Homélie, Chap.
[9, 5]	ζωῇ ἡμῶν ἐπεισήγαγεν· ἢ οὕτω	δ´	ἄν τις καὶ παιδαγωγῷ ἐγκαλοίη
[9, 3]	ἔχοντι τὰς ὠτειλὰς παραβύουσα. Ἴδοις	δ´	ἂν καὶ ἀλώπεκα τῷ δακρύῳ
[9, 1]	ἀπορίᾳ τῶν πολυτελεστέρων ἀποκναίει τοὺς	δαιτυμόνας,	τὴν πενιχρὰν παρασκευὴν δαψιλῶς ἐπιφέρων
[9, 3]	δ´ ἂν καὶ ἀλώπεκα τῷ	δακρύῳ	τῆς πίτυος ἑαυτὴν ἰωμένην. Χελώνη
[9, 1]	τοὺς δαιτυμόνας, τὴν πενιχρὰν παρασκευὴν	δαψιλῶς	ἐπιφέρων τῇ τραπέζῃ· ὥστε περιίστασθαι
[9, 6]	πίστεως εὑρεθῆναι τὸν ἅγιον; Εἰ	δὲ	ἄπιστος εἶ, φοβοῦ μὴ μᾶλλον
[9, 4]	δὲ πᾶν ἀρρωστία ψυχῆς, ἡ	δὲ	ἀρετὴ λόγον ὑγιείας ἐπέχει. Καλῶς
[9, 6]	ἐστι τὴν φύσιν διδασκόμεθα, ἡμᾶς	δὲ	αὐτοὺς ἀγνοοῦμεν. Ἀνάγκη οὖν εἰπεῖν,
[9, 5]	τὸ βάρος μὴ ἐξαρκούντων. Νῦν	δὲ	βραχὺς ἀστράγαλος ὑπόκειται τῷ ποδὶ
[9, 6]	τῶν ἀγγέλων ἀξίαν ἀνάγεται. Ποῖον	δὲ	δημιούργημα ἴσον δύναται εἶναι τῷ
[9, 3]	χαρακτηρίζον ἐστὶν, ἡ ἀλογία. Ἰδιώμασι	δὲ	διαφόροις ἕκαστον τῶν ζῴων κέκριται.
[9, 2]	μυῶν ἡ χώρα καταπληροῦται. Τὰς	δὲ	ἐγχέλεις οὐδὲ ἄλλως ὁρῶμεν ἢ
[9, 5]	πεποιῆσθαι τοῦ κτίσαντος. Οὐ μόνον	δὲ	ἐν τοῖς μεγάλοις τῶν ζῴων
[9, 6]	τοῦ ὑποδεικνυμένου μὲν μυστικῶς, οὔπω	δὲ	ἐναργῶς ἐκφανέντος, πρὸς τὴν ἀλήθειαν
[9, 5]	τὸ τῆς τροφῆς εἶδος. Ἃ	δὲ	ἐξ ἡμισείας ὥπλισται τοῖς ὀδοῦσι,
[9, 2]	διαδοχῆς τῶν προϋπαρχόντων παράγεται· τὰ	δὲ	ἔτι καὶ νῦν ἐξ αὐτῆς
[9, 5]	ἀεὶ πρὸς τὸ κάτω. Νῦν	δὲ	ἡ μὲν κεφαλὴ δι´ ὀλίγων
[9, 5]	χρόνον τὸ ζῷον διήρκεσε. Νῦν	δὲ	ἤδη τινὲς ἱστοροῦσι καὶ τριακόσια
[9, 4]	τὸ κατὰ φύσιν οἰκείωσιν. ~Εἰσὶ	δὲ	καὶ παρ´ ἡμῖν αἱ ἀρεταὶ
[9, 6]	δύναται εἶναι τῷ κτίσαντι; Σκόπει	δὲ	καὶ τὰ ἐφεξῆς, Κατ´ εἰκόνα
[9, 5]	τράχηλος τῆς ἄρκτου· καὶ λέοντος	δὲ,	καὶ τίγριδος, καὶ τῶν λοιπῶν,
[9, 3]	πρὸς τὴν μέλλουσαν ἔνδειαν. Βόες	δὲ	κατακεκλεισμένοι χρονίως ἐν ὥρᾳ χειμερινῇ,
[9, 4]	λειπομένῃ τὸ ἀληθὲς ἐξευρίσκοντες; Τὸ	δὲ	μνημονικὸν τῆς χάριτος τοῦ ζῴου,
[9, 3]	νωθὴς δὲ ὁ ὄνος· θερμὸς	δὲ	ὁ ἵππος πρὸς ἐπιθυμίαν τοῦ
[9, 3]	μὲν γὰρ ὁ βοῦς, νωθὴς	δὲ	ὁ ὄνος· θερμὸς δὲ ὁ
[9, 4]	μὲν ἄμοιρος ὁ κύων, ἰσοδυναμοῦσαν	δὲ	ὅμως τῷ λόγῳ αἴσθησιν ἔχει.
