HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Homélies sur l'Hexaëméron (IX)

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ι = 290 formes différentes pour 589 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Homélie, Chap.

[9, 4]   ~Εἰσὶ δὲ καὶ παρ´ ἡμῖν αἱ ἀρεταὶ κατὰ φύσιν, πρὸς ἃς

[9, 3]   ὀφθαλμοῖς βλάβην ἐξιᾶται βοσκηθεὶς μάραθρον. Αἱ δὲ προγνώσεις τῆς περὶ τὸν

[9, 5]   συνεχεῖς ἂν ἐγίνοντο τῶν ἄρθρων αἱ ἐκτροπαὶ, συνοκλάζοντος καὶ διανισταμένου κουφίζειν

[9, 5]   τὰς μεγάλας τῶν ὀρῶν κορυφὰς, αἳ τῷ πλησίον εἶναι τῶν νεφῶν

[9, 3]   ἐξαρκέσει χρόνος πάντα εἰπεῖν καὶ διηγήσασθαι τοῦ τεχνίτου τὰ θαύματα; Εἴπωμεν

[9, 1]   δαψιλῶς ἐπιφέρων τῇ τραπέζῃ· ὥστε περιίστασθαι αὐτῷ εἰς ἀπειροκαλίας ὄνειδος τὸ

[9, 6]   αὐτὸν ἑαυτῷ λέγων τὸν Θεὸν διαλέγεσθαι; Αὐτὸς γὰρ εἶπε, φησὶ, καὶ

[9, 5]   ἔδωκεν αὐτοῖς τὸ καταποθὲν πάλιν ἀναπεμπάζεσθαι, ὥστε καταλεανθὲν τῷ μηρυκισμῷ προσοικειοῦσθαι

[9, 5]   αὐτοῦ τὸν ἰὸν τοῖς τρωθεῖσιν ἐνίεσθαι. Καὶ μηδεὶς ἐγκαλείτω τούτου ἕνεκεν

[9, 3]   ὑπερβάλλοντα τῇ ταχύτητι, μόνῳ πολλάκις ἁλίσκεσθαι τῷ βρυχήματι. Ῥαγδαῖον ἡ πάρδαλις,

[9, 3]   Ὃ σεαυτῷ βούλει παρ´ ἑτέρου γενέσθαι. Οἶδας ὅ τι ποτέ ἐστι

[9, 5]   παρὰ τὴν πρώτην μὴ ἀρκούντως καταλεπτύνεσθαι τὴν τροφὴν, ἔδωκεν αὐτοῖς τὸ

[9, 5]   καὶ διδασκόμενον συνιέναι, καὶ τυπτόμενον καταδέχεσθαι) ἐναργῶς ἡμᾶς ἐκδιδάσκων, ὅτι πάντα

[9, 6]   ἄρχοντά τινα ἑαυτοῦ καὶ ἐπιστάτην καθῆσθαι, δεσποτικῶς ἑαυτοῦ καὶ σφοδρῶς κατασπεύδοντα.

[9, 5]   διὰ τὸ κατ´ εἰκόνα ἡμᾶς πεποιῆσθαι τοῦ κτίσαντος. Οὐ μόνον δὲ

[9, 4]   οὔτε τήνδε, λειπόμενόν ἐστι τῇδε ὡρμῆσθαι αὐτό· καὶ οὕτως τῇ ἀναιρέσει

[9, 5]   ἀναπεμπάζεσθαι, ὥστε καταλεανθὲν τῷ μηρυκισμῷ προσοικειοῦσθαι τῷ τρεφομένῳ. Στόμαχοι καὶ ἐχῖνοι,

[9, 5]   τοῦτο πολυτόκοι λαγωοὶ, καὶ αἶγες ἄγριαι, καὶ πρόβατα ἄγρια διδυμοτόκα, ἵνα

[9, 6]   Μὴ καὶ εἰκὼν μία Θεοῦ καὶ ἀγγέλων; Υἱοῦ μὲν γὰρ καὶ

[9, 5]   καὶ τὸ ποτὸν ἀνιμᾶται. Ἀλλὰ καὶ ἀδιάρθρωτοι αὐτῷ οἱ πόδες, οἱονεὶ

[9, 2]   ποιεῖται διάδοχον, καὶ λέοντα λέοντος, καὶ ἀετὸν ἀετοῦ· καὶ ἕκαστον τῶν

[9, 5]   πολυγονώτερα. Διὰ τοῦτο πολυτόκοι λαγωοὶ, καὶ αἶγες ἄγριαι, καὶ πρόβατα ἄγρια

[9, 5]   δυσήνεμον τῶν ὑψηλῶν διαφεύγουσαν, ἀλλὰ καὶ ἀλεεινὸν ἀεὶ τὸν ἀέρα συνέχουσαν·

[9, 3]   ὠτειλὰς παραβύουσα. Ἴδοις δ´ ἂν καὶ ἀλώπεκα τῷ δακρύῳ τῆς πίτυος

[9, 5]   τὸ σῶμα. Τούτῳ εἰ μέγας καὶ ἀναλογῶν τοῖς ποσὶν ὁ τράχηλος

[9, 6]   τοῖς κυλίνδροις, τὸ μὲν πικρὸν καὶ ἀνήμερον τῆς φύσεως ἐνδεικνύμενα, ἐκπληρῶσαι

[9, 4]   Διὸ ἐπαινετὴ πᾶσιν ἡ σωφροσύνη· καὶ ἀποδεκτὴ ἡ δικαιοσύνη· καὶ θαυμαστὴ

[9, 3]   τῆς οἰκείας ἐστὶ σωτηρίας ποριστικὸν, καὶ ἄρρητόν τινα κέκτηται τὴν πρὸς

[9, 6]   διαλέγεσθαι; Αὐτὸς γὰρ εἶπε, φησὶ, καὶ αὐτὸς ἐποίησε. Γενηθήτω φῶς, καὶ

[9, 6]   οὐ κέχρηται τῷ ὁρᾶν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἡμῶν ὁ νοῦς, ὀξέως

[9, 6]   Πέποιθας ἐπὶ Κύριον; Ἐπὶ ἀσπίδα καὶ βασιλίσκον ἐπιβήσῃ, καὶ καταπατήσεις λέοντα

[9, 2]   λεπτότητα, ἀλλ´ ἤδη καὶ μῦς καὶ βατράχους ἐξ αὐτῆς ἀναδίδωσιν. Ὅπου

[9, 1]   πάντα ὡς εἴρηται οὕτως ἐκδέχομαι. Καὶ γὰρ οὐκ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον.

[9, 6]   καίτοι οὐ μᾶλλον ἐξ οὐρανοῦ καὶ γῆς τὸν Θεὸν ἔστιν ἐπιγνῶναι,

[9, 4]   ἡ στοργὴ τοῖς ἀλόγοις τέκνων καὶ γονέων πρὸς ἄλληλα, διότι ὁ

[9, 6]   τοῦ τῆς θεολογίας φωτὸς διαλάμποντος, καὶ δευτέρου προσώπου τοῦ ὑποδεικνυμένου μὲν

[9, 5]   τῶν ἄρθρων αἱ ἐκτροπαὶ, συνοκλάζοντος καὶ διανισταμένου κουφίζειν τὸ βάρος μὴ

[9, 3]   ἄχρηστοι πρὸς τροφὴν αὐτῷ γένοιντο. Καὶ διαψύχει τούτους, ὅταν αἴσθηται αὐτῶν

[9, 5]   ἡμῖν κατέστησεν ὁ Θεὸς (ὥστε καὶ διδασκόμενον συνιέναι, καὶ τυπτόμενον καταδέχεσθαι)

[9, 3]   τίς ἐξαρκέσει χρόνος πάντα εἰπεῖν καὶ διηγήσασθαι τοῦ τεχνίτου τὰ θαύματα;

[9, 1]   σφαῖρά ἐστιν, εἴτε κύλινδρος, εἴτε καὶ δίσκῳ ἐστὶν ἐμφερὴς ἡ γῆ,

[9, 5]   ὑποστηρίζουσιν. Εἰ γὰρ χαῦνα αὐτῷ καὶ δίυγρα ὑπετέθη τὰ κῶλα, συνεχεῖς

[9, 3]   τοῦ θήλεος· ἀτιθάσσευτος ὁ λύκος, καὶ δολερὸν ἡ ἀλώπηξ· δειλὸν ἡ

[9, 6]   βασιλίσκον ἐπιβήσῃ, καὶ καταπατήσεις λέοντα καὶ δράκοντα. Καὶ ἔχεις τὴν διὰ

[9, 6]   καὶ αὐτὸς ἐποίησε. Γενηθήτω φῶς, καὶ ἐγένετο φῶς. Ἦν μὲν οὖν

[9, 6]   Τί λέγεις πρὸς τοῦτο; Μὴ καὶ εἰκὼν μία Θεοῦ καὶ ἀγγέλων;

[9, 6]   παντελῶς αὐτῶν ἀποφράσσει τὸ στόμα. Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς, ποιήσωμεν ἄνθρωπον.

[9, 6]   τῆς ἐν σοὶ σοφίας ἐξεδιδάχθην. Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς, ποιήσωμεν ἄνθρωπον.

[9, 2]   ἀρξάμενον, καὶ μέχρι νῦν ἐνεργοῦν, καὶ εἰς τέλος δεξιὸν, ἕως ἂν

[9, 5]   τὴν γῆν κατακύπτειν, σαρκοφάγοις οὖσι, καὶ ἐκ τῆς ἄγρας τῶν ζῴων

[9, 6]   τὸν Θεὸν ἔστιν ἐπιγνῶναι, ἢ καὶ ἐκ τῆς οἰκείας ἡμῶν κατασκευῆς,

[9, 2]   λέοντα λέοντος, καὶ ἀετὸν ἀετοῦ· καὶ ἕκαστον τῶν ζῴων ταῖς ἐφεξῆς

[9, 1]   ποιοῦντος τῶν λογίων τοῦ Πνεύματος, καὶ ἐν προσποιήσει ἐξηγήσεως τὰ ἑαυτοῦ

[9, 5]   ἀεὶ τὸν ἀέρα συνέχουσαν· οὕτως καὶ ἐν ταῖς τῶν ζῴων κατασκευαῖς

[9, 4]   τριῶν προτάσεων ἀναιροῦντες τὰς δύο, καὶ ἐν τῇ λειπομένῃ τὸ ἀληθὲς

[9, 5]   ἀνεξιχνίαστον σοφίαν ἔξεστι κατιδεῖν, ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς μικροτάτοις οὐδὲν ἔλαττον

[9, 5]   Στόμαχοι καὶ ἐχῖνοι, καὶ κεκρύφαλοι, καὶ ἔνυστρα, οὐκ ἀργῶς ἔγκειται τῶν

[9, 1]   δίσκῳ ἐστὶν ἐμφερὴς ἡ γῆ, καὶ ἐξίσου πάντοθεν ἀποτετόρνευται, ἢ λικνοειδής

[9, 4]   τῶν κατὰ φύσιν ἐνεργειῶν. Ὃ καὶ ἐπὶ τῆς κατὰ ψυχὴν εὐεξίας

[9, 6]   ὄντι δεινὴ, ἄρχοντά τινα ἑαυτοῦ καὶ ἐπιστάτην καθῆσθαι, δεσποτικῶς ἑαυτοῦ καὶ

[9, 6]   μία εἰκὼν, ποῦ τὸ ἀνόμοιον; Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον.

[9, 1]   πρὸς τὸ ἑαυτοῖς δοκοῦν ἑρμηνεύουσι, καὶ ἑρπετῶν γένεσιν καὶ θηρίων ἐπὶ

[9, 2]   ψυχὴν ζῶσαν κτηνῶν καὶ θηρίων καὶ ἑρπετῶν. Νόησον ῥῆμα Θεοῦ διὰ

[9, 5]   καμήλου, ἵνα τοῖς ποσὶν ἐξισάζηται καὶ ἐφικνῆται τῆς βοτάνης ἐξ ἧς

[9, 6]   καὶ καταπατήσεις λέοντα καὶ δράκοντα. Καὶ ἔχεις τὴν διὰ πίστεως ἐξουσίαν

[9, 5]   μήτραν, οὕτω πρόεισιν, ὥς φασι· καὶ ἔχιδναι τὰς μήτρας ἐκφαγοῦσαι προέρχονται,

[9, 5]   μηρυκισμῷ προσοικειοῦσθαι τῷ τρεφομένῳ. Στόμαχοι καὶ ἐχῖνοι, καὶ κεκρύφαλοι, καὶ ἔνυστρα,

[9, 4]   ἀρκεῖται, πολλὰ παραδραμὼν οὔθατα βαρυνόμενα. Καὶ ἡ μήτηρ ἐν μυρίοις ἄρνασιν

[9, 4]   δικαιοσύνη· καὶ θαυμαστὴ ἡ ἀνδρεία· καὶ ἡ φρόνησις περισπούδαστος. Ἃ οἰκειότερά

[9, 4]   μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα. Μὴ καὶ ἡ φύσις ταῦτα οὐ λέγει;

[9, 3]   τινα τοῦ μέλλοντος αἴσθησιν, ὥστε καὶ ἡμᾶς μὴ τῇ παρούσῃ ζωῇ

[9, 6]   Ἐνταῦθα δὴ οὖν τὸν λόγον καὶ ἡμεῖς κατευνάσωμεν, ἀρκεσθέντες τοῖς εἰρημένοις.

[9, 3]   τοῦ τεχνίτου τὰ θαύματα; Εἴπωμεν καὶ ἡμεῖς μετὰ τοῦ προφήτου, Ὡς

[9, 4]   σωφροσύνη· καὶ ἀποδεκτὴ ἡ δικαιοσύνη· καὶ θαυμαστὴ ἡ ἀνδρεία· καὶ ἡ

[9, 1]   νοῶ, καὶ φυτὸν, καὶ ἰχθὺν, καὶ θηρίον, καὶ κτῆνος, πάντα ὡς

[9, 1]   δοκοῦν ἑρμηνεύουσι, καὶ ἑρπετῶν γένεσιν καὶ θηρίων ἐπὶ τὰς οἰκείας ὑπονοίας

[9, 2]   ἡ γῆ ψυχὴν ζῶσαν κτηνῶν καὶ θηρίων καὶ ἑρπετῶν. Νόησον ῥῆμα

[9, 1]   ἀκούσας, χόρτον νοῶ, καὶ φυτὸν, καὶ ἰχθὺν, καὶ θηρίον, καὶ κτῆνος,

[9, 1]   τινα ἄλλην φύσιν, καὶ φυτὸν καὶ ἰχθὺν πρὸς τὸ ἑαυτοῖς δοκοῦν

[9, 4]   πρέποντος. Ὅθεν ὀρεκτικὴ τοῦ οἰκείου καὶ κατὰ φύσιν αὐτῇ ἀδιδάκτως ἐστὶν

[9, 6]   Ἐπὶ ἀσπίδα καὶ βασιλίσκον ἐπιβήσῃ, καὶ καταπατήσεις λέοντα καὶ δράκοντα. Καὶ

[9, 1]   μάταια, ἀλλὰ πάντα εἰς οἰκοδομὴν καὶ καταρτισμὸν τῶν ψυχῶν ἡμῶν γραφῆναι

[9, 5]   τῷ τρεφομένῳ. Στόμαχοι καὶ ἐχῖνοι, καὶ κεκρύφαλοι, καὶ ἔνυστρα, οὐκ ἀργῶς

[9, 1]   φυτὸν, καὶ ἰχθὺν, καὶ θηρίον, καὶ κτῆνος, πάντα ὡς εἴρηται οὕτως

[9, 2]   μὲν γὰρ ἵππου ποιεῖται διάδοχον, καὶ λέοντα λέοντος, καὶ ἀετὸν ἀετοῦ·

[9, 5]   ἐνδεδυκὼς ὁ τράχηλος τῆς ἄρκτου· καὶ λέοντος δὲ, καὶ τίγριδος, καὶ

[9, 4]   λέαινα στέργει τὰ ἐξ αὐτῆς, καὶ λύκος ὑπὲρ σκυλάκων μάχεται, τί

[9, 5]   εὐκολίαν τῆς νεότητος, καὶ πληγαῖς καὶ μάστιξι τὸ ἀκόλαστον σωφρονίζοντι. ~Πίστεώς

[9, 3]   ἀναπνοὰς τῇ ἑαυτοῦ καταδύσει μηχανησάμενον, καὶ μέλλοντος μὲν βορέου πνεῖν, ἀποφράσσοντα

[9, 1]   πάντοθεν ἀποτετόρνευται, ἢ λικνοειδής ἐστι, καὶ μεσόκοιλος (πρὸς πάσας γὰρ ταύτας

[9, 2]   κτίσεως τρέχον, καὶ τότε ἀρξάμενον, καὶ μέχρι νῦν ἐνεργοῦν, καὶ εἰς

[9, 1]   φίλους. Οἶδα νόμους ἀλληγορίας, εἰ καὶ μὴ παρ´ ἐμαυτοῦ ἐξευρὼν, ἀλλὰ

[9, 5]   τὸν ἰὸν τοῖς τρωθεῖσιν ἐνίεσθαι. Καὶ μηδεὶς ἐγκαλείτω τούτου ἕνεκεν τῷ

[9, 4]   ἀδιδάκτους εἶναι τὰς φύσεις ἁπάντων, καὶ μηδὲν εἶναι ἄτακτον μηδὲ ἀόριστον

[9, 6]   τῆς τοῦ ἀνθρώπου γενέσεως ἀπαιτούμενος, καὶ μονονουχὶ ἀκούειν δοκῶ μοι τῶν

[9, 2]   πλεῖστα διὰ λεπτότητα, ἀλλ´ ἤδη καὶ μῦς καὶ βατράχους ἐξ αὐτῆς

[9, 6]   ὁ Θεὸς, ποιήσωμεν ἄνθρωπον. Μὴ καὶ νῦν, εἰπέ μοι, μεμονωμένον ἐστὶ

[9, 2]   προϋπαρχόντων παράγεται· τὰ δὲ ἔτι καὶ νῦν ἐξ αὐτῆς τῆς γῆς

[9, 6]   οἰκείων ἐλαττωμάτων ἐπίγνωσιν. Διὰ τοῦτο καὶ νῦν ὁ λόγος, ὀξέως ἐπελθὼν

[9, 6]   καὶ ὁ Πατὴρ ἕν ἐσμεν, καὶ Ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ, ἑώρακε τὸν

[9, 6]   τῇ ζώσῃ, τῇ εἰπούσῃ, Ἐγὼ καὶ ὁ Πατὴρ ἕν ἐσμεν, καὶ

[9, 4]   τινες ἐπὶ θερμῷ τῷ πάθει καὶ ὁδηγοὶ τοῖς ἐκζητοῦσι τοὺς φονέας

[9, 4]   Οὔπω τὰ κέρατα τῷ μόσχῳ, καὶ οἶδε ποῦ τὰ ὅπλα αὐτῷ

[9, 6]   ἐπελθὼν τὰ ἀλλότρια, νωθρός ἐστι καὶ ὄκνου πλήρης πρὸς τὴν τῶν

[9, 1]   Μωϋσῆς διελέχθη, οὐδὲ εἶπε δέκα καὶ ὀκτὼ μυριάδας σταδίων τὸ περίμετρον

[9, 4]   Οὔπω οἱ ὀδόντες τῷ σκύλακι, καὶ ὅμως διὰ τοῦ στόματος ἀμύνεται

[9, 3]   τῷ βρυχήματι. Ῥαγδαῖον ἡ πάρδαλις, καὶ ὀξύρροπον ταῖς ὁρμαῖς· ἐπιτήδειον αὐτῇ

[9, 5]   τὸν ἐλέφαντα· διὰ τοῦτο συμπεπηγὸς καὶ οὐ διηρθρωμένον τὰ κῶλα. Τὴν

[9, 2]   ἐναπέμεινε τῇ γῇ τὸ πρόσταγμα, καὶ οὐ παύεται ἐξυπηρετουμένη τῷ κτίσαντι.

[9, 3]   ἀρκοῦσαν τροφὴν ἐναπόθηται τοῖς ταμιείοις· καὶ οὐδὲ τοῦτο ῥᾳθύμως, ἀλλὰ σοφῇ

[9, 3]   τούτους, ὅταν αἴσθηται αὐτῶν διαβρόχων· καὶ οὐκ ἐν παντὶ προβάλλει καιρῷ,

[9, 4]   λειπόμενόν ἐστι τῇδε ὡρμῆσθαι αὐτό· καὶ οὕτως τῇ ἀναιρέσει τῶν ψευδῶν

[9, 3]   τὴν χειμέριον τροφὴν ἑαυτῷ θησαυρίζει, καὶ οὐχ ὅτι μήπω πάρεστι τὰ

[9, 3]   φεύγει τὴν βλάβην τοῦ ἰοβόλου. Καὶ ὄφις τὴν ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς

[9, 5]   ἢ οὕτω δ´ ἄν τις καὶ παιδαγωγῷ ἐγκαλοίη εἰς τάξιν ἄγοντι

[9, 4]   τῆς αὐτῆς αὐτοῖς τραπέζης μετέχοντες, καὶ παρ´ αὐτὴν τὴν τροφὴν τῶν

[9, 4]   κατὰ φύσιν οἰκείωσιν. ~Εἰσὶ δὲ καὶ παρ´ ἡμῖν αἱ ἀρεταὶ κατὰ

[9, 6]   καὶ ἀγγέλων; Υἱοῦ μὲν γὰρ καὶ Πατρὸς πᾶσα ἀνάγκη τὴν αὐτὴν

[9, 5]   τοῦ ζῴου πολλὴν αὐτῷ περικεχυμένην καὶ περιτρέμουσαν. Ὅθεν χρεία γέγονε τοῦ

[9, 5]   τινὲς ἱστοροῦσι καὶ τριακόσια ἔτη καὶ πλείω τούτων βιοῦν τὸν ἐλέφαντα·

[9, 5]   ἄγοντι τὴν εὐκολίαν τῆς νεότητος, καὶ πληγαῖς καὶ μάστιξι τὸ ἀκόλαστον

[9, 5]   ἡμισείας ὥπλισται τοῖς ὀδοῦσι, πολλαῖς καὶ ποικίλαις ἀποθήκαις τῶν τροφῶν παρεσκεύασε.

[9, 5]   ὅτι ἰοβόλα ζῷα καὶ φθαρτικὰ καὶ πολέμια τῇ ζωῇ ἡμῶν ἐπεισήγαγεν·

[9, 5]   πολυτόκοι λαγωοὶ, καὶ αἶγες ἄγριαι, καὶ πρόβατα ἄγρια διδυμοτόκα, ἵνα μὴ

[9, 4]   καὶ τὴν φωνὴν τῆς μητρὸς, καὶ πρὸς αὐτὴν ἐπείγεται, ἐπιζητεῖ δὲ

[9, 2]   γῆ ψυχήν. Τὰ κτήνη γήϊνα καὶ πρὸς γῆν νενευκότα, ἀλλὰ τὸ

[9, 3]   μύρμηξ φιλόπονος· εὐχάριστον ὁ κύων καὶ πρὸς φιλίαν μνημονικόν. Ὁμοῦ τε

[9, 6]   κατ´ εἰκόνα Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος, καὶ πῶς μεραλαμβάνει τοῦ καθ´ ὁμοίωσιν,

[9, 1]   χωρεῖ τοῦ ἀέρος οὐ διεμέτρησε· καὶ πῶς τοῦτο τῇ σελήνῃ προσενεχθὲν

[9, 6]   ταύτης οὐ μεταδίδως τῷ εὐεργέτῃ; καὶ σαυτῷ μὲν κύρια μένειν τὰ

[9, 6]   πίστεως ἐξουσίαν πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων. Ἢ οὐχ ὁρᾷς ὅτι

[9, 6]   τῷ ἰδιώματι τῆς θεότητος. Ἄκουε καὶ σὺ ὁ ἐκ τῆς νέας

[9, 2]   ἄνω βλέπουσιν, ὡς ἐάν ποτε καὶ σὺ τοῖς πάθεσι τῆς σαρκὸς

[9, 5]   ἔκπληξιν παραχθὲν, πολύσαρκον ἐχρῆν εἶναι καὶ συμπεφορημένον τὸ σῶμα. Τούτῳ εἰ

[9, 2]   πατρὶς ἡ ἄνω Ἱερουσαλὴμ, πολῖται καὶ συμφυλέται οἱ πρωτότοκοι, οἱ ἀπογεγραμμένοι

[9, 3]   Ὁμοῦ τε γὰρ ἐκτίσθη ἕκαστον, καὶ συνεπηγάγετο ἑαυτῷ τῆς φύσεως τὸ

[9, 6]   καὶ ἐπιστάτην καθῆσθαι, δεσποτικῶς ἑαυτοῦ καὶ σφοδρῶς κατασπεύδοντα. Ἀλλ´ ὅμως οἱ

[9, 6]   εἶναι τῷ κτίσαντι; Σκόπει δὲ καὶ τὰ ἐφεξῆς, Κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν.

