Homélie, Chap.
[9, 4]	δὲ τὰς οἰκείας πηγὰς τοῦ	γάλακτος;	Κἂν πενιχραῖς ταῖς μητρῴαις περιτύχῃ
[9, 4]	πατρὸς, ἢ πατὴρ διὰ δευτέρων	γάμων	τῶν προτέρων παίδων ἐπιλανθάνηται; Ἀμήχανός
[9, 6]	φθορᾷ σεαυτὸν εὐάλωτον κατεσκεύασας. Ἀλλὰ	γὰρ	αἰσθάνομαι πάλαι τὰ περὶ τῆς
[9, 5]	ἡ λέαινα μήτηρ γίνεται. Ταῖς	γὰρ	ἀκμαῖς τῶν ὀνύχων διασπαράξας τὴν
[9, 5]	οὔτε εἰς γόνυ διήρθρωται. Οὐ	γὰρ	ἂν ὑπήνεγκε τὸ τῶν ἄρθρων
[9, 3]	δὲ ψυχὴ τῶν ἀλόγων. Ἓν	γὰρ	αὐτὴν τὸ χαρακτηρίζον ἐστὶν, ἡ
[9, 6]	μεμονωμένον ἐστὶ τὸ πρόσωπον; Οὐ	γὰρ	γέγραπται, γενηθήτω ἄνθρωπος, ἀλλὰ, Ποιήσωμεν
[9, 6]	λέγων τὸν Θεὸν διαλέγεσθαι; Αὐτὸς	γὰρ	εἶπε, φησὶ, καὶ αὐτὸς ἐποίησε.
[9, 6]	συνεργοῦ τὸ πρόσωπον παρεισήγαγεν. Οὐ	γὰρ	εἶπεν, ἐν εἰκόνι ἑαυτοῦ, ἀλλ´,
[9, 2]	ἐξυπηρετουμένη τῷ κτίσαντι. Τὰ μὲν	γὰρ	ἐκ τῆς διαδοχῆς τῶν προϋπαρχόντων
[9, 3]	πρὸς φιλίαν μνημονικόν. Ὁμοῦ τε	γὰρ	ἐκτίσθη ἕκαστον, καὶ συνεπηγάγετο ἑαυτῷ
[9, 1]	ᾖ, οὐκ ἐξουδενωτέον ὑμῖν. Οὐδὲ	γὰρ	Ἐλισσαῖον ὡς φαῦλον ἑστιάτορα παρῃτοῦντο
[9, 4]	τῶν αἰσθητηρίων περιουσίας παρεμυθήσατο. Πόθεν	γὰρ	ἐν μυρίοις προβάτοις ἀρνειὸς τῶν
[9, 6]	ἡμᾶς ὄκνον παρωσαμένους. Τῷ ὄντι	γὰρ	ἔοικε πάντων εἶναι χαλεπώτατον ἑαυτὸν
[9, 1]	λόγων τράπεζα κατεφάνη; Ἐμοὶ μὲν	γὰρ	ἐπῆλθεν εἰκάσαι τὰ ἐμαυτοῦ πένητός
[9, 2]	ἂν ὁ κόσμος συμπληρωθῇ. Ὡς	γὰρ	ἡ σφαῖρα, ἐπειδὰν ὑπό τινος
[9, 6]	ἔχειν οὐκ ἐπιτρέπεις; Ἀλλὰ σιωπὴν	γὰρ	ἡμῖν ἐπιτάσσει λοιπὸν ἡ ἑσπέρα
[9, 5]	ὀξεῖς τοὺς ὀδόντας ἐνήρμοσε· τοιούτων	γὰρ	ἦν χρεία πρὸς τὸ τῆς
[9, 6]	τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. Ἀλλ´ οὐ	γὰρ	ἡσυχῇ παραδέχεται τὸν λόγον τῆς
[9, 2]	καταντήσῃ τὸ τέλος. Ἵππον μὲν	γὰρ	ἵππου ποιεῖται διάδοχον, καὶ λέοντα