[9, 3]	πνεῖν, ἀποφράσσοντα τὴν ἀρκτῴαν· νότου	δὲ	πάλιν μεταλαμβάνοντος, εἰς τὴν προσάρκτιον
[9, 4]	ἀδίδακτος ἔκκλισις τοῦ κακοῦ. Κακὸν	δὲ	πᾶν ἀρρωστία ψυχῆς, ἡ δὲ
[9, 3]	βλάβην ἐξιᾶται βοσκηθεὶς μάραθρον. Αἱ	δὲ	προγνώσεις τῆς περὶ τὸν ἀέρα
[9, 3]	τῆς πίτυος ἑαυτὴν ἰωμένην. Χελώνη	δὲ	σαρκῶν ἐχίδνης ἐμφορηθεῖσα, διὰ τῆς
[9, 4]	καὶ πρὸς αὐτὴν ἐπείγεται, ἐπιζητεῖ	δὲ	τὰς οἰκείας πηγὰς τοῦ γάλακτος;
[9, 6]	ζῆλον τοῦ λόγου παρηψάμεθα· τὴν	δὲ	τελειοτέραν περὶ τῶν προκειμένων ἐξέτασιν
[9, 6]	ἀνήμερον τῆς φύσεως ἐνδεικνύμενα, ἐκπληρῶσαι	δὲ	τὴν μανίαν οὐκ ἔχοντα· οὕτω
[9, 5]	πρὸς τὴν ῥάχιν συνάπτεται· ἔχει	δὲ	τὴν προνομαίαν, τὴν τοῦ τραχήλου
[9, 4]	τῶν κυνῶν ἐπαποθανόντες μνημονεύονται. Ἤδη	δέ	τινες ἐπὶ θερμῷ τῷ πάθει
[9, 3]	συνθήματι μεταβαλόντες τὸ σχῆμα. Ἤδη	δέ	τινες τῶν φιλοπόνων καὶ τὸν
[9, 6]	τὸν Ἰουδαῖον παιδεύων, διὰ τούτων	δὲ	τὸν Ἑλληνισμὸν ἀποκλείων, ἀσφαλῶς ἀνέδραμεν
[9, 6]	ἐφεξῆς, Θεοῦ διδόντος, εἰρήσεται. Νῦν	δὲ	τοσοῦτον λεγέσθω, ὅτι εἰ μία
[9, 5]	οὐ διηρθρωμένον τὰ κῶλα. Τὴν	δὲ	τροφὴν, ὥσπερ ἔφαμεν, ἡ προνομαία
[9, 6]	τὸν λόγον τῆς εὐσεβείας· ὥσπερ	δὲ	τῶν θηρίων τὰ μισανθρωπότατα, ἐπειδὰν
[9, 6]	τῆς χάριτος παρασχεθέντα νομίζεις, τῷ	δὲ	Υἱῷ τὴν ἐκ φύσεως ὁμοιότητα
[9, 5]	ὑπὸ τῶν ὠμοβόρων ἐκδαπανώμενον. Τὰ	δὲ	φθαρτικὰ τῶν ἄλλων, ὀλιγοτόκα. Ὅθεν
[9, 1]	σκοπὸν τὰς ἐξηγήσεις ποιούμενοι. Ἐγὼ	δὲ	χόρτον ἀκούσας, χόρτον νοῶ, καὶ
[9, 3]	ὁμοῦ τῷ προστάγματι συνυπέστη. Μία	δὲ	ψυχὴ τῶν ἀλόγων. Ἓν γὰρ
[9, 4]	τοῦ ποιήσαντος σοφίας, ἐν ἑαυτοῖς	δεικνύντα	ὅτι ἐμπαράσκευα πρὸς τὴν φυλακὴν
[9, 2]	ἐξ αὐτῆς τῆς γῆς ζῳογονούμενα	δείκνυται.	Οὐ γὰρ μόνον τέττιγας ἐν
