Homélie, Chap.
[9, 6]	μάχαιραν, ἢ συμπήξωμεν τὸ ἄροτρον,	ἢ	ἀπεργασώμεθα τὸ ὑπόδημα· ἀλλ´ οὐχὶ
[9, 5]	τινὲς ἔμψυχοι τῆς φάλαγγος προηγοῦνται;	ἢ	βουνοί τινες σάρκινοι, ἀνυπόστατον ἔχοντες
[9, 2]	δὲ ἐγχέλεις οὐδὲ ἄλλως ὁρῶμεν	ἢ	ἐκ τῆς ἰλύος συνισταμένας· ὧν
[9, 2]	παντὸς παραπέμπει. Οὐδεὶς χρόνος διεφθαρμένα	ἢ	ἐξίτηλα ποιεῖ τῶν ζῴων τὰ
[9, 4]	ἐτράπη τὸ θηρίον, ἢ τήνδε,	ἢ	ἐπὶ τόδε τὸ μέρος· ἀλλὰ
[9, 3]	τῶν ψυχῶν σωτηρίας πρόνοιαν κινηθησόμεθα,	ἢ	ἐπιπλέον κατακριθησόμεθα, ὅταν εὑρεθῶμεν καὶ
[9, 6]	γῆς τὸν Θεὸν ἔστιν ἐπιγνῶναι,	ἢ	καὶ ἐκ τῆς οἰκείας ἡμῶν
[9, 1]	γῆ, καὶ ἐξίσου πάντοθεν ἀποτετόρνευται,	ἢ	λικνοειδής ἐστι, καὶ μεσόκοιλος (πρὸς
[9, 1]	σοφίας τὰ τοῦ Πνεύματος λόγια;	ἢ	μᾶλλον δοξάσω τὸν μὴ ἀπασχολήσαντα
[9, 5]	πολέμια τῇ ζωῇ ἡμῶν ἐπεισήγαγεν·	ἢ	οὕτω δ´ ἄν τις καὶ
[9, 6]	πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων.	Ἢ	οὐχ ὁρᾷς ὅτι φρυγανιζομένῳ τῷ
[9, 4]	καὶ τὴν φύσιν παραχαράσσων, ὅταν	ἢ	παῖς ἀτιμάζῃ γῆρας πατρὸς, ἢ
[9, 4]	ἢ παῖς ἀτιμάζῃ γῆρας πατρὸς,	ἢ	πατὴρ διὰ δευτέρων γάμων τῶν
[9, 3]	φυσικὴ τῆς ἑαυτῶν ζωῆς ἐπιμέλεια,	ἢ	πρὸς τὴν ἡμῶν αὐτῶν φυλακὴν
[9, 6]	Τίς γὰρ χαλκεὺς, ἢ τέκτων,	ἢ	σκυτοτόμος, ἐπὶ τῶν ὀργάνων τῆς
[9, 6]	αὐτὸς ἑαυτῷ, ποιήσωμεν τὴν μάχαιραν,	ἢ	συμπήξωμεν τὸ ἄροτρον, ἢ ἀπεργασώμεθα
[9, 6]	ἡ ἀτοπία. Τίς γὰρ χαλκεὺς,	ἢ	τέκτων, ἢ σκυτοτόμος, ἐπὶ τῶν
[9, 5]	συνεχεῖ περιπνοίᾳ διασώζουσι τὸ χειμέριον,	ἢ	τὴν ἐν ταῖς φάραγξι κοιλότητα,
[9, 6]	φοβοῦ μὴ μᾶλλον τὸ θηρίον	ἢ	τὴν σεαυτοῦ ἀπιστίαν, δι´ ἧς
[9, 4]	τήνδε, φησὶν, ἐτράπη τὸ θηρίον,	ἢ	τήνδε, ἢ ἐπὶ τόδε τὸ
[9, 4]	φωνὴν ἀφίησι δι´ ὧν πράσσει·	ἢ	τήνδε, φησὶν, ἐτράπη τὸ θηρίον,
[9, 5]	ὅτι φοβερός ἐστι τῷ ἐλέφαντι·	ἢ	τὸ λεπτότατον τοῦ σκορπίου κέντρον,
[9, 5]	ἄγαμαι τὸν ἐλέφαντα τοῦ μεγέθους,	ἢ	τὸν μῦν, ὅτι φοβερός ἐστι
[9, 6]	εἰκόνα ἡμετέραν; Τίνι ἄλλῳ γε,	ἢ	τῷ ἀπαυγάσματι τῆς δόξης, καὶ
[9, 4]	οἰκειότερά ἐστι τῇ ψυχῇ μᾶλλον,	ἢ	τῷ σώματι ἡ ὑγεία. Τὰ
[9, 1]	λέγετε. Πλὴν ὁποῖά ποτ´ ἂν	ᾖ,	οὐκ ἐξουδενωτέον ὑμῖν. Οὐδὲ γὰρ
[9, 3]	γὰρ αὐτὴν τὸ χαρακτηρίζον ἐστὶν,	ἡ	ἀλογία. Ἰδιώμασι δὲ διαφόροις ἕκαστον
[9, 3]	ἀτιθάσσευτος ὁ λύκος, καὶ δολερὸν	ἡ	ἀλώπηξ· δειλὸν ἡ ἔλαφος· ὁ
[9, 4]	ἀποδεκτὴ ἡ δικαιοσύνη· καὶ θαυμαστὴ	ἡ	ἀνδρεία· καὶ ἡ φρόνησις περισπούδαστος.
