Homélie, Chap.
[9, 4]	δέ τινες ἐπὶ θερμῷ τῷ	πάθει	καὶ ὁδηγοὶ τοῖς ἐκζητοῦσι τοὺς
[9, 3]	κακόν; Ὃ οὐκ ἂν αὐτὸς	παθεῖν	ἕλοιο παρ´ ἑτέρου. Οὐδεμία ῥιζοτομικὴ
[9, 2]	ἐάν ποτε καὶ σὺ τοῖς	πάθεσι	τῆς σαρκὸς ἑαυτὸν ἀτιμάσῃς, γαστρὶ
[9, 5]	οὕτω δ´ ἄν τις καὶ	παιδαγωγῷ	ἐγκαλοίη εἰς τάξιν ἄγοντι τὴν
[9, 6]	Δι´ ἐκείνων μὲν τὸν Ἰουδαῖον	παιδεύων,	διὰ τούτων δὲ τὸν Ἑλληνισμὸν
[9, 4]	διὰ δευτέρων γάμων τῶν προτέρων	παίδων	ἐπιλανθάνηται; Ἀμήχανός ἐστιν ἡ στοργὴ
[9, 4]	τὴν φύσιν παραχαράσσων, ὅταν ἢ	παῖς	ἀτιμάζῃ γῆρας πατρὸς, ἢ πατὴρ
[9, 6]	ἡμῖν ἐπιτάσσει λοιπὸν ἡ ἑσπέρα	πάλαι	πρὸς δυσμὰς τὸν ἥλιον παραπέμψασα.
[9, 6]	εὐάλωτον κατεσκεύασας. Ἀλλὰ γὰρ αἰσθάνομαι	πάλαι	τὰ περὶ τῆς τοῦ ἀνθρώπου
[9, 5]	τροφὴν, ἔδωκεν αὐτοῖς τὸ καταποθὲν	πάλιν	ἀναπεμπάζεσθαι, ὥστε καταλεανθὲν τῷ μηρυκισμῷ
[9, 3]	ἀποφράσσοντα τὴν ἀρκτῴαν· νότου δὲ	πάλιν	μεταλαμβάνοντος, εἰς τὴν προσάρκτιον μεταβαίνοντα.
[9, 6]	Ἐν εἰκόνι Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν.	Πάλιν	τοῦ συνεργοῦ τὸ πρόσωπον παρεισήγαγεν.
[9, 4]	ἔκκλισις τοῦ κακοῦ. Κακὸν δὲ	πᾶν	ἀρρωστία ψυχῆς, ἡ δὲ ἀρετὴ
[9, 3]	χωρήσει ἀκοή; τίς ἐξαρκέσει χρόνος	πάντα	εἰπεῖν καὶ διηγήσασθαι τοῦ τεχνίτου
[9, 1]	ἡμῶν ἐπὶ τὰ μάταια, ἀλλὰ	πάντα	εἰς οἰκοδομὴν καὶ καταρτισμὸν τῶν
[9, 3]	ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε·	πάντα	ἐν σοφίᾳ ἐποίησας. Οὐ τοίνυν
[9, 4]	ἀόριστον ἐν τοῖς οὖσιν, ἀλλὰ	πάντα	ἴχνη φέρειν τῆς τοῦ ποιήσαντος
[9, 5]	καταδέχεσθαι) ἐναργῶς ἡμᾶς ἐκδιδάσκων, ὅτι	πάντα	ὑπέταξεν ἡμῖν, διὰ τὸ κατ´
[9, 1]	ἰχθὺν, καὶ θηρίον, καὶ κτῆνος,	πάντα	ὡς εἴρηται οὕτως ἐκδέχομαι. Καὶ
[9, 6]	ἔχοντες; Ἡ μέντοι παροῦσα φωνὴ	παντελῶς	αὐτῶν ἀποφράσσει τὸ στόμα. Καὶ
[9, 3]	βοοστασίων πρὸς τὰς ἐξόδους ὁρῶσι,	πάντες	ὑφ´ ἑνὶ συνθήματι μεταβαλόντες τὸ
[9, 3]	αὐτῶν διαβρόχων· καὶ οὐκ ἐν	παντὶ	προβάλλει καιρῷ, ἀλλ´ ὅταν προαίσθηται
[9, 1]	ἐμφερὴς ἡ γῆ, καὶ ἐξίσου	πάντοθεν	ἀποτετόρνευται, ἢ λικνοειδής ἐστι, καὶ
[9, 6]	χαίροντες, ἡ φιλόχριστος ἐκκλησία, ἀντὶ	παντὸς	ὄψου πολυτελοῦς καὶ τῶν ποικίλων
[9, 2]	συντηρούμενον μέχρι τῆς συντελείας τοῦ	παντὸς	παραπέμπει. Οὐδεὶς χρόνος διεφθαρμένα ἢ
[9, 2]	καὶ τὸ ταύτης ἡδὺ ἐκ	παντὸς	τρόπου διώκει. Ἡ σὴ κεφαλὴ
[9, 3]	ἀνθρώποις; Οὐ μόνον τὸ διὰ	πάντων	διήκειν τοῦ κτίσαντος ἡμᾶς τὴν
[9, 6]	παρωσαμένους. Τῷ ὄντι γὰρ ἔοικε	πάντων	εἶναι χαλεπώτατον ἑαυτὸν ἐπιγνῶναι. Οὐ
[9, 4]	χρόα ἡ αὐτὴ, ὀσμὴ παρὰ	πάντων	ὁμοία, ὅσον τῇ ἡμετέρᾳ ὀσφρήσει
[9, 4]	αὐτῆς αὐτοῖς τραπέζης μετέχοντες, καὶ	παρ´	αὐτὴν τὴν τροφὴν τῶν κατὰ
[9, 6]	καὶ τότε πρόχειρος ἐν τοῖς	παρ´	αὐτῶν λεγομένοις ἡ ἀτοπία. Τίς
[9, 1]	νόμους ἀλληγορίας, εἰ καὶ μὴ	παρ´	ἐμαυτοῦ ἐξευρὼν, ἀλλὰ τοῖς παρ´
[9, 3]	πλησίον καλόν; Ὃ σεαυτῷ βούλει	παρ´	ἑτέρου γενέσθαι. Οἶδας ὅ τι
[9, 3]	οὐκ ἂν αὐτὸς παθεῖν ἕλοιο	παρ´	ἑτέρου. Οὐδεμία ῥιζοτομικὴ τέχνη, οὐδὲ
[9, 1]	παρ´ ἐμαυτοῦ ἐξευρὼν, ἀλλὰ τοῖς	παρ´	ἑτέρων πεπονημένοις περιτυχών. Ἃς οἱ
[9, 4]	φύσιν οἰκείωσιν. ~Εἰσὶ δὲ καὶ	παρ´	ἡμῖν αἱ ἀρεταὶ κατὰ φύσιν,
[9, 3]	ἴδοις ὄμβρον ἐκ νεφῶν ἐπιρρυέντα	παρ´	ὅσον χρόνον ἐκ τῶν μυρμήκων
[9, 4]	μία, χρόα ἡ αὐτὴ, ὀσμὴ	παρὰ	πάντων ὁμοία, ὅσον τῇ ἡμετέρᾳ
[9, 5]	τροφῶν παρεσκεύασε. Διὰ γὰρ τὸ	παρὰ	τὴν πρώτην μὴ ἀρκούντως καταλεπτύνεσθαι
[9, 4]	συλλογισμῶν λέγω πλοκὰς, ταῦτα δείκνυται	παρὰ	τῆς φύσεως ὁ κύων πεπαιδευμένος.
