Chapitre
[11]	καὶ τὰ ἄλογα συνενήστευσεν, οὐκ	ἂν	διέφυγον τὴν ἀπειλὴν τῆς καταστροφῆς.
[12]	παθημάτων, ἐκστατικὸν διανοίας ὑπάρχον, μέθη	ἂν	δικαίως προσαγορεύοιτο. Ἐννόησόν μοι τὸν
[6]	κατετόλμησε καπνιζομένης τῆς κορυφῆς, οὐδ´	ἂν	ἐθάρσησεν εἰσελθεῖν εἰς τὸν γνόφον,
[8]	ἀλλ´ ἐφύλασσεν ἀκεραίους. Καίτοι οὐδὲν	ἂν	ἐκείνην τότε τὴν φλόγα ὑπέστη,
[6]	προσβαλόντα τῷ ὄρει. Οὐ γὰρ	ἂν	κατετόλμησε καπνιζομένης τῆς κορυφῆς, οὐδ´
[11]	ἐλπιζομένων ἀγαθῶν ἀποκλείσῃ; Ἀλλ´ οὐδ´	ἂν	ὁ σοφὸς Δανιὴλ τὰς ὀπτασίας
[3]	τοῦ ξύλου ἡ Εὔα, οὐκ	ἂν	ταύτης νῦν ἐδεόμεθα τῆς νηστείας.
[7]	(τὸ δηλητήριον. Καὶ ἁπαξαπλῶς εὕροις	ἂν	τὴν νηστείαν πάντας τοὺς ἁγίους
[7]	ἐχαρίσατο τῇ μητρί; Τί τὸν	μέγαν	ἀριστέα τὸν Σαμψὼν ἀκαταγώνιστον ἀπειργάσατο;
[13]	χρήσεως ἡ χρεία τοῦ σώματος.	Ἐὰν	δὲ ἔξω τῶν ὅρων γένῃ,
[3]	τίθεσθαι; Καὶ νόμου πρεσβυτέρα νηστεία.	Ἐὰν	μικρὸν ἀναμείνῃς, εὑρήσεις τοῦ λόγου
[9]	βούλει σεαυτῷ ἐπιθυμητὴν κατασκευάσαι τὴν	τράπεζαν,	δέξαι τὴν ἐκ τῆς νηστείας
[10]	ὃς οὐ κλίνην εἶχεν, οὐ	τράπεζαν,	οὐ γῆν ἀροσίμην, οὐκ ἀροτῆρα
[9]	λιμὸς ἡγησάμενος ἡδεῖαν παρασκευάζει τὴν	τράπεζαν·	οὕτω καὶ τὴν τῶν βρωμάτων
[8]	Χαλδαίων ἐξαναλῶσαι. Ἐκείνην τοίνυν τὴν	πυρκαϊὰν	μετὰ νηστείας εἰσελθόντες κατεπάτουν οἱ
[11]	τὸ ὑπόδειγμα; οὐ φρίσσεις τὴν	ἀδηφαγίαν,	μήπου σε τῶν ἐλπιζομένων ἀγαθῶν
[11]	ἐν τῇ ἐρήμῳ; Οὐ τῶν	κρεωφαγίαν	ἐπιζητούντων; Ἐκεῖνοι, ἕως μὲν ἠρκοῦντο
[13]	μὲν γὰρ οἶνος διαῤῥέει, τὴν	ἰδίαν	ὁδὸν ἀποτρέχων· ἡ δὲ ἁμαρτία
[7]	Ἵνα γὰρ μαλάξῃ τὴν ἀδάμαστον	καρδίαν	τῶν σκληροτραχήλων, εἵλετο καὶ ἑαυτὸν
[7]	πειρασμοὺς ἀποκρούεται, τοῦτο ἀλείφει πρὸς	εὐσέβειαν,	νήψεως σύνοικος, σωφροσύνης δημιουργός. Ἐν
[9]	Ἀνάπαυσόν σου τὸν μάγειρον, δὸς	ἄδειαν	τῷ τραπεζοποιῷ· στῆσον τὴν χεῖρα
[9]	ποτὸν εὐτρεπίζει, καὶ λιμὸς ἡγησάμενος	ἡδεῖαν	παρασκευάζει τὴν τράπεζαν· οὕτω καὶ
[13]	συντρίβων, μὴ παραμυθούμενος δὲ τὴν	ἔνδειαν.	Ἄπιστόν ἐστι τὸ ταμεῖον, εἰς
[4]	βρωμάτων ποικιλίαν, ἀλλ´ ἀσιτίαν καὶ	ἔνδειαν	οἶδα τοὺς ἰατροὺς ἐπιτάσσοντας. Πῶς
[13]	ταραχῆς καὶ ζάλης εἰς γαλήνην	βαθεῖαν	μεταβαλοῦσαν. Εὔχομαι δὲ καὶ τὴν
[3]	ἀναμείνῃς, εὑρήσεις τοῦ λόγου τὴν	ἀλήθειαν.	Μὴ οἴου τὴν ἡμέραν τοῦ
[4]	γὰρ οἰκονομοῦσα τὸ ζῶον δύναμις	αὐτάρκειαν	μὲν καὶ λιτότητα ῥᾳδίως κατειργάσατο,
[4]	κατειργάσατο, καὶ ᾠκείωσε τῷ τρεφομένῳ·	πολυτέλειαν	δὲ καὶ ποικιλίαν βρωμάτων παραλαβοῦσα,
[9]	αὐτῇ γινομένη πρὸς τὴν ἄνω	πορείαν.	Νηστεία οἴκων αὔξησις, ὑγείας μήτηρ,
[6]	κάτω δὲ ἡ γαστριμαργία εἰς	εἰδωλολατρείαν	ἐξέμηνεν· Ἐκάθισε γὰρ ὁ λαὸς
[3]	ἐδεόμεθα τῆς νηστείας. Οὐ γὰρ	χρείαν	ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ´
[7]	ἁγίους εἰς τὴν κατὰ Θεὸν	πολιτείαν	χειραγωγήσασαν. ~Ἔστι τις φύσις σώματος,
[13]	Μέθη εἰς ἀκολασίαν εἰσάγει, ἐπὶ	νηστείαν	αὐτάρκεια. Ὁ ἀθλῶν προγυμνάζεται· ὁ
[7]	Καὶ ἐπήγαγε παντὶ τῷ λαῷ	νηστείαν	διὰ τοῦ λιμοῦ, ὥστε τὴν
[13]	ὑδροποσίαν. Μὴ μυσταγωγείτω σε ἐπὶ	νηστείαν	ἡ μέθη. Οὐκ ἔστι διὰ
[1]	τρόπον παρωσαμένου, τὴν δὲ ἀληθινὴν	νηστείαν	ἡμῖν παραδείξαντος. Μὴ εἰς κρίσεις
[9]	ζηλοτυπίαις γυνὴ, τὸν ἄνδρα βλέπουσα	νηστείαν	καταδεχόμενον. Τίς τὸν ἑαυτοῦ οἶκον
[9]	μετὰ ταῦτα· οὐδὲν διὰ τὴν	νηστείαν	λείψει τῶν ἐν τῷ οἴκῳ.
[13]	εἰς ἀρετήν. Ἄλλη θύρα ἐπὶ	νηστείαν.	Μέθη εἰς ἀκολασίαν εἰσάγει, ἐπὶ
[9]	τράπεζα τοίνυν χαριεστέρα μετὰ τὴν	νηστείαν·	ὁμοίως μὲν πλουσίοις καὶ εὐτραπέζοις,
[13]	ἔστι διὰ μέθης εἴσοδος εἰς	νηστείαν·	οὐδὲ γὰρ διὰ πλεονεξίας εἰς
[7]	Καὶ ἁπαξαπλῶς εὕροις ἂν τὴν	νηστείαν	πάντας τοὺς ἁγίους εἰς τὴν
[7]	τρυφῆς καὶ τοῦ ἀνειμένου βίου	κακίαν	ἐπανορθώσασθαι. Ἑλισσαίῳ δὲ ποταπὸς ὁ
[9]	διὰ βίου τρυφή. Οὐ γὰρ	ἀδικίαν,	ἀλλὰ τὸ ἁβροδίαιτον ἐγκληθεὶς, ἀπετηγανίζετο
[7]	ἐποίησε τοῦ μεγάλου θεάματος τὸν	Ἠλίαν·	τεσσαράκοντα γὰρ ἡμέραις νηστείᾳ τὴν
[4]	μὴν τοῖς ἀσθενοῦσιν οὐχὶ βρωμάτων	ποικιλίαν,	ἀλλ´ ἀσιτίαν καὶ ἔνδειαν οἶδα
[4]	τῷ τρεφομένῳ· πολυτέλειαν δὲ καὶ	ποικιλίαν	βρωμάτων παραλαβοῦσα, εἶτα ἀντισχεῖν πρὸς
[3]	ἀρχαιότητι διαφέρον, αἰδέσιμον. Δυσωπήθητι τὴν	πολιὰν	τῆς νηστείας. (Συνηλικιῶτίς ἐστι τῆς
[4]	Μὴ προφασίζου ἀῤῥωστίαν σώματος καὶ	ἀδυναμίαν.	Οὐ γὰρ ἐμοὶ τὰς προφάσεις,
[11]	καταφρονήσεις τῶν φθειρομένων βρωμάτων; οὐκ	ἐπιθυμίαν	λήψῃ τῆς ἐν τῇ βασιλείᾳ
[6]	τεραστίων δεδιδαγμένος, εἰς τὴν Αἰγυπτίων	εἰδωλομανίαν	ἐξεκυλίσθη. Παράλληλα θὲς ἀμφότερα· πῶς
[7]	ἄγρια καὶ ἀλεύρου βραχὺ τὴν	φιλοξενίαν	ἐπλήρου; ὅτε, καὶ τῆς τολύπης
[3]	ἀκμὴν ἐπανθοῦν. Οἴει με τὴν	ἀρχαιογονίαν	αὐτῆς ἀπὸ τοῦ νόμου τίθεσθαι;
[3]	τῆς ἱστορίας βαδίζων, ἀνερεύνησον τὴν	ἀρχαιογονίαν	αὐτῆς. Οὐ γὰρ νεώτερον τὸ
[11]	καὶ τρυφῇ διηνεκεῖ ἐδέξατό τινα	κοινωνίαν	χαρίσματος πνευματικοῦ; Μωϋσῆς, δευτέραν λαμβάνων
[12]	ἐστὶ καὶ αὐτὴ, καταβαπτίζουσα τὴν	διάνοιαν.	Φόβος ἑτέρα μέθη, ὅταν ἐφ´
[6]	καὶ ἀνέστησαν παίζειν. Τεσσαράκοντα ἡμερῶν	προσεδρίαν	νηστεύοντος καὶ δεομένου τοῦ θεράποντος
[6]	προσάγει, (καὶ πῶς τρυφὴ τὴν	σωτηρίαν	προδίδωσι. ~Κατάβα ὁδῷ βαδίζων ἐπὶ
[9]	ἐλευθεριάσαι μικρὸν ἐπιτρέπουσι. Δότω τινὰ	ἐκεχειρίαν	καὶ ἡ γαστὴρ τῷ στόματι,
[5]	νοσημάτων ἐποίησεν. ~Ἀλλ´ ἐπὶ τὴν	ἱστορίαν	βαδιζέτω ὁ λόγος, τὸ ἀρχαῖον
[11]	τῶν ἐκ νόμου συγκεχωρημένων τὴν	ἀμετρίαν	κολάζουσα, σύμφωνον σχολὴν ἐμποιεῖ, ἵνα
[14]	ἐπιδειξαμένους, φθάσαι καὶ ἐπὶ τὴν	κυρίαν	τῶν στεφάνων ἡμέραν· νῦν μὲν
[13]	θύρα ἐπὶ νηστείαν. Μέθη εἰς	ἀκολασίαν	εἰσάγει, ἐπὶ νηστείαν αὐτάρκεια. Ὁ
[2]	ἔνδον λάμβανε τῶν μελῶν τὴν	νομοθεσίαν.	Ἀπόπλυνε τὴν ψυχὴν ἁμαρτημάτων. Χρῖσαι
[11]	χαρίσματος πνευματικοῦ; Μωϋσῆς, δευτέραν λαμβάνων	νομοθεσίαν,	δευτέρας νηστείας προσεδεήθη. Νινευΐταις εἰ
[13]	προσδέξῃ. Μὴ προλάβῃς πολυποσίᾳ τὴν	ὑδροποσίαν.	Μὴ μυσταγωγείτω σε ἐπὶ νηστείαν
[11]	πρὸς τὴν κατὰ τῶν δαιμόνων	στρατιάν·	Τοῦτο γὰρ τὸ γένος οὐκ
[4]	ἀσθενοῦσιν οὐχὶ βρωμάτων ποικιλίαν, ἀλλ´	ἀσιτίαν	καὶ ἔνδειαν οἶδα τοὺς ἰατροὺς
[1]	φαρμάκοις τισὶ δριμυτάτοις ἐξαφανίζονται, οὕτως	ἁμαρτίαν,	ὑποικουροῦσαν τῷ βάθει, ἐναποκτείνει τῇ
[4]	τὴν βρῶσιν ὑποτιθέμενον. Μὴ προφασίζου	ἀῤῥωστίαν	σώματος καὶ ἀδυναμίαν. Οὐ γὰρ
[13]	ἀδελφὸν θανάτου, ἐγρήγορσιν δὲ ὀνείροις	προσεοικυῖαν.	Ἆρα οἶδας τίς ἐστιν ὃν
[7]	Ἐν πολέμοις ἀνδραγαθεῖ, ἐν εἰρήνῃ	ἡσυχίαν	διδάσκει. Τὸν Ναζιραῖον ἁγιάζει, τὸν
[5]	τινὰ κλῆρον πατρῷον διαδεξάμενοι, οὕτω	διεφύλαξαν,	πατὴρ παιδὶ παραδιδόντες· ὅθεν καὶ
[2]	ἐκ τοῦ δοκεῖν ἐγκρατὴς εἶναι	δόξαν	θηρώμενος. Οὔτε γὰρ εὐποιίας σαλπιζομένης
[11]	μέθῃ καὶ ταῖς παντοδαπαῖς καρυκείαις	πᾶν	εἶδος ἀκολασίας βοσκηματώδους. Ἔνθεν ἵπποι
[3]	ἐφεύρεμα· πατέρων ἐστὶ τὸ κειμήλιον.	Πᾶν	τὸ ἀρχαιότητι διαφέρον, αἰδέσιμον. Δυσωπήθητι
[12]	εἰς μετάληψιν, ἀλλὰ δαπανᾷς τὴν	ἡμέραν	εἰς δικαστήρια. Οὐαὶ οἱ μεθύοντες,
[14]	ἐπὶ τὴν κυρίαν τῶν στεφάνων	ἡμέραν·	νῦν μὲν τῆς ἀναμνήσεως τοῦ
[13]	παραμένεις τῷ οἴνῳ καθ´ ἑκάστην	ἡμέραν	τὴν κεφαλήν σου τύπτοντι; Μέτρον
[3]	τὴν ἀλήθειαν. Μὴ οἴου τὴν	ἡμέραν	τοῦ ἱλασμοῦ, τὴν διατεταγμένην τῷ
[12]	ἀλλ´ ὕβρεων οὐ κρατεῖς. Τὴν	ἑσπέραν	ἀναμένεις εἰς μετάληψιν, ἀλλὰ δαπανᾷς
[13]	σεμνότητα; Σύγκρινόν μοι τὴν σήμερον	ἑσπέραν	τῇ αὔριον, καὶ ὄψει τὴν
[4]	τοῦ κλύδωνος, οὐδενὸς ἐμποδίζοντος αὐτὴν	ὑψηλοτέραν	γενέσθαι. Καὶ τοίνυν τὰ τῶν
[11]	ὀπτασίας εἶδεν, εἰ μὴ νηστείᾳ	διαυγεστέραν	ἐποίησε τὴν ψυχήν. Ἐκ γὰρ
[11]	τινα κοινωνίαν χαρίσματος πνευματικοῦ; Μωϋσῆς,	δευτέραν	λαμβάνων νομοθεσίαν, δευτέρας νηστείας προσεδεήθη.
[9]	καὶ ὑγεία ποθεινοτέρα μετὰ τὴν	πεῖραν	τῶν ἐναντίων; Καὶ τράπεζα τοίνυν
[7]	εἰς τὴν κατὰ Θεὸν πολιτείαν	χειραγωγήσασαν.	~Ἔστι τις φύσις σώματος, ἣν
[9]	ποδῶν ἐδεήθη, ὑδροποσίᾳ συζῶν. Οὐδενὸς	ἐδέθησαν	πόδες, οὐδενὸς χεῖρες ἀπηχρειώθησαν, ὕδατι
[11]	αὐτῶν ὁ ἀσθενῶν· ἐπειδὴ δὲ	ἐμνήσθησαν	τῶν κρεῶν τῶν λεβήτων, καὶ
[9]	Οὐδενὸς ἐδέθησαν πόδες, οὐδενὸς χεῖρες	ἀπηχρειώθησαν,	ὕδατι καταρδόμεναι. Τὸ γὰρ περὶ
[6]	λαὸς φαγεῖν καὶ πιεῖν, καὶ	ἀνέστησαν	παίζειν. Τεσσαράκοντα ἡμερῶν προσεδρίαν νηστεύοντος
[11]	τῶν κρεῶν τῶν λεβήτων, καὶ	ἐστράφησαν	ταῖς ἐπιθυμίαις εἰς Αἴγυπτον, οὐκ
[6]	τὴν ἐντολὴν ὑπεδέξατο δακτύλῳ Θεοῦ	γραφεῖσαν	ἐν ταῖς πλαξί. Καὶ ἄνω
[1]	παντὸς ὀργάνου μουσικοῦ εὐσημότερον, τὴν	προάγουσαν	τῶν ἡμερῶν ἑορτὴν ὑποσημαίνει τὰ
[13]	καὶ ζάλης εἰς γαλήνην βαθεῖαν	μεταβαλοῦσαν.	Εὔχομαι δὲ καὶ τὴν σήμερον
[4]	ἀλλὰ πυκνὰ μεταστρέφεσθαι διαῤῥηγνυμένην καὶ	στένουσαν;	εἰ μὴ καὶ τοὺς κυβερνήτας
[1]	τισὶ δριμυτάτοις ἐξαφανίζονται, οὕτως ἁμαρτίαν,	ὑποικουροῦσαν	τῷ βάθει, ἐναποκτείνει τῇ ψυχῇ
[9]	ἀνὴρ, νηστείαις ὁρῶν τὴν γυναῖκα	συζῶσαν.	Οὐ τήκεται ζηλοτυπίαις γυνὴ, τὸν
[9]	τοῖς λιτοῖς καὶ αὐτοσχεδίοις τὴν	δίαιταν.	Φοβήθητι τὸ ὑπόδειγμα τοῦ πλουσίου.
[11]	ὁ ἔσωθεν ἀνακαινοῦται· καὶ τό·	Ὅταν	ἀσθενῶ, τότε δυνατός εἰμι. Οὐ
[9]	Ὅταν ἐμπλησθῇ, περὶ ἐγκρατείας φιλοσοφεῖ·	ὅταν	διαπνευσθῇ, ἐπιλανθάνεται τῶν δογμάτων. Νηστεία
[9]	λαμβάνουσα σήμερον καὶ αὔριον ἐπιλανθανομένη.	Ὅταν	ἐμπλησθῇ, περὶ ἐγκρατείας φιλοσοφεῖ· ὅταν
[12]	τὴν διάνοιαν. Φόβος ἑτέρα μέθη,	ὅταν	ἐφ´ ἃ μὴ δεῖ γένηται·
[2]	ὥσπερ οἱ ὑποκριταί. Ἀφανίζεται πρόσωπον,	ὅταν	ἡ ἔνδον διάθεσις ἐπιπλάστῳ σχήματι
[11]	παρατάξεως ἡ τοῦ ἑτέρου συμμαχία	ἧτταν	ποιεῖ τοῦ ἑτέρου, οὕτως ὁ
[3]	σοι. Στυγνάζειν προσετάχθης, μὴ γὰρ	τρυφᾷν.	Διὰ νηστείας ἀπολόγησαι τῷ Θεῷ.
