμωθείης
[3]	μηδὲ πονηροῦ δανείου πονηρότερος ἐκτιστής.	Ὕβρισεν	ὀργισθείς; στῆσον τῇ σιωπῇ τὸ
[4]	ἠμύνατο, καὶ τὸν θυμὸν οὐκ	ἀνέπαυσεν)	οὕτως ὁ τὸν ἀλοιδόρητον ὀνειδίζων
[7]	δικαίας ὀργῆς εἰς μέσον ἀγαγὼν	κατεφόνευσεν;	Οὕτω γίνεται πολλάκις ὁ θυμὸς
[7]	εὐλογίαν. Τί δὲ τὸν Φινεὲς	ἐδικαίωσεν;	Οὐχ ἡ δικαία ὀργὴ κατὰ
[8]	τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, οὐχὶ ζῶντα	ἔπεμψεν	αὐτὸν εἰς τὸν ᾅδην, τῆς
[8]	Πῶς; Εἰ προπαιδευθείης τὴν ταπεινοφροσύνην,	ἣν	ὁ Κύριος καὶ λόγῳ διετάξατο,
[6]	ἐκφύγοιμεν τὴν ἐκ τοῦ ὀργίζεσθαι	βλάβην;	Ἐὰν πείσωμεν τὸν θυμὸν μὴ
[1]	καὶ τὴν κατὰ τῶν (ὁμοφύλων	βλάβην,	εἰκότως ἂν θηρίοις καὶ ἰοβόλοις
[4]	καὶ μηδένα μηδαμόθεν; σὺ δὲ	γῆν	εἰπὲ καὶ σποδὸν σεαυτόν. Οὐκ
[8]	πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι τὴν	γῆν)	ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ
[4]	ἐκ γῆς ὑφέστηκας, καὶ εἰς	γῆν	πάλιν ἀναλυθήσῃ. Ὁ γὰρ τούτοις
[2]	τὸ ἴσον κακὸν ἀντιστρατευόμενον εὕρωσιν,	ὀργὴν	ἄλλην καὶ μανίαν ὁμότιμον· οὕτω
[3]	δὲ ὥσπερ ῥεῦμα τὴν ἐκείνου	ὀργὴν	εἰς τὴν ἰδίαν καρδίαν ὑποδεξάμενος,
[8]	παραινέσει τοῦ μακαρίου Παύλου, πᾶσαν	ὀργὴν	καὶ θυμὸν καὶ κραυγὴν ἄρωμεν
[4]	ἀρχῆς τὸ κακὸν ἐπίσχωμεν, τὴν	ὀργὴν	πάσῃ μηχανῇ τῶν ψυχῶν ἐξελόντες.
[8]	πᾶσαν ὀργὴν καὶ θυμὸν καὶ	κραυγὴν	ἄρωμεν ἀφ´ ἡμῶν σὺν πάσῃ
[8]	ζῶντα ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τὸν	ᾅδην,	τῆς γῆς ὑποῤῥαγείσης τῷ δυσσεβεῖ,
[1]	Ἀκούοντες μὲν γὰρ τῶν Παροιμιῶν	διαῤῥήδην	ἀποφαινομένων, ὅτι Ὀργὴ ἀπόλλυσι καὶ
[7]	Δεῖ γὰρ, οἶμαι, τὴν ἴσην	σπουδὴν	ἔχειν περί τε τὴν ἀγάπην
[4]	καιρὸν τοῖς λογισμοῖς σεαυτοῦ τὴν	ἀγαθὴν	ἐκλέξασθαι μερίδα. Ἢ γὰρ ὠφέλησάς
[5]	τὸν ἁμαρτωλὸν ἐναντίον μου, οὐχὶ	παρωξύνθην,	οὐδὲ ἠμυνάμην, ἀλλ´ Ἐκωφώθην καὶ
[6]	ὑπὸ τοῦ Δαβὶδ εἰρημένον· ὅτι	Ἡτοιμάσθην,	καὶ οὐκ ἐταράχθην. Δεῖ τοίνυν
[6]	εἰρημένον· ὅτι Ἡτοιμάσθην, καὶ οὐκ	ἐταράχθην.	Δεῖ τοίνυν τὸ μανικὸν καὶ
[5]	οὐδὲ ἠμυνάμην, ἀλλ´ Ἐκωφώθην καὶ	ἐταπεινώθην,	καὶ ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν. Σὺ
[5]	οὐχὶ παρωξύνθην, οὐδὲ ἠμυνάμην, ἀλλ´	Ἐκωφώθην	καὶ ἐταπεινώθην, καὶ ἐσίγησα ἐξ
[2]	ἴσον κακὸν ἀντιστρατευόμενον εὕρωσιν, ὀργὴν	ἄλλην	καὶ μανίαν ὁμότιμον· οὕτω δὴ
[8]	πάντων ἔσχατος εἶναι κατὰ τὴν	ἐντολὴν	τοῦ Κυρίου, πότε ἀγανακτήσεις ὡς
[2]	αἴσθησιν παραιρεῖται. Οὐ γὰρ ἄγουσι	σχολὴν	πρὸς τὴν ὧν πεπόνθασιν αἴσθησιν,
[7]	καὶ διέλθετε ἀπὸ πύλης εἰς	πύλην,	καὶ ἀνακάμψατε διὰ τῆς παρεμβολῆς·
[8]	τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας.	Ἀμήν.
[5]	ἐναντίον μου, οὐχὶ παρωξύνθην, οὐδὲ	ἠμυνάμην,	ἀλλ´ Ἐκωφώθην καὶ ἐταπεινώθην, καὶ
[2]	ἔδειξε, τὴν συνήθη πᾶσι καὶ	γνωρίμην	ὥσπερ τι προσωπεῖον ἐπὶ σκηνῆς
[5]	τοῖς ἁπαλοῖς καὶ ὑπείκουσι τὴν	ὁρμὴν	ὑπεκλύειν; Τοιοῦτον δή τι νόμιζε
[7]	ἡμῖν δεδομένα παρὰ τοῦ κτίσαντος	ἀφορμὴν	ἑαυτοῖς ἁμαρτίας ποιήσωμεν. Οὕτω δὴ
[4]	τὸν στέφανον, τὴν ἑτέρου μανίαν	ἀφορμὴν	οἰκείας φιλοσοφίας ποιούμενος. Ὥστε, ἂν
[8]	σε παιδίον νήπιον λοιδορήσῃ, γέλωτος	ἀφορμὴν	ποιῇ τὰ λοιδορήματα· καὶ ὅταν
[4]	ὑψηλότερον; Μὴ καταβάλῃς σεαυτοῦ τὴν	γνώμην,	μηδὲ ἀνάσχῃ γενέσθαι ἐφικτὸς τοῖς
[8]	μακαρίαν ἐλπίδα τὴν τοῖς πραέσιν	ἐπηγγελμένην	(Μακάριοι γὰρ οἱ πραεῖς, ὅτι
[7]	τῆς Μαδιανίτιδος ἀναφανδὸν καὶ ἀπηρυθριασμένως	γινομένην,	οὐδὲ συγκαλυπτόντων αὐτῶν τῆς αἰσχύνης
[5]	τοῦ τρόπου τὴν ἐπ´ αὐτὸν	φερομένην	πονηρίαν διέλυσε. Τί δέ σε
[3]	οἱ δὲ σοὶ, εἰπέ μοι,	γαλήνην	βλέπουσι; Φωνὴ τραχεῖα· ἡ δὲ
[6]	σφυγμοὺς ἀφαιροῦσαι, εἰς εὐστάθειαν καὶ	γαλήνην	τοὺς λογισμοὺς ἐπανάγουσι. Καὶ τοῦτό
[6]	τῶν Ἰουδαϊκῶν ὕβρεων, αἷς τὴν	ἀληθινὴν	σοφίαν ἐλοιδορήσαντο· Σαμαρείτης εἶ, καὶ
[7]	φιλίαν καταδεχόμενος, ἀλλὰ τὴν ἐπίβουλον	ἡδονὴν	ὥσπερ τινὰ λύκον ὑλακτῶν ἀεὶ
[6]	τὴν διάνοιαν, καὶ καταστελλέτω τὴν	φλεγμονήν.	Αἱ γὰρ τοιαῦται προπαρασκευαὶ καὶ
[7]	δεῖ κινούμενος, ἀνδρίαν ποιεῖ καὶ	ὑπομονὴν	καὶ ἐγκράτειαν· παρὰ δὲ τὸν
[8]	πάθος; Πῶς; Εἰ προπαιδευθείης τὴν	ταπεινοφροσύνην,	ἣν ὁ Κύριος καὶ λόγῳ
[6]	ᾔσχυνας τὸν ὑβρίσαντα, ἔργῳ τὴν	σωφροσύνην	ἐπιδειξάμενος. Ἐῤῥαπίσθης; καὶ γὰρ καὶ
[7]	πρὸς μὲν τὴν ἀλλοτρίαν καὶ	φωνὴν	καὶ ὄψιν ἐξαγριούμενος, κἂν θεραπείαν
[7]	σπουδὴν ἔχειν περί τε τὴν	ἀγάπην	τῆς ἀρετῆς καὶ περὶ τὸ
[7]	ἀκόλαστος, ὁ δὲ ἐπὶ τὴν	ἀγάπην	τοῦ Θεοῦ τρέψας, καὶ τὴν
[7]	ἄξιον. Δεῖ γὰρ, οἶμαι, τὴν	ἴσην	σπουδὴν ἔχειν περί τε τὴν
[4]	Δὸς καιρὸν τοῖς λογισμοῖς σεαυτοῦ	τὴν	ἀγαθὴν ἐκλέξασθαι μερίδα. Ἢ γὰρ
[5]	ὡς ἐμαυτὸν πείθω, καὶ ἐπιτεῖναι	τὴν	ἀγανάκτησιν, διότι ὁ μὲν οὐκ
[7]	ἴσην σπουδὴν ἔχειν περί τε	τὴν	ἀγάπην τῆς ἀρετῆς καὶ περὶ
[7]	καὶ ἀκόλαστος, ὁ δὲ ἐπὶ	τὴν	ἀγάπην τοῦ Θεοῦ τρέψας, καὶ
[2]	ὁ δὲ θυμὸς τοῦ ἀλγεινοῦ	τὴν	αἴσθησιν παραιρεῖται. Οὐ γὰρ ἄγουσι
[5]	ὁ πόρνος, ἐπὶ τὴν ἑταίραν	τὴν	αἰτίαν μετατιθεὶς ὡς πρὸς τὴν
[5]	εἰ μὲν ἀληθῆ λέγει, κατάδεξαι	τὴν	ἀλήθειαν· εἰ δὲ ψεύδεται, τί
[5]	πρὸς ἐπαίνους χαυνωθῇς τοὺς ὑπὲρ	τὴν	ἀλήθειαν· μήτε πρὸς ὕβρεις ἀγριανῇς
[6]	ὑπομνήσθητι τῶν Ἰουδαϊκῶν ὕβρεων, αἷς	τὴν	ἀληθινὴν σοφίαν ἐλοιδορήσαντο· Σαμαρείτης εἶ,
[7]	εὐανάκλητος τῷ λογισμῷ, πρὸς μὲν	τὴν	ἀλλοτρίαν καὶ φωνὴν καὶ ὄψιν
[5]	τὴν αἰτίαν μετατιθεὶς ὡς πρὸς	τὴν	ἁμαρτίαν διερεθίσασαν, ἧττον τῆς κατακρίσεως
[5]	ὁ καὶ πονηρῷ ἡγεμόνι πρὸς	τὴν	ἁμαρτίαν ἐξακολουθήσας. Ἐὰν πένητά σε
[4]	καὶ τῷ ἐχθρῷ ἀμήχανον κατασκευάσεις	τὴν	ἄμυναν, ἄτρωτον σεαυτὸν ταῖς λοιδορίαις
[7]	ὥσπερ ὀργώσης τῆς ψυχῆς πρὸς	τὴν	ἄμυναν. Εἰδέναι οὖν χρὴ, ὅτι
[2]	ἑαυτοὺς πολλάκις ἐμβάλλουσι, τῇ πρὸς	τὴν	ἄμυναν σπουδῇ τοῦ καθ´ ἑαυτοὺς
[2]	ὅλης αὐτοῖς τῆς ψυχῆς πρὸς	τὴν	ἄμυναν τοῦ λελυπηκότος κεκινημένης. ~Μὴ
[5]	Ὥστε, εἰ δεύτερος ἦλθες πρὸς	τὴν	ἀντίδοσιν, οὐδέν σε τοῦτο ὀνήσει.
[6]	ἀλλ´ ἑαυτὸν ἐταπείνου, ὡς κατὰ	τὴν	ἀξίαν αὐτῷ τῆς ὕβρεως ἀπαντώσης.
[8]	Κυρίου, πότε ἀγανακτήσεις ὡς παρὰ	τὴν	ἀξίαν καθυβρισμένος; Ὅταν σε παιδίον
[6]	παρὰ πολὺ ἐλαττοῦσθαί σου κατὰ	τὴν	ἀξίαν νομίσῃς. Οὕτω γὰρ οὐδέποτε
[7]	οὐδὲ συγκαλυπτόντων αὐτῶν τῆς αἰσχύνης	τὴν	ἀσχήμονα θέαν, οὐκ ἀνασχόμενος, εἰς
[1]	διέξοδον, καταμανθάνοντες δὲ ἐν ἡσυχίᾳ	τὴν	ἀσχήμονα ταραχὴν τῶν ὑπὸ τοῦ
[4]	οὐ κληρονομήσουσι· σοὶ δὲ ἡτοίμασε	τὴν	βασιλείαν ἡ σιωπή. Ὁ γὰρ
[4]	εἰπὲ, καὶ ἀπὸ κοπρίας ἔχειν	τὴν	γένεσιν, τὰ τοῦ Δαβὶδ λέγων
[8]	οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι	τὴν	γῆν) ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ
[4]	ὕβρεων ὑψηλότερον; Μὴ καταβάλῃς σεαυτοῦ	τὴν	γνώμην, μηδὲ ἀνάσχῃ γενέσθαι ἐφικτὸς
[3]	γλώττης ἐκσφενδονήσωσιν, οὕτω λοιπὸν πρὸς	τὴν	διὰ τῶν ἔργων χωροῦσιν ἄμυναν.
[6]	μίμησιν. Τούτων ἕκαστον ὑποτρεχέτω σου	τὴν	διάνοιαν, καὶ καταστελλέτω τὴν φλεγμονήν.
[8]	καὶ ὅταν ὑπὸ φρενίτιδος ἐξεστηκὼς	τὴν	διάνοιαν φθέγγηται ῥήματα ἀτιμίας, ἐλεεινὸν
[1]	τοὺς λογισμοὺς τὸ πάθος αὐτὸ	τὴν	δυναστείαν τὴν ψυχῆς παραλάβῃ, ἀποθηριοῖ
[7]	ὁ πάντων ἀνθρώπων πραότατος, ἐκδικῶν	τὴν	εἰδωλολατρείαν, τὰς τῶν Λευϊτῶν χεῖρας
[1]	ἄνθρωπον εἶναι συγχωρεῖ, οὐκέτι ἔχοντα	τὴν	ἐκ τοῦ λόγου βοήθειαν. Ὅπερ
[6]	παρουσίαν. Πῶς ἂν οὖν ἐκφύγοιμεν	τὴν	ἐκ τοῦ ὀργίζεσθαι βλάβην; Ἐὰν
[1]	τῶν πνευματικῶν παραινέσεων, ἐπειδὰν μάλιστα	τὴν	ἔκβασιν μαρτυροῦσαν λάβῃ τὰ παραγγέλματα,
[3]	γένῃ ὥσπερ κάτοπτρον τοῦ ὀργίλου,	τὴν	ἐκείνου μορφὴν ἐν σεαυτῷ δεικνύς.
