Homélie, Chap.
[5, 2]	χλοὴ, εἶτα χόρτου αὔξησις, εἶτα	ὁ	ἀπαρτισμὸς τῶν αὐξομένων διὰ τοῦ
[5, 2]	καὶ ἀνυπόστατος τὴν ὁρμὴν, αὔριον	ὁ	αὐτὸς οὗτος ἐλεεινὸς, ἢ τῷ
[5, 4]	ἰσχύος πρὸς τοσαῦτα ἡμῶν ἐπιδεῖται	ὁ	βίος; Ἀλλά σοι μὲν αὐτάρκης
[5, 6]	καὶ μεγάλα ὑπὲρ γῆς κεχυμένα·	ὁ	βλαστὸς, οἱ ἕλικες, ὁ ὄμφαξ,
[5, 8]	τὰς ἐκ τοῦ ἀέρος βλάβας	ὁ	βότρυς ἀντέχῃ, καὶ τὴν ἀκτῖνα
[5, 1]	προνοίας ἄξιον; Ἀλλὰ μάλιστα μὲν	ὁ	βουσὶ καὶ ἵπποις τὸν χιλὸν
[5, 1]	πλοῦτον καὶ τὴν ἀπόλαυσιν παρασκευάζει.	Ὁ	γὰρ τὰ κτήματα σου διατρέφων,
[5, 6]	ἀκριβῶς ἄν τις ἐξετάζων ἐξεύροι.	Ὁ	γὰρ ὑποκείμενος τῷ φύλλῳ κόκκος,
[5, 2]	χρόνῳ μαρανθεὶς, ἢ νόσῳ διαλυθείς.	Ὁ	δεῖνα περίβλεπτος ἐπὶ χρημάτων περιουσίᾳ·
[5, 1]	Περὶ βλαστήσεως γῆς. ~Καὶ εἶπεν	ὁ	Θεός· βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην
[5, 9]	τὰς ἐρήμους πληθυνόμενον. Διὸ καὶ	ὁ	Ἱερεμίας διαίως τὰ πονηρότερα καὶ
[5, 2]	τὴν δύναμιν τῶν σπερμάτων. Ὥσπερ	ὁ	κάλαμος, μετὰ τὴν ἐπέτειον αὔξησιν,
[5, 8]	πληροῦται; καὶ ὧν μὲν ἁπαλὸς	ὁ	καρπὸς, παχὺ τοῦ φύλλου τὸ
[5, 5]	τοῖς ἀκεραιοτέροις ἐμβάλωσιν. Ἤδη δὲ	ὁ	Κύριος καὶ τὴν τελείωσιν τῶν
[5, 2]	ἐκ τῆς γῆς φυόμενα σπερματικὰ	ὁ	λόγος ἐνδείκνυται, ὅπου γε οὔτε
[5, 3]	τὴν γῆν κατακλίνωνται. Διὰ τοῦτο	ὁ	μὲν βρόμος διόλου κενὸς, ἅτε
[5, 8]	τὰς ποιότητας τῶν ὀπῶν διαφορὰν	ὁ	μὴ τῇ πείρᾳ διδαχθεὶς, οὐδένα
[5, 6]	κεχυμένα· ὁ βλαστὸς, οἱ ἕλικες,	ὁ	ὄμφαξ, οἱ βότρυες. Ἀρκεῖ σου
[5, 8]	σχίνου τὸ δάκρυον, καὶ ἄλλος	ὁ	ὀπὸς τοῦ βαλσάμου· καὶ νάρθηκές
[5, 2]	τὰ δεσμωτήρια, ἐξ ὧν ἀφόρητος	ὁ	παρὰ τῶν ὑποχειρίων συναθροίζεται φόβος.