[4]	ἠρεμεῖν· εἴπερ οὖν καὶ τὸ	τρυφᾷν	τοῦ λιτῶς διαιτᾶσθαι τοῖς ἀσθενοῦσι
[0]	~ΤΟΥ	ΕΝ	ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
[10]	κόσμος, οἳ περιῆλθον ἐν μηλωταῖς,	ἐν	αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι·
[11]	μεθυόντων αἱ τῆς φύσεως ἐναλλαγαὶ,	ἐν	ἄῤῥενι μὲν τὸ θῆλυ, ἐν
[11]	ἀνίης; ἐκτήκων δὲ τὸν νοῦν	ἐν	ἀτροφίᾳ, τῶν σωτηρίων καὶ ζωοποιῶν
[10]	ὑπὲρ ἡμῶν ἀνέλαβεν, ὀχυρώσας, οὕτως	ἐν	αὐτῇ τοῦ διαβόλου τὰς προσβολὰς
[8]	τῆς νηστείας ἔχοντα τὸ ἀμίαντον.	Ἐν	γὰρ τῇ μεγάλῃ φλογὶ τῆς
[10]	τὸν βίον. Διὰ τοῦτο Μείζων	ἐν	γεννητοῖς γυναικῶν οὐκ ἀνέστη Ἰωάννου
[11]	ἐν ἄῤῥενι μὲν τὸ θῆλυ,	ἐν	δὲ τῷ θήλει τὸ ἄῤῥεν
[14]	τῆς ἀναμνήσεως τοῦ σωτηρίου πάθους,	ἐν	δὲ τῷ μέλλοντι αἰῶνι τῆς
[7]	σωφροσύνης δημιουργός. Ἐν πολέμοις ἀνδραγαθεῖ,	ἐν	εἰρήνῃ ἡσυχίαν διδάσκει. Τὸν Ναζιραῖον
[1]	~(Σαλπίσατε, φησὶν, ἐν νεομηνίᾳ, σάλπιγγι	ἐν	εὐσήμῳ ἡμέρᾳ ἑορτῆς ὑμῶν. Τοῦτο
[2]	ψεύδει καλυπτομένη. Ὑποκριτής ἐστιν ὁ	ἐν	θεάτρῳ ἀλλότριον πρόσωπον ὑπελθών· δοῦλος
[8]	καλοῦσιν ἀμίαντον, ἀνάλωτος πυρὶ, ἥτις,	ἐν	μὲν τῇ φλογὶ κειμένη, ἀπηνθρακῶσθαι
[10]	ἄξιος ὁ κόσμος, οἳ περιῆλθον	ἐν	μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι,
[6]	λαὸν νομοθετεῖσθαι παρὰ τοῦ Θεοῦ.	Ἐν	μιᾷ καιροῦ ῥοπῇ διὰ γαστριμαργίας
[1]	ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΛΟΓΟΣ Αʹ ~(Σαλπίσατε, φησὶν,	ἐν	νεομηνίᾳ, σάλπιγγι ἐν εὐσήμῳ ἡμέρᾳ
[9]	Τίς τὸν ἑαυτοῦ οἶκον ἠλάττωσεν	ἐν	νηστείᾳ; Ἀρίθμησον (σήμερον τὰ ἔνδον,
[12]	ἑαυτὸν, ἀγνοεῖ τοὺς παρόντας· ὥσπερ	ἐν	νυκτομαχίᾳ πάντων ἅπτεται, πᾶσι προσπταίει·
[8]	παῖδες, λεπτὸν ἀέρα καὶ ἔνδροσον	ἐν	οὕτω λάβρῳ πυρὶ ἀναπνέοντες. Οὐδὲ
[4]	τῷ Θεῷ. ~Ἀλλὰ καὶ ἡ	ἐν	παραδείσῳ διαγωγὴ νηστείας ἐστὶν εἰκὼν,
[7]	εὐσέβειαν, νήψεως σύνοικος, σωφροσύνης δημιουργός.	Ἐν	πολέμοις ἀνδραγαθεῖ, ἐν εἰρήνῃ ἡσυχίαν
[11]	γένος οὐκ ἐξέρχεται (εἰ μὴ	ἐν	προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Καὶ τὰ
[6]	ἐντολὴν ὑπεδέξατο δακτύλῳ Θεοῦ γραφεῖσαν	ἐν	ταῖς πλαξί. Καὶ ἄνω μὲν
[12]	παραμείνωσι τῇ προσευχῇ. ~Μὴ μέντοι	ἐν	τῇ ἀποχῇ μόνη τῶν βρωμάτων
[11]	βρωμάτων; οὐκ ἐπιθυμίαν λήψῃ τῆς	ἐν	τῇ βασιλείᾳ τραπέζης, ἣν πάντως
[7]	Οὐχ ἡ νηστεία, μεθ´ ἧς	ἐν	τῇ γαστρὶ τῆς μητρὸς συνελήφθη;
[14]	τῆς ἀνταποδόσεως τῶν βεβιωμένων ἡμῖν	ἐν	τῇ δικαιοκρισίᾳ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ,
[2]	τῇ καρδίᾳ φέροντες, ἄλλα δὲ	ἐν	τῇ ἐπιφανείᾳ τοῖς ἀνθρώποις δεικνύντες.
[11]	καταστροφῆς. Τίνων ἔπεσε τὰ κῶλα	ἐν	τῇ ἐρήμῳ; Οὐ τῶν κρεωφαγίαν
[2]	οἱ πολλοὶ θεατρίζουσιν, ἄλλα μὲν	ἐν	τῇ καρδίᾳ φέροντες, ἄλλα δὲ
[7]	νηστείας ἱερουργῖας κατατολμῆσαι, οὐ μόνον	ἐν	τῇ μυστικῇ νῦν καὶ ἀληθινῇ
[5]	τὸν βίον παρεληλύθει, οὐδ´ ἐτέτριπτο	ἐν	τῇ συνηθείᾳ τῇ τῶν ἀνθρώπων.
[7]	καὶ ἀληθινῇ λατρείᾳ, ἀλλὰ καὶ	ἐν	τῇ τυπικῇ τῇ κατὰ τὸν
[9]	ἀλλὰ τὸ ἁβροδίαιτον ἐγκληθεὶς, ἀπετηγανίζετο	ἐν	τῇ φλογὶ τῆς καμίνου. Ἵνα
[1]	ἁμαρτίας ἀναιρετικόν. Ὥσπερ γὰρ οἱ	ἐν	τοῖς ἐγκάτοις τῶν παίδων ζωογονούμενοι
[10]	καὶ παιδοτριβεῖν ἑαυτοὺς πρὸς τοὺς	ἐν	τοῖς πειρασμοῖς ἀγῶνας, καὶ τῷ
[11]	βασανιστὴν κατασκευάζων σκώληκα; Τίς γὰρ	ἐν	τροφῇ δαψιλεῖ καὶ τρυφῇ διηνεκεῖ
[2]	τὸ τοῦ βασιλέως. Οὕτω καὶ	ἐν	τῷ βίῳ τούτῳ, ὥσπερ ἐπὶ
[9]	διὰ τὴν νηστείαν λείψει τῶν	ἐν	τῷ οἴκῳ. Οὐδὲν ζῶον ὀδύρεται
[4]	τῶν ἀνθρώπων ἐξεῦρεν, οὔπω τοῖς	ἐν	τῷ παραδείσῳ διαιτωμένοις ἐπενενόητο· οὔπω
[3]	(Συνηλικιῶτίς ἐστι τῆς ἀνθρωπότητος· νηστεία	ἐν	τῷ παραδείσῳ ἐνομοθετήθη. Τὴν πρώτην
[7]	νηστείᾳ τὴν ψυχὴν ἀποκαθάρας, οὕτως	ἐν	τῷ σπηλαίῳ τῷ ἐν Χωρὴβ
[7]	οὕτως ἐν τῷ σπηλαίῳ τῷ	ἐν	Χωρὴβ ἰδεῖν κατηξιώθη, ὡς δυνατόν
[3]	παραδείσῳ ἐνομοθετήθη. Τὴν πρώτην ἐντολὴν	ἔλαβεν	Ἀδάμ· Ἀπὸ τοῦ ξύλου τοῦ
[10]	τὴν σάρκα, ἣν ὑπὲρ ἡμῶν	ἀνέλαβεν,	ὀχυρώσας, οὕτως ἐν αὐτῇ τοῦ
[11]	φησιν ὁ προφήτης· Ἄρτον ἀγγέλων	ἔφαγεν	ἄνθρωπος· οὐ κρέα, οὐδὲ οἶνος,
[13]	τὴν σεμνότητα· καὶ τὴν αὔριον	μηδὲν	φαιδρότητι τῆς σήμερον ἀπολείπεσθαι. ~Ὁ
[11]	ὁ σοφὸς Δανιὴλ τὰς ὀπτασίας	εἶδεν,	εἰ μὴ νηστείᾳ διαυγεστέραν ἐποίησε
[9]	δογμάτων. Νηστεία δανείου φύσιν οὐκ	οἶδεν·	οὐκ ὄζει τόκων τράπεζα τοῦ
[8]	πῦρ, ἀλλ´ ἐφύλασσεν ἀκεραίους. Καίτοι	οὐδὲν	ἂν ἐκείνην τότε τὴν φλόγα
[9]	ὑπὸ φιληδονίας τὴν ἡδονὴν ἀφανίζων.	Οὐδὲν	γὰρ οὕτως ἐπιθυμητὸν, ὡς μὴ
[9]	ἔνδον, καὶ ἀρίθμησον μετὰ ταῦτα·	οὐδὲν	διὰ τὴν νηστείαν λείψει τῶν
[9]	λείψει τῶν ἐν τῷ οἴκῳ.	Οὐδὲν	ζῶον ὀδύρεται θάνατον, οὐδαμοῦ αἷμα,
[2]	ὄφελος, καὶ νηστείας δημοσιευομένης κέρδος	οὐδέν.	Τὰ γὰρ ἐπιδεικτικῶς γινόμενα οὐ
[4]	τὸν Λάζαρον, πῶς διὰ νηστείας	εἰσῆλθεν	εἰς τὸν παράδεισον; Μὴ μιμήσῃ
[11]	καρυκείαις πᾶν εἶδος ἀκολασίας βοσκηματώδους.	Ἔνθεν	ἵπποι θηλυμανεῖς οἱ ἄνθρωποι διὰ
[5]	οὕτω διεφύλαξαν, πατὴρ παιδὶ παραδιδόντες·	ὅθεν	καὶ εἰς ἡμᾶς ἀκολουθίᾳ διαδοχῆς
[11]	ὁ Ἀπόστολος, ὅτι ὅσον ὁ	ἔξωθεν	ἄνθρωπος διαφθείρεται, τοσοῦτον ὁ ἔσωθεν
[2]	ἔνδον διάθεσις ἐπιπλάστῳ σχήματι τῷ	ἔξωθεν	ἐπισκοτῆται, ὥσπερ ὑπὸ παραπετάσματι τῷ
[11]	ἔξωθεν ἄνθρωπος διαφθείρεται, τοσοῦτον ὁ	ἔσωθεν	ἀνακαινοῦται· καὶ τό· Ὅταν ἀσθενῶ,
[5]	Ἐφύτευσε γὰρ ἄμπελον Νῶε, καὶ	ἔπιεν	ἀπὸ τοῦ καρποῦ, καὶ ἐμεθύσθη,
[13]	μέθη Πνεῦμα ἅγιον ἀποδιώκει. Καπνὸς	μὲν	γὰρ ἀποδιώκει μελίσσας, χαρίσματα δὲ
[1]	γαστρὸς ἢ ἐπιμελείᾳ ψυχῆς. Κόρος	μὲν	γὰρ εἰς γαστέρα τὴν χάριν
[13]	εἰς τετρημένον πίθον ἀντλεῖς. Ὁ	μὲν	γὰρ οἶνος διαῤῥέει, τὴν ἰδίαν
[4]	τῆς εὐσταλεστέρας καὶ κούφης. Τὴν	μὲν	γὰρ πεπιεσμένην τῷ πλήθει βραχεῖα
[11]	προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Καὶ τὰ	μὲν	ἐκ τῆς νηστείας ἀγαθὰ τοσαῦτα·
[2]	ζωῆς οἱ πολλοὶ θεατρίζουσιν, ἄλλα	μὲν	ἐν τῇ καρδίᾳ φέροντες, ἄλλα
[13]	δονεῖσθαι δόξει. Μέθη γὰρ ὕπνον	μὲν	ἐπάγει, ἀδελφὸν θανάτου, ἐγρήγορσιν δὲ
[6]	ἐν ταῖς πλαξί. Καὶ ἄνω	μὲν	ἡ νηστεία νομοθεσίας πρόξενος ἦν,
[11]	τῶν κρεωφαγίαν ἐπιζητούντων; Ἐκεῖνοι, ἕως	μὲν	ἠρκοῦντο τῷ μάννα καὶ τῷ
[1]	χάριν ἐκ τοῦ Ἡσαΐου, τὸν	μὲν	Ἰουδαϊκὸν τῆς νηστείας τρόπον παρωσαμένου,
[4]	οἰκονομοῦσα τὸ ζῶον δύναμις αὐτάρκειαν	μὲν	καὶ λιτότητα ῥᾳδίως κατειργάσατο, καὶ
[7]	δὲ ποταπὸς ὁ βίος; πῶς	μὲν	παρὰ τῇ Σουναμίτιδι τῆς ξενίας
[9]	χαριεστέρα μετὰ τὴν νηστείαν· ὁμοίως	μὲν	πλουσίοις καὶ εὐτραπέζοις, ὁμοίως δὲ
[11]	ἀναστάντος (πιστούμενος. ~Σὺ δὲ ὑπερπιαίνων	μὲν	σεαυτὸν καὶ κατασαρκῶν οὐκ ἀνίης;
[13]	Καὶ γὰρ ἀνόνητα πονεῖς, (τὸ	μὲν	σῶμα συντρίβων, μὴ παραμυθούμενος δὲ
[8]	ἀμίαντον, ἀνάλωτος πυρὶ, ἥτις, ἐν	μὲν	τῇ φλογὶ κειμένη, ἀπηνθρακῶσθαι δοκεῖ,
[14]	κυρίαν τῶν στεφάνων ἡμέραν· νῦν	μὲν	τῆς ἀναμνήσεως τοῦ σωτηρίου πάθους,
[11]	τῆς φύσεως ἐναλλαγαὶ, ἐν ἄῤῥενι	μὲν	τὸ θῆλυ, ἐν δὲ τῷ
[4]	τὰ τῶν ἀνθρώπων σώματα, συνεχεῖ	μὲν	τῷ κόρῳ καταβαρυνόμενα, εὐκόλως ὑποβρύχια
[1]	ἡμερῶν ἑορτὴν ὑποσημαίνει τὰ ἀναγνώσματα.	Ἐγνωρίσαμεν	γὰρ τῶν νηστειῶν τὴν χάριν
[4]	ἐπιθολοῖ τὸν ἀνθρώπινον. Ἐπειδὴ οὐκ	ἐνηστεύσαμεν,	ἐξεπέσομεν τοῦ παραδείσου· νηστεύσωμεν τοίνυν,
[1]	τὴν κεφαλήν. Διατεθῶμεν τοίνυν, ὡς	ἐδιδάχθημεν,	μὴ κατασκυθρωπάζοντες ἐπὶ ταῖς προσιούσαις
[3]	ἰατροῦ, ἀλλ´ οἱ κακῶς ἔχοντες.	Ἐκακώθημεν	διὰ τῆς ἁμαρτίας· ἰαθῶμεν διὰ
[4]	τὸν ἀνθρώπινον. Ἐπειδὴ οὐκ ἐνηστεύσαμεν,	ἐξεπέσομεν	τοῦ παραδείσου· νηστεύσωμεν τοίνυν, ἵνα
[13]	ἐλευσόμεθα, καὶ μονὴν παρ´ αὐτῷ	ποιήσομεν.	Τί οὖν προλαμβάνεις τῇ μέθῃ,
[3]	ἔχοντες. Ἐκακώθημεν διὰ τῆς ἁμαρτίας·	ἰαθῶμεν	διὰ τῆς μετανοίας· μετάνοια δὲ
[1]	καὶ ἄλειψαί σου τὴν κεφαλήν.	Διατεθῶμεν	τοίνυν, ὡς ἐδιδάχθημεν, μὴ κατασκυθρωπάζοντες
[4]	νηστεύσωμεν τοίνυν, ἵνα πρὸς αὐτὸν	ἐπανέλθωμεν.	Οὐχ ὁρᾷς τὸν Λάζαρον, πῶς
[6]	~Ἀλλὰ καὶ Μωϋσέα διὰ νηστείας	ἔγνωμεν	προσβαλόντα τῷ ὄρει. Οὐ γὰρ
[9]	φλογὶ τῆς καμίνου. Ἵνα τοίνυν	σβέσωμεν	ἐκεῖνο τὸ πῦρ, ὕδατος χρεία.
[4]	οὐκ ἐνηστεύσαμεν, ἐξεπέσομεν τοῦ παραδείσου·	νηστεύσωμεν	τοίνυν, ἵνα πρὸς αὐτὸν ἐπανέλθωμεν.
[6]	δὲ ἡ γαστριμαργία εἰς εἰδωλολατρείαν	ἐξέμηνεν·	Ἐκάθισε γὰρ ὁ λαὸς φαγεῖν
[6]	καὶ δεομένου τοῦ θεράποντος ἄχρηστον	ἀπέδειξεν	οἰνοφλυγία μία. Ἃς γὰρ ἡ
[11]	ἐν δὲ τῷ θήλει τὸ	ἄῤῥεν	ἐπιζητούντων. Νηστεία δὲ καὶ γαμικῶν
[4]	ὕστερον ἡ ἐπίνοια τῶν ἀνθρώπων	ἐξεῦρεν,	οὔπω τοῖς ἐν τῷ παραδείσῳ
[5]	πειραθεὶς, τῇ ἀπ´ αὐτοῦ βλάβῃ	περιέπεσεν	ἀφυλάκτως· Ἐφύτευσε γὰρ ἄμπελον Νῶε,
[4]	τὰ ποικίλα γένη τῶν νοσημάτων	ἐποίησεν.	~Ἀλλ´ ἐπὶ τὴν ἱστορίαν βαδιζέτω
[9]	ὡς καὶ ὁ πλούσιος. Οὐδεὶς	ἐκραιπάλησεν	ἀπὸ ὕδατος. Οὐδενὸς κεφαλὴ ὠδυνήθη
[6]	καπνιζομένης τῆς κορυφῆς, οὐδ´ ἂν	ἐθάρσησεν	εἰσελθεῖν εἰς τὸν γνόφον, εἰ
[4]	τῷ πλήθει βραχεῖα κύματος ἐπανάστασις	κατεβάπτισεν·	ἡ δὲ συμμέτρως τῶν ἀγωγίμων
[8]	ἐχώνευεν αὐτοὺς τὸ πῦρ, ἀλλ´	ἐφύλασσεν	ἀκεραίους. Καίτοι οὐδὲν ἂν ἐκείνην
[3]	ἐστὶ καὶ ἐγκρατείας νομοθεσία. Εἰ	ἐνήστευσεν	ἀπὸ τοῦ ξύλου ἡ Εὔα,
[11]	εἰ μὴ καὶ τὰ ἄλογα	συνενήστευσεν,	οὐκ ἂν διέφυγον τὴν ἀπειλὴν
[7]	νηστεία αὐτὸν ἐτιθηνήσατο· νηστεία αὐτὸν	ἤνδρωσεν,	ἣν ὁ ἄγγελος διετάξατο τῇ
[9]	καταδεχόμενον. Τίς τὸν ἑαυτοῦ οἶκον	ἠλάττωσεν	ἐν νηστείᾳ; Ἀρίθμησον (σήμερον τὰ
[8]	χρυσοῦ δυνατώτεροι διεδείκνυντο· οὐ γὰρ	ἐχώνευεν	αὐτοὺς τὸ πῦρ, ἀλλ´ ἐφύλασσεν
[10]	νηστεία ἦν· ὃς οὐ κλίνην	εἶχεν,	οὐ τράπεζαν, οὐ γῆν ἀροσίμην,
[6]	Θεοῦ γεγραμμένας, ταύτας ἡ μέθη	συνέτριψεν,	οὐκ ἄξιον κρίναντος τοῦ προφήτου
[10]	ἀπ´ αἰῶνος ἁγίων, Ὧν οὐκ	ἦν	ἄξιος ὁ κόσμος, οἳ περιῆλθον
[10]	οἷον λαβὴν ἐνδιδούς. Ἀπρόσιτος γὰρ	ἦν	αὐτῷ διὰ τὸ ὕψος τῆς
[11]	ἐνίκων, διὰ θαλάσσης ὥδευον· Οὐκ	ἦν	ἐν ταῖς φυλαῖς αὐτῶν ὁ
[5]	διαδοχῆς διεσώθη τὸ κτῆμα. Οὐκ	ἦν	ἐν τῷ παραδείσῳ οἶνος, οὔπω
[6]	μὲν ἡ νηστεία νομοθεσίας πρόξενος	ἦν,	κάτω δὲ ἡ γαστριμαργία εἰς
[10]	δὲ ὁ βίος μία νηστεία	ἦν·	ὃς οὐ κλίνην εἶχεν, οὐ
[8]	ὕδατι λαμπρυνθεῖσα, καθαρωτέρα γίνεται. Τοιαῦτα	ἦν	τὰ τῶν τριῶν παίδων ἐκείνων
[11]	διὰ θαλάσσης ὥδευον· Οὐκ ἦν	ἐν	ταῖς φυλαῖς αὐτῶν ὁ ἀσθενῶν·
[5]	διεσώθη τὸ κτῆμα. Οὐκ ἦν	ἐν	τῷ παραδείσῳ οἶνος, οὔπω ζωοθυσίαι,
[7]	ἀδελφοῦ; Οὐ βρῶσις μία, δι´	ἣν	ἀπέδοτο τὰ πρωτοτόκια; Τὸν δὲ
[10]	τῶν ἄλλων καὶ ἡ νηστεία,	ἣν	ἐν τοῖς ὑπὲρ τῶν θλίψεων
[8]	χειραγωγήσασαν. ~Ἔστι τις φύσις σώματος,	ἣν	καλοῦσιν ἀμίαντον, ἀνάλωτος πυρὶ, ἥτις,
[8]	ἐκείνην τότε τὴν φλόγα ὑπέστη,	ἣν	νάφθα καὶ πίσσα καὶ κληματίδες
[7]	αὐτὸν ἐτιθηνήσατο· νηστεία αὐτὸν ἤνδρωσεν,	ἣν	ὁ ἄγγελος διετάξατο τῇ μητρί·
[11]	τῆς ἐν τῇ βασιλείᾳ τραπέζης,	ἣν	πάντως ἡ ἐνθάδε νηστεία προευτρεπίσει;
[10]	ἄλλων καὶ ἡ νηστεία, ἣν	ἐν	τοῖς ὑπὲρ τῶν θλίψεων καυχήμασιν
[10]	Κύριος ἡμῶν νηστείᾳ τὴν σάρκα,	ἣν	ὑπὲρ ἡμῶν ἀνέλαβεν, ὀχυρώσας, οὕτως
[10]	ἀντιπάλῳ διὰ τῆς ἐνδείας οἷον	λαβὴν	ἐνδιδούς. Ἀπρόσιτος γὰρ ἦν αὐτῷ
[10]	κλίνην εἶχεν, οὐ τράπεζαν, οὐ	γῆν	ἀροσίμην, οὐκ ἀροτῆρα βοῦν, οὐ
[11]	εἰς Αἴγυπτον, οὐκ εἶδον τὴν	γῆν	τῆς ἐπαγγελίας. Οὐ φοβῇ τὸ
[13]	δι´ ἀκολασίας εἰς σωφροσύνην, οὐδὲ,	συλλήβδην	εἰπεῖν, διὰ τῆς κακίας εἰς
[13]	βοᾷ, διαῤῥήγνυται. ~Φύγε ταύτην τὴν	μέθην,	μηδὲ τὴν διὰ τοῦ οἴνου
[11]	οἷον αἰθαλώδεις ἀναθυμιάσεις ἀναπεμπόμεναι, νεφέλης	δίκην	πυκνῆς, τὰς ἀπὸ τοῦ ἁγίου
[13]	νομοθέτην, τῶν πέντε ἡμερῶν τὴν	κραιπάλην	προαποτίθεσο. Καὶ γὰρ ἀνόνητα πονεῖς,
[1]	πρόσωπον καὶ ἄλειψαί σου τὴν	κεφαλήν.	Διατεθῶμεν τοίνυν, ὡς ἐδιδάχθημεν, μὴ
[2]	ταύτης ἀξία. ~Ἄλειψαί σου τὴν	κεφαλὴν,	καὶ νίψαι τὸ πρόσωπον. Ἐπὶ
[13]	οἴνῳ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν τὴν	κεφαλήν	σου τύπτοντι; Μέτρον ἄριστον τῆς
[2]	τὴν ψυχὴν ἁμαρτημάτων. Χρῖσαι τὴν	κεφαλὴν	χρίσματι ἁγίῳ, ἵνα μέτοχος γένῃ
[11]	συνενήστευσεν, οὐκ ἂν διέφυγον τὴν	ἀπειλὴν	τῆς καταστροφῆς. Τίνων ἔπεσε τὰ
[9]	δέξαι τὴν ἐκ τῆς νηστείας	μεταβολήν.	Σὺ δὲ, ὑπὸ τοῦ σφόδρα
[3]	τῷ παραδείσῳ ἐνομοθετήθη. Τὴν πρώτην	ἐντολὴν	ἔλαβεν Ἀδάμ· Ἀπὸ τοῦ ξύλου
[6]	νηστείᾳ καθώπλιστο. Διὰ νηστείας τὴν	ἐντολὴν	ὑπεδέξατο δακτύλῳ Θεοῦ γραφεῖσαν ἐν
[11]	συγκεχωρημένων τὴν ἀμετρίαν κολάζουσα, σύμφωνον	σχολὴν	ἐμποιεῖ, ἵνα παραμείνωσι τῇ προσευχῇ.
