Homélie, Chap.
[1, 7]	ποιητικαὶ λέγονται, αἱ δὲ πρακτικαὶ,	αἱ	δὲ θεωρητικαί· καὶ τῶν μὲν
[1, 7]	τεχνῶν αἱ μὲν ποιητικαὶ λέγονται,	αἱ	δὲ πρακτικαὶ, αἱ δὲ θεωρητικαί·
[1, 12]	πλείστην ἀπόστασιν ἔχειν. Ὧν δὲ	αἱ	κατὰ φύσιν κινήσεις παρηλλαγμέναι τυγχάνουσιν,
[1, 7]	~Ἐπειδὴ δὲ καὶ τῶν τεχνῶν	αἱ	μὲν ποιητικαὶ λέγονται, αἱ δὲ
[1, 4]	γὰρ καὶ ἀριθμητικαὶ μέθοδοι, καὶ	αἱ	περὶ τῶν στερεῶν πραγματεῖαι, καὶ
[1, 7]	καὶ ὑφαντικῆς, καὶ ὅσαι τοιαῦται,	αἳ,	κἂν μὴ παρῇ ὁ τεχνίτης,
[1, 12]	τὰ ἐκ διαφόρων συγκείμενα μὴ	δύνασθαι	ὁμαλὴν καὶ ἀβίαστον ἔχειν τὴν
[1, 12]	διὰ τὸ μίαν κίνησιν μὴ	δύνασθαι	πᾶσιν εὐάρμοστον εἶναι καὶ φίλην
[1, 12]	ἀντιτυπίαν, πυρὸς δὲ, διὰ τὸ	καθορᾶσθαι,	τῶν δὲ λοιπῶν, διὰ τὴν
[1, 1]	ἐν τοῖς ῥήμασιν ἀκρίβειαν, καὶ	διερευνήσασθαι	ἡλίκα τῶν μικρῶν φωνῶν τούτων
[1, 11]	φύσιν κινουμένην τῆς οἰκείας ἕδρας	ἐξίστασθαι.	Τούτων δ´ ἄν σοι δοκῇ
[1, 9]	οὐσίαν ἥτις ποτέ ἐστι, μηδὲ	κατατρίβεσθαι	τοῖς λογισμοῖς αὐτὸ τὸ ὑποκείμενον
[1, 3]	ἤδη καὶ ἄναρχον αὐτὸν ὀφείλομεν	ὑποτίθεσθαι.	Ἀλλὰ κἂν τὴν αἴσθησιν διαφεύγῃ,
[1, 12]	καλοῦμεν, σύνθετον εἶναι δυνατὸν ἡμῖν	ὑποθέσθαι	τὸν οὐρανὸν, τῷ τὰ ἐκ
[1, 8]	περὶ τοῦ προβλήματος τούτου σκέψει	καταναλίσκεσθαι	λόγους τῶν λοιπῶν, ὅσα ἐνδέχεται
[1, 7]	τὴν τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν σοφίαν	ἐπιγινώσκεσθαι,	οὐκ ἄλλῃ τινὶ φωνῇ ἐχρήσατο
[1, 13]	ἡμεῖς ἐκείνους ὑπ´ ἀλλήλων ἐάσαντες	καταβάλλεσθαι,	αὐτοὶ τοῦ περὶ τῆς οὐσίας
[1, 2]	τὰς γενέσεις καὶ τὰς φθορὰς	ἐπιγίνεσθαι·	καὶ τῶν διαρκεστέρων σωμάτων τὴν
[1, 5]	ὑπὸ τῆς τοῦ χρόνου φύσεως	περιέχεσθαι,	συγγενῆ τοῖς ἀλλοιουμένοις κεκτημένου τὴν
[1, 7]	τῷ Θεῷ τὸν κόσμον, οὐχὶ	γεγενῆσθαι	παρ´ αὐτοῦ συνεχώρησαν, ἀλλ´ οἱονεὶ
[1, 6]	μεγάλην χρείαν τοῖς οὖσι συνεισφερόμενον	ἐπινενοῆσθαι	τὸν κόσμον, εἴπερ τῷ ὄντι
[1, 10]	τὴν συνεκτικὴν αὐτῆς δύναμιν στύλους	εἰρῆσθαι	νόμισον. Τὸ γὰρ, Ἐπὶ θαλασσῶν
[1, 1]	τῆς τοῦ κόσμου συστάσεως μέλλοντι	διηγεῖσθαι,	ἀρχὴν τῆς τῶν ὁρωμένων διακοσμήσεως
[1, 10]	χωρεῖν, ἐνθυμηθήσῃ κἀκεῖνο ὁμοίου τινὸς	δεῖσθαι	τοῦ στέγοντος καὶ μὴ ἐῶντος
[1, 8]	Ἐκκλησίας οἰκοδομὴν τὸ περὶ ταῦτα	κατασχολεῖσθαι.	Ἀλλὰ περὶ μὲν τῆς οὐσίας
[1, 9]	ἑκάστην τῶν ἐνυπαρχουσῶν αὐτῇ ποιοτήτων	ὑπεξαιρεῖσθαι	τῷ λόγῳ πειρώμενος. Ἐὰν γὰρ
[1, 10]	εὐσεβοῦς διανοίας, ἀλλὰ πάντα ὁμοῦ	συγκρατεῖσθαι	ὁμολογεῖν τῇ δυνάμει τοῦ κτίσαντος.
[1, 1]	ταπεινὸν τῶν ὁμοφύλων ἀναδραμὼν, εἵλετο	συγκακουχεῖσθαι	τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ, ἢ
[1, 1]	Οὐρανοῦ γὰρ καὶ γῆς ποίησις	παραδίδοσθαι	μέλλει, οὐκ αὐτομάτως συνενεχθεῖσα, ὥς
[1, 10]	τί δηλοῖ, ἢ τὸ πάντοθεν	περικεχύσθαι	τῇ γῇ τὴν τοῦ ὕδατος
[1, 9]	Ἐάν τε γὰρ ἀέρα φῇς	ὑπεστρῶσθαι	πλάτει τῆς γῆς, ἀπορήσεις, πῶς
[1, 12]	παρηλλαγμέναι τυγχάνουσιν, τούτων ἀνάγκη, φασὶ,	παρηλλάχθαι	καὶ τὰς οὐσίας. Ἀλλὰ μὴν
[1, 4]	καὶ αἱ περὶ τῶν στερεῶν	πραγματεῖαι,	καὶ ἡ πολυθρύλλητος ἀστρονομία, ἡ
[1, 12]	περὶ οὐρανοῦ εἴποιμεν, ὅτι πολυφωνότατοι	πραγματεῖαι	τοῖς σοφοῖς τοῦ κόσμου περὶ
[1, 0]	ΗΜΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας	ΟΜΙΛΙΑΙ	θʹ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΑΗΜΕΡΟΝ. ΟΜΙΛΙΑ
[1, 4]	μὴ ἀμφιβάλῃς περὶ τοῦ τέλους.	Γεωμετρίαι	γὰρ καὶ ἀριθμητικαὶ μέθοδοι, καὶ
[1, 5]	εἴτε ἀγγέλων στρατιαὶ, εἴτε ἀρχαγγέλων	ἐπιστασίαι·	ὅτε δὲ ἔδει λοιπὸν καὶ
[1, 5]	εἴτε κυριότητες, εἴτε ἀρχαὶ, εἴτε	ἐξουσίαι,	εἴτε δυνάμεις, εἴτε ἀγγέλων στρατιαὶ,
[1, 5]	ἐξουσίαι, εἴτε δυνάμεις, εἴτε ἀγγέλων	στρατιαὶ,	εἴτε ἀρχαγγέλων ἐπιστασίαι· ὅτε δὲ
[1, 12]	διαφόρων συγκείμενα μὴ δύνασθαι ὁμαλὴν	καὶ	ἀβίαστον ἔχειν τὴν κίνησιν, ἑκάστου
[1, 6]	ἀρχῇ ἐποίησεν, ἐπειδὴ ἀμερές τι	καὶ	ἀδιάστατον ἡ ἀρχή. Ὡς γὰρ
[1, 2]	τὴν γῆν. Διὰ τοῦτο ἀκυβέρνητα	καὶ	ἀδιοίκητα εἶναι τὰ σύμπαντα, ὡς
[1, 9]	διολισθαίνει πάντοθεν τὴν συνίζησιν ὑποφεύγουσα,	καὶ	ἀεὶ πρὸς τὸ ἄνω ὑπερχεομένη
[1, 8]	ἐν γῇ εὑρήσεις καὶ ὕδωρ,	καὶ	ἀέρα, καὶ πῦρ, εἴγε ἐκ
[1, 8]	τῶν στοιχείων, πυρὸς, καὶ ὕδατος,	καὶ	ἀέρος, ἀλλὰ σὺ τῇ παρὰ
[1, 4]	Γεωμετρίαι γὰρ καὶ ἀριθμητικαὶ μέθοδοι,	καὶ	αἱ περὶ τῶν στερεῶν πραγματεῖαι,
[1, 5]	καὶ νοούμενα τῶν ὁρατῶν τούτων	καὶ	αἰσθήσει ληπτῶν τὴν ἀρχὴν τῆς
[1, 6]	ἐστὶ παιδευτήριον, διὰ τῶν ὁρωμένων	καὶ	αἰσθητῶν χειραγωγίαν τῷ νῷ παρεχόμενος
[1, 7]	δυνάμεως αὐτοῦ ὄντα αὐτομάτως παρυποστῆναι·	καὶ	αἴτιον μὲν αὐτοῦ ὁμολογοῦσι τὸν
[1, 12]	ἐνυπαρχόντων ἁπλῶν τοῖς συνθέτοις ἄλλην	καὶ	ἄλλην ὁρμὴν παρὰ τῆς φύσεως
[1, 4]	ὅτι οὗ τὰ μέρη φθοραῖς	καὶ	ἀλλοιώσεσιν ὑπόκειται, τούτου καὶ τὸ
[1, 2]	παντὸς ἀναθέντες· οἱ δὲ ἄτομα	καὶ	ἀμερῆ σώματα, καὶ ὄγκους καὶ
[1, 11]	φυσικὴν εἶναι ταύτην τῇ γῇ	καὶ	ἀναγκαίαν τὴν θέσιν. Τοῦ γὰρ
[1, 3]	οὔτε εἰς ὃ κατέληξεν, ἤδη	καὶ	ἄναρχον αὐτὸν ὀφείλομεν ὑποτίθεσθαι. Ἀλλὰ
[1, 9]	καὶ πάλιν διαπορεῖν τίνι στεγανῷ	καὶ	ἀντερείδοντι ὁ τελευταῖος αὐτοῦ πυθμὴν
[1, 2]	ταῦτα γράφοντες, οἱ οὕτω λεπτὰς	καὶ	ἀνυποστάτους ἀρχὰς οὐρανοῦ καὶ γῆς
[1, 5]	φιλούντων τὸν Κύριον, τὰς λογικὰς	καὶ	ἀοράτους φύσεις, καὶ πᾶσαν τὴν
[1, 4]	σῶμα ἔχοντα ὑλικὸν, τῇ ἀπεριλήπτῳ	καὶ	ἀοράτῳ φύσει, μηδὲ τοσοῦτον δυνηθέντες
[1, 5]	τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν· ἔπειτα μέντοι	καὶ	ἁπαξαπλῶς πάντων τῶν ἐν γενέσει
[1, 6]	ἀντὶ μιᾶς, μᾶλλον δὲ πολλὰς	καὶ	ἀπείρους, τοῦ διαιρεθέντος ἀεὶ εἰς
[1, 8]	προκειμένων ἡμῶν τῇ αἰσθήσει, μακρὸν	καὶ	ἀπηρτημένον λόγον ἐπεισάγει τῇ ἐξηγήσει,
[1, 4]	καὶ ἐπαναφορὰς ἄστρων, καὶ στηριγμοὺς,	καὶ	ἀποκλίσεις, καὶ πάντων τὴν ἐπὶ
[1, 4]	περὶ τοῦ τέλους. Γεωμετρίαι γὰρ	καὶ	ἀριθμητικαὶ μέθοδοι, καὶ αἱ περὶ
[1, 4]	καταμετροῦντες, καὶ τοὺς ἀειφανεῖς αὐτῶν	καὶ	ἀρκτῴους ἀπογραφόμενοι, καὶ ὅσοι περὶ
[1, 3]	μεγέθη τῶν ὁρωμένων. Εἰ οὖν	καὶ	ἀρχὴν ἔχει ὁ κόσμος, καὶ
[1, 2]	παρ´ αὐτοῖς λόγος ἕστηκεν ἀκίνητος	καὶ	ἀσάλευτος, ἀεὶ τοῦ δευτέρου τὸν
[1, 1]	Ὁ φυγαδευθεὶς παρὰ τῶν εὐεργετηθέντων,	καὶ	ἀσμένως μὲν τοὺς Αἰγυπτιακοὺς θορύβους
[1, 3]	τὴν τοῦ ἄναρχον τὸν κόσμον	καὶ	ἀτελεύτητον εἶναί σοι πλάνην ἐγκαταλίπῃ.
