Homélie, Chap.
[5, 8]	πλείονος ἐδεῖτο τῆς βοηθείας, τούτοις	δ´	ἂν προσβλαβὴς ἐγένετο ἡ παχυτέρα
[5, 8]	Ἄλλο γὰρ τοῦ σχίνου τὸ	δάκρυον,	καὶ ἄλλος ὁ ὀπὸς τοῦ
[5, 8]	καρποῖς παρέχει τὴν αὔξησιν, καὶ	δάκρυον	τοῦ φυτοῦ καὶ ὀπὸς ἐκ
[5, 6]	θάμνοι εὐθὺς ἦσαν ἀμφίκομοι καὶ	δασεῖς·	καὶ τὰ στεφανωματικὰ λεγόμενα τῶν
[5, 6]	τε ῥωδωνιαὶ καὶ μυρσίναι καὶ	δάφναι,	πάντα ἐν μιᾷ καιροῦ ῥοπῇ,
[5, 8]	τοῦ ἡλίου διὰ τῆς ἀραιότητος	δαψιλῶς	ὑποδέχηται; Οὐδὲν ἀναίτιον· οὐδὲν ἀπὸ
[5, 3]	ῥίζαις τῶν καλάμων προβαλλομένων· θαλπομένου	δὲ	ἀεὶ τοῦ βλαστήματος, συρομένην διὰ
[5, 9]	ἀειθαλῶν τὰ μὲν φυλλοβόλα, τὰ	δὲ	ἀείφυλλα. Φυλλοβολεῖ γὰρ καὶ ἐλαία
[5, 7]	τὰ μὲν αὐτῶν βαθύρριζα, τὰ	δὲ	ἀκρόρριζα· καὶ τὰ μὲν ὀρθοφυῆ
[5, 6]	πᾶσαι μὲν λόχμαι κατεπυκνοῦντο· πάντα	δὲ	ἀνέτρεχε δένδρα, τά τε πρὸς
[5, 6]	φυτοῦ μιμήσῃ, καὶ τὸ πολύκαρπον	δὲ	αὐτοῦ ζηλώσεις, ἄφθονον τὴν ἐλεημοσύνην
[5, 9]	ἀνθρωπίνην ηὐτρέπιστο κατακοσμῆσαι τράπεζαν· τὰ	δὲ	βοσκήμασι τροφὴν παρεσκεύαζεν, ἐκ τῶν
[5, 5]	κινήσει τῶν ἀσταχύων ἀπέσωζε. Πᾶσα	δὲ	βοτάνη καὶ πᾶν λαχανηρὸν γένος,
[5, 7]	εὐθαλέσιν ὁ φλοιὸς περιτέταται· τοῖς	δὲ	γηράσκουσιν οἷον ῥυσοῦται καὶ ἐκτραχύνεται.
[5, 9]	τὰ μὲν ἀειθαλῆ ἐποίησε, τὰ	δὲ	γυμνούμενα· καὶ τῶν ἀειθαλῶν τὰ
[5, 5]	τοῦ πονηροῦ διδασκαλίας διεφθαρμένων, καταμιγνύντων	δὲ	ἑαυτοὺς τῷ ὑγιαίνοντι σώματι τῆς
[5, 6]	ἀπὸ τῶν ἑτερογενῶν χωριζόμενον, οἰκείῳ	δὲ	ἕκαστον γνωριζόμενον χαρακτῆρι. Πλήν γε
[5, 6]	φέρειν ἐκ τοῦ προδήλου, σπέρμα	δὲ	ἕκαστον τούτων ἔχον ἀκριβῶς ἄν
[5, 9]	ἐστιν ἐν τῷ ὀπῷ, γλυκύτατον	δὲ	ἐν αὐτῷ τῷ καρπῷ. Καὶ
[5, 8]	γυμνὰ πέπτεται τῷ ἡλίῳ, τινὰ	δὲ	ἐν ἐλύτροις κεκαλυμμένα πληροῦται; καὶ
[5, 9]	μὲν ἐπὶ τῶν ἀκρεμόνων, ἥδιστον	δὲ	ἐν τοῖς βότρυσιν. Αἱ δὲ
[5, 7]	ἐπανέδραμε, τὰ μὲν ἔγκαρπα, τὰ	δὲ	ἐρέψιμα, ἄλλα πρὸς ναυπηγίαν ἐπιτήδεια,
[5, 4]	ἡ εὕρεσις τοῦ τιμιωτέρου, δυσφορωτάτη	δὲ	ἡ ζημία τοῦ παρεθέντος. Βλαστησάτω
[5, 6]	καὶ τοῦ πατεῖσθαι ἄξια. Βούλεται	δὲ	ἡμᾶς καὶ οἱονεὶ ἕλιξί τισι
[5, 6]	τῶν ὑψηλοτάτων ἑαυτοὺς παρισάζωμεν. Ἀπαιτεῖ	δὲ	ἡμᾶς καὶ τὸ καταδέχεσθαι σκαπτομένους.