[9, 4]	τῶν συλλογισμῶν λέγω πλοκὰς, ταῦτα	δείκνυται	παρὰ τῆς φύσεως ὁ κύων
[9, 3]	λύκος, καὶ δολερὸν ἡ ἀλώπηξ·	δειλὸν	ἡ ἔλαφος· ὁ μύρμηξ φιλόπονος·
[9, 6]	ἐκτελεῖ; Φλυαρία γὰρ τῷ ὄντι	δεινὴ,	ἄρχοντά τινα ἑαυτοῦ καὶ ἐπιστάτην
[9, 1]	θεράπων Μωϋσῆς διελέχθη, οὐδὲ εἶπε	δέκα	καὶ ὀκτὼ μυριάδας σταδίων τὸ
[9, 3]	νόμῳ τὴν τοῦ λυσιτελοῦντος αἵρεσιν	δεξαμένοις.	Οἶδας τί ποιήσεις τῷ πλησίον
[9, 2]	νῦν ἐνεργοῦν, καὶ εἰς τέλος	δεξιὸν,	ἕως ἂν ὁ κόσμος συμπληρωθῇ.
[9, 4]	καινὸν παραινεῖ Παῦλος, ἀλλὰ τὰ	δεσμὰ	τῆς φύσεως ἐπισφίγγει. Εἰ ἡ
[9, 4]	καταισχύνει; Ὅπου γε καὶ φονευθεῖσι	δεσπόταις	κατ´ ἐρημίαν, πολλοὶ τῶν κυνῶν
[9, 6]	τινα ἑαυτοῦ καὶ ἐπιστάτην καθῆσθαι,	δεσποτικῶς	ἑαυτοῦ καὶ σφοδρῶς κατασπεύδοντα. Ἀλλ´
[9, 6]	τῆς θεολογίας φωτὸς διαλάμποντος, καὶ	δευτέρου	προσώπου τοῦ ὑποδεικνυμένου μὲν μυστικῶς,
[9, 4]	γῆρας πατρὸς, ἢ πατὴρ διὰ	δευτέρων	γάμων τῶν προτέρων παίδων ἐπιλανθάνηται;
[9, 6]	δυσμὰς τὸν ἥλιον παραπέμψασα. Ἐνταῦθα	δὴ	οὖν τὸν λόγον καὶ ἡμεῖς
[9, 1]	ἀπειροκαλίας ὄνειδος τὸ φιλότιμον. Τοιοῦτον	δή	τι καὶ τὸ ἡμέτερον, εἰ
[9, 6]	τὴν αὐτὴν εἶναι μορφήν· θεοπρεπῶς	δηλονότι	τῆς μορφῆς νοουμένης, οὐκ ἐν
[9, 6]	ἀγγέλων ἀξίαν ἀνάγεται. Ποῖον δὲ	δημιούργημα	ἴσον δύναται εἶναι τῷ κτίσαντι;
[9, 4]	γονέων πρὸς ἄλληλα, διότι ὁ	δημιουργήσας	αὐτὰ Θεὸς τὴν τοῦ λόγου
[9, 6]	χριστομάχε, ὅτι τῷ κοινωνῷ τῆς	δημιουργίας	προσδιαλέγεται, δι´ οὗ καὶ τοὺς
[9, 6]	ἡμῶν κυρίους ποιοῦσι τῆς ἡμετέρας	δημιουργίας.	Τελειούμενος ἄνθρωπος πρὸς τὴν τῶν
[9, 5]	ὥσπερ αὐλὸν ὁ τεχνίτης, ὥστε	δι´	αὐτοῦ τὸν ἰὸν τοῖς τρωθεῖσιν
[9, 6]	ἐνταῦθα τὸν πληθυσμὸν τῶν προσώπων.	Δι´	ἐκείνων μὲν τὸν Ἰουδαῖον παιδεύων,