[9, 4]	φύσεως ὁ κύων πεπαιδευμένος. Τὸ	γὰρ	ἴχνος τοῦ θηρίου διερευνώμενος, ἐπειδὰν
[9, 6]	Θεοῦ καὶ ἀγγέλων; Υἱοῦ μὲν	γὰρ	καὶ Πατρὸς πᾶσα ἀνάγκη τὴν
[9, 6]	γέγονε τοῦ Θεοῦ. Τοῖς ἀγγέλοις	γὰρ	λέγει τοῖς παρεστῶσιν αὐτῷ, Ποιήσωμεν
[9, 6]	εἶναι χαλεπώτατον ἑαυτὸν ἐπιγνῶναι. Οὐ	γὰρ	μόνον ὀφθαλμὸς τὰ ἔξω βλέπων
[9, 2]	τῆς γῆς ζῳογονούμενα δείκνυται. Οὐ	γὰρ	μόνον τέττιγας ἐν ἐπομβρίαις ἀνίησιν,
[9, 3]	τῶν ζῴων κέκριται. Εὐσταθὴς μὲν	γὰρ	ὁ βοῦς, νωθὴς δὲ ὁ
[9, 4]	τῷ λόγῳ αἴσθησιν ἔχει. Ἃ	γὰρ	οἱ κατὰ πολλὴν σχολὴν τοῦ
[9, 5]	ἔλαττον συναγεῖραι τὸ θαῦμα. Ὥσπερ	γὰρ	οὐ μᾶλλον θαυμάζω τὰς μεγάλας
[9, 4]	αὐτῆς τῆς φύσεως ἐνυπάρχει. Ὡς	γὰρ	οὐδεὶς ἡμᾶς λόγος διδάσκει τὴν
[9, 1]	ὡς εἴρηται οὕτως ἐκδέχομαι. Καὶ	γὰρ	οὐκ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον. Οὐδὲ
[9, 3]	τροφὴν ἐπιπλεῖστον διαρκεῖν μηχανώμενος. Διακόπτει	γὰρ	ταῖς ἑαυτοῦ χηλαῖς τῶν καρπῶν
[9, 1]	ἐστι, καὶ μεσόκοιλος (πρὸς πάσας	γὰρ	ταύτας τὰς ὑπονοίας οἱ τὰ
[9, 3]	ἀκοινώνητον πρὸς τὸ ὁμόφυλον. Οἷον	γάρ	τις τύραννος τῶν ἀλόγων, διὰ
[9, 5]	ἀποθήκαις τῶν τροφῶν παρεσκεύασε. Διὰ	γὰρ	τὸ παρὰ τὴν πρώτην μὴ
[9, 6]	τὴν ἐπιβάλλουσαν ἐνέργειαν ἐκτελεῖ; Φλυαρία	γὰρ	τῷ ὄντι δεινὴ, ἄρχοντά τινα
[9, 6]	αὐτῶν λεγομένοις ἡ ἀτοπία. Τίς	γὰρ	χαλκεὺς, ἢ τέκτων, ἢ σκυτοτόμος,
[9, 5]	ἡνωμένοι, τὸ βάρος ὑποστηρίζουσιν. Εἰ	γὰρ	χαῦνα αὐτῷ καὶ δίυγρα ὑπετέθη
[9, 4]	ἀρετὴ λόγον ὑγιείας ἐπέχει. Καλῶς	γὰρ	ὡρίσαντό τινες ὑγίειαν εἶναι τὴν
[9, 2]	αὐτῶν ἐπὶ γῆν προσνένευκεν, ἐπὶ	γαστέρα	βλέπει, καὶ τὸ ταύτης ἡδὺ
[9, 2]	γαστρὶ δουλεύων καὶ τοῖς ὑπὸ	γαστέρα,	παρασυνεβλήθης τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις,
