HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Sur la colère

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ε = 62 formes différentes pour 166 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[4]   ἡγεῖταί σε; σὺ δὲ ἔννοιαν λάβε σεαυτοῦ, ὅτι ἐκ γῆς ὑφέστηκας,

[2]   ἐκμανεῖσαν ψυχὴν ἐπισχεῖν· οὐ μᾶλλόν γε ἢ τοὺς ὑπὸ δαιμόνων κατασχεθέντας,

[2]   ἐστιν ὀλιγοχρόνιος ὁ θυμός. Οἵ γε καὶ εἰς προὖπτον κακὸν ἑαυτοὺς

[5]   οὐδαμοῦ τιθεῖς; Πονηρὸν ἡ ὕβρις; φεῦγε τὴν μίμησιν. Οὐ γὰρ δὴ

[7]   τὸν ἐργάτην τῆς ἁμαρτίας· τῷ δὲ ἀδελφῷ καὶ συμπάθησον, ὅτι, ἐὰν

[2]   ἀδίκων, ὁ δὲ ἠμύνατο· ὁ δὲ ἀντεπήνεγκεν, ὁ δὲ οὐχ ὑφίεται.

[3]   ἀφανῆ, καὶ ἐξ ἀφανῶν ὁ δὲ ἀπεκάλεσεν οἰκοτρίβων οἰκότριβα· οὗτος πένητα,

[2]   μέρεσι τοῦ σώματος ἐπιφερομένας, πόδας δὲ ἀφειδῶς τοῖς καιριωτάτοις ἐναλλομένους, πᾶν

[5]   εἶχε τὸ σωφρονίζον ὑπόδειγμα· σὺ δὲ, βλέπων ἀσχημονοῦντα τὸν ὀργιζόμενον, οὐκ

[3]   μὲν γὰρ ἐγείρει μάχην, (μάχη δὲ γεννᾷ λοιδορίας, αἱ δὲ λοιδορίαι

[4]   ἄδοξον, καὶ μηδένα μηδαμόθεν; σὺ δὲ γῆν εἰπὲ καὶ σποδὸν σεαυτόν.

[5]   εἰσῆλθες, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσῃ. Τί δὲ γυμνοῦ πενιχρότερον; Οὐδὲν ἤκουσας δεινὸν,

[2]   εὐτάκτως, οὐδὲ εὐσήμως προϊών. Ἐπειδὰν δὲ εἰς τὸ ἀνήκεστον, ὥσπερ φλὸξ

[7]   ἀναθυμίασις ὀξεῖα τοῦ πάθους· ὀργὴ δὲ ἔμμονος λύπη καὶ ὁρμὴ διαρκὴς

[1]   ὥσπερ ῥεύματι βιαίῳ διέξοδον, καταμανθάνοντες δὲ ἐν ἡσυχίᾳ τὴν ἀσχήμονα ταραχὴν

[5]   ἀντιβαίνων εἰς ἑαυτὸν καταδέχεται· ὁ δὲ ἐνδιδοὺς καὶ ὑπείκων ἐν τῇ

[7]   προσαπτόμενοι. Ὁ ἐνεργούμενος ἐλεεινός· ὁ δὲ ἐνεργῶν μισητός. Ἐκεῖ τὸν θυμὸν

[4]   τὸ μηδὲν ἡγεῖταί σε; σὺ δὲ ἔννοιαν λάβε σεαυτοῦ, ὅτι ἐκ

[7]   φρόνιμός ἐστι καὶ συνετός· ὁ δὲ ἐπὶ βλάβῃ τῶν πλησίον ἠκονημένος

[7]   ἀποχρησάμενος βδελυκτὸς καὶ ἀκόλαστος, ὁ δὲ ἐπὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ

[4]   πάθει τούτῳ συνεκτεμεῖν. Ἐλοιδόρησε; σὺ δὲ εὐλόγησον. Ἐτύπτησε; σὺ δὲ ὑπόμεινον.

[7]   εἰκῆ τὴν κρίσιν ἐπανατείνεται· τὸ δὲ ἐφ´ ἃ δεῖ κεχρῆσθαι τῇ

[2]   ἀπηνέγκαντο. Ἦρξε χειρῶν ἀδίκων, ὁ δὲ ἠμύνατο· ὁ δὲ ἀντεπήνεγκεν, ὁ

[4]   (βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι· σοὶ δὲ ἡτοίμασε τὴν βασιλείαν ἡ σιωπή.

[2]   σῶμα ταῖς πληγαῖς διακόπτεται, ὁ δὲ θυμὸς τοῦ ἀλγεινοῦ τὴν αἴσθησιν

[1]   Ὀργὴ ἀπόλλυσι καὶ φρονίμους· ἀκούοντες δὲ καὶ ἀποστολικῶν παραινέσεων· Πᾶσα ὀργὴ

[4]   εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται. Ἀμυνόμενος δὲ καὶ εἰς ἴσον ἀντικαθιστάμενος τῷ

[2]   ὅπλον τῇ μανία γινόμενον. Ἐὰν δὲ καὶ ἐκ τοῦ ἐναντίου τὸ

[6]   μὴ δηχθῇς, ἄτρωτος εἶ. Ἐὰν δὲ καὶ πάθῃς τι τὴν ψυχὴν,

[2]   ἀδελφοὶ μὲν ἀλλήλους ἠγνόησαν, γονεῖς δὲ καὶ τέκνα τῆς φύσεως ἐπελάθοντο.

[8]   μαρτύρησον περὶ τοῦ κακοῦ· εἰ δὲ καλῶς, τί με δέρεις; Ἐὰν

[3]   ἦχος ὁ αὐτὸς ἀπεδόθη· ἡ δὲ λοιδορία μετὰ προσθήκης ἐπάνεισιν. Οἷα

[3]   (μάχη δὲ γεννᾷ λοιδορίας, αἱ δὲ λοιδορίαι πληγὰς, αἱ δὲ πληγαὶ

[4]   μὲν ὀργίλος καὶ χαλεπὸς, σὺ δὲ μακρόθυμος καὶ πρᾶος· ὁ μὲν

[4]   προσαγορεύεται; Ὁ μὲν λοίδορος, σὺ δὲ μεγαλόψυχος· ὁ μὲν ὀργίλος καὶ

[6]   τί γὰρ ὀργῆς ἀφρονέστερον; ἐὰν δὲ μείνῃς ἀόργητος, ᾔσχυνας τὸν ὑβρίσαντα,

[6]   τῷ πάσχοντι. Ἐκεῖνος ὑβριζέτω· σὺ δὲ μὴ ὑβρίζου. Γυμνάσιόν σοι πρὸς

[7]   θυμὸς ἀγαθῶν πράξεων ὑπηρέτης. Ἠλίας δὲ ὁ ζηλωτὴς, πεντήκοντα καὶ τετρακοσίους

[3]   λοίδορον αἱ ὕβρεις ἐπαναστρέφουσι. Μᾶλλον δὲ ὁ μὲν ἦχος ὁ αὐτὸς

[7]   παντὸς τοῦ Ἰσραὴλ ἐθανάτωσε. Σὺ δὲ ὀργίζῃ τῷ ἀδελφῷ σου εἰκῆ.

