Chapitre
[0]		~Τῌ	ΕΚΚΛΗΣΙᾼ ΝΕΟΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΗ. ~Ἀπῄτει μὲν
[1]	δὲ τὴν σωματικὴν συνάφειαν πολλὰ	τὰ	διακωλύοντα, λειπόμενον ἦν διὰ τοῦ
[3]	γε μὴν οὕτως εἰς αὐτὰ	τὰ	καίρια τοῦ βίου ζημιωθεῖσα. Νῦν
[1]	γράμματος κοινωνεῖν ὑμῖν τῶν παρόντων.	Τὰ	μὲν οὖν τοῦ ἀνδρὸς θαύματα,
[1]	ΕΚΚΛΗΣΙᾼ ΝΕΟΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΗ. ~Ἀπῄτει μὲν	τὰ	συμβάντα τὴν ἡμῶν αὐτῶν παρουσίαν,
[3]	τῆς ψυχῆς τὸ καρτερὸν ἐν	ταῖς	ἀλγηδόσιν αὐτοῦ δεικνύναι. Τυχὸν δ´
[2]	ζάλη, καταποντισμοὺς ἐπάγουσα καὶ ναυάγια	ταῖς	εὐπεριτρέπτοις ψυχαῖς. Μήτε δὲ ἅψαιτό
[3]	Σιωπᾷ μὲν γλῶττα ποταμοῖς ἴσα	τὰς	ἀκοὰς ἐπικλύζουσα, καρδίας δὲ βάθος,
[4]	αἰτῆσαι, φιλονεικίας πάσης καὶ φιλοπρωτίας	τὰς	ψυχὰς καθαρεύοντας, τοῦ Κυρίου δὲ
[5]	κακὸν διὰ τῆς ἀμελείας ἐπισπασαμένους	Ταῦτα	εἴτε ὡς γειτόνων συμπάθειαν, εἴτε
[2]	καὶ παλαιὰ ἀπὸ προσώπου νέων.	Ταύτῃ	τοι καὶ τῆς προτιμήσεως οὐ
[3]	εἴη γε πολλοὺς ὑμῶν ἐπὶ	ταύτης	εἶναι τῆς διανοίας (οὐδὲ γὰρ
[3]	παγίῳ τῆς ψυχῆς ἤθει ἀστραπῆς	τάχιον	τοῖς πράγμασιν ἐπελθεῖν ἱκανός; Ὦ
[3]	ἐνδεῶς εἶχε τοῦ βίου, τοῦ	τε	σώματος τοσοῦτον μετεῖχεν ὅσον τῆς
[1]	τὴν ἡμῶν αὐτῶν παρουσίαν, τοῦ	τε	τὴν τιμὴν τῷ μακαρίῳ τοῖς
[3]	πρεσβῦται τὸν ἡλικιώτην, οἱ ἐν	τέλει	τὸν ἔξαρχον, ὁ δῆμος τὸν
[3]	ἐπικλύζουσα, καρδίας δὲ βάθος, οὐδενὶ	τέως	καταληπτόν, ὀνείρων ἀσθενέστερον, ὅσα γε
[5]	κοινῶν ἐπιμέλειαν ἀπωθεῖσθαι, εἶτα, ἑκάστου	τῇ	αὐτῇ διανοίᾳ τῶν πραγμάτων ὀλιγωροῦντος,
[2]	τοσούτῳ καὶ λαίλαπι πραγμάτων ἀκύμαντον	τῇ	ἐκείνου κυβερνήσει τὴν ζωὴν διηγάγετε.
[4]	Δεσπότην, ὅς, ἕκαστον τῶν ἁγίων	τῇ	ἰδίᾳ γενεᾷ ἐπιτρέψας ὑπηρετήσασθαι, τοῖς
[1]	συμπεπτωκυίας τῆς ψυχῆς ἡμῶν ἐπὶ	τῇ	λύπῃ. Τί γὰρ τῶν ἐκείνου
[5]	ὃ μὴ γένοιτο, οὐδὲ ἔσται	τῇ	τοῦ Θεοῦ χάριτι, οὐδ´ ἂν
[5]	βουλόμεθα, ὅτι εἰ καὶ πρὸς	τὴν	εἰρήνην τῶν Ἐκκλησιῶν συντρέχοντα ἡμῖν
[1]	θαύματα, ἐφ´ οἷς καὶ μάλιστα	τὴν	ζημίαν ἡμῖν ἀφόρητον ὑπάρχειν λογιζόμεθα,
[3]	ὅσα γέ ἐστιν εἰπεῖν ἀποκλαιομένους	τὴν	ζημίαν οὐδὲ ἐμὲ αὐτὸν διαφεύγει.
