Homélie, Chap. |
[9, 5] |
φάλαγγος
προηγοῦνται;
ἢ
βουνοί
τινες
|
σάρκινοι, |
ἀνυπόστατον
ἔχοντες
τὴν
ὁρμὴν,
τῶν |
[9, 2] |
καὶ
σὺ
τοῖς
πάθεσι
τῆς
|
σαρκὸς |
ἑαυτὸν
ἀτιμάσῃς,
γαστρὶ
δουλεύων
καὶ |
[9, 5] |
οὔτε
ἀφεῖλε
τῶν
ἀναγκαίων.
Τοῖς
|
σαρκοφάγοις |
ζῴοις
ὀξεῖς
τοὺς
ὀδόντας
ἐνήρμοσε· |
[9, 5] |
ἀνάγκη
πρὸς
τὴν
γῆν
κατακύπτειν,
|
σαρκοφάγοις |
οὖσι,
καὶ
ἐκ
τῆς
ἄγρας |
[9, 3] |
πίτυος
ἑαυτὴν
ἰωμένην.
Χελώνη
δὲ
|
σαρκῶν |
ἐχίδνης
ἐμφορηθεῖσα,
διὰ
τῆς
τοῦ |
[9, 6] |
οὐ
μεταδίδως
τῷ
εὐεργέτῃ;
καὶ
|
σαυτῷ |
μὲν
κύρια
μένειν
τὰ
ἐκ |
[9, 6] |
ἀπιστίαν,
δι´
ἧς
πάσῃ
φθορᾷ
|
σεαυτὸν |
εὐάλωτον
κατεσκεύασας.
Ἀλλὰ
γὰρ
αἰσθάνομαι |
[9, 3] |
ἔχειν
σπουδήν.
Οὐ
φιλοπονήσεις
περὶ
|
σεαυτοῦ, |
ἄνθρωπε;
οὐκ
ἐν
τῷ
παρόντι
|
[9, 6] |
μᾶλλον
τὸ
θηρίον
ἢ
τὴν
|
σεαυτοῦ |
ἀπιστίαν,
δι´
ἧς
πάσῃ
φθορᾷ |
[9, 2] |
διανοίᾳ.
Ὡς
διεσχηματίσθης,
οὕτω
διάθου
|
σεαυτοῦ |
καὶ
τὸν
βίον.
Τὸ
πολίτευμα |
[9, 3] |
ποιήσεις
τῷ
πλησίον
καλόν;
Ὃ
|
σεαυτῷ |
βούλει
παρ´
ἑτέρου
γενέσθαι.
Οἶδας |
[9, 1] |
διεμέτρησε·
καὶ
πῶς
τοῦτο
τῇ
|
σελήνῃ |
προσενεχθὲν
τὰς
ἐκλείψεις
ποιεῖ.
Ἐπειδὴ |
[9, 6] |
τῇ
μνήμῃ
τῶν
εἰρημένων
τὰς
|
σεμνὰς |
ὑμῶν
κατακοσμοῦντες
τραπέζας.
Καταισχυνέσθω
ὁ |
[9, 1] |
τινὲς,
παραγωγαῖς
τισι
καὶ
τροπολογίαις
|
σεμνότητά |
τινα
ἐκ
τῆς
οἰκείας
αὐτῶν |
[9, 4] |
ποιοῦσιν
οἱ
ἐπὶ
τῶν
διαγραμμάτων
|
σεμνῶς |
καθεζόμενοι,
καὶ
τὴν
κόνιν
καταχαράσσοντες, |
[9, 2] |
ἐκ
παντὸς
τρόπου
διώκει.
Ἡ
|
σὴ |
κεφαλὴ
πρὸς
οὐρανὸν
διανέστηκεν·
οἱ |
[9, 4] |
ἐν
μυρίοις
προβάτοις
ἀρνειὸς
τῶν
|
σηκῶν |
ἐξαλλόμενος
οἶδε
μὲν
τὴν
χροίαν |
[9, 3] |
χρόνον
ἐκ
τῶν
μυρμήκων
ὁ
|
σῖτος |
προβέβληται.
