Homélie, Chap.
[8, 0]	~ΟΜΙΛΙΑ	ηʹ	Περὶ πτηνῶν καὶ ἐνύδρων. ~Καὶ
[8, 7]	λόγῳ τοῦ θαύματος τῶν πτηνῶν,	ἢ	εἰ τοῖς ποσὶν αὐτῶν ἐπειρώμην
[8, 3]	ἄμοιρα. Καὶ τὰ μὲν μιμηλὰ,	ἢ	ἐκ φύσεως ἔχοντα τὸ μιμεῖσθαι,
[8, 3]	ἐκ φύσεως ἔχοντα τὸ μιμεῖσθαι,	ἢ	ἐξ ἀσκήσεως προσλαβόντα· τὰ δὲ
[8, 6]	προφάσει πενίας ἐκτιθέμενοι τὰ νήπια·	ἢ	καὶ ἐν τῇ διανομῇ τοῦ
[8, 1]	χόρτον ἐξήνεγκεν· οὐδὲ τὸν φοίνικα,	ἢ	τὴν δρῦν, ἢ τὴν κυπάρισσον
[8, 1]	τὸν φοίνικα, ἢ τὴν δρῦν,	ἢ	τὴν κυπάρισσον κάτω που ἐν
[8, 7]	δοξολογίαν τοῦ ποιητοῦ. Πῶς ἄγρυπνον	ἡ	ἀηδὼν, ὅταν ἐπωάζῃ, διὰ πάσης
[8, 1]	ἐχαρίσατο. Οὔτε γὰρ ὅτε ἤκουσεν	ἡ	γῆ, Βλαστησάτω βοτάνην χόρτου καὶ
[8, 1]	γῆ ψυχὴν ζῶσαν. Ἔμψυχος ἄρα	ἡ	γῆ; καὶ χώραν ἔχουσιν οἱ
[8, 1]	φύσις ἐστὶ τῶν γινομένων. Βλαστησάτω	ἡ	γῆ· οὐχ ὅπερ ἔχει προβαλλέτω,
[8, 1]	λόγος περιτραπήσεται. Εἰ γὰρ ἐξήνεγκεν	ἡ	γῆ τὴν ψυχὴν, ἐρήμην ἑαυτὴν
[8, 1]	ὁδῷ βαδίζον, καὶ ἀπέλαβε καὶ	ἡ	γῆ τὸν ἴδιον κόσμον. Ἐκεῖ,
[8, 8]	αὔταρκες εἰς εὐφροσύνην τῶν συνεληλυθότων.	Ἡ	γῆ ὑμᾶς ταῖς οἰκείαις βλάσταις
[8, 2]	τινὰ τὸν θυμὸν ἀνακαύσητε. ~Ἐξαγαγέτω	ἡ	γῆ ψυχὴν ζῶσαν. Διὰ τί
[8, 1]	ἑρπετὰ ψυχῶν ζωσῶν· ὧδε, Ἐξαγαγέτω	ἡ	γῆ ψυχὴν ζῶσαν. Ἔμψυχος ἄρα
[8, 2]	γῆ ψυχὴν ζῶσαν. Διὰ τί	ἡ	γῆ ψυχὴν ζῶσαν ἐξάγει; Ἵνα
[8, 1]	~Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς, ἐξαγαγέτω	ἡ	γῆ ψυχὴν ζῶσαν κατὰ γένος,
[8, 8]	τοῖς πτηνοῖς πᾶσιν ἀντεπιδείξασθαι. Ἐξαγαγέτω	ἡ	γῆ ψυχὴν ζῶσαν κτηνῶν καὶ
[8, 2]	ψυχὴ τῶν κτηνῶν. Ἐξαγαγέτω οὖν	ἡ	γῆ ψυχὴν ζῶσαν. Ὅρα τὴν
[8, 2]	καὶ πάνυ εὐτόνως διατειναίμην. Ἐξαγαγέτω	ἡ	γῆ ψυχὴν ζῶσαν. Τίνος ἕνεκεν,
[8, 1]	δύναμιν. Οὕτω καὶ νῦν, Ἐξαγαγέτω	ἡ	γῆ ψυχὴν, οὐ τὴν ἐναποκειμένην,
[8, 1]	ἑρπετὰ ψυχῶν ζωσῶν ἐξαγαγεῖν προσετάχθη,	ἡ	δὲ γῆ ψυχὴν ζῶσαν; Λογιζόμεθα
[8, 5]	καὶ νυκτὶ τοῖς ἐπιδημοῦσι μεταδιδόντες.	Ἡ	δὲ περὶ τοὺς γηράσαντας τῶν
[8, 2]	παγὲν εἰς σάρκα πέφυκε μεταβάλλειν·	ἡ	δὲ σὰρξ φθαρεῖσα εἰς γῆν
[8, 5]	μὲν βοήσασα πρὸς ὕπνον ἐτράπετο,	ἡ	δὲ τὴν διαδοχὴν ὑποδεξαμένη, ἧς
[8, 7]	λάμψαντος ἀμαυροῦται. Καὶ τούτων μὲν	ἡ	διάνοια ὀξυτάτη μέν ἐστι πρὸς
[8, 6]	ἐτῶν, ὡς τὰ πολλὰ, παρατείνεται	ἡ	ζωή. Τοῦτό μοι ἔχε παρασεσημειωμένον
[8, 8]	κεχωρισμένοις ἐχαρακτήρισεν ἰδιώμασιν; Ἐπιλείπει με	ἡ	ἡμέρα, τὰ ἐναέρια ὑμῖν θαύματα
[8, 5]	ὅτε πολλοῖς καὶ βιαίοις ἀνέμοις	ἡ	θάλασσα τῇ γῇ προσαράσ– σεται.
