Chapitre
[1]	ἐνεγκεῖν τὸ συμβάν, ἢ μετρίῳ	πάθει	τὴν ψυχὴν καταληφθῆναι; Οἴκου λαμπροῦ
[1]	μεθ´ ἡμῶν στένοντες, παρισῶσαι τῷ	πάθει	τὸν ὀδυρμὸν οὐ δυνήσονται· ἀλλὰ
[1]	ἐπὶ τῇ ἀκοῇ τοῦ ἀφορήτου	πάθους,	καὶ ἔτι ἀμφίβολος ὤν, διὰ
[2]	γέμει ὁ βίος τῶν τοιούτων	παθῶν	καὶ πολλὰ τῶν ἀνθρωπίνων συμφορῶν
[2]	ἐπὶ μιᾶς τραπέζης ἰδὼν δέκα	παῖδας	ἐν βραχείᾳ καιροῦ ῥοπῇ συντριβέντας·
[2]	ἐπιδεικνυμένοις ἀνδραγαθήματα. Οὐκ ἀπεστερήθημεν τοῦ	παιδός,	ἀλλ´ ἀπεδώκαμεν τῷ χρήσαντι· οὐδὲ
[2]	πάντες ταύτην αὐτὴν πορευσόμεθα καὶ	πάντας	τὸ αὐτὸ ἀναμένει κατάλυμα. Μόνον
[1]	λίθινος τὴν καρδίαν, ἢ ἔξω	παντελῶς	τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ὥστε ἀπαθῶς
[1]	ἡμῖν ὁ χρόνος τοῦ βίου,	πάντες	δὲ ἄνθρωποι, μεθ´ ἡμῶν στένοντες,
[2]	θᾶττον τὴν ὁδὸν προκατέλυσεν, ἀλλὰ	πάντες	ταύτην αὐτὴν πορευσόμεθα καὶ πάντας
[2]	Θεοῦ οἰκονομουμένων διαφεύγωσιν ἡμᾶς, ἀλλὰ	πάντως	γε τὸ παρὰ τοῦ σοφοῦ
[2]	ὅτι, κἂν οἱ λόγοι τῶν	παρὰ	Θεοῦ οἰκονομουμένων διαφεύγωσιν ἡμᾶς, ἀλλὰ
[2]	θαῦμα τοῦτο· ἴσος ὁ μισθὸς	παρὰ	τοῦ δικαίου Κριτοῦ τοῖς τὰ
[2]	ἡμᾶς, ἀλλὰ πάντως γε τὸ	παρὰ	τοῦ σοφοῦ καὶ ἀγαπῶντος ἡμᾶς
[2]	ὅτι τῆς μεγάλης ὑπομονῆς μεγάλοι	παρὰ	τῷ Ἀθλοθέτῃ οἱ στέφανοι τῆς
[2]	μετρίαν τοῦ κακοῦ λύσιν. Διὸ	παρακαλῶ	σε, ὡς γενναῖον ἀγωνιστήν, στῆναι
[0]	~ΠΡΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΝ	ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΗ.	~Οὔπω εἶχον τρίτην ἢ τετάρτην
[1]	δὲ ἄνθρωποι, μεθ´ ἡμῶν στένοντες,	παρισῶσαι	τῷ πάθει τὸν ὀδυρμὸν οὐ
[1]	Καίτοιγε ἐδόκει τὰ μέχρι τοῦ	παρόντος	χρόνου ὀλίγα θεῖναι τὰ λυποῦντα
[1]	φέρεσθαι· ἀλλ´ ἀθρόως, βασκανίᾳ δαίμονος,	πᾶσα	τοῦ οἴκου ἐκείνου ἡ εὐθηνία
[2]	τούτῳ βίῳ καταλιμπάνονται. Ὥστε ἐπὶ	πᾶσι	προσκυνεῖν αὐτοῦ τὴν φιλανθρωπίαν ὀφείλομεν
[2]	ἐστι τὰ ὑποδείγματα, καί, ἐπὶ	πᾶσιν,	ὅτι πρόσταγμα Θεοῦ ἐστι τὸ
[1]	Οἴκου λαμπροῦ διαδοχή, ἔρεισμα γένους,	πατρίδος	ἐλπίς, γονέων εὐσεβῶν βλάστημα ὑπὸ
[1]	ἡλικίας ὤν, ἐκ μέσου τῶν	πατρικῶν	χειρῶν ἀναρπασθεὶς οἴχεται. Ταῦτα ποίαν
[2]	μηδὲ καταποθῆναι τὴν ψυχήν, ἐκεῖνο	πεπεισμένον	ὅτι, κἂν οἱ λόγοι τῶν
[2]	τοῖς κεκοιμημένοις τοὺς εἰς Χριστὸν	πεπιστευκότας,	διὰ τὴν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως,