[9, 2]	πάθεσι τῆς σαρκὸς ἑαυτὸν ἀτιμάσῃς,	γαστρὶ	δουλεύων καὶ τοῖς ὑπὸ γαστέρα,
[9, 6]	Κατ´ εἰκόνα ἡμετέραν; Τίνι ἄλλῳ	γε,	ἢ τῷ ἀπαυγάσματι τῆς δόξης,
[9, 4]	πρὸς εὐεργέτας οὐ καταισχύνει; Ὅπου	γε	καὶ φονευθεῖσι δεσπόταις κατ´ ἐρημίαν,
[9, 3]	πολλοὺς ὁμοτιμίαν οὐ καταδέχεται. Ὅς	γε	οὐδὲ χθιζὴν τροφὴν προσίεται, οὐδ´
[9, 2]	βατράχους ἐξ αὐτῆς ἀναδίδωσιν. Ὅπου	γε	περὶ Θήβας τὰς Αἰγυπτίας ἐπειδὰν
[9, 6]	τῆς οἰκείας ἡμῶν κατασκευῆς, τόν	γε	συνετῶς ἑαυτὸν ἐξετάσαντα· ὥς φησιν
[9, 3]	οὐχὶ σύνεσιν λογικὴν ἀποκρύπτουσιν; Ὅπου	γε	τὸ μὲν πρόβατον, χειμῶνος προσιόντος,
[9, 6]	πρόσωπα πρὸς οὓς ὁ λόγος	γέγονε	τοῦ Θεοῦ. Τοῖς ἀγγέλοις γὰρ
[9, 5]	περικεχυμένην καὶ περιτρέμουσαν. Ὅθεν χρεία	γέγονε	τοῦ μυκτῆρος ἐκείνου μέχρι ποδῶν
[9, 1]	οἰκείας αὐτῶν διανοίας ἐπεχείρησαν τοῖς	γεγραμμένοις	ἐπιφημίσαι. Ἀλλὰ τοῦτό ἐστιν ἑαυτὸν
[9, 1]	μὴ καταδεχόμενοι τὰς κοινὰς τῶν	γεγραμμένων	ἐννοίας, τὸ ὕδωρ οὐχ ὕδωρ
[9, 6]	ἐστὶ τὸ πρόσωπον; Οὐ γὰρ	γέγραπται,	γενηθήτω ἄνθρωπος, ἀλλὰ, Ποιήσωμεν ἄνθρωπον.
[9, 1]	ἑαυτοῦ παρεισάγοντος. Νοείσθω τοίνυν ὡς	γέγραπται.	~Ἐξαγαγέτω ἡ γῆ ψυχὴν ζῶσαν
[9, 6]	κατοκνήσαντες, τί οὐκ ἂν εἴποιεν	γεγυμνασμένην	πρὸς τὸ ψεῦδος τὴν γλῶσσαν
[9, 2]	προστάγματι κινηθεῖσα, τὴν ἐν τῇ	γενέσει	καὶ φθορᾷ κτίσιν ὁμαλῶς διεξέρχεται,
[9, 6]	τὰ περὶ τῆς τοῦ ἀνθρώπου	γενέσεως	ἀπαιτούμενος, καὶ μονονουχὶ ἀκούειν δοκῶ
[9, 3]	Ὃ σεαυτῷ βούλει παρ´ ἑτέρου	γενέσθαι.	Οἶδας ὅ τι ποτέ ἐστι
[9, 1]	ἑαυτοῖς δοκοῦν ἑρμηνεύουσι, καὶ ἑρπετῶν	γένεσιν	καὶ θηρίων ἐπὶ τὰς οἰκείας
[9, 2]	τῆς γῆς ἐστιν αὐτοῖς ἡ	γένεσις.	Ἐξαγαγέτω ἡ γῆ ψυχήν. Τὰ