[9, 3]	τὴν ἐπιμέλειαν, ἀλλὰ καὶ τὸ	παρὰ	τοῖς ἀλόγοις εἰναί τινα τοῦ
[9, 1]	τὰ ἀλλήλων ἕκαστος καταλύοντες) οὐ	παρὰ	τοῦτο προαχθήσομαι ἀτιμοτέραν εἰπεῖν τὴν
[9, 3]	τὴν φύσιν ἔχοντι τὰς ὠτειλὰς	παραβύουσα.	Ἴδοις δ´ ἂν καὶ ἀλώπεκα
[9, 2]	ἐκ τῆς διαδοχῆς τῶν προϋπαρχόντων	παράγεται·	τὰ δὲ ἔτι καὶ νῦν
[9, 6]	ὅτε λοιπὸν ἀνθρώπου γένεσις προσδοκᾶται,	παραγυμνοῦται	ἡ πίστις, καὶ τρανότερον παραδηλοῦται
[9, 1]	μοι δοκοῦσι μὴ συνειδότες τινὲς,	παραγωγαῖς	τισι καὶ τροπολογίαις σεμνότητά τινα
[9, 6]	μυθολόγημα· ἵνα τὸν ἕνα μὴ	παραδέξωνται,	μυρίους εἰσάγουσι. Καὶ τὸν Υἱὸν
[9, 6]	αὐτοῦ. Ἀλλ´ οὐ γὰρ ἡσυχῇ	παραδέχεται	τὸν λόγον τῆς εὐσεβείας· ὥσπερ
[9, 6]	παραγυμνοῦται ἡ πίστις, καὶ τρανότερον	παραδηλοῦται	τῆς ἀληθείας τὸ δόγμα. Ποιήσωμεν
[9, 4]	περιτύχῃ θηλαῖς, ἐκείναις ἀρκεῖται, πολλὰ	παραδραμὼν	οὔθατα βαρυνόμενα. Καὶ ἡ μήτηρ
[9, 4]	ταῦτα οὐ λέγει; Οὐδὲν καινὸν	παραινεῖ	Παῦλος, ἀλλὰ τὰ δεσμὰ τῆς
[9, 4]	εἴπῃ ἄνθρωπος καὶ τῆς ἐντολῆς	παρακούων	καὶ τὴν φύσιν παραχαράσσων, ὅταν
[9, 2]	μέχρι τῆς συντελείας τοῦ παντὸς	παραπέμπει.	Οὐδεὶς χρόνος διεφθαρμένα ἢ ἐξίτηλα
[9, 3]	τοῦ χειμῶνος λυπηρὰ, διὰ ῥᾳθυμίας	παραπέμπει	τὸν χρόνον· ἀλλὰ σπουδῇ τινι
[9, 6]	πάλαι πρὸς δυσμὰς τὸν ἥλιον	παραπέμψασα.	Ἐνταῦθα δὴ οὖν τὸν λόγον
[9, 1]	ἀποκναίει τοὺς δαιτυμόνας, τὴν πενιχρὰν	παρασκευὴν	δαψιλῶς ἐπιφέρων τῇ τραπέζῃ· ὥστε
[9, 2]	δουλεύων καὶ τοῖς ὑπὸ γαστέρα,	παρασυνεβλήθης	τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις, καὶ
[9, 6]	μένειν τὰ ἐκ τῆς χάριτος	παρασχεθέντα	νομίζεις, τῷ δὲ Υἱῷ τὴν
[9, 1]	θηρίων ἐπὶ τὰς οἰκείας ὑπονοίας	παρατρέψαντες	ἐξηγοῦνται, ὥσπερ οἱ ὀνειροκρίται τῶν
[9, 4]	ἐντολῆς παρακούων καὶ τὴν φύσιν	παραχαράσσων,	ὅταν ἢ παῖς ἀτιμάζῃ γῆρας
[9, 5]	εἰς τὴν τῶν ἐντυγχανόντων ἔκπληξιν	παραχθὲν,	πολύσαρκον ἐχρῆν εἶναι καὶ συμπεφορημένον
[9, 3]	ἁλίσκεσθαι τῷ βρυχήματι. Ῥαγδαῖον ἡ	πάρδαλις,	καὶ ὀξύρροπον ταῖς ὁρμαῖς· ἐπιτήδειον
[9, 1]	ἐν προσποιήσει ἐξηγήσεως τὰ ἑαυτοῦ	παρεισάγοντος.	Νοείσθω τοίνυν ὡς γέγραπται. ~Ἐξαγαγέτω
[9, 6]	Πάλιν τοῦ συνεργοῦ τὸ πρόσωπον	παρεισήγαγεν.	Οὐ γὰρ εἶπεν, ἐν εἰκόνι
[9, 4]	διὰ τῆς τῶν αἰσθητηρίων περιουσίας	παρεμυθήσατο.	Πόθεν γὰρ ἐν μυρίοις προβάτοις
[9, 5]	καὶ ποικίλαις ἀποθήκαις τῶν τροφῶν	παρεσκεύασε.	Διὰ γὰρ τὸ παρὰ τὴν
[9, 3]	θησαυρίζει, καὶ οὐχ ὅτι μήπω	πάρεστι	τὰ τοῦ χειμῶνος λυπηρὰ, διὰ
[9, 4]	καταλήψεως ὀξυτέρα, καθ´ ἣν ἑκάστῳ	πάρεστιν	ἡ τοῦ οἰκείου διάγνωσις. Οὔπω
[9, 6]	Τοῖς ἀγγέλοις γὰρ λέγει τοῖς	παρεστῶσιν	αὐτῷ, Ποιήσωμεν ἄνθρωπον. Ἰουδαϊκὸν τὸ
[9, 6]	ἄνθρωπον. Ἕως οὔπω ὁ διδασκόμενος	παρεφαίνετο,	ἐν βάθει ἐκεκάλυπτο τῆς θεολογίας
[9, 1]	γὰρ Ἐλισσαῖον ὡς φαῦλον ἑστιάτορα	παρῃτοῦντο	οἱ τότε, καὶ ταῦτα λαχάνοις
[9, 4]	φυλακὴν τῆς οἰκείας αὐτῶν σωτηρίας	παρήχθη.	Λόγου μὲν ἄμοιρος ὁ κύων,
[9, 6]	ὑμῶν τὸν ζῆλον τοῦ λόγου	παρηψάμεθα·	τὴν δὲ τελειοτέραν περὶ τῶν
[9, 4]	ὁμοία, ὅσον τῇ ἡμετέρᾳ ὀσφρήσει	παρίσταται,	ἀλλ´ ὅμως ἐστί τις αὐτοῖς
[9, 3]	σεαυτοῦ, ἄνθρωπε; οὐκ ἐν τῷ	παρόντι	αἰῶνι προαποθήσεις τὰς τοῦ μέλλοντος
[9, 4]	τοὺς πατέρας. Οἱ γονεῖς, μὴ	παροργίζετε	τὰ τέκνα. Μὴ καὶ ἡ
[9, 6]	τὴν γλῶσσαν ἔχοντες; Ἡ μέντοι	παροῦσα	φωνὴ παντελῶς αὐτῶν ἀποφράσσει τὸ
[9, 3]	ὥστε καὶ ἡμᾶς μὴ τῇ	παρούσῃ	ζωῇ προστετηκέναι, ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ
[9, 6]	εἰπεῖν, τὸν κατέχοντα ἡμᾶς ὄκνον	παρωσαμένους.	Τῷ ὄντι γὰρ ἔοικε πάντων
[9, 6]	Υἱοῦ μὲν γὰρ καὶ Πατρὸς	πᾶσα	ἀνάγκη τὴν αὐτὴν εἶναι μορφήν·
[9, 3]	βαθυτάταις κατατρωθεῖσα πληγαῖς, ἑαυτὴν ἰατρεύει,	πάσαις	μηχαναῖς τῷ φλόμῳ τούτῳ ξηρὰν
[9, 3]	ὑπὲρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος τὴν	πᾶσαν	ἔχειν σπουδήν. Οὐ φιλοπονήσεις περὶ
