Homélie, Chap.
[5, 7]	ἐκτεταμένοι, τούτων καὶ αἱ ῥίζαι	βαθεῖαι,	ἐπὶ πλεῖστον ἐν κύκλῳ διανεμόμεναι,
[5, 5]	βλαστήματα. Καὶ λειμῶνες μὲν ἦσαν	βαθεῖς	τῇ ἀφθονίᾳ τοῦ χόρτου, τῶν
[5, 1]	τὴν ἐπιφάνειαν τὴν ἐκ τοῦ	βάθους	δύναμιν ἐπισπώμενον, διὰ τοῦτο πρεσβυτέρα
[5, 7]	διαφορᾶς. Πῶς τὰ μὲν αὐτῶν	βαθύρριζα,	τὰ δὲ ἀκρόρριζα· καὶ τὰ
[5, 8]	γένηται. Καὶ ἐν μὲν ταῖς	βαλάνοις,	ἢ τῷ καρπῷ τῆς κρανείας,
[5, 5]	παρεικάζει, λέγων· Ὡς ὅταν ἄνθρωπος	βάλῃ	τὸν σπόρον ἐπὶ τῆς γῆς,
[5, 8]	καὶ ἄλλος ὁ ὀπὸς τοῦ	βαλσάμου·	καὶ νάρθηκές τινες ἐπὶ τῆς
[5, 7]	οἷον θεμελίους τινὰς ἀναλογοῦντας τῷ	βάρει	τῶν ἄνωθεν ὑποτιθείσης τῆς φύσεως.
[5, 6]	τῶν τοῦ κόσμου μεριμνῶν, αἳ	βάρος	εἰσὶ ταῖς καρδίαις ἡμῶν. Ὥστε
[5, 6]	καὶ ἀνέπνευσεν ἀποσκευασάμενος τὸ μάταιον	βάρος	τοῦ γηΐνου φρονήματος. Δεῖ δὲ,
[5, 1]	ἀναπαύσασθαι τὴν γῆν ἀποσκευασαμένην τὸ	βάρος	τοῦ ὕδατος, τὸ πρόσταγμα αὐτῇ
[5, 3]	ὥσπερ σύνδεσμοί τινες ῥᾳδίως τὸ	βάρος	τῶν ἀσταχύων φέρωσιν, ὅταν πλήρεις
[5, 3]	κενὸς, ἅτε μηδενὶ τὴν κεφαλὴν	βαρυνόμενος·	τὸν δὲ σῖτον τοῖς συνδέσμοις
[5, 2]	τοὺς ῥαβδούχους ἔνθεν καὶ ἔνθεν	βαρυτάτην	κατάπληξιν τοῖς ἀρχομένοις ἐμβάλλοντας τὰς
[5, 2]	δυναστείαν, ἢ καὶ τὰς ἐκ	βασιλέων	τιμάς· ἢ ἐθνῶν ἐπιμέλειαν· ἢ
[5, 4]	πρὸς τοσαῦτα ἡμῶν ἐπιδεῖται ὁ	βίος;	Ἀλλά σοι μὲν αὐτάρκης ὁ
[5, 1]	διατρέφων, τὴν σὴν συναύξει τοῦ	βίου	κατασκευήν. Ἔπειτα, ἡ τῶν σπερμάτων
[5, 7]	αἱρέσεως ἐνδιαστρόφου τῆς Ἐκκλησίας ἀπεσχισμένον,	βίου	σώφρονος καὶ τῆς λοιπῆς κατὰ
[5, 7]	Ἐὰν γὰρ ἴδῃς τὸν ἐν	βίῳ	ἐθνικῷ, ἢ ἀπό τινος αἱρέσεως
[5, 8]	πρὸς τὰς ἐκ τοῦ ἀέρος	βλάβας	ὁ βότρυς ἀντέχῃ, καὶ τὴν
[5, 3]	ἐκ τῶν μικρῶν ζῴων ἀφίστησι	βλάβας.	~Τί εἴπω; τί σιωπήσω; Ἐν
[5, 5]	τοῦ ἀφανοῦς τὰς παρ´ ἑαυτῶν	βλάβας	τοῖς ἀκεραιοτέροις ἐμβάλωσιν. Ἤδη δὲ
[5, 4]	ζωὴν, μόνῃ τῇ αἰσθήσει τὸ	βλαβερὸν	διακρίνοντα· σοὶ δὲ ᾧ καὶ