[2]	πραγμάτων ἀκύμαντον τῇ ἐκείνου κυβερνήσει	τὴν	ζωὴν διηγάγετε. Οὐ γὰρ ἥψατο
[2]	καὶ τῆς προτιμήσεως οὐ κατὰ	τὴν	ἡλικίαν ἐν τοῖς συλλόγοις τῶν
[5]	καθάπερ καὶ ἡμεῖς ὑμῶν εἰς	τὴν	ἡμέραν τοῦ Κυρίου, καὶ ὅτι
[1]	ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΗ. ~Ἀπῄτει μὲν τὰ συμβάντα	τὴν	ἡμῶν αὐτῶν παρουσίαν, τοῦ τε
[2]	Γρηγορίῳ, τῷ ἐξ ἀρχῆς πηξαμένῳ	τὴν	κρηπῖδα τῆς Ἐκκλησίας τῆς ἐπὶ
[2]	προέφερεν ὁ ἀνήρ, ἀλλά, κατὰ	τὴν	Μωσέως εὐλογίαν, ᾔδει προκομίζειν ἐκ
[1]	βουλευμάτων ὑμῖν κοινωνῆσαι. Ἐπεὶ δὲ	τὴν	σωματικὴν συνάφειαν πολλὰ τὰ διακωλύοντα,
[1]	ἡμῶν αὐτῶν παρουσίαν, τοῦ τε	τὴν	τιμὴν τῷ μακαρίῳ τοῖς οἰκειοτάτοις
[5]	πολλοῖς συμβαῖνον, πρὸς τὸν πλησίον	τὴν	τῶν κοινῶν ἐπιμέλειαν ἀπωθεῖσθαι, εἶτα,
[2]	Ἐκκλησίας τῆς ἐπὶ μήκιστον ἀταραξίας	τὴν	χάριν ἔδωκας. Ἣν μὴ προδῶτε
[5]	πρὸς τοῦ μακαρίου τούτου, διαναστῆναι	τὴν	ψυχήν, οἰκεῖον ἕκαστον ἑαυτοῦ τὸ
[5]	ἢ ἐπὶ πλέον τῷ συνδέσμῳ	τῆς	ἀγάπης ἑνωθησόμεθα, ἢ πρὸς παντελῆ
[5]	καί, ὅπερ ἀληθέστερόν ἐστι, τῷ	τῆς	ἀγάπης πειθομένων νόμῳ καὶ τὸν
[1]	λέγειν δέδοικα μὴ προδοσίαν ἔχῃ	τῆς	ἀληθείας. ~Οἴχεται ἀνὴρ διαφανέστατα δὴ
[2]	Ἐκκλησιῶν κόσμος, στῦλος καὶ ἑδραίωμα	τῆς	ἀληθείας, στερέωμα τῆς εἰς Χριστὸν
[5]	ἅπαντας ἴδιον ἑαυτοῖς κακὸν διὰ	τῆς	ἀμελείας ἐπισπασαμένους Ταῦτα εἴτε ὡς
[3]	τῆς εὐεργεσίας πεπείρασθε, τοσούτῳ μᾶλλον	τῆς	ἀπολείψεως ἐπαισθάνεσθε· σώματος δὲ δικαίου
[2]	οἷον ἀπό τινος ἱεροπρεποῦς εἰκόνος,	τῆς	ἀρχαίας καταστάσεως τὸ εἶδος τῆς
[3]	πολλοὺς ὑμῶν ἐπὶ ταύτης εἶναι	τῆς	διανοίας (οὐδὲ γὰρ αὐτὸς ἀμελῶς
[2]	καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας, στερέωμα	τῆς	εἰς Χριστὸν πίστεως, οἰκείοις ἀσφάλεια,
