Homélie, Chap.
[5, 7]	ἴδῃς τὸν ἐν βίῳ ἐθνικῷ,	ἢ	ἀπό τινος αἱρέσεως ἐνδιαστρόφου τῆς
[5, 4]	οὐδὲν ἀργῶς, οὐδὲν ἀχρήστως γεγενημένον.	Ἢ	γὰρ τροφὴν παρέχει τινὶ τῶν
[5, 2]	τῶν φυομένων ἢ σπέρμα εἶναι,	ἢ	δύναμίν τινα σπερματικὴν ἐνυπάρχειν. Καὶ
[5, 2]	καὶ τὰς ἐκ βασιλέων τιμάς·	ἢ	ἐθνῶν ἐπιμέλειαν· ἢ στρατοπέδων ἡγεμονίαν·
[5, 7]	Ἤδη δέ τινες τετηρήκασιν ἐκτεμνομένας	ἢ	καὶ ἐπικαιομένας τὰς πίτυς εἰς
[5, 4]	τροφὴν παρέχει τινὶ τῶν ἀλόγων·	ἢ	καὶ ἡμῖν αὐτοῖς παρὰ τῆς
[5, 2]	πλούτῳ καὶ πολιτικήν τινα δυναστείαν,	ἢ	καὶ τὰς ἐκ βασιλέων τιμάς·
[5, 4]	ταύριον αἷμα, τούτου ἕνεκεν ἔδει	ἢ	μὴ παραχθῆναι τὸ ζῷον, ἢ
[5, 2]	ἐλεεινὸς, ἢ τῷ χρόνῳ μαρανθεὶς,	ἢ	νόσῳ διαλυθείς. Ὁ δεῖνα περίβλεπτος
[5, 4]	ἢ μὴ παραχθῆναι τὸ ζῷον,	ἢ	παραχθὲν ἄναιμον εἶναι, οὗ τῆς
[5, 2]	ἢ πυρετὸς εἷς, ἢ πλευρῖτις,	ἢ	περιπνευμονία, ἀνάρπαστον ἐξ ἀνθρώπων ἀπάγουσα
[5, 2]	Μία νὺξ, ἢ πυρετὸς εἷς,	ἢ	πλευρῖτις, ἢ περιπνευμονία, ἀνάρπαστον ἐξ
[5, 2]	τί μετὰ τοῦτο; Μία νὺξ,	ἢ	πυρετὸς εἷς, ἢ πλευρῖτις, ἢ
[5, 8]	τὴν αἴσθησιν, ὅταν ἐν ἀψίνθῳ	ἢ	σκαμμωνίᾳ γένηται. Καὶ ἐν μὲν
[5, 2]	ἀληθέστερον τὸ, ἑκάστῳ τῶν φυομένων	ἢ	σπέρμα εἶναι, ἢ δύναμίν τινα
[5, 6]	ἀκριβῶς θεωροῦντι καὶ πάντα φανήσεται	ἢ	σπέρματι κεχρημένα, ἢ τὰ ἰσοδυναμοῦντα
[5, 2]	βασιλέων τιμάς· ἢ ἐθνῶν ἐπιμέλειαν·	ἢ	στρατοπέδων ἡγεμονίαν· τὸν κήρυκα μέγα
[5, 9]	φίλυδρα, τὰ χερσαῖα, τὰ ἀνθοφοροῦντα,	ἢ	τὰ ἀνάνθη, ἐν μικρῷ τὸν
[5, 6]	πάντα φανήσεται ἢ σπέρματι κεχρημένα,	ἢ	τὰ ἰσοδυναμοῦντα τοῖς σπέρμασιν ἔχοντα.
[5, 6]	τὴν πρὸς τὰ χρήματα φιλίαν,	ἢ	τὴν περὶ τὸ δύστηνον δοξάριον
[5, 8]	Καὶ ἐν μὲν ταῖς βαλάνοις,	ἢ	τῷ καρπῷ τῆς κρανείας, πρὸς
[5, 2]	αὔριον ὁ αὐτὸς οὗτος ἐλεεινὸς,	ἢ	τῷ χρόνῳ μαρανθεὶς, ἢ νόσῳ
[5, 3]	τῶν χεδροπῶν, εἴτε τῶν λαχανωδῶν	ἢ	φρυγανικῶν τυγχάνοι. Εἷς χόρτος καὶ
[5, 6]	δὲ τῷ κάλλει τοῦ ἄνθους	ἡ	ἄκανθα παρεζεύχθη, ἵνα τῷ τερπνῷ
[5, 1]	ἐν τῇ γενέσει τῶν φυομένων	ἡ	βλάστησις· ἔπειτα, ὅταν προκύψῃ μικρὸν
[5, 3]	φυομένων μαρτυρεῖ τῇ πρώτῃ διακοσμήσει.	Ἡ	γὰρ βλάστησις καθηγεῖται πάσης βοτάνης
[5, 1]	ἔτι καὶ νῦν ὁρῶμεν γινόμενον.	Ἡ	γὰρ τότε φωνὴ, καὶ τὸ
[5, 6]	καὶ τριβόλους ἡμῖν ἀνατέλλειν κατεδικάσθη	ἡ	γῆ. Ἀλλὰ προσετάχθη, φησὶ, Ξύλον
[5, 5]	σῖτον ἐν τῷ στάχυϊ. Βλαστησάτω	ἡ	γῆ βοτάνην. Καὶ ἐν ἀκαριαίᾳ
[5, 1]	ποάζον παραπλήσιόν ἐστιν ἁπάντων. Βλαστησάτω	ἡ	γῆ βοτάνην χόρτου. Καθ´ ἑαυτὴν
[5, 4]	ἡ ζημία τοῦ παρεθέντος. Βλαστησάτω	ἡ	γῆ βοτάνην χόρτου. Καὶ εὐθέως
[5, 2]	νοῦν τῶν εἰρημένων τοιοῦτον, Βλαστησάτω	ἡ	γῆ βοτάνην χόρτου, καὶ σπέρμα
[5, 3]	παχείας τῆς καλάμης ἁδρυνόμενον. Βλαστησάτω	ἡ	γῆ βοτάνην χόρτου. Ὅταν εἰς
[5, 5]	εἰς προσθήκην εὐχαριστίας περιελήλυθε. ~Βλαστησάτω	ἡ	γῆ βοτάνην χόρτου. Πόσην αὐτόματον