[5, 5]	ἐγείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ	ὁ	σπόρος ἐγείρηται, καὶ μηκύνηται, ὡς
[5, 4]	βίος; Ἀλλά σοι μὲν αὐτάρκης	ὁ	σύνοικος λόγος πρὸς τὴν φυλακὴν
[5, 6]	εἰσὶ ταῖς καρδίαις ἡμῶν. Ὥστε	ὁ	τὴν σαρκίνην ἀγάπην ἀποθέμενος, καὶ
[5, 4]	καὶ ἀκόνιτον, καὶ μανδραγόρας, καὶ	ὁ	τῆς μήκωνος ὀπός. Τί οὖν;
[5, 7]	μὲν γὰρ νέοις καὶ εὐθαλέσιν	ὁ	φλοιὸς περιτέταται· τοῖς δὲ γηράσκουσιν
[5, 9]	τῆς κομῆς ἀπογυμνοῦσθαι. Ἀείφυλλον δὲ	ὁ	φοίνιξ, τῷ αὐτῷ φύλλῳ ἐκ
[5, 7]	μονόλοπα αὐτῶν, τὰ δὲ πολύπτυχα.	Ὃ	δὲ θαυμαστὸν, ὅτι καὶ τῆς
[5, 4]	τῶν χρονίων παθῶν ἐξεμόχλευσαν. Ὥστε	ὃ	ἐνόμιζες ἔχειν κατὰ τοῦ κτίσαντος
[5, 9]	καὶ κατὰ τὰς ἐρήμους πληθυνόμενον.	Διὸ	καὶ ὁ Ἱερεμίας διαίως τὰ
[5, 8]	ἀμύθητος ἡ παραλλαγὴ τῆς ποιότητος.	Ἄλλο	γὰρ τὸ ἐν ἀμπέλῳ γλυκὺ,
[5, 8]	διαφορὰ, οὐδεὶς ἂν λόγος ἐξίκοιτο.	Ἄλλο	γὰρ τοῦ σχίνου τὸ δάκρυον,
[5, 1]	ἡ τῶν σπερμάτων γένεσις τί	ἄλλο	ἐστὶ, καὶ οὐχὶ τῆς σῆς
[5, 8]	τὸ ἐν ἀμπέλῳ γλυκὺ, καὶ	ἄλλο	τὸ ἐν μηλέᾳ, καὶ σύκῳ,
[5, 9]	βλαστήσεως εἰς τέλος συμπαραμένων. Ἔπειτα	κἀκεῖνο	σκόπει, πῶς ἡ μυρίκη ὥσπερ
[5, 4]	τοῖς φθαρτικοῖς ἡμῶν τῆς ζωῆς;	ἐκεῖνο	δὲ οὐ λογισόμεθα, ὅτι οὐ
[5, 10]	μυρίας τῶν φυομένων ἰδιότητας ἐκτελῶν.	Ἐκεῖνο	ἔτι καὶ νῦν ἐνυπάρχον τῇ
[5, 5]	σπέρμα τελειωθῆναι, ἵνα τὸ πρῶτον	ἐκεῖνο	πρόσταγμα διδασκάλιον τῇ φύσει γένηται
[5, 1]	τότε φωνὴ, καὶ τὸ πρῶτον	ἐκεῖνο	πρόσταγμα, οἷον νόμος τις ἐγένετο
[5, 6]	σπέρματος ἔχει δύναμιν. Ὅσα γὰρ	ἀπὸ	κλάδων γίνεσθαι πέφυκεν, ἐντεῦθεν ὡς
[5, 8]	αὐτῶν διαφοραὶ, ὡς ἐλάχιστα εἰπεῖν	ἀπὸ	πλείστων. Αὐτῶν δὲ τῶν καρπῶν
[5, 3]	καὶ πάσης πόας. Εἴτε γὰρ	ἀπὸ	ῥίζης ἐκδίδοταί τι ἐκ τῆς
[5, 3]	ἐπὶ τὸ ἔξω προκύψαι· εἴτε	ἀπὸ	σπέρματος, καὶ οὕτως ἀνάγκη πρῶτον
[5, 8]	δαψιλῶς ὑποδέχηται; Οὐδὲν ἀναίτιον· οὐδὲν	ἀπὸ	ταὐτομάτου· πάντα ἔχει τινὰ σοφίαν