Τίς
ἐφίκηται
λόγος;
ποία |
[9, 6] |
ἀπεργασώμεθα
τὸ
ὑπόδημα·
ἀλλ´
οὐχὶ
|
σιωπῇ |
τὴν
ἐπιβάλλουσαν
ἐνέργειαν
ἐκτελεῖ;
Φλυαρία |
[9, 6] |
γεννήσαντα
ἔχειν
οὐκ
ἐπιτρέπεις;
Ἀλλὰ
|
σιωπὴν |
γὰρ
ἡμῖν
ἐπιτάσσει
λοιπὸν
ἡ |
[9, 1] |
γῆς·
καὶ
τὸ
ἀπ´
αὐτῆς
|
σκίασμα, |
ἐν
τῇ
ὑπὸ
γῆν
τοῦ |
[9, 6] |
ἴσον
δύναται
εἶναι
τῷ
κτίσαντι;
|
Σκόπει |
δὲ
καὶ
τὰ
ἐφεξῆς,
Κατ´ |
[9, 1] |
ὕπνον
φαντασίαις
πρὸς
τὸν
οἰκεῖον
|
σκοπὸν |
τὰς
ἐξηγήσεις
ποιούμενοι.
Ἐγὼ
δὲ |
[9, 5] |
ἐλέφαντι·
ἢ
τὸ
λεπτότατον
τοῦ
|
σκορπίου |
κέντρον,
πῶς
ἐκοίλανεν
ὥσπερ
αὐλὸν
|
[9, 6] |
ἐξουσίαν
πατεῖν
ἐπάνω
ὄφεων
καὶ
|
σκορπίων. |
Ἢ
οὐχ
ὁρᾷς
ὅτι
φρυγανιζομένῳ |
[9, 4] |
διάγνωσις.
Οὔπω
οἱ
ὀδόντες
τῷ
|
σκύλακι, |
καὶ
ὅμως
διὰ
τοῦ
στόματος |
[9, 4] |
ἐξ
αὐτῆς,
καὶ
λύκος
ὑπὲρ
|
σκυλάκων |
μάχεται,
τί
εἴπῃ
ἄνθρωπος
καὶ |
[9, 6] |
γὰρ
χαλκεὺς,
ἢ
τέκτων,
ἢ
|
σκυτοτόμος, |
ἐπὶ
τῶν
ὀργάνων
τῆς
τέχνης |
[9, 6] |
ὅτι
εἰ
μία
εἰκὼν,
πόθεν
|
σοι |
ἐπῆλθεν
ἀφόρητα
δυσσεβεῖν,
ἀνόμοιον
λέγοντι |
[9, 2] |
ἀνοήτοις,
καὶ
ὡμοιώθης
αὐτοῖς.
Ἄλλη
|
σοι |
μέριμνα
πρέπουσα,
τὰ
ἄνω
ζητεῖν, |
[9, 6] |
καταμαθὼν,
τὸ
ὑπερβάλλον
τῆς
ἐν
|
σοὶ |
σοφίας
ἐξεδιδάχθην.
Καὶ
εἶπεν
ὁ |
[9, 6] |
ὁ
προφήτης·
Ἐθαυμαστώθη
ἡ
γνῶσίς
|
σου |
ἐξ
ἐμοῦ·
τουτέστιν,
ἐμαυτὸν
καταμαθὼν, |
[9, 3] |
προφήτου,
Ὡς
ἐμεγαλύνθη
τὰ
ἔργα
|
σου, |
Κύριε·
πάντα
ἐν
σοφίᾳ
ἐποίησας. |
[9, 2] |
πολίτευμα
ἔχε
ἐν
οὐρανοῖς.
Ἀληθινή
|
σου |
πατρὶς
ἡ
ἄνω
Ἱερουσαλὴμ,
πολῖται
|
[9, 2] |
πρὸς
οὐρανὸν
διανέστηκεν·
οἱ
ὀφθαλμοί
|
σου |
τὰ
ἄνω
βλέπουσιν,
ὡς
ἐάν |
[9, 3] |
καὶ
οὐδὲ
τοῦτο
ῥᾳθύμως,
ἀλλὰ
|
σοφῇ |
τινι
ἐπινοίᾳ
τὴν
τροφὴν
ἐπιπλεῖστον |
[9, 3] |
ἔργα
σου,
Κύριε·
πάντα
ἐν
|
σοφίᾳ |
ἐποίησας.