[1, 4]	αὐτὸν εἶναι Θεὸν ἄναρχόν τε	καὶ	ἀτελεύτητον, καὶ τῆς τῶν κατὰ
[1, 7]	παρέμεινε τοῖς ὁρῶσιν· ὀρχήσεως γὰρ	καὶ	αὐλητικῆς τέλος οὐδὲν, ἀλλ´ αὐτὴ
[1, 8]	ἐξάλλεται, ἐκ σιδήρου δὲ, ὃς	καὶ	αὐτὸς ἀπὸ γῆς ἔχει τὴν
[1, 9]	τῷ βάρει κρατεῖται· πρὸς τὸ	καὶ	αὐτοῦ τοῦ ὕδατος τὴν ἕδραν
[1, 10]	ἐπὶ τίνος τὸ ἄπλετον τοῦτο	καὶ	ἀφόρητον τῆς γῆς ἐρήρεισται βάρος,
[1, 6]	Ἢ τάχα διὰ τὸ ἀκαριαῖον	καὶ	ἄχρονον τῆς δημιουργίας εἴρηται τὸ,
[1, 5]	φόβος Κυρίου. Οἷον γὰρ κρηπὶς	καὶ	βάθρον πρὸς τὴν τελείωσιν ἡ
[1, 4]	εἰσι φανεροὶ, ἡμῖν δὲ ἄγνωστοι·	καὶ	βόρειον πλάτος, καὶ ζῳδιακὸν κύκλον
[1, 6]	σημαινομένοις ἡ παροῦσα φωνὴ ἐφαρμόσει.	Καὶ	γὰρ ἀφ´ οὗ χρόνου ἤρξατο
[1, 13]	πλήθει τῆς ἑαυτοῦ δυνάμεως ὑπερβαίνοντα.	Καὶ	γὰρ εἰ καὶ τὴν φύσιν
[1, 2]	λεπτὰς καὶ ἀνυποστάτους ἀρχὰς οὐρανοῦ	καὶ	γῆς καὶ θαλάσσης ὑποτιθέμενοι. Οὐ
[1, 1]	προθεῖναι τοῦ λόγου. Οὐρανοῦ γὰρ	καὶ	γῆς ποίησις παραδίδοσθαι μέλλει, οὐκ
[1, 5]	αὐτῇ ὁ τῶν ὅλων κτίστης	καὶ	δημιουργὸς ἀπετέλεσε, φῶς νοητὸν πρέπον
[1, 4]	προηγούμενα κίνησιν δι´ ἀκριβείας τηρήσαντες·	καὶ	διὰ πόσου χρόνου τῶν πλανωμένων
[1, 11]	μέσην τοῦ παντὸς εἰληφέναι χώραν,	καὶ	διὰ τὴν ἴσην πάντοθεν πρὸς
[1, 3]	ἀπό τινος ἤρξατο ὁ κέντρῳ	καὶ	διαστήματί τινι περιγράψας αὐτόν. Οὕτω
[1, 12]	πάλιν τούτοις, ταῦτα μὲν διέχεε	καὶ	διέλυσεν, οἰκείαν δὲ παρ´ ἑαυτοῦ
[1, 1]	τὴν ἐν τοῖς ῥήμασιν ἀκρίβειαν,	καὶ	διερευνήσασθαι ἡλίκα τῶν μικρῶν φωνῶν
[1, 8]	ἡλίου θαλφθείσης ἀναπεμπόμενοι. Ἔπειτα μέντοι	καὶ	εἰ φύσει τὸν ἄνω τόπον
[1, 8]	φάμενος τῇ ὑπάρξει. Πάντως δὲ	καὶ	εἴ τι τούτων μέσον, συναπεγενήθη
[1, 13]	σοφῶς καὶ ἐντέχνως γενομένων δοξάσωμεν,	καὶ	ἐκ τοῦ κάλλους τῶν ὁρωμένων
[1, 13]	τῶν ὁρωμένων τὸν ὑπέρκαλον ἐννοώμεθα,	καὶ	ἐκ τοῦ μεγέθους τῶν αἰσθητῶν
[1, 8]	ὅτι πάντα ἐν πᾶσι μέμικται,	καὶ	ἐν γῇ εὑρήσεις καὶ ὕδωρ,
[1, 6]	ἐποίησεν ὁ Θεὸς, τουτέστιν, ἀθρόως	καὶ	ἐν ὀλίγῳ. Τὰ μὲν οὖν
[1, 1]	σχολὴν ἀπὸ τῶν ἄλλων ἄγων,	καὶ	ἐν τεσσαράκοντα ὅλοις ἔτεσιν τῇ
[1, 1]	Κυρίῳ, ἐν ὁράματι αὐτῷ γνωσθήσομαι,	καὶ	ἐν ὕπνῳ λαλήσω αὐτῷ. Οὐχ
[1, 4]	ἀπὸ χρόνου ἀρξάμενα πᾶσα ἀνάγκη	καὶ	ἐν χρόνῳ συντελεσθῆναι. Εἰ ἀρχὴν
[1, 7]	πᾶν ὁμόλογον ἑαυτῷ καὶ σύμφωνον	καὶ	ἐναρμονίως ἔχον ἀποτελοῦντα. ~Ἐν ἀρχῇ
[1, 13]	γῆν, τὸν ἀριστοτέχνην τῶν σοφῶς	καὶ	ἐντέχνως γενομένων δοξάσωμεν, καὶ ἐκ
[1, 7]	ἑαυταῖς τοὺς τεχνικοὺς λόγους ἐμφαίνουσι,	καὶ	ἔξεστί σοι θαυμάσαι τὸν οἰκοδόμον
[1, 4]	ζῳδιακὸν κύκλον μυρίοις διαστήμασι διαιροῦντες·	καὶ	ἐπαναφορὰς ἄστρων, καὶ στηριγμοὺς, καὶ
[1, 5]	αὐτῷ ὡς ἐπὶ οἰκίας θεμέλιος,	καὶ	ἐπὶ πλοίου ἡ τρόπις, καθὸ
[1, 10]	οὖν ῥυτὸν ὑπάρχον τὸ ὕδωρ	καὶ	ἐπὶ τὸ πρανὲς πεφυκὸς καταπίπτειν,
[1, 10]	λόγος καθάψηται περισκοποῦντος τὰ ἀκατάληπτα,	καὶ	ἐρωτηθῇς παρ´ αὐτοῦ καὶ σὺ,
[1, 4]	τοσοῦτον Ἐματαιώθησαν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν,	καὶ	ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία,
[1, 12]	καὶ παρ´ ἑαυτῶν ἀποσχεδιάσαντες ἐπεισήγαγον.	Καὶ	ἔστι τι παρ´ αὐτοῖς τὸ
[1, 10]	λογίζῃ ὅτι τὴν αὐτὴν ἢ	καὶ	ἔτι πλείονα ἀπορίαν τῷ λόγῳ
[1, 4]	δὲ ἄγνωστοι· καὶ βόρειον πλάτος,	καὶ	ζῳδιακὸν κύκλον μυρίοις διαστήμασι διαιροῦντες·
[1, 6]	ἀρχὴ τῆς ὁδοῦ οὔπω ὁδὸς,	καὶ	ἡ ἀρχὴ τῆς οἰκίας οὐκ
[1, 6]	καὶ κρηπῖδες προκατεβλήθησαν ὁ οὐρανὸς	καὶ	ἡ γῆ· εἶτα, ὅτι ἐστί
[1, 3]	κόσμου τούτου. Καὶ, Ὁ οὐρανὸς	καὶ	ἡ γῆ παρελεύσονται. ~Προαναφώνησις τῶν
[1, 4]	κόσμου τούτου τὴν φύσιν· οὕτω	καὶ	ἡ μέλλουσα τῶν ψυχῶν ἡμῶν
[1, 4]	αἱ περὶ τῶν στερεῶν πραγματεῖαι,	καὶ	ἡ πολυθρύλλητος ἀστρονομία, ἡ πολυάσχολος
[1, 5]	διηγεῖται. Λέγεται μὲν οὖν ἀρχὴ	καὶ	ἡ πρώτη κίνησις· ὡς, Ἀρχὴ
[1, 6]	τῆς οἰκίας οὐκ οἰκία, οὕτω	καὶ	ἡ τοῦ χρόνου ἀρχὴ οὔπω
[1, 4]	μεταποιηθῆναι τὸν κόσμον, εἰ μέλλοι	καὶ	ἡ τῶν ψυχῶν κατάστασις πρὸς
[1, 2]	ἀνυποστάτους ἀρχὰς οὐρανοῦ καὶ γῆς	καὶ	θαλάσσης ὑποτιθέμενοι. Οὐ γὰρ ᾔδεσαν
[1, 8]	ταῖς παρατρίψεσι πέφυκεν ἀπολάμπειν. Ὃ	καὶ	θαυμάσαι ἄξιον, πῶς ἐν μὲν
[1, 6]	τῷ ὄντι ψυχῶν λογικῶν διδασκαλεῖον	καὶ	θεογνωσίας ἐστὶ παιδευτήριον, διὰ τῶν
[1, 7]	ἐνήργησεν, οὐδὲ ὑπέστησεν, ἀλλὰ Ἐποίησεν.	Καὶ	καθότι πολλοὶ τῶν φαντασθέντων συνυπάρχειν
[1, 13]	κτίσαντι· ᾧ πᾶσα δόξα, τιμὴ	καὶ	κράτος, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
[1, 6]	ὅτι καὶ οἱονεὶ θεμέλιοί τινες	καὶ	κρηπῖδες προκατεβλήθησαν ὁ οὐρανὸς καὶ
[1, 4]	Θεὸν ἐννοῆσαι ποιητὴν τοῦ παντὸς,	καὶ	κριτὴν δίκαιον, τὴν ἀξίαν ἀντίδοσιν
[1, 6]	ἀλλὰ πρός τι τέλος ὠφέλιμον	καὶ	μεγάλην χρείαν τοῖς οὖσι συνεισφερόμενον
[1, 6]	μέρη. Ταῦτα δέ ἐστιν, ἀρχὴ,	καὶ	μέσα, καὶ τελευτή. Ἀρχὴν δὲ
[1, 12]	ὡς ἁπτὸν ὄντα καὶ ὁρατὸν,	καὶ	μετέχοντα γῆς μὲν διὰ τὴν
[1, 10]	ὁμοίου τινὸς δεῖσθαι τοῦ στέγοντος	καὶ	μὴ ἐῶντος αὐτὸ καταπίπτειν. Κἄν
[1, 5]	ὑπέστη, ἐπειγομένη ἀεὶ καὶ παραρρέουσα,	καὶ	μηδαμοῦ παυομένη τοῦ δρόμου. Ἢ
[1, 3]	τὸ τῆς κινήσεως αὐτῶν ὁμαλὸν,	καὶ	μηδενὶ μέσῳ διακοπτόμενον, τὴν τοῦ
[1, 12]	ὀλίγον ἀντισχὸν, καὶ τοῦτο βιαίως	καὶ	μόλις, ταχὺ διελύθη εἰς τὰ
[1, 5]	διὰ τὸ τοῖς εἰσαγομένοις ἔτι	καὶ	νηπίοις κατὰ τὴν γνῶσιν ἀνεπιτήδειον.
[1, 5]	γεγονέναι, ἀλλὰ μετὰ τὰ ἀόρατα	καὶ	νοούμενα τῶν ὁρατῶν τούτων καὶ
[1, 11]	συνωσθήσεται δηλονότι. Εἰ δὲ λίθοι	καὶ	ξύλα καὶ τὰ γεηρὰ πάντα
[1, 6]	δὲ ἀρχῆς ἐπινοεῖν παντελῶς καταγέλαστον.	Καὶ	ὁ διχοτομῶν τὴν ἀρχὴν, δύο
[1, 3]	τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου.	Καὶ,	Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ
[1, 3]	τέχνην οὔτε δύναμιν ἐξανάλωσεν· οὕτω	καὶ	ὁ τοῦ παντὸς τούτου δημιουργὸς,
[1, 2]	δὲ ἄτομα καὶ ἀμερῆ σώματα,	καὶ	ὄγκους καὶ πόρους συνέχειν τὴν
[1, 5]	μακάριον βίον. Λέγεται δὲ ἀρχὴ	καὶ	ὅθεν γίνεταί τι, τοῦ ἐνυπάρχοντος
[1, 12]	περὶ τῆς οὐρανίου φύσεως καταβέβληνται.	Καὶ	οἱ μὲν σύνθετον αὐτὸν ἐκ
[1, 6]	ἡ πρώτη κίνησις, ἔπειτα, ὅτι	καὶ	οἱονεὶ θεμέλιοί τινες καὶ κρηπῖδες
[1, 12]	κάτω τῇ κυκλικῇ περιδινήσει ταὐτόν·	καὶ	ὅλως τὴν εὐθεῖαν πρὸς τὴν
[1, 12]	στοιχείων εἰρήκασιν, ὡς ἁπτὸν ὄντα	καὶ	ὁρατὸν, καὶ μετέχοντα γῆς μὲν
[1, 7]	τεκτονικῆς καὶ χαλκευτικῆς καὶ ὑφαντικῆς,	καὶ	ὅσαι τοιαῦται, αἳ, κἂν μὴ
[1, 4]	ἀειφανεῖς αὐτῶν καὶ ἀρκτῴους ἀπογραφόμενοι,	καὶ	ὅσοι περὶ τὸν νότιον πόλον
[1, 10]	εὑρισκομένοις βάθροις ἕτερα πάλιν ἐπινοοῦντες.	Καὶ	ὅσῳ ἐπὶ πλεῖον τῷ λόγῳ
[1, 1]	στόμα λαλήσω αὐτῷ, ἐν εἴδει,	καὶ	οὐ δι´ αἰνιγμάτων. ~Οὗτος τοίνυν
[1, 8]	ὡσεὶ καπνόν· τουτέστι, λεπτὴν φύσιν	καὶ	οὐ στερεὰν οὐδὲ παχεῖαν εἰς
[1, 10]	πρανὲς πεφυκὸς καταπίπτειν, μένει ἀπαιωρούμενον	καὶ	οὐδαμοῦ ἀπορρέον; Σὺ δὲ οὐ
[1, 2]	ἐπραγματεύσαντο οἱ τῶν Ἑλλήνων σοφοὶ,	καὶ	οὐδὲ εἷς παρ´ αὐτοῖς λόγος
[1, 3]	ἐπειδὴ διαφεύγει τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν,	καὶ	οὔτε ὅθεν ἤρξατο ἐξευρεῖν δυνάμεθα,
[1, 10]	ἀντέρεισμα ὁ νοῦς ἡμῶν ἐπιζητήσει,	καὶ	οὕτως εἰς ἄπειρον ἐκπεσούμεθα, τοῖς
[1, 9]	εἶναι τὸ ὑποβεβλημένον τῇ γῇ,	καὶ	οὕτως ἐπιζητήσεις, πῶς τὸ βαρὺ
[1, 9]	ἐπὶ τίνος ἕστηκεν. Ἰλιγγιάσει γὰρ	καὶ	οὕτως ἡ διάνοια, πρὸς οὐδὲν
[1, 5]	τοῖς οὖσι, προηγουμένως μὲν διδασκαλεῖον	καὶ	παιδευτήριον τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν· ἔπειτα
[1, 4]	περὶ συντελείας τοῦ κόσμου τούτου	καὶ	παλιγγενεσίας αἰῶνος ἀπαγγελλόντων. Ἐπειδὴ δὲ
[1, 9]	τοῦ ὕδατος τὴν ἕδραν ἐπιζητεῖν,	καὶ	πάλιν διαπορεῖν τίνι στεγανῷ καὶ
[1, 4]	ἄστρων, καὶ στηριγμοὺς, καὶ ἀποκλίσεις,	καὶ	πάντων τὴν ἐπὶ τὰ προηγούμενα
