HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Homélies sur l'Hexaëméron (I)

Liste des contextes (ordre alphabétique)


μ  =  76 formes différentes pour 155 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Homélie, Chap.
[1, 6]   κόσμου τούτου σύστασις, δυνατόν σοι  μαθεῖν,   ἐάν γε ἐκ τοῦ παρόντος
[1, 3]   ἀρχῇ ἐποίησεν Θεός.  μακαρία   φύσις, ἄφθονος ἀγαθότης, τὸ
[1, 5]   πράξεων πρῶτον κινούμεθα πρὸς τὸν  μακάριον   βίον. Λέγεται δὲ ἀρχὴ καὶ
[1, 5]   ἀπετέλεσε, φῶς νοητὸν πρέπον τῇ  μακαριότητι   τῶν φιλούντων τὸν Κύριον, τὰς
[1, 8]   τῶν προκειμένων ἡμῶν τῇ αἰσθήσει,  μακρὸν   καὶ ἀπηρτημένον λόγον ἐπεισάγει τῇ
[1, 9]   τῆς γῆς, ἀπορήσεις, πῶς  μαλθακὴ   καὶ πολύκενος φύσις ἀντέχει ὑπὸ
[1, 11]   ἄκρον ἀπόστασιν, οὐκ ἔχουσαν ὅπου  μᾶλλον   ἀποκλιθῇ, ἀναγκαίως μένειν ἐφ´ ἑαυτῆς,
[1, 3]   δοὺς, καὶ τίς ποιητής;  Μᾶλλον   δὲ, ἵνα μὴ ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς
[1, 6]   ἀρχὴν, δύο ποιήσει ἀντὶ μιᾶς,  μᾶλλον   δὲ πολλὰς καὶ ἀπείρους, τοῦ
[1, 1]   Θεὸν ὡς ἀνθρώπῳ ἰδεῖν δυνατὸν,  μᾶλλον   δὲ ὡς οὐδενὶ τῶν ἄλλων
[1, 1]   ταύτην καταβαλλόμενος· Μωϋσῆς ἐκεῖνος  μαρτυρηθεὶς   ἀστεῖος εἶναι παρὰ τῷ Θεῷ,
[1, 1]   τῶν ἄλλων ὑπῆρξε κατὰ τὴν  μαρτυρίαν   αὐτὴν τοῦ Θεοῦ, ὅτι Ἐὰν
[1, 5]   πάντων τῶν γενομένων προέχειν αὐτὸν  μαρτυρῶν   λέγει ἐν ἀρχῇ γεγονέναι, ἀλλὰ
[1, 4]   ὅτι οὕτως ὀξὺ περὶ τὰ  μάταια   βλέποντες, ἑκόντες πρὸς τὴν σύνεσιν
[1, 4]   πολυθρύλλητος ἀστρονομία, πολυάσχολος  ματαιότης,   πρὸς ποῖον καταστρέφουσι τέλος; Εἴπερ
[1, 2]   ἐξηγήσεως; Ἐλέγξω τῶν ἔξω τὴν  ματαιότητα;   ἀνυμνήσω τὴν ἡμετέραν ἀλήθειαν;
[1, 6]   καὶ τὸ μὴ εἰκῇ μηδὲ  μάτην,   ἀλλὰ πρός τι τέλος ὠφέλιμον
[1, 6]   πρός τι τέλος ὠφέλιμον καὶ  μεγάλην   χρείαν τοῖς οὖσι συνεισφερόμενον ἐπινενοῆσθαι
[1, 3]   εἰς τὸ εἶναι παρήγαγε τὰ  μεγέθη   τῶν ὁρωμένων. Εἰ οὖν καὶ