[9, 2]	ἐν οὐρανοῖς. Ἀληθινή σου πατρὶς	ἡ	ἄνω Ἱερουσαλὴμ, πολῖται καὶ συμφυλέται
[9, 6]	ἐν τοῖς παρ´ αὐτῶν λεγομένοις	ἡ	ἀτοπία. Τίς γὰρ χαλκεὺς, ἢ
[9, 4]	τὸ ἴδιον; Φωνὴ μία, χρόα	ἡ	αὐτὴ, ὀσμὴ παρὰ πάντων ὁμοία,
[9, 2]	ἐκ τῆς γῆς ἐστιν αὐτοῖς	ἡ	γένεσις. Ἐξαγαγέτω ἡ γῆ ψυχήν.
[9, 1]	εἴτε καὶ δίσκῳ ἐστὶν ἐμφερὴς	ἡ	γῆ, καὶ ἐξίσου πάντοθεν ἀποτετόρνευται,
[9, 2]	Νοείσθω τοίνυν ὡς γέγραπται. ~Ἐξαγαγέτω	ἡ	γῆ ψυχὴν ζῶσαν κτηνῶν καὶ
[9, 3]	οἱ ἀπογεγραμμένοι ἐν οὐρανοῖς. ~Ἐξαγαγέτω	ἡ	γῆ ψυχὴν ζῶσαν. Οὐ τοίνυν
[9, 2]	νεαρὰ τῷ χρόνῳ συμπαρατρέχει. Ἐξαγαγέτω	ἡ	γῆ ψυχὴν ζῶσαν. Τοῦτο ἐναπέμεινε
[9, 2]	ἐστιν αὐτοῖς ἡ γένεσις. Ἐξαγαγέτω	ἡ	γῆ ψυχήν. Τὰ κτήνη γήϊνα
[9, 6]	ὥς φησιν ὁ προφήτης· Ἐθαυμαστώθη	ἡ	γνῶσίς σου ἐξ ἐμοῦ· τουτέστιν,
[9, 4]	Κακὸν δὲ πᾶν ἀρρωστία ψυχῆς,	ἡ	δὲ ἀρετὴ λόγον ὑγιείας ἐπέχει.
[9, 4]	πᾶσιν ἡ σωφροσύνη· καὶ ἀποδεκτὴ	ἡ	δικαιοσύνη· καὶ θαυμαστὴ ἡ ἀνδρεία·
[9, 3]	καὶ δολερὸν ἡ ἀλώπηξ· δειλὸν	ἡ	ἔλαφος· ὁ μύρμηξ φιλόπονος· εὐχάριστον
[9, 6]	σιωπὴν γὰρ ἡμῖν ἐπιτάσσει λοιπὸν	ἡ	ἑσπέρα πάλαι πρὸς δυσμὰς τὸν
[9, 1]	θʹ Περὶ χερσαίων. ~Πῶς ὑμῖν	ἡ	ἑωθινὴ τῶν λόγων τράπεζα κατεφάνη;
[9, 2]	Τῶν τετραπόδων τὸ σχῆμα ποταπόν;	Ἡ	κεφαλὴ αὐτῶν ἐπὶ γῆν προσνένευκεν,
[9, 5]	ὀλιγοτόκα. Ὅθεν λέοντος ἑνὸς μόλις	ἡ	λέαινα μήτηρ γίνεται. Ταῖς γὰρ
[9, 4]	δεσμὰ τῆς φύσεως ἐπισφίγγει. Εἰ	ἡ	λέαινα στέργει τὰ ἐξ αὐτῆς,
[9, 5]	πρὸς τὸ κάτω. Νῦν δὲ	ἡ	μὲν κεφαλὴ δι´ ὀλίγων τῶν
[9, 6]	τὸ ψεῦδος τὴν γλῶσσαν ἔχοντες;	Ἡ	μέντοι παροῦσα φωνὴ παντελῶς αὐτῶν
[9, 4]	πολλὰ παραδραμὼν οὔθατα βαρυνόμενα. Καὶ	ἡ	μήτηρ ἐν μυρίοις ἄρνασιν ἐπιγινώσκει
[9, 4]	ἀρεταὶ κατὰ φύσιν, πρὸς ἃς	ἡ	οἰκείωσις τῆς ψυχῆς οὐκ ἐκ
[9, 3]	πολλάκις ἁλίσκεσθαι τῷ βρυχήματι. Ῥαγδαῖον	ἡ	πάρδαλις, καὶ ὀξύρροπον ταῖς ὁρμαῖς·
[9, 6]	λοιπὸν ἀνθρώπου γένεσις προσδοκᾶται, παραγυμνοῦται	ἡ	πίστις, καὶ τρανότερον παραδηλοῦται τῆς
[9, 5]	τῶν ζῴων διαρκουμένοις. Τί βούλεται	ἡ	προνομαία τῷ ἐλέφαντι; Ὅτι μέγα
[9, 5]	Τὴν δὲ τροφὴν, ὥσπερ ἔφαμεν,	ἡ	προνομαία χαμόθεν ἐπὶ τὸ ὕψος
[9, 2]	ἡδὺ ἐκ παντὸς τρόπου διώκει.	Ἡ	σὴ κεφαλὴ πρὸς οὐρανὸν διανέστηκεν·
[9, 4]	προτέρων παίδων ἐπιλανθάνηται; Ἀμήχανός ἐστιν	ἡ	στοργὴ τοῖς ἀλόγοις τέκνων καὶ