[2]	ἐν ἑαυτῷ δεικνὺς τὸ παλαιὸν	τῆς	Ἐκκλησίας σχῆμα, οἷον ἀπό τινος
[2]	ἐξ ἀρχῆς πηξαμένῳ τὴν κρηπῖδα	τῆς	Ἐκκλησίας τῆς ἐπὶ μήκιστον ἀταραξίας
[4]	ὅς, ἀπὸ τοῦ μεγάλου προστάτου	τῆς	Ἐκκλησίας ὑμῶν Γρηγορίου μέχρι τοῦ
[4]	πολυτελῶν, θαυμαστὸν οἷον τὸ κάλλος	τῆς	Ἐκκλησίας ὑμῶν ἐχαρίσατο. Ὥστε οὐδὲ
[2]	πηξαμένῳ τὴν κρηπῖδα τῆς Ἐκκλησίας	τῆς	ἐπὶ μήκιστον ἀταραξίας τὴν χάριν
[1]	οἰκειοτάτοις ὑμῖν συνεκπληρῶσαι καὶ τοῦ	τῆς	ἐπὶ τῷ πάθει κατηφείας ἀπ´
[3]	ὥστε, ὅσῳ ἐν πλείονι χρόνῳ	τῆς	εὐεργεσίας πεπείρασθε, τοσούτῳ μᾶλλον τῆς
[5]	ἑαυτοῦ τὸ σπουδαζόμενον κρίναντα καὶ	τῆς	ἐφ´ ἑκάτερα τῶν πραγμάτων ἐκβάσεως
[1]	τῷ πάθει κατηφείας ἀπ´ αὐτῆς	τῆς	θέας τῶν σκυθρωποτέρων συμμετασχεῖν, καὶ
[2]	ᾔδει προκομίζειν ἐκ τῶν ἀδύτων	τῆς	καρδίας αὐτοῦ ἀγαθῶν θησαυρῶν παλαιὰ
[5]	τῶν λόγων παύσασθαι ἡ ὀδύνη	τῆς	καρδίας οὐκ ἐπιτρέπει, ἀλλ´ ἐπισκήπτω
[1]	τῶν ἐκείνου τοιοῦτον οἷον ἢ	τῆς	μνήμης ἡμῶν ἐκπεσεῖν, ἢ σιωπᾶσθαι
[4]	προβάτων τὸ δολερὸν ὑποκρύπτοντες, πανταχοῦ	τῆς	οἰκουμένης τὸ Χριστοῦ ποίμνιον διασπῶσιν.
[5]	ὑμῖν πρὸς τῶν Πατέρων, πρὸς	τῆς	ὀρθῆς πίστεως, πρὸς τοῦ μακαρίου
[5]	διεβεβαιοῦτο, προλήψεις, ἀλλ´ οὖν γε	τῆς	πρὸς αὐτὸν ὁμοδοξίας καὶ τοῦ
[2]	προσώπου νέων. Ταύτῃ τοι καὶ	τῆς	προτιμήσεως οὐ κατὰ τὴν ἡλικίαν
[2]	ἀλλ´ ὑπὲρ πάντας ἦν τῷ	τῆς	σοφίας ἀρχαίῳ, ἐκ κοινῆς συγχωρήσεως
[2]	τὸ πρωτεῖον καρπούμενος. Ὅσον δὲ	τῆς	τοιαύτης ἀγωγῆς τὸ κέρδος οὐδεὶς
[3]	οὖν τοῦ γε χρόνου ἕνεκεν	τῆς	ὑμετέρας ἐπιστασίας οὐκ ἐνδεῶς εἶχε
[2]	τῆς ἀρχαίας καταστάσεως τὸ εἶδος	τῆς	ὑπ´ αὐτὸν Ἐκκλησίας διαμορφῶν, ὥστε
[3]	ἐν οὕτω σταθερῷ καὶ παγίῳ	τῆς	ψυχῆς ἤθει ἀστραπῆς τάχιον τοῖς
[1]	τὸν λόγον προσάγειν, οὕτω συμπεπτωκυίας	τῆς	ψυχῆς ἡμῶν ἐπὶ τῇ λύπῃ.
