Chapitre
[6]	ἡμέτερα γένοιτο, κἂν ἐπαντλῆται διηνεκῶς;	~Ἅ	γε μικράν τινα τῇ γεύσει
[4]	καὶ σώματι, τούτοις οὐδὲ προσέχομεν·	ἃ	δὲ ἀλλότρια μένει διηνεκῶς, μόνην
[4]	ὑπερορᾷν προσήκει, ταῦτα συλλέγομεν· καὶ	ἃ	μὲν ἡμῖν ἑνωθῆναι, καὶ κόσμος
[9]	σκάφος, ἐκβολὴν ποιησάσθω τῶν ἀγωγίμων,	ἃ	μὴ δεόντως συνέλεξε, καὶ μιμησάσθω
[10]	μετέλθωμεν. Ἐπεὶ πολλὰ μὲν τοῦ	Ἀβραὰμ	δεηθησόμεθα τότε, πολλὰ δὲ ἑκάστου
[15]	εἰς βλασφημίαν κατέπεσες. Εἰ τὰ	ἀγαθὰ	ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς Κυρίου, τὰ
[15]	θανάτου σπεύδομεν θάλατταν. Εἰ τὰ	ἀγαθὰ	ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς Κυρίου, τὰ
[16]	ἐκ τῆς ὑπομονῆς ἑαυτῷ συνέλεξεν	ἀγαθά;	Καὶ σὺ τοίνυν, εἴ τί
[16]	ὁ βίος πάλιν πᾶσι τοῖς	ἀγαθοῖς,	καὶ διπλασίων ἐπὶ τὸν οἶκον
[11]	ἔχοντες, περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον	ἀγαθόν.	~Ἀλλὰ γὰρ ἤδη πρὸς λιμένας
[15]	ὑποίσομεν; Ἀνάμνησον τῶν φθασάντων σεαυτὴν	ἀγαθῶν.	Ἀντισήκωσον τὰ κρείττω τοῖς χείροσιν.
[15]	περιεργάζου τοῦ Δεσπότου τὴν κρίσιν.	Ἀγάπα	μόνον τὰ παρὰ τῆς αὐτοῦ
[1]	πνεύματος. Ἔλεγχε δὲ σοφὸν, καὶ	ἀγαπήσει	σε, φησί που τῶν αὑτοῦ
[1]	ὑμᾶς ἀπάγειν βουλόμενος. Πολὺν γὰρ,	ἀγαπητοὶ,	καὶ ποικίλον ἐφ´ ἡμέραν ἡμῖν
[10]	κόσμος, οὐ κίνδυνος. ~Βουλευσώμεθα τοίνυν,	ἀγαπητοὶ,	περὶ ἑαυτούς τι φιλάνθρωπον, καὶ
[1]	τῆς Ἐκκλησίας. ~Ἐγὼ μὲν ᾤμην,	ἀγαπητοὶ,	σφοδρότερον ἑκάστοτε τοῦ λόγου τὸ
[3]	ἐπ´ αὐτῆς· καὶ οὐκ ἔστιν,	ἀγαπητοὶ,	τὸν ἅπαξ ὑπεκδραμόντα τὴν ἐπὶ
[15]	βλέπειν, καὶ τρέφουσα πάλαι πολλοὺς,	ἀγαπητῶς	ἐκ τῶν ἀλλοτρίων παρατρέφομαι νῦν·
[14]	ἠξίωσεν. Ἐπειδὴ δὲ ἧκέ τις	ἀγγέλλων,	ὡς τοῖς παισὶ καὶ ταῖς
[7]	τε ἐπειγομένων προτρέχουσι, καὶ τοῖς	ἀγγέλοις	τὸν κτησάμενον συντάττουσι, καὶ λάμπουσι
[13]	τὴν τοιάνδε συμφορὰν ἐξαγγέλλοντος, ἕτερος	ἄγγελος	ἤρχετο, χειρόνων πραγμάτων φέρων κατήφειαν·
[7]	ἐκείνων θαλάμων ὁ τῶν ὠδίνων	ἄγει	καιρός. Τοῦτο ἄρχειν ἐτάχθη τῶν
[5]	καὶ μεγαλοπρεπεῖς οἰκίας, καὶ ζώων	ἀγέλας	παντοδαπῶν, καὶ τὴν ἐν ἀνθρώποις
[12]	τοίνυν ὅσοι τῆς τῶν δυσχερῶν	ἄγευστοι	πείρας ἐμείναμεν, κοινὴν ἐκείνοις προθῶμεν
[9]	εἶναι χωρεῖ, λυθέντα τοῖς δάκρυσιν·	ἁγιότης	δὲ καὶ δικαιοσύνη λοιπὸν εἰς
[2]	γεύσει τὸ τοῦ δόλου καταπίωμεν	ἄγκιστρον·	εἶτα ὑπὸ τούτου τὰ μὲν
[4]	(δὲ ἀνδρὸς γένηταί τις πρεσβύτης·	ἀγνοοῦμεν	δὲ ἄρα, τοσοῦτον ἀπολλύντες ἑκάστοτε
[9]	τῶν ἀναγκαίων ἐπὶ τῆς νηὸς	ἄγοντες	τύχοιεν, κλύδων δὲ ἐπαναστῇ ζέων
[3]	σκηνὰς, καὶ πρὸς ἐκείνας ἅπαντας	ἄγουσα,	τοὺς μὲν θᾶττον, τοὺς δὲ
[6]	κεφαλὴν, ὡς τῆς ἀκρασίας γέλωτα	ἀγούσης	ἐν τῷ παλαίειν, οὐ στέφανον.
[3]	ὅσαι πρὸς πόλιν ἐκ πόλεως	ἄγουσιν,	ἔστιν ἐκκλῖναι, καὶ μὴ ὁδεῦσαι
[5]	Ἢ οὐκ ἴσμεν ὁπόσοι μὲν	ἀγροὶ,	πόσαι δὲ οἰκίαι, πόσα δὲ
[9]	τὸ σκάφος, ἐκβολὴν ποιησάσθω τῶν	ἀγωγίμων,	ἃ μὴ δεόντως συνέλεξε, καὶ
[13]	ποιείσθω τοῦ κρείττονος. Ἀναλογιζέσθω τοὺς	ἀγῶνας	ἅπαντας ἐφεξῆς, ἐφ´ οἷς ἐκεῖνος
[6]	τὰ σώματα, καὶ οὐκ ἐπιτρέπων	ἀγωνιζομένοις	αὐτοῖς, οὐδὲ ὄσον προσβλέψαι ταῖς
[15]	τὰ δεινὰ, τὸν ἐν τοῖς	ἀγῶσι	μόχθον ἑαυτῷ καὶ τῇ συνοικούσῃ
[2]	(Ὥστε ἀναγκαῖον καὶ λυσιτελὲς ἅπασιν,	ἀδελφοὶ,	καθάπερ ὁδοιπόρους ἢ δρομέας στειλαμένους
[1]	λόγων ὁ Σολομών. Διὰ τοῦτο,	ἀδελφοὶ,	καὶ νῦν ἐπὶ τὴν αὐτὴν
[12]	δὲ οἱ διαφυγόντες τὸν κίνδυνον,	ἀδελφοὶ,	μὴ σφόδρα ἄχθεσθε τοῖς συμβεβηκόσι
[12]	τὸν τῆς συμβουλῆς δρόμον αὖθις	ἀδελφοί	τινες ἐπανάγουσι, μὴ παραδραμεῖν τὰ
[12]	ἅπερ ἡμῖν παρεσκεύασεν. Ἀλλὰ ποιήσωμεν,	ἀδελφοὶ,	τὸ τραῦμα τῷ δυσμενεῖ φορτικώτερον,
[10]	νῦν, ἐπειδὴ τότε δακρύοντα τὸν	ἀδελφὸν	ὁρῶν οὐκ ἠλέησας. Ταῦτα ἐροῦσι,
[10]	ἔσται κέρδος ἡμῖν τῆς βοῆς·	Ἀδελφὸς	γὰρ οὐ λυτροῦται, λυτρώσεται ἄνθρωπος;
[10]	πλούτου, τοὺς ἐῤῥιμμένους χαμαὶ παρατρέχομεν	ἀδελφοὺς,	οὐδὲ τοῖς παισὶν ἢ τοῖς
[12]	Ἐναγκαλισώμεθα τοὺς περισωθέντας μόλις τῶν	ἀδελφῶν,	εἴπωμεν πρὸς ἕκαστον ἕκαστος· Νεκρὸς
[12]	καὶ περιελὼν τὴν εὐπορίαν τῶν	ἀδελφῶν,	ὑπὸ τῆς ἡμετέρας φιλοτιμίας φανείη
[8]	ἔτι κερδαίνων. Ἐν γὰρ τῷ	ᾅδῃ	τίς ἐξομολογήσεταί σοι; φησὶν ὁ
