Homélie, Chap.
[1, 9]	καὶ πυκνὸν οὐ διαδύνει τοῦ	ὕδατος,	ἀλλ´ ὑπὸ τῆς ἀσθενεστέρας φύσεως
[1, 10]	εἶναι δῶμεν, κἂν ἐπὶ τοῦ	ὕδατος	αὐτὴν ἀποσαλεύειν εἴπωμεν, μηδαμοῦ ἀναχωρεῖν
[1, 8]	περὶ τῶν στοιχείων, πυρὸς, καὶ	ὕδατος,	καὶ ἀέρος, ἀλλὰ σὺ τῇ
[1, 9]	πρὸς τὸ καὶ αὐτοῦ τοῦ	ὕδατος	τὴν ἕδραν ἐπιζητεῖν, καὶ πάλιν
[1, 8]	φυλασσόντων τέως. Τὴν δὲ τοῦ	ὕδατος	φύσιν ἐνυπάρχουσαν τῇ γῇ οἱ
[1, 10]	περικεχύσθαι τῇ γῇ τὴν τοῦ	ὕδατος	φύσιν; Πῶς οὖν ῥυτὸν ὑπάρχον
[1, 9]	συμπιέζοντος. Πάλιν, ἐὰν ὑποθῇς ἑαυτῷ	ὕδωρ	εἶναι τὸ ὑποβεβλημένον τῇ γῇ,
[1, 8]	καὶ ἐν γῇ εὑρήσεις καὶ	ὕδωρ,	καὶ ἀέρα, καὶ πῦρ, εἴγε
[1, 10]	Πῶς οὖν ῥυτὸν ὑπάρχον τὸ	ὕδωρ	καὶ ἐπὶ τὸ πρανὲς πεφυκὸς
[1, 12]	μήτε ἀὴρ, μήτε γῆ, μήτε	ὕδωρ,	μήτε ὅλως ὅπερ ἓν τῶν
[1, 2]	τοῦτο οἱ μὲν ἐπὶ τὰς	ὑλικὰς	ὑποθέσεις κατέφυγον, τοῖς τοῦ κόσμου
[1, 4]	τὸν περιγεγραμμένον καὶ σῶμα ἔχοντα	ὑλικὸν,	τῇ ἀπεριλήπτῳ καὶ ἀοράτῳ φύσει,
[1, 1]	Θεοῦ, ὅτι Ἐὰν γένηται προφήτης	ὑμῶν	τῷ Κυρίῳ, ἐν ὁράματι αὐτῷ
[1, 13]	ἀδολεσχίαν ἐμπεσούμεθα. Ἀλλ´ ἡμεῖς ἐκείνους	ὑπ´	ἀλλήλων ἐάσαντες καταβάλλεσθαι, αὐτοὶ τοῦ
[1, 8]	δὲ γῆν δευτερεύειν φάμενος τῇ	ὑπάρξει.	Πάντως δὲ καὶ εἴ τι
[1, 5]	αἰσθήσει ληπτῶν τὴν ἀρχὴν τῆς	ὑπάρξεως	διηγεῖται. Λέγεται μὲν οὖν ἀρχὴ
[1, 8]	τῶν ἄκρων τοῦ παντὸς τὴν	ὕπαρξιν	παρῃνίξατο, τῷ μὲν οὐρανῷ τὰ
[1, 8]	πῶς ἐν μὲν τοῖς σώμασιν	ὑπάρχον	τὸ πῦρ, ἀβλαβῶς ἐμφωλεύει· προκληθὲν
[1, 10]	ὕδατος φύσιν; Πῶς οὖν ῥυτὸν	ὑπάρχον	τὸ ὕδωρ καὶ ἐπὶ τὸ
[1, 9]	κατατέτακται λόγον, συμπληρωτικὰ τῆς οὐσίας	ὑπάρχοντα.	Εἰς οὐδὲν γὰρ καταλήξεις, ἑκάστην
[1, 9]	τινα φύσιν ἔρημον ποιοτήτων, ἄποιον	ὑπάρχουσαν	τῷ ἑαυτῆς λόγῳ, ἀλλ´ εὖ
[1, 10]	μείζονα τὴν συνερειστικὴν ἀναγκαζόμεθα δύναμιν	ὑπεισάγειν,	ἣ πρὸς ὅλον ὁμοῦ δυνήσεται