[3]	τε σώματος τοσοῦτον μετεῖχεν ὅσον	τῆς	ψυχῆς τὸ καρτερὸν ἐν ταῖς
[1]	ψυχῆς ἡμῶν ἐπὶ τῇ λύπῃ.	Τί	γὰρ τῶν ἐκείνου τοιοῦτον οἷον
[4]	κακοὺς ἐργάτας. Πολλοὶ οἱ κύνες.	Τί	λέγω κύνες; Λύκοι μὲν οὖν
[1]	αὐτῶν παρουσίαν, τοῦ τε τὴν	τιμὴν	τῷ μακαρίῳ τοῖς οἰκειοτάτοις ὑμῖν
[5]	οὐκ ἔσχομεν τὸν μακάριον, διά	τινας,	ὡς αὐτὸς ἡμῖν διεβεβαιοῦτο, προλήψεις,
[4]	καὶ συναρμόζων ἀεί, οἷον ἔκ	τινος	ἁρμοῦ λίθων πολυτελῶν, θαυμαστὸν οἷον
[2]	τῆς Ἐκκλησίας σχῆμα, οἷον ἀπό	τινος	ἱεροπρεποῦς εἰκόνος, τῆς ἀρχαίας καταστάσεως
[4]	διασπῶσιν. Οὓς φυλακτέον ὑμῖν ἐγρηγορικοῦ	τινος	ποιμένος ἐπιστασίᾳ. Ὃν ὑμέτερον μὲν
[3]	ὀξύτερον ἐκείνου προϊδέσθαι τὸ μέλλον;	Τίς	ἐν οὕτω σταθερῷ καὶ παγίῳ
[3]	γε πρὸς ἀνθρώπους, διιπτάμενον οἴχεται.	Τίς	ὀξύτερον ἐκείνου προϊδέσθαι τὸ μέλλον;
[3]	αὐτοῦ δεικνύναι. Τυχὸν δ´ ἄν	τις	ὑμῶν ὑπολάβοι ὅτι καὶ ὁ
[2]	ἐλπίδα) ὑμεῖς, εἰ δοκεῖ, οἷόν	τις	χορὸς πενθήρης τὸν κορυφαῖον ἑαυτῶν
[1]	γὰρ ἀθρόως εἰσάπαξ εἰπεῖν ἀμήχανον,	τὸ	δὲ ἐκ μέρους λέγειν δέδοικα
[4]	οὖν βαρεῖς, ἐν ἐπιφανείᾳ προβάτων	τὸ	δολερὸν ὑποκρύπτοντες, πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης
[2]	ἱεροπρεποῦς εἰκόνος, τῆς ἀρχαίας καταστάσεως	τὸ	εἶδος τῆς ὑπ´ αὐτὸν Ἐκκλησίας
[3]	μέμυκε καὶ σκυθρωπάζουσι πανηγύρεις καὶ	τὸ	ἱερὸν συνέδριον τὸν κορυφαῖον ἐπιποθεῖ,
[4]	ἁρμοῦ λίθων πολυτελῶν, θαυμαστὸν οἷον	τὸ	κάλλος τῆς Ἐκκλησίας ὑμῶν ἐχαρίσατο.
[3]	τοσοῦτον μετεῖχεν ὅσον τῆς ψυχῆς	τὸ	καρτερὸν ἐν ταῖς ἀλγηδόσιν αὐτοῦ
[2]	Ὅσον δὲ τῆς τοιαύτης ἀγωγῆς	τὸ	κέρδος οὐδεὶς ἂν ἐπιζητήσειε, πρὸς
[3]	φημι χρῆναι) ἀλλ´ ἀνθρωπίνως συμβουλεύω	τὸ	λυπηρὸν διαφέρειν. Ἐπεὶ ὅσα γέ
[3]	οἴχεται. Τίς ὀξύτερον ἐκείνου προϊδέσθαι	τὸ	μέλλον; Τίς ἐν οὕτω σταθερῷ
[4]	αὐτοῦ, καὶ ἀγάγοι ἂν εἰς	τὸ	μέσον τοὺς παρ´ ἡμῶν τυχὸν
[2]	νεωτεροποιίας ἐχθρός· ἐν ἑαυτῷ δεικνὺς	τὸ	παλαιὸν τῆς Ἐκκλησίας σχῆμα, οἷον
[2]	σοφίας ἀρχαίῳ, ἐκ κοινῆς συγχωρήσεως	τὸ	πρωτεῖον καρπούμενος. Ὅσον δὲ τῆς
[5]	τὴν ψυχήν, οἰκεῖον ἕκαστον ἑαυτοῦ	τὸ	σπουδαζόμενον κρίναντα καὶ τῆς ἐφ´
[2]	ἑαυτῶν προστησάμενοι, ἐμμελέστερον μετ´ ἐκείνου	τὸ	συμβὰν ἀποκλαύσατε. ~Καίτοιγε εἰ καὶ
[5]	πρῶτον αὐτὸν ἀπολαύσειν ἡγούμενον, μηδέ,	τὸ	τοῖς πολλοῖς συμβαῖνον, πρὸς τὸν