Οὐ
τοίνυν
ἡμῖν
πρὸς
|
[9, 5] |
μεγάλοις
τῶν
ζῴων
τὴν
ἀνεξιχνίαστον
|
σοφίαν |
ἔξεστι
κατιδεῖν,
ἀλλὰ
καὶ
ἐν |
[9, 4] |
ἴχνη
φέρειν
τῆς
τοῦ
ποιήσαντος
|
σοφίας, |
ἐν
ἑαυτοῖς
δεικνύντα
ὅτι
ἐμπαράσκευα |
[9, 6] |
τὸ
ὑπερβάλλον
τῆς
ἐν
σοὶ
|
σοφίας |
ἐξεδιδάχθην.
Καὶ
εἶπεν
ὁ
Θεὸς, |
[9, 1] |
ἕνεκεν
ἀτιμότερα
ἡγήσομαι
τῆς
μωρανθείσης
|
σοφίας |
τὰ
τοῦ
Πνεύματος
λόγια;
ἢ |
[9, 4] |
μόλις
ἐξεῦρον
οἱ
τοῦ
κόσμου
|
σοφοὶ, |
τὰς
τῶν
συλλογισμῶν
λέγω
πλοκὰς, |
[9, 1] |
ἐπιφημίσαι.
Ἀλλὰ
τοῦτό
ἐστιν
ἑαυτὸν
|
σοφώτερον |
ποιοῦντος
τῶν
λογίων
τοῦ
Πνεύματος, |
[9, 3] |
ῥᾳθυμίας
παραπέμπει
τὸν
χρόνον·
ἀλλὰ
|
σπουδῇ |
τινι
ἀπαραιτήτῳ
πρὸς
τὴν
ἐργασίαν
|
[9, 3] |
μέλλοντος
αἰῶνος
τὴν
πᾶσαν
ἔχειν
|
σπουδήν. |
Οὐ
φιλοπονήσεις
περὶ
σεαυτοῦ,
ἄνθρωπε; |
[9, 1] |
εἶπε
δέκα
καὶ
ὀκτὼ
μυριάδας
|
σταδίων |
τὸ
περίμετρον
ἔχειν
τῆς
γῆς· |
[9, 6] |
τῆς
ἀληθείας
γένος
οἱ
Ἰουδαῖοι
|
στενοχωρούμενοι, |
πολλὰ,
φασὶν,
ἐστὶ
τὰ
πρόσωπα |
[9, 4] |
φύσεως
ἐπισφίγγει.
Εἰ
ἡ
λέαινα
|
στέργει
|
τὰ
ἐξ
αὐτῆς,
καὶ
λύκος |
[9, 6] |
φωνὴ
παντελῶς
αὐτῶν
ἀποφράσσει
τὸ
|
στόμα. |
Καὶ
εἶπεν
ὁ
Θεὸς,
ποιήσωμεν |
[9, 4] |
σκύλακι,
καὶ
ὅμως
διὰ
τοῦ
|
στόματος |
ἀμύνεται
τὸν
λυπήσαντα.
Οὔπω
τὰ |
[9, 5] |
τῷ
μηρυκισμῷ
προσοικειοῦσθαι
τῷ
τρεφομένῳ.
|
Στόμαχοι |
καὶ
ἐχῖνοι,
καὶ
κεκρύφαλοι,
καὶ |
[9, 4] |
παίδων
ἐπιλανθάνηται;
Ἀμήχανός
ἐστιν
ἡ
|
στοργὴ |
τοῖς
ἀλόγοις
τέκνων
καὶ
γονέων |
[9, 6] |
ἰδιώματι
τῆς
θεότητος.