[4]   μεταγνώσεται ἐφ´ οἷς ἐφθέγξατο, σὺ δὲ οὐδέποτε μεταμελήσῃ τῆς ἀρετῆς. Τί

[3]   σεαυτῷ δεικνύς. Ἐρυθρὸς ἐκεῖνος· σὺ δὲ οὐκ ἐφοινίχθης; Ὀφθαλμοὶ ὕφαιμοι· οἱ

[2]   ἠμύνατο· ὁ δὲ ἀντεπήνεγκεν, ὁ δὲ οὐχ ὑφίεται. Καὶ τὸ μὲν

[5]   ἐπὶ φαύλῃ τῇ λοιδορίᾳ· μιμῇ δὲ πάλιν ὡς ἀγαθόν. Ἰδοὺ γὰρ

[5]   καὶ ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν. Σὺ δὲ παροξύνῃ μὲν ὡς ἐπὶ φαύλῃ

[3]   αἱ δὲ λοιδορίαι πληγὰς, αἱ δὲ πληγαὶ τραύματα, ἐκ δὲ τραυμάτων

[8]   πρῶτος ἔστω πάντων ἔσχατος· νῦν δὲ πράως καὶ ἀκινήτως τοῦ τύπτοντος

[5]   αὐτὸν φερομένην πονηρίαν διέλυσε. Τί δέ σε ταράσσει ἡ προσηγορία τοῦ

[5]   ἀλλότριον κακὸν ἐπιμελῶς καταβλέπεις; τὸ δὲ σεαυτοῦ αἰσχρὸν οὐδαμοῦ τιθεῖς; Πονηρὸν

[3]   γαλήνην βλέπουσι; Φωνὴ τραχεῖα· ἡ δὲ σὴ ἠπία; Οὐδὲ ἡ ἐν

[4]   καὶ τοῦ μηδενὸς ἄξιον; σὺ δὲ σκώληκα σεαυτὸν εἰπὲ, καὶ ἀπὸ

[3]   οὐκ ἐφοινίχθης; Ὀφθαλμοὶ ὕφαιμοι· οἱ δὲ σοὶ, εἰπέ μοι, γαλήνην βλέπουσι;

[5]   οὐκ ἐξέκλινας τὸ κακόν; εἰ δὲ συγγνώμης ἄξιον, τί χαλεπαίνεις τῷ

[7]   κἂν θεραπείαν ἔχειν δοκῇ, τοῦ δὲ συνήθους αὐτῷ καὶ φίλου ἐμβοήσαντος,

[7]   παραδοθήσεται τῷ αἰωνίῳ πυρί. Ὥσπερ δὲ τὰ ὀνόματα διάφορα θυμοῦ καὶ

[8]   τῆς πραΰτητος οὐκ ἀναπαύεται. Πεισθέντες δὲ τῇ παραινέσει τοῦ μακαρίου Παύλου,

[2]   πυρὸς κυκώμενον καὶ παφλάζον· πρὸς δὲ τὴν ἐπιφάνειαν ἐξανθῆσαν, ἐν ἄλλῃ

[2]   τε καὶ συνήθεις ἠγνόηνται· παράφορον δὲ τὸ ὄμμα, καὶ πῦρ ἤδη

[2]   ἀφειδῶς τοῖς καιριωτάτοις ἐναλλομένους, πᾶν δὲ τὸ φανὲν ὅπλον τῇ μανία

[5]   καὶ ἀντιτύπων πέφυκε διεκπίπτειν, ἐν δὲ τοῖς ἁπαλοῖς καὶ ὑπείκουσι τὴν

[7]   ἀμφοῖν ἐλάσας τὸν σειρομάστην. Σαμουὴλ δὲ τὸν Ἀγὰγ τὸν βασιλέα τοῦ

[7]   καὶ ὑπομονὴν καὶ ἐγκράτειαν· παρὰ δὲ τὸν ὀρθὸν λόγον ἐνεργῶν, μανία

[7]   δοθῆναι ἐφ´ ὑμᾶς εὐλογίαν. Τί δὲ τὸν Φινεὲς ἐδικαίωσεν; Οὐχ ἡ

[3]   αἱ δὲ πληγαὶ τραύματα, ἐκ δὲ τραυμάτων πολλάκις θάνατοι. ~Ἀπὸ τῆς

[6]   τάξεως ἐκβαίνοντα τῆς οἰκείας, ἀγόμενον δὲ ὑπὸ τοῦ λόγου, ἐφ´ ὅπερ

[4]   σὺ δὲ εὐλόγησον. Ἐτύπτησε; σὺ δὲ ὑπόμεινον. Διαπτύει καὶ τὸ μηδὲν

[5]   λέγει, κατάδεξαι τὴν ἀλήθειαν· εἰ δὲ ψεύδεται, τί πρὸς σὲ τὸ

[6]   αὐτὸν προεκτρέχειν τῆς διανοίας· ἔχωμεν δὲ ὥσπερ ἵππον ὑπεζευγμένον ἡμῖν, καὶ

[3]   τῇ σιωπῇ τὸ κακόν. Σὺ δὲ ὥσπερ ῥεῦμα τὴν ἐκείνου ὀργὴν

[4]   Μὴ καταβάλῃς σεαυτοῦ τὴν γνώμην, μηδὲ ἀνάσχῃ γενέσθαι ἐφικτὸς τοῖς ὑβρίζουσιν.

[3]   μηδὲ ὃ μισεῖς, τοῦτο ζηλώσῃς. Μηδὲ γένῃ ὥσπερ κάτοπτρον τοῦ ὀργίλου,

[3]   δὴ κακῷ τὸ κακὸν ἰᾶσθε, μηδὲ ἐπιχειρεῖτε ἀλλήλους ὑπερβαίνειν ταῖς συμφοραῖς.

[3]   Μὴ διδασκάλῳ χρήσῃ τῷ ἐχθρῷ, μηδὲ ὃ μισεῖς, τοῦτο ζηλώσῃς. Μηδὲ

[3]   τοίνυν γένῃ κακοῦ πληρωτὴς ἐράνου, μηδὲ πονηροῦ δανείου πονηρότερος ἐκτιστής. Ὕβρισεν

[7]   ἐπιεικὴς ὢν καὶ πρᾶος, ἐπειδὴ εἶδε τὴν πορνείαν τοῦ Ζαμβρὶ καὶ

[1]   σκορπίοι, δάκνουσιν ὥσπερ οἱ ὄφεις. Οἶδε καὶ ἡ Γραφὴ τοὺς ὑπὸ

[1]   ἀποθηριοῖ παντελῶς τὸν ἄνθρωπον, καὶ οὐδὲ ἄνθρωπον εἶναι συγχωρεῖ, οὐκέτι ἔχοντα

[5]   ἀντίδοσιν, οὐδέν σε τοῦτο ὀνήσει. Οὐδὲ γὰρ ἐν τοῖς στεφανίταις ἀγῶσιν

[5]   Καὶ ποίας τοῦτο συγγνώμης ἄξιον; Οὐδὲ γὰρ ὁ πόρνος, ἐπὶ τὴν

[2]   οὐ κατὰ μέρος, οὐδὲ εὐτάκτως, οὐδὲ εὐσήμως προϊών. Ἐπειδὰν δὲ εἰς

[2]   εἰκῆ προεκπίπτων, οὐ κατὰ μέρος, οὐδὲ εὐτάκτως, οὐδὲ εὐσήμως προϊών. Ἐπειδὰν

[3]   τραχεῖα· ἡ δὲ σὴ ἠπία; Οὐδὲ ἡ ἐν ταῖς ἐρημίαις ἠχὼ

[5]   ἁμαρτωλὸν ἐναντίον μου, οὐχὶ παρωξύνθην, οὐδὲ ἠμυνάμην, ἀλλ´ Ἐκωφώθην καὶ ἐταπεινώθην,

[7]   Μαδιανίτιδος ἀναφανδὸν καὶ ἀπηρυθριασμένως γινομένην, οὐδὲ συγκαλυπτόντων αὐτῶν τῆς αἰσχύνης τὴν

[5]   ὁρμὴν ὑπεκλύειν; Τοιοῦτον δή τι νόμιζε εἶναι καὶ τὸ τῆς λοιδορίας.