[9, 1]	λικνοειδής ἐστι, καὶ μεσόκοιλος (πρὸς	πάσας	γὰρ ταύτας τὰς ὑπονοίας οἱ
[9, 6]	τὴν σεαυτοῦ ἀπιστίαν, δι´ ἧς	πάσῃ	φθορᾷ σεαυτὸν εὐάλωτον κατεσκεύασας. Ἀλλὰ
[9, 4]	ἐστὶν ἡ ψυχή. Διὸ ἐπαινετὴ	πᾶσιν	ἡ σωφροσύνη· καὶ ἀποδεκτὴ ἡ
[9, 6]	ἔχεις τὴν διὰ πίστεως ἐξουσίαν	πατεῖν	ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων. Ἢ
[9, 6]	Ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ, ἑώρακε τὸν	Πατέρα·	ταύτῃ λέγει, Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ´
[9, 4]	ὑγεία. Τὰ τέκνα, ἀγαπᾶτε τοὺς	πατέρας.	Οἱ γονεῖς, μὴ παροργίζετε τὰ
[9, 4]	παῖς ἀτιμάζῃ γῆρας πατρὸς, ἢ	πατὴρ	διὰ δευτέρων γάμων τῶν προτέρων
[9, 6]	τῇ εἰπούσῃ, Ἐγὼ καὶ ὁ	Πατὴρ	ἕν ἐσμεν, καὶ Ὁ ἑωρακὼς
[9, 6]	ἀνόμοιον λέγοντι τὸν Υἱὸν τῷ	Πατρί;	Ὢ τῆς ἀχαριστίας· ἧς μετέλαβες
[9, 2]	ἔχε ἐν οὐρανοῖς. Ἀληθινή σου	πατρὶς	ἡ ἄνω Ἱερουσαλὴμ, πολῖται καὶ
[9, 4]	ὅταν ἢ παῖς ἀτιμάζῃ γῆρας	πατρὸς,	ἢ πατὴρ διὰ δευτέρων γάμων
[9, 6]	ἵνα καὶ Υἱὸν νοῇς μετὰ	Πατρὸς,	καὶ τῆς πολυθεΐας ἐκφύγῃς τὸ
[9, 6]	ἀγγέλων; Υἱοῦ μὲν γὰρ καὶ	Πατρὸς	πᾶσα ἀνάγκη τὴν αὐτὴν εἶναι
[9, 2]	γῇ τὸ πρόσταγμα, καὶ οὐ	παύεται	ἐξυπηρετουμένη τῷ κτίσαντι. Τὰ μὲν
[9, 4]	οὐ λέγει; Οὐδὲν καινὸν παραινεῖ	Παῦλος,	ἀλλὰ τὰ δεσμὰ τῆς φύσεως
[9, 6]	οὐχ ὁρᾷς ὅτι φρυγανιζομένῳ τῷ	Παύλῳ	ἐνάψας ὁ ἔχις οὐδεμίαν προσετρίψατο
[9, 1]	γὰρ ἐπῆλθεν εἰκάσαι τὰ ἐμαυτοῦ	πένητός	τινος ἑστιάτορος φιλοφροσύνῃ, ὃς τῶν
[9, 4]	οἰκείας πηγὰς τοῦ γάλακτος; Κἂν	πενιχραῖς	ταῖς μητρῴαις περιτύχῃ θηλαῖς, ἐκείναις
[9, 1]	πολυτελεστέρων ἀποκναίει τοὺς δαιτυμόνας, τὴν	πενιχρὰν	παρασκευὴν δαψιλῶς ἐπιφέρων τῇ τραπέζῃ·
[9, 4]	παρὰ τῆς φύσεως ὁ κύων	πεπαιδευμένος.	Τὸ γὰρ ἴχνος τοῦ θηρίου
[9, 5]	διὰ τὸ κατ´ εἰκόνα ἡμᾶς	πεποιῆσθαι	τοῦ κτίσαντος. Οὐ μόνον δὲ
[9, 6]	~Πίστεώς ἐστιν ἀπόδειξις τὰ θηρία.	Πέποιθας	ἐπὶ Κύριον; Ἐπὶ ἀσπίδα καὶ
[9, 1]	ἐξευρὼν, ἀλλὰ τοῖς παρ´ ἑτέρων	πεπονημένοις	περιτυχών. Ἃς οἱ μὴ καταδεχόμενοι
[9, 2]	ἐξ αὐτῆς ἀναδίδωσιν. Ὅπου γε	περὶ	Θήβας τὰς Αἰγυπτίας ἐπειδὰν ὕσῃ
[9, 1]	εὐαγγέλιον. Οὐδὲ ἐπειδὴ οἱ τὰ	περὶ	κόσμου γράψαντες πολλὰ περὶ σχημάτων
[9, 3]	πᾶσαν ἔχειν σπουδήν. Οὐ φιλοπονήσεις	περὶ	σεαυτοῦ, ἄνθρωπε; οὐκ ἐν τῷ
[9, 1]	τὰ περὶ κόσμου γράψαντες πολλὰ	περὶ	σχημάτων γῆς διελέχθησαν, εἴτε σφαῖρά
[9, 1]	τὴν ἡμετέραν κοσμοποιίαν, ἐπειδὴ οὐδὲν	περὶ	σχημάτων ὁ τοῦ Θεοῦ θεράπων
[9, 6]	Ἀλλὰ γὰρ αἰσθάνομαι πάλαι τὰ	περὶ	τῆς τοῦ ἀνθρώπου γενέσεως ἀπαιτούμενος,
[9, 3]	μάραθρον. Αἱ δὲ προγνώσεις τῆς	περὶ	τὸν ἀέρα μεταβολῆς ποίαν οὐχὶ
[9, 1]	ταύτας τὰς ὑπονοίας οἱ τὰ	περὶ	τοῦ κόσμου γράψαντες ὑπηνέχθησαν, τὰ
[9, 6]	λόγου παρηψάμεθα· τὴν δὲ τελειοτέραν	περὶ	τῶν προκειμένων ἐξέτασιν ἐν τοῖς
[9, 0]	~ΟΜΙΛΙΑ θʹ	Περὶ	χερσαίων. ~Πῶς ὑμῖν ἡ ἑωθινὴ
[9, 6]	οἰκέταις τὸ τῆς συμβουλίας ἀξίωμα	περιάπτουσι·	καὶ τοὺς ὁμοδούλους ἡμῶν κυρίους
[9, 6]	μισανθρωπότατα, ἐπειδὰν τοῖς ζώγροις ἐναποκλεισθῇ,	περιβρύχεται	τοῖς κυλίνδροις, τὸ μὲν πικρὸν
[9, 1]	δαψιλῶς ἐπιφέρων τῇ τραπέζῃ· ὥστε	περιίστασθαι	αὐτῷ εἰς ἀπειροκαλίας ὄνειδος τὸ
[9, 5]	πολυσαρκίαν τοῦ ζῴου πολλὴν αὐτῷ	περικεχυμένην	καὶ περιτρέμουσαν. Ὅθεν χρεία γέγονε
[9, 1]	καὶ ὀκτὼ μυριάδας σταδίων τὸ	περίμετρον	ἔχειν τῆς γῆς· καὶ τὸ
[9, 4]	ἔλλειψιν διὰ τῆς τῶν αἰσθητηρίων	περιουσίας	παρεμυθήσατο. Πόθεν γὰρ ἐν μυρίοις
[9, 5]	εἶναι τῶν νεφῶν τῇ συνεχεῖ	περιπνοίᾳ	διασώζουσι τὸ χειμέριον, ἢ τὴν
[9, 4]	ἡ ἀνδρεία· καὶ ἡ φρόνησις	περισπούδαστος.	Ἃ οἰκειότερά ἐστι τῇ ψυχῇ
[9, 4]	ψευδῶν εὑρίσκει τὸ ἀληθές. Τί	περισσότερον	ποιοῦσιν οἱ ἐπὶ τῶν διαγραμμάτων
[9, 5]	ζῴου πολλὴν αὐτῷ περικεχυμένην καὶ	περιτρέμουσαν.	Ὅθεν χρεία γέγονε τοῦ μυκτῆρος
[9, 5]	ἀληθὴς ὁ λόγος, ὅτι οὐδὲν	περιττὸν	οὐδὲ ἐλλεῖπον ἐν τοῖς κτισθεῖσι