[5, 8]	τὴν ἐνέργειαν παριστῶντα. Πῶς πάλιν	ἀπὸ	τῆς αὐτῆς νοτίδος ἐν μὲν
[5, 5]	Καὶ ἐν ἀκαριαίᾳ χρόνου ῥοπῇ	ἀπὸ	τῆς βλαστήσεως ἀρξαμένη ἡ γῆ,
[5, 1]	τὸν ἥλιον αἴτιον εἶναι τῶν	ἀπὸ	τῆς γῆς φυομένων, τῇ ὁλκῇ
[5, 2]	κάλαμος, μετὰ τὴν ἐπέτειον αὔξησιν,	ἀπὸ	τῆς ῥίζης ἀφίησί τινα προβολὴν,
[5, 7]	τὰ δὲ χαμαίζηλα καὶ εὐθὺς	ἀπὸ	τῆς ῥίζης εἰς πολλὰς ἐκφύσεις
[5, 7]	τὸν ἐν βίῳ ἐθνικῷ, ἢ	ἀπό	τινος αἱρέσεως ἐνδιαστρόφου τῆς Ἐκκλησίας
[5, 6]	ἕκαστον ἰδιότητος, ἐναργεστάταις μὲν διαφοραῖς	ἀπὸ	τῶν ἑτερογενῶν χωριζόμενον, οἰκείῳ δὲ
[5, 2]	τρυφῆς, ἐπανθοῦσαν ἔχων τὴν εὔχροιαν	ὑπὸ	τῆς κατὰ τὴν ἡλικίαν ἀκμῆς,
[5, 2]	δοκούσης, καὶ τὸ ἀναγκαῖον τῶν	ὑπὸ	τῆς φύσεως οἰκονομουμένων διασωθήσεται. Πρῶτον
[5, 6]	Πόσα συνέτρεχε κατὰ ταὐτὸν ἠπειγμένως	ὑπὸ	τῆς φύσεως παραγόμενα; Ἡ ῥίζα
[5, 2]	Σήμερον εὐθαλὴς τῷ σώματι, κατασεσαρκωμένος	ὑπὸ	τρυφῆς, ἐπανθοῦσαν ἔχων τὴν εὔχροιαν
[5, 2]	ἡγεμονίαν· τὸν κήρυκα μέγα βοῶντα	πρὸ	αὐτοῦ· τοὺς ῥαβδούχους ἔνθεν καὶ
[5, 1]	παύσωνται. Ἐὰν ἄρα πεισθῶσιν, ὅτι	πρὸ	τῆς ἐκείνου γενέσεως τὰ περὶ
[5, 6]	δὲ καὶ Ὡς ἐλαία κατάκαρπος	ἔσο	ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ,
[5, 2]	ἐπιτέτευκται τῷ προφήτῃ ἡ πρὸς	τὸ	ἀδρανέστατον ἄνθος ὁμοίωσις τῆς ἀνθρωπίνης
[5, 6]	διὰ πίστεως σωτηρίαν. Οὕτω γὰρ	τὸ	ἀειθαλὲς τοῦ φυτοῦ μιμήσῃ, καὶ
[5, 2]	τῆς συντάξεως ἔχειν δοκούσης, καὶ	τὸ	ἀναγκαῖον τῶν ὑπὸ τῆς φύσεως
[5, 1]	αὐτοῦ ἐν αὐτῷ. Ἀκολούθως μετὰ	τὸ	ἀναπαύσασθαι τὴν γῆν ἀποσκευασαμένην τὸ
[5, 3]	μὲν εἰς τὸ κάτω, ἐπὶ	τὸ	ἄνω δὲ προκύπτειν ἰσαρίθμων ταῖς
[5, 6]	ἐπαναπαύεσθαι αὐτοῖς, ἵν´ ἀεὶ πρὸς	τὸ	ἄνω τὴν ὁρμὴν ἔχοντες, οἷόν
[5, 5]	καὶ ἀέρων εὐκράτων λάβηται, πρὸς	τὸ	ἀρχαῖον εἶδος ἐπανιέναι. Ὥστε οὐδὲν
[5, 8]	καρύας; Ὅτι ἐκεῖνα μὲν, διὰ	τὸ	ἀσθενὲς, πλείονος ἐδεῖτο τῆς βοηθείας,