[4]   σοι κινηθῇ τῆς λοιδορίας πειρασμὸς, νόμιζε κρίνεσθαι σεαυτὸν, πότερον διὰ τῆς

[2]   που πολλάκις τὰ βιαίως καταῤῥηγνύμενα ἔπαθέ τι πλέον ἢ ἔδρασε τοῖς,

[3]   ~Μὴ δὴ κακῷ τὸ κακὸν ἰᾶσθε, μηδὲ ἐπιχειρεῖτε ἀλλήλους ὑπερβαίνειν ταῖς

[7]   καὶ ἡμᾶς ὁ Ψαλμὸς νουθετεῖ· Ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε. Καὶ ὁ

[5]   τῶν μὲν στεῤῥῶν καὶ ἀντιτύπων πέφυκε διεκπίπτειν, ἐν δὲ τοῖς ἁπαλοῖς

[8]   ἄξιον. Οὐ τοίνυν τὰ ῥήματα πέφυκε τὰς λύπας κινεῖν, ἀλλ´ ἡ

[6]   ὕβρεως ἀπαντώσης. Δύο δὴ ταῦτα περίελε σεαυτοῦ, μήτε σεαυτὸν μεγάλων ἄξιον

[8]   κακοῦ· εἰ δὲ καλῶς, τί με δέρεις; Ἐὰν γὰρ ἐθισθῇς πάντων

[5]   λοιδόρῳ, τί καὶ ἀπολογήσῃ; ~Ὅτι παρώξυνε κατάρξας; Καὶ ποίας τοῦτο συγγνώμης

[2]   ἐν ἄλλῃ μορφῇ τὸν ὀργιζόμενον ἔδειξε, τὴν συνήθη πᾶσι καὶ γνωρίμην

[8]   καὶ λόγῳ διετάξατο, καὶ ἔργῳ ὑπέδειξε· νῦν μὲν λέγων· Ὁ θέλων

[2]   τῆς ὀργῆς οἱ μαχόμενοι ἀπηνέγκαντο. Ἦρξε χειρῶν ἀδίκων, ὁ δὲ ἠμύνατο·

[4]   ἄξιον; σὺ δὲ σκώληκα σεαυτὸν εἰπὲ, καὶ ἀπὸ κοπρίας ἔχειν τὴν

[4]   μηδένα μηδαμόθεν; σὺ δὲ γῆν εἰπὲ καὶ σποδὸν σεαυτόν. Οὐκ εἶ

[3]   Ὀφθαλμοὶ ὕφαιμοι· οἱ δὲ σοὶ, εἰπέ μοι, γαλήνην βλέπουσι; Φωνὴ τραχεῖα·

[4]   ἐπιδαψιλεύσῃ τῶν ὕβρεων. Ἀφανῆ σε εἶπε, καὶ ἄδοξον, καὶ μηδένα μηδαμόθεν;

[7]   αὐτοῦ. Καὶ μετ´ ὀλίγα· Καὶ εἶπε, φησὶ, Μωϋσῆς· Ἐπληρώσατε τὰς χεῖρας

[6]   μεταφέρων τὴν ἔννοιαν· ὅτι Κύριος εἶπε, φησὶ, τῷ Σεμεεὶ καταρᾶσθαι τὸν

[8]   Παῦσαι οὖν ἀπὸ ὀργῆς, καὶ ἐγκατάλιπε θυμὸν, ἵνα φύγῃς τῆς ὀργῆς

[4]   καὶ ἐπιδαψιλεύσῃ τῶν ὕβρεων. Ἀφανῆ σε εἶπε, καὶ ἄδοξον, καὶ μηδένα

[6]   ἐπτώχευσε δι´ ἡμᾶς. Ἐὰν ἄφρονά σε καὶ ἀμαθῆ προσαγορεύσῃ, ὑπομνήσθητι τῶν

[8]   παρὰ τὴν ἀξίαν καθυβρισμένος; Ὅταν σε παιδίον νήπιον λοιδορήσῃ, γέλωτος ἀφορμὴν

[5]   τὴν ἁμαρτίαν ἐξακολουθήσας. Ἐὰν πένητά σε προσείπῃ, εἰ μὲν ἀληθῆ λέγει,

[4]   Διαπτύει καὶ τὸ μηδὲν ἡγεῖταί σε; σὺ δὲ ἔννοιαν λάβε σεαυτοῦ,

[5]   φερομένην πονηρίαν διέλυσε. Τί δέ σε ταράσσει ἡ προσηγορία τοῦ πένητος;

[5]   εἰ δὲ ψεύδεται, τί πρὸς σὲ τὸ λεγόμενον; Μήτε πρὸς ἐπαίνους

[5]   ἦλθες πρὸς τὴν ἀντίδοσιν, οὐδέν σε τοῦτο ὀνήσει. Οὐδὲ γὰρ ἐν

[4]   Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι· σοὶ δὲ ἡτοίμασε τὴν βασιλείαν ἡ σιωπή. Ὁ

[2]   καταῤῥηγνύμενα ἔπαθέ τι πλέον ἢ ἔδρασε τοῖς, ἀντιτύποις περιθραυσθέντα. Τίς ἂν

[4]   ἀρχῇ, τῷ πάθει τούτῳ συνεκτεμεῖν. Ἐλοιδόρησε; σὺ δὲ εὐλόγησον. Ἐτύπτησε; σὺ

[4]   συνεκτεμεῖν. Ἐλοιδόρησε; σὺ δὲ εὐλόγησον. Ἐτύπτησε; σὺ δὲ ὑπόμεινον. Διαπτύει καὶ

[4]   τὰ πολλὰ λέγειν; Τῷ μὲν ἀπέκλεισε τὴν τῶν οὐρανῶν βασιλείαν ἡ

[7]   πρὸς τὸν τῶν ἀδελφῶν φόνον ἐξώπλισε. Θέσθω, φησὶ, τὴν ῥομφαίαν ἕκαστος

[2]   ὀδόντα, κατὰ τῶν συῶν τοὺς ὁμόσε χωροῦντας. Πρόσωπον πελιδνὸν καὶ ὕφαιμον·

[6]   τοῦ Δεσπότου· ὅτι Πλούσιος ὢν, ἐπτώχευσε δι´ ἡμᾶς. Ἐὰν ἄφρονά σε

[5]   τὴν ἐπ´ αὐτὸν φερομένην πονηρίαν διέλυσε. Τί δέ σε ταράσσει ἡ

[7]   εἰς ὄφελος παντὸς τοῦ Ἰσραὴλ ἐθανάτωσε. Σὺ δὲ ὀργίζῃ τῷ ἀδελφῷ

[2]   μὲν γὰρ ἐκείνοις οἱ οἰκεῖοί τε καὶ συνήθεις ἠγνόηνται· παράφορον δὲ

[7]   τὴν ἴσην σπουδὴν ἔχειν περί τε τὴν ἀγάπην τῆς ἀρετῆς καὶ

[7]   ἀνακάμψατε διὰ τῆς παρεμβολῆς· καὶ ἀποκτείνατε ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ

[7]   ὀλίγα· Καὶ εἶπε, φησὶ, Μωϋσῆς· Ἐπληρώσατε τὰς χεῖρας ὑμῶν σήμερον τῷ

[7]   ἀπὸ πύλης εἰς πύλην, καὶ ἀνακάμψατε διὰ τῆς παρεμβολῆς· καὶ ἀποκτείνατε

[7]   ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ, καὶ διέλθετε ἀπὸ πύλης εἰς πύλην, καὶ

[7]   Ψαλμὸς νουθετεῖ· Ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε. Καὶ ὁ Κύριος τῷ μὲν

[7]   καὶ τοῦ ὄφεως· καὶ τὸ, Ἐχθραίνετε τοῖς Μαδιηναίοις, διδάσκοντός ἐστι κεχρῆσθαι

[6]   μήτε σεαυτὸν μεγάλων ἄξιον κρίνῃς, μήτε ἀνθρώπων τινὰ παρὰ πολὺ ἐλαττοῦσθαί

[5]   τί πρὸς σὲ τὸ λεγόμενον; Μήτε πρὸς ἐπαίνους χαυνωθῇς τοὺς ὑπὲρ

[5]   χαυνωθῇς τοὺς ὑπὲρ τὴν ἀλήθειαν· μήτε πρὸς ὕβρεις ἀγριανῇς τὰς οὐχ

[6]   Δύο δὴ ταῦτα περίελε σεαυτοῦ, μήτε σεαυτὸν μεγάλων ἄξιον κρίνῃς, μήτε

[3]   κακῷ τὸ κακὸν ἰᾶσθε, μηδὲ ἐπιχειρεῖτε ἀλλήλους ὑπερβαίνειν ταῖς συμφοραῖς. Ἐν

[7]   Οὕτω δὴ καὶ ὁ θυμὸς, ὅτε δεῖ, καὶ ὡς δεῖ κινούμενος,

[1]   ἔνοχον εἶναι τῇ κρίσει· νῦν ὅτε εἰς πεῖραν ἤλθομεν τοῦ πάθους,

[8]   κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου, πότε ἀγανακτήσεις ὡς παρὰ τὴν ἀξίαν

[5]   σεαυτῷ οἰκειώσῃς (τὰ εἰρημένα. Τίς ποτε ἀπήχθη διὰ πενίαν εἰς δεσμωτήριον;

[7]   καλῶν ἔνστασιν ἐμποιῶν. Εἰ γάρ ποτε λάβοι αὐτὴν ὑφ´ ἡδονῆς ἐκλυθεῖσαν,

[6]   ἀλλὰ τούτου πρῶτον ἐπιμελώμεθα, ὡς μηδέποτε αὐτὸν προεκτρέχειν τῆς διανοίας· ἔχωμεν

[7]   ἔσται τοῖς ἐπιβούλοις καὶ ἄσπονδος· μηδέποτε τὴν πρὸς τὸ βλάπτον φιλίαν

[4]   ἐφ´ οἷς ἐφθέγξατο, σὺ δὲ οὐδέποτε μεταμελήσῃ τῆς ἀρετῆς. Τί δεῖ

[6]   τὴν ἀξίαν νομίσῃς. Οὕτω γὰρ οὐδέποτε ὁ θυμὸς ἐν ταῖς ἐπαγομέναις

[2]   ὕλης ἀφθονίᾳ, τοῖς παροξύνουσιν ἐξαφθῇ, τότε δὴ τότε τὰ οὔτε λόγῳ

[1]   προσπεσόντος ὥσπερ καταιγίδος τινὸς ἀδοκήτου, τότε μάλιστα τὸ θαυμαστὸν τῶν θείων

[2]   τοῖς παροξύνουσιν ἐξαφθῇ, τότε δὴ τότε τὰ οὔτε λόγῳ ῥητὰ οὔτε

[1]   ἔκβασιν μαρτυροῦσαν λάβῃ τὰ παραγγέλματα, τότε τὸ σοφὸν αὐτῶν καὶ ὠφέλιμον

[8]   ἡ ἑκάστου περὶ ἑαυτὸν φαντασία. Ὥστε ἂν ἀφέλῃς τῆς ἑαυτοῦ διανοίας

[4]   μανίαν ἀφορμὴν οἰκείας φιλοσοφίας ποιούμενος. Ὥστε, ἂν ἐμοὶ πείθῃ, καὶ ἐπιδαψιλεύσῃ

[5]   ἄξιον, τί χαλεπαίνεις τῷ θυμουμένῳ; Ὥστε, εἰ δεύτερος ἦλθες πρὸς τὴν

[2]   γὰρ ξίφους ἀκμὴ, οὔτε πῦρ, οὔτε ἄλλο τι τῶν φοβερῶν, ἱκανὸν

[2]   ὀργῆς ἐκραγείσης, διαπνευσθῇ τὸ φλεγμαῖνον. Οὔτε γὰρ ξίφους ἀκμὴ, οὔτε πῦρ,

[4]   τὸν μὴ ἀλγοῦντα ἑαυτὸν τιμωρεῖται (οὔτε γὰρ τὸν ἐχθρὸν ἠμύνατο, καὶ

[2]   τότε τὰ οὔτε λόγῳ ῥητὰ οὔτε ἔργῳ φορητὰ ἐπιδεῖν ἐστι θεάματα·

[2]   οὐδὲν, οὔτε κατὰ τὸ σχῆμα, οὔτε κατὰ τὴν τῆς ψυχῆς διάθεσιν,

[2]   ὑπὸ δαιμόνων κατασχεθέντας, ὧν οὐδὲν, οὔτε κατὰ τὸ σχῆμα, οὔτε κατὰ

[2]   ἐξαφθῇ, τότε δὴ τότε τὰ οὔτε λόγῳ ῥητὰ οὔτε ἔργῳ φορητὰ

[5]   ἀξιοῦται. Οὔτε στέφανοι χωρὶς ἀνταγωνιστῶν, οὔτε πτώματα χωρὶς ἀντιπάλων. Ἄκουε τοῦ

[2]   φλεγμαῖνον. Οὔτε γὰρ ξίφους ἀκμὴ, οὔτε πῦρ, οὔτε ἄλλο τι τῶν

[5]   διερεθίσασαν, ἧττον τῆς κατακρίσεως ἀξιοῦται. Οὔτε στέφανοι χωρὶς ἀνταγωνιστῶν, οὔτε πτώματα

[5]   ἀνταγωνιστῶν, οὔτε πτώματα χωρὶς ἀντιπάλων. Ἄκουε τοῦ Δαβὶδ λέγοντος· Ἐν τῷ

[5]   ἀγανάκτησιν, διότι ὁ μὲν οὐκ εἶχε τὸ σωφρονίζον ὑπόδειγμα· σὺ δὲ,

[6]   τι τὴν ψυχὴν, ἐν σεαυτῷ κάτασχε τὸ λυπηρόν. Ἐν ἐμοὶ γὰρ,

[4]   Ἀαρὼν καὶ Μαρίας λοιδορηθεὶς, οὐ κατενέτυχε τῷ Θεῷ, ἀλλὰ προσηύχετο ὑπὲρ

[6]   ὁ Δεσπότης ἡμῶν. Οὐ γὰρ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων.