[9, 1]   φαῦλον ἑστιάτορα παρῃτοῦντο οἱ τότε, καὶ ταῦτα λαχάνοις ἀγρίοις ἑστιῶντα τοὺς

[9, 4]   πρὸς τὰ λυποῦντα διαβολήν· οὕτω καὶ τῇ ψυχῇ ἔστι τις ἀδίδακτος

[9, 3]   τῆς ἑαυτοῦ θήρας ἐπέλθοι· ᾧ καὶ τηλικαῦτα τῆς φωνῆς τὰ ὄργανα

[9, 4]   ἐπὶ τῶν διαγραμμάτων σεμνῶς καθεζόμενοι, καὶ τὴν κόνιν καταχαράσσοντες, τριῶν προτάσεων

[9, 5]   τραχήλου χρείαν ἀποπληροῦσαν, δι´ ἧς καὶ τὴν τροφὴν προσάγεται, καὶ τὸ

[9, 4]   ἄνθρωπος καὶ τῆς ἐντολῆς παρακούων καὶ τὴν φύσιν παραχαράσσων, ὅταν ἢ

[9, 4]   οἶδε μὲν τὴν χροίαν αὐτὴν καὶ τὴν φωνὴν τῆς μητρὸς, καὶ

[9, 4]   λαλοῦσι κατὰ τοῦ Θεοῦ ἀδικίαν, καὶ τῆς αὐτῆς αὐτοῖς τραπέζης μετέχοντες,

[9, 4]   σκυλάκων μάχεται, τί εἴπῃ ἄνθρωπος καὶ τῆς ἐντολῆς παρακούων καὶ τὴν

[9, 2]   ὑπό τε τῆς οἰκείας κατασκευῆς καὶ τῆς ἐπιτηδειότητος τοῦ χωρίου φέρεται

[9, 3]   ἢ ἐπιπλέον κατακριθησόμεθα, ὅταν εὑρεθῶμεν καὶ τῆς μιμήσεως τῶν ἀλόγων ἀπολειπόμενοι.

[9, 6]   καὶ Υἱὸν νοῇς μετὰ Πατρὸς, καὶ τῆς πολυθεΐας ἐκφύγῃς τὸ ἐπικίνδυνον.

[9, 3]   πρὸς τὴν ἡμῶν αὐτῶν φυλακὴν καὶ τῆς τῶν ψυχῶν σωτηρίας πρόνοιαν

[9, 5]   τῆς ἄρκτου· καὶ λέοντος δὲ, καὶ τίγριδος, καὶ τῶν λοιπῶν, ὅσα

[9, 1]   τὸ περίμετρον ἔχειν τῆς γῆς· καὶ τὸ ἀπ´ αὐτῆς σκίασμα, ἐν

[9, 6]   τὴν μανίαν οὐκ ἔχοντα· οὕτω καὶ τὸ ἐχθρὸν τῆς ἀληθείας γένος

[9, 3]   ἡ φύσις τῆς ἄρκτου, ἰδιότροπον καὶ τὸ ἦθος, ὕπουλον, βαθὺ ἐνδεδυκός.

[9, 1]   τὸ φιλότιμον. Τοιοῦτον δή τι καὶ τὸ ἡμέτερον, εἰ μή τι

[9, 6]   ὁ Κύριος, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας

[9, 3]   κτίσαντος ἡμᾶς τὴν ἐπιμέλειαν, ἀλλὰ καὶ τὸ παρὰ τοῖς ἀλόγοις εἰναί

[9, 5]   ἧς καὶ τὴν τροφὴν προσάγεται, καὶ τὸ ποτὸν ἀνιμᾶται. Ἀλλὰ καὶ

[9, 3]   ὕπουλον, βαθὺ ἐνδεδυκός. Ὅμοιον ἠμφίεσται καὶ τὸ σῶμα, βαρὺ, συμπεπηγὸς, ἀδιάρθρωτον,

[9, 2]   γῆν προσνένευκεν, ἐπὶ γαστέρα βλέπει, καὶ τὸ ταύτης ἡδὺ ἐκ παντὸς

[9, 2]   σαρκὸς ἑαυτὸν ἀτιμάσῃς, γαστρὶ δουλεύων καὶ τοῖς ὑπὸ γαστέρα, παρασυνεβλήθης τοῖς

[9, 5]   βοτάνης ἐξ ἧς ἀποζῇ. Βραχὺς καὶ τοῖς ὤμοις ἐνδεδυκὼς ὁ τράχηλος

[9, 2]   Ὡς διεσχηματίσθης, οὕτω διάθου σεαυτοῦ καὶ τὸν βίον. Τὸ πολίτευμα ἔχε

[9, 6]   ἕνα μὴ παραδέξωνται, μυρίους εἰσάγουσι. Καὶ τὸν Υἱὸν ἀθετοῦντες, οἰκέταις τὸ

[9, 3]   Ἤδη δέ τινες τῶν φιλοπόνων καὶ τὸν χερσαῖον ἐχῖνον ἐτήρησαν διπλᾶς

[9, 2]   Θεοῦ διὰ τῆς κτίσεως τρέχον, καὶ τότε ἀρξάμενον, καὶ μέχρι νῦν

[9, 6]   ἐγένετο φῶς. Ἦν μὲν οὖν καὶ τότε πρόχειρος ἐν τοῖς παρ´

[9, 6]   τῆς δημιουργίας προσδιαλέγεται, δι´ οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν, ὃς φέρει

[9, 6]   τὸ τῆς συμβουλίας ἀξίωμα περιάπτουσι· καὶ τοὺς ὁμοδούλους ἡμῶν κυρίους ποιοῦσι

[9, 6]   γένεσις προσδοκᾶται, παραγυμνοῦται ἡ πίστις, καὶ τρανότερον παραδηλοῦται τῆς ἀληθείας τὸ

[9, 4]   εἴπωσιν οἱ τὸν ποιήσαντα αὐτοὺς καὶ τρέφοντα Κύριον οὐ μόνον οὐκ

[9, 5]   Νῦν δὲ ἤδη τινὲς ἱστοροῦσι καὶ τριακόσια ἔτη καὶ πλείω τούτων

[9, 1]   μὴ συνειδότες τινὲς, παραγωγαῖς τισι καὶ τροπολογίαις σεμνότητά τινα ἐκ τῆς

[9, 5]   Θεὸς (ὥστε καὶ διδασκόμενον συνιέναι, καὶ τυπτόμενον καταδέχεσθαι) ἐναργῶς ἡμᾶς ἐκδιδάσκων,

[9, 2]   σχήματι τῆς σωματικῆς διαπλάσεως, τοσοῦτον καὶ τῷ ἀξιώματι τῆς ψυχῆς διενήνοχε.

[9, 3]   τὸ σῶμα συνέζευκται τῇ ὑγρότητι καὶ τῷ κούφῳ τοῖς τῆς ψυχῆς

[9, 5]   καὶ λέοντος δὲ, καὶ τίγριδος, καὶ τῶν λοιπῶν, ὅσα τούτου τοῦ

[9, 6]   ἐκκλησία, ἀντὶ παντὸς ὄψου πολυτελοῦς καὶ τῶν ποικίλων καρυκευμάτων τῇ μνήμῃ

[9, 5]   ἐλέφαντι; Ὅτι μέγα τὸ ζῷον, καὶ τῶν χερσαίων τὸ μέγιστον, εἰς

[9, 5]   ὕψος διακομίζει, ὀφιώδης τις οὖσα καὶ ὑγροτέρα τὴν φύσιν. Οὕτως ἀληθὴς

[9, 6]   ἀνέδραμεν ἐπὶ τὴν μονάδα, ἵνα καὶ Υἱὸν νοῇς μετὰ Πατρὸς, καὶ

[9, 4]   τοῖς ἐκζητοῦσι τοὺς φονέας ἐγένοντο, καὶ ὑπὸ τὴν δίκην ἀχθῆναι τοὺς

[9, 5]   τῷ ποιητῇ, ὅτι ἰοβόλα ζῷα καὶ φθαρτικὰ καὶ πολέμια τῇ ζωῇ

[9, 2]   κινηθεῖσα, τὴν ἐν τῇ γενέσει καὶ φθορᾷ κτίσιν ὁμαλῶς διεξέρχεται, τὰς

[9, 4]   οὐ μόνον οὐκ ἀγαπῶντες, ἀλλὰ καὶ φίλοις κεχρημένοι τοῖς λαλοῦσι κατὰ

[9, 4]   εὐεργέτας οὐ καταισχύνει; Ὅπου γε καὶ φονευθεῖσι δεσπόταις κατ´ ἐρημίαν, πολλοὶ

[9, 3]   τοῖς ἀλόγοις τούτοις ἐνυπάρχει ἀδίδακτος καὶ φυσικὴ τῆς ἑαυτῶν ζωῆς ἐπιμέλεια,

[9, 1]   δὲ χόρτον ἀκούσας, χόρτον νοῶ, καὶ φυτὸν, καὶ ἰχθὺν, καὶ θηρίον,

[9, 1]   λέγουσιν, ἀλλά τινα ἄλλην φύσιν, καὶ φυτὸν καὶ ἰχθὺν πρὸς τὸ

[9, 6]   ἢ τῷ ἀπαυγάσματι τῆς δόξης, καὶ χαρακτῆρι τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ, ὅς

[9, 2]   παρασυνεβλήθης τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις, καὶ ὡμοιώθης αὐτοῖς. Ἄλλη σοι μέριμνα

[9, 6]   ἡμῖν ἐπιτάσσει λοιπὸν ἡ ἑσπέρα πάλαι πρὸς δυσμὰς τὸν ἥλιον παραπέμψασα.

[9, 6]   εὐάλωτον κατεσκεύασας. Ἀλλὰ γὰρ αἰσθάνομαι πάλαι τὰ περὶ τῆς τοῦ ἀνθρώπου

[9, 5]   τῶν ζῴων κατασκευαῖς οὐ μᾶλλον ἄγαμαι τὸν ἐλέφαντα τοῦ μεγέθους, ἢ

[9, 6]   σεαυτὸν εὐάλωτον κατεσκεύασας. Ἀλλὰ γὰρ αἰσθάνομαι πάλαι τὰ περὶ τῆς τοῦ

[9, 1]   οὕτως ἐκδέχομαι. Καὶ γὰρ οὐκ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον. Οὐδὲ ἐπειδὴ οἱ

[9, 1]   ἀπεσιώπησεν· ἆρα τούτου ἕνεκεν ἀτιμότερα ἡγήσομαι τῆς μωρανθείσης σοφίας τὰ τοῦ

[9, 1]   ἕκαστος καταλύοντες) οὐ παρὰ τοῦτο προαχθήσομαι ἀτιμοτέραν εἰπεῖν τὴν ἡμετέραν κοσμοποιίαν,

[9, 1]   κτῆνος, πάντα ὡς εἴρηται οὕτως ἐκδέχομαι. Καὶ γὰρ οὐκ ἐπαισχύνομαι τὸ

[9, 5]   οὕτω πρόεισιν, ὥς φασι· καὶ ἔχιδναι τὰς μήτρας ἐκφαγοῦσαι προέρχονται, πρέποντας

[9, 5]   ὁ Θεὸς (ὥστε καὶ διδασκόμενον συνιέναι, καὶ τυπτόμενον καταδέχεσθαι) ἐναργῶς ἡμᾶς

[9, 3]   ἡμᾶς μὴ τῇ παρούσῃ ζωῇ προστετηκέναι, ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος

[9, 6]   βλάβην, διὰ τὸ πλήρη πίστεως εὑρεθῆναι τὸν ἅγιον; Εἰ δὲ ἄπιστος

[9, 5]   ἐλλεῖπον ἐν τοῖς κτισθεῖσι δυνατὸν εὑρεθῆναι. Τοῦτο μέντοι τοσοῦτον ὂν τῷ

[9, 4]   ἐγένοντο, καὶ ὑπὸ τὴν δίκην ἀχθῆναι τοὺς κακούργους ἐποίησαν. Τί εἴπωσιν

[9, 3]   ἀπολογίαν αὔταρκες, τὸ μὴ γράμμασι διδαχθῆναι τὰ συμφέροντα, τῷ ἀδιδάκτῳ τῆς

[9, 1]   καὶ καταρτισμὸν τῶν ψυχῶν ἡμῶν γραφῆναι οἰκονομήσαντα; Ὅ μοι δοκοῦσι μὴ

[9, 3]   καὶ τὸ παρὰ τοῖς ἀλόγοις εἰναί τινα τοῦ μέλλοντος αἴσθησιν, ὥστε

[9, 4]   τὰς φύσεις ἁπάντων, καὶ μηδὲν εἶναι ἄτακτον μηδὲ ἀόριστον ἐν τοῖς

[9, 5]   ἐντυγχανόντων ἔκπληξιν παραχθὲν, πολύσαρκον ἐχρῆν εἶναι καὶ συμπεφορημένον τὸ σῶμα. Τούτῳ

[9, 6]   Πατρὸς πᾶσα ἀνάγκη τὴν αὐτὴν εἶναι μορφήν· θεοπρεπῶς δηλονότι τῆς μορφῆς

[9, 4]   Ταῦτα ἀπόδειξιν ἔχει τοῦ ἀδιδάκτους εἶναι τὰς φύσεις ἁπάντων, καὶ μηδὲν

[9, 2]   Χριστός ἐστιν, ὑπὲρ τὰ γήϊνα εἶναι τῇ διανοίᾳ. Ὡς διεσχηματίσθης, οὕτω

[9, 4]   Καλῶς γὰρ ὡρίσαντό τινες ὑγίειαν εἶναι τὴν εὐστάθειαν τῶν κατὰ φύσιν

[9, 6]   Ποῖον δὲ δημιούργημα ἴσον δύναται εἶναι τῷ κτίσαντι; Σκόπει δὲ καὶ

[9, 5]   ὀρῶν κορυφὰς, αἳ τῷ πλησίον εἶναι τῶν νεφῶν τῇ συνεχεῖ περιπνοίᾳ

[9, 1]   φιλοφροσύνῃ, ὃς τῶν εὐτραπέζων τις εἶναι φιλοτιμούμενος, ἀπορίᾳ τῶν πολυτελεστέρων ἀποκναίει

[9, 6]   Τῷ ὄντι γὰρ ἔοικε πάντων εἶναι χαλεπώτατον ἑαυτὸν ἐπιγνῶναι. Οὐ γὰρ

[9, 6]   καὶ γῆς τὸν Θεὸν ἔστιν ἐπιγνῶναι, ἢ καὶ ἐκ τῆς οἰκείας

[9, 6]   ἔοικε πάντων εἶναι χαλεπώτατον ἑαυτὸν ἐπιγνῶναι. Οὐ γὰρ μόνον ὀφθαλμὸς τὰ

[9, 5]   ἂν ἐγίνοντο τῶν ἄρθρων αἱ ἐκτροπαὶ, συνοκλάζοντος καὶ διανισταμένου κουφίζειν τὸ

[9, 5]   ἐν τοῖς μικροτάτοις οὐδὲν ἔλαττον συναγεῖραι τὸ θαῦμα. Ὥσπερ γὰρ οὐ

[9, 6]   εἰρημένοις. Νῦν μὲν οὖν ὅσον διεγεῖραι ὑμῶν τὸν ζῆλον τοῦ λόγου

[9, 1]   κατεφάνη; Ἐμοὶ μὲν γὰρ ἐπῆλθεν εἰκάσαι τὰ ἐμαυτοῦ πένητός τινος ἑστιάτορος

[9, 6]   ὅμως οἱ αὐτὸν τὸν Κύριον συκοφαντῆσαι μὴ κατοκνήσαντες, τί οὐκ ἂν

[9, 1]   αὐτῶν διανοίας ἐπεχείρησαν τοῖς γεγραμμένοις ἐπιφημίσαι. Ἀλλὰ τοῦτό ἐστιν ἑαυτὸν σοφώτερον

[9, 5]   φασι· καὶ ἔχιδναι τὰς μήτρας ἐκφαγοῦσαι προέρχονται, πρέποντας τῇ γεννησαμένῃ τοὺς

[9, 5]   πρέποντας τῇ γεννησαμένῃ τοὺς μισθοὺς ἐκτιννύουσαι. Οὕτως οὐδὲν ἀπρονόητον ἐν τοῖς

[9, 6]   καὶ ἀνήμερον τῆς φύσεως ἐνδεικνύμενα, ἐκπληρῶσαι δὲ τὴν μανίαν οὐκ ἔχοντα·

[9, 3]   τὴν ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς βλάβην ἐξιᾶται βοσκηθεὶς μάραθρον. Αἱ δὲ προγνώσεις

[9, 6]   κήρυγμα· ὅτε λοιπὸν ἀνθρώπου γένεσις προσδοκᾶται, παραγυμνοῦται ἡ πίστις, καὶ τρανότερον

[9, 5]   τροφὴν προσάγεται, καὶ τὸ ποτὸν ἀνιμᾶται. Ἀλλὰ καὶ ἀδιάρθρωτοι αὐτῷ οἱ

[9, 6]   ἀνάγεται. Ποῖον δὲ δημιούργημα ἴσον δύναται εἶναι τῷ κτίσαντι; Σκόπει δὲ

[9, 4]   ὁμοία, ὅσον τῇ ἡμετέρᾳ ὀσφρήσει παρίσταται, ἀλλ´ ὅμως ἐστί τις αὐτοῖς

[9, 6]   πρὸς τὴν τῶν ἀγγέλων ἀξίαν ἀνάγεται. Ποῖον δὲ δημιούργημα ἴσον δύναται

[9, 2]   ἐκ τῆς διαδοχῆς τῶν προϋπαρχόντων παράγεται· τὰ δὲ ἔτι καὶ νῦν

[9, 5]   δι´ ἧς καὶ τὴν τροφὴν προσάγεται, καὶ τὸ ποτὸν ἀνιμᾶται. Ἀλλὰ

[9, 6]   ὅτι τῷ κοινωνῷ τῆς δημιουργίας προσδιαλέγεται, δι´ οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας

[9, 4]   τῆς μητρὸς, καὶ πρὸς αὐτὴν ἐπείγεται, ἐπιζητεῖ δὲ τὰς οἰκείας πηγὰς

[9, 3]   Ὅς γε οὐδὲ χθιζὴν τροφὴν προσίεται, οὐδ´ ἂν τὰ λείψανα τῆς

[9, 3]   χειμῶνος προσιόντος, λάβρως τὴν τροφὴν ἐπεμβάλλεται, ὥσπερ ἐπισιτιζόμενον πρὸς τὴν μέλλουσαν

[9, 5]   ἄγρας τῶν ζῴων διαρκουμένοις. Τί βούλεται ἡ προνομαία τῷ ἐλέφαντι; Ὅτι

[9, 2]   ἡ ἄνω Ἱερουσαλὴμ, πολῖται καὶ συμφυλέται οἱ πρωτότοκοι, οἱ ἀπογεγραμμένοι ἐν

[9, 5]   ἑνὸς μόλις ἡ λέαινα μήτηρ γίνεται. Ταῖς γὰρ ἀκμαῖς τῶν ὀνύχων

[9, 4]   καὶ ὅμως διὰ τοῦ στόματος ἀμύνεται τὸν λυπήσαντα. Οὔπω τὰ κέρατα

[9, 4]   δὲ καὶ παρ´ ἡμῖν αἱ ἀρεταὶ κατὰ φύσιν, πρὸς ἃς ἡ

[9, 2]   καὶ τῆς ἐπιτηδειότητος τοῦ χωρίου φέρεται πρὸς τὸ κάταντες, οὐ πρότερον

[9, 6]   ἐν τοῖς ἐφεξῆς, Θεοῦ διδόντος, εἰρήσεται. Νῦν δὲ τοσοῦτον λεγέσθω, ὅτι

[9, 4]   οἶδε ποῦ τὰ ὅπλα αὐτῷ ἐμφυήσεται. Ταῦτα ἀπόδειξιν ἔχει τοῦ ἀδιδάκτους

[9, 5]   αὐχένος σφονδύλων πρὸς τὴν ῥάχιν συνάπτεται· ἔχει δὲ τὴν προνομαίαν, τὴν

[9, 2]   γῇ τὸ πρόσταγμα, καὶ οὐ παύεται ἐξυπηρετουμένη τῷ κτίσαντι. Τὰ μὲν

[9, 4]   αὐτῆς, καὶ λύκος ὑπὲρ σκυλάκων μάχεται, τί εἴπῃ ἄνθρωπος καὶ τῆς

[9, 6]   αὐτοῦ. Ἀλλ´ οὐ γὰρ ἡσυχῇ παραδέχεται τὸν λόγον τῆς εὐσεβείας· ὥσπερ

[9, 3]   πρὸς τοὺς πολλοὺς ὁμοτιμίαν οὐ καταδέχεται. Ὅς γε οὐδὲ χθιζὴν τροφὴν

[9, 2]   γενέσει καὶ φθορᾷ κτίσιν ὁμαλῶς διεξέρχεται, τὰς τῶν γενῶν ἀκολουθίας δι´

[9, 6]   μισανθρωπότατα, ἐπειδὰν τοῖς ζώγροις ἐναποκλεισθῇ, περιβρύχεται τοῖς κυλίνδροις, τὸ μὲν πικρὸν

[9, 2]   τινος ἀπωσθῇ, εἶτα πρανοῦς τινος λάβηται, ὑπό τε τῆς οἰκείας κατασκευῆς

[9, 5]   τῆς καμήλου, ἵνα τοῖς ποσὶν ἐξισάζηται καὶ ἐφικνῆται τῆς βοτάνης ἐξ

[9, 3]   ἕως ἂν τὴν ἀρκοῦσαν τροφὴν ἐναπόθηται τοῖς ταμιείοις· καὶ οὐδὲ τοῦτο

[9, 3]   γένοιντο. Καὶ διαψύχει τούτους, ὅταν αἴσθηται αὐτῶν διαβρόχων· καὶ οὐκ ἐν

[9, 3]   παντὶ προβάλλει καιρῷ, ἀλλ´ ὅταν προαίσθηται τοῦ ἀέρος ἐν εὐδινῇ καταστάσει

[9, 3]   μυρμήκων ὁ σῖτος προβέβληται. Τίς ἐφίκηται λόγος; ποία χωρήσει ἀκοή; τίς

[9, 3]   ἐκ τῶν μυρμήκων ὁ σῖτος προβέβληται. Τίς ἐφίκηται λόγος; ποία χωρήσει

[9, 4]   δευτέρων γάμων τῶν προτέρων παίδων ἐπιλανθάνηται; Ἀμήχανός ἐστιν ἡ στοργὴ τοῖς

[9, 5]   ἵνα τοῖς ποσὶν ἐξισάζηται καὶ ἐφικνῆται τῆς βοτάνης ἐξ ἧς ἀποζῇ.

[9, 2]   ἄν τι τῶν ἰσοπέδων αὐτὴν ὑποδέξηται· οὕτως ἡ φύσις τῶν ὄντων

[9, 1]   θηρίον, καὶ κτῆνος, πάντα ὡς εἴρηται οὕτως ἐκδέχομαι. Καὶ γὰρ οὐκ

[9, 6]   ἔξω βλέπων ἐφ´ ἑαυτὸν οὐ κέχρηται τῷ ὁρᾶν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς

[9, 3]   σωτηρίας ποριστικὸν, καὶ ἄρρητόν τινα κέκτηται τὴν πρὸς τὸ κατὰ φύσιν

[9, 2]   τέλος. Ἵππον μὲν γὰρ ἵππου ποιεῖται διάδοχον, καὶ λέοντα λέοντος, καὶ

[9, 5]   κεκρύφαλοι, καὶ ἔνυστρα, οὐκ ἀργῶς ἔγκειται τῶν ζῴων τοῖς ἔχουσιν, ἀλλ´

[9, 5]   ἐξαρκούντων. Νῦν δὲ βραχὺς ἀστράγαλος ὑπόκειται τῷ ποδὶ τοῦ ἐλέφαντος, οὔτε

[9, 4]   ταῖς μητρῴαις περιτύχῃ θηλαῖς, ἐκείναις ἀρκεῖται, πολλὰ παραδραμὼν οὔθατα βαρυνόμενα. Καὶ

[9, 2]   σου πατρὶς ἡ ἄνω Ἱερουσαλὴμ, πολῖται καὶ συμφυλέται οἱ πρωτότοκοι, οἱ

[9, 3]   δὲ διαφόροις ἕκαστον τῶν ζῴων κέκριται. Εὐσταθὴς μὲν γὰρ ὁ βοῦς,

[9, 1]   ὑπονοίας παρατρέψαντες ἐξηγοῦνται, ὥσπερ οἱ ὀνειροκρίται τῶν φανέντων ἐν ταῖς καθ´

[9, 3]   ὁρμαῖς· ἐπιτήδειον αὐτῇ τὸ σῶμα συνέζευκται τῇ ὑγρότητι καὶ τῷ κούφῳ

[9, 4]   ἐρημίαν, πολλοὶ τῶν κυνῶν ἐπαποθανόντες μνημονεύονται. Ἤδη δέ τινες ἐπὶ θερμῷ

[9, 5]   καὶ ἔχιδναι τὰς μήτρας ἐκφαγοῦσαι προέρχονται, πρέποντας τῇ γεννησαμένῃ τοὺς μισθοὺς

[9, 1]   ἐπὶ τὰς οἰκείας ὑπονοίας παρατρέψαντες ἐξηγοῦνται, ὥσπερ οἱ ὀνειροκρίται τῶν φανέντων

[9, 5]   πύργοι τινὲς ἔμψυχοι τῆς φάλαγγος προηγοῦνται; ἢ βουνοί τινες σάρκινοι, ἀνυπόστατον

[9, 6]   μυθολόγημα· ἵνα τὸν ἕνα μὴ παραδέξωνται, μυρίους εἰσάγουσι. Καὶ τὸν Υἱὸν

[9, 6]   ἐστὶ τὸ πρόσωπον; Οὐ γὰρ γέγραπται, γενηθήτω ἄνθρωπος, ἀλλὰ, Ποιήσωμεν ἄνθρωπον.