[9]	τοῖς συνοίκοις. Οὐχ ὑποπτεύει γάμων	ἐπιβουλὴν	ὁ ἀνὴρ, νηστείαις ὁρῶν τὴν
[4]	βάρει τῶν ἐσθιομένων δύνασαι; Καὶ	μὴν	τοῖς ἀσθενοῦσιν οὐχὶ βρωμάτων ποικιλίαν,
[14]	ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας.	Ἀμήν.
[10]	εἶχεν, οὐ τράπεζαν, οὐ γῆν	ἀροσίμην,	οὐκ ἀροτῆρα βοῦν, οὐ σῖτον,
[3]	ἀλλ´ ἀνανεούμενον ἀεὶ, καὶ εἰς	ἀκμὴν	ἐπανθοῦν. Οἴει με τὴν ἀρχαιογονίαν
[4]	παρὸν ὀχληρὸν ὥσπερ τινὰ σπιλάδος	ἐπιδρομὴν	διεκρούσατο. Ἦπου καὶ τὸ ἡσυχάζειν
[3]	τὴν ἡμέραν τοῦ ἱλασμοῦ, τὴν	διατεταγμένην	τῷ Ἰσραὴλ τῷ ἑβδόμῳ μηνὶ,
[4]	τὴν νύκτα, ἢ δαψιλείᾳ βρωμάτων	βεβαρημένην	κεῖσθαι; μᾶλλον δὲ μηδὲ κεῖσθαι,
[8]	διαχεῖσθαι, καὶ τὰ κύκλῳ αὐτῆς	ἐπινεμομένην	πολλοὺς τῶν Χαλδαίων ἐξαναλῶσαι. Ἐκείνην
[4]	μὴ καὶ τοὺς κυβερνήτας φήσεις	βαρυνομένην	τοῖς ἀγωγίμοις ὁλκάδα εὐκολώτερον σώζειν
[4]	καὶ κούφης. Τὴν μὲν γὰρ	πεπιεσμένην	τῷ πλήθει βραχεῖα κύματος ἐπανάστασις
[4]	μηδὲ κεῖσθαι, ἀλλὰ πυκνὰ μεταστρέφεσθαι	διαῤῥηγνυμένην	καὶ στένουσαν; εἰ μὴ καὶ
[13]	ἐκ ταραχῆς καὶ ζάλης εἰς	γαλήνην	βαθεῖαν μεταβαλοῦσαν. Εὔχομαι δὲ καὶ
[9]	τὸ συνεχὲς τῆς τρυφῆς διακόψασα,	ποθεινήν	σοι τὴν μετάληψιν φανῆναι ποιήσει
[8]	ἐπινεμομένην πολλοὺς τῶν Χαλδαίων ἐξαναλῶσαι.	Ἐκείνην	τοίνυν τὴν πυρκαϊὰν μετὰ νηστείας
[8]	ἐφύλασσεν ἀκεραίους. Καίτοι οὐδὲν ἂν	ἐκείνην	τότε τὴν φλόγα ὑπέστη, ἣν
[1]	νηστείας τρόπον παρωσαμένου, τὴν δὲ	ἀληθινὴν	νηστείαν ἡμῖν παραδείξαντος. Μὴ εἰς
[10]	μία νηστεία ἦν· ὃς οὐ	κλίνην	εἶχεν, οὐ τράπεζαν, οὐ γῆν
[9]	τρυφὴν, καὶ ὑπὸ φιληδονίας τὴν	ἡδονὴν	ἀφανίζων. Οὐδὲν γὰρ οὕτως ἐπιθυμητὸν,
[13]	καὶ ὁ Πατὴρ ἐλευσόμεθα, καὶ	μονὴν	παρ´ αὐτῷ ποιήσομεν. Τί οὖν
[13]	οὐδὲ γὰρ διὰ πλεονεξίας εἰς	δικαιοσύνην,	οὐδὲ δι´ ἀκολασίας εἰς σωφροσύνην,
[9]	Καὶ ἄλλως δὲ ἀφορμὴ εἰς	εὐφροσύνην	ἐστὶ τὸ νηστεύειν. Ὡς γὰρ
[13]	δικαιοσύνην, οὐδὲ δι´ ἀκολασίας εἰς	σωφροσύνην,	οὐδὲ, συλλήβδην εἰπεῖν, διὰ τῆς
[4]	Μὴ μιμήσῃ τῆς Εὔας τὴν	παρακοὴν,	μὴ πάλιν σύμβουλον παραδέξῃ τὸν
[12]	ἀδικίας· ἄφες τῷ πλησίον τὴν	λύπην·	ἄφες αὐτῷ τὰ ὀφλήματα. Μὴ
[9]	τῶν βρωμάτων ἀπόλαυσιν νηστεία φαιδρύνει.	Μέσην	γὰρ ἑαυτὴν παρενθεῖσα, καὶ τὸ
[7]	μῆνας ἕξ. Ἵνα γὰρ μαλάξῃ	τὴν	ἀδάμαστον καρδίαν τῶν σκληροτραχήλων, εἵλετο
[11]	φοβῇ τὸ ὑπόδειγμα; οὐ φρίσσεις	τὴν	ἀδηφαγίαν, μήπου σε τῶν ἐλπιζομένων
[6]	τῶν μεγίστων τεραστίων δεδιδαγμένος, εἰς	τὴν	Αἰγυπτίων εἰδωλομανίαν ἐξεκυλίσθη. Παράλληλα θὲς
[3]	μικρὸν ἀναμείνῃς, εὑρήσεις τοῦ λόγου	τὴν	ἀλήθειαν. Μὴ οἴου τὴν ἡμέραν
[11]	καὶ τῶν ἐκ νόμου συγκεχωρημένων	τὴν	ἀμετρίαν κολάζουσα, σύμφωνον σχολὴν ἐμποιεῖ,
[10]	ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι· ἐκείνων μίμησαι	τὴν	ἀναστροφὴν, εἴπερ ἐπιζητεῖς αὐτῶν τὴν
[9]	οἱονεὶ πτερὸν αὐτῇ γινομένη πρὸς	τὴν	ἄνω πορείαν. Νηστεία οἴκων αὔξησις,
[11]	ἄλογα συνενήστευσεν, οὐκ ἂν διέφυγον	τὴν	ἀπειλὴν τῆς καταστροφῆς. Τίνων ἔπεσε
[3]	εἰς ἀκμὴν ἐπανθοῦν. Οἴει με	τὴν	ἀρχαιογονίαν αὐτῆς ἀπὸ τοῦ νόμου
[3]	διὰ τῆς ἱστορίας βαδίζων, ἀνερεύνησον	τὴν	ἀρχαιογονίαν αὐτῆς. Οὐ γὰρ νεώτερον
[3]	μηνὸς, ταύτην εἶναι τῆς νηστείας	τὴν	ἀρχήν. Δεῦρο δὴ διὰ τῆς
[13]	ἐοικέναι κατὰ τὴν σεμνότητα· καὶ	τὴν	αὔριον μηδὲν φαιδρότητι τῆς σήμερον
[9]	τὴν τράπεζαν· οὕτω καὶ τὴν	τῶν	βρωμάτων ἀπόλαυσιν νηστεία φαιδρύνει. Μέσην
[4]	τὸν ὄφιν, φειδοῖ τῆς σαρκὸς	τὴν	βρῶσιν ὑποτιθέμενον. Μὴ προφασίζου ἀῤῥωστίαν
[11]	ἐπιθυμίαις εἰς Αἴγυπτον, οὐκ εἶδον	τὴν	γῆν τῆς ἐπαγγελίας. Οὐ φοβῇ
[9]	ἐπιβουλὴν ὁ ἀνὴρ, νηστείαις ὁρῶν	τὴν	γυναῖκα συζῶσαν. Οὐ τήκεται ζηλοτυπίαις
[1]	Ἰουδαϊκὸν τῆς νηστείας τρόπον παρωσαμένου,	τὴν	δὲ ἀληθινὴν νηστείαν ἡμῖν παραδείξαντος.
[13]	~Φύγε ταύτην τὴν μέθην, μηδὲ	τὴν	διὰ τοῦ οἴνου προσδέξῃ. Μὴ
[9]	δὲ τοῖς λιτοῖς καὶ αὐτοσχεδίοις	τὴν	δίαιταν. Φοβήθητι τὸ ὑπόδειγμα τοῦ
[12]	μέθη ἐστὶ καὶ αὐτὴ, καταβαπτίζουσα	τὴν	διάνοιαν. Φόβος ἑτέρα μέθη, ὅταν
[3]	οἴου τὴν ἡμέραν τοῦ ἱλασμοῦ,	τὴν	διατεταγμένην τῷ Ἰσραὴλ τῷ ἑβδόμῳ
[13]	μέθῃ, καὶ ἀποκλείεις τῷ Δεσπότῃ	τὴν	εἴσοδον; τί προτρέπῃ τὸν ἐχθρὸν
[9]	ἐπιθυμητὴν κατασκευάσαι τὴν τράπεζαν, δέξαι	τὴν	ἐκ τῆς νηστείας μεταβολήν. Σὺ
[7]	νηστείαν διὰ τοῦ λιμοῦ, ὥστε	τὴν	ἐκ τῆς τρυφῆς καὶ τοῦ
[2]	κατασχηματίζου σεαυτὸν πρὸς τὸ σκυθρωπὸν,	τὴν	ἐκ τοῦ δοκεῖν ἐγκρατὴς εἶναι
[13]	σῶμα συντρίβων, μὴ παραμυθούμενος δὲ	τὴν	ἔνδειαν. Ἄπιστόν ἐστι τὸ ταμεῖον,
[6]	μὴ νηστείᾳ καθώπλιστο. Διὰ νηστείας	τὴν	ἐντολὴν ὑπεδέξατο δακτύλῳ Θεοῦ γραφεῖσαν
[12]	ἀπέχῃ, ἀλλ´ ὕβρεων οὐ κρατεῖς.	Τὴν	ἑσπέραν ἀναμένεις εἰς μετάληψιν, ἀλλὰ
[9]	τὴν τρυφὴν, καὶ ὑπὸ φιληδονίας	τὴν	ἡδονὴν ἀφανίζων. Οὐδὲν γὰρ οὕτως
[12]	ἀναμένεις εἰς μετάληψιν, ἀλλὰ δαπανᾷς	τὴν	ἡμέραν εἰς δικαστήρια. Οὐαὶ οἱ
[3]	λόγου τὴν ἀλήθειαν. Μὴ οἴου	τὴν	ἡμέραν τοῦ ἱλασμοῦ, τὴν διατεταγμένην
[13]	Ὁ μὲν γὰρ οἶνος διαῤῥέει,	τὴν	ἰδίαν ὁδὸν ἀποτρέχων· ἡ δὲ
[5]	τῶν νοσημάτων ἐποίησεν. ~Ἀλλ´ ἐπὶ	τὴν	ἱστορίαν βαδιζέτω ὁ λόγος, τὸ
[7]	νηστείαν πάντας τοὺς ἁγίους εἰς	τὴν	κατὰ Θεὸν πολιτείαν χειραγωγήσασαν. ~Ἔστι
[11]	διεσπούδασται. Νηστεία ὅπλον ἐστὶ πρὸς	τὴν	κατὰ τῶν δαιμόνων στρατιάν· Τοῦτο
[1]	τὸ πρόσωπον καὶ ἄλειψαί σου	τὴν	κεφαλήν. Διατεθῶμεν τοίνυν, ὡς ἐδιδάχθημεν,
[2]	προσηγορίας ταύτης ἀξία. ~Ἄλειψαί σου	τὴν	κεφαλὴν, καὶ νίψαι τὸ πρόσωπον.
[13]	τῷ οἴνῳ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν	τὴν	κεφαλήν σου τύπτοντι; Μέτρον ἄριστον
[2]	Ἀπόπλυνε τὴν ψυχὴν ἁμαρτημάτων. Χρῖσαι	τὴν	κεφαλὴν χρίσματι ἁγίῳ, ἵνα μέτοχος
[13]	τὸν νομοθέτην, τῶν πέντε ἡμερῶν	τὴν	κραιπάλην προαποτίθεσο. Καὶ γὰρ ἀνόνητα
[14]	καρτερίας ἐπιδειξαμένους, φθάσαι καὶ ἐπὶ	τὴν	κυρίαν τῶν στεφάνων ἡμέραν· νῦν
[12]	σύνδεσμον ἀδικίας· ἄφες τῷ πλησίον	τὴν	λύπην· ἄφες αὐτῷ τὰ ὀφλήματα.
[13]	διόμνυται, βοᾷ, διαῤῥήγνυται. ~Φύγε ταύτην	τὴν	μέθην, μηδὲ τὴν διὰ τοῦ
[4]	σώζειν τῆς εὐσταλεστέρας καὶ κούφης.	Τὴν	μὲν γὰρ πεπιεσμένην τῷ πλήθει
[10]	τὴν ἀναστροφὴν, εἴπερ ἐπιζητεῖς αὐτῶν	τὴν	μερίδα. Τί τὸν Λάζαρον ἐνανέπαυσε
[9]	τῆς τρυφῆς διακόψασα, ποθεινήν σοι	τὴν	μετάληψιν φανῆναι ποιήσει ὥσπερ ἀπόδημον.
[9]	ἀρίθμησον μετὰ ταῦτα· οὐδὲν διὰ	τὴν	νηστείαν λείψει τῶν ἐν τῷ
[9]	Καὶ τράπεζα τοίνυν χαριεστέρα μετὰ	τὴν	νηστείαν· ὁμοίως μὲν πλουσίοις καὶ
[7]	δηλητήριον. Καὶ ἁπαξαπλῶς εὕροις ἂν	τὴν	νηστείαν πάντας τοὺς ἁγίους εἰς
[2]	τὰ ἔνδον λάμβανε τῶν μελῶν	τὴν	νομοθεσίαν. Ἀπόπλυνε τὴν ψυχὴν ἁμαρτημάτων.
[4]	τῇ γαστρί; λιτότητι διαίτης παρενεγκεῖν	τὴν	νύκτα, ἢ δαψιλείᾳ βρωμάτων βεβαρημένην
[9]	ὅτι καὶ ἥλιος φαιδρότερος μετὰ	τὴν	νύκτα; καὶ ἐγρήγορσις (ἡδίων μετὰ
[4]	παράδεισον; Μὴ μιμήσῃ τῆς Εὔας	τὴν	παρακοὴν, μὴ πάλιν σύμβουλον παραδέξῃ
[9]	ὕπνον; καὶ ὑγεία ποθεινοτέρα μετὰ	τὴν	πεῖραν τῶν ἐναντίων; Καὶ τράπεζα
[14]	~Ὁ δὲ ἀγαγὼν ἡμᾶς εἰς	τὴν	περίοδον τοῦ χρόνου Κύριος παράσχοι
[9]	ὕδατι καταρδόμεναι. Τὸ γὰρ περὶ	τὴν	πέψιν πλημμελὲς, ὃ τοῖς τρυφῶσιν
[3]	τὸ ἀρχαιότητι διαφέρον, αἰδέσιμον. Δυσωπήθητι	τὴν	πολιὰν τῆς νηστείας. (Συνηλικιῶτίς ἐστι
[13]	ἑσπέραν τῇ αὔριον, καὶ ὄψει	τὴν	πόλιν ἐκ ταραχῆς καὶ ζάλης
[1]	καὶ παντὸς ὀργάνου μουσικοῦ εὐσημότερον,	τὴν	προάγουσαν τῶν ἡμερῶν ἑορτὴν ὑποσημαίνει
[4]	ὁ ἄνθρωπος, διὰ τῆς ὀλιγαρκίας	τὴν	πρὸς αὐτοὺς ὁμοίωσιν κατώρθου, ἀλλ´
[3]	νηστεία ἐν τῷ παραδείσῳ ἐνομοθετήθη.	Τὴν	πρώτην ἐντολὴν ἔλαβεν Ἀδάμ· Ἀπὸ
[8]	τῶν Χαλδαίων ἐξαναλῶσαι. Ἐκείνην τοίνυν	τὴν	πυρκαϊὰν μετὰ νηστείας εἰσελθόντες κατεπάτουν
[11]	ἰσχυρὸν ποιῆσαι τὸν νοῦν, δάμασον	τὴν	σάρκα διὰ νηστείας. Τοῦτο γάρ
[10]	εἰρημένοις, ὁ Κύριος ἡμῶν νηστείᾳ	τὴν	σάρκα, ἣν ὑπὲρ ἡμῶν ἀνέλαβεν,
[11]	πρὸς τὸ πνεῦμα μεταταξάμενος καταδουλοῦται	τὴν	σάρκα; Ταῦτα γὰρ ἀλλήλοις ἀντίκειται.
[13]	σήμερον τῇ αὔριον ἐοικέναι κατὰ	τὴν	σεμνότητα· καὶ τὴν αὔριον μηδὲν
[13]	τῶν ὑπαρχόντων. Βούλει αὐτῆς ἰδεῖν	τὴν	σεμνότητα; Σύγκρινόν μοι τὴν σήμερον
[13]	ἰδεῖν τὴν σεμνότητα; Σύγκρινόν μοι	τὴν	σήμερον ἑσπέραν τῇ αὔριον, καὶ
[13]	βαθεῖαν μεταβαλοῦσαν. Εὔχομαι δὲ καὶ	τὴν	σήμερον τῇ αὔριον ἐοικέναι κατὰ
[6]	Θεῷ προσάγει, (καὶ πῶς τρυφὴ	τὴν	σωτηρίαν προδίδωσι. ~Κατάβα ὁδῷ βαδίζων
[9]	εἰ βούλει σεαυτῷ ἐπιθυμητὴν κατασκευάσαι	τὴν	τράπεζαν, δέξαι τὴν ἐκ τῆς
[9]	καὶ λιμὸς ἡγησάμενος ἡδεῖαν παρασκευάζει	τὴν	τράπεζαν· οὕτω καὶ τὴν τῶν
[9]	τρυφῆς περιέχεσθαι, λέληθας σεαυτῷ ἀμαυρῶν	τὴν	τρυφὴν, καὶ ὑπὸ φιληδονίας τὴν
[9]	παρασκευάζει τὴν τράπεζαν· οὕτω καὶ	τὴν	τῶν βρωμάτων ἀπόλαυσιν νηστεία φαιδρύνει.