[9, 2]	ὁ κόσμος συμπληρωθῇ. Ὡς γὰρ	ἡ	σφαῖρα, ἐπειδὰν ὑπό τινος ἀπωσθῇ,
[9, 4]	ἡ ψυχή. Διὸ ἐπαινετὴ πᾶσιν	ἡ	σωφροσύνη· καὶ ἀποδεκτὴ ἡ δικαιοσύνη·
[9, 4]	ὀξυτέρα, καθ´ ἣν ἑκάστῳ πάρεστιν	ἡ	τοῦ οἰκείου διάγνωσις. Οὔπω οἱ
[9, 5]	οὐκ ἐκ τῆς πόας αὐτοῖς	ἡ	τροφὴ, οὐδὲ ἀνάγκη πρὸς τὴν
[9, 4]	ψυχῇ μᾶλλον, ἢ τῷ σώματι	ἡ	ὑγεία. Τὰ τέκνα, ἀγαπᾶτε τοὺς
[9, 6]	τοῦ Πνεύματος. Ἄπιτέ μοι χαίροντες,	ἡ	φιλόχριστος ἐκκλησία, ἀντὶ παντὸς ὄψου
[9, 4]	καὶ θαυμαστὴ ἡ ἀνδρεία· καὶ	ἡ	φρόνησις περισπούδαστος. Ἃ οἰκειότερά ἐστι
[9, 2]	ἰδιώματα, ἀλλ´ ὥσπερ ἄρτι καθισταμένη	ἡ	φύσις ἀεὶ νεαρὰ τῷ χρόνῳ
[9, 3]	τηλικαῦτα τῆς φωνῆς τὰ ὄργανα	ἡ	φύσις ἐνέθηκεν, ὥστε πολλὰ τῶν
[9, 4]	παροργίζετε τὰ τέκνα. Μὴ καὶ	ἡ	φύσις ταῦτα οὐ λέγει; Οὐδὲν
[9, 3]	τῆς ψυχῆς κινήμασι συνεπόμενον. Νωθρὰ	ἡ	φύσις τῆς ἄρκτου, ἰδιότροπον καὶ
[9, 2]	τῶν ἰσοπέδων αὐτὴν ὑποδέξηται· οὕτως	ἡ	φύσις τῶν ὄντων ἑνὶ προστάγματι
[9, 2]	ἐν καύμασιν, εὐθὺς ἀρουραίων μυῶν	ἡ	χώρα καταπληροῦται. Τὰς δὲ ἐγχέλεις
[9, 4]	κατὰ φύσιν αὐτῇ ἀδιδάκτως ἐστὶν	ἡ	ψυχή. Διὸ ἐπαινετὴ πᾶσιν ἡ
[9, 3]	Οὐ τοίνυν ἐναποκειμένη τῇ γῇ	ἡ	ψυχὴ τῶν ἀλόγων ἐξεφάνη, ἀλλ´
[9, 3]	ζῶσαν. Οὐ τοίνυν ἐναποκειμένη τῇ	γῇ	ἡ ψυχὴ τῶν ἀλόγων ἐξεφάνη,
[9, 1]	καὶ δίσκῳ ἐστὶν ἐμφερὴς ἡ	γῆ,	καὶ ἐξίσου πάντοθεν ἀποτετόρνευται, ἢ
[9, 2]	ψυχὴν ζῶσαν. Τοῦτο ἐναπέμεινε τῇ	γῇ	τὸ πρόσταγμα, καὶ οὐ παύεται
[9, 2]	τοίνυν ὡς γέγραπται. ~Ἐξαγαγέτω ἡ	γῆ	ψυχὴν ζῶσαν κτηνῶν καὶ θηρίων
[9, 3]	ἀπογεγραμμένοι ἐν οὐρανοῖς. ~Ἐξαγαγέτω ἡ	γῆ	ψυχὴν ζῶσαν. Οὐ τοίνυν ἐναποκειμένη
[9, 2]	τῷ χρόνῳ συμπαρατρέχει. Ἐξαγαγέτω ἡ	γῆ	ψυχὴν ζῶσαν. Τοῦτο ἐναπέμεινε τῇ
[9, 2]	αὐτοῖς ἡ γένεσις. Ἐξαγαγέτω ἡ	γῆ	ψυχήν. Τὰ κτήνη γήϊνα καὶ
[9, 4]	παίδων ἐπιλανθάνηται; Ἀμήχανός ἐστιν ἡ	στοργὴ	τοῖς ἀλόγοις τέκνων καὶ γονέων
[9, 6]	δυσμὰς τὸν ἥλιον παραπέμψασα. Ἐνταῦθα	δὴ	οὖν τὸν λόγον καὶ ἡμεῖς
[9, 1]	ἀπειροκαλίας ὄνειδος τὸ φιλότιμον. Τοιοῦτον	δή	τι καὶ τὸ ἡμέτερον, εἰ
[9, 4]	πολλοὶ τῶν κυνῶν ἐπαποθανόντες μνημονεύονται.	Ἤδη	δέ τινες ἐπὶ θερμῷ τῷ
[9, 3]	ἑνὶ συνθήματι μεταβαλόντες τὸ σχῆμα.	Ἤδη	δέ τινες τῶν φιλοπόνων καὶ
[9, 2]	τὰ πλεῖστα διὰ λεπτότητα, ἀλλ´	ἤδη	καὶ μῦς καὶ βατράχους ἐξ
[9, 3]	κατακεκλεισμένοι χρονίως ἐν ὥρᾳ χειμερινῇ,	ἤδη	ποτὲ τοῦ ἔαρος προσιόντος, τῇ