[9, 5]	τὴν τοῦ τραχήλου χρείαν ἀποπληροῦσαν,	δι´	ἧς καὶ τὴν τροφὴν προσάγεται,
[9, 6]	θηρίον ἢ τὴν σεαυτοῦ ἀπιστίαν,	δι´	ἧς πάσῃ φθορᾷ σεαυτὸν εὐάλωτον
[9, 5]	Νῦν δὲ ἡ μὲν κεφαλὴ	δι´	ὀλίγων τῶν τοῦ αὐχένος σφονδύλων
[9, 2]	διεξέρχεται, τὰς τῶν γενῶν ἀκολουθίας	δι´	ὁμοιότητος ἀποσώζουσα, ἕως ἂν πρὸς
[9, 6]	τῷ κοινωνῷ τῆς δημιουργίας προσδιαλέγεται,	δι´	οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν,
[9, 4]	μονονουχὶ τὴν συλλογιστικὴν φωνὴν ἀφίησι	δι´	ὧν πράσσει· ἢ τήνδε, φησὶν,
[9, 5]	ποικίλαις ἀποθήκαις τῶν τροφῶν παρεσκεύασε.	Διὰ	γὰρ τὸ παρὰ τὴν πρώτην
[9, 4]	ἀτιμάζῃ γῆρας πατρὸς, ἢ πατὴρ	διὰ	δευτέρων γάμων τῶν προτέρων παίδων
[9, 6]	ὃς, ἐν τοῖς κατόπιν, ὥσπερ	διὰ	θυρίδων τινῶν, τοῦ τῆς θεολογίας
[9, 2]	ὧν ἀκατωνόμαστά ἐστι τὰ πλεῖστα	διὰ	λεπτότητα, ἀλλ´ ἤδη καὶ μῦς
[9, 3]	τοῖς ἀνθρώποις; Οὐ μόνον τὸ	διὰ	πάντων διήκειν τοῦ κτίσαντος ἡμᾶς
[9, 6]	καὶ δράκοντα. Καὶ ἔχεις τὴν	διὰ	πίστεως ἐξουσίαν πατεῖν ἐπάνω ὄφεων
[9, 3]	πάρεστι τὰ τοῦ χειμῶνος λυπηρὰ,	διὰ	ῥᾳθυμίας παραπέμπει τὸν χρόνον· ἀλλὰ
[9, 3]	γάρ τις τύραννος τῶν ἀλόγων,	διὰ	τὴν ἐκ φύσεως ὑπεροψίαν, τὴν
[9, 2]	καὶ ἑρπετῶν. Νόησον ῥῆμα Θεοῦ	διὰ	τῆς κτίσεως τρέχον, καὶ τότε
[9, 3]	Χελώνη δὲ σαρκῶν ἐχίδνης ἐμφορηθεῖσα,	διὰ	τῆς τοῦ ὀριγάνου ἀντιπαθείας φεύγει
[9, 4]	Θεὸς τὴν τοῦ λόγου ἔλλειψιν	διὰ	τῆς τῶν αἰσθητηρίων περιουσίας παρεμυθήσατο.
[9, 5]	ἐκδιδάσκων, ὅτι πάντα ὑπέταξεν ἡμῖν,	διὰ	τὸ κατ´ εἰκόνα ἡμᾶς πεποιῆσθαι
[9, 6]	ὁ ἔχις οὐδεμίαν προσετρίψατο βλάβην,	διὰ	τὸ πλήρη πίστεως εὑρεθῆναι τὸν
[9, 4]	ὀδόντες τῷ σκύλακι, καὶ ὅμως	διὰ	τοῦ στόματος ἀμύνεται τὸν λυπήσαντα.