[3]	κακόν. Σὺ δὲ ὥσπερ ῥεῦμα	τὴν	ἐκείνου ὀργὴν εἰς τὴν ἰδίαν
[6]	κινηθῆναι, πρὸς τὸν Θεὸν μεταφέρων	τὴν	ἔννοιαν· ὅτι Κύριος εἶπε, φησὶ,
[8]	ἐθισθῇς πάντων ἔσχατος εἶναι κατὰ	τὴν	ἐντολὴν τοῦ Κυρίου, πότε ἀγανακτήσεις
[5]	ἐν τῇ ἁπαλότητι τοῦ τρόπου	τὴν	ἐπ´ αὐτὸν φερομένην πονηρίαν διέλυσε.
[1]	σοφὸν αὐτῶν καὶ ὠφέλιμον πρὸς	τὴν	ἐπανόρθωσιν τοῦ βίου καὶ τὴν
[7]	τὸ βλάπτον φιλίαν καταδεχόμενος, ἀλλὰ	τὴν	ἐπίβουλον ἡδονὴν ὥσπερ τινὰ λύκον
[2]	κυκώμενον καὶ παφλάζον· πρὸς δὲ	τὴν	ἐπιφάνειαν ἐξανθῆσαν, ἐν ἄλλῃ μορφῇ
[6]	πάθη τοῦ ἐν σοὶ λόγου	τὴν	ἐπιφάνειαν, ὥσπερ τὸ ἐν παισὶν
[5]	Οὐδὲ γὰρ ὁ πόρνος, ἐπὶ	τὴν	ἑταίραν τὴν αἰτίαν μετατιθεὶς ὡς
[4]	τῆς ὑπομονῆς προξενήσεις τὸν στέφανον,	τὴν	ἑτέρου μανίαν ἀφορμὴν οἰκείας φιλοσοφίας
[1]	κατεχομένων, ἐπέγνωμεν ἐπὶ τῶν ἔργων	τὴν	εὐστοχίαν τοῦ ῥήματος· ὅτι Ἀνὴρ
[7]	καὶ ὁρμὴ διαρκὴς πρὸς τὴν	τῶν	ἠδικηκότων ἀντίδοσιν, ὥσπερ ὀργώσης τῆς
[3]	ῥεῦμα τὴν ἐκείνου ὀργὴν εἰς	τὴν	ἰδίαν καρδίαν ὑποδεξάμενος, τοὺς ἀνέμους
[7]	ὅσον ἄξιον. Δεῖ γὰρ, οἶμαι,	τὴν	ἴσην σπουδὴν ἔχειν περί τε
[7]	θυμὸς, τόνον αὐτῇ πρὸς τὴν	τῶν	καλῶν ἔνστασιν ἐμποιῶν. Εἰ γάρ
[6]	αἰγιαλῶν κατακλασθὲν ἐστορέσθη. Καθησύχασόν μοι	τὴν	καρδίαν ὑλακτοῦσαν καὶ ἀγριαίνουσαν. Αἰδείσθω
[1]	προσαγορεύει. Οἱ γὰρ ἕτοιμοι πρὸς	τὴν	κατ´ ἀλλήλων φθορὰν, καὶ τὴν
[1]	τὴν κατ´ ἀλλήλων φθορὰν, καὶ	τὴν	κατὰ τῶν (ὁμοφύλων βλάβην, εἰκότως
[7]	Κύριος τῷ μὲν ὀργιζομένῳ εἰκῆ	τὴν	κρίσιν ἐπανατείνεται· τὸ δὲ ἐφ´
[8]	ἀλλήλους χρηστοὶ καὶ εὔσπλαγχνοι, ἀναμένοντες	τὴν	μακαρίαν ἐλπίδα τὴν τοῖς πραέσιν
[5]	τιθεῖς; Πονηρὸν ἡ ὕβρις; φεῦγε	τὴν	μίμησιν. Οὐ γὰρ δὴ τὸ
[6]	λείπει, ἵνα φθάσῃς αὐτοῦ πρὸς	τὴν	μίμησιν. Τούτων ἕκαστον ὑποτρεχέτω σου
[5]	τὸν ὀργιζόμενον, οὐκ ἐφυλάξω αὐτοῦ	τὴν	ὁμοίωσιν, ἀλλ´ ἀγανακτεῖς καὶ χαλεπαίνεις
[4]	πρώτης ἀρχῆς τὸ κακὸν ἐπίσχωμεν,	τὴν	ὀργὴν πάσῃ μηχανῇ τῶν ψυχῶν
[7]	ἀγάπην τοῦ Θεοῦ τρέψας, καὶ	τὴν	ὄρεξιν τῶν (αἰωνίων ἀγαθῶν, ζηλωτὸς
[5]	δὲ τοῖς ἁπαλοῖς καὶ ὑπείκουσι	τὴν	ὁρμὴν ὑπεκλύειν; Τοιοῦτον δή τι
[4]	λέγειν; Τῷ μὲν ἀπέκλεισε τὴν	τῶν	οὐρανῶν βασιλείαν ἡ λοιδορία· Λοίδοροι
[8]	ἔνδον, καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι	τὴν	πάροδον ἀποκλείοντα. Ὅπου γὰρ ἔχθραι,
[1]	ἐπανόρθωσιν τοῦ βίου καὶ τὴν	τῶν	πειθομένων τελείωσιν ἀναφαίνεται. Ἀκούοντες μὲν
[1]	λόγον τῆς τέχνης γίγνηται, μετὰ	τὴν	πεῖραν μάλιστα τὸ ἀπ´ αὐτῶν
[8]	θυμὸν, ἵνα φύγῃς τῆς ὀργῆς	τὴν	πεῖραν, τῆς Ἀποκαλυπτομένης ἀπ´ οὐρανοῦ
[5]	ἀλλὰ τὸ μὴ φέρειν εὐγενῶς	τὴν	πενίαν. ~Μνήσθητι τοῦ Δεσπότου· ὅτι
[8]	γὰρ λογισμῷ σώφρονι ἐκτεμεῖν δυνηθῇς	τὴν	πικρὰν ῥίζαν τοῦ θυμοῦ, πολλὰ
[7]	ὢν καὶ πρᾶος, ἐπειδὴ εἶδε	τὴν	πορνείαν τοῦ Ζαμβρὶ καὶ τῆς
[7]	τοῖς ἐπιβούλοις καὶ ἄσπονδος· μηδέποτε	τὴν	πρὸς τὸ βλάπτον φιλίαν καταδεχόμενος,
[7]	ἀδελφῶν φόνον ἐξώπλισε. Θέσθω, φησὶ,	τὴν	ῥομφαίαν ἕκαστος ἐπὶ τὸν μηρὸν
[2]	ἄλλῃ μορφῇ τὸν ὀργιζόμενον ἔδειξε,	τὴν	συνήθη πᾶσι καὶ γνωρίμην ὥσπερ
[6]	ἀόργητος, ᾔσχυνας τὸν ὑβρίσαντα, ἔργῳ	τὴν	σωφροσύνην ἐπιδειξάμενος. Ἐῤῥαπίσθης; καὶ γὰρ
[8]	τὸ πάθος; Πῶς; Εἰ προπαιδευθείης	τὴν	ταπεινοφροσύνην, ἣν ὁ Κύριος καὶ
[2]	κατὰ τὸ σχῆμα, οὔτε κατὰ	τὴν	τῆς ψυχῆς διάθεσιν, οἱ ὀργιζόμενοι
[8]	εὔσπλαγχνοι, ἀναμένοντες τὴν μακαρίαν ἐλπίδα	τὴν	τοῖς πραέσιν ἐπηγγελμένην (Μακάριοι γὰρ
[7]	λύπη καὶ ὁρμὴ διαρκὴς πρὸς	τὴν	τῶν ἠδικηκότων ἀντίδοσιν, ὥσπερ ὀργώσης
[7]	ὁ θυμὸς, τόνον αὐτῇ πρὸς	τὴν	τῶν καλῶν ἔνστασιν ἐμποιῶν. Εἰ
[4]	πολλὰ λέγειν; Τῷ μὲν ἀπέκλεισε	τὴν	τῶν οὐρανῶν βασιλείαν ἡ λοιδορία·
[1]	τὴν ἐπανόρθωσιν τοῦ βίου καὶ	τὴν	τῶν πειθομένων τελείωσιν ἀναφαίνεται. Ἀκούοντες
[2]	ἄλλο τι τῶν φοβερῶν, ἱκανὸν	τὴν	ὑπὸ τῆς ὀργῆς ἐκμανεῖσαν ψυχὴν
[6]	σου τὴν διάνοιαν, καὶ καταστελλέτω	τὴν	φλεγμονήν. Αἱ γὰρ τοιαῦται προπαρασκευαὶ
[6]	Ἐὰν δὲ καὶ πάθῃς τι	τὴν	ψυχὴν, ἐν σεαυτῷ κάτασχε τὸ
[1]	τὸ πάθος αὐτὸ τὴν δυναστείαν	τὴν	ψυχῆς παραλάβῃ, ἀποθηριοῖ παντελῶς τὸν
[2]	Οὐ γὰρ ἄγουσι σχολὴν πρὸς	τὴν	ὧν πεπόνθασιν αἴσθησιν, ὅλης αὐτοῖς
[7]	τὸν τοῦ ψεύδους πατέρα, τὸν	ἐργάτην	τῆς ἁμαρτίας· τῷ δὲ ἀδελφῷ
[3]	οἰκοτρίβων οἰκότριβα· οὗτος πένητα, ἐκεῖνος	ἀλήτην·	οὗτος ἀμαθῆ, ἐκεῖνος παραπλῆγα· ἕως
[7]	θυμῷ, δι´ ἀμφοῖν ἐλάσας τὸν	σειρομάστην.	Σαμουὴλ δὲ τὸν Ἀγὰγ τὸν
[7]	οἱονεὶ βαφῇ σιδήρου στομώσας, αὐστηρὰν	αὐτὴν	καὶ ἀνδρείαν ἐκ μαλακῆς ἄγαν
[7]	ἐμποιῶν. Εἰ γάρ ποτε λάβοι	αὐτὴν	ὑφ´ ἡδονῆς ἐκλυθεῖσαν, οἱονεὶ βαφῇ
[4]	δύναται. Τοὐναντίον μὲν οὖν, ὅπερ	ἔφην,	καὶ διαπρίεται. Εὐθὺς γὰρ ἐκ
[3]	κάτοπτρον τοῦ ὀργίλου, τὴν ἐκείνου	μορφὴν	ἐν σεαυτῷ δεικνύς. Ἐρυθρὸς ἐκεῖνος·
[3]	ἄμυναν. Θυμὸς μὲν γὰρ ἐγείρει	μάχην,	(μάχη δὲ γεννᾷ λοιδορίας, αἱ
[1]	δὲ ἐν ἡσυχίᾳ τὴν ἀσχήμονα	ταραχὴν	τῶν ὑπὸ τοῦ πάθους κατεχομένων,
[8]	ἀπὸ Θεοῦ ἀλλοτρίωσιν, οἰκειότητος ἄγνοιαν,	ἀρχὴν	πολέμου, συμφορῶν πλήρωμα, δαίμονα πονηρὸν
[6]	δὲ καὶ πάθῃς τι τὴν	ψυχὴν,	ἐν σεαυτῷ κάτασχε τὸ λυπηρόν.
[2]	τὴν ὑπὸ τῆς ὀργῆς ἐκμανεῖσαν	ψυχὴν	ἐπισχεῖν· οὐ μᾶλλόν γε ἢ
[2]	παροξύναντι, ἤ πού τι καὶ	προσλαβεῖν,	ἐὰν τύχῃ· ὥσπερ που πολλάκις
[4]	ἀρετῆς. Τί δεῖ τὰ πολλὰ	λέγειν;	Τῷ μὲν ἀπέκλεισε τὴν τῶν
[2]	λόγῳ ῥητὰ οὔτε ἔργῳ φορητὰ	ἐπιδεῖν	ἐστι θεάματα· χεῖρας μὲν διηρμένας
[2]	τοὺς ὑπὸ τοιούτῳ δαίμονι στρατηγουμένους	παθεῖν.	Πηρώσεις γὰρ μελῶν ἢ καὶ
[1]	κεκρατημένους ταῖς τῶν θηρίων προσηγορίαις	ἀποκαλεῖν,	οἷς ἑαυτοὺς διὰ τῆς πονηρίας
[6]	καὶ ἔκπληκτον κίνημα τῆς ψυχῆς	καταστέλλειν	τῇ μνήμῃ τῶν μακαρίων ἀνδρῶν
[8]	ἀνθρώπων. Ἐὰν γὰρ λογισμῷ σώφρονι	ἐκτεμεῖν	δυνηθῇς τὴν πικρὰν ῥίζαν τοῦ
[4]	καὶ ἀρχῇ, τῷ πάθει τούτῳ	συνεκτεμεῖν.	Ἐλοιδόρησε; σὺ δὲ εὐλόγησον. Ἐτύπτησε;
[6]	Ἐὰν πείσωμεν τὸν θυμὸν μὴ	προλαμβάνειν	τοὺς λογισμοὺς, ἀλλὰ τούτου πρῶτον
[3]	κακὸν ἰᾶσθε, μηδὲ ἐπιχειρεῖτε ἀλλήλους	ὑπερβαίνειν	ταῖς συμφοραῖς. Ἐν γὰρ ἁμίλλαις
[8]	τὰ ῥήματα πέφυκε τὰς λύπας	κινεῖν,	ἀλλ´ ἡ κατὰ τοῦ λοιδορήσαντος
[5]	πένεσθαι ἐπονείδιστον, ἀλλὰ τὸ μὴ	φέρειν	εὐγενῶς τὴν πενίαν. ~Μνήσθητι τοῦ
[4]	ὁ τὸν ἀλοιδόρητον ὀνειδίζων παραμυθίαν	εὑρεῖν	τοῦ πάθους οὐ δύναται. Τοὐναντίον
[4]	ὑβρίζουσιν. Ἔασον αὐτὸν ἄπρακτά σου	καθυλακτεῖν·	ἐφ´ ἑαυτῷ διαῤῥηγνύσθω. Ὥσπερ γὰρ
[5]	μὲν στεῤῥῶν καὶ ἀντιτύπων πέφυκε	διεκπίπτειν,	ἐν δὲ τοῖς ἁπαλοῖς καὶ
[5]	ἁπαλοῖς καὶ ὑπείκουσι τὴν ὁρμὴν	ὑπεκλύειν;	Τοιοῦτον δή τι νόμιζε εἶναι
[7]	καὶ ὄψιν ἐξαγριούμενος, κἂν θεραπείαν	ἔχειν	δοκῇ, τοῦ δὲ συνήθους αὐτῷ
[7]	γὰρ, οἶμαι, τὴν ἴσην σπουδὴν	ἔχειν	περί τε τὴν ἀγάπην τῆς
[4]	σεαυτὸν εἰπὲ, καὶ ἀπὸ κοπρίας	ἔχειν	τὴν γένεσιν, τὰ τοῦ Δαβὶδ
[6]	πρῶτον ἐπιμελώμεθα, ὡς μηδέποτε αὐτὸν	προεκτρέχειν	τῆς διανοίας· ἔχωμεν δὲ ὥσπερ
[2]	ὑπὸ τῆς ὀργῆς ἐκμανεῖσαν ψυχὴν	ἐπισχεῖν·	οὐ μᾶλλόν γε ἢ τοὺς
[4]	γῆς ὑφέστηκας, καὶ εἰς γῆν	πάλιν	ἀναλυθήσῃ. Ὁ γὰρ τούτοις τοῖς
[7]	ἀγαθῶν, ζηλωτὸς καὶ μακάριος. Καὶ	πάλιν	τὸ λογιστικὸν ὁ μὲν καλῶς
[5]	φαύλῃ τῇ λοιδορίᾳ· μιμῇ δὲ	πάλιν	ὡς ἀγαθόν. Ἰδοὺ γὰρ ἔπαθες
[6]	ὁ θυμὸς ἐν ταῖς ἐπαγομέναις	ἡμῖν	ἀτιμίαις ἐπαναστήσεται. Δεινὸν μὲν τὸν
[1]	ἤλθομεν τοῦ πάθους, οὐκ ἐν	ἡμῖν	γενομένου, ἀλλ´ ἔξωθεν ἡμῖν προσπεσόντος
[7]	δὴ οὖν τὰ πρὸς σωτηρίαν	ἡμῖν	δεδομένα παρὰ τοῦ κτίσαντος ἀφορμὴν
[6]	ἔχωμεν δὲ ὥσπερ ἵππον ὑπεζευγμένον	ἡμῖν,	καὶ οἷον χαλινῷ τινι τῷ
[1]	ἐν ἡμῖν γενομένου, ἀλλ´ ἔξωθεν	ἡμῖν	προσπεσόντος ὥσπερ καταιγίδος τινὸς ἀδοκήτου,
[7]	λυπήσαντας ἐνεδρεύοντες· ἅπερ ἀμφότερα φυλακτέον	ἡμῖν.	~Πῶς ἂν οὖν μὴ κινοῖτο
[8]	μὲν λέγων· Ὁ θέλων ἐν	ὑμῖν	εἶναι πρῶτος ἔστω πάντων ἔσχατος·
[7]	τοῦ Θεοῦ τρέψας, καὶ τὴν	ὄρεξιν	τῶν (αἰωνίων ἀγαθῶν, ζηλωτὸς καὶ
[7]	δέον ἐχρήσατο τῷ θυμῷ, δι´	ἀμφοῖν	ἐλάσας τὸν σειρομάστην. Σαμουὴλ δὲ
[2]	ἀναιδέστερον ἐφορμῶντες, οὐ πρότερον ἵστανται	πρὶν	ἢ διὰ μεγάλου καὶ ἀνηκέστου
[2]	καὶ πηδῶντος, οὐ πρότερον ἀπολήγουσι,	πρὶν	ἢ κακόν τι δοῦναι τῷ
[1]	πνευματικῶν παραινέσεων, ἐπειδὰν μάλιστα τὴν	ἔκβασιν	μαρτυροῦσαν λάβῃ τὰ παραγγέλματα, τότε
[2]	ἄγουσι σχολὴν πρὸς τὴν ὧν	πεπόνθασιν	αἴσθησιν, ὅλης αὐτοῖς τῆς ψυχῆς
[7]	αὐτῇ πρὸς τὴν τῶν καλῶν	ἔνστασιν	ἐμποιῶν. Εἰ γάρ ποτε λάβοι
[8]	τὴν μακαρίαν ἐλπίδα τὴν τοῖς	πραέσιν	ἐπηγγελμένην (Μακάριοι γὰρ οἱ πραεῖς,
[2]	οὔτε κατὰ τὴν τῆς ψυχῆς	διάθεσιν,	οἱ ὀργιζόμενοι διαφέρουσιν. Ὀρεγομένοις γὰρ
[4]	καὶ ἀπὸ κοπρίας ἔχειν τὴν	γένεσιν,	τὰ τοῦ Δαβὶδ λέγων ῥήματα.
