Homélie, Chap.
[1, 1]	αὐτῷ τοῦ λαοῦ τὴν ἀρχὴν,	φαίνεται	διὰ τὸ τῆς φύσεως μισοπόνηρον
[1, 8]	ἀποδοὺς, τὴν δὲ γῆν δευτερεύειν	φάμενος	τῇ ὑπάρξει. Πάντως δὲ καὶ
[1, 4]	πόλον κείμενοι τοῖς μέν εἰσι	φανεροὶ,	ἡμῖν δὲ ἄγνωστοι· καὶ βόρειον
[1, 3]	τὴν γῆν. Μὴ οὖν ἄναρχα	φαντάζου,	ἄνθρωπε, τὰ ὁρώμενα, μηδὲ, ἐπειδὴ
[1, 7]	Ἐποίησεν. Καὶ καθότι πολλοὶ τῶν	φαντασθέντων	συνυπάρχειν ἐξ ἀϊδίου τῷ Θεῷ
[1, 1]	εἰσεποιήσατο μὲν ἡ θυγάτηρ τοῦ	Φαραὼ,	ἐξέθρεψε δὲ βασιλικῶς, τοὺς σοφοὺς
[1, 12]	κινήσεις παρηλλαγμέναι τυγχάνουσιν, τούτων ἀνάγκη,	φασὶ,	παρηλλάχθαι καὶ τὰς οὐσίας. Ἀλλὰ
[1, 12]	Διὰ μὲν δὴ ταύτας, ὥς	φασι,	τῶν λογισμῶν τὰς ἀνάγκας, τοὺς
[1, 4]	ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία, καὶ	φάσκοντες	εἶναι σοφοὶ, ἐμωράνθησαν, ὥστε οἱ
[1, 8]	μὲν τὸν οὐρανὸν τὰ κοῦφα	φέρεται,	ἐπὶ δὲ τὴν γῆν τὰ
[1, 11]	ξύλα καὶ τὰ γεηρὰ πάντα	φέρεται	πρὸς τὸ κάτω, αὕτη ἂν
[1, 11]	θέσις· κἄν τι τῶν κούφων	φέρηται	ἀπὸ τοῦ μέσου, δηλονότι πρὸς
[1, 11]	ὅπερ δ´ ἂν τὰ μέρη	φέρηται,	ἐπὶ τοῦτο καὶ τὸ ὅλον
[1, 2]	τὰ σύμπαντα, ὡς ἂν τύχῃ	φερόμενα,	ὑπὸ τῆς ἐνοικούσης αὐτοῖς ἀθεότητος
[1, 12]	μὲν κούφων ἐπὶ τὸ ἄνω	φερομένων,	τῶν δὲ βαρέων ἐπὶ τὸ
[1, 12]	ὅταν δὲ πρὸς τὰ κάτω	φερώμεθα,	βιαζόμεθα τὸ πυρῶδες, παρὰ φύσιν
[1, 9]	λογισμοῦ. Ἐάν τε γὰρ ἀέρα	φῇς	ὑπεστρῶσθαι πλάτει τῆς γῆς, ἀπορήσεις,
[1, 12]	αἰθέριον σῶμα, ὃ μήτε πῦρ,	φησὶ,	μήτε ἀὴρ, μήτε γῆ, μήτε
[1, 6]	τὴν θεωρίαν τῶν ἀοράτων, καθά	φησιν	ὁ ἀπόστολος, ὅτι Τὰ ἀόρατα
[1, 11]	τὸ ἄνω κατέχοντος, ἅπερ ἂν,	φησὶν,	ὑποθώμεθα βάρη ἐκπίπτειν ἀπὸ τῶν
[1, 5]	φύσις, ἢ αὐξανομένη πάντως, ἢ	φθίνουσα,	τὸ δὲ ἱδρυμένον καὶ στάσιμον
[1, 5]	πάντων τῶν ἐν γενέσει καὶ	φθορᾷ	ἐπιτήδειον ἐνδιαίτημα. Συμφυὴς ἄρα τῷ
[1, 4]	ἐννοηθῆναι, ὅτι οὗ τὰ μέρη	φθοραῖς	καὶ ἀλλοιώσεσιν ὑπόκειται, τούτου καὶ
[1, 5]	καὶ τῇ πρὸς γένεσιν ἢ	φθορὰν	ἀγούσῃ κινήσει συνεχομένοις, ὑπὸ τῆς
[1, 2]	μετασυγκρινομένων, τὰς γενέσεις καὶ τὰς	φθορὰς	ἐπιγίνεσθαι· καὶ τῶν διαρκεστέρων σωμάτων
[1, 12]	δύνασθαι πᾶσιν εὐάρμοστον εἶναι καὶ	φίλην	τοῖς ἐναντίοις· ἀλλὰ τὴν τῷ
[1, 1]	Ὁ τὴν πρὸς τὸ δίκαιον	φιλίαν	ἐξ αὐτῆς τῆς φύσεως κεκτημένος,
