Homélie, Chap. |
[1, 6] |
κόσμου
τούτου
σύστασις,
δυνατόν
σοι
|
μαθεῖν, |
ἐάν
γε
ἐκ
τοῦ
παρόντος |
[1, 3] |
ἀρχῇ
ἐποίησεν
ὁ
Θεός.
Ἡ
|
μακαρία |
φύσις,
ἡ
ἄφθονος
ἀγαθότης,
τὸ |
[1, 5] |
πράξεων
πρῶτον
κινούμεθα
πρὸς
τὸν
|
μακάριον |
βίον.
Λέγεται
δὲ
ἀρχὴ
καὶ |
[1, 5] |
ἀπετέλεσε,
φῶς
νοητὸν
πρέπον
τῇ
|
μακαριότητι |
τῶν
φιλούντων
τὸν
Κύριον,
τὰς |
[1, 8] |
τῶν
προκειμένων
ἡμῶν
τῇ
αἰσθήσει,
|
μακρὸν |
καὶ
ἀπηρτημένον
λόγον
ἐπεισάγει
τῇ |
[1, 9] |
τῆς
γῆς,
ἀπορήσεις,
πῶς
ἡ
|
μαλθακὴ |
καὶ
πολύκενος
φύσις
ἀντέχει
ὑπὸ |
[1, 11] |
ἄκρον
ἀπόστασιν,
οὐκ
ἔχουσαν
ὅπου
|
μᾶλλον |
ἀποκλιθῇ,
ἀναγκαίως
μένειν
ἐφ´
ἑαυτῆς, |
[1, 3] |
δοὺς,
καὶ
τίς
ὁ
ποιητής;
|
Μᾶλλον |
δὲ,
ἵνα
μὴ
ἀνθρωπίνοις
λογισμοῖς |
[1, 6] |
ἀρχὴν,
δύο
ποιήσει
ἀντὶ
μιᾶς,
|
μᾶλλον |
δὲ
πολλὰς
καὶ
ἀπείρους,
τοῦ |
[1, 1] |
Θεὸν
ὡς
ἀνθρώπῳ
ἰδεῖν
δυνατὸν,
|
μᾶλλον |
δὲ
ὡς
οὐδενὶ
τῶν
ἄλλων |
[1, 1] |
ταύτην
καταβαλλόμενος·
Μωϋσῆς
ἐκεῖνος
ὁ
|
μαρτυρηθεὶς |
ἀστεῖος
εἶναι
παρὰ
τῷ
Θεῷ, |
[1, 1] |
τῶν
ἄλλων
ὑπῆρξε
κατὰ
τὴν
|
μαρτυρίαν |
αὐτὴν
τοῦ
Θεοῦ,
ὅτι
Ἐὰν |
[1, 5] |
πάντων
τῶν
γενομένων
προέχειν
αὐτὸν
|
μαρτυρῶν |
λέγει
ἐν
ἀρχῇ
γεγονέναι,
ἀλλὰ |
[1, 4] |
ὅτι
οὕτως
ὀξὺ
περὶ
τὰ
|
μάταια |
βλέποντες,
ἑκόντες
πρὸς
τὴν
σύνεσιν |
[1, 4] |
ἡ
πολυθρύλλητος
ἀστρονομία,
ἡ
πολυάσχολος
|
ματαιότης, |
πρὸς
ποῖον
καταστρέφουσι
τέλος;
Εἴπερ |
[1, 2] |
ἐξηγήσεως;
Ἐλέγξω
τῶν
ἔξω
τὴν
|
ματαιότητα; |
ἢ
ἀνυμνήσω
τὴν
ἡμετέραν
ἀλήθειαν; |
[1, 6] |
καὶ
τὸ
μὴ
εἰκῇ
μηδὲ
|
μάτην, |
ἀλλὰ
πρός
τι
τέλος
ὠφέλιμον |
[1, 6] |
πρός
τι
τέλος
ὠφέλιμον
καὶ
|
μεγάλην |
χρείαν
τοῖς
οὖσι
συνεισφερόμενον
ἐπινενοῆσθαι |
[1, 3] |
εἰς
τὸ
εἶναι
παρήγαγε
τὰ
|
μεγέθη |
τῶν
ὁρωμένων.