[5, 8]	ξύλον, καὶ τὴν ἐντεριώνην ἑτέρως.	Τὸ	αὐτὸ καὶ φῦλλον γίνεται, καὶ
[5, 9]	πόσαι; Ἴδοις ἂν ἐν λειμῶνι	τὸ	αὐτὸ ὕδωρ ἐρυθραινόμενον μὲν ἐν
[5, 8]	τὴν ἐξέτασιν ταύτην φιλοτεχνῆσαι, πῶς	τὸ	αὐτὸ ὕδωρ νῦν μὲν λεῖόν
[5, 8]	χρόας, τῶν χυμῶν τὴν ἰδιότητα,	τὸ	ἀφ´ ἑκάστου χρήσιμον; Πῶς τινὰ
[5, 1]	τὸ ἀναπαύσασθαι τὴν γῆν ἀποσκευασαμένην	τὸ	βάρος τοῦ ὕδατος, τὸ πρόσταγμα
[5, 3]	ἵνα ὥσπερ σύνδεσμοί τινες ῥᾳδίως	τὸ	βάρος τῶν ἀσταχύων φέρωσιν, ὅταν
[5, 4]	τὴν ζωὴν, μόνῃ τῇ αἰσθήσει	τὸ	βλαβερὸν διακρίνοντα· σοὶ δὲ ᾧ
[5, 2]	δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου.	Τὸ	γὰρ ὀλιγοχρόνιον τῆς ζωῆς, καὶ
[5, 1]	ἐπὶ τὸ σπέρμα τελειώσεως προϊόντων.	Τὸ	γὰρ χλοερὸν καὶ ποάζον παραπλήσιόν
[5, 6]	ἀποφύσεις, ἃς παρασπῶντες οἱ φυτοκόμοι	τὸ	γένος αὔξουσι. Πρότερον μέντοι, ὥσπερ
[5, 8]	ἐξίκοιτο. Ἄλλο γὰρ τοῦ σχίνου	τὸ	δάκρυον, καὶ ἄλλος ὁ ὀπὸς
[5, 1]	μὲν βοσκήμασιν ἡ τροφὴ προαπετέθη,	τὸ	δὲ ἡμέτερον οὐδεμιᾶς ἐφάνη προνοίας
[5, 7]	τῷ εἴδει τοῦ δένδρου πολὺ	τὸ	διάφορον· ὅπουγε καὶ ἄλλος μὲν
[5, 6]	χρήματα φιλίαν, ἢ τὴν περὶ	τὸ	δύστηνον δοξάριον τοῦτο πτόησιν ἀπόπτυστον
[5, 6]	πρότερον ὑπὲρ τῆς γῆς, εἰς	τὸ	εἶναι παρῆλθε, μετὰ τῆς οἰκείας
[5, 5]	τοῦ σπέρματος. Οὐ γὰρ ἀπέθετο	τὸ	εἶναι σῖτος, ἀλλ´ ἐμελάνθη διὰ
[5, 2]	κέκτηται. Ὥστε παντός ἐστιν ἀληθέστερον	τὸ,	ἑκάστῳ τῶν φυομένων ἢ σπέρμα
[5, 8]	συνίσταται, ἐν δὲ τῇ ἐλαίᾳ	τὸ	ἔλαιον; Καὶ οὐ τοῦτο μόνον
[5, 8]	παραλλαγὴ τῆς ποιότητος. Ἄλλο γὰρ	τὸ	ἐν ἀμπέλῳ γλυκὺ, καὶ ἄλλο
[5, 8]	ἐν ἀμπέλῳ γλυκὺ, καὶ ἄλλο	τὸ	ἐν μηλέᾳ, καὶ σύκῳ, καὶ
[5, 2]	γὰρ ὀλιγοχρόνιον τῆς ζωῆς, καὶ	τὸ	ἐν ὀλίγῳ περιχαρὲς καὶ ἱλαρὸν
[5, 2]	τοῖς καταβληθεῖσιν ἀποβλαστάνει. Καὶ οὕτω	τὸ	ἐν τῇ πρώτῃ γενέσει προβληθὲν
[5, 1]	αὐτῇ καὶ καρποφορεῖν δύναμιν εἰς	τὸ	ἑξῆς παρεχόμενος. Βλαστησάτω ἡ γῆ.
