Homélie, Chap. |
[7, 1] |
οἷον
φῶκαι
καὶ
δελφῖνες
καὶ
|
νάρκαι, |
καὶ
τὰ
ὅμοια
τούτοις
τὰ |
[7, 6] |
ἀκίνητον
ἐπὶ
πλεῖστον
φυλάσσειν
τὴν
|
ναῦν
|
ὥσπερ
καταρριζωθεῖσαν
ἐν
αὐτῷ
τῷ |
[7, 5] |
ὑποσύρεσθαι.
Τοῦτο
ὅταν
ἴδωσιν
οἱ
|
ναυτικοὶ
|
τὸ
σημεῖον,
ἴσασι
τὴν
προσδοκωμένην |
[7, 6] |
ταὐτὸν
πεπονθέναι
τοῖς
ἐν
πελάγει
|
ναυτιλλομένοις, |
οἳ
πρὸς
μηδὲν
πεπηγὸς
τὴν |
[7, 2] |
δελφῖνες,
καὶ
φῶκαι,
ἃ
καὶ
|
νεαροὺς |
ἔτι
τοὺς
σκύμνους,
διαπτοηθέντας
ὑπὸ |
[7, 6] |
κέντρον
τῆς
θαλασσίας,
καὶ
ταύτης
|
νεκρᾶς, |
καὶ
λαγωὸς
ὁ
θαλάσσιος,
οὐχ |
[7, 1] |
ἀλλ´
οὖν
προηγούμενον
ἔχει
τὸ
|
νηκτικόν. |
Διὰ
τοῦτο,
Ἐξαγαγέτω
τὰ
ὕδατα |
[7, 1] |
τὰ
ὕδατα
ἑρπετά.
Πᾶν
τὸ
|
νηκτικὸν |
κἂν
τῇ
ἐπιφανείᾳ
τοῦ
ὕδατος |
[7, 1] |
τοῦτο
οὐδὲ
τιθασσεύεσθαί
τι
τῶν
|
νηκτῶν |
καταδέχεται,
οὐδὲ
ὅλως
ὑπομένει
χειρὸς |
[7, 1] |
Ἔδειξέ
σοι
τὴν
φυσικὴν
τῶν
|
νηκτῶν |
πρὸς
τὸ
ὕδωρ
συγγένειαν,
διὸ |
[7, 2] |
τὸν
Αἰγύπτιον
ἀγρεύοντες
κόλπον·
ἄλλα,
|
νησιῶται· |
καὶ
ἄλλα,
Μαυρούσιοι.
Πάντα
δὲ |
[7, 4] |
τοῖς
οἰκείοις
ὅροις,
μήτε
ταῖς
|
νήσοις, |
μήτε
ταῖς
παραλίοις
πόλεσι
λυμαινόμενα. |
[7, 4] |
χωρίων
κατείληφε
θάλασσαν,
τὴν
ἐρήμην
|
νήσων, |
ᾗ
μηδεμία
πρὸς
τὸ
ἀντιπέρας |
[7, 6] |
σώματος
παρισάζεται·
ἅ
γε
καὶ
|
νήσων |
πολλάκις
φαντασίαν
παρέχεται,
ἐπειδάν
ποτε |
[7, 3] |
τοὺς
πολλοὺς
τῶν
ἰχθύων
ἀπροόπτως
|
νηχομένους |
τῷ
πολύποδι
περιπίπτειν,
ὡς
τῇ |
[7, 4] |
ἔχουσι
δὲ
τὸν
τῆς
φύσεως
|
νόμον |
ἰσχυρῶς
ἐνιδρυμένον,
καὶ
τὸ
πρακτέον |
[7, 3] |
ποταμὸς
τὴν
διάβασιν
ἀποτέμνεται,
ἀλλὰ
|
νόμος |
τίς
ἐστι
φύσεως
ἴσως
καὶ |
[7, 4] |
μεταναστάντες,
τῷ
κοινῷ
τῆς
φύσεως
|
νόμῳ |
διεγερθέντες,
ἐπὶ
τὴν
βορινὴν
ἐπείγονται |
[7, 4] |
μικροτάτων
διήκουσαν.
Ἰχθὺς
οὐκ
ἀντιλέγει
|
νόμῳ |
Θεοῦ,
καὶ
ἄνθρωποι
σωτηρίων
διδαγμάτων |
[7, 6] |
νυκτὸς
καὶ
ἡμέρας
ἐν
τῷ
|
νόμῳ |
Κυρίου,
ᾧ
ἡ
δόξα
καὶ |
[7, 5] |
ἡμεῖς
οἱ
λόγῳ
τετιμημένοι,
καὶ
|
νόμῳ
|
πεπαιδευμένοι,
ἐπαγγελίαις
προτραπέντες,
Πνεύματι
σοφισθέντες, |
[7, 6] |
ἡ
καρδία
μου
ἀγρυπνεῖ,
μελετῶσα
|
νυκτὸς |
καὶ
ἡμέρας
ἐν
τῷ
νόμῳ |
[7, 6] |
ὅπερ
οὐδεὶς
τῶν
ἀνθοβάφων
μέχρι
|
νῦν |
ἐμιμήσατο
Πόθεν
αἱ
κόχλοι
τοῖς |
[7, 2] |
γένος.
Ἑκάστου
γένους
τὰς
ἀπαρχὰς
|
νῦν, |
οἱονεὶ
σπέρματά
τινα
τῆς
φύσεως, |
[7, 1] |
δηλονότι.
Τὰ
γὰρ
ἔτι
καὶ
|
νῦν
|
ὁρώμενα
ἀπόδειξίς
ἐστι
τῶν
παρελθόντων. |
[7, 1] |
τὰ
ὕδατα
ἑρπετὰ
ψυχῶν
ζωσῶν.
|
Νῦν
|
πρῶτον
ἔμψυχον
καὶ
αἰσθήσεως
μετέχον |