[1, 12]	φύσιν εἰς οὐρανοῦ σύστασιν οἴκοθεν	καὶ	παρ´ ἑαυτῶν ἀποσχεδιάσαντες ἐπεισήγαγον. Καὶ
[1, 12]	ἐστιν ἀφορμή. Τὸ γὰρ ἠναγκασμένον	καὶ	παρὰ φύσιν, ἐπ´ ὀλίγον ἀντισχὸν,
[1, 5]	χρόνου διέξοδος ὑπέστη, ἐπειγομένη ἀεὶ	καὶ	παραρρέουσα, καὶ μηδαμοῦ παυομένη τοῦ
[1, 13]	ἀναλογιζώμεθα τὸν ἄπειρον καὶ ὑπερμεγέθη	καὶ	πᾶσαν διάνοιαν ἐν τῷ πλήθει
[1, 5]	τὰς λογικὰς καὶ ἀοράτους φύσεις,	καὶ	πᾶσαν τὴν τῶν νοητῶν διακόσμησιν,
[1, 5]	ἐλεημοσύνης ἡ παρὰ Θεοῦ ἀποδοχὴ,	καὶ	πάσης τῆς κατ´ ἀρετὴν ἐνεργείας
[1, 7]	ἐπὶ δὲ τῶν ποιητικῶν τεχνῶν,	καὶ	παυσαμένων τῆς ἐνεργείας, προκείμενόν ἐστι
[1, 3]	καὶ ἀρχὴν ἔχει ὁ κόσμος,	καὶ	πεποίηται, ζήτει, τίς ὁ τὴν
[1, 12]	ἀποδείξεων. ~Τὰ αὐτὰ δὲ ταῦτα	καὶ	περὶ οὐρανοῦ εἴποιμεν, ὅτι πολυφωνότατοι
[1, 9]	καμάραν. ~Τὰ αὐτὰ δὲ ταῦτα	καὶ	περὶ τῆς γῆς συμβουλεύωμεν ἑαυτοῖς,
[1, 4]	~Προαναφώνησις τῶν περὶ συντελείας δογμάτων	καὶ	περὶ τῆς τοῦ κόσμου μεταποιήσεως,
[1, 8]	τὴν τοῦ οὐρανοῦ σύστασιν οὐσιώσας.	Καὶ	περὶ τοῦ σχήματος δὲ ἱκανὰ
[1, 13]	τοῦ μεγέθους τῶν αἰσθητῶν τούτων	καὶ	περιγραπτῶν σωμάτων ἀναλογιζώμεθα τὸν ἄπειρον
[1, 4]	ὡς ἀληθέσι τούτοις προσέχειν, ὥστε	καὶ	πλατὺν γέλωτα καταχέουσιν ἡμῶν περὶ
[1, 9]	γῆς, ἀπορήσεις, πῶς ἡ μαλθακὴ	καὶ	πολύκενος φύσις ἀντέχει ὑπὸ τοσούτου
[1, 2]	καὶ ἀμερῆ σώματα, καὶ ὄγκους	καὶ	πόρους συνέχειν τὴν φύσιν τῶν
[1, 1]	τῆς φύσεως κεκτημένος, ὅπου γε	καὶ	πρὶν ἐπιτραπῆναι αὐτῷ τοῦ λαοῦ
[1, 5]	~Ἦν γάρ τι, ὡς ἔοικεν,	καὶ	πρὸ τοῦ κόσμου τούτου, ὃ
[1, 1]	τὸν ὄγκον τῆς τυραννίδος μισήσας,	καὶ	πρὸς τὸ ταπεινὸν τῶν ὁμοφύλων
[1, 11]	καὶ τῇ ὅλῃ γῇ οἰκεῖα	καὶ	προσήκουσα θέσις· κἄν τι τῶν
[1, 9]	οὕτως ἐπιζητήσεις, πῶς τὸ βαρὺ	καὶ	πυκνὸν οὐ διαδύνει τοῦ ὕδατος,
[1, 8]	εὑρήσεις καὶ ὕδωρ, καὶ ἀέρα,	καὶ	πῦρ, εἴγε ἐκ λίθων μὲν
[1, 5]	ἢ φθίνουσα, τὸ δὲ ἱδρυμένον	καὶ	στάσιμον οὐκ ἐπίδηλον ἔχουσα. Ἔπρεπεν
[1, 4]	διαστήμασι διαιροῦντες· καὶ ἐπαναφορὰς ἄστρων,	καὶ	στηριγμοὺς, καὶ ἀποκλίσεις, καὶ πάντων
[1, 10]	ἀκατάληπτα, καὶ ἐρωτηθῇς παρ´ αὐτοῦ	καὶ	σὺ, Ἐπὶ τίνος οἱ κρίκοι
[1, 3]	διαστήματί τινι περιγράψας αὐτόν. Οὕτω	καὶ	σὺ μὴ, ἐπειδὴ εἰς ἑαυτὰ
[1, 7]	καὶ τὸ πᾶν ὁμόλογον ἑαυτῷ	καὶ	σύμφωνον καὶ ἐναρμονίως ἔχον ἀποτελοῦντα.
[1, 4]	αὐτὴν δόξαν ἀγαγόντες τὸν περιγεγραμμένον	καὶ	σῶμα ἔχοντα ὑλικὸν, τῇ ἀπεριλήπτῳ
[1, 11]	Εἰ δὲ λίθοι καὶ ξύλα	καὶ	τὰ γεηρὰ πάντα φέρεται πρὸς
[1, 7]	ἐμβεβηκότα τῇ οὐσίᾳ τῶν ὅλων,	καὶ	τὰ καθ´ ἕκαστον μέρη πρὸς
[1, 8]	διεστώτων κατὰ τὴν φύσιν ἐπιμνησθεὶς,	καὶ	τὰ τὴν μέσην τούτοις ἐκπληροῦντα
[1, 12]	τυγχάνουσιν, τούτων ἀνάγκη, φασὶ, παρηλλάχθαι	καὶ	τὰς οὐσίας. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[1, 2]	νῦν δὲ μετασυγκρινομένων, τὰς γενέσεις	καὶ	τὰς φθορὰς ἐπιγίνεσθαι· καὶ τῶν
[1, 7]	ἐστι τὸ ἔργον· ὡς οἰκοδομικῆς	καὶ	τεκτονικῆς καὶ χαλκευτικῆς καὶ ὑφαντικῆς,
[1, 6]	δέ ἐστιν, ἀρχὴ, καὶ μέσα,	καὶ	τελευτή. Ἀρχὴν δὲ ἀρχῆς ἐπινοεῖν
[1, 11]	τὸ κάτω, αὕτη ἂν εἴη	καὶ	τῇ ὅλῃ γῇ οἰκεῖα καὶ
[1, 5]	ῥεύματί τινι πρὸς ἀνάγκην ἐνδεδεμένοις,	καὶ	τῇ πρὸς γένεσιν ἢ φθορὰν
[1, 2]	ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν. Διὰ τοῦτο ἀκυβέρνητα
[1, 8]	ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν. Ἐκ δύο τῶν
[1, 8]	ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν. Ἡ περὶ τῆς
[1, 2]	ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν. Ἵστησί μου τὸν
[1, 3]	Ἐποίησεν ἐν ἀρχῇ τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν. Μὴ οὖν ἄναρχα
[1, 1]	ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν. Πρέπουσα ἀρχὴ τῷ
[1, 13]	Ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν, τὸν ἀριστοτέχνην τῶν
[1, 8]	τῇ γῇ οἱ φρεωρύχοι δεικνύουσι·	καὶ	τὴν τοῦ ἀέρος οἱ ἀπὸ
[1, 13]	δυνάμεως ὑπερβαίνοντα. Καὶ γὰρ εἰ	καὶ	τὴν φύσιν ἀγνοοῦμεν τῶν γενομένων,
[1, 7]	ὡς τῆς σκιᾶς τὸ σῶμα,	καὶ	τῆς λαμπηδόνος τὸ ἀπαυγάζον· τὴν
[1, 4]	Θεὸν ἄναρχόν τε καὶ ἀτελεύτητον,	καὶ	τῆς τῶν κατὰ μέρος οἰκονομίας
[1, 3]	ὁ τὴν ἀρχὴν αὐτῷ δοὺς,	καὶ	τίς ὁ ποιητής; Μᾶλλον δὲ,
[1, 5]	κόσμου. Ἀρχὴ δὲ πράξεων πολλάκις	καὶ	τὸ εὔχρηστον τέλος τῶν γινομένων·
[1, 8]	ἐναντιώτατα δὲ ἀλλήλοις, τὸ ἄνω	καὶ	τὸ κάτω· ὁ τῶν πλεῖστον
[1, 12]	κάτω. Οὔτε δὲ τὸ ἄνω	καὶ	τὸ κάτω τῇ κυκλικῇ περιδινήσει
[1, 6]	σοι ἡ φωνὴ τῆς ἀρχῆς·	καὶ	τὸ μὴ εἰκῇ μηδὲ μάτην,
[1, 4]	φθοραῖς καὶ ἀλλοιώσεσιν ὑπόκειται, τούτου	καὶ	τὸ ὅλον ἀνάγκη ποτὲ τὰ
[1, 11]	τὰ μέρη φέρηται, ἐπὶ τοῦτο	καὶ	τὸ ὅλον συνωσθήσεται δηλονότι. Εἰ
[1, 7]	ἕκαστον μέρη πρὸς ἄλληλα συναρμόζοντα,	καὶ	τὸ πᾶν ὁμόλογον ἑαυτῷ καὶ
[1, 11]	~Ἤδη δέ τινες τῶν φυσικῶν	καὶ	τοιαύταις αἰτίαις τὴν γῆν ἀκίνητον
[1, 10]	οὖν χρὴ ἑαυτοῖς τε λέγειν,	καὶ	τοῖς διερωτῶσιν ἡμᾶς, ἐπὶ τίνος
[1, 5]	ἐνδιαίτημα. Συμφυὴς ἄρα τῷ κόσμῳ,	καὶ	τοῖς ἐν αὐτῷ ζῴοις τε
[1, 13]	τοσοῦτον ἔχει τὸ θαῦμα, ὥστε	καὶ	τὸν ἐντρεχέστατον νοῦν ἐλάττονα ἀναφανῆναι
[1, 5]	ἐπιστασίαι· ὅτε δὲ ἔδει λοιπὸν	καὶ	τὸν κόσμον τοῦτον ἐπεισαχθῆναι τοῖς
[1, 4]	τῷ κτίστῃ τῶν ὅλων Θεῷ	καὶ	τὸν ὁρώμενον τοῦτον κόσμον διενοήθησαν,
[1, 7]	τοῦ ἔργου, καὶ τὸν χαλκέα	καὶ	τὸν ὑφάντην. Ἵνα οὖν δειχθῇ
[1, 7]	τὸν οἰκοδόμον ἀπὸ τοῦ ἔργου,	καὶ	τὸν χαλκέα καὶ τὸν ὑφάντην.
[1, 4]	τῶν ἄστρων τὰ διαστήματα καταμετροῦντες,	καὶ	τοὺς ἀειφανεῖς αὐτῶν καὶ ἀρκτῴους
[1, 12]	παρὰ φύσιν, ἐπ´ ὀλίγον ἀντισχὸν,	καὶ	τοῦτο βιαίως καὶ μόλις, ταχὺ
[1, 5]	τὴν αἴσθησιν; Τοιαύτη δέ τις	καὶ	τῶν γινομένων ἡ φύσις, ἢ
[1, 2]	γενέσεις καὶ τὰς φθορὰς ἐπιγίνεσθαι·	καὶ	τῶν διαρκεστέρων σωμάτων τὴν ἰσχυροτέραν
[1, 12]	σώματος φύσιν εἰς τὴν οὐρανοῦ	καὶ	τῶν κατ´ αὐτὸν ἀστέρων γένεσιν
[1, 7]	δὲ πρακτικαὶ, αἱ δὲ θεωρητικαί·	καὶ	τῶν μὲν θεωρητικῶν τέλος ἐστὶν
[1, 5]	τελείωσιν ἡ εὐλάβεια. Ἀρχὴ δὲ	καὶ	τῶν τεχνικῶν ἔργων ἡ τέχνη·
[1, 7]	εἰπεῖν, ἐπὶ τοσοῦτον. ~Ἐπειδὴ δὲ	καὶ	τῶν τεχνῶν αἱ μὲν ποιητικαὶ
[1, 8]	εἴπῃ περὶ τῶν στοιχείων, πυρὸς,	καὶ	ὕδατος, καὶ ἀέρος, ἀλλὰ σὺ
[1, 8]	μέμικται, καὶ ἐν γῇ εὑρήσεις	καὶ	ὕδωρ, καὶ ἀέρα, καὶ πῦρ,
[1, 13]	περιγραπτῶν σωμάτων ἀναλογιζώμεθα τὸν ἄπειρον	καὶ	ὑπερμεγέθη καὶ πᾶσαν διάνοιαν ἐν
[1, 7]	οἰκοδομικῆς καὶ τεκτονικῆς καὶ χαλκευτικῆς	καὶ	ὑφαντικῆς, καὶ ὅσαι τοιαῦται, αἳ,
[1, 4]	ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία,	καὶ	φάσκοντες εἶναι σοφοὶ, ἐμωράνθησαν, ὥστε
[1, 5]	ἁπαξαπλῶς πάντων τῶν ἐν γενέσει	καὶ	φθορᾷ ἐπιτήδειον ἐνδιαίτημα. Συμφυὴς ἄρα
[1, 12]	μὴ δύνασθαι πᾶσιν εὐάρμοστον εἶναι	καὶ	φίλην τοῖς ἐναντίοις· ἀλλὰ τὴν
[1, 3]	προέφθασε τῇ διδασκαλίᾳ, οἱονεὶ σφραγῖδα	καὶ	φυλακτήριον ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν ἐμβαλὼν
[1, 5]	τοῖς ἐν αὐτῷ ζῴοις τε	καὶ	φυτοῖς, ἡ τοῦ χρόνου διέξοδος
[1, 5]	Ἔπρεπεν οὖν τοῖς ζῴων τε	καὶ	φυτῶν σώμασιν, οἱονεὶ ῥεύματί τινι
[1, 7]	ἔργον· ὡς οἰκοδομικῆς καὶ τεκτονικῆς	καὶ	χαλκευτικῆς καὶ ὑφαντικῆς, καὶ ὅσαι
[1, 10]	Τοῦτο ἀσφαλέστατον ἡμῖν πρὸς νόησιν,	καὶ	ὠφέλιμον τοῖς ἀκούουσιν. ~Ἤδη δέ
[1, 7]	καὶ τῶν τεχνῶν αἱ μὲν	ποιητικαὶ	λέγονται, αἱ δὲ πρακτικαὶ, αἱ
[1, 4]	τοῦ τέλους. Γεωμετρίαι γὰρ καὶ	ἀριθμητικαὶ	μέθοδοι, καὶ αἱ περὶ τῶν
[1, 7]	αἱ δὲ πρακτικαὶ, αἱ δὲ	θεωρητικαί·	καὶ τῶν μὲν θεωρητικῶν τέλος
[1, 7]	μὲν ποιητικαὶ λέγονται, αἱ δὲ	πρακτικαὶ,	αἱ δὲ θεωρητικαί· καὶ τῶν
[1, 9]	αὐτῇ ποιότητας, ἢ εἴ τινες	ἄλλαι	περὶ αὐτὴν θεωροῦνται, οὐδὲν ἔσται
[1, 2]	διανοίας. Τί πρῶτον εἴπω; πόθεν	ἄρξομαι	τῆς ἐξηγήσεως; Ἐλέγξω τῶν ἔξω
[1, 1]	τῷ Κυρίῳ, ἐν ὁράματι αὐτῷ	γνωσθήσομαι,	καὶ ἐν ὕπνῳ λαλήσω αὐτῷ.
