HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Homélies sur l'Hexaëméron (IX)

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ς  =  96 formes différentes pour 114 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Homélie, Chap.
[9, 5]   φάλαγγος προηγοῦνται; βουνοί τινες  σάρκινοι,   ἀνυπόστατον ἔχοντες τὴν ὁρμὴν, τῶν
[9, 2]   καὶ σὺ τοῖς πάθεσι τῆς  σαρκὸς   ἑαυτὸν ἀτιμάσῃς, γαστρὶ δουλεύων καὶ
[9, 5]   οὔτε ἀφεῖλε τῶν ἀναγκαίων. Τοῖς  σαρκοφάγοις   ζῴοις ὀξεῖς τοὺς ὀδόντας ἐνήρμοσε·
[9, 5]   ἀνάγκη πρὸς τὴν γῆν κατακύπτειν,  σαρκοφάγοις   οὖσι, καὶ ἐκ τῆς ἄγρας
[9, 3]   πίτυος ἑαυτὴν ἰωμένην. Χελώνη δὲ  σαρκῶν   ἐχίδνης ἐμφορηθεῖσα, διὰ τῆς τοῦ
[9, 6]   οὐ μεταδίδως τῷ εὐεργέτῃ; καὶ  σαυτῷ   μὲν κύρια μένειν τὰ ἐκ
[9, 6]   ἀπιστίαν, δι´ ἧς πάσῃ φθορᾷ  σεαυτὸν   εὐάλωτον κατεσκεύασας. Ἀλλὰ γὰρ αἰσθάνομαι
[9, 3]   ἔχειν σπουδήν. Οὐ φιλοπονήσεις περὶ  σεαυτοῦ,   ἄνθρωπε; οὐκ ἐν τῷ παρόντι
[9, 6]   μᾶλλον τὸ θηρίον τὴν  σεαυτοῦ   ἀπιστίαν, δι´ ἧς πάσῃ φθορᾷ
[9, 2]   διανοίᾳ. Ὡς διεσχηματίσθης, οὕτω διάθου  σεαυτοῦ   καὶ τὸν βίον. Τὸ πολίτευμα
[9, 3]   ποιήσεις τῷ πλησίον καλόν;  σεαυτῷ   βούλει παρ´ ἑτέρου γενέσθαι. Οἶδας
[9, 1]   διεμέτρησε· καὶ πῶς τοῦτο τῇ  σελήνῃ   προσενεχθὲν τὰς ἐκλείψεις ποιεῖ. Ἐπειδὴ
[9, 6]   τῇ μνήμῃ τῶν εἰρημένων τὰς  σεμνὰς   ὑμῶν κατακοσμοῦντες τραπέζας. Καταισχυνέσθω
[9, 1]   τινὲς, παραγωγαῖς τισι καὶ τροπολογίαις  σεμνότητά   τινα ἐκ τῆς οἰκείας αὐτῶν
[9, 4]   ποιοῦσιν οἱ ἐπὶ τῶν διαγραμμάτων  σεμνῶς   καθεζόμενοι, καὶ τὴν κόνιν καταχαράσσοντες,
[9, 2]   ἐκ παντὸς τρόπου διώκει.  σὴ   κεφαλὴ πρὸς οὐρανὸν διανέστηκεν· οἱ
[9, 4]   ἐν μυρίοις προβάτοις ἀρνειὸς τῶν  σηκῶν   ἐξαλλόμενος οἶδε μὲν τὴν χροίαν
[9, 3]   χρόνον ἐκ τῶν μυρμήκων  σῖτος   προβέβληται. Τίς ἐφίκηται λόγος; ποία
[9, 6]   ἀπεργασώμεθα τὸ ὑπόδημα· ἀλλ´ οὐχὶ  σιωπῇ   τὴν ἐπιβάλλουσαν ἐνέργειαν ἐκτελεῖ; Φλυαρία
[9, 6]   γεννήσαντα ἔχειν οὐκ ἐπιτρέπεις; Ἀλλὰ  σιωπὴν   γὰρ ἡμῖν ἐπιτάσσει λοιπὸν
[9, 1]   γῆς· καὶ τὸ ἀπ´ αὐτῆς  σκίασμα,   ἐν τῇ ὑπὸ γῆν τοῦ
[9, 6]   ἴσον δύναται εἶναι τῷ κτίσαντι;  Σκόπει   δὲ καὶ τὰ ἐφεξῆς, Κατ´
[9, 1]   ὕπνον φαντασίαις πρὸς τὸν οἰκεῖον  σκοπὸν   τὰς ἐξηγήσεις ποιούμενοι. Ἐγὼ δὲ