[4]	δολερὸν ὑποκρύπτοντες, πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης	τὸ	Χριστοῦ ποίμνιον διασπῶσιν. Οὓς φυλακτέον
[2]	παλαιὰ ἀπὸ προσώπου νέων. Ταύτῃ	τοι	καὶ τῆς προτιμήσεως οὐ κατὰ
[2]	πρωτεῖον καρπούμενος. Ὅσον δὲ τῆς	τοιαύτης	ἀγωγῆς τὸ κέρδος οὐδεὶς ἂν
[1]	λύπῃ. Τί γὰρ τῶν ἐκείνου	τοιοῦτον	οἷον ἢ τῆς μνήμης ἡμῶν
[2]	τῶν καθ´ ἑαυτὸν πᾶσιν ὁμοῦ	τοῖς	ἀνθρωπίνοις ὑπερενεγκὼν ἀγαθοῖς, ἔρεισμα πατρίδος,
[3]	καὶ σκιὰ τοῦ παντὸς ἀξία	τοῖς	εὐλαβέσι. Καὶ εἴη γε πολλοὺς
[2]	ποιῆσαι τοὺς τῶν ἀναγκαίων καιροὺς	τοῖς	ἐφεδρεύουσι πρόησθε. Ἀλλ´ εἰ δεῖ
[4]	τῇ ἰδίᾳ γενεᾷ ἐπιτρέψας ὑπηρετήσασθαι,	τοῖς	καθήκουσι χρόνοις πρὸς ἑαυτὸν πάλιν
[2]	ἀμετρίᾳ καὶ τῷ ἐκδότους ἑαυτοὺς	τοῖς	λυπηροῖς ποιῆσαι τοὺς τῶν ἀναγκαίων
[2]	ἵνα μὴ ὁμοιωθῶμεν ἐν τούτῳ	τοῖς	μὴ ἔχουσιν ἐλπίδα) ὑμεῖς, εἰ
[1]	τε τὴν τιμὴν τῷ μακαρίῳ	τοῖς	οἰκειοτάτοις ὑμῖν συνεκπληρῶσαι καὶ τοῦ
[3]	προσθήκη φίλτρου, οὐχὶ ἀφορμὴ κόρου	τοῖς	πειραθεῖσιν γίνεται, ὥστε, ὅσῳ ἐν
[5]	μάρτυρι τῷ Θεῷ καὶ ἀνθρώποις	τοῖς	πεπειραμένοις ἡμῶν, οὐδένα καιρὸν ἀπελείφθημεν.
[5]	αὐτὸν ἀπολαύσειν ἡγούμενον, μηδέ, τὸ	τοῖς	πολλοῖς συμβαῖνον, πρὸς τὸν πλησίον
[3]	τῆς ψυχῆς ἤθει ἀστραπῆς τάχιον	τοῖς	πράγμασιν ἐπελθεῖν ἱκανός; Ὦ πόλις
[2]	διαμορφῶν, ὥστε τοὺς αὐτῷ συγγενομένους	τοῖς	πρὸ διακοσίων ἐτῶν καὶ ἐπέκεινα
[2]	οὐ κατὰ τὴν ἡλικίαν ἐν	τοῖς	συλλόγοις τῶν ὁμοτίμων ἠξιοῦτο, ἀλλ´
[2]	Χριστὸν πίστεως, οἰκείοις ἀσφάλεια, δυσμαχώτατος	τοῖς	ὑπεναντίοις, φύλαξ πατρῴων θεσμῶν, νεωτεροποιίας
[5]	τῆς ἀγάπης πειθομένων νόμῳ καὶ	τὸν	ἐκ τοῦ σιωπῆσαι κίνδυνον ἐκκλινόντων,
[3]	τὸν ἡλικιώτην, οἱ ἐν τέλει	τὸν	ἔξαρχον, ὁ δῆμος τὸν προστάτην,
[3]	κορυφαῖον ἐπιποθεῖ, λόγοι δὲ μυστικοὶ	τὸν	ἐξηγητὴν ἀναμένουσιν, οἱ παῖδες τὸν
[3]	παῖδες τὸν πατέρα, οἱ πρεσβῦται	τὸν	ἡλικιώτην, οἱ ἐν τέλει τὸν
[3]	οἰκεῖον αὐτῷ καὶ προσήκοντα ἕκαστος	τὸν	θρῆνον αἴρουσιν. ~Ἀλλὰ ποῦ μοι
[4]	αὐτῶν γενησόμεθα; Οὐκ ἀποβλέψομεν πρὸς	τὸν	κοινὸν Δεσπότην, ὅς, ἕκαστον τῶν
[2]	δοκεῖ, οἷόν τις χορὸς πενθήρης	τὸν	κορυφαῖον ἑαυτῶν προστησάμενοι, ἐμμελέστερον μετ´
[3]	πανηγύρεις καὶ τὸ ἱερὸν συνέδριον	τὸν	κορυφαῖον ἐπιποθεῖ, λόγοι δὲ μυστικοὶ
[1]	καὶ ἄλλως ἄωρον ἀνδραγαθημάτων πλήθει	τὸν	λόγον προσάγειν, οὕτω συμπεπτωκυίας τῆς
[5]	Ἐκκλησιῶν συντρέχοντα ἡμῖν οὐκ ἔσχομεν	τὸν	μακάριον, διά τινας, ὡς αὐτὸς