[5, 3]	ἄγρωστις, ἀναβλαστῆσαι δεῖ καὶ ἐπὶ	τὸ	ἔξω προκύψαι· εἴτε ἀπὸ σπέρματος,
[5, 4]	μήκωνος ὀπός. Τί οὖν; ἀφέντες	τὸ	ἐπὶ τοῖς χρησίμοις τὴν χάριν
[5, 4]	ἕνεκεν ἔδει ἢ μὴ παραχθῆναι	τὸ	ζῷον, ἢ παραχθὲν ἄναιμον εἶναι,
[5, 7]	σώφρονος καὶ τῆς λοιπῆς κατὰ	τὸ	ἦθος εὐταξίας ἐπιμελούμενον, πλεῖον σεαυτοῦ
[5, 8]	Λόγος δέ τίς ἐστι, καὶ	τὸ	ἤλεκτρον ὀπὸν εἶναι φυτῶν εἰς
[5, 2]	σοι σφοδρότερον τῆς κτίσεως ἐνιδρυνθῆναι	τὸ	θαῦμα, ἵν´ ὅπου περ ἂν
[5, 2]	σπερματικὴν ἐνυπάρχειν. Καὶ τοῦτό ἐστι	τὸ,	Κατὰ γένος. Οὐ γὰρ ἡ
[5, 6]	παρισάζωμεν. Ἀπαιτεῖ δὲ ἡμᾶς καὶ	τὸ	καταδέχεσθαι σκαπτομένους. Ἀποσκάπτεται δὲ ψυχὴ
[5, 4]	τῆς καρδίας πόρους, φθάνουσιν ἐκπέψαι	τὸ	καταποθὲν, πρὶν τὴν ἀπ´ αὐτοῦ
[5, 3]	αὐτῆς ὥστε ῥιζοῦσθαι μὲν εἰς	τὸ	κάτω, ἐπὶ τὸ ἄνω δὲ
[5, 10]	ἐφεξῆς ποιοῦνται περιστροφὰς, ὅταν πήξαντες	τὸ	κέντρον ἐν ἑαυτοῖς περιφέρωνται· οὕτω
[5, 2]	γένος βοτάνης ἑτέροις διαφέρῃ, κἀκείνων	τὸ	κέρδος πρὸς ἡμᾶς ἐπανέρχεται, καὶ
[5, 10]	ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καὶ	τὸ	κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
[5, 4]	τὰ δηλητήρια· μετὰ τοῦ σίτου	τὸ	κώνειον· μετὰ τῶν λοιπῶν τροφίμων
[5, 4]	δέ τινες τῷ κωνείῳ καὶ	τὸ	λυσσῶδες τῶν ὀρέξεων κατεμάραναν· καὶ
[5, 6]	ὥσπερ ἐσκάφη καὶ ἀνέπνευσεν ἀποσκευασάμενος	τὸ	μάταιον βάρος τοῦ γηΐνου φρονήματος.
[5, 2]	προβολὴν, σπέρματος λόγον ἔχουσαν, πρὸς	τὸ	μέλλον. Τοῦτο δὲ ποιεῖ καὶ
[5, 4]	εἰς παραμυθίαν τινῶν ἀρρωστημάτων ἐξεύρηται.	Τὸ	μὲν γὰρ κώνειον οἱ ψᾶρες
[5, 10]	φυτῷ παρεικάζει. ~Βλαστησάτω ἡ γῆ.	Τὸ	μικρὸν τοῦτο πρόσταγμα εὐθὺς φύσις
[5, 8]	φλοιὸν τοῦ στελέχους, καὶ ἄλλως	τὸ	ξύλον, καὶ τὴν ἐντεριώνην ἑτέρως.
[5, 3]	μικρὸν τῆς αὐξήσεως γινομένης, ἐπὶ	τὸ	οἰκεῖον μέτρον ἕκαστον τῶν φυομένων
[5, 7]	πάλιν τοὺς κλάδους, καὶ πρὸς	τὸ	οἰκεῖον σχῆμα τοῦ φυτοῦ τὴν
[5, 7]	τοῖς ὀλύνθοις ἐπέχοντες. Τί σοι	τὸ	παρὰ τῆς φύσεως αἴνιγμα βούλεται;
[5, 6]	ἀειθαλὲς τοῦ φυτοῦ μιμήσῃ, καὶ	τὸ	πολύκαρπον δὲ αὐτοῦ ζηλώσεις, ἄφθονον
[5, 7]	ἀμυγδαλῶν τὰς πικροτέρας, ὅταν διατρηθεῖσαι	τὸ	πρὸς τῇ ῥίζῃ στέλεχος σφῆνα