[9, 5]   ἐλέφαντι· τὸ λεπτότατον τοῦ  σκορπίου   κέντρον, πῶς ἐκοίλανεν ὥσπερ αὐλὸν
[9, 6]   ἐξουσίαν πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ  σκορπίων.   οὐχ ὁρᾷς ὅτι φρυγανιζομένῳ
[9, 4]   διάγνωσις. Οὔπω οἱ ὀδόντες τῷ  σκύλακι,   καὶ ὅμως διὰ τοῦ στόματος
[9, 4]   ἐξ αὐτῆς, καὶ λύκος ὑπὲρ  σκυλάκων   μάχεται, τί εἴπῃ ἄνθρωπος καὶ
[9, 6]   γὰρ χαλκεὺς, τέκτων,  σκυτοτόμος,   ἐπὶ τῶν ὀργάνων τῆς τέχνης
[9, 6]   ὅτι εἰ μία εἰκὼν, πόθεν  σοι   ἐπῆλθεν ἀφόρητα δυσσεβεῖν, ἀνόμοιον λέγοντι
[9, 2]   ἀνοήτοις, καὶ ὡμοιώθης αὐτοῖς. Ἄλλη  σοι   μέριμνα πρέπουσα, τὰ ἄνω ζητεῖν,
[9, 6]   καταμαθὼν, τὸ ὑπερβάλλον τῆς ἐν  σοὶ   σοφίας ἐξεδιδάχθην. Καὶ εἶπεν
[9, 6]   προφήτης· Ἐθαυμαστώθη γνῶσίς  σου   ἐξ ἐμοῦ· τουτέστιν, ἐμαυτὸν καταμαθὼν,
[9, 3]   προφήτου, Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα  σου,   Κύριε· πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας.
[9, 2]   πολίτευμα ἔχε ἐν οὐρανοῖς. Ἀληθινή  σου   πατρὶς ἄνω Ἱερουσαλὴμ, πολῖται
[9, 2]   πρὸς οὐρανὸν διανέστηκεν· οἱ ὀφθαλμοί  σου   τὰ ἄνω βλέπουσιν, ὡς ἐάν
[9, 3]   καὶ οὐδὲ τοῦτο ῥᾳθύμως, ἀλλὰ  σοφῇ   τινι ἐπινοίᾳ τὴν τροφὴν ἐπιπλεῖστον
[9, 3]   ἔργα σου, Κύριε· πάντα ἐν  σοφίᾳ   ἐποίησας. Οὐ τοίνυν ἡμῖν πρὸς
[9, 5]   μεγάλοις τῶν ζῴων τὴν ἀνεξιχνίαστον  σοφίαν   ἔξεστι κατιδεῖν, ἀλλὰ καὶ ἐν
[9, 4]   ἴχνη φέρειν τῆς τοῦ ποιήσαντος  σοφίας,   ἐν ἑαυτοῖς δεικνύντα ὅτι ἐμπαράσκευα
[9, 6]   τὸ ὑπερβάλλον τῆς ἐν σοὶ  σοφίας   ἐξεδιδάχθην. Καὶ εἶπεν Θεὸς,
[9, 1]   ἕνεκεν ἀτιμότερα ἡγήσομαι τῆς μωρανθείσης  σοφίας   τὰ τοῦ Πνεύματος λόγια;
[9, 4]   μόλις ἐξεῦρον οἱ τοῦ κόσμου  σοφοὶ,   τὰς τῶν συλλογισμῶν λέγω πλοκὰς,
[9, 1]   ἐπιφημίσαι. Ἀλλὰ τοῦτό ἐστιν ἑαυτὸν  σοφώτερον   ποιοῦντος τῶν λογίων τοῦ Πνεύματος,
[9, 3]   ῥᾳθυμίας παραπέμπει τὸν χρόνον· ἀλλὰ  σπουδῇ   τινι ἀπαραιτήτῳ πρὸς τὴν ἐργασίαν
[9, 3]   μέλλοντος αἰῶνος τὴν πᾶσαν ἔχειν  σπουδήν.   Οὐ φιλοπονήσεις περὶ σεαυτοῦ, ἄνθρωπε;
[9, 1]   εἶπε δέκα καὶ ὀκτὼ μυριάδας  σταδίων   τὸ περίμετρον ἔχειν τῆς γῆς·
[9, 6]   τῆς ἀληθείας γένος οἱ Ἰουδαῖοι  στενοχωρούμενοι,   πολλὰ, φασὶν, ἐστὶ τὰ πρόσωπα
[9, 4]   φύσεως ἐπισφίγγει. Εἰ λέαινα  στέργει   τὰ ἐξ αὐτῆς, καὶ λύκος