[9, 1]   ἑαυτοῦ παρεισάγοντος. Νοείσθω τοίνυν ὡς γέγραπται. ~Ἐξαγαγέτω ἡ γῆ ψυχὴν ζῶσαν

[9, 3]   ἦθος, ὕπουλον, βαθὺ ἐνδεδυκός. Ὅμοιον ἠμφίεσται καὶ τὸ σῶμα, βαρὺ, συμπεπηγὸς,

[9, 5]   εἶδος. Ἃ δὲ ἐξ ἡμισείας ὥπλισται τοῖς ὀδοῦσι, πολλαῖς καὶ ποικίλαις

[9, 1]   ἡ γῆ, καὶ ἐξίσου πάντοθεν ἀποτετόρνευται, ἢ λικνοειδής ἐστι, καὶ μεσόκοιλος

[9, 2]   ἐξ αὐτῆς τῆς γῆς ζῳογονούμενα δείκνυται. Οὐ γὰρ μόνον τέττιγας ἐν

[9, 4]   τῶν συλλογισμῶν λέγω πλοκὰς, ταῦτα δείκνυται παρὰ τῆς φύσεως ὁ κύων

[9, 3]   μεταβαίνοντα. Τί διὰ τούτων ἡμῖν ὑποδείκνυται τοῖς ἀνθρώποις; Οὐ μόνον τὸ

[9, 6]   παραγυμνοῦται ἡ πίστις, καὶ τρανότερον παραδηλοῦται τῆς ἀληθείας τὸ δόγμα. Ποιήσωμεν

[9, 6]   ὅτε λοιπὸν ἀνθρώπου γένεσις προσδοκᾶται, παραγυμνοῦται ἡ πίστις, καὶ τρανότερον παραδηλοῦται

[9, 2]   εὐθὺς ἀρουραίων μυῶν ἡ χώρα καταπληροῦται. Τὰς δὲ ἐγχέλεις οὐδὲ ἄλλως

[9, 5]   εἰς ἀγκύλην, οὔτε εἰς γόνυ διήρθρωται. Οὐ γὰρ ἂν ὑπήνεγκε τὸ

[9, 3]   συμπεπηγὸς, ἀδιάρθρωτον, πρέπον τῷ ὄντι φωλάδι κατεψυγμένῃ. Ἐὰν ἐπερχώμεθα τῷ λόγῳ

[9, 5]   δὲ βραχὺς ἀστράγαλος ὑπόκειται τῷ ποδὶ τοῦ ἐλέφαντος, οὔτε μέντοι εἰς

[9, 5]   κίονες ἡνωμένοι, τὸ βάρος ὑποστηρίζουσιν. Εἰ γὰρ χαῦνα αὐτῷ καὶ δίυγρα

[9, 6]   πλήρη πίστεως εὑρεθῆναι τὸν ἅγιον; Εἰ δὲ ἄπιστος εἶ, φοβοῦ μὴ

[9, 4]   τὰ δεσμὰ τῆς φύσεως ἐπισφίγγει. Εἰ ἡ λέαινα στέργει τὰ ἐξ

[9, 1]   τοὺς φίλους. Οἶδα νόμους ἀλληγορίας, εἰ καὶ μὴ παρ´ ἐμαυτοῦ ἐξευρὼν,

[9, 5]   καὶ συμπεφορημένον τὸ σῶμα. Τούτῳ εἰ μέγας καὶ ἀναλογῶν τοῖς ποσὶν

[9, 5]   ἐναντίων τὸν συνασπισμὸν διακόπτουτιν; Οἷς εἰ μὴ ἦν ἀναλογοῦντα τὰ κάτω,

[9, 1]   δή τι καὶ τὸ ἡμέτερον, εἰ μή τι ὑμεῖς ἄλλο λέγετε.

[9, 6]   Νῦν δὲ τοσοῦτον λεγέσθω, ὅτι εἰ μία εἰκὼν, πόθεν σοι ἐπῆλθεν

[9, 6]   τὸν ἅγιον; Εἰ δὲ ἄπιστος εἶ, φοβοῦ μὴ μᾶλλον τὸ θηρίον

[9, 2]   ὥσπερ ἄρτι καθισταμένη ἡ φύσις ἀεὶ νεαρὰ τῷ χρόνῳ συμπαρατρέχει. Ἐξαγαγέτω

[9, 5]   ἦν, τῷ ὑπερβάλλοντι βάρει καταρρέπων ἀεὶ πρὸς τὸ κάτω. Νῦν δὲ

[9, 5]   ὑψηλῶν διαφεύγουσαν, ἀλλὰ καὶ ἀλεεινὸν ἀεὶ τὸν ἀέρα συνέχουσαν· οὕτως καὶ

[9, 4]   ἀλλὰ τὰ δεσμὰ τῆς φύσεως ἐπισφίγγει. Εἰ ἡ λέαινα στέργει τὰ

[9, 6]   μόνος καθήμενος, οὐδενὸς αὐτῷ συνεργοῦντος, λέγει αὐτὸς ἑαυτῷ, ποιήσωμεν τὴν μάχαιραν,

[9, 6]   πρεσβεύων ἐν Χριστιανισμοῦ προσποιήσει. Τίνι λέγει, Κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν; Τίνι ἄλλῳ

[9, 4]   καὶ ἡ φύσις ταῦτα οὐ λέγει; Οὐδὲν καινὸν παραινεῖ Παῦλος, ἀλλὰ

[9, 6]   ἐμὲ, ἑώρακε τὸν Πατέρα· ταύτῃ λέγει, Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν.

[9, 6]   τοῦ Θεοῦ. Τοῖς ἀγγέλοις γὰρ λέγει τοῖς παρεστῶσιν αὐτῷ, Ποιήσωμεν ἄνθρωπον.

[9, 4]   φύσεως ἐπισφίγγει. Εἰ ἡ λέαινα στέργει τὰ ἐξ αὐτῆς, καὶ λύκος

[9, 3]   διὰ τῆς τοῦ ὀριγάνου ἀντιπαθείας φεύγει τὴν βλάβην τοῦ ἰοβόλου. Καὶ

[9, 5]   προνομαία χαμόθεν ἐπὶ τὸ ὕψος διακομίζει, ὀφιώδης τις οὖσα καὶ ὑγροτέρα

[9, 3]   θέρει τὴν χειμέριον τροφὴν ἑαυτῷ θησαυρίζει, καὶ οὐχ ὅτι μήπω πάρεστι

[9, 6]   οὔπω ὁ διδασκόμενος παρεφαίνετο, ἐν βάθει ἐκεκάλυπτο τῆς θεολογίας τὸ κήρυγμα·

[9, 4]   δέ τινες ἐπὶ θερμῷ τῷ πάθει καὶ ὁδηγοὶ τοῖς ἐκζητοῦσι τοὺς

[9, 5]   Τοῦτο μέντοι τοσοῦτον ὂν τῷ μεγέθει ὑποχείριον ἡμῖν κατέστησεν ὁ Θεὸς

[9, 1]   εἶναι φιλοτιμούμενος, ἀπορίᾳ τῶν πολυτελεστέρων ἀποκναίει τοὺς δαιτυμόνας, τὴν πενιχρὰν παρασκευὴν

[9, 1]   τῇ σελήνῃ προσενεχθὲν τὰς ἐκλείψεις ποιεῖ. Ἐπειδὴ τὰ μηδὲν πρὸς ἡμᾶς

[9, 2]   Οὐδεὶς χρόνος διεφθαρμένα ἢ ἐξίτηλα ποιεῖ τῶν ζῴων τὰ ἰδιώματα, ἀλλ´

[9, 4]   Ὡς γὰρ οὐδεὶς ἡμᾶς λόγος διδάσκει τὴν νόσον μισεῖν, ἀλλ´ αὐτόματον

[9, 4]   οὕτως τῇ ἀναιρέσει τῶν ψευδῶν εὑρίσκει τὸ ἀληθές. Τί περισσότερον ποιοῦσιν

[9, 4]   ἡ μήτηρ ἐν μυρίοις ἄρνασιν ἐπιγινώσκει τὸ ἴδιον; Φωνὴ μία, χρόα

[9, 2]   ταύτης ἡδὺ ἐκ παντὸς τρόπου διώκει. Ἡ σὴ κεφαλὴ πρὸς οὐρανὸν

[9, 3]   ἀέρος ἐν εὐδινῇ καταστάσει φυλαττομένου. Ἀμέλει οὐκ ἂν ἴδοις ὄμβρον ἐκ

[9, 6]   οὐχὶ σιωπῇ τὴν ἐπιβάλλουσαν ἐνέργειαν ἐκτελεῖ; Φλυαρία γὰρ τῷ ὄντι δεινὴ,

[9, 3]   διαβρόχων· καὶ οὐκ ἐν παντὶ προβάλλει καιρῷ, ἀλλ´ ὅταν προαίσθηται τοῦ

[9, 3]   τῷ πλησίον καλόν; Ὃ σεαυτῷ βούλει παρ´ ἑτέρου γενέσθαι. Οἶδας ὅ

[9, 6]   Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος, καὶ πῶς μεραλαμβάνει τοῦ καθ´ ὁμοίωσιν, ἐν τοῖς

[9, 4]   ταῦτα οὐ λέγει; Οὐδὲν καινὸν παραινεῖ Παῦλος, ἀλλὰ τὰ δεσμὰ τῆς

[9, 3]   ἀπαραιτήτῳ πρὸς τὴν ἐργασίαν ἑαυτὸν κατατείνει, ἕως ἂν τὴν ἀρκοῦσαν τροφὴν

[9, 5]   καὶ ἀδιάρθρωτοι αὐτῷ οἱ πόδες, οἱονεὶ κίονες ἡνωμένοι, τὸ βάρος ὑποστηρίζουσιν.

[9, 5]   ὁρᾷς ἐν τοῖς πολέμοις, ὅτι οἱονεὶ πύργοι τινὲς ἔμψυχοι τῆς φάλαγγος

[9, 4]   τῶν ἀχαρίστων πρὸς εὐεργέτας οὐ καταισχύνει; Ὅπου γε καὶ φονευθεῖσι δεσπόταις

[9, 2]   ἐπὶ γῆν προσνένευκεν, ἐπὶ γαστέρα βλέπει, καὶ τὸ ταύτης ἡδὺ ἐκ

[9, 2]   μέχρι τῆς συντελείας τοῦ παντὸς παραπέμπει. Οὐδεὶς χρόνος διεφθαρμένα ἢ ἐξίτηλα

[9, 3]   τοῦ χειμῶνος λυπηρὰ, διὰ ῥᾳθυμίας παραπέμπει τὸν χρόνον· ἀλλὰ σπουδῇ τινι

[9, 6]   ἴσον δύναται εἶναι τῷ κτίσαντι; Σκόπει δὲ καὶ τὰ ἐφεξῆς, Κατ´

[9, 5]   δυσμεταχείριστος ἂν ἦν, τῷ ὑπερβάλλοντι βάρει καταρρέπων ἀεὶ πρὸς τὸ κάτω.

[9, 3]   τοῦ μύρμηκος ἀποβλέψας; Ὃς ἐν θέρει τὴν χειμέριον τροφὴν ἑαυτῷ θησαυρίζει,

[9, 6]   καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν, ὃς φέρει τὰ σύμπαντα τῷ ῥήματι τῆς

[9, 1]   τοῦ ἡλίου κινήσει, ἐπὶ πόσον χωρεῖ τοῦ ἀέρος οὐ διεμέτρησε· καὶ

[9, 3]   προαίσθηται τοῦ ἀέρος ἐν εὐδινῇ καταστάσει φυλαττομένου. Ἀμέλει οὐκ ἂν ἴδοις

[9, 3]   λόγος; ποία χωρήσει ἀκοή; τίς ἐξαρκέσει χρόνος πάντα εἰπεῖν καὶ διηγήσασθαι

[9, 2]   προστάγματι κινηθεῖσα, τὴν ἐν τῇ γενέσει καὶ φθορᾷ κτίσιν ὁμαλῶς διεξέρχεται,

[9, 4]   ὡρμῆσθαι αὐτό· καὶ οὕτως τῇ ἀναιρέσει τῶν ψευδῶν εὑρίσκει τὸ ἀληθές.

[9, 3]   τοῦ ἔαρος προσιόντος, τῇ φυσικῇ αἰσθήσει τὴν μεταβολὴν ἐκδεχόμενοι, ἐκ τῶν

[9, 1]   λογίων τοῦ Πνεύματος, καὶ ἐν προσποιήσει ἐξηγήσεως τὰ ἑαυτοῦ παρεισάγοντος. Νοείσθω

[9, 6]   τὸν Ἰουδαϊσμὸν πρεσβεύων ἐν Χριστιανισμοῦ προσποιήσει. Τίνι λέγει, Κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν;

[9, 1]   τῇ ὑπὸ γῆν τοῦ ἡλίου κινήσει, ἐπὶ πόσον χωρεῖ τοῦ ἀέρος

[9, 4]   πάντων ὁμοία, ὅσον τῇ ἡμετέρᾳ ὀσφρήσει παρίσταται, ἀλλ´ ὅμως ἐστί τις

[9, 3]   προβέβληται. Τίς ἐφίκηται λόγος; ποία χωρήσει ἀκοή; τίς ἐξαρκέσει χρόνος πάντα

[9, 4]   κατὰ ψυχὴν εὐεξίας εἰπὼν, οὐχ ἁμαρτήσει τοῦ πρέποντος. Ὅθεν ὀρεκτικὴ τοῦ

[9, 4]   συλλογιστικὴν φωνὴν ἀφίησι δι´ ὧν πράσσει· ἢ τήνδε, φησὶν, ἐτράπη τὸ

[9, 6]   μέντοι παροῦσα φωνὴ παντελῶς αὐτῶν ἀποφράσσει τὸ στόμα. Καὶ εἶπεν ὁ

[9, 6]   ἐπιτρέπεις; Ἀλλὰ σιωπὴν γὰρ ἡμῖν ἐπιτάσσει λοιπὸν ἡ ἑσπέρα πάλαι πρὸς

[9, 3]   ἐτήρησαν διπλᾶς ἀναπνοὰς τῇ ἑαυτοῦ καταδύσει μηχανησάμενον, καὶ μέλλοντος μὲν βορέου

[9, 4]   μητρὸς, καὶ πρὸς αὐτὴν ἐπείγεται, ἐπιζητεῖ δὲ τὰς οἰκείας πηγὰς τοῦ

[9, 3]   τὴν τροφὴν ἐπιπλεῖστον διαρκεῖν μηχανώμενος. Διακόπτει γὰρ ταῖς ἑαυτοῦ χηλαῖς τῶν

[9, 3]   πολλάκις βαθυτάταις κατατρωθεῖσα πληγαῖς, ἑαυτὴν ἰατρεύει, πάσαις μηχαναῖς τῷ φλόμῳ τούτῳ

[9, 4]   δὲ ὅμως τῷ λόγῳ αἴσθησιν ἔχει. Ἃ γὰρ οἱ κατὰ πολλὴν

[9, 5]   σφονδύλων πρὸς τὴν ῥάχιν συνάπτεται· ἔχει δὲ τὴν προνομαίαν, τὴν τοῦ

[9, 6]   Θεοῦ. Ἐν τίνι μὲν οὖν ἔχει τὸ κατ´ εἰκόνα Θεοῦ ὁ

[9, 4]   ὅπλα αὐτῷ ἐμφυήσεται. Ταῦτα ἀπόδειξιν ἔχει τοῦ ἀδιδάκτους εἶναι τὰς φύσεις

[9, 5]   πλησίον εἶναι τῶν νεφῶν τῇ συνεχεῖ περιπνοίᾳ διασώζουσι τὸ χειμέριον, ἢ

[9, 4]   ἡ δὲ ἀρετὴ λόγον ὑγιείας ἐπέχει. Καλῶς γὰρ ὡρίσαντό τινες ὑγίειαν

[9, 2]   φύσις ἀεὶ νεαρὰ τῷ χρόνῳ συμπαρατρέχει. Ἐξαγαγέτω ἡ γῆ ψυχὴν ζῶσαν.

[9, 3]   λόγῳ πόση τοῖς ἀλόγοις τούτοις ἐνυπάρχει ἀδίδακτος καὶ φυσικὴ τῆς ἑαυτῶν

[9, 4]   ἀλλ´ ἐξ αὐτῆς τῆς φύσεως ἐνυπάρχει. Ὡς γὰρ οὐδεὶς ἡμᾶς λόγος

[9, 3]   πρὸς τροφὴν αὐτῷ γένοιντο. Καὶ διαψύχει τούτους, ὅταν αἴσθηται αὐτῶν διαβρόχων·

[9, 4]   διάγνωσις. Οὔπω οἱ ὀδόντες τῷ σκύλακι, καὶ ὅμως διὰ τοῦ στόματος

[9, 2]   οὕτως ἡ φύσις τῶν ὄντων ἑνὶ προστάγματι κινηθεῖσα, τὴν ἐν τῇ

[9, 3]   τὰς ἐξόδους ὁρῶσι, πάντες ὑφ´ ἑνὶ συνθήματι μεταβαλόντες τὸ σχῆμα. Ἤδη

[9, 6]   Τίνι λέγει, Κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν; Τίνι ἄλλῳ γε, ἢ τῷ ἀπαυγάσματι

[9, 3]   παραπέμπει τὸν χρόνον· ἀλλὰ σπουδῇ τινι ἀπαραιτήτῳ πρὸς τὴν ἐργασίαν ἑαυτὸν

[9, 3]   οὐδὲ τοῦτο ῥᾳθύμως, ἀλλὰ σοφῇ τινι ἐπινοίᾳ τὴν τροφὴν ἐπιπλεῖστον διαρκεῖν

[9, 6]   Ἰουδαϊσμὸν πρεσβεύων ἐν Χριστιανισμοῦ προσποιήσει. Τίνι λέγει, Κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν; Τίνι

[9, 6]   ἀλλ´, Ἐν εἰκόνι Θεοῦ. Ἐν τίνι μὲν οὖν ἔχει τὸ κατ´

[9, 6]   παρεισήγαγεν. Οὐ γὰρ εἶπεν, ἐν εἰκόνι ἑαυτοῦ, ἀλλ´, Ἐν εἰκόνι Θεοῦ.

[9, 6]   ἐν εἰκόνι ἑαυτοῦ, ἀλλ´, Ἐν εἰκόνι Θεοῦ. Ἐν τίνι μὲν οὖν

[9, 6]   πολυθεΐας ἐκφύγῃς τὸ ἐπικίνδυνον. Ἐν εἰκόνι Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν. Πάλιν τοῦ

[9, 6]   τοῦ ἀοράτου; Τῇ ἰδίᾳ τοίνυν εἰκόνι τῇ ζώσῃ, τῇ εἰπούσῃ, Ἐγὼ

[9, 3]   ἄνθρωπε; οὐκ ἐν τῷ παρόντι αἰῶνι προαποθήσεις τὰς τοῦ μέλλοντος ἀναπαύσεις,

[9, 5]   χειμέριον, ἢ τὴν ἐν ταῖς φάραγξι κοιλότητα, οὐ μόνον τὸ δυσήνεμον

[9, 5]   τῆς νεότητος, καὶ πληγαῖς καὶ μάστιξι τὸ ἀκόλαστον σωφρονίζοντι. ~Πίστεώς ἐστιν

[9, 2]   πολῖται καὶ συμφυλέται οἱ πρωτότοκοι, οἱ ἀπογεγραμμένοι ἐν οὐρανοῖς. ~Ἐξαγαγέτω ἡ

[9, 6]   καὶ σφοδρῶς κατασπεύδοντα. Ἀλλ´ ὅμως οἱ αὐτὸν τὸν Κύριον συκοφαντῆσαι μὴ

[9, 4]   Τὰ τέκνα, ἀγαπᾶτε τοὺς πατέρας. Οἱ γονεῖς, μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα.

[9, 4]   τὸ ἀληθές. Τί περισσότερον ποιοῦσιν οἱ ἐπὶ τῶν διαγραμμάτων σεμνῶς καθεζόμενοι,

[9, 6]   τὸ ἐχθρὸν τῆς ἀληθείας γένος οἱ Ἰουδαῖοι στενοχωρούμενοι, πολλὰ, φασὶν, ἐστὶ

[9, 4]   λόγῳ αἴσθησιν ἔχει. Ἃ γὰρ οἱ κατὰ πολλὴν σχολὴν τοῦ βίου

[9, 1]   παρ´ ἑτέρων πεπονημένοις περιτυχών. Ἃς οἱ μὴ καταδεχόμενοι τὰς κοινὰς τῶν

[9, 4]   ἡ τοῦ οἰκείου διάγνωσις. Οὔπω οἱ ὀδόντες τῷ σκύλακι, καὶ ὅμως

[9, 1]   οἰκείας ὑπονοίας παρατρέψαντες ἐξηγοῦνται, ὥσπερ οἱ ὀνειροκρίται τῶν φανέντων ἐν ταῖς

[9, 2]   σὴ κεφαλὴ πρὸς οὐρανὸν διανέστηκεν· οἱ ὀφθαλμοί σου τὰ ἄνω βλέπουσιν,

[9, 5]   ἀνιμᾶται. Ἀλλὰ καὶ ἀδιάρθρωτοι αὐτῷ οἱ πόδες, οἱονεὶ κίονες ἡνωμένοι, τὸ

[9, 2]   ἄνω Ἱερουσαλὴμ, πολῖται καὶ συμφυλέται οἱ πρωτότοκοι, οἱ ἀπογεγραμμένοι ἐν οὐρανοῖς.