Εἰ
οὖν
καὶ |
[1, 13] |
ὑπέρκαλον
ἐννοώμεθα,
καὶ
ἐκ
τοῦ
|
μεγέθους |
τῶν
αἰσθητῶν
τούτων
καὶ
περιγραπτῶν |
[1, 1] |
αἰτίαν
λαβοῦσα.
Ποία
ἀκοὴ
τοῦ
|
μεγέθους |
τῶν
λεγομένων
ἀξία;
πῶς
παρεσκευασμένην |
[1, 11] |
γὰρ
ἐλαττοῦται
ἡ
ἐπὶ
τοῖς
|
μεγίστοις |
ἔκπληξις,
ἐπειδὰν
ὁ
τρόπος
καθ´ |
[1, 7] |
τὸ
κάλλιστον,
ὡς
δυνατὸς,
τὸ
|
μέγιστον. |
Μόνον
γὰρ
οὐχὶ
τεχνίτην
σοι |
[1, 4] |
τέλους.
Γεωμετρίαι
γὰρ
καὶ
ἀριθμητικαὶ
|
μέθοδοι, |
καὶ
αἱ
περὶ
τῶν
στερεῶν |
[1, 10] |
πλεῖον
τῷ
λόγῳ
προΐεμεν,
τοσούτῳ
|
μείζονα |
τὴν
συνερειστικὴν
ἀναγκαζόμεθα
δύναμιν
ὑπεισάγειν, |
[1, 9] |
πειρώμενος.
Ἐὰν
γὰρ
ἀποστήσῃς
τὸ
|
μέλαν, |
τὸ
ψυχρὸν,
τὸ
βαρὺ,
τὸ |
[1, 1] |
γὰρ
καὶ
γῆς
ποίησις
παραδίδοσθαι
|
μέλλει, |
οὐκ
αὐτομάτως
συνενεχθεῖσα,
ὥς
τινες |
[1, 4] |
ἀνάγκη
μεταποιηθῆναι
τὸν
κόσμον,
εἰ
|
μέλλοι |
καὶ
ἡ
τῶν
ψυχῶν
κατάστασις |
[1, 5] |
μὲν
παρελθὸν
ἠφανίσθη,
τὸ
δὲ
|
μέλλον |
οὔπω
πάρεστι,
τὸ
δὲ
παρὸν |
[1, 1] |
περὶ
τῆς
τοῦ
κόσμου
συστάσεως
|
μέλλοντι |
διηγεῖσθαι,
ἀρχὴν
τῆς
τῶν
ὁρωμένων |
[1, 4] |
τὴν
φύσιν·
οὕτω
καὶ
ἡ
|
μέλλουσα |
τῶν
ψυχῶν
ἡμῶν
διαγωγὴ
οἰκείαν |
[1, 8] |
μὲν
ὅτι
πάντα
ἐν
πᾶσι
|
μέμικται, |
καὶ
ἐν
γῇ
εὑρήσεις
καὶ |
[1, 12] |
ἓν
τῶν
ἁπλῶν·
διότι
τοῖς
|
μὲν |
ἁπλοῖς
οἰκεία
κίνησις
ἡ
ἐπ´ |
[1, 7] |
ὄντα
αὐτομάτως
παρυποστῆναι·
καὶ
αἴτιον
|
μὲν |
αὐτοῦ
ὁμολογοῦσι
τὸν
Θεὸν,
αἴτιον |
[1, 12] |
πολεμίαν
εἶναι
τῷ
βαρυτάτῳ.
Ὅταν
|
μὲν |
γὰρ
πρὸς
τὰ
ἄνω
κινώμεθα, |
[1, 2] |
φύσιν
τῶν
ὁρατῶν
ἐφαντάσθησαν.
Νῦν
|
μὲν |
γὰρ
συνιόντων
ἀλλήλοις
τῶν
ἀμερῶν |
[1, 12] |
τὴν
οἰκείαν
χώραν
ἐπανιόντος.