[9, 5]	ζῴων καταμάθῃς, εὑρήσεις ὅτι οὔτε	περιττόν	τι ὁ κτίσας προσέθηκεν, οὔτε
[9, 4]	γάλακτος; Κἂν πενιχραῖς ταῖς μητρῴαις	περιτύχῃ	θηλαῖς, ἐκείναις ἀρκεῖται, πολλὰ παραδραμὼν
[9, 1]	ἀλλὰ τοῖς παρ´ ἑτέρων πεπονημένοις	περιτυχών.	Ἃς οἱ μὴ καταδεχόμενοι τὰς
[9, 4]	ἐπείγεται, ἐπιζητεῖ δὲ τὰς οἰκείας	πηγὰς	τοῦ γάλακτος; Κἂν πενιχραῖς ταῖς
[9, 6]	περιβρύχεται τοῖς κυλίνδροις, τὸ μὲν	πικρὸν	καὶ ἀνήμερον τῆς φύσεως ἐνδεικνύμενα,
[9, 6]	δράκοντα. Καὶ ἔχεις τὴν διὰ	πίστεως	ἐξουσίαν πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ
[9, 6]	καὶ μάστιξι τὸ ἀκόλαστον σωφρονίζοντι.	~Πίστεώς	ἐστιν ἀπόδειξις τὰ θηρία. Πέποιθας
[9, 6]	προσετρίψατο βλάβην, διὰ τὸ πλήρη	πίστεως	εὑρεθῆναι τὸν ἅγιον; Εἰ δὲ
[9, 6]	ἀνθρώπου γένεσις προσδοκᾶται, παραγυμνοῦται ἡ	πίστις,	καὶ τρανότερον παραδηλοῦται τῆς ἀληθείας
[9, 3]	καὶ ἀλώπεκα τῷ δακρύῳ τῆς	πίτυος	ἑαυτὴν ἰωμένην. Χελώνη δὲ σαρκῶν
[9, 6]	αὐτῷ, Ποιήσωμεν ἄνθρωπον. Ἰουδαϊκὸν τὸ	πλάσμα,	τῆς ἐκεῖθεν εὐκολίας τὸ μυθολόγημα·
[9, 2]	πτηνῶν, ὧν ἀκατωνόμαστά ἐστι τὰ	πλεῖστα	διὰ λεπτότητα, ἀλλ´ ἤδη καὶ
[9, 5]	ἱστοροῦσι καὶ τριακόσια ἔτη καὶ	πλείω	τούτων βιοῦν τὸν ἐλέφαντα· διὰ
[9, 3]	ἀπολειπόμενοι. Ἄρκτος πολλάκις βαθυτάταις κατατρωθεῖσα	πληγαῖς,	ἑαυτὴν ἰατρεύει, πάσαις μηχαναῖς τῷ
[9, 5]	τὴν εὐκολίαν τῆς νεότητος, καὶ	πληγαῖς	καὶ μάστιξι τὸ ἀκόλαστον σωφρονίζοντι.
[9, 6]	Οὐχὶ, ἐποίησαν. Ἔφυγεν ἐνταῦθα τὸν	πληθυσμὸν	τῶν προσώπων. Δι´ ἐκείνων μὲν
[9, 1]	μή τι ὑμεῖς ἄλλο λέγετε.	Πλὴν	ὁποῖά ποτ´ ἂν ᾖ, οὐκ
[9, 6]	οὐδεμίαν προσετρίψατο βλάβην, διὰ τὸ	πλήρη	πίστεως εὑρεθῆναι τὸν ἅγιον; Εἰ
[9, 6]	ἀλλότρια, νωθρός ἐστι καὶ ὄκνου	πλήρης	πρὸς τὴν τῶν οἰκείων ἐξέτασιν·
[9, 5]	τῶν ὀρῶν κορυφὰς, αἳ τῷ	πλησίον	εἶναι τῶν νεφῶν τῇ συνεχεῖ
[9, 3]	δεξαμένοις. Οἶδας τί ποιήσεις τῷ	πλησίον	καλόν; Ὃ σεαυτῷ βούλει παρ´
[9, 4]	σοφοὶ, τὰς τῶν συλλογισμῶν λέγω	πλοκὰς,	ταῦτα δείκνυται παρὰ τῆς φύσεως
[9, 3]	μηχανησάμενον, καὶ μέλλοντος μὲν βορέου	πνεῖν,	ἀποφράσσοντα τὴν ἀρκτῴαν· νότου δὲ
[9, 6]	ἑξῆς ἀποδώσομεν, τῇ συνεργίᾳ τοῦ	Πνεύματος.	Ἄπιτέ μοι χαίροντες, ἡ φιλόχριστος
[9, 1]	σοφώτερον ποιοῦντος τῶν λογίων τοῦ	Πνεύματος,	καὶ ἐν προσποιήσει ἐξηγήσεως τὰ
[9, 1]	τῆς μωρανθείσης σοφίας τὰ τοῦ	Πνεύματος	λόγια; ἢ μᾶλλον δοξάσω τὸν
[9, 5]	γένους· ὅτι οὐκ ἐκ τῆς	πόας	αὐτοῖς ἡ τροφὴ, οὐδὲ ἀνάγκη
[9, 5]	Ἀλλὰ καὶ ἀδιάρθρωτοι αὐτῷ οἱ	πόδες,	οἱονεὶ κίονες ἡνωμένοι, τὸ βάρος
[9, 5]	δὲ βραχὺς ἀστράγαλος ὑπόκειται τῷ	ποδὶ	τοῦ ἐλέφαντος, οὔτε μέντοι εἰς
[9, 5]	γέγονε τοῦ μυκτῆρος ἐκείνου μέχρι	ποδῶν	καθιεμένου. Οὐχ ὁρᾷς ἐν τοῖς
[9, 4]	τῆς τῶν αἰσθητηρίων περιουσίας παρεμυθήσατο.	Πόθεν	γὰρ ἐν μυρίοις προβάτοις ἀρνειὸς
[9, 6]	λεγέσθω, ὅτι εἰ μία εἰκὼν,	πόθεν	σοι ἐπῆλθεν ἀφόρητα δυσσεβεῖν, ἀνόμοιον
[9, 3]	σῖτος προβέβληται. Τίς ἐφίκηται λόγος;	ποία	χωρήσει ἀκοή; τίς ἐξαρκέσει χρόνος
[9, 3]	τῆς περὶ τὸν ἀέρα μεταβολῆς	ποίαν	οὐχὶ σύνεσιν λογικὴν ἀποκρύπτουσιν; Ὅπου
[9, 1]	τῇ σελήνῃ προσενεχθὲν τὰς ἐκλείψεις	ποιεῖ.	Ἐπειδὴ τὰ μηδὲν πρὸς ἡμᾶς
[9, 2]	Οὐδεὶς χρόνος διεφθαρμένα ἢ ἐξίτηλα	ποιεῖ	τῶν ζῴων τὰ ἰδιώματα, ἀλλ´
[9, 2]	τέλος. Ἵππον μὲν γὰρ ἵππου	ποιεῖται	διάδοχον, καὶ λέοντα λέοντος, καὶ
[9, 4]	ἐποίησαν. Τί εἴπωσιν οἱ τὸν	ποιήσαντα	αὐτοὺς καὶ τρέφοντα Κύριον οὐ
[9, 4]	πάντα ἴχνη φέρειν τῆς τοῦ	ποιήσαντος	σοφίας, ἐν ἑαυτοῖς δεικνύντα ὅτι
[9, 3]	λυσιτελοῦντος αἵρεσιν δεξαμένοις. Οἶδας τί	ποιήσεις	τῷ πλησίον καλόν; Ὃ σεαυτῷ
[9, 6]	παραδηλοῦται τῆς ἀληθείας τὸ δόγμα.	Ποιήσωμεν	ἄνθρωπον. Ἀκούεις, ὦ χριστομάχε, ὅτι
[9, 6]	γὰρ γέγραπται, γενηθήτω ἄνθρωπος, ἀλλὰ,	Ποιήσωμεν	ἄνθρωπον. Ἕως οὔπω ὁ διδασκόμενος
[9, 6]	γὰρ λέγει τοῖς παρεστῶσιν αὐτῷ,	Ποιήσωμεν	ἄνθρωπον. Ἰουδαϊκὸν τὸ πλάσμα, τῆς