[5, 1]	βοσκήμασιν ἡ τροφὴ προαπετέθη, τὸ	δὲ	ἡμέτερον οὐδεμιᾶς ἐφάνη προνοίας ἄξιον;
[5, 6]	καὶ κυπάρισσοι καὶ πεῦκαι· πάντες	δὲ	θάμνοι εὐθὺς ἦσαν ἀμφίκομοι καὶ
[5, 7]	αὐτῶν, τὰ δὲ πολύπτυχα. Ὃ	δὲ	θαυμαστὸν, ὅτι καὶ τῆς ἀνθρωπίνης
[5, 7]	συμπλοκῆς ἐφιεμένην τοῦ ἄρρενος, τοὺς	δὲ	θεραπευτὰς τῶν φυτῶν ἐμβάλλοντας τοῖς
[5, 4]	κράσεως τὴν βλάβην ἀποφευγόντων. Ἔστι	δὲ	καὶ αὐτὰ ταῦτα ἐν καιρῷ
[5, 7]	τῶν μερῶν αὐτοῦ διακόσμησις, δυσέφικτος	δὲ	καὶ ἡ ἐξεύρεσις τῆς ἑκάστου
[5, 7]	πίτυς εἰς δρυμῶνας μεθίστασθαι. Τινὰ	δὲ	καὶ τὴν ἐκ φύσεως κακίαν
[5, 6]	ἐπίδειξιν τῶν ἔργων ταμιευόμενον. Σὺ	δὲ	καὶ Ὡς ἐλαία κατάκαρπος ἔσο
[5, 6]	εὐφραίνειν μέλλοντα καρδίαν ἀνθρώπου· ἐλαία	δὲ	καρπὸν παρεχομένη ἱλαρύνειν δυνάμενον πρόσωπον
[5, 7]	τῶν φυτῶν ποιότητας μεταβάλλει, ἡ	δὲ	κατ´ ἀρετὴν τῆς ψυχῆς ἐπιμέλεια,
[5, 9]	δὲ ἐν τοῖς βότρυσιν. Αἱ	δὲ	κατὰ τὰς χρόας διαφοραὶ, πόσαι;
[5, 6]	βάρος τοῦ γηΐνου φρονήματος. Δεῖ	δὲ,	κατὰ τὸν λόγον τῆς παροιμίας,
[5, 5]	ἐν τοῖς φυομένοις ἐπιτελούμενον. Ἡ	δὲ	λεγομένη αἶρα, καὶ ὅσα λοιπὰ
[5, 8]	μὲν τὸ ὑγρὸν ἀπεγλυκάνθη, ἐκεῖ	δὲ	λιπαρὸν γέγονεν, ἀλλ´ ὅτι καὶ
[5, 7]	τὰ μὲν κοπέντα ἐπιβλαστάνει· τὰ	δὲ	μένει ἀδιάδοχα, ὥσπερ τινὰ θάνατον
[5, 5]	βλάβας τοῖς ἀκεραιοτέροις ἐμβάλωσιν. Ἤδη	δὲ	ὁ Κύριος καὶ τὴν τελείωσιν
[5, 9]	δοκεῖν τῆς κομῆς ἀπογυμνοῦσθαι. Ἀείφυλλον	δὲ	ὁ φοίνιξ, τῷ αὐτῷ φύλλῳ
[5, 8]	ὡς ἐπὶ τῆς συκῆς; ὧν	δὲ	οἱ καρποὶ στεγανώτεροι, ἐλαφρὰ τῶν
[5, 4]	ψύξιν τῶν καιρίων καθάψασθαι. Ἑλλέβορος	δὲ	ὀρτύγων ἐστὶ τροφὴ, ἰδιότητι κράσεως
[5, 9]	προβλεψαμένη, εἰς γένεσιν ἤγαγε. Σὺ	δὲ	ὅταν ἴδῃς τὰ ἥμερα, τὰ
[5, 4]	φθαρτικοῖς ἡμῶν τῆς ζωῆς; ἐκεῖνο	δὲ	οὐ λογισόμεθα, ὅτι οὐ πάντα
[5, 5]	τῇ ἀφθονίᾳ τοῦ χόρτου, τῶν	δὲ	πεδίων τὰ εὔκαρπα φρίσσοντα τοῖς
[5, 7]	ἐστι παντοδαπῶν ἀρρωστημάτων ἐπικρατῆσαι. Ἡ	δὲ	περὶ τὰς καρπογονίας διαφορὰ τῶν
[5, 8]	τοῖς φυτοῖς γενόμενον ἀπογλυκανθῇ· νῦν	δὲ	πληκτικόν ἐστι τῆς γεύσεως, ὅταν
[5, 2]	ἔχουσαν, πρὸς τὸ μέλλον. Τοῦτο	δὲ	ποιεῖ καὶ ἄλλα μυρία, ὅσα
[5, 7]	τὰ μὲν μονόλοπα αὐτῶν, τὰ	δὲ	πολύπτυχα. Ὃ δὲ θαυμαστὸν, ὅτι