[5, 1]	~Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· βλαστησάτω	ἡ	γῆ βοτάνην χόρτου, σπεῖρον σπέρμα
[5, 3]	ὁμοίωσις τῆς ἀνθρωπίνης δόξης. ~Βλαστησάτω	ἡ	γῆ βοτάνην χόρτου, σπεῖρον σπέρμα
[5, 2]	ὄντων, τροφὴν ἀνθρώπων ὑπάρχειν. ~Βλαστησάτω	ἡ	γῆ βοτάνην χόρτου, σπεῖρον σπέρμα,
[5, 5]	ῥοπῇ ἀπὸ τῆς βλαστήσεως ἀρξαμένη	ἡ	γῆ, ἵνα φυλάξῃ τοὺς νόμους
[5, 5]	οὐκ οἶδεν αὐτός. Αὐτομάτη γὰρ	ἡ	γῆ καρποφορεῖ πρῶτον χόρτον, εἶτα
[5, 2]	διαδοχῆς φυλασσομένου τοῦ γένους. Βλαστησάτω	ἡ	γῆ. Νόησόν μοι ἐκ μικρᾶς
[5, 9]	τῶν μικροτάτων ὑμῖν παριστῶντα. Βλαστησάτω	ἡ	γῆ ξύλον κάρπιμον, ποιοῦν καρπὸν
[5, 6]	σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ, ἐκδοῦναι	ἡ	γῆ· πολλὰ δὲ τῶν δένδρων
[5, 5]	Πῶς οὖν κατὰ γένος, φησὶν,	ἡ	γῆ προφέρει τὰ σπέρματα, ὁπότε
[5, 1]	γῆ βοτάνην χόρτου. Καθ´ ἑαυτὴν	ἡ	γῆ προφερέτω τὴν βλάστησιν, οὐδεμιᾶς
[5, 1]	εἰς τὸ ἑξῆς παρεχόμενος. Βλαστησάτω	ἡ	γῆ. Πρῶτόν ἐστιν ἐν τῇ
[5, 10]	τῷ τοιούτῳ φυτῷ παρεικάζει. ~Βλαστησάτω	ἡ	γῆ. Τὸ μικρὸν τοῦτο πρόσταγμα
[5, 7]	τὰς τῶν φυτῶν ποιότητας μεταβάλλει,	ἡ	δὲ κατ´ ἀρετὴν τῆς ψυχῆς
[5, 5]	ἂν ἐν τοῖς φυομένοις ἐπιτελούμενον.	Ἡ	δὲ λεγομένη αἶρα, καὶ ὅσα
[5, 7]	δυνατή ἐστι παντοδαπῶν ἀρρωστημάτων ἐπικρατῆσαι.	Ἡ	δὲ περὶ τὰς καρπογονίας διαφορὰ
[5, 8]	οἷς πόση πρὸς ἄλληλά ἐστιν	ἡ	διαφορὰ, οὐδεὶς ἂν λόγος ἐξίκοιτο.
[5, 2]	αὐτὸν σκηνὴν ἐξαπίνης ἀπογυμνώσασα, καὶ	ἡ	δόξα ἐκείνη ὥσπερ ἐνύπνιον ἀπηλέγχθη.
[5, 7]	αὐτοῦ διακόσμησις, δυσέφικτος δὲ καὶ	ἡ	ἐξεύρεσις τῆς ἑκάστου ἰδιότητος, καὶ
[5, 4]	τῆς κτίσεως θησαυροῖς ἄπορος μὲν	ἡ	εὕρεσις τοῦ τιμιωτέρου, δυσφορωτάτη δὲ
[5, 4]	εὕρεσις τοῦ τιμιωτέρου, δυσφορωτάτη δὲ	ἡ	ζημία τοῦ παρεθέντος. Βλαστησάτω ἡ
[5, 9]	ἀπαγάγω τῆς κτίσεως, ἐπιλείψει με	ἡ	ἡμέρα τὴν μεγάλην σοφίαν ἐκ
[5, 7]	ἐξεύρεσις τῆς ἑκάστου ἰδιότητος, καὶ	ἡ	θεωρία τῆς πρὸς ἕκαστον τῶν
[5, 3]	τέχνης ἀπασχολῆσαι· πῶς γόνασι διαζώννυται	ἡ	καλάμη τοῦ σίτου, ἵνα ὥσπερ
[5, 5]	γινομένοις λυμαινομένης. Οὐ μὴν οὐδὲ	ἡ	καταδίκη ἐνεπόδιζε τῇ εὐθηνίᾳ τῆς
[5, 2]	οὔτε κάλαμος, οὔτε ἄγρωστις, οὔτε	ἡ	μίνθη, οὐ κρόκος, οὐ σκόροδον,
[5, 9]	συμπαραμένων. Ἔπειτα κἀκεῖνο σκόπει, πῶς	ἡ	μυρίκη ὥσπερ ἀμφίβιόν ἐστι, καὶ
[5, 9]	περιπτώσεων συλλεγομένη τὸ χρήσιμον, ταῦτα	ἡ	ὀξεῖα τοῦ κτίσαντος πρόνοια, ἐξ
[5, 8]	ἐν τοῖς γλυκέσι καρποῖς ἀμύθητος	ἡ	παραλλαγὴ τῆς ποιότητος. Ἄλλο γὰρ
[5, 8]	τούτοις δ´ ἂν προσβλαβὴς ἐγένετο	ἡ	παχυτέρα περιβολὴ ἐκ τῆς ἀπ´
[5, 1]	διὰ τοῦτο πρεσβυτέρα τοῦ ἡλίου	ἡ	περὶ γῆν διακόσμησις· ἵνα καὶ
[5, 2]	τὸ, Κατὰ γένος. Οὐ γὰρ	ἡ	προβολὴ τοῦ καλάμου ἐλαίας ἐστὶ
[5, 8]	καρποὶ στεγανώτεροι, ἐλαφρὰ τῶν φύλλων	ἡ	προβολὴ, ὡς ἐπὶ τῆς καρύας;
[5, 2]	ἀπηλέγχθη. Ὥστε ἐπιτέτευκται τῷ προφήτῃ	ἡ	πρὸς τὸ ἀδρανέστατον ἄνθος ὁμοίωσις