[9, 6]	ἑώρακε τὸν Πατέρα· ταύτῃ λέγει,	Ποιήσωμεν	ἄνθρωπον κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν. Ὅπου
[9, 6]	στόμα. Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς,	ποιήσωμεν	ἄνθρωπον. Μὴ καὶ νῦν, εἰπέ
[9, 6]	ἐξεδιδάχθην. Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς,	ποιήσωμεν	ἄνθρωπον. Ποῦ μοι ὁ Ἰουδαῖος,
[9, 6]	αὐτῷ συνεργοῦντος, λέγει αὐτὸς ἑαυτῷ,	ποιήσωμεν	τὴν μάχαιραν, ἢ συμπήξωμεν τὸ
[9, 5]	μηδεὶς ἐγκαλείτω τούτου ἕνεκεν τῷ	ποιητῇ,	ὅτι ἰοβόλα ζῷα καὶ φθαρτικὰ
[9, 5]	ὥπλισται τοῖς ὀδοῦσι, πολλαῖς καὶ	ποικίλαις	ἀποθήκαις τῶν τροφῶν παρεσκεύασε. Διὰ
[9, 6]	παντὸς ὄψου πολυτελοῦς καὶ τῶν	ποικίλων	καρυκευμάτων τῇ μνήμῃ τῶν εἰρημένων
[9, 6]	τὴν τῶν ἀγγέλων ἀξίαν ἀνάγεται.	Ποῖον	δὲ δημιούργημα ἴσον δύναται εἶναι
[9, 1]	τὸν οἰκεῖον σκοπὸν τὰς ἐξηγήσεις	ποιούμενοι.	Ἐγὼ δὲ χόρτον ἀκούσας, χόρτον
[9, 1]	Ἀλλὰ τοῦτό ἐστιν ἑαυτὸν σοφώτερον	ποιοῦντος	τῶν λογίων τοῦ Πνεύματος, καὶ
[9, 6]	καὶ τοὺς ὁμοδούλους ἡμῶν κυρίους	ποιοῦσι	τῆς ἡμετέρας δημιουργίας. Τελειούμενος ἄνθρωπος
[9, 4]	εὑρίσκει τὸ ἀληθές. Τί περισσότερον	ποιοῦσιν	οἱ ἐπὶ τῶν διαγραμμάτων σεμνῶς
[9, 5]	ἰοβόλα ζῷα καὶ φθαρτικὰ καὶ	πολέμια	τῇ ζωῇ ἡμῶν ἐπεισήγαγεν· ἢ
[9, 5]	καθιεμένου. Οὐχ ὁρᾷς ἐν τοῖς	πολέμοις,	ὅτι οἱονεὶ πύργοι τινὲς ἔμψυχοι
[9, 2]	σου πατρὶς ἡ ἄνω Ἱερουσαλὴμ,	πολῖται	καὶ συμφυλέται οἱ πρωτότοκοι, οἱ
[9, 2]	σεαυτοῦ καὶ τὸν βίον. Τὸ	πολίτευμα	ἔχε ἐν οὐρανοῖς. Ἀληθινή σου
[9, 4]	μητρῴαις περιτύχῃ θηλαῖς, ἐκείναις ἀρκεῖται,	πολλὰ	παραδραμὼν οὔθατα βαρυνόμενα. Καὶ ἡ
[9, 1]	οἱ τὰ περὶ κόσμου γράψαντες	πολλὰ	περὶ σχημάτων γῆς διελέχθησαν, εἴτε
[9, 3]	ὄργανα ἡ φύσις ἐνέθηκεν, ὥστε	πολλὰ	τῶν ζῴων ὑπερβάλλοντα τῇ ταχύτητι,
[9, 6]	ἀληθείας γένος οἱ Ἰουδαῖοι στενοχωρούμενοι,	πολλὰ,	φασὶν, ἐστὶ τὰ πρόσωπα πρὸς
[9, 5]	ἐξ ἡμισείας ὥπλισται τοῖς ὀδοῦσι,	πολλαῖς	καὶ ποικίλαις ἀποθήκαις τῶν τροφῶν
[9, 3]	ζῴων ὑπερβάλλοντα τῇ ταχύτητι, μόνῳ	πολλάκις	ἁλίσκεσθαι τῷ βρυχήματι. Ῥαγδαῖον ἡ
[9, 3]	μιμήσεως τῶν ἀλόγων ἀπολειπόμενοι. Ἄρκτος	πολλάκις	βαθυτάταις κατατρωθεῖσα πληγαῖς, ἑαυτὴν ἰατρεύει,
[9, 5]	ὀλισθηρὸν τὴν πολυσαρκίαν τοῦ ζῴου	πολλὴν	αὐτῷ περικεχυμένην καὶ περιτρέμουσαν. Ὅθεν
[9, 4]	ἔχει. Ἃ γὰρ οἱ κατὰ	πολλὴν	σχολὴν τοῦ βίου καθεζόμενοι μόλις
[9, 4]	καὶ φονευθεῖσι δεσπόταις κατ´ ἐρημίαν,	πολλοὶ	τῶν κυνῶν ἐπαποθανόντες μνημονεύονται. Ἤδη
[9, 3]	φύσεως ὑπεροψίαν, τὴν πρὸς τοὺς	πολλοὺς	ὁμοτιμίαν οὐ καταδέχεται. Ὅς γε
[9, 5]	ἐπανίωμεν. Τὰ εὐαλωτότερα τῶν ζῴων,	πολυγονώτερα.	Διὰ τοῦτο πολυτόκοι λαγωοὶ, καὶ
[9, 6]	νοῇς μετὰ Πατρὸς, καὶ τῆς	πολυθεΐας	ἐκφύγῃς τὸ ἐπικίνδυνον. Ἐν εἰκόνι
[9, 5]	τὸ τῶν ἄρθρων ὀλισθηρὸν τὴν	πολυσαρκίαν	τοῦ ζῴου πολλὴν αὐτῷ περικεχυμένην
[9, 5]	τὴν τῶν ἐντυγχανόντων ἔκπληξιν παραχθὲν,	πολύσαρκον	ἐχρῆν εἶναι καὶ συμπεφορημένον τὸ
[9, 1]	τις εἶναι φιλοτιμούμενος, ἀπορίᾳ τῶν	πολυτελεστέρων	ἀποκναίει τοὺς δαιτυμόνας, τὴν πενιχρὰν
[9, 6]	φιλόχριστος ἐκκλησία, ἀντὶ παντὸς ὄψου	πολυτελοῦς	καὶ τῶν ποικίλων καρυκευμάτων τῇ
[9, 5]	τῶν ζῴων, πολυγονώτερα. Διὰ τοῦτο	πολυτόκοι	λαγωοὶ, καὶ αἶγες ἄγριαι, καὶ
[9, 4]	θηρίου διερευνώμενος, ἐπειδὰν εὕρῃ αὐτὸ	πολυτρόπως	σχιζόμενον, τὰς ἑκασταχοῦ φερούσας ἐκτροπὰς
[9, 3]	ζῴων τῆς οἰκείας ἐστὶ σωτηρίας	ποριστικὸν,	καὶ ἄρρητόν τινα κέκτηται τὴν
[9, 3]	κατεψυγμένῃ. Ἐὰν ἐπερχώμεθα τῷ λόγῳ	πόση	τοῖς ἀλόγοις τούτοις ἐνυπάρχει ἀδίδακτος
[9, 5]	τράχηλος τῆς καμήλου, ἵνα τοῖς	ποσὶν	ἐξισάζηται καὶ ἐφικνῆται τῆς βοτάνης
[9, 5]	εἰ μέγας καὶ ἀναλογῶν τοῖς	ποσὶν	ὁ τράχηλος προσετέθη, δυσμεταχείριστος ἂν
[9, 1]	γῆν τοῦ ἡλίου κινήσει, ἐπὶ	πόσον	χωρεῖ τοῦ ἀέρος οὐ διεμέτρησε·
[9, 1]	ὑμεῖς ἄλλο λέγετε. Πλὴν ὁποῖά	ποτ´	ἂν ᾖ, οὐκ ἐξουδενωτέον ὑμῖν.