[1, 13]   ὑπέρκαλον ἐννοώμεθα, καὶ ἐκ τοῦ  μεγέθους   τῶν αἰσθητῶν τούτων καὶ περιγραπτῶν
[1, 1]   αἰτίαν λαβοῦσα. Ποία ἀκοὴ τοῦ  μεγέθους   τῶν λεγομένων ἀξία; πῶς παρεσκευασμένην
[1, 11]   γὰρ ἐλαττοῦται ἐπὶ τοῖς  μεγίστοις   ἔκπληξις, ἐπειδὰν τρόπος καθ´
[1, 7]   τὸ κάλλιστον, ὡς δυνατὸς, τὸ  μέγιστον.   Μόνον γὰρ οὐχὶ τεχνίτην σοι
[1, 4]   τέλους. Γεωμετρίαι γὰρ καὶ ἀριθμητικαὶ  μέθοδοι,   καὶ αἱ περὶ τῶν στερεῶν
[1, 10]   πλεῖον τῷ λόγῳ προΐεμεν, τοσούτῳ  μείζονα   τὴν συνερειστικὴν ἀναγκαζόμεθα δύναμιν ὑπεισάγειν,
[1, 9]   πειρώμενος. Ἐὰν γὰρ ἀποστήσῃς τὸ  μέλαν,   τὸ ψυχρὸν, τὸ βαρὺ, τὸ
[1, 1]   γὰρ καὶ γῆς ποίησις παραδίδοσθαι  μέλλει,   οὐκ αὐτομάτως συνενεχθεῖσα, ὥς τινες
[1, 4]   ἀνάγκη μεταποιηθῆναι τὸν κόσμον, εἰ  μέλλοι   καὶ τῶν ψυχῶν κατάστασις
[1, 5]   μὲν παρελθὸν ἠφανίσθη, τὸ δὲ  μέλλον   οὔπω πάρεστι, τὸ δὲ παρὸν
[1, 1]   περὶ τῆς τοῦ κόσμου συστάσεως  μέλλοντι   διηγεῖσθαι, ἀρχὴν τῆς τῶν ὁρωμένων
[1, 4]   τὴν φύσιν· οὕτω καὶ  μέλλουσα   τῶν ψυχῶν ἡμῶν διαγωγὴ οἰκείαν
[1, 8]   μὲν ὅτι πάντα ἐν πᾶσι  μέμικται,   καὶ ἐν γῇ εὑρήσεις καὶ
[1, 12]   ἓν τῶν ἁπλῶν· διότι τοῖς  μὲν   ἁπλοῖς οἰκεία κίνησις ἐπ´
[1, 7]   ὄντα αὐτομάτως παρυποστῆναι· καὶ αἴτιον  μὲν   αὐτοῦ ὁμολογοῦσι τὸν Θεὸν, αἴτιον
[1, 12]   πολεμίαν εἶναι τῷ βαρυτάτῳ. Ὅταν  μὲν   γὰρ πρὸς τὰ ἄνω κινώμεθα,
[1, 2]   φύσιν τῶν ὁρατῶν ἐφαντάσθησαν. Νῦν  μὲν   γὰρ συνιόντων ἀλλήλοις τῶν ἀμερῶν
[1, 12]   τὴν οἰκείαν χώραν ἐπανιόντος. Διὰ  μὲν   δὴ ταύτας, ὥς φασι, τῶν
[1, 12]   καὶ ὁρατὸν, καὶ μετέχοντα γῆς  μὲν   διὰ τὴν ἀντιτυπίαν, πυρὸς δὲ,
[1, 5]   τοῦ κόσμου τούτου, τῇ  μὲν   διανοίᾳ ἡμῶν ἐστὶ θεωρητὸν, ἀνιστόρητον
[1, 5]   τοῦτον ἐπεισαχθῆναι τοῖς οὖσι, προηγουμένως  μὲν   διδασκαλεῖον καὶ παιδευτήριον τῶν ἀνθρωπίνων