[1, 2]	γὰρ Θεὸν ἀγνοήσαντες, αἰτίαν ἔμφρονα	προεστάναι	τῆς γενέσεως τῶν ὅλων οὐ
[1, 6]	τῇ βουλήσει τοῦ Θεοῦ ἀχρόνως	συνυφεστάναι	τὸν κόσμον, εἴρηται τὸ, Ἐν
[1, 9]	τῷ ἑαυτῆς λόγῳ, ἀλλ´ εὖ	εἰδέναι,	ὅτι πάντα τὰ περὶ αὐτὴν
[1, 12]	δὲ αἱ κατὰ φύσιν κινήσεις	παρηλλαγμέναι	τυγχάνουσιν, τούτων ἀνάγκη, φασὶ, παρηλλάχθαι
[1, 5]	αὐτὸν μαρτυρῶν λέγει ἐν ἀρχῇ	γεγονέναι,	ἀλλὰ μετὰ τὰ ἀόρατα καὶ
[1, 11]	τὸ τὴν μέσην τοῦ παντὸς	εἰληφέναι	χώραν, καὶ διὰ τὴν ἴσην
[1, 4]	συντελείας ἔννοιαν ἐπιγνῶναι, ὅτι ἀνάγκη	μεταποιηθῆναι	τὸν κόσμον, εἰ μέλλοι καὶ
[1, 13]	τῷ κόσμῳ, πρὸς τὸ ἢ	δυνηθῆναι	αὐτὸ κατ´ ἀξίαν ἐπεξελθεῖν, ἢ
[1, 4]	ἀοράτῳ φύσει, μηδὲ τοσοῦτον δυνηθέντες	ἐννοηθῆναι,	ὅτι οὗ τὰ μέρη φθοραῖς
[1, 8]	λόγους τῶν λοιπῶν, ὅσα ἐνδέχεται	ῥηθῆναι	περὶ ἑκάστου τῶν ζητουμένων· πρὸς
[1, 4]	πᾶσα ἀνάγκη καὶ ἐν χρόνῳ	συντελεσθῆναι.	Εἰ ἀρχὴν ἔχει χρονικὴν, μὴ
[1, 5]	πάρεστι, τὸ δὲ παρὸν πρὶν	γνωσθῆναι	διαδιδράσκει τὴν αἴσθησιν; Τοιαύτη δέ
[1, 5]	λοιπὸν καὶ τὸν κόσμον τοῦτον	ἐπεισαχθῆναι	τοῖς οὖσι, προηγουμένως μὲν διδασκαλεῖον
[1, 13]	καὶ τὸν ἐντρεχέστατον νοῦν ἐλάττονα	ἀναφανῆναι	τοῦ ἐλαχίστου τῶν ἐν τῷ
[1, 1]	κεκτημένος, ὅπου γε καὶ πρὶν	ἐπιτραπῆναι	αὐτῷ τοῦ λαοῦ τὴν ἀρχὴν,
[1, 4]	αὐτὰ παθήματα τοῖς οἰκείοις μέρεσιν	ὑποστῆναι.	Ἀλλὰ τοσοῦτον Ἐματαιώθησαν τοῖς διαλογισμοῖς
[1, 7]	τῆς δυνάμεως αὐτοῦ ὄντα αὐτομάτως	παρυποστῆναι·	καὶ αἴτιον μὲν αὐτοῦ ὁμολογοῦσι
[1, 12]	ἃ δὴ στοιχεῖα καλοῦμεν, σύνθετον	εἶναι	δυνατὸν ἡμῖν ὑποθέσθαι τὸν οὐρανὸν,
[1, 10]	ἀνάγκη, κἂν γῆν καθ´ ἑαυτὴν	εἶναι	δῶμεν, κἂν ἐπὶ τοῦ ὕδατος
[1, 8]	πρὸς τὸ, μηδὲ προύργου τι	εἶναι	εἰς τὴν τῆς Ἐκκλησίας οἰκοδομὴν
[1, 4]	περὶ τῶν ἀπὸ χρόνου τὸ	εἶναι	ἐχόντων διαλεγόμενος, ταύτην ἁπάντων προέταξε
[1, 4]	οὐρανὸν ἀπεφήναντο· οἱ δὲ αὐτὸν	εἶναι	Θεὸν ἄναρχόν τε καὶ ἀτελεύτητον,
[1, 12]	κίνησιν μὴ δύνασθαι πᾶσιν εὐάρμοστον	εἶναι	καὶ φίλην τοῖς ἐναντίοις· ἀλλὰ
[1, 9]	αὐτὴν θεωρούμενα εἰς τὸν τοῦ	εἶναι	κατατέτακται λόγον, συμπληρωτικὰ τῆς οὐσίας
[1, 6]	Εἰ δὲ φιλονεικῶν τις χρόνον	εἶναι	λέγοι τὴν ἀρχὴν, γινωσκέτω ὅτι
[1, 3]	αἰσθήσει ἡμῶν οὐκ εὔληπτος, ἄναρχον	εἶναι	νομίσῃς τῶν κυκλοφορικῶν σωμάτων τὴν
[1, 1]	Μωϋσῆς ἐκεῖνος ὁ μαρτυρηθεὶς ἀστεῖος	εἶναι	παρὰ τῷ Θεῷ, ἔτι ὑπομάζιος
[1, 7]	αὐτὸ τοῦτο τὴν αἰτίαν τοῦ	εἶναι	παρέσχεν, ἀλλ´ ἐποίησεν ὡς ἀγαθὸς
[1, 3]	τοῦ θελήματος μόνῃ εἰς τὸ	εἶναι	παρήγαγε τὰ μεγέθη τῶν ὁρωμένων.
[1, 3]	ἄναρχον τὸν κόσμον καὶ ἀτελεύτητον	εἶναί	σοι πλάνην ἐγκαταλίπῃ. Παράγει γὰρ
[1, 4]	ἀσύνετος αὐτῶν καρδία, καὶ φάσκοντες	εἶναι	σοφοὶ, ἐμωράνθησαν, ὥστε οἱ μὲν
[1, 2]	καταβάλλοντος· ὥστε ἡμῖν μηδὲν ἔργον	εἶναι	τὰ ἐκείνων ἐλέγχειν· ἀρκοῦσι γὰρ
[1, 2]	Διὰ τοῦτο ἀκυβέρνητα καὶ ἀδιοίκητα	εἶναι	τὰ σύμπαντα, ὡς ἂν τύχῃ
[1, 11]	τοῦ αὐτομάτου λαχεῖν, ἀλλὰ φυσικὴν	εἶναι	ταύτην τῇ γῇ καὶ ἀναγκαίαν
[1, 9]	Πάλιν, ἐὰν ὑποθῇς ἑαυτῷ ὕδωρ	εἶναι	τὸ ὑποβεβλημένον τῇ γῇ, καὶ
[1, 12]	τὴν τῷ κούφῳ οἰκείαν, πολεμίαν	εἶναι	τῷ βαρυτάτῳ. Ὅταν μὲν γὰρ
[1, 4]	οἱ περὶ ταῦτα ἐσπουδακότες συναΐδιον	εἶναι	τῷ κτίστῃ τῶν ὅλων Θεῷ
[1, 11]	ἄν σοι δοκῇ τι πιθανὸν	εἶναι	τῶν εἰρημένων, ἐπὶ τὴν οὕτω
[1, 10]	Κἄν τι δυνηθῶμεν ἐκείνῳ συμπλάσαντες	ὑποθεῖναι,	τὸ ἐκείνου πάλιν ἀντέρεισμα ὁ
[1, 1]	ἀρχὴν τῆς τῶν ὁρωμένων διακοσμήσεως	προθεῖναι	τοῦ λόγου. Οὐρανοῦ γὰρ καὶ
[1, 4]	τὴν ἀκόλουθον τῆς συντελείας ἔννοιαν	ἐπιγνῶναι,	ὅτι ἀνάγκη μεταποιηθῆναι τὸν κόσμον,
[1, 8]	παρατρίψεσι πέφυκεν ἀπολάμπειν. Ὃ καὶ	θαυμάσαι	ἄξιον, πῶς ἐν μὲν τοῖς
[1, 7]	λόγους ἐμφαίνουσι, καὶ ἔξεστί σοι	θαυμάσαι	τὸν οἰκοδόμον ἀπὸ τοῦ ἔργου,
[1, 1]	ἔννοιαν τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ πρὶν	ἐξετάσαι	τὴν ἐν τοῖς ῥήμασιν ἀκρίβειαν,
[1, 4]	ἐξεῦρον πρὸς τὸ τὸν Θεὸν	ἐννοῆσαι	ποιητὴν τοῦ παντὸς, καὶ κριτὴν
[1, 7]	καὶ χαλκευτικῆς καὶ ὑφαντικῆς, καὶ	ὅσαι	τοιαῦται, αἳ, κἂν μὴ παρῇ
[1, 13]	ἐπεξελθεῖν, ἢ τὸν ὀφειλόμενον ἔπαινον	ἀποπληρῶσαι	τῷ κτίσαντι· ᾧ πᾶσα δόξα,
[1, 6]	κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα	καθορᾶται.	Ἢ τάχα διὰ τὸ ἀκαριαῖον
[1, 5]	κινούμεθα πρὸς τὸν μακάριον βίον.	Λέγεται	δὲ ἀρχὴ καὶ ὅθεν γίνεταί
[1, 5]	τὴν ἀρχὴν τῆς ὑπάρξεως διηγεῖται.	Λέγεται	μὲν οὖν ἀρχὴ καὶ ἡ
[1, 2]	ὧν ἤκουσε παρὰ τοῦ Θεοῦ	διαλέγεται	ἡμῖν. Ἀκούσωμεν τοίνυν ἀληθείας ῥημάτων
[1, 8]	εἴγε ἐκ λίθων μὲν πῦρ	ἐξάλλεται,	ἐκ σιδήρου δὲ, ὃς καὶ
[1, 1]	αὐτῷ τοῦ λαοῦ τὴν ἀρχὴν,	φαίνεται	διὰ τὸ τῆς φύσεως μισοπόνηρον
[1, 5]	Λέγεται δὲ ἀρχὴ καὶ ὅθεν	γίνεταί	τι, τοῦ ἐνυπάρχοντος αὐτῷ ὡς
[1, 11]	ἐπειδὰν ὁ τρόπος καθ´ ὃν	γίνεταί	τι τῶν παραδόξων ἐξευρεθῇ· εἰ
[1, 4]	ἡμῶν διαγωγὴ οἰκείαν τῇ καταστάσει	ὑποδέξεται	τὴν λῆξιν. Οἱ δὲ τοσοῦτον
[1, 8]	μὲν τὸν οὐρανὸν τὰ κοῦφα	φέρεται,	ἐπὶ δὲ τὴν γῆν τὰ
[1, 11]	ξύλα καὶ τὰ γεηρὰ πάντα	φέρεται	πρὸς τὸ κάτω, αὕτη ἂν
[1, 11]	μέσου, δηλονότι πρὸς τὸ ἀνώτατον	κινηθήσεται.	Ὥστε οἰκεία φορὰ τοῖς βαρυτάτοις
[1, 11]	ἐπὶ τοῦτο καὶ τὸ ὅλον	συνωσθήσεται	δηλονότι. Εἰ δὲ λίθοι καὶ
[1, 11]	ταῦτα πανταχόθεν ἐπὶ τὸ μέσον	συνενεχθήσεται.	Ἐφ´ ὅπερ δ´ ἂν τὰ
[1, 10]	ὑπεισάγειν, ἣ πρὸς ὅλον ὁμοῦ	δυνήσεται	τὸ ὑπερκείμενον ἀντιβαίνειν. Διὰ τοῦτο
[1, 8]	καταναλίσκεσθαι λόγους τῶν λοιπῶν, ὅσα	ἐνδέχεται	ῥηθῆναι περὶ ἑκάστου τῶν ζητουμένων·
[1, 12]	ἔχοντος. Διὸ πρῶτον μὲν καμάτῳ	συνέχεται	ἐν τῇ συνεχεῖ κινήσει τὰ
[1, 3]	ἀρχὴν ἔχει ὁ κόσμος, καὶ	πεποίηται,	ζήτει, τίς ὁ τὴν ἀρχὴν
[1, 1]	αὐτὴν τοῦ Θεοῦ, ὅτι Ἐὰν	γένηται	προφήτης ὑμῶν τῷ Κυρίῳ, ἐν
[1, 11]	θέσις· κἄν τι τῶν κούφων	φέρηται	ἀπὸ τοῦ μέσου, δηλονότι πρὸς
[1, 11]	ὅπερ δ´ ἂν τὰ μέρη	φέρηται,	ἐπὶ τοῦτο καὶ τὸ ὅλον
[1, 5]	ἐπὶ πλοίου ἡ τρόπις, καθὸ	εἴρηται,	Ἀρχὴ σοφίας, φόβος Κυρίου. Οἷον
[1, 6]	ἀκαριαῖον καὶ ἄχρονον τῆς δημιουργίας	εἴρηται	τὸ, Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν, ἐπειδὴ
[1, 6]	Θεοῦ ἀχρόνως συνυφεστάναι τὸν κόσμον,	εἴρηται	τὸ, Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν. Ὅπερ
[1, 10]	πολυπραγμοσύνης ὁ τοῦ Ἰὼβ λόγος	καθάψηται	περισκοποῦντος τὰ ἀκατάληπτα, καὶ ἐρωτηθῇς
[1, 5]	ληπτῶν τὴν ἀρχὴν τῆς ὑπάρξεως	διηγεῖται.	Λέγεται μὲν οὖν ἀρχὴ καὶ
[1, 4]	τὰ μέρη φθοραῖς καὶ ἀλλοιώσεσιν	ὑπόκειται,	τούτου καὶ τὸ ὅλον ἀνάγκη
[1, 9]	τὸ τοσοῦτον ὑπερφέρον τῷ βάρει	κρατεῖται·	πρὸς τὸ καὶ αὐτοῦ τοῦ
[1, 9]	θεωρούμενα εἰς τὸν τοῦ εἶναι	κατατέτακται	λόγον, συμπληρωτικὰ τῆς οὐσίας ὑπάρχοντα.