[8, 8]	ὑμᾶς ταῖς οἰκείαις βλάσταις ἐδεξιώσατο·	ἡ	θάλασσα τοῖς ἰχθύσιν, ὁ ἀὴρ
[8, 3]	πρὸς τὴν τῶν γενῶν ἰδιότητα	ἡ	κοινὴ χρῆσις, καὶ οἱ παρὰ
[8, 5]	ὅπουγε ὑπὲρ ὄρνιθος οὕτω μικρᾶς	ἡ	μεγάλη καὶ φοβερὰ κατέχεται θάλασσα,
[8, 5]	τοῦ καιροῦ τῆς φυλακῆς πληρουμένου,	ἡ	μὲν βοήσασα πρὸς ὕπνον ἐτράπετο,
[8, 7]	τετράπουν τὸ αὐτὸ καὶ πτηνὸν	ἡ	νυκτερίς. Πῶς μόνη τῶν ὀρνίθων
[8, 4]	Καὶ γὰρ ἐκείνων κοινὴ μὲν	ἡ	οἴκησις, κοινὴ δὲ ἡ πτῆσις,
[8, 7]	σοφίαν ἐσχολακότες. Καὶ γὰρ ἐκείνης	ἡ	ὄψις, νυκτὸς μὲν ἔρρωται, ἡλίου
[8, 3]	φιλέρημοι. Μεγίστη δὲ διαφορὰ καὶ	ἡ	περὶ τὴν φωνὴν ἰδιότης ἑκάστου.
[8, 4]	μὲν ἡ οἴκησις, κοινὴ δὲ	ἡ	πτῆσις, ἐργασία δὲ πάντων μία·
[8, 1]	οἱονεὶ ἐνδείκνυται ὁ λόγος, ὅτι	ἡ	σαρκικὴ ζωὴ τοῖς ἐνύδροις καθηγεῖται
[8, 7]	αὐτῇ τὸ θεῖον πρόσταγμα; Πῶς	ἡ	σελευκὶς ἐφέπεται ἴαμα τῆς πληγῆς,
[8, 2]	τὸ νήχεσθαι, μία τις αὐτοῖς	ἡ	συγγένεια ἐκ τῆς τῶν ὑδάτων
[8, 2]	καὶ αἱ δρεπανίδες λεγόμεναι, οἷς	ἡ	τροφὴ ἀπὸ τῶν ἐν τῷ
[8, 2]	βίου διεξαγωγὴν, ἀναγκαία τῶν ποδῶν	ἡ	ὑπηρεσία δεδώρηται. Ὀλίγοι δὲ τῶν
[8, 6]	ἐᾷ τοῦτον, ὥς φασι, διαφθαρῆναι	ἡ	φήνη· ἀλλ´ ὑπολαβοῦσα αὐτὸν τοῖς
[8, 1]	τοίνυν, ὅτι τῶν μὲν νηκτῶν	ἡ	φύσις ἀτελεστέρας πως δοκεῖ ζωῆς
[8, 7]	ὀρνίθων οὐκ ἴδιόν τι θαῦμα	ἡ	φύσις δείκνυσι; Τίς ὁ τοῖς
[8, 8]	ὁ ἀὴρ τοῖς πτηνοῖς. Ἑτοίμη	ἡ	χέρσος, ὁμότιμα τούτοις ἀντεπιδείξασθαι. Ἀλλὰ
[8, 8]	ὑμῖν θαύματα διηγούμενον. Καλεῖ ἡμᾶς	ἡ	χέρσος πρὸς τὴν τῶν θηρίων
[8, 2]	ὅτι γῆ ἐστι τῶν κτηνῶν	ἡ	ψυχή. Μὴ νόμιζε πρεσβυτέραν εἶναι
[8, 1]	τελειοτέρας αὐτῶν οὔσης τῆς ζωῆς,	ἡ	ψυχὴ τὴν ἡγεμονίαν ἐπιτέτραπται πᾶσαν.
[8, 2]	κατὰ τὸ γεγραμμένον, παντὸς ζῴου	ἡ	ψυχὴ τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐστιν·
[8, 2]	ἀνθρώπου. Μικρὸν ὕστερον γνώσῃ, πῶς	ἡ	ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου συνέστη· νῦν
[8, 2]	ἀναλύεται· γεηρά τίς ἐστιν εἰκότως	ἡ	ψυχὴ τῶν κτηνῶν. Ἐξαγαγέτω οὖν
[8, 6]	Ἐπαινετὸν τῆς κορώνης τὸ φιλότεκνον·	ἣ	καὶ πετομένων ἤδη παρέπεται, σιτίζουσα
[8, 7]	φοβερὰς ἐπιστρατιὰς τῆς ἀκρίδος διηγήσομαι,	ἣ	ὑφ´ ἑνὶ συνθήματι πᾶσα ἀρθεῖσα
[8, 1]	Οὔτε γὰρ ὅτε ἤκουσεν ἡ	γῆ,	Βλαστησάτω βοτάνην χόρτου καὶ ξύλον
[8, 2]	εἰς ψυχήν· καὶ εὑρήσεις ὅτι	γῆ	ἐστι τῶν κτηνῶν ἡ ψυχή.
