Chapitre
[2]	ἅ τε ἠκούσαμεν, ὅτι γέμει	ὁ	βίος τῶν τοιούτων παθῶν καὶ
[2]	ῥοπῇ συντριβέντας· Ὁ Κύριος ἔδωκεν,	ὁ	Κύριος ἀφείλετο· ὡς τῷ Κυρίῳ
[2]	ἐν βραχείᾳ καιροῦ ῥοπῇ συντριβέντας·	Ὁ	Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλετο·
[2]	ἐκείνης καὶ ἀοιδίμου φωνῆς ἣν	ὁ	μέγας ἀθλητὴς Ἰὼβ ἀνεφθέγξατο, ἐπὶ
[2]	ποιησώμεθα τὸ θαῦμα τοῦτο· ἴσος	ὁ	μισθὸς παρὰ τοῦ δικαίου Κριτοῦ
[1]	δακρύειν βουλώμεθα, οὐκ ἐξαρκέσει ἡμῖν	ὁ	χρόνος τοῦ βίου, πάντες δὲ
[2]	θελήσωμεν τὸ τοῦ Θεοῦ δῶρον	ὃ	ἐναπέθετο ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν
[2]	Εἰ γὰρ καὶ θᾶττον τὴν	ὁδὸν	προκατέλυσεν, ἀλλὰ πάντες ταύτην αὐτὴν
[2]	δὲ ἐπὶ πλεῖον προσταλαιπωρεῖν τῷ	ὀδυνηρῷ	τούτῳ βίῳ καταλιμπάνονται. Ὥστε ἐπὶ
[1]	στένοντες, παρισῶσαι τῷ πάθει τὸν	ὀδυρμὸν	οὐ δυνήσονται· ἀλλὰ κἂν τὸ
[2]	ψυχήν, ἐκεῖνο πεπεισμένον ὅτι, κἂν	οἱ	λόγοι τῶν παρὰ Θεοῦ οἰκονομουμένων
[2]	ὑπομονῆς μεγάλοι παρὰ τῷ Ἀθλοθέτῃ	οἱ	στέφανοι τῆς δόξης ἀπόκεινται· ἐὰν
[2]	οἳ μὲν θᾶττον ἐντεῦθεν ἀπάγονται,	οἳ	δὲ ἐπὶ πλεῖον προσταλαιπωρεῖν τῷ
[2]	αἰτία ἀνθρώποις ἀκατάληπτος, δι´ ἣν	οἳ	μὲν θᾶττον ἐντεῦθεν ἀπάγονται, οἳ
[2]	κἂν ἐπίπονον ᾖ. Αὐτὸς γὰρ	οἶδε	πῶς ἑκάστῳ διατίθησι τὸ συμφέρον
[2]	καὶ ἐν ταῖς εὐημερίαις μέτρα	οἶδε	ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν ὁρίζειν, καὶ
[2]	τοῦ σοφοῦ καὶ ἀγαπῶντος ἡμᾶς	οἰκονομηθὲν	ἀπόδεκτόν ἐστι, κἂν ἐπίπονον ᾖ.