[4]	παραῤῥεύσαντος, οὐδὲ ἐννοοῦμεν, ὡς ἄρα	ἄδηλον	ὁπόσον ὁ πρὸς τὴν ὁδοιπορίαν
[3]	τὸν ἑαυτοῦ Δεσπότην βοῶν· Ὁδὸν	ἀδικίας	ἀπόστησον ἀπ´ ἐμοῦ, καὶ τῷ
[9]	δελεασθεὶς, ἢ πλούτου κόνιν ἐξ	ἀδικίας	ἐφ´ ἑαυτὸν συνεφόρησε, καὶ τὸν
[6]	τις εἰσέρχεται τῆς ἀκρασίας μετάμελος.	Ἀδρανεστέρου	τε γὰρ αἰσθάνεται γεγενημένου τοῦ
[3]	τμήμασιν ἐπεμβαίνοντες, καὶ τὸ πρότερον	ἀεὶ	καταλιμπάνοντες ὕστερον, ἐπὶ τὸ πέρας
[1]	ἡμῶν εἰς τὸ βλάπτειν ἡμᾶς	ἀεὶ	λαμβάνων ἰσχύν. Ἐπειδὴ γὰρ τὸ
[4]	αἰσθανόμεθα δαπανωμένου τοῦ βίου, καίτοιγε	ἀεὶ	μετροῦντες αὐτὸν ἀπὸ τοῦ παραδραμόντος
[2]	νίκῃ στεφάνους λαβεῖν, ἐγρηγορότας περιάγειν	ἀεὶ	πανταχόσε τοὺς τῆς ψυχῆς ὀφθαλμοὺς
[8]	εὐήνιόν τε αὐτὸ καὶ κοῦφον	ἀεὶ	πρὸς τὴν οὐράνιον ὁδοιπορίαν ἐργάσεται,
[3]	εἰς δρόμον ἀμείβοντες, καὶ τὴν	ἀεὶ	προτέραν ἐπὶ τῆς γῆς ἐρεισθεῖσαν
[3]	χρόνου ῥεύμασιν ἐνδεθεὶς ὑποσύρεται, κατόπιν	ἀεὶ	τὴν βεβιωμένην ἡμέραν ἐῶν, καὶ
[15]	τοῦ Δεσπότου μισθὸν, ἔλεγέ τε	ἀεὶ	τῆς μὲν τῶν γυναικῶν ὀλιγοψυχίας
[12]	τῶν ὑποκειμένων αὐτῇ, καὶ τὸν	ἀέρα	τὸν ἐγγὺς ἐπενέμετο, ψαῦσαι τῶν
[13]	καὶ κρίσεως· ἀλλ´ εἰς τὸν	ἀθλητὴν	ἐκεῖνον ὁράτω, κἀκεῖνον σύμβουλον ποιείσθω
[15]	δι´ ἐκείνης σαλεύειν ἐπειρᾶτο τὸν	ἀθλητήν.	Καὶ ἡ μὲν πρὸς τὸν
[4]	ἡμῖν ἐναποματτόμενα τὴν αἰσχύνην, ταῦτα	ἀθροίζειν	ἐπιχειροῦμεν, μοχθοῦντες διακενῆς, καὶ πονοῦντες
[1]	τῶν ὁδοιπορούντων τοιούτοις ὑποτεμνόμενοι προκαλύμμασιν,	ἀθρόον	ἐπιπηδῶσιν αὐτοῖς, ὥστε μὴ πρότερον
[4]	τοῖς ὀφθαλμοῖς. Ἔστωσαν γὰρ, φησὶν,	αἱ	ὀσφύες ὑμῶν περιεζωσμέναι, καὶ οἱ
[13]	τὴν τῶν κυμάτων ἐπιδρομὴν ἐζήλουν	αἱ	συμφοραὶ, καὶ πρὶν ἢ παυθῆναι
[1]	τῶν κοσμικῶν τέρψεων ὑποτρέχων σκιὰς,	αἳ	περὶ τὴν ὁδὸν τοῦ βίου
[6]	ἀκρασίας μετάμελος. Ἀδρανεστέρου τε γὰρ	αἰσθάνεται	γεγενημένου τοῦ σώματος, καὶ πρὸς
[4]	ζωῆς, ὅσον ἐζήσαμεν, καὶ οὐκ	αἰσθανόμεθα	δαπανωμένου τοῦ βίου, καίτοιγε ἀεὶ
[10]	ἐνίων περιεστήκασι τράπεζαν! οἱ μὲν	αἰσχροῖς	ῥήμασι τὸν ἑστιάτορα θέλγοντες, οἱ
[12]	ἀναλάμψαντες, καὶ τῷ δυσμενεῖ τὴν	αἰσχύνην	αὐξήσετε μᾶλλον, ὡς οὐδὲ δάκρυον
[15]	καὶ τελείαν αὐτῷ τῆς ἥττης	αἰσχύνην	ἐπήγαγε. ~Τί οὖν ἐντεῦθεν συνέβαινεν;
[4]	διηνεκῶς, μόνην ἡμῖν ἐναποματτόμενα τὴν	αἰσχύνην,	ταῦτα ἀθροίζειν ἐπιχειροῦμεν, μοχθοῦντες διακενῆς,
[2]	σῶμα τῆς ἐκ τῶν τραυμάτων	αἰσχύνης	ἐλεύθερα, καὶ τοὺς ἐπὶ τῇ
[10]	εἰς γῆν νεύσοι, τὴν συμφορὰν	αἰσχυνόμενος,	ὑποκρίσεως εἶναι λέγομεν ἐργάτην αὐτόν·
[16]	πρέπει ἡ δόξα εἰς τοὺς	αἰῶνας	τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[8]	ἐκ Θεοῦ ἔχομεν, οἰκίαν ἀχειροποίητον,	αἰώνιον	ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Εἰ δέ
[5]	ἅπασαν περιβάλοιτο δυναστείαν, ἀπολαύει (δι´	αἰῶνος	αὐτῶν· ἐπ´ ὀλίγον δὲ ἀπὸ
[15]	κριτὴν ὅμοια χορηγεῖν πράγματα δι´	αἰῶνος	ἡμῖν; Διδάσκομεν τὸν Δεσπότην, ὅπως
[7]	κτησάμενον συντάττουσι, καὶ λάμπουσι δι´	αἰῶνος	ὑπὸ τοῖς τοῦ κτίσαντος ὀφθαλμοῖς.
[16]	δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν	αἰώνων.	Ἀμήν.
[12]	στεφάνων ποιήσασθε πρόφασιν. Ἂν γὰρ	ἀκατάσειστοι	μείνητε, καὶ τῇ πίστει φανήσεσθε
[14]	δὲ, καὶ τοιούτοις βαλλόμενος πάθεσιν,	ἀκίνητος	ἔμεινε· καὶ σπαραττομένου τοῦ σώματος,
[10]	φυλάττοντες, ἀποκλείομεν τοῖς δεομένοις τὰς	ἀκοάς·	ἀλλὰ τὴν δαπάνην μετατιθέντες ἐπὶ
[4]	διὰ τῆς στενῆς ἐκείνης πύλης	ἀκολουθῆσαι	τοῖς ἔχουσιν. Ἀλλ´ ὅσα μὲν
[10]	τοῖς χείροσι, καὶ τὸ φιλότιμον	ἀκόνην	πονηρίας ποιούμενοι τοῖς ταύτην ἐπιτηδεύουσι.
[15]	τὸ τῆς τοῦ κτίσαντος ὀργῆς	ἀκονήσαντα	ξίφος, ἢ διακαρτεροῦντα πρὸς τὰ
[2]	τὰ μὲν ἑκόντες, τὰ δὲ	ἄκοντες,	προσδεθῶμεν αὐτοῖς, καὶ πρὸς τὸ
[6]	στεφανωθῆναι τὴν κεφαλὴν, ὡς τῆς	ἀκρασίας	γέλωτα ἀγούσης ἐν τῷ παλαίειν,
[10]	τε καὶ σχήμασι τὸ τῆς	ἀκρασίας	ἐκκαίοντες πῦρ· οἱ δὲ τοῖς
[6]	σχολὴν, σφοδρός τις εἰσέρχεται τῆς	ἀκρασίας	μετάμελος. Ἀδρανεστέρου τε γὰρ αἰσθάνεται
[4]	ἀνοίξωσιν αὐτῷ. Οὐδὲ ἐθέλομεν σκοπεῖν	ἀκριβῶς,	ποῖα μὲν κοῦφα φορτία πρὸς
[15]	μεθ´ ἡδονῆς. Δεῖξον ἐν τοῖς	ἀλγεινοῖς,	ὡς καὶ τῆς εὐφροσύνης ἀξία
[15]	Σὺ δὲ, εἰ τοῖς παροῦσιν	ἀλγεῖς,	ἀπὸ τῶν προλαβόντων σαυτὴν παραμύθησαι.