[1, 9]	ἑκάστην τῶν ἐνυπαρχουσῶν αὐτῇ ποιοτήτων	ὑπεξαιρεῖσθαι	τῷ λόγῳ πειρώμενος. Ἐὰν γὰρ
[1, 5]	διακόσμησιν, ὅσα τὴν ἡμετέραν διάνοιαν	ὑπερβαίνει,	ὧν οὐδὲ τὰς ὀνομασίας ἐξευρεῖν
[1, 13]	τῷ πλήθει τῆς ἑαυτοῦ δυνάμεως	ὑπερβαίνοντα.	Καὶ γὰρ εἰ καὶ τὴν
[1, 3]	δύναμιν, ἀλλ´ εἰς τὸ ἀπειροπλάσιον	ὑπερβαίνουσαν,	τῇ ῥοπῇ τοῦ θελήματος μόνῃ
[1, 13]	τοῦ κάλλους τῶν ὁρωμένων τὸν	ὑπέρκαλον	ἐννοώμεθα, καὶ ἐκ τοῦ μεγέθους
[1, 10]	πρὸς ὅλον ὁμοῦ δυνήσεται τὸ	ὑπερκείμενον	ἀντιβαίνειν. Διὰ τοῦτο ὅρους ἐπίθες
[1, 5]	τοῦ κόσμου γενέσεως κατάστασις ταῖς	ὑπερκοσμίοις	δυνάμεσι πρέπουσα, ἡ ὑπέρχρονος, ἡ
[1, 13]	σωμάτων ἀναλογιζώμεθα τὸν ἄπειρον καὶ	ὑπερμεγέθη	καὶ πᾶσαν διάνοιαν ἐν τῷ
[1, 9]	τῆς ἀσθενεστέρας φύσεως τὸ τοσοῦτον	ὑπερφέρον	τῷ βάρει κρατεῖται· πρὸς τὸ
[1, 9]	καὶ ἀεὶ πρὸς τὸ ἄνω	ὑπερχεομένη	τοῦ συμπιέζοντος. Πάλιν, ἐὰν ὑποθῇς
[1, 5]	ταῖς ὑπερκοσμίοις δυνάμεσι πρέπουσα, ἡ	ὑπέρχρονος,	ἡ αἰωνία, ἡ ἀΐδιος. Δημιουργήματα
[1, 5]	φυτοῖς, ἡ τοῦ χρόνου διέξοδος	ὑπέστη,	ἐπειγομένη ἀεὶ καὶ παραρρέουσα, καὶ
[1, 7]	σώματος κίνησις, ἧς παυσαμένης οὐδὲν	ὑπέστη	οὐδὲ παρέμεινε τοῖς ὁρῶσιν· ὀρχήσεως
[1, 7]	ἀρχῇ ἐποίησεν· οὐχὶ ἐνήργησεν, οὐδὲ	ὑπέστησεν,	ἀλλὰ Ἐποίησεν. Καὶ καθότι πολλοὶ
[1, 9]	Ἐάν τε γὰρ ἀέρα φῇς	ὑπεστρῶσθαι	πλάτει τῆς γῆς, ἀπορήσεις, πῶς
[1, 1]	δὲ ὡς οὐδενὶ τῶν ἄλλων	ὑπῆρξε	κατὰ τὴν μαρτυρίαν αὐτὴν τοῦ
[1, 1]	ὁράματι αὐτῷ γνωσθήσομαι, καὶ ἐν	ὕπνῳ	λαλήσω αὐτῷ. Οὐχ οὕτως ὡς
[1, 8]	οἱ ἀπὸ νενοτισμένης αὐτῆς ἀτμοὶ	ὑπὸ	ἡλίου θαλφθείσης ἀναπεμπόμενοι. Ἔπειτα μέντοι
[1, 3]	τὸ ἐπίπεδον λέγω σχῆμα τὸ	ὑπὸ	μιᾶς γραμμῆς περιεχόμενον, ἐπειδὴ διαφεύγει
[1, 9]	οὐ διαδύνει τοῦ ὕδατος, ἀλλ´	ὑπὸ	τῆς ἀσθενεστέρας φύσεως τὸ τοσοῦτον
[1, 2]	σύμπαντα, ὡς ἂν τύχῃ φερόμενα,	ὑπὸ	τῆς ἐνοικούσης αὐτοῖς ἀθεότητος ἠπατήθησαν.