[5, 3]	τὸ κάτω, ἐπὶ τὸ ἄνω	δὲ	προκύπτειν ἰσαρίθμων ταῖς ῥίζαις τῶν
[5, 7]	γὰρ λειόφλοια τῶν φυτῶν, τὰ	δὲ	ῥηξίφλοια· καὶ τὰ μὲν μονόλοπα
[5, 3]	μηδενὶ τὴν κεφαλὴν βαρυνόμενος· τὸν	δὲ	σῖτον τοῖς συνδέσμοις τούτοις ἡ
[5, 6]	πολλὰ προβάλλει τὰς ῥίζας. Τάχα	δὲ	σπέρματος ἐπέχουσι λόγον καὶ αἱ
[5, 8]	καὶ αὐστηρὰν ποιότητα μεταβάλλει· ἐν	δὲ	ταῖς τερεβίνθοις, καὶ ταῖς καρύαις,
[5, 4]	μανδραγόρου ὕπνον ἰατροὶ κατεπάγουσιν· ὀπίῳ	δὲ	τὰς σφοδρὰς ὀδύνας τῶν σωμάτων
[5, 7]	τὴν κόμην ἀποκαθίστασθαι. Τὰ αὐτὰ	δὲ	ταῦτα καὶ περὶ τῶν συκῶν
[5, 8]	τῇ ἀμπέλῳ οἶνος συνίσταται, ἐν	δὲ	τῇ ἐλαίᾳ τὸ ἔλαιον; Καὶ
[5, 5]	τὴν ἐν καρποῖς ἤδη; πόσην	δὲ	τὴν ἐξ ἐπιμελείας καὶ γεωργίας
[5, 7]	θάνατον τὴν τομὴν ὑπομείναντα. Ἤδη	δέ	τινες τετηρήκασιν ἐκτεμνομένας ἢ καὶ
[5, 4]	ὀδύνας τῶν σωμάτων κατακοιμίζουσιν. Ἤδη	δέ	τινες τῷ κωνείῳ καὶ τὸ
[5, 8]	ἕτερον ὀπῶν γένος ἀποδακρύουσι. Λόγος	δέ	τίς ἐστι, καὶ τὸ ἤλεκτρον
[5, 3]	σύμφυλα πρὸς ἑαυτὸ ἐπισπᾶται. Ἐμπίπτοντα	δὲ	τοῖς πόροις καὶ περιολισθαίνοντα τῆς
[5, 7]	τὴν μὲν ῥύσιν ἐπεχούσῃ, ἐπιμελέστερον	δὲ	τὸν καρπὸν ἐκτρεφούσῃ. ~Τοιαῦται μὲν
[5, 3]	ἡ φύσις κατησφαλίσατο. Ἐν θήκῃ	δὲ	τὸν κόκκον ἀποθεμένη ὡς μὴ
[5, 8]	τρέφει τὴν ῥίζαν αὐτὴν, ἄλλως	δὲ	τὸν φλοιὸν τοῦ στελέχους, καὶ
[5, 7]	συκᾶς παραφυτεύουσι ταῖς ἡμέροις· οἱ	δὲ	τοὺς ὀλύνθους ἐκδήσαντες, τῶν εὐκάρπων
[5, 4]	μοι, ἐκκλῖναι τὰ δηλητήρια; Ἔστι	δὲ	τούτων οὐδὲν ἀργῶς, οὐδὲν ἀχρήστως
[5, 6]	τότε ἄνευ ἀκάνθης ἦν, ὕστερον	δὲ	τῷ κάλλει τοῦ ἄνθους ἡ
[5, 8]	εἰς λίθου φύσιν ἀποπηγνύμενον. Μαρτυρεῖ	δὲ	τῷ λόγῳ τὰ ἐμφαινόμενα κάρφη
[5, 4]	πρόχειροι καὶ πᾶσιν εὔγνωστοι· ἕκαστον	δὲ	τῶν γενομένων ἴδιόν τινα λόγον
[5, 6]	αὐτῷ, ἐκδοῦναι ἡ γῆ· πολλὰ	δὲ	τῶν δένδρων ὁρῶμεν οὔτε καρποῖς
[5, 7]	τοῦ καρποῦ τῶν ἀρρένων, ἄλλος	δὲ	τῶν θηλειῶν, παρὰ τῶν φυτουργῶν
[5, 8]	ἐλάχιστα εἰπεῖν ἀπὸ πλείστων. Αὐτῶν	δὲ	τῶν καρπῶν τίς ἂν ἐπέλθοι
[5, 2]	καλάμου μὲν ἕτερος κάλαμος, ἐκ	δὲ	τῶν σπερμάτων τὰ συγγενῆ τοῖς
[5, 7]	μὲν ὀρθοφυῆ καὶ μονοστέλεχα, τὰ	δὲ	χαμαίζηλα καὶ εὐθὺς ἀπὸ τῆς
[5, 6]	καὶ τὸ καταδέχεσθαι σκαπτομένους. Ἀποσκάπτεται	δὲ	ψυχὴ ἐν τῇ ἀποθέσει τῶν