[8, 1]	ψυχὴν ζῶσαν. Ἔμψυχος ἄρα ἡ	γῆ;	καὶ χώραν ἔχουσιν οἱ ματαιόφρονες
[8, 1]	ματαιόφρονες Μανιχαῖοι, ψυχὴν ἐντιθέντες τῇ	γῇ;	Οὐκ ἐπειδὴ εἶπεν, Ἐξαγαγέτω, τὸ
[8, 1]	ἐστὶ τῶν γινομένων. Βλαστησάτω ἡ	γῆ·	οὐχ ὅπερ ἔχει προβαλλέτω, ἀλλ´
[8, 5]	βιαίοις ἀνέμοις ἡ θάλασσα τῇ	γῇ	προσαράσ– σεται. Ἀλλ´ ὅμως κοιμίζονται
[8, 1]	περιτραπήσεται. Εἰ γὰρ ἐξήνεγκεν ἡ	γῆ	τὴν ψυχὴν, ἐρήμην ἑαυτὴν κατέλιπε
[8, 1]	βαδίζον, καὶ ἀπέλαβε καὶ ἡ	γῆ	τὸν ἴδιον κόσμον. Ἐκεῖ, Ἐξαγαγέτω
[8, 8]	εἰς εὐφροσύνην τῶν συνεληλυθότων. Ἡ	γῆ	ὑμᾶς ταῖς οἰκείαις βλάσταις ἐδεξιώσατο·
[8, 2]	τὸν θυμὸν ἀνακαύσητε. ~Ἐξαγαγέτω ἡ	γῆ	ψυχὴν ζῶσαν. Διὰ τί ἡ
[8, 1]	ψυχῶν ζωσῶν· ὧδε, Ἐξαγαγέτω ἡ	γῆ	ψυχὴν ζῶσαν. Ἔμψυχος ἄρα ἡ
[8, 2]	ψυχὴν ζῶσαν. Διὰ τί ἡ	γῆ	ψυχὴν ζῶσαν ἐξάγει; Ἵνα μάθῃς
[8, 1]	εἶπεν ὁ Θεὸς, ἐξαγαγέτω ἡ	γῆ	ψυχὴν ζῶσαν κατὰ γένος, τετράποδα
[8, 8]	πτηνοῖς πᾶσιν ἀντεπιδείξασθαι. Ἐξαγαγέτω ἡ	γῆ	ψυχὴν ζῶσαν κτηνῶν καὶ θηρίων
[8, 1]	ζωσῶν ἐξαγαγεῖν προσετάχθη, ἡ δὲ	γῆ	ψυχὴν ζῶσαν; Λογιζόμεθα τοίνυν, ὅτι
[8, 2]	τῶν κτηνῶν. Ἐξαγαγέτω οὖν ἡ	γῆ	ψυχὴν ζῶσαν. Ὅρα τὴν ἀκολουθίαν
[8, 2]	πάνυ εὐτόνως διατειναίμην. Ἐξαγαγέτω ἡ	γῆ	ψυχὴν ζῶσαν. Τίνος ἕνεκεν, τοῦ
[8, 1]	Οὕτω καὶ νῦν, Ἐξαγαγέτω ἡ	γῆ	ψυχὴν, οὐ τὴν ἐναποκειμένην, ἀλλὰ
[8, 8]	ἔννοιαν, καὶ μὴ ἀπιστεῖτε τῇ	ἀλλαγῇ	ἣν Παῦλος ἅπασι κατεπαγγέλλεται. Ἀλλὰ
[8, 4]	μεταμέλει τῆς ἀβουλίας, ὅτι τῇ	πληγῇ	τοῦ κέντρου ἐπαποθνήσκουσιν. Ἀκουέτωσαν Χριστιανοὶ,
[8, 8]	κατὰ τὸ ζῷον τοῦτο μεταβολῆς,	ἐναργῆ	λαμβάνετε τῆς ἀναστάσεως ἔννοιαν, καὶ
[8, 8]	πᾶσιν ἡμῖν τῶν οἰκείων θαυμάτων	ἐναργῆ	τὰ ὑπομνήματα καταλιπὼν, πληρώσαι ὑμῶν
[8, 5]	ἔπειθ´ ὅτι μετὰ τραυμάτων ἐπανερχόμεναι	ἐναργῆ	τοῦ συνασπισμοῦ καὶ τῆς ἐπιμαχίας
[8, 3]	ὀρνέων ἐκτρεφόμενα γίνεται, πλήν γε	δὴ	τῶν ἀσθενῶν, ἃ δι´ ὑπερβάλλουσαν
[8, 3]	τετάχθαι καταδεχόμενα, ὡς αἱ γέρανοι.	Ἤδη	δέ τις καὶ ἑτέρα ἐν
[8, 7]	ὑπὸ γῆς δι´ ὑπονόμων ἀφανῶν	ἤδη	μέλλοντας τὴν ἄκραν τῆς Ῥώμης
[8, 3]	αὐτοῖς τὴν πρὸς ἄλληλα παραλλαγήν.	Ἤδη	μὲν οὖν τινες ἐπειράθησαν καὶ
[8, 6]	τὸ φιλότεκνον· ἣ καὶ πετομένων	ἤδη	παρέπεται, σιτίζουσα αὐτοὺς καὶ ἐκτρέφουσα
[8, 5]	τοῦτο παρὰ πᾶσι διαβεβόηται, ὥστε	ἤδη	τινὲς τὴν τῶν εὐεργετημάτων ἀντίδοσιν