Ἄκουε
καὶ
|
σὺ |
ὁ
ἐκ
τῆς
νέας
κατατομῆς, |
[9, 2] |
βλέπουσιν,
ὡς
ἐάν
ποτε
καὶ
|
σὺ |
τοῖς
πάθεσι
τῆς
σαρκὸς
ἑαυτὸν |
[9, 6] |
ὅμως
οἱ
αὐτὸν
τὸν
Κύριον
|
συκοφαντῆσαι |
μὴ
κατοκνήσαντες,
τί
οὐκ
ἂν |
[9, 4] |
τοῦ
κόσμου
σοφοὶ,
τὰς
τῶν
|
συλλογισμῶν |
λέγω
πλοκὰς,
ταῦτα
δείκνυται
παρὰ |
[9, 4] |
φερούσας
ἐκτροπὰς
ἐπελθὼν,
μονονουχὶ
τὴν
|
συλλογιστικὴν |
φωνὴν
ἀφίησι
δι´
ὧν
πράσσει· |
[9, 6] |
Υἱὸν
ἀθετοῦντες,
οἰκέταις
τὸ
τῆς
|
συμβουλίας |
ἀξίωμα
περιάπτουσι·
καὶ
τοὺς
ὁμοδούλους |
[9, 6] |
αἰῶνας
ἐποίησεν,
ὃς
φέρει
τὰ
|
σύμπαντα |
τῷ
ῥήματι
τῆς
δυνάμεως
αὐτοῦ. |
[9, 2] |
φύσις
ἀεὶ
νεαρὰ
τῷ
χρόνῳ
|
συμπαρατρέχει. |
Ἐξαγαγέτω
ἡ
γῆ
ψυχὴν
ζῶσαν. |
[9, 3] |
ἠμφίεσται
καὶ
τὸ
σῶμα,
βαρὺ,
|
συμπεπηγὸς, |
ἀδιάρθρωτον,
πρέπον
τῷ
ὄντι
φωλάδι
|
[9, 5] |
βιοῦν
τὸν
ἐλέφαντα·
διὰ
τοῦτο
|
συμπεπηγὸς |
καὶ
οὐ
διηρθρωμένον
τὰ
κῶλα. |
[9, 5] |
παραχθὲν,
πολύσαρκον
ἐχρῆν
εἶναι
καὶ
|
συμπεφορημένον |
τὸ
σῶμα.
Τούτῳ
εἰ
μέγας |
[9, 6] |
ἑαυτῷ,
ποιήσωμεν
τὴν
μάχαιραν,
ἢ
|
συμπήξωμεν |
τὸ
ἄροτρον,
ἢ
ἀπεργασώμεθα
τὸ |
[9, 2] |
δεξιὸν,
ἕως
ἂν
ὁ
κόσμος
|
συμπληρωθῇ. |
Ὡς
γὰρ
ἡ
σφαῖρα,
ἐπειδὰν |
[9, 3] |
τὸ
μὴ
γράμμασι
διδαχθῆναι
τὰ
|
συμφέροντα, |
τῷ
ἀδιδάκτῳ
τῆς
φύσεως
νόμῳ |
[9, 2] |
ἡ
ἄνω
Ἱερουσαλὴμ,
πολῖται
καὶ
|
συμφυλέται |
οἱ
πρωτότοκοι,
οἱ
ἀπογεγραμμένοι
ἐν
|
[9, 5] |
ἐν
τοῖς
μικροτάτοις
οὐδὲν
ἔλαττον
|
συναγεῖραι |
τὸ
θαῦμα.
Ὥσπερ
γὰρ
οὐ |
[9, 3] |
ἑαυτῷ
τῆς
φύσεως
τὸ
ἰδίωμα.
|
Συναπεγεννήθη |
ὁ
θυμὸς
τῷ
λέοντι,
τὸ
|
[9, 5] |
αὐχένος
σφονδύλων
πρὸς
τὴν
ῥάχιν
|
συνάπτεται· |
ἔχει
δὲ
τὴν
προνομαίαν,
τὴν |
[9, 5] |
τὴν
ὁρμὴν,
τῶν
ἐναντίων
τὸν
|
συνασπισμὸν |
διακόπτουτιν;
Οἷς
εἰ
μὴ
ἦν |
[9, 3] |
ὁρμαῖς·
ἐπιτήδειον
αὐτῇ
τὸ
σῶμα
|
συνέζευκται |
τῇ
ὑγρότητι
καὶ
τῷ
κούφῳ |
[9, 1] |
οἰκονομήσαντα;
Ὅ
μοι
δοκοῦσι
μὴ
|
συνειδότες |
τινὲς,
παραγωγαῖς
τισι
καὶ
τροπολογίαις |
[9, 3] |
τε
γὰρ
ἐκτίσθη
ἕκαστον,
καὶ
|
συνεπηγάγετο |
ἑαυτῷ
τῆς
φύσεως
τὸ
ἰδίωμα. |
[9, 3] |
κούφῳ
τοῖς
τῆς
ψυχῆς
κινήμασι
|
συνεπόμενον. |
Νωθρὰ
ἡ
φύσις
τῆς
ἄρκτου, |
[9, 6] |
ἐν
τοῖς
ἑξῆς
ἀποδώσομεν,
τῇ
|
συνεργίᾳ |
τοῦ
Πνεύματος.