[2]	σχολὴν πρὸς τὴν ὧν πεπόνθασιν	αἴσθησιν,	ὅλης αὐτοῖς τῆς ψυχῆς πρὸς
[2]	δὲ θυμὸς τοῦ ἀλγεινοῦ τὴν	αἴσθησιν	παραιρεῖται. Οὐ γὰρ ἄγουσι σχολὴν
[5]	Πονηρὸν ἡ ὕβρις; φεῦγε τὴν	μίμησιν.	Οὐ γὰρ δὴ τὸ ἕτερον
[6]	ἵνα φθάσῃς αὐτοῦ πρὸς τὴν	μίμησιν.	Τούτων ἕκαστον ὑποτρεχέτω σου τὴν
[5]	τὸ ἕτερον κατάρξαι ἱκανὸν εἰς	παραίτησιν.	Δικαιότερον μὲν οὖν, ὡς ἐμαυτὸν
[5]	ἐμαυτὸν πείθω, καὶ ἐπιτεῖναι τὴν	ἀγανάκτησιν,	διότι ὁ μὲν οὐκ εἶχε
[6]	τὸ λυπηρόν. Ἐν ἐμοὶ γὰρ,	φησὶν,	ἐταράχθη ἡ καρδία μου· τουτέστιν,
[6]	τὴν ἐπιφάνειαν, ὥσπερ τὸ ἐν	παισὶν	ἄτακτον ἀνδρὸς αἰδεσίμου παρουσίαν. Πῶς
[1]	ἐστὶν ὁ ἰὸς, τοῦτο τοῖς	παροξυνθεῖσιν	ὁ θυμὸς γίνεται. Λυσσῶσιν ὥσπερ
[3]	ἡ δὲ λοιδορία μετὰ προσθήκης	ἐπάνεισιν.	Οἷα γὰρ ἀλλήλους ἐφυβρίζοντες ἀντιφθέγγονται;
[7]	τῷ μὲν ὀργιζομένῳ εἰκῆ τὴν	κρίσιν	ἐπανατείνεται· τὸ δὲ ἐφ´ ἃ
[5]	εἰ δεύτερος ἦλθες πρὸς τὴν	ἀντίδοσιν,	οὐδέν σε τοῦτο ὀνήσει. Οὐδὲ
[7]	διαρκὴς πρὸς τὴν τῶν ἠδικηκότων	ἀντίδοσιν,	ὥσπερ ὀργώσης τῆς ψυχῆς πρὸς
[7]	τῆς ψυχῆς ὁ μὲν εἰς	ἀπόλαυσιν	σαρκὸς καὶ τῶν ἀκαθάρτων ἡδονῶν
[4]	μηδὲ ἀνάσχῃ γενέσθαι ἐφικτὸς τοῖς	ὑβρίζουσιν.	Ἔασον αὐτὸν ἄπρακτά σου καθυλακτεῖν·
[7]	ὅτι κατ´ ἀμφοτέρας τὰς διαθέσεις	πλημμελοῦσιν	οἱ ἄνθρωποι· ἢ μανικῶς καὶ
[1]	κύνες, ᾄττουσιν ὥσπερ οἱ σκορπίοι,	δάκνουσιν	ὥσπερ οἱ ὄφεις. Οἶδε καὶ
[2]	ὥσπερ φλὸξ ὕλης ἀφθονίᾳ, τοῖς	παροξύνουσιν	ἐξαφθῇ, τότε δὴ τότε τὰ
[2]	τῆς ψυχῆς διάθεσιν, οἱ ὀργιζόμενοι	διαφέρουσιν.	Ὀρεγομένοις γὰρ τῆς ἀντιλυπήσεως περιζεῖ
[2]	τὰ κοῖλα συῤῥέουσαι, τὸ προστυχὸν	παρασύρουσιν·	οὕτως αἱ τῶν ὀργιζομένων ὁρμαὶ
[3]	πρὸς τὴν διὰ τῶν ἔργων	χωροῦσιν	ἄμυναν. Θυμὸς μὲν γὰρ ἐγείρει
[2]	καὶ ἀκάθεκτοι διὰ πάντων ὁμοίως	χωροῦσιν.	Οὐ πολιὰ τοῖς θυμουμένοις αἰδέσιμος,
[1]	γίνεται. Λυσσῶσιν ὥσπερ οἱ κύνες,	ᾄττουσιν	ὥσπερ οἱ σκορπίοι, δάκνουσιν ὥσπερ
[5]	Οὐδὲ γὰρ ἐν τοῖς στεφανίταις	ἀγῶσιν	ὁ κατάρξας τῶν παλαισμάτων, ἀλλ´
[1]	αὐτῶν καὶ ὠφέλιμον πρὸς τὴν	ἐπανόρθωσιν	τοῦ βίου καὶ τὴν τῶν
[1]	βίου καὶ τὴν τῶν πειθομένων	τελείωσιν	ἀναφαίνεται. Ἀκούοντες μὲν γὰρ τῶν
[5]	ὀργιζόμενον, οὐκ ἐφυλάξω αὐτοῦ τὴν	ὁμοίωσιν,	ἀλλ´ ἀγανακτεῖς καὶ χαλεπαίνεις καὶ
[8]	ψυχῆς, σκότωσιν λογισμῶν, ἀπὸ Θεοῦ	ἀλλοτρίωσιν,	οἰκειότητος ἄγνοιαν, ἀρχὴν πολέμου, συμφορῶν
[3]	αὐτοῖς αἱ ὕβρεις, ὥσπερ τοξεύματα,	ἐπιλείπωσιν.	Εἶτα, ἐπειδὰν πᾶσαν λοιδορίαν διὰ
[2]	ἐναντίου τὸ ἴσον κακὸν ἀντιστρατευόμενον	εὕρωσιν,	ὀργὴν ἄλλην καὶ μανίαν ὁμότιμον·
[3]	πᾶσαν λοιδορίαν διὰ τῆς γλώττης	ἐκσφενδονήσωσιν,	οὕτω λοιπὸν πρὸς τὴν διὰ
[1]	τοῖς παροξυνθεῖσιν ὁ θυμὸς γίνεται.	Λυσσῶσιν	ὥσπερ οἱ κύνες, ᾄττουσιν ὥσπερ
[8]	ἑαυτοῖς κακὸν τοσοῦτον· ἀῤῥωστίαν ψυχῆς,	σκότωσιν	λογισμῶν, ἀπὸ Θεοῦ ἀλλοτρίωσιν, οἰκειότητος
[8]	ἑαυτοῦ διανοίας τούτων ἑκάτερον, ψόφος	ἐστὶν	ἄλλως διακενῆς ἠχῶν τὰ φερόμενα.
[8]	(πονηρῶν σμῆνος, ταύτης τῆς κακίας	ἐστὶν	ἀποβλαστήματα. Μὴ δὴ οὖν ἐπεισάγωμεν
[6]	τοὺς λογισμοὺς ἐπανάγουσι. Καὶ τοῦτό	ἐστιν	ἄρα τὸ ὑπὸ τοῦ Δαβὶδ
[1]	βοήθειαν. Ὅπερ γὰρ τοῖς ἰοβόλοις	ἐστὶν	ὁ ἰὸς, τοῦτο τοῖς παροξυνθεῖσιν
[2]	τι τῶν τιμίων. Μανία τίς	ἐστιν	ὀλιγοχρόνιος ὁ θυμός. Οἵ γε
[6]	φησὶν, ἐταράχθη ἡ καρδία μου·	τουτέστιν,	οὐ διεδόθη πρὸς τὸ ἔξω
[7]	τὴν ἀλλοτρίαν καὶ φωνὴν καὶ	ὄψιν	ἐξαγριούμενος, κἂν θεραπείαν ἔχειν δοκῇ,
[7]	ἐγκράτειαν· παρὰ δὲ τὸν ὀρθὸν	λόγον	ἐνεργῶν, μανία γίνεται. Διὰ τοῦτο
[1]	ὅταν εὐστόχως καὶ κατὰ τὸν	λόγον	τῆς τέχνης γίγνηται, μετὰ τὴν
[7]	τοῦ Ζαμβρὶ καὶ τῆς Μαδιανίτιδος	ἀναφανδὸν	καὶ ἀπηρυθριασμένως γινομένην, οὐδὲ συγκαλυπτόντων
[8]	ἔνοικον ἀναιδῆ προκατέχοντα ἡμῶν τὰ	ἔνδον,	καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι τὴν
[1]	ὀργῇ τόπον, ὥσπερ ῥεύματι βιαίῳ	διέξοδον,	καταμανθάνοντες δὲ ἐν ἡσυχίᾳ τὴν
[4]	σὺ δὲ γῆν εἰπὲ καὶ	σποδὸν	σεαυτόν. Οὐκ εἶ σεμνότερος τοῦ
[8]	καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι τὴν	πάροδον	ἀποκλείοντα. Ὅπου γὰρ ἔχθραι, ἔρεις,
[7]	ἀσχήμονα θέαν, οὐκ ἀνασχόμενος, εἰς	δέον	ἐχρήσατο τῷ θυμῷ, δι´ ἀμφοῖν
[6]	τῇ ὀργῇ κινηθῆναι, πρὸς τὸν	Θεὸν	μεταφέρων τὴν ἔννοιαν· ὅτι Κύριος
[2]	τὰ βιαίως καταῤῥηγνύμενα ἔπαθέ τι	πλέον	ἢ ἔδρασε τοῖς, ἀντιτύποις περιθραυσθέντα.
[7]	τοὺς λυπήσαντας ἐνεδρεύοντες· ἅπερ ἀμφότερα	φυλακτέον	ἡμῖν. ~Πῶς ἂν οὖν μὴ
[2]	ὥσπερ βίᾳ πυρὸς κυκώμενον καὶ	παφλάζον·	πρὸς δὲ τὴν ἐπιφάνειαν ἐξανθῆσαν,
[6]	Δεινὸν μὲν, ἀλλὰ τῷ ποιοῦντι	μεῖζόν	ἐστι κακὸν ἢ τῷ πάσχοντι.
[5]	ὁ μὲν οὐκ εἶχε τὸ	σωφρονίζον	ὑπόδειγμα· σὺ δὲ, βλέπων ἀσχημονοῦντα
[5]	λοιδορίᾳ· μιμῇ δὲ πάλιν ὡς	ἀγαθόν.	Ἰδοὺ γὰρ ἔπαθες ἃ ἐγκαλεῖς.