Chapitre
[4]	ἡγεῖταί σε; σὺ δὲ ἔννοιαν	λάβε	σεαυτοῦ, ὅτι ἐκ γῆς ὑφέστηκας,
[2]	ἐκμανεῖσαν ψυχὴν ἐπισχεῖν· οὐ μᾶλλόν	γε	ἢ τοὺς ὑπὸ δαιμόνων κατασχεθέντας,
[2]	ἐστιν ὀλιγοχρόνιος ὁ θυμός. Οἵ	γε	καὶ εἰς προὖπτον κακὸν ἑαυτοὺς
[5]	οὐδαμοῦ τιθεῖς; Πονηρὸν ἡ ὕβρις;	φεῦγε	τὴν μίμησιν. Οὐ γὰρ δὴ
[7]	τὸν ἐργάτην τῆς ἁμαρτίας· τῷ	δὲ	ἀδελφῷ καὶ συμπάθησον, ὅτι, ἐὰν
[2]	ἀδίκων, ὁ δὲ ἠμύνατο· ὁ	δὲ	ἀντεπήνεγκεν, ὁ δὲ οὐχ ὑφίεται.
[3]	ἀφανῆ, καὶ ἐξ ἀφανῶν ὁ	δὲ	ἀπεκάλεσεν οἰκοτρίβων οἰκότριβα· οὗτος πένητα,
[2]	μέρεσι τοῦ σώματος ἐπιφερομένας, πόδας	δὲ	ἀφειδῶς τοῖς καιριωτάτοις ἐναλλομένους, πᾶν
[5]	εἶχε τὸ σωφρονίζον ὑπόδειγμα· σὺ	δὲ,	βλέπων ἀσχημονοῦντα τὸν ὀργιζόμενον, οὐκ
[3]	μὲν γὰρ ἐγείρει μάχην, (μάχη	δὲ	γεννᾷ λοιδορίας, αἱ δὲ λοιδορίαι
[4]	ἄδοξον, καὶ μηδένα μηδαμόθεν; σὺ	δὲ	γῆν εἰπὲ καὶ σποδὸν σεαυτόν.
[5]	εἰσῆλθες, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσῃ. Τί	δὲ	γυμνοῦ πενιχρότερον; Οὐδὲν ἤκουσας δεινὸν,
[2]	εὐτάκτως, οὐδὲ εὐσήμως προϊών. Ἐπειδὰν	δὲ	εἰς τὸ ἀνήκεστον, ὥσπερ φλὸξ
[7]	ἀναθυμίασις ὀξεῖα τοῦ πάθους· ὀργὴ	δὲ	ἔμμονος λύπη καὶ ὁρμὴ διαρκὴς
[1]	ὥσπερ ῥεύματι βιαίῳ διέξοδον, καταμανθάνοντες	δὲ	ἐν ἡσυχίᾳ τὴν ἀσχήμονα ταραχὴν
[5]	ἀντιβαίνων εἰς ἑαυτὸν καταδέχεται· ὁ	δὲ	ἐνδιδοὺς καὶ ὑπείκων ἐν τῇ
[7]	προσαπτόμενοι. Ὁ ἐνεργούμενος ἐλεεινός· ὁ	δὲ	ἐνεργῶν μισητός. Ἐκεῖ τὸν θυμὸν
[4]	τὸ μηδὲν ἡγεῖταί σε; σὺ	δὲ	ἔννοιαν λάβε σεαυτοῦ, ὅτι ἐκ
[7]	φρόνιμός ἐστι καὶ συνετός· ὁ	δὲ	ἐπὶ βλάβῃ τῶν πλησίον ἠκονημένος
[7]	ἀποχρησάμενος βδελυκτὸς καὶ ἀκόλαστος, ὁ	δὲ	ἐπὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ
[4]	πάθει τούτῳ συνεκτεμεῖν. Ἐλοιδόρησε; σὺ	δὲ	εὐλόγησον. Ἐτύπτησε; σὺ δὲ ὑπόμεινον.
[7]	εἰκῆ τὴν κρίσιν ἐπανατείνεται· τὸ	δὲ	ἐφ´ ἃ δεῖ κεχρῆσθαι τῇ
[2]	ἀπηνέγκαντο. Ἦρξε χειρῶν ἀδίκων, ὁ	δὲ	ἠμύνατο· ὁ δὲ ἀντεπήνεγκεν, ὁ
[4]	(βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι· σοὶ	δὲ	ἡτοίμασε τὴν βασιλείαν ἡ σιωπή.
[2]	σῶμα ταῖς πληγαῖς διακόπτεται, ὁ	δὲ	θυμὸς τοῦ ἀλγεινοῦ τὴν αἴσθησιν
[1]	Ὀργὴ ἀπόλλυσι καὶ φρονίμους· ἀκούοντες	δὲ	καὶ ἀποστολικῶν παραινέσεων· Πᾶσα ὀργὴ
[4]	εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται. Ἀμυνόμενος	δὲ	καὶ εἰς ἴσον ἀντικαθιστάμενος τῷ
[2]	ὅπλον τῇ μανία γινόμενον. Ἐὰν	δὲ	καὶ ἐκ τοῦ ἐναντίου τὸ
[6]	μὴ δηχθῇς, ἄτρωτος εἶ. Ἐὰν	δὲ	καὶ πάθῃς τι τὴν ψυχὴν,
[2]	ἀδελφοὶ μὲν ἀλλήλους ἠγνόησαν, γονεῖς	δὲ	καὶ τέκνα τῆς φύσεως ἐπελάθοντο.
[8]	μαρτύρησον περὶ τοῦ κακοῦ· εἰ	δὲ	καλῶς, τί με δέρεις; Ἐὰν
[3]	ἦχος ὁ αὐτὸς ἀπεδόθη· ἡ	δὲ	λοιδορία μετὰ προσθήκης ἐπάνεισιν. Οἷα
[3]	(μάχη δὲ γεννᾷ λοιδορίας, αἱ	δὲ	λοιδορίαι πληγὰς, αἱ δὲ πληγαὶ
[4]	μὲν ὀργίλος καὶ χαλεπὸς, σὺ	δὲ	μακρόθυμος καὶ πρᾶος· ὁ μὲν
[4]	προσαγορεύεται; Ὁ μὲν λοίδορος, σὺ	δὲ	μεγαλόψυχος· ὁ μὲν ὀργίλος καὶ
[6]	τί γὰρ ὀργῆς ἀφρονέστερον; ἐὰν	δὲ	μείνῃς ἀόργητος, ᾔσχυνας τὸν ὑβρίσαντα,
[6]	τῷ πάσχοντι. Ἐκεῖνος ὑβριζέτω· σὺ	δὲ	μὴ ὑβρίζου. Γυμνάσιόν σοι πρὸς
[7]	θυμὸς ἀγαθῶν πράξεων ὑπηρέτης. Ἠλίας	δὲ	ὁ ζηλωτὴς, πεντήκοντα καὶ τετρακοσίους
[3]	λοίδορον αἱ ὕβρεις ἐπαναστρέφουσι. Μᾶλλον	δὲ	ὁ μὲν ἦχος ὁ αὐτὸς
[7]	παντὸς τοῦ Ἰσραὴλ ἐθανάτωσε. Σὺ	δὲ	ὀργίζῃ τῷ ἀδελφῷ σου εἰκῆ.
[4]	μεταγνώσεται ἐφ´ οἷς ἐφθέγξατο, σὺ	δὲ	οὐδέποτε μεταμελήσῃ τῆς ἀρετῆς. Τί