Ἄπιτέ
μοι
χαίροντες, |
[9, 6] |
Θεοῦ
ἐποίησεν
αὐτόν.
Πάλιν
τοῦ
|
συνεργοῦ |
τὸ
πρόσωπον
παρεισήγαγεν.
Οὐ
γὰρ |
[9, 6] |
τέχνης
μόνος
καθήμενος,
οὐδενὸς
αὐτῷ
|
συνεργοῦντος, |
λέγει
αὐτὸς
ἑαυτῷ,
ποιήσωμεν
τὴν |
[9, 3] |
τὸν
ἀέρα
μεταβολῆς
ποίαν
οὐχὶ
|
σύνεσιν |
λογικὴν
ἀποκρύπτουσιν;
Ὅπου
γε
τὸ |
[9, 6] |
οἰκείας
ἡμῶν
κατασκευῆς,
τόν
γε
|
συνετῶς |
ἑαυτὸν
ἐξετάσαντα·
ὥς
φησιν
ὁ |
[9, 5] |
πλησίον
εἶναι
τῶν
νεφῶν
τῇ
|
συνεχεῖ |
περιπνοίᾳ
διασώζουσι
τὸ
χειμέριον,
ἢ |
[9, 5] |
καὶ
δίυγρα
ὑπετέθη
τὰ
κῶλα,
|
συνεχεῖς |
ἂν
ἐγίνοντο
τῶν
ἄρθρων
αἱ
|
[9, 5] |
καὶ
ἀλεεινὸν
ἀεὶ
τὸν
ἀέρα
|
συνέχουσαν· |
οὕτως
καὶ
ἐν
ταῖς
τῶν |
[9, 3] |
ἐξόδους
ὁρῶσι,
πάντες
ὑφ´
ἑνὶ
|
συνθήματι |
μεταβαλόντες
τὸ
σχῆμα.
Ἤδη
δέ |
[9, 5] |
ὁ
Θεὸς
(ὥστε
καὶ
διδασκόμενον
|
συνιέναι, |
καὶ
τυπτόμενον
καταδέχεσθαι)
ἐναργῶς
ἡμᾶς |
[9, 2] |
ὁρῶμεν
ἢ
ἐκ
τῆς
ἰλύος
|
συνισταμένας· |
ὧν
οὔτε
ὠὸν
οὔτε
τις |
[9, 2] |
τις
ἄλλος
τρόπος
τὴν
διαδοχὴν
|
συνίστησιν, |
ἀλλ´
ἐκ
τῆς
γῆς
ἐστιν |
[9, 5] |
ἐγίνοντο
τῶν
ἄρθρων
αἱ
ἐκτροπαὶ,
|
συνοκλάζοντος |
καὶ
διανισταμένου
κουφίζειν
τὸ
βάρος |
[9, 2] |
ἐφεξῆς
διαδοχαῖς
συντηρούμενον
μέχρι
τῆς
|
συντελείας |
τοῦ
παντὸς
παραπέμπει.
Οὐδεὶς
χρόνος
|
[9, 2] |
τῶν
ζῴων
ταῖς
ἐφεξῆς
διαδοχαῖς
|
συντηρούμενον |
μέχρι
τῆς
συντελείας
τοῦ
παντὸς |
[9, 3] |
ἐξεφάνη,
ἀλλ´
ὁμοῦ
τῷ
προστάγματι
|
συνυπέστη. |
Μία
δὲ
ψυχὴ
τῶν
ἀλόγων. |
[9, 2] |
κόσμος
συμπληρωθῇ.
Ὡς
γὰρ
ἡ
|
σφαῖρα, |
ἐπειδὰν
ὑπό
τινος
ἀπωσθῇ,
εἶτα |
[9, 1] |
περὶ
σχημάτων
γῆς
διελέχθησαν,
εἴτε
|
σφαῖρά |
ἐστιν,
εἴτε
κύλινδρος,
εἴτε
καὶ
|
[9, 6] |
ἐπιστάτην
καθῆσθαι,
δεσποτικῶς
ἑαυτοῦ
καὶ
|
σφοδρῶς
|
κατασπεύδοντα.
Ἀλλ´
ὅμως
οἱ
αὐτὸν |
[9, 5] |
δι´
ὀλίγων
τῶν
τοῦ
αὐχένος
|
σφονδύλων |
πρὸς
τὴν
ῥάχιν
συνάπτεται·
ἔχει |
[9, 3] |
ὑφ´
ἑνὶ
συνθήματι
μεταβαλόντες
τὸ
|
σχῆμα. |
Ἤδη
δέ
τινες
τῶν
φιλοπόνων |
[9, 2] |
ψυχῆς
διενήνοχε.