[9, 5]	τὸ ζῷον διήρκεσε. Νῦν δὲ	ἤδη	τινὲς ἱστοροῦσι καὶ τριακόσια ἔτη
[9, 1]	οὐκ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον. Οὐδὲ	ἐπειδὴ	οἱ τὰ περὶ κόσμου γράψαντες
[9, 1]	ἀτιμοτέραν εἰπεῖν τὴν ἡμετέραν κοσμοποιίαν,	ἐπειδὴ	οὐδὲν περὶ σχημάτων ὁ τοῦ
[9, 1]	σελήνῃ προσενεχθὲν τὰς ἐκλείψεις ποιεῖ.	Ἐπειδὴ	τὰ μηδὲν πρὸς ἡμᾶς ὡς
[9, 3]	ῥᾳθυμίας παραπέμπει τὸν χρόνον· ἀλλὰ	σπουδῇ	τινι ἀπαραιτήτῳ πρὸς τὴν ἐργασίαν
[9, 4]	φύσιν παραχαράσσων, ὅταν ἢ παῖς	ἀτιμάζῃ	γῆρας πατρὸς, ἢ πατὴρ διὰ
[9, 1]	πενιχρὰν παρασκευὴν δαψιλῶς ἐπιφέρων τῇ	τραπέζῃ·	ὥστε περιίστασθαι αὐτῷ εἰς ἀπειροκαλίας
[9, 5]	ἐφικνῆται τῆς βοτάνης ἐξ ἧς	ἀποζῇ.	Βραχὺς καὶ τοῖς ὤμοις ἐνδεδυκὼς
[9, 5]	γὰρ χαῦνα αὐτῷ καὶ δίυγρα	ὑπετέθη	τὰ κῶλα, συνεχεῖς ἂν ἐγίνοντο
[9, 5]	ἀναλογῶν τοῖς ποσὶν ὁ τράχηλος	προσετέθη,	δυσμεταχείριστος ἂν ἦν, τῷ ὑπερβάλλοντι
[9, 3]	ἑαυτῷ τῆς φύσεως τὸ ἰδίωμα.	Συναπεγεννήθη	ὁ θυμὸς τῷ λέοντι, τὸ
[9, 3]	ἡμεῖς μετὰ τοῦ προφήτου, Ὡς	ἐμεγαλύνθη	τὰ ἔργα σου, Κύριε· πάντα
[9, 6]	τὰ μισανθρωπότατα, ἐπειδὰν τοῖς ζώγροις	ἐναποκλεισθῇ,	περιβρύχεται τοῖς κυλίνδροις, τὸ μὲν
[9, 3]	φιλίαν μνημονικόν. Ὁμοῦ τε γὰρ	ἐκτίσθη	ἕκαστον, καὶ συνεπηγάγετο ἑαυτῷ τῆς
[9, 2]	ἡ σφαῖρα, ἐπειδὰν ὑπό τινος	ἀπωσθῇ,	εἶτα πρανοῦς τινος λάβηται, ὑπό
[9, 1]	ὁ τοῦ Θεοῦ θεράπων Μωϋσῆς	διελέχθη,	οὐδὲ εἶπε δέκα καὶ ὀκτὼ
[9, 4]	φυλακὴν τῆς οἰκείας αὐτῶν σωτηρίας	παρήχθη.	Λόγου μὲν ἄμοιρος ὁ κύων,
[9, 2]	δεξιὸν, ἕως ἂν ὁ κόσμος	συμπληρωθῇ.	Ὡς γὰρ ἡ σφαῖρα, ἐπειδὰν
[9, 6]	ἐξετάσαντα· ὥς φησιν ὁ προφήτης·	Ἐθαυμαστώθη	ἡ γνῶσίς σου ἐξ ἐμοῦ·
[9, 5]	δ´ ἄν τις καὶ παιδαγωγῷ	ἐγκαλοίη	εἰς τάξιν ἄγοντι τὴν εὐκολίαν
[9, 6]	διδασκόμεθα, ἡμᾶς δὲ αὐτοὺς ἀγνοοῦμεν.	Ἀνάγκη	οὖν εἰπεῖν, τὸν κατέχοντα ἡμᾶς
[9, 5]	πόας αὐτοῖς ἡ τροφὴ, οὐδὲ	ἀνάγκη	πρὸς τὴν γῆν κατακύπτειν, σαρκοφάγοις
[9, 6]	μὲν γὰρ καὶ Πατρὸς πᾶσα	ἀνάγκη	τὴν αὐτὴν εἶναι μορφήν· θεοπρεπῶς
[9, 3]	παθεῖν ἕλοιο παρ´ ἑτέρου. Οὐδεμία	ῥιζοτομικὴ	τέχνη, οὐδὲ ἐμπειρία βοτανικὴ τῶν
[9, 3]	Οὐδεμία ῥιζοτομικὴ τέχνη, οὐδὲ ἐμπειρία	βοτανικὴ	τῶν ὠφελίμων τοῖς ἀλόγοις τὴν
[9, 3]	ποτὲ τοῦ ἔαρος προσιόντος, τῇ	φυσικῇ	αἰσθήσει τὴν μεταβολὴν ἐκδεχόμενοι, ἐκ
[9, 3]	ἀλόγοις τούτοις ἐνυπάρχει ἀδίδακτος καὶ	φυσικὴ	τῆς ἑαυτῶν ζωῆς ἐπιμέλεια, ἢ