[1, 4]	δὲ ἡ ἀρχὴ κατὰ φύσιν	προτέτακται	τῶν ἀπ´ αὐτῆς, ἀναγκαίως περὶ
[1, 8]	μὲν ὅτι πάντα ἐν πᾶσι	μέμικται,	καὶ ἐν γῇ εὑρήσεις καὶ
[1, 12]	κόσμου περὶ τῆς οὐρανίου φύσεως	καταβέβληνται.	Καὶ οἱ μὲν σύνθετον αὐτὸν
[1, 7]	τῶν τεχνῶν αἱ μὲν ποιητικαὶ	λέγονται,	αἱ δὲ πρακτικαὶ, αἱ δὲ
[1, 3]	Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ	παρελεύσονται.	~Προαναφώνησις τῶν περὶ συντελείας δογμάτων
[1, 11]	αἰτίαις τὴν γῆν ἀκίνητον μένειν	κατακομψεύονται.	Ὡς ἄρα διὰ τὸ τὴν
[1, 9]	εἴ τινες ἄλλαι περὶ αὐτὴν	θεωροῦνται,	οὐδὲν ἔσται τὸ ὑποκείμενον. Ταῦτά
[1, 9]	ἄλλαι περὶ αὐτὴν θεωροῦνται, οὐδὲν	ἔσται	τὸ ὑποκείμενον. Ταῦτά τε οὖν
[1, 10]	τοῦτο καὶ ἀφόρητον τῆς γῆς	ἐρήρεισται	βάρος, ὅτι Ἐν τῇ χειρὶ
[1, 7]	χαλκευτικῆς καὶ ὑφαντικῆς, καὶ ὅσαι	τοιαῦται,	αἳ, κἂν μὴ παρῇ ὁ
[1, 6]	τῆς τῶν ὁρωμένων διακοσμήσεως, ὡς	ἐνδείκνυταί	σοι ἡ φωνὴ τῆς ἀρχῆς·
[1, 11]	μετάθες τὸ θαῦμα. Οὐ γὰρ	ἐλαττοῦται	ἡ ἐπὶ τοῖς μεγίστοις ἔκπληξις,
[1, 5]	εἴτε θρόνοι, εἴτε κυριότητες, εἴτε	ἀρχαὶ,	εἴτε ἐξουσίαι, εἴτε δυνάμεις, εἴτε
[1, 4]	ἀνάγκη καὶ ἐν χρόνῳ συντελεσθῆναι.	Εἰ	ἀρχὴν ἔχει χρονικὴν, μὴ ἀμφιβάλῃς
[1, 11]	καὶ τὸ ὅλον συνωσθήσεται δηλονότι.	Εἰ	δὲ λίθοι καὶ ξύλα καὶ
[1, 11]	γίνεταί τι τῶν παραδόξων ἐξευρεθῇ·	εἰ	δὲ μὴ, ἀλλὰ τό γε
[1, 6]	οὐδὲ μέρος αὐτοῦ τὸ ἐλάχιστον.	Εἰ	δὲ φιλονεικῶν τις χρόνον εἶναι
[1, 13]	ἑαυτοῦ δυνάμεως ὑπερβαίνοντα. Καὶ γὰρ	εἰ	καὶ τὴν φύσιν ἀγνοοῦμεν τῶν
[1, 4]	ὅτι ἀνάγκη μεταποιηθῆναι τὸν κόσμον,	εἰ	μέλλοι καὶ ἡ τῶν ψυχῶν
[1, 6]	οὖν λεγομένης τῆς ἀρχῆς, σκόπει	εἰ	μὴ πᾶσι τοῖς σημαινομένοις ἡ
[1, 11]	μέσον ἔδειξεν. Μὴ οὖν θαυμάσῃς	εἰ	μηδαμοῦ ἐκπίπτει ἡ γῆ, τὴν
[1, 3]	παρήγαγε τὰ μεγέθη τῶν ὁρωμένων.	Εἰ	οὖν καὶ ἀρχὴν ἔχει ὁ
[1, 8]	θαλφθείσης ἀναπεμπόμενοι. Ἔπειτα μέντοι καὶ	εἰ	φύσει τὸν ἄνω τόπον ὁ
[1, 1]	βιωτικαῖς, φιλόπονον, ἐξεταστικὴν, πάντοθεν περισκοποῦσαν	εἴ	ποθεν λάβοι ἀξίαν ἔννοιαν τοῦ
[1, 8]	τῇ ὑπάρξει. Πάντως δὲ καὶ	εἴ	τι τούτων μέσον, συναπεγενήθη τοῖς
[1, 9]	γεῦσιν ἐνυπαρχούσας αὐτῇ ποιότητας, ἢ	εἴ	τινες ἄλλαι περὶ αὐτὴν θεωροῦνται,
[1, 6]	πολλὰς καὶ ἀπείρους, τοῦ διαιρεθέντος	ἀεὶ	εἰς ἕτερα τεμνομένου. Ἵνα τοίνυν
[1, 10]	οὕτως εἰς ἄπειρον ἐκπεσούμεθα, τοῖς	ἀεὶ	εὑρισκομένοις βάθροις ἕτερα πάλιν ἐπινοοῦντες.
[1, 5]	τοῦ χρόνου διέξοδος ὑπέστη, ἐπειγομένη	ἀεὶ	καὶ παραρρέουσα, καὶ μηδαμοῦ παυομένη
[1, 9]	πάντοθεν τὴν συνίζησιν ὑποφεύγουσα, καὶ	ἀεὶ	πρὸς τὸ ἄνω ὑπερχεομένη τοῦ
[1, 2]	λόγος ἕστηκεν ἀκίνητος καὶ ἀσάλευτος,	ἀεὶ	τοῦ δευτέρου τὸν πρὸ αὐτοῦ
[1, 3]	ἀτελεύτητον εἶναί σοι πλάνην ἐγκαταλίπῃ.	Παράγει	γὰρ τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου
[1, 8]	αἰσθήσει, μακρὸν καὶ ἀπηρτημένον λόγον	ἐπεισάγει	τῇ ἐξηγήσει, ὡς πλείονας ἐν
[1, 5]	τῶν γενομένων προέχειν αὐτὸν μαρτυρῶν	λέγει	ἐν ἀρχῇ γεγονέναι, ἀλλὰ μετὰ
[1, 7]	αὐτὴ εἰς ἑαυτὴν ἡ ἐνέργεια	καταλήγει·	ἐπὶ δὲ τῶν ποιητικῶν τεχνῶν,
[1, 3]	ὑπὸ μιᾶς γραμμῆς περιεχόμενον, ἐπειδὴ	διαφεύγει	τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν, καὶ οὔτε
[1, 5]	εἴτε ἀρχαγγέλων ἐπιστασίαι· ὅτε δὲ	ἔδει	λοιπὸν καὶ τὸν κόσμον τοῦτον
[1, 1]	κατὰ στόμα λαλήσω αὐτῷ, ἐν	εἴδει,	καὶ οὐ δι´ αἰνιγμάτων. ~Οὗτος
[1, 12]	τὰ ἄνω κινώμεθα, βαρυνόμεθα τῷ	γεώδει·	ὅταν δὲ πρὸς τὰ κάτω
[1, 13]	καὶ πᾶσαν διάνοιαν ἐν τῷ	πλήθει	τῆς ἑαυτοῦ δυνάμεως ὑπερβαίνοντα. Καὶ
[1, 1]	ἀπολιπὼν, τὴν δὲ Αἰθιοπίαν καταλαβὼν,	κἀκεῖ	πᾶσαν σχολὴν ἀπὸ τῶν ἄλλων
[1, 5]	κόσμου συμπληροῖ τὴν οὐσίαν, ὡς	διδάσκει	ἡμᾶς ὁ Παῦλος, λέγων, Ὅτι
[1, 5]	τὸ δὲ παρὸν πρὶν γνωσθῆναι	διαδιδράσκει	τὴν αἴσθησιν; Τοιαύτη δέ τις
[1, 1]	γὰρ καὶ γῆς ποίησις παραδίδοσθαι	μέλλει,	οὐκ αὐτομάτως συνενεχθεῖσα, ὥς τινες
[1, 10]	πάντα ὁμοῦ συγκρατεῖσθαι ὁμολογεῖν τῇ	δυνάμει	τοῦ κτίσαντος. Ταῦτα οὖν χρὴ
[1, 10]	ἐπὶ τὸ πρανὲς πεφυκὸς καταπίπτειν,	μένει	ἀπαιωρούμενον καὶ οὐδαμοῦ ἀπορρέον; Σὺ
[1, 9]	ἀντερείδοντι ὁ τελευταῖος αὐτοῦ πυθμὴν	ἐπιβαίνει.	~Ἐὰν δὲ ἕτερον σῶμα τῆς
[1, 5]	διακόσμησιν, ὅσα τὴν ἡμετέραν διάνοιαν	ὑπερβαίνει,	ὧν οὐδὲ τὰς ὀνομασίας ἐξευρεῖν
[1, 9]	τοσούτου βάρους συνθλιβομένη, ἀλλ´ οὐχὶ	διολισθαίνει	πάντοθεν τὴν συνίζησιν ὑποφεύγουσα, καὶ
[1, 7]	γεγενῆσθαι παρ´ αὐτοῦ συνεχώρησαν, ἀλλ´	οἱονεὶ	ἀποσκίασμα τῆς δυνάμεως αὐτοῦ ὄντα
[1, 6]	πρώτη κίνησις, ἔπειτα, ὅτι καὶ	οἱονεὶ	θεμέλιοί τινες καὶ κρηπῖδες προκατεβλήθησαν
[1, 5]	ζῴων τε καὶ φυτῶν σώμασιν,	οἱονεὶ	ῥεύματί τινι πρὸς ἀνάγκην ἐνδεδεμένοις,
[1, 3]	τῆς ἀληθείας, προέφθασε τῇ διδασκαλίᾳ,	οἱονεὶ	σφραγῖδα καὶ φυλακτήριον ταῖς ψυχαῖς
[1, 9]	τὸ βαρὺ καὶ πυκνὸν οὐ	διαδύνει	τοῦ ὕδατος, ἀλλ´ ὑπὸ τῆς
[1, 8]	δὲ γῆν δευτερεύειν φάμενος τῇ	ὑπάρξει.	Πάντως δὲ καὶ εἴ τι
[1, 8]	ἕκαστον ἐπεξήγησιν, ἀλλὰ τὰ σιωπηθέντα	νόει	διὰ τῶν δηλωθέντων. Ἐν ἀρχῇ
[1, 8]	σὺ τῇ παρὰ σαυτοῦ συνέσει	νόει,	πρῶτον μὲν ὅτι πάντα ἐν
[1, 6]	~Τοσαυταχῶς οὖν λεγομένης τῆς ἀρχῆς,	σκόπει	εἰ μὴ πᾶσι τοῖς σημαινομένοις
[1, 9]	φύσεως τὸ τοσοῦτον ὑπερφέρον τῷ	βάρει	κρατεῖται· πρὸς τὸ καὶ αὐτοῦ
[1, 9]	ζητεῖν παραινῶ, ἐπὶ τίνος ἕστηκεν.	Ἰλιγγιάσει	γὰρ καὶ οὕτως ἡ διάνοια,
[1, 4]	ψυχῶν ἡμῶν διαγωγὴ οἰκείαν τῇ	καταστάσει	ὑποδέξεται τὴν λῆξιν. Οἱ δὲ
[1, 5]	καὶ ἁπαξαπλῶς πάντων τῶν ἐν	γενέσει	καὶ φθορᾷ ἐπιτήδειον ἐνδιαίτημα. Συμφυὴς
[1, 8]	ἀλλὰ σὺ τῇ παρὰ σαυτοῦ	συνέσει	νόει, πρῶτον μὲν ὅτι πάντα
[1, 8]	καὶ ἀπηρτημένον λόγον ἐπεισάγει τῇ	ἐξηγήσει,	ὡς πλείονας ἐν τῇ περὶ
[1, 3]	τοῦ κύκλου ἀρχὴ τῇ προχείρῳ	αἰσθήσει	ἡμῶν οὐκ εὔληπτος, ἄναρχον εἶναι
[1, 5]	νοούμενα τῶν ὁρατῶν τούτων καὶ	αἰσθήσει	ληπτῶν τὴν ἀρχὴν τῆς ὑπάρξεως
[1, 8]	ἢ τῶν προκειμένων ἡμῶν τῇ	αἰσθήσει,	μακρὸν καὶ ἀπηρτημένον λόγον ἐπεισάγει
[1, 13]	γε ὁλοσχερῶς ὑποπῖπτον ἡμῶν τῇ	αἰσθήσει	τοσοῦτον ἔχει τὸ θαῦμα, ὥστε
[1, 6]	ὁ διχοτομῶν τὴν ἀρχὴν, δύο	ποιήσει	ἀντὶ μιᾶς, μᾶλλον δὲ πολλὰς
[1, 6]	Ἵνα τοίνυν διδαχθῶμεν ὁμοῦ τῇ	βουλήσει	τοῦ Θεοῦ ἀχρόνως συνυφεστάναι τὸν
[1, 12]	καὶ τὸ κάτω τῇ κυκλικῇ	περιδινήσει	ταὐτόν· καὶ ὅλως τὴν εὐθεῖαν
[1, 5]	πρὸς γένεσιν ἢ φθορὰν ἀγούσῃ	κινήσει	συνεχομένοις, ὑπὸ τῆς τοῦ χρόνου
[1, 12]	καμάτῳ συνέχεται ἐν τῇ συνεχεῖ	κινήσει	τὰ σύνθετα, διὰ τὸ μίαν
[1, 6]	λέγοι τὴν ἀρχὴν, γινωσκέτω ὅτι	διαιρήσει	αὐτὴν εἰς τὰ τοῦ χρόνου
[1, 10]	πάλιν ἀντέρεισμα ὁ νοῦς ἡμῶν	ἐπιζητήσει,	καὶ οὕτως εἰς ἄπειρον ἐκπεσούμεθα,
[1, 4]	τῆς τοῦ κόσμου σοφίας προσθήκην	οἴσει	ποτὲ τῆς χαλεπῆς κατακρίσεως, ὅτι
[1, 6]	τοῖς σημαινομένοις ἡ παροῦσα φωνὴ	ἐφαρμόσει.	Καὶ γὰρ ἀφ´ οὗ χρόνου
[1, 4]	ὑλικὸν, τῇ ἀπεριλήπτῳ καὶ ἀοράτῳ	φύσει,	μηδὲ τοσοῦτον δυνηθέντες ἐννοηθῆναι, ὅτι
[1, 8]	ἀναπεμπόμενοι. Ἔπειτα μέντοι καὶ εἰ	φύσει	τὸν ἄνω τόπον ὁ οὐρανὸς
[1, 13]	τῆς οὐσίας ἀφέμενοι λόγου, πεισθέντες	Μωϋσεῖ,	ὅτι Ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν
[1, 8]	Θεοῦ· Ὁ στήσας τὸν οὐρανὸν	ὡσεὶ	καμάραν. ~Τὰ αὐτὰ δὲ ταῦτα
[1, 8]	εἰπών· Ὁ στερεώσας τὸν οὐρανὸν	ὡσεὶ	καπνόν· τουτέστι, λεπτὴν φύσιν καὶ
[1, 9]	τε γὰρ ἀέρα φῇς ὑπεστρῶσθαι	πλάτει	τῆς γῆς, ἀπορήσεις, πῶς ἡ
[1, 8]	χώραν συνεκδοχικῶς παρεσήμανεν. Ὥστε μὴ	ζήτει	τὴν τῶν καθ´ ἕκαστον ἐπεξήγησιν,
[1, 3]	ἔχει ὁ κόσμος, καὶ πεποίηται,	ζήτει,	τίς ὁ τὴν ἀρχὴν αὐτῷ
[1, 11]	Μὴ οὖν θαυμάσῃς εἰ μηδαμοῦ	ἐκπίπτει	ἡ γῆ, τὴν κατὰ φύσιν
[1, 8]	σώμασιν ὑπάρχον τὸ πῦρ, ἀβλαβῶς	ἐμφωλεύει·	προκληθὲν δὲ ἐπὶ τὸ ἔξω,