[5, 6]	ἠπειγμένως ὑπὸ τῆς φύσεως παραγόμενα;	Ἡ	ῥίζα τῆς ἀμπέλου· τὰ κλήματα
[5, 3]	καθ´ ὁμοιότητα. Ἔτι καὶ νῦν	ἡ	τάξις τῶν φυομένων μαρτυρεῖ τῇ
[5, 10]	ἐν ἑαυτοῖς περιφέρωνται· οὕτω καὶ	ἡ	τῆς φύσεως ἀκολουθία ἐκ τοῦ
[5, 1]	Ἆρα οὖν τοῖς μὲν βοσκήμασιν	ἡ	τροφὴ προαπετέθη, τὸ δὲ ἡμέτερον
[5, 7]	ποικίλη μὲν ἐν ἑκάστῳ δένδρῳ	ἡ	τῶν μερῶν αὐτοῦ διακόσμησις, δυσέφικτος
[5, 4]	τέχνη τὸ χρήσιμον ἐκπορίζουσα, καὶ	ἡ	τῶν προλαβόντων πεῖρα τῶν βλαπτόντων
[5, 1]	συναύξει τοῦ βίου κατασκευήν. Ἔπειτα,	ἡ	τῶν σπερμάτων γένεσις τί ἄλλο
[5, 3]	δὲ σῖτον τοῖς συνδέσμοις τούτοις	ἡ	φύσις κατησφαλίσατο. Ἐν θήκῃ δὲ
[5, 2]	πρὸς ἡμᾶς ἐπανέρχεται, καὶ ἡμῖν	ἡ	χρῆσις τῶν σπερμάτων ἀφώρισται· ὥστε
[5, 9]	καρπόν· καὶ ἁπαξαπλῶς ὅσα ἡμῖν	ἡ	χρονία πεῖρα ἐξεῦρεν, ἐκ τῶν
[5, 6]	τριβόλους ἡμῖν ἀνατέλλειν κατεδικάσθη ἡ	γῆ.	Ἀλλὰ προσετάχθη, φησὶ, Ξύλον κάρπιμον,
[5, 5]	ἐν τῷ στάχυϊ. Βλαστησάτω ἡ	γῆ	βοτάνην. Καὶ ἐν ἀκαριαίᾳ χρόνου
[5, 1]	παραπλήσιόν ἐστιν ἁπάντων. Βλαστησάτω ἡ	γῆ	βοτάνην χόρτου. Καθ´ ἑαυτὴν ἡ
[5, 4]	ζημία τοῦ παρεθέντος. Βλαστησάτω ἡ	γῆ	βοτάνην χόρτου. Καὶ εὐθέως συνεξεδόθη
[5, 2]	τῶν εἰρημένων τοιοῦτον, Βλαστησάτω ἡ	γῆ	βοτάνην χόρτου, καὶ σπέρμα σπεῖρον
[5, 3]	τῆς καλάμης ἁδρυνόμενον. Βλαστησάτω ἡ	γῆ	βοτάνην χόρτου. Ὅταν εἰς γῆν
[5, 5]	προσθήκην εὐχαριστίας περιελήλυθε. ~Βλαστησάτω ἡ	γῆ	βοτάνην χόρτου. Πόσην αὐτόματον λέγει
[5, 1]	εἶπεν ὁ Θεός· βλαστησάτω ἡ	γῆ	βοτάνην χόρτου, σπεῖρον σπέρμα κατὰ
[5, 3]	τῆς ἀνθρωπίνης δόξης. ~Βλαστησάτω ἡ	γῆ	βοτάνην χόρτου, σπεῖρον σπέρμα κατὰ
[5, 2]	τροφὴν ἀνθρώπων ὑπάρχειν. ~Βλαστησάτω ἡ	γῆ	βοτάνην χόρτου, σπεῖρον σπέρμα, φησὶ,
[5, 5]	ἀπὸ τῆς βλαστήσεως ἀρξαμένη ἡ	γῆ,	ἵνα φυλάξῃ τοὺς νόμους τοῦ
[5, 5]	οἶδεν αὐτός. Αὐτομάτη γὰρ ἡ	γῆ	καρποφορεῖ πρῶτον χόρτον, εἶτα στάχυν,
[5, 2]	φυλασσομένου τοῦ γένους. Βλαστησάτω ἡ	γῆ.	Νόησόν μοι ἐκ μικρᾶς φωνῆς,
[5, 9]	μικροτάτων ὑμῖν παριστῶντα. Βλαστησάτω ἡ	γῆ	ξύλον κάρπιμον, ποιοῦν καρπὸν ἐπὶ
[5, 6]	αὐτοῦ ἐν αὐτῷ, ἐκδοῦναι ἡ	γῆ·	πολλὰ δὲ τῶν δένδρων ὁρῶμεν
[5, 5]	οὖν κατὰ γένος, φησὶν, ἡ	γῆ	προφέρει τὰ σπέρματα, ὁπότε σῖτον
[5, 1]	βοτάνην χόρτου. Καθ´ ἑαυτὴν ἡ	γῆ	προφερέτω τὴν βλάστησιν, οὐδεμιᾶς συνεργείας
[5, 1]	τὸ ἑξῆς παρεχόμενος. Βλαστησάτω ἡ	γῆ.	Πρῶτόν ἐστιν ἐν τῇ γενέσει
[5, 1]	ἐγένετο φύσεως, καὶ ἐναπέμεινε τῇ	γῇ,	τὴν τοῦ γεννᾶν αὐτῇ καὶ
[5, 10]	τοιούτῳ φυτῷ παρεικάζει. ~Βλαστησάτω ἡ	γῆ.	Τὸ μικρὸν τοῦτο πρόσταγμα εὐθὺς
[5, 10]	ἔτι καὶ νῦν ἐνυπάρχον τῇ	γῇ	τὸ πρόσταγμα, ἐπείγει αὐτὴν καθ´
[5, 8]	τοῖς γλυκέσι καρποῖς ἀμύθητος ἡ	παραλλαγὴ	τῆς ποιότητος. Ἄλλο γὰρ τὸ
[5, 2]	δήποτε γένει τῶν φυομένων παραστῇς,	ἐναργῆ	λαμβάνῃς τοῦ ποιήσαντος τὴν ὑπόμνησιν.