[9, 2]	διενήνοχε. Τῶν τετραπόδων τὸ σχῆμα	ποταπόν;	Ἡ κεφαλὴ αὐτῶν ἐπὶ γῆν
[9, 3]	ἑτέρου γενέσθαι. Οἶδας ὅ τι	ποτέ	ἐστι τὸ κακόν; Ὃ οὐκ
[9, 2]	τὰ ἄνω βλέπουσιν, ὡς ἐάν	ποτε	καὶ σὺ τοῖς πάθεσι τῆς
[9, 3]	χρονίως ἐν ὥρᾳ χειμερινῇ, ἤδη	ποτὲ	τοῦ ἔαρος προσιόντος, τῇ φυσικῇ
[9, 5]	τὴν τροφὴν προσάγεται, καὶ τὸ	ποτὸν	ἀνιμᾶται. Ἀλλὰ καὶ ἀδιάρθρωτοι αὐτῷ
[9, 6]	εἶπεν ὁ Θεὸς, ποιήσωμεν ἄνθρωπον.	Ποῦ	μοι ὁ Ἰουδαῖος, ὃς, ἐν
[9, 4]	κέρατα τῷ μόσχῳ, καὶ οἶδε	ποῦ	τὰ ὅπλα αὐτῷ ἐμφυήσεται. Ταῦτα
[9, 6]	εἰκόνα ἡμετέραν. Ὅπου μία εἰκὼν,	ποῦ	τὸ ἀνόμοιον; Καὶ ἐποίησεν ὁ
[9, 2]	ἐπειδὰν ὑπό τινος ἀπωσθῇ, εἶτα	πρανοῦς	τινος λάβηται, ὑπό τε τῆς
[9, 4]	συλλογιστικὴν φωνὴν ἀφίησι δι´ ὧν	πράσσει·	ἢ τήνδε, φησὶν, ἐτράπη τὸ
[9, 3]	τὸ σῶμα, βαρὺ, συμπεπηγὸς, ἀδιάρθρωτον,	πρέπον	τῷ ὄντι φωλάδι κατεψυγμένῃ. Ἐὰν
[9, 5]	ἔχιδναι τὰς μήτρας ἐκφαγοῦσαι προέρχονται,	πρέποντας	τῇ γεννησαμένῃ τοὺς μισθοὺς ἐκτιννύουσαι.
[9, 4]	εὐεξίας εἰπὼν, οὐχ ἁμαρτήσει τοῦ	πρέποντος.	Ὅθεν ὀρεκτικὴ τοῦ οἰκείου καὶ
[9, 2]	ὡμοιώθης αὐτοῖς. Ἄλλη σοι μέριμνα	πρέπουσα,	τὰ ἄνω ζητεῖν, οὗ ὁ
[9, 6]	νέας κατατομῆς, ὁ τὸν Ἰουδαϊσμὸν	πρεσβεύων	ἐν Χριστιανισμοῦ προσποιήσει. Τίνι λέγει,
[9, 2]	τὸ κάταντες, οὐ πρότερον ἱσταμένη	πρὶν	ἄν τι τῶν ἰσοπέδων αὐτὴν
[9, 3]	παντὶ προβάλλει καιρῷ, ἀλλ´ ὅταν	προαίσθηται	τοῦ ἀέρος ἐν εὐδινῇ καταστάσει
[9, 3]	οὐκ ἐν τῷ παρόντι αἰῶνι	προαποθήσεις	τὰς τοῦ μέλλοντος ἀναπαύσεις, πρὸς
[9, 1]	ἕκαστος καταλύοντες) οὐ παρὰ τοῦτο	προαχθήσομαι	ἀτιμοτέραν εἰπεῖν τὴν ἡμετέραν κοσμοποιίαν,
[9, 3]	διαβρόχων· καὶ οὐκ ἐν παντὶ	προβάλλει	καιρῷ, ἀλλ´ ὅταν προαίσθηται τοῦ
[9, 5]	λαγωοὶ, καὶ αἶγες ἄγριαι, καὶ	πρόβατα	ἄγρια διδυμοτόκα, ἵνα μὴ ἐπιλείπῃ
[9, 4]	παρεμυθήσατο. Πόθεν γὰρ ἐν μυρίοις	προβάτοις	ἀρνειὸς τῶν σηκῶν ἐξαλλόμενος οἶδε
[9, 3]	ἀποκρύπτουσιν; Ὅπου γε τὸ μὲν	πρόβατον,	χειμῶνος προσιόντος, λάβρως τὴν τροφὴν
[9, 3]	ἐκ τῶν μυρμήκων ὁ σῖτος	προβέβληται.	Τίς ἐφίκηται λόγος; ποία χωρήσει
[9, 3]	ἐξιᾶται βοσκηθεὶς μάραθρον. Αἱ δὲ	προγνώσεις	τῆς περὶ τὸν ἀέρα μεταβολῆς
[9, 5]	ὀνύχων διασπαράξας τὴν μήτραν, οὕτω	πρόεισιν,	ὥς φασι· καὶ ἔχιδναι τὰς
[9, 5]	καὶ ἔχιδναι τὰς μήτρας ἐκφαγοῦσαι	προέρχονται,	πρέποντας τῇ γεννησαμένῃ τοὺς μισθοὺς
[9, 5]	πύργοι τινὲς ἔμψυχοι τῆς φάλαγγος	προηγοῦνται;	ἢ βουνοί τινες σάρκινοι, ἀνυπόστατον
[9, 6]	τὴν δὲ τελειοτέραν περὶ τῶν	προκειμένων	ἐξέτασιν ἐν τοῖς ἑξῆς ἀποδώσομεν,
[9, 3]	καὶ τῆς τῶν ψυχῶν σωτηρίας	πρόνοιαν	κινηθησόμεθα, ἢ ἐπιπλέον κατακριθησόμεθα, ὅταν
[9, 5]	ζῴων διαρκουμένοις. Τί βούλεται ἡ	προνομαία	τῷ ἐλέφαντι; Ὅτι μέγα τὸ
[9, 5]	δὲ τροφὴν, ὥσπερ ἔφαμεν, ἡ	προνομαία	χαμόθεν ἐπὶ τὸ ὕψος διακομίζει,
[9, 5]	ῥάχιν συνάπτεται· ἔχει δὲ τὴν	προνομαίαν,	τὴν τοῦ τραχήλου χρείαν ἀποπληροῦσαν,
[9, 4]	τοῖς ἀλόγοις τέκνων καὶ γονέων	πρὸς	ἄλληλα, διότι ὁ δημιουργήσας αὐτὰ