[3]	σεαυτῷ δεικνύς. Ἐρυθρὸς ἐκεῖνος· σὺ	δὲ	οὐκ ἐφοινίχθης; Ὀφθαλμοὶ ὕφαιμοι· οἱ
[2]	ἠμύνατο· ὁ δὲ ἀντεπήνεγκεν, ὁ	δὲ	οὐχ ὑφίεται. Καὶ τὸ μὲν
[5]	ἐπὶ φαύλῃ τῇ λοιδορίᾳ· μιμῇ	δὲ	πάλιν ὡς ἀγαθόν. Ἰδοὺ γὰρ
[5]	καὶ ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν. Σὺ	δὲ	παροξύνῃ μὲν ὡς ἐπὶ φαύλῃ
[3]	αἱ δὲ λοιδορίαι πληγὰς, αἱ	δὲ	πληγαὶ τραύματα, ἐκ δὲ τραυμάτων
[8]	πρῶτος ἔστω πάντων ἔσχατος· νῦν	δὲ	πράως καὶ ἀκινήτως τοῦ τύπτοντος
[5]	αὐτὸν φερομένην πονηρίαν διέλυσε. Τί	δέ	σε ταράσσει ἡ προσηγορία τοῦ
[5]	ἀλλότριον κακὸν ἐπιμελῶς καταβλέπεις; τὸ	δὲ	σεαυτοῦ αἰσχρὸν οὐδαμοῦ τιθεῖς; Πονηρὸν
[3]	γαλήνην βλέπουσι; Φωνὴ τραχεῖα· ἡ	δὲ	σὴ ἠπία; Οὐδὲ ἡ ἐν
[4]	καὶ τοῦ μηδενὸς ἄξιον; σὺ	δὲ	σκώληκα σεαυτὸν εἰπὲ, καὶ ἀπὸ
[3]	οὐκ ἐφοινίχθης; Ὀφθαλμοὶ ὕφαιμοι· οἱ	δὲ	σοὶ, εἰπέ μοι, γαλήνην βλέπουσι;
[5]	οὐκ ἐξέκλινας τὸ κακόν; εἰ	δὲ	συγγνώμης ἄξιον, τί χαλεπαίνεις τῷ
[7]	κἂν θεραπείαν ἔχειν δοκῇ, τοῦ	δὲ	συνήθους αὐτῷ καὶ φίλου ἐμβοήσαντος,
[7]	παραδοθήσεται τῷ αἰωνίῳ πυρί. Ὥσπερ	δὲ	τὰ ὀνόματα διάφορα θυμοῦ καὶ
[8]	τῆς πραΰτητος οὐκ ἀναπαύεται. Πεισθέντες	δὲ	τῇ παραινέσει τοῦ μακαρίου Παύλου,
[2]	πυρὸς κυκώμενον καὶ παφλάζον· πρὸς	δὲ	τὴν ἐπιφάνειαν ἐξανθῆσαν, ἐν ἄλλῃ
[2]	τε καὶ συνήθεις ἠγνόηνται· παράφορον	δὲ	τὸ ὄμμα, καὶ πῦρ ἤδη
[2]	ἀφειδῶς τοῖς καιριωτάτοις ἐναλλομένους, πᾶν	δὲ	τὸ φανὲν ὅπλον τῇ μανία
[5]	καὶ ἀντιτύπων πέφυκε διεκπίπτειν, ἐν	δὲ	τοῖς ἁπαλοῖς καὶ ὑπείκουσι τὴν
[7]	ἀμφοῖν ἐλάσας τὸν σειρομάστην. Σαμουὴλ	δὲ	τὸν Ἀγὰγ τὸν βασιλέα τοῦ
[7]	καὶ ὑπομονὴν καὶ ἐγκράτειαν· παρὰ	δὲ	τὸν ὀρθὸν λόγον ἐνεργῶν, μανία
[7]	δοθῆναι ἐφ´ ὑμᾶς εὐλογίαν. Τί	δὲ	τὸν Φινεὲς ἐδικαίωσεν; Οὐχ ἡ
[3]	αἱ δὲ πληγαὶ τραύματα, ἐκ	δὲ	τραυμάτων πολλάκις θάνατοι. ~Ἀπὸ τῆς
[6]	τάξεως ἐκβαίνοντα τῆς οἰκείας, ἀγόμενον	δὲ	ὑπὸ τοῦ λόγου, ἐφ´ ὅπερ
[4]	σὺ δὲ εὐλόγησον. Ἐτύπτησε; σὺ	δὲ	ὑπόμεινον. Διαπτύει καὶ τὸ μηδὲν
[5]	λέγει, κατάδεξαι τὴν ἀλήθειαν· εἰ	δὲ	ψεύδεται, τί πρὸς σὲ τὸ
[6]	αὐτὸν προεκτρέχειν τῆς διανοίας· ἔχωμεν	δὲ	ὥσπερ ἵππον ὑπεζευγμένον ἡμῖν, καὶ
[3]	τῇ σιωπῇ τὸ κακόν. Σὺ	δὲ	ὥσπερ ῥεῦμα τὴν ἐκείνου ὀργὴν
[4]	Μὴ καταβάλῃς σεαυτοῦ τὴν γνώμην,	μηδὲ	ἀνάσχῃ γενέσθαι ἐφικτὸς τοῖς ὑβρίζουσιν.
[3]	μηδὲ ὃ μισεῖς, τοῦτο ζηλώσῃς.	Μηδὲ	γένῃ ὥσπερ κάτοπτρον τοῦ ὀργίλου,
[3]	δὴ κακῷ τὸ κακὸν ἰᾶσθε,	μηδὲ	ἐπιχειρεῖτε ἀλλήλους ὑπερβαίνειν ταῖς συμφοραῖς.
[3]	Μὴ διδασκάλῳ χρήσῃ τῷ ἐχθρῷ,	μηδὲ	ὃ μισεῖς, τοῦτο ζηλώσῃς. Μηδὲ
[3]	τοίνυν γένῃ κακοῦ πληρωτὴς ἐράνου,	μηδὲ	πονηροῦ δανείου πονηρότερος ἐκτιστής. Ὕβρισεν
[7]	ἐπιεικὴς ὢν καὶ πρᾶος, ἐπειδὴ	εἶδε	τὴν πορνείαν τοῦ Ζαμβρὶ καὶ
[1]	σκορπίοι, δάκνουσιν ὥσπερ οἱ ὄφεις.	Οἶδε	καὶ ἡ Γραφὴ τοὺς ὑπὸ
[1]	ἀποθηριοῖ παντελῶς τὸν ἄνθρωπον, καὶ	οὐδὲ	ἄνθρωπον εἶναι συγχωρεῖ, οὐκέτι ἔχοντα
[5]	ἀντίδοσιν, οὐδέν σε τοῦτο ὀνήσει.	Οὐδὲ	γὰρ ἐν τοῖς στεφανίταις ἀγῶσιν
[5]	Καὶ ποίας τοῦτο συγγνώμης ἄξιον;	Οὐδὲ	γὰρ ὁ πόρνος, ἐπὶ τὴν
[2]	οὐ κατὰ μέρος, οὐδὲ εὐτάκτως,	οὐδὲ	εὐσήμως προϊών. Ἐπειδὰν δὲ εἰς
[2]	εἰκῆ προεκπίπτων, οὐ κατὰ μέρος,	οὐδὲ	εὐτάκτως, οὐδὲ εὐσήμως προϊών. Ἐπειδὰν
[3]	τραχεῖα· ἡ δὲ σὴ ἠπία;	Οὐδὲ	ἡ ἐν ταῖς ἐρημίαις ἠχὼ
[5]	ἁμαρτωλὸν ἐναντίον μου, οὐχὶ παρωξύνθην,	οὐδὲ	ἠμυνάμην, ἀλλ´ Ἐκωφώθην καὶ ἐταπεινώθην,
[7]	Μαδιανίτιδος ἀναφανδὸν καὶ ἀπηρυθριασμένως γινομένην,	οὐδὲ	συγκαλυπτόντων αὐτῶν τῆς αἰσχύνης τὴν