[5, 4]	σώματος τὴν ἐκ τοῦ δηλητηρίου	βλάβην	ἀποδιδράσκοντες. Λεπτοὺς γὰρ ἔχοντες τοὺς
[5, 4]	ἐστὶ τροφὴ, ἰδιότητι κράσεως τὴν	βλάβην	ἀποφευγόντων. Ἔστι δὲ καὶ αὐτὰ
[5, 4]	ἡ τῶν προλαβόντων πεῖρα τῶν	βλαπτόντων	τὴν φυγὴν ὑποβάλλουσα, χαλεπόν ἐστιν,
[5, 1]	ἔπειτα, ὅταν προκύψῃ μικρὸν τὰ	βλαστήματα,	βοτάνη γίνεται· εἶτ´ ἐπειδὰν αὐξηθῇ,
[5, 5]	πρὸς τὸ τέλειον ἤγαγε τὰ	βλαστήματα.	Καὶ λειμῶνες μὲν ἦσαν βαθεῖς
[5, 3]	προβαλλομένων· θαλπομένου δὲ ἀεὶ τοῦ	βλαστήματος,	συρομένην διὰ τῶν ῥιζῶν τὴν
[5, 5]	σπέρμα καὶ καρπὸν ἀναδοθῆναι, ἀλλὰ	βλαστῆσαι	καὶ χλοάσαι τὴν γῆν, καὶ
[5, 1]	ὕδατος, τὸ πρόσταγμα αὐτῇ γέγονε	βλαστῆσαι	πρῶτον βοτάνην, ἔπειτα ξύλον· ὅπερ
[5, 5]	πλήρη σῖτον ἐν τῷ στάχυϊ.	Βλαστησάτω	ἡ γῆ βοτάνην. Καὶ ἐν
[5, 1]	καὶ ποάζον παραπλήσιόν ἐστιν ἁπάντων.	Βλαστησάτω	ἡ γῆ βοτάνην χόρτου. Καθ´
[5, 2]	τὸν νοῦν τῶν εἰρημένων τοιοῦτον,	Βλαστησάτω	ἡ γῆ βοτάνην χόρτου, καὶ
[5, 4]	δὲ ἡ ζημία τοῦ παρεθέντος.	Βλαστησάτω	ἡ γῆ βοτάνην χόρτου. Καὶ
[5, 3]	καὶ παχείας τῆς καλάμης ἁδρυνόμενον.	Βλαστησάτω	ἡ γῆ βοτάνην χόρτου. Ὅταν
[5, 5]	σοι εἰς προσθήκην εὐχαριστίας περιελήλυθε.	~Βλαστησάτω	ἡ γῆ βοτάνην χόρτου. Πόσην
[5, 2]	λαχάνοις ὄντων, τροφὴν ἀνθρώπων ὑπάρχειν.	~Βλαστησάτω	ἡ γῆ βοτάνην χόρτου, σπεῖρον
[5, 1]	γῆς. ~Καὶ εἶπεν ὁ Θεός·	βλαστησάτω	ἡ γῆ βοτάνην χόρτου, σπεῖρον
[5, 3]	ἄνθος ὁμοίωσις τῆς ἀνθρωπίνης δόξης.	~Βλαστησάτω	ἡ γῆ βοτάνην χόρτου, σπεῖρον
[5, 2]	τῆς διαδοχῆς φυλασσομένου τοῦ γένους.	Βλαστησάτω	ἡ γῆ. Νόησόν μοι ἐκ
[5, 9]	ἐκ τῶν μικροτάτων ὑμῖν παριστῶντα.	Βλαστησάτω	ἡ γῆ ξύλον κάρπιμον, ποιοῦν
[5, 1]	δύναμιν εἰς τὸ ἑξῆς παρεχόμενος.	Βλαστησάτω	ἡ γῆ. Πρῶτόν ἐστιν ἐν
[5, 10]	ἠθῶν τῷ τοιούτῳ φυτῷ παρεικάζει.	~Βλαστησάτω	ἡ γῆ. Τὸ μικρὸν τοῦτο
[5, 5]	ἀκαριαίᾳ χρόνου ῥοπῇ ἀπὸ τῆς	βλαστήσεως	ἀρξαμένη ἡ γῆ, ἵνα φυλάξῃ