[9, 6]	τὴν τῶν οἰκείων ἐλαττωμάτων ἐπίγνωσιν.	Διὰ	τοῦτο καὶ νῦν ὁ λόγος,
[9, 5]	Τὰ εὐαλωτότερα τῶν ζῴων, πολυγονώτερα.	Διὰ	τοῦτο πολυτόκοι λαγωοὶ, καὶ αἶγες
[9, 5]	πλείω τούτων βιοῦν τὸν ἐλέφαντα·	διὰ	τοῦτο συμπεπηγὸς καὶ οὐ διηρθρωμένον
[9, 6]	ἐκείνων μὲν τὸν Ἰουδαῖον παιδεύων,	διὰ	τούτων δὲ τὸν Ἑλληνισμὸν ἀποκλείων,
[9, 3]	εἰς τὴν προσάρκτιον μεταβαίνοντα. Τί	διὰ	τούτων ἡμῖν ὑποδείκνυται τοῖς ἀνθρώποις;
[9, 4]	ἔχομεν τὴν πρὸς τὰ λυποῦντα	διαβολήν·	οὕτω καὶ τῇ ψυχῇ ἔστι
[9, 3]	διαψύχει τούτους, ὅταν αἴσθηται αὐτῶν	διαβρόχων·	καὶ οὐκ ἐν παντὶ προβάλλει
[9, 4]	ἑκάστῳ πάρεστιν ἡ τοῦ οἰκείου	διάγνωσις.	Οὔπω οἱ ὀδόντες τῷ σκύλακι,
[9, 4]	περισσότερον ποιοῦσιν οἱ ἐπὶ τῶν	διαγραμμάτων	σεμνῶς καθεζόμενοι, καὶ τὴν κόνιν
[9, 2]	ἕκαστον τῶν ζῴων ταῖς ἐφεξῆς	διαδοχαῖς	συντηρούμενον μέχρι τῆς συντελείας τοῦ
[9, 2]	οὔτε τις ἄλλος τρόπος τὴν	διαδοχὴν	συνίστησιν, ἀλλ´ ἐκ τῆς γῆς
[9, 2]	Τὰ μὲν γὰρ ἐκ τῆς	διαδοχῆς	τῶν προϋπαρχόντων παράγεται· τὰ δὲ
[9, 2]	Ἵππον μὲν γὰρ ἵππου ποιεῖται	διάδοχον,	καὶ λέοντα λέοντος, καὶ ἀετὸν
[9, 2]	τῇ διανοίᾳ. Ὡς διεσχηματίσθης, οὕτω	διάθου	σεαυτοῦ καὶ τὸν βίον. Τὸ
[9, 5]	προνομαία χαμόθεν ἐπὶ τὸ ὕψος	διακομίζει,	ὀφιώδης τις οὖσα καὶ ὑγροτέρα
[9, 3]	τὴν τροφὴν ἐπιπλεῖστον διαρκεῖν μηχανώμενος.	Διακόπτει	γὰρ ταῖς ἑαυτοῦ χηλαῖς τῶν
[9, 5]	ὁρμὴν, τῶν ἐναντίων τὸν συνασπισμὸν	διακόπτουτιν;	Οἷς εἰ μὴ ἦν ἀναλογοῦντα
[9, 6]	τινῶν, τοῦ τῆς θεολογίας φωτὸς	διαλάμποντος,	καὶ δευτέρου προσώπου τοῦ ὑποδεικνυμένου
[9, 6]	αὐτὸν ἑαυτῷ λέγων τὸν Θεὸν	διαλέγεσθαι;	Αὐτὸς γὰρ εἶπε, φησὶ, καὶ
[9, 2]	Ἡ σὴ κεφαλὴ πρὸς οὐρανὸν	διανέστηκεν·	οἱ ὀφθαλμοί σου τὰ ἄνω
[9, 5]	ἄρθρων αἱ ἐκτροπαὶ, συνοκλάζοντος καὶ	διανισταμένου	κουφίζειν τὸ βάρος μὴ ἐξαρκούντων.