[5, 4]	αἰσθήσει τὸ βλαβερὸν διακρίνοντα· σοὶ	δὲ	ᾧ καὶ λόγος πάρεστι, καὶ
[5, 4]	τῆς γαστρὸς ἕνεκεν τῆς ἡμετέρας	δεδημιούργηται;	Ἀλλ´ ἡμῖν μὲν αἱ ἀποτεταγμέναι
[5, 6]	μάταιον βάρος τοῦ γηΐνου φρονήματος.	Δεῖ	δὲ, κατὰ τὸν λόγον τῆς
[5, 3]	ὡς κρόκος καὶ ἄγρωστις, ἀναβλαστῆσαι	δεῖ	καὶ ἐπὶ τὸ ἔξω προκύψαι·
[5, 9]	ἐλαιώδη φύσιν μεθίσταται. ~Καὶ τί	δεῖ	τὰ πόρρω λέγειν, ὅπου γε
[5, 2]	μαρανθεὶς, ἢ νόσῳ διαλυθείς. Ὁ	δεῖνα	περίβλεπτος ἐπὶ χρημάτων περιουσίᾳ· καὶ
[5, 6]	λόχμαι κατεπυκνοῦντο· πάντα δὲ ἀνέτρεχε	δένδρα,	τά τε πρὸς μήκιστον ὕψος
[5, 7]	ἐν αὐτῷ τῷ εἴδει τοῦ	δένδρου	πολὺ τὸ διάφορον· ὅπουγε καὶ
[5, 7]	πάλιν ποικίλη μὲν ἐν ἑκάστῳ	δένδρῳ	ἡ τῶν μερῶν αὐτοῦ διακόσμησις,
[5, 10]	τε βοτανῶν καὶ σπερμάτων καὶ	δένδρων	γένεσιν. Ὡς γὰρ οἱ στρόβιλοι
[5, 6]	ἡ γῆ· πολλὰ δὲ τῶν	δένδρων	ὁρῶμεν οὔτε καρποῖς οὔτε σπέρματι
[5, 10]	τοῦ πρώτου προστάγματος τὴν ἀρχὴν	δεξαμένη,	πρὸς πάντα τὸν ἐφεξῆς διεξέρχεται
[5, 6]	τοῖς οἰκείοις καρποῖς τὸν ἄνθρωπον	δεξιούμενα,	ἄφθονον αὐτῷ παρασκευάζειν τὴν δίαιταν·
[5, 7]	λιπαρὸν τῆς ἐντεριώνης μέσης διελαθέντα	δέξωνται,	εἰς εὐχρηστίαν μεταβάλλουσι τότε τοῦ
[5, 1]	τὴν βλάστησιν, οὐδεμιᾶς συνεργείας ἑτέρωθεν	δεομένη.	Ἐπειδή τινες οἴονται τὸν ἥλιον
[5, 2]	τὰς δημεύσεις· τὰς ἀπαγωγάς· τὰ	δεσμωτήρια,	ἐξ ὧν ἀφόρητος ὁ παρὰ
[5, 6]	ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους,	δεύτερον	προφήτας, τρίτον διδασκάλους. Καὶ τοῖς
[5, 2]	γένη φυτῶν σπερματίζοντα φαίνεται; Πρὸς	δὴ	τοῦτό φαμεν, ὅτι πολλὰ τῶν
[5, 4]	ἐστιν, εἰπέ μοι, ἐκκλῖναι τὰ	δηλητήρια;	Ἔστι δὲ τούτων οὐδὲν ἀργῶς,
[5, 4]	εὐθέως συνεξεδόθη τοῖς τροφίμοις τὰ	δηλητήρια·	μετὰ τοῦ σίτου τὸ κώνειον·
[5, 4]	πληροῖ. Μὴ γὰρ ἐπειδή σοι	δηλητήριον	τὸ ταύριον αἷμα, τούτου ἕνεκεν
[5, 4]	τοῦ σώματος τὴν ἐκ τοῦ	δηλητηρίου	βλάβην ἀποδιδράσκοντες. Λεπτοὺς γὰρ ἔχοντες
[5, 6]	περιέθηκα φραγμόν. Τὰς ἀνθρωπίνας ψυχὰς	δηλονότι	λέγει τὸν ἀμπελῶνα, αἷς φραγμὸν
[5, 6]	τῆς φύσεως ἐμποιῆσαι. Μέμνησαι γὰρ	δηλονότι	τῆς τοῦ Κυρίου εἰκόνος, ὅτι