[9, 4]	οὐχ ἁμαρτήσει τοῦ πρέποντος. Ὅθεν	ὀρεκτικὴ	τοῦ οἰκείου καὶ κατὰ φύσιν
[9, 2]	τετραπόδων τὸ σχῆμα ποταπόν; Ἡ	κεφαλὴ	αὐτῶν ἐπὶ γῆν προσνένευκεν, ἐπὶ
[9, 5]	κάτω. Νῦν δὲ ἡ μὲν	κεφαλὴ	δι´ ὀλίγων τῶν τοῦ αὐχένος
[9, 2]	παντὸς τρόπου διώκει. Ἡ σὴ	κεφαλὴ	πρὸς οὐρανὸν διανέστηκεν· οἱ ὀφθαλμοί
[9, 5]	ἐπιμελείας ἄμοιρα. Κἂν αὐτὰ τὰ	μέλη	τῶν ζῴων καταμάθῃς, εὑρήσεις ὅτι
[9, 2]	τοῖς ἀνοήτοις, καὶ ὡμοιώθης αὐτοῖς.	Ἄλλη	σοι μέριμνα πρέπουσα, τὰ ἄνω
[9, 1]	λόγια; ἢ μᾶλλον δοξάσω τὸν	μὴ	ἀπασχολήσαντα τὸν νοῦν ἡμῶν ἐπὶ
[9, 5]	γὰρ τὸ παρὰ τὴν πρώτην	μὴ	ἀρκούντως καταλεπτύνεσθαι τὴν τροφὴν, ἔδωκεν
[9, 3]	ἡμῖν πρὸς ἀπολογίαν αὔταρκες, τὸ	μὴ	γράμμασι διδαχθῆναι τὰ συμφέροντα, τῷ
[9, 3]	καρπῶν τὸ μεσαίτατον, ὡς ἂν	μὴ	ἐκφυέντες ἄχρηστοι πρὸς τροφὴν αὐτῷ
[9, 5]	καὶ διανισταμένου κουφίζειν τὸ βάρος	μὴ	ἐξαρκούντων. Νῦν δὲ βραχὺς ἀστράγαλος
[9, 5]	καὶ πρόβατα ἄγρια διδυμοτόκα, ἵνα	μὴ	ἐπιλείπῃ τὸ γένος ὑπὸ τῶν
[9, 5]	τὸν συνασπισμὸν διακόπτουτιν; Οἷς εἰ	μὴ	ἦν ἀναλογοῦντα τὰ κάτω, πρὸς
[9, 6]	ἡμετέραν. Τί λέγεις πρὸς τοῦτο;	Μὴ	καὶ εἰκὼν μία Θεοῦ καὶ
[9, 4]	γονεῖς, μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα.	Μὴ	καὶ ἡ φύσις ταῦτα οὐ
[9, 6]	εἶπεν ὁ Θεὸς, ποιήσωμεν ἄνθρωπον.	Μὴ	καὶ νῦν, εἰπέ μοι, μεμονωμένον
[9, 1]	ἑτέρων πεπονημένοις περιτυχών. Ἃς οἱ	μὴ	καταδεχόμενοι τὰς κοινὰς τῶν γεγραμμένων
[9, 6]	οἱ αὐτὸν τὸν Κύριον συκοφαντῆσαι	μὴ	κατοκνήσαντες, τί οὐκ ἂν εἴποιεν
[9, 6]	Εἰ δὲ ἄπιστος εἶ, φοβοῦ	μὴ	μᾶλλον τὸ θηρίον ἢ τὴν
[9, 1]	Οἶδα νόμους ἀλληγορίας, εἰ καὶ	μὴ	παρ´ ἐμαυτοῦ ἐξευρὼν, ἀλλὰ τοῖς
[9, 6]	τὸ μυθολόγημα· ἵνα τὸν ἕνα	μὴ	παραδέξωνται, μυρίους εἰσάγουσι. Καὶ τὸν
[9, 4]	ἀγαπᾶτε τοὺς πατέρας. Οἱ γονεῖς,	μὴ	παροργίζετε τὰ τέκνα. Μὴ καὶ
[9, 1]	γραφῆναι οἰκονομήσαντα; Ὅ μοι δοκοῦσι	μὴ	συνειδότες τινὲς, παραγωγαῖς τισι καὶ
[9, 3]	μέλλοντος αἴσθησιν, ὥστε καὶ ἡμᾶς	μὴ	τῇ παρούσῃ ζωῇ προστετηκέναι, ἀλλ´
[9, 1]	τι καὶ τὸ ἡμέτερον, εἰ	μή	τι ὑμεῖς ἄλλο λέγετε. Πλὴν
[9, 6]	καὶ τῶν ποικίλων καρυκευμάτων τῇ	μνήμῃ	τῶν εἰρημένων τὰς σεμνὰς ὑμῶν
[9, 4]	Φωνὴ μία, χρόα ἡ αὐτὴ,	ὀσμὴ	παρὰ πάντων ὁμοία, ὅσον τῇ
[9, 3]	γῇ ἡ ψυχὴ τῶν ἀλόγων	ἐξεφάνη,	ἀλλ´ ὁμοῦ τῷ προστάγματι συνυπέστη.