[8]	καὶ θάλπει προσπαλαιούσης, ἢ νόσοις	ἀλγυνομένης,	ἢ πασχούσης τι παρά τινων
[1]	ἐφ´ ἡμέραν ἡμῖν ὁ τῆς	ἀληθείας	ἐχθρὸς προσάγει τὸν πόλεμον. Προσάγει
[12]	κακοῖς, μηδὲ κατασεισθῆτε τὴν ἔννοιαν,	ἀλλ´	ἀποτινάξασθε τὴν τῆς λύπης ἀχλὺν,
[8]	κινδύνους προϊόντας ὁρῶν, φανήσεται δεδιὼς,	ἀλλ´	ἑαυτῷ λέξει θαῤῥῶν· Οἴδαμεν, ὅτι,
[15]	προλαβόντων σαυτὴν παραμύθησαι. Νῦν δακρύεις,	ἀλλ´	ἐγέλασας πρότερον· νῦν πτωχεύεις, ἀλλ´
[13]	οἰκονομίας τοῦ Δεσπότου καὶ κρίσεως·	ἀλλ´	εἰς τὸν ἀθλητὴν ἐκεῖνον ὁράτω,
[15]	ἀλλ´ ἐγέλασας πρότερον· νῦν πτωχεύεις,	ἀλλ´	ἐπλούτησας πρότερον. Ἔπιες τὸ διειδὲς
[5]	ἄπλετον, ἴδιος αὐτῶν μένει διηνεκῶς·	ἀλλ´	ἢ ζῶντας ἔτι πανταχόθεν αὐτὸν
[8]	ὁ ἔξωθεν ἡμῶν ἄνθρωπος φθείρεται,	ἀλλ´	ὁ ἔσωθεν ἀνακαινοῦται ἡμέραν καθ´
[5]	οὐκ ἐθέλει τοῖς κτησαμένοις συνεκδημεῖν.	Ἀλλ´	οἱ μὲν ὑπὸ τοῦ πρὸς
[5]	ὄντως ἐστὶν, ἢ γίνεσθαι πέφυκεν·	ἀλλ´	ὁμοίως ἁπάντων ἀλλότρια φαίνεται, τῶν
[4]	ἐκείνης πύλης ἀκολουθῆσαι τοῖς ἔχουσιν.	Ἀλλ´	ὅσα μὲν συλλέγειν ἐχρῆν, κατελίπομεν·
[9]	ἀπόλλυται τοῖς ἐκβαλοῦσι καὶ ῥίψασιν·	ἀλλ´,	ὥσπερ εἰς ὁλκάδας ἄλλας ἀσφαλεστέρας
[12]	περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν.	~Ἀλλὰ	γὰρ ἤδη πρὸς λιμένας ἡμῖν,
[10]	οὕτως ἑστιαθῆναι λαμπρῶς μόνον κερδαίνουσιν,	ἀλλὰ	καὶ τὰς χεῖρας πεπληρωμένας πολυτελῶν
[12]	περιλελειμμένην αὐτοῖς βίου λοιπὸν ἀφορμὴν,	ἀλλὰ	μόνῃ τῇ ψυχῇ καὶ τῷ
[12]	ἐκείνων δακρύων, ἅπερ ἡμῖν παρεσκεύασεν.	Ἀλλὰ	ποιήσωμεν, ἀδελφοὶ, τὸ τραῦμα τῷ
[10]	ἀποκλείομεν τοῖς δεομένοις τὰς ἀκοάς·	ἀλλὰ	τὴν δαπάνην μετατιθέντες ἐπὶ τοῖς
[7]	βίον ἡμῖν, οὔτε συναπῆλθέ τισιν,	ἀλλὰ	τὸ τῷ δικαίῳ πάλαι ῥηθὲν
[9]	ῥίψασιν· ἀλλ´, ὥσπερ εἰς ὁλκάδας	ἄλλας	ἀσφαλεστέρας τινὰς, τὰς (τῶν πενήτων
[3]	βίου σταθμοῖς; Τὰς μὲν οὖν	ἄλλας	ὁδοὺς, ὅσαι πρὸς πόλιν ἐκ
[15]	ἡμῶν, ῥέων ἐνδελεχῶς καὶ κύμασιν	ἀλλεπαλλήλοις	πληρούμενος. Τὸ μὲν γὰρ αὐτοῦ
[3]	τὰς τῶν ποδῶν βάσεις ἁμιλλωμένας	ἀλλήλαις	εἰς δρόμον ἀμείβοντες, καὶ τὴν
[13]	ἤρχετο, χειρόνων πραγμάτων φέρων κατήφειαν·	ἀλλήλοις	τε ἐπισυνήπτετο τὰ δεινὰ, καὶ
[10]	πῦρ· οἱ δὲ τοῖς εἰς	ἀλλήλους	σκώμμασι γέλωτα τῷ κεκληκότι κατασκευάζειν
[3]	ἀποδεικνύντες τῇ ταχείᾳ μεταθέσει τῆς	ἄλλης,	ῥᾳδίως ἐπὶ τὸ τῆς ὁδοῦ
[10]	γέλωτα τῷ κεκληκότι κατασκευάζειν ἐθέλοντες·	ἄλλοι	δὲ ἐψευσμένοις ἐπαίνοις ἀπατῶντες αὐτόν.
[10]	οὐδὲ τοῖς παισὶν ἢ τοῖς	ἄλλοις	οἰκείοις τὴν εὐπορίαν φυλάττοντες, ἀποκλείομεν
[5]	ὀλίγον δὲ ἀπὸ τούτων· ὀνομασθεὶς,	ἄλλοις	πάλιν τῆς εὐπορίας ἐκστήσεται, βραχεῖαν
[13]	τοῦ χειμῶνος ὑποδεχόμενος προσβολὰς, καὶ	ἀλλοιῶν	εἰς ἀφρὸν τῶν κυμάτων τὴν
[16]	Διὰ τοῦτο, οἶμαι, διπλοῦν τὸν	ἄλλον	πλοῦτον ἐπιμετρήσας αὐτῷ, τοῖς παισὶν
[4]	τούτοις οὐδὲ προσέχομεν· ἃ δὲ	ἀλλότρια	μένει διηνεκῶς, μόνην ἡμῖν ἐναποματτόμενα
[7]	οὐ στέφανον. ~Ταῦτα μὲν ὡς	ἀλλότρια	πάντη καὶ περιττὰ, καὶ οὐδενὸς
[5]	γίνεσθαι πέφυκεν· ἀλλ´ ὁμοίως ἁπάντων	ἀλλότρια	φαίνεται, τῶν τε ἀπολαύειν δοκούντων,
[15]	πάλαι πολλοὺς, ἀγαπητῶς ἐκ τῶν	ἀλλοτρίων	παρατρέφομαι νῦν· καὶ ὅτι καλὸν
[1]	ἐστι καὶ προαίρεσις (ἐκ τῶν	ἀλλοτρίων	πλουτεῖν, δύναμις δὲ οὐ πάρεστιν
[6]	τῶν ἰδίων ὄντως ἑκάστου μᾶλλον	ἀλλοτρίωσίς	τε καὶ μείωσις, ἐλαττουμένου τοῦ
[9]	τῇ φύσει δυσέκνιπτον, ἢ τῶν	ἄλλων	ἐγκλημάτων ἐπλήρωσεν ἑαυτόν· οὗτος, ὡς
[16]	ἀποθανοῦσιν ἐβλάστησεν; Ὅτι τὰ μὲν	ἄλογα	κτήνη, καὶ πᾶς ὁ πλοῦτος
[1]	ἐκείνου δυνάμεως ὁ Δεσπότης νόμοις	ἀλύτοις	κατέδησε, καὶ οὐκ εἴασεν εἰς
[11]	τι παραλελοίπαμεν δι´ ἀσθένειαν ἐννοίας	ἅμα	καὶ γλώττης, ἑαυτοῖς ἀναπλάττοντες, ὥσπερ
[3]	βάσεις ἁμιλλωμένας ἀλλήλαις εἰς δρόμον	ἀμείβοντες,	καὶ τὴν ἀεὶ προτέραν ἐπὶ
[4]	πρόσω φερόμενοι, καὶ τὰς ἡλικίας	ἀμείβοντες,	ὥς τι προσλαμβάνοντες, χαίρομεν· καὶ
[2]	πρὸς τὸν δρόμον τοῦτον ἐπινοήσαντας,	ἀμεταστρέπτως	ἐπὶ τὸ τῆς ὁδοῦ πέρας
[16]	εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.	Ἀμήν.
[3]	πρόσω τὰς τῶν ποδῶν βάσεις	ἁμιλλωμένας	ἀλλήλαις εἰς δρόμον ἀμείβοντες, καὶ
[15]	νῦν, ἐπειδήπερ ἓν μὲν σῶμα	ἀμφοτέρους	ἡμᾶς ὁ γάμος ἐποίησε, σὺ
[3]	ὧδέ πη λέγων· Μακάριοι οἱ	ἄμωμοι	ἐν ὁδῷ, οἱ πορευόμενοι ἐν
[3]	περιζωννύων με δύναμιν, καὶ ἔθετο	ἄμωμον	τὴν ὁδόν μου· πανταχοῦ τὴν
[9]	πράττειν. Ἐκεῖνοι μὲν γὰρ ὅπερ	ἂν	ἀποῤῥίψωσιν, εὐθέως ἀπώλεσαν, καὶ περιίσταται
[12]	τὸ συμβεβηκὸς στεφάνων ποιήσασθε πρόφασιν.	Ἂν	γὰρ ἀκατάσειστοι μείνητε, καὶ τῇ
[15]	τῆς αὐτοῦ σοφίας οἰκονομούμενα. Ὅπερ	ἂν	δῷ σοι, τοῦτο δέχου μεθ´
[5]	καὶ μηδὲν στεγούσης γαστρὸς, πότ´	ἂν	ἡμέτερα γένοιτο, κἂν ἐπαντλῆται διηνεκῶς;
[1]	τὴν αὐτὴν ἥκω παραίνεσιν, ὅπηπερ	ἂν	οἷός τε ὦ, τῶν τοῦ
[7]	ἡμέτερα κτήματα γινόμενα εὕροι τις	ἂν,	ὅταν ἐξ ἐπιμελείας συνυφανθῶσι τῇ
[9]	αὐτοῖς· ἡμεῖς δὲ ἐφ´ ὅσον	ἂν	τὸν πονηρὸν ἐξαντλήσωμεν φόρτον, πλείονα
[11]	δύναμίς τε ἀρκοῦσα ὑπῆν, πάντα	ἂν	ὑμῖν τὰ κατ´ ἐκεῖνον, ὅπως
[3]	βουλόμενον· αὕτη δὲ, κἂν ἡμεῖς	ἀναβάλλεσθαι	βουληθῶμεν τὸν δρόμον, περιλαβοῦσα πρὸς
[15]	Κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν;	Ἀναγκάζομεν	τὸν κριτὴν ὅμοια χορηγεῖν πράγματα
[12]	ἐγγὺς ἐπενέμετο, ψαῦσαι τῶν ἀνακτόρων	ἀναγκαζομένη,	καὶ πρὸς κοινωνίαν ἡμᾶς καθέλκουσα
[5]	ταύτης σαρκὸς ἑλκόμενοι πρὸς τὴν	ἀναγκαῖαν	ὁδὸν, πυκνὰ μεταστρεφόμενοι πρὸς τὰ
[2]	ἑλκυσθέντες ὑπὸ τῶν ἡδονῶν. (Ὥστε	ἀναγκαῖον	καὶ λυσιτελὲς ἅπασιν, ἀδελφοὶ, καθάπερ
[8]	τοῦ σώματος, ὡς μόνου κτήματος	ἀναγκαίου	ψυχῇ, καὶ συνεργοῦντος αὐτῇ πρὸς
[9]	γὰρ, εἰ καί τι τῶν	ἀναγκαίων	ἐπὶ τῆς νηὸς ἄγοντες τύχοιεν,
[6]	σώματος, καὶ πρὸς τὴν τῶν	ἀναγκαίων	ἐργασίαν νωθροῦ, καὶ παντάπασιν ἀσθενοῦς.