[5, 2]	γένη φυτῶν σπερματίζοντα φαίνεται; Πρὸς	δὴ	τοῦτό φαμεν, ὅτι πολλὰ τῶν
[5, 5]	ἑαυτῶν βλάβας τοῖς ἀκεραιοτέροις ἐμβάλωσιν.	Ἤδη	δὲ ὁ Κύριος καὶ τὴν
[5, 7]	τινὰ θάνατον τὴν τομὴν ὑπομείναντα.	Ἤδη	δέ τινες τετηρήκασιν ἐκτεμνομένας ἢ
[5, 4]	σφοδρὰς ὀδύνας τῶν σωμάτων κατακοιμίζουσιν.	Ἤδη	δέ τινες τῷ κωνείῳ καὶ
[5, 7]	αἱ διαφοραὶ τῶν καρπῶν, ἀλλ´	ἤδη	καὶ ἐν αὐτῷ τῷ εἴδει
[5, 3]	εἶτα τὸν καρπὸν ἐπὶ ξηρᾶς	ἤδη	καὶ παχείας τῆς καλάμης ἁδρυνόμενον.
[5, 7]	συκῶν τὴν ἀτονίαν ἰῶνται, ῥέοντα	ἤδη	καὶ σκεδαννύμενον τὸν καρπὸν τοῖς
[5, 5]	βοτάνῃ, καὶ τὴν ἐν καρποῖς	ἤδη;	πόσην δὲ τὴν ἐξ ἐπιμελείας
[5, 4]	τῇ κτίσει πληροῖ. Μὴ γὰρ	ἐπειδή	σοι δηλητήριον τὸ ταύριον αἷμα,
[5, 1]	βλάστησιν, οὐδεμιᾶς συνεργείας ἑτέρωθεν δεομένη.	Ἐπειδή	τινες οἴονται τὸν ἥλιον αἴτιον
[5, 5]	σπόρον ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ	καθεύδῃ,	καὶ ἐγείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν,
[5, 8]	ταῖς καρύαις, πρὸς ἁπαλὴν καὶ	ἐλαιώδη	φύσιν μεθίσταται. ~Καὶ τί δεῖ
[5, 7]	ὅταν διατρηθεῖσαι τὸ πρὸς τῇ	ῥίζῃ	στέλεχος σφῆνα πεύκης λιπαρὸν τῆς
[5, 1]	τοῖς μὲν βοσκήμασιν ἡ τροφὴ	προαπετέθη,	τὸ δὲ ἡμέτερον οὐδεμιᾶς ἐφάνη
[5, 6]	ταῖς ἀμπέλοις ἐξομοιῶν. Ἀμπελὼν γὰρ	ἐγενήθη	τῷ ἠγαπημένῳ, φησὶν, ἐν κέρατι,
[5, 1]	βλαστήματα, βοτάνη γίνεται· εἶτ´ ἐπειδὰν	αὐξηθῇ,	χόρτος ἐστὶ, κατὰ μικρὸν διαρθρουμένων
[5, 8]	πῶς ὧδε μὲν τὸ ὑγρὸν	ἀπεγλυκάνθη,	ἐκεῖ δὲ λιπαρὸν γέγονεν, ἀλλ´
[5, 8]	τοῖσδέ τισι τοῖς φυτοῖς γενόμενον	ἀπογλυκανθῇ·	νῦν δὲ πληκτικόν ἐστι τῆς
[5, 5]	ἀπέθετο τὸ εἶναι σῖτος, ἀλλ´	ἐμελάνθη	διὰ τῆς καύσεως, ὡς καὶ
[5, 9]	χερσαῖα, τὰ ἀνθοφοροῦντα, ἢ τὰ	ἀνάνθη,	ἐν μικρῷ τὸν μέγαν ἐπιγινώσκων,
[5, 2]	κάλαμος, οὔτε ἄγρωστις, οὔτε ἡ	μίνθη,	οὐ κρόκος, οὐ σκόροδον, οὐ
[5, 4]	γῆ βοτάνην χόρτου. Καὶ εὐθέως	συνεξεδόθη	τοῖς τροφίμοις τὰ δηλητήρια· μετὰ
[5, 6]	ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἡμῖν ἀνατέλλειν	κατεδικάσθη	ἡ γῆ. Ἀλλὰ προσετάχθη, φησὶ,
[5, 6]	ἀνατέλλειν κατεδικάσθη ἡ γῆ. Ἀλλὰ	προσετάχθη,	φησὶ, Ξύλον κάρπιμον, ποιοῦν καρπὸν
[5, 2]	ἡ δόξα ἐκείνη ὥσπερ ἐνύπνιον	ἀπηλέγχθη.	Ὥστε ἐπιτέτευκται τῷ προφήτῃ ἡ
[5, 6]	κάλλει τοῦ ἄνθους ἡ ἄκανθα	παρεζεύχθη,	ἵνα τῷ τερπνῷ τῆς ἀπολαύσεως
[5, 6]	Πρότερον μέντοι, ὥσπερ ἔφαμεν, μνήμης	ἠξιώθη	τὰ συνεκτικώτερα τῆς ζωῆς ἡμῶν,
[5, 7]	ὅσην οὐδ´ ἂν ἐπελθεῖν τις	δυνηθείη	τῷ λόγῳ. Οὐ γὰρ μόνον
[5, 3]	εἴτε ἀπὸ σπέρματος, καὶ οὕτως	ἀνάγκη	πρῶτον βλάστησιν, εἶτα βοτάνην γενέσθαι,
[5, 3]	τούτοις ἡ φύσις κατησφαλίσατο. Ἐν	θήκῃ	δὲ τὸν κόκκον ἀποθεμένη ὡς
[5, 5]	λυμαινομένης. Οὐ μὴν οὐδὲ ἡ	καταδίκη	ἐνεπόδιζε τῇ εὐθηνίᾳ τῆς γῆς.