[5, 0]	~ΟΜΙΛΙΑ εʹ Περὶ	βλαστήσεως	γῆς. ~Καὶ εἶπεν ὁ Θεός·
[5, 9]	αὐτῷ φύλλῳ ἐκ τῆς πρώτης	βλαστήσεως	εἰς τέλος συμπαραμένων. Ἔπειτα κἀκεῖνο
[5, 3]	σπέρματος, καὶ οὕτως ἀνάγκη πρῶτον	βλάστησιν,	εἶτα βοτάνην γενέσθαι, εἶτα χόρτον
[5, 1]	ἑαυτὴν ἡ γῆ προφερέτω τὴν	βλάστησιν,	οὐδεμιᾶς συνεργείας ἑτέρωθεν δεομένη. Ἐπειδή
[5, 2]	οἰκονομουμένων διασωθήσεται. Πρῶτον μὲν γὰρ	βλάστησις,	εἶτα χλοὴ, εἶτα χόρτου αὔξησις,
[5, 1]	τῇ γενέσει τῶν φυομένων ἡ	βλάστησις·	ἔπειτα, ὅταν προκύψῃ μικρὸν τὰ
[5, 3]	τῇ πρώτῃ διακοσμήσει. Ἡ γὰρ	βλάστησις	καθηγεῖται πάσης βοτάνης καὶ πάσης
[5, 6]	μεγάλα ὑπὲρ γῆς κεχυμένα· ὁ	βλαστὸς,	οἱ ἕλικες, ὁ ὄμφαξ, οἱ
[5, 8]	τὸ ἀσθενὲς, πλείονος ἐδεῖτο τῆς	βοηθείας,	τούτοις δ´ ἂν προσβλαβὴς ἐγένετο
[5, 9]	ηὐτρέπιστο κατακοσμῆσαι τράπεζαν· τὰ δὲ	βοσκήμασι	τροφὴν παρεσκεύαζεν, ἐκ τῶν φύλλων,
[5, 1]	γένεσιν. Ἆρα οὖν τοῖς μὲν	βοσκήμασιν	ἡ τροφὴ προαπετέθη, τὸ δὲ
[5, 4]	μὲν γὰρ κώνειον οἱ ψᾶρες	βόσκονται,	διὰ τὴν κατασκευὴν τοῦ σώματος
[5, 1]	ὅταν προκύψῃ μικρὸν τὰ βλαστήματα,	βοτάνη	γίνεται· εἶτ´ ἐπειδὰν αὐξηθῇ, χόρτος
[5, 3]	τυγχάνοι. Εἷς χόρτος καὶ μία	βοτάνη	ἐξαρκεῖ τὴν διάνοιάν σου πᾶσαν
[5, 5]	τῶν ἀσταχύων ἀπέσωζε. Πᾶσα δὲ	βοτάνη	καὶ πᾶν λαχανηρὸν γένος, καὶ
[5, 5]	καὶ τὴν ἐν αὐτῇ τῇ	βοτάνῃ,	καὶ τὴν ἐν καρποῖς ἤδη;
[5, 3]	οὕτως ἀνάγκη πρῶτον βλάστησιν, εἶτα	βοτάνην	γενέσθαι, εἶτα χόρτον χλοάζοντα, εἶτα
[5, 1]	πρόσταγμα αὐτῇ γέγονε βλαστῆσαι πρῶτον	βοτάνην,	ἔπειτα ξύλον· ὅπερ ἔτι καὶ
[5, 5]	τῷ στάχυϊ. Βλαστησάτω ἡ γῆ	βοτάνην.	Καὶ ἐν ἀκαριαίᾳ χρόνου ῥοπῇ
[5, 1]	ἐστιν ἁπάντων. Βλαστησάτω ἡ γῆ	βοτάνην	χόρτου. Καθ´ ἑαυτὴν ἡ γῆ
[5, 2]	Πρῶτον μὲν οὖν ὅταν ἴδῃς	βοτάνην	χόρτου καὶ ἄνθος, εἰς ἔννοιαν
[5, 4]	τοῦ παρεθέντος. Βλαστησάτω ἡ γῆ	βοτάνην	χόρτου. Καὶ εὐθέως συνεξεδόθη τοῖς
[5, 2]	εἰρημένων τοιοῦτον, Βλαστησάτω ἡ γῆ	βοτάνην	χόρτου, καὶ σπέρμα σπεῖρον κατὰ