[7]	τῆς χρήσεως ἢ κακὸν ἢ	ἀγαθὸν	τῷ κεκτημένῳ γίνεται. Οἷον, τῷ
[2]	δὴ συμπεσόντες ἔδρασαν ἀλλήλους καὶ	ἔπαθον,	ὅσα εἰκὸς τοὺς ὑπὸ τοιούτῳ
[7]	καὶ ἐγκράτειαν· παρὰ δὲ τὸν	ὀρθὸν	λόγον ἐνεργῶν, μανία γίνεται. Διὰ
[8]	τὴν ἀξίαν καθυβρισμένος; Ὅταν σε	παιδίον	νήπιον λοιδορήσῃ, γέλωτος ἀφορμὴν ποιῇ
[7]	πολλὰ τῶν τῆς ἀρετῆς ἔργων	ἐπιτήδειον	ἡμῶν τῆς ψυχῆς τὸ θυμοειδὲς,
[3]	ὁ νικήσας, διότι ἀπέρχεται τὸ	πλεῖον	ἔχων τῆς ἁμαρτίας. Μὴ τοίνυν
[2]	πᾶσι καὶ γνωρίμην ὥσπερ τι	προσωπεῖον	ἐπὶ σκηνῆς ὑπαλλάξαν. Ὀφθαλμοὶ μὲν
[6]	σοφίαν ἐλοιδορήσαντο· Σαμαρείτης εἶ, καὶ	δαιμόνιον	ἔχεις. Ἐὰν μὲν οὖν ὀργισθῇς,
[7]	δυνατόν σοι μισῆσαι αὐτὸν ὅσον	ἄξιον.	Δεῖ γὰρ, οἶμαι, τὴν ἴσην
[6]	περίελε σεαυτοῦ, μήτε σεαυτὸν μεγάλων	ἄξιον	κρίνῃς, μήτε ἀνθρώπων τινὰ παρὰ
[8]	ἐλεεινὸν ἡγῇ μᾶλλον ἢ μίσους	ἄξιον.	Οὐ τοίνυν τὰ ῥήματα πέφυκε
[5]	κατάρξας; Καὶ ποίας τοῦτο συγγνώμης	ἄξιον;	Οὐδὲ γὰρ ὁ πόρνος, ἐπὶ
[4]	καὶ πτωχὸν καὶ τοῦ μηδενὸς	ἄξιον;	σὺ δὲ σκώληκα σεαυτὸν εἰπὲ,
[5]	τὸ κακόν; εἰ δὲ συγγνώμης	ἄξιον,	τί χαλεπαίνεις τῷ θυμουμένῳ; Ὥστε,
[7]	διαφέρει. Ἔστι γὰρ θυμὸς μὲν	οἷον	ἔξαψίς τις καὶ ἀναθυμίασις ὀξεῖα
[7]	μάλιστα χρήσιμος ὁ θυμός· ἐπειδὰν	οἷον	κύων ποιμένι, οὕτως ὁ θυμὸς
[6]	γὰρ τοιαῦται προπαρασκευαὶ καὶ διαθέσεις,	οἷον	πηδήματα τῆς καρδίας καὶ σφυγμοὺς
[2]	διὰ μεγάλου καὶ ἀνηκέστου κακοῦ,	οἷον	πομφόλυγος, αὐτοῖς τῆς ὀργῆς ἐκραγείσης,
[6]	τὸ ἔξω τὸ πάθος, ἀλλ´	οἷόν	τι κῦμα εἴσω τῶν αἰγιαλῶν
[7]	ἢ ἀγαθὸν τῷ κεκτημένῳ γίνεται.	Οἷον,	τῷ ἐπιθυμητικῷ τῆς ψυχῆς ὁ
[6]	ὥσπερ ἵππον ὑπεζευγμένον ἡμῖν, καὶ	οἷον	χαλινῷ τινι τῷ λόγῳ καταπειθῆ,
[8]	ἀξίαν καθυβρισμένος; Ὅταν σε παιδίον	νήπιον	λοιδορήσῃ, γέλωτος ἀφορμὴν ποιῇ τὰ
[5]	ποτε ἀπήχθη διὰ πενίαν εἰς	δεσμωτήριον;	Οὐ τὸ πένεσθαι ἐπονείδιστον, ἀλλὰ
[5]	ἃ ἐγκαλεῖς. Ἢ τὸ μὲν	ἀλλότριον	κακὸν ἐπιμελῶς καταβλέπεις; τὸ δὲ
[6]	χιτωνίσκον; Ἀπέδυσάν μου καὶ τὸν	Κύριον,	καὶ διεμερίσαντο τὰ ἱμάτια αὐτοῦ
[6]	ὑβριζέτω· σὺ δὲ μὴ ὑβρίζου.	Γυμνάσιόν	σοι πρὸς φιλοσοφίαν ἔστω τὰ
[7]	ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ ἕκαστος τὸν	πλησίον	αὐτοῦ, καὶ ἕκαστος τὸν ἔγγιστα
[7]	ὁ δὲ ἐπὶ βλάβῃ τῶν	πλησίον	ἠκονημένος τὸν νοῦν, κακεντρεχής ἐστι
[5]	Ἐν τῷ συστῆναι τὸν ἁμαρτωλὸν	ἐναντίον	μου, οὐχὶ παρωξύνθην, οὐδὲ ἠμυνάμην,
[4]	εὑρεῖν τοῦ πάθους οὐ δύναται.	Τοὐναντίον	μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην, καὶ
[2]	ἐκ τοῦ ἐναντίου τὸ ἴσον	κακὸν	ἀντιστρατευόμενον εὕρωσιν, ὀργὴν ἄλλην καὶ
[2]	Οἵ γε καὶ εἰς προὖπτον	κακὸν	ἑαυτοὺς πολλάκις ἐμβάλλουσι, τῇ πρὸς
[5]	θυμὸς, τί οὐκ ἐξέκλινας τὸ	κακόν;	εἰ δὲ συγγνώμης ἄξιον, τί
[5]	ἐγκαλεῖς. Ἢ τὸ μὲν ἀλλότριον	κακὸν	ἐπιμελῶς καταβλέπεις; τὸ δὲ σεαυτοῦ
[4]	~Ἀπὸ τῆς πρώτης ἀρχῆς τὸ	κακὸν	ἐπίσχωμεν, τὴν ὀργὴν πάσῃ μηχανῇ
[7]	τὸν τρόπον τῆς χρήσεως ἢ	κακὸν	ἢ ἀγαθὸν τῷ κεκτημένῳ γίνεται.
[6]	ἀλλὰ τῷ ποιοῦντι μεῖζόν ἐστι	κακὸν	ἢ τῷ πάσχοντι. Ἐκεῖνος ὑβριζέτω·
[3]	κεκινημένης. ~Μὴ δὴ κακῷ τὸ	κακὸν	ἰᾶσθε, μηδὲ ἐπιχειρεῖτε ἀλλήλους ὑπερβαίνειν
[3]	ὀργισθείς; στῆσον τῇ σιωπῇ τὸ	κακόν.	Σὺ δὲ ὥσπερ ῥεῦμα τὴν
[2]	οὐ πρότερον ἀπολήγουσι, πρὶν ἢ	κακόν	τι δοῦναι τῷ παροξύναντι, ἤ
[8]	Μὴ δὴ οὖν ἐπεισάγωμεν ἑαυτοῖς	κακὸν	τοσοῦτον· ἀῤῥωστίαν ψυχῆς, σκότωσιν λογισμῶν,
[4]	τῆς ὀργῆς ἀποτρέχεις πρὸς τὸν	ἀντίδικον.	Δὸς καιρὸν τοῖς λογισμοῖς σεαυτοῦ
[6]	οὐκ ἐταράχθην. Δεῖ τοίνυν τὸ	μανικὸν	καὶ ἔκπληκτον κίνημα τῆς ψυχῆς
[8]	ψυχαῖς ἐντικτόμενον, καὶ ὥσπερ τινὰ	ἔνοικον	ἀναιδῆ προκατέχοντα ἡμῶν τὰ ἔνδον,
[7]	καὶ μακάριος. Καὶ πάλιν τὸ	λογιστικὸν	ὁ μὲν καλῶς μεταχειριζόμενος φρόνιμός
[6]	ὁ κριτής. Περιέῤῥηξάν σου τὸν	χιτωνίσκον;	Ἀπέδυσάν μου καὶ τὸν Κύριον,
[7]	τὴν ἐπίβουλον ἡδονὴν ὥσπερ τινὰ	λύκον	ὑλακτῶν ἀεὶ καὶ σπαράσσων. Τοιοῦτον
[4]	πρόσθες καὶ τὸ τοῦ Μωϋσέως	καλόν.	Ἐκεῖνος, ὑπὸ Ἀαρὼν καὶ Μαρίας
[2]	ὀργῆς ἐκμανεῖσαν ψυχὴν ἐπισχεῖν· οὐ	μᾶλλόν	γε ἢ τοὺς ὑπὸ δαιμόνων
[3]	τὸν λοίδορον αἱ ὕβρεις ἐπαναστρέφουσι.	Μᾶλλον	δὲ ὁ μὲν ἦχος ὁ
[8]	φθέγγηται ῥήματα ἀτιμίας, ἐλεεινὸν ἡγῇ	μᾶλλον	ἢ μίσους ἄξιον. Οὐ τοίνυν
[4]	αὐτῶν. Τίνων βούλει μαθητὴς εἶναι	μᾶλλον,	τῶν θεοφιλῶν καὶ μακαρίων ἀνδρῶν,
[2]	ἐναλλομένους, πᾶν δὲ τὸ φανὲν	ὅπλον	τῇ μανία γινόμενον. Ἐὰν δὲ
[7]	βλάπτον φιλίαν καταδεχόμενος, ἀλλὰ τὴν	ἐπίβουλον	ἡδονὴν ὥσπερ τινὰ λύκον ὑλακτῶν
[8]	καὶ ἄπιστον καὶ κακόηθες, καὶ	ἐπίβουλον	καὶ θρασὺ, καὶ πᾶν τὸ
[5]	λέγοντος· Ἐν τῷ συστῆναι τὸν	ἁμαρτωλὸν	ἐναντίον μου, οὐχὶ παρωξύνθην, οὐδὲ
[2]	ὁμόσε χωροῦντας. Πρόσωπον πελιδνὸν καὶ	ὕφαιμον·	ὄγκος τοῦ σώματος ἐξοιδαίνων· φλέβες
[1]	πεῖραν μάλιστα τὸ ἀπ´ αὐτῶν	ὠφέλιμον	διαδείκνυται· οὕτως ἐπὶ τῶν πνευματικῶν
[1]	τότε τὸ σοφὸν αὐτῶν καὶ	ὠφέλιμον	πρὸς τὴν ἐπανόρθωσιν τοῦ βίου
[7]	μὲν δὴ τὸ ἀπὸ θυμοῦ	ὠφέλιμον	τοῖς εἰδόσι μεταχειρίζεσθαι. Ἐπεὶ καὶ
[2]	εὕρωσιν, ὀργὴν ἄλλην καὶ μανίαν	ὁμότιμον·	οὕτω δὴ συμπεσόντες ἔδρασαν ἀλλήλους
[5]	σεαυτοῦ· ὅτι γυμνὸς εἰς τὸν	κόσμον	εἰσῆλθες, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσῃ. Τί
[2]	πρὸς ἀνθρώπους τὸ μῖσος. ~Διὰ	θυμὸν	ἀχάλινοι γλῶσσαι, καὶ ἀπύλωτα στόματα·
[8]	οὖν ἀπὸ ὀργῆς, καὶ ἐγκατάλιπε	θυμὸν,	ἵνα φύγῃς τῆς ὀργῆς τὴν
[8]	μακαρίου Παύλου, πᾶσαν ὀργὴν καὶ	θυμὸν	καὶ κραυγὴν ἄρωμεν ἀφ´ ἡμῶν
[2]	θυμοῦ ἔκγονά ἐστι πάθη. Διὰ	θυμὸν	καὶ ξίφος ἀκονᾶται· θάνατος ἀνθρώπου
[7]	δὲ ἐνεργῶν μισητός. Ἐκεῖ τὸν	θυμὸν	μετάθες ἐπὶ τὸν ἀνθρωποκτόνον, τὸν
[6]	ὀργίζεσθαι βλάβην; Ἐὰν πείσωμεν τὸν	θυμὸν	μὴ προλαμβάνειν τοὺς λογισμοὺς, ἀλλὰ
[4]	τὸν ἐχθρὸν ἠμύνατο, καὶ τὸν	θυμὸν	οὐκ ἀνέπαυσεν) οὕτως ὁ τὸν
[2]	κακοῦ; ὅπως οἱ ὀξύῤῥοποι πρὸς	θυμὸν	ὑπὸ τῆς τυχούσης προφάσεως ἐξαπτόμενον,
[5]	γὰρ δὴ τὸ ἕτερον κατάρξαι	ἱκανὸν	εἰς παραίτησιν. Δικαιότερον μὲν οὖν,
[2]	οὔτε ἄλλο τι τῶν φοβερῶν,	ἱκανὸν	τὴν ὑπὸ τῆς ὀργῆς ἐκμανεῖσαν
[4]	μέγαν τῆς ὑπομονῆς προξενήσεις τὸν	στέφανον,	τὴν ἑτέρου μανίαν ἀφορμὴν οἰκείας
[4]	Οὕτω γὰρ καὶ τῷ ἐχθρῷ	ἀμήχανον	κατασκευάσεις τὴν ἄμυναν, ἄτρωτον σεαυτὸν
[2]	συῶν τοὺς ὁμόσε χωροῦντας. Πρόσωπον	πελιδνὸν	καὶ ὕφαιμον· ὄγκος τοῦ σώματος
[3]	οὕτως ἀνεκλάσθη ἀκεραία πρὸς τὸν	φθεγξάμενον,	ὡς ἐπὶ τὸν λοίδορον αἱ
[1]	οὐκ εὐσχήμων. Ἐπειδὰν γὰρ ἅπαξ	παρωσάμενον	τοὺς λογισμοὺς τὸ πάθος αὐτὸ
[6]	διανοίας· ἔχωμεν δὲ ὥσπερ ἵππον	ὑπεζευγμένον	ἡμῖν, καὶ οἷον χαλινῷ τινι
[6]	ἄρα τὸ ὑπὸ τοῦ Δαβὶδ	εἰρημένον·	ὅτι Ἡτοιμάσθην, καὶ οὐκ ἐταράχθην.
[6]	τῆς τάξεως ἐκβαίνοντα τῆς οἰκείας,	ἀγόμενον	δὲ ὑπὸ τοῦ λόγου, ἐφ´
[5]	ψεύδεται, τί πρὸς σὲ τὸ	λεγόμενον;	Μήτε πρὸς ἐπαίνους χαυνωθῇς τοὺς
[2]	ἐξανθῆσαν, ἐν ἄλλῃ μορφῇ τὸν	ὀργιζόμενον	ἔδειξε, τὴν συνήθη πᾶσι καὶ
[1]	καὶ τοῦ Κυρίου λέγοντος τὸν	ὀργιζόμενον	εἰκῆ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἔνοχον
[5]	σὺ δὲ, βλέπων ἀσχημονοῦντα τὸν	ὀργιζόμενον,	οὐκ ἐφυλάξω αὐτοῦ τὴν ὁμοίωσιν,
[2]	τὸ φανὲν ὅπλον τῇ μανία	γινόμενον.	Ἐὰν δὲ καὶ ἐκ τοῦ
[8]	πονηρὸν αὐταῖς ἡμῶν ταῖς ψυχαῖς	ἐντικτόμενον,	καὶ ὥσπερ τινὰ ἔνοικον ἀναιδῆ
[2]	θυμὸν ὑπὸ τῆς τυχούσης προφάσεως	ἐξαπτόμενον,	βοῶντες καὶ ἀγριαίνοντες, καὶ τίνος
[2]	τοῦ ἐναντίου τὸ ἴσον κακὸν	ἀντιστρατευόμενον	εὕρωσιν, ὀργὴν ἄλλην καὶ μανίαν
[2]	τὸ αἷμα, ὥσπερ βίᾳ πυρὸς	κυκώμενον	καὶ παφλάζον· πρὸς δὲ τὴν
[2]	τῆς ὀργῆς ἐκραγείσης, διαπνευσθῇ τὸ	φλεγμαῖνον.	Οὔτε γὰρ ξίφους ἀκμὴ, οὔτε
[5]	δὲ γυμνοῦ πενιχρότερον; Οὐδὲν ἤκουσας	δεινὸν,	ἐὰν μὴ σεαυτῷ οἰκειώσῃς (τὰ
[6]	καὶ ὕβρεως καὶ ἀτιμίας κατάρξαι.	Δεινὸν	μὲν, ἀλλὰ τῷ ποιοῦντι μεῖζόν
[6]	ταῖς ἐπαγομέναις ἡμῖν ἀτιμίαις ἐπαναστήσεται.	Δεινὸν	μὲν τὸν εὐεργετηθέντα, καὶ ταῖς
[8]	τὴν διάνοιαν φθέγγηται ῥήματα ἀτιμίας,	ἐλεεινὸν	ἡγῇ μᾶλλον ἢ μίσους ἄξιον.
[5]	προλαβόντος. Αὐτοῖς γὰρ οἷς ποιεῖς,	κἀκεῖνον	αἰτίας ἀφίης, καὶ σεαυτὸν κατακρίνεις.