[1, 6]	παρόντος εἰς τὸ κατόπιν ἀναποδίζων,	φιλονεικήσῃς	εὑρεῖν τὴν πρώτην ἡμέραν τῆς
[1, 6]	αὐτοῦ τὸ ἐλάχιστον. Εἰ δὲ	φιλονεικῶν	τις χρόνον εἶναι λέγοι τὴν
[1, 1]	τῆς σαρκὸς, ἀνεπισκότητον μερίμναις βιωτικαῖς,	φιλόπονον,	ἐξεταστικὴν, πάντοθεν περισκοποῦσαν εἴ ποθεν
[1, 5]	νοητὸν πρέπον τῇ μακαριότητι τῶν	φιλούντων	τὸν Κύριον, τὰς λογικὰς καὶ
[1, 5]	τρόπις, καθὸ εἴρηται, Ἀρχὴ σοφίας,	φόβος	Κυρίου. Οἷον γὰρ κρηπὶς καὶ
[1, 11]	τὸ ἀνώτατον κινηθήσεται. Ὥστε οἰκεία	φορὰ	τοῖς βαρυτάτοις ἡ πρὸς τὸ
[1, 8]	φύσιν ἐνυπάρχουσαν τῇ γῇ οἱ	φρεωρύχοι	δεικνύουσι· καὶ τὴν τοῦ ἀέρος
[1, 1]	θανάτου τοὺς κακοὺς ἀμυνόμενος. Ὁ	φυγαδευθεὶς	παρὰ τῶν εὐεργετηθέντων, καὶ ἀσμένως
[1, 3]	τῇ διδασκαλίᾳ, οἱονεὶ σφραγῖδα καὶ	φυλακτήριον	ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν ἐμβαλὼν τὸ
[1, 8]	τὸ ἔξω, δαπανητικόν ἐστι τῶν	φυλασσόντων	τέως. Τὴν δὲ τοῦ ὕδατος
[1, 4]	ὑλικὸν, τῇ ἀπεριλήπτῳ καὶ ἀοράτῳ	φύσει,	μηδὲ τοσοῦτον δυνηθέντες ἐννοηθῆναι, ὅτι
[1, 8]	ἀναπεμπόμενοι. Ἔπειτα μέντοι καὶ εἰ	φύσει	τὸν ἄνω τόπον ὁ οὐρανὸς
[1, 5]	Κύριον, τὰς λογικὰς καὶ ἀοράτους	φύσεις,	καὶ πᾶσαν τὴν τῶν νοητῶν
[1, 8]	ἰδιωτικοῖς ῥήμασιν ἱκανὴν ἡμῖν τῆς	φύσεως	αὐτοῦ τὴν διάνοιαν ἐνεποίησεν, εἰπών·
[1, 2]	τὴν ἡμετέραν ἀλήθειαν; Πολλὰ περὶ	φύσεως	ἐπραγματεύσαντο οἱ τῶν Ἑλλήνων σοφοὶ,
[1, 12]	καὶ ἄλλην ὁρμὴν παρὰ τῆς	φύσεως	ἔχοντος. Διὸ πρῶτον μὲν καμάτῳ
[1, 12]	τοῦ κόσμου περὶ τῆς οὐρανίου	φύσεως	καταβέβληνται. Καὶ οἱ μὲν σύνθετον
[1, 1]	δίκαιον φιλίαν ἐξ αὐτῆς τῆς	φύσεως	κεκτημένος, ὅπου γε καὶ πρὶν
[1, 1]	ἀρχὴν, φαίνεται διὰ τὸ τῆς	φύσεως	μισοπόνηρον μέχρι θανάτου τοὺς κακοὺς
[1, 5]	συνεχομένοις, ὑπὸ τῆς τοῦ χρόνου	φύσεως	περιέχεσθαι, συγγενῆ τοῖς ἀλλοιουμένοις κεκτημένου
[1, 9]	ὕδατος, ἀλλ´ ὑπὸ τῆς ἀσθενεστέρας	φύσεως	τὸ τοσοῦτον ὑπερφέρον τῷ βάρει
[1, 11]	ἐκ τοῦ αὐτομάτου λαχεῖν, ἀλλὰ	φυσικὴν	εἶναι ταύτην τῇ γῇ καὶ
[1, 11]	ἀκούουσιν. ~Ἤδη δέ τινες τῶν	φυσικῶν	καὶ τοιαύταις αἰτίαις τὴν γῆν
[1, 13]	Καὶ γὰρ εἰ καὶ τὴν	φύσιν	ἀγνοοῦμεν τῶν γενομένων, ἀλλὰ τό
[1, 12]	φερώμεθα, βιαζόμεθα τὸ πυρῶδες, παρὰ	φύσιν	αὐτὸ πρὸς τὸ κάτω καθέλκοντες.