[1, 3]	σὺ μὴ, ἐπειδὴ εἰς ἑαυτὰ	συννεύει	τὰ κύκλῳ κινούμενα, τὸ τῆς
[1, 3]	ὁρωμένων. Εἰ οὖν καὶ ἀρχὴν	ἔχει	ὁ κόσμος, καὶ πεποίηται, ζήτει,
[1, 8]	ὃς καὶ αὐτὸς ἀπὸ γῆς	ἔχει	τὴν γένεσιν, πῦρ ἄφθονον ἐν
[1, 13]	ὑποπῖπτον ἡμῶν τῇ αἰσθήσει τοσοῦτον	ἔχει	τὸ θαῦμα, ὥστε καὶ τὸν
[1, 4]	ἐν χρόνῳ συντελεσθῆναι. Εἰ ἀρχὴν	ἔχει	χρονικὴν, μὴ ἀμφιβάλῃς περὶ τοῦ
[1, 12]	μὲν καμάτῳ συνέχεται ἐν τῇ	συνεχεῖ	κινήσει τὰ σύνθετα, διὰ τὸ
[1, 8]	τὸν ἄνω τόπον ὁ οὐρανὸς	ἐπέχει,	ἡ δὲ γῆ τὸ κατώτατόν
[1, 10]	ἔτι πλείονα ἀπορίαν τῷ λόγῳ	παρέχει	ἡ γῆ καθ´ ἑαυτὴν κρεμαμένη,
[1, 3]	τὰ ὁρώμενα, μηδὲ, ἐπειδὴ κυκλόσε	περιτρέχει	τὰ κατ´ οὐρανὸν κινούμενα, ἡ
[1, 9]	ἡ μαλθακὴ καὶ πολύκενος φύσις	ἀντέχει	ὑπὸ τοσούτου βάρους συνθλιβομένη, ἀλλ´
[1, 8]	τῇ περὶ τοῦ προβλήματος τούτου	σκέψει	καταναλίσκεσθαι λόγους τῶν λοιπῶν, ὅσα
[1, 3]	τοῦ παντὸς τούτου δημιουργὸς, οὐχ	ἑνὶ	κόσμῳ σύμμετρον τὴν ποιητικὴν ἔχων
[1, 3]	τῆς κινήσεως αὐτῶν ὁμαλὸν, καὶ	μηδενὶ	μέσῳ διακοπτόμενον, τὴν τοῦ ἄναρχον
[1, 1]	ἰδεῖν δυνατὸν, μᾶλλον δὲ ὡς	οὐδενὶ	τῶν ἄλλων ὑπῆρξε κατὰ τὴν
[1, 3]	ἤρξατο ὁ κέντρῳ καὶ διαστήματί	τινι	περιγράψας αὐτόν. Οὕτω καὶ σὺ
[1, 5]	καὶ φυτῶν σώμασιν, οἱονεὶ ῥεύματί	τινι	πρὸς ἀνάγκην ἐνδεδεμένοις, καὶ τῇ
[1, 9]	ἕδραν ἐπιζητεῖν, καὶ πάλιν διαπορεῖν	τίνι	στεγανῷ καὶ ἀντερείδοντι ὁ τελευταῖος
[1, 7]	αὐτὸν σοφίαν ἐπιγινώσκεσθαι, οὐκ ἄλλῃ	τινὶ	φωνῇ ἐχρήσατο ὁ σοφὸς Μωϋσῆς
[1, 8]	δεικνύουσι· καὶ τὴν τοῦ ἀέρος	οἱ	ἀπὸ νενοτισμένης αὐτῆς ἀτμοὶ ὑπὸ
[1, 2]	ἀλλήλοις πρὸς τὴν οἰκείαν ἀνατροπήν.	Οἱ	γὰρ Θεὸν ἀγνοήσαντες, αἰτίαν ἔμφρονα
[1, 2]	τὴν αἰτίαν τοῦ παντὸς ἀναθέντες·	οἱ	δὲ ἄτομα καὶ ἀμερῆ σώματα,
[1, 4]	τῷ Θεῷ τὸν οὐρανὸν ἀπεφήναντο·	οἱ	δὲ αὐτὸν εἶναι Θεὸν ἄναρχόν
[1, 4]	τῇ καταστάσει ὑποδέξεται τὴν λῆξιν.	Οἱ	δὲ τοσοῦτον ἀπέχουσιν ὡς ἀληθέσι
[1, 12]	δὲ λοιπῶν, διὰ τὴν μίξιν.	Οἱ	δὲ τοῦτον ὡς ἀπίθανον παρωσάμενοι
[1, 10]	αὐτοῦ καὶ σὺ, Ἐπὶ τίνος	οἱ	κρίκοι αὐτῆς πεπήγασιν. Ἀλλὰ κἄν
[1, 2]	τὰ ἐφεξῆς συνεπέραναν. Διὰ τοῦτο	οἱ	μὲν ἐπὶ τὰς ὑλικὰς ὑποθέσεις
[1, 12]	τῆς οὐρανίου φύσεως καταβέβληνται. Καὶ	οἱ	μὲν σύνθετον αὐτὸν ἐκ τῶν
[1, 4]	φάσκοντες εἶναι σοφοὶ, ἐμωράνθησαν, ὥστε	οἱ	μὲν συνυπάρχειν ἐξ ἀϊδίου τῷ
[1, 2]	ἀράχνης ὑφαίνουσιν οἱ ταῦτα γράφοντες,	οἱ	οὕτω λεπτὰς καὶ ἀνυποστάτους ἀρχὰς
[1, 12]	ἀθετήσαντες λόγους, οἰκείας ὑποθέσεως ἐδεήθησαν	οἱ	πέμπτην σώματος φύσιν εἰς τὴν
[1, 4]	πρὸς ποῖον καταστρέφουσι τέλος; Εἴπερ	οἱ	περὶ ταῦτα ἐσπουδακότες συναΐδιον εἶναι
[1, 2]	παρέχειν. Ὄντως ἱστὸν ἀράχνης ὑφαίνουσιν	οἱ	ταῦτα γράφοντες, οἱ οὕτω λεπτὰς
[1, 4]	σύνεσιν τῆς ἀληθείας ἀπετυφλώθησαν. Ἀλλ´	οἱ	τῶν ἄστρων τὰ διαστήματα καταμετροῦντες,
[1, 2]	ἀλήθειαν; Πολλὰ περὶ φύσεως ἐπραγματεύσαντο	οἱ	τῶν Ἑλλήνων σοφοὶ, καὶ οὐδὲ
[1, 8]	ὕδατος φύσιν ἐνυπάρχουσαν τῇ γῇ	οἱ	φρεωρύχοι δεικνύουσι· καὶ τὴν τοῦ
[1, 1]	ἐξεταστικὴν, πάντοθεν περισκοποῦσαν εἴ ποθεν	λάβοι	ἀξίαν ἔννοιαν τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ
[1, 6]	δὲ φιλονεικῶν τις χρόνον εἶναι	λέγοι	τὴν ἀρχὴν, γινωσκέτω ὅτι διαιρήσει
[1, 4]	τέλους. Γεωμετρίαι γὰρ καὶ ἀριθμητικαὶ	μέθοδοι,	καὶ αἱ περὶ τῶν στερεῶν
[1, 11]	ὅλον συνωσθήσεται δηλονότι. Εἰ δὲ	λίθοι	καὶ ξύλα καὶ τὰ γεηρὰ
[1, 6]	κίνησις, ἔπειτα, ὅτι καὶ οἱονεὶ	θεμέλιοί	τινες καὶ κρηπῖδες προκατεβλήθησαν ὁ
[1, 10]	καὶ σὺ, Ἐπὶ τίνος οἱ	κρίκοι	αὐτῆς πεπήγασιν. Ἀλλὰ κἄν ποτε
[1, 10]	Ἐπὶ θαλασσῶν ἐθεμελίωσεν αὐτὴν, τί	δηλοῖ,	ἢ τὸ πάντοθεν περικεχύσθαι τῇ
[1, 4]	ἀνάγκη μεταποιηθῆναι τὸν κόσμον, εἰ	μέλλοι	καὶ ἡ τῶν ψυχῶν κατάστασις
[1, 7]	ὑπέστησεν, ἀλλὰ Ἐποίησεν. Καὶ καθότι	πολλοὶ	τῶν φαντασθέντων συνυπάρχειν ἐξ ἀϊδίου
[1, 8]	ἀέρος οἱ ἀπὸ νενοτισμένης αὐτῆς	ἀτμοὶ	ὑπὸ ἡλίου θαλφθείσης ἀναπεμπόμενοι. Ἔπειτα
[1, 12]	Οἱ δὲ τοῦτον ὡς ἀπίθανον	παρωσάμενοι	τὸν λόγον, πέμπτην τινὰ σώματος
[1, 12]	τῶν κατ´ αὐτὸν ἀστέρων γένεσιν	ὑποτιθέμενοι.	Ἄλλος δέ τις τῶν σφριγώντων
[1, 2]	οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ θαλάσσης	ὑποτιθέμενοι.	Οὐ γὰρ ᾔδεσαν εἰπεῖν, Ἐν
[1, 13]	αὐτοὶ τοῦ περὶ τῆς οὐσίας	ἀφέμενοι	λόγου, πεισθέντες Μωϋσεῖ, ὅτι Ἐποίησεν
[1, 4]	ὅσοι περὶ τὸν νότιον πόλον	κείμενοι	τοῖς μέν εἰσι φανεροὶ, ἡμῖν
[1, 8]	αὐτῆς ἀτμοὶ ὑπὸ ἡλίου θαλφθείσης	ἀναπεμπόμενοι.	Ἔπειτα μέντοι καὶ εἰ φύσει
[1, 4]	τοὺς ἀειφανεῖς αὐτῶν καὶ ἀρκτῴους	ἀπογραφόμενοι,	καὶ ὅσοι περὶ τὸν νότιον
[1, 5]	εἴτε ὁρατὰ, εἴτε ἀόρατα, εἴτε	θρόνοι,	εἴτε κυριότητες, εἴτε ἀρχαὶ, εἴτε
[1, 4]	πόλον κείμενοι τοῖς μέν εἰσι	φανεροὶ,	ἡμῖν δὲ ἄγνωστοι· καὶ βόρειον
[1, 6]	τὸ, Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν. Ὅπερ	ἕτεροι	τῶν ἑρμηνευτῶν, σαφέστερον τὸν νοῦν
[1, 4]	πλανωμένων ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ περίοδον	ἐκπληροῖ·	μίαν τῶν πασῶν μηχανὴν οὐκ
[1, 5]	δυνατόν. Ταῦτα τοῦ ἀοράτου κόσμου	συμπληροῖ	τὴν οὐσίαν, ὡς διδάσκει ἡμᾶς
[1, 11]	ἕδρας ἐξίστασθαι. Τούτων δ´ ἄν	σοι	δοκῇ τι πιθανὸν εἶναι τῶν
[1, 7]	μέγιστον. Μόνον γὰρ οὐχὶ τεχνίτην	σοι	ἔδειξεν ἐμβεβηκότα τῇ οὐσίᾳ τῶν
[1, 6]	τῶν ὁρωμένων διακοσμήσεως, ὡς ἐνδείκνυταί	σοι	ἡ φωνὴ τῆς ἀρχῆς· καὶ
[1, 7]	τεχνικοὺς λόγους ἐμφαίνουσι, καὶ ἔξεστί	σοι	θαυμάσαι τὸν οἰκοδόμον ἀπὸ τοῦ
[1, 6]	τοῦ κόσμου τούτου σύστασις, δυνατόν	σοι	μαθεῖν, ἐάν γε ἐκ τοῦ
[1, 3]	τὸν κόσμον καὶ ἀτελεύτητον εἶναί	σοι	πλάνην ἐγκαταλίπῃ. Παράγει γὰρ τὸ
[1, 4]	αὐτῶν καὶ ἀρκτῴους ἀπογραφόμενοι, καὶ	ὅσοι	περὶ τὸν νότιον πόλον κείμενοι
[1, 12]	καὶ περὶ οὐρανοῦ εἴποιμεν, ὅτι	πολυφωνότατοι	πραγματεῖαι τοῖς σοφοῖς τοῦ κόσμου
[1, 5]	παιδευτήριον τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν· ἔπειτα	μέντοι	καὶ ἁπαξαπλῶς πάντων τῶν ἐν
[1, 8]	ὑπὸ ἡλίου θαλφθείσης ἀναπεμπόμενοι. Ἔπειτα	μέντοι	καὶ εἰ φύσει τὸν ἄνω
[1, 4]	μέν εἰσι φανεροὶ, ἡμῖν δὲ	ἄγνωστοι·	καὶ βόρειον πλάτος, καὶ ζῳδιακὸν
[1, 13]	ἐκείνους ὑπ´ ἀλλήλων ἐάσαντες καταβάλλεσθαι,	αὐτοὶ	τοῦ περὶ τῆς οὐσίας ἀφέμενοι
[1, 4]	αὐτῶν καρδία, καὶ φάσκοντες εἶναι	σοφοὶ,	ἐμωράνθησαν, ὥστε οἱ μὲν συνυπάρχειν
[1, 2]	φύσεως ἐπραγματεύσαντο οἱ τῶν Ἑλλήνων	σοφοὶ,	καὶ οὐδὲ εἷς παρ´ αὐτοῖς
[1, 8]	φύσιν ἐνυπάρχουσαν τῇ γῇ οἱ	φρεωρύχοι	δεικνύουσι· καὶ τὴν τοῦ ἀέρος
[1, 8]	τὸν οὐρανὸν τὰ κοῦφα φέρεται,	ἐπὶ	δὲ τὴν γῆν τὰ βαρέα
[1, 7]	εἰς ἑαυτὴν ἡ ἐνέργεια καταλήγει·	ἐπὶ	δὲ τῶν ποιητικῶν τεχνῶν, καὶ
[1, 10]	στύλους εἰρῆσθαι νόμισον. Τὸ γὰρ,	Ἐπὶ	θαλασσῶν ἐθεμελίωσεν αὐτὴν, τί δηλοῖ,
[1, 8]	γῆ τὸ κατώτατόν ἐστι· διότι	ἐπὶ	μὲν τὸν οὐρανὸν τὰ κοῦφα
[1, 5]	τι, τοῦ ἐνυπάρχοντος αὐτῷ ὡς	ἐπὶ	οἰκίας θεμέλιος, καὶ ἐπὶ πλοίου
[1, 10]	ἕτερα πάλιν ἐπινοοῦντες. Καὶ ὅσῳ	ἐπὶ	πλεῖον τῷ λόγῳ προΐεμεν, τοσούτῳ
[1, 5]	ὡς ἐπὶ οἰκίας θεμέλιος, καὶ	ἐπὶ	πλοίου ἡ τρόπις, καθὸ εἴρηται,
[1, 4]	καὶ ἀποκλίσεις, καὶ πάντων τὴν	ἐπὶ	τὰ προηγούμενα κίνησιν δι´ ἀκριβείας
[1, 2]	συνεπέραναν. Διὰ τοῦτο οἱ μὲν	ἐπὶ	τὰς ὑλικὰς ὑποθέσεις κατέφυγον, τοῖς
[1, 11]	τι πιθανὸν εἶναι τῶν εἰρημένων,	ἐπὶ	τὴν οὕτω ταῦτα διαταξαμένην τοῦ
[1, 11]	ἑαυτῆς, ἀδύνατον αὐτῇ παντελῶς τὴν	ἐπί	τι ῥοπὴν τῆς πανταχόθεν περικειμένης
[1, 9]	σε, μηδὲ ἐκεῖνο ζητεῖν παραινῶ,	ἐπὶ	τίνος ἕστηκεν. Ἰλιγγιάσει γὰρ καὶ
[1, 10]	ἐρωτηθῇς παρ´ αὐτοῦ καὶ σὺ,	Ἐπὶ	τίνος οἱ κρίκοι αὐτῆς πεπήγασιν.
