Chapitre |
[7] |
φῶς
ἐκ
τῶν
σκοτεινῶν
ἐκείνων
|
θαλάμων |
ὁ
τῶν
ὠδίνων
ἄγει
καιρός. |
[9] |
τὴν
ἐμπορίαν
ἀφειδῶς
ἀντλοῦσιν
εἰς
|
θάλασσαν, |
ὥστε
ὑψηλοτέραν
ποιῆσαι
τὴν
ναῦν |
[15] |
κοινὴν
ἅπαντες
τοῦ
θανάτου
σπεύδομεν
|
θάλατταν. |
Εἰ
τὰ
ἀγαθὰ
ἐδεξάμεθα
ἐκ |
[9] |
συνέλεξε,
καὶ
μιμησάσθω
τοὺς
τῆς
|
θαλάττης |
ἐργάτας.
Ἐκεῖνοι
γὰρ,
εἰ
καί |
[8] |
λιμῷ
τηκομένης,
ἢ
κρυμῷ
καὶ
|
θάλπει |
προσπαλαιούσης,
ἢ
νόσοις
ἀλγυνομένης,
ἢ |
[6] |
Πολλοῖς
γοῦν
ὁ
κόρος
ἤγαγε
|
θάνατον, |
καὶ
τοῦ
μηδενὸς
ἀπολαύειν
ἔτι |
[2] |
φοβερὸν
τοῦ
λῃστοῦ
καταγώγιον
τὸν
|
θάνατον |
λάθωμεν
ἑλκυσθέντες
ὑπὸ
τῶν
ἡδονῶν. |
[15] |
πρὸς
τὴν
κοινὴν
ἅπαντες
τοῦ
|
θανάτου |
σπεύδομεν
θάλατταν.
Εἰ
τὰ
ἀγαθὰ |
[5] |
δυνατωτέρους
μεταῤῥυεὶς,
ἢ
πρὸς
τῷ
|
θανάτῳ |
γεγενημένους
ἤδη
καταλιμπάνει,
καὶ
οὐκ |
[8] |
φανήσεται
δεδιὼς,
ἀλλ´
ἑαυτῷ
λέξει
|
θαῤῥῶν· |
Οἴδαμεν,
ὅτι,
ἐὰν
ἡ
ἐπίγειος |
[3] |
ἐκείνας
ἅπαντας
ἄγουσα,
τοὺς
μὲν
|
θᾶττον, |
τοὺς
δὲ
βραδύτερον,
καὶ
τοὺς |
[16] |
οἱ
νῦν
εἶναι
δοκοῦντες
νεκροὶ
|
θᾶττον |
τῶν
ζώντων
παραστήσονται
τῷ
τῶν |
[3] |
γῆς
τῶν
ἀνθρώπων
διατριβὴν,
ἢ
|
θαυμαζομένην |
ἢ
φαύλην,
οὕτω
δεῖν
προσαγορεύειν |
[12] |
τὰ
χθὲς
ὑπὸ
τοῦ
Δεσπότου
|
θαυματουργηθέντα |
κελεύοντες,
μηδὲ
σιγῆσαι
τὸ
τρόπαιον, |
[10] |
μὲν
αἰσχροῖς
ῥήμασι
τὸν
ἑστιάτορα
|
θέλγοντες, |
οἱ
δὲ
ἀτόποις
βλέμμασί
τε |
[3] |
τὴν
χθὲς
ἐπανελθεῖν
οὐδέποτε,
κἂν
|
θελήσοι, |
δυνάμενος.
~Ἡμεῖς
δὲ
ἡδόμεθα
μὲν |
[3] |
τοῦ
Θεοῦ
ἡμῶν;
ἔλεγεν·
Ὁ
|
Θεὸς |
ὁ
περιζωννύων
με
δύναμιν,
καὶ |
[11] |
ἡ
Γραφή.
