HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Homélies sur l'Hexaëméron (VII)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

λ = 32 formes différentes pour 43 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Homélie, Chap.

[7, 6]   λόγου διὰ τῆς κτίσεως, μὴ λαβεῖν τοῦ πλήθους τῶν εἰρημένων τὴν

[7, 3]   τὰ τοῦ πένητος· σὺ τοῦτον λαβὼν μέρος ἐποιήσω τῆς περιουσίας σεαυτοῦ.

[7, 6]   θαλασσίας, καὶ ταύτης νεκρᾶς, καὶ λαγωὸς ὁ θαλάσσιος, οὐχ ἧττόν ἐστι

[7, 3]   πτύχας ἑαυτοῦ διαπλώσαντα, τότε δὴ λάθρᾳ ψηφῖδα παρεμβαλὼν, διακωλύει τὴν σύμπτυξιν,

[7, 3]   τοῦ τελευταίου ἰχθύος ὁ τῇ λαιμάργῳ φιλοπλουτίᾳ τοῖς ἀπληρώτοις τῆς πλεονεξίας

[7, 6]   αὐτὴν τῆς τοῦ κτίσαντος δυνάμεως λαμβάνεις ἀπόδειξιν; Οὐ γὰρ μόνοι ξιφίαι,

[7, 6]   καθεύδοντες ἀπολαύσοιτε, ἵνα ἐξῇ ὑμῖν λέγειν, Ἐγὼ καθεύδω, καὶ ἡ καρδία

[7, 2]   σκύμνους, διαπτοηθέντας ὑπὸ αἰτίας τινὸς, λέγεται πάλιν τῇ γαστρὶ ὑποδεχόμενα περιστέλλειν.

[7, 1]   γὰρ καὶ δένδρα κἂν ζῆν λέγηται διὰ τὸ μετέχειν τῆς θρεπτικῆς

[7, 2]   κυνίσκοι, καὶ ἁπαξαπλῶς τὰ σελάχη λεγόμενα. Καὶ τῶν κητῶν τὰ πλεῖστα

[7, 1]   τὰ ὅμοια τούτοις τὰ σελάχη λεγόμενα; οὐ τὰ ὠοτόκα, ἅπερ ἐστὶ

[7, 6]   αἰγιαλοὺς διατρίβει, ἀλλὰ τὸ Ἀτλαντικὸν λεγόμενον πέλαγος ἐνοικεῖ. Τοιαῦτά ἐστι τὰ

[7, 6]   αἳ καὶ τὰ ἄνθη τῶν λειμώνων τῇ εὐχροίᾳ παρέδραμον. Ἐξαγαγέτω τὰ

[7, 1]   συζυγίᾳ τῶν μεγάλων φωστήρων κατεκοσμήθη. Λειπόμενον ἦν καὶ τοῖς ὕδασι τὸν

[7, 6]   τὴν ἡμέραν πρὸς τὴν τῶν λειπομένων ἀπόδοσιν. Ἀναστάντες δὲ πάντες εὐχαριστήσωμεν

[7, 6]   τῶν εἰρημένων, καὶ αἰτήσωμεν τῶν λειπομένων τὴν πλήρωσιν. Γένοιτο δὲ ὑμῖν

[7, 1]   ἰχθύων τὰ γένη; οὐχ ὅσα λεπιδωτὰ, οὐχ ὅσα φολιδωτὰ, οὐχ οἷς

[7, 2]   τῇ γαστρὶ παρεπέμπετο, ἐν τῇ λεπτοποιήσει διαφορεῖσθαι παρὰ τοῦ ὕδατος. ~Τροφὴ

[7, 1]   τὰ κήτη, τὰ ὑπέρογκα, τὰ λεπτότατα τῶν ἰχθύων. Τῇ γὰρ αὐτῇ

[7, 2]   τὸ κητῶδες, καὶ τὸ τῶν λεπτῶν ἰχθύων ἕτερον. Πάλιν ἐν τοῖς

[7, 1]   ὥστε καὶ ταύτην διακοσμηθῆναι τὴν λῆξιν. Ἀπέλαβε μὲν γὰρ ἡ γῆ

[7, 6]   ὕδωρ πήγνυται· πῶς ὁ πολυτίμητος λίθος τὸ κουράλλιον χλόη μέν ἐστιν

[7, 6]   εἰς τὸν ἀέρα ἐξενεχθῇ, πρὸς λίθου στερρότητα μεταπήγνυται· πόθεν τῷ εὐτελεστάτῳ