[9, 1]   ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον. Οὐδὲ ἐπειδὴ οἱ τὰ περὶ κόσμου γράψαντες πολλὰ

[9, 1]   πάσας γὰρ ταύτας τὰς ὑπονοίας οἱ τὰ περὶ τοῦ κόσμου γράψαντες

[9, 4]   τοὺς κακούργους ἐποίησαν. Τί εἴπωσιν οἱ τὸν ποιήσαντα αὐτοὺς καὶ τρέφοντα

[9, 1]   Ἐλισσαῖον ὡς φαῦλον ἑστιάτορα παρῃτοῦντο οἱ τότε, καὶ ταῦτα λαχάνοις ἀγρίοις

[9, 4]   τοῦ βίου καθεζόμενοι μόλις ἐξεῦρον οἱ τοῦ κόσμου σοφοὶ, τὰς τῶν

[9, 4]   ἐπὶ θερμῷ τῷ πάθει καὶ ὁδηγοὶ τοῖς ἐκζητοῦσι τοὺς φονέας ἐγένοντο,

[9, 5]   ἐν τοῖς πολέμοις, ὅτι οἱονεὶ πύργοι τινὲς ἔμψυχοι τῆς φάλαγγος προηγοῦνται;

[9, 3]   τὰ λείψανα τῆς ἑαυτοῦ θήρας ἐπέλθοι· ᾧ καὶ τηλικαῦτα τῆς φωνῆς

[9, 6]   ἐχθρὸν τῆς ἀληθείας γένος οἱ Ἰουδαῖοι στενοχωρούμενοι, πολλὰ, φασὶν, ἐστὶ τὰ

[9, 2]   Ἱερουσαλὴμ, πολῖται καὶ συμφυλέται οἱ πρωτότοκοι, οἱ ἀπογεγραμμένοι ἐν οὐρανοῖς. ~Ἐξαγαγέτω

[9, 5]   τῶν ζῴων, πολυγονώτερα. Διὰ τοῦτο πολυτόκοι λαγωοὶ, καὶ αἶγες ἄγριαι, καὶ

[9, 5]   τρεφομένῳ. Στόμαχοι καὶ ἐχῖνοι, καὶ κεκρύφαλοι, καὶ ἔνυστρα, οὐκ ἀργῶς ἔγκειται

[9, 4]   καὶ φονευθεῖσι δεσπόταις κατ´ ἐρημίαν, πολλοὶ τῶν κυνῶν ἐπαποθανόντες μνημονεύονται. Ἤδη

[9, 1]   ψυχῶν ἡμῶν γραφῆναι οἰκονομήσαντα; Ὅ μοι δοκοῦσι μὴ συνειδότες τινὲς, παραγωγαῖς

[9, 6]   ἄνθρωπον. Μὴ καὶ νῦν, εἰπέ μοι, μεμονωμένον ἐστὶ τὸ πρόσωπον; Οὐ

[9, 6]   ὁ Θεὸς, ποιήσωμεν ἄνθρωπον. Ποῦ μοι ὁ Ἰουδαῖος, ὃς, ἐν τοῖς

[9, 6]   ἀπαιτούμενος, καὶ μονονουχὶ ἀκούειν δοκῶ μοι τῶν ἀκροατῶν ἐν ταῖς καρδίαις

[9, 6]   τῇ συνεργίᾳ τοῦ Πνεύματος. Ἄπιτέ μοι χαίροντες, ἡ φιλόχριστος ἐκκλησία, ἀντὶ

[9, 1]   ἑωθινὴ τῶν λόγων τράπεζα κατεφάνη; Ἐμοὶ μὲν γὰρ ἐπῆλθεν εἰκάσαι τὰ

[9, 2]   κεφαλὴ πρὸς οὐρανὸν διανέστηκεν· οἱ ὀφθαλμοί σου τὰ ἄνω βλέπουσιν, ὡς

[9, 4]   οὐκ ἀγαπῶντες, ἀλλὰ καὶ φίλοις κεχρημένοι τοῖς λαλοῦσι κατὰ τοῦ Θεοῦ

[9, 2]   καὶ συμφυλέται οἱ πρωτότοκοι, οἱ ἀπογεγραμμένοι ἐν οὐρανοῖς. ~Ἐξαγαγέτω ἡ γῆ

[9, 4]   οἱ ἐπὶ τῶν διαγραμμάτων σεμνῶς καθεζόμενοι, καὶ τὴν κόνιν καταχαράσσοντες, τριῶν

[9, 4]   κατὰ πολλὴν σχολὴν τοῦ βίου καθεζόμενοι μόλις ἐξεῦρον οἱ τοῦ κόσμου

[9, 3]   καὶ τῆς μιμήσεως τῶν ἀλόγων ἀπολειπόμενοι. Ἄρκτος πολλάκις βαθυτάταις κατατρωθεῖσα πληγαῖς,

[9, 1]   πεπονημένοις περιτυχών. Ἃς οἱ μὴ καταδεχόμενοι τὰς κοινὰς τῶν γεγραμμένων ἐννοίας,

[9, 3]   τῇ φυσικῇ αἰσθήσει τὴν μεταβολὴν ἐκδεχόμενοι, ἐκ τῶν βοοστασίων πρὸς τὰς

[9, 4]   τῶν κατὰ τοῦ τρέφοντος βλασφημιῶν ἀνεχόμενοι; ~Ἀλλ´ ἐπὶ τὴν θεωρίαν τῆς

[9, 3]   τὴν μέλλουσαν ἔνδειαν. Βόες δὲ κατακεκλεισμένοι χρονίως ἐν ὥρᾳ χειμερινῇ, ἤδη

[9, 1]   τὸν οἰκεῖον σκοπὸν τὰς ἐξηγήσεις ποιούμενοι. Ἐγὼ δὲ χόρτον ἀκούσας, χόρτον

[9, 6]   τῆς ἀληθείας γένος οἱ Ἰουδαῖοι στενοχωρούμενοι, πολλὰ, φασὶν, ἐστὶ τὰ πρόσωπα

[9, 5]   αὐτῷ οἱ πόδες, οἱονεὶ κίονες ἡνωμένοι, τὸ βάρος ὑποστηρίζουσιν. Εἰ γὰρ

[9, 5]   φάλαγγος προηγοῦνται; ἢ βουνοί τινες σάρκινοι, ἀνυπόστατον ἔχοντες τὴν ὁρμὴν, τῶν

[9, 5]   προσοικειοῦσθαι τῷ τρεφομένῳ. Στόμαχοι καὶ ἐχῖνοι, καὶ κεκρύφαλοι, καὶ ἔνυστρα, οὐκ

[9, 5]   ἔμψυχοι τῆς φάλαγγος προηγοῦνται; ἢ βουνοί τινες σάρκινοι, ἀνυπόστατον ἔχοντες τὴν

[9, 5]   ἔχουσιν, ἀλλ´ ἀναγκαίων χρείαν ἕκαστον ἐκπληροῖ. Μακρὸς ὁ τράχηλος τῆς καμήλου,

[9, 6]   ὅτι εἰ μία εἰκὼν, πόθεν σοι ἐπῆλθεν ἀφόρητα δυσσεβεῖν, ἀνόμοιον λέγοντι

[9, 2]   ἀνοήτοις, καὶ ὡμοιώθης αὐτοῖς. Ἄλλη σοι μέριμνα πρέπουσα, τὰ ἄνω ζητεῖν,

[9, 6]   καταμαθὼν, τὸ ὑπερβάλλον τῆς ἐν σοὶ σοφίας ἐξεδιδάχθην. Καὶ εἶπεν ὁ

[9, 6]   πρὸς τὴν τῶν οἰκείων ἐξέτασιν· καίτοι οὐ μᾶλλον ἐξ οὐρανοῦ καὶ

[9, 5]   τῷ ποδὶ τοῦ ἐλέφαντος, οὔτε μέντοι εἰς ἀγκύλην, οὔτε εἰς γόνυ

[9, 6]   ψεῦδος τὴν γλῶσσαν ἔχοντες; Ἡ μέντοι παροῦσα φωνὴ παντελῶς αὐτῶν ἀποφράσσει

[9, 5]   τοῖς κτισθεῖσι δυνατὸν εὑρεθῆναι. Τοῦτο μέντοι τοσοῦτον ὂν τῷ μεγέθει ὑποχείριον

[9, 3]   μεσαίτατον, ὡς ἂν μὴ ἐκφυέντες ἄχρηστοι πρὸς τροφὴν αὐτῷ γένοιντο. Καὶ

[9, 5]   τὸ ποτὸν ἀνιμᾶται. Ἀλλὰ καὶ ἀδιάρθρωτοι αὐτῷ οἱ πόδες, οἱονεὶ κίονες

[9, 4]   μόλις ἐξεῦρον οἱ τοῦ κόσμου σοφοὶ, τὰς τῶν συλλογισμῶν λέγω πλοκὰς,

[9, 5]   τῷ μηρυκισμῷ προσοικειοῦσθαι τῷ τρεφομένῳ. Στόμαχοι καὶ ἐχῖνοι, καὶ κεκρύφαλοι, καὶ

[9, 5]   πολέμοις, ὅτι οἱονεὶ πύργοι τινὲς ἔμψυχοι τῆς φάλαγγος προηγοῦνται; ἢ βουνοί

[9, 5]   ζῴων, πολυγονώτερα. Διὰ τοῦτο πολυτόκοι λαγωοὶ, καὶ αἶγες ἄγριαι, καὶ πρόβατα

[9, 6]   τὰ θηρία. Πέποιθας ἐπὶ Κύριον; Ἐπὶ ἀσπίδα καὶ βασιλίσκον ἐπιβήσῃ, καὶ

[9, 2]   κεφαλὴ αὐτῶν ἐπὶ γῆν προσνένευκεν, ἐπὶ γαστέρα βλέπει, καὶ τὸ ταύτης

[9, 2]   σχῆμα ποταπόν; Ἡ κεφαλὴ αὐτῶν ἐπὶ γῆν προσνένευκεν, ἐπὶ γαστέρα βλέπει,

[9, 4]   ἐπαποθανόντες μνημονεύονται. Ἤδη δέ τινες ἐπὶ θερμῷ τῷ πάθει καὶ ὁδηγοὶ

[9, 6]   ἐστιν ἀπόδειξις τὰ θηρία. Πέποιθας ἐπὶ Κύριον; Ἐπὶ ἀσπίδα καὶ βασιλίσκον

[9, 1]   ὑπὸ γῆν τοῦ ἡλίου κινήσει, ἐπὶ πόσον χωρεῖ τοῦ ἀέρος οὐ

[9, 1]   μὴ ἀπασχολήσαντα τὸν νοῦν ἡμῶν ἐπὶ τὰ μάταια, ἀλλὰ πάντα εἰς

[9, 1]   καὶ ἑρπετῶν γένεσιν καὶ θηρίων ἐπὶ τὰς οἰκείας ὑπονοίας παρατρέψαντες ἐξηγοῦνται,

[9, 5]   τοῦ τρέφοντος βλασφημιῶν ἀνεχόμενοι; ~Ἀλλ´ ἐπὶ τὴν θεωρίαν τῆς κτίσεως ἐπανίωμεν.

[9, 6]   τὸν Ἑλληνισμὸν ἀποκλείων, ἀσφαλῶς ἀνέδραμεν ἐπὶ τὴν μονάδα, ἵνα καὶ Υἱὸν

[9, 4]   κατὰ φύσιν ἐνεργειῶν. Ὃ καὶ ἐπὶ τῆς κατὰ ψυχὴν εὐεξίας εἰπὼν,

[9, 5]   ὥσπερ ἔφαμεν, ἡ προνομαία χαμόθεν ἐπὶ τὸ ὕψος διακομίζει, ὀφιώδης τις

[9, 4]   τὸ θηρίον, ἢ τήνδε, ἢ ἐπὶ τόδε τὸ μέρος· ἀλλὰ μὴν

[9, 4]   ἀληθές. Τί περισσότερον ποιοῦσιν οἱ ἐπὶ τῶν διαγραμμάτων σεμνῶς καθεζόμενοι, καὶ

[9, 6]   χαλκεὺς, ἢ τέκτων, ἢ σκυτοτόμος, ἐπὶ τῶν ὀργάνων τῆς τέχνης μόνος

[9, 2]   μυρία γένη τῶν ἐμφερομένων τῷ ἀέρι πτηνῶν, ὧν ἀκατωνόμαστά ἐστι τὰ

[9, 2]   ἐξ αὐτῆς ἀναδίδωσιν. Ὅπου γε περὶ Θήβας τὰς Αἰγυπτίας ἐπειδὰν ὕσῃ

[9, 1]   εὐαγγέλιον. Οὐδὲ ἐπειδὴ οἱ τὰ περὶ κόσμου γράψαντες πολλὰ περὶ σχημάτων

[9, 3]   πᾶσαν ἔχειν σπουδήν. Οὐ φιλοπονήσεις περὶ σεαυτοῦ, ἄνθρωπε; οὐκ ἐν τῷ

[9, 1]   τὰ περὶ κόσμου γράψαντες πολλὰ περὶ σχημάτων γῆς διελέχθησαν, εἴτε σφαῖρά

[9, 1]   τὴν ἡμετέραν κοσμοποιίαν, ἐπειδὴ οὐδὲν περὶ σχημάτων ὁ τοῦ Θεοῦ θεράπων

[9, 6]   Ἀλλὰ γὰρ αἰσθάνομαι πάλαι τὰ περὶ τῆς τοῦ ἀνθρώπου γενέσεως ἀπαιτούμενος,

[9, 3]   μάραθρον. Αἱ δὲ προγνώσεις τῆς περὶ τὸν ἀέρα μεταβολῆς ποίαν οὐχὶ

[9, 1]   ταύτας τὰς ὑπονοίας οἱ τὰ περὶ τοῦ κόσμου γράψαντες ὑπηνέχθησαν, τὰ

[9, 6]   λόγου παρηψάμεθα· τὴν δὲ τελειοτέραν περὶ τῶν προκειμένων ἐξέτασιν ἐν τοῖς

[9, 0]   ~ΟΜΙΛΙΑ θʹ Περὶ χερσαίων. ~Πῶς ὑμῖν ἡ ἑωθινὴ

[9, 6]   τῷ ἀπαυγάσματι τῆς δόξης, καὶ χαρακτῆρι τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ, ὅς ἐστιν

[9, 6]   ἀνόμοιον λέγοντι τὸν Υἱὸν τῷ Πατρί; Ὢ τῆς ἀχαριστίας· ἧς μετέλαβες

[9, 2]   πάθεσι τῆς σαρκὸς ἑαυτὸν ἀτιμάσῃς, γαστρὶ δουλεύων καὶ τοῖς ὑπὸ γαστέρα,

[9, 2]   τρέχον, καὶ τότε ἀρξάμενον, καὶ μέχρι νῦν ἐνεργοῦν, καὶ εἰς τέλος

[9, 5]   χρεία γέγονε τοῦ μυκτῆρος ἐκείνου μέχρι ποδῶν καθιεμένου. Οὐχ ὁρᾷς ἐν

[9, 2]   ζῴων ταῖς ἐφεξῆς διαδοχαῖς συντηρούμενον μέχρι τῆς συντελείας τοῦ παντὸς παραπέμπει.

[9, 6]   ἐντρεπέσθω ὁ Ἰουδαῖος, ἀγαλλέσθω τοῖς δόγμασι τῆς ἀληθείας ὁ εὐσεβὴς, δοξαζέσθω

[9, 3]   τῷ κούφῳ τοῖς τῆς ψυχῆς κινήμασι συνεπόμενον. Νωθρὰ ἡ φύσις τῆς

[9, 3]   πρὸς ἀπολογίαν αὔταρκες, τὸ μὴ γράμμασι διδαχθῆναι τὰ συμφέροντα, τῷ ἀδιδάκτῳ

[9, 3]   τὸ χαρακτηρίζον ἐστὶν, ἡ ἀλογία. Ἰδιώμασι δὲ διαφόροις ἕκαστον τῶν ζῴων

[9, 5]   τὴν μήτραν, οὕτω πρόεισιν, ὥς φασι· καὶ ἔχιδναι τὰς μήτρας ἐκφαγοῦσαι

[9, 2]   ἐάν ποτε καὶ σὺ τοῖς πάθεσι τῆς σαρκὸς ἑαυτὸν ἀτιμάσῃς, γαστρὶ

[9, 2]   τοῖς ὑπὸ γαστέρα, παρασυνεβλήθης τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις, καὶ ὡμοιώθης αὐτοῖς.

[9, 4]   ἐπελθὼν, μονονουχὶ τὴν συλλογιστικὴν φωνὴν ἀφίησι δι´ ὧν πράσσει· ἢ τήνδε,

[9, 6]   Θεὸν διαλέγεσθαι; Αὐτὸς γὰρ εἶπε, φησὶ, καὶ αὐτὸς ἐποίησε. Γενηθήτω φῶς,

[9, 4]   πρὸς τὸ κατὰ φύσιν οἰκείωσιν. ~Εἰσὶ δὲ καὶ παρ´ ἡμῖν αἱ

[9, 5]   περιττὸν οὐδὲ ἐλλεῖπον ἐν τοῖς κτισθεῖσι δυνατὸν εὑρεθῆναι. Τοῦτο μέντοι τοσοῦτον

[9, 4]   οὐ καταισχύνει; Ὅπου γε καὶ φονευθεῖσι δεσπόταις κατ´ ἐρημίαν, πολλοὶ τῶν

[9, 1]   δοκοῦσι μὴ συνειδότες τινὲς, παραγωγαῖς τισι καὶ τροπολογίαις σεμνότητά τινα ἐκ

[9, 5]   πρὸς τὴν γῆν κατακύπτειν, σαρκοφάγοις οὖσι, καὶ ἐκ τῆς ἄγρας τῶν

[9, 6]   τὸν ἕνα μὴ παραδέξωνται, μυρίους εἰσάγουσι. Καὶ τὸν Υἱὸν ἀθετοῦντες, οἰκέταις

[9, 5]   δὲ ἐξ ἡμισείας ὥπλισται τοῖς ὀδοῦσι, πολλαῖς καὶ ποικίλαις ἀποθήκαις τῶν

[9, 5]   τῶν νεφῶν τῇ συνεχεῖ περιπνοίᾳ διασώζουσι τὸ χειμέριον, ἢ τὴν ἐν

[9, 6]   καὶ τοὺς ὁμοδούλους ἡμῶν κυρίους ποιοῦσι τῆς ἡμετέρας δημιουργίας. Τελειούμενος ἄνθρωπος

[9, 1]   ἡμῶν γραφῆναι οἰκονομήσαντα; Ὅ μοι δοκοῦσι μὴ συνειδότες τινὲς, παραγωγαῖς τισι

[9, 4]   ἀλλὰ καὶ φίλοις κεχρημένοι τοῖς λαλοῦσι κατὰ τοῦ Θεοῦ ἀδικίαν, καὶ

[9, 5]   διήρκεσε. Νῦν δὲ ἤδη τινὲς ἱστοροῦσι καὶ τριακόσια ἔτη καὶ πλείω

[9, 4]   τῷ πάθει καὶ ὁδηγοὶ τοῖς ἐκζητοῦσι τοὺς φονέας ἐγένοντο, καὶ ὑπὸ

[9, 6]   οἰκέταις τὸ τῆς συμβουλίας ἀξίωμα περιάπτουσι· καὶ τοὺς ὁμοδούλους ἡμῶν κυρίους

[9, 1]   ἰχθὺν πρὸς τὸ ἑαυτοῖς δοκοῦν ἑρμηνεύουσι, καὶ ἑρπετῶν γένεσιν καὶ θηρίων

[9, 3]   τῶν βοοστασίων πρὸς τὰς ἐξόδους ὁρῶσι, πάντες ὑφ´ ἑνὶ συνθήματι μεταβαλόντες

[9, 5]   τῆς ἄγρας τῶν ζῴων διαρκουμένοις. Τί βούλεται ἡ προνομαία τῷ ἐλέφαντι;

[9, 3]   μεταλαμβάνοντος, εἰς τὴν προσάρκτιον μεταβαίνοντα. Τί διὰ τούτων ἡμῖν ὑποδείκνυται τοῖς

[9, 4]   καὶ λύκος ὑπὲρ σκυλάκων μάχεται, τί εἴπῃ ἄνθρωπος καὶ τῆς ἐντολῆς

[9, 4]   δίκην ἀχθῆναι τοὺς κακούργους ἐποίησαν. Τί εἴπωσιν οἱ τὸν ποιήσαντα αὐτοὺς

[9, 1]   ὄνειδος τὸ φιλότιμον. Τοιοῦτον δή τι καὶ τὸ ἡμέτερον, εἰ μή

[9, 6]   τὰ ἐφεξῆς, Κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν. Τί λέγεις πρὸς τοῦτο; Μὴ καὶ

[9, 5]   καταμάθῃς, εὑρήσεις ὅτι οὔτε περιττόν τι ὁ κτίσας προσέθηκεν, οὔτε ἀφεῖλε

[9, 6]   τὸν Κύριον συκοφαντῆσαι μὴ κατοκνήσαντες, τί οὐκ ἂν εἴποιεν γεγυμνασμένην πρὸς

[9, 4]   τῶν ψευδῶν εὑρίσκει τὸ ἀληθές. Τί περισσότερον ποιοῦσιν οἱ ἐπὶ τῶν

[9, 3]   τοῦ λυσιτελοῦντος αἵρεσιν δεξαμένοις. Οἶδας τί ποιήσεις τῷ πλησίον καλόν; Ὃ

[9, 3]   παρ´ ἑτέρου γενέσθαι. Οἶδας ὅ τι ποτέ ἐστι τὸ κακόν; Ὃ

[9, 2]   οὐ πρότερον ἱσταμένη πρὶν ἄν τι τῶν ἰσοπέδων αὐτὴν ὑποδέξηται· οὕτως

[9, 1]   καὶ τὸ ἡμέτερον, εἰ μή τι ὑμεῖς ἄλλο λέγετε. Πλὴν ὁποῖά

[9, 2]   ἡ φύσις τῶν ὄντων ἑνὶ προστάγματι κινηθεῖσα, τὴν ἐν τῇ γενέσει

[9, 3]   ἀλόγων ἐξεφάνη, ἀλλ´ ὁμοῦ τῷ προστάγματι συνυπέστη. Μία δὲ ψυχὴ τῶν

[9, 3]   ἐξόδους ὁρῶσι, πάντες ὑφ´ ἑνὶ συνθήματι μεταβαλόντες τὸ σχῆμα. Ἤδη δέ

[9, 6]   ὃς φέρει τὰ σύμπαντα τῷ ῥήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. Ἀλλ´ οὐ

[9, 6]   τῆς μορφῆς νοουμένης, οὐκ ἐν σχήματι σωματικῷ, ἀλλ´ ἐν τῷ ἰδιώματι

[9, 2]   φυτὸν ὁ ἄνθρωπος ὅσον τῷ σχήματι τῆς σωματικῆς διαπλάσεως, τοσοῦτον καὶ

[9, 3]   ταχύτητι, μόνῳ πολλάκις ἁλίσκεσθαι τῷ βρυχήματι. Ῥαγδαῖον ἡ πάρδαλις, καὶ ὀξύρροπον

[9, 6]   Τίνι ἄλλῳ γε, ἢ τῷ ἀπαυγάσματι τῆς δόξης, καὶ χαρακτῆρι τῆς

[9, 6]   σχήματι σωματικῷ, ἀλλ´ ἐν τῷ ἰδιώματι τῆς θεότητος. Ἄκουε καὶ σὺ

[9, 2]   σωματικῆς διαπλάσεως, τοσοῦτον καὶ τῷ ἀξιώματι τῆς ψυχῆς διενήνοχε. Τῶν τετραπόδων

[9, 4]   τῇ ψυχῇ μᾶλλον, ἢ τῷ σώματι ἡ ὑγεία. Τὰ τέκνα, ἀγαπᾶτε

[9, 2]   τῶν προϋπαρχόντων παράγεται· τὰ δὲ ἔτι καὶ νῦν ἐξ αὐτῆς τῆς

[9, 3]   αὐτῇ τὸ σῶμα συνέζευκται τῇ ὑγρότητι καὶ τῷ κούφῳ τοῖς τῆς

[9, 3]   πολλὰ τῶν ζῴων ὑπερβάλλοντα τῇ ταχύτητι, μόνῳ πολλάκις ἁλίσκεσθαι τῷ βρυχήματι.

[9, 6]   μοι χαίροντες, ἡ φιλόχριστος ἐκκλησία, ἀντὶ παντὸς ὄψου πολυτελοῦς καὶ τῶν

[9, 3]   αὐτῶν διαβρόχων· καὶ οὐκ ἐν παντὶ προβάλλει καιρῷ, ἀλλ´ ὅταν προαίσθηται

[9, 6]   δημιούργημα ἴσον δύναται εἶναι τῷ κτίσαντι; Σκόπει δὲ καὶ τὰ ἐφεξῆς,

[9, 2]   καὶ οὐ παύεται ἐξυπηρετουμένη τῷ κτίσαντι. Τὰ μὲν γὰρ ἐκ τῆς

[9, 5]   μῦν, ὅτι φοβερός ἐστι τῷ ἐλέφαντι· ἢ τὸ λεπτότατον τοῦ σκορπίου

[9, 5]   Τί βούλεται ἡ προνομαία τῷ ἐλέφαντι; Ὅτι μέγα τὸ ζῷον, καὶ

[9, 6]   κατέχοντα ἡμᾶς ὄκνον παρωσαμένους. Τῷ ὄντι γὰρ ἔοικε πάντων εἶναι χαλεπώτατον

[9, 6]   ἐνέργειαν ἐκτελεῖ; Φλυαρία γὰρ τῷ ὄντι δεινὴ, ἄρχοντά τινα ἑαυτοῦ καὶ

[9, 3]   βαρὺ, συμπεπηγὸς, ἀδιάρθρωτον, πρέπον τῷ ὄντι φωλάδι κατεψυγμένῃ. Ἐὰν ἐπερχώμεθα τῷ

[9, 5]   καὶ παιδαγωγῷ ἐγκαλοίη εἰς τάξιν ἄγοντι τὴν εὐκολίαν τῆς νεότητος, καὶ

[9, 6]   σοι ἐπῆλθεν ἀφόρητα δυσσεβεῖν, ἀνόμοιον λέγοντι τὸν Υἱὸν τῷ Πατρί; Ὢ

[9, 3]   ἰδίωμα. Συναπεγεννήθη ὁ θυμὸς τῷ λέοντι, τὸ μοναστικὸν αὐτοῦ τῆς ζωῆς,

[9, 5]   πληγαῖς καὶ μάστιξι τὸ ἀκόλαστον σωφρονίζοντι. ~Πίστεώς ἐστιν ἀπόδειξις τὰ θηρία.