[5, 2]	ἀρχομένοις ἐμβάλλοντας τὰς πληγάς· τὰς	δημεύσεις·	τὰς ἀπαγωγάς· τὰ δεσμωτήρια, ἐξ
[5, 4]	τὴν χάριν ὁμολογεῖν, ἐγκαλέσομεν τῷ	δημιουργῷ	ἐπὶ τοῖς φθαρτικοῖς ἡμῶν τῆς
[5, 2]	περ ἂν εὑρεθῇς, καὶ ὁποίῳ	δήποτε	γένει τῶν φυομένων παραστῇς, ἐναργῆ
[5, 4]	τὴν φυλακὴν τῶν ὀλεθρίων. Οὐ	δήπου	γὰρ πρόβατα μὲν καὶ αἶγες
[5, 9]	ἀμετρίαν ἐκπίπτοντα, ὃν ἐὰν μὴ	δήσας	πρὸς ἀνάγκην ἀπαγάγω τῆς κτίσεως,
[5, 8]	πληκτικόν ἐστι τῆς γεύσεως, ὅταν	δι´	ἄλλων φυτῶν ἐνεχθὲν ἀποξύνηται. Καὶ
[5, 6]	τὴν λύπην, μεμνημένοι τῆς ἁμαρτίας,	δι´	ἣν ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἡμῖν
[5, 5]	Πρεσβύτερα γὰρ ταῦτα τῆς ἁμαρτίας	δι´	ἣν κατεκρίθημεν, ἐν ἱδρῶτι τοῦ
[5, 2]	ποιεῖ καὶ ἄλλα μυρία, ὅσα	διὰ	γῆς νεμόμενα ἐν ταῖς ῥίζαις
[5, 4]	καιρῷ ποτε καὶ ἡμῖν χρήσιμα.	Διὰ	μὲν γὰρ τοῦ μανδραγόρου ὕπνον
[5, 6]	θάλλουσαν ἔχων περὶ σεαυτὸν τὴν	διὰ	πίστεως σωτηρίαν. Οὕτω γὰρ τὸ
[5, 4]	γὰρ κώνειον οἱ ψᾶρες βόσκονται,	διὰ	τὴν κατασκευὴν τοῦ σώματος τὴν
[5, 8]	καὶ τὴν ἀκτῖνα τοῦ ἡλίου	διὰ	τῆς ἀραιότητος δαψιλῶς ὑποδέχηται; Οὐδὲν
[5, 5]	τὸ εἶναι σῖτος, ἀλλ´ ἐμελάνθη	διὰ	τῆς καύσεως, ὡς καὶ ἐξ
[5, 6]	καὶ τοὺς καθ´ ἕνα ἡμῶν	διὰ	τῆς πίστεως ἐμπεφυτευμένους τῇ Ἐκκλησίᾳ
[5, 8]	αἰτίας ἀνενδεῶς παραστῆσαι; Ἓν ὕδωρ	διὰ	τῆς ῥίζης ἑλκόμενον, ἄλλως μὲν
[5, 8]	τῆς καρύας; Ὅτι ἐκεῖνα μὲν,	διὰ	τὸ ἀσθενὲς, πλείονος ἐδεῖτο τῆς
[5, 2]	εἶτα ὁ ἀπαρτισμὸς τῶν αὐξομένων	διὰ	τοῦ σπέρματος. Πῶς οὖν, φασὶ,
[5, 3]	καρπῶν πρὸς τὴν γῆν κατακλίνωνται.	Διὰ	τοῦτο ὁ μὲν βρόμος διόλου
[5, 1]	ἐκ τοῦ βάθους δύναμιν ἐπισπώμενον,	διὰ	τοῦτο πρεσβυτέρα τοῦ ἡλίου ἡ
[5, 3]	δὲ ἀεὶ τοῦ βλαστήματος, συρομένην	διὰ	τῶν ῥιζῶν τὴν νοτίδα, τῇ
[5, 1]	ἐστὶ, καὶ οὐχὶ τῆς σῆς	διαγωγῆς	παρασκευή; πρὸς τῷ πολλὰ τῶν
[5, 7]	δυσχέρειαν. Μηδεὶς οὖν ἐν κακίᾳ	διάγων,	ἑαυτὸν ἀπογινωσκέτω, εἰδὼς ὅτι γεωργία
[5, 2]	νεμόμενα ἐν ταῖς ῥίζαις τὴν	διαδοχὴν	κέκτηται. Ὥστε παντός ἐστιν ἀληθέστερον
[5, 2]	νῦν διασώζεται, τῇ ἀκολουθίᾳ τῆς	διαδοχῆς	φυλασσομένου τοῦ γένους. Βλαστησάτω ἡ
[5, 3]	αὐτὰ τέχνης ἀπασχολῆσαι· πῶς γόνασι	διαζώννυται	ἡ καλάμη τοῦ σίτου, ἵνα