[4]	μερίδα. Ἢ γὰρ ὠφέλησάς τι	κἀκεῖνον	τῷ ὑποδείγματι τῆς πραότητος, ἢ
[4]	δὲ εὐλόγησον. Ἐτύπτησε; σὺ δὲ	ὑπόμεινον.	Διαπτύει καὶ τὸ μηδὲν ἡγεῖταί
[5]	στεφανοῦται. Καὶ κατακρίνεται τοίνυν οὐχὶ	μόνον	ὁ καθηγησάμενος τοῦ δεινοῦ, ἀλλ´
[7]	ἐστι τῆς ψυχῆς ὁ θυμὸς,	τόνον	αὐτῇ πρὸς τὴν τῶν καλῶν
[7]	τὸν θυμὸν μετάθες ἐπὶ τὸν	ἀνθρωποκτόνον,	τὸν τοῦ ψεύδους πατέρα, τὸν
[7]	χεῖρας πρὸς τὸν τῶν ἀδελφῶν	φόνον	ἐξώπλισε. Θέσθω, φησὶ, τὴν ῥομφαίαν
[4]	ὕβρεων. Ἀφανῆ σε εἶπε, καὶ	ἄδοξον,	καὶ μηδένα μηδαμόθεν; σὺ δὲ
[3]	διὰ τῆς γλώττης ἐκσφενδονήσωσιν, οὕτω	λοιπὸν	πρὸς τὴν διὰ τῶν ἔργων
[7]	ἄλλων δυνάμεων ἑκάστη παρὰ τὸν	τρόπον	τῆς χρήσεως ἢ κακὸν ἢ
[1]	Δόντες μὲν αὐτοὶ τῇ ὀργῇ	τόπον,	ὥσπερ ῥεύματι βιαίῳ διέξοδον, καταμανθάνοντες
[6]	τῆς διανοίας· ἔχωμεν δὲ ὥσπερ	ἵππον	ὑπεζευγμένον ἡμῖν, καὶ οἷον χαλινῷ
[1]	παντελῶς τὸν ἄνθρωπον, καὶ οὐδὲ	ἄνθρωπον	εἶναι συγχωρεῖ, οὐκέτι ἔχοντα τὴν
[1]	ψυχῆς παραλάβῃ, ἀποθηριοῖ παντελῶς τὸν	ἄνθρωπον,	καὶ οὐδὲ ἄνθρωπον εἶναι συγχωρεῖ,
[6]	ἡμῶν. Οὐ γὰρ ἀπέστρεψε τὸ	πρόσωπον	ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων. Ἐσυκοφαντήθης; καὶ
[2]	τῶν συῶν τοὺς ὁμόσε χωροῦντας.	Πρόσωπον	πελιδνὸν καὶ ὕφαιμον· ὄγκος τοῦ
[8]	ταύτῃ συναναιρήσεις. Καὶ γὰρ τὸ	δολερὸν	καὶ ὕποπτον, καὶ ἄπιστον καὶ
[7]	Μωϋσῆς· Ἐπληρώσατε τὰς χεῖρας ὑμῶν	σήμερον	τῷ Κυρίῳ, ἕκαστος ἐν τῷ
[8]	ἀφέλῃς τῆς ἑαυτοῦ διανοίας τούτων	ἑκάτερον,	ψόφος ἐστὶν ἄλλως διακενῆς ἠχῶν
[5]	μίμησιν. Οὐ γὰρ δὴ τὸ	ἕτερον	κατάρξαι ἱκανὸν εἰς παραίτησιν. Δικαιότερον
[5]	ἕτερον κατάρξαι ἱκανὸν εἰς παραίτησιν.	Δικαιότερον	μὲν οὖν, ὡς ἐμαυτὸν πείθω,
[4]	τὸν ἐχθρὸν ἑαυτοῦ ὁρᾷν ὕβρεων	ὑψηλότερον;	Μὴ καταβάλῃς σεαυτοῦ τὴν γνώμην,
[4]	λοιδορίας πειρασμὸς, νόμιζε κρίνεσθαι σεαυτὸν,	πότερον	διὰ τῆς μακροθυμίας προσχωρεῖς τῷ
[4]	ὑπεροψίας. Τί γὰρ ἂν γένοιτο	ὀδυνηρότερον	τῷ ἐχθρῷ, ἢ τὸν ἐχθρὸν
[2]	τοῦ θυμοῦ καὶ πηδῶντος, οὐ	πρότερον	ἀπολήγουσι, πρὶν ἢ κακόν τι
[2]	οὐχὶ ἰοβόλων ἀναιδέστερον ἐφορμῶντες, οὐ	πρότερον	ἵστανται πρὶν ἢ διὰ μεγάλου
[5]	καὶ ἀπελεύσῃ. Τί δὲ γυμνοῦ	πενιχρότερον;	Οὐδὲν ἤκουσας δεινὸν, ἐὰν μὴ
[2]	ἀγριαίνοντες, καὶ τίνος οὐχὶ ἰοβόλων	ἀναιδέστερον	ἐφορμῶντες, οὐ πρότερον ἵστανται πρὶν
[6]	τὰ ὀνείδη· τί γὰρ ὀργῆς	ἀφρονέστερον;	ἐὰν δὲ μείνῃς ἀόργητος, ᾔσχυνας
[4]	τῷ ὑποδείγματι τῆς πραότητος, ἢ	χαλεπώτερον	ἠμύνω διὰ τῆς ὑπεροψίας. Τί
[7]	τὴν ῥομφαίαν ἕκαστος ἐπὶ τὸν	μηρὸν	αὐτοῦ, καὶ διέλθετε ἀπὸ πύλης
[8]	ἀρχὴν πολέμου, συμφορῶν πλήρωμα, δαίμονα	πονηρὸν	αὐταῖς ἡμῶν ταῖς ψυχαῖς ἐντικτόμενον,
[5]	δὲ σεαυτοῦ αἰσχρὸν οὐδαμοῦ τιθεῖς;	Πονηρὸν	ἡ ὕβρις; φεῦγε τὴν μίμησιν.
[5]	σεαυτὸν κατακρίνεις. Εἰ μὲν γὰρ	πονηρὸν	ὁ θυμὸς, τί οὐκ ἐξέκλινας
[6]	ψυχὴν, ἐν σεαυτῷ κάτασχε τὸ	λυπηρόν.	Ἐν ἐμοὶ γὰρ, φησὶν, ἐταράχθη
[4]	ὀδυνηρότερον τῷ ἐχθρῷ, ἢ τὸν	ἐχθρὸν	ἑαυτοῦ ὁρᾷν ὕβρεων ὑψηλότερον; Μὴ
[4]	ἑαυτὸν τιμωρεῖται (οὔτε γὰρ τὸν	ἐχθρὸν	ἠμύνατο, καὶ τὸν θυμὸν οὐκ
[6]	τοῦ Σεμεεί. Οὐ γὰρ ἐδίδου	καιρὸν	τῇ ὀργῇ κινηθῆναι, πρὸς τὸν
[4]	ἀποτρέχεις πρὸς τὸν ἀντίδικον. Δὸς	καιρὸν	τοῖς λογισμοῖς σεαυτοῦ τὴν ἀγαθὴν
[3]	τὸν φθεγξάμενον, ὡς ἐπὶ τὸν	λοίδορον	αἱ ὕβρεις ἐπαναστρέφουσι. Μᾶλλον δὲ
[2]	οἰκεῖοί τε καὶ συνήθεις ἠγνόηνται·	παράφορον	δὲ τὸ ὄμμα, καὶ πῦρ
[3]	τοῦτο ζηλώσῃς. Μηδὲ γένῃ ὥσπερ	κάτοπτρον	τοῦ ὀργίλου, τὴν ἐκείνου μορφὴν
[7]	τῷ λόγῳ κατὰ τῆς ἁμαρτίας.	Νεῦρον	γάρ ἐστι τῆς ψυχῆς ὁ
[5]	ἐπιμελῶς καταβλέπεις; τὸ δὲ σεαυτοῦ	αἰσχρὸν	οὐδαμοῦ τιθεῖς; Πονηρὸν ἡ ὕβρις;
[4]	ἀνάσχῃ γενέσθαι ἐφικτὸς τοῖς ὑβρίζουσιν.	Ἔασον	αὐτὸν ἄπρακτά σου καθυλακτεῖν· ἐφ´
[6]	εἴσω τῶν αἰγιαλῶν κατακλασθὲν ἐστορέσθη.	Καθησύχασόν	μοι τὴν καρδίαν ὑλακτοῦσαν καὶ
[7]	οὐχ ὑπὸ δικαίας ὀργῆς εἰς	μέσον	ἀγαγὼν κατεφόνευσεν; Οὕτω γίνεται πολλάκις
[7]	Τὸ γὰρ, Ἔχθραν θήσω ἀνὰ	μέσον	σου καὶ τοῦ ὄφεως· καὶ
[4]	τούτῳ συνεκτεμεῖν. Ἐλοιδόρησε; σὺ δὲ	εὐλόγησον.	Ἐτύπτησε; σὺ δὲ ὑπόμεινον. Διαπτύει
[7]	ἁμαρτίας· τῷ δὲ ἀδελφῷ καὶ	συμπάθησον,	ὅτι, ἐὰν ἐπιμείνῃ τῇ ἁμαρτίᾳ,
[8]	καὶ διδάσκει· Εἰ κακῶς ἐλάλησα,	μαρτύρησον	περὶ τοῦ κακοῦ· εἰ δὲ
[3]	δανείου πονηρότερος ἐκτιστής. Ὕβρισεν ὀργισθείς;	στῆσον	τῇ σιωπῇ τὸ κακόν. Σὺ
[4]	σωθήσεται. Ἀμυνόμενος δὲ καὶ εἰς	ἴσον	ἀντικαθιστάμενος τῷ λοιδόρῳ, τί καὶ
[2]	καὶ ἐκ τοῦ ἐναντίου τὸ	ἴσον	κακὸν ἀντιστρατευόμενον εὕρωσιν, ὀργὴν ἄλλην
[7]	πονηροῦ, δυνατόν σοι μισῆσαι αὐτὸν	ὅσον	ἄξιον. Δεῖ γὰρ, οἶμαι, τὴν
[7]	ἐλάσας τὸν σειρομάστην. Σαμουὴλ δὲ	τὸν	Ἀγὰγ τὸν βασιλέα τοῦ Ἀμαλὴκ
[7]	τῆς παρεμβολῆς· καὶ ἀποκτείνατε ἕκαστος	τὸν	ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ ἕκαστος τὸν
[7]	τῶν Λευϊτῶν χεῖρας πρὸς τὸν	τῶν	ἀδελφῶν φόνον ἐξώπλισε. Θέσθω, φησὶ,
[8]	οὐχὶ ζῶντα ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς	τὸν	ᾅδην, τῆς γῆς ὑποῤῥαγείσης τῷ
[4]	θυμὸν οὐκ ἀνέπαυσεν) οὕτως ὁ	τὸν	ἀλοιδόρητον ὀνειδίζων παραμυθίαν εὑρεῖν τοῦ
[5]	Δαβὶδ λέγοντος· Ἐν τῷ συστῆναι	τὸν	ἁμαρτωλὸν ἐναντίον μου, οὐχὶ παρωξύνθην,
[7]	Ἐκεῖ τὸν θυμὸν μετάθες ἐπὶ	τὸν	ἀνθρωποκτόνον, τὸν τοῦ ψεύδους πατέρα,
[1]	τὴν ψυχῆς παραλάβῃ, ἀποθηριοῖ παντελῶς	τὸν	ἄνθρωπον, καὶ οὐδὲ ἄνθρωπον εἶναι
[4]	διὰ τῆς ὀργῆς ἀποτρέχεις πρὸς	τὸν	ἀντίδικον. Δὸς καιρὸν τοῖς λογισμοῖς
[7]	σειρομάστην. Σαμουὴλ δὲ τὸν Ἀγὰγ	τὸν	βασιλέα τοῦ Ἀμαλὴκ ὑπὸ τοῦ
[6]	εἶπε, φησὶ, τῷ Σεμεεὶ καταρᾶσθαι	τὸν	Δαβίδ. Διόπερ ἀκούων αἱμάτων ἀνὴρ,
[7]	τὸν πλησίον αὐτοῦ, καὶ ἕκαστος	τὸν	ἔγγιστα αὐτοῦ. Καὶ μετ´ ὀλίγα·
[7]	ἀνθρωποκτόνον, τὸν τοῦ ψεύδους πατέρα,	τὸν	ἐργάτην τῆς ἁμαρτίας· τῷ δὲ
[6]	ἡμῖν ἀτιμίαις ἐπαναστήσεται. Δεινὸν μὲν	τὸν	εὐεργετηθέντα, καὶ ταῖς μεγίσταις ὑπόχρεων
[4]	γένοιτο ὀδυνηρότερον τῷ ἐχθρῷ, ἢ	τὸν	ἐχθρὸν ἑαυτοῦ ὁρᾷν ὕβρεων ὑψηλότερον;
[4]	ἀλγοῦντα ἑαυτὸν τιμωρεῖται (οὔτε γὰρ	τὸν	ἐχθρὸν ἠμύνατο, καὶ τὸν θυμὸν
[6]	καιρὸν τῇ ὀργῇ κινηθῆναι, πρὸς	τὸν	Θεὸν μεταφέρων τὴν ἔννοιαν· ὅτι
[7]	ὁ δὲ ἐνεργῶν μισητός. Ἐκεῖ	τὸν	θυμὸν μετάθες ἐπὶ τὸν ἀνθρωποκτόνον,
[6]	τοῦ ὀργίζεσθαι βλάβην; Ἐὰν πείσωμεν	τὸν	θυμὸν μὴ προλαμβάνειν τοὺς λογισμοὺς,
[4]	γὰρ τὸν ἐχθρὸν ἠμύνατο, καὶ	τὸν	θυμὸν οὐκ ἀνέπαυσεν) οὕτως ὁ
[5]	φύσεως σεαυτοῦ· ὅτι γυμνὸς εἰς	τὸν	κόσμον εἰσῆλθες, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσῃ.
[6]	τὸν χιτωνίσκον; Ἀπέδυσάν μου καὶ	τὸν	Κύριον, καὶ διεμερίσαντο τὰ ἱμάτια
[1]	παραγγελμάτων, ὅταν εὐστόχως καὶ κατὰ	τὸν	λόγον τῆς τέχνης γίγνηται, μετὰ
[3]	πρὸς τὸν φθεγξάμενον, ὡς ἐπὶ	τὸν	λοίδορον αἱ ὕβρεις ἐπαναστρέφουσι. Μᾶλλον
[4]	διαῤῥηγνύσθω. Ὥσπερ γὰρ ὁ τύπτων	τὸν	μὴ ἀλγοῦντα ἑαυτὸν τιμωρεῖται (οὔτε
[7]	φησὶ, τὴν ῥομφαίαν ἕκαστος ἐπὶ	τὸν	μηρὸν αὐτοῦ, καὶ διέλθετε ἀπὸ
[7]	ἐπὶ βλάβῃ τῶν πλησίον ἠκονημένος	τὸν	νοῦν, κακεντρεχής ἐστι καὶ κακοῦργος.
[2]	πῦρ ἤδη βλέπει. Καὶ παραθήγει	τὸν	ὀδόντα, κατὰ τῶν συῶν τοὺς
[2]	ἐπιφάνειαν ἐξανθῆσαν, ἐν ἄλλῃ μορφῇ	τὸν	ὀργιζόμενον ἔδειξε, τὴν συνήθη πᾶσι
[1]	κακίᾳ· καὶ τοῦ Κυρίου λέγοντος	τὸν	ὀργιζόμενον εἰκῆ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ
[5]	ὑπόδειγμα· σὺ δὲ, βλέπων ἀσχημονοῦντα	τὸν	ὀργιζόμενον, οὐκ ἐφυλάξω αὐτοῦ τὴν
[7]	ὑπομονὴν καὶ ἐγκράτειαν· παρὰ δὲ	τὸν	ὀρθὸν λόγον ἐνεργῶν, μανία γίνεται.