[1, 10]	λέγειν, καὶ τοῖς διερωτῶσιν ἡμᾶς,	ἐπὶ	τίνος τὸ ἄπλετον τοῦτο καὶ
[1, 12]	ἐπ´ εὐθείας, τῶν μὲν κούφων	ἐπὶ	τὸ ἄνω φερομένων, τῶν δὲ
[1, 8]	πῦρ, ἀβλαβῶς ἐμφωλεύει· προκληθὲν δὲ	ἐπὶ	τὸ ἔξω, δαπανητικόν ἐστι τῶν
[1, 12]	ἄνω φερομένων, τῶν δὲ βαρέων	ἐπὶ	τὸ κάτω. Οὔτε δὲ τὸ
[1, 11]	ἀπὸ τῶν ἄνω, ταῦτα πανταχόθεν	ἐπὶ	τὸ μέσον συνενεχθήσεται. Ἐφ´ ὅπερ
[1, 10]	ῥυτὸν ὑπάρχον τὸ ὕδωρ καὶ	ἐπὶ	τὸ πρανὲς πεφυκὸς καταπίπτειν, μένει
[1, 11]	θαῦμα. Οὐ γὰρ ἐλαττοῦται ἡ	ἐπὶ	τοῖς μεγίστοις ἔκπληξις, ἐπειδὰν ὁ
[1, 6]	ὡς ὀλίγα ἀπὸ πολλῶν εἰπεῖν,	ἐπὶ	τοσοῦτον. ~Ἐπειδὴ δὲ καὶ τῶν
[1, 10]	καθ´ ἑαυτὴν εἶναι δῶμεν, κἂν	ἐπὶ	τοῦ ὕδατος αὐτὴν ἀποσαλεύειν εἴπωμεν,
[1, 11]	δ´ ἂν τὰ μέρη φέρηται,	ἐπὶ	τοῦτο καὶ τὸ ὅλον συνωσθήσεται
[1, 6]	ἐν ὀλίγῳ. Τὰ μὲν οὖν	περὶ	ἀρχῆς, ὡς ὀλίγα ἀπὸ πολλῶν
[1, 9]	εὖ εἰδέναι, ὅτι πάντα τὰ	περὶ	αὐτὴν θεωρούμενα εἰς τὸν τοῦ
[1, 9]	ποιότητας, ἢ εἴ τινες ἄλλαι	περὶ	αὐτὴν θεωροῦνται, οὐδὲν ἔσται τὸ
[1, 5]	ἰδιότητα. Ἐντεῦθεν οἰκείως ἐπέβαλε τῷ	περὶ	αὐτὸν λόγῳ ὁ σοφῶς ἡμᾶς
[1, 7]	φωνῇ ἐχρήσατο ὁ σοφὸς Μωϋσῆς	περὶ	αὐτοῦ, ἀλλ´ εἶπεν, Ἐν ἀρχῇ
[1, 8]	τῶν λοιπῶν, ὅσα ἐνδέχεται ῥηθῆναι	περὶ	ἑκάστου τῶν ζητουμένων· πρὸς τὸ,
[1, 8]	τὸ περὶ ταῦτα κατασχολεῖσθαι. Ἀλλὰ	περὶ	μὲν τῆς οὐσίας τοῦ οὐρανοῦ
[1, 12]	~Τὰ αὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ	περὶ	οὐρανοῦ εἴποιμεν, ὅτι πολυφωνότατοι πραγματεῖαι
[1, 4]	ἡ γῆ παρελεύσονται. ~Προαναφώνησις τῶν	περὶ	συντελείας δογμάτων καὶ περὶ τῆς
[1, 4]	καὶ πλατὺν γέλωτα καταχέουσιν ἡμῶν	περὶ	συντελείας τοῦ κόσμου τούτου καὶ
[1, 4]	χαλεπῆς κατακρίσεως, ὅτι οὕτως ὀξὺ	περὶ	τὰ μάταια βλέποντες, ἑκόντες πρὸς
[1, 4]	ποῖον καταστρέφουσι τέλος; Εἴπερ οἱ	περὶ	ταῦτα ἐσπουδακότες συναΐδιον εἶναι τῷ
[1, 8]	τὴν τῆς Ἐκκλησίας οἰκοδομὴν τὸ	περὶ	ταῦτα κατασχολεῖσθαι. Ἀλλὰ περὶ μὲν
[1, 5]	ὡς ἡ σοφία Βεσελεὴλ, τοῦ	περὶ	τὴν σκηνὴν κόσμου. Ἀρχὴ δὲ
[1, 9]	~Τὰ αὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ	περὶ	τῆς γῆς συμβουλεύωμεν ἑαυτοῖς, μὴ
[1, 4]	τοῖς βεβιωμένοις ἐπάγοντα· οὐδὲ τῷ	περὶ	τῆς κρίσεως λόγῳ τὴν ἀκόλουθον
[1, 12]	πραγματεῖαι τοῖς σοφοῖς τοῦ κόσμου	περὶ	τῆς οὐρανίου φύσεως καταβέβληνται. Καὶ
[1, 13]	ἀλλήλων ἐάσαντες καταβάλλεσθαι, αὐτοὶ τοῦ	περὶ	τῆς οὐσίας ἀφέμενοι λόγου, πεισθέντες
[1, 8]	οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. Ἡ	περὶ	τῆς οὐσίας ἔρευνα ἑκάστου τῶν
[1, 4]	τῶν περὶ συντελείας δογμάτων καὶ	περὶ	τῆς τοῦ κόσμου μεταποιήσεως, τὰ
[1, 1]	τὴν γῆν. Πρέπουσα ἀρχὴ τῷ	περὶ	τῆς τοῦ κόσμου συστάσεως μέλλοντι
[1, 4]	καὶ ἀρκτῴους ἀπογραφόμενοι, καὶ ὅσοι	περὶ	τὸν νότιον πόλον κείμενοι τοῖς
[1, 8]	ἐξηγήσει, ὡς πλείονας ἐν τῇ	περὶ	τοῦ προβλήματος τούτου σκέψει καταναλίσκεσθαι
[1, 8]	τοῦ οὐρανοῦ σύστασιν οὐσιώσας. Καὶ	περὶ	τοῦ σχήματος δὲ ἱκανὰ ἡμῖν
[1, 4]	ἀρχὴν ἔχει χρονικὴν, μὴ ἀμφιβάλῃς	περὶ	τοῦ τέλους. Γεωμετρίαι γὰρ καὶ
[1, 4]	προτέτακται τῶν ἀπ´ αὐτῆς, ἀναγκαίως	περὶ	τῶν ἀπὸ χρόνου τὸ εἶναι
[1, 4]	καὶ ἀριθμητικαὶ μέθοδοι, καὶ αἱ	περὶ	τῶν στερεῶν πραγματεῖαι, καὶ ἡ
[1, 8]	πέρασιν. Ὥστε κἂν μηδὲν εἴπῃ	περὶ	τῶν στοιχείων, πυρὸς, καὶ ὕδατος,
[1, 2]	ἀνυμνήσω τὴν ἡμετέραν ἀλήθειαν; Πολλὰ	περὶ	φύσεως ἐπραγματεύσαντο οἱ τῶν Ἑλλήνων
[1, 13]	δὲ παρ´ ἑαυτοῦ ἀντεισήγαγε δόξαν.	~Περὶ	ὧν νῦν λέγειν ἐπιχειροῦντες, εἰς
[1, 10]	ἐρήρεισται βάρος, ὅτι Ἐν τῇ	χειρὶ	τοῦ Θεοῦ τὰ πέρατα τῆς
[1, 1]	διὰ τὸ τῆς φύσεως μισοπόνηρον	μέχρι	θανάτου τοὺς κακοὺς ἀμυνόμενος. Ὁ
[1, 6]	αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς	ποιήμασι	νοούμενα καθορᾶται. Ἢ τάχα διὰ
[1, 3]	συγγράφων εὐθὺς ἐν τοῖς πρώτοις	ῥήμασι	τῷ ὀνόματι τοῦ Θεοῦ τὴν
[1, 4]	πλάτος, καὶ ζῳδιακὸν κύκλον μυρίοις	διαστήμασι	διαιροῦντες· καὶ ἐπαναφορὰς ἄστρων, καὶ
[1, 8]	πρῶτον μὲν ὅτι πάντα ἐν	πᾶσι	μέμικται, καὶ ἐν γῇ εὑρήσεις
[1, 3]	ἡ ἄφθονος ἀγαθότης, τὸ ἀγαπητὸν	πᾶσι	τοῖς λόγου μετειληφόσι, τὸ πολυπόθητον
[1, 6]	τῆς ἀρχῆς, σκόπει εἰ μὴ	πᾶσι	τοῖς σημαινομένοις ἡ παροῦσα φωνὴ
[1, 12]	κινήσεις παρηλλαγμέναι τυγχάνουσιν, τούτων ἀνάγκη,	φασὶ,	παρηλλάχθαι καὶ τὰς οὐσίας. Ἀλλὰ
[1, 12]	Διὰ μὲν δὴ ταύτας, ὥς	φασι,	τῶν λογισμῶν τὰς ἀνάγκας, τοὺς
[1, 4]	Οἱ δὲ τοσοῦτον ἀπέχουσιν ὡς	ἀληθέσι	τούτοις προσέχειν, ὥστε καὶ πλατὺν
[1, 5]	κόσμου γενέσεως κατάστασις ταῖς ὑπερκοσμίοις	δυνάμεσι	πρέπουσα, ἡ ὑπέρχρονος, ἡ αἰωνία,
[1, 4]	κόσμου μεταποιήσεως, τὰ νῦν ἐν	βραχέσι	κατὰ τὴν στοιχείωσιν τῆς θεοπνεύστου
[1, 8]	γένεσιν, πῦρ ἄφθονον ἐν ταῖς	παρατρίψεσι	πέφυκεν ἀπολάμπειν. Ὃ καὶ θαυμάσαι
[1, 2]	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.	Ἵστησί	μου τὸν λόγον τὸ θαῦμα
[1, 12]	αἰθέριον σῶμα, ὃ μήτε πῦρ,	φησὶ,	μήτε ἀὴρ, μήτε γῆ, μήτε
[1, 4]	νότιον πόλον κείμενοι τοῖς μέν	εἰσι	φανεροὶ, ἡμῖν δὲ ἄγνωστοι· καὶ
[1, 3]	τὸ ἀγαπητὸν πᾶσι τοῖς λόγου	μετειληφόσι,	τὸ πολυπόθητον κάλλος, ἡ ἀρχὴ
[1, 5]	τὸν κόσμον τοῦτον ἐπεισαχθῆναι τοῖς	οὖσι,	προηγουμένως μὲν διδασκαλεῖον καὶ παιδευτήριον
[1, 6]	ὠφέλιμον καὶ μεγάλην χρείαν τοῖς	οὖσι	συνεισφερόμενον ἐπινενοῆσθαι τὸν κόσμον, εἴπερ
[1, 7]	παρυποστῆναι· καὶ αἴτιον μὲν αὐτοῦ	ὁμολογοῦσι	τὸν Θεὸν, αἴτιον δὲ ἀπροαιρέτως,
[1, 2]	ἔργον εἶναι τὰ ἐκείνων ἐλέγχειν·	ἀρκοῦσι	γὰρ ἀλλήλοις πρὸς τὴν οἰκείαν
[1, 7]	ἐν ἑαυταῖς τοὺς τεχνικοὺς λόγους	ἐμφαίνουσι,	καὶ ἔξεστί σοι θαυμάσαι τὸν
[1, 8]	ἐνυπάρχουσαν τῇ γῇ οἱ φρεωρύχοι	δεικνύουσι·	καὶ τὴν τοῦ ἀέρος οἱ
[1, 4]	ἡ πολυάσχολος ματαιότης, πρὸς ποῖον	καταστρέφουσι	τέλος; Εἴπερ οἱ περὶ ταῦτα
[1, 3]	ἐπέθηκεν, ἵνα μὴ ἄναρχον αὐτὸν	οἰηθῶσί	τινες. Εἶτα ἐπήγαγε τὸ, Ἐποίησεν,
[1, 10]	γὰρ, Ἐπὶ θαλασσῶν ἐθεμελίωσεν αὐτὴν,	τί	δηλοῖ, ἢ τὸ πάντοθεν περικεχύσθαι
[1, 10]	μὴ ἐῶντος αὐτὸ καταπίπτειν. Κἄν	τι	δυνηθῶμεν ἐκείνῳ συμπλάσαντες ὑποθεῖναι, τὸ
[1, 8]	ζητουμένων· πρὸς τὸ, μηδὲ προύργου	τι	εἶναι εἰς τὴν τῆς Ἐκκλησίας
[1, 6]	Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν, ἐπειδὴ ἀμερές	τι	καὶ ἀδιάστατον ἡ ἀρχή. Ὡς
[1, 3]	Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός.	Τί	καλὴ ἡ τάξις; Ἀρχὴν πρῶτον
[1, 12]	ἑαυτῶν ἀποσχεδιάσαντες ἐπεισήγαγον. Καὶ ἔστι	τι	παρ´ αὐτοῖς τὸ αἰθέριον σῶμα,
[1, 11]	Τούτων δ´ ἄν σοι δοκῇ	τι	πιθανὸν εἶναι τῶν εἰρημένων, ἐπὶ
[1, 2]	λόγον τὸ θαῦμα τῆς διανοίας.	Τί	πρῶτον εἴπω; πόθεν ἄρξομαι τῆς
[1, 11]	ἀδύνατον αὐτῇ παντελῶς τὴν ἐπί	τι	ῥοπὴν τῆς πανταχόθεν περικειμένης ὁμοιότητος
[1, 6]	εἰκῇ μηδὲ μάτην, ἀλλὰ πρός	τι	τέλος ὠφέλιμον καὶ μεγάλην χρείαν
[1, 5]	δὲ ἀρχὴ καὶ ὅθεν γίνεταί	τι,	τοῦ ἐνυπάρχοντος αὐτῷ ὡς ἐπὶ
[1, 8]	ὑπάρξει. Πάντως δὲ καὶ εἴ	τι	τούτων μέσον, συναπεγενήθη τοῖς πέρασιν.