[3]	τὸν ἐξηγητὴν ἀναμένουσιν, οἱ παῖδες	τὸν	πατέρα, οἱ πρεσβῦται τὸν ἡλικιώτην,
[5]	τὸ τοῖς πολλοῖς συμβαῖνον, πρὸς	τὸν	πλησίον τὴν τῶν κοινῶν ἐπιμέλειαν
[3]	τέλει τὸν ἔξαρχον, ὁ δῆμος	τὸν	προστάτην, οἱ βίου δεόμενοι τὸν
[3]	τὸν προστάτην, οἱ βίου δεόμενοι	τὸν	τροφέα· πάντες ἐκ τῶν οἰκειοτάτων
[3]	τοῦ βίου, τοῦ τε σώματος	τοσοῦτον	μετεῖχεν ὅσον τῆς ψυχῆς τὸ
[2]	γε ἐν ὀλίγοις, ἐν χειμῶνι	τοσούτῳ	καὶ λαίλαπι πραγμάτων ἀκύμαντον τῇ
[3]	πλείονι χρόνῳ τῆς εὐεργεσίας πεπείρασθε,	τοσούτῳ	μᾶλλον τῆς ἀπολείψεως ἐπαισθάνεσθε· σώματος
[5]	τῆς πρὸς αὐτὸν ὁμοδοξίας καὶ	τοῦ	ἀεὶ κοινωνὸν ἐπικαλεῖσθαι τῶν πρὸς
[1]	τῶν παρόντων. Τὰ μὲν οὖν	τοῦ	ἀνδρὸς θαύματα, ἐφ´ οἷς καὶ
[3]	(οὐδὲ γὰρ αὐτὸς ἀμελῶς ἔχειν	τοῦ	ἀνδρός φημι χρῆναι) ἀλλ´ ἀνθρωπίνως
[3]	οὕτως εἰς αὐτὰ τὰ καίρια	τοῦ	βίου ζημιωθεῖσα. Νῦν ἀπήνθηκέ σοι
[3]	ὑμετέρας ἐπιστασίας οὐκ ἐνδεῶς εἶχε	τοῦ	βίου, τοῦ τε σώματος τοσοῦτον
[3]	ἤλαυνεν ὁ ἀνήρ, ἀλλ´ οὖν	τοῦ	γε χρόνου ἕνεκεν τῆς ὑμετέρας
[1]	τὰ διακωλύοντα, λειπόμενον ἦν διὰ	τοῦ	γράμματος κοινωνεῖν ὑμῖν τῶν παρόντων.
[5]	τοῦ Κυρίου, καὶ ὅτι ἐκ	τοῦ	δοθησομένου ποιμένος ὑμῖν, ἢ ἐπὶ
[5]	μὴ γένοιτο, οὐδὲ ἔσται τῇ	τοῦ	Θεοῦ χάριτι, οὐδ´ ἂν αὐτὸς
[4]	καὶ φιλοπρωτίας τὰς ψυχὰς καθαρεύοντας,	τοῦ	Κυρίου δὲ ἀναδεῖξαι, ὅς, ἀπὸ
[5]	ἡμεῖς ὑμῶν εἰς τὴν ἡμέραν	τοῦ	Κυρίου, καὶ ὅτι ἐκ τοῦ
[4]	τῆς Ἐκκλησίας ὑμῶν Γρηγορίου μέχρι	τοῦ	μακαρίου τούτου, ἄλλον ἐπ´ ἄλλῳ
[5]	πρὸς τῆς ὀρθῆς πίστεως, πρὸς	τοῦ	μακαρίου τούτου, διαναστῆναι τὴν ψυχήν,
[4]	Κυρίου δὲ ἀναδεῖξαι, ὅς, ἀπὸ	τοῦ	μεγάλου προστάτου τῆς Ἐκκλησίας ὑμῶν
[3]	σώματος δὲ δικαίου καὶ σκιὰ	τοῦ	παντὸς ἀξία τοῖς εὐλαβέσι. Καὶ
[5]	πειθομένων νόμῳ καὶ τὸν ἐκ	τοῦ	σιωπῆσαι κίνδυνον ἐκκλινόντων, μετὰ πάσης
[3]	οὐκ ἐνδεῶς εἶχε τοῦ βίου,	τοῦ	τε σώματος τοσοῦτον μετεῖχεν ὅσον
[1]	συμβάντα τὴν ἡμῶν αὐτῶν παρουσίαν,	τοῦ	τε τὴν τιμὴν τῷ μακαρίῳ
[1]	τοῖς οἰκειοτάτοις ὑμῖν συνεκπληρῶσαι καὶ	τοῦ	τῆς ἐπὶ τῷ πάθει κατηφείας
[5]	ἀεὶ κοινωνὸν ἐπικαλεῖσθαι τῶν πρὸς	τοὺς	αἱρετικοὺς ἀγώνων, ὑπὸ μάρτυρι τῷ
[2]	ὑπ´ αὐτὸν Ἐκκλησίας διαμορφῶν, ὥστε	τοὺς	αὐτῷ συγγενομένους τοῖς πρὸ διακοσίων
[4]	Βλέπετε, λέγων, τοὺς κύνας, βλέπετε	τοὺς	κακοὺς ἐργάτας. Πολλοὶ οἱ κύνες.