[7]	τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ ἕκαστος	τὸν	πλησίον αὐτοῦ, καὶ ἕκαστος τὸν
[7]	τῷ θυμῷ, δι´ ἀμφοῖν ἐλάσας	τὸν	σειρομάστην. Σαμουὴλ δὲ τὸν Ἀγὰγ
[4]	σεαυτῷ μέγαν τῆς ὑπομονῆς προξενήσεις	τὸν	στέφανον, τὴν ἑτέρου μανίαν ἀφορμὴν
[7]	θυμὸν μετάθες ἐπὶ τὸν ἀνθρωποκτόνον,	τὸν	τοῦ ψεύδους πατέρα, τὸν ἐργάτην
[7]	τῶν ἄλλων δυνάμεων ἑκάστη παρὰ	τὸν	τρόπον τῆς χρήσεως ἢ κακὸν
[7]	τὰς τῶν Λευϊτῶν χεῖρας πρὸς	τὸν	τῶν ἀδελφῶν φόνον ἐξώπλισε. Θέσθω,
[6]	ἐὰν δὲ μείνῃς ἀόργητος, ᾔσχυνας	τὸν	ὑβρίσαντα, ἔργῳ τὴν σωφροσύνην ἐπιδειξάμενος.
[3]	ἠχὼ οὕτως ἀνεκλάσθη ἀκεραία πρὸς	τὸν	φθεγξάμενον, ὡς ἐπὶ τὸν λοίδορον
[7]	ἐφ´ ὑμᾶς εὐλογίαν. Τί δὲ	τὸν	Φινεὲς ἐδικαίωσεν; Οὐχ ἡ δικαία
[6]	καὶ ὁ κριτής. Περιέῤῥηξάν σου	τὸν	χιτωνίσκον; Ἀπέδυσάν μου καὶ τὸν
[7]	μὴ θυμωθείης κατὰ τοῦ πονηροῦ,	δυνατόν	σοι μισῆσαι αὐτὸν ὅσον ἄξιον.
[4]	οὐκ ἀνέπαυσεν) οὕτως ὁ τὸν	ἀλοιδόρητον	ὀνειδίζων παραμυθίαν εὑρεῖν τοῦ πάθους
[1]	θηρίοις καὶ ἰοβόλοις συναριθμοῖντο, οἷς	ἀδιάλλακτον	ἐκ φύσεως ἐνυπάρχει πρὸς ἀνθρώπους
[6]	ἐπιφάνειαν, ὥσπερ τὸ ἐν παισὶν	ἄτακτον	ἀνδρὸς αἰδεσίμου παρουσίαν. Πῶς ἂν
[6]	Δεῖ τοίνυν τὸ μανικὸν καὶ	ἔκπληκτον	κίνημα τῆς ψυχῆς καταστέλλειν τῇ
[7]	ἄσπονδος· μηδέποτε τὴν πρὸς τὸ	βλάπτον	φιλίαν καταδεχόμενος, ἀλλὰ τὴν ἐπίβουλον
[8]	Καὶ γὰρ τὸ δολερὸν καὶ	ὕποπτον,	καὶ ἄπιστον καὶ κακόηθες, καὶ
[2]	θυμός. Οἵ γε καὶ εἰς	προὖπτον	κακὸν ἑαυτοὺς πολλάκις ἐμβάλλουσι, τῇ
[6]	αὐτοῦ πρὸς τὴν μίμησιν. Τούτων	ἕκαστον	ὑποτρεχέτω σου τὴν διάνοιαν, καὶ
[1]	τινὸς ἀδοκήτου, τότε μάλιστα τὸ	θαυμαστὸν	τῶν θείων παραγγελμάτων ἐπέγνωμεν. Δόντες
[2]	προϊών. Ἐπειδὰν δὲ εἰς τὸ	ἀνήκεστον,	ὥσπερ φλὸξ ὕλης ἀφθονίᾳ, τοῖς
[5]	εἰς δεσμωτήριον; Οὐ τὸ πένεσθαι	ἐπονείδιστον,	ἀλλὰ τὸ μὴ φέρειν εὐγενῶς
[7]	καὶ τὰ ὑπ´ αὐτῶν σημαινόμενα	πλεῖστον	ἀλλήλων διαφέρει. Ἔστι γὰρ θυμὸς
[8]	τὸ δολερὸν καὶ ὕποπτον, καὶ	ἄπιστον	καὶ κακόηθες, καὶ ἐπίβουλον καὶ
[5]	ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτίαν διερεθίσασαν,	ἧττον	τῆς κατακρίσεως ἀξιοῦται. Οὔτε στέφανοι
[4]	γενέσθαι ἐφικτὸς τοῖς ὑβρίζουσιν. Ἔασον	αὐτὸν	ἄπρακτά σου καθυλακτεῖν· ἐφ´ ἑαυτῷ
[8]	δυνάμεως αὐτοῦ, οὐχὶ ζῶντα ἔπεμψεν	αὐτὸν	εἰς τὸν ᾅδην, τῆς γῆς
[7]	τοῦ πονηροῦ, δυνατόν σοι μισῆσαι	αὐτὸν	ὅσον ἄξιον. Δεῖ γὰρ, οἶμαι,
[6]	τούτου πρῶτον ἐπιμελώμεθα, ὡς μηδέποτε	αὐτὸν	προεκτρέχειν τῆς διανοίας· ἔχωμεν δὲ
[5]	ἁπαλότητι τοῦ τρόπου τὴν ἐπ´	αὐτὸν	φερομένην πονηρίαν διέλυσε. Τί δέ
[6]	παράνομος, οὐκ ἐκείνῳ ἐχαλέπαινεν, ἀλλ´	ἑαυτὸν	ἐταπείνου, ὡς κατὰ τὴν ἀξίαν
[5]	λοιδορίας. Ὁ μὲν ἀντιβαίνων εἰς	ἑαυτὸν	καταδέχεται· ὁ δὲ ἐνδιδοὺς καὶ
[4]	Ὁ γὰρ τούτοις τοῖς λόγοις	ἑαυτὸν	προκατασχὼν πᾶσαν ἀτιμίαν ἐλάττονα εὑρήσει
[4]	τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραὰμ, ὃς	ἑαυτὸν	ταῦτα ἀπεκάλει. Ἀμαθῆ καὶ πτωχὸν
[4]	ὁ τύπτων τὸν μὴ ἀλγοῦντα	ἑαυτὸν	τιμωρεῖται (οὔτε γὰρ τὸν ἐχθρὸν
[8]	ὑπεροψία, καὶ ἡ ἑκάστου περὶ	ἑαυτὸν	φαντασία. Ὥστε ἂν ἀφέλῃς τῆς
[4]	μηδενὸς ἄξιον; σὺ δὲ σκώληκα	σεαυτὸν	εἰπὲ, καὶ ἀπὸ κοπρίας ἔχειν
[5]	ποιεῖς, κἀκεῖνον αἰτίας ἀφίης, καὶ	σεαυτὸν	κατακρίνεις. Εἰ μὲν γὰρ πονηρὸν
[6]	δὴ ταῦτα περίελε σεαυτοῦ, μήτε	σεαυτὸν	μεγάλων ἄξιον κρίνῃς, μήτε ἀνθρώπων
[4]	δὲ γῆν εἰπὲ καὶ σποδὸν	σεαυτόν.	Οὐκ εἶ σεμνότερος τοῦ πατρὸς
[4]	τῆς λοιδορίας πειρασμὸς, νόμιζε κρίνεσθαι	σεαυτὸν,	πότερον διὰ τῆς μακροθυμίας προσχωρεῖς
[4]	ἀμήχανον κατασκευάσεις τὴν ἄμυναν, ἄτρωτον	σεαυτὸν	ταῖς λοιδορίαις δεικνύς· καὶ σεαυτῷ
[5]	παραίτησιν. Δικαιότερον μὲν οὖν, ὡς	ἐμαυτὸν	πείθω, καὶ ἐπιτεῖναι τὴν ἀγανάκτησιν,
[5]	καὶ ὑπείκουσι τὴν ὁρμὴν ὑπεκλύειν;	Τοιοῦτον	δή τι νόμιζε εἶναι καὶ
[7]	λύκον ὑλακτῶν ἀεὶ καὶ σπαράσσων.	Τοιοῦτον	μὲν δὴ τὸ ἀπὸ θυμοῦ
[8]	δὴ οὖν ἐπεισάγωμεν ἑαυτοῖς κακὸν	τοσοῦτον·	ἀῤῥωστίαν ψυχῆς, σκότωσιν λογισμῶν, ἀπὸ
[2]	ἐκ χειρὸς ἀνθρωπείας τολμᾶται. Διὰ	τοῦτον	ἀδελφοὶ μὲν ἀλλήλους ἠγνόησαν, γονεῖς
[6]	προλαμβάνειν τοὺς λογισμοὺς, ἀλλὰ τούτου	πρῶτον	ἐπιμελώμεθα, ὡς μηδέποτε αὐτὸν προεκτρέχειν
[2]	ἐπελάθοντο. Ἀγνοοῦσι μὲν γὰρ ἑαυτοὺς	πρῶτον	οἱ ὀργιζόμενοι, ἔπειτα καὶ πάντας
[4]	ἐχθρῷ ἀμήχανον κατασκευάσεις τὴν ἄμυναν,	ἄτρωτον	σεαυτὸν ταῖς λοιδορίαις δεικνύς· καὶ
[7]	παρεμβολῆς· καὶ ἀποκτείνατε ἕκαστος τὸν	ἀδελφὸν	αὐτοῦ, καὶ ἕκαστος τὸν πλησίον
[1]	λάβῃ τὰ παραγγέλματα, τότε τὸ	σοφὸν	αὐτῶν καὶ ὠφέλιμον πρὸς τὴν
[1]	ὀργιζόμενον εἰκῆ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ	ἔνοχον	εἶναι τῇ κρίσει· νῦν ὅτε
[2]	πρὸς τὰ κοῖλα συῤῥέουσαι, τὸ	προστυχὸν	παρασύρουσιν· οὕτως αἱ τῶν ὀργιζομένων
[4]	ἑαυτὸν ταῦτα ἀπεκάλει. Ἀμαθῆ καὶ	πτωχὸν	καὶ τοῦ μηδενὸς ἄξιον; σὺ
[8]	εἶναι πρῶτος ἔστω πάντων ἔσχατος·	νῦν	δὲ πράως καὶ ἀκινήτως τοῦ
[8]	λόγῳ διετάξατο, καὶ ἔργῳ ὑπέδειξε·	νῦν	μὲν λέγων· Ὁ θέλων ἐν
[1]	αὐτοῦ ἔνοχον εἶναι τῇ κρίσει·	νῦν	ὅτε εἰς πεῖραν ἤλθομεν τοῦ
[3]	πλεῖον ἔχων τῆς ἁμαρτίας. Μὴ	τοίνυν	γένῃ κακοῦ πληρωτὴς ἐράνου, μηδὲ
[5]	ὁ ὑπερβαλλόμενος στεφανοῦται. Καὶ κατακρίνεται	τοίνυν	οὐχὶ μόνον ὁ καθηγησάμενος τοῦ
[8]	μᾶλλον ἢ μίσους ἄξιον. Οὐ	τοίνυν	τὰ ῥήματα πέφυκε τὰς λύπας
[6]	Ἡτοιμάσθην, καὶ οὐκ ἐταράχθην. Δεῖ	τοίνυν	τὸ μανικὸν καὶ ἔκπληκτον κίνημα
[8]	διακενῆς ἠχῶν τὰ φερόμενα. Παῦσαι	οὖν	ἀπὸ ὀργῆς, καὶ ἐγκατάλιπε θυμὸν,
[6]	ἀνδρὸς αἰδεσίμου παρουσίαν. Πῶς ἂν	οὖν	ἐκφύγοιμεν τὴν ἐκ τοῦ ὀργίζεσθαι
[8]	κακίας ἐστὶν ἀποβλαστήματα. Μὴ δὴ	οὖν	ἐπεισάγωμεν ἑαυτοῖς κακὸν τοσοῦτον· ἀῤῥωστίαν
[8]	ἀμφότερα φυλακτέον ἡμῖν. ~Πῶς ἂν	οὖν	μὴ κινοῖτο πρὸς ἃ μὴ
[4]	πάθους οὐ δύναται. Τοὐναντίον μὲν	οὖν,	ὅπερ ἔφην, καὶ διαπρίεται. Εὐθὺς
[6]	καὶ δαιμόνιον ἔχεις. Ἐὰν μὲν	οὖν	ὀργισθῇς, ἐβεβαίωσας τὰ ὀνείδη· τί
[7]	ἐστι καὶ κακοῦργος. Μὴ δὴ	οὖν	τὰ πρὸς σωτηρίαν ἡμῖν δεδομένα
[7]	ψυχῆς πρὸς τὴν ἄμυναν. Εἰδέναι	οὖν	χρὴ, ὅτι κατ´ ἀμφοτέρας τὰς
[5]	ἱκανὸν εἰς παραίτησιν. Δικαιότερον μὲν	οὖν,	ὡς ἐμαυτὸν πείθω, καὶ ἐπιτεῖναι
[7]	βλάβῃ τῶν πλησίον ἠκονημένος τὸν	νοῦν,	κακεντρεχής ἐστι καὶ κακοῦργος. Μὴ
[8]	καὶ κραυγὴν ἄρωμεν ἀφ´ ἡμῶν	σὺν	πάσῃ κακίᾳ, καὶ γενώμεθα εἰς
[1]	καὶ κραυγὴ ἀρθήτω ἀφ´ ὑμῶν	σὺν	πάσῃ κακίᾳ· καὶ τοῦ Κυρίου
[6]	~Μνήσθητι τοῦ Δεσπότου· ὅτι Πλούσιος	ὢν,	ἐπτώχευσε δι´ ἡμᾶς. Ἐὰν ἄφρονά
[7]	πορνευσάντων; ὃς, τὰ πολλὰ ἐπιεικὴς	ὢν	καὶ πρᾶος, ἐπειδὴ εἶδε τὴν
[2]	ἢ τοὺς ὑπὸ δαιμόνων κατασχεθέντας,	ὧν	οὐδὲν, οὔτε κατὰ τὸ σχῆμα,
[2]	γὰρ ἄγουσι σχολὴν πρὸς τὴν	ὧν	πεπόνθασιν αἴσθησιν, ὅλης αὐτοῖς τῆς
[3]	ἐξ ἀφανῶν ὁ δὲ ἀπεκάλεσεν	οἰκοτρίβων	οἰκότριβα· οὗτος πένητα, ἐκεῖνος ἀλήτην·
[7]	ὑπὸ δικαίας ὀργῆς εἰς μέσον	ἀγαγὼν	κατεφόνευσεν; Οὕτω γίνεται πολλάκις ὁ
[8]	καὶ ἔργῳ ὑπέδειξε· νῦν μὲν	λέγων·	Ὁ θέλων ἐν ὑμῖν εἶναι
[4]	τὴν γένεσιν, τὰ τοῦ Δαβὶδ	λέγων	ῥήματα. Τούτοις πρόσθες καὶ τὸ
[7]	πρὸς πολλὰ τῶν τῆς ἀρετῆς	ἔργων	ἐπιτήδειον ἡμῶν τῆς ψυχῆς τὸ
[1]	πάθους κατεχομένων, ἐπέγνωμεν ἐπὶ τῶν	ἔργων	τὴν εὐστοχίαν τοῦ ῥήματος· ὅτι
[3]	λοιπὸν πρὸς τὴν διὰ τῶν	ἔργων	χωροῦσιν ἄμυναν. Θυμὸς μὲν γὰρ
[7]	παρὰ δὲ τὸν ὀρθὸν λόγον	ἐνεργῶν,	μανία γίνεται. Διὰ τοῦτο καὶ
[7]	Ὁ ἐνεργούμενος ἐλεεινός· ὁ δὲ	ἐνεργῶν	μισητός. Ἐκεῖ τὸν θυμὸν μετάθες
[7]	μεταχειρίζεσθαι. Ἐπεὶ καὶ τῶν ἄλλων	δυνάμεων	ἑκάστη παρὰ τὸν τρόπον τῆς
[7]	γίνεται πολλάκις ὁ θυμὸς ἀγαθῶν	πράξεων	ὑπηρέτης. Ἠλίας δὲ ὁ ζηλωτὴς,
[6]	ἀμαθῆ προσαγορεύσῃ, ὑπομνήσθητι τῶν Ἰουδαϊκῶν	ὕβρεων,	αἷς τὴν ἀληθινὴν σοφίαν ἐλοιδορήσαντο·