[9, 6]   φωνὴ παντελῶς αὐτῶν ἀποφράσσει τὸ  στόμα.   Καὶ εἶπεν Θεὸς, ποιήσωμεν
[9, 4]   σκύλακι, καὶ ὅμως διὰ τοῦ  στόματος   ἀμύνεται τὸν λυπήσαντα. Οὔπω τὰ
[9, 5]   τῷ μηρυκισμῷ προσοικειοῦσθαι τῷ τρεφομένῳ.  Στόμαχοι   καὶ ἐχῖνοι, καὶ κεκρύφαλοι, καὶ
[9, 4]   παίδων ἐπιλανθάνηται; Ἀμήχανός ἐστιν  στοργὴ   τοῖς ἀλόγοις τέκνων καὶ γονέων
[9, 6]   ἰδιώματι τῆς θεότητος. Ἄκουε καὶ  σὺ   ἐκ τῆς νέας κατατομῆς,
[9, 2]   βλέπουσιν, ὡς ἐάν ποτε καὶ  σὺ   τοῖς πάθεσι τῆς σαρκὸς ἑαυτὸν
[9, 6]   ὅμως οἱ αὐτὸν τὸν Κύριον  συκοφαντῆσαι   μὴ κατοκνήσαντες, τί οὐκ ἂν
[9, 4]   τοῦ κόσμου σοφοὶ, τὰς τῶν  συλλογισμῶν   λέγω πλοκὰς, ταῦτα δείκνυται παρὰ
[9, 4]   φερούσας ἐκτροπὰς ἐπελθὼν, μονονουχὶ τὴν  συλλογιστικὴν   φωνὴν ἀφίησι δι´ ὧν πράσσει·
[9, 6]   Υἱὸν ἀθετοῦντες, οἰκέταις τὸ τῆς  συμβουλίας   ἀξίωμα περιάπτουσι· καὶ τοὺς ὁμοδούλους
[9, 6]   αἰῶνας ἐποίησεν, ὃς φέρει τὰ  σύμπαντα   τῷ ῥήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ.
[9, 2]   φύσις ἀεὶ νεαρὰ τῷ χρόνῳ  συμπαρατρέχει.   Ἐξαγαγέτω γῆ ψυχὴν ζῶσαν.
[9, 3]   ἠμφίεσται καὶ τὸ σῶμα, βαρὺ,  συμπεπηγὸς,   ἀδιάρθρωτον, πρέπον τῷ ὄντι φωλάδι
[9, 5]   βιοῦν τὸν ἐλέφαντα· διὰ τοῦτο  συμπεπηγὸς   καὶ οὐ διηρθρωμένον τὰ κῶλα.
[9, 5]   παραχθὲν, πολύσαρκον ἐχρῆν εἶναι καὶ  συμπεφορημένον   τὸ σῶμα. Τούτῳ εἰ μέγας
[9, 6]   ἑαυτῷ, ποιήσωμεν τὴν μάχαιραν,  συμπήξωμεν   τὸ ἄροτρον, ἀπεργασώμεθα τὸ
[9, 2]   δεξιὸν, ἕως ἂν κόσμος  συμπληρωθῇ.   Ὡς γὰρ σφαῖρα, ἐπειδὰν
[9, 3]   τὸ μὴ γράμμασι διδαχθῆναι τὰ  συμφέροντα,   τῷ ἀδιδάκτῳ τῆς φύσεως νόμῳ
[9, 2]   ἄνω Ἱερουσαλὴμ, πολῖται καὶ  συμφυλέται   οἱ πρωτότοκοι, οἱ ἀπογεγραμμένοι ἐν
[9, 5]   ἐν τοῖς μικροτάτοις οὐδὲν ἔλαττον  συναγεῖραι   τὸ θαῦμα. Ὥσπερ γὰρ οὐ
[9, 3]   ἑαυτῷ τῆς φύσεως τὸ ἰδίωμα.  Συναπεγεννήθη   θυμὸς τῷ λέοντι, τὸ
[9, 5]   αὐχένος σφονδύλων πρὸς τὴν ῥάχιν  συνάπτεται·   ἔχει δὲ τὴν προνομαίαν, τὴν
[9, 5]   τὴν ὁρμὴν, τῶν ἐναντίων τὸν  συνασπισμὸν   διακόπτουτιν; Οἷς εἰ μὴ ἦν
[9, 3]   ὁρμαῖς· ἐπιτήδειον αὐτῇ τὸ σῶμα  συνέζευκται   τῇ ὑγρότητι καὶ τῷ κούφῳ
[9, 1]   οἰκονομήσαντα; μοι δοκοῦσι μὴ  συνειδότες   τινὲς, παραγωγαῖς τισι καὶ τροπολογίαις
[9, 3]   τε γὰρ ἐκτίσθη ἕκαστον, καὶ  συνεπηγάγετο   ἑαυτῷ τῆς φύσεως τὸ ἰδίωμα.