Τῶν
τετραπόδων
τὸ
|
σχῆμα |
ποταπόν;
Ἡ
κεφαλὴ
αὐτῶν
ἐπὶ |
[9, 6] |
τῆς
μορφῆς
νοουμένης,
οὐκ
ἐν
|
σχήματι |
σωματικῷ,
ἀλλ´
ἐν
τῷ
ἰδιώματι |
[9, 2] |
φυτὸν
ὁ
ἄνθρωπος
ὅσον
τῷ
|
σχήματι |
τῆς
σωματικῆς
διαπλάσεως,
τοσοῦτον
καὶ |
[9, 1] |
περὶ
κόσμου
γράψαντες
πολλὰ
περὶ
|
σχημάτων |
γῆς
διελέχθησαν,
εἴτε
σφαῖρά
ἐστιν, |
[9, 1] |
ἡμετέραν
κοσμοποιίαν,
ἐπειδὴ
οὐδὲν
περὶ
|
σχημάτων |
ὁ
τοῦ
Θεοῦ
θεράπων
Μωϋσῆς |
[9, 4] |
διερευνώμενος,
ἐπειδὰν
εὕρῃ
αὐτὸ
πολυτρόπως
|
σχιζόμενον, |
τὰς
ἑκασταχοῦ
φερούσας
ἐκτροπὰς
ἐπελθὼν, |
[9, 4] |
Ἃ
γὰρ
οἱ
κατὰ
πολλὴν
|
σχολὴν |
τοῦ
βίου
καθεζόμενοι
μόλις
ἐξεῦρον
|
[9, 3] |
ἐνδεδυκός.
Ὅμοιον
ἠμφίεσται
καὶ
τὸ
|
σῶμα, |
βαρὺ,
συμπεπηγὸς,
ἀδιάρθρωτον,
πρέπον
τῷ |
[9, 3] |
ταῖς
ὁρμαῖς·
ἐπιτήδειον
αὐτῇ
τὸ
|
σῶμα |
συνέζευκται
τῇ
ὑγρότητι
καὶ
τῷ |
[9, 5] |
ἐχρῆν
εἶναι
καὶ
συμπεφορημένον
τὸ
|
σῶμα. |
Τούτῳ
εἰ
μέγας
καὶ
ἀναλογῶν |
[9, 4] |
τῇ
ψυχῇ
μᾶλλον,
ἢ
τῷ
|
σώματι |
ἡ
ὑγεία.
Τὰ
τέκνα,
ἀγαπᾶτε |
[9, 2] |
ἄνθρωπος
ὅσον
τῷ
σχήματι
τῆς
|
σωματικῆς |
διαπλάσεως,
τοσοῦτον
καὶ
τῷ
ἀξιώματι |
[9, 6] |
μορφῆς
νοουμένης,
οὐκ
ἐν
σχήματι
|
σωματικῷ, |
ἀλλ´
ἐν
τῷ
ἰδιώματι
τῆς |
[9, 4] |
τὴν
φυλακὴν
τῆς
οἰκείας
αὐτῶν
|
σωτηρίας |
παρήχθη.
Λόγου
μὲν
ἄμοιρος
ὁ |
[9, 3] |
τῶν
ζῴων
τῆς
οἰκείας
ἐστὶ
|
σωτηρίας
|
ποριστικὸν,
καὶ
ἄρρητόν
τινα
κέκτηται |
[9, 3] |
φυλακὴν
καὶ
τῆς
τῶν
ψυχῶν
|
σωτηρίας |
πρόνοιαν
κινηθησόμεθα,
ἢ
ἐπιπλέον
κατακριθησόμεθα, |
[9, 5] |
πληγαῖς
καὶ
μάστιξι
τὸ
ἀκόλαστον
|
σωφρονίζοντι. |
~Πίστεώς
ἐστιν
ἀπόδειξις
τὰ
θηρία. |
[9, 4] |
ψυχή.
Διὸ
ἐπαινετὴ
πᾶσιν
ἡ
|
σωφροσύνη· |
καὶ
ἀποδεκτὴ
ἡ
δικαιοσύνη·
καὶ |