[7, 1]   εὐθὺς καὶ ποταμοὶ ἐνεργοὶ, καὶ λίμναι γόνιμοι τῶν οἰκείων ἕκαστον αὐτῶν

[7, 2]   κατὰ τοὺς ἰλυώδεις ποταμοὺς καὶ λίμνας γινόμεναι, τοῖς ἰοβόλοις μᾶλλον τῶν

[7, 1]   καὶ διιέντων, τὸν τῆς ἀναπνοῆς λόγον ἀποπληροῖ. Ἴδιος κλῆρος τῶν ἰχθύων,

[7, 4]   ἀποδημίαν στελλόμεθα. Οὐκ ἔχουσιν ἴδιον λόγον, ἔχουσι δὲ τὸν τῆς φύσεως

[7, 6]   ἐπαλλήλοις ἐπιδρομαῖς ὑποβρόχιον ἡμῶν τὸν λόγον ἤγαγε. Καίτοι θαυμάσαιμι ἂν, εἰ

[7, 6]   δεσποτικῶν θαυμάτων διήγησις, ἐνταῦθα τὸν λόγον ὁρμίσαντες, μείνωμεν τὴν ἡμέραν πρὸς

[7, 4]   ὑποστρέφουσιν οἴκαδε. Καὶ τίς ὁ λόγος, ἀκούσωμεν παρὰ τῶν σιωπώντων. Ἐπιπόλαιος,

[7, 6]   δραπετεύσει. Ἔοικε δέ μοι ὁ λόγος ἐμπεσὼν εἰς τὰ μυρία θαύματα

[7, 6]   κατὰ τὴν ἑσπέραν ἐπῆλθεν ὁ λόγος· καὶ ταῖς περὶ τούτων ἐννοίαις

[7, 5]   ἀρχή. Μηδεὶς ἄγνοιαν προφασιζέσθω. Φυσικὸς λόγος οἰκείωσιν ἡμῖν τοῦ καλοῦ, καὶ

[7, 5]   ἰοβόλῳ. Τί βούλεταί μοι ὁ λόγος; Ὅτι κἂν τραχὺς ᾖ κἂν

[7, 6]   ἡμᾶς ἔοικε γεγενῆσθαι, τρέχοντος τοῦ λόγου διὰ τῆς κτίσεως, μὴ λαβεῖν

[7, 6]   παιδευόμενα. Ἐνταῦθά με στῆναι τοῦ λόγου ἥ τε τοῦ σώματος καταναγκάζει

[7, 3]   Αὕτη ἡ κακία τῶν μήτε λόγου μήτε φωνῆς μετεχόντων. Ἐγὼ δέ

[7, 5]   ἰχθὺς, τί ἐροῦμεν ἡμεῖς οἱ λόγῳ τετιμημένοι, καὶ νόμῳ πεπαιδευμένοι, ἐπαγγελίαις

[7, 4]   βόρειον πέλαγος. Γλυκύτερον γὰρ τῆς λοιπῆς θαλάσσης ἐκεῖνο τὸ ὕδωρ, διότι

[7, 1]   φωστήρων δημιουργίαν, καὶ τὰ ὕδατα λοιπὸν πληροῦται ζῴων, ὥστε καὶ ταύτην

[7, 4]   προτιμότερος αὐτοῖς ὁ Πόντος τῶν λοιπῶν ἐστι κόλπων, ὡς ἐπιτήδειος ἐναποκυῆσαι

[7, 3]   πονηρίαν κατακεκρύφθαι. Τὰ τοιαῦτα ἤθη λύκους ἅρπαγας ὀνομάζει ὁ Κύριος, ἐν

[7, 4]   νήσοις, μήτε ταῖς παραλίοις πόλεσι λυμαινόμενα. Οὕτω μὲν οὖν ἕκαστον γένος,