[5, 4]	ᾧ καὶ λόγος πάρεστι, καὶ	ἰατρικὴ	τέχνη τὸ χρήσιμον ἐκπορίζουσα, καὶ
[5, 9]	Ἔπειτα κἀκεῖνο σκόπει, πῶς ἡ	μυρίκη	ὥσπερ ἀμφίβιόν ἐστι, καὶ τοῖς
[5, 2]	προβολὴ τοῦ καλάμου ἐλαίας ἐστὶ	ποιητικὴ,	ἀλλὰ ἐκ καλάμου μὲν ἕτερος
[5, 1]	ἀπὸ τῆς γῆς φυομένων, τῇ	ὁλκῇ	τοῦ θερμοῦ πρὸς τὴν ἐπιφάνειαν
[5, 3]	τῶν ῥιζῶν τὴν νοτίδα, τῇ	ὁλκῇ	τοῦ θερμοῦ συνεπάγεσθαι τοῦ τροφίμου
[5, 7]	ἵνα γένῃ παραπλήσιος τῇ καρποφόρῳ	συκῇ,	ἐκ τῆς τῶν ἀγρίων παρουσίας
[5, 5]	παρεικάζει, λέγων· Ὡς ὅταν ἄνθρωπος	βάλῃ	τὸν σπόρον ἐπὶ τῆς γῆς,
[5, 10]	μικρὸν τοῦτο πρόσταγμα εὐθὺς φύσις	μεγάλη	καὶ λόγος ἔντεχνος ἦν, θᾶττον
[5, 9]	κτίσαντος. Ἐξέταζε πῶς τὰ μὲν	ἀειθαλῆ	ἐποίησε, τὰ δὲ γυμνούμενα· καὶ
[5, 6]	ἀμπέλου· τὰ κλήματα ἐν κύκλῳ	εὐθαλῆ	καὶ μεγάλα ὑπὲρ γῆς κεχυμένα·
[5, 7]	πρὸς καῦσιν; Ἐν τούτοις πάλιν	ποικίλη	μὲν ἐν ἑκάστῳ δένδρῳ ἡ
[5, 5]	οὐχὶ πρὸς ἕτερον γένος ἐστὶ	μεταβολὴ,	ἀλλ´ οἱονεὶ νόσος τις καὶ
[5, 8]	ἂν προσβλαβὴς ἐγένετο ἡ παχυτέρα	περιβολὴ	ἐκ τῆς ἀπ´ αὐτῶν σκιᾶς.
[5, 2]	Κατὰ γένος. Οὐ γὰρ ἡ	προβολὴ	τοῦ καλάμου ἐλαίας ἐστὶ ποιητικὴ,
[5, 3]	τοῖς σπερμολόγοις· ἔτι καὶ τῇ	προβολῇ	τῶν ἀνθερίκων οἷον ἀκίσι τὰς
[5, 8]	στεγανώτεροι, ἐλαφρὰ τῶν φύλλων ἡ	προβολὴ,	ὡς ἐπὶ τῆς καρύας; Ὅτι
[5, 5]	ἐστι τῆς προσηγορίας μαθεῖν. Τῇ	ὑπερβολῇ	γὰρ τοῦ κρύους ὑπερκαεὶς, πρὸς
[5, 6]	προσκαλεῖται ἡμᾶς εἰς πολυκαρπίαν, ἵνα	μὴ	ἀχρηστίαν καταγνωσθέντες τῷ πυρὶ παραδοθῶμεν·
[5, 4]	λόγον ἐν τῇ κτίσει πληροῖ.	Μὴ	γὰρ ἐπειδή σοι δηλητήριον τὸ
[5, 5]	τὰ τοῦ Κυρίου διδάγματα, καὶ	μὴ	γνησίως μαθητευομένων τῷ λόγῳ, ἀλλ´
[5, 9]	εἰς ἀμετρίαν ἐκπίπτοντα, ὃν ἐὰν	μὴ	δήσας πρὸς ἀνάγκην ἀπαγάγω τῆς
[5, 6]	τῆς παροιμίας, μηδὲ ὑλομανεῖν, τουτέστι,	μὴ	ἐπιδεικτικῶς πολιτεύεσθαι, μηδὲ τὸν παρὰ
[5, 3]	δὲ τὸν κόκκον ἀποθεμένη ὡς	μὴ	εὐδιάρπαστον εἶναι τοῖς σπερμολόγοις· ἔτι
[5, 4]	αἷμα, τούτου ἕνεκεν ἔδει ἢ	μὴ	παραχθῆναι τὸ ζῷον, ἢ παραχθὲν
[5, 8]	ποιότητας τῶν ὀπῶν διαφορὰν ὁ	μὴ	τῇ πείρᾳ διδαχθεὶς, οὐδένα λόγον
[5, 3]	ἀπασχολῆσαι· πῶς γόνασι διαζώννυται ἡ	καλάμη	τοῦ σίτου, ἵνα ὥσπερ σύνδεσμοί
[5, 1]	ὅταν προκύψῃ μικρὸν τὰ βλαστήματα,	βοτάνη	γίνεται· εἶτ´ ἐπειδὰν αὐξηθῇ, χόρτος
[5, 3]	τυγχάνοι. Εἷς χόρτος καὶ μία	βοτάνη	ἐξαρκεῖ τὴν διάνοιάν σου πᾶσαν
[5, 5]	τῶν ἀσταχύων ἀπέσωζε. Πᾶσα δὲ	βοτάνη	καὶ πᾶν λαχανηρὸν γένος, καὶ
[5, 5]	καὶ τὴν ἐν αὐτῇ τῇ	βοτάνῃ,	καὶ τὴν ἐν καρποῖς ἤδη;
[5, 1]	προαπετέθη, τὸ δὲ ἡμέτερον οὐδεμιᾶς	ἐφάνη	προνοίας ἄξιον; Ἀλλὰ μάλιστα μὲν
[5, 7]	σεαυτοῦ τὸ σπουδαῖον ἐπίτεινον, ἵνα	γένῃ	παραπλήσιος τῇ καρποφόρῳ συκῇ, ἐκ