Διὰ
|
μὲν |
δὴ
ταύτας,
ὥς
φασι,
τῶν |
[1, 12] |
καὶ
ὁρατὸν,
καὶ
μετέχοντα
γῆς
|
μὲν |
διὰ
τὴν
ἀντιτυπίαν,
πυρὸς
δὲ, |
[1, 5] |
τοῦ
κόσμου
τούτου,
ὃ
τῇ
|
μὲν |
διανοίᾳ
ἡμῶν
ἐστὶ
θεωρητὸν,
ἀνιστόρητον |
[1, 5] |
τοῦτον
ἐπεισαχθῆναι
τοῖς
οὖσι,
προηγουμένως
|
μὲν |
διδασκαλεῖον
καὶ
παιδευτήριον
τῶν
ἀνθρωπίνων |
[1, 12] |
πιθανολογίαν
ἐπαναστὰς
πάλιν
τούτοις,
ταῦτα
|
μὲν |
διέχεε
καὶ
διέλυσεν,
οἰκείαν
δὲ |
[1, 4] |
τὸν
νότιον
πόλον
κείμενοι
τοῖς
|
μέν |
εἰσι
φανεροὶ,
ἡμῖν
δὲ
ἄγνωστοι· |
[1, 2] |
ἐφεξῆς
συνεπέραναν.
Διὰ
τοῦτο
οἱ
|
μὲν |
ἐπὶ
τὰς
ὑλικὰς
ὑποθέσεις
κατέφυγον, |
[1, 1] |
ἔτι
ὑπομάζιος
ὤν·
ὃν
εἰσεποιήσατο
|
μὲν |
ἡ
θυγάτηρ
τοῦ
Φαραὼ,
ἐξέθρεψε |
[1, 7] |
αἱ
δὲ
θεωρητικαί·
καὶ
τῶν
|
μὲν |
θεωρητικῶν
τέλος
ἐστὶν
ἡ
κατὰ |
[1, 12] |
τῆς
φύσεως
ἔχοντος.
Διὸ
πρῶτον
|
μὲν |
καμάτῳ
συνέχεται
ἐν
τῇ
συνεχεῖ |
[1, 12] |
κίνησις
ἡ
ἐπ´
εὐθείας,
τῶν
|
μὲν |
κούφων
ἐπὶ
τὸ
ἄνω
φερομένων, |
[1, 8] |
παρὰ
σαυτοῦ
συνέσει
νόει,
πρῶτον
|
μὲν |
ὅτι
πάντα
ἐν
πᾶσι
μέμικται, |
[1, 5] |
ἀρχὴν
τῆς
ὑπάρξεως
διηγεῖται.
Λέγεται
|
μὲν |
οὖν
ἀρχὴ
καὶ
ἡ
πρώτη |
[1, 6] |
ἀθρόως
καὶ
ἐν
ὀλίγῳ.
Τὰ
|
μὲν |
οὖν
περὶ
ἀρχῆς,
ὡς
ὀλίγα |
[1, 8] |
παντὸς
τὴν
ὕπαρξιν
παρῃνίξατο,
τῷ
|
μὲν |
οὐρανῷ
τὰ
πρεσβεῖα
τῆς
γενέσεως |
[1, 5] |
τοιοῦτος
ὁ
χρόνος,
οὗ
τὸ
|
μὲν |
παρελθὸν
ἠφανίσθη,
τὸ
δὲ
μέλλον |
[1, 7] |
δὲ
καὶ
τῶν
τεχνῶν
αἱ
|
μὲν |
ποιητικαὶ
λέγονται,
αἱ
δὲ
πρακτικαὶ, |
[1, 8] |
καὶ
πῦρ,
εἴγε
ἐκ
λίθων
|
μὲν |
πῦρ
ἐξάλλεται,
ἐκ
σιδήρου
δὲ, |
[1, 12] |
οὐρανίου
φύσεως
καταβέβληνται.
Καὶ
οἱ
|
μὲν |
σύνθετον
αὐτὸν
ἐκ
τῶν
τεσσάρων |
[1, 4] |
εἶναι
σοφοὶ,
ἐμωράνθησαν,
ὥστε
οἱ
|
μὲν |
συνυπάρχειν
ἐξ
ἀϊδίου
τῷ
Θεῷ |
[1, 8] |
περὶ
ταῦτα
κατασχολεῖσθαι.