[5, 1]	ἀποσκευασαμένην τὸ βάρος τοῦ ὕδατος,	τὸ	πρόσταγμα αὐτῇ γέγονε βλαστῆσαι πρῶτον
[5, 10]	καὶ νῦν ἐνυπάρχον τῇ γῇ	τὸ	πρόσταγμα, ἐπείγει αὐτὴν καθ´ ἑκάστην
[5, 5]	εἶδος ἐπανιέναι. Ὥστε οὐδὲν παρὰ	τὸ	πρόσταγμα εὕροις ἂν ἐν τοῖς
[5, 5]	τότε εἰς σπέρμα τελειωθῆναι, ἵνα	τὸ	πρῶτον ἐκεῖνο πρόσταγμα διδασκάλιον τῇ
[5, 1]	Ἡ γὰρ τότε φωνὴ, καὶ	τὸ	πρῶτον ἐκεῖνο πρόσταγμα, οἷον νόμος
[5, 6]	γνωριζόμενον χαρακτῆρι. Πλήν γε ὅτι	τὸ	ῥόδον τότε ἄνευ ἀκάνθης ἦν,
[5, 8]	ὁ καρπὸς, παχὺ τοῦ φύλλου	τὸ	σκεπαστήριον, ὡς ἐπὶ τῆς συκῆς;
[5, 1]	ποιοῦν καρπὸν κατὰ γένος, οὗ	τὸ	σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ. Ἀκολούθως
[5, 6]	καρπὸν ἐπὶ τῆς γῆς, οὗ	τὸ	σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ, ἐκδοῦναι
[5, 6]	κάρπιμον, φησὶ, ποιοῦν καρπὸν, οὗ	τὸ	σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ
[5, 3]	χόρτου. Ὅταν εἰς γῆν καταπέσῃ	τὸ	σπέρμα συμμέτρως νοτίδος καὶ θέρμης
[5, 1]	φυομένων, καὶ μέχρι τῆς ἐπὶ	τὸ	σπέρμα τελειώσεως προϊόντων. Τὸ γὰρ
[5, 7]	ἦθος εὐταξίας ἐπιμελούμενον, πλεῖον σεαυτοῦ	τὸ	σπουδαῖον ἐπίτεινον, ἵνα γένῃ παραπλήσιος
[5, 4]	Μὴ γὰρ ἐπειδή σοι δηλητήριον	τὸ	ταύριον αἷμα, τούτου ἕνεκεν ἔδει
[5, 5]	ἰδέαν αὐξήσεως διεξελθοῦσα, εὐθὺς πρὸς	τὸ	τέλειον ἤγαγε τὰ βλαστήματα. Καὶ
[5, 2]	κατὰ γένος. Οὕτω γὰρ καὶ	τὸ	τῆς λέξεως ἀκόλουθον ἀποκαταστῆναι δυνήσεται,
[5, 8]	μόνον θαυμαστὸν, πῶς ὧδε μὲν	τὸ	ὑγρὸν ἀπεγλυκάνθη, ἐκεῖ δὲ λιπαρὸν
[5, 8]	σκιᾶς. Πῶς κατέσχισται τῆς ἀμπέλου	τὸ	φῦλλον, ἵνα καὶ πρὸς τὰς
[5, 4]	λόγος πάρεστι, καὶ ἰατρικὴ τέχνη	τὸ	χρήσιμον ἐκπορίζουσα, καὶ ἡ τῶν
[5, 9]	τῶν κατὰ μέρος περιπτώσεων συλλεγομένη	τὸ	χρήσιμον, ταῦτα ἡ ὀξεῖα τοῦ
[5, 3]	τοῖς συνδέσμοις τούτοις ἡ φύσις	κατησφαλίσατο.	Ἐν θήκῃ δὲ τὸν κόκκον
[5, 5]	ἀρρωστία τοῦ σπέρματος. Οὐ γὰρ	ἀπέθετο	τὸ εἶναι σῖτος, ἀλλ´ ἐμελάνθη
[5, 8]	βοηθείας, τούτοις δ´ ἂν προσβλαβὴς	ἐγένετο	ἡ παχυτέρα περιβολὴ ἐκ τῆς
[5, 1]	ἐκεῖνο πρόσταγμα, οἷον νόμος τις	ἐγένετο	φύσεως, καὶ ἐναπέμεινε τῇ γῇ,