Homélie, Chap.
[7, 6]	λόγου διὰ τῆς κτίσεως, μὴ	λαβεῖν	τοῦ πλήθους τῶν εἰρημένων τὴν
[7, 3]	τὰ τοῦ πένητος· σὺ τοῦτον	λαβὼν	μέρος ἐποιήσω τῆς περιουσίας σεαυτοῦ.
[7, 6]	θαλασσίας, καὶ ταύτης νεκρᾶς, καὶ	λαγωὸς	ὁ θαλάσσιος, οὐχ ἧττόν ἐστι
[7, 3]	πτύχας ἑαυτοῦ διαπλώσαντα, τότε δὴ	λάθρᾳ	ψηφῖδα παρεμβαλὼν, διακωλύει τὴν σύμπτυξιν,
[7, 3]	τοῦ τελευταίου ἰχθύος ὁ τῇ	λαιμάργῳ	φιλοπλουτίᾳ τοῖς ἀπληρώτοις τῆς πλεονεξίας
[7, 6]	αὐτὴν τῆς τοῦ κτίσαντος δυνάμεως	λαμβάνεις	ἀπόδειξιν; Οὐ γὰρ μόνοι ξιφίαι,
[7, 6]	καθεύδοντες ἀπολαύσοιτε, ἵνα ἐξῇ ὑμῖν	λέγειν,	Ἐγὼ καθεύδω, καὶ ἡ καρδία
[7, 2]	σκύμνους, διαπτοηθέντας ὑπὸ αἰτίας τινὸς,	λέγεται	πάλιν τῇ γαστρὶ ὑποδεχόμενα περιστέλλειν.
[7, 1]	γὰρ καὶ δένδρα κἂν ζῆν	λέγηται	διὰ τὸ μετέχειν τῆς θρεπτικῆς
[7, 2]	κυνίσκοι, καὶ ἁπαξαπλῶς τὰ σελάχη	λεγόμενα.	Καὶ τῶν κητῶν τὰ πλεῖστα
[7, 1]	τὰ ὅμοια τούτοις τὰ σελάχη	λεγόμενα;	οὐ τὰ ὠοτόκα, ἅπερ ἐστὶ
[7, 6]	αἰγιαλοὺς διατρίβει, ἀλλὰ τὸ Ἀτλαντικὸν	λεγόμενον	πέλαγος ἐνοικεῖ. Τοιαῦτά ἐστι τὰ
[7, 6]	αἳ καὶ τὰ ἄνθη τῶν	λειμώνων	τῇ εὐχροίᾳ παρέδραμον. Ἐξαγαγέτω τὰ
[7, 1]	συζυγίᾳ τῶν μεγάλων φωστήρων κατεκοσμήθη.	Λειπόμενον	ἦν καὶ τοῖς ὕδασι τὸν
[7, 6]	τὴν ἡμέραν πρὸς τὴν τῶν	λειπομένων	ἀπόδοσιν. Ἀναστάντες δὲ πάντες εὐχαριστήσωμεν
[7, 6]	τῶν εἰρημένων, καὶ αἰτήσωμεν τῶν	λειπομένων	τὴν πλήρωσιν. Γένοιτο δὲ ὑμῖν
[7, 1]	ἰχθύων τὰ γένη; οὐχ ὅσα	λεπιδωτὰ,	οὐχ ὅσα φολιδωτὰ, οὐχ οἷς
[7, 2]	τῇ γαστρὶ παρεπέμπετο, ἐν τῇ	λεπτοποιήσει	διαφορεῖσθαι παρὰ τοῦ ὕδατος. ~Τροφὴ
[7, 1]	τὰ κήτη, τὰ ὑπέρογκα, τὰ	λεπτότατα	τῶν ἰχθύων. Τῇ γὰρ αὐτῇ
[7, 2]	τὸ κητῶδες, καὶ τὸ τῶν	λεπτῶν	ἰχθύων ἕτερον. Πάλιν ἐν τοῖς
[7, 1]	ὥστε καὶ ταύτην διακοσμηθῆναι τὴν	λῆξιν.	Ἀπέλαβε μὲν γὰρ ἡ γῆ
[7, 6]	ὕδωρ πήγνυται· πῶς ὁ πολυτίμητος	λίθος	τὸ κουράλλιον χλόη μέν ἐστιν