[9, 2]	ὑπὲρ τὰ γήϊνα εἶναι τῇ	διανοίᾳ.	Ὡς διεσχηματίσθης, οὕτω διάθου σεαυτοῦ
[9, 1]	τινα ἐκ τῆς οἰκείας αὐτῶν	διανοίας	ἐπεχείρησαν τοῖς γεγραμμένοις ἐπιφημίσαι. Ἀλλὰ
[9, 2]	ὅσον τῷ σχήματι τῆς σωματικῆς	διαπλάσεως,	τοσοῦτον καὶ τῷ ἀξιώματι τῆς
[9, 3]	τινι ἐπινοίᾳ τὴν τροφὴν ἐπιπλεῖστον	διαρκεῖν	μηχανώμενος. Διακόπτει γὰρ ταῖς ἑαυτοῦ
[9, 5]	ἐκ τῆς ἄγρας τῶν ζῴων	διαρκουμένοις.	Τί βούλεται ἡ προνομαία τῷ
[9, 5]	Ταῖς γὰρ ἀκμαῖς τῶν ὀνύχων	διασπαράξας	τὴν μήτραν, οὕτω πρόεισιν, ὥς
[9, 5]	τῶν νεφῶν τῇ συνεχεῖ περιπνοίᾳ	διασώζουσι	τὸ χειμέριον, ἢ τὴν ἐν
[9, 5]	μόνον τὸ δυσήνεμον τῶν ὑψηλῶν	διαφεύγουσαν,	ἀλλὰ καὶ ἀλεεινὸν ἀεὶ τὸν
[9, 3]	ἐστὶν, ἡ ἀλογία. Ἰδιώμασι δὲ	διαφόροις	ἕκαστον τῶν ζῴων κέκριται. Εὐσταθὴς
[9, 3]	πρὸς τροφὴν αὐτῷ γένοιντο. Καὶ	διαψύχει	τούτους, ὅταν αἴσθηται αὐτῶν διαβρόχων·
[9, 3]	τῶν ὠφελίμων τοῖς ἀλόγοις τὴν	διδασκαλίαν	ἐξεῦρεν, ἀλλὰ φυσικῶς ἕκαστον τῶν
[9, 4]	οἰκείωσις τῆς ψυχῆς οὐκ ἐκ	διδασκαλίας	ἀνθρώπων, ἀλλ´ ἐξ αὐτῆς τῆς
[9, 4]	Ὡς γὰρ οὐδεὶς ἡμᾶς λόγος	διδάσκει	τὴν νόσον μισεῖν, ἀλλ´ αὐτόματον
[9, 6]	ὁποῖά τινά ἐστι τὴν φύσιν	διδασκόμεθα,	ἡμᾶς δὲ αὐτοὺς ἀγνοοῦμεν. Ἀνάγκη
[9, 5]	κατέστησεν ὁ Θεὸς (ὥστε καὶ	διδασκόμενον	συνιέναι, καὶ τυπτόμενον καταδέχεσθαι) ἐναργῶς
[9, 6]	Ποιήσωμεν ἄνθρωπον. Ἕως οὔπω ὁ	διδασκόμενος	παρεφαίνετο, ἐν βάθει ἐκεκάλυπτο τῆς
[9, 3]	ἀπολογίαν αὔταρκες, τὸ μὴ γράμμασι	διδαχθῆναι	τὰ συμφέροντα, τῷ ἀδιδάκτῳ τῆς
[9, 6]	ὁμοίωσιν, ἐν τοῖς ἐφεξῆς, Θεοῦ	διδόντος,	εἰρήσεται. Νῦν δὲ τοσοῦτον λεγέσθω,
[9, 5]	αἶγες ἄγριαι, καὶ πρόβατα ἄγρια	διδυμοτόκα,	ἵνα μὴ ἐπιλείπῃ τὸ γένος
[9, 6]	εἰρημένοις. Νῦν μὲν οὖν ὅσον	διεγεῖραι	ὑμῶν τὸν ζῆλον τοῦ λόγου