[5]	ὁρμὴν ὑπεκλύειν; Τοιοῦτον δή τι	νόμιζε	εἶναι καὶ τὸ τῆς λοιδορίας.
[4]	σοι κινηθῇ τῆς λοιδορίας πειρασμὸς,	νόμιζε	κρίνεσθαι σεαυτὸν, πότερον διὰ τῆς
[2]	που πολλάκις τὰ βιαίως καταῤῥηγνύμενα	ἔπαθέ	τι πλέον ἢ ἔδρασε τοῖς,
[3]	~Μὴ δὴ κακῷ τὸ κακὸν	ἰᾶσθε,	μηδὲ ἐπιχειρεῖτε ἀλλήλους ὑπερβαίνειν ταῖς
[7]	καὶ ἡμᾶς ὁ Ψαλμὸς νουθετεῖ·	Ὀργίζεσθε,	καὶ μὴ ἁμαρτάνετε. Καὶ ὁ
[5]	τῶν μὲν στεῤῥῶν καὶ ἀντιτύπων	πέφυκε	διεκπίπτειν, ἐν δὲ τοῖς ἁπαλοῖς
[8]	ἄξιον. Οὐ τοίνυν τὰ ῥήματα	πέφυκε	τὰς λύπας κινεῖν, ἀλλ´ ἡ
[6]	ὕβρεως ἀπαντώσης. Δύο δὴ ταῦτα	περίελε	σεαυτοῦ, μήτε σεαυτὸν μεγάλων ἄξιον
[8]	κακοῦ· εἰ δὲ καλῶς, τί	με	δέρεις; Ἐὰν γὰρ ἐθισθῇς πάντων
[5]	λοιδόρῳ, τί καὶ ἀπολογήσῃ; ~Ὅτι	παρώξυνε	κατάρξας; Καὶ ποίας τοῦτο συγγνώμης
[2]	ἐν ἄλλῃ μορφῇ τὸν ὀργιζόμενον	ἔδειξε,	τὴν συνήθη πᾶσι καὶ γνωρίμην
[8]	καὶ λόγῳ διετάξατο, καὶ ἔργῳ	ὑπέδειξε·	νῦν μὲν λέγων· Ὁ θέλων
[2]	τῆς ὀργῆς οἱ μαχόμενοι ἀπηνέγκαντο.	Ἦρξε	χειρῶν ἀδίκων, ὁ δὲ ἠμύνατο·
[4]	ἄξιον; σὺ δὲ σκώληκα σεαυτὸν	εἰπὲ,	καὶ ἀπὸ κοπρίας ἔχειν τὴν
[4]	μηδένα μηδαμόθεν; σὺ δὲ γῆν	εἰπὲ	καὶ σποδὸν σεαυτόν. Οὐκ εἶ
[3]	Ὀφθαλμοὶ ὕφαιμοι· οἱ δὲ σοὶ,	εἰπέ	μοι, γαλήνην βλέπουσι; Φωνὴ τραχεῖα·
[4]	ἐπιδαψιλεύσῃ τῶν ὕβρεων. Ἀφανῆ σε	εἶπε,	καὶ ἄδοξον, καὶ μηδένα μηδαμόθεν;
[7]	αὐτοῦ. Καὶ μετ´ ὀλίγα· Καὶ	εἶπε,	φησὶ, Μωϋσῆς· Ἐπληρώσατε τὰς χεῖρας
[6]	μεταφέρων τὴν ἔννοιαν· ὅτι Κύριος	εἶπε,	φησὶ, τῷ Σεμεεὶ καταρᾶσθαι τὸν
[8]	Παῦσαι οὖν ἀπὸ ὀργῆς, καὶ	ἐγκατάλιπε	θυμὸν, ἵνα φύγῃς τῆς ὀργῆς
[4]	καὶ ἐπιδαψιλεύσῃ τῶν ὕβρεων. Ἀφανῆ	σε	εἶπε, καὶ ἄδοξον, καὶ μηδένα
[6]	ἐπτώχευσε δι´ ἡμᾶς. Ἐὰν ἄφρονά	σε	καὶ ἀμαθῆ προσαγορεύσῃ, ὑπομνήσθητι τῶν
[8]	παρὰ τὴν ἀξίαν καθυβρισμένος; Ὅταν	σε	παιδίον νήπιον λοιδορήσῃ, γέλωτος ἀφορμὴν
[5]	τὴν ἁμαρτίαν ἐξακολουθήσας. Ἐὰν πένητά	σε	προσείπῃ, εἰ μὲν ἀληθῆ λέγει,
[4]	Διαπτύει καὶ τὸ μηδὲν ἡγεῖταί	σε;	σὺ δὲ ἔννοιαν λάβε σεαυτοῦ,
[5]	φερομένην πονηρίαν διέλυσε. Τί δέ	σε	ταράσσει ἡ προσηγορία τοῦ πένητος;
[5]	εἰ δὲ ψεύδεται, τί πρὸς	σὲ	τὸ λεγόμενον; Μήτε πρὸς ἐπαίνους
[5]	ἦλθες πρὸς τὴν ἀντίδοσιν, οὐδέν	σε	τοῦτο ὀνήσει. Οὐδὲ γὰρ ἐν
[4]	Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι· σοὶ δὲ	ἡτοίμασε	τὴν βασιλείαν ἡ σιωπή. Ὁ
[2]	καταῤῥηγνύμενα ἔπαθέ τι πλέον ἢ	ἔδρασε	τοῖς, ἀντιτύποις περιθραυσθέντα. Τίς ἂν
[4]	ἀρχῇ, τῷ πάθει τούτῳ συνεκτεμεῖν.	Ἐλοιδόρησε;	σὺ δὲ εὐλόγησον. Ἐτύπτησε; σὺ
[4]	συνεκτεμεῖν. Ἐλοιδόρησε; σὺ δὲ εὐλόγησον.	Ἐτύπτησε;	σὺ δὲ ὑπόμεινον. Διαπτύει καὶ
[4]	τὰ πολλὰ λέγειν; Τῷ μὲν	ἀπέκλεισε	τὴν τῶν οὐρανῶν βασιλείαν ἡ
[7]	πρὸς τὸν τῶν ἀδελφῶν φόνον	ἐξώπλισε.	Θέσθω, φησὶ, τὴν ῥομφαίαν ἕκαστος
[2]	ὀδόντα, κατὰ τῶν συῶν τοὺς	ὁμόσε	χωροῦντας. Πρόσωπον πελιδνὸν καὶ ὕφαιμον·
[6]	τοῦ Δεσπότου· ὅτι Πλούσιος ὢν,	ἐπτώχευσε	δι´ ἡμᾶς. Ἐὰν ἄφρονά σε
[5]	τὴν ἐπ´ αὐτὸν φερομένην πονηρίαν	διέλυσε.	Τί δέ σε ταράσσει ἡ
[7]	εἰς ὄφελος παντὸς τοῦ Ἰσραὴλ	ἐθανάτωσε.	Σὺ δὲ ὀργίζῃ τῷ ἀδελφῷ
[2]	μὲν γὰρ ἐκείνοις οἱ οἰκεῖοί	τε	καὶ συνήθεις ἠγνόηνται· παράφορον δὲ
[7]	τὴν ἴσην σπουδὴν ἔχειν περί	τε	τὴν ἀγάπην τῆς ἀρετῆς καὶ
[7]	ἀνακάμψατε διὰ τῆς παρεμβολῆς· καὶ	ἀποκτείνατε	ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ
[7]	ὀλίγα· Καὶ εἶπε, φησὶ, Μωϋσῆς·	Ἐπληρώσατε	τὰς χεῖρας ὑμῶν σήμερον τῷ