[1, 12]   πιθανολογίαν ἐπαναστὰς πάλιν τούτοις, ταῦτα  μὲν   διέχεε καὶ διέλυσεν, οἰκείαν δὲ
[1, 4]   τὸν νότιον πόλον κείμενοι τοῖς  μέν   εἰσι φανεροὶ, ἡμῖν δὲ ἄγνωστοι·
[1, 2]   ἐφεξῆς συνεπέραναν. Διὰ τοῦτο οἱ  μὲν   ἐπὶ τὰς ὑλικὰς ὑποθέσεις κατέφυγον,
[1, 1]   ἔτι ὑπομάζιος ὤν· ὃν εἰσεποιήσατο  μὲν   θυγάτηρ τοῦ Φαραὼ, ἐξέθρεψε
[1, 7]   αἱ δὲ θεωρητικαί· καὶ τῶν  μὲν   θεωρητικῶν τέλος ἐστὶν κατὰ
[1, 12]   τῆς φύσεως ἔχοντος. Διὸ πρῶτον  μὲν   καμάτῳ συνέχεται ἐν τῇ συνεχεῖ
[1, 12]   κίνησις ἐπ´ εὐθείας, τῶν  μὲν   κούφων ἐπὶ τὸ ἄνω φερομένων,
[1, 8]   παρὰ σαυτοῦ συνέσει νόει, πρῶτον  μὲν   ὅτι πάντα ἐν πᾶσι μέμικται,
[1, 5]   ἀρχὴν τῆς ὑπάρξεως διηγεῖται. Λέγεται  μὲν   οὖν ἀρχὴ καὶ πρώτη
[1, 6]   ἀθρόως καὶ ἐν ὀλίγῳ. Τὰ  μὲν   οὖν περὶ ἀρχῆς, ὡς ὀλίγα
[1, 8]   παντὸς τὴν ὕπαρξιν παρῃνίξατο, τῷ  μὲν   οὐρανῷ τὰ πρεσβεῖα τῆς γενέσεως
[1, 5]   τοιοῦτος χρόνος, οὗ τὸ  μὲν   παρελθὸν ἠφανίσθη, τὸ δὲ μέλλον
[1, 7]   δὲ καὶ τῶν τεχνῶν αἱ  μὲν   ποιητικαὶ λέγονται, αἱ δὲ πρακτικαὶ,
[1, 8]   καὶ πῦρ, εἴγε ἐκ λίθων  μὲν   πῦρ ἐξάλλεται, ἐκ σιδήρου δὲ,
[1, 12]   οὐρανίου φύσεως καταβέβληνται. Καὶ οἱ  μὲν   σύνθετον αὐτὸν ἐκ τῶν τεσσάρων
[1, 4]   εἶναι σοφοὶ, ἐμωράνθησαν, ὥστε οἱ  μὲν   συνυπάρχειν ἐξ ἀϊδίου τῷ Θεῷ
[1, 8]   περὶ ταῦτα κατασχολεῖσθαι. Ἀλλὰ περὶ  μὲν   τῆς οὐσίας τοῦ οὐρανοῦ ἀρκούμεθα
[1, 8]   καὶ θαυμάσαι ἄξιον, πῶς ἐν  μὲν   τοῖς σώμασιν ὑπάρχον τὸ πῦρ,
[1, 8]   τὸ κατώτατόν ἐστι· διότι ἐπὶ  μὲν   τὸν οὐρανὸν τὰ κοῦφα φέρεται,
[1, 1]   παρὰ τῶν εὐεργετηθέντων, καὶ ἀσμένως  μὲν   τοὺς Αἰγυπτιακοὺς θορύβους ἀπολιπὼν, τὴν
[1, 10]   ἐπὶ τὸ πρανὲς πεφυκὸς καταπίπτειν,  μένει   ἀπαιωρούμενον καὶ οὐδαμοῦ ἀπορρέον; Σὺ
[1, 11]   μέσον ἔχουσα. Πᾶσα γὰρ ἀνάγκη  μένειν   αὐτὴν κατὰ χώραν, παρὰ
[1, 11]   ἔχουσαν ὅπου μᾶλλον ἀποκλιθῇ, ἀναγκαίως  μένειν   ἐφ´ ἑαυτῆς, ἀδύνατον αὐτῇ παντελῶς