Δυνατὸς
δὲ
ὁ
|
Θεὸς |
πᾶσαν
χάριν
περισσεῦσαι
εἰς
ὑμᾶς, |
[3] |
προσάγων
μεθ´
ἡδονῆς,
Καὶ
τίς
|
Θεὸς |
πλὴν
τοῦ
Θεοῦ
ἡμῶν;
ἔλεγεν· |
[8] |
τοῦ
σκήνους
καταλυθῇ,
οἰκοδομὴν
ἐκ
|
Θεοῦ |
ἔχομεν,
οἰκίαν
ἀχειροποίητον,
αἰώνιον
ἐν |
[3] |
Καὶ
τίς
Θεὸς
πλὴν
τοῦ
|
Θεοῦ |
ἡμῶν;
ἔλεγεν·
Ὁ
Θεὸς
ὁ
|
[3] |
δὲ
ὑμνῶν
τὴν
ὀξεῖαν
τοῦ
|
Θεοῦ |
κατὰ
τῶν
ἐπηρεαζόντων
βοήθειαν,
καὶ |
[7] |
ἀπανίσταται.
Τοῦτο
τῷ
τοῦ
πέμψαντος
|
Θεοῦ |
παρίσταται
βήματι.
Τοῦτο
εὐθύνεται·
τοῦτο |
[15] |
διὰ
παντὸς
εὖ
πράττειν
μόνου
|
Θεοῦ· |
Σὺ
δὲ,
εἰ
τοῖς
παροῦσιν |
[5] |
ὁ
πλοῦτος
ὑβρίζων
ἐμηχανήσατο
πρὸς
|
θεραπείαν |
τῆς
ἀχαρίστου
καὶ
μηδὲν
στεγούσης |
[8] |
ἐφ´
ἡμέραν
ἐμπίπλασθαι,
καθάπερ
τι
|
θηρίον |
ἀνήμερον,
ὕστερον
ταῖς
βιαίοις
αὐτοῦ |
[14] |
ἄσυλον
ἐφύλαττε
τὸν
τῆς
εὐσεβείας
|
θησαυρὸν |
ἐν
τῷ
κρυπτῷ
τῆς
ψυχῆς. |
[15] |
νᾶμα
τοῦ
βίου,
καὶ
τὸ
|
θολερὸν |
τοῦτο
πίνουσα
καρτέρησον.
Οὐδὲ
τὰ |
[8] |
ἀπαιτούμενος,
εἶτα
οὐκ
ἔχων
δοῦναι,
|
θρηνήσει |
μακρὰ,
καὶ
σκότος
οἰκήσει
διηνεκὲς, |
[5] |
δουλεύοντες
ἐπὶ
τὸν
τῆς
ἀρχῆς
|
θρόνον |
ἀνέβησαν,
οἱ
δὲ
κύριοι
καὶ |
[2] |
ἢ
κολάκων
ἐσμοί·
μηδὲ
εἰ
|
θρόνος |
ὑψηλὸς
καὶ
λαμπρὸς,
ὑποζεύξας
ἔθνη |
[14] |
παρεσκεύασε·
καὶ
τῶν
τῆς
βασιλείας
|
θρόνων |
τὸν
ἄνδρα
καταγαγὼν,
ἐπὶ
κοπρίας
|
[14] |
ὡς
τοῖς
παισὶ
καὶ
ταῖς
|
θυγατράσιν |
εὐωχουμένοις
ἐπετίναξε
πνεῦμά
τι
βίαιον |
[16] |
οὖν
αὖθις
ἑτέροις
υἱοῖς
καὶ
|
θυγατράσιν |
ὑπὸ
τοῦ
κτίσαντος,
καὶ
τοῦτο |
[15] |
οὐδενὶ
τῶν
προτέρων
κακῶν,
καὶ
|
θυμοῦ |
τὸ
βλέμμα
πληρώσας,
καὶ
πρὸς |
[15] |
βίον,
καὶ
τίνα
τῶν
πολλῶν
|
θυσιῶν |
ἐδέξατο
παρὰ
τοῦ
Δεσπότου
μισθὸν, |