[9, 6]	τὸ κήρυγμα· ὅτε λοιπὸν ἀνθρώπου	γένεσις	προσδοκᾶται, παραγυμνοῦται ἡ πίστις, καὶ
[9, 2]	ἐπομβρίαις ἀνίησιν, οὐδὲ ἄλλα μυρία	γένη	τῶν ἐμφερομένων τῷ ἀέρι πτηνῶν,
[9, 6]	τὸ πρόσωπον; Οὐ γὰρ γέγραπται,	γενηθήτω	ἄνθρωπος, ἀλλὰ, Ποιήσωμεν ἄνθρωπον. Ἕως
[9, 6]	εἶπε, φησὶ, καὶ αὐτὸς ἐποίησε.	Γενηθήτω	φῶς, καὶ ἐγένετο φῶς. Ἦν
[9, 5]	μήτρας ἐκφαγοῦσαι προέρχονται, πρέποντας τῇ	γεννησαμένῃ	τοὺς μισθοὺς ἐκτιννύουσαι. Οὕτως οὐδὲν
[9, 6]	ἐκ φύσεως ὁμοιότητα πρὸς τὸν	γεννήσαντα	ἔχειν οὐκ ἐπιτρέπεις; Ἀλλὰ σιωπὴν
[9, 3]	ἐκφυέντες ἄχρηστοι πρὸς τροφὴν αὐτῷ	γένοιντο.	Καὶ διαψύχει τούτους, ὅταν αἴσθηται
[9, 6]	καὶ τὸ ἐχθρὸν τῆς ἀληθείας	γένος	οἱ Ἰουδαῖοι στενοχωρούμενοι, πολλὰ, φασὶν,
[9, 5]	διδυμοτόκα, ἵνα μὴ ἐπιλείπῃ τὸ	γένος	ὑπὸ τῶν ὠμοβόρων ἐκδαπανώμενον. Τὰ
[9, 5]	τῶν λοιπῶν, ὅσα τούτου τοῦ	γένους·	ὅτι οὐκ ἐκ τῆς πόας
[9, 2]	κτίσιν ὁμαλῶς διεξέρχεται, τὰς τῶν	γενῶν	ἀκολουθίας δι´ ὁμοιότητος ἀποσώζουσα, ἕως
[9, 3]	ζῶσαν. Οὐ τοίνυν ἐναποκειμένη τῇ	γῇ	ἡ ψυχὴ τῶν ἀλόγων ἐξεφάνη,
[9, 1]	καὶ δίσκῳ ἐστὶν ἐμφερὴς ἡ	γῆ,	καὶ ἐξίσου πάντοθεν ἀποτετόρνευται, ἢ
[9, 2]	ψυχὴν ζῶσαν. Τοῦτο ἐναπέμεινε τῇ	γῇ	τὸ πρόσταγμα, καὶ οὐ παύεται
[9, 2]	τοίνυν ὡς γέγραπται. ~Ἐξαγαγέτω ἡ	γῆ	ψυχὴν ζῶσαν κτηνῶν καὶ θηρίων
[9, 3]	ἀπογεγραμμένοι ἐν οὐρανοῖς. ~Ἐξαγαγέτω ἡ	γῆ	ψυχὴν ζῶσαν. Οὐ τοίνυν ἐναποκειμένη
[9, 2]	τῷ χρόνῳ συμπαρατρέχει. Ἐξαγαγέτω ἡ	γῆ	ψυχὴν ζῶσαν. Τοῦτο ἐναπέμεινε τῇ
[9, 2]	αὐτοῖς ἡ γένεσις. Ἐξαγαγέτω ἡ	γῆ	ψυχήν. Τὰ κτήνη γήϊνα καὶ
[9, 2]	ὁ Χριστός ἐστιν, ὑπὲρ τὰ	γήϊνα	εἶναι τῇ διανοίᾳ. Ὡς διεσχηματίσθης,
[9, 2]	ἡ γῆ ψυχήν. Τὰ κτήνη	γήϊνα	καὶ πρὸς γῆν νενευκότα, ἀλλὰ