[1, 11]   τοιαύταις αἰτίαις τὴν γῆν ἀκίνητον  μένειν   κατακομψεύονται. Ὡς ἄρα διὰ τὸ
[1, 5]   παιδευτήριον τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν· ἔπειτα  μέντοι   καὶ ἁπαξαπλῶς πάντων τῶν ἐν
[1, 8]   ὑπὸ ἡλίου θαλφθείσης ἀναπεμπόμενοι. Ἔπειτα  μέντοι   καὶ εἰ φύσει τὸν ἄνω
[1, 4]   τὰ αὐτὰ παθήματα τοῖς οἰκείοις  μέρεσιν   ὑποστῆναι. Ἀλλὰ τοσοῦτον Ἐματαιώθησαν τοῖς
[1, 7]   ὅλων, καὶ τὰ καθ´ ἕκαστον  μέρη   πρὸς ἄλληλα συναρμόζοντα, καὶ τὸ
[1, 6]   αὐτὴν εἰς τὰ τοῦ χρόνου  μέρη.   Ταῦτα δέ ἐστιν, ἀρχὴ, καὶ
[1, 11]   Ἐφ´ ὅπερ δ´ ἂν τὰ  μέρη   φέρηται, ἐπὶ τοῦτο καὶ τὸ
[1, 4]   δυνηθέντες ἐννοηθῆναι, ὅτι οὗ τὰ  μέρη   φθοραῖς καὶ ἀλλοιώσεσιν ὑπόκειται, τούτου
[1, 1]   τῶν παθῶν τῆς σαρκὸς, ἀνεπισκότητον  μερίμναις   βιωτικαῖς, φιλόπονον, ἐξεταστικὴν, πάντοθεν περισκοποῦσαν
[1, 6]   ἀρχὴ οὔπω χρόνος, ἀλλ´ οὐδὲ  μέρος   αὐτοῦ τὸ ἐλάχιστον. Εἰ δὲ
[1, 4]   ἀτελεύτητον, καὶ τῆς τῶν κατὰ  μέρος   οἰκονομίας αἴτιον. Ἦπου αὐτοῖς
[1, 3]   Ἐποίησεν, ἵνα δειχθῇ, ὅτι ἐλάχιστον  μέρος   τῆς τοῦ δημιουργοῦ δυνάμεώς ἐστι
[1, 6]   Ταῦτα δέ ἐστιν, ἀρχὴ, καὶ  μέσα,   καὶ τελευτή. Ἀρχὴν δὲ ἀρχῆς
[1, 11]   Ὡς ἄρα διὰ τὸ τὴν  μέσην   τοῦ παντὸς εἰληφέναι χώραν, καὶ
[1, 8]   φύσιν ἐπιμνησθεὶς, καὶ τὰ τὴν  μέσην   τούτοις ἐκπληροῦντα χώραν συνεκδοχικῶς παρεσήμανεν.
[1, 11]   περικειμένης ὁμοιότητος ἐμποιούσης. Τὴν δὲ  μέσην   χώραν μὴ ἀποκληρωτικῶς τὴν γῆν,
[1, 11]   κάτω· κάτω δὲ λόγος  μέσον   ἔδειξεν. Μὴ οὖν θαυμάσῃς εἰ
[1, 11]   τὴν κατὰ φύσιν χώραν τὸ  μέσον   ἔχουσα. Πᾶσα γὰρ ἀνάγκη μένειν
[1, 8]   δὲ καὶ εἴ τι τούτων  μέσον,   συναπεγενήθη τοῖς πέρασιν. Ὥστε κἂν
[1, 11]   ἄνω, ταῦτα πανταχόθεν ἐπὶ τὸ  μέσον   συνενεχθήσεται. Ἐφ´ ὅπερ δ´ ἂν
[1, 11]   τῶν κούφων φέρηται ἀπὸ τοῦ  μέσου,   δηλονότι πρὸς τὸ ἀνώτατον κινηθήσεται.