[13]	οἴνου προσδέξῃ. Μὴ προλάβῃς πολυποσίᾳ	τὴν	ὑδροποσίαν. Μὴ μυσταγωγείτω σε ἐπὶ
[7]	λάχανα ἄγρια καὶ ἀλεύρου βραχὺ	τὴν	φιλοξενίαν ἐπλήρου; ὅτε, καὶ τῆς
[8]	Καίτοι οὐδὲν ἂν ἐκείνην τότε	τὴν	φλόγα ὑπέστη, ἣν νάφθα καὶ
[8]	φλογὶ τῆς καμίνου, οἱονεὶ χρυσοῖ	τὴν	φύσιν ὄντες, οὕτω κρείττους τῆς
[10]	μέντοι εἰς οὐρανοὺς, τροφῆς ἥψατο,	τὴν	φύσιν τοῦ σώματος τοῦ ἀναστάντος
[1]	ἀναγνώσματα. Ἐγνωρίσαμεν γὰρ τῶν νηστειῶν	τὴν	χάριν ἐκ τοῦ Ἡσαΐου, τὸν
[1]	Κόρος μὲν γὰρ εἰς γαστέρα	τὴν	χάριν ἵστησι· νηστεία δὲ πρὸς
[9]	τὸν βίον ἐναλλαγῆς παραμένειν ἡμῖν	τὴν	χάριν τῶν δεδομένων ἐμηχανήσατο. Οὐχ
[9]	δὸς ἄδειαν τῷ τραπεζοποιῷ· στῆσον	τὴν	χεῖρα τῷ οἰνοχόῳ· παυσάσθω ποτὲ
[5]	ἀπειρίας Νῶε ἀγνοῶν τοῦ οἴνου	τὴν	χρῆσιν. Οὔπω γὰρ εἰς τὸν
[2]	τῶν μελῶν τὴν νομοθεσίαν. Ἀπόπλυνε	τὴν	ψυχὴν ἁμαρτημάτων. Χρῖσαι τὴν κεφαλὴν
[7]	Ἠλίαν· τεσσαράκοντα γὰρ ἡμέραις νηστείᾳ	τὴν	ψυχὴν ἀποκαθάρας, οὕτως ἐν τῷ
[11]	εἰ μὴ νηστείᾳ διαυγεστέραν ἐποίησε	τὴν	ψυχήν. Ἐκ γὰρ τῆς παχείας
[12]	φόβου γὰρ, φησὶν, ἐχθροῦ ἐξελοῦ	τὴν	ψυχήν μου. Καὶ ὅλως ἕκαστον
[7]	κατὰ τὸν νόμον προσαγομένῃ. Αὕτη	θεατὴν	ἐποίησε τοῦ μεγάλου θεάματος τὸν
[13]	ἡμέρας, μὴ ὡς κατασοφιζόμενος τὸν	νομοθέτην,	τῶν πέντε ἡμερῶν τὴν κραιπάλην
[13]	εἰπεῖν, διὰ τῆς κακίας εἰς	ἀρετήν.	Ἄλλη θύρα ἐπὶ νηστείαν. Μέθη
[9]	ἀπόδημον. Ὥστε, εἰ βούλει σεαυτῷ	ἐπιθυμητὴν	κατασκευάσαι τὴν τράπεζαν, δέξαι τὴν
[13]	δὲ ἁμαρτία ἐναπομένει. Οἰκέτης δραπετεύει	δεσπότην	τύπτοντα· σὺ δὲ παραμένεις τῷ
[1]	εὐσημότερον, τὴν προάγουσαν τῶν ἡμερῶν	ἑορτὴν	ὑποσημαίνει τὰ ἀναγνώσματα. Ἐγνωρίσαμεν γὰρ
[13]	δὲ παραμένεις τῷ οἴνῳ καθ´	ἑκάστην	ἡμέραν τὴν κεφαλήν σου τύπτοντι;
[11]	τοῦ κόρου παχὺν σεαυτῷ τὸν	βασανιστὴν	κατασκευάζων σκώληκα; Τίς γὰρ ἐν
[8]	ἔτρεφον, ὡς ἐπὶ τεσσαρακονταεννέα πήχεις	αὐτὴν	διαχεῖσθαι, καὶ τὰ κύκλῳ αὐτῆς
[12]	μέθη ἐστὶ τῆς ψυχῆς, ἔκφρονα	αὐτὴν	ποιῶν ὡς ὁ οἶνος. Λύπη
[4]	ὑπεραίρει τοῦ κλύδωνος, οὐδενὸς ἐμποδίζοντος	αὐτὴν	ὑψηλοτέραν γενέσθαι. Καὶ τοίνυν τὰ
[9]	ἀπόλαυσιν νηστεία φαιδρύνει. Μέσην γὰρ	ἑαυτὴν	παρενθεῖσα, καὶ τὸ συνεχὲς τῆς
[3]	τῇ δεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς,	ταύτην	εἶναι τῆς νηστείας τὴν ἀρχήν.
[13]	ἀπειλεῖ, διόμνυται, βοᾷ, διαῤῥήγνυται. ~Φύγε	ταύτην	τὴν μέθην, μηδὲ τὴν διὰ
[3]	ἐν τῷ παραδείσῳ ἐνομοθετήθη. Τὴν	πρώτην	ἐντολὴν ἔλαβεν Ἀδάμ· Ἀπὸ τοῦ
[10]	θλιβόμενοι, κακουχούμενοι· ἐκείνων μίμησαι τὴν	ἀναστροφὴν,	εἴπερ ἐπιζητεῖς αὐτῶν τὴν μερίδα.
[9]	περιέχεσθαι, λέληθας σεαυτῷ ἀμαυρῶν τὴν	τρυφὴν,	καὶ ὑπὸ φιληδονίας τὴν ἡδονὴν
[3]	ταύτην εἶναι τῆς νηστείας τὴν	ἀρχήν.	Δεῦρο δὴ διὰ τῆς ἱστορίας
[9]	πυρὸς, ἔφραξε στόματα λεόντων. ~Νηστεία	προσευχὴν	εἰς οὐρανὸν ἀναπέμπει, οἱονεὶ πτερὸν
[2]	μελῶν τὴν νομοθεσίαν. Ἀπόπλυνε τὴν	ψυχὴν	ἁμαρτημάτων. Χρῖσαι τὴν κεφαλὴν χρίσματι
[1]	χάριν ἵστησι· νηστεία δὲ πρὸς	ψυχὴν	ἀναβιβάζει τὸ (κέρδος. Εὐθύμησον, ὅτι
[7]	τεσσαράκοντα γὰρ ἡμέραις νηστείᾳ τὴν	ψυχὴν	ἀποκαθάρας, οὕτως ἐν τῷ σπηλαίῳ
[11]	μὴ νηστείᾳ διαυγεστέραν ἐποίησε τὴν	ψυχήν.	Ἐκ γὰρ τῆς παχείας τροφῆς
[12]	γὰρ, φησὶν, ἐχθροῦ ἐξελοῦ τὴν	ψυχήν	μου. Καὶ ὅλως ἕκαστον τῶν
[4]	κορέννυσθαι δὲ διὰ βίου, καὶ	συντρίβειν	τὸ σῶμα τῷ βάρει τῶν
[10]	τε παιδεύων νηστείαις ἀλείφειν καὶ	παιδοτριβεῖν	ἑαυτοὺς πρὸς τοὺς ἐν τοῖς
[6]	ἐξέμηνεν· Ἐκάθισε γὰρ ὁ λαὸς	φαγεῖν	καὶ πιεῖν, καὶ ἀνέστησαν παίζειν.
[7]	ἰδεῖν κατηξιώθη, ὡς δυνατόν ἐστιν	ἰδεῖν	ἀνθρώπῳ, τὸν Κύριον. Νηστεύων ἀπέδωκε
[7]	τῷ σπηλαίῳ τῷ ἐν Χωρὴβ	ἰδεῖν	κατηξιώθη, ὡς δυνατόν ἐστιν ἰδεῖν
[13]	σωτηρία τῶν ὑπαρχόντων. Βούλει αὐτῆς	ἰδεῖν	τὴν σεμνότητα; Σύγκρινόν μοι τὴν
[3]	ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀνατελεῖ σοι.	Στυγνάζειν	προσετάχθης, μὴ γὰρ τρυφᾷν. Διὰ
[4]	ἐπιδρομὴν διεκρούσατο. Ἦπου καὶ τὸ	ἡσυχάζειν	κατὰ σὲ τοῦ τρέχειν ἐπιπονώτερον,
[6]	φαγεῖν καὶ πιεῖν, καὶ ἀνέστησαν	παίζειν.	Τεσσαράκοντα ἡμερῶν προσεδρίαν νηστεύοντος καὶ
[4]	βαρυνομένην τοῖς ἀγωγίμοις ὁλκάδα εὐκολώτερον	σώζειν	τῆς εὐσταλεστέρας καὶ κούφης. Τὴν
[6]	τῆς κορυφῆς, οὐδ´ ἂν ἐθάρσησεν	εἰσελθεῖν	εἰς τὸν γνόφον, εἰ μὴ
[4]	τοῦ τρέχειν ἐπιπονώτερον, καὶ τοῦ	παλαίειν	τὸ ἠρεμεῖν· εἴπερ οὖν καὶ
[6]	γὰρ ὁ λαὸς φαγεῖν καὶ	πιεῖν,	καὶ ἀνέστησαν παίζειν. Τεσσαράκοντα ἡμερῶν
[4]	εὐκοπώτερον τῇ γαστρί; λιτότητι διαίτης	παρενεγκεῖν	τὴν νύκτα, ἢ δαψιλείᾳ βρωμάτων
[2]	τὸ σκυθρωπὸν, τὴν ἐκ τοῦ	δοκεῖν	ἐγκρατὴς εἶναι δόξαν θηρώμενος. Οὔτε
[3]	Ἀδάμ· Ἀπὸ τοῦ ξύλου τοῦ	γινώσκειν	καλὸν καὶ πονηρὸν οὐ φάγεσθε.
[8]	ἄλλης στεῤῥοτέρας τινὸς ὕλης συμπεπηγότι.	ἐμβαλεῖν	οὐκ εἶχον τοὺς ὀδόντας οἱ
[4]	ἐπιπονώτερον, καὶ τοῦ παλαίειν τὸ	ἠρεμεῖν·	εἴπερ οὖν καὶ τὸ τρυφᾷν
[9]	τῆς κατὰ τὸν βίον ἐναλλαγῆς	παραμένειν	ἡμῖν τὴν χάριν τῶν δεδομένων
[13]	ἀκολασίας εἰς σωφροσύνην, οὐδὲ, συλλήβδην	εἰπεῖν,	διὰ τῆς κακίας εἰς ἀρετήν.
[9]	μεταπτώσεις, ὀκλαζούσης τῆς φύσεως, καὶ	ἀναφέρειν	τὸ βάρος τῆς εὐεξίας ἀδυνατούσης.
[1]	Μὴ σκυθρωπάσῃς θεραπευόμενος. Ἄτοπον μὴ	χαίρειν	ἐπὶ ὑγείᾳ ψυχῆς, ἀλλὰ λυπεῖσθαι
[7]	ὅτε, καὶ τῆς τολύπης συμπαραληφθείσης,	κινδυνεύειν	ἔμελλον οἱ ἁψάμενοι, εἰ μὴ
[8]	μὴ πιὼν, καὶ τοὺς λέοντας	νηστεύειν	ἐδίδαξε, κατελθὼν εἰς τὸν λάκκον.
[4]	προφάσεις, ἀλλὰ τῷ εἰδότι λέγεις.	Νηστεύειν	οὐ δύνασαι (εἰπέ μοι) κορέννυσθαι
[9]	ἀφορμὴ εἰς εὐφροσύνην ἐστὶ τὸ	νηστεύειν.	Ὡς γὰρ ἡ δίψα ἡδὺ
[10]	ὑπεδέξατο, ἡμᾶς τε παιδεύων νηστείαις	ἀλείφειν	καὶ παιδοτριβεῖν ἑαυτοὺς πρὸς τοὺς
[4]	τὸ ἡσυχάζειν κατὰ σὲ τοῦ	τρέχειν	ἐπιπονώτερον, καὶ τοῦ παλαίειν τὸ
[13]	εἴσοδον; τί προτρέπῃ τὸν ἐχθρὸν	προκατασχεῖν	σου τὰ ὀχυρώματα; Μέθη Κύριον
[4]	καὶ ποικιλίαν βρωμάτων παραλαβοῦσα, εἶτα	ἀντισχεῖν	πρὸς τὸ πέρας οὐκ ἐξαρκέσασα,
[4]	τῆς Εὔας τὴν παρακοὴν, μὴ	πάλιν	σύμβουλον παραδέξῃ τὸν ὄφιν, φειδοῖ
[13]	τῇ αὔριον, καὶ ὄψει τὴν	πόλιν	ἐκ ταραχῆς καὶ ζάλης εἰς
[8]	ἁγίου τὸ στόμα. Νηστεία ἔσβεσε	δύναμιν	πυρὸς, ἔφραξε στόματα λεόντων. ~Νηστεία
[1]	ὑμῶν. Τοῦτο πρόσταγμα ἐστι προφητικόν.	Ἡμῖν	δὲ πάσης σάλπιγγος μεγαλοφωνότερον, καὶ
[14]	αἰῶνι τῆς ἀνταποδόσεως τῶν βεβιωμένων	ἡμῖν	ἐν τῇ δικαιοκρισίᾳ τοῦ Χριστοῦ
[14]	περίοδον τοῦ χρόνου Κύριος παράσχοι	ἡμῖν,	οἷον ἀγωνισταῖς, εἰς τοὺς προαγῶνας
[13]	ὃν ὑποδέχεσθαι μέλλεις; Ὁ ἐπαγγειλάμενος	ἡμῖν,	ὅτι Ἐγὼ καὶ ὁ Πατὴρ
[1]	παρωσαμένου, τὴν δὲ ἀληθινὴν νηστείαν	ἡμῖν	παραδείξαντος. Μὴ εἰς κρίσεις καὶ
[9]	ἡ γαστὴρ τῷ στόματι, σπεισάσθω	ἡμῖν	πενθημέρους σπονδὰς, ἡ ἀεὶ ἀπαιτοῦσα
[9]	κατὰ τὸν βίον ἐναλλαγῆς παραμένειν	ἡμῖν	τὴν χάριν τῶν δεδομένων ἐμηχανήσατο.
[1]	Ἐγνωρίσαμεν γὰρ τῶν νηστειῶν τὴν	χάριν	ἐκ τοῦ Ἡσαΐου, τὸν μὲν
[1]	μὲν γὰρ εἰς γαστέρα τὴν	χάριν	ἵστησι· νηστεία δὲ πρὸς ψυχὴν
[9]	βίον ἐναλλαγῆς παραμένειν ἡμῖν τὴν	χάριν	τῶν δεδομένων ἐμηχανήσατο. Οὐχ ὁρᾷς,
[1]	ἐπὶ βρωμάτων ὑπαλλαγῇ, καὶ πλείονα	χάριν	φαίνεσθαι διδόντας ἡδονῇ γαστρὸς ἢ
[10]	ἐν τοῖς ὑπὲρ τῶν θλίψεων	καυχήμασιν	ἀπηριθμήσατο, εἰς τὸν τρίτον οὐρανὸν
[10]	περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις	δέρμασιν,	ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι· ἐκείνων μίμησαι
[9]	τοῦτο τὰ σφοδρὰ νοσήματα τοῖς	σώμασιν	ἐνεργάζεται. Νηστεύοντος σεμνὸν τὸ χρῶμα,
[4]	ἐκ νόσου κακὸν (ὥσπερ χειμῶνος	ἐπανάστασιν	ὑπεξέφυγε, καὶ τὸ ἤδη παρὸν
[5]	Νῶε ἀγνοῶν τοῦ οἴνου τὴν	χρῆσιν.	Οὔπω γὰρ εἰς τὸν βίον
[1]	ΠΕΡΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΛΟΓΟΣ Αʹ ~(Σαλπίσατε,	φησὶν,	ἐν νεομηνίᾳ, σάλπιγγι ἐν εὐσήμῳ
[12]	δεῖ γένηται· Ἀπὸ φόβου γὰρ,	φησὶν,	ἐχθροῦ ἐξελοῦ τὴν ψυχήν μου.
[11]	νηστείας. Τοῦτο γάρ ἐστιν ὅ	φησιν	ὁ Ἀπόστολος, ὅτι ὅσον ὁ
[11]	τις τροφὴ, ἄρτος ἐστὶν, ὥς	φησιν	ὁ προφήτης· Ἄρτον ἀγγέλων ἔφαγεν
[13]	ὕπνον μὲν ἐπάγει, ἀδελφὸν θανάτου,	ἐγρήγορσιν	δὲ ὀνείροις προσεοικυῖαν. Ἆρα οἶδας
[9]	οὕτω καὶ τὴν τῶν βρωμάτων	ἀπόλαυσιν	νηστεία φαιδρύνει. Μέσην γὰρ ἑαυτὴν
[8]	νηστεία στομώσασα, ἀδάμαστον ἐποίει τοῖς	λέουσιν·	οὐ γὰρ ἤνοιγον κατὰ τοῦ
[2]	τῆς ἑαυτῶν ζωῆς οἱ πολλοὶ	θεατρίζουσιν,	ἄλλα μὲν ἐν τῇ καρδίᾳ
[8]	~Ἔστι τις φύσις σώματος, ἣν	καλοῦσιν	ἀμίαντον, ἀνάλωτος πυρὶ, ἥτις, ἐν
[4]	ἐσθιομένων δύνασαι; Καὶ μὴν τοῖς	ἀσθενοῦσιν	οὐχὶ βρωμάτων ποικιλίαν, ἀλλ´ ἀσιτίαν
[9]	τοῖς διὰ τοῦ ἐνιαυτοῦ παντὸς	ὑπηρετοῦσιν	οἰκέταις. Ἀνάπαυσόν σου τὸν μάγειρον,
[11]	ἐγγινομένας ἐλλάμψεις ἐπὶ τὸν νοῦν	διακόπτουσιν.	Εἰ δὲ καὶ ἀγγέλων ἐστί
[7]	φυλακτήριον, σώματι σύνοικος ἀσφαλὴς, ὅπλον	ἀριστεύουσιν,	ἀθληταῖς γυμνάσιον. Τοῦτο πειρασμοὺς ἀποκρούεται,
[9]	τόκων τράπεζα τοῦ νηστεύοντος· οὐκ	ἄγχουσιν	ὀρφανὸν νηστευτοῦ παῖδα τόκοι πατρῷοι,
[3]	τῆς νηστείας. Οὐ γὰρ χρείαν	ἔχουσιν	οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ´ οἱ
[8]	τῆς καμίνου, οἱονεὶ χρυσοῖ τὴν	φύσιν	ὄντες, οὕτω κρείττους τῆς ἀπὸ
[9]	ἐπιλανθάνεται τῶν δογμάτων. Νηστεία δανείου	φύσιν	οὐκ οἶδεν· οὐκ ὄζει τόκων
[10]	εἰς οὐρανοὺς, τροφῆς ἥψατο, τὴν	φύσιν	τοῦ σώματος τοῦ ἀναστάντος (πιστούμενος.
[4]	τῆς ὀλιγαρκίας τὴν πρὸς αὐτοὺς	ὁμοίωσιν	κατώρθου, ἀλλ´ ὅτι καὶ ὅσα
[4]	ὄφιν, φειδοῖ τῆς σαρκὸς τὴν	βρῶσιν	ὑποτιθέμενον. Μὴ προφασίζου ἀῤῥωστίαν σώματος
[9]	τὴν πέψιν πλημμελὲς, ὃ τοῖς	τρυφῶσιν	ἀναγκαίως ἀκολουθεῖ, τοῦτο τὰ σφοδρὰ
[4]	ἡ ἐν παραδείσῳ διαγωγὴ νηστείας	ἐστὶν	εἰκὼν, οὐ μόνον καθότι τοῖς
[7]	Χωρὴβ ἰδεῖν κατηξιώθη, ὡς δυνατόν	ἐστιν	ἰδεῖν ἀνθρώπῳ, τὸν Κύριον. Νηστεύων
[2]	παραπετάσματι τῷ ψεύδει καλυπτομένη. Ὑποκριτής	ἐστιν	ὁ ἐν θεάτρῳ ἀλλότριον πρόσωπον
[11]	σάρκα διὰ νηστείας. Τοῦτο γάρ	ἐστιν	ὅ φησιν ὁ Ἀπόστολος, ὅτι
[13]	ὀνείροις προσεοικυῖαν. Ἆρα οἶδας τίς	ἐστιν	ὃν ὑποδέχεσθαι μέλλεις; Ὁ ἐπαγγειλάμενος
[11]	ἀγγέλων ἐστί τις τροφὴ, ἄρτος	ἐστὶν,	ὥς φησιν ὁ προφήτης· Ἄρτον
[12]	ὅπως μεθύει τῷ πάθει. Οὐκ	ἔστιν	αὐτὸς ἑαυτοῦ κύριος, ἀγνοεῖ ἑαυτὸν,
[4]	μὴ πάλιν σύμβουλον παραδέξῃ τὸν	ὄφιν,	φειδοῖ τῆς σαρκὸς τὴν βρῶσιν
[9]	καταρδόμεναι. Τὸ γὰρ περὶ τὴν	πέψιν	πλημμελὲς, ὃ τοῖς τρυφῶσιν ἀναγκαίως
[12]	κρατεῖς. Τὴν ἑσπέραν ἀναμένεις εἰς	μετάληψιν,	ἀλλὰ δαπανᾷς τὴν ἡμέραν εἰς
[9]	τρυφῆς διακόψασα, ποθεινήν σοι τὴν	μετάληψιν	φανῆναι ποιήσει ὥσπερ ἀπόδημον. Ὥστε,
[13]	προσεοικυῖαν. Ἆρα οἶδας τίς ἐστιν	ὃν	ὑποδέχεσθαι μέλλεις; Ὁ ἐπαγγειλάμενος ἡμῖν,
[6]	ἄξιον κρίναντος τοῦ προφήτου μεθύοντα	λαὸν	νομοθετεῖσθαι παρὰ τοῦ Θεοῦ. Ἐν
[8]	ἐποίει τοῖς λέουσιν· οὐ γὰρ	ἤνοιγον	κατὰ τοῦ ἁγίου τὸ στόμα.