[9, 3]	σοφίᾳ ἐποίησας. Οὐ τοίνυν ἡμῖν	πρὸς	ἀπολογίαν αὔταρκες, τὸ μὴ γράμμασι
[9, 4]	ἡμῖν αἱ ἀρεταὶ κατὰ φύσιν,	πρὸς	ἃς ἡ οἰκείωσις τῆς ψυχῆς
[9, 4]	τὴν φωνὴν τῆς μητρὸς, καὶ	πρὸς	αὐτὴν ἐπείγεται, ἐπιζητεῖ δὲ τὰς
[9, 2]	δι´ ὁμοιότητος ἀποσώζουσα, ἕως ἂν	πρὸς	αὐτὸ καταντήσῃ τὸ τέλος. Ἵππον
[9, 2]	ψυχήν. Τὰ κτήνη γήϊνα καὶ	πρὸς	γῆν νενευκότα, ἀλλὰ τὸ οὐράνιον
[9, 6]	ἐπιτάσσει λοιπὸν ἡ ἑσπέρα πάλαι	πρὸς	δυσμὰς τὸν ἥλιον παραπέμψασα. Ἐνταῦθα
[9, 3]	ὄνος· θερμὸς δὲ ὁ ἵππος	πρὸς	ἐπιθυμίαν τοῦ θήλεος· ἀτιθάσσευτος ὁ
[9, 4]	τοῦ ζῴου, τίνα τῶν ἀχαρίστων	πρὸς	εὐεργέτας οὐ καταισχύνει; Ὅπου γε
[9, 1]	ἐκλείψεις ποιεῖ. Ἐπειδὴ τὰ μηδὲν	πρὸς	ἡμᾶς ὡς ἄχρηστα ἡμῖν ἀπεσιώπησεν·
[9, 5]	μὴ ἦν ἀναλογοῦντα τὰ κάτω,	πρὸς	οὐδένα ἂν χρόνον τὸ ζῷον
[9, 2]	τρόπου διώκει. Ἡ σὴ κεφαλὴ	πρὸς	οὐρανὸν διανέστηκεν· οἱ ὀφθαλμοί σου
[9, 6]	πολλὰ, φασὶν, ἐστὶ τὰ πρόσωπα	πρὸς	οὓς ὁ λόγος γέγονε τοῦ
[9, 1]	ἢ λικνοειδής ἐστι, καὶ μεσόκοιλος	(πρὸς	πάσας γὰρ ταύτας τὰς ὑπονοίας
[9, 4]	μισεῖν, ἀλλ´ αὐτόματον ἔχομεν τὴν	πρὸς	τὰ λυποῦντα διαβολήν· οὕτω καὶ
[9, 3]	μεταβολὴν ἐκδεχόμενοι, ἐκ τῶν βοοστασίων	πρὸς	τὰς ἐξόδους ὁρῶσι, πάντες ὑφ´
[9, 6]	μυστικῶς, οὔπω δὲ ἐναργῶς ἐκφανέντος,	πρὸς	τὴν ἀλήθειαν ἀπεμάχετο, αὐτὸν ἑαυτῷ
[9, 5]	αὐτοῖς ἡ τροφὴ, οὐδὲ ἀνάγκη	πρὸς	τὴν γῆν κατακύπτειν, σαρκοφάγοις οὖσι,
[9, 3]	χρόνον· ἀλλὰ σπουδῇ τινι ἀπαραιτήτῳ	πρὸς	τὴν ἐργασίαν ἑαυτὸν κατατείνει, ἕως
[9, 3]	τῆς ἑαυτῶν ζωῆς ἐπιμέλεια, ἢ	πρὸς	τὴν ἡμῶν αὐτῶν φυλακὴν καὶ
[9, 3]	τὴν τροφὴν ἐπεμβάλλεται, ὥσπερ ἐπισιτιζόμενον	πρὸς	τὴν μέλλουσαν ἔνδειαν. Βόες δὲ
[9, 5]	ὀλίγων τῶν τοῦ αὐχένος σφονδύλων	πρὸς	τὴν ῥάχιν συνάπτεται· ἔχει δὲ
[9, 6]	τῆς ἡμετέρας δημιουργίας. Τελειούμενος ἄνθρωπος	πρὸς	τὴν τῶν ἀγγέλων ἀξίαν ἀνάγεται.
[9, 6]	ἀλλότριον ἁμάρτημα καταβλέπων, βραδύς ἐστι	πρὸς	τὴν τῶν οἰκείων ἐλαττωμάτων ἐπίγνωσιν.
[9, 6]	νωθρός ἐστι καὶ ὄκνου πλήρης	πρὸς	τὴν τῶν οἰκείων ἐξέτασιν· καίτοι
[9, 4]	ἐν ἑαυτοῖς δεικνύντα ὅτι ἐμπαράσκευα	πρὸς	τὴν φυλακὴν τῆς οἰκείας αὐτῶν
[9, 1]	φύσιν, καὶ φυτὸν καὶ ἰχθὺν	πρὸς	τὸ ἑαυτοῖς δοκοῦν ἑρμηνεύουσι, καὶ
[9, 3]	καὶ ἄρρητόν τινα κέκτηται τὴν	πρὸς	τὸ κατὰ φύσιν οἰκείωσιν. ~Εἰσὶ
[9, 2]	τῆς ἐπιτηδειότητος τοῦ χωρίου φέρεται	πρὸς	τὸ κάταντες, οὐ πρότερον ἱσταμένη
[9, 5]	τῷ ὑπερβάλλοντι βάρει καταρρέπων ἀεὶ	πρὸς	τὸ κάτω. Νῦν δὲ ἡ
[9, 3]	αὐτοῦ τῆς ζωῆς, τὸ ἀκοινώνητον	πρὸς	τὸ ὁμόφυλον. Οἷον γάρ τις
[9, 5]	ἐνήρμοσε· τοιούτων γὰρ ἦν χρεία	πρὸς	τὸ τῆς τροφῆς εἶδος. Ἃ
[9, 3]	προαποθήσεις τὰς τοῦ μέλλοντος ἀναπαύσεις,	πρὸς	τὸ ὑπόδειγμα τοῦ μύρμηκος ἀποβλέψας;
[9, 6]	τί οὐκ ἂν εἴποιεν γεγυμνασμένην	πρὸς	τὸ ψεῦδος τὴν γλῶσσαν ἔχοντες;
[9, 6]	Υἱῷ τὴν ἐκ φύσεως ὁμοιότητα	πρὸς	τὸν γεννήσαντα ἔχειν οὐκ ἐπιτρέπεις;
[9, 1]	ἐν ταῖς καθ´ ὕπνον φαντασίαις	πρὸς	τὸν οἰκεῖον σκοπὸν τὰς ἐξηγήσεις
[9, 3]	τὴν ἐκ φύσεως ὑπεροψίαν, τὴν	πρὸς	τοὺς πολλοὺς ὁμοτιμίαν οὐ καταδέχεται.