Ἀλλὰ
περὶ
|
μὲν |
τῆς
οὐσίας
τοῦ
οὐρανοῦ
ἀρκούμεθα |
[1, 8] |
καὶ
θαυμάσαι
ἄξιον,
πῶς
ἐν
|
μὲν |
τοῖς
σώμασιν
ὑπάρχον
τὸ
πῦρ, |
[1, 8] |
τὸ
κατώτατόν
ἐστι·
διότι
ἐπὶ
|
μὲν |
τὸν
οὐρανὸν
τὰ
κοῦφα
φέρεται, |
[1, 1] |
παρὰ
τῶν
εὐεργετηθέντων,
καὶ
ἀσμένως
|
μὲν |
τοὺς
Αἰγυπτιακοὺς
θορύβους
ἀπολιπὼν,
τὴν |
[1, 10] |
ἐπὶ
τὸ
πρανὲς
πεφυκὸς
καταπίπτειν,
|
μένει |
ἀπαιωρούμενον
καὶ
οὐδαμοῦ
ἀπορρέον;
Σὺ |
[1, 11] |
μέσον
ἔχουσα.
Πᾶσα
γὰρ
ἀνάγκη
|
μένειν |
αὐτὴν
κατὰ
χώραν,
ἢ
παρὰ |
[1, 11] |
ἔχουσαν
ὅπου
μᾶλλον
ἀποκλιθῇ,
ἀναγκαίως
|
μένειν |
ἐφ´
ἑαυτῆς,
ἀδύνατον
αὐτῇ
παντελῶς |
[1, 11] |
τοιαύταις
αἰτίαις
τὴν
γῆν
ἀκίνητον
|
μένειν |
κατακομψεύονται.
Ὡς
ἄρα
διὰ
τὸ |
[1, 5] |
παιδευτήριον
τῶν
ἀνθρωπίνων
ψυχῶν·
ἔπειτα
|
μέντοι |
καὶ
ἁπαξαπλῶς
πάντων
τῶν
ἐν |
[1, 8] |
ὑπὸ
ἡλίου
θαλφθείσης
ἀναπεμπόμενοι.
Ἔπειτα
|
μέντοι |
καὶ
εἰ
φύσει
τὸν
ἄνω |
[1, 4] |
τὰ
αὐτὰ
παθήματα
τοῖς
οἰκείοις
|
μέρεσιν |
ὑποστῆναι.
Ἀλλὰ
τοσοῦτον
Ἐματαιώθησαν
τοῖς |
[1, 7] |
ὅλων,
καὶ
τὰ
καθ´
ἕκαστον
|
μέρη |
πρὸς
ἄλληλα
συναρμόζοντα,
καὶ
τὸ |
[1, 6] |
αὐτὴν
εἰς
τὰ
τοῦ
χρόνου
|
μέρη. |
Ταῦτα
δέ
ἐστιν,
ἀρχὴ,
καὶ |
[1, 11] |
Ἐφ´
ὅπερ
δ´
ἂν
τὰ
|
μέρη |
φέρηται,
ἐπὶ
τοῦτο
καὶ
τὸ |
[1, 4] |
δυνηθέντες
ἐννοηθῆναι,
ὅτι
οὗ
τὰ
|
μέρη |
φθοραῖς
καὶ
ἀλλοιώσεσιν
ὑπόκειται,
τούτου |
[1, 1] |
τῶν
παθῶν
τῆς
σαρκὸς,
ἀνεπισκότητον
|
μερίμναις |
βιωτικαῖς,
φιλόπονον,
ἐξεταστικὴν,
πάντοθεν
περισκοποῦσαν |
[1, 6] |
ἀρχὴ
οὔπω
χρόνος,
ἀλλ´
οὐδὲ
|
μέρος |
αὐτοῦ
τὸ
ἐλάχιστον.
Εἰ
δὲ |
[1, 4] |
ἀτελεύτητον,
καὶ
τῆς
τῶν
κατὰ
|
μέρος |
οἰκονομίας
αἴτιον.
Ἦπου
αὐτοῖς
ἡ |
[1, 3] |
Ἐποίησεν,
ἵνα
δειχθῇ,
ὅτι
ἐλάχιστον
|
μέρος |
τῆς
τοῦ
δημιουργοῦ
δυνάμεώς
ἐστι |
[1, 6] |
Ταῦτα
δέ
ἐστιν,
ἀρχὴ,
καὶ
|
μέσα, |
καὶ
τελευτή.
Ἀρχὴν
δὲ
ἀρχῆς |
[1, 11] |
Ὡς
ἄρα
διὰ
τὸ
τὴν
|
μέσην |
τοῦ
παντὸς
εἰληφέναι
χώραν,
καὶ |
[1, 8] |
φύσιν
ἐπιμνησθεὶς,
καὶ
τὰ
τὴν
|
μέσην |
τούτοις
ἐκπληροῦντα
χώραν