[9, 5]   προσετέθη, δυσμεταχείριστος ἂν ἦν, τῷ ὑπερβάλλοντι βάρει καταρρέπων ἀεὶ πρὸς τὸ

[9, 3]   σεαυτοῦ, ἄνθρωπε; οὐκ ἐν τῷ παρόντι αἰῶνι προαποθήσεις τὰς τοῦ μέλλοντος

[9, 3]   φλόμῳ τούτῳ ξηρὰν τὴν φύσιν ἔχοντι τὰς ὠτειλὰς παραβύουσα. Ἴδοις δ´

[9, 6]   εἰρήσεται. Νῦν δὲ τοσοῦτον λεγέσθω, ὅτι εἰ μία εἰκὼν, πόθεν σοι

[9, 4]   ποιήσαντος σοφίας, ἐν ἑαυτοῖς δεικνύντα ὅτι ἐμπαράσκευα πρὸς τὴν φυλακὴν τῆς

[9, 5]   ἐγκαλείτω τούτου ἕνεκεν τῷ ποιητῇ, ὅτι ἰοβόλα ζῷα καὶ φθαρτικὰ καὶ

[9, 5]   βούλεται ἡ προνομαία τῷ ἐλέφαντι; Ὅτι μέγα τὸ ζῷον, καὶ τῶν

[9, 3]   τροφὴν ἑαυτῷ θησαυρίζει, καὶ οὐχ ὅτι μήπω πάρεστι τὰ τοῦ χειμῶνος

[9, 5]   Οὐχ ὁρᾷς ἐν τοῖς πολέμοις, ὅτι οἱονεὶ πύργοι τινὲς ἔμψυχοι τῆς

[9, 5]   φύσιν. Οὕτως ἀληθὴς ὁ λόγος, ὅτι οὐδὲν περιττὸν οὐδὲ ἐλλεῖπον ἐν

[9, 5]   λοιπῶν, ὅσα τούτου τοῦ γένους· ὅτι οὐκ ἐκ τῆς πόας αὐτοῖς

[9, 5]   μέλη τῶν ζῴων καταμάθῃς, εὑρήσεις ὅτι οὔτε περιττόν τι ὁ κτίσας

[9, 5]   τυπτόμενον καταδέχεσθαι) ἐναργῶς ἡμᾶς ἐκδιδάσκων, ὅτι πάντα ὑπέταξεν ἡμῖν, διὰ τὸ

[9, 6]   ἀκροατῶν ἐν ταῖς καρδίαις καταβοώντων, ὅτι τὰ μὲν ἡμέτερα ὁποῖά τινά

[9, 6]   Ποιήσωμεν ἄνθρωπον. Ἀκούεις, ὦ χριστομάχε, ὅτι τῷ κοινωνῷ τῆς δημιουργίας προσδιαλέγεται,

[9, 5]   τοῦ μεγέθους, ἢ τὸν μῦν, ὅτι φοβερός ἐστι τῷ ἐλέφαντι· ἢ

[9, 6]   καὶ σκορπίων. Ἢ οὐχ ὁρᾷς ὅτι φρυγανιζομένῳ τῷ Παύλῳ ἐνάψας ὁ

[9, 4]   τέκνων καὶ γονέων πρὸς ἄλληλα, διότι ὁ δημιουργήσας αὐτὰ Θεὸς τὴν

[9, 6]   τὴν αὐτὴν εἶναι μορφήν· θεοπρεπῶς δηλονότι τῆς μορφῆς νοουμένης, οὐκ ἐν

[9, 2]   ζῴων τὰ ἰδιώματα, ἀλλ´ ὥσπερ ἄρτι καθισταμένη ἡ φύσις ἀεὶ νεαρὰ

[9, 1]   ἐξίσου πάντοθεν ἀποτετόρνευται, ἢ λικνοειδής ἐστι, καὶ μεσόκοιλος (πρὸς πάσας γὰρ

[9, 6]   ὀξέως ἐπελθὼν τὰ ἀλλότρια, νωθρός ἐστι καὶ ὄκνου πλήρης πρὸς τὴν

[9, 6]   τὸ ἀλλότριον ἁμάρτημα καταβλέπων, βραδύς ἐστι πρὸς τὴν τῶν οἰκείων ἐλαττωμάτων

[9, 3]   ἕκαστον τῶν ζῴων τῆς οἰκείας ἐστὶ σωτηρίας ποριστικὸν, καὶ ἄρρητόν τινα

[9, 2]   τῷ ἀέρι πτηνῶν, ὧν ἀκατωνόμαστά ἐστι τὰ πλεῖστα διὰ λεπτότητα, ἀλλ´

[9, 6]   οἱ Ἰουδαῖοι στενοχωρούμενοι, πολλὰ, φασὶν, ἐστὶ τὰ πρόσωπα πρὸς οὓς ὁ

[9, 4]   ἡ φρόνησις περισπούδαστος. Ἃ οἰκειότερά ἐστι τῇ ψυχῇ μᾶλλον, ἢ τῷ

[9, 4]   οὔτε τήνδε, οὔτε τήνδε, λειπόμενόν ἐστι τῇδε ὡρμῆσθαι αὐτό· καὶ οὕτως

[9, 6]   τὰ μὲν ἡμέτερα ὁποῖά τινά ἐστι τὴν φύσιν διδασκόμεθα, ἡμᾶς δὲ

[9, 4]   ἡμετέρᾳ ὀσφρήσει παρίσταται, ἀλλ´ ὅμως ἐστί τις αὐτοῖς αἴσθησις τῆς ἡμετέρας

[9, 3]   γενέσθαι. Οἶδας ὅ τι ποτέ ἐστι τὸ κακόν; Ὃ οὐκ ἂν

[9, 6]   καὶ νῦν, εἰπέ μοι, μεμονωμένον ἐστὶ τὸ πρόσωπον; Οὐ γὰρ γέγραπται,

[9, 5]   ἢ τὸν μῦν, ὅτι φοβερός ἐστι τῷ ἐλέφαντι· ἢ τὸ λεπτότατον

[9, 4]   διαβολήν· οὕτω καὶ τῇ ψυχῇ ἔστι τις ἀδίδακτος ἔκκλισις τοῦ κακοῦ.

[9, 5]   τῶν ζῴων τὴν ἀνεξιχνίαστον σοφίαν ἔξεστι κατιδεῖν, ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς

[9, 3]   θησαυρίζει, καὶ οὐχ ὅτι μήπω πάρεστι τὰ τοῦ χειμῶνος λυπηρὰ, διὰ

[9, 6]   ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον. Οὐχὶ, ἐποίησαν. Ἔφυγεν ἐνταῦθα τὸν πληθυσμὸν

[9, 6]   ἢ ἀπεργασώμεθα τὸ ὑπόδημα· ἀλλ´ οὐχὶ σιωπῇ τὴν ἐπιβάλλουσαν ἐνέργειαν ἐκτελεῖ;

[9, 3]   περὶ τὸν ἀέρα μεταβολῆς ποίαν οὐχὶ σύνεσιν λογικὴν ἀποκρύπτουσιν; Ὅπου γε

[9, 6]   τοῦ ἀνθρώπου γενέσεως ἀπαιτούμενος, καὶ μονονουχὶ ἀκούειν δοκῶ μοι τῶν ἀκροατῶν

[9, 4]   τὰς ἑκασταχοῦ φερούσας ἐκτροπὰς ἐπελθὼν, μονονουχὶ τὴν συλλογιστικὴν φωνὴν ἀφίησι δι´