[9, 3]   κούφῳ τοῖς τῆς ψυχῆς κινήμασι  συνεπόμενον.   Νωθρὰ φύσις τῆς ἄρκτου,
[9, 6]   ἐν τοῖς ἑξῆς ἀποδώσομεν, τῇ  συνεργίᾳ   τοῦ Πνεύματος. Ἄπιτέ μοι χαίροντες,
[9, 6]   Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν. Πάλιν τοῦ  συνεργοῦ   τὸ πρόσωπον παρεισήγαγεν. Οὐ γὰρ
[9, 6]   τέχνης μόνος καθήμενος, οὐδενὸς αὐτῷ  συνεργοῦντος,   λέγει αὐτὸς ἑαυτῷ, ποιήσωμεν τὴν
[9, 3]   τὸν ἀέρα μεταβολῆς ποίαν οὐχὶ  σύνεσιν   λογικὴν ἀποκρύπτουσιν; Ὅπου γε τὸ
[9, 6]   οἰκείας ἡμῶν κατασκευῆς, τόν γε  συνετῶς   ἑαυτὸν ἐξετάσαντα· ὥς φησιν
[9, 5]   πλησίον εἶναι τῶν νεφῶν τῇ  συνεχεῖ   περιπνοίᾳ διασώζουσι τὸ χειμέριον,
[9, 5]   καὶ δίυγρα ὑπετέθη τὰ κῶλα,  συνεχεῖς   ἂν ἐγίνοντο τῶν ἄρθρων αἱ
[9, 5]   καὶ ἀλεεινὸν ἀεὶ τὸν ἀέρα  συνέχουσαν·   οὕτως καὶ ἐν ταῖς τῶν
[9, 3]   ἐξόδους ὁρῶσι, πάντες ὑφ´ ἑνὶ  συνθήματι   μεταβαλόντες τὸ σχῆμα. Ἤδη δέ
[9, 5]   Θεὸς (ὥστε καὶ διδασκόμενον  συνιέναι,   καὶ τυπτόμενον καταδέχεσθαι) ἐναργῶς ἡμᾶς
[9, 2]   ὁρῶμεν ἐκ τῆς ἰλύος  συνισταμένας·   ὧν οὔτε ὠὸν οὔτε τις
[9, 2]   τις ἄλλος τρόπος τὴν διαδοχὴν  συνίστησιν,   ἀλλ´ ἐκ τῆς γῆς ἐστιν
[9, 5]   ἐγίνοντο τῶν ἄρθρων αἱ ἐκτροπαὶ,  συνοκλάζοντος   καὶ διανισταμένου κουφίζειν τὸ βάρος
[9, 2]   ἐφεξῆς διαδοχαῖς συντηρούμενον μέχρι τῆς  συντελείας   τοῦ παντὸς παραπέμπει. Οὐδεὶς χρόνος
[9, 2]   τῶν ζῴων ταῖς ἐφεξῆς διαδοχαῖς  συντηρούμενον   μέχρι τῆς συντελείας τοῦ παντὸς
[9, 3]   ἐξεφάνη, ἀλλ´ ὁμοῦ τῷ προστάγματι  συνυπέστη.   Μία δὲ ψυχὴ τῶν ἀλόγων.