[8, 1]	ψυχὴν ἐντιθέντες τῇ γῇ; Οὐκ	ἐπειδὴ	εἶπεν, Ἐξαγαγέτω, τὸ ἐναποκείμενον αὐτῇ
[8, 2]	κατὰ τὸν ὅμοιον τρόπον. Ὥστε	ἐπειδὴ	ἓν ἰδίωμα ἐν ἑκατέροις τὸ
[8, 2]	περὶ τῆς τῶν ἀλόγων ψυχῆς.	Ἐπειδὴ	κατὰ τὸ γεγραμμένον, παντὸς ζῴου
[8, 7]	Πῶς ἄγρυπνον ἡ ἀηδὼν, ὅταν	ἐπωάζῃ,	διὰ πάσης νυκτὸς τῆς μελῳδίας
[8, 5]	δὲ κῦμα θαλάσσιον, ὅταν ἁλκυὼν	ἐπωάζῃ	τὰς ἑπτὰ ἡμέρας. Ἐν τοσαύταις
[8, 1]	χωρισμὸν τῶν συννόμων, καὶ μυρία	πάθη	τῷ φθόγγῳ παραδηλοῖ. Τὰ δὲ
[8, 2]	ἐκ τῆς τῶν ὑδάτων γενέσεως	παρεσχέθη.	Πλήν γε ὅτι οὐδὲν τῶν
[8, 3]	καὶ τὰς πράξεις, καὶ τὰ	ἤθη,	ἀμύθητον οὖσαν αὐτοῖς τὴν πρὸς
[8, 1]	ἐπιγνοίη τὸν τρέφοντα. Οἶδε τὴν	συνήθη	φωνὴν ὁ ὄνος. Οἶδεν ὁδὸν
[8, 3]	ἐγγίζοντος ἐκτοπίζειν ὡς τὰ πολλά.	Χειροήθη	δὲ καὶ τιθασσὰ τὰ πολλὰ
[8, 1]	ἐπὶ μὲν τῶν ἐνύδρων σώματα	ἐκτίσθη	ἐψυχωμένα (ἑρπετὰ γὰρ ψυχῶν ζωσῶν
[8, 7]	οὐρανοῦ. Ἐπὶ μὲν τῆς γῆς	ἐκελεύσθη	πετάσθαι, διὰ τὸ πᾶσι τὴν
[8, 1]	τῶν χερσαίων ψυχὴ σώματα οἰκονομοῦσα	προσετάχθη	γενέσθαι, ὡς πλέον τι τῆς
[8, 1]	ὕδατα ἑρπετὰ ψυχῶν ζωσῶν ἐξαγαγεῖν	προσετάχθη,	ἡ δὲ γῆ ψυχὴν ζῶσαν;
[8, 1]	ψυχῶν ζωσῶν ἐκ τῶν ὑδάτων	παρήχθη)	ἐπὶ δὲ τῶν χερσαίων ψυχὴ
[8, 3]	τοῦ ἐλύτρου, πρὸς τὴν πτῆσιν	ἠλευθερώθη.	Ἀλλ´ ἡμῖν ἀρκοῦσα σημείωσις πρὸς
[8, 1]	αὐτοῦ· ἰχθὺς δὲ οὐκ ἂν	ἐπιγνοίη	τὸν τρέφοντα. Οἶδε τὴν συνήθη
[8, 3]	τις κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον	ἐπίῃ	καθ´ ὃν ἐν μέρει καὶ
[8, 2]	τὸ πτηνὸν ἐν τῷ μέσῳ.	Ἀνάγκη	τοίνυν, κατὰ τοὺς ἐπιλήσμονας τῶν
[8, 1]	ἐνδείκνυται ὁ λόγος, ὅτι ἡ	σαρκικὴ	ζωὴ τοῖς ἐνύδροις καθηγεῖται τῶν
[8, 8]	μετατιθεὶς, νῦν τοῦτον ἐπαίρων τῇ	νίκῃ,	κἀκείνῳ κατήφειαν ἐμποιῶν, πάλιν δὲ
[8, 8]	συμπόσια. Ὅθεν, εἰ δοκεῖ, τῇ	σωματικῇ	νηστείᾳ εἰς τὴν τῶν ψυχῶν
[8, 7]	μεσημβρίᾳ ἑαυτῶν εἰσιν ᾠδικώτεροι, τῇ	ὁλκῇ	τοῦ ἀέρος, ἣν ἐν τῇ
[8, 5]	ὑπὲρ ὄρνιθος οὕτω μικρᾶς ἡ	μεγάλη	καὶ φοβερὰ κατέχεται θάλασσα, ἐν
[8, 3]	γένος τὸ τῶν σαρκοφάγων, καὶ	ἄλλη	κατασκευὴ πρέπουσα τῷ τρόπῳ τῆς
[8, 5]	τὴν εὐταξίαν κατόψει. Ἄλλοτε γὰρ	ἄλλη	τὴν ὁδηγίαν ἐκδέχεται, καὶ τακτόν
[8, 3]	γενέσθαι. Ἄλλη τῶν σπερμολόγων κατασκευή·	ἄλλη	τῶν ἐκ παντὸς τρεφομένων τοῦ
[8, 3]	διασπαραγὲν τροφὴν τῷ ἑλόντι γενέσθαι.	Ἄλλη	τῶν σπερμολόγων κατασκευή· ἄλλη τῶν