[14]	σῶμα μαστίξας ἀῤῥήτοις πληγαῖς, σκωλήκων	ἀναδίδοσθαι	πηγὰς ἐξ αὐτοῦ παρεσκεύασε· καὶ
[10]	βαρὺ τοῦ λιμοῦ κέντρον ἡμᾶς,	ἀναιδῆ	πάλιν καλοῦμεν καὶ βίαιον. Καὶ,
[8]	ἄνθρωπος φθείρεται, ἀλλ´ ὁ ἔσωθεν	ἀνακαινοῦται	ἡμέραν καθ´ ἡμέραν. Καὶ οὔτε
[12]	τὸν ἐγγὺς ἐπενέμετο, ψαῦσαι τῶν	ἀνακτόρων	ἀναγκαζομένη, καὶ πρὸς κοινωνίαν ἡμᾶς
[12]	χρυσὸς εὐγενὴς ἐκ τοῦ πυρὸς	ἀναλάμψαντες,	καὶ τῷ δυσμενεῖ τὴν αἰσχύνην
[13]	κἀκεῖνον σύμβουλον ποιείσθω τοῦ κρείττονος.	Ἀναλογιζέσθω	τοὺς ἀγῶνας ἅπαντας ἐφεξῆς, ἐφ´
[4]	προσδεχομένοις τὸν κύριον ἑαυτῶν, πότε	ἀναλύσει	ἐκ τῶν γάμων, ἵνα, ἐλθόντος
[2]	τερπνοῖς ὁ κοινὸς ὑποκάθηται δυσμενὴς,	ἀναμένων	εἴ ποτε, τοῖς ὁρωμένοις δελεασθέντες,
[10]	κτίσαντος ὄνομα ταῖς ἱκετηρίαις ἐκεῖνος	ἀναμιγνὺς,	οὔτε τὸ μὴ τοιούτοις πάθεσι
[13]	δυνηθέντι κινῆσαι, δι´ ὧν ἐπεβούλευσεν.	~Ἀναμνήσατε	τῆς τοῦ Ἰὼβ ἑαυτοὺς καρτερίας.
[15]	Κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν;	Ἀνάμνησον	τῶν φθασάντων σεαυτὴν ἀγαθῶν. Ἀντισήκωσον
[13]	Καὶ μηδεὶς ἐξ ὧν ἔπαθεν	ἀναπεισθῇ	λογίσασθαί τε καὶ λέγειν, ὡς
[11]	ἐννοίας ἅμα καὶ γλώττης, ἑαυτοῖς	ἀναπλάττοντες,	ὥσπερ τινὰ φάρμακα τοῖς τῶν
[12]	ἐκ τῆς ἐπικρατείας τοῦ πυρὸς	ἀναρπασθέντες	ὑπὸ τοῦ κτίσαντος, καὶ μηδεμίαν
[12]	λυμήνηται· καὶ πανταχόθεν ἡ (φλὸξ	ἀναῤῥιπιζομένη	ταῖς βιαίοις ἐκείνου πνοαῖς, ὑπερεχεῖτο
[12]	λύπης ἀχλὺν, καὶ τὰς ψυχὰς	ἀναῤῥώσατε	λογισμοῖς ἀνδρειοτέροις χρησάμενοι, καὶ τὸ
[15]	τὴν ἐμὴν, ὡς οὐκ ηὐχόμην,	ἀναστροφὴν,	διέβαλες ἐν οἷς ἐλάλησας καὶ
[16]	προσεπέλασε δυσχερὲς ἀπὸ τοῦ χθὲς	ἀναφθέντος	πυρὸς ἐκ τῆς τῶν δαιμόνων
[12]	Ὁ Σωτὴρ δὲ ἐπὶ τὸν	ἀνάψαντα	ταύτην ῥυῆναι πεποίηκε, καὶ συστεῖλαι
[15]	(ἄξια ῥήματα, ταράξαι δὲ πάντα	ἄνδρα	δυνάμενα, καὶ περιτρέψαι καὶ γενναίαν
[14]	τῶν τῆς βασιλείας θρόνων τὸν	ἄνδρα	καταγαγὼν, ἐπὶ κοπρίας ἐκάθισεν. Ὁ
[12]	καὶ τὰς ψυχὰς ἀναῤῥώσατε λογισμοῖς	ἀνδρειοτέροις	χρησάμενοι, καὶ τὸ συμβεβηκὸς στεφάνων
[1]	καὶ οὔτε ξένῳ πρέπουσαν, οὔτε	ἀνδρὶ	κατειλημμένῳ παραπλησίοις ἐγκλήμασιν· ὑμεῖς δὲ
[4]	παιδὸς μὲν ἀνὴρ, ἐκ (δὲ	ἀνδρὸς	γένηταί τις πρεσβύτης· ἀγνοοῦμεν δὲ
[5]	ἐπὶ τὸν τῆς ἀρχῆς θρόνον	ἀνέβησαν,	οἱ δὲ κύριοι καὶ δεσπόται
[12]	ἕκαστον ἕκαστος· Νεκρὸς ἦν, καὶ	ἀνέζησεν·	ἀπολωλὼς, καὶ εὑρέθη· καὶ τὸ
[16]	προσελθοῦσα, καὶ μηδὲν ἀνύσασα πλέον.	Ἀνέθαλεν	εἰς δευτέραν ἥβην ἡ σάρξ·
[10]	ἡμᾶς ἐξορκῶν συνεχῶς, δύναται τὴν	ἀνελεῆ	κάμψαι προαίρεσιν. Διὰ ταῦτα ὑφορῶμαι
[16]	εὐφροσύνην παρέχοντες, οἱ δὲ προοδεύσαντες	ἀνέμενον	τὸν φυτεύσαντα· τότε πάντες περιστησόμενοι
[10]	εἰς κόρον βασκήνωμεν· μηδὲ, τὸν	ἀνήμερον	ἐκεῖνον ζηλώσαντες πλούσιον, πρὸς τὴν
[8]	ἡμέραν ἐμπίπλασθαι, καθάπερ τι θηρίον	ἀνήμερον,	ὕστερον ταῖς βιαίοις αὐτοῦ πρὸς
[4]	κρίνομεν, ὅταν ἐκ παιδὸς μὲν	ἀνὴρ,	ἐκ (δὲ ἀνδρὸς γένηταί τις
[12]	γὰρ τῆς Ἐκκλησίας ὁ δυσμενὴς	ἀνῆψε	πυρὰν, ἵνα ταῖς ἡμετέραις εὐπραγίαις
[8]	ταῖς βιαίοις αὐτοῦ πρὸς γῆν	ἀνθολκαῖς	συνεπισπασθεὶς, κείσεται στένων ἀνόνητα. Καὶ
[2]	ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καὶ τὸ	ἄνθος	ἐξέπεσε) Τούτοις γὰρ δὴ πᾶσι
[2]	καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς	ἄνθος	χόρτου· ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καὶ
[3]	ὀνομάτων γίνεσθαι ποιητὴν, ὅτι τὴν	ἀνθρωπίνην	ζωὴν ὁδὸν ἐκάλεσα νῦν, ἐπεὶ
[16]	Ἰὼβ, ὅταν ὁ κριτὴς τῆς	ἀνθρωπίνης	ζωῆς συναγάγῃ τὴν Ἐκκλησίαν τὴν
[5]	ἀγέλας παντοδαπῶν, καὶ τὴν ἐν	ἀνθρώποις	ἅπασαν περιβάλοιτο δυναστείαν, ἀπολαύει (δι´
[4]	γῇ, καὶ οὐ πεφυκότα τοῖς	ἀνθρώποις	οἰκειοῦσθαι καθάπαξ, οὐδὲ συγχωρούμενα διὰ
[4]	λύχνοι καιόμενοι· καὶ ὑμεῖς ὅμοιοι	ἀνθρώποις	προσδεχομένοις τὸν κύριον ἑαυτῶν, πότε
[10]	Ἀδελφὸς γὰρ οὐ λυτροῦται, λυτρώσεται	ἄνθρωπος;	Ἐρεῖ δὲ ἕκαστος ἐκείνων ἡμῖν
[7]	παρὰ τοῦ κτίσαντος. Τοῦτο γὰρ	ἄνθρωπος·	νοῦς ἐνδεδεμένος προσφόρῳ καὶ πρεπούσῃ
[8]	Εἰ καὶ ὁ ἔξωθεν ἡμῶν	ἄνθρωπος	φθείρεται, ἀλλ´ ὁ ἔσωθεν ἀνακαινοῦται
[7]	δικαίῳ πάλαι ῥηθὲν ἐπὶ παντὸς	ἀνθρώπου	πέπηγε καὶ κρατεῖ· Γυμνὸς ἐξῆλθον
[2]	ὡς χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα	ἀνθρώπου	ὡς ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη ὁ
[3]	πανταχοῦ τὴν ἐπὶ γῆς τῶν	ἀνθρώπων	διατριβὴν, ἢ θαυμαζομένην ἢ φαύλην,
[15]	τὰ κρείττω τοῖς χείροσιν. Οὐδενὸς	ἀνθρώπων	ὁ βίος διόλου μακάριος. Τὸ
[1]	οἱ πονηροὶ καὶ πλεονεκτικοὶ τῶν	ἀνθρώπων,	οἷς ἔργον μέν ἐστι καὶ
[16]	καὶ τὴν ἐκ τοῦ πάθους	ἀνίαν	κρείττοσι κατεύνασον λογισμοῖς· καὶ κατὰ
[7]	καθ´ ἡμέραν ἐκ τῆς ἡμετέρας	ἀνοίας	αὐξανόμενος, οὔτε συμπροῆλθε πρὸς τὸν
[1]	νίκην λοιπὸν ἐκ τῆς ἡμετέρας	ἀνοίας	ὁ βάσκανος. Καὶ καθάπερ οἱ
[4]	καὶ πότε ἑκάστῳ τῶν δρομέων	ἀνοίξει	τῆς εἰσόδου τὰς πύλας, καὶ
[4]	ἵνα, ἐλθόντος καὶ κρούσαντος, εὐθέως	ἀνοίξωσιν	αὐτῷ. Οὐδὲ ἐθέλομεν σκοπεῖν ἀκριβῶς,
[14]	με χρὴ δοῦλον ὄντα δυσχεραίνειν	ἀνόνητα,	καὶ μέμφεσθαι ψῆφον ἣν οὐ
[8]	γῆν ἀνθολκαῖς συνεπισπασθεὶς, κείσεται στένων	ἀνόνητα.	Καὶ πρὸς τὸν Δεσπότην ἀχθεὶς,
[12]	πλὴν τοῦ δημοσιεῦσαι τὴν ἔχθραν.	Ἀντέπνευσεν	ἡ χάρις ταῖς τοῦ πολεμίου
[12]	κεκώλυται· μᾶλλον δὲ ἀφῆκε μὲν,	ἀντέστραπται	δὲ ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ κεφαλήν.