[9, 2]   κόσμος συμπληρωθῇ. Ὡς γὰρ  σφαῖρα,   ἐπειδὰν ὑπό τινος ἀπωσθῇ, εἶτα
[9, 1]   περὶ σχημάτων γῆς διελέχθησαν, εἴτε  σφαῖρά   ἐστιν, εἴτε κύλινδρος, εἴτε καὶ
[9, 6]   ἐπιστάτην καθῆσθαι, δεσποτικῶς ἑαυτοῦ καὶ  σφοδρῶς   κατασπεύδοντα. Ἀλλ´ ὅμως οἱ αὐτὸν
[9, 5]   δι´ ὀλίγων τῶν τοῦ αὐχένος  σφονδύλων   πρὸς τὴν ῥάχιν συνάπτεται· ἔχει
[9, 3]   ὑφ´ ἑνὶ συνθήματι μεταβαλόντες τὸ  σχῆμα.   Ἤδη δέ τινες τῶν φιλοπόνων
[9, 2]   ψυχῆς διενήνοχε. Τῶν τετραπόδων τὸ  σχῆμα   ποταπόν; κεφαλὴ αὐτῶν ἐπὶ
[9, 6]   τῆς μορφῆς νοουμένης, οὐκ ἐν  σχήματι   σωματικῷ, ἀλλ´ ἐν τῷ ἰδιώματι
[9, 2]   φυτὸν ἄνθρωπος ὅσον τῷ  σχήματι   τῆς σωματικῆς διαπλάσεως, τοσοῦτον καὶ
[9, 1]   περὶ κόσμου γράψαντες πολλὰ περὶ  σχημάτων   γῆς διελέχθησαν, εἴτε σφαῖρά ἐστιν,
[9, 1]   ἡμετέραν κοσμοποιίαν, ἐπειδὴ οὐδὲν περὶ  σχημάτων   τοῦ Θεοῦ θεράπων Μωϋσῆς
[9, 4]   διερευνώμενος, ἐπειδὰν εὕρῃ αὐτὸ πολυτρόπως  σχιζόμενον,   τὰς ἑκασταχοῦ φερούσας ἐκτροπὰς ἐπελθὼν,
[9, 4]   γὰρ οἱ κατὰ πολλὴν  σχολὴν   τοῦ βίου καθεζόμενοι μόλις ἐξεῦρον
[9, 3]   ἐνδεδυκός. Ὅμοιον ἠμφίεσται καὶ τὸ  σῶμα,   βαρὺ, συμπεπηγὸς, ἀδιάρθρωτον, πρέπον τῷ
[9, 3]   ταῖς ὁρμαῖς· ἐπιτήδειον αὐτῇ τὸ  σῶμα   συνέζευκται τῇ ὑγρότητι καὶ τῷ
[9, 5]   ἐχρῆν εἶναι καὶ συμπεφορημένον τὸ  σῶμα.   Τούτῳ εἰ μέγας καὶ ἀναλογῶν
[9, 4]   τῇ ψυχῇ μᾶλλον, τῷ  σώματι   ὑγεία. Τὰ τέκνα, ἀγαπᾶτε
[9, 2]   ἄνθρωπος ὅσον τῷ σχήματι τῆς  σωματικῆς   διαπλάσεως, τοσοῦτον καὶ τῷ ἀξιώματι
[9, 6]   μορφῆς νοουμένης, οὐκ ἐν σχήματι  σωματικῷ,   ἀλλ´ ἐν τῷ ἰδιώματι τῆς
[9, 4]   τὴν φυλακὴν τῆς οἰκείας αὐτῶν  σωτηρίας   παρήχθη. Λόγου μὲν ἄμοιρος
[9, 3]   τῶν ζῴων τῆς οἰκείας ἐστὶ  σωτηρίας   ποριστικὸν, καὶ ἄρρητόν τινα κέκτηται
[9, 3]   φυλακὴν καὶ τῆς τῶν ψυχῶν  σωτηρίας   πρόνοιαν κινηθησόμεθα, ἐπιπλέον κατακριθησόμεθα,
[9, 5]   πληγαῖς καὶ μάστιξι τὸ ἀκόλαστον  σωφρονίζοντι.   ~Πίστεώς ἐστιν ἀπόδειξις τὰ θηρία.
[9, 4]   ψυχή. Διὸ ἐπαινετὴ πᾶσιν  σωφροσύνη·   καὶ ἀποδεκτὴ δικαιοσύνη· καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 4/06/2009