[5, 2]	κόσμοις ἀγαλλομένην, καὶ τὰ μυρία	γένη	τῶν φυομένων προβάλλουσαν. Βούλομαί σοι
[5, 7]	τῶν τεχνικῶν διατάξεων. Πόσα τότε	γένη	φυτῶν ἐπανέδραμε, τὰ μὲν ἔγκαρπα,
[5, 2]	οὐ βούτομον, οὐδ´ ἄλλα μυρία	γένη	φυτῶν σπερματίζοντα φαίνεται; Πρὸς δὴ
[5, 2]	ἐκ δὲ τῶν σπερμάτων τὰ	συγγενῆ	τοῖς καταβληθεῖσιν ἀποβλαστάνει. Καὶ οὕτω
[5, 10]	τοῦ πρώτου προστάγματος τὴν ἀρχὴν	δεξαμένη,	πρὸς πάντα τὸν ἐφεξῆς διεξέρχεται
[5, 5]	χρόνου ῥοπῇ ἀπὸ τῆς βλαστήσεως	ἀρξαμένη	ἡ γῆ, ἵνα φυλάξῃ τοὺς
[5, 9]	τοῦ κτίσαντος πρόνοια, ἐξ ἀρχῆς	προβλεψαμένη,	εἰς γένεσιν ἤγαγε. Σὺ δὲ
[5, 3]	Ἐν θήκῃ δὲ τὸν κόκκον	ἀποθεμένη	ὡς μὴ εὐδιάρπαστον εἶναι τοῖς
[5, 5]	τοῖς φυομένοις ἐπιτελούμενον. Ἡ δὲ	λεγομένη	αἶρα, καὶ ὅσα λοιπὰ νόθα
[5, 9]	ἐκ τῶν κατὰ μέρος περιπτώσεων	συλλεγομένη	τὸ χρήσιμον, ταῦτα ἡ ὀξεῖα
[5, 1]	τὴν βλάστησιν, οὐδεμιᾶς συνεργείας ἑτέρωθεν	δεομένη.	Ἐπειδή τινες οἴονται τὸν ἥλιον
[5, 6]	καρδίαν ἀνθρώπου· ἐλαία δὲ καρπὸν	παρεχομένη	ἱλαρύνειν δυνάμενον πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ.
[5, 2]	ἐξαπίνης ἀπογυμνώσασα, καὶ ἡ δόξα	ἐκείνη	ὥσπερ ἐνύπνιον ἀπηλέγχθη. Ὥστε ἐπιτέτευκται
[5, 4]	τὰ κακοῦντα αὐτῶν τὴν ζωὴν,	μόνῃ	τῇ αἰσθήσει τὸ βλαβερὸν διακρίνοντα·
[5, 4]	καὶ λόγος πάρεστι, καὶ ἰατρικὴ	τέχνη	τὸ χρήσιμον ἐκπορίζουσα, καὶ ἡ
[5, 1]	ὁρῶμεν γινόμενον. Ἡ γὰρ τότε	φωνὴ,	καὶ τὸ πρῶτον ἐκεῖνο πρόσταγμα,
[5, 5]	βλαστήσεως ἀρξαμένη ἡ γῆ, ἵνα	φυλάξῃ	τοὺς νόμους τοῦ κτίσαντος, πᾶσαν
[5, 2]	Πρῶτον μὲν γὰρ βλάστησις, εἶτα	χλοὴ,	εἶτα χόρτου αὔξησις, εἶτα ὁ
[5, 5]	βοτάνην. Καὶ ἐν ἀκαριαίᾳ χρόνου	ῥοπῇ	ἀπὸ τῆς βλαστήσεως ἀρξαμένη ἡ
[5, 6]	δάφναι, πάντα ἐν μιᾷ καιροῦ	ῥοπῇ,	οὐκ ὄντα πρότερον ὑπὲρ τῆς
[5, 2]	κἄν τι γένος βοτάνης ἑτέροις	διαφέρῃ,	κἀκείνων τὸ κέρδος πρὸς ἡμᾶς
[5, 2]	συγκινουμένην, ὥσπερ τινὰ σκυθρωπὴν καὶ	πενθήρη	ἀπορρίψασαν περιβολὴν, μεταμφιεννυμένην τὴν φαιδροτέραν
[5, 5]	πρῶτον χόρτον, εἶτα στάχυν, εἶτα	πλήρη	σῖτον ἐν τῷ στάχυϊ. Βλαστησάτω
[5, 7]	τῆς φύσεως αἴνιγμα βούλεται; Ὅτι	χρὴ	πολλάκις ἡμᾶς καὶ παρὰ τῶν
[5, 3]	βοτάνην χόρτου. Ὅταν εἰς γῆν	καταπέσῃ	τὸ σπέρμα συμμέτρως νοτίδος καὶ
[5, 6]	γὰρ τὸ ἀειθαλὲς τοῦ φυτοῦ	μιμήσῃ,	καὶ τὸ πολύκαρπον δὲ αὐτοῦ
[5, 10]	τὴν κοινὴν συντέλειαν τοῦ παντὸς	καταντήσῃ.	Ἐφ´ ἣν καὶ ἡμεῖς πάντες
[5, 8]	τῆς αὐτῆς αἰτίας προέρχεται· οἷς	πόση	πρὸς ἄλληλά ἐστιν ἡ διαφορὰ,
[5, 7]	ἐκ τῆς τῶν ἀγρίων παρουσίας	ἀθροιζούσῃ	τὴν δύναμιν, καὶ τὴν μὲν
[5, 7]	ἐπεχούσῃ, ἐπιμελέστερον δὲ τὸν καρπὸν	ἐκτρεφούσῃ.	~Τοιαῦται μὲν οὖν αἱ περὶ
[5, 7]	δύναμιν, καὶ τὴν μὲν ῥύσιν	ἐπεχούσῃ,	ἐπιμελέστερον δὲ τὸν καρπὸν ἐκτρεφούσῃ.