[1, 3]   κινήσεως αὐτῶν ὁμαλὸν, καὶ μηδενὶ  μέσῳ   διακοπτόμενον, τὴν τοῦ ἄναρχον τὸν
[1, 5]   λέγει ἐν ἀρχῇ γεγονέναι, ἀλλὰ  μετὰ   τὰ ἀόρατα καὶ νοούμενα τῶν
[1, 4]   κατάστασις πρὸς ἕτερον εἶδος ζωῆς  μεταβάλλειν.   Ὥσπερ γὰρ παροῦσα ζωὴ
[1, 11]   ταῦτα διαταξαμένην τοῦ Θεοῦ σοφίαν  μετάθες   τὸ θαῦμα. Οὐ γὰρ ἐλαττοῦται
[1, 4]   συντελείας ἔννοιαν ἐπιγνῶναι, ὅτι ἀνάγκη  μεταποιηθῆναι   τὸν κόσμον, εἰ μέλλοι καὶ
[1, 4]   καὶ περὶ τῆς τοῦ κόσμου  μεταποιήσεως,   τὰ νῦν ἐν βραχέσι κατὰ
[1, 2]   τῶν ἀμερῶν σωμάτων, νῦν δὲ  μετασυγκρινομένων,   τὰς γενέσεις καὶ τὰς φθορὰς
[1, 3]   τὸ ἀγαπητὸν πᾶσι τοῖς λόγου  μετειληφόσι,   τὸ πολυπόθητον κάλλος, ἀρχὴ
[1, 12]   ἁπτὸν ὄντα καὶ ὁρατὸν, καὶ  μετέχοντα   γῆς μὲν διὰ τὴν ἀντιτυπίαν,
[1, 1]   διὰ τὸ τῆς φύσεως μισοπόνηρον  μέχρι   θανάτου τοὺς κακοὺς ἀμυνόμενος.
[1, 11]   τῶν παραδόξων ἐξευρεθῇ· εἰ δὲ  μὴ,   ἀλλὰ τό γε ἁπλοῦν τῆς
[1, 4]   συντελεσθῆναι. Εἰ ἀρχὴν ἔχει χρονικὴν,  μὴ   ἀμφιβάλῃς περὶ τοῦ τέλους. Γεωμετρίαι
[1, 3]   τάξις; Ἀρχὴν πρῶτον ἐπέθηκεν, ἵνα  μὴ   ἄναρχον αὐτὸν οἰηθῶσί τινες. Εἶτα
[1, 3]   ποιητής; Μᾶλλον δὲ, ἵνα  μὴ   ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς ἐκζητῶν παρατραπῇς που
[1, 11]   ἐμποιούσης. Τὴν δὲ μέσην χώραν  μὴ   ἀποκληρωτικῶς τὴν γῆν, μηδὲ ἐκ
[1, 12]   τῷ τὰ ἐκ διαφόρων συγκείμενα  μὴ   δύνασθαι ὁμαλὴν καὶ ἀβίαστον ἔχειν
[1, 12]   σύνθετα, διὰ τὸ μίαν κίνησιν  μὴ   δύνασθαι πᾶσιν εὐάρμοστον εἶναι καὶ
[1, 6]   φωνὴ τῆς ἀρχῆς· καὶ τὸ  μὴ   εἰκῇ μηδὲ μάτην, ἀλλὰ πρός
[1, 3]   περιγράψας αὐτόν. Οὕτω καὶ σὺ  μὴ,   ἐπειδὴ εἰς ἑαυτὰ συννεύει τὰ
[1, 1]   τῆς βαθείας καρδίας τοῦ συγγραφέως  μὴ   ἐφικώμεθα διὰ τὸ τῆς διανοίας
[1, 10]   τινὸς δεῖσθαι τοῦ στέγοντος καὶ  μὴ   ἐῶντος αὐτὸ καταπίπτειν. Κἄν τι
[1, 8]   ἐκπληροῦντα χώραν συνεκδοχικῶς παρεσήμανεν. Ὥστε  μὴ   ζήτει τὴν τῶν καθ´ ἕκαστον
[1, 3]   τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.  Μὴ   οὖν ἄναρχα φαντάζου, ἄνθρωπε, τὰ
[1, 11]   δὲ λόγος μέσον ἔδειξεν.  Μὴ   οὖν θαυμάσῃς εἰ μηδαμοῦ ἐκπίπτει