[4]	ἐμοὶ πείθῃ, καὶ ἐπιδαψιλεύσῃ τῶν	ὕβρεων.	Ἀφανῆ σε εἶπε, καὶ ἄδοξον,
[4]	ἢ τὸν ἐχθρὸν ἑαυτοῦ ὁρᾷν	ὕβρεων	ὑψηλότερον; Μὴ καταβάλῃς σεαυτοῦ τὴν
[6]	τὸν εὐεργετηθέντα, καὶ ταῖς μεγίσταις	ὑπόχρεων	χάρισι, πρὸς τῷ ἀχαρίστῳ ἔτι
[1]	διαδείκνυται· οὕτως ἐπὶ τῶν πνευματικῶν	παραινέσεων,	ἐπειδὰν μάλιστα τὴν ἔκβασιν μαρτυροῦσαν
[1]	φρονίμους· ἀκούοντες δὲ καὶ ἀποστολικῶν	παραινέσεων·	Πᾶσα ὀργὴ καὶ θυμὸς καὶ
[4]	ἀνέπαυσεν) οὕτως ὁ τὸν ἀλοιδόρητον	ὀνειδίζων	παραμυθίαν εὑρεῖν τοῦ πάθους οὐ
[7]	καὶ τὴν ὄρεξιν τῶν (αἰωνίων	ἀγαθῶν,	ζηλωτὸς καὶ μακάριος. Καὶ πάλιν
[7]	Οὕτω γίνεται πολλάκις ὁ θυμὸς	ἀγαθῶν	πράξεων ὑπηρέτης. Ἠλίας δὲ ὁ
[5]	καὶ ἐταπεινώθην, καὶ ἐσίγησα ἐξ	ἀγαθῶν.	Σὺ δὲ παροξύνῃ μὲν ὡς
[8]	ῥίζαν τοῦ θυμοῦ, πολλὰ τῶν	παθῶν	τῇ ἀρχῇ ταύτῃ συναναιρήσεις. Καὶ
[1]	τότε μάλιστα τὸ θαυμαστὸν τῶν	θείων	παραγγελμάτων ἐπέγνωμεν. Δόντες μὲν αὐτοὶ
[1]	ἀναφαίνεται. Ἀκούοντες μὲν γὰρ τῶν	Παροιμιῶν	διαῤῥήδην ἀποφαινομένων, ὅτι Ὀργὴ ἀπόλλυσι
[2]	χάριτες, οὐκ ἄλλο τι τῶν	τιμίων.	Μανία τίς ἐστιν ὀλιγοχρόνιος ὁ
[7]	τρέψας, καὶ τὴν ὄρεξιν τῶν	(αἰωνίων	ἀγαθῶν, ζηλωτὸς καὶ μακάριος. Καὶ
[7]	πρὸς τὴν τῶν καλῶν ἔνστασιν	ἐμποιῶν.	Εἰ γάρ ποτε λάβοι αὐτὴν
[2]	μέρος, οὐδὲ εὐτάκτως, οὐδὲ εὐσήμως	προϊών.	Ἐπειδὰν δὲ εἰς τὸ ἀνήκεστον,
[4]	εἶναι μᾶλλον, τῶν θεοφιλῶν καὶ	μακαρίων	ἀνδρῶν, ἢ τῶν ὑπὸ τοῦ
[6]	ψυχῆς καταστέλλειν τῇ μνήμῃ τῶν	μακαρίων	ἀνδρῶν ὑποδειγμάτων· πῶς ὁ μέγας
[1]	τοῦ πάθους κεκρατημένους ταῖς τῶν	θηρίων	προσηγορίαις ἀποκαλεῖν, οἷς ἑαυτοὺς διὰ
[4]	ἂν δυνηθείημεν τὰ πλεῖστα τῶν	κακῶν,	ὥσπερ ῥίζῃ τινὶ καὶ ἀρχῇ,
[6]	καὶ ἀμαθῆ προσαγορεύσῃ, ὑπομνήσθητι τῶν	Ἰουδαϊκῶν	ὕβρεων, αἷς τὴν ἀληθινὴν σοφίαν
[2]	οἱ μαχόμενοι ἀπηνέγκαντο. Ἦρξε χειρῶν	ἀδίκων,	ὁ δὲ ἠμύνατο· ὁ δὲ
[7]	Μωϋσῆς ὁ πάντων ἀνθρώπων πραότατος,	ἐκδικῶν	τὴν εἰδωλολατρείαν, τὰς τῶν Λευϊτῶν
[5]	καταδέχεται· ὁ δὲ ἐνδιδοὺς καὶ	ὑπείκων	ἐν τῇ ἁπαλότητι τοῦ τρόπου
[1]	καὶ φρονίμους· ἀκούοντες δὲ καὶ	ἀποστολικῶν	παραινέσεων· Πᾶσα ὀργὴ καὶ θυμὸς
[1]	Κατὰ ὀργιζομένων. ~(Ὥσπερ ἐπὶ τῶν	ἰατρικῶν	παραγγελμάτων, ὅταν εὐστόχως καὶ κατὰ
[1]	ὠφέλιμον διαδείκνυται· οὕτως ἐπὶ τῶν	πνευματικῶν	παραινέσεων, ἐπειδὰν μάλιστα τὴν ἔκβασιν
[6]	ταῦτα περίελε σεαυτοῦ, μήτε σεαυτὸν	μεγάλων	ἄξιον κρίνῃς, μήτε ἀνθρώπων τινὰ
[6]	οἷόν τι κῦμα εἴσω τῶν	αἰγιαλῶν	κατακλασθὲν ἐστορέσθη. Καθησύχασόν μοι τὴν
[7]	τόνον αὐτῇ πρὸς τὴν τῶν	καλῶν	ἔνστασιν ἐμποιῶν. Εἰ γάρ ποτε
[5]	χωρὶς ἀνταγωνιστῶν, οὔτε πτώματα χωρὶς	ἀντιπάλων.	Ἄκουε τοῦ Δαβὶδ λέγοντος· Ἐν
[8]	ὑπέδειξε· νῦν μὲν λέγων· Ὁ	θέλων	ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος ἔστω
[2]	δαίμονι στρατηγουμένους παθεῖν. Πηρώσεις γὰρ	μελῶν	ἢ καὶ θανάτους πολλάκις ἆθλα
[7]	τὰ ὑπ´ αὐτῶν σημαινόμενα πλεῖστον	ἀλλήλων	διαφέρει. Ἔστι γὰρ θυμὸς μὲν
[1]	γὰρ ἕτοιμοι πρὸς τὴν κατ´	ἀλλήλων	φθορὰν, καὶ τὴν κατὰ τῶν
[4]	βούλει μαθητὴς εἶναι μᾶλλον, τῶν	θεοφιλῶν	καὶ μακαρίων ἀνδρῶν, ἢ τῶν
[7]	εἰδόσι μεταχειρίζεσθαι. Ἐπεὶ καὶ τῶν	ἄλλων	δυνάμεων ἑκάστη παρὰ τὸν τρόπον
[2]	καὶ ἀγριαίνοντες, καὶ τίνος οὐχὶ	ἰοβόλων	ἀναιδέστερον ἐφορμῶντες, οὐ πρότερον ἵστανται
[1]	φθορὰν, καὶ τὴν κατὰ τῶν	(ὁμοφύλων	βλάβην, εἰκότως ἂν θηρίοις καὶ
[2]	χεῖρας μὲν διηρμένας κατὰ τῶν	ὁμοφύλων,	καὶ πᾶσι μέρεσι τοῦ σώματος
[4]	Οὐκ εἶ σεμνότερος τοῦ πατρὸς	ἡμῶν	Ἀβραὰμ, ὃς ἑαυτὸν ταῦτα ἀπεκάλει.
[6]	Ἐνεπτύσθης; καὶ γὰρ ὁ Δεσπότης	ἡμῶν.	Οὐ γὰρ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον
[8]	θυμὸν καὶ κραυγὴν ἄρωμεν ἀφ´	ἡμῶν	σὺν πάσῃ κακίᾳ, καὶ γενώμεθα
[8]	ὥσπερ τινὰ ἔνοικον ἀναιδῆ προκατέχοντα	ἡμῶν	τὰ ἔνδον, καὶ τῷ ἁγίῳ
[8]	συμφορῶν πλήρωμα, δαίμονα πονηρὸν αὐταῖς	ἡμῶν	ταῖς ψυχαῖς ἐντικτόμενον, καὶ ὥσπερ
[7]	τῶν τῆς ἀρετῆς ἔργων ἐπιτήδειον	ἡμῶν	τῆς ψυχῆς τὸ θυμοειδὲς, ὅταν,
[8]	ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ	ἡμῶν,	ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ
[1]	ῥήματος· ὅτι Ἀνὴρ θυμώδης οὐκ	εὐσχήμων.	Ἐπειδὰν γὰρ ἅπαξ παρωσάμενον τοὺς
[8]	κακὸν τοσοῦτον· ἀῤῥωστίαν ψυχῆς, σκότωσιν	λογισμῶν,	ἀπὸ Θεοῦ ἀλλοτρίωσιν, οἰκειότητος ἄγνοιαν,
[4]	ἐκ τῶν παρόντων οἷα ἑκάτερος	ὑμῶν	προσαγορεύεται; Ὁ μὲν λοίδορος, σὺ
[7]	φησὶ, Μωϋσῆς· Ἐπληρώσατε τὰς χεῖρας	ὑμῶν	σήμερον τῷ Κυρίῳ, ἕκαστος ἐν
[1]	θυμὸς καὶ κραυγὴ ἀρθήτω ἀφ´	ὑμῶν	σὺν πάσῃ κακίᾳ· καὶ τοῦ
[4]	Τῷ μὲν ἀπέκλεισε τὴν τῶν	οὐρανῶν	βασιλείαν ἡ λοιδορία· Λοίδοροι γὰρ
[3]	μὲν εἶπεν ἀφανῆ, καὶ ἐξ	ἀφανῶν	ὁ δὲ ἀπεκάλεσεν οἰκοτρίβων οἰκότριβα·
[1]	γὰρ ἐννεοὺς, καὶ ὄφεις, γεννήματα	ἐχιδνῶν,	καὶ τὰ τοιαῦτα προσαγορεύει. Οἱ
[2]	προστυχὸν παρασύρουσιν· οὕτως αἱ τῶν	ὀργιζομένων	ὁρμαὶ βίαιοι καὶ ἀκάθεκτοι διὰ
[0]	~ΟΜΙΛΙΑ Ιʹ Κατὰ	ὀργιζομένων.	~(Ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἰατρικῶν παραγγελμάτων,
[1]	τοῦ βίου καὶ τὴν τῶν	πειθομένων	τελείωσιν ἀναφαίνεται. Ἀκούοντες μὲν γὰρ
[1]	μὲν γὰρ τῶν Παροιμιῶν διαῤῥήδην	ἀποφαινομένων,	ὅτι Ὀργὴ ἀπόλλυσι καὶ φρονίμους·
[1]	ταραχὴν τῶν ὑπὸ τοῦ πάθους	κατεχομένων,	ἐπέγνωμεν ἐπὶ τῶν ἔργων τὴν
[4]	ὑπὸ τοῦ πνεύματος τῆς πονηρίας	πεπληρωμένων;	Ὅταν σοι κινηθῇ τῆς λοιδορίας
[5]	τὸ τῆς λοιδορίας. Ὁ μὲν	ἀντιβαίνων	εἰς ἑαυτὸν καταδέχεται· ὁ δὲ
[2]	καὶ ὕφαιμον· ὄγκος τοῦ σώματος	ἐξοιδαίνων·	φλέβες διαῤῥηγνύμεναι, ὑπὸ τῆς ἔνδοθεν
[7]	οὐκ εἰκῆ, ἄλλου ἐνεργοῦντος, ἄλλῳ	χαλεπαίνων	αὐτός; Καὶ ποιεῖς τὸ (τῶν
[4]	Θεῷ, ἀλλὰ προσηύχετο ὑπὲρ αὐτῶν.	Τίνων	βούλει μαθητὴς εἶναι μᾶλλον, τῶν
[7]	ἀπόλαυσιν σαρκὸς καὶ τῶν ἀκαθάρτων	ἡδονῶν	ἀποχρησάμενος βδελυκτὸς καὶ ἀκόλαστος, ὁ
[2]	μᾶλλόν γε ἢ τοὺς ὑπὸ	δαιμόνων	κατασχεθέντας, ὧν οὐδὲν, οὔτε κατὰ
[7]	αὐτός; Καὶ ποιεῖς τὸ (τῶν	κυνῶν·	οἳ τοὺς λίθους δάκνουσι, τοῦ
[5]	τὸ σωφρονίζον ὑπόδειγμα· σὺ δὲ,	βλέπων	ἀσχημονοῦντα τὸν ὀργιζόμενον, οὐκ ἐφυλάξω
[5]	πῶς τῶν μὲν στεῤῥῶν καὶ	ἀντιτύπων	πέφυκε διεκπίπτειν, ἐν δὲ τοῖς
[8]	ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν	ἀνθρώπων.	Ἐὰν γὰρ λογισμῷ σώφρονι ἐκτεμεῖν
[7]	Διὰ τοῦτο Μωϋσῆς ὁ πάντων	ἀνθρώπων	πραότατος, ἐκδικῶν τὴν εἰδωλολατρείαν, τὰς
[6]	σεαυτὸν μεγάλων ἄξιον κρίνῃς, μήτε	ἀνθρώπων	τινὰ παρὰ πολὺ ἐλαττοῦσθαί σου
[4]	τοῦ Μωϋσέως καλόν. Ἐκεῖνος, ὑπὸ	Ἀαρὼν	καὶ Μαρίας λοιδορηθεὶς, οὐ κατενέτυχε
[4]	μᾶλλον, τῶν θεοφιλῶν καὶ μακαρίων	ἀνδρῶν,	ἢ τῶν ὑπὸ τοῦ πνεύματος
[6]	καταστέλλειν τῇ μνήμῃ τῶν μακαρίων	ἀνδρῶν	ὑποδειγμάτων· πῶς ὁ μέγας Δαβὶδ
[2]	πῦρ, οὔτε ἄλλο τι τῶν	φοβερῶν,	ἱκανὸν τὴν ὑπὸ τῆς ὀργῆς
[8]	καὶ αἰσθητῆς κτίσεως προσκυνούμενος, ὁ	Φέρων	τὰ σύμπαντα τῷ ῥήματι τῆς
[6]	ὀργῇ κινηθῆναι, πρὸς τὸν Θεὸν	μεταφέρων	τὴν ἔννοιαν· ὅτι Κύριος εἶπε,
[8]	καὶ πᾶν τὸ τῶν τοιούτων	(πονηρῶν	σμῆνος, ταύτης τῆς κακίας ἐστὶν
[2]	ὀργῆς οἱ μαχόμενοι ἀπηνέγκαντο. Ἦρξε	χειρῶν	ἀδίκων, ὁ δὲ ἠμύνατο· ὁ
[8]	ἀλλοτρίωσιν, οἰκειότητος ἄγνοιαν, ἀρχὴν πολέμου,	συμφορῶν	πλήρωμα, δαίμονα πονηρὸν αὐταῖς ἡμῶν
[5]	τὰ τοξεύματα, πῶς τῶν μὲν	στεῤῥῶν	καὶ ἀντιτύπων πέφυκε διεκπίπτειν, ἐν
[7]	καὶ τετρακοσίους ἄνδρας ἱερεῖς τῶν	ἀλσῶν,	ἐσθίοντας τράπεζαν Ἰεζάβελ, λελογισμένῳ θυμῷ
[7]	τινὰ λύκον ὑλακτῶν ἀεὶ καὶ	σπαράσσων.	Τοιοῦτον μὲν δὴ τὸ ἀπὸ
[7]	συνήθους αὐτῷ καὶ φίλου ἐμβοήσαντος,	ὑποπτήσσων.	Αὕτη ἀρίστη ἐστὶ καὶ ἔμμετρος
[6]	ἀλλ´ οἷόν τι κῦμα εἴσω	τῶν	αἰγιαλῶν κατακλασθὲν ἐστορέσθη. Καθησύχασόν μοι
[7]	Θεοῦ τρέψας, καὶ τὴν ὄρεξιν	τῶν	(αἰωνίων ἀγαθῶν, ζηλωτὸς καὶ μακάριος.