[4]	ὑμῖν ἀεὶ διεστέλλετο· Βλέπετε, λέγων,	τοὺς	κύνας, βλέπετε τοὺς κακοὺς ἐργάτας.
[4]	ἐφεξῆς ἀπελπιστέον. Οἶδε γὰρ Κύριος	τοὺς	ὄντας αὐτοῦ, καὶ ἀγάγοι ἂν
[4]	ἀγάγοι ἂν εἰς τὸ μέσον	τοὺς	παρ´ ἡμῶν τυχὸν οὐ προσδοκωμένους.
[2]	ἐκδότους ἑαυτοὺς τοῖς λυπηροῖς ποιῆσαι	τοὺς	τῶν ἀναγκαίων καιροὺς τοῖς ἐφεδρεύουσι
[5]	αὐτὸς νῦν εἴποιμι βλάσφημον οὐδέν.	Τοῦτο	δὲ εἰδέναι ὑμᾶς βουλόμεθα, ὅτι
[4]	ὑμῶν Γρηγορίου μέχρι τοῦ μακαρίου	τούτου,	ἄλλον ἐπ´ ἄλλῳ προστιθεὶς καὶ
[5]	ὀρθῆς πίστεως, πρὸς τοῦ μακαρίου	τούτου,	διαναστῆναι τὴν ψυχήν, οἰκεῖον ἕκαστον
[2]	φημι, ἵνα μὴ ὁμοιωθῶμεν ἐν	τούτῳ	τοῖς μὴ ἔχουσιν ἐλπίδα) ὑμεῖς,
[2]	διακοσίων ἐτῶν καὶ ἐπέκεινα φωστήρων	τρόπον	ἐκλάμψασι συγγεγονέναι δοκεῖν. Οὕτως οὐδὲν
[3]	προστάτην, οἱ βίου δεόμενοι τὸν	τροφέα·	πάντες ἐκ τῶν οἰκειοτάτων αὐτὸν
[3]	ἐν ταῖς ἀλγηδόσιν αὐτοῦ δεικνύναι.	Τυχὸν	δ´ ἄν τις ὑμῶν ὑπολάβοι
[4]	τὸ μέσον τοὺς παρ´ ἡμῶν	τυχὸν	οὐ προσδοκωμένους. ~Πάλαι με θέλοντα
[2]	καιρῷ, μηδὲ θρήνων ἀμετρίᾳ καὶ	τῷ	ἐκδότους ἑαυτοὺς τοῖς λυπηροῖς ποιῆσαι
[2]	ὃς τῷ σῷ θεράποντι Γρηγορίῳ,	τῷ	ἐξ ἀρχῆς πηξαμένῳ τὴν κρηπῖδα
[5]	τοὺς αἱρετικοὺς ἀγώνων, ὑπὸ μάρτυρι	τῷ	Θεῷ καὶ ἀνθρώποις τοῖς πεπειραμένοις
[1]	παρουσίαν, τοῦ τε τὴν τιμὴν	τῷ	μακαρίῳ τοῖς οἰκειοτάτοις ὑμῖν συνεκπληρῶσαι
[1]	συνεκπληρῶσαι καὶ τοῦ τῆς ἐπὶ	τῷ	πάθει κατηφείας ἀπ´ αὐτῆς τῆς
[2]	Ἣν μὴ προδῶτε ὑμεῖς ἐν	τῷ	παρόντι καιρῷ, μηδὲ θρήνων ἀμετρίᾳ
[5]	ποιμένος ὑμῖν, ἢ ἐπὶ πλέον	τῷ	συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης ἑνωθησόμεθα, ἢ
[2]	ὦ Δέσποτα τῶν ἁπάντων, ὃς	τῷ	σῷ θεράποντι Γρηγορίῳ, τῷ ἐξ
[5]	εἴτε καί, ὅπερ ἀληθέστερόν ἐστι,	τῷ	τῆς ἀγάπης πειθομένων νόμῳ καὶ
[2]	ἠξιοῦτο, ἀλλ´ ὑπὲρ πάντας ἦν	τῷ	τῆς σοφίας ἀρχαίῳ, ἐκ κοινῆς
[4]	τὸν κοινὸν Δεσπότην, ὅς, ἕκαστον	τῶν	ἁγίων τῇ ἰδίᾳ γενεᾷ ἐπιτρέψας
[2]	Μωσέως εὐλογίαν, ᾔδει προκομίζειν ἐκ	τῶν	ἀδύτων τῆς καρδίας αὐτοῦ ἀγαθῶν
[1]	τῶν σκυθρωποτέρων συμμετασχεῖν, καὶ ὥστε	τῶν	ἀναγκαίων βουλευμάτων ὑμῖν κοινωνῆσαι. Ἐπεὶ
[2]	ἑαυτοὺς τοῖς λυπηροῖς ποιῆσαι τοὺς	τῶν	ἀναγκαίων καιροὺς τοῖς ἐφεδρεύουσι πρόησθε.