[9, 6]	Κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν. Τί λέγεις	πρὸς	τοῦτο; Μὴ καὶ εἰκὼν μία
[9, 3]	ὡς ἂν μὴ ἐκφυέντες ἄχρηστοι	πρὸς	τροφὴν αὐτῷ γένοιντο. Καὶ διαψύχει
[9, 3]	φιλόπονος· εὐχάριστον ὁ κύων καὶ	πρὸς	φιλίαν μνημονικόν. Ὁμοῦ τε γὰρ
[9, 5]	δι´ ἧς καὶ τὴν τροφὴν	προσάγεται,	καὶ τὸ ποτὸν ἀνιμᾶται. Ἀλλὰ
[9, 3]	δὲ πάλιν μεταλαμβάνοντος, εἰς τὴν	προσάρκτιον	μεταβαίνοντα. Τί διὰ τούτων ἡμῖν
[9, 6]	ὅτι τῷ κοινωνῷ τῆς δημιουργίας	προσδιαλέγεται,	δι´ οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας
[9, 6]	κήρυγμα· ὅτε λοιπὸν ἀνθρώπου γένεσις	προσδοκᾶται,	παραγυμνοῦται ἡ πίστις, καὶ τρανότερον
[9, 5]	οὔτε περιττόν τι ὁ κτίσας	προσέθηκεν,	οὔτε ἀφεῖλε τῶν ἀναγκαίων. Τοῖς
[9, 1]	καὶ πῶς τοῦτο τῇ σελήνῃ	προσενεχθὲν	τὰς ἐκλείψεις ποιεῖ. Ἐπειδὴ τὰ
[9, 5]	ἀναλογῶν τοῖς ποσὶν ὁ τράχηλος	προσετέθη,	δυσμεταχείριστος ἂν ἦν, τῷ ὑπερβάλλοντι
[9, 6]	Παύλῳ ἐνάψας ὁ ἔχις οὐδεμίαν	προσετρίψατο	βλάβην, διὰ τὸ πλήρη πίστεως
[9, 3]	Ὅς γε οὐδὲ χθιζὴν τροφὴν	προσίεται,	οὐδ´ ἂν τὰ λείψανα τῆς
[9, 3]	γε τὸ μὲν πρόβατον, χειμῶνος	προσιόντος,	λάβρως τὴν τροφὴν ἐπεμβάλλεται, ὥσπερ
[9, 3]	χειμερινῇ, ἤδη ποτὲ τοῦ ἔαρος	προσιόντος,	τῇ φυσικῇ αἰσθήσει τὴν μεταβολὴν
[9, 2]	Ἡ κεφαλὴ αὐτῶν ἐπὶ γῆν	προσνένευκεν,	ἐπὶ γαστέρα βλέπει, καὶ τὸ
[9, 5]	ἀναπεμπάζεσθαι, ὥστε καταλεανθὲν τῷ μηρυκισμῷ	προσοικειοῦσθαι	τῷ τρεφομένῳ. Στόμαχοι καὶ ἐχῖνοι,
[9, 1]	λογίων τοῦ Πνεύματος, καὶ ἐν	προσποιήσει	ἐξηγήσεως τὰ ἑαυτοῦ παρεισάγοντος. Νοείσθω
[9, 6]	τὸν Ἰουδαϊσμὸν πρεσβεύων ἐν Χριστιανισμοῦ	προσποιήσει.	Τίνι λέγει, Κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν;
[9, 2]	Τοῦτο ἐναπέμεινε τῇ γῇ τὸ	πρόσταγμα,	καὶ οὐ παύεται ἐξυπηρετουμένη τῷ
[9, 2]	ἡ φύσις τῶν ὄντων ἑνὶ	προστάγματι	κινηθεῖσα, τὴν ἐν τῇ γενέσει
[9, 3]	ἀλόγων ἐξεφάνη, ἀλλ´ ὁμοῦ τῷ	προστάγματι	συνυπέστη. Μία δὲ ψυχὴ τῶν
[9, 3]	ἡμᾶς μὴ τῇ παρούσῃ ζωῇ	προστετηκέναι,	ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος
[9, 6]	στενοχωρούμενοι, πολλὰ, φασὶν, ἐστὶ τὰ	πρόσωπα	πρὸς οὓς ὁ λόγος γέγονε
[9, 6]	εἰπέ μοι, μεμονωμένον ἐστὶ τὸ	πρόσωπον;	Οὐ γὰρ γέγραπται, γενηθήτω ἄνθρωπος,
[9, 6]	αὐτόν. Πάλιν τοῦ συνεργοῦ τὸ	πρόσωπον	παρεισήγαγεν. Οὐ γὰρ εἶπεν, ἐν
[9, 6]	θεολογίας φωτὸς διαλάμποντος, καὶ δευτέρου	προσώπου	τοῦ ὑποδεικνυμένου μὲν μυστικῶς, οὔπω
[9, 6]	Ἔφυγεν ἐνταῦθα τὸν πληθυσμὸν τῶν	προσώπων.	Δι´ ἐκείνων μὲν τὸν Ἰουδαῖον
[9, 4]	καὶ τὴν κόνιν καταχαράσσοντες, τριῶν	προτάσεων	ἀναιροῦντες τὰς δύο, καὶ ἐν
[9, 2]	φέρεται πρὸς τὸ κάταντες, οὐ	πρότερον	ἱσταμένη πρὶν ἄν τι τῶν
[9, 4]	πατὴρ διὰ δευτέρων γάμων τῶν	προτέρων	παίδων ἐπιλανθάνηται; Ἀμήχανός ἐστιν ἡ
[9, 2]	γὰρ ἐκ τῆς διαδοχῆς τῶν	προϋπαρχόντων	παράγεται· τὰ δὲ ἔτι καὶ
[9, 6]	ἑαυτὸν ἐξετάσαντα· ὥς φησιν ὁ	προφήτης·	Ἐθαυμαστώθη ἡ γνῶσίς σου ἐξ
[9, 3]	Εἴπωμεν καὶ ἡμεῖς μετὰ τοῦ	προφήτου,	Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου,
[9, 6]	Ἦν μὲν οὖν καὶ τότε	πρόχειρος	ἐν τοῖς παρ´ αὐτῶν λεγομένοις
[9, 5]	Διὰ γὰρ τὸ παρὰ τὴν	πρώτην	μὴ ἀρκούντως καταλεπτύνεσθαι τὴν τροφὴν,
[9, 2]	Ἱερουσαλὴμ, πολῖται καὶ συμφυλέται οἱ	πρωτότοκοι,	οἱ ἀπογεγραμμένοι ἐν οὐρανοῖς. ~Ἐξαγαγέτω
[9, 2]	γένη τῶν ἐμφερομένων τῷ ἀέρι	πτηνῶν,	ὧν ἀκατωνόμαστά ἐστι τὰ πλεῖστα
[9, 5]	ἐν τοῖς πολέμοις, ὅτι οἱονεὶ	πύργοι	τινὲς ἔμψυχοι τῆς φάλαγγος προηγοῦνται;
[9, 5]	τὸ λεπτότατον τοῦ σκορπίου κέντρον,	πῶς	ἐκοίλανεν ὥσπερ αὐλὸν ὁ τεχνίτης,
[9, 6]	εἰκόνα Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος, καὶ	πῶς	μεραλαμβάνει τοῦ καθ´ ὁμοίωσιν, ἐν
[9, 1]	τοῦ ἀέρος οὐ διεμέτρησε· καὶ	πῶς	τοῦτο τῇ σελήνῃ προσενεχθὲν τὰς
[9, 1]	~ΟΜΙΛΙΑ θʹ Περὶ χερσαίων.	~Πῶς	ὑμῖν ἡ ἑωθινὴ τῶν λόγων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/06/2009