[7]	δέχεται τὴν τῶν ἐνταῦθα πεπολιτευμένων	ἀντίδοσιν.	Καὶ τὰς ἀρετὰς δὲ ἡμέτερα
[15]	Ἀνάμνησον τῶν φθασάντων σεαυτὴν ἀγαθῶν.	Ἀντισήκωσον	τὰ κρείττω τοῖς χείροσιν. Οὐδενὸς
[12]	καὶ τὸ συγγενὲς σῶμα σκεπάσωμεν.	Ἀντιστήσωμεν	ταῖς τοῦ δυσμενοῦς ἐπηρείαις τὴν
[4]	ἑαυτὸν ἀπατῶν, εἰς τετρημένον πίθον	ἀντλεῖν	ἐθελήσειε. ~Τοῦτο γὰρ δήπου γνώριμον
[9]	ἀποσκευάζουσι, καὶ τὴν ἐμπορίαν ἀφειδῶς	ἀντλοῦσιν	εἰς θάλασσαν, ὥστε ὑψηλοτέραν ποιῆσαι
[3]	γὰρ οἵ τινα συντεταμένην πορείαν	ἀνύοντες,	ἐπὶ τὰ πρόσω τὰς τῶν
[16]	ὡς εἰκῆ προσελθοῦσα, καὶ μηδὲν	ἀνύσασα	πλέον. Ἀνέθαλεν εἰς δευτέραν ἥβην
[1]	τούτους πεσεῖν· οὕτως ὁ δυσμενὴς	ἄνωθεν	ἡμῖν καὶ πολέμιος τὰς τῶν
[15]	ἀλγεινοῖς, ὡς καὶ τῆς εὐφροσύνης	ἀξία	τῆς πρόσθεν ἐτύγχανες. Ταῦτα ὁ
[15]	τῆς μὲν τῶν γυναικῶν ὀλιγοψυχίας	(ἄξια	ῥήματα, ταράξαι δὲ πάντα ἄνδρα
[3]	Δεσπότην βοῶν· Ὁδὸν ἀδικίας ἀπόστησον	ἀπ´	ἐμοῦ, καὶ τῷ νόμῳ σου
[1]	τῶν τοῦ διαβόλου δικτύων ὑμᾶς	ἀπάγειν	βουλόμενος. Πολὺν γὰρ, ἀγαπητοὶ, καὶ
[15]	μὲν πρὸς τὸν μακρὸν χρόνον	ἀπαγορεύσασα,	τῷ δικαίῳ παρίστατο, κάτω νενευκυῖα,
[12]	πολεμίου ῥοπαῖς· ἔμεινεν ὁ νεὼς	ἀπαθής.	Οὐκ ἴσχυσεν ὁ προσαχθεὶς ὑπὸ
[16]	σφοδρότερον ἐμβοήσασα, τὴν τῶν σωμάτων	ἀπαιτήσῃ	παρακαταθήκην. Τότε καὶ οἱ νῦν
[8]	τῆς ἐνδοθείσης αὐτῷ τὸν καρπὸν	ἀπαιτούμενος,	εἶτα οὐκ ἔχων δοῦναι, θρηνήσει
[5]	τάφου, καὶ πρὸ τῆς ἐντεῦθεν	ἀπαναστάσεως,	εἰς ἑτέρους, καὶ πολεμίους τυχὸν,
[7]	ἐπὶ γῆς. Τοῦτο, ἐντεῦθεν καλούμενον,	ἀπανίσταται.	Τοῦτο τῷ τοῦ πέμψαντος Θεοῦ
[3]	τάφων σκηνὰς, καὶ πρὸς ἐκείνας	ἅπαντας	ἄγουσα, τοὺς μὲν θᾶττον, τοὺς
[13]	τοῦ κρείττονος. Ἀναλογιζέσθω τοὺς ἀγῶνας	ἅπαντας	ἐφεξῆς, ἐφ´ οἷς ἐκεῖνος ἠρίστευσε·
[15]	μέλλει· καὶ πρὸς τὴν κοινὴν	ἅπαντες	τοῦ θανάτου σπεύδομεν θάλατταν. Εἰ
[5]	ἢ γίνεσθαι πέφυκεν· ἀλλ´ ὁμοίως	ἁπάντων	ἀλλότρια φαίνεται, τῶν τε ἀπολαύειν
[1]	κατέδησε, καὶ οὐκ εἴασεν εἰς	ἅπαξ	ὁρμήσαντα τὸ γένος ἐκτρῖψαι τῆς
[3]	καὶ οὐκ ἔστιν, ἀγαπητοὶ, τὸν	ἅπαξ	ὑπεκδραμόντα τὴν ἐπὶ τόνδε τὸν
[5]	παντοδαπῶν, καὶ τὴν ἐν ἀνθρώποις	ἅπασαν	περιβάλοιτο δυναστείαν, ἀπολαύει (δι´ αἰῶνος
[2]	ἡδονῶν. (Ὥστε ἀναγκαῖον καὶ λυσιτελὲς	ἅπασιν,	ἀδελφοὶ, καθάπερ ὁδοιπόρους ἢ δρομέας
[4]	πονοῦντες πόνον, οἱονεί τις ἑαυτὸν	ἀπατῶν,	εἰς τετρημένον πίθον ἀντλεῖν ἐθελήσειε.
[10]	ἐθέλοντες· ἄλλοι δὲ ἐψευσμένοις ἐπαίνοις	ἀπατῶντες	αὐτόν. Καὶ οὐ τὸ μὲν
[11]	ὅπως ἔδειξεν ἡ Βίβλος, ἐπεξελθὼν	ἀπέδωκα	τὴν ἐργασίαν τῶν λόγων· νῦν
[9]	τοῦ πελάγους αὐτοῖς, καὶ καλύπτειν	ἀπειλήσῃ	πεπιεσμένην τῷ φόρτῳ τὴν ναῦν,
[2]	οὐρανῷ, ἐξ οὗ καὶ Σωτῆρα	ἀπεκδεχόμεθα	Χριστόν) μηδὲ εἰ χορεῖαι, καὶ
[15]	ἐτύγχανες. Ταῦτα ὁ Ἰὼβ λέγων,	ἀπεκρούσατο	καὶ ταύτην τοῦ διαβόλου τὴν
[10]	ἐσθήμασιν δεδωκότος τινὸς, ὡς ἄπληστον	ἀπελαύνομεν,	καὶ ὀμνύμεθα προσποιεῖσθαι πενίαν αὐτόν·
[7]	κοιλίας μητρός μου, γυμνὸς καὶ	ἀπελεύσομαι.	~Ὁ μὲν οὖν ἄριστα βουλευόμενος,
[13]	ἑαυτοὺς καρτερίας. Εἴπατε πρὸς ἑαυτοὺς	ἅπερ	ἐκεῖνος· Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ
[12]	ἀπολαύει τῶν πικρῶν ἐκείνων δακρύων,	ἅπερ	ἡμῖν παρεσκεύασεν. Ἀλλὰ ποιήσωμεν, ἀδελφοὶ,
[5]	τινες ἐν τῷ βίῳ συναγάγοιεν	ἄπλετον,	ἴδιος αὐτῶν μένει διηνεκῶς· ἀλλ´
[10]	ὑγιέσιν ἐσθήμασιν δεδωκότος τινὸς, ὡς	ἄπληστον	ἀπελαύνομεν, καὶ ὀμνύμεθα προσποιεῖσθαι πενίαν
[2]	προτείνοιτο, παρὰ πονηρῶν ψυχῶν ἐνοικούμενα	(Ἀπὸ	προσώπου γὰρ γυναικὸς ὡς ἀπὸ
[2]	(Ἀπὸ προσώπου γὰρ γυναικὸς ὡς	ἀπὸ	προσώπου ὄφεως φεῦγε, φησὶν ὁ
[1]	εἰς εὔνοιαν ἠρεθίσθητε, καὶ τὰς	ἀπὸ	τῆς γλώττης πληγὰς ὑπέκκαυμα πόθου
[4]	βίου, καίτοιγε ἀεὶ μετροῦντες αὐτὸν	ἀπὸ	τοῦ παραδραμόντος καὶ παραῤῥεύσαντος, οὐδὲ
[16]	εἴ τί σοι προσεπέλασε δυσχερὲς	ἀπὸ	τοῦ χθὲς ἀναφθέντος πυρὸς ἐκ
[5]	αἰῶνος αὐτῶν· ἐπ´ ὀλίγον δὲ	ἀπὸ	τούτων· ὀνομασθεὶς, ἄλλοις πάλιν τῆς
[15]	δὲ, εἰ τοῖς παροῦσιν ἀλγεῖς,	ἀπὸ	τῶν προλαβόντων σαυτὴν παραμύθησαι. Νῦν
[5]	ἐκ νεότητος ἐπ´ αὐτοῖς ἱδρῶτας	ἀποδακρύουσιν·	ὁ πλοῦτος δὲ εἰς ἑτέρων
[3]	ἐπὶ τῆς γῆς ἐρεισθεῖσαν δευτέραν	ἀποδεικνύντες	τῇ ταχείᾳ μεταθέσει τῆς ἄλλης,
[4]	ἡμέραν εἶναι πρὸς τὴν ἐντεῦθεν	ἀποδημίαν	ἡμᾶς, καὶ τὸ τοῦ Δεσπότου
[5]	ζῶντας ἔτι πανταχόθεν αὐτὸν περισφίγγοντας	ἀποδιδράσκει,	πρὸς τοὺς δυνατωτέρους μεταῤῥυεὶς, ἢ
[7]	μὴ πρὸς βίαν αὐτὰς ἑκόντες	ἀποδιώξωμεν	ταῖς τῶν χειρόνων ἐπαγωγαῖς· ἐκεῖσέ
[16]	παίδων δὲ ἀριθμὸς ἴσος τοῖς	ἀποθανοῦσιν	ἐβλάστησεν; Ὅτι τὰ μὲν ἄλογα