[2]	ἄνισα ἡμῖν τοῦ βίου τὰ	πέρατα.	Ἔστι γάρ τις αἰτία ἀνθρώποις
[2]	ὁρίζειν, καὶ ἐν ταῖς κατηφεστέραις	περιστάσεσιν	εἰς ὑπόμνησιν ἄγειν τῶν ἀνθρωπίνων,
[2]	ἐντεῦθεν ἀπάγονται, οἳ δὲ ἐπὶ	πλεῖον	προσταλαιπωρεῖν τῷ ὀδυνηρῷ τούτῳ βίῳ
[1]	τὰ λυποῦντα ὑμᾶς, ἐν τοῖς	πλείστοις	δὲ κατὰ ῥοῦν ὑμῖν τὰ
[1]	εἶχον τρίτην ἢ τετάρτην ἡμέραν	πληγεὶς	ἐπὶ τῇ ἀκοῇ τοῦ ἀφορήτου
[2]	στῆναι πρὸς τὸ μέγεθος τῆς	πληγῆς	καὶ μὴ ὑποπεσεῖν τῷ βάρει
[2]	Μικρὸν ἀναμείνωμεν καὶ συνεσόμεθα τῷ	ποθουμένῳ.	Εἰ γὰρ καὶ θᾶττον τὴν
[1]	πατρικῶν χειρῶν ἀναρπασθεὶς οἴχεται. Ταῦτα	ποίαν	ἀδάμαντος φύσιν οὐχ ἱκανὰ ἐκλῦσαι
[2]	ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο. Ἡμέτερον	ποιησώμεθα	τὸ θαῦμα τοῦτο· ἴσος ὁ
[1]	καὶ τὰς λύπας ἰδίας ἑαυτῶν	ποιουμένων.	Καίτοιγε ἐδόκει τὰ μέχρι τοῦ
[2]	βίος τῶν τοιούτων παθῶν καὶ	πολλὰ	τῶν ἀνθρωπίνων συμφορῶν ἐστι τὰ
[2]	προκατέλυσεν, ἀλλὰ πάντες ταύτην αὐτὴν	πορευσόμεθα	καὶ πάντας τὸ αὐτὸ ἀναμένει
[1]	δυνήσονται· ἀλλὰ κἂν τὸ τῶν	ποταμῶν	ῥεῦμα δάκρυον γένηται, ἐκπληρῶσαι τῶν
[1]	διήγημα σκυθρωπόν. Ἐὰν μὲν οὖν	ποτνιᾶσθαι	ἐπὶ τοῖς συμβᾶσι καὶ δακρύειν
[1]	δὲ κατὰ ῥοῦν ὑμῖν τὰ	πράγματα	φέρεσθαι· ἀλλ´ ἀθρόως, βασκανίᾳ δαίμονος,
[2]	ἐναπέθετο ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν	προενεγκεῖν	νῦν, τὸν λογισμὸν λέγω τὸν
[2]	γὰρ καὶ θᾶττον τὴν ὁδὸν	προκατέλυσεν,	ἀλλὰ πάντες ταύτην αὐτὴν πορευσόμεθα
[0]		~ΠΡΟΣ	ΝΕΚΤΑΡΙΟΝ ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΗ. ~Οὔπω εἶχον τρίτην
[1]	ἀπεύχεσθαι ἀληθῆ εἶναι, δυσπαραδέκτως ἔχων	πρὸς	τὰ θρυλούμενα, ἐδεξάμην γράμμα τοῦ
[2]	σε, ὡς γενναῖον ἀγωνιστήν, στῆναι	πρὸς	τὸ μέγεθος τῆς πληγῆς καὶ
[2]	βίῳ καταλιμπάνονται. Ὥστε ἐπὶ πᾶσι	προσκυνεῖν	αὐτοῦ τὴν φιλανθρωπίαν ὀφείλομεν καὶ
[1]	τὸ κακόν, ὁλοκλήρως ἐξ ἀρχῆς	προσπεφυκότων	ὑμῖν καὶ τάς τε εὐφροσύνας
[2]	ὑποδείγματα, καί, ἐπὶ πᾶσιν, ὅτι	πρόσταγμα	Θεοῦ ἐστι τὸ μὴ λυπεῖσθαι
[2]	ἀπάγονται, οἳ δὲ ἐπὶ πλεῖον	προσταλαιπωρεῖν	τῷ ὀδυνηρῷ τούτῳ βίῳ καταλιμπάνονται.
[2]	ἐπίπονον ᾖ. Αὐτὸς γὰρ οἶδε	πῶς	ἑκάστῳ διατίθησι τὸ συμφέρον καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/04/2009