Homélie, Chap.
[9, 4]	~Εἰσὶ δὲ καὶ παρ´ ἡμῖν	αἱ	ἀρεταὶ κατὰ φύσιν, πρὸς ἃς
[9, 3]	ὀφθαλμοῖς βλάβην ἐξιᾶται βοσκηθεὶς μάραθρον.	Αἱ	δὲ προγνώσεις τῆς περὶ τὸν
[9, 5]	συνεχεῖς ἂν ἐγίνοντο τῶν ἄρθρων	αἱ	ἐκτροπαὶ, συνοκλάζοντος καὶ διανισταμένου κουφίζειν
[9, 5]	τὰς μεγάλας τῶν ὀρῶν κορυφὰς,	αἳ	τῷ πλησίον εἶναι τῶν νεφῶν
[9, 3]	ἐξαρκέσει χρόνος πάντα εἰπεῖν καὶ	διηγήσασθαι	τοῦ τεχνίτου τὰ θαύματα; Εἴπωμεν
[9, 1]	δαψιλῶς ἐπιφέρων τῇ τραπέζῃ· ὥστε	περιίστασθαι	αὐτῷ εἰς ἀπειροκαλίας ὄνειδος τὸ
[9, 6]	αὐτὸν ἑαυτῷ λέγων τὸν Θεὸν	διαλέγεσθαι;	Αὐτὸς γὰρ εἶπε, φησὶ, καὶ
[9, 5]	ἔδωκεν αὐτοῖς τὸ καταποθὲν πάλιν	ἀναπεμπάζεσθαι,	ὥστε καταλεανθὲν τῷ μηρυκισμῷ προσοικειοῦσθαι
[9, 5]	αὐτοῦ τὸν ἰὸν τοῖς τρωθεῖσιν	ἐνίεσθαι.	Καὶ μηδεὶς ἐγκαλείτω τούτου ἕνεκεν
[9, 3]	ὑπερβάλλοντα τῇ ταχύτητι, μόνῳ πολλάκις	ἁλίσκεσθαι	τῷ βρυχήματι. Ῥαγδαῖον ἡ πάρδαλις,
[9, 3]	Ὃ σεαυτῷ βούλει παρ´ ἑτέρου	γενέσθαι.	Οἶδας ὅ τι ποτέ ἐστι
[9, 5]	παρὰ τὴν πρώτην μὴ ἀρκούντως	καταλεπτύνεσθαι	τὴν τροφὴν, ἔδωκεν αὐτοῖς τὸ
[9, 5]	καὶ διδασκόμενον συνιέναι, καὶ τυπτόμενον	καταδέχεσθαι)	ἐναργῶς ἡμᾶς ἐκδιδάσκων, ὅτι πάντα
[9, 6]	ἄρχοντά τινα ἑαυτοῦ καὶ ἐπιστάτην	καθῆσθαι,	δεσποτικῶς ἑαυτοῦ καὶ σφοδρῶς κατασπεύδοντα.
[9, 5]	διὰ τὸ κατ´ εἰκόνα ἡμᾶς	πεποιῆσθαι	τοῦ κτίσαντος. Οὐ μόνον δὲ
[9, 4]	οὔτε τήνδε, λειπόμενόν ἐστι τῇδε	ὡρμῆσθαι	αὐτό· καὶ οὕτως τῇ ἀναιρέσει
[9, 5]	ἀναπεμπάζεσθαι, ὥστε καταλεανθὲν τῷ μηρυκισμῷ	προσοικειοῦσθαι	τῷ τρεφομένῳ. Στόμαχοι καὶ ἐχῖνοι,
[9, 5]	τοῦτο πολυτόκοι λαγωοὶ, καὶ αἶγες	ἄγριαι,	καὶ πρόβατα ἄγρια διδυμοτόκα, ἵνα
[9, 6]	Μὴ καὶ εἰκὼν μία Θεοῦ	καὶ	ἀγγέλων; Υἱοῦ μὲν γὰρ καὶ
[9, 5]	καὶ τὸ ποτὸν ἀνιμᾶται. Ἀλλὰ	καὶ	ἀδιάρθρωτοι αὐτῷ οἱ πόδες, οἱονεὶ
[9, 2]	ποιεῖται διάδοχον, καὶ λέοντα λέοντος,	καὶ	ἀετὸν ἀετοῦ· καὶ ἕκαστον τῶν
[9, 5]	πολυγονώτερα. Διὰ τοῦτο πολυτόκοι λαγωοὶ,	καὶ	αἶγες ἄγριαι, καὶ πρόβατα ἄγρια
[9, 5]	δυσήνεμον τῶν ὑψηλῶν διαφεύγουσαν, ἀλλὰ	καὶ	ἀλεεινὸν ἀεὶ τὸν ἀέρα συνέχουσαν·
[9, 3]	ὠτειλὰς παραβύουσα. Ἴδοις δ´ ἂν	καὶ	ἀλώπεκα τῷ δακρύῳ τῆς πίτυος
[9, 5]	τὸ σῶμα. Τούτῳ εἰ μέγας	καὶ	ἀναλογῶν τοῖς ποσὶν ὁ τράχηλος
[9, 6]	τοῖς κυλίνδροις, τὸ μὲν πικρὸν	καὶ	ἀνήμερον τῆς φύσεως ἐνδεικνύμενα, ἐκπληρῶσαι
[9, 4]	Διὸ ἐπαινετὴ πᾶσιν ἡ σωφροσύνη·	καὶ	ἀποδεκτὴ ἡ δικαιοσύνη· καὶ θαυμαστὴ
[9, 3]	τῆς οἰκείας ἐστὶ σωτηρίας ποριστικὸν,	καὶ	ἄρρητόν τινα κέκτηται τὴν πρὸς
[9, 6]	διαλέγεσθαι; Αὐτὸς γὰρ εἶπε, φησὶ,	καὶ	αὐτὸς ἐποίησε. Γενηθήτω φῶς, καὶ
[9, 6]	οὐ κέχρηται τῷ ὁρᾶν, ἀλλὰ	καὶ	αὐτὸς ἡμῶν ὁ νοῦς, ὀξέως
[9, 6]	Πέποιθας ἐπὶ Κύριον; Ἐπὶ ἀσπίδα	καὶ	βασιλίσκον ἐπιβήσῃ, καὶ καταπατήσεις λέοντα
[9, 2]	λεπτότητα, ἀλλ´ ἤδη καὶ μῦς	καὶ	βατράχους ἐξ αὐτῆς ἀναδίδωσιν. Ὅπου
[9, 1]	πάντα ὡς εἴρηται οὕτως ἐκδέχομαι.	Καὶ	γὰρ οὐκ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον.
[9, 6]	καίτοι οὐ μᾶλλον ἐξ οὐρανοῦ	καὶ	γῆς τὸν Θεὸν ἔστιν ἐπιγνῶναι,
[9, 4]	ἡ στοργὴ τοῖς ἀλόγοις τέκνων	καὶ	γονέων πρὸς ἄλληλα, διότι ὁ
[9, 6]	τοῦ τῆς θεολογίας φωτὸς διαλάμποντος,	καὶ	δευτέρου προσώπου τοῦ ὑποδεικνυμένου μὲν
[9, 5]	τῶν ἄρθρων αἱ ἐκτροπαὶ, συνοκλάζοντος	καὶ	διανισταμένου κουφίζειν τὸ βάρος μὴ
[9, 3]	ἄχρηστοι πρὸς τροφὴν αὐτῷ γένοιντο.	Καὶ	διαψύχει τούτους, ὅταν αἴσθηται αὐτῶν
[9, 5]	ἡμῖν κατέστησεν ὁ Θεὸς (ὥστε	καὶ	διδασκόμενον συνιέναι, καὶ τυπτόμενον καταδέχεσθαι)
[9, 3]	τίς ἐξαρκέσει χρόνος πάντα εἰπεῖν	καὶ	διηγήσασθαι τοῦ τεχνίτου τὰ θαύματα;
[9, 1]	σφαῖρά ἐστιν, εἴτε κύλινδρος, εἴτε	καὶ	δίσκῳ ἐστὶν ἐμφερὴς ἡ γῆ,
[9, 5]	ὑποστηρίζουσιν. Εἰ γὰρ χαῦνα αὐτῷ	καὶ	δίυγρα ὑπετέθη τὰ κῶλα, συνεχεῖς
[9, 3]	τοῦ θήλεος· ἀτιθάσσευτος ὁ λύκος,	καὶ	δολερὸν ἡ ἀλώπηξ· δειλὸν ἡ
[9, 6]	βασιλίσκον ἐπιβήσῃ, καὶ καταπατήσεις λέοντα	καὶ	δράκοντα. Καὶ ἔχεις τὴν διὰ
[9, 6]	καὶ αὐτὸς ἐποίησε. Γενηθήτω φῶς,	καὶ	ἐγένετο φῶς. Ἦν μὲν οὖν
[9, 6]	Τί λέγεις πρὸς τοῦτο; Μὴ	καὶ	εἰκὼν μία Θεοῦ καὶ ἀγγέλων;
[9, 6]	παντελῶς αὐτῶν ἀποφράσσει τὸ στόμα.	Καὶ	εἶπεν ὁ Θεὸς, ποιήσωμεν ἄνθρωπον.
[9, 6]	τῆς ἐν σοὶ σοφίας ἐξεδιδάχθην.	Καὶ	εἶπεν ὁ Θεὸς, ποιήσωμεν ἄνθρωπον.
[9, 2]	ἀρξάμενον, καὶ μέχρι νῦν ἐνεργοῦν,	καὶ	εἰς τέλος δεξιὸν, ἕως ἂν
[9, 5]	τὴν γῆν κατακύπτειν, σαρκοφάγοις οὖσι,	καὶ	ἐκ τῆς ἄγρας τῶν ζῴων
[9, 6]	τὸν Θεὸν ἔστιν ἐπιγνῶναι, ἢ	καὶ	ἐκ τῆς οἰκείας ἡμῶν κατασκευῆς,
[9, 2]	λέοντα λέοντος, καὶ ἀετὸν ἀετοῦ·	καὶ	ἕκαστον τῶν ζῴων ταῖς ἐφεξῆς
[9, 1]	ποιοῦντος τῶν λογίων τοῦ Πνεύματος,	καὶ	ἐν προσποιήσει ἐξηγήσεως τὰ ἑαυτοῦ
[9, 5]	ἀεὶ τὸν ἀέρα συνέχουσαν· οὕτως	καὶ	ἐν ταῖς τῶν ζῴων κατασκευαῖς
[9, 4]	τριῶν προτάσεων ἀναιροῦντες τὰς δύο,	καὶ	ἐν τῇ λειπομένῃ τὸ ἀληθὲς
[9, 5]	ἀνεξιχνίαστον σοφίαν ἔξεστι κατιδεῖν, ἀλλὰ	καὶ	ἐν τοῖς μικροτάτοις οὐδὲν ἔλαττον
[9, 5]	Στόμαχοι καὶ ἐχῖνοι, καὶ κεκρύφαλοι,	καὶ	ἔνυστρα, οὐκ ἀργῶς ἔγκειται τῶν
[9, 1]	δίσκῳ ἐστὶν ἐμφερὴς ἡ γῆ,	καὶ	ἐξίσου πάντοθεν ἀποτετόρνευται, ἢ λικνοειδής
[9, 4]	τῶν κατὰ φύσιν ἐνεργειῶν. Ὃ	καὶ	ἐπὶ τῆς κατὰ ψυχὴν εὐεξίας
[9, 6]	ὄντι δεινὴ, ἄρχοντά τινα ἑαυτοῦ	καὶ	ἐπιστάτην καθῆσθαι, δεσποτικῶς ἑαυτοῦ καὶ
[9, 6]	μία εἰκὼν, ποῦ τὸ ἀνόμοιον;	Καὶ	ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον.
[9, 1]	πρὸς τὸ ἑαυτοῖς δοκοῦν ἑρμηνεύουσι,	καὶ	ἑρπετῶν γένεσιν καὶ θηρίων ἐπὶ
[9, 2]	ψυχὴν ζῶσαν κτηνῶν καὶ θηρίων	καὶ	ἑρπετῶν. Νόησον ῥῆμα Θεοῦ διὰ
[9, 5]	καμήλου, ἵνα τοῖς ποσὶν ἐξισάζηται	καὶ	ἐφικνῆται τῆς βοτάνης ἐξ ἧς
[9, 6]	καὶ καταπατήσεις λέοντα καὶ δράκοντα.	Καὶ	ἔχεις τὴν διὰ πίστεως ἐξουσίαν
[9, 5]	μήτραν, οὕτω πρόεισιν, ὥς φασι·	καὶ	ἔχιδναι τὰς μήτρας ἐκφαγοῦσαι προέρχονται,
[9, 5]	μηρυκισμῷ προσοικειοῦσθαι τῷ τρεφομένῳ. Στόμαχοι	καὶ	ἐχῖνοι, καὶ κεκρύφαλοι, καὶ ἔνυστρα,
[9, 4]	ἀρκεῖται, πολλὰ παραδραμὼν οὔθατα βαρυνόμενα.	Καὶ	ἡ μήτηρ ἐν μυρίοις ἄρνασιν
[9, 4]	δικαιοσύνη· καὶ θαυμαστὴ ἡ ἀνδρεία·	καὶ	ἡ φρόνησις περισπούδαστος. Ἃ οἰκειότερά
[9, 4]	μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα. Μὴ	καὶ	ἡ φύσις ταῦτα οὐ λέγει;
[9, 3]	τινα τοῦ μέλλοντος αἴσθησιν, ὥστε	καὶ	ἡμᾶς μὴ τῇ παρούσῃ ζωῇ
[9, 6]	Ἐνταῦθα δὴ οὖν τὸν λόγον	καὶ	ἡμεῖς κατευνάσωμεν, ἀρκεσθέντες τοῖς εἰρημένοις.
[9, 3]	τοῦ τεχνίτου τὰ θαύματα; Εἴπωμεν	καὶ	ἡμεῖς μετὰ τοῦ προφήτου, Ὡς
[9, 4]	σωφροσύνη· καὶ ἀποδεκτὴ ἡ δικαιοσύνη·	καὶ	θαυμαστὴ ἡ ἀνδρεία· καὶ ἡ
[9, 1]	νοῶ, καὶ φυτὸν, καὶ ἰχθὺν,	καὶ	θηρίον, καὶ κτῆνος, πάντα ὡς
[9, 1]	δοκοῦν ἑρμηνεύουσι, καὶ ἑρπετῶν γένεσιν	καὶ	θηρίων ἐπὶ τὰς οἰκείας ὑπονοίας
[9, 2]	ἡ γῆ ψυχὴν ζῶσαν κτηνῶν	καὶ	θηρίων καὶ ἑρπετῶν. Νόησον ῥῆμα
[9, 1]	ἀκούσας, χόρτον νοῶ, καὶ φυτὸν,	καὶ	ἰχθὺν, καὶ θηρίον, καὶ κτῆνος,
[9, 1]	τινα ἄλλην φύσιν, καὶ φυτὸν	καὶ	ἰχθὺν πρὸς τὸ ἑαυτοῖς δοκοῦν
[9, 4]	πρέποντος. Ὅθεν ὀρεκτικὴ τοῦ οἰκείου	καὶ	κατὰ φύσιν αὐτῇ ἀδιδάκτως ἐστὶν
[9, 6]	Ἐπὶ ἀσπίδα καὶ βασιλίσκον ἐπιβήσῃ,	καὶ	καταπατήσεις λέοντα καὶ δράκοντα. Καὶ
[9, 1]	μάταια, ἀλλὰ πάντα εἰς οἰκοδομὴν	καὶ	καταρτισμὸν τῶν ψυχῶν ἡμῶν γραφῆναι
[9, 5]	τῷ τρεφομένῳ. Στόμαχοι καὶ ἐχῖνοι,	καὶ	κεκρύφαλοι, καὶ ἔνυστρα, οὐκ ἀργῶς
[9, 1]	φυτὸν, καὶ ἰχθὺν, καὶ θηρίον,	καὶ	κτῆνος, πάντα ὡς εἴρηται οὕτως
[9, 2]	μὲν γὰρ ἵππου ποιεῖται διάδοχον,	καὶ	λέοντα λέοντος, καὶ ἀετὸν ἀετοῦ·
[9, 5]	ἐνδεδυκὼς ὁ τράχηλος τῆς ἄρκτου·	καὶ	λέοντος δὲ, καὶ τίγριδος, καὶ
[9, 4]	λέαινα στέργει τὰ ἐξ αὐτῆς,	καὶ	λύκος ὑπὲρ σκυλάκων μάχεται, τί
[9, 5]	εὐκολίαν τῆς νεότητος, καὶ πληγαῖς	καὶ	μάστιξι τὸ ἀκόλαστον σωφρονίζοντι. ~Πίστεώς
[9, 3]	ἀναπνοὰς τῇ ἑαυτοῦ καταδύσει μηχανησάμενον,	καὶ	μέλλοντος μὲν βορέου πνεῖν, ἀποφράσσοντα
[9, 1]	πάντοθεν ἀποτετόρνευται, ἢ λικνοειδής ἐστι,	καὶ	μεσόκοιλος (πρὸς πάσας γὰρ ταύτας
[9, 2]	κτίσεως τρέχον, καὶ τότε ἀρξάμενον,	καὶ	μέχρι νῦν ἐνεργοῦν, καὶ εἰς
[9, 1]	φίλους. Οἶδα νόμους ἀλληγορίας, εἰ	καὶ	μὴ παρ´ ἐμαυτοῦ ἐξευρὼν, ἀλλὰ
[9, 5]	τὸν ἰὸν τοῖς τρωθεῖσιν ἐνίεσθαι.	Καὶ	μηδεὶς ἐγκαλείτω τούτου ἕνεκεν τῷ
[9, 4]	ἀδιδάκτους εἶναι τὰς φύσεις ἁπάντων,	καὶ	μηδὲν εἶναι ἄτακτον μηδὲ ἀόριστον
[9, 6]	τῆς τοῦ ἀνθρώπου γενέσεως ἀπαιτούμενος,	καὶ	μονονουχὶ ἀκούειν δοκῶ μοι τῶν
[9, 2]	πλεῖστα διὰ λεπτότητα, ἀλλ´ ἤδη	καὶ	μῦς καὶ βατράχους ἐξ αὐτῆς
[9, 6]	ὁ Θεὸς, ποιήσωμεν ἄνθρωπον. Μὴ	καὶ	νῦν, εἰπέ μοι, μεμονωμένον ἐστὶ
[9, 2]	προϋπαρχόντων παράγεται· τὰ δὲ ἔτι	καὶ	νῦν ἐξ αὐτῆς τῆς γῆς
[9, 6]	οἰκείων ἐλαττωμάτων ἐπίγνωσιν. Διὰ τοῦτο	καὶ	νῦν ὁ λόγος, ὀξέως ἐπελθὼν
[9, 6]	καὶ ὁ Πατὴρ ἕν ἐσμεν,	καὶ	Ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ, ἑώρακε τὸν
[9, 6]	τῇ ζώσῃ, τῇ εἰπούσῃ, Ἐγὼ	καὶ	ὁ Πατὴρ ἕν ἐσμεν, καὶ
[9, 4]	τινες ἐπὶ θερμῷ τῷ πάθει	καὶ	ὁδηγοὶ τοῖς ἐκζητοῦσι τοὺς φονέας
[9, 4]	Οὔπω τὰ κέρατα τῷ μόσχῳ,	καὶ	οἶδε ποῦ τὰ ὅπλα αὐτῷ
[9, 6]	ἐπελθὼν τὰ ἀλλότρια, νωθρός ἐστι	καὶ	ὄκνου πλήρης πρὸς τὴν τῶν
[9, 1]	Μωϋσῆς διελέχθη, οὐδὲ εἶπε δέκα	καὶ	ὀκτὼ μυριάδας σταδίων τὸ περίμετρον
[9, 4]	Οὔπω οἱ ὀδόντες τῷ σκύλακι,	καὶ	ὅμως διὰ τοῦ στόματος ἀμύνεται
[9, 3]	τῷ βρυχήματι. Ῥαγδαῖον ἡ πάρδαλις,	καὶ	ὀξύρροπον ταῖς ὁρμαῖς· ἐπιτήδειον αὐτῇ
[9, 5]	τὸν ἐλέφαντα· διὰ τοῦτο συμπεπηγὸς	καὶ	οὐ διηρθρωμένον τὰ κῶλα. Τὴν
[9, 2]	ἐναπέμεινε τῇ γῇ τὸ πρόσταγμα,	καὶ	οὐ παύεται ἐξυπηρετουμένη τῷ κτίσαντι.
[9, 3]	ἀρκοῦσαν τροφὴν ἐναπόθηται τοῖς ταμιείοις·	καὶ	οὐδὲ τοῦτο ῥᾳθύμως, ἀλλὰ σοφῇ
[9, 3]	τούτους, ὅταν αἴσθηται αὐτῶν διαβρόχων·	καὶ	οὐκ ἐν παντὶ προβάλλει καιρῷ,
[9, 4]	λειπόμενόν ἐστι τῇδε ὡρμῆσθαι αὐτό·	καὶ	οὕτως τῇ ἀναιρέσει τῶν ψευδῶν
[9, 3]	τὴν χειμέριον τροφὴν ἑαυτῷ θησαυρίζει,	καὶ	οὐχ ὅτι μήπω πάρεστι τὰ
[9, 3]	φεύγει τὴν βλάβην τοῦ ἰοβόλου.	Καὶ	ὄφις τὴν ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς
[9, 5]	ἢ οὕτω δ´ ἄν τις	καὶ	παιδαγωγῷ ἐγκαλοίη εἰς τάξιν ἄγοντι
[9, 4]	τῆς αὐτῆς αὐτοῖς τραπέζης μετέχοντες,	καὶ	παρ´ αὐτὴν τὴν τροφὴν τῶν
[9, 4]	κατὰ φύσιν οἰκείωσιν. ~Εἰσὶ δὲ	καὶ	παρ´ ἡμῖν αἱ ἀρεταὶ κατὰ
[9, 6]	καὶ ἀγγέλων; Υἱοῦ μὲν γὰρ	καὶ	Πατρὸς πᾶσα ἀνάγκη τὴν αὐτὴν
[9, 5]	τοῦ ζῴου πολλὴν αὐτῷ περικεχυμένην	καὶ	περιτρέμουσαν. Ὅθεν χρεία γέγονε τοῦ
[9, 5]	τινὲς ἱστοροῦσι καὶ τριακόσια ἔτη	καὶ	πλείω τούτων βιοῦν τὸν ἐλέφαντα·
[9, 5]	ἄγοντι τὴν εὐκολίαν τῆς νεότητος,	καὶ	πληγαῖς καὶ μάστιξι τὸ ἀκόλαστον
[9, 5]	ἡμισείας ὥπλισται τοῖς ὀδοῦσι, πολλαῖς	καὶ	ποικίλαις ἀποθήκαις τῶν τροφῶν παρεσκεύασε.
[9, 5]	ὅτι ἰοβόλα ζῷα καὶ φθαρτικὰ	καὶ	πολέμια τῇ ζωῇ ἡμῶν ἐπεισήγαγεν·
[9, 5]	πολυτόκοι λαγωοὶ, καὶ αἶγες ἄγριαι,	καὶ	πρόβατα ἄγρια διδυμοτόκα, ἵνα μὴ
[9, 4]	καὶ τὴν φωνὴν τῆς μητρὸς,	καὶ	πρὸς αὐτὴν ἐπείγεται, ἐπιζητεῖ δὲ
[9, 2]	γῆ ψυχήν. Τὰ κτήνη γήϊνα	καὶ	πρὸς γῆν νενευκότα, ἀλλὰ τὸ
[9, 3]	μύρμηξ φιλόπονος· εὐχάριστον ὁ κύων	καὶ	πρὸς φιλίαν μνημονικόν. Ὁμοῦ τε
[9, 6]	κατ´ εἰκόνα Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος,	καὶ	πῶς μεραλαμβάνει τοῦ καθ´ ὁμοίωσιν,
[9, 1]	χωρεῖ τοῦ ἀέρος οὐ διεμέτρησε·	καὶ	πῶς τοῦτο τῇ σελήνῃ προσενεχθὲν
[9, 6]	ταύτης οὐ μεταδίδως τῷ εὐεργέτῃ;	καὶ	σαυτῷ μὲν κύρια μένειν τὰ
[9, 6]	πίστεως ἐξουσίαν πατεῖν ἐπάνω ὄφεων	καὶ	σκορπίων. Ἢ οὐχ ὁρᾷς ὅτι
[9, 6]	τῷ ἰδιώματι τῆς θεότητος. Ἄκουε	καὶ	σὺ ὁ ἐκ τῆς νέας
[9, 2]	ἄνω βλέπουσιν, ὡς ἐάν ποτε	καὶ	σὺ τοῖς πάθεσι τῆς σαρκὸς
[9, 5]	ἔκπληξιν παραχθὲν, πολύσαρκον ἐχρῆν εἶναι	καὶ	συμπεφορημένον τὸ σῶμα. Τούτῳ εἰ
[9, 2]	πατρὶς ἡ ἄνω Ἱερουσαλὴμ, πολῖται	καὶ	συμφυλέται οἱ πρωτότοκοι, οἱ ἀπογεγραμμένοι
[9, 3]	Ὁμοῦ τε γὰρ ἐκτίσθη ἕκαστον,	καὶ	συνεπηγάγετο ἑαυτῷ τῆς φύσεως τὸ
[9, 6]	καὶ ἐπιστάτην καθῆσθαι, δεσποτικῶς ἑαυτοῦ	καὶ	σφοδρῶς κατασπεύδοντα. Ἀλλ´ ὅμως οἱ
[9, 6]	εἶναι τῷ κτίσαντι; Σκόπει δὲ	καὶ	τὰ ἐφεξῆς, Κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν.
[9, 1]	φαῦλον ἑστιάτορα παρῃτοῦντο οἱ τότε,	καὶ	ταῦτα λαχάνοις ἀγρίοις ἑστιῶντα τοὺς
[9, 4]	πρὸς τὰ λυποῦντα διαβολήν· οὕτω	καὶ	τῇ ψυχῇ ἔστι τις ἀδίδακτος
[9, 3]	τῆς ἑαυτοῦ θήρας ἐπέλθοι· ᾧ	καὶ	τηλικαῦτα τῆς φωνῆς τὰ ὄργανα
[9, 4]	ἐπὶ τῶν διαγραμμάτων σεμνῶς καθεζόμενοι,	καὶ	τὴν κόνιν καταχαράσσοντες, τριῶν προτάσεων
[9, 5]	τραχήλου χρείαν ἀποπληροῦσαν, δι´ ἧς	καὶ	τὴν τροφὴν προσάγεται, καὶ τὸ
[9, 4]	ἄνθρωπος καὶ τῆς ἐντολῆς παρακούων	καὶ	τὴν φύσιν παραχαράσσων, ὅταν ἢ
[9, 4]	οἶδε μὲν τὴν χροίαν αὐτὴν	καὶ	τὴν φωνὴν τῆς μητρὸς, καὶ
[9, 4]	λαλοῦσι κατὰ τοῦ Θεοῦ ἀδικίαν,	καὶ	τῆς αὐτῆς αὐτοῖς τραπέζης μετέχοντες,
[9, 4]	σκυλάκων μάχεται, τί εἴπῃ ἄνθρωπος	καὶ	τῆς ἐντολῆς παρακούων καὶ τὴν
[9, 2]	ὑπό τε τῆς οἰκείας κατασκευῆς	καὶ	τῆς ἐπιτηδειότητος τοῦ χωρίου φέρεται
[9, 3]	ἢ ἐπιπλέον κατακριθησόμεθα, ὅταν εὑρεθῶμεν	καὶ	τῆς μιμήσεως τῶν ἀλόγων ἀπολειπόμενοι.
[9, 6]	καὶ Υἱὸν νοῇς μετὰ Πατρὸς,	καὶ	τῆς πολυθεΐας ἐκφύγῃς τὸ ἐπικίνδυνον.
[9, 3]	πρὸς τὴν ἡμῶν αὐτῶν φυλακὴν	καὶ	τῆς τῶν ψυχῶν σωτηρίας πρόνοιαν
[9, 5]	τῆς ἄρκτου· καὶ λέοντος δὲ,	καὶ	τίγριδος, καὶ τῶν λοιπῶν, ὅσα
[9, 1]	τὸ περίμετρον ἔχειν τῆς γῆς·	καὶ	τὸ ἀπ´ αὐτῆς σκίασμα, ἐν
[9, 6]	τὴν μανίαν οὐκ ἔχοντα· οὕτω	καὶ	τὸ ἐχθρὸν τῆς ἀληθείας γένος
[9, 3]	ἡ φύσις τῆς ἄρκτου, ἰδιότροπον	καὶ	τὸ ἦθος, ὕπουλον, βαθὺ ἐνδεδυκός.
[9, 1]	τὸ φιλότιμον. Τοιοῦτον δή τι	καὶ	τὸ ἡμέτερον, εἰ μή τι
[9, 6]	ὁ Κύριος, ᾧ ἡ δόξα	καὶ	τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας
[9, 3]	κτίσαντος ἡμᾶς τὴν ἐπιμέλειαν, ἀλλὰ	καὶ	τὸ παρὰ τοῖς ἀλόγοις εἰναί
[9, 5]	ἧς καὶ τὴν τροφὴν προσάγεται,	καὶ	τὸ ποτὸν ἀνιμᾶται. Ἀλλὰ καὶ
[9, 3]	ὕπουλον, βαθὺ ἐνδεδυκός. Ὅμοιον ἠμφίεσται	καὶ	τὸ σῶμα, βαρὺ, συμπεπηγὸς, ἀδιάρθρωτον,
[9, 2]	γῆν προσνένευκεν, ἐπὶ γαστέρα βλέπει,	καὶ	τὸ ταύτης ἡδὺ ἐκ παντὸς
[9, 2]	σαρκὸς ἑαυτὸν ἀτιμάσῃς, γαστρὶ δουλεύων	καὶ	τοῖς ὑπὸ γαστέρα, παρασυνεβλήθης τοῖς
[9, 5]	βοτάνης ἐξ ἧς ἀποζῇ. Βραχὺς	καὶ	τοῖς ὤμοις ἐνδεδυκὼς ὁ τράχηλος
[9, 2]	Ὡς διεσχηματίσθης, οὕτω διάθου σεαυτοῦ	καὶ	τὸν βίον. Τὸ πολίτευμα ἔχε
[9, 6]	ἕνα μὴ παραδέξωνται, μυρίους εἰσάγουσι.	Καὶ	τὸν Υἱὸν ἀθετοῦντες, οἰκέταις τὸ
[9, 3]	Ἤδη δέ τινες τῶν φιλοπόνων	καὶ	τὸν χερσαῖον ἐχῖνον ἐτήρησαν διπλᾶς
[9, 2]	Θεοῦ διὰ τῆς κτίσεως τρέχον,	καὶ	τότε ἀρξάμενον, καὶ μέχρι νῦν
[9, 6]	ἐγένετο φῶς. Ἦν μὲν οὖν	καὶ	τότε πρόχειρος ἐν τοῖς παρ´
[9, 6]	τῆς δημιουργίας προσδιαλέγεται, δι´ οὗ	καὶ	τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν, ὃς φέρει
[9, 6]	τὸ τῆς συμβουλίας ἀξίωμα περιάπτουσι·	καὶ	τοὺς ὁμοδούλους ἡμῶν κυρίους ποιοῦσι