[5, 6]	δεξιούμενα, ἄφθονον αὐτῷ παρασκευάζειν τὴν	δίαιταν·	ἄμπελος μὲν οἶνον γεννῶσα εὐφραίνειν
[5, 9]	πληθυνόμενον. Διὸ καὶ ὁ Ἱερεμίας	διαίως	τὰ πονηρότερα καὶ ἐπαμφοτερίζοντα τῶν
[5, 1]	τὰ περὶ τὴν γῆν πάντα	διακεκόσμητο,	καὶ τοῦ ἀμέτρου περὶ αὐτὸν
[5, 7]	τῶν θηλειῶν, παρὰ τῶν φυτουργῶν	διακέκριται,	οἵ γε καὶ τοὺς φοίνικας
[5, 3]	τῶν φυομένων μαρτυρεῖ τῇ πρώτῃ	διακοσμήσει.	Ἡ γὰρ βλάστησις καθηγεῖται πάσης
[5, 7]	δένδρῳ ἡ τῶν μερῶν αὐτοῦ	διακόσμησις,	δυσέφικτος δὲ καὶ ἡ ἐξεύρεσις
[5, 1]	τοῦ ἡλίου ἡ περὶ γῆν	διακόσμησις·	ἵνα καὶ τοῦ προσκυνεῖν τὸν
[5, 8]	τὰς πρὸς ἕκαστον διαφορὰς ἐναργῶς	διακρῖναι,	καὶ τὰς κεκρυμμένας αἰτίας ἀνενδεῶς
[5, 4]	μόνῃ τῇ αἰσθήσει τὸ βλαβερὸν	διακρίνοντα·	σοὶ δὲ ᾧ καὶ λόγος
[5, 2]	τῷ χρόνῳ μαρανθεὶς, ἢ νόσῳ	διαλυθείς.	Ὁ δεῖνα περίβλεπτος ἐπὶ χρημάτων
[5, 7]	βαθεῖαι, ἐπὶ πλεῖστον ἐν κύκλῳ	διανεμόμεναι,	οἷον θεμελίους τινὰς ἀναλογοῦντας τῷ
[5, 6]	τά τε πρὸς μήκιστον ὕψος	διανίστασθαι	πεφυκότα, ἐλάται καὶ κέδροι, καὶ
[5, 3]	καὶ μία βοτάνη ἐξαρκεῖ τὴν	διάνοιάν	σου πᾶσαν εἰς τὴν θεωρίαν
[5, 1]	αὐξηθῇ, χόρτος ἐστὶ, κατὰ μικρὸν	διαρθρουμένων	τῶν φυομένων, καὶ μέχρι τῆς
[5, 2]	παρὰ τῆς γῆς, μέχρι νῦν	διασώζεται,	τῇ ἀκολουθίᾳ τῆς διαδοχῆς φυλασσομένου
[5, 2]	τῶν ὑπὸ τῆς φύσεως οἰκονομουμένων	διασωθήσεται.	Πρῶτον μὲν γὰρ βλάστησις, εἶτα
[5, 7]	πρὸς τὴν ἔρευναν τῶν τεχνικῶν	διατάξεων.	Πόσα τότε γένη φυτῶν ἐπανέδραμε,
[5, 1]	Ὁ γὰρ τὰ κτήματα σου	διατρέφων,	τὴν σὴν συναύξει τοῦ βίου
[5, 7]	τῶν ἀμυγδαλῶν τὰς πικροτέρας, ὅταν	διατρηθεῖσαι	τὸ πρὸς τῇ ῥίζῃ στέλεχος
[5, 2]	κἄν τι γένος βοτάνης ἑτέροις	διαφέρῃ,	κἀκείνων τὸ κέρδος πρὸς ἡμᾶς
[5, 8]	πόση πρὸς ἄλληλά ἐστιν ἡ	διαφορὰ,	οὐδεὶς ἂν λόγος ἐξίκοιτο. Ἄλλο
[5, 7]	Ἡ δὲ περὶ τὰς καρπογονίας	διαφορὰ	τῶν καρπίμων φυτῶν τοσαύτη, ὅσην
[5, 9]	Αἱ δὲ κατὰ τὰς χρόας	διαφοραὶ,	πόσαι; Ἴδοις ἂν ἐν λειμῶνι
[5, 7]	φύσεως. Πόσαι τῶν φλοιῶν αἱ	διαφοραί;	Τὰ μὲν γὰρ λειόφλοια τῶν
[5, 7]	μόνον ἐν τοῖς ἑτερογενέσιν αἱ	διαφοραὶ	τῶν καρπῶν, ἀλλ´ ἤδη καὶ
[5, 8]	τὸν τρόπον τῆς γενέσεως αὐτῶν	διαφοραὶ,	ὡς ἐλάχιστα εἰπεῖν ἀπὸ πλείστων.