[8, 5]	μικρὸν ἀλλήλοις τὰ κάρφη οἷον	κόλλῃ	τινὶ τῷ πηλῷ συνδήσασα, ἐν
[8, 2]	χωροῦντες, τῇ δὲ τοῦ οὐραίου	μεταβολῇ	τάς τε περιστροφὰς καὶ τὰς
[8, 7]	τοῦ ἀέρος, ἣν ἐν τῇ	διαστολῇ	ποιοῦνται τοῦ θώρακος, ἐκδιδομένου τοῦ
[8, 8]	τί οὐκ ἀκούει τῶν ἀτόπων;	Σχολὴ	γὰρ, ἄνευ φόβου Θεοῦ, πονηρίας
[8, 5]	ἐλλείπων κατὰ τὴν φρόνησιν, ὡς	μὴ	αἰσχύνης ἄξιον κρίνειν τῶν ἀλογωτάτων
[8, 4]	καὶ ταῖς μελίσσαις, ὅσαι ἂν	μὴ	ἀκολουθήσωσι τῷ ὑποδείγματι τοῦ βασιλέως,
[8, 8]	τοῖς λεγομένοις εὑρήσεται· εἰ δὲ	μὴ,	ἀλλὰ τό γε μὴ ἁμαρτάνειν
[8, 8]	δὲ μὴ, ἀλλὰ τό γε	μὴ	ἁμαρτάνειν ἐκ τῆς ἐνταῦθα ὑμῖν
[8, 8]	λαμβάνετε τῆς ἀναστάσεως ἔννοιαν, καὶ	μὴ	ἀπιστεῖτε τῇ ἀλλαγῇ ἣν Παῦλος
[8, 7]	διὰ πάσης νυκτὸς τῆς μελῳδίας	μὴ	ἀπολήγουσα. Πῶς τετράπουν τὸ αὐτὸ
[8, 5]	τὰς ὄψεις. Ταῦτά σε νουθετείτω,	μὴ	διὰ πενίαν πρὸς κακουργίαν τρέπεσθαι·
[8, 7]	τούτοις διατριβὴν ἐκκλίνων, ὡς ἂν	μὴ	δόξῃ ὑπερεκπίπτειν τοῦ μέτρου, κατὰ
[8, 5]	πηλὸν δὲ τοῖς ποσὶν ἆραι	μὴ	δυναμένη, τὰ ἄκρα τῶν πτερῶν
[8, 1]	ὅπερ ἔχει προβαλλέτω, ἀλλ´ ὃ	μὴ	ἔχει κτησάσθω, Θεοῦ δωρουμένου τῆς
[8, 4]	ἐπ´ εὐθείας ἀλλήλαις κατεπικείμεναι, ἵνα	μὴ	κάμνωσιν οἱ πυθμένες τοῖς διακένοις
[8, 8]	ψυχὴν μυρίων κακῶν ἐμπεπλῆσθαι; Ὁ	μὴ	κυβεύων, σχολὴν δὲ ἄλλως ἄγων,
[8, 7]	ἅπασι τοῦ Θεοῦ σοφίαν καταμανθάνων,	μὴ	λήξῃς ποτὲ τοῦ θαύματος, μηδὲ
[8, 6]	ἴσως αὐτοῖς καὶ ὁμοτίμως παρέχειν.	Μὴ	μιμήσῃ τῶν γαμψωνύχων ὀρνίθων τὸ
[8, 2]	ἐστι τῶν κτηνῶν ἡ ψυχή.	Μὴ	νόμιζε πρεσβυτέραν εἶναι τῆς τοῦ
[8, 8]	ἔστω τῆς ἑωθινῆς ἑστιάσεως, ἵνα	μὴ	ὁ ὑπερβάλλων κόρος ἀμβλυτέρους ὑμᾶς
[8, 7]	Πάντα προστάγματι Θεοῦ ἐκ τοῦ	μὴ	ὄντος εἰς τὸ εἶναι παραχθέντα,
[8, 7]	Ὥστε σοί ποτε ἐν καιρῷ	μὴ	παρόντος τοῦ ὕπνου, ἐξαρκεῖν καὶ
[8, 8]	τὰ εἰρημένα εὐγνώμονι κριτῇ, ἐὰν	μή	τις πρὸς τὸν πλοῦτον τῆς
[8, 4]	ποιῆσαι διαμπερὲς τὴν κοιλότητα, ἵνα	μὴ	τῷ βάρει τὸ ὑγρὸν πρὸς
[8, 5]	Σημεῖον δὲ, πρῶτον μὲν τὸ	μὴ	φαίνεσθαι ὑπὸ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον
[8, 1]	ὕδατος βλέποντες, καὶ οὔτε τις	μνήμη	παρ´ ἐκείνοις, οὔτε φαντασία, οὔτε
[8, 6]	καταδέχεσθαι κοινωνίαν, ἀλλὰ μένειν ἀσυνδύαστον,	μνήμῃ	τοῦ ποτὲ συζευχθέντος τὴν πρὸς
[8, 8]	ἰχθύσιν, ὁ ἀὴρ τοῖς πτηνοῖς.	Ἑτοίμη	ἡ χέρσος, ὁμότιμα τούτοις ἀντεπιδείξασθαι.