[9, 1]	ἡ ἑωθινὴ τῶν λόγων τράπεζα	κατεφάνη;	Ἐμοὶ μὲν γὰρ ἐπῆλθεν εἰκάσαι
[9, 2]	ἐπομβρίαις ἀνίησιν, οὐδὲ ἄλλα μυρία	γένη	τῶν ἐμφερομένων τῷ ἀέρι πτηνῶν,
[9, 5]	μήτρας ἐκφαγοῦσαι προέρχονται, πρέποντας τῇ	γεννησαμένῃ	τοὺς μισθοὺς ἐκτιννύουσαι. Οὕτως οὐδὲν
[9, 2]	πρὸς τὸ κάταντες, οὐ πρότερον	ἱσταμένη	πρὶν ἄν τι τῶν ἰσοπέδων
[9, 2]	τὰ ἰδιώματα, ἀλλ´ ὥσπερ ἄρτι	καθισταμένη	ἡ φύσις ἀεὶ νεαρὰ τῷ
[9, 3]	ἀδιάρθρωτον, πρέπον τῷ ὄντι φωλάδι	κατεψυγμένῃ.	Ἐὰν ἐπερχώμεθα τῷ λόγῳ πόση
[9, 3]	γῆ ψυχὴν ζῶσαν. Οὐ τοίνυν	ἐναποκειμένη	τῇ γῇ ἡ ψυχὴ τῶν
[9, 4]	τὰς δύο, καὶ ἐν τῇ	λειπομένῃ	τὸ ἀληθὲς ἐξευρίσκοντες; Τὸ δὲ
[9, 2]	τὸ πρόσταγμα, καὶ οὐ παύεται	ἐξυπηρετουμένη	τῷ κτίσαντι. Τὰ μὲν γὰρ
[9, 1]	διεμέτρησε· καὶ πῶς τοῦτο τῇ	σελήνῃ	προσενεχθὲν τὰς ἐκλείψεις ποιεῖ. Ἐπειδὴ
[9, 2]	Ἐξαγαγέτω ἡ γῆ ψυχήν. Τὰ	κτήνη	γήϊνα καὶ πρὸς γῆν νενευκότα,
[9, 3]	ὅταν προαίσθηται τοῦ ἀέρος ἐν	εὐδινῇ	καταστάσει φυλαττομένου. Ἀμέλει οὐκ ἂν
[9, 6]	ἐκτελεῖ; Φλυαρία γὰρ τῷ ὄντι	δεινὴ,	ἄρχοντά τινα ἑαυτοῦ καὶ ἐπιστάτην
[9, 2]	Τὸ πολίτευμα ἔχε ἐν οὐρανοῖς.	Ἀληθινή	σου πατρὶς ἡ ἄνω Ἱερουσαλὴμ,
[9, 1]	Περὶ χερσαίων. ~Πῶς ὑμῖν ἡ	ἑωθινὴ	τῶν λόγων τράπεζα κατεφάνη; Ἐμοὶ
[9, 3]	δὲ κατακεκλεισμένοι χρονίως ἐν ὥρᾳ	χειμερινῇ,	ἤδη ποτὲ τοῦ ἔαρος προσιόντος,
[9, 4]	ἡ σωφροσύνη· καὶ ἀποδεκτὴ ἡ	δικαιοσύνη·	καὶ θαυμαστὴ ἡ ἀνδρεία· καὶ
[9, 1]	τὰ ἐμαυτοῦ πένητός τινος ἑστιάτορος	φιλοφροσύνῃ,	ὃς τῶν εὐτραπέζων τις εἶναι
[9, 4]	ψυχή. Διὸ ἐπαινετὴ πᾶσιν ἡ	σωφροσύνη·	καὶ ἀποδεκτὴ ἡ δικαιοσύνη· καὶ
[9, 3]	ἕλοιο παρ´ ἑτέρου. Οὐδεμία ῥιζοτομικὴ	τέχνη,	οὐδὲ ἐμπειρία βοτανικὴ τῶν ὠφελίμων
[9, 4]	ἐν τοῖς οὖσιν, ἀλλὰ πάντα	ἴχνη	φέρειν τῆς τοῦ ποιήσαντος σοφίας,
[9, 3]	δακρύῳ τῆς πίτυος ἑαυτὴν ἰωμένην.	Χελώνη	δὲ σαρκῶν ἐχίδνης ἐμφορηθεῖσα, διὰ
[9, 4]	μυρίοις ἄρνασιν ἐπιγινώσκει τὸ ἴδιον;	Φωνὴ	μία, χρόα ἡ αὐτὴ, ὀσμὴ
[9, 6]	γλῶσσαν ἔχοντες; Ἡ μέντοι παροῦσα	φωνὴ	παντελῶς αὐτῶν ἀποφράσσει τὸ στόμα.
[9, 3]	Τίς ἐφίκηται λόγος; ποία χωρήσει	ἀκοή;	τίς ἐξαρκέσει χρόνος πάντα εἰπεῖν
[9, 4]	ὧν πράσσει· ἢ τήνδε, φησὶν,	ἐτράπη	τὸ θηρίον, ἢ τήνδε, ἢ
[9, 4]	λύκος ὑπὲρ σκυλάκων μάχεται, τί	εἴπῃ	ἄνθρωπος καὶ τῆς ἐντολῆς παρακούων
[9, 5]	πρόβατα ἄγρια διδυμοτόκα, ἵνα μὴ	ἐπιλείπῃ	τὸ γένος ὑπὸ τῶν ὠμοβόρων
[9, 6]	ἀπεργασώμεθα τὸ ὑπόδημα· ἀλλ´ οὐχὶ	σιωπῇ	τὴν ἐπιβάλλουσαν ἐνέργειαν ἐκτελεῖ; Φλυαρία
[9, 6]	οὐδεμίαν προσετρίψατο βλάβην, διὰ τὸ	πλήρη	πίστεως εὑρεθῆναι τὸν ἅγιον; Εἰ
[9, 4]	ἴχνος τοῦ θηρίου διερευνώμενος, ἐπειδὰν	εὕρῃ	αὐτὸ πολυτρόπως σχιζόμενον, τὰς ἑκασταχοῦ
[9, 2]	ἐκ παντὸς τρόπου διώκει. Ἡ	σὴ	κεφαλὴ πρὸς οὐρανὸν διανέστηκεν· οἱ
[9, 6]	τὴν σεαυτοῦ ἀπιστίαν, δι´ ἧς	πάσῃ	φθορᾷ σεαυτὸν εὐάλωτον κατεσκεύασας. Ἀλλὰ
[9, 6]	Κύριον; Ἐπὶ ἀσπίδα καὶ βασιλίσκον	ἐπιβήσῃ,	καὶ καταπατήσεις λέοντα καὶ δράκοντα.