[1, 3]   αὐτοῖς ἀθεότητος ἠπατήθησαν. ~Ὅπερ ἵνα  μὴ   πάθωμεν ἡμεῖς, τὴν κοσμοποιίαν
[1, 7]   καὶ ὅσαι τοιαῦται, αἳ, κἂν  μὴ   παρῇ τεχνίτης, ἱκανῶς ἐν
[1, 6]   λεγομένης τῆς ἀρχῆς, σκόπει εἰ  μὴ   πᾶσι τοῖς σημαινομένοις παροῦσα
[1, 9]   περὶ τῆς γῆς συμβουλεύωμεν ἑαυτοῖς,  μὴ   πολυπραγμονεῖν αὐτῆς τὴν οὐσίαν ἥτις
[1, 10]   τοῦ ὕδατος αὐτὴν ἀποσαλεύειν εἴπωμεν,  μηδαμοῦ   ἀναχωρεῖν τῆς εὐσεβοῦς διανοίας, ἀλλὰ
[1, 11]   ἔδειξεν. Μὴ οὖν θαυμάσῃς εἰ  μηδαμοῦ   ἐκπίπτει γῆ, τὴν κατὰ
[1, 5]   ἐπειγομένη ἀεὶ καὶ παραρρέουσα, καὶ  μηδαμοῦ   παυομένη τοῦ δρόμου. οὐχὶ
[1, 11]   χώραν μὴ ἀποκληρωτικῶς τὴν γῆν,  μηδὲ   ἐκ τοῦ αὐτομάτου λαχεῖν, ἀλλὰ
[1, 9]   Ταῦτά τε οὖν καταλιπόντα σε,  μηδὲ   ἐκεῖνο ζητεῖν παραινῶ, ἐπὶ τίνος
[1, 3]   ἄναρχα φαντάζου, ἄνθρωπε, τὰ ὁρώμενα,  μηδὲ,   ἐπειδὴ κυκλόσε περιτρέχει τὰ κατ´
[1, 9]   λογισμοῖς αὐτὸ τὸ ὑποκείμενον ἐκζητοῦντας,  μηδὲ   ζητεῖν τινα φύσιν ἔρημον ποιοτήτων,
[1, 9]   τὴν οὐσίαν ἥτις ποτέ ἐστι,  μηδὲ   κατατρίβεσθαι τοῖς λογισμοῖς αὐτὸ τὸ
[1, 6]   ἀρχῆς· καὶ τὸ μὴ εἰκῇ  μηδὲ   μάτην, ἀλλὰ πρός τι τέλος
[1, 8]   ἑκάστου τῶν ζητουμένων· πρὸς τὸ,  μηδὲ   προύργου τι εἶναι εἰς τὴν
[1, 4]   τῇ ἀπεριλήπτῳ καὶ ἀοράτῳ φύσει,  μηδὲ   τοσοῦτον δυνηθέντες ἐννοηθῆναι, ὅτι οὗ
[1, 8]   συναπεγενήθη τοῖς πέρασιν. Ὥστε κἂν  μηδὲν   εἴπῃ περὶ τῶν στοιχείων, πυρὸς,
[1, 2]   πρὸ αὐτοῦ καταβάλλοντος· ὥστε ἡμῖν  μηδὲν   ἔργον εἶναι τὰ ἐκείνων ἐλέγχειν·
[1, 3]   τῆς κινήσεως αὐτῶν ὁμαλὸν, καὶ  μηδενὶ   μέσῳ διακοπτόμενον, τὴν τοῦ ἄναρχον
[1, 12]   παρηλλάχθαι καὶ τὰς οὐσίας. Ἀλλὰ  μὴν   οὐδὲ ἐκ τῶν πρώτων σωμάτων,
[1, 10]   τοῦτο ὅρους ἐπίθες τῇ διανοίᾳ,  μήποτέ   σου τῆς πολυπραγμοσύνης τοῦ
[1, 12]   σῶμα, μήτε πῦρ, φησὶ,  μήτε   ἀὴρ, μήτε γῆ, μήτε ὕδωρ,
[1, 12]   μήτε πῦρ, φησὶ, μήτε ἀὴρ,  μήτε   γῆ, μήτε ὕδωρ, μήτε ὅλως
[1, 12]   ἀὴρ, μήτε γῆ, μήτε ὕδωρ,  μήτε   ὅλως ὅπερ ἓν τῶν ἁπλῶν·
[1, 12]   αὐτοῖς τὸ αἰθέριον σῶμα,  μήτε   πῦρ, φησὶ, μήτε ἀὴρ, μήτε
[1, 12]   φησὶ, μήτε ἀὴρ, μήτε γῆ,  μήτε   ὕδωρ, μήτε ὅλως ὅπερ ἓν