[9, 5]	τροφὴ, οὐδὲ ἀνάγκη πρὸς τὴν	γῆν	κατακύπτειν, σαρκοφάγοις οὖσι, καὶ ἐκ
[9, 2]	Τὰ κτήνη γήϊνα καὶ πρὸς	γῆν	νενευκότα, ἀλλὰ τὸ οὐράνιον φυτὸν
[9, 2]	ποταπόν; Ἡ κεφαλὴ αὐτῶν ἐπὶ	γῆν	προσνένευκεν, ἐπὶ γαστέρα βλέπει, καὶ
[9, 1]	αὐτῆς σκίασμα, ἐν τῇ ὑπὸ	γῆν	τοῦ ἡλίου κινήσει, ἐπὶ πόσον
[9, 4]	παραχαράσσων, ὅταν ἢ παῖς ἀτιμάζῃ	γῆρας	πατρὸς, ἢ πατὴρ διὰ δευτέρων
[9, 1]	κόσμου γράψαντες πολλὰ περὶ σχημάτων	γῆς	διελέχθησαν, εἴτε σφαῖρά ἐστιν, εἴτε
[9, 2]	διαδοχὴν συνίστησιν, ἀλλ´ ἐκ τῆς	γῆς	ἐστιν αὐτοῖς ἡ γένεσις. Ἐξαγαγέτω
[9, 2]	καὶ νῦν ἐξ αὐτῆς τῆς	γῆς	ζῳογονούμενα δείκνυται. Οὐ γὰρ μόνον
[9, 1]	σταδίων τὸ περίμετρον ἔχειν τῆς	γῆς·	καὶ τὸ ἀπ´ αὐτῆς σκίασμα,
[9, 6]	οὐ μᾶλλον ἐξ οὐρανοῦ καὶ	γῆς	τὸν Θεὸν ἔστιν ἐπιγνῶναι, ἢ
[9, 5]	ἑνὸς μόλις ἡ λέαινα μήτηρ	γίνεται.	Ταῖς γὰρ ἀκμαῖς τῶν ὀνύχων
[9, 6]	γεγυμνασμένην πρὸς τὸ ψεῦδος τὴν	γλῶσσαν	ἔχοντες; Ἡ μέντοι παροῦσα φωνὴ
[9, 6]	φησιν ὁ προφήτης· Ἐθαυμαστώθη ἡ	γνῶσίς	σου ἐξ ἐμοῦ· τουτέστιν, ἐμαυτὸν
[9, 4]	τέκνα, ἀγαπᾶτε τοὺς πατέρας. Οἱ	γονεῖς,	μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα. Μὴ
[9, 4]	στοργὴ τοῖς ἀλόγοις τέκνων καὶ	γονέων	πρὸς ἄλληλα, διότι ὁ δημιουργήσας
[9, 5]	μέντοι εἰς ἀγκύλην, οὔτε εἰς	γόνυ	διήρθρωται. Οὐ γὰρ ἂν ὑπήνεγκε
[9, 3]	πρὸς ἀπολογίαν αὔταρκες, τὸ μὴ	γράμμασι	διδαχθῆναι τὰ συμφέροντα, τῷ ἀδιδάκτῳ
[9, 1]	καὶ καταρτισμὸν τῶν ψυχῶν ἡμῶν	γραφῆναι	οἰκονομήσαντα; Ὅ μοι δοκοῦσι μὴ
[9, 1]	ἐπειδὴ οἱ τὰ περὶ κόσμου	γράψαντες	πολλὰ περὶ σχημάτων γῆς διελέχθησαν,
[9, 1]	οἱ τὰ περὶ τοῦ κόσμου	γράψαντες	ὑπηνέχθησαν, τὰ ἀλλήλων ἕκαστος καταλύοντες)

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/06/2009