[9, 2]	ἀποσώζουσα, ἕως ἂν πρὸς αὐτὸ	καταντήσῃ	τὸ τέλος. Ἵππον μὲν γὰρ
[9, 3]	κατεψυγμένῃ. Ἐὰν ἐπερχώμεθα τῷ λόγῳ	πόση	τοῖς ἀλόγοις τούτοις ἐνυπάρχει ἀδίδακτος
[9, 2]	περὶ Θήβας τὰς Αἰγυπτίας ἐπειδὰν	ὕσῃ	λάβρως ἐν καύμασιν, εὐθὺς ἀρουραίων
[9, 6]	τοίνυν εἰκόνι τῇ ζώσῃ, τῇ	εἰπούσῃ,	Ἐγὼ καὶ ὁ Πατὴρ ἕν
[9, 3]	ὥστε καὶ ἡμᾶς μὴ τῇ	παρούσῃ	ζωῇ προστετηκέναι, ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ
[9, 6]	Τῇ ἰδίᾳ τοίνυν εἰκόνι τῇ	ζώσῃ,	τῇ εἰπούσῃ, Ἐγὼ καὶ ὁ
[9, 4]	τῇδε ὡρμῆσθαι αὐτό· καὶ οὕτως	τῇ	ἀναιρέσει τῶν ψευδῶν εὑρίσκει τὸ
[9, 2]	ἑνὶ προστάγματι κινηθεῖσα, τὴν ἐν	τῇ	γενέσει καὶ φθορᾷ κτίσιν ὁμαλῶς
[9, 5]	τὰς μήτρας ἐκφαγοῦσαι προέρχονται, πρέποντας	τῇ	γεννησαμένῃ τοὺς μισθοὺς ἐκτιννύουσαι. Οὕτως
[9, 3]	ψυχὴν ζῶσαν. Οὐ τοίνυν ἐναποκειμένη	τῇ	γῇ ἡ ψυχὴ τῶν ἀλόγων
[9, 2]	γῆ ψυχὴν ζῶσαν. Τοῦτο ἐναπέμεινε	τῇ	γῇ τὸ πρόσταγμα, καὶ οὐ
[9, 2]	ἐστιν, ὑπὲρ τὰ γήϊνα εἶναι	τῇ	διανοίᾳ. Ὡς διεσχηματίσθης, οὕτω διάθου
[9, 3]	χερσαῖον ἐχῖνον ἐτήρησαν διπλᾶς ἀναπνοὰς	τῇ	ἑαυτοῦ καταδύσει μηχανησάμενον, καὶ μέλλοντος
[9, 6]	ἰδίᾳ τοίνυν εἰκόνι τῇ ζώσῃ,	τῇ	εἰπούσῃ, Ἐγὼ καὶ ὁ Πατὴρ
[9, 5]	ζῷα καὶ φθαρτικὰ καὶ πολέμια	τῇ	ζωῇ ἡμῶν ἐπεισήγαγεν· ἢ οὕτω
[9, 6]	ἀοράτου; Τῇ ἰδίᾳ τοίνυν εἰκόνι	τῇ	ζώσῃ, τῇ εἰπούσῃ, Ἐγὼ καὶ
[9, 4]	ὀσμὴ παρὰ πάντων ὁμοία, ὅσον	τῇ	ἡμετέρᾳ ὀσφρήσει παρίσταται, ἀλλ´ ὅμως
[9, 6]	εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου;	Τῇ	ἰδίᾳ τοίνυν εἰκόνι τῇ ζώσῃ,
[9, 4]	ἀναιροῦντες τὰς δύο, καὶ ἐν	τῇ	λειπομένῃ τὸ ἀληθὲς ἐξευρίσκοντες; Τὸ
[9, 6]	πολυτελοῦς καὶ τῶν ποικίλων καρυκευμάτων	τῇ	μνήμῃ τῶν εἰρημένων τὰς σεμνὰς
[9, 3]	αἴσθησιν, ὥστε καὶ ἡμᾶς μὴ	τῇ	παρούσῃ ζωῇ προστετηκέναι, ἀλλ´ ὑπὲρ
[9, 1]	οὐ διεμέτρησε· καὶ πῶς τοῦτο	τῇ	σελήνῃ προσενεχθὲν τὰς ἐκλείψεις ποιεῖ.