[5, 6]	οἰκείας ἕκαστον ἰδιότητος, ἐναργεστάταις μὲν	διαφοραῖς	ἀπὸ τῶν ἑτερογενῶν χωριζόμενον, οἰκείῳ
[5, 8]	κατὰ τὰς ποιότητας τῶν ὀπῶν	διαφορὰν	ὁ μὴ τῇ πείρᾳ διδαχθεὶς,
[5, 9]	ποικιλίας, τὴν κατὰ τὰς ὀδμὰς	διαφορὰν	παρεχόμενον. Ἀλλὰ γὰρ ὁρῶ μοι
[5, 8]	ἰδιότητας, καὶ τὰς πρὸς ἕκαστον	διαφορὰς	ἐναργῶς διακρῖναι, καὶ τὰς κεκρυμμένας
[5, 7]	τῆς πρὸς ἕκαστον τῶν ἑτερογενῶν	διαφορᾶς.	Πῶς τὰ μὲν αὐτῶν βαθύρριζα,
[5, 7]	εἴδει τοῦ δένδρου πολὺ τὸ	διάφορον·	ὅπουγε καὶ ἄλλος μὲν χαρακτὴρ
[5, 5]	τῶν παραχαρασσόντων τὰ τοῦ Κυρίου	διδάγματα,	καὶ μὴ γνησίως μαθητευομένων τῷ
[5, 5]	ἀλλ´ ἐκ τῆς τοῦ πονηροῦ	διδασκαλίας	διεφθαρμένων, καταμιγνύντων δὲ ἑαυτοὺς τῷ
[5, 5]	ἵνα τὸ πρῶτον ἐκεῖνο πρόσταγμα	διδασκάλιον	τῇ φύσει γένηται πρὸς τὴν
[5, 6]	πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον	διδασκάλους.	Καὶ τοῖς τῶν παλαιῶν καὶ
[5, 8]	διαφορὰν ὁ μὴ τῇ πείρᾳ	διδαχθεὶς,	οὐδένα λόγον εὑρήσει τὴν ἐνέργειαν
[5, 7]	πεύκης λιπαρὸν τῆς ἐντεριώνης μέσης	διελαθέντα	δέξωνται, εἰς εὐχρηστίαν μεταβάλλουσι τότε
[5, 5]	τοῦ κτίσαντος, πᾶσαν ἰδέαν αὐξήσεως	διεξελθοῦσα,	εὐθὺς πρὸς τὸ τέλειον ἤγαγε
[5, 10]	δεξαμένη, πρὸς πάντα τὸν ἐφεξῆς	διεξέρχεται	χρόνον, μέχρις ἂν πρὸς τὴν
[5, 5]	ἐκ τῆς τοῦ πονηροῦ διδασκαλίας	διεφθαρμένων,	καταμιγνύντων δὲ ἑαυτοὺς τῷ ὑγιαίνοντι
[5, 7]	τῆς ῥίζης εἰς πολλὰς ἐκφύσεις	διῃρημένα.	Πῶς ὅσων μὲν οἱ κλάδοι
[5, 9]	καὶ κατὰ τὰς ἐρήμους πληθυνόμενον.	Διὸ	καὶ ὁ Ἱερεμίας διαίως τὰ
[5, 3]	Διὰ τοῦτο ὁ μὲν βρόμος	διόλου	κενὸς, ἅτε μηδενὶ τὴν κεφαλὴν
[5, 7]	φοίνικας εἰς ἄρρενας καὶ θηλείας	διστῶσι.	Καὶ ἴδοις ἄν ποτε τὴν
[5, 6]	ὅσα τοιαῦτα, καρπὸν μὲν οὐδένα	δοκεῖ	φέρειν ἐκ τοῦ προδήλου, σπέρμα
[5, 9]	ὑπαλλάσσει τὰ φύλλα, ὥστε μηδέποτε	δοκεῖν	τῆς κομῆς ἀπογυμνοῦσθαι. Ἀείφυλλον δὲ
[5, 2]	ἀκαταλλήλως νῦν τῆς συντάξεως ἔχειν	δοκούσης,	καὶ τὸ ἀναγκαῖον τῶν ὑπὸ
[5, 2]	σὰρξ ὡς χόρτος, καὶ πᾶσα	δόξα	ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου. Τὸ
[5, 2]	σκηνὴν ἐξαπίνης ἀπογυμνώσασα, καὶ ἡ	δόξα	ἐκείνη ὥσπερ ἐνύπνιον ἀπηλέγχθη. Ὥστε