[8, 6]	νήπια· ἢ καὶ ἐν τῇ	διανομῇ	τοῦ κλήρου ἀνισότατοι πρὸς τὰ
[8, 6]	μέχρι πλείστου. Πολλὰ τῶν ὀρνίθων	γένη	οὐδὲν πρὸς τὴν κύησιν δεῖται
[8, 2]	κτίσεως, εἴπερ τρία ζῴων ἐστὶ	γένη,	τό τε χερσαῖον, καὶ τὸ
[8, 7]	ἐν τῷ σκότει τὰ νυκτερόβια	γένη	τῶν ὀρνίθων· ἐν τῷ φωτὶ
[8, 5]	δὲ τοῖς ποσὶν ἆραι μὴ	δυναμένη,	τὰ ἄκρα τῶν πτερῶν ὕδατι
[8, 5]	ἐτράπετο, ἡ δὲ τὴν διαδοχὴν	ὑποδεξαμένη,	ἧς ἔτυχεν ἀσφαλείας ἀντέδωκεν ἐν
[8, 4]	δροσοειδῶς ἐνεσπαρμένην νοτίδα τοῖς ἄνθεσιν,	ἐπισπασαμένη	τῷ στόματι, ταύτην ταῖς κοιλότησι
[8, 5]	ἐκδέχεται, καὶ τακτόν τινα χρόνον	προκαθηγησαμένη	τῆς πτήσεως, εἰς τὸ κατόπιν
[8, 7]	ἑνὶ συνθήματι πᾶσα ἀρθεῖσα καὶ	στρατοπεδευσαμένη	κατὰ τὸ πλάτος τῆς χώρας,
[8, 1]	ποτὲ πληγεῖσα κάμηλος, μακρῷ χρόνῳ	ταμιευσαμένη	τὴν μῆνιν, ἐπειδὰν εὐκαιρίας λάβηται,
[8, 5]	αὐτῆς τὰ ὠὰ τῆς ψάμμου	καταθεμένη·	καὶ νοσσεύει κατὰ μέσον που
[8, 4]	ἑτέρας ἔχεται, λεπτῷ πρὸς αὐτὴν	διειργομένη	τε ὁμοῦ καὶ συναπτομένη τῷ
[8, 7]	δὲ τῷ ἀέρι, οὐχὶ πτερῷ	κουφιζομένη,	ἀλλ´ ὑμένι τινὶ δερματίνῳ. Πῶς
[8, 4]	μελίσσης τὸ ἰδιότροπον, ὅτι οὐδενὶ	λυμαινομένη,	οὐδὲ καρπὸν ἀλλότριον διαφθείρουσα, τὰ
[8, 4]	αὐτὴν διειργομένη τε ὁμοῦ καὶ	συναπτομένη	τῷ διαφράγματι. Ἔπειτα διώροφοι καὶ
[8, 5]	ἀποβλέπων. Ἐκείνη γὰρ τὴν καλιὰν	πηγνυμένη,	τὰ μὲν κάρφη τῷ στόματι
[8, 6]	τοῦτον, ὥς φασι, διαφθαρῆναι ἡ	φήνη·	ἀλλ´ ὑπολαβοῦσα αὐτὸν τοῖς οἰκείοις
[8, 5]	τὸ τῆς χελιδόνος εὐμήχανον ἀποβλέπων.	Ἐκείνη	γὰρ τὴν καλιὰν πηγνυμένη, τὰ
[8, 4]	ἐκείνων κοινὴ μὲν ἡ οἴκησις,	κοινὴ	δὲ ἡ πτῆσις, ἐργασία δὲ
[8, 4]	τις ἴδοι. Καὶ γὰρ ἐκείνων	κοινὴ	μὲν ἡ οἴκησις, κοινὴ δὲ
[8, 3]	τὴν τῶν γενῶν ἰδιότητα ἡ	κοινὴ	χρῆσις, καὶ οἱ παρὰ τῆς
[8, 7]	καὶ πτηνὸν ἡ νυκτερίς. Πῶς	μόνη	τῶν ὀρνίθων ὀδοῦσι κέχρηται, καὶ
[8, 7]	ὁ σύνοικος ὄρνις, ὀξείᾳ τῇ	φωνῇ	ἐμβοῶν καὶ καταμηνύων πόρρωθεν ἔτι
[8, 1]	ἕκαστον τῇ ἐκ τῆς φύσεως	φωνῇ	πολλὰ τῶν κατὰ ψυχὴν παθημάτων
[8, 7]	διατριβὴν ἐκκλίνων, ὡς ἂν μὴ	δόξῃ	ὑπερεκπίπτειν τοῦ μέτρου, κατὰ σεαυτὸν
[8, 1]	τοῦ ὕδατος διαιτᾶσθαι. Καὶ γὰρ	ἀκοὴ	παρ´ ἐκείνοις βαρεῖα, καὶ ὁρῶσιν
[8, 7]	τινας φαίνειν) ἐνθυμοῦ, ὅτι τούτοις	ἀναπνοὴ	οὐκ ἔστιν, οὐδὲ πνεύμων, ἀλλ´
[8, 8]	πρὸς τὸν πλοῦτον τῆς κτίσεως	ἀποβλέπῃ,	ἀλλὰ πρὸς τὸ τῆς ἡμετέρας
[8, 4]	ἀσφαλῶς ὑπὲρ ἑαυτῶν μετεωρίζειν τὰ	βάρη,	καὶ ἰδιαζόντως ἑκάστῃ κοιλότητι τὸ
[8, 7]	εὐθηνουμένην τοῖς οἰκείοις γεννήμασιν, ἀέρα	πλήρη	τῶν διιπταμένων αὐτὸν ὀρνίθων. Πάντα
[8, 6]	αὐτοῖς καὶ ὁμοτίμως παρέχειν. Μὴ	μιμήσῃ	τῶν γαμψωνύχων ὀρνίθων τὸ ἀπηνές·
[8, 5]	νεοττοὺς ἐκτρέφει· ὧν ἐάν τις	ἐκκεντήσῃ	τὰ ὄμματα, ἔχει τινὰ παρὰ
[8, 8]	πρὸς τὴν τῶν ἑσπερινῶν ἀπόλαυσιν	καταστήσῃ.	Ὁ δὲ τὰ πάντα πληρώσας
[8, 2]	καὶ ψυχῆς ἀνθρώπου. Μικρὸν ὕστερον	γνώσῃ,	πῶς ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου
[8, 8]	ἀναστάσεως ἔννοιαν, καὶ μὴ ἀπιστεῖτε	τῇ	ἀλλαγῇ ἣν Παῦλος ἅπασι κατεπαγγέλλεται.