[5, 1]	τὰ περὶ τὴν γῆν πάντα	διακεκόσμητο,	καὶ τοῦ ἀμέτρου περὶ αὐτὸν
[5, 8]	μὲν, διὰ τὸ ἀσθενὲς, πλείονος	ἐδεῖτο	τῆς βοηθείας, τούτοις δ´ ἂν
[5, 8]	ἡ διαφορὰ, οὐδεὶς ἂν λόγος	ἐξίκοιτο.	Ἄλλο γὰρ τοῦ σχίνου τὸ
[5, 8]	τινὰ σοφίαν ἀπόρρητον. Τίς ἂν	ἐφίκοιτο	λόγος; Πῶς ἀνθρώπινος νοῦς πάντα
[5, 9]	ποταμῶν ὄχθαι μυρίοις γένεσι φυτῶν	ὡραΐζοντο.	Καὶ τὰ μὲν τὴν ἀνθρωπίνην
[5, 6]	τῷ ῥήματι πᾶσαι μὲν λόχμαι	κατεπυκνοῦντο·	πάντα δὲ ἀνέτρεχε δένδρα, τά
[5, 9]	κορυφαὶ τῶν ὀρέων ἐκόμων· καὶ	ἐφιλοτεχνοῦντο	παράδεισοι, καὶ ποταμῶν ὄχθαι μυρίοις
[5, 9]	Καὶ τὰ μὲν τὴν ἀνθρωπίνην	ηὐτρέπιστο	κατακοσμῆσαι τράπεζαν· τὰ δὲ βοσκήμασι
[5, 8]	καὶ τὴν ἐντεριώνην ἑτέρως. Τὸ	αὐτὸ	καὶ φῦλλον γίνεται, καὶ εἰς
[5, 9]	Ἴδοις ἂν ἐν λειμῶνι τὸ	αὐτὸ	ὕδωρ ἐρυθραινόμενον μὲν ἐν τῷδε
[5, 8]	ἐξέτασιν ταύτην φιλοτεχνῆσαι, πῶς τὸ	αὐτὸ	ὕδωρ νῦν μὲν λεῖόν ἐστι
[5, 3]	τὰ οἰκεῖα καὶ σύμφυλα πρὸς	ἑαυτὸ	ἐπισπᾶται. Ἐμπίπτοντα δὲ τοῖς πόροις
[5, 2]	λόγον ἔχουσαν, πρὸς τὸ μέλλον.	Τοῦτο	δὲ ποιεῖ καὶ ἄλλα μυρία,
[5, 2]	δύναμίν τινα σπερματικὴν ἐνυπάρχειν. Καὶ	τοῦτό	ἐστι τὸ, Κατὰ γένος. Οὐ
[5, 3]	τῆς γῆς ὅσον μέτριον, καὶ	τοῦτο	καταμερίζειν εἰς καλάμην καὶ φλοιὸν
[5, 2]	συναθροίζεται φόβος. Καὶ τί μετὰ	τοῦτο;	Μία νὺξ, ἢ πυρετὸς εἷς,
[5, 8]	ἐλαίᾳ τὸ ἔλαιον; Καὶ οὐ	τοῦτο	μόνον θαυμαστὸν, πῶς ὧδε μὲν
[5, 3]	πρὸς τὴν γῆν κατακλίνωνται. Διὰ	τοῦτο	ὁ μὲν βρόμος διόλου κενὸς,
[5, 5]	μέλανα τοῦτον πυρὸν συγκομίζομεν; Ἀλλὰ	τοῦτο	οὐχὶ πρὸς ἕτερον γένος ἐστὶ
[5, 1]	τοῦ βάθους δύναμιν ἐπισπώμενον, διὰ	τοῦτο	πρεσβυτέρα τοῦ ἡλίου ἡ περὶ
[5, 10]	~Βλαστησάτω ἡ γῆ. Τὸ μικρὸν	τοῦτο	πρόσταγμα εὐθὺς φύσις μεγάλη καὶ
[5, 6]	τὴν περὶ τὸ δύστηνον δοξάριον	τοῦτο	πτόησιν ἀπόπτυστον καὶ εὐκαταφρόνητον ἡγησάμενος,
[5, 4]	ἔχειν κατὰ τοῦ κτίσαντος ἔγκλημα,	τοῦτό	σοι εἰς προσθήκην εὐχαριστίας περιελήλυθε.
[5, 6]	περὶ τὰς ὀνοματοποιίας ἐσχολακότων προσαγορεύουσι,	τοῦτο	σπέρματος ἔχει δύναμιν. Ὅσα γὰρ
[5, 2]	φυτῶν σπερματίζοντα φαίνεται; Πρὸς δὴ	τοῦτό	φαμεν, ὅτι πολλὰ τῶν φυομένων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/06/2009