[7, 6]	εἰς τὸν ἀέρα ἐξενεχθῇ, πρὸς	λίθου	στερρότητα μεταπήγνυται· πόθεν τῷ εὐτελεστάτῳ
[7, 1]	εὐθὺς καὶ ποταμοὶ ἐνεργοὶ, καὶ	λίμναι	γόνιμοι τῶν οἰκείων ἕκαστον αὐτῶν
[7, 2]	κατὰ τοὺς ἰλυώδεις ποταμοὺς καὶ	λίμνας	γινόμεναι, τοῖς ἰοβόλοις μᾶλλον τῶν
[7, 1]	καὶ διιέντων, τὸν τῆς ἀναπνοῆς	λόγον	ἀποπληροῖ. Ἴδιος κλῆρος τῶν ἰχθύων,
[7, 4]	ἀποδημίαν στελλόμεθα. Οὐκ ἔχουσιν ἴδιον	λόγον,	ἔχουσι δὲ τὸν τῆς φύσεως
[7, 6]	ἐπαλλήλοις ἐπιδρομαῖς ὑποβρόχιον ἡμῶν τὸν	λόγον	ἤγαγε. Καίτοι θαυμάσαιμι ἂν, εἰ
[7, 6]	δεσποτικῶν θαυμάτων διήγησις, ἐνταῦθα τὸν	λόγον	ὁρμίσαντες, μείνωμεν τὴν ἡμέραν πρὸς
[7, 4]	ὑποστρέφουσιν οἴκαδε. Καὶ τίς ὁ	λόγος,	ἀκούσωμεν παρὰ τῶν σιωπώντων. Ἐπιπόλαιος,
[7, 6]	δραπετεύσει. Ἔοικε δέ μοι ὁ	λόγος	ἐμπεσὼν εἰς τὰ μυρία θαύματα
[7, 6]	κατὰ τὴν ἑσπέραν ἐπῆλθεν ὁ	λόγος·	καὶ ταῖς περὶ τούτων ἐννοίαις
[7, 5]	ἀρχή. Μηδεὶς ἄγνοιαν προφασιζέσθω. Φυσικὸς	λόγος	οἰκείωσιν ἡμῖν τοῦ καλοῦ, καὶ
[7, 5]	ἰοβόλῳ. Τί βούλεταί μοι ὁ	λόγος;	Ὅτι κἂν τραχὺς ᾖ κἂν
[7, 6]	ἡμᾶς ἔοικε γεγενῆσθαι, τρέχοντος τοῦ	λόγου	διὰ τῆς κτίσεως, μὴ λαβεῖν
[7, 6]	παιδευόμενα. Ἐνταῦθά με στῆναι τοῦ	λόγου	ἥ τε τοῦ σώματος καταναγκάζει
[7, 3]	Αὕτη ἡ κακία τῶν μήτε	λόγου	μήτε φωνῆς μετεχόντων. Ἐγὼ δέ
[7, 5]	ἰχθὺς, τί ἐροῦμεν ἡμεῖς οἱ	λόγῳ	τετιμημένοι, καὶ νόμῳ πεπαιδευμένοι, ἐπαγγελίαις
[7, 4]	βόρειον πέλαγος. Γλυκύτερον γὰρ τῆς	λοιπῆς	θαλάσσης ἐκεῖνο τὸ ὕδωρ, διότι
[7, 1]	φωστήρων δημιουργίαν, καὶ τὰ ὕδατα	λοιπὸν	πληροῦται ζῴων, ὥστε καὶ ταύτην
[7, 4]	προτιμότερος αὐτοῖς ὁ Πόντος τῶν	λοιπῶν	ἐστι κόλπων, ὡς ἐπιτήδειος ἐναποκυῆσαι
[7, 3]	πονηρίαν κατακεκρύφθαι. Τὰ τοιαῦτα ἤθη	λύκους	ἅρπαγας ὀνομάζει ὁ Κύριος, ἐν
[7, 4]	νήσοις, μήτε ταῖς παραλίοις πόλεσι	λυμαινόμενα.	Οὕτω μὲν οὖν ἕκαστον γένος,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 4/06/2009