[9, 1]	ὁ τοῦ Θεοῦ θεράπων Μωϋσῆς	διελέχθη,	οὐδὲ εἶπε δέκα καὶ ὀκτὼ
[9, 1]	γράψαντες πολλὰ περὶ σχημάτων γῆς	διελέχθησαν,	εἴτε σφαῖρά ἐστιν, εἴτε κύλινδρος,
[9, 1]	πόσον χωρεῖ τοῦ ἀέρος οὐ	διεμέτρησε·	καὶ πῶς τοῦτο τῇ σελήνῃ
[9, 2]	καὶ τῷ ἀξιώματι τῆς ψυχῆς	διενήνοχε.	Τῶν τετραπόδων τὸ σχῆμα ποταπόν;
[9, 2]	γενέσει καὶ φθορᾷ κτίσιν ὁμαλῶς	διεξέρχεται,	τὰς τῶν γενῶν ἀκολουθίας δι´
[9, 4]	Τὸ γὰρ ἴχνος τοῦ θηρίου	διερευνώμενος,	ἐπειδὰν εὕρῃ αὐτὸ πολυτρόπως σχιζόμενον,
[9, 2]	γήϊνα εἶναι τῇ διανοίᾳ. Ὡς	διεσχηματίσθης,	οὕτω διάθου σεαυτοῦ καὶ τὸν
[9, 2]	τοῦ παντὸς παραπέμπει. Οὐδεὶς χρόνος	διεφθαρμένα	ἢ ἐξίτηλα ποιεῖ τῶν ζῴων
[9, 3]	ἐξαρκέσει χρόνος πάντα εἰπεῖν καὶ	διηγήσασθαι	τοῦ τεχνίτου τὰ θαύματα; Εἴπωμεν
[9, 3]	Οὐ μόνον τὸ διὰ πάντων	διήκειν	τοῦ κτίσαντος ἡμᾶς τὴν ἐπιμέλειαν,
[9, 5]	διὰ τοῦτο συμπεπηγὸς καὶ οὐ	διηρθρωμένον	τὰ κῶλα. Τὴν δὲ τροφὴν,
[9, 5]	εἰς ἀγκύλην, οὔτε εἰς γόνυ	διήρθρωται.	Οὐ γὰρ ἂν ὑπήνεγκε τὸ
[9, 5]	οὐδένα ἂν χρόνον τὸ ζῷον	διήρκεσε.	Νῦν δὲ ἤδη τινὲς ἱστοροῦσι
[9, 4]	ἡ σωφροσύνη· καὶ ἀποδεκτὴ ἡ	δικαιοσύνη·	καὶ θαυμαστὴ ἡ ἀνδρεία· καὶ
[9, 4]	φονέας ἐγένοντο, καὶ ὑπὸ τὴν	δίκην	ἀχθῆναι τοὺς κακούργους ἐποίησαν. Τί
[9, 4]	αὐτῇ ἀδιδάκτως ἐστὶν ἡ ψυχή.	Διὸ	ἐπαινετὴ πᾶσιν ἡ σωφροσύνη· καὶ
[9, 4]	τέκνων καὶ γονέων πρὸς ἄλληλα,	διότι	ὁ δημιουργήσας αὐτὰ Θεὸς τὴν
[9, 3]	καὶ τὸν χερσαῖον ἐχῖνον ἐτήρησαν	διπλᾶς	ἀναπνοὰς τῇ ἑαυτοῦ καταδύσει μηχανησάμενον,
[9, 1]	ἐστιν, εἴτε κύλινδρος, εἴτε καὶ	δίσκῳ	ἐστὶν ἐμφερὴς ἡ γῆ, καὶ
[9, 5]	Εἰ γὰρ χαῦνα αὐτῷ καὶ	δίυγρα	ὑπετέθη τὰ κῶλα, συνεχεῖς ἂν
[9, 2]	ταύτης ἡδὺ ἐκ παντὸς τρόπου	διώκει.	Ἡ σὴ κεφαλὴ πρὸς οὐρανὸν
[9, 6]	τρανότερον παραδηλοῦται τῆς ἀληθείας τὸ	δόγμα.	Ποιήσωμεν ἄνθρωπον. Ἀκούεις, ὦ χριστομάχε,