[1, 12]	τὸν λόγον, πέμπτην τινὰ σώματος	φύσιν	εἰς οὐρανοῦ σύστασιν οἴκοθεν καὶ
[1, 12]	ὑποθέσεως ἐδεήθησαν οἱ πέμπτην σώματος	φύσιν	εἰς τὴν οὐρανοῦ καὶ τῶν
[1, 8]	τέως. Τὴν δὲ τοῦ ὕδατος	φύσιν	ἐνυπάρχουσαν τῇ γῇ οἱ φρεωρύχοι
[1, 12]	Τὸ γὰρ ἠναγκασμένον καὶ παρὰ	φύσιν,	ἐπ´ ὀλίγον ἀντισχὸν, καὶ τοῦτο
[1, 8]	τῶν πλεῖστον διεστώτων κατὰ τὴν	φύσιν	ἐπιμνησθεὶς, καὶ τὰ τὴν μέσην
[1, 9]	ὑποκείμενον ἐκζητοῦντας, μηδὲ ζητεῖν τινα	φύσιν	ἔρημον ποιοτήτων, ἄποιον ὑπάρχουσαν τῷ
[1, 8]	οὐρανὸν ὡσεὶ καπνόν· τουτέστι, λεπτὴν	φύσιν	καὶ οὐ στερεὰν οὐδὲ παχεῖαν
[1, 12]	ἔχειν. Ὧν δὲ αἱ κατὰ	φύσιν	κινήσεις παρηλλαγμέναι τυγχάνουσιν, τούτων ἀνάγκη,
[1, 11]	αὐτὴν κατὰ χώραν, ἢ παρὰ	φύσιν	κινουμένην τῆς οἰκείας ἕδρας ἐξίστασθαι.
[1, 3]	νομίσῃς τῶν κυκλοφορικῶν σωμάτων τὴν	φύσιν.	Οὐδὲ γὰρ ὁ κύκλος οὗτος,
[1, 10]	καθ´ ἑαυτὴν κρεμαμένη, βαρυτέρα τὴν	φύσιν	οὖσα. Ἀλλὰ ἀνάγκη, κἂν γῆν
[1, 4]	ἔσχε τοῦ κόσμου τούτου τὴν	φύσιν·	οὕτω καὶ ἡ μέλλουσα τῶν
[1, 4]	Ἐπειδὴ δὲ ἡ ἀρχὴ κατὰ	φύσιν	προτέτακται τῶν ἀπ´ αὐτῆς, ἀναγκαίως
[1, 10]	τῇ γῇ τὴν τοῦ ὕδατος	φύσιν;	Πῶς οὖν ῥυτὸν ὑπάρχον τὸ
[1, 2]	ὄγκους καὶ πόρους συνέχειν τὴν	φύσιν	τῶν ὁρατῶν ἐφαντάσθησαν. Νῦν μὲν
[1, 11]	ἐκπίπτει ἡ γῆ, τὴν κατὰ	φύσιν	χώραν τὸ μέσον ἔχουσα. Πᾶσα
[1, 9]	πῶς ἡ μαλθακὴ καὶ πολύκενος	φύσις	ἀντέχει ὑπὸ τοσούτου βάρους συνθλιβομένη,
[1, 5]	τις καὶ τῶν γινομένων ἡ	φύσις,	ἢ αὐξανομένη πάντως, ἢ φθίνουσα,
[1, 3]	ἐποίησεν ὁ Θεός. Ἡ μακαρία	φύσις,	ἡ ἄφθονος ἀγαθότης, τὸ ἀγαπητὸν
[1, 5]	ἐν αὐτῷ ζῴοις τε καὶ	φυτοῖς,	ἡ τοῦ χρόνου διέξοδος ὑπέστη,
[1, 5]	οὖν τοῖς ζῴων τε καὶ	φυτῶν	σώμασιν, οἱονεὶ ῥεύματί τινι πρὸς
[1, 6]	πᾶσι τοῖς σημαινομένοις ἡ παροῦσα	φωνὴ	ἐφαρμόσει. Καὶ γὰρ ἀφ´ οὗ
[1, 7]	σοφίαν ἐπιγινώσκεσθαι, οὐκ ἄλλῃ τινὶ	φωνῇ	ἐχρήσατο ὁ σοφὸς Μωϋσῆς περὶ
[1, 6]	διακοσμήσεως, ὡς ἐνδείκνυταί σοι ἡ	φωνὴ	τῆς ἀρχῆς· καὶ τὸ μὴ
[1, 4]	διαλεγόμενος, ταύτην ἁπάντων προέταξε τὴν	φωνὴν,	εἰπὼν, Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν. ~Ἦν
[1, 1]	καὶ διερευνήσασθαι ἡλίκα τῶν μικρῶν	φωνῶν	τούτων ἐστὶ τὰ σημαινόμενα, ἐνθυμηθῶμεν
[1, 3]	πηγὴ τῆς ζωῆς, τὸ νοερὸν	φῶς,	ἡ ἀπρόσιτος σοφία, οὗτος Ἐποίησεν
[1, 5]	ὅλων κτίστης καὶ δημιουργὸς ἀπετέλεσε,	φῶς	νοητὸν πρέπον τῇ μακαριότητι τῶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/04/2009