[2]	οἱ λόγοι τῶν παρὰ Θεοῦ	οἰκονομουμένων	διαφεύγωσιν ἡμᾶς, ἀλλὰ πάντως γε
[1]	ἀθρόως, βασκανίᾳ δαίμονος, πᾶσα τοῦ	οἴκου	ἐκείνου ἡ εὐθηνία καὶ ἡ
[1]	μετρίῳ πάθει τὴν ψυχὴν καταληφθῆναι;	Οἴκου	λαμπροῦ διαδοχή, ἔρεισμα γένους, πατρίδος
[1]	μέσου τῶν πατρικῶν χειρῶν ἀναρπασθεὶς	οἴχεται.	Ταῦτα ποίαν ἀδάμαντος φύσιν οὐχ
[1]	τὰ μέχρι τοῦ παρόντος χρόνου	ὀλίγα	θεῖναι τὰ λυποῦντα ὑμᾶς, ἐν
[1]	διὰ βάθους ἥψατο τὸ κακόν,	ὁλοκλήρως	ἐξ ἀρχῆς προσπεφυκότων ὑμῖν καὶ
[2]	δι´ ἀρετῆς τῇ καθαρότητι ἐκείνου	ὁμοιωθῆναι,	ἵνα διὰ τὸ ἄδολον τοῦ
[2]	μέτρα οἶδε ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν	ὁρίζειν,	καὶ ἐν ταῖς κατηφεστέραις περιστάσεσιν
[2]	τὸν λογισμὸν λέγω τὸν σώφρονα,	ὃς	καὶ ἐν ταῖς εὐημερίαις μέτρα
[1]	ᾧ ὅσον μὲν ἐστέναξα καὶ	ὅσον	ἀφῆκα δάκρυον τί χρὴ καὶ
[1]	τὴν ἀπευκτὴν ἀγγελίαν. Ἐφ´ ᾧ	ὅσον	μὲν ἐστέναξα καὶ ὅσον ἀφῆκα
[2]	τε εἴδομεν, ἅ τε ἠκούσαμεν,	ὅτι	γέμει ὁ βίος τῶν τοιούτων
[2]	καταποθῆναι τὴν ψυχήν, ἐκεῖνο πεπεισμένον	ὅτι,	κἂν οἱ λόγοι τῶν παρὰ
[2]	τὰ ὑποδείγματα, καί, ἐπὶ πᾶσιν,	ὅτι	πρόσταγμα Θεοῦ ἐστι τὸ μὴ
[2]	τὴν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως, καὶ	ὅτι	τῆς μεγάλης ὑπομονῆς μεγάλοι παρὰ
[2]	ἀλλ´ ἐπὶ τὸ βέλτιον διημείφθη·	οὐ	γῆ κατέκρυψε τὸν ἀγαπητὸν ἡμῶν,
[1]	παρισῶσαι τῷ πάθει τὸν ὀδυρμὸν	οὐ	δυνήσονται· ἀλλὰ κἂν τὸ τῶν
[2]	παιδός, ἀλλ´ ἀπεδώκαμεν τῷ χρήσαντι·	οὐδὲ	ἠφανίσθη αὐτοῦ ἡ ζωή, ἀλλ´
[1]	καὶ εἰς συμπάθειαν ἀγαγεῖν; Ὥστε	οὐδὲν	μέγα, εἰ καὶ ἡμῶν διὰ
[2]	τοῖς τὰ ἴσα ἐπιδεικνυμένοις ἀνδραγαθήματα.	Οὐκ	ἀπεστερήθημεν τοῦ παιδός, ἀλλ´ ἀπεδώκαμεν
[1]	ἐκπληρῶσαι τῶν συμβάντων τὸν θρῆνον	οὐκ	ἐξαρκέσει. ~Ἐὰν μέντοι θελήσωμεν τὸ
[1]	τοῖς συμβᾶσι καὶ δακρύειν βουλώμεθα,	οὐκ	ἐξαρκέσει ἡμῖν ὁ χρόνος τοῦ
[1]	βίῳ διήγημα σκυθρωπόν. Ἐὰν μὲν	οὖν	ποτνιᾶσθαι ἐπὶ τοῖς συμβᾶσι καὶ
[1]	~ΠΡΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΝ ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΗ.	~Οὔπω	εἶχον τρίτην ἢ τετάρτην ἡμέραν
[2]	κατέκρυψε τὸν ἀγαπητὸν ἡμῶν, ἀλλ´	οὐρανὸς	ὑπεδέξατο. Μικρὸν ἀναμείνωμεν καὶ συνεσόμεθα
[2]	ἀφείλετο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν,	οὕτω	καὶ ἐγένετο. Ἡμέτερον ποιησώμεθα τὸ
[1]	καὶ λέγειν; Καὶ γὰρ τίς	οὕτω	λίθινος τὴν καρδίαν, ἢ ἔξω
[1]	οἴχεται. Ταῦτα ποίαν ἀδάμαντος φύσιν	οὐχ	ἱκανὰ ἐκλῦσαι καὶ εἰς συμπάθειαν
[2]	πᾶσι προσκυνεῖν αὐτοῦ τὴν φιλανθρωπίαν	ὀφείλομεν	καὶ μὴ δυσχεραίνειν, μεμνημένοι τῆς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/04/2009