[7]	ἀπὸ πύλης εἰς πύλην, καὶ	ἀνακάμψατε	διὰ τῆς παρεμβολῆς· καὶ ἀποκτείνατε
[7]	ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ, καὶ	διέλθετε	ἀπὸ πύλης εἰς πύλην, καὶ
[7]	Ψαλμὸς νουθετεῖ· Ὀργίζεσθε, καὶ μὴ	ἁμαρτάνετε.	Καὶ ὁ Κύριος τῷ μὲν
[7]	καὶ τοῦ ὄφεως· καὶ τὸ,	Ἐχθραίνετε	τοῖς Μαδιηναίοις, διδάσκοντός ἐστι κεχρῆσθαι
[6]	μήτε σεαυτὸν μεγάλων ἄξιον κρίνῃς,	μήτε	ἀνθρώπων τινὰ παρὰ πολὺ ἐλαττοῦσθαί
[5]	τί πρὸς σὲ τὸ λεγόμενον;	Μήτε	πρὸς ἐπαίνους χαυνωθῇς τοὺς ὑπὲρ
[5]	χαυνωθῇς τοὺς ὑπὲρ τὴν ἀλήθειαν·	μήτε	πρὸς ὕβρεις ἀγριανῇς τὰς οὐχ
[6]	Δύο δὴ ταῦτα περίελε σεαυτοῦ,	μήτε	σεαυτὸν μεγάλων ἄξιον κρίνῃς, μήτε
[3]	κακῷ τὸ κακὸν ἰᾶσθε, μηδὲ	ἐπιχειρεῖτε	ἀλλήλους ὑπερβαίνειν ταῖς συμφοραῖς. Ἐν
[7]	Οὕτω δὴ καὶ ὁ θυμὸς,	ὅτε	δεῖ, καὶ ὡς δεῖ κινούμενος,
[1]	ἔνοχον εἶναι τῇ κρίσει· νῦν	ὅτε	εἰς πεῖραν ἤλθομεν τοῦ πάθους,
[8]	κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου,	πότε	ἀγανακτήσεις ὡς παρὰ τὴν ἀξίαν
[5]	σεαυτῷ οἰκειώσῃς (τὰ εἰρημένα. Τίς	ποτε	ἀπήχθη διὰ πενίαν εἰς δεσμωτήριον;
[7]	καλῶν ἔνστασιν ἐμποιῶν. Εἰ γάρ	ποτε	λάβοι αὐτὴν ὑφ´ ἡδονῆς ἐκλυθεῖσαν,
[6]	ἀλλὰ τούτου πρῶτον ἐπιμελώμεθα, ὡς	μηδέποτε	αὐτὸν προεκτρέχειν τῆς διανοίας· ἔχωμεν
[7]	ἔσται τοῖς ἐπιβούλοις καὶ ἄσπονδος·	μηδέποτε	τὴν πρὸς τὸ βλάπτον φιλίαν
[4]	ἐφ´ οἷς ἐφθέγξατο, σὺ δὲ	οὐδέποτε	μεταμελήσῃ τῆς ἀρετῆς. Τί δεῖ
[6]	τὴν ἀξίαν νομίσῃς. Οὕτω γὰρ	οὐδέποτε	ὁ θυμὸς ἐν ταῖς ἐπαγομέναις
[2]	ὕλης ἀφθονίᾳ, τοῖς παροξύνουσιν ἐξαφθῇ,	τότε	δὴ τότε τὰ οὔτε λόγῳ
[1]	προσπεσόντος ὥσπερ καταιγίδος τινὸς ἀδοκήτου,	τότε	μάλιστα τὸ θαυμαστὸν τῶν θείων
[2]	τοῖς παροξύνουσιν ἐξαφθῇ, τότε δὴ	τότε	τὰ οὔτε λόγῳ ῥητὰ οὔτε
[1]	ἔκβασιν μαρτυροῦσαν λάβῃ τὰ παραγγέλματα,	τότε	τὸ σοφὸν αὐτῶν καὶ ὠφέλιμον
[8]	ἡ ἑκάστου περὶ ἑαυτὸν φαντασία.	Ὥστε	ἂν ἀφέλῃς τῆς ἑαυτοῦ διανοίας
[4]	μανίαν ἀφορμὴν οἰκείας φιλοσοφίας ποιούμενος.	Ὥστε,	ἂν ἐμοὶ πείθῃ, καὶ ἐπιδαψιλεύσῃ
[5]	ἄξιον, τί χαλεπαίνεις τῷ θυμουμένῳ;	Ὥστε,	εἰ δεύτερος ἦλθες πρὸς τὴν
[2]	γὰρ ξίφους ἀκμὴ, οὔτε πῦρ,	οὔτε	ἄλλο τι τῶν φοβερῶν, ἱκανὸν
[2]	ὀργῆς ἐκραγείσης, διαπνευσθῇ τὸ φλεγμαῖνον.	Οὔτε	γὰρ ξίφους ἀκμὴ, οὔτε πῦρ,
[4]	τὸν μὴ ἀλγοῦντα ἑαυτὸν τιμωρεῖται	(οὔτε	γὰρ τὸν ἐχθρὸν ἠμύνατο, καὶ
[2]	τότε τὰ οὔτε λόγῳ ῥητὰ	οὔτε	ἔργῳ φορητὰ ἐπιδεῖν ἐστι θεάματα·
[2]	οὐδὲν, οὔτε κατὰ τὸ σχῆμα,	οὔτε	κατὰ τὴν τῆς ψυχῆς διάθεσιν,
[2]	ὑπὸ δαιμόνων κατασχεθέντας, ὧν οὐδὲν,	οὔτε	κατὰ τὸ σχῆμα, οὔτε κατὰ
[2]	ἐξαφθῇ, τότε δὴ τότε τὰ	οὔτε	λόγῳ ῥητὰ οὔτε ἔργῳ φορητὰ
[5]	ἀξιοῦται. Οὔτε στέφανοι χωρὶς ἀνταγωνιστῶν,	οὔτε	πτώματα χωρὶς ἀντιπάλων. Ἄκουε τοῦ
[2]	φλεγμαῖνον. Οὔτε γὰρ ξίφους ἀκμὴ,	οὔτε	πῦρ, οὔτε ἄλλο τι τῶν
[5]	διερεθίσασαν, ἧττον τῆς κατακρίσεως ἀξιοῦται.	Οὔτε	στέφανοι χωρὶς ἀνταγωνιστῶν, οὔτε πτώματα
[5]	ἀνταγωνιστῶν, οὔτε πτώματα χωρὶς ἀντιπάλων.	Ἄκουε	τοῦ Δαβὶδ λέγοντος· Ἐν τῷ
[5]	ἀγανάκτησιν, διότι ὁ μὲν οὐκ	εἶχε	τὸ σωφρονίζον ὑπόδειγμα· σὺ δὲ,
[6]	τι τὴν ψυχὴν, ἐν σεαυτῷ	κάτασχε	τὸ λυπηρόν. Ἐν ἐμοὶ γὰρ,
[4]	Ἀαρὼν καὶ Μαρίας λοιδορηθεὶς, οὐ	κατενέτυχε	τῷ Θεῷ, ἀλλὰ προσηύχετο ὑπὲρ
[6]	ὁ Δεσπότης ἡμῶν. Οὐ γὰρ	ἀπέστρεψε	τὸ πρόσωπον ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων.

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/04/2009