[8, 1]	οἱ ματαιόφρονες Μανιχαῖοι, ψυχὴν ἐντιθέντες	τῇ	γῇ; Οὐκ ἐπειδὴ εἶπεν, Ἐξαγαγέτω,
[8, 5]	καὶ βιαίοις ἀνέμοις ἡ θάλασσα	τῇ	γῇ προσαράσ– σεται. Ἀλλ´ ὅμως
[8, 2]	πτερύγων εἰς τὸ πρόσω χωροῦντες,	τῇ	δὲ τοῦ οὐραίου μεταβολῇ τάς
[8, 8]	τῇ σαρκὶ πρὸς ἀπόλαυσιν, σήμερον	τῇ	διακονίᾳ παράμεινον τῆς ψυχῆς. Κατατρύφησον
[8, 6]	τὰ νήπια· ἢ καὶ ἐν	τῇ	διανομῇ τοῦ κλήρου ἀνισότατοι πρὸς
[8, 7]	ὁλκῇ τοῦ ἀέρος, ἣν ἐν	τῇ	διαστολῇ ποιοῦνται τοῦ θώρακος, ἐκδιδομένου
[8, 1]	τὰ χερσαῖα· ἀλλ´ ὅμως ἕκαστον	τῇ	ἐκ τῆς φύσεως φωνῇ πολλὰ
[8, 5]	τῶν πτερῶν ὕδατι καταβρέξασα, εἶτα	τῇ	λεπτοτάτῃ κόνει ἐνειληθεῖσα, οὕτως ἐπινοεῖ
[8, 5]	πτήσεως, εἰς τὸ κατόπιν περιελθοῦσα,	τῇ	μεθ´ ἑαυτὴν τὴν ἡγεμονίαν τῆς
[8, 2]	οἱ ἰχθῦς τὸ ὕδωρ τέμνουσι,	τῇ	μὲν κινήσει τῶν πτερύγων εἰς
[8, 7]	τοῦ τέττιγος; Καὶ πῶς ἐν	τῇ	μεσημβρίᾳ ἑαυτῶν εἰσιν ᾠδικώτεροι, τῇ
[8, 6]	ἐνθυμηθῇς ὅτι ὁ εὐδοκήσας ἐν	τῇ	μωρίᾳ τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς
[8, 8]	μέρος μετατιθεὶς, νῦν τοῦτον ἐπαίρων	τῇ	νίκῃ, κἀκείνῳ κατήφειαν ἐμποιῶν, πάλιν
[8, 5]	μὲν αἱ γέρανοι τὰς ἐν	τῇ	νυκτὶ προφυλακὰς ἐκ περιτροπῆς ὑποδέχονται·
[8, 7]	τῇ μεσημβρίᾳ ἑαυτῶν εἰσιν ᾠδικώτεροι,	τῇ	ὁλκῇ τοῦ ἀέρος, ἣν ἐν
[8, 1]	ζωῆς μετέχειν, διὰ τὸ ἐν	τῇ	παχύτητι τοῦ ὕδατος διαιτᾶσθαι. Καὶ
[8, 4]	ταχὺ μεταμέλει τῆς ἀβουλίας, ὅτι	τῇ	πληγῇ τοῦ κέντρου ἐπαποθνήσκουσιν. Ἀκουέτωσαν
[8, 5]	παρασκευάζοντες, τὴν δυνατὴν καὶ ἐν	τῇ	πτήσει παρέχονται βοήθειαν, ἠρέμα τῷ
[8, 5]	τῷ μέρει. Ταύτην καὶ ἐν	τῇ	πτήσει τὴν εὐταξίαν κατόψει. Ἄλλοτε
[8, 8]	ψυχῶν εὐφροσύνην ἀποχρησώμεθα. Πολλάκις ὑπηρετήσας	τῇ	σαρκὶ πρὸς ἀπόλαυσιν, σήμερον τῇ
[8, 8]	τὰ συμπόσια. Ὅθεν, εἰ δοκεῖ,	τῇ	σωματικῇ νηστείᾳ εἰς τὴν τῶν
[8, 4]	μεγέθει διαφέρων καὶ σχήματι καὶ	τῇ	τοῦ ἤθους πραότητι. Ἔστι μὲν
[8, 7]	τοῦτο ἔχει τὸ φιλάλληλον ἐν	τῇ	φύσει, καὶ ὥσπερ ὁρμαθὸς, ἀλλήλων
[8, 7]	διεγείρει ὁ σύνοικος ὄρνις, ὀξείᾳ	τῇ	φωνῇ ἐμβοῶν καὶ καταμηνύων πόρρωθεν
[8, 5]	πτερῶν ὕδατι καταβρέξασα, εἶτα τῇ	λεπτοτάτῃ	κόνει ἐνειληθεῖσα, οὕτως ἐπινοεῖ τοῦ
[8, 7]	Καὶ τούτων μὲν ἡ διάνοια	ὀξυτάτη	μέν ἐστι πρὸς τὴν τῆς
[8, 8]	Ἱκανὰ {καὶ} τὰ εἰρημένα εὐγνώμονι	κριτῇ,	ἐὰν μή τις πρὸς τὸν
[8, 4]	τὸ ὑγρὸν πρὸς τὸ ἐκτὸς	διεκπίπτῃ.	Κατάμαθε πῶς τὰ τῆς γεωμετρίας
[8, 4]	δέσεως, ἔρεισμα γίνεσθαι τῷ παντί.	Ἑκάστη	γὰρ φρεατία τῆς ἑτέρας ἔχεται,