[11]	σωτηρίων καὶ ζωοποιῶν διδαγμάτων οὐδένα	λόγον	ποιῇ; Ἢ ἀγνοεῖς, ὅτι, ὥσπερ
[11]	τὰ ἄλογα συνενήστευσεν, οὐκ ἂν	διέφυγον	τὴν ἀπειλὴν τῆς καταστροφῆς. Τίνων
[11]	ταῖς ἐπιθυμίαις εἰς Αἴγυπτον, οὐκ	εἶδον	τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας. Οὐ
[2]	ὑποκριταί. Ἀφανίζεται πρόσωπον, ὅταν ἡ	ἔνδον	διάθεσις ἐπιπλάστῳ σχήματι τῷ ἔξωθεν
[9]	ἐν νηστείᾳ; Ἀρίθμησον (σήμερον τὰ	ἔνδον,	καὶ ἀρίθμησον μετὰ ταῦτα· οὐδὲν
[2]	ὁ νιψάμενος ἀπεπλύνατο. Ἐπὶ τὰ	ἔνδον	λάμβανε τῶν μελῶν τὴν νομοθεσίαν.
[13]	γὰρ οἶνος διαῤῥέει, τὴν ἰδίαν	ὁδὸν	ἀποτρέχων· ἡ δὲ ἁμαρτία ἐναπομένει.
[14]	δὲ ἀγαγὼν ἡμᾶς εἰς τὴν	περίοδον	τοῦ χρόνου Κύριος παράσχοι ἡμῖν,
[13]	καὶ ἀποκλείεις τῷ Δεσπότῃ τὴν	εἴσοδον;	τί προτρέπῃ τὸν ἐχθρὸν προκατασχεῖν
[6]	ὁ λαὸς ἐκεῖνος ὁ τὸν	Θεὸν	διὰ τῶν μεγίστων τεραστίων δεδιδαγμένος,
[7]	τοὺς ἁγίους εἰς τὴν κατὰ	Θεὸν	πολιτείαν χειραγωγήσασαν. ~Ἔστι τις φύσις
[12]	βρωμάτων τὸ ἐκ τῆς νηστείας	ἀγαθὸν	ὁρίζου. Νηστεία γὰρ ἀληθὴς ἡ
[7]	ῥώννυσι· νηστεία νομοθέτας σοφίζει, ψυχῆς	ἀγαθὸν	φυλακτήριον, σώματι σύνοικος ἀσφαλὴς, ὅπλον
[13]	ἐστι τὸ ταμεῖον, εἰς τετρημένον	πίθον	ἀντλεῖς. Ὁ μὲν γὰρ οἶνος
[10]	ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, οἳ	περιῆλθον	ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν,
[10]	εἰς τὸν τρίτον οὐρανὸν ἀνήγαγε.	Κεφάλαιον	δὲ ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις, ὁ
[1]	Οὐδεὶς ἀθυμῶν στεφανοῦται· οὐδεὶς στυγνάζων	τρόπαιον	ἵστησι. Μὴ σκυθρωπάσῃς θεραπευόμενος. Ἄτοπον
[7]	ἐν εἰρήνῃ ἡσυχίαν διδάσκει. Τὸν	Ναζιραῖον	ἁγιάζει, τὸν ἱερέα τελειοῖ. Οὐ
[3]	φαιδρῶς τῇ δωρεᾷ τῆς νηστείας.	~Ἀρχαῖον	δῶρον ἡ νηστεία· οὐ παλαιούμενον
[5]	ἱστορίαν βαδιζέτω ὁ λόγος, τὸ	ἀρχαῖον	τῆς νηστείας διεξιών· καὶ ὅπως
[5]	εὕρημα τῆς οἰνοποσίας, καὶ οὕτως	ἀρχαῖον	τὸ τῆς νηστείας σεμνόν. ~Ἀλλὰ
[10]	ἄλλο τι τῶν κατὰ τὸν	βίον.	Διὰ τοῦτο Μείζων ἐν γεννητοῖς
[9]	ἡμᾶς, διὰ τῆς κατὰ τὸν	βίον	ἐναλλαγῆς παραμένειν ἡμῖν τὴν χάριν
[5]	χρῆσιν. Οὔπω γὰρ εἰς τὸν	βίον	παρεληλύθει, οὐδ´ ἐτέτριπτο ἐν τῇ
[13]	Κύριον οὐχ ὑποδέχεται· μέθη Πνεῦμα	ἅγιον	ἀποδιώκει. Καπνὸς μὲν γὰρ ἀποδιώκει
[9]	Ἰουδαίοις, ἵνα ἀναπαύσηται, φησὶ, τὸ	ὑποζύγιόν	σου καὶ ὁ παῖς σου.
[13]	τὴν ἔνδειαν. Ἄπιστόν ἐστι τὸ	ταμεῖον,	εἰς τετρημένον πίθον ἀντλεῖς. Ὁ
[3]	τὸ ἐφεύρεμα· πατέρων ἐστὶ τὸ	κειμήλιον.	Πᾶν τὸ ἀρχαιότητι διαφέρον, αἰδέσιμον.
[6]	ταύτας ἡ μέθη συνέτριψεν, οὐκ	ἄξιον	κρίναντος τοῦ προφήτου μεθύοντα λαὸν
[14]	τοῦ χρόνου Κύριος παράσχοι ἡμῖν,	οἷον	ἀγωνισταῖς, εἰς τοὺς προαγῶνας τούτους
[11]	Ἐκ γὰρ τῆς παχείας τροφῆς	οἷον	αἰθαλώδεις ἀναθυμιάσεις ἀναπεμπόμεναι, νεφέλης δίκην
[10]	τῷ ἀντιπάλῳ διὰ τῆς ἐνδείας	οἷον	λαβὴν ἐνδιδούς. Ἀπρόσιτος γὰρ ἦν
[10]	ἀροτῆρα βοῦν, οὐ σῖτον, οὐ	σιτοποιὸν,	οὐκ ἄλλο τι τῶν κατὰ
[7]	εὐχῇ τοῦ νηστευτοῦ ἠμαυρώθη (τὸ	δηλητήριον.	Καὶ ἁπαξαπλῶς εὕροις ἂν τὴν
[7]	νηστεία νομοθέτας σοφίζει, ψυχῆς ἀγαθὸν	φυλακτήριον,	σώματι σύνοικος ἀσφαλὴς, ὅπλον ἀριστεύουσιν,
[2]	Ὑποκριτής ἐστιν ὁ ἐν θεάτρῳ	ἀλλότριον	πρόσωπον ὑπελθών· δοῦλος ὢν, πολλάκις
[13]	δὲ καὶ τὴν σήμερον τῇ	αὔριον	ἐοικέναι κατὰ τὴν σεμνότητα· καὶ
[9]	λήγουσα, ἡ λαμβάνουσα σήμερον καὶ	αὔριον	ἐπιλανθανομένη. Ὅταν ἐμπλησθῇ, περὶ ἐγκρατείας
[13]	δὲ ἔξω τῶν ὅρων γένῃ,	αὔριον	ἥξεις καρηβαρῶν, χασμώμενος, ἰλιγγιῶν, σεσηπότος
[13]	μοι τὴν σήμερον ἑσπέραν τῇ	αὔριον,	καὶ ὄψει τὴν πόλιν ἐκ
[13]	κατὰ τὴν σεμνότητα· καὶ τὴν	αὔριον	μηδὲν φαιδρότητι τῆς σήμερον ἀπολείπεσθαι.
[7]	δυνατόν ἐστιν ἰδεῖν ἀνθρώπῳ, τὸν	Κύριον.	Νηστεύων ἀπέδωκε τῇ χήρᾳ τὸν
[13]	προκατασχεῖν σου τὰ ὀχυρώματα; Μέθη	Κύριον	οὐχ ὑποδέχεται· μέθη Πνεῦμα ἅγιον
[7]	σύνοικος ἀσφαλὴς, ὅπλον ἀριστεύουσιν, ἀθληταῖς	γυμνάσιον.	Τοῦτο πειρασμοὺς ἀποκρούεται, τοῦτο ἀλείφει
[12]	πάντα σύνδεσμον ἀδικίας· ἄφες τῷ	πλησίον	τὴν λύπην· ἄφες αὐτῷ τὰ
[4]	καὶ τὸ προσδοκώμενον ἐκ νόσου	κακὸν	(ὥσπερ χειμῶνος ἐπανάστασιν ὑπεξέφυγε, καὶ
[1]	σοι δέδοται παρὰ τοῦ ἰατροῦ	φάρμακον	ἁμαρτίας ἀναιρετικόν. Ὥσπερ γὰρ οἱ
[1]	ἐκ τοῦ Ἡσαΐου, τὸν μὲν	Ἰουδαϊκὸν	τῆς νηστείας τρόπον παρωσαμένου, τὴν
[9]	νηστείαν καταδεχόμενον. Τίς τὸν ἑαυτοῦ	οἶκον	ἠλάττωσεν ἐν νηστείᾳ; Ἀρίθμησον (σήμερον
[12]	Καὶ ὅλως ἕκαστον τῶν παθημάτων,	ἐκστατικὸν	διανοίας ὑπάρχον, μέθη ἂν δικαίως
[1]	παρὰ τοῦ ἰατροῦ φάρμακον ἁμαρτίας	ἀναιρετικόν.	Ὥσπερ γὰρ οἱ ἐν τοῖς
[1]	ἑορτῆς ὑμῶν. Τοῦτο πρόσταγμα ἐστι	προφητικόν.	Ἡμῖν δὲ πάσης σάλπιγγος μεγαλοφωνότερον,
[8]	νηστεύειν ἐδίδαξε, κατελθὼν εἰς τὸν	λάκκον.	Ὥσπερ γὰρ ἐκ λίθου ἢ
[3]	ἡ νηστεία· οὐ παλαιούμενον καὶ	γηράσκον,	ἀλλ´ ἀνανεούμενον ἀεὶ, καὶ εἰς
[3]	Ἀπὸ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν	καλὸν	καὶ πονηρὸν οὐ φάγεσθε. Τὸ
[5]	βλάβῃ περιέπεσεν ἀφυλάκτως· Ἐφύτευσε γὰρ	ἄμπελον	Νῶε, καὶ ἔπιεν ἀπὸ τοῦ
[5]	τῇ τῶν ἀνθρώπων. Οὔτε οὖν	ἄλλον	τεθεαμένος, οὔτε αὐτὸς πειραθεὶς, τῇ
[4]	ἢ δαψιλείᾳ βρωμάτων βεβαρημένην κεῖσθαι;	μᾶλλον	δὲ μηδὲ κεῖσθαι, ἀλλὰ πυκνὰ
[7]	καὶ τῆς τολύπης συμπαραληφθείσης, κινδυνεύειν	ἔμελλον	οἱ ἁψάμενοι, εἰ μὴ τῇ
[7]	ἀγαθὸν φυλακτήριον, σώματι σύνοικος ἀσφαλὴς,	ὅπλον	ἀριστεύουσιν, ἀθληταῖς γυμνάσιον. Τοῦτο πειρασμοὺς
[11]	δούλοις τῆς γαστρὸς διεσπούδασται. Νηστεία	ὅπλον	ἐστὶ πρὸς τὴν κατὰ τῶν
[10]	οὐκ ἀνέστη Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ.	Παῦλον	μετὰ τῶν ἄλλων καὶ ἡ
[4]	Εὔας τὴν παρακοὴν, μὴ πάλιν	σύμβουλον	παραδέξῃ τὸν ὄφιν, φειδοῖ τῆς
[7]	Τί τὸν Ἡσαῦ ἐβεβήλωσε, καὶ	δοῦλον	ἐποίησε τοῦ ἀδελφοῦ; Οὐ βρῶσις
[9]	τὴν μετάληψιν φανῆναι ποιήσει ὥσπερ	ἀπόδημον.	Ὥστε, εἰ βούλει σεαυτῷ ἐπιθυμητὴν
[3]	κειμήλιον. Πᾶν τὸ ἀρχαιότητι διαφέρον,	αἰδέσιμον.	Δυσωπήθητι τὴν πολιὰν τῆς νηστείας.
[7]	τῇ τυπικῇ τῇ κατὰ τὸν	νόμον	προσαγομένῃ. Αὕτη θεατὴν ἐποίησε τοῦ
[12]	τῶν κακῶν ἀλλοτρίωσις. Λύε πάντα	σύνδεσμον	ἀδικίας· ἄφες τῷ πλησίον τὴν
[1]	μάχας νηστεύετε, ἀλλὰ λύε πάντα	σύνδεσμον	ἀδικίας. Καὶ ὁ Κύριος· Μὴ
[5]	ζωοθυσίαι, οὔπω κρεωφαγίαι. Μετὰ τὸν	κατακλυσμὸν	οἶνος· μετὰ τὸν κατακλυσμὸν, Φάγεσθε
[5]	τὸν κατακλυσμὸν οἶνος· μετὰ τὸν	κατακλυσμὸν,	Φάγεσθε πάντα ὡς λάχανα χόρτου.
[9]	στόματα λεόντων. ~Νηστεία προσευχὴν εἰς	οὐρανὸν	ἀναπέμπει, οἱονεὶ πτερὸν αὐτῇ γινομένη
[10]	καυχήμασιν ἀπηριθμήσατο, εἰς τὸν τρίτον	οὐρανὸν	ἀνήγαγε. Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς
[7]	ἀπέκλεισε τῷ παρανομοῦντι λαῷ τὸν	οὐρανὸν	τρία ἔτη καὶ μῆνας ἕξ.
[9]	τράπεζα τοῦ νηστεύοντος· οὐκ ἄγχουσιν	ὀρφανὸν	νηστευτοῦ παῖδα τόκοι πατρῷοι, ὥσπερ
[4]	φειδοῖ τῆς σαρκὸς τὴν βρῶσιν	ὑποτιθέμενον.	Μὴ προφασίζου ἀῤῥωστίαν σώματος καὶ
[9]	ἀναιδὲς ἐξανθοῦν, ἀλλ´ ὠχρότητι σώφρονι	κεκοσμημένον·	ὀφθαλμὸς πραῢς, κατεσταλμένον βάδισμα, πρόσωπον
[13]	Ἄπιστόν ἐστι τὸ ταμεῖον, εἰς	τετρημένον	πίθον ἀντλεῖς. Ὁ μὲν γὰρ
[9]	ὠχρότητι σώφρονι κεκοσμημένον· ὀφθαλμὸς πραῢς,	κατεσταλμένον	βάδισμα, πρόσωπον σύννουν, ἀκολάστῳ γέλωτι
[12]	δικαίως προσαγορεύοιτο. Ἐννόησόν μοι τὸν	ὀργιζόμενον	ὅπως μεθύει τῷ πάθει. Οὐκ
[9]	πρόσωπον σύννουν, ἀκολάστῳ γέλωτι μὴ	καθυβριζόμενον,	συμμετρία λόγου, καθαρότης καρδίας. ~Μνήσθητι
[11]	τὸν ἐκ τῆς τρυφῆς οἶστρον	ἐγγινόμενον	τῇ ψυχῇ. Παρὰ τῶν μεθυόντων
[9]	γυνὴ, τὸν ἄνδρα βλέπουσα νηστείαν	καταδεχόμενον.	Τίς τὸν ἑαυτοῦ οἶκον ἠλάττωσεν
[3]	οὐ παλαιούμενον καὶ γηράσκον, ἀλλ´	ἀνανεούμενον	ἀεὶ, καὶ εἰς ἀκμὴν ἐπανθοῦν.
[3]	~Ἀρχαῖον δῶρον ἡ νηστεία· οὐ	παλαιούμενον	καὶ γηράσκον, ἀλλ´ ἀνανεούμενον ἀεὶ,
[4]	τῇ τροφῇ κεχρημένα, καὶ τὸ	προσδοκώμενον	ἐκ νόσου κακὸν (ὥσπερ χειμῶνος
[2]	ἀλλ´ εἰς τὸν τῶν ἀνθρώπων	ἔπαινον	καταστρέφει. Πρόσδραμε τοίνυν φαιδρῶς τῇ
[9]	Φοβήθητι τὸ ὑπόδειγμα τοῦ πλουσίου.	Ἐκεῖνον	παρέδωκε τῷ πυρὶ ἡ διὰ
[7]	ἀμπέλου, οὐ μὴ φάγῃ, καὶ	οἶνον	καὶ σίκερα οὐ μὴ πίῃ.
[10]	τῆς ἐνδείας ὑπέβη πρὸς τὸ	ἀνθρώπινον.	Ἐπανιὼν μέντοι εἰς οὐρανοὺς, τροφῆς
[4]	ὅσα τὸν νοῦν ἐπιθολοῖ τὸν	ἀνθρώπινον.	Ἐπειδὴ οὐκ ἐνηστεύσαμεν, ἐξεπέσομεν τοῦ
[13]	Βούλει αὐτῆς ἰδεῖν τὴν σεμνότητα;	Σύγκρινόν	μοι τὴν σήμερον ἑσπέραν τῇ
[5]	οὕτως ἀρχαῖον τὸ τῆς νηστείας	σεμνόν.	~Ἀλλὰ καὶ Μωϋσέα διὰ νηστείας
[9]	νοσήματα τοῖς σώμασιν ἐνεργάζεται. Νηστεύοντος	σεμνὸν	τὸ χρῶμα, οὐκ εἰς ἐρύθημα
[7]	ἄνευ νηστείας ἱερουργῖας κατατολμῆσαι, οὐ	μόνον	ἐν τῇ μυστικῇ νῦν καὶ
[4]	διαγωγὴ νηστείας ἐστὶν εἰκὼν, οὐ	μόνον	καθότι τοῖς ἀγγέλοις ὁμοδίαιτος ὢν
[9]	Καὶ οὐ πρὸς τὰ μέλλοντα	μόνον	ὠφέλιμος ἡ νηστεία, ἀλλὰ καὶ
[14]	προαγῶνας τούτους τὸ στεῤῥὸν καὶ	εὔτονον	τῆς καρτερίας ἐπιδειξαμένους, φθάσαι καὶ
[9]	καὶ ἐγρήγορσις (ἡδίων μετὰ τὸν	ὕπνον;	καὶ ὑγεία ποθεινοτέρα μετὰ τὴν
[13]	πάντα δονεῖσθαι δόξει. Μέθη γὰρ	ὕπνον	μὲν ἐπάγει, ἀδελφὸν θανάτου, ἐγρήγορσιν
[11]	νόμου συγκεχωρημένων τὴν ἀμετρίαν κολάζουσα,	σύμφωνον	σχολὴν ἐμποιεῖ, ἵνα παραμείνωσι τῇ
[1]	τὸν μὲν Ἰουδαϊκὸν τῆς νηστείας	τρόπον	παρωσαμένου, τὴν δὲ ἀληθινὴν νηστείαν
[1]	τρόπαιον ἵστησι. Μὴ σκυθρωπάσῃς θεραπευόμενος.	Ἄτοπον	μὴ χαίρειν ἐπὶ ὑγείᾳ ψυχῆς,
[2]	τὸν αἰῶνα τὸν μέλλοντα τὸν	καρπὸν	ἐκτείνει, ἀλλ´ εἰς τὸν τῶν
[2]	μὴ κατασχηματίζου σεαυτὸν πρὸς τὸ	σκυθρωπὸν,	τὴν ἐκ τοῦ δοκεῖν ἐγκρατὴς
[2]	τὴν κεφαλὴν, καὶ νίψαι τὸ	πρόσωπον.	Ἐπὶ μυστήριά σε καλεῖ ὁ
[1]	σκυθρωποὶ, ἀλλὰ νίψαι σου τὸ	πρόσωπον	καὶ ἄλειψαί σου τὴν κεφαλήν.