[9]	πρὶν ἐλθεῖν εἰς τελείαν ἀπώλειαν,	ἀποθέσθω	τῶν φορτίων τὰ πλείονα, καὶ
[10]	ἄλλοις οἰκείοις τὴν εὐπορίαν φυλάττοντες,	ἀποκλείομεν	τοῖς δεομένοις τὰς ἀκοάς· ἀλλὰ
[2]	δὲ τὸν ἐκείνου λόχον ἑαυτοὺς	ἀποκλίνωμεν.	Καὶ δέος πολὺ μή ποτε,
[10]	μεγάλα σὺ τῶν ἐλαττόνων φεισάμενος.	Ἀπόλαυε	τούτων ὧν ἐν τῷ βίῳ
[5]	ἐν ἀνθρώποις ἅπασαν περιβάλοιτο δυναστείαν,	ἀπολαύει	(δι´ αἰῶνος αὐτῶν· ἐπ´ ὀλίγον
[12]	ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ κεφαλήν. Αὐτὸς	ἀπολαύει	τῶν πικρῶν ἐκείνων δακρύων, ἅπερ
[5]	ἁπάντων ἀλλότρια φαίνεται, τῶν τε	ἀπολαύειν	δοκούντων, τῶν τε οὔτε προσπελαζόντων
[6]	ἤγαγε θάνατον, καὶ τοῦ μηδενὸς	ἀπολαύειν	ἔτι γεγένηται πρόξενος. Κοῖται δὲ
[12]	στένει σήμερον ὁ διάβολος, οὐκ	ἀπολαύσας	ἐφ´ ᾧπερ ἠβουλήθη τῆς ἐγχειρήσεως;
[2]	αὐτοῖς, καὶ τὴν ἐκ τῆς	ἀπολαύσεως	τέρψιν οὐδὲν ἡγησάμενοι βλαβερὸν, ἐγκεκρυμμένον
[7]	οὔτε ἐπὶ γῆς μοχθοῦντας ἡμᾶς	ἀπολιμπάνειν	ἐθέλουσιν, ἢν μὴ πρὸς βίαν
[4]	πρεσβύτης· ἀγνοοῦμεν δὲ ἄρα, τοσοῦτον	ἀπολλύντες	ἑκάστοτε τῆς ζωῆς, ὅσον ἐζήσαμεν,
[9]	γε μὴν, ἐκβληθέντα καλῶς, οὔτε	ἀπόλλυται	τοῖς ἐκβαλοῦσι καὶ ῥίψασιν· ἀλλ´,
[16]	ἵνα τὸ μὲν ὡς μηδὲν	ἀπολωλεκὼς	ἔχῃ, τὸ δὲ ὑπάρξῃ τῆς
[12]	ἕκαστος· Νεκρὸς ἦν, καὶ ἀνέζησεν·	ἀπολωλὼς,	καὶ εὑρέθη· καὶ τὸ συγγενὲς
[6]	ὁ μὲν τῆς σαρκὸς οἶστρος	ἀπομαρανθῇ,	πρὸς τὸ βδελυρὸν δὲ ὧν
[9]	Ἐκεῖνοι μὲν γὰρ ὅπερ ἂν	ἀποῤῥίψωσιν,	εὐθέως ἀπώλεσαν, καὶ περιίσταται λοιπὸν
[9]	τάχους, τὸ πολὺ τοῦ βάρους	ἀποσκευάζουσι,	καὶ τὴν ἐμπορίαν ἀφειδῶς ἀντλοῦσιν
[3]	ἑαυτοῦ Δεσπότην βοῶν· Ὁδὸν ἀδικίας	ἀπόστησον	ἀπ´ ἐμοῦ, καὶ τῷ νόμῳ
[15]	τὴν γυναῖκα καθάπερ πρὸς πολεμίαν	ἀποστραφεὶς,	τί φησιν; Ἵνα τί ὡς
[10]	ὑπὸ τοῦ λιμοῦ καὶ φθεγγόμενος,	ἀποστρεφόμεθα	τὸν ὁμοφυῆ, βδελυττόμεθα, μετὰ σπουδῆς
[6]	γνησιωτάτης καὶ συνεκτικωτάτης τῶν μελῶν	ἀποσυλωμένου	τροφῆς; Τοιγαροῦν ἑκάστου τῶν ταῖς
[12]	μηδὲ κατασεισθῆτε τὴν ἔννοιαν, ἀλλ´	ἀποτινάξασθε	τὴν τῆς λύπης ἀχλὺν, καὶ
[10]	τὸν ὁμοφυῆ, βδελυττόμεθα, μετὰ σπουδῆς	ἀποτρέχομεν,	ὥσπερ δεδοικότες μὴ καὶ τῆς
[3]	μετὰ τὸ τοὺς μητρῴους κόλπους	ἀποφυγεῖν,	εὐθὺς τοῖς τοῦ χρόνου ῥεύμασιν
[1]	καὶ τὸνἐπιβουλεύοντα ποιῆσαι λαθεῖν, ἐντεῦθεν	ἀπροόπτως	τὰς τῆς ἀπωλείας ὑποσπείρει παγίδας
[9]	καιρὸς, πρὶν ἐλθεῖν εἰς τελείαν	ἀπώλειαν,	ἀποθέσθω τῶν φορτίων τὰ πλείονα,
[16]	πλοῦτος διαφθειρόμενος, εἰς τελείαν ἦλθεν	ἀπώλειαν·	οἱ παῖδες δὲ, καὶ τεθνεῶτες,
[1]	λαθεῖν, ἐντεῦθεν ἀπροόπτως τὰς τῆς	ἀπωλείας	ὑποσπείρει παγίδας ἡμῖν. ~Δεῖ τοίνυν
[9]	γὰρ ὅπερ ἂν ἀποῤῥίψωσιν, εὐθέως	ἀπώλεσαν,	καὶ περιίσταται λοιπὸν βία πενίας
[4]	καὶ παραῤῥεύσαντος, οὐδὲ ἐννοοῦμεν, ὡς	ἄρα	ἄδηλον ὁπόσον ὁ πρὸς τὴν
[6]	καὶ παντάπασιν ἀσθενοῦς. Τοῦτο δὴ	ἄρα	καὶ τοῖς παιδοτρίβαις κατανοήσασιν ὁ
[13]	λογίσασθαί τε καὶ λέγειν, ὡς	ἄρα	οὐδεμία πρόνοια τάττει τὰ καθ´
[9]	ἑαυτοὺς ἑκόντες συμπνίξωμεν. Εἰ δ´	ἄρα	τις καὶ πάλαι δελεασθεὶς, ἢ
[4]	γένηταί τις πρεσβύτης· ἀγνοοῦμεν δὲ	ἄρα,	τοσοῦτον ἀπολλύντες ἑκάστοτε τῆς ζωῆς,
[7]	ἐνταῦθα πεπολιτευμένων ἀντίδοσιν. Καὶ τὰς	ἀρετὰς	δὲ ἡμέτερα κτήματα γινόμενα εὕροι
[7]	τῶν ἐπὶ γῆς. Τούτῳ γυμνάσιον	ἀρετῆς	ἡ κτίσις ὑφήπλωται. Τούτῳ κεῖται
[10]	ἡμῶν, ὅτι λυσιτελεῖ μᾶλλον τῶν	ἀρετῶν	τὰ τοιαῦτα μετιέναι καὶ πράττειν
[16]	ὑπεδέξατο, ὁ τῶν παίδων δὲ	ἀριθμὸς	ἴσος τοῖς ἀποθανοῦσιν ἐβλάστησεν; Ὅτι
[8]	καὶ ἀπελεύσομαι. ~Ὁ μὲν οὖν	ἄριστα	βουλευόμενος, τῆς ψυχῆς ὅτι μάλιστα
[16]	πλοῦτον ἐπιμετρήσας αὐτῷ, τοῖς παισὶν	ἀρκεῖσθαι	τοῖς ἴσοις αὐτὸν ἐδικαίωσεν. Ὁρᾷς
[8]	δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις	ἀρκεσθησόμεθα.	Ταῦτα μὲν γὰρ ἐπᾴδων αὐτῷ
[10]	τῶν ψιχίων τῆς ἡμετέρας τραπέζης	ἀρκούντων	αὐτοῖς εἰς κόρον βασκήνωμεν· μηδὲ,
[11]	ὁ καιρὸς ἐνεδίδου, δύναμίς τε	ἀρκοῦσα	ὑπῆν, πάντα ἂν ὑμῖν τὰ
[14]	μηχάνημα, καὶ τὸ σῶμα μαστίξας	ἀῤῥήτοις	πληγαῖς, σκωλήκων ἀναδίδοσθαι πηγὰς ἐξ
[15]	ἔτι πορεύεται· καὶ τὸ μὲν	ἄρτι	προέκυψε τῶν πηγῶν, τὸ δὲ
[15]	ὁ πολέμιος, ἐπὶ τὴν τῆς	ἀρχαίας	ἐπιβουλῆς ἔρχεται μνήμην, καὶ τὴν
[7]	τῶν ὠδίνων ἄγει καιρός. Τοῦτο	ἄρχειν	ἐτάχθη τῶν ἐπὶ γῆς. Τούτῳ
[3]	ὑπὸ τοῦ κτίσαντος, εὐθὺς ἐν	ἀρχῇ	τοῖς τοῦ χρόνου τμήμασιν ἐπεμβαίνοντες,
[3]	διειλημμένη ταῖς ἡλικίαις καθάπερ σταθμοῖς,	ἀρχὴν	μὲν ἑκάστῳ τῆς ὁδοιπορίας παρέχουσα
[5]	πάλαι δουλεύοντες ἐπὶ τὸν τῆς	ἀρχῆς	θρόνον ἀνέβησαν, οἱ δὲ κύριοι
[5]	δεσπόται καλούμενοι στῆναι μετὰ τῶν	ἀρχομένων	ἠγάπησαν, καὶ τοῖς ἑαυτῶν δούλοις