[1, 11]	οἰκεῖα καὶ προσήκουσα θέσις· κἄν	τι	τῶν κούφων φέρηται ἀπὸ τοῦ
[1, 11]	ὁ τρόπος καθ´ ὃν γίνεταί	τι	τῶν παραδόξων ἐξευρεθῇ· εἰ δὲ
[1, 5]	Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν. ~Ἦν γάρ	τι,	ὡς ἔοικεν, καὶ πρὸ τοῦ
[1, 1]	προφήτης ὑμῶν τῷ Κυρίῳ, ἐν	ὁράματι	αὐτῷ γνωσθήσομαι, καὶ ἐν ὕπνῳ
[1, 3]	τινος ἤρξατο ὁ κέντρῳ καὶ	διαστήματί	τινι περιγράψας αὐτόν. Οὕτω καὶ
[1, 3]	ἐν τοῖς πρώτοις ῥήμασι τῷ	ὀνόματι	τοῦ Θεοῦ τὴν διάνοιαν ἡμῶν
[1, 5]	τε καὶ φυτῶν σώμασιν, οἱονεὶ	ῥεύματί	τινι πρὸς ἀνάγκην ἐνδεδεμένοις, καὶ
[1, 5]	κατελείφθη, διὰ τὸ τοῖς εἰσαγομένοις	ἔτι	καὶ νηπίοις κατὰ τὴν γνῶσιν
[1, 10]	ὅτι τὴν αὐτὴν ἢ καὶ	ἔτι	πλείονα ἀπορίαν τῷ λόγῳ παρέχει
[1, 1]	ἀστεῖος εἶναι παρὰ τῷ Θεῷ,	ἔτι	ὑπομάζιος ὤν· ὃν εἰσεποιήσατο μὲν
[1, 5]	ἀπετέλεσε, φῶς νοητὸν πρέπον τῇ	μακαριότητι	τῶν φιλούντων τὸν Κύριον, τὰς
[1, 6]	διχοτομῶν τὴν ἀρχὴν, δύο ποιήσει	ἀντὶ	μιᾶς, μᾶλλον δὲ πολλὰς καὶ
[1, 13]	τὸν ὀφειλόμενον ἔπαινον ἀποπληρῶσαι τῷ	κτίσαντι·	ᾧ πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ
[1, 6]	ἐπινενοῆσθαι τὸν κόσμον, εἴπερ τῷ	ὄντι	ψυχῶν λογικῶν διδασκαλεῖον καὶ θεογνωσίας
[1, 9]	πάλιν διαπορεῖν τίνι στεγανῷ καὶ	ἀντερείδοντι	ὁ τελευταῖος αὐτοῦ πυθμὴν ἐπιβαίνει.
[1, 1]	περὶ τῆς τοῦ κόσμου συστάσεως	μέλλοντι	διηγεῖσθαι, ἀρχὴν τῆς τῶν ὁρωμένων
[1, 4]	ἀκόλουθον τῆς συντελείας ἔννοιαν ἐπιγνῶναι,	ὅτι	ἀνάγκη μεταποιηθῆναι τὸν κόσμον, εἰ
[1, 6]	εἶναι λέγοι τὴν ἀρχὴν, γινωσκέτω	ὅτι	διαιρήσει αὐτὴν εἰς τὰ τοῦ
[1, 1]	τὴν μαρτυρίαν αὐτὴν τοῦ Θεοῦ,	ὅτι	Ἐὰν γένηται προφήτης ὑμῶν τῷ
[1, 3]	ἐπήγαγε τὸ, Ἐποίησεν, ἵνα δειχθῇ,	ὅτι	ἐλάχιστον μέρος τῆς τοῦ δημιουργοῦ
[1, 5]	διδάσκει ἡμᾶς ὁ Παῦλος, λέγων,	Ὅτι	ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα,
[1, 10]	ἀφόρητον τῆς γῆς ἐρήρεισται βάρος,	ὅτι	Ἐν τῇ χειρὶ τοῦ Θεοῦ
[1, 13]	οὐσίας ἀφέμενοι λόγου, πεισθέντες Μωϋσεῖ,	ὅτι	Ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν
[1, 6]	οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ· εἶτα,	ὅτι	ἐστί τις τεχνικὸς λόγος ὁ
[1, 6]	χρόνῳ ἡ πρώτη κίνησις, ἔπειτα,	ὅτι	καὶ οἱονεὶ θεμέλιοί τινες καὶ
[1, 7]	τὸν ὑφάντην. Ἵνα οὖν δειχθῇ	ὅτι	ὁ κόσμος τεχνικόν ἐστι κατασκεύασμα,
[1, 4]	φύσει, μηδὲ τοσοῦτον δυνηθέντες ἐννοηθῆναι,	ὅτι	οὗ τὰ μέρη φθοραῖς καὶ
[1, 4]	οἴσει ποτὲ τῆς χαλεπῆς κατακρίσεως,	ὅτι	οὕτως ὀξὺ περὶ τὰ μάταια
[1, 8]	σαυτοῦ συνέσει νόει, πρῶτον μὲν	ὅτι	πάντα ἐν πᾶσι μέμικται, καὶ
[1, 9]	ἑαυτῆς λόγῳ, ἀλλ´ εὖ εἰδέναι,	ὅτι	πάντα τὰ περὶ αὐτὴν θεωρούμενα
[1, 12]	ταῦτα καὶ περὶ οὐρανοῦ εἴποιμεν,	ὅτι	πολυφωνότατοι πραγματεῖαι τοῖς σοφοῖς τοῦ
[1, 6]	ἀοράτων, καθά φησιν ὁ ἀπόστολος,	ὅτι	Τὰ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως
[1, 10]	ἀπορρέον; Σὺ δὲ οὐ λογίζῃ	ὅτι	τὴν αὐτὴν ἢ καὶ ἔτι
[1, 7]	οὐδὲ ὑπέστησεν, ἀλλὰ Ἐποίησεν. Καὶ	καθότι	πολλοὶ τῶν φαντασθέντων συνυπάρχειν ἐξ
[1, 8]	δὲ γῆ τὸ κατώτατόν ἐστι·	διότι	ἐπὶ μὲν τὸν οὐρανὸν τὰ
[1, 1]	ἐνθυμηθῶμεν τίς ὁ διαλεγόμενος ἡμῖν.	Διότι	κἂν τῆς βαθείας καρδίας τοῦ
[1, 12]	ὅλως ὅπερ ἓν τῶν ἁπλῶν·	διότι	τοῖς μὲν ἁπλοῖς οἰκεία κίνησις
[1, 11]	τοῦτο καὶ τὸ ὅλον συνωσθήσεται	δηλονότι.	Εἰ δὲ λίθοι καὶ ξύλα
[1, 11]	κούφων φέρηται ἀπὸ τοῦ μέσου,	δηλονότι	πρὸς τὸ ἀνώτατον κινηθήσεται. Ὥστε
[1, 8]	ἡ δὲ γῆ τὸ κατώτατόν	ἐστι·	διότι ἐπὶ μὲν τὸν οὐρανὸν
[1, 5]	ὃ τῇ μὲν διανοίᾳ ἡμῶν	ἐστὶ	θεωρητὸν, ἀνιστόρητον δὲ κατελείφθη, διὰ
[1, 7]	δειχθῇ ὅτι ὁ κόσμος τεχνικόν	ἐστι	κατασκεύασμα, προκείμενον πᾶσιν εἰς θεωρίαν,
[1, 9]	αὐτῆς τὴν οὐσίαν ἥτις ποτέ	ἐστι,	μηδὲ κατατρίβεσθαι τοῖς λογισμοῖς αὐτὸ
[1, 6]	ψυχῶν λογικῶν διδασκαλεῖον καὶ θεογνωσίας	ἐστὶ	παιδευτήριον, διὰ τῶν ὁρωμένων καὶ
[1, 1]	ὅλῳ τῷ οἴκῳ μου πιστός	ἐστι·	στόμα κατὰ στόμα λαλήσω αὐτῷ,
[1, 1]	ἡλίκα τῶν μικρῶν φωνῶν τούτων	ἐστὶ	τὰ σημαινόμενα, ἐνθυμηθῶμεν τίς ὁ
[1, 6]	καὶ ἡ γῆ· εἶτα, ὅτι	ἐστί	τις τεχνικὸς λόγος ὁ καθηγησάμενος
[1, 7]	καὶ παυσαμένων τῆς ἐνεργείας, προκείμενόν	ἐστι	τὸ ἔργον· ὡς οἰκοδομικῆς καὶ
[1, 3]	μέρος τῆς τοῦ δημιουργοῦ δυνάμεώς	ἐστι	τὸ ποιηθέν. Ὡς γὰρ ὁ
[1, 8]	δὲ ἐπὶ τὸ ἔξω, δαπανητικόν	ἐστι	τῶν φυλασσόντων τέως. Τὴν δὲ
[1, 12]	παρ´ ἑαυτῶν ἀποσχεδιάσαντες ἐπεισήγαγον. Καὶ	ἔστι	τι παρ´ αὐτοῖς τὸ αἰθέριον
[1, 7]	τοὺς τεχνικοὺς λόγους ἐμφαίνουσι, καὶ	ἔξεστί	σοι θαυμάσαι τὸν οἰκοδόμον ἀπὸ
[1, 5]	ἠφανίσθη, τὸ δὲ μέλλον οὔπω	πάρεστι,	τὸ δὲ παρὸν πρὶν γνωσθῆναι
[1, 8]	στερεώσας τὸν οὐρανὸν ὡσεὶ καπνόν·	τουτέστι,	λεπτὴν φύσιν καὶ οὐ στερεὰν
[1, 7]	Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός.	Οὐχὶ	αὐτὸ τοῦτο τὴν αἰτίαν τοῦ
[1, 7]	ἀϊδίου τῷ Θεῷ τὸν κόσμον,	οὐχὶ	γεγενῆσθαι παρ´ αὐτοῦ συνεχώρησαν, ἀλλ´
[1, 9]	ὑπὸ τοσούτου βάρους συνθλιβομένη, ἀλλ´	οὐχὶ	διολισθαίνει πάντοθεν τὴν συνίζησιν ὑποφεύγουσα,
[1, 7]	ἀλλ´ εἶπεν, Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν·	οὐχὶ	ἐνήργησεν, οὐδὲ ὑπέστησεν, ἀλλὰ Ἐποίησεν.
[1, 7]	δυνατὸς, τὸ μέγιστον. Μόνον γὰρ	οὐχὶ	τεχνίτην σοι ἔδειξεν ἐμβεβηκότα τῇ
[1, 5]	μηδαμοῦ παυομένη τοῦ δρόμου. Ἢ	οὐχὶ	τοιοῦτος ὁ χρόνος, οὗ τὸ