[2]	δεικνύντες. Μὴ ἀφάνιζε οὖν τὸ	πρόσωπον.	Οἷος εἶ, τοιοῦτος φαίνου· μὴ
[2]	σου ὥσπερ οἱ ὑποκριταί. Ἀφανίζεται	πρόσωπον,	ὅταν ἡ ἔνδον διάθεσις ἐπιπλάστῳ
[2]	τῇ νηστείᾳ. Μὴ ἀφανίσῃς τὸ	πρόσωπόν	σου ὥσπερ οἱ ὑποκριταί. Ἀφανίζεται
[9]	κεκοσμημένον· ὀφθαλμὸς πραῢς, κατεσταλμένον βάδισμα,	πρόσωπον	σύννουν, ἀκολάστῳ γέλωτι μὴ καθυβριζόμενον,
[2]	ἐστιν ὁ ἐν θεάτρῳ ἀλλότριον	πρόσωπον	ὑπελθών· δοῦλος ὢν, πολλάκις τὸ
[10]	αὐτῶν τὴν μερίδα. Τί τὸν	Λάζαρον	ἐνανέπαυσε τοῖς κόλποις τοῦ Ἀβραάμ;
[4]	αὐτὸν ἐπανέλθωμεν. Οὐχ ὁρᾷς τὸν	Λάζαρον,	πῶς διὰ νηστείας εἰσῆλθεν εἰς
[4]	ἐπανάστασιν ὑπεξέφυγε, καὶ τὸ ἤδη	παρὸν	ὀχληρὸν ὥσπερ τινὰ σπιλάδος ἐπιδρομὴν
[13]	τὴν αὔριον μηδὲν φαιδρότητι τῆς	σήμερον	ἀπολείπεσθαι. ~Ὁ δὲ ἀγαγὼν ἡμᾶς
[13]	τὴν σεμνότητα; Σύγκρινόν μοι τὴν	σήμερον	ἑσπέραν τῇ αὔριον, καὶ ὄψει
[9]	καὶ οὐδέποτε λήγουσα, ἡ λαμβάνουσα	σήμερον	καὶ αὔριον ἐπιλανθανομένη. Ὅταν ἐμπλησθῇ,
[9]	οἶκον ἠλάττωσεν ἐν νηστείᾳ; Ἀρίθμησον	(σήμερον	τὰ ἔνδον, καὶ ἀρίθμησον μετὰ
[13]	μεταβαλοῦσαν. Εὔχομαι δὲ καὶ τὴν	σήμερον	τῇ αὔριον ἐοικέναι κατὰ τὴν
[4]	διαιτᾶσθαι τοῖς ἀσθενοῦσι φῂς εἶναι	καταλληλότερον.	Ἦ γὰρ οἰκονομοῦσα τὸ ζῶον
[1]	μεγαλοφωνότερον, καὶ παντὸς ὀργάνου μουσικοῦ	εὐσημότερον,	τὴν προάγουσαν τῶν ἡμερῶν ἑορτὴν
[1]	προφητικόν. Ἡμῖν δὲ πάσης σάλπιγγος	μεγαλοφωνότερον,	καὶ παντὸς ὀργάνου μουσικοῦ εὐσημότερον,
[9]	προσευχὴν εἰς οὐρανὸν ἀναπέμπει, οἱονεὶ	πτερὸν	αὐτῇ γινομένη πρὸς τὴν ἄνω
[4]	κατώρθου, ἀλλ´ ὅτι καὶ ὅσα	ὕστερον	ἡ ἐπίνοια τῶν ἀνθρώπων ἐξεῦρεν,
[9]	μὴ, νῦν διαπτύων τὸ ὕδωρ,	ὕστερον	ῥανίδος ἐπιθυμήσῃς, ὡς καὶ ὁ
[3]	τὴν ἀρχαιογονίαν αὐτῆς. Οὐ γὰρ	νεώτερον	τὸ ἐφεύρεμα· πατέρων ἐστὶ τὸ
[4]	φήσεις βαρυνομένην τοῖς ἀγωγίμοις ὁλκάδα	εὐκολώτερον	σώζειν τῆς εὐσταλεστέρας καὶ κούφης.
[4]	ἡσυχάζειν κατὰ σὲ τοῦ τρέχειν	ἐπιπονώτερον,	καὶ τοῦ παλαίειν τὸ ἠρεμεῖν·
[4]	ἐκεῖνα προφασίζῃ μὴ δύνασθαι; Τί	εὐκοπώτερον	τῇ γαστρί; λιτότητι διαίτης παρενεγκεῖν
[5]	τῶν μέτρων τῆς μεταλήψεως. Οὕτω	νεαρώτερον	παραδείσου τὸ εὕρημα τῆς οἰνοποσίας,
[3]	τὸ κειμήλιον. Πᾶν τὸ ἀρχαιότητι	διαφέρον,	αἰδέσιμον. Δυσωπήθητι τὴν πολιὰν τῆς
[5]	πάντες οἱ ἅγιοι, ὥσπερ τινὰ	κλῆρον	πατρῷον διαδεξάμενοι, οὕτω διεφύλαξαν, πατὴρ
[4]	ὑπεξέφυγε, καὶ τὸ ἤδη παρὸν	ὀχληρὸν	ὥσπερ τινὰ σπιλάδος ἐπιδρομὴν διεκρούσατο.
[3]	ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ	πονηρὸν	οὐ φάγεσθε. Τὸ δὲ, οὐ
[13]	τὴν εἴσοδον; τί προτρέπῃ τὸν	ἐχθρὸν	προκατασχεῖν σου τὰ ὀχυρώματα; Μέθη
[9]	ὑπηρετοῦσιν οἰκέταις. Ἀνάπαυσόν σου τὸν	μάγειρον,	δὸς ἄδειαν τῷ τραπεζοποιῷ· στῆσον
[9]	σαρκὶ λυσιτελεστέρα. Αἱ γὰρ εἰς	ἄκρον	εὐεξίαι ὑποστροφὰς ἔχουσι καὶ μεταπτώσεις,
[3]	Καὶ νόμου πρεσβυτέρα νηστεία. Ἐὰν	μικρὸν	ἀναμείνῃς, εὑρήσεις τοῦ λόγου τὴν
[9]	οἱ φορολόγοι τοῖς ὑποχειρίοις ἐλευθεριάσαι	μικρὸν	ἐπιτρέπουσι. Δότω τινὰ ἐκεχειρίαν καὶ
[14]	εἰς τοὺς προαγῶνας τούτους τὸ	στεῤῥὸν	καὶ εὔτονον τῆς καρτερίας ἐπιδειξαμένους,
[13]	ἡμέραν τὴν κεφαλήν σου τύπτοντι;	Μέτρον	ἄριστον τῆς τοῦ οἴνου χρήσεως
[11]	διὰ τὸν ἐκ τῆς τρυφῆς	οἶστρον	ἐγγινόμενον τῇ ψυχῇ. Παρὰ τῶν
[11]	ἀλλήλοις ἀντίκειται. Ὥστε, εἰ βούλει	ἰσχυρὸν	ποιῆσαι τὸν νοῦν, δάμασον τὴν
[3]	τῇ δωρεᾷ τῆς νηστείας. ~Ἀρχαῖον	δῶρον	ἡ νηστεία· οὐ παλαιούμενον καὶ
[11]	βούλει ἰσχυρὸν ποιῆσαι τὸν νοῦν,	δάμασον	τὴν σάρκα διὰ νηστείας. Τοῦτο
[9]	Ἀρίθμησον (σήμερον τὰ ἔνδον, καὶ	ἀρίθμησον	μετὰ ταῦτα· οὐδὲν διὰ τὴν
[9]	ἑαυτοῦ οἶκον ἠλάττωσεν ἐν νηστείᾳ;	Ἀρίθμησον	(σήμερον τὰ ἔνδον, καὶ ἀρίθμησον
[1]	πρὸς ψυχὴν ἀναβιβάζει τὸ (κέρδος.	Εὐθύμησον,	ὅτι σοι δέδοται παρὰ τοῦ
[3]	δὴ διὰ τῆς ἱστορίας βαδίζων,	ἀνερεύνησον	τὴν ἀρχαιογονίαν αὐτῆς. Οὐ γὰρ
[12]	ὑπάρχον, μέθη ἂν δικαίως προσαγορεύοιτο.	Ἐννόησόν	μοι τὸν ὀργιζόμενον ὅπως μεθύει
[9]	μάγειρον, δὸς ἄδειαν τῷ τραπεζοποιῷ·	στῆσον	τὴν χεῖρα τῷ οἰνοχόῳ· παυσάσθω
[4]	διὰ νηστείας εἰσῆλθεν εἰς τὸν	παράδεισον;	Μὴ μιμήσῃ τῆς Εὔας τὴν
[11]	ὅ φησιν ὁ Ἀπόστολος, ὅτι	ὅσον	ὁ ἔξωθεν ἄνθρωπος διαφθείρεται, τοσοῦτον
[8]	οἱ παῖδες, λεπτὸν ἀέρα καὶ	ἔνδροσον	ἐν οὕτω λάβρῳ πυρὶ ἀναπνέοντες.
[9]	τοῦ ἐνιαυτοῦ παντὸς ὑπηρετοῦσιν οἰκέταις.	Ἀνάπαυσόν	σου τὸν μάγειρον, δὸς ἄδειαν
[12]	Κρεῶν οὐκ ἐσθίεις, ἀλλ´ ἐσθίεις	τὸν	ἀδελφόν. Οἴνου ἀπέχῃ, ἀλλ´ ὕβρεων
[2]	γὰρ ἐπιδεικτικῶς γινόμενα οὐ πρὸς	τὸν	αἰῶνα τὸν μέλλοντα τὸν καρπὸν
[9]	συζῶσαν. Οὐ τήκεται ζηλοτυπίαις γυνὴ,	τὸν	ἄνδρα βλέπουσα νηστείαν καταδεχόμενον. Τίς
[4]	οὐχ ὅσα τὸν νοῦν ἐπιθολοῖ	τὸν	ἀνθρώπινον. Ἐπειδὴ οὐκ ἐνηστεύσαμεν, ἐξεπέσομεν
[2]	καρπὸν ἐκτείνει, ἀλλ´ εἰς τὸν	τῶν	ἀνθρώπων ἔπαινον καταστρέφει. Πρόσδραμε τοίνυν
[11]	ἀμετρίᾳ τοῦ κόρου παχὺν σεαυτῷ	τὸν	βασανιστὴν κατασκευάζων σκώληκα; Τίς γὰρ
[10]	οὐκ ἄλλο τι τῶν κατὰ	τὸν	βίον. Διὰ τοῦτο Μείζων ἐν
[9]	κτίσας ἡμᾶς, διὰ τῆς κατὰ	τὸν	βίον ἐναλλαγῆς παραμένειν ἡμῖν τὴν
[5]	τὴν χρῆσιν. Οὔπω γὰρ εἰς	τὸν	βίον παρεληλύθει, οὐδ´ ἐτέτριπτο ἐν
[6]	οὐδ´ ἂν ἐθάρσησεν εἰσελθεῖν εἰς	τὸν	γνόφον, εἰ μὴ νηστείᾳ καθώπλιστο.
[7]	δι´ ἣν ἀπέδοτο τὰ πρωτοτόκια;	Τὸν	δὲ Σαμουὴλ οὐχ ἡ μετὰ
[9]	ἄνδρα βλέπουσα νηστείαν καταδεχόμενον. Τίς	τὸν	ἑαυτοῦ οἶκον ἠλάττωσεν ἐν νηστείᾳ;
[11]	ἵπποι θηλυμανεῖς οἱ ἄνθρωποι διὰ	τὸν	ἐκ τῆς τρυφῆς οἶστρον ἐγγινόμενον
[13]	Δεσπότῃ τὴν εἴσοδον; τί προτρέπῃ	τὸν	ἐχθρὸν προκατασχεῖν σου τὰ ὀχυρώματα;
[7]	θεατὴν ἐποίησε τοῦ μεγάλου θεάματος	τὸν	Ἠλίαν· τεσσαράκοντα γὰρ ἡμέραις νηστείᾳ
[7]	βαδίζων ἐπὶ τὰ κάτω. Τί	τὸν	Ἡσαῦ ἐβεβήλωσε, καὶ δοῦλον ἐποίησε
[6]	γαστριμαργίας ὁ λαὸς ἐκεῖνος ὁ	τὸν	Θεὸν διὰ τῶν μεγίστων τεραστίων
[7]	ἡσυχίαν διδάσκει. Τὸν Ναζιραῖον ἁγιάζει,	τὸν	ἱερέα τελειοῖ. Οὐ γὰρ δυνατὸν
[2]	πρὸς τὸν αἰῶνα τὸν μέλλοντα	τὸν	καρπὸν ἐκτείνει, ἀλλ´ εἰς τὸν
[5]	οὔπω ζωοθυσίαι, οὔπω κρεωφαγίαι. Μετὰ	τὸν	κατακλυσμὸν οἶνος· μετὰ τὸν κατακλυσμὸν,
[5]	Μετὰ τὸν κατακλυσμὸν οἶνος· μετὰ	τὸν	κατακλυσμὸν, Φάγεσθε πάντα ὡς λάχανα
[7]	ὡς δυνατόν ἐστιν ἰδεῖν ἀνθρώπῳ,	τὸν	Κύριον. Νηστεύων ἀπέδωκε τῇ χήρᾳ
[10]	ἐπιζητεῖς αὐτῶν τὴν μερίδα. Τί	τὸν	Λάζαρον ἐνανέπαυσε τοῖς κόλποις τοῦ
[4]	πρὸς αὐτὸν ἐπανέλθωμεν. Οὐχ ὁρᾷς	τὸν	Λάζαρον, πῶς διὰ νηστείας εἰσῆλθεν
[8]	λέοντας νηστεύειν ἐδίδαξε, κατελθὼν εἰς	τὸν	λάκκον. Ὥσπερ γὰρ ἐκ λίθου
[9]	παντὸς ὑπηρετοῦσιν οἰκέταις. Ἀνάπαυσόν σου	τὸν	μάγειρον, δὸς ἄδειαν τῷ τραπεζοποιῷ·
[7]	προσευχὴ ἐχαρίσατο τῇ μητρί; Τί	τὸν	μέγαν ἀριστέα τὸν Σαμψὼν ἀκαταγώνιστον
[2]	γινόμενα οὐ πρὸς τὸν αἰῶνα	τὸν	μέλλοντα τὸν καρπὸν ἐκτείνει, ἀλλ´
[1]	τὴν χάριν ἐκ τοῦ Ἡσαΐου,	τὸν	μὲν Ἰουδαϊκὸν τῆς νηστείας τρόπον
[7]	ἀνδραγαθεῖ, ἐν εἰρήνῃ ἡσυχίαν διδάσκει.	Τὸν	Ναζιραῖον ἁγιάζει, τὸν ἱερέα τελειοῖ.
[13]	τὰς ἡμέρας, μὴ ὡς κατασοφιζόμενος	τὸν	νομοθέτην, τῶν πέντε ἡμερῶν τὴν
[7]	ἐν τῇ τυπικῇ τῇ κατὰ	τὸν	νόμον προσαγομένῃ. Αὕτη θεατὴν ἐποίησε
[11]	Ὥστε, εἰ βούλει ἰσχυρὸν ποιῆσαι	τὸν	νοῦν, δάμασον τὴν σάρκα διὰ
[11]	ἁγίου Πνεύματος ἐγγινομένας ἐλλάμψεις ἐπὶ	τὸν	νοῦν διακόπτουσιν. Εἰ δὲ καὶ
[11]	κατασαρκῶν οὐκ ἀνίης; ἐκτήκων δὲ	τὸν	νοῦν ἐν ἀτροφίᾳ, τῶν σωτηρίων
[4]	οἰνοποσίαι, οὔπω ζωοθυσίαι, οὐχ ὅσα	τὸν	νοῦν ἐπιθολοῖ τὸν ἀνθρώπινον. Ἐπειδὴ
[12]	ἂν δικαίως προσαγορεύοιτο. Ἐννόησόν μοι	τὸν	ὀργιζόμενον ὅπως μεθύει τῷ πάθει.
[7]	ἐξελθοῦσα ἀπέκλεισε τῷ παρανομοῦντι λαῷ	τὸν	οὐρανὸν τρία ἔτη καὶ μῆνας
[4]	παρακοὴν, μὴ πάλιν σύμβουλον παραδέξῃ	τὸν	ὄφιν, φειδοῖ τῆς σαρκὸς τὴν
[7]	Κύριον. Νηστεύων ἀπέδωκε τῇ χήρᾳ	τὸν	παῖδα, ἰσχυρὸς φανεὶς κατὰ τοῦ
[4]	πῶς διὰ νηστείας εἰσῆλθεν εἰς	τὸν	παράδεισον; Μὴ μιμήσῃ τῆς Εὔας
[7]	μητρί; Τί τὸν μέγαν ἀριστέα	τὸν	Σαμψὼν ἀκαταγώνιστον ἀπειργάσατο; Οὐχ ἡ
[10]	τῶν θλίψεων καυχήμασιν ἀπηριθμήσατο, εἰς	τὸν	τρίτον οὐρανὸν ἀνήγαγε. Κεφάλαιον δὲ
[2]	τὸν καρπὸν ἐκτείνει, ἀλλ´ εἰς	τὸν	τῶν ἀνθρώπων ἔπαινον καταστρέφει. Πρόσδραμε
[9]	νύκτα; καὶ ἐγρήγορσις (ἡδίων μετὰ	τὸν	ὕπνον; καὶ ὑγεία ποθεινοτέρα μετὰ
[9]	τράπεζα ἀρκεῖται τοῖς αὐτομάτοις. Τὸ	Σάββατον	ἐδόθη τοῖς Ἰουδαίοις, ἵνα ἀναπαύσηται,
[9]	τῷ οἴκῳ. Οὐδὲν ζῶον ὀδύρεται	θάνατον,	οὐδαμοῦ αἷμα, οὐδαμοῦ ἀπόφασις παρὰ
[7]	τὸν ἱερέα τελειοῖ. Οὐ γὰρ	δυνατὸν	ἄνευ νηστείας ἱερουργῖας κατατολμῆσαι, οὐ
[7]	ἐν Χωρὴβ ἰδεῖν κατηξιώθη, ὡς	δυνατόν	ἐστιν ἰδεῖν ἀνθρώπῳ, τὸν Κύριον.
[9]	ἡδονὴν ἀφανίζων. Οὐδὲν γὰρ οὕτως	ἐπιθυμητὸν,	ὡς μὴ τῇ συνεχείᾳ τῆς
[9]	μὴ τῇ συνεχείᾳ τῆς ἀπολαύσεως	εὐκαταφρόνητον	γίνεσθαι. Ὧν δὲ σπανία ἡ
[9]	Οὐ γὰρ ἀδικίαν, ἀλλὰ τὸ	ἁβροδίαιτον	ἐγκληθεὶς, ἀπετηγανίζετο ἐν τῇ φλογὶ
[10]	θλίψεων καυχήμασιν ἀπηριθμήσατο, εἰς τὸν	τρίτον	οὐρανὸν ἀνήγαγε. Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ
[10]	ἀροσίμην, οὐκ ἀροτῆρα βοῦν, οὐ	σῖτον,	οὐ σιτοποιὸν, οὐκ ἄλλο τι
[8]	τις φύσις σώματος, ἣν καλοῦσιν	ἀμίαντον,	ἀνάλωτος πυρὶ, ἥτις, ἐν μὲν
[8]	ἐκ τῆς νηστείας ἔχοντα τὸ	ἀμίαντον.	Ἐν γὰρ τῇ μεγάλῃ φλογὶ
[9]	γὰρ ἡ δίψα ἡδὺ τὸ	ποτὸν	εὐτρεπίζει, καὶ λιμὸς ἡγησάμενος ἡδεῖαν
[8]	νηστείας εἰσελθόντες κατεπάτουν οἱ παῖδες,	λεπτὸν	ἀέρα καὶ ἔνδροσον ἐν οὕτω
[11]	καὶ ἐστράφησαν ταῖς ἐπιθυμίαις εἰς	Αἴγυπτον,	οὐκ εἶδον τὴν γῆν τῆς
[11]	ἐστὶν, ὥς φησιν ὁ προφήτης·	Ἄρτον	ἀγγέλων ἔφαγεν ἄνθρωπος· οὐ κρέα,
[8]	τῶν ἐπιθυμιῶν, ὁ τρεῖς ἑβδομάδας	ἄρτον	μὴ φαγὼν, καὶ ὕδωρ μὴ
[12]	τὴν ψυχήν μου. Καὶ ὅλως	ἕκαστον	τῶν παθημάτων, ἐκστατικὸν διανοίας ὑπάρχον,
[8]	τοῦ ἀνδρὸς ἡ νηστεία στομώσασα,	ἀδάμαστον	ἐποίει τοῖς λέουσιν· οὐ γὰρ
[7]	ἕξ. Ἵνα γὰρ μαλάξῃ τὴν	ἀδάμαστον	καρδίαν τῶν σκληροτραχήλων, εἵλετο καὶ
[6]	νηστεύοντος καὶ δεομένου τοῦ θεράποντος	ἄχρηστον	ἀπέδειξεν οἰνοφλυγία μία. Ἃς γὰρ
[7]	τὸν μέγαν ἀριστέα τὸν Σαμψὼν	ἀκαταγώνιστον	ἀπειργάσατο; Οὐχ ἡ νηστεία, μεθ´
[13]	μὴ παραμυθούμενος δὲ τὴν ἔνδειαν.	Ἄπιστόν	ἐστι τὸ ταμεῖον, εἰς τετρημένον
[13]	τὴν κεφαλήν σου τύπτοντι; Μέτρον	ἄριστον	τῆς τοῦ οἴνου χρήσεως ἡ
[7]	γαστρὶ τῆς μητρὸς συνελήφθη; Νηστεία	αὐτὸν	ἐκύησε· νηστεία αὐτὸν ἐτιθηνήσατο· νηστεία
[4]	παραδείσου· νηστεύσωμεν τοίνυν, ἵνα πρὸς	αὐτὸν	ἐπανέλθωμεν. Οὐχ ὁρᾷς τὸν Λάζαρον,
[7]	συνελήφθη; Νηστεία αὐτὸν ἐκύησε· νηστεία	αὐτὸν	ἐτιθηνήσατο· νηστεία αὐτὸν ἤνδρωσεν, ἣν
[7]	ἐκύησε· νηστεία αὐτὸν ἐτιθηνήσατο· νηστεία	αὐτὸν	ἤνδρωσεν, ἣν ὁ ἄγγελος διετάξατο
[12]	ἔστιν αὐτὸς ἑαυτοῦ κύριος, ἀγνοεῖ	ἑαυτὸν,	ἀγνοεῖ τοὺς παρόντας· ὥσπερ ἐν
[7]	καρδίαν τῶν σκληροτραχήλων, εἵλετο καὶ	ἑαυτὸν	τῇ κακοπαθείᾳ συγκαταδικάσαι. Διὰ τοῦτο,
[11]	(πιστούμενος. ~Σὺ δὲ ὑπερπιαίνων μὲν	σεαυτὸν	καὶ κατασαρκῶν οὐκ ἀνίης; ἐκτήκων
[2]	εἶ, τοιοῦτος φαίνου· μὴ κατασχηματίζου	σεαυτὸν	πρὸς τὸ σκυθρωπὸν, τὴν ἐκ
[11]	ὅσον ὁ ἔξωθεν ἄνθρωπος διαφθείρεται,	τοσοῦτον	ὁ ἔσωθεν ἀνακαινοῦται· καὶ τό·
[11]	ὕδατι, Αἰγυπτίους ἐνίκων, διὰ θαλάσσης	ὥδευον·	Οὐκ ἦν ἐν ταῖς φυλαῖς
[8]	νάφθα καὶ πίσσα καὶ κληματίδες	ἔτρεφον,	ὡς ἐπὶ τεσσαρακονταεννέα πήχεις αὐτὴν
[13]	Μέθη γὰρ ὕπνον μὲν ἐπάγει,	ἀδελφὸν	θανάτου, ἐγρήγορσιν δὲ ὀνείροις προσεοικυῖαν.