[15]	ὅτι καλὸν εἴη καὶ χρήσιμον,	ἀσεβέσι	χρησάμενον ῥήμασιν ἑαυτὸν τῆς γῆς
[15]	τοῦ γυναίου διάνοιαν ὑποσύρας εἰς	ἀσεβῆ	γνώμην καὶ βλάσφημον, δι´ ἐκείνης
[9]	τούτου μερίμναις κατέδησεν, ἢ μύσος	ἀσελγείας	προσῆψε τῇ φύσει δυσέκνιπτον, ἢ
[6]	ἔτι γεγένηται πρόξενος. Κοῖται δὲ	ἀσελγεῖς,	καὶ βέβηλοι συμπλοκαὶ, καὶ πάντα
[6]	τροφῆς; Τοιγαροῦν ἑκάστου τῶν ταῖς	ἀσελγέσιν	ἐγκαλινδηθέντων εὐναῖς, μετὰ τὴν πρᾶξιν
[11]	εἰ καί τι παραλελοίπαμεν δι´	ἀσθένειαν	ἐννοίας ἅμα καὶ γλώττης, ἑαυτοῖς
[6]	ἀναγκαίων ἐργασίαν νωθροῦ, καὶ παντάπασιν	ἀσθενοῦς.	Τοῦτο δὴ ἄρα καὶ τοῖς
[6]	ἐν ταῖς παλαίστραις γέγραπται νόμος,	ἄσυλα	παρὰ τῶν ἡδονῶν τοῖς νεανίσκοις
[10]	καὶ τοῖς τοῦ Δεσπότου κόλποις,	ἀσύλοις	ταμείοις, ἐναποκλείσουσιν, Ὅπου σὴς οὐκ
[14]	ἔμεινε· καὶ σπαραττομένου τοῦ σώματος,	ἄσυλον	ἐφύλαττε τὸν τῆς εὐσεβείας θησαυρὸν
[9]	ἀλλ´, ὥσπερ εἰς ὁλκάδας ἄλλας	ἀσφαλεστέρας	τινὰς, τὰς (τῶν πενήτων μετατεθέντα
[2]	~Δεῖ τοίνυν ἡμᾶς, εἴπερ ἐθέλοιμεν	ἀσφαλῶς	τὴν ὑποκειμένην ὁδὸν τοῦ βίου
[10]	τὸν ἑστιάτορα θέλγοντες, οἱ δὲ	ἀτόποις	βλέμμασί τε καὶ σχήμασι τὸ
[12]	εἰς τὸν τῆς συμβουλῆς δρόμον	αὖθις	ἀδελφοί τινες ἐπανάγουσι, μὴ παραδραμεῖν
[16]	μέρει τῆς φύσεως. Κοσμηθεὶς οὖν	αὖθις	ἑτέροις υἱοῖς καὶ θυγατράσιν ὑπὸ
[16]	~Τί οὖν ἐντεῦθεν συνέβαινεν; Ἔφυγε	αὖθις	ἡ νόσος αὐτὸν, ὡς εἰκῆ
[7]	ἡμέραν ἐκ τῆς ἡμετέρας ἀνοίας	αὐξανόμενος,	οὔτε συμπροῆλθε πρὸς τὸν βίον
[12]	καὶ τῷ δυσμενεῖ τὴν αἰσχύνην	αὐξήσετε	μᾶλλον, ὡς οὐδὲ δάκρυον ὑμῖν
[11]	ἵνα, ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν	αὐτάρκειαν	ἔχοντες, περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον
[7]	ἐθέλουσιν, ἢν μὴ πρὸς βίαν	αὐτὰς	ἑκόντες ἀποδιώξωμεν ταῖς τῶν χειρόνων
[1]	εἰ ἴδωσί τι χωρίον περὶ	αὐτὰς,	ἢ φάραγξι βαθείαις διεῤῥωγὸς, ἢ
[12]	ἐκείνου πνοαῖς, ὑπερεχεῖτο τῶν ὑποκειμένων	αὐτῇ,	καὶ τὸν ἀέρα τὸν ἐγγὺς
[8]	κτήματος ἀναγκαίου ψυχῇ, καὶ συνεργοῦντος	αὐτῇ	πρὸς τὸ ζῇν ἐπὶ γῆς,
[14]	καὶ οὐδενὶ τούτων τιναχθῆναι δυνάμενον,	αὐτῇ	τῇ σαρκὶ τὸ τῆς πείρας
[3]	μὴ ὁδεῦσαι τὸν μὴ βουλόμενον·	αὕτη	δὲ, κἂν ἡμεῖς ἀναβάλλεσθαι βουληθῶμεν
[10]	ἐκεῖνον ζηλώσαντες πλούσιον, πρὸς τὴν	αὐτὴν	ἐκείνῳ τῆς γεέννης φλόγα μετέλθωμεν.
[1]	ἀδελφοὶ, καὶ νῦν ἐπὶ τὴν	αὐτὴν	ἥκω παραίνεσιν, ὅπηπερ ἂν οἷός
[10]	δεδοικότες μὴ καὶ τῆς δυσπραγίας	αὐτῆς	ἐκ τοῦ σχολαίτερον βαδίσαι μετάσχωμεν.
[3]	Δεσπότου πέρας ἕλκει τοὺς ἐπ´	αὐτῆς·	καὶ οὐκ ἔστιν, ἀγαπητοὶ, τὸν
[8]	συνεχῶς καὶ βοῶν, εὐήνιόν τε	αὐτὸ	καὶ κοῦφον ἀεὶ πρὸς τὴν
[8]	ἐπιστραφήσεται, καὶ ὥστε συνέχειν μόνον	αὐτὸ,	καὶ τῇ τῆς ψυχῆς ὑπηρεσίᾳ
[10]	πολλοῖς διανείμωμεν, οἳ βαστάσουσί τε	αὐτὸ	περιχαρῶς, καὶ τοῖς τοῦ Δεσπότου
[8]	κτήσεται συνεργόν· εἰ δὲ ὑβρίζειν	αὐτὸ	συγχωρήσοι, καὶ πάντων ἐφ´ ἡμέραν
[8]	λυσιτελοῦντος ἐπιθυμίαις φλεγόμενον, βοήσει πρὸς	αὐτὸ	τὸ τοῦ Παύλου νομοθετῶν· Οὐδὲν
[11]	δὲ ὥρα διαφεῖναι πεπονηκότας ὑμᾶς.	Αὐτοὶ	δὲ εἰ καί τι παραλελοίπαμεν
[12]	κτίσαντος, καὶ μηδεμίαν ἔχοντες περιλελειμμένην	αὐτοῖς	βίου λοιπὸν ἀφορμὴν, ἀλλὰ μόνῃ
[10]	τὰ τοιαῦτα μετιέναι καὶ πράττειν	αὐτοῖς.	Εἰ δὲ παρασταίη πένης ἡμῖν,
[10]	ψιχίων τῆς ἡμετέρας τραπέζης ἀρκούντων	αὐτοῖς	εἰς κόρον βασκήνωμεν· μηδὲ, τὸν
[9]	καὶ περιίσταται λοιπὸν βία πενίας	αὐτοῖς·	ἡμεῖς δὲ ἐφ´ ὅσον ἂν
[5]	χρήματα, τοὺς ἐκ νεότητος ἐπ´	αὐτοῖς	ἱδρῶτας ἀποδακρύουσιν· ὁ πλοῦτος δὲ
[9]	ἐπαναστῇ ζέων ἐκ τοῦ πελάγους	αὐτοῖς,	καὶ καλύπτειν ἀπειλήσῃ πεπιεσμένην τῷ
[2]	ἑκόντες, τὰ δὲ ἄκοντες, προσδεθῶμεν	αὐτοῖς,	καὶ πρὸς τὸ φοβερὸν τοῦ
[2]	πολὺ μή ποτε, προσδραμόντες ἀφυλάκτως	αὐτοῖς,	καὶ τὴν ἐκ τῆς ἀπολαύσεως
[5]	δοκούντων, τῶν τε οὔτε προσπελαζόντων	αὐτοῖς.	Οὐδὲ γὰρ εἰ χρυσόν τινες
[6]	σώματα, καὶ οὐκ ἐπιτρέπων ἀγωνιζομένοις	αὐτοῖς,	οὐδὲ ὄσον προσβλέψαι ταῖς λαμπούσαις
[5]	περιτροπαῖς, μεταχθέντων ἄφνω τῶν πραγμάτων	αὐτοῖς;	Τά γε μὴν εἰς βρῶσιν
[1]	τοιούτοις ὑποτεμνόμενοι προκαλύμμασιν, ἀθρόον ἐπιπηδῶσιν	αὐτοῖς,	ὥστε μὴ πρότερον δυνηθῆναί τινα
[4]	τοῦ βίου, καίτοιγε ἀεὶ μετροῦντες	αὐτὸν	ἀπὸ τοῦ παραδραμόντος καὶ παραῤῥεύσαντος,
[16]	τοῖς παισὶν ἀρκεῖσθαι τοῖς ἴσοις	αὐτὸν	ἐδικαίωσεν. Ὁρᾷς ὁπόσα ὁ δίκαιος
[10]	αἰσχυνόμενος, ὑποκρίσεως εἶναι λέγομεν ἐργάτην	αὐτόν·	εἰ δὲ μετὰ παῤῥησίας προσβλέψοι
[10]	ἀπελαύνομεν, καὶ ὀμνύμεθα προσποιεῖσθαι πενίαν	αὐτόν·	εἰ δὲ σκεπάζοιτο σεσηπόσι ῥακίοις,
[10]	ἄλλοι δὲ ἐψευσμένοις ἐπαίνοις ἀπατῶντες	αὐτόν.	Καὶ οὐ τὸ μὲν οὕτως