[1, 4]   περίοδον ἐκπληροῖ· μίαν τῶν πασῶν  μηχανὴν   οὐκ ἐξεῦρον πρὸς τὸ τὸν
[1, 12]   κινήσει τὰ σύνθετα, διὰ τὸ  μίαν   κίνησιν μὴ δύνασθαι πᾶσιν εὐάρμοστον
[1, 4]   ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ περίοδον ἐκπληροῖ·  μίαν   τῶν πασῶν μηχανὴν οὐκ ἐξεῦρον
[1, 3]   ἐπίπεδον λέγω σχῆμα τὸ ὑπὸ  μιᾶς   γραμμῆς περιεχόμενον, ἐπειδὴ διαφεύγει τὴν
[1, 6]   τὴν ἀρχὴν, δύο ποιήσει ἀντὶ  μιᾶς,   μᾶλλον δὲ πολλὰς καὶ ἀπείρους,
[1, 1]   ἀκρίβειαν, καὶ διερευνήσασθαι ἡλίκα τῶν  μικρῶν   φωνῶν τούτων ἐστὶ τὰ σημαινόμενα,
[1, 12]   τῶν δὲ λοιπῶν, διὰ τὴν  μίξιν.   Οἱ δὲ τοῦτον ὡς ἀπίθανον
[1, 1]   Ὃς τὸν ὄγκον τῆς τυραννίδος  μισήσας,   καὶ πρὸς τὸ ταπεινὸν τῶν
[1, 1]   φαίνεται διὰ τὸ τῆς φύσεως  μισοπόνηρον   μέχρι θανάτου τοὺς κακοὺς ἀμυνόμενος.
[1, 12]   ἀντισχὸν, καὶ τοῦτο βιαίως καὶ  μόλις,   ταχὺ διελύθη εἰς τὰ ἐξ
[1, 3]   ὑπερβαίνουσαν, τῇ ῥοπῇ τοῦ θελήματος  μόνῃ   εἰς τὸ εἶναι παρήγαγε τὰ
[1, 7]   κάλλιστον, ὡς δυνατὸς, τὸ μέγιστον.  Μόνον   γὰρ οὐχὶ τεχνίτην σοι ἔδειξεν
[1, 1]   Οὐχ οὕτως ὡς θεράπων  μου   Μωϋσῆς, ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ
[1, 1]   Μωϋσῆς, ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ  μου   πιστός ἐστι· στόμα κατὰ στόμα
[1, 2]   οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. Ἵστησί  μου   τὸν λόγον τὸ θαῦμα τῆς
[1, 3]   κεραμεὺς ἀπὸ τῆς αὐτῆς τέχνης  μυρία   διαπλάσας σκεύη, οὔτε τὴν τέχνην
[1, 4]   βόρειον πλάτος, καὶ ζῳδιακὸν κύκλον  μυρίοις   διαστήμασι διαιροῦντες· καὶ ἐπαναφορὰς ἄστρων,
[1, 13]   τῆς οὐσίας ἀφέμενοι λόγου, πεισθέντες  Μωϋσεῖ,   ὅτι Ἐποίησεν Θεὸς τὸν
[1, 1]   τὴν συγγραφὴν ταύτην καταβαλλόμενος·  Μωϋσῆς   ἐκεῖνος μαρτυρηθεὶς ἀστεῖος εἶναι
[1, 1]   οὕτως ὡς θεράπων μου  Μωϋσῆς,   ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ μου
[1, 7]   τινὶ φωνῇ ἐχρήσατο σοφὸς  Μωϋσῆς   περὶ αὐτοῦ, ἀλλ´ εἶπεν, Ἐν
[1, 1]   εἰς συγκατάθεσιν τῶν εἰρημένων ἐναχθησόμεθα  Μωϋσῆς   τοίνυν ἐστὶν τὴν συγγραφὴν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 23/04/2009