[9, 6]	γένεσις προσδοκᾶται, παραγυμνοῦται ἡ πίστις,	καὶ	τρανότερον παραδηλοῦται τῆς ἀληθείας τὸ
[9, 4]	εἴπωσιν οἱ τὸν ποιήσαντα αὐτοὺς	καὶ	τρέφοντα Κύριον οὐ μόνον οὐκ
[9, 5]	Νῦν δὲ ἤδη τινὲς ἱστοροῦσι	καὶ	τριακόσια ἔτη καὶ πλείω τούτων
[9, 1]	μὴ συνειδότες τινὲς, παραγωγαῖς τισι	καὶ	τροπολογίαις σεμνότητά τινα ἐκ τῆς
[9, 5]	Θεὸς (ὥστε καὶ διδασκόμενον συνιέναι,	καὶ	τυπτόμενον καταδέχεσθαι) ἐναργῶς ἡμᾶς ἐκδιδάσκων,
[9, 2]	σχήματι τῆς σωματικῆς διαπλάσεως, τοσοῦτον	καὶ	τῷ ἀξιώματι τῆς ψυχῆς διενήνοχε.
[9, 3]	τὸ σῶμα συνέζευκται τῇ ὑγρότητι	καὶ	τῷ κούφῳ τοῖς τῆς ψυχῆς
[9, 5]	καὶ λέοντος δὲ, καὶ τίγριδος,	καὶ	τῶν λοιπῶν, ὅσα τούτου τοῦ
[9, 6]	ἐκκλησία, ἀντὶ παντὸς ὄψου πολυτελοῦς	καὶ	τῶν ποικίλων καρυκευμάτων τῇ μνήμῃ
[9, 5]	ἐλέφαντι; Ὅτι μέγα τὸ ζῷον,	καὶ	τῶν χερσαίων τὸ μέγιστον, εἰς
[9, 5]	ὕψος διακομίζει, ὀφιώδης τις οὖσα	καὶ	ὑγροτέρα τὴν φύσιν. Οὕτως ἀληθὴς
[9, 6]	ἀνέδραμεν ἐπὶ τὴν μονάδα, ἵνα	καὶ	Υἱὸν νοῇς μετὰ Πατρὸς, καὶ
[9, 4]	τοῖς ἐκζητοῦσι τοὺς φονέας ἐγένοντο,	καὶ	ὑπὸ τὴν δίκην ἀχθῆναι τοὺς
[9, 5]	τῷ ποιητῇ, ὅτι ἰοβόλα ζῷα	καὶ	φθαρτικὰ καὶ πολέμια τῇ ζωῇ
[9, 2]	κινηθεῖσα, τὴν ἐν τῇ γενέσει	καὶ	φθορᾷ κτίσιν ὁμαλῶς διεξέρχεται, τὰς
[9, 4]	οὐ μόνον οὐκ ἀγαπῶντες, ἀλλὰ	καὶ	φίλοις κεχρημένοι τοῖς λαλοῦσι κατὰ
[9, 4]	εὐεργέτας οὐ καταισχύνει; Ὅπου γε	καὶ	φονευθεῖσι δεσπόταις κατ´ ἐρημίαν, πολλοὶ
[9, 3]	τοῖς ἀλόγοις τούτοις ἐνυπάρχει ἀδίδακτος	καὶ	φυσικὴ τῆς ἑαυτῶν ζωῆς ἐπιμέλεια,
[9, 1]	δὲ χόρτον ἀκούσας, χόρτον νοῶ,	καὶ	φυτὸν, καὶ ἰχθὺν, καὶ θηρίον,
[9, 1]	λέγουσιν, ἀλλά τινα ἄλλην φύσιν,	καὶ	φυτὸν καὶ ἰχθὺν πρὸς τὸ
[9, 6]	ἢ τῷ ἀπαυγάσματι τῆς δόξης,	καὶ	χαρακτῆρι τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ, ὅς
[9, 2]	παρασυνεβλήθης τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις,	καὶ	ὡμοιώθης αὐτοῖς. Ἄλλη σοι μέριμνα
[9, 6]	ἡμῖν ἐπιτάσσει λοιπὸν ἡ ἑσπέρα	πάλαι	πρὸς δυσμὰς τὸν ἥλιον παραπέμψασα.
[9, 6]	εὐάλωτον κατεσκεύασας. Ἀλλὰ γὰρ αἰσθάνομαι	πάλαι	τὰ περὶ τῆς τοῦ ἀνθρώπου
[9, 5]	τῶν ζῴων κατασκευαῖς οὐ μᾶλλον	ἄγαμαι	τὸν ἐλέφαντα τοῦ μεγέθους, ἢ
[9, 6]	σεαυτὸν εὐάλωτον κατεσκεύασας. Ἀλλὰ γὰρ	αἰσθάνομαι	πάλαι τὰ περὶ τῆς τοῦ
[9, 1]	οὕτως ἐκδέχομαι. Καὶ γὰρ οὐκ	ἐπαισχύνομαι	τὸ εὐαγγέλιον. Οὐδὲ ἐπειδὴ οἱ
[9, 1]	ἀπεσιώπησεν· ἆρα τούτου ἕνεκεν ἀτιμότερα	ἡγήσομαι	τῆς μωρανθείσης σοφίας τὰ τοῦ
[9, 1]	ἕκαστος καταλύοντες) οὐ παρὰ τοῦτο	προαχθήσομαι	ἀτιμοτέραν εἰπεῖν τὴν ἡμετέραν κοσμοποιίαν,
[9, 1]	κτῆνος, πάντα ὡς εἴρηται οὕτως	ἐκδέχομαι.	Καὶ γὰρ οὐκ ἐπαισχύνομαι τὸ
[9, 5]	οὕτω πρόεισιν, ὥς φασι· καὶ	ἔχιδναι	τὰς μήτρας ἐκφαγοῦσαι προέρχονται, πρέποντας
[9, 5]	ὁ Θεὸς (ὥστε καὶ διδασκόμενον	συνιέναι,	καὶ τυπτόμενον καταδέχεσθαι) ἐναργῶς ἡμᾶς
[9, 3]	ἡμᾶς μὴ τῇ παρούσῃ ζωῇ	προστετηκέναι,	ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος
[9, 6]	βλάβην, διὰ τὸ πλήρη πίστεως	εὑρεθῆναι	τὸν ἅγιον; Εἰ δὲ ἄπιστος
[9, 5]	ἐλλεῖπον ἐν τοῖς κτισθεῖσι δυνατὸν	εὑρεθῆναι.	Τοῦτο μέντοι τοσοῦτον ὂν τῷ
[9, 4]	ἐγένοντο, καὶ ὑπὸ τὴν δίκην	ἀχθῆναι	τοὺς κακούργους ἐποίησαν. Τί εἴπωσιν
[9, 3]	ἀπολογίαν αὔταρκες, τὸ μὴ γράμμασι	διδαχθῆναι	τὰ συμφέροντα, τῷ ἀδιδάκτῳ τῆς
[9, 1]	καὶ καταρτισμὸν τῶν ψυχῶν ἡμῶν	γραφῆναι	οἰκονομήσαντα; Ὅ μοι δοκοῦσι μὴ
[9, 3]	καὶ τὸ παρὰ τοῖς ἀλόγοις	εἰναί	τινα τοῦ μέλλοντος αἴσθησιν, ὥστε
[9, 4]	τὰς φύσεις ἁπάντων, καὶ μηδὲν	εἶναι	ἄτακτον μηδὲ ἀόριστον ἐν τοῖς
[9, 5]	ἐντυγχανόντων ἔκπληξιν παραχθὲν, πολύσαρκον ἐχρῆν	εἶναι	καὶ συμπεφορημένον τὸ σῶμα. Τούτῳ
[9, 6]	Πατρὸς πᾶσα ἀνάγκη τὴν αὐτὴν	εἶναι	μορφήν· θεοπρεπῶς δηλονότι τῆς μορφῆς
[9, 4]	Ταῦτα ἀπόδειξιν ἔχει τοῦ ἀδιδάκτους	εἶναι	τὰς φύσεις ἁπάντων, καὶ μηδὲν
[9, 2]	Χριστός ἐστιν, ὑπὲρ τὰ γήϊνα	εἶναι	τῇ διανοίᾳ. Ὡς διεσχηματίσθης, οὕτω
[9, 4]	Καλῶς γὰρ ὡρίσαντό τινες ὑγίειαν	εἶναι	τὴν εὐστάθειαν τῶν κατὰ φύσιν
[9, 6]	Ποῖον δὲ δημιούργημα ἴσον δύναται	εἶναι	τῷ κτίσαντι; Σκόπει δὲ καὶ
[9, 5]	ὀρῶν κορυφὰς, αἳ τῷ πλησίον	εἶναι	τῶν νεφῶν τῇ συνεχεῖ περιπνοίᾳ
[9, 1]	φιλοφροσύνῃ, ὃς τῶν εὐτραπέζων τις	εἶναι	φιλοτιμούμενος, ἀπορίᾳ τῶν πολυτελεστέρων ἀποκναίει
[9, 6]	Τῷ ὄντι γὰρ ἔοικε πάντων	εἶναι	χαλεπώτατον ἑαυτὸν ἐπιγνῶναι. Οὐ γὰρ
[9, 6]	καὶ γῆς τὸν Θεὸν ἔστιν	ἐπιγνῶναι,	ἢ καὶ ἐκ τῆς οἰκείας
[9, 6]	ἔοικε πάντων εἶναι χαλεπώτατον ἑαυτὸν	ἐπιγνῶναι.	Οὐ γὰρ μόνον ὀφθαλμὸς τὰ
[9, 5]	ἂν ἐγίνοντο τῶν ἄρθρων αἱ	ἐκτροπαὶ,	συνοκλάζοντος καὶ διανισταμένου κουφίζειν τὸ
[9, 5]	ἐν τοῖς μικροτάτοις οὐδὲν ἔλαττον	συναγεῖραι	τὸ θαῦμα. Ὥσπερ γὰρ οὐ
[9, 6]	εἰρημένοις. Νῦν μὲν οὖν ὅσον	διεγεῖραι	ὑμῶν τὸν ζῆλον τοῦ λόγου
[9, 1]	κατεφάνη; Ἐμοὶ μὲν γὰρ ἐπῆλθεν	εἰκάσαι	τὰ ἐμαυτοῦ πένητός τινος ἑστιάτορος
[9, 6]	ὅμως οἱ αὐτὸν τὸν Κύριον	συκοφαντῆσαι	μὴ κατοκνήσαντες, τί οὐκ ἂν
[9, 1]	αὐτῶν διανοίας ἐπεχείρησαν τοῖς γεγραμμένοις	ἐπιφημίσαι.	Ἀλλὰ τοῦτό ἐστιν ἑαυτὸν σοφώτερον
[9, 5]	φασι· καὶ ἔχιδναι τὰς μήτρας	ἐκφαγοῦσαι	προέρχονται, πρέποντας τῇ γεννησαμένῃ τοὺς
[9, 5]	πρέποντας τῇ γεννησαμένῃ τοὺς μισθοὺς	ἐκτιννύουσαι.	Οὕτως οὐδὲν ἀπρονόητον ἐν τοῖς
[9, 6]	καὶ ἀνήμερον τῆς φύσεως ἐνδεικνύμενα,	ἐκπληρῶσαι	δὲ τὴν μανίαν οὐκ ἔχοντα·
[9, 3]	τὴν ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς βλάβην	ἐξιᾶται	βοσκηθεὶς μάραθρον. Αἱ δὲ προγνώσεις
[9, 6]	κήρυγμα· ὅτε λοιπὸν ἀνθρώπου γένεσις	προσδοκᾶται,	παραγυμνοῦται ἡ πίστις, καὶ τρανότερον
[9, 5]	τροφὴν προσάγεται, καὶ τὸ ποτὸν	ἀνιμᾶται.	Ἀλλὰ καὶ ἀδιάρθρωτοι αὐτῷ οἱ
[9, 6]	ἀνάγεται. Ποῖον δὲ δημιούργημα ἴσον	δύναται	εἶναι τῷ κτίσαντι; Σκόπει δὲ
[9, 4]	ὁμοία, ὅσον τῇ ἡμετέρᾳ ὀσφρήσει	παρίσταται,	ἀλλ´ ὅμως ἐστί τις αὐτοῖς
[9, 6]	πρὸς τὴν τῶν ἀγγέλων ἀξίαν	ἀνάγεται.	Ποῖον δὲ δημιούργημα ἴσον δύναται
[9, 2]	ἐκ τῆς διαδοχῆς τῶν προϋπαρχόντων	παράγεται·	τὰ δὲ ἔτι καὶ νῦν
[9, 5]	δι´ ἧς καὶ τὴν τροφὴν	προσάγεται,	καὶ τὸ ποτὸν ἀνιμᾶται. Ἀλλὰ
[9, 6]	ὅτι τῷ κοινωνῷ τῆς δημιουργίας	προσδιαλέγεται,	δι´ οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας
[9, 4]	τῆς μητρὸς, καὶ πρὸς αὐτὴν	ἐπείγεται,	ἐπιζητεῖ δὲ τὰς οἰκείας πηγὰς
[9, 3]	Ὅς γε οὐδὲ χθιζὴν τροφὴν	προσίεται,	οὐδ´ ἂν τὰ λείψανα τῆς
[9, 3]	χειμῶνος προσιόντος, λάβρως τὴν τροφὴν	ἐπεμβάλλεται,	ὥσπερ ἐπισιτιζόμενον πρὸς τὴν μέλλουσαν
[9, 5]	ἄγρας τῶν ζῴων διαρκουμένοις. Τί	βούλεται	ἡ προνομαία τῷ ἐλέφαντι; Ὅτι
[9, 2]	ἡ ἄνω Ἱερουσαλὴμ, πολῖται καὶ	συμφυλέται	οἱ πρωτότοκοι, οἱ ἀπογεγραμμένοι ἐν
[9, 5]	ἑνὸς μόλις ἡ λέαινα μήτηρ	γίνεται.	Ταῖς γὰρ ἀκμαῖς τῶν ὀνύχων
[9, 4]	καὶ ὅμως διὰ τοῦ στόματος	ἀμύνεται	τὸν λυπήσαντα. Οὔπω τὰ κέρατα
[9, 4]	δὲ καὶ παρ´ ἡμῖν αἱ	ἀρεταὶ	κατὰ φύσιν, πρὸς ἃς ἡ
[9, 2]	καὶ τῆς ἐπιτηδειότητος τοῦ χωρίου	φέρεται	πρὸς τὸ κάταντες, οὐ πρότερον
[9, 6]	ἐν τοῖς ἐφεξῆς, Θεοῦ διδόντος,	εἰρήσεται.	Νῦν δὲ τοσοῦτον λεγέσθω, ὅτι
[9, 4]	οἶδε ποῦ τὰ ὅπλα αὐτῷ	ἐμφυήσεται.	Ταῦτα ἀπόδειξιν ἔχει τοῦ ἀδιδάκτους
[9, 5]	αὐχένος σφονδύλων πρὸς τὴν ῥάχιν	συνάπτεται·	ἔχει δὲ τὴν προνομαίαν, τὴν
[9, 2]	γῇ τὸ πρόσταγμα, καὶ οὐ	παύεται	ἐξυπηρετουμένη τῷ κτίσαντι. Τὰ μὲν
[9, 4]	αὐτῆς, καὶ λύκος ὑπὲρ σκυλάκων	μάχεται,	τί εἴπῃ ἄνθρωπος καὶ τῆς
[9, 6]	αὐτοῦ. Ἀλλ´ οὐ γὰρ ἡσυχῇ	παραδέχεται	τὸν λόγον τῆς εὐσεβείας· ὥσπερ
[9, 3]	πρὸς τοὺς πολλοὺς ὁμοτιμίαν οὐ	καταδέχεται.	Ὅς γε οὐδὲ χθιζὴν τροφὴν
[9, 2]	γενέσει καὶ φθορᾷ κτίσιν ὁμαλῶς	διεξέρχεται,	τὰς τῶν γενῶν ἀκολουθίας δι´
[9, 6]	μισανθρωπότατα, ἐπειδὰν τοῖς ζώγροις ἐναποκλεισθῇ,	περιβρύχεται	τοῖς κυλίνδροις, τὸ μὲν πικρὸν
[9, 2]	τινος ἀπωσθῇ, εἶτα πρανοῦς τινος	λάβηται,	ὑπό τε τῆς οἰκείας κατασκευῆς
[9, 5]	τῆς καμήλου, ἵνα τοῖς ποσὶν	ἐξισάζηται	καὶ ἐφικνῆται τῆς βοτάνης ἐξ
[9, 3]	ἕως ἂν τὴν ἀρκοῦσαν τροφὴν	ἐναπόθηται	τοῖς ταμιείοις· καὶ οὐδὲ τοῦτο
[9, 3]	γένοιντο. Καὶ διαψύχει τούτους, ὅταν	αἴσθηται	αὐτῶν διαβρόχων· καὶ οὐκ ἐν
[9, 3]	παντὶ προβάλλει καιρῷ, ἀλλ´ ὅταν	προαίσθηται	τοῦ ἀέρος ἐν εὐδινῇ καταστάσει
[9, 3]	μυρμήκων ὁ σῖτος προβέβληται. Τίς	ἐφίκηται	λόγος; ποία χωρήσει ἀκοή; τίς
[9, 3]	ἐκ τῶν μυρμήκων ὁ σῖτος	προβέβληται.	Τίς ἐφίκηται λόγος; ποία χωρήσει
[9, 4]	δευτέρων γάμων τῶν προτέρων παίδων	ἐπιλανθάνηται;	Ἀμήχανός ἐστιν ἡ στοργὴ τοῖς
[9, 5]	ἵνα τοῖς ποσὶν ἐξισάζηται καὶ	ἐφικνῆται	τῆς βοτάνης ἐξ ἧς ἀποζῇ.
[9, 2]	ἄν τι τῶν ἰσοπέδων αὐτὴν	ὑποδέξηται·	οὕτως ἡ φύσις τῶν ὄντων
[9, 1]	θηρίον, καὶ κτῆνος, πάντα ὡς	εἴρηται	οὕτως ἐκδέχομαι. Καὶ γὰρ οὐκ
[9, 6]	ἔξω βλέπων ἐφ´ ἑαυτὸν οὐ	κέχρηται	τῷ ὁρᾶν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς
[9, 3]	σωτηρίας ποριστικὸν, καὶ ἄρρητόν τινα	κέκτηται	τὴν πρὸς τὸ κατὰ φύσιν
[9, 2]	τέλος. Ἵππον μὲν γὰρ ἵππου	ποιεῖται	διάδοχον, καὶ λέοντα λέοντος, καὶ
[9, 5]	κεκρύφαλοι, καὶ ἔνυστρα, οὐκ ἀργῶς	ἔγκειται	τῶν ζῴων τοῖς ἔχουσιν, ἀλλ´
[9, 5]	ἐξαρκούντων. Νῦν δὲ βραχὺς ἀστράγαλος	ὑπόκειται	τῷ ποδὶ τοῦ ἐλέφαντος, οὔτε
[9, 4]	ταῖς μητρῴαις περιτύχῃ θηλαῖς, ἐκείναις	ἀρκεῖται,	πολλὰ παραδραμὼν οὔθατα βαρυνόμενα. Καὶ
[9, 2]	σου πατρὶς ἡ ἄνω Ἱερουσαλὴμ,	πολῖται	καὶ συμφυλέται οἱ πρωτότοκοι, οἱ
[9, 3]	δὲ διαφόροις ἕκαστον τῶν ζῴων	κέκριται.	Εὐσταθὴς μὲν γὰρ ὁ βοῦς,
[9, 1]	ὑπονοίας παρατρέψαντες ἐξηγοῦνται, ὥσπερ οἱ	ὀνειροκρίται	τῶν φανέντων ἐν ταῖς καθ´
[9, 3]	ὁρμαῖς· ἐπιτήδειον αὐτῇ τὸ σῶμα	συνέζευκται	τῇ ὑγρότητι καὶ τῷ κούφῳ
[9, 4]	ἐρημίαν, πολλοὶ τῶν κυνῶν ἐπαποθανόντες	μνημονεύονται.	Ἤδη δέ τινες ἐπὶ θερμῷ
[9, 5]	καὶ ἔχιδναι τὰς μήτρας ἐκφαγοῦσαι	προέρχονται,	πρέποντας τῇ γεννησαμένῃ τοὺς μισθοὺς
[9, 1]	ἐπὶ τὰς οἰκείας ὑπονοίας παρατρέψαντες	ἐξηγοῦνται,	ὥσπερ οἱ ὀνειροκρίται τῶν φανέντων
[9, 5]	πύργοι τινὲς ἔμψυχοι τῆς φάλαγγος	προηγοῦνται;	ἢ βουνοί τινες σάρκινοι, ἀνυπόστατον
[9, 6]	μυθολόγημα· ἵνα τὸν ἕνα μὴ	παραδέξωνται,	μυρίους εἰσάγουσι. Καὶ τὸν Υἱὸν
[9, 6]	ἐστὶ τὸ πρόσωπον; Οὐ γὰρ	γέγραπται,	γενηθήτω ἄνθρωπος, ἀλλὰ, Ποιήσωμεν ἄνθρωπον.
[9, 1]	ἑαυτοῦ παρεισάγοντος. Νοείσθω τοίνυν ὡς	γέγραπται.	~Ἐξαγαγέτω ἡ γῆ ψυχὴν ζῶσαν
[9, 3]	ἦθος, ὕπουλον, βαθὺ ἐνδεδυκός. Ὅμοιον	ἠμφίεσται	καὶ τὸ σῶμα, βαρὺ, συμπεπηγὸς,
[9, 5]	εἶδος. Ἃ δὲ ἐξ ἡμισείας	ὥπλισται	τοῖς ὀδοῦσι, πολλαῖς καὶ ποικίλαις
[9, 1]	ἡ γῆ, καὶ ἐξίσου πάντοθεν	ἀποτετόρνευται,	ἢ λικνοειδής ἐστι, καὶ μεσόκοιλος
[9, 2]	ἐξ αὐτῆς τῆς γῆς ζῳογονούμενα	δείκνυται.	Οὐ γὰρ μόνον τέττιγας ἐν
[9, 4]	τῶν συλλογισμῶν λέγω πλοκὰς, ταῦτα	δείκνυται	παρὰ τῆς φύσεως ὁ κύων
[9, 3]	μεταβαίνοντα. Τί διὰ τούτων ἡμῖν	ὑποδείκνυται	τοῖς ἀνθρώποις; Οὐ μόνον τὸ
[9, 6]	παραγυμνοῦται ἡ πίστις, καὶ τρανότερον	παραδηλοῦται	τῆς ἀληθείας τὸ δόγμα. Ποιήσωμεν
[9, 6]	ὅτε λοιπὸν ἀνθρώπου γένεσις προσδοκᾶται,	παραγυμνοῦται	ἡ πίστις, καὶ τρανότερον παραδηλοῦται
[9, 2]	εὐθὺς ἀρουραίων μυῶν ἡ χώρα	καταπληροῦται.	Τὰς δὲ ἐγχέλεις οὐδὲ ἄλλως
[9, 5]	εἰς ἀγκύλην, οὔτε εἰς γόνυ	διήρθρωται.	Οὐ γὰρ ἂν ὑπήνεγκε τὸ
[9, 3]	συμπεπηγὸς, ἀδιάρθρωτον, πρέπον τῷ ὄντι	φωλάδι	κατεψυγμένῃ. Ἐὰν ἐπερχώμεθα τῷ λόγῳ
[9, 5]	δὲ βραχὺς ἀστράγαλος ὑπόκειται τῷ	ποδὶ	τοῦ ἐλέφαντος, οὔτε μέντοι εἰς
[9, 5]	κίονες ἡνωμένοι, τὸ βάρος ὑποστηρίζουσιν.	Εἰ	γὰρ χαῦνα αὐτῷ καὶ δίυγρα
[9, 6]	πλήρη πίστεως εὑρεθῆναι τὸν ἅγιον;	Εἰ	δὲ ἄπιστος εἶ, φοβοῦ μὴ
[9, 4]	τὰ δεσμὰ τῆς φύσεως ἐπισφίγγει.	Εἰ	ἡ λέαινα στέργει τὰ ἐξ
[9, 1]	τοὺς φίλους. Οἶδα νόμους ἀλληγορίας,	εἰ	καὶ μὴ παρ´ ἐμαυτοῦ ἐξευρὼν,
[9, 5]	καὶ συμπεφορημένον τὸ σῶμα. Τούτῳ	εἰ	μέγας καὶ ἀναλογῶν τοῖς ποσὶν
[9, 5]	ἐναντίων τὸν συνασπισμὸν διακόπτουτιν; Οἷς	εἰ	μὴ ἦν ἀναλογοῦντα τὰ κάτω,
[9, 1]	δή τι καὶ τὸ ἡμέτερον,	εἰ	μή τι ὑμεῖς ἄλλο λέγετε.
[9, 6]	Νῦν δὲ τοσοῦτον λεγέσθω, ὅτι	εἰ	μία εἰκὼν, πόθεν σοι ἐπῆλθεν
[9, 6]	τὸν ἅγιον; Εἰ δὲ ἄπιστος	εἶ,	φοβοῦ μὴ μᾶλλον τὸ θηρίον
[9, 2]	ὥσπερ ἄρτι καθισταμένη ἡ φύσις	ἀεὶ	νεαρὰ τῷ χρόνῳ συμπαρατρέχει. Ἐξαγαγέτω
[9, 5]	ἦν, τῷ ὑπερβάλλοντι βάρει καταρρέπων	ἀεὶ	πρὸς τὸ κάτω. Νῦν δὲ
[9, 5]	ὑψηλῶν διαφεύγουσαν, ἀλλὰ καὶ ἀλεεινὸν	ἀεὶ	τὸν ἀέρα συνέχουσαν· οὕτως καὶ
[9, 4]	ἀλλὰ τὰ δεσμὰ τῆς φύσεως	ἐπισφίγγει.	Εἰ ἡ λέαινα στέργει τὰ
[9, 6]	μόνος καθήμενος, οὐδενὸς αὐτῷ συνεργοῦντος,	λέγει	αὐτὸς ἑαυτῷ, ποιήσωμεν τὴν μάχαιραν,
[9, 6]	πρεσβεύων ἐν Χριστιανισμοῦ προσποιήσει. Τίνι	λέγει,	Κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν; Τίνι ἄλλῳ
[9, 4]	καὶ ἡ φύσις ταῦτα οὐ	λέγει;	Οὐδὲν καινὸν παραινεῖ Παῦλος, ἀλλὰ
[9, 6]	ἐμὲ, ἑώρακε τὸν Πατέρα· ταύτῃ	λέγει,	Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν.
[9, 6]	τοῦ Θεοῦ. Τοῖς ἀγγέλοις γὰρ	λέγει	τοῖς παρεστῶσιν αὐτῷ, Ποιήσωμεν ἄνθρωπον.
[9, 4]	φύσεως ἐπισφίγγει. Εἰ ἡ λέαινα	στέργει	τὰ ἐξ αὐτῆς, καὶ λύκος
[9, 3]	διὰ τῆς τοῦ ὀριγάνου ἀντιπαθείας	φεύγει	τὴν βλάβην τοῦ ἰοβόλου. Καὶ
[9, 5]	προνομαία χαμόθεν ἐπὶ τὸ ὕψος	διακομίζει,	ὀφιώδης τις οὖσα καὶ ὑγροτέρα
[9, 3]	θέρει τὴν χειμέριον τροφὴν ἑαυτῷ	θησαυρίζει,	καὶ οὐχ ὅτι μήπω πάρεστι
[9, 6]	οὔπω ὁ διδασκόμενος παρεφαίνετο, ἐν	βάθει	ἐκεκάλυπτο τῆς θεολογίας τὸ κήρυγμα·
[9, 4]	δέ τινες ἐπὶ θερμῷ τῷ	πάθει	καὶ ὁδηγοὶ τοῖς ἐκζητοῦσι τοὺς
[9, 5]	Τοῦτο μέντοι τοσοῦτον ὂν τῷ	μεγέθει	ὑποχείριον ἡμῖν κατέστησεν ὁ Θεὸς
[9, 1]	εἶναι φιλοτιμούμενος, ἀπορίᾳ τῶν πολυτελεστέρων	ἀποκναίει	τοὺς δαιτυμόνας, τὴν πενιχρὰν παρασκευὴν
[9, 1]	τῇ σελήνῃ προσενεχθὲν τὰς ἐκλείψεις	ποιεῖ.	Ἐπειδὴ τὰ μηδὲν πρὸς ἡμᾶς
[9, 2]	Οὐδεὶς χρόνος διεφθαρμένα ἢ ἐξίτηλα	ποιεῖ	τῶν ζῴων τὰ ἰδιώματα, ἀλλ´
[9, 4]	Ὡς γὰρ οὐδεὶς ἡμᾶς λόγος	διδάσκει	τὴν νόσον μισεῖν, ἀλλ´ αὐτόματον
[9, 4]	οὕτως τῇ ἀναιρέσει τῶν ψευδῶν	εὑρίσκει	τὸ ἀληθές. Τί περισσότερον ποιοῦσιν
[9, 4]	ἡ μήτηρ ἐν μυρίοις ἄρνασιν	ἐπιγινώσκει	τὸ ἴδιον; Φωνὴ μία, χρόα
[9, 2]	ταύτης ἡδὺ ἐκ παντὸς τρόπου	διώκει.	Ἡ σὴ κεφαλὴ πρὸς οὐρανὸν
[9, 3]	ἀέρος ἐν εὐδινῇ καταστάσει φυλαττομένου.	Ἀμέλει	οὐκ ἂν ἴδοις ὄμβρον ἐκ
[9, 6]	οὐχὶ σιωπῇ τὴν ἐπιβάλλουσαν ἐνέργειαν	ἐκτελεῖ;	Φλυαρία γὰρ τῷ ὄντι δεινὴ,
[9, 3]	διαβρόχων· καὶ οὐκ ἐν παντὶ	προβάλλει	καιρῷ, ἀλλ´ ὅταν προαίσθηται τοῦ
[9, 3]	τῷ πλησίον καλόν; Ὃ σεαυτῷ	βούλει	παρ´ ἑτέρου γενέσθαι. Οἶδας ὅ
[9, 6]	Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος, καὶ πῶς	μεραλαμβάνει	τοῦ καθ´ ὁμοίωσιν, ἐν τοῖς
[9, 4]	ταῦτα οὐ λέγει; Οὐδὲν καινὸν	παραινεῖ	Παῦλος, ἀλλὰ τὰ δεσμὰ τῆς