[9, 6]	ἐξέτασιν ἐν τοῖς ἑξῆς ἀποδώσομεν,	τῇ	συνεργίᾳ τοῦ Πνεύματος. Ἄπιτέ μοι
[9, 5]	τῷ πλησίον εἶναι τῶν νεφῶν	τῇ	συνεχεῖ περιπνοίᾳ διασώζουσι τὸ χειμέριον,
[9, 3]	ὥστε πολλὰ τῶν ζῴων ὑπερβάλλοντα	τῇ	ταχύτητι, μόνῳ πολλάκις ἁλίσκεσθαι τῷ
[9, 1]	τὴν πενιχρὰν παρασκευὴν δαψιλῶς ἐπιφέρων	τῇ	τραπέζῃ· ὥστε περιίστασθαι αὐτῷ εἰς
[9, 3]	ἐπιτήδειον αὐτῇ τὸ σῶμα συνέζευκται	τῇ	ὑγρότητι καὶ τῷ κούφῳ τοῖς
[9, 1]	τὸ ἀπ´ αὐτῆς σκίασμα, ἐν	τῇ	ὑπὸ γῆν τοῦ ἡλίου κινήσει,
[9, 3]	ἤδη ποτὲ τοῦ ἔαρος προσιόντος,	τῇ	φυσικῇ αἰσθήσει τὴν μεταβολὴν ἐκδεχόμενοι,
[9, 4]	τὰ λυποῦντα διαβολήν· οὕτω καὶ	τῇ	ψυχῇ ἔστι τις ἀδίδακτος ἔκκλισις
[9, 4]	φρόνησις περισπούδαστος. Ἃ οἰκειότερά ἐστι	τῇ	ψυχῇ μᾶλλον, ἢ τῷ σώματι
[9, 5]	ἤδη τινὲς ἱστοροῦσι καὶ τριακόσια	ἔτη	καὶ πλείω τούτων βιοῦν τὸν
[9, 6]	ὁμοιότητος, ταύτης οὐ μεταδίδως τῷ	εὐεργέτῃ;	καὶ σαυτῷ μὲν κύρια μένειν
[9, 4]	ἀδιδάκτως ἐστὶν ἡ ψυχή. Διὸ	ἐπαινετὴ	πᾶσιν ἡ σωφροσύνη· καὶ ἀποδεκτὴ
[9, 4]	πᾶν ἀρρωστία ψυχῆς, ἡ δὲ	ἀρετὴ	λόγον ὑγιείας ἐπέχει. Καλῶς γὰρ
[9, 5]	μηδεὶς ἐγκαλείτω τούτου ἕνεκεν τῷ	ποιητῇ,	ὅτι ἰοβόλα ζῷα καὶ φθαρτικὰ
[9, 4]	ἐπαινετὴ πᾶσιν ἡ σωφροσύνη· καὶ	ἀποδεκτὴ	ἡ δικαιοσύνη· καὶ θαυμαστὴ ἡ
[9, 4]	καὶ ἀποδεκτὴ ἡ δικαιοσύνη· καὶ	θαυμαστὴ	ἡ ἀνδρεία· καὶ ἡ φρόνησις
[9, 3]	ἐξεφάνη, ἀλλ´ ὁμοῦ τῷ προστάγματι	συνυπέστη.	Μία δὲ ψυχὴ τῶν ἀλόγων.
[9, 4]	τοῦ οἰκείου καὶ κατὰ φύσιν	αὐτῇ	ἀδιδάκτως ἐστὶν ἡ ψυχή. Διὸ
[9, 4]	ἴδιον; Φωνὴ μία, χρόα ἡ	αὐτὴ,	ὀσμὴ παρὰ πάντων ὁμοία, ὅσον
[9, 3]	καὶ ὀξύρροπον ταῖς ὁρμαῖς· ἐπιτήδειον	αὐτῇ	τὸ σῶμα συνέζευκται τῇ ὑγρότητι
[9, 6]	ἑωρακὼς ἐμὲ, ἑώρακε τὸν Πατέρα·	ταύτῃ	λέγει, Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ´ εἰκόνα
[9, 5]	ἐκ τῆς πόας αὐτοῖς ἡ	τροφὴ,	οὐδὲ ἀνάγκη πρὸς τὴν γῆν
[9, 3]	καὶ οὐδὲ τοῦτο ῥᾳθύμως, ἀλλὰ	σοφῇ	τινι ἐπινοίᾳ τὴν τροφὴν ἐπιπλεῖστον
[9, 6]	δυνάμεως αὐτοῦ. Ἀλλ´ οὐ γὰρ	ἡσυχῇ	παραδέχεται τὸν λόγον τῆς εὐσεβείας·
[9, 4]	γάλακτος; Κἂν πενιχραῖς ταῖς μητρῴαις	περιτύχῃ	θηλαῖς, ἐκείναις ἀρκεῖται, πολλὰ παραδραμὼν
[9, 4]	φύσιν αὐτῇ ἀδιδάκτως ἐστὶν ἡ	ψυχή.	Διὸ ἐπαινετὴ πᾶσιν ἡ σωφροσύνη·
[9, 4]	λυποῦντα διαβολήν· οὕτω καὶ τῇ	ψυχῇ	ἔστι τις ἀδίδακτος ἔκκλισις τοῦ
[9, 4]	περισπούδαστος. Ἃ οἰκειότερά ἐστι τῇ	ψυχῇ	μᾶλλον, ἢ τῷ σώματι ἡ
[9, 3]	τῷ προστάγματι συνυπέστη. Μία δὲ	ψυχὴ	τῶν ἀλόγων. Ἓν γὰρ αὐτὴν
[9, 3]	τοίνυν ἐναποκειμένη τῇ γῇ ἡ	ψυχὴ	τῶν ἀλόγων ἐξεφάνη, ἀλλ´ ὁμοῦ
[9, 5]	καὶ φθαρτικὰ καὶ πολέμια τῇ	ζωῇ	ἡμῶν ἐπεισήγαγεν· ἢ οὕτω δ´
[9, 3]	καὶ ἡμᾶς μὴ τῇ παρούσῃ	ζωῇ	προστετηκέναι, ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ μέλλοντος
[9, 6]	εὐσεβὴς, δοξαζέσθω ὁ Κύριος, ᾧ	ἡ	δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/06/2009