[5, 3]	καλάμης ἁδρυνόμενον. Βλαστησάτω ἡ γῆ	βοτάνην	χόρτου. Ὅταν εἰς γῆν καταπέσῃ
[5, 5]	εὐχαριστίας περιελήλυθε. ~Βλαστησάτω ἡ γῆ	βοτάνην	χόρτου. Πόσην αὐτόματον λέγει τροφὴν
[5, 3]	ἀνθρωπίνης δόξης. ~Βλαστησάτω ἡ γῆ	βοτάνην	χόρτου, σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος
[5, 1]	ὁ Θεός· βλαστησάτω ἡ γῆ	βοτάνην	χόρτου, σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος,
[5, 2]	ἀνθρώπων ὑπάρχειν. ~Βλαστησάτω ἡ γῆ	βοτάνην	χόρτου, σπεῖρον σπέρμα, φησὶ, κατὰ
[5, 2]	γένος. Ὥστε κἄν τι γένος	βοτάνης	ἑτέροις διαφέρῃ, κἀκείνων τὸ κέρδος
[5, 3]	Ἡ γὰρ βλάστησις καθηγεῖται πάσης	βοτάνης	καὶ πάσης πόας. Εἴτε γὰρ
[5, 1]	καθυφῶσιν, ἐνθυμηθέντες ὅτι χόρτου καὶ	βοτάνης	νεώτερός ἐστι κατὰ τὴν γένεσιν.
[5, 10]	ἑαυτῆς ὅσην ἔχει πρός τε	βοτανῶν	καὶ σπερμάτων καὶ δένδρων γένεσιν.
[5, 6]	οἱ ἕλικες, ὁ ὄμφαξ, οἱ	βότρυες.	Ἀρκεῖ σου τῇ ὄψει καὶ
[5, 8]	ἐκ τοῦ ἀέρος βλάβας ὁ	βότρυς	ἀντέχῃ, καὶ τὴν ἀκτῖνα τοῦ
[5, 9]	ἀκρεμόνων, ἥδιστον δὲ ἐν τοῖς	βότρυσιν.	Αἱ δὲ κατὰ τὰς χρόας
[5, 6]	χαμαὶ, καὶ τοῦ πατεῖσθαι ἄξια.	Βούλεται	δὲ ἡμᾶς καὶ οἱονεὶ ἕλιξί
[5, 7]	τὸ παρὰ τῆς φύσεως αἴνιγμα	βούλεται;	Ὅτι χρὴ πολλάκις ἡμᾶς καὶ
[5, 8]	σύκῳ, καὶ φοίνικι. Ἔτι σε	βούλομαι	περὶ τὴν ἐξέτασιν ταύτην φιλοτεχνῆσαι,
[5, 2]	μυρία γένη τῶν φυομένων προβάλλουσαν.	Βούλομαί	σοι σφοδρότερον τῆς κτίσεως ἐνιδρυνθῆναι
[5, 1]	ἄξιον; Ἀλλὰ μάλιστα μὲν ὁ	βουσὶ	καὶ ἵπποις τὸν χιλὸν προαποθέμενος,
[5, 2]	οὐ κρόκος, οὐ σκόροδον, οὐ	βούτομον,	οὐδ´ ἄλλα μυρία γένη φυτῶν
[5, 2]	στρατοπέδων ἡγεμονίαν· τὸν κήρυκα μέγα	βοῶντα	πρὸ αὐτοῦ· τοὺς ῥαβδούχους ἔνθεν
[5, 2]	μικρᾶς φωνῆς, καὶ προστάγματος οὕτω	βραχέος,	τὴν κατεψυγμένην καὶ ἄγονον ὠδίνουσαν
[5, 3]	κατακλίνωνται. Διὰ τοῦτο ὁ μὲν	βρόμος	διόλου κενὸς, ἅτε μηδενὶ τὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/06/2009