[9, 6]	ἐντρεπέσθω ὁ Ἰουδαῖος, ἀγαλλέσθω τοῖς	δόγμασι	τῆς ἀληθείας ὁ εὐσεβὴς, δοξαζέσθω
[9, 1]	καὶ ἰχθὺν πρὸς τὸ ἑαυτοῖς	δοκοῦν	ἑρμηνεύουσι, καὶ ἑρπετῶν γένεσιν καὶ
[9, 1]	ἡμῶν γραφῆναι οἰκονομήσαντα; Ὅ μοι	δοκοῦσι	μὴ συνειδότες τινὲς, παραγωγαῖς τισι
[9, 6]	γενέσεως ἀπαιτούμενος, καὶ μονονουχὶ ἀκούειν	δοκῶ	μοι τῶν ἀκροατῶν ἐν ταῖς
[9, 3]	θήλεος· ἀτιθάσσευτος ὁ λύκος, καὶ	δολερὸν	ἡ ἀλώπηξ· δειλὸν ἡ ἔλαφος·
[9, 6]	δοξαζέσθω ὁ Κύριος, ᾧ ἡ	δόξα	καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς
[9, 6]	δόγμασι τῆς ἀληθείας ὁ εὐσεβὴς,	δοξαζέσθω	ὁ Κύριος, ᾧ ἡ δόξα
[9, 1]	τοῦ Πνεύματος λόγια; ἢ μᾶλλον	δοξάσω	τὸν μὴ ἀπασχολήσαντα τὸν νοῦν
[9, 6]	γε, ἢ τῷ ἀπαυγάσματι τῆς	δόξης,	καὶ χαρακτῆρι τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ,
[9, 2]	τῆς σαρκὸς ἑαυτὸν ἀτιμάσῃς, γαστρὶ	δουλεύων	καὶ τοῖς ὑπὸ γαστέρα, παρασυνεβλήθης
[9, 6]	ἐπιβήσῃ, καὶ καταπατήσεις λέοντα καὶ	δράκοντα.	Καὶ ἔχεις τὴν διὰ πίστεως
[9, 6]	τὰ σύμπαντα τῷ ῥήματι τῆς	δυνάμεως	αὐτοῦ. Ἀλλ´ οὐ γὰρ ἡσυχῇ
[9, 6]	ἀνάγεται. Ποῖον δὲ δημιούργημα ἴσον	δύναται	εἶναι τῷ κτίσαντι; Σκόπει δὲ
[9, 5]	οὐδὲ ἐλλεῖπον ἐν τοῖς κτισθεῖσι	δυνατὸν	εὑρεθῆναι. Τοῦτο μέντοι τοσοῦτον ὂν
[9, 4]	καταχαράσσοντες, τριῶν προτάσεων ἀναιροῦντες τὰς	δύο,	καὶ ἐν τῇ λειπομένῃ τὸ
[9, 5]	φάραγξι κοιλότητα, οὐ μόνον τὸ	δυσήνεμον	τῶν ὑψηλῶν διαφεύγουσαν, ἀλλὰ καὶ
[9, 6]	λοιπὸν ἡ ἑσπέρα πάλαι πρὸς	δυσμὰς	τὸν ἥλιον παραπέμψασα. Ἐνταῦθα δὴ
[9, 5]	τοῖς ποσὶν ὁ τράχηλος προσετέθη,	δυσμεταχείριστος	ἂν ἦν, τῷ ὑπερβάλλοντι βάρει
[9, 6]	εἰκὼν, πόθεν σοι ἐπῆλθεν ἀφόρητα	δυσσεβεῖν,	ἀνόμοιον λέγοντι τὸν Υἱὸν τῷ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/06/2009