[14]	δίκαιος κατηκόντιζε ῥήμασιν. Ἐπειδὴ δὲ	αὐτὸν	νικῶντα εἶδε πάλιν ὁ δυσμενὴς,
[5]	ἀλλ´ ἢ ζῶντας ἔτι πανταχόθεν	αὐτὸν	περισφίγγοντας ἀποδιδράσκει, πρὸς τοὺς δυνατωτέρους
[13]	εὐπραγίαν τῶν οἰκείων, καταχῶσαι δὲ	αὐτὸν	ταῖς ἐπαλλήλοις τῶν κακῶν ἐβουλεύσατο
[16]	συνέβαινεν; Ἔφυγε αὖθις ἡ νόσος	αὐτὸν,	ὡς εἰκῆ προσελθοῦσα, καὶ μηδὲν
[12]	δὲ ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ κεφαλήν.	Αὐτὸς	ἀπολαύει τῶν πικρῶν ἐκείνων δακρύων,
[14]	Κρατείτω τὸ τῷ Δεσπότῃ δοκοῦν·	αὐτός	ἐστιν ὁ πλάστης τοῦ γένους,
[10]	κεκραγώς· Μὴ ζήτει φιλανθρωπίαν, ἢν	αὐτὸς	ἐφ´ ἑτέρων ἠγνόησας· μηδὲ βούλου
[16]	Κύριον τὴν μέριμνάν σου, καὶ	αὐτός	σε διαθρέψει. Αὐτῷ πρέπει ἡ
[15]	χρὴ διεξάγειν τὸν ἡμέτερον βίον;	Αὐτὸς	τῶν οἰκείων ψήφων ἔχει τὴν
[5]	τῆς εὐπορίας ἐκστήσεται, βραχεῖαν γῆν	αὐτὸς	ὑποδὺς, πολλάκις δὲ καὶ πρὸ
[12]	πεποίηκε, καὶ συστεῖλαι τὴν μανίαν	αὐτοῦ	εἰς ἑαυτὸν πάλιν προσέταξε. Καὶ
[14]	πληγαῖς, σκωλήκων ἀναδίδοσθαι πηγὰς ἐξ	αὐτοῦ	παρεσκεύασε· καὶ τῶν τῆς βασιλείας
[15]	ἀλλεπαλλήλοις πληρούμενος. Τὸ μὲν γὰρ	αὐτοῦ	προέῤῥευσεν ἤδη, τὸ δὲ ἔτι
[8]	θηρίον ἀνήμερον, ὕστερον ταῖς βιαίοις	αὐτοῦ	πρὸς γῆν ἀνθολκαῖς συνεπισπασθεὶς, κείσεται
[15]	Ἀγάπα μόνον τὰ παρὰ τῆς	αὐτοῦ	σοφίας οἰκονομούμενα. Ὅπερ ἂν δῷ
[13]	καιρίαν πληγήν. Περιεῖλε μὲν γὰρ	αὐτοῦ	τὴν εὐπραγίαν τῶν οἰκείων, καταχῶσαι
[12]	δυσμενεῖ φορτικώτερον, ἐπιτείνωμεν τὸ πένθος	αὐτοῦ.	Τὸ δὲ ὅπως, λέξω μὲν
[1]	ἀγαπήσει σε, φησί που τῶν	αὑτοῦ	λόγων ὁ Σολομών. Διὰ τοῦτο,
[15]	συγκρούουσα, καὶ τοὺς τῆς εὐσεβείας	αὐτῷ	καρποὺς ὀνειδίζουσα, καὶ καταλέγουσα μὲν
[14]	οὐ διαμάχομαι περὶ τῶν ἰδίων	αὐτῷ.	Κρατείτω τὸ τῷ Δεσπότῃ δοκοῦν·
[4]	ἐλθόντος καὶ κρούσαντος, εὐθέως ἀνοίξωσιν	αὐτῷ.	Οὐδὲ ἐθέλομεν σκοπεῖν ἀκριβῶς, ποῖα
[12]	τὸ μηχάνημα, καὶ οὐδὲν ὑπῆρξεν	αὐτῷ	πλὴν τοῦ δημοσιεῦσαι τὴν ἔχθραν.
[16]	σου, καὶ αὐτός σε διαθρέψει.	Αὐτῷ	πρέπει ἡ δόξα εἰς τοὺς
[8]	ἀρκεσθησόμεθα. Ταῦτα μὲν γὰρ ἐπᾴδων	αὐτῷ	συνεχῶς καὶ βοῶν, εὐήνιόν τε
[15]	διαβόλου τὴν προσβολὴν, καὶ τελείαν	αὐτῷ	τῆς ἥττης αἰσχύνην ἐπήγαγε. ~Τί
[16]	διπλοῦν τὸν ἄλλον πλοῦτον ἐπιμετρήσας	αὐτῷ,	τοῖς παισὶν ἀρκεῖσθαι τοῖς ἴσοις
[8]	ἐπὶ γῆς πορείας τῆς ἐνδοθείσης	αὐτῷ	τὸν καρπὸν ἀπαιτούμενος, εἶτα οὐκ
[5]	περιβάλοιτο δυναστείαν, ἀπολαύει (δι´ αἰῶνος	αὐτῶν·	ἐπ´ ὀλίγον δὲ ἀπὸ τούτων·
[5]	τῷ βίῳ συναγάγοιεν ἄπλετον, ἴδιος	αὐτῶν	μένει διηνεκῶς· ἀλλ´ ἢ ζῶντας
[10]	ταμείοις, ἐναποκλείσουσιν, Ὅπου σὴς οὐκ	ἀφανίζει,	οὐδὲ λῃσταὶ διορύττουσιν, οὐδὲ κλέπτουσι.
[9]	βάρους ἀποσκευάζουσι, καὶ τὴν ἐμπορίαν	ἀφειδῶς	ἀντλοῦσιν εἰς θάλασσαν, ὥστε ὑψηλοτέραν
[13]	Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος	ἀφείλετο·	ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω
[13]	Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος	ἀφείλετο·	ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω
[14]	Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος	ἀφείλετο·	ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω
[12]	ἐπιβουλῆς τόξον ηὐτρέπισεν ὁ πολέμιος·	ἀφεῖναι	δὲ τὸ βέλος κεκώλυται· μᾶλλον
[12]	τὸ βέλος κεκώλυται· μᾶλλον δὲ	ἀφῆκε	μὲν, ἀντέστραπται δὲ ἐπὶ τὴν
[5]	ὥσπερ ἐν κύβων περιτροπαῖς, μεταχθέντων	ἄφνω	τῶν πραγμάτων αὐτοῖς; Τά γε
[12]	ἔχοντες περιλελειμμένην αὐτοῖς βίου λοιπὸν	ἀφορμὴν,	ἀλλὰ μόνῃ τῇ ψυχῇ καὶ
[11]	προσαγάγετε τραύμασι. Δίδου γὰρ σοφῷ	ἀφορμὴν,	καὶ σοφώτερος ἔσται, φησὶν ἡ
[12]	ἔστησεν ὁ Σωτήρ· δοῦναι δὲ	ἀφορμὴν	τῶν τῆς ὑμνῳδίας σκιρτημάτων ὑμῖν.
[13]	ὑποδεχόμενος προσβολὰς, καὶ ἀλλοιῶν εἰς	ἀφρὸν	τῶν κυμάτων τὴν βίαν, καὶ
[15]	Ἵνα τί ὡς μία τῶν	ἀφρόνων	γυναικῶν ἐφθέγξω; Κατάθου, φησὶν, ὦ
[2]	δέος πολὺ μή ποτε, προσδραμόντες	ἀφυλάκτως	αὐτοῖς, καὶ τὴν ἐκ τῆς
[5]	ὑβρίζων ἐμηχανήσατο πρὸς θεραπείαν τῆς	ἀχαρίστου	καὶ μηδὲν στεγούσης γαστρὸς, πότ´
[8]	οἰκοδομὴν ἐκ Θεοῦ ἔχομεν, οἰκίαν	ἀχειροποίητον,	αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Εἰ
[8]	ἀνόνητα. Καὶ πρὸς τὸν Δεσπότην	ἀχθεὶς,	καὶ τῆς ἐπὶ γῆς πορείας
[12]	τὸν κίνδυνον, ἀδελφοὶ, μὴ σφόδρα	ἄχθεσθε	τοῖς συμβεβηκόσι κακοῖς, μηδὲ κατασεισθῆτε
[15]	δὲ, ἐπὶ τούτοις τοῖς ῥήμασιν	ἀχθεσθεὶς,	ὡς ἐπ´ οὐδενὶ τῶν προτέρων
[10]	φιλάνθρωπον, καὶ τὸ τῆς εὐπορίας	ἄχθος,	εἴπερ ὅλως ἐθέλοιμεν ποιήσασθαι κέρδος
[12]	ἀλλ´ ἀποτινάξασθε τὴν τῆς λύπης	ἀχλὺν,	καὶ τὰς ψυχὰς ἀναῤῥώσατε λογισμοῖς