[12]	οὐκ ἐσθίεις, ἀλλ´ ἐσθίεις τὸν	ἀδελφόν.	Οἴνου ἀπέχῃ, ἀλλ´ ὕβρεων οὐ
[6]	ἂν ἐθάρσησεν εἰσελθεῖν εἰς τὸν	γνόφον,	εἰ μὴ νηστείᾳ καθώπλιστο. Διὰ
[8]	τινὸς ὕλης συμπεπηγότι. ἐμβαλεῖν οὐκ	εἶχον	τοὺς ὀδόντας οἱ λέοντες. Οὕτως
[12]	ἕκαστον τῶν παθημάτων, ἐκστατικὸν διανοίας	ὑπάρχον,	μέθη ἂν δικαίως προσαγορεύοιτο. Ἐννόησόν
[4]	καταλληλότερον. Ἦ γὰρ οἰκονομοῦσα τὸ	ζῶον	δύναμις αὐτάρκειαν μὲν καὶ λιτότητα
[9]	τῶν ἐν τῷ οἴκῳ. Οὐδὲν	ζῶον	ὀδύρεται θάνατον, οὐδαμοῦ αἷμα, οὐδαμοῦ
[5]	οἱ ἅγιοι, ὥσπερ τινὰ κλῆρον	πατρῷον	διαδεξάμενοι, οὕτω διεφύλαξαν, πατὴρ παιδὶ
[9]	τῆς εὐεξίας ἀδυνατούσης. Ὅρα μὴ,	νῦν	διαπτύων τὸ ὕδωρ, ὕστερον ῥανίδος
[3]	ἡ Εὔα, οὐκ ἂν ταύτης	νῦν	ἐδεόμεθα τῆς νηστείας. Οὐ γὰρ
[7]	οὐ μόνον ἐν τῇ μυστικῇ	νῦν	καὶ ἀληθινῇ λατρείᾳ, ἀλλὰ καὶ
[14]	τὴν κυρίαν τῶν στεφάνων ἡμέραν·	νῦν	μὲν τῆς ἀναμνήσεως τοῦ σωτηρίου
[4]	ἐνηστεύσαμεν, ἐξεπέσομεν τοῦ παραδείσου· νηστεύσωμεν	τοίνυν,	ἵνα πρὸς αὐτὸν ἐπανέλθωμεν. Οὐχ
[9]	τῇ φλογὶ τῆς καμίνου. Ἵνα	τοίνυν	σβέσωμεν ἐκεῖνο τὸ πῦρ, ὕδατος
[4]	ἐμποδίζοντος αὐτὴν ὑψηλοτέραν γενέσθαι. Καὶ	τοίνυν	τὰ τῶν ἀνθρώπων σώματα, συνεχεῖ
[8]	πολλοὺς τῶν Χαλδαίων ἐξαναλῶσαι. Ἐκείνην	τοίνυν	τὴν πυρκαϊὰν μετὰ νηστείας εἰσελθόντες
[2]	τῶν ἀνθρώπων ἔπαινον καταστρέφει. Πρόσδραμε	τοίνυν	φαιδρῶς τῇ δωρεᾷ τῆς νηστείας.
[9]	πεῖραν τῶν ἐναντίων; Καὶ τράπεζα	τοίνυν	χαριεστέρα μετὰ τὴν νηστείαν· ὁμοίως
[1]	ἄλειψαί σου τὴν κεφαλήν. Διατεθῶμεν	τοίνυν,	ὡς ἐδιδάχθημεν, μὴ κατασκυθρωπάζοντες ἐπὶ
[5]	συνηθείᾳ τῇ τῶν ἀνθρώπων. Οὔτε	οὖν	ἄλλον τεθεαμένος, οὔτε αὐτὸς πειραθεὶς,
[4]	τοῦ παλαίειν τὸ ἠρεμεῖν· εἴπερ	οὖν	καὶ τὸ τρυφᾷν τοῦ λιτῶς
[4]	οἶδα τοὺς ἰατροὺς ἐπιτάσσοντας. Πῶς	οὖν	ὁ ταῦτα δυνάμενος, ἐκεῖνα προφασίζῃ
[13]	μονὴν παρ´ αὐτῷ ποιήσομεν. Τί	οὖν	προλαμβάνεις τῇ μέθῃ, καὶ ἀποκλείεις
[2]	τοῖς ἀνθρώποις δεικνύντες. Μὴ ἀφάνιζε	οὖν	τὸ πρόσωπον. Οἷος εἶ, τοιοῦτος
[10]	οὐ γῆν ἀροσίμην, οὐκ ἀροτῆρα	βοῦν,	οὐ σῖτον, οὐ σιτοποιὸν, οὐκ
[9]	χρῶμα, οὐκ εἰς ἐρύθημα ἀναιδὲς	ἐξανθοῦν,	ἀλλ´ ὠχρότητι σώφρονι κεκοσμημένον· ὀφθαλμὸς
[3]	ἀνανεούμενον ἀεὶ, καὶ εἰς ἀκμὴν	ἐπανθοῦν.	Οἴει με τὴν ἀρχαιογονίαν αὐτῆς
[11]	εἰ βούλει ἰσχυρὸν ποιῆσαι τὸν	νοῦν,	δάμασον τὴν σάρκα διὰ νηστείας.
[11]	Πνεύματος ἐγγινομένας ἐλλάμψεις ἐπὶ τὸν	νοῦν	διακόπτουσιν. Εἰ δὲ καὶ ἀγγέλων
[11]	οὐκ ἀνίης; ἐκτήκων δὲ τὸν	νοῦν	ἐν ἀτροφίᾳ, τῶν σωτηρίων καὶ
[4]	οὔπω ζωοθυσίαι, οὐχ ὅσα τὸν	νοῦν	ἐπιθολοῖ τὸν ἀνθρώπινον. Ἐπειδὴ οὐκ
[9]	ὀφθαλμὸς πραῢς, κατεσταλμένον βάδισμα, πρόσωπον	σύννουν,	ἀκολάστῳ γέλωτι μὴ καθυβριζόμενον, συμμετρία
[8]	τὴν πυρκαϊὰν μετὰ νηστείας εἰσελθόντες	κατεπάτουν	οἱ παῖδες, λεπτὸν ἀέρα καὶ
[11]	Ἀγνοεῖς τῇ ἀμετρίᾳ τοῦ κόρου	παχὺν	σεαυτῷ τὸν βασανιστὴν κατασκευάζων σκώληκα;
[4]	μόνον καθότι τοῖς ἀγγέλοις ὁμοδίαιτος	ὢν	ὁ ἄνθρωπος, διὰ τῆς ὀλιγαρκίας
[2]	θεάτρῳ ἀλλότριον πρόσωπον ὑπελθών· δοῦλος	ὢν,	πολλάκις τὸ τοῦ δεσπότου, καὶ
[9]	συνεχείᾳ τῆς ἀπολαύσεως εὐκαταφρόνητον γίνεσθαι.	Ὧν	δὲ σπανία ἡ κτῆσις, τούτων
[10]	~Μνήσθητι τῶν ἀπ´ αἰῶνος ἁγίων,	Ὧν	οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος,
[13]	ἀνόνητα πονεῖς, (τὸ μὲν σῶμα	συντρίβων,	μὴ παραμυθούμενος δὲ τὴν ἔνδειαν.
[9]	ὁ οἶκος ἀπὸ τῶν μυρίων	θορύβων,	καὶ τοῦ καπνοῦ, καὶ τῆς
[14]	τῆς σήμερον ἀπολείπεσθαι. ~Ὁ δὲ	ἀγαγὼν	ἡμᾶς εἰς τὴν περίοδον τοῦ
[8]	ὁ τρεῖς ἑβδομάδας ἄρτον μὴ	φαγὼν,	καὶ ὕδωρ μὴ πιὼν, καὶ
[11]	ἐπιζητούντων. Νηστεία δὲ καὶ γαμικῶν	ἔργων	μέτρα γνωρίζει, καὶ τῶν ἐκ
[8]	Τοιαῦτα ἦν τὰ τῶν τριῶν	παίδων	ἐκείνων σώματα ἐπὶ τῆς Βαβυλωνίας
[1]	οἱ ἐν τοῖς ἐγκάτοις τῶν	παίδων	ζωογονούμενοι σκώληκες φαρμάκοις τισὶ δριμυτάτοις
[9]	ποτὲ ὕδατι βαρηθεῖσα. Οὐδεὶς ἀλλοτρίων	ποδῶν	ἐδεήθη, ὑδροποσίᾳ συζῶν. Οὐδενὸς ἐδέθησαν
[11]	ἀγαθὰ τοσαῦτα· ὁ δὲ κόρος	ὕβρεων	ἀρχή. Εὐθὺς γὰρ συνεισπίπτει τῇ
[12]	τὸν ἀδελφόν. Οἴνου ἀπέχῃ, ἀλλ´	ὕβρεων	οὐ κρατεῖς. Τὴν ἑσπέραν ἀναμένεις
[12]	εἰς κρίσεις καὶ μάχας νηστεύετε.	Κρεῶν	οὐκ ἐσθίεις, ἀλλ´ ἐσθίεις τὸν
[11]	ἀσθενῶν· ἐπειδὴ δὲ ἐμνήσθησαν τῶν	κρεῶν	τῶν λεβήτων, καὶ ἐστράφησαν ταῖς
[10]	ἣν ἐν τοῖς ὑπὲρ τῶν	θλίψεων	καυχήμασιν ἀπηριθμήσατο, εἰς τὸν τρίτον
[1]	διατιθέμενοι. Οὐδεὶς ἀθυμῶν στεφανοῦται· οὐδεὶς	στυγνάζων	τρόπαιον ἵστησι. Μὴ σκυθρωπάσῃς θεραπευόμενος.
[11]	κόρου παχὺν σεαυτῷ τὸν βασανιστὴν	κατασκευάζων	σκώληκα; Τίς γὰρ ἐν τροφῇ
[3]	Δεῦρο δὴ διὰ τῆς ἱστορίας	βαδίζων,	ἀνερεύνησον τὴν ἀρχαιογονίαν αὐτῆς. Οὐ
[7]	τὴν σωτηρίαν προδίδωσι. ~Κατάβα ὁδῷ	βαδίζων	ἐπὶ τὰ κάτω. Τί τὸν
[10]	κατὰ τὸν βίον. Διὰ τοῦτο	Μείζων	ἐν γεννητοῖς γυναικῶν οὐκ ἀνέστη
[9]	καὶ ὑπὸ φιληδονίας τὴν ἡδονὴν	ἀφανίζων.	Οὐδὲν γὰρ οὕτως ἐπιθυμητὸν, ὡς
[13]	καρηβαρῶν, χασμώμενος, ἰλιγγιῶν, σεσηπότος οἴνου	ἀπόζων·	πάντα σοι περιφέρεσθαι, πάντα δονεῖσθαι
[9]	Οὐδεὶς ἀλλοτρίων ποδῶν ἐδεήθη, ὑδροποσίᾳ	συζῶν.	Οὐδενὸς ἐδέθησαν πόδες, οὐδενὸς χεῖρες
[11]	ἀδηφαγίαν, μήπου σε τῶν ἐλπιζομένων	ἀγαθῶν	ἀποκλείσῃ; Ἀλλ´ οὐδ´ ἂν ὁ
[2]	ὁ ἐν θεάτρῳ ἀλλότριον πρόσωπον	ὑπελθών·	δοῦλος ὢν, πολλάκις τὸ τοῦ
[8]	καὶ τοὺς λέοντας νηστεύειν ἐδίδαξε,	κατελθὼν	εἰς τὸν λάκκον. Ὥσπερ γὰρ
[8]	κύκλῳ αὐτῆς ἐπινεμομένην πολλοὺς τῶν	Χαλδαίων	ἐξαναλῶσαι. Ἐκείνην τοίνυν τὴν πυρκαϊὰν
[10]	καρδίας. ~Μνήσθητι τῶν ἀπ´ αἰῶνος	ἁγίων,	Ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ
[13]	γένῃ, αὔριον ἥξεις καρηβαρῶν, χασμώμενος,	ἰλιγγιῶν,	σεσηπότος οἴνου ἀπόζων· πάντα σοι
[9]	μετὰ τὴν νύκτα; καὶ ἐγρήγορσις	(ἡδίων	μετὰ τὸν ὕπνον; καὶ ὑγεία
[1]	τὰ ἀναγνώσματα. Ἐγνωρίσαμεν γὰρ τῶν	νηστειῶν	τὴν χάριν ἐκ τοῦ Ἡσαΐου,
[8]	Δανιὴλ δὲ ὁ ἀνὴρ τῶν	ἐπιθυμιῶν,	ὁ τρεῖς ἑβδομάδας ἄρτον μὴ
[10]	ἐνδείας ὑπέβη πρὸς τὸ ἀνθρώπινον.	Ἐπανιὼν	μέντοι εἰς οὐρανοὺς, τροφῆς ἥψατο,
[5]	λόγος, τὸ ἀρχαῖον τῆς νηστείας	διεξιών·	καὶ ὅπως πάντες οἱ ἅγιοι,
[12]	ἐστὶ τῆς ψυχῆς, ἔκφρονα αὐτὴν	ποιῶν	ὡς ὁ οἶνος. Λύπη μέθη
[11]	ἐν ἀτροφίᾳ, τῶν σωτηρίων καὶ	ζωοποιῶν	διδαγμάτων οὐδένα λόγον ποιῇ; Ἢ
[8]	μὴ φαγὼν, καὶ ὕδωρ μὴ	πιὼν,	καὶ τοὺς λέοντας νηστεύειν ἐδίδαξε,
[11]	τὸν νοῦν ἐν ἀτροφίᾳ, τῶν	σωτηρίων	καὶ ζωοποιῶν διδαγμάτων οὐδένα λόγον
[8]	γίνεται. Τοιαῦτα ἦν τὰ τῶν	τριῶν	παίδων ἐκείνων σώματα ἐπὶ τῆς
[9]	ὠδυνήθη ποτὲ ὕδατι βαρηθεῖσα. Οὐδεὶς	ἀλλοτρίων	ποδῶν ἐδεήθη, ὑδροποσίᾳ συζῶν. Οὐδενὸς
[9]	καὶ ὁ οἶκος ἀπὸ τῶν	μυρίων	θορύβων, καὶ τοῦ καπνοῦ, καὶ
[9]	ποθεινοτέρα μετὰ τὴν πεῖραν τῶν	ἐναντίων;	Καὶ τράπεζα τοίνυν χαριεστέρα μετὰ
[6]	μεγίστων τεραστίων δεδιδαγμένος, εἰς τὴν	Αἰγυπτίων	εἰδωλομανίαν ἐξεκυλίσθη. Παράλληλα θὲς ἀμφότερα·
[6]	τὸν Θεὸν διὰ τῶν μεγίστων	τεραστίων	δεδιδαγμένος, εἰς τὴν Αἰγυπτίων εἰδωλομανίαν
[12]	Νηστεία γὰρ ἀληθὴς ἡ τῶν	κακῶν	ἀλλοτρίωσις. Λύε πάντα σύνδεσμον ἀδικίας·
[11]	σεαυτὸν καὶ κατασαρκῶν οὐκ ἀνίης;	ἐκτήκων	δὲ τὸν νοῦν ἐν ἀτροφίᾳ,
[10]	Διὰ τοῦτο Μείζων ἐν γεννητοῖς	γυναικῶν	οὐκ ἀνέστη Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ.
[4]	ἐν παραδείσῳ διαγωγὴ νηστείας ἐστὶν	εἰκὼν,	οὐ μόνον καθότι τοῖς ἀγγέλοις
[11]	ἄῤῥεν ἐπιζητούντων. Νηστεία δὲ καὶ	γαμικῶν	ἔργων μέτρα γνωρίζει, καὶ τῶν
[11]	ἐκ τῆς πέτρας ὕδατι, Αἰγυπτίους	ἐνίκων,	διὰ θαλάσσης ὥδευον· Οὐκ ἦν
[9]	πρὸς τὴν ἄνω πορείαν. Νηστεία	οἴκων	αὔξησις, ὑγείας μήτηρ, νεότητος παιδαγωγὸς,
[13]	Νηστεία πόλεως εὐσχημοσύνη, ἀγορᾶς εὐστάθεια,	οἴκων	εἰρήνη, σωτηρία τῶν ὑπαρχόντων. Βούλει
[9]	φύσιν οὐκ οἶδεν· οὐκ ὄζει	τόκων	τράπεζα τοῦ νηστεύοντος· οὐκ ἄγχουσιν
[11]	δὲ ὑπερπιαίνων μὲν σεαυτὸν καὶ	κατασαρκῶν	οὐκ ἀνίης; ἐκτήκων δὲ τὸν
[11]	νοῦν διακόπτουσιν. Εἰ δὲ καὶ	ἀγγέλων	ἐστί τις τροφὴ, ἄρτος ἐστὶν,
[11]	ὥς φησιν ὁ προφήτης· Ἄρτον	ἀγγέλων	ἔφαγεν ἄνθρωπος· οὐ κρέα, οὐδὲ
[2]	Ἐπὶ τὰ ἔνδον λάμβανε τῶν	μελῶν	τὴν νομοθεσίαν. Ἀπόπλυνε τὴν ψυχὴν
[7]	μαλάξῃ τὴν ἀδάμαστον καρδίαν τῶν	σκληροτραχήλων,	εἵλετο καὶ ἑαυτὸν τῇ κακοπαθείᾳ
[13]	εἰσάγει, ἐπὶ νηστείαν αὐτάρκεια. Ὁ	ἀθλῶν	προγυμνάζεται· ὁ νηστεύων προεγκρατεύεται. Μὴ
[10]	τοῦ Βαπτιστοῦ. Παῦλον μετὰ τῶν	ἄλλων	καὶ ἡ νηστεία, ἣν ἐν
[9]	ὁμόσκηνος τοῖς συνοίκοις. Οὐχ ὑποπτεύει	γάμων	ἐπιβουλὴν ὁ ἀνὴρ, νηστείαις ὁρῶν
[0]	~ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ	ΗΜΩΝ	ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ ΠΕΡΙ
[10]	νηστείᾳ τὴν σάρκα, ἣν ὑπὲρ	ἡμῶν	ἀνέλαβεν, ὀχυρώσας, οὕτως ἐν αὐτῇ
[10]	ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις, ὁ Κύριος	ἡμῶν	νηστείᾳ τὴν σάρκα, ἣν ὑπὲρ
[4]	κατεβάπτισεν· ἡ δὲ συμμέτρως τῶν	ἀγωγίμων	ἔχουσα ῥᾳδίως ὑπεραίρει τοῦ κλύδωνος,
[1]	σάλπιγγι ἐν εὐσήμῳ ἡμέρᾳ ἑορτῆς	ὑμῶν.	Τοῦτο πρόσταγμα ἐστι προφητικόν. Ἡμῖν
[1]	ὡς πρέπει ἁγίοις, διατιθέμενοι. Οὐδεὶς	ἀθυμῶν	στεφανοῦται· οὐδεὶς στυγνάζων τρόπαιον ἵστησι.