[8, 4]	μετεωρίζειν τὰ βάρη, καὶ ἰδιαζόντως	ἑκάστῃ	κοιλότητι τὸ ὑγρὸν ἐγκατέχεσθαι. ~Πῶς
[8, 2]	πῶς ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου	συνέστη·	νῦν δὲ ἄκουε περὶ τῆς
[8, 3]	ἄλλοι δὲ ὄρειοι, καὶ φιλέρημοι.	Μεγίστη	δὲ διαφορὰ καὶ ἡ περὶ
[8, 1]	πρόσταγμα, καὶ τὴν τοῦ ἐξαγαγεῖν	αὐτῇ	δύναμιν ἐχαρίσατο. Οὔτε γὰρ ὅτε
[8, 1]	τὴν ἐναποκειμένην, ἀλλὰ τὴν δεδομένην	αὐτῇ	παρὰ τοῦ Θεοῦ διὰ τῆς
[8, 1]	ἐπειδὴ εἶπεν, Ἐξαγαγέτω, τὸ ἐναποκείμενον	αὐτῇ	προήνεγκεν, ἀλλ´ ὁ δοὺς τὸ
[8, 7]	ἅπτεται τῶν καρπῶν, πρὶν ἐνδοθῆναι	αὐτῇ	τὸ θεῖον πρόσταγμα; Πῶς ἡ
[8, 5]	τινὶ τῷ πηλῷ συνδήσασα, ἐν	αὐτῇ	τοὺς νεοττοὺς ἐκτρέφει· ὧν ἐάν
[8, 5]	αὐτόν; Ἁλκυών ἐστι θαλάττιον ὄρνεον.	Αὕτη	παρ´ αὐτοὺς νοσσεύειν τοὺς αἰγιαλοὺς
[8, 4]	ἡδονὴν ἐπανέρχεται. Καλῶν καὶ πρεπόντων	αὕτη	τῶν ἐπαίνων παρὰ τῆς Παροιμίας
[8, 5]	αἰτεῖν παρὰ Θεοῦ τὰ πρὸς	σωτη–	ρίαν διὰ τῆς περὶ τὰ
[8, 3]	ἑλόντι γενέσθαι. Ἄλλη τῶν σπερμολόγων	κατασκευή·	ἄλλη τῶν ἐκ παντὸς τρεφομένων
[8, 3]	τὸ τῶν σαρκοφάγων, καὶ ἄλλη	κατασκευὴ	πρέπουσα τῷ τρόπῳ τῆς διαίτης
[8, 2]	αἱ δρεπανίδες λεγόμεναι, οἷς ἡ	τροφὴ	ἀπὸ τῶν ἐν τῷ ἀέρι
[8, 4]	ἐπαίνων παρὰ τῆς Παροιμίας τετύχηκε,	σοφὴ	καὶ ἐργάτις ὀνομασθεῖσα· οὕτω μὲν
[8, 5]	καὶ κατὰ μικρὸν ἀλλήλοις τὰ	κάρφη	οἷον κόλλῃ τινὶ τῷ πηλῷ
[8, 5]	τὴν καλιὰν πηγνυμένη, τὰ μὲν	κάρφη	τῷ στόματι διακομίζει· πηλὸν δὲ
[8, 3]	ὑπερβάλλουσαν δειλίαν καὶ ἀνανδρίαν, τὴν	συνεχῆ	τῆς χειρὸς ἐνόχλησιν οὐχ ὑφίσταται.
[8, 2]	γῆ ἐστι τῶν κτηνῶν ἡ	ψυχή.	Μὴ νόμιζε πρεσβυτέραν εἶναι τῆς
[8, 1]	παρήχθη) ἐπὶ δὲ τῶν χερσαίων	ψυχὴ	σώματα οἰκονομοῦσα προσετάχθη γενέσθαι, ὡς
[8, 1]	αὐτῶν οὔσης τῆς ζωῆς, ἡ	ψυχὴ	τὴν ἡγεμονίαν ἐπιτέτραπται πᾶσαν. Αἵ
[8, 2]	τὸ γεγραμμένον, παντὸς ζῴου ἡ	ψυχὴ	τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐστιν· αἷμα
[8, 2]	Μικρὸν ὕστερον γνώσῃ, πῶς ἡ	ψυχὴ	τοῦ ἀνθρώπου συνέστη· νῦν δὲ
[8, 2]	γεηρά τίς ἐστιν εἰκότως ἡ	ψυχὴ	τῶν κτηνῶν. Ἐξαγαγέτω οὖν ἡ
[8, 1]	ὁ λόγος, ὅτι ἡ σαρκικὴ	ζωὴ	τοῖς ἐνύδροις καθηγεῖται τῶν ψυχικῶν
[8, 6]	ὡς τὰ πολλὰ, παρατείνεται ἡ	ζωή.	Τοῦτό μοι ἔχε παρασεσημειωμένον ἐκ
[8, 8]	Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ	ἡ	δόξα καὶ τὸ κράτος, εἰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/06/2009