[5, 8]	ὕδωρ νῦν μὲν λεῖόν ἐστι	τῇ	αἰσθήσει, ὅταν ἐν τοῖσδέ τισι
[5, 4]	κακοῦντα αὐτῶν τὴν ζωὴν, μόνῃ	τῇ	αἰσθήσει τὸ βλαβερὸν διακρίνοντα· σοὶ
[5, 2]	τῆς γῆς, μέχρι νῦν διασώζεται,	τῇ	ἀκολουθίᾳ τῆς διαδοχῆς φυλασσομένου τοῦ
[5, 8]	τῆς αὐτῆς νοτίδος ἐν μὲν	τῇ	ἀμπέλῳ οἶνος συνίσταται, ἐν δὲ
[5, 9]	γὰρ ὁρῶ μοι τὸν λόγον	τῇ	ἀπληστίᾳ τῆς θεωρίας εἰς ἀμετρίαν
[5, 6]	σκαπτομένους. Ἀποσκάπτεται δὲ ψυχὴ ἐν	τῇ	ἀποθέσει τῶν τοῦ κόσμου μεριμνῶν,
[5, 5]	Καὶ λειμῶνες μὲν ἦσαν βαθεῖς	τῇ	ἀφθονίᾳ τοῦ χόρτου, τῶν δὲ
[5, 5]	ῥίζαις, καὶ τὴν ἐν αὐτῇ	τῇ	βοτάνῃ, καὶ τὴν ἐν καρποῖς
[5, 1]	ἡ γῆ. Πρῶτόν ἐστιν ἐν	τῇ	γενέσει τῶν φυομένων ἡ βλάστησις·
[5, 1]	τις ἐγένετο φύσεως, καὶ ἐναπέμεινε	τῇ	γῇ, τὴν τοῦ γεννᾶν αὐτῇ
[5, 10]	Ἐκεῖνο ἔτι καὶ νῦν ἐνυπάρχον	τῇ	γῇ τὸ πρόσταγμα, ἐπείγει αὐτὴν
[5, 5]	ἐγκαταμέμικται, ἅπερ ζιζάνια προσαγορεύειν σύνηθες	τῇ	Γραφῇ, οὐκ ἐκ τῆς τοῦ
[5, 6]	ἡμῶν διὰ τῆς πίστεως ἐμπεφυτευμένους	τῇ	Ἐκκλησίᾳ κλήματα προσηγόρευσε· καὶ προσκαλεῖται
[5, 6]	χάρακας ἡμῖν παρακατέπηξε θέμενος ἐν	τῇ	Ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας,
[5, 8]	ἀμπέλῳ οἶνος συνίσταται, ἐν δὲ	τῇ	ἐλαίᾳ τὸ ἔλαιον; Καὶ οὐ
[5, 5]	μὴν οὐδὲ ἡ καταδίκη ἐνεπόδιζε	τῇ	εὐθηνίᾳ τῆς γῆς. Πρεσβύτερα γὰρ
[5, 7]	σπουδαῖον ἐπίτεινον, ἵνα γένῃ παραπλήσιος	τῇ	καρποφόρῳ συκῇ, ἐκ τῆς τῶν
[5, 5]	ληΐοις, εἰκόνα πελάγους κυμαίνοντος ἐν	τῇ	κινήσει τῶν ἀσταχύων ἀπέσωζε. Πᾶσα
[5, 4]	γενομένων ἴδιόν τινα λόγον ἐν	τῇ	κτίσει πληροῖ. Μὴ γὰρ ἐπειδή
[5, 1]	τῶν ἀπὸ τῆς γῆς φυομένων,	τῇ	ὁλκῇ τοῦ θερμοῦ πρὸς τὴν
[5, 3]	διὰ τῶν ῥιζῶν τὴν νοτίδα,	τῇ	ὁλκῇ τοῦ θερμοῦ συνεπάγεσθαι τοῦ
[5, 6]	ὄμφαξ, οἱ βότρυες. Ἀρκεῖ σου	τῇ	ὄψει καὶ ἄμπελος συνετῶς ὁραθεῖσα
[5, 8]	τῶν ὀπῶν διαφορὰν ὁ μὴ	τῇ	πείρᾳ διδαχθεὶς, οὐδένα λόγον εὑρήσει
[5, 3]	εἶναι τοῖς σπερμολόγοις· ἔτι καὶ	τῇ	προβολῇ τῶν ἀνθερίκων οἷον ἀκίσι
[5, 2]	ἀποβλαστάνει. Καὶ οὕτω τὸ ἐν	τῇ	πρώτῃ γενέσει προβληθὲν παρὰ τῆς
[5, 3]	ἡ τάξις τῶν φυομένων μαρτυρεῖ	τῇ	πρώτῃ διακοσμήσει. Ἡ γὰρ βλάστησις
[5, 7]	πικροτέρας, ὅταν διατρηθεῖσαι τὸ πρὸς	τῇ	ῥίζῃ στέλεχος σφῆνα πεύκης λιπαρὸν
[5, 5]	τελείωσιν τῶν εἰς αὐτὸν πεπιστευκότων	τῇ	τῶν σπερμάτων αὐξήσει παρεικάζει, λέγων·