[1, 5]	ἢ φθορὰν ἀγούσῃ κινήσει συνεχομένοις,	ὑπὸ	τῆς τοῦ χρόνου φύσεως περιέχεσθαι,
[1, 9]	μαλθακὴ καὶ πολύκενος φύσις ἀντέχει	ὑπὸ	τοσούτου βάρους συνθλιβομένη, ἀλλ´ οὐχὶ
[1, 9]	ὑποθῇς ἑαυτῷ ὕδωρ εἶναι τὸ	ὑποβεβλημένον	τῇ γῇ, καὶ οὕτως ἐπιζητήσεις,
[1, 4]	ἡμῶν διαγωγὴ οἰκείαν τῇ καταστάσει	ὑποδέξεται	τὴν λῆξιν. Οἱ δὲ τοσοῦτον
[1, 10]	Κἄν τι δυνηθῶμεν ἐκείνῳ συμπλάσαντες	ὑποθεῖναι,	τὸ ἐκείνου πάλιν ἀντέρεισμα ὁ
[1, 2]	οἱ μὲν ἐπὶ τὰς ὑλικὰς	ὑποθέσεις	κατέφυγον, τοῖς τοῦ κόσμου στοιχείοις
[1, 12]	τῶν προαγόντων ἀθετήσαντες λόγους, οἰκείας	ὑποθέσεως	ἐδεήθησαν οἱ πέμπτην σώματος φύσιν
[1, 12]	καλοῦμεν, σύνθετον εἶναι δυνατὸν ἡμῖν	ὑποθέσθαι	τὸν οὐρανὸν, τῷ τὰ ἐκ
[1, 10]	ἕτερον σῶμα τῆς γῆς ἐμβριθέστερον	ὑποθῇ	κωλύειν τὴν γῆν πρὸς τὸ
[1, 9]	ὑπερχεομένη τοῦ συμπιέζοντος. Πάλιν, ἐὰν	ὑποθῇς	ἑαυτῷ ὕδωρ εἶναι τὸ ὑποβεβλημένον
[1, 11]	ἄνω κατέχοντος, ἅπερ ἂν, φησὶν,	ὑποθώμεθα	βάρη ἐκπίπτειν ἀπὸ τῶν ἄνω,
[1, 9]	κατατρίβεσθαι τοῖς λογισμοῖς αὐτὸ τὸ	ὑποκείμενον	ἐκζητοῦντας, μηδὲ ζητεῖν τινα φύσιν
[1, 9]	αὐτὴν θεωροῦνται, οὐδὲν ἔσται τὸ	ὑποκείμενον.	Ταῦτά τε οὖν καταλιπόντα σε,
[1, 4]	τὰ μέρη φθοραῖς καὶ ἀλλοιώσεσιν	ὑπόκειται,	τούτου καὶ τὸ ὅλον ἀνάγκη
[1, 1]	εἶναι παρὰ τῷ Θεῷ, ἔτι	ὑπομάζιος	ὤν· ὃν εἰσεποιήσατο μὲν ἡ
[1, 13]	γενομένων, ἀλλὰ τό γε ὁλοσχερῶς	ὑποπῖπτον	ἡμῶν τῇ αἰσθήσει τοσοῦτον ἔχει
[1, 8]	ὄντων, ἢ τῶν κατὰ θεωρίαν	ὑποπιπτόντων	ἡμῖν, ἢ τῶν προκειμένων ἡμῶν
[1, 4]	αὐτὰ παθήματα τοῖς οἰκείοις μέρεσιν	ὑποστῆναι.	Ἀλλὰ τοσοῦτον Ἐματαιώθησαν τοῖς διαλογισμοῖς
[1, 12]	τῶν κατ´ αὐτὸν ἀστέρων γένεσιν	ὑποτιθέμενοι.	Ἄλλος δέ τις τῶν σφριγώντων
[1, 2]	οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ θαλάσσης	ὑποτιθέμενοι.	Οὐ γὰρ ᾔδεσαν εἰπεῖν, Ἐν
[1, 3]	ἤδη καὶ ἄναρχον αὐτὸν ὀφείλομεν	ὑποτίθεσθαι.	Ἀλλὰ κἂν τὴν αἴσθησιν διαφεύγῃ,
[1, 9]	οὐχὶ διολισθαίνει πάντοθεν τὴν συνίζησιν	ὑποφεύγουσα,	καὶ ἀεὶ πρὸς τὸ ἄνω
[1, 2]	αἰτίαν παρέχειν. Ὄντως ἱστὸν ἀράχνης	ὑφαίνουσιν	οἱ ταῦτα γράφοντες, οἱ οὕτω
[1, 7]	καὶ τὸν χαλκέα καὶ τὸν	ὑφάντην.	Ἵνα οὖν δειχθῇ ὅτι ὁ
[1, 7]	καὶ τεκτονικῆς καὶ χαλκευτικῆς καὶ	ὑφαντικῆς,	καὶ ὅσαι τοιαῦται, αἳ, κἂν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/04/2009