[11]	κοινωνίαν χαρίσματος πνευματικοῦ; Μωϋσῆς, δευτέραν	λαμβάνων	νομοθεσίαν, δευτέρας νηστείας προσεδεήθη. Νινευΐταις
[14]	καὶ ἐπὶ τὴν κυρίαν τῶν	στεφάνων	ἡμέραν· νῦν μὲν τῆς ἀναμνήσεως
[11]	ἐν ταῖς φυλαῖς αὐτῶν ὁ	ἀσθενῶν·	ἐπειδὴ δὲ ἐμνήσθησαν τῶν κρεῶν
[11]	γνωρίζει, καὶ τῶν ἐκ νόμου	συγκεχωρημένων	τὴν ἀμετρίαν κολάζουσα, σύμφωνον σχολὴν
[9]	παραμένειν ἡμῖν τὴν χάριν τῶν	δεδομένων	ἐμηχανήσατο. Οὐχ ὁρᾷς, ὅτι καὶ
[11]	τὴν ἀδηφαγίαν, μήπου σε τῶν	ἐλπιζομένων	ἀγαθῶν ἀποκλείσῃ; Ἀλλ´ οὐδ´ ἂν
[4]	τὸ σῶμα τῷ βάρει τῶν	ἐσθιομένων	δύνασαι; Καὶ μὴν τοῖς ἀσθενοῦσιν
[11]	δυνατός εἰμι. Οὐ καταφρονήσεις τῶν	φθειρομένων	βρωμάτων; οὐκ ἐπιθυμίαν λήψῃ τῆς
[14]	μέλλοντι αἰῶνι τῆς ἀνταποδόσεως τῶν	βεβιωμένων	ἡμῖν ἐν τῇ δικαιοκρισίᾳ τοῦ
[11]	τοῦ ἀναστάντος (πιστούμενος. ~Σὺ δὲ	ὑπερπιαίνων	μὲν σεαυτὸν καὶ κατασαρκῶν οὐκ
[10]	αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι·	ἐκείνων	μίμησαι τὴν ἀναστροφὴν, εἴπερ ἐπιζητεῖς
[8]	ἦν τὰ τῶν τριῶν παίδων	ἐκείνων	σώματα ἐπὶ τῆς Βαβυλωνίας ἐκ
[11]	διέφυγον τὴν ἀπειλὴν τῆς καταστροφῆς.	Τίνων	ἔπεσε τὰ κῶλα ἐν τῇ
[11]	ἐστὶ πρὸς τὴν κατὰ τῶν	δαιμόνων	στρατιάν· Τοῦτο γὰρ τὸ γένος
[9]	νηστεία ἀνάπαυσις ἐκ τῶν συνεχῶν	πόνων	τοῖς διὰ τοῦ ἐνιαυτοῦ παντὸς
[5]	τῆς τοῦ οἴνου ἀπειρίας Νῶε	ἀγνοῶν	τοῦ οἴνου τὴν χρῆσιν. Οὔπω
[4]	ὅσα ὕστερον ἡ ἐπίνοια τῶν	ἀνθρώπων	ἐξεῦρεν, οὔπω τοῖς ἐν τῷ
[2]	ἐκτείνει, ἀλλ´ εἰς τὸν τῶν	ἀνθρώπων	ἔπαινον καταστρέφει. Πρόσδραμε τοίνυν φαιδρῶς
[5]	ἐν τῇ συνηθείᾳ τῇ τῶν	ἀνθρώπων.	Οὔτε οὖν ἄλλον τεθεαμένος, οὔτε
[4]	γενέσθαι. Καὶ τοίνυν τὰ τῶν	ἀνθρώπων	σώματα, συνεχεῖ μὲν τῷ κόρῳ
[13]	τῶν ὅρων γένῃ, αὔριον ἥξεις	καρηβαρῶν,	χασμώμενος, ἰλιγγιῶν, σεσηπότος οἴνου ἀπόζων·
[1]	μουσικοῦ εὐσημότερον, τὴν προάγουσαν τῶν	ἡμερῶν	ἑορτὴν ὑποσημαίνει τὰ ἀναγνώσματα. Ἐγνωρίσαμεν
[6]	πιεῖν, καὶ ἀνέστησαν παίζειν. Τεσσαράκοντα	ἡμερῶν	προσεδρίαν νηστεύοντος καὶ δεομένου τοῦ
[13]	κατασοφιζόμενος τὸν νομοθέτην, τῶν πέντε	ἡμερῶν	τὴν κραιπάλην προαποτίθεσο. Καὶ γὰρ
[3]	Οὐ γὰρ νεώτερον τὸ ἐφεύρεμα·	πατέρων	ἐστὶ τὸ κειμήλιον. Πᾶν τὸ
[9]	ἐκφερομένη κατὰ τῶν ζώων. Πέπαυται	μαγείρων	ἡ μάχαιρα· ἡ τράπεζα ἀρκεῖται
[9]	γάμων ἐπιβουλὴν ὁ ἀνὴρ, νηστείαις	ὁρῶν	τὴν γυναῖκα συζῶσαν. Οὐ τήκεται
[13]	σώματος. Ἐὰν δὲ ἔξω τῶν	ὅρων	γένῃ, αὔριον ἥξεις καρηβαρῶν, χασμώμενος,
[5]	ἀλλὰ τῷ ἄπειρος εἶναι τῶν	μέτρων	τῆς μεταλήψεως. Οὕτω νεαρώτερον παραδείσου
[9]	τῆς τρυφῆς περιέχεσθαι, λέληθας σεαυτῷ	ἀμαυρῶν	τὴν τρυφὴν, καὶ ὑπὸ φιληδονίας
[4]	ἐπανάστασις κατεβάπτισεν· ἡ δὲ συμμέτρως	τῶν	ἀγωγίμων ἔχουσα ῥᾳδίως ὑπεραίρει τοῦ
[10]	Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ. Παῦλον μετὰ	τῶν	ἄλλων καὶ ἡ νηστεία, ἣν
[4]	καὶ ὅσα ὕστερον ἡ ἐπίνοια	τῶν	ἀνθρώπων ἐξεῦρεν, οὔπω τοῖς ἐν
[5]	ἐτέτριπτο ἐν τῇ συνηθείᾳ τῇ	τῶν	ἀνθρώπων. Οὔτε οὖν ἄλλον τεθεαμένος,
[4]	ὑψηλοτέραν γενέσθαι. Καὶ τοίνυν τὰ	τῶν	ἀνθρώπων σώματα, συνεχεῖ μὲν τῷ
[9]	καπνοῦ, καὶ τῆς κνίσσης, καὶ	τῶν	ἄνω καὶ κάτω διατρεχόντων, καὶ
[10]	συμμετρία λόγου, καθαρότης καρδίας. ~Μνήσθητι	τῶν	ἀπ´ αἰῶνος ἁγίων, Ὧν οὐκ
[14]	τῷ μέλλοντι αἰῶνι τῆς ἀνταποδόσεως	τῶν	βεβιωμένων ἡμῖν ἐν τῇ δικαιοκρισίᾳ
[12]	μέντοι ἐν τῇ ἀποχῇ μόνη	τῶν	βρωμάτων τὸ ἐκ τῆς νηστείας
[11]	ὅπλον ἐστὶ πρὸς τὴν κατὰ	τῶν	δαιμόνων στρατιάν· Τοῦτο γὰρ τὸ
[9]	ἐναλλαγῆς παραμένειν ἡμῖν τὴν χάριν	τῶν	δεδομένων ἐμηχανήσατο. Οὐχ ὁρᾷς, ὅτι
[9]	ἐγκρατείας φιλοσοφεῖ· ὅταν διαπνευσθῇ, ἐπιλανθάνεται	τῶν	δογμάτων. Νηστεία δανείου φύσιν οὐκ
[11]	γαμικῶν ἔργων μέτρα γνωρίζει, καὶ	τῶν	ἐκ νόμου συγκεχωρημένων τὴν ἀμετρίαν
[11]	φρίσσεις τὴν ἀδηφαγίαν, μήπου σε	τῶν	ἐλπιζομένων ἀγαθῶν ἀποκλείσῃ; Ἀλλ´ οὐδ´
[9]	οὐδὲν διὰ τὴν νηστείαν λείψει	τῶν	ἐν τῷ οἴκῳ. Οὐδὲν ζῶον
[9]	ὑγεία ποθεινοτέρα μετὰ τὴν πεῖραν	τῶν	ἐναντίων; Καὶ τράπεζα τοίνυν χαριεστέρα
[8]	ἐκτραφῆναι. Δανιὴλ δὲ ὁ ἀνὴρ	τῶν	ἐπιθυμιῶν, ὁ τρεῖς ἑβδομάδας ἄρτον
[4]	συντρίβειν τὸ σῶμα τῷ βάρει	τῶν	ἐσθιομένων δύνασαι; Καὶ μὴν τοῖς
[9]	τῆς ἀπαραιτήτου γαστρὸς ἐκφερομένη κατὰ	τῶν	ζώων. Πέπαυται μαγείρων ἡ μάχαιρα·
[1]	ὀργάνου μουσικοῦ εὐσημότερον, τὴν προάγουσαν	τῶν	ἡμερῶν ἑορτὴν ὑποσημαίνει τὰ ἀναγνώσματα.
[10]	νηστεία, ἣν ἐν τοῖς ὑπὲρ	τῶν	θλίψεων καυχήμασιν ἀπηριθμήσατο, εἰς τὸν
[12]	ὁρίζου. Νηστεία γὰρ ἀληθὴς ἡ	τῶν	κακῶν ἀλλοτρίωσις. Λύε πάντα σύνδεσμον
[10]	οὐ σιτοποιὸν, οὐκ ἄλλο τι	τῶν	κατὰ τὸν βίον. Διὰ τοῦτο
[11]	ὁ ἀσθενῶν· ἐπειδὴ δὲ ἐμνήσθησαν	τῶν	κρεῶν τῶν λεβήτων, καὶ ἐστράφησαν
[11]	κῶλα ἐν τῇ ἐρήμῳ; Οὐ	τῶν	κρεωφαγίαν ἐπιζητούντων; Ἐκεῖνοι, ἕως μὲν
[11]	ἐπειδὴ δὲ ἐμνήσθησαν τῶν κρεῶν	τῶν	λεβήτων, καὶ ἐστράφησαν ταῖς ἐπιθυμίαις
[6]	ἐκεῖνος ὁ τὸν Θεὸν διὰ	τῶν	μεγίστων τεραστίων δεδιδαγμένος, εἰς τὴν
[11]	οἶστρον ἐγγινόμενον τῇ ψυχῇ. Παρὰ	τῶν	μεθυόντων αἱ τῆς φύσεως ἐναλλαγαὶ,
[2]	ἀπεπλύνατο. Ἐπὶ τὰ ἔνδον λάμβανε	τῶν	μελῶν τὴν νομοθεσίαν. Ἀπόπλυνε τὴν
[5]	εἶναι, ἀλλὰ τῷ ἄπειρος εἶναι	τῶν	μέτρων τῆς μεταλήψεως. Οὕτω νεαρώτερον
[9]	ποτὲ καὶ ὁ οἶκος ἀπὸ	τῶν	μυρίων θορύβων, καὶ τοῦ καπνοῦ,
[1]	ὑποσημαίνει τὰ ἀναγνώσματα. Ἐγνωρίσαμεν γὰρ	τῶν	νηστειῶν τὴν χάριν ἐκ τοῦ
[4]	οὐκ ἐξαρκέσασα, τὰ ποικίλα γένη	τῶν	νοσημάτων ἐποίησεν. ~Ἀλλ´ ἐπὶ τὴν
[13]	τοῦ σώματος. Ἐὰν δὲ ἔξω	τῶν	ὅρων γένῃ, αὔριον ἥξεις καρηβαρῶν,
[12]	ψυχήν μου. Καὶ ὅλως ἕκαστον	τῶν	παθημάτων, ἐκστατικὸν διανοίας ὑπάρχον, μέθη
[1]	γὰρ οἱ ἐν τοῖς ἐγκάτοις	τῶν	παίδων ζωογονούμενοι σκώληκες φαρμάκοις τισὶ
[9]	ποτὲ καὶ ὁ τὰς ποικιλίας	τῶν	πεμμάτων ἐπιτηδεύων. Ἡσυχασάτω ποτὲ καὶ
[13]	μὴ ὡς κατασοφιζόμενος τὸν νομοθέτην,	τῶν	πέντε ἡμερῶν τὴν κραιπάλην προαποτίθεσο.
[7]	γὰρ μαλάξῃ τὴν ἀδάμαστον καρδίαν	τῶν	σκληροτραχήλων, εἵλετο καὶ ἑαυτὸν τῇ
[14]	φθάσαι καὶ ἐπὶ τὴν κυρίαν	τῶν	στεφάνων ἡμέραν· νῦν μὲν τῆς
[9]	Γινέσθω ἡ νηστεία ἀνάπαυσις ἐκ	τῶν	συνεχῶν πόνων τοῖς διὰ τοῦ
[11]	δὲ τὸν νοῦν ἐν ἀτροφίᾳ,	τῶν	σωτηρίων καὶ ζωοποιῶν διδαγμάτων οὐδένα
[8]	λάβρῳ πυρὶ ἀναπνέοντες. Οὐδὲ γὰρ	τῶν	τριχῶν τὸ πῦρ κατετόλμησε, διὰ
[8]	καθαρωτέρα γίνεται. Τοιαῦτα ἦν τὰ	τῶν	τριῶν παίδων ἐκείνων σώματα ἐπὶ
[13]	ἀγορᾶς εὐστάθεια, οἴκων εἰρήνη, σωτηρία	τῶν	ὑπαρχόντων. Βούλει αὐτῆς ἰδεῖν τὴν
[11]	τότε δυνατός εἰμι. Οὐ καταφρονήσεις	τῶν	φθειρομένων βρωμάτων; οὐκ ἐπιθυμίαν λήψῃ
[8]	τὰ κύκλῳ αὐτῆς ἐπινεμομένην πολλοὺς	τῶν	Χαλδαίων ἐξαναλῶσαι. Ἐκείνην τοίνυν τὴν
[11]	ἀτροφίᾳ, τῶν σωτηρίων καὶ ζωοποιῶν	διδαγμάτων	οὐδένα λόγον ποιῇ; Ἢ ἀγνοεῖς,
[9]	φιλοσοφεῖ· ὅταν διαπνευσθῇ, ἐπιλανθάνεται τῶν	δογμάτων.	Νηστεία δανείου φύσιν οὐκ οἶδεν·
[12]	μου. Καὶ ὅλως ἕκαστον τῶν	παθημάτων,	ἐκστατικὸν διανοίας ὑπάρχον, μέθη ἂν
[4]	ἐξαρκέσασα, τὰ ποικίλα γένη τῶν	νοσημάτων	ἐποίησεν. ~Ἀλλ´ ἐπὶ τὴν ἱστορίαν
[2]	τὴν νομοθεσίαν. Ἀπόπλυνε τὴν ψυχὴν	ἁμαρτημάτων.	Χρῖσαι τὴν κεφαλὴν χρίσματι ἁγίῳ,
[9]	καὶ ὁ τὰς ποικιλίας τῶν	πεμμάτων	ἐπιτηδεύων. Ἡσυχασάτω ποτὲ καὶ ὁ
[9]	τράπεζαν· οὕτω καὶ τὴν τῶν	βρωμάτων	ἀπόλαυσιν νηστεία φαιδρύνει. Μέσην γὰρ
[4]	παρενεγκεῖν τὴν νύκτα, ἢ δαψιλείᾳ	βρωμάτων	βεβαρημένην κεῖσθαι; μᾶλλον δὲ μηδὲ
[11]	εἰμι. Οὐ καταφρονήσεις τῶν φθειρομένων	βρωμάτων;	οὐκ ἐπιθυμίαν λήψῃ τῆς ἐν
[4]	τρεφομένῳ· πολυτέλειαν δὲ καὶ ποικιλίαν	βρωμάτων	παραλαβοῦσα, εἶτα ἀντισχεῖν πρὸς τὸ
[4]	Καὶ μὴν τοῖς ἀσθενοῦσιν οὐχὶ	βρωμάτων	ποικιλίαν, ἀλλ´ ἀσιτίαν καὶ ἔνδειαν
[12]	ἐν τῇ ἀποχῇ μόνη τῶν	βρωμάτων	τὸ ἐκ τῆς νηστείας ἀγαθὸν
[1]	ὑγείᾳ ψυχῆς, ἀλλὰ λυπεῖσθαι ἐπὶ	βρωμάτων	ὑπαλλαγῇ, καὶ πλείονα χάριν φαίνεσθαι
[11]	δὲ ἐμνήσθησαν τῶν κρεῶν τῶν	λεβήτων,	καὶ ἐστράφησαν ταῖς ἐπιθυμίαις εἰς
[12]	τοὺς παρόντας· ὥσπερ ἐν νυκτομαχίᾳ	πάντων	ἅπτεται, πᾶσι προσπταίει· ἀταμίευτα φθέγγεται,
[8]	ἔσβεσε δύναμιν πυρὸς, ἔφραξε στόματα	λεόντων.	~Νηστεία προσευχὴν εἰς οὐρανὸν ἀναπέμπει,
[11]	ἐγγινόμενον τῇ ψυχῇ. Παρὰ τῶν	μεθυόντων	αἱ τῆς φύσεως ἐναλλαγαὶ, ἐν
[9]	καὶ τῶν ἄνω καὶ κάτω	διατρεχόντων,	καὶ οἱονεὶ ἀπαραιτήτῳ δεσποίνῃ τῇ
[13]	εὐστάθεια, οἴκων εἰρήνη, σωτηρία τῶν	ὑπαρχόντων.	Βούλει αὐτῆς ἰδεῖν τὴν σεμνότητα;
[9]	οἱονεὶ ἀπαραιτήτῳ δεσποίνῃ τῇ γαστρὶ	λειτουργούντων.	Πάντως ποτὲ καὶ οἱ φορολόγοι
[11]	τῇ ἐρήμῳ; Οὐ τῶν κρεωφαγίαν	ἐπιζητούντων;	Ἐκεῖνοι, ἕως μὲν ἠρκοῦντο τῷ
[11]	δὲ τῷ θήλει τὸ ἄῤῥεν	ἐπιζητούντων.	Νηστεία δὲ καὶ γαμικῶν ἔργων
[6]	ὁ τὸν Θεὸν διὰ τῶν	μεγίστων	τεραστίων δεδιδαγμένος, εἰς τὴν Αἰγυπτίων
[11]	Οὐκ ἦν ἐν ταῖς φυλαῖς	αὐτῶν	ὁ ἀσθενῶν· ἐπειδὴ δὲ ἐμνήσθησαν
[10]	μίμησαι τὴν ἀναστροφὴν, εἴπερ ἐπιζητεῖς	αὐτῶν	τὴν μερίδα. Τί τὸν Λάζαρον
[2]	τούτῳ, ὥσπερ ἐπὶ ὀρχήστρας τῆς	ἑαυτῶν	ζωῆς οἱ πολλοὶ θεατρίζουσιν, ἄλλα
[9]	Ὧν δὲ σπανία ἡ κτῆσις,	τούτων	περισπούδαστος ἡ ἀπόλαυσις. Οὕτω καὶ
[9]	ὁ τὰς ποικιλίας τῶν πεμμάτων	ἐπιτηδεύων.	Ἡσυχασάτω ποτὲ καὶ ὁ οἶκος
[10]	τὰς προσβολὰς ὑπεδέξατο, ἡμᾶς τε	παιδεύων	νηστείαις ἀλείφειν καὶ παιδοτριβεῖν ἑαυτοὺς
[7]	ἐστιν ἰδεῖν ἀνθρώπῳ, τὸν Κύριον.	Νηστεύων	ἀπέδωκε τῇ χήρᾳ τὸν παῖδα,
[13]	αὐτάρκεια. Ὁ ἀθλῶν προγυμνάζεται· ὁ	νηστεύων	προεγκρατεύεται. Μὴ ὡς ἀμυνόμενος τὰς
[9]	εὐεξίας ἀδυνατούσης. Ὅρα μὴ, νῦν	διαπτύων	τὸ ὕδωρ, ὕστερον ῥανίδος ἐπιθυμήσῃς,
[9]	ἡ νηστεία ἀνάπαυσις ἐκ τῶν	συνεχῶν	πόνων τοῖς διὰ τοῦ ἐνιαυτοῦ
[13]	οἶνος διαῤῥέει, τὴν ἰδίαν ὁδὸν	ἀποτρέχων·	ἡ δὲ ἁμαρτία ἐναπομένει. Οἰκέτης
[8]	πυρὶ ἀναπνέοντες. Οὐδὲ γὰρ τῶν	τριχῶν	τὸ πῦρ κατετόλμησε, διὰ τὸ
[7]	Τί τὸν μέγαν ἀριστέα τὸν	Σαμψὼν	ἀκαταγώνιστον ἀπειργάσατο; Οὐχ ἡ νηστεία,
[9]	ἀπαραιτήτου γαστρὸς ἐκφερομένη κατὰ τῶν	ζώων.	Πέπαυται μαγείρων ἡ μάχαιρα· ἡ