[5, 10]	τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ	δόξα	καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς
[5, 6]	ἢ τὴν περὶ τὸ δύστηνον	δοξάριον	τοῦτο πτόησιν ἀπόπτυστον καὶ εὐκαταφρόνητον
[5, 2]	ἀδρανέστατον ἄνθος ὁμοίωσις τῆς ἀνθρωπίνης	δόξης.	~Βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου,
[5, 2]	καὶ πλῆθος περὶ αὐτὸν κολάκων·	δορυφορία	φίλων προσποιητῶν τὴν ἀπ´ αὐτοῦ
[5, 7]	καὶ ἐπικαιομένας τὰς πίτυς εἰς	δρυμῶνας	μεθίστασθαι. Τινὰ δὲ καὶ τὴν
[5, 6]	ἐλαία δὲ καρπὸν παρεχομένη ἱλαρύνειν	δυνάμενον	πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ. Πόσα συνέτρεχε
[5, 10]	ἑκάστην ἔτους περίοδον ἐξάγειν τὴν	δύναμιν	ἑαυτῆς ὅσην ἔχει πρός τε
[5, 1]	τοῦ γεννᾶν αὐτῇ καὶ καρποφορεῖν	δύναμιν	εἰς τὸ ἑξῆς παρεχόμενος. Βλαστησάτω
[5, 1]	ἐπιφάνειαν τὴν ἐκ τοῦ βάθους	δύναμιν	ἐπισπώμενον, διὰ τοῦτο πρεσβυτέρα τοῦ
[5, 7]	τῶν ἀγρίων παρουσίας ἀθροιζούσῃ τὴν	δύναμιν,	καὶ τὴν μὲν ῥύσιν ἐπεχούσῃ,
[5, 6]	ἐσχολακότων προσαγορεύουσι, τοῦτο σπέρματος ἔχει	δύναμιν.	Ὅσα γὰρ ἀπὸ κλάδων γίνεσθαι
[5, 2]	φυομένων ἢ σπέρμα εἶναι, ἢ	δύναμίν	τινα σπερματικὴν ἐνυπάρχειν. Καὶ τοῦτό
[5, 2]	καὶ τῆς ῥίζης ἔχει τὴν	δύναμιν	τῶν σπερμάτων. Ὥσπερ ὁ κάλαμος,
[5, 2]	τῷ πλούτῳ καὶ πολιτικήν τινα	δυναστείαν,	ἢ καὶ τὰς ἐκ βασιλέων
[5, 7]	κατ´ ἀρετὴν τῆς ψυχῆς ἐπιμέλεια,	δυνατή	ἐστι παντοδαπῶν ἀρρωστημάτων ἐπικρατῆσαι. Ἡ
[5, 7]	ὅσην οὐδ´ ἂν ἐπελθεῖν τις	δυνηθείη	τῷ λόγῳ. Οὐ γὰρ μόνον
[5, 2]	τὸ τῆς λέξεως ἀκόλουθον ἀποκαταστῆναι	δυνήσεται,	ἀκαταλλήλως νῦν τῆς συντάξεως ἔχειν
[5, 7]	ἡ τῶν μερῶν αὐτοῦ διακόσμησις,	δυσέφικτος	δὲ καὶ ἡ ἐξεύρεσις τῆς
[5, 5]	οὔτε γεωργῶν ἀπειρίας, οὔτε ἀέρων	δυσκρασίας,	οὔτε τινὸς ἄλλης αἰτίας τοῖς
[5, 6]	φιλίαν, ἢ τὴν περὶ τὸ	δύστηνον	δοξάριον τοῦτο πτόησιν ἀπόπτυστον καὶ
[5, 4]	μὲν ἡ εὕρεσις τοῦ τιμιωτέρου,	δυσφορωτάτη	δὲ ἡ ζημία τοῦ παρεθέντος.
[5, 7]	μεταβάλλουσι τότε τοῦ χυμοῦ τὴν	δυσχέρειαν.	Μηδεὶς οὖν ἐν κακίᾳ διάγων,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/06/2009