[2]	δὲ ἅψαιτό ποτε, ὦ Δέσποτα	τῶν	ἁπάντων, ὃς τῷ σῷ θεράποντι
[4]	μοι ὁ λόγος ὑφ´ ἡδονῆς	τῶν	δακρύων ἐκφέρεται; Οὐκ ἀνανήψομεν; Οὐχ
[1]	ἐπὶ τῇ λύπῃ. Τί γὰρ	τῶν	ἐκείνου τοιοῦτον οἷον ἢ τῆς
[4]	πάλιν ἀνεκαλέσατο; Νῦν ἐν καιρῷ	τῶν	ἐκείνου φωνῶν ὑπομνήσθητε, ὅς, ἐκκλησιάζων
[5]	εἰ καὶ πρὸς τὴν εἰρήνην	τῶν	Ἐκκλησιῶν συντρέχοντα ἡμῖν οὐκ ἔσχομεν
[4]	Ἐκκλησίας ὑμῶν ἐχαρίσατο. Ὥστε οὐδὲ	τῶν	ἐφεξῆς ἀπελπιστέον. Οἶδε γὰρ Κύριος
[2]	ἀληθείας. ~Οἴχεται ἀνὴρ διαφανέστατα δὴ	τῶν	καθ´ ἑαυτὸν πᾶσιν ὁμοῦ τοῖς
[5]	συμβαῖνον, πρὸς τὸν πλησίον τὴν	τῶν	κοινῶν ἐπιμέλειαν ἀπωθεῖσθαι, εἶτα, ἑκάστου
[5]	οὐ προσδοκωμένους. ~Πάλαι με θέλοντα	τῶν	λόγων παύσασθαι ἡ ὀδύνη τῆς
[3]	δεόμενοι τὸν τροφέα· πάντες ἐκ	τῶν	οἰκειοτάτων αὐτὸν ὀνομάτων ἀνακαλούμενοι, ἐπὶ
[2]	τὴν ἡλικίαν ἐν τοῖς συλλόγοις	τῶν	ὁμοτίμων ἠξιοῦτο, ἀλλ´ ὑπὲρ πάντας
[1]	διὰ τοῦ γράμματος κοινωνεῖν ὑμῖν	τῶν	παρόντων. Τὰ μὲν οὖν τοῦ
[5]	ἐπιτρέπει, ἀλλ´ ἐπισκήπτω ὑμῖν πρὸς	τῶν	Πατέρων, πρὸς τῆς ὀρθῆς πίστεως,
[5]	κρίναντα καὶ τῆς ἐφ´ ἑκάτερα	τῶν	πραγμάτων ἐκβάσεως πρῶτον αὐτὸν ἀπολαύσειν
[5]	εἶτα, ἑκάστου τῇ αὐτῇ διανοίᾳ	τῶν	πραγμάτων ὀλιγωροῦντος, λαθεῖν ἅπαντας ἴδιον
[5]	καὶ τοῦ ἀεὶ κοινωνὸν ἐπικαλεῖσθαι	τῶν	πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς ἀγώνων, ὑπὸ
[1]	κατηφείας ἀπ´ αὐτῆς τῆς θέας	τῶν	σκυθρωποτέρων συμμετασχεῖν, καὶ ὥστε τῶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/04/2009