[9, 3]	ἀπαραιτήτῳ πρὸς τὴν ἐργασίαν ἑαυτὸν	κατατείνει,	ἕως ἂν τὴν ἀρκοῦσαν τροφὴν
[9, 5]	καὶ ἀδιάρθρωτοι αὐτῷ οἱ πόδες,	οἱονεὶ	κίονες ἡνωμένοι, τὸ βάρος ὑποστηρίζουσιν.
[9, 5]	ὁρᾷς ἐν τοῖς πολέμοις, ὅτι	οἱονεὶ	πύργοι τινὲς ἔμψυχοι τῆς φάλαγγος
[9, 4]	τῶν ἀχαρίστων πρὸς εὐεργέτας οὐ	καταισχύνει;	Ὅπου γε καὶ φονευθεῖσι δεσπόταις
[9, 2]	ἐπὶ γῆν προσνένευκεν, ἐπὶ γαστέρα	βλέπει,	καὶ τὸ ταύτης ἡδὺ ἐκ
[9, 2]	μέχρι τῆς συντελείας τοῦ παντὸς	παραπέμπει.	Οὐδεὶς χρόνος διεφθαρμένα ἢ ἐξίτηλα
[9, 3]	τοῦ χειμῶνος λυπηρὰ, διὰ ῥᾳθυμίας	παραπέμπει	τὸν χρόνον· ἀλλὰ σπουδῇ τινι
[9, 6]	ἴσον δύναται εἶναι τῷ κτίσαντι;	Σκόπει	δὲ καὶ τὰ ἐφεξῆς, Κατ´
[9, 5]	δυσμεταχείριστος ἂν ἦν, τῷ ὑπερβάλλοντι	βάρει	καταρρέπων ἀεὶ πρὸς τὸ κάτω.
[9, 3]	τοῦ μύρμηκος ἀποβλέψας; Ὃς ἐν	θέρει	τὴν χειμέριον τροφὴν ἑαυτῷ θησαυρίζει,
[9, 6]	καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν, ὃς	φέρει	τὰ σύμπαντα τῷ ῥήματι τῆς
[9, 1]	τοῦ ἡλίου κινήσει, ἐπὶ πόσον	χωρεῖ	τοῦ ἀέρος οὐ διεμέτρησε· καὶ
[9, 3]	προαίσθηται τοῦ ἀέρος ἐν εὐδινῇ	καταστάσει	φυλαττομένου. Ἀμέλει οὐκ ἂν ἴδοις
[9, 3]	λόγος; ποία χωρήσει ἀκοή; τίς	ἐξαρκέσει	χρόνος πάντα εἰπεῖν καὶ διηγήσασθαι
[9, 2]	προστάγματι κινηθεῖσα, τὴν ἐν τῇ	γενέσει	καὶ φθορᾷ κτίσιν ὁμαλῶς διεξέρχεται,
[9, 4]	ὡρμῆσθαι αὐτό· καὶ οὕτως τῇ	ἀναιρέσει	τῶν ψευδῶν εὑρίσκει τὸ ἀληθές.
[9, 3]	τοῦ ἔαρος προσιόντος, τῇ φυσικῇ	αἰσθήσει	τὴν μεταβολὴν ἐκδεχόμενοι, ἐκ τῶν
[9, 1]	λογίων τοῦ Πνεύματος, καὶ ἐν	προσποιήσει	ἐξηγήσεως τὰ ἑαυτοῦ παρεισάγοντος. Νοείσθω
[9, 6]	τὸν Ἰουδαϊσμὸν πρεσβεύων ἐν Χριστιανισμοῦ	προσποιήσει.	Τίνι λέγει, Κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν;
[9, 1]	τῇ ὑπὸ γῆν τοῦ ἡλίου	κινήσει,	ἐπὶ πόσον χωρεῖ τοῦ ἀέρος
[9, 4]	πάντων ὁμοία, ὅσον τῇ ἡμετέρᾳ	ὀσφρήσει	παρίσταται, ἀλλ´ ὅμως ἐστί τις
[9, 3]	προβέβληται. Τίς ἐφίκηται λόγος; ποία	χωρήσει	ἀκοή; τίς ἐξαρκέσει χρόνος πάντα
[9, 4]	κατὰ ψυχὴν εὐεξίας εἰπὼν, οὐχ	ἁμαρτήσει	τοῦ πρέποντος. Ὅθεν ὀρεκτικὴ τοῦ
[9, 4]	συλλογιστικὴν φωνὴν ἀφίησι δι´ ὧν	πράσσει·	ἢ τήνδε, φησὶν, ἐτράπη τὸ
[9, 6]	μέντοι παροῦσα φωνὴ παντελῶς αὐτῶν	ἀποφράσσει	τὸ στόμα. Καὶ εἶπεν ὁ
[9, 6]	ἐπιτρέπεις; Ἀλλὰ σιωπὴν γὰρ ἡμῖν	ἐπιτάσσει	λοιπὸν ἡ ἑσπέρα πάλαι πρὸς
[9, 3]	ἐτήρησαν διπλᾶς ἀναπνοὰς τῇ ἑαυτοῦ	καταδύσει	μηχανησάμενον, καὶ μέλλοντος μὲν βορέου
[9, 4]	μητρὸς, καὶ πρὸς αὐτὴν ἐπείγεται,	ἐπιζητεῖ	δὲ τὰς οἰκείας πηγὰς τοῦ
[9, 3]	τὴν τροφὴν ἐπιπλεῖστον διαρκεῖν μηχανώμενος.	Διακόπτει	γὰρ ταῖς ἑαυτοῦ χηλαῖς τῶν
[9, 3]	πολλάκις βαθυτάταις κατατρωθεῖσα πληγαῖς, ἑαυτὴν	ἰατρεύει,	πάσαις μηχαναῖς τῷ φλόμῳ τούτῳ
[9, 4]	δὲ ὅμως τῷ λόγῳ αἴσθησιν	ἔχει.	Ἃ γὰρ οἱ κατὰ πολλὴν
[9, 5]	σφονδύλων πρὸς τὴν ῥάχιν συνάπτεται·	ἔχει	δὲ τὴν προνομαίαν, τὴν τοῦ
[9, 6]	Θεοῦ. Ἐν τίνι μὲν οὖν	ἔχει	τὸ κατ´ εἰκόνα Θεοῦ ὁ
[9, 4]	ὅπλα αὐτῷ ἐμφυήσεται. Ταῦτα ἀπόδειξιν	ἔχει	τοῦ ἀδιδάκτους εἶναι τὰς φύσεις
[9, 5]	πλησίον εἶναι τῶν νεφῶν τῇ	συνεχεῖ	περιπνοίᾳ διασώζουσι τὸ χειμέριον, ἢ
[9, 4]	ἡ δὲ ἀρετὴ λόγον ὑγιείας	ἐπέχει.	Καλῶς γὰρ ὡρίσαντό τινες ὑγίειαν
[9, 2]	φύσις ἀεὶ νεαρὰ τῷ χρόνῳ	συμπαρατρέχει.	Ἐξαγαγέτω ἡ γῆ ψυχὴν ζῶσαν.
[9, 3]	λόγῳ πόση τοῖς ἀλόγοις τούτοις	ἐνυπάρχει	ἀδίδακτος καὶ φυσικὴ τῆς ἑαυτῶν
[9, 4]	ἀλλ´ ἐξ αὐτῆς τῆς φύσεως	ἐνυπάρχει.	Ὡς γὰρ οὐδεὶς ἡμᾶς λόγος
[9, 3]	πρὸς τροφὴν αὐτῷ γένοιντο. Καὶ	διαψύχει	τούτους, ὅταν αἴσθηται αὐτῶν διαβρόχων·
[9, 4]	διάγνωσις. Οὔπω οἱ ὀδόντες τῷ	σκύλακι,	καὶ ὅμως διὰ τοῦ στόματος
[9, 2]	οὕτως ἡ φύσις τῶν ὄντων	ἑνὶ	προστάγματι κινηθεῖσα, τὴν ἐν τῇ
[9, 3]	τὰς ἐξόδους ὁρῶσι, πάντες ὑφ´	ἑνὶ	συνθήματι μεταβαλόντες τὸ σχῆμα. Ἤδη
[9, 6]	Τίνι λέγει, Κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν;	Τίνι	ἄλλῳ γε, ἢ τῷ ἀπαυγάσματι
[9, 3]	παραπέμπει τὸν χρόνον· ἀλλὰ σπουδῇ	τινι	ἀπαραιτήτῳ πρὸς τὴν ἐργασίαν ἑαυτὸν
[9, 3]	οὐδὲ τοῦτο ῥᾳθύμως, ἀλλὰ σοφῇ	τινι	ἐπινοίᾳ τὴν τροφὴν ἐπιπλεῖστον διαρκεῖν
[9, 6]	Ἰουδαϊσμὸν πρεσβεύων ἐν Χριστιανισμοῦ προσποιήσει.	Τίνι	λέγει, Κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν; Τίνι
[9, 6]	ἀλλ´, Ἐν εἰκόνι Θεοῦ. Ἐν	τίνι	μὲν οὖν ἔχει τὸ κατ´
[9, 6]	παρεισήγαγεν. Οὐ γὰρ εἶπεν, ἐν	εἰκόνι	ἑαυτοῦ, ἀλλ´, Ἐν εἰκόνι Θεοῦ.
[9, 6]	ἐν εἰκόνι ἑαυτοῦ, ἀλλ´, Ἐν	εἰκόνι	Θεοῦ. Ἐν τίνι μὲν οὖν
[9, 6]	πολυθεΐας ἐκφύγῃς τὸ ἐπικίνδυνον. Ἐν	εἰκόνι	Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν. Πάλιν τοῦ
[9, 6]	τοῦ ἀοράτου; Τῇ ἰδίᾳ τοίνυν	εἰκόνι	τῇ ζώσῃ, τῇ εἰπούσῃ, Ἐγὼ
[9, 3]	ἄνθρωπε; οὐκ ἐν τῷ παρόντι	αἰῶνι	προαποθήσεις τὰς τοῦ μέλλοντος ἀναπαύσεις,
[9, 5]	χειμέριον, ἢ τὴν ἐν ταῖς	φάραγξι	κοιλότητα, οὐ μόνον τὸ δυσήνεμον
[9, 5]	τῆς νεότητος, καὶ πληγαῖς καὶ	μάστιξι	τὸ ἀκόλαστον σωφρονίζοντι. ~Πίστεώς ἐστιν
[9, 2]	πολῖται καὶ συμφυλέται οἱ πρωτότοκοι,	οἱ	ἀπογεγραμμένοι ἐν οὐρανοῖς. ~Ἐξαγαγέτω ἡ
[9, 6]	καὶ σφοδρῶς κατασπεύδοντα. Ἀλλ´ ὅμως	οἱ	αὐτὸν τὸν Κύριον συκοφαντῆσαι μὴ
[9, 4]	Τὰ τέκνα, ἀγαπᾶτε τοὺς πατέρας.	Οἱ	γονεῖς, μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα.
[9, 4]	τὸ ἀληθές. Τί περισσότερον ποιοῦσιν	οἱ	ἐπὶ τῶν διαγραμμάτων σεμνῶς καθεζόμενοι,
[9, 6]	τὸ ἐχθρὸν τῆς ἀληθείας γένος	οἱ	Ἰουδαῖοι στενοχωρούμενοι, πολλὰ, φασὶν, ἐστὶ
[9, 4]	λόγῳ αἴσθησιν ἔχει. Ἃ γὰρ	οἱ	κατὰ πολλὴν σχολὴν τοῦ βίου
[9, 1]	παρ´ ἑτέρων πεπονημένοις περιτυχών. Ἃς	οἱ	μὴ καταδεχόμενοι τὰς κοινὰς τῶν
[9, 4]	ἡ τοῦ οἰκείου διάγνωσις. Οὔπω	οἱ	ὀδόντες τῷ σκύλακι, καὶ ὅμως
[9, 1]	οἰκείας ὑπονοίας παρατρέψαντες ἐξηγοῦνται, ὥσπερ	οἱ	ὀνειροκρίται τῶν φανέντων ἐν ταῖς
[9, 2]	σὴ κεφαλὴ πρὸς οὐρανὸν διανέστηκεν·	οἱ	ὀφθαλμοί σου τὰ ἄνω βλέπουσιν,
[9, 5]	ἀνιμᾶται. Ἀλλὰ καὶ ἀδιάρθρωτοι αὐτῷ	οἱ	πόδες, οἱονεὶ κίονες ἡνωμένοι, τὸ
[9, 2]	ἄνω Ἱερουσαλὴμ, πολῖται καὶ συμφυλέται	οἱ	πρωτότοκοι, οἱ ἀπογεγραμμένοι ἐν οὐρανοῖς.
[9, 1]	ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον. Οὐδὲ ἐπειδὴ	οἱ	τὰ περὶ κόσμου γράψαντες πολλὰ
[9, 1]	πάσας γὰρ ταύτας τὰς ὑπονοίας	οἱ	τὰ περὶ τοῦ κόσμου γράψαντες
[9, 4]	τοὺς κακούργους ἐποίησαν. Τί εἴπωσιν	οἱ	τὸν ποιήσαντα αὐτοὺς καὶ τρέφοντα
[9, 1]	Ἐλισσαῖον ὡς φαῦλον ἑστιάτορα παρῃτοῦντο	οἱ	τότε, καὶ ταῦτα λαχάνοις ἀγρίοις
[9, 4]	τοῦ βίου καθεζόμενοι μόλις ἐξεῦρον	οἱ	τοῦ κόσμου σοφοὶ, τὰς τῶν
[9, 4]	ἐπὶ θερμῷ τῷ πάθει καὶ	ὁδηγοὶ	τοῖς ἐκζητοῦσι τοὺς φονέας ἐγένοντο,
[9, 5]	ἐν τοῖς πολέμοις, ὅτι οἱονεὶ	πύργοι	τινὲς ἔμψυχοι τῆς φάλαγγος προηγοῦνται;
[9, 3]	τὰ λείψανα τῆς ἑαυτοῦ θήρας	ἐπέλθοι·	ᾧ καὶ τηλικαῦτα τῆς φωνῆς
[9, 6]	ἐχθρὸν τῆς ἀληθείας γένος οἱ	Ἰουδαῖοι	στενοχωρούμενοι, πολλὰ, φασὶν, ἐστὶ τὰ
[9, 2]	Ἱερουσαλὴμ, πολῖται καὶ συμφυλέται οἱ	πρωτότοκοι,	οἱ ἀπογεγραμμένοι ἐν οὐρανοῖς. ~Ἐξαγαγέτω
[9, 5]	τῶν ζῴων, πολυγονώτερα. Διὰ τοῦτο	πολυτόκοι	λαγωοὶ, καὶ αἶγες ἄγριαι, καὶ
[9, 5]	τρεφομένῳ. Στόμαχοι καὶ ἐχῖνοι, καὶ	κεκρύφαλοι,	καὶ ἔνυστρα, οὐκ ἀργῶς ἔγκειται
[9, 4]	καὶ φονευθεῖσι δεσπόταις κατ´ ἐρημίαν,	πολλοὶ	τῶν κυνῶν ἐπαποθανόντες μνημονεύονται. Ἤδη
[9, 1]	ψυχῶν ἡμῶν γραφῆναι οἰκονομήσαντα; Ὅ	μοι	δοκοῦσι μὴ συνειδότες τινὲς, παραγωγαῖς
[9, 6]	ἄνθρωπον. Μὴ καὶ νῦν, εἰπέ	μοι,	μεμονωμένον ἐστὶ τὸ πρόσωπον; Οὐ
[9, 6]	ὁ Θεὸς, ποιήσωμεν ἄνθρωπον. Ποῦ	μοι	ὁ Ἰουδαῖος, ὃς, ἐν τοῖς
[9, 6]	ἀπαιτούμενος, καὶ μονονουχὶ ἀκούειν δοκῶ	μοι	τῶν ἀκροατῶν ἐν ταῖς καρδίαις
[9, 6]	τῇ συνεργίᾳ τοῦ Πνεύματος. Ἄπιτέ	μοι	χαίροντες, ἡ φιλόχριστος ἐκκλησία, ἀντὶ
[9, 1]	ἑωθινὴ τῶν λόγων τράπεζα κατεφάνη;	Ἐμοὶ	μὲν γὰρ ἐπῆλθεν εἰκάσαι τὰ
[9, 2]	κεφαλὴ πρὸς οὐρανὸν διανέστηκεν· οἱ	ὀφθαλμοί	σου τὰ ἄνω βλέπουσιν, ὡς
[9, 4]	οὐκ ἀγαπῶντες, ἀλλὰ καὶ φίλοις	κεχρημένοι	τοῖς λαλοῦσι κατὰ τοῦ Θεοῦ
[9, 2]	καὶ συμφυλέται οἱ πρωτότοκοι, οἱ	ἀπογεγραμμένοι	ἐν οὐρανοῖς. ~Ἐξαγαγέτω ἡ γῆ
[9, 4]	οἱ ἐπὶ τῶν διαγραμμάτων σεμνῶς	καθεζόμενοι,	καὶ τὴν κόνιν καταχαράσσοντες, τριῶν
[9, 4]	κατὰ πολλὴν σχολὴν τοῦ βίου	καθεζόμενοι	μόλις ἐξεῦρον οἱ τοῦ κόσμου
[9, 3]	καὶ τῆς μιμήσεως τῶν ἀλόγων	ἀπολειπόμενοι.	Ἄρκτος πολλάκις βαθυτάταις κατατρωθεῖσα πληγαῖς,
[9, 1]	πεπονημένοις περιτυχών. Ἃς οἱ μὴ	καταδεχόμενοι	τὰς κοινὰς τῶν γεγραμμένων ἐννοίας,
[9, 3]	τῇ φυσικῇ αἰσθήσει τὴν μεταβολὴν	ἐκδεχόμενοι,	ἐκ τῶν βοοστασίων πρὸς τὰς
[9, 4]	τῶν κατὰ τοῦ τρέφοντος βλασφημιῶν	ἀνεχόμενοι;	~Ἀλλ´ ἐπὶ τὴν θεωρίαν τῆς
[9, 3]	τὴν μέλλουσαν ἔνδειαν. Βόες δὲ	κατακεκλεισμένοι	χρονίως ἐν ὥρᾳ χειμερινῇ, ἤδη
[9, 1]	τὸν οἰκεῖον σκοπὸν τὰς ἐξηγήσεις	ποιούμενοι.	Ἐγὼ δὲ χόρτον ἀκούσας, χόρτον
[9, 6]	τῆς ἀληθείας γένος οἱ Ἰουδαῖοι	στενοχωρούμενοι,	πολλὰ, φασὶν, ἐστὶ τὰ πρόσωπα
[9, 5]	αὐτῷ οἱ πόδες, οἱονεὶ κίονες	ἡνωμένοι,	τὸ βάρος ὑποστηρίζουσιν. Εἰ γὰρ
[9, 5]	φάλαγγος προηγοῦνται; ἢ βουνοί τινες	σάρκινοι,	ἀνυπόστατον ἔχοντες τὴν ὁρμὴν, τῶν
[9, 5]	προσοικειοῦσθαι τῷ τρεφομένῳ. Στόμαχοι καὶ	ἐχῖνοι,	καὶ κεκρύφαλοι, καὶ ἔνυστρα, οὐκ
[9, 5]	ἔμψυχοι τῆς φάλαγγος προηγοῦνται; ἢ	βουνοί	τινες σάρκινοι, ἀνυπόστατον ἔχοντες τὴν
[9, 5]	ἔχουσιν, ἀλλ´ ἀναγκαίων χρείαν ἕκαστον	ἐκπληροῖ.	Μακρὸς ὁ τράχηλος τῆς καμήλου,
[9, 6]	ὅτι εἰ μία εἰκὼν, πόθεν	σοι	ἐπῆλθεν ἀφόρητα δυσσεβεῖν, ἀνόμοιον λέγοντι
[9, 2]	ἀνοήτοις, καὶ ὡμοιώθης αὐτοῖς. Ἄλλη	σοι	μέριμνα πρέπουσα, τὰ ἄνω ζητεῖν,
[9, 6]	καταμαθὼν, τὸ ὑπερβάλλον τῆς ἐν	σοὶ	σοφίας ἐξεδιδάχθην. Καὶ εἶπεν ὁ
[9, 6]	πρὸς τὴν τῶν οἰκείων ἐξέτασιν·	καίτοι	οὐ μᾶλλον ἐξ οὐρανοῦ καὶ
[9, 5]	τῷ ποδὶ τοῦ ἐλέφαντος, οὔτε	μέντοι	εἰς ἀγκύλην, οὔτε εἰς γόνυ
[9, 6]	ψεῦδος τὴν γλῶσσαν ἔχοντες; Ἡ	μέντοι	παροῦσα φωνὴ παντελῶς αὐτῶν ἀποφράσσει
[9, 5]	τοῖς κτισθεῖσι δυνατὸν εὑρεθῆναι. Τοῦτο	μέντοι	τοσοῦτον ὂν τῷ μεγέθει ὑποχείριον
[9, 3]	μεσαίτατον, ὡς ἂν μὴ ἐκφυέντες	ἄχρηστοι	πρὸς τροφὴν αὐτῷ γένοιντο. Καὶ
[9, 5]	τὸ ποτὸν ἀνιμᾶται. Ἀλλὰ καὶ	ἀδιάρθρωτοι	αὐτῷ οἱ πόδες, οἱονεὶ κίονες
[9, 4]	μόλις ἐξεῦρον οἱ τοῦ κόσμου	σοφοὶ,	τὰς τῶν συλλογισμῶν λέγω πλοκὰς,
[9, 5]	τῷ μηρυκισμῷ προσοικειοῦσθαι τῷ τρεφομένῳ.	Στόμαχοι	καὶ ἐχῖνοι, καὶ κεκρύφαλοι, καὶ
[9, 5]	πολέμοις, ὅτι οἱονεὶ πύργοι τινὲς	ἔμψυχοι	τῆς φάλαγγος προηγοῦνται; ἢ βουνοί
[9, 5]	ζῴων, πολυγονώτερα. Διὰ τοῦτο πολυτόκοι	λαγωοὶ,	καὶ αἶγες ἄγριαι, καὶ πρόβατα
[9, 6]	τὰ θηρία. Πέποιθας ἐπὶ Κύριον;	Ἐπὶ	ἀσπίδα καὶ βασιλίσκον ἐπιβήσῃ, καὶ
[9, 2]	κεφαλὴ αὐτῶν ἐπὶ γῆν προσνένευκεν,	ἐπὶ	γαστέρα βλέπει, καὶ τὸ ταύτης
[9, 2]	σχῆμα ποταπόν; Ἡ κεφαλὴ αὐτῶν	ἐπὶ	γῆν προσνένευκεν, ἐπὶ γαστέρα βλέπει,
[9, 4]	ἐπαποθανόντες μνημονεύονται. Ἤδη δέ τινες	ἐπὶ	θερμῷ τῷ πάθει καὶ ὁδηγοὶ
[9, 6]	ἐστιν ἀπόδειξις τὰ θηρία. Πέποιθας	ἐπὶ	Κύριον; Ἐπὶ ἀσπίδα καὶ βασιλίσκον
[9, 1]	ὑπὸ γῆν τοῦ ἡλίου κινήσει,	ἐπὶ	πόσον χωρεῖ τοῦ ἀέρος οὐ
[9, 1]	μὴ ἀπασχολήσαντα τὸν νοῦν ἡμῶν	ἐπὶ	τὰ μάταια, ἀλλὰ πάντα εἰς
[9, 1]	καὶ ἑρπετῶν γένεσιν καὶ θηρίων	ἐπὶ	τὰς οἰκείας ὑπονοίας παρατρέψαντες ἐξηγοῦνται,
[9, 5]	τοῦ τρέφοντος βλασφημιῶν ἀνεχόμενοι; ~Ἀλλ´	ἐπὶ	τὴν θεωρίαν τῆς κτίσεως ἐπανίωμεν.
[9, 6]	τὸν Ἑλληνισμὸν ἀποκλείων, ἀσφαλῶς ἀνέδραμεν	ἐπὶ	τὴν μονάδα, ἵνα καὶ Υἱὸν
[9, 4]	κατὰ φύσιν ἐνεργειῶν. Ὃ καὶ	ἐπὶ	τῆς κατὰ ψυχὴν εὐεξίας εἰπὼν,
[9, 5]	ὥσπερ ἔφαμεν, ἡ προνομαία χαμόθεν	ἐπὶ	τὸ ὕψος διακομίζει, ὀφιώδης τις
[9, 4]	τὸ θηρίον, ἢ τήνδε, ἢ	ἐπὶ	τόδε τὸ μέρος· ἀλλὰ μὴν
[9, 4]	ἀληθές. Τί περισσότερον ποιοῦσιν οἱ	ἐπὶ	τῶν διαγραμμάτων σεμνῶς καθεζόμενοι, καὶ
[9, 6]	χαλκεὺς, ἢ τέκτων, ἢ σκυτοτόμος,	ἐπὶ	τῶν ὀργάνων τῆς τέχνης μόνος
[9, 2]	μυρία γένη τῶν ἐμφερομένων τῷ	ἀέρι	πτηνῶν, ὧν ἀκατωνόμαστά ἐστι τὰ
[9, 2]	ἐξ αὐτῆς ἀναδίδωσιν. Ὅπου γε	περὶ	Θήβας τὰς Αἰγυπτίας ἐπειδὰν ὕσῃ
[9, 1]	εὐαγγέλιον. Οὐδὲ ἐπειδὴ οἱ τὰ	περὶ	κόσμου γράψαντες πολλὰ περὶ σχημάτων
[9, 3]	πᾶσαν ἔχειν σπουδήν. Οὐ φιλοπονήσεις	περὶ	σεαυτοῦ, ἄνθρωπε; οὐκ ἐν τῷ
[9, 1]	τὰ περὶ κόσμου γράψαντες πολλὰ	περὶ	σχημάτων γῆς διελέχθησαν, εἴτε σφαῖρά
[9, 1]	τὴν ἡμετέραν κοσμοποιίαν, ἐπειδὴ οὐδὲν	περὶ	σχημάτων ὁ τοῦ Θεοῦ θεράπων
[9, 6]	Ἀλλὰ γὰρ αἰσθάνομαι πάλαι τὰ	περὶ	τῆς τοῦ ἀνθρώπου γενέσεως ἀπαιτούμενος,
[9, 3]	μάραθρον. Αἱ δὲ προγνώσεις τῆς	περὶ	τὸν ἀέρα μεταβολῆς ποίαν οὐχὶ
[9, 1]	ταύτας τὰς ὑπονοίας οἱ τὰ	περὶ	τοῦ κόσμου γράψαντες ὑπηνέχθησαν, τὰ
[9, 6]	λόγου παρηψάμεθα· τὴν δὲ τελειοτέραν	περὶ	τῶν προκειμένων ἐξέτασιν ἐν τοῖς
[9, 0]	~ΟΜΙΛΙΑ θʹ	Περὶ	χερσαίων. ~Πῶς ὑμῖν ἡ ἑωθινὴ
[9, 6]	τῷ ἀπαυγάσματι τῆς δόξης, καὶ	χαρακτῆρι	τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ, ὅς ἐστιν
[9, 6]	ἀνόμοιον λέγοντι τὸν Υἱὸν τῷ	Πατρί;	Ὢ τῆς ἀχαριστίας· ἧς μετέλαβες
[9, 2]	πάθεσι τῆς σαρκὸς ἑαυτὸν ἀτιμάσῃς,	γαστρὶ	δουλεύων καὶ τοῖς ὑπὸ γαστέρα,
[9, 2]	τρέχον, καὶ τότε ἀρξάμενον, καὶ	μέχρι	νῦν ἐνεργοῦν, καὶ εἰς τέλος
[9, 5]	χρεία γέγονε τοῦ μυκτῆρος ἐκείνου	μέχρι	ποδῶν καθιεμένου. Οὐχ ὁρᾷς ἐν
[9, 2]	ζῴων ταῖς ἐφεξῆς διαδοχαῖς συντηρούμενον	μέχρι	τῆς συντελείας τοῦ παντὸς παραπέμπει.
[9, 6]	ἐντρεπέσθω ὁ Ἰουδαῖος, ἀγαλλέσθω τοῖς	δόγμασι	τῆς ἀληθείας ὁ εὐσεβὴς, δοξαζέσθω
[9, 3]	τῷ κούφῳ τοῖς τῆς ψυχῆς	κινήμασι	συνεπόμενον. Νωθρὰ ἡ φύσις τῆς
[9, 3]	πρὸς ἀπολογίαν αὔταρκες, τὸ μὴ	γράμμασι	διδαχθῆναι τὰ συμφέροντα, τῷ ἀδιδάκτῳ
[9, 3]	τὸ χαρακτηρίζον ἐστὶν, ἡ ἀλογία.	Ἰδιώμασι	δὲ διαφόροις ἕκαστον τῶν ζῴων
[9, 5]	τὴν μήτραν, οὕτω πρόεισιν, ὥς	φασι·	καὶ ἔχιδναι τὰς μήτρας ἐκφαγοῦσαι
[9, 2]	ἐάν ποτε καὶ σὺ τοῖς	πάθεσι	τῆς σαρκὸς ἑαυτὸν ἀτιμάσῃς, γαστρὶ
[9, 2]	τοῖς ὑπὸ γαστέρα, παρασυνεβλήθης τοῖς	κτήνεσι	τοῖς ἀνοήτοις, καὶ ὡμοιώθης αὐτοῖς.
[9, 4]	ἐπελθὼν, μονονουχὶ τὴν συλλογιστικὴν φωνὴν	ἀφίησι	δι´ ὧν πράσσει· ἢ τήνδε,
[9, 6]	Θεὸν διαλέγεσθαι; Αὐτὸς γὰρ εἶπε,	φησὶ,	καὶ αὐτὸς ἐποίησε. Γενηθήτω φῶς,
[9, 4]	πρὸς τὸ κατὰ φύσιν οἰκείωσιν.	~Εἰσὶ	δὲ καὶ παρ´ ἡμῖν αἱ
[9, 5]	περιττὸν οὐδὲ ἐλλεῖπον ἐν τοῖς	κτισθεῖσι	δυνατὸν εὑρεθῆναι. Τοῦτο μέντοι τοσοῦτον
[9, 4]	οὐ καταισχύνει; Ὅπου γε καὶ	φονευθεῖσι	δεσπόταις κατ´ ἐρημίαν, πολλοὶ τῶν
[9, 1]	δοκοῦσι μὴ συνειδότες τινὲς, παραγωγαῖς	τισι	καὶ τροπολογίαις σεμνότητά τινα ἐκ
[9, 5]	πρὸς τὴν γῆν κατακύπτειν, σαρκοφάγοις	οὖσι,	καὶ ἐκ τῆς ἄγρας τῶν
[9, 6]	τὸν ἕνα μὴ παραδέξωνται, μυρίους	εἰσάγουσι.	Καὶ τὸν Υἱὸν ἀθετοῦντες, οἰκέταις
[9, 5]	δὲ ἐξ ἡμισείας ὥπλισται τοῖς	ὀδοῦσι,	πολλαῖς καὶ ποικίλαις ἀποθήκαις τῶν
[9, 5]	τῶν νεφῶν τῇ συνεχεῖ περιπνοίᾳ	διασώζουσι	τὸ χειμέριον, ἢ τὴν ἐν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 4/06/2009