[5, 5]	αὐτῆς ἐστι τῆς προσηγορίας μαθεῖν.	Τῇ	ὑπερβολῇ γὰρ τοῦ κρύους ὑπερκαεὶς,
[5, 5]	τὸ πρῶτον ἐκεῖνο πρόσταγμα διδασκάλιον	τῇ	φύσει γένηται πρὸς τὴν ἑξῆς
[5, 6]	οὖν ἐροῦμεν; Ὅτι τὰ τιμιώτερα	τῇ	φύσει προηγουμένης τῆς μνήμης τετύχηκεν·
[5, 5]	μηκύνηται, ὡς οὐκ οἶδεν αὐτός.	Αὐτομάτη	γὰρ ἡ γῆ καρποφορεῖ πρῶτον
[5, 7]	κατ´ ἀρετὴν τῆς ψυχῆς ἐπιμέλεια,	δυνατή	ἐστι παντοδαπῶν ἀρρωστημάτων ἐπικρατῆσαι. Ἡ
[5, 4]	μὲν ἡ εὕρεσις τοῦ τιμιωτέρου,	δυσφορωτάτη	δὲ ἡ ζημία τοῦ παρεθέντος.
[5, 2]	ἐνύπνιον ἀπηλέγχθη. Ὥστε ἐπιτέτευκται τῷ	προφήτῃ	ἡ πρὸς τὸ ἀδρανέστατον ἄνθος
[5, 2]	ἀνθρωπίνης εὐημερίας, καιριωτάτης παρὰ τῷ	προφήτῃ	τετύχηκε τῆς εἰκόνος. Σήμερον εὐθαλὴς
[5, 5]	γίνεται, ἀλλ´ ἐξ οἰκείας ἀρχῆς	ὑπέστη,	ἴδιον ἔχοντα γένος. Ἅπερ τὴν
[5, 1]	βάρος τοῦ ὕδατος, τὸ πρόσταγμα	αὐτῇ	γέγονε βλαστῆσαι πρῶτον βοτάνην, ἔπειτα
[5, 1]	τῇ γῇ, τὴν τοῦ γεννᾶν	αὐτῇ	καὶ καρποφορεῖν δύναμιν εἰς τὸ
[5, 5]	ἐν ῥίζαις, καὶ τὴν ἐν	αὐτῇ	τῇ βοτάνῃ, καὶ τὴν ἐν
[5, 7]	καρπογονίας διαφορὰ τῶν καρπίμων φυτῶν	τοσαύτη,	ὅσην οὐδ´ ἂν ἐπελθεῖν τις
[5, 2]	Καὶ οὕτω τὸ ἐν τῇ	πρώτῃ	γενέσει προβληθὲν παρὰ τῆς γῆς,
[5, 3]	τάξις τῶν φυομένων μαρτυρεῖ τῇ	πρώτῃ	διακοσμήσει. Ἡ γὰρ βλάστησις καθηγεῖται
[5, 1]	καὶ οὐχὶ τῆς σῆς διαγωγῆς	παρασκευή;	πρὸς τῷ πολλὰ τῶν ἐν
[5, 7]	δὲ ἀκρόρριζα· καὶ τὰ μὲν	ὀρθοφυῆ	καὶ μονοστέλεχα, τὰ δὲ χαμαίζηλα
[5, 6]	ἀπόπτυστον καὶ εὐκαταφρόνητον ἡγησάμενος, ὥσπερ	ἐσκάφη	καὶ ἀνέπνευσεν ἀποσκευασάμενος τὸ μάταιον
[5, 5]	ἅπερ ζιζάνια προσαγορεύειν σύνηθες τῇ	Γραφῇ,	οὐκ ἐκ τῆς τοῦ σίτου
[5, 4]	καθάψασθαι. Ἑλλέβορος δὲ ὀρτύγων ἐστὶ	τροφὴ,	ἰδιότητι κράσεως τὴν βλάβην ἀποφευγόντων.
[5, 1]	οὖν τοῖς μὲν βοσκήμασιν ἡ	τροφὴ	προαπετέθη, τὸ δὲ ἡμέτερον οὐδεμιᾶς
[5, 8]	δὲ τῷ λόγῳ τὰ ἐμφαινόμενα	κάρφη	καὶ τὰ λεπτότατα τῶν ζῴων,
[5, 9]	τοὺς χυλοὺς, τοὺς ὀποὺς, τὰ	κάρφη,	τοὺς φλοιοὺς, τὸν καρπόν· καὶ
[5, 8]	τοῦ ἀέρος βλάβας ὁ βότρυς	ἀντέχῃ,	καὶ τὴν ἀκτῖνα τοῦ ἡλίου
[5, 6]	τὸ καταδέχεσθαι σκαπτομένους. Ἀποσκάπτεται δὲ	ψυχὴ	ἐν τῇ ἀποθέσει τῶν τοῦ
[5, 1]	φυομένων ἡ βλάστησις· ἔπειτα, ὅταν	προκύψῃ	μικρὸν τὰ βλαστήματα, βοτάνη γίνεται·
[5, 10]	Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ	ἡ	δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/06/2009