[7]	μὲν εἰς ἀπόλαυσιν σαρκὸς καὶ	τῶν	ἀκαθάρτων ἡδονῶν ἀποχρησάμενος βδελυκτὸς καὶ
[7]	τοῖς εἰδόσι μεταχειρίζεσθαι. Ἐπεὶ καὶ	τῶν	ἄλλων δυνάμεων ἑκάστη παρὰ τὸν
[7]	αἰσχύνης, καὶ τετρακοσίους ἄνδρας ἱερεῖς	τῶν	ἀλσῶν, ἐσθίοντας τράπεζαν Ἰεζάβελ, λελογισμένῳ
[1]	τοῦ πάθους κατεχομένων, ἐπέγνωμεν ἐπὶ	τῶν	ἔργων τὴν εὐστοχίαν τοῦ ῥήματος·
[3]	οὕτω λοιπὸν πρὸς τὴν διὰ	τῶν	ἔργων χωροῦσιν ἄμυναν. Θυμὸς μὲν
[1]	ἀδοκήτου, τότε μάλιστα τὸ θαυμαστὸν	τῶν	θείων παραγγελμάτων ἐπέγνωμεν. Δόντες μὲν
[4]	Τίνων βούλει μαθητὴς εἶναι μᾶλλον,	τῶν	θεοφιλῶν καὶ μακαρίων ἀνδρῶν, ἢ
[1]	ὑπὸ τοῦ πάθους κεκρατημένους ταῖς	τῶν	θηρίων προσηγορίαις ἀποκαλεῖν, οἷς ἑαυτοὺς
[1]	Ιʹ Κατὰ ὀργιζομένων. ~(Ὥσπερ ἐπὶ	τῶν	ἰατρικῶν παραγγελμάτων, ὅταν εὐστόχως καὶ
[6]	σε καὶ ἀμαθῆ προσαγορεύσῃ, ὑπομνήσθητι	τῶν	Ἰουδαϊκῶν ὕβρεων, αἷς τὴν ἀληθινὴν
[4]	γὰρ ἂν δυνηθείημεν τὰ πλεῖστα	τῶν	κακῶν, ὥσπερ ῥίζῃ τινὶ καὶ
[7]	χαλεπαίνων αὐτός; Καὶ ποιεῖς τὸ	(τῶν	κυνῶν· οἳ τοὺς λίθους δάκνουσι,
[2]	Οἱονεὶ γὰρ οἴστρῳ τῇ μνήμῃ	τῶν	λελυπηκότων περικεντούμενοι, σφαδάζοντος αὐτοῖς τοῦ
[7]	πραότατος, ἐκδικῶν τὴν εἰδωλολατρείαν, τὰς	τῶν	Λευϊτῶν χεῖρας πρὸς τὸν τῶν
[6]	τῆς ψυχῆς καταστέλλειν τῇ μνήμῃ	τῶν	μακαρίων ἀνδρῶν ὑποδειγμάτων· πῶς ὁ
[5]	Οὐχ ὁρᾷς τὰ τοξεύματα, πῶς	τῶν	μὲν στεῤῥῶν καὶ ἀντιτύπων πέφυκε
[1]	ἀλλήλων φθορὰν, καὶ τὴν κατὰ	τῶν	(ὁμοφύλων βλάβην, εἰκότως ἂν θηρίοις
[2]	θεάματα· χεῖρας μὲν διηρμένας κατὰ	τῶν	ὁμοφύλων, καὶ πᾶσι μέρεσι τοῦ
[2]	τὸ προστυχὸν παρασύρουσιν· οὕτως αἱ	τῶν	ὀργιζομένων ὁρμαὶ βίαιοι καὶ ἀκάθεκτοι
[8]	πικρὰν ῥίζαν τοῦ θυμοῦ, πολλὰ	τῶν	παθῶν τῇ ἀρχῇ ταύτῃ συναναιρήσεις.
[5]	τοῖς στεφανίταις ἀγῶσιν ὁ κατάρξας	τῶν	παλαισμάτων, ἀλλ´ ὁ ὑπερβαλλόμενος στεφανοῦται.
[1]	τελείωσιν ἀναφαίνεται. Ἀκούοντες μὲν γὰρ	τῶν	Παροιμιῶν διαῤῥήδην ἀποφαινομένων, ὅτι Ὀργὴ
[4]	καὶ διαπρίεται. Εὐθὺς γὰρ ἐκ	τῶν	παρόντων οἷα ἑκάτερος ὑμῶν προσαγορεύεται;
[7]	ἢ μανικῶς καὶ ἐμπλήκτως κατὰ	τῶν	παροξυνόντων κινούμενοι, ἢ δολερῶς καὶ
[7]	συνετός· ὁ δὲ ἐπὶ βλάβῃ	τῶν	πλησίον ἠκονημένος τὸν νοῦν, κακεντρεχής
[1]	αὐτῶν ὠφέλιμον διαδείκνυται· οὕτως ἐπὶ	τῶν	πνευματικῶν παραινέσεων, ἐπειδὰν μάλιστα τὴν
[7]	Οὐχ ἡ δικαία ὀργὴ κατὰ	τῶν	πορνευσάντων; ὃς, τὰ πολλὰ ἐπιεικὴς
[2]	Καὶ παραθήγει τὸν ὀδόντα, κατὰ	τῶν	συῶν τοὺς ὁμόσε χωροῦντας. Πρόσωπον
[7]	καθηγῆται. ~Ἔτι γὰρ πρὸς πολλὰ	τῶν	τῆς ἀρετῆς ἔργων ἐπιτήδειον ἡμῶν
[2]	προλαβοῦσαι χάριτες, οὐκ ἄλλο τι	τῶν	τιμίων. Μανία τίς ἐστιν ὀλιγοχρόνιος
[8]	καὶ θρασὺ, καὶ πᾶν τὸ	τῶν	τοιούτων (πονηρῶν σμῆνος, ταύτης τῆς
[4]	ἂν ἐμοὶ πείθῃ, καὶ ἐπιδαψιλεύσῃ	τῶν	ὕβρεων. Ἀφανῆ σε εἶπε, καὶ
[1]	ἐν ἡσυχίᾳ τὴν ἀσχήμονα ταραχὴν	τῶν	ὑπὸ τοῦ πάθους κατεχομένων, ἐπέγνωμεν
[4]	θεοφιλῶν καὶ μακαρίων ἀνδρῶν, ἢ	τῶν	ὑπὸ τοῦ πνεύματος τῆς πονηρίας
[2]	οὔτε πῦρ, οὔτε ἄλλο τι	τῶν	φοβερῶν, ἱκανὸν τὴν ὑπὸ τῆς
[4]	ἐπίσχωμεν, τὴν ὀργὴν πάσῃ μηχανῇ	τῶν	ψυχῶν ἐξελόντες. Οὕτω γὰρ ἂν
[6]	τῇ μνήμῃ τῶν μακαρίων ἀνδρῶν	ὑποδειγμάτων·	πῶς ὁ μέγας Δαβὶδ πράως
[6]	καταρᾶσθαι τὸν Δαβίδ. Διόπερ ἀκούων	αἱμάτων	ἀνὴρ, καὶ ἀνὴρ παράνομος, οὐκ
[1]	μάλιστα τὸ θαυμαστὸν τῶν θείων	παραγγελμάτων	ἐπέγνωμεν. Δόντες μὲν αὐτοὶ τῇ
[1]	ὀργιζομένων. ~(Ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἰατρικῶν	παραγγελμάτων,	ὅταν εὐστόχως καὶ κατὰ τὸν
[5]	στεφανίταις ἀγῶσιν ὁ κατάρξας τῶν	παλαισμάτων,	ἀλλ´ ὁ ὑπερβαλλόμενος στεφανοῦται. Καὶ
[6]	ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον ἀπὸ αἰσχύνης	ἐμπτυσμάτων.	Ἐσυκοφαντήθης; καὶ γὰρ καὶ ὁ
[3]	δὲ πληγαὶ τραύματα, ἐκ δὲ	τραυμάτων	πολλάκις θάνατοι. ~Ἀπὸ τῆς πρώτης
[7]	ἐκδικῶν τὴν εἰδωλολατρείαν, τὰς τῶν	Λευϊτῶν	χεῖρας πρὸς τὸν τῶν ἀδελφῶν
[7]	ἐπίβουλον ἡδονὴν ὥσπερ τινὰ λύκον	ὑλακτῶν	ἀεὶ καὶ σπαράσσων. Τοιοῦτον μὲν
[7]	ὅπλῳ. Διὰ τοῦτο Μωϋσῆς ὁ	πάντων	ἀνθρώπων πραότατος, ἐκδικῶν τὴν εἰδωλολατρείαν,
[8]	με δέρεις; Ἐὰν γὰρ ἐθισθῇς	πάντων	ἔσχατος εἶναι κατὰ τὴν ἐντολὴν
[8]	ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος ἔστω	πάντων	ἔσχατος· νῦν δὲ πράως καὶ
[2]	ὁρμαὶ βίαιοι καὶ ἀκάθεκτοι διὰ	πάντων	ὁμοίως χωροῦσιν. Οὐ πολιὰ τοῖς
[7]	ἡ δικαία ὀργὴ κατὰ τῶν	πορνευσάντων;	ὃς, τὰ πολλὰ ἐπιεικὴς ὢν
[7]	μανικῶς καὶ ἐμπλήκτως κατὰ τῶν	παροξυνόντων	κινούμενοι, ἢ δολερῶς καὶ ἐπιβούλως
[4]	διαπρίεται. Εὐθὺς γὰρ ἐκ τῶν	παρόντων	οἷα ἑκάτερος ὑμῶν προσαγορεύεται; Ὁ
[7]	ἀναφανδὸν καὶ ἀπηρυθριασμένως γινομένην, οὐδὲ	συγκαλυπτόντων	αὐτῶν τῆς αἰσχύνης τὴν ἀσχήμονα
[7]	ὁρμὴ διαρκὴς πρὸς τὴν τῶν	ἠδικηκότων	ἀντίδοσιν, ὥσπερ ὀργώσης τῆς ψυχῆς
[2]	γὰρ οἴστρῳ τῇ μνήμῃ τῶν	λελυπηκότων	περικεντούμενοι, σφαδάζοντος αὐτοῖς τοῦ θυμοῦ
[2]	ὁ λόγος ἄναρθρος καὶ εἰκῆ	προεκπίπτων,	οὐ κατὰ μέρος, οὐδὲ εὐτάκτως,
[4]	ἑαυτῷ διαῤῥηγνύσθω. Ὥσπερ γὰρ ὁ	τύπτων	τὸν μὴ ἀλγοῦντα ἑαυτὸν τιμωρεῖται
[7]	εἰς ἀπόλαυσιν σαρκὸς καὶ τῶν	ἀκαθάρτων	ἡδονῶν ἀποχρησάμενος βδελυκτὸς καὶ ἀκόλαστος,
[5]	κατακρίσεως ἀξιοῦται. Οὔτε στέφανοι χωρὶς	ἀνταγωνιστῶν,	οὔτε πτώματα χωρὶς ἀντιπάλων. Ἄκουε
[1]	τὰ παραγγέλματα, τότε τὸ σοφὸν	αὐτῶν	καὶ ὠφέλιμον πρὸς τὴν ἐπανόρθωσιν
[7]	ὀργῆς, οὕτω καὶ τὰ ὑπ´	αὐτῶν	σημαινόμενα πλεῖστον ἀλλήλων διαφέρει. Ἔστι
[7]	καὶ ἀπηρυθριασμένως γινομένην, οὐδὲ συγκαλυπτόντων	αὐτῶν	τῆς αἰσχύνης τὴν ἀσχήμονα θέαν,
[4]	τῷ Θεῷ, ἀλλὰ προσηύχετο ὑπὲρ	αὐτῶν.	Τίνων βούλει μαθητὴς εἶναι μᾶλλον,
[1]	τὴν πεῖραν μάλιστα τὸ ἀπ´	αὐτῶν	ὠφέλιμον διαδείκνυται· οὕτως ἐπὶ τῶν
[8]	θρασὺ, καὶ πᾶν τὸ τῶν	τοιούτων	(πονηρῶν σμῆνος, ταύτης τῆς κακίας
[6]	φθάσῃς αὐτοῦ πρὸς τὴν μίμησιν.	Τούτων	ἕκαστον ὑποτρεχέτω σου τὴν διάνοιαν,
[8]	ἂν ἀφέλῃς τῆς ἑαυτοῦ διανοίας	τούτων	ἑκάτερον, ψόφος ἐστὶν ἄλλως διακενῆς
[7]	χρήσιμος ὁ θυμός· ἐπειδὰν οἷον	κύων	ποιμένι, οὕτως ὁ θυμὸς τῷ
[6]	Σεμεεὶ καταρᾶσθαι τὸν Δαβίδ. Διόπερ	ἀκούων	αἱμάτων ἀνὴρ, καὶ ἀνὴρ παράνομος,
[2]	παραθήγει τὸν ὀδόντα, κατὰ τῶν	συῶν	τοὺς ὁμόσε χωροῦντας. Πρόσωπον πελιδνὸν
[7]	Λευϊτῶν χεῖρας πρὸς τὸν τῶν	ἀδελφῶν	φόνον ἐξώπλισε. Θέσθω, φησὶ, τὴν
[3]	νικήσας, διότι ἀπέρχεται τὸ πλεῖον	ἔχων	τῆς ἁμαρτίας. Μὴ τοίνυν γένῃ
[8]	ἑκάτερον, ψόφος ἐστὶν ἄλλως διακενῆς	ἠχῶν	τὰ φερόμενα. Παῦσαι οὖν ἀπὸ
[4]	γὰρ τούτοις τοῖς λόγοις ἑαυτὸν	προκατασχὼν	πᾶσαν ἀτιμίαν ἐλάττονα εὑρήσει τῆς
[4]	τὴν ὀργὴν πάσῃ μηχανῇ τῶν	ψυχῶν	ἐξελόντες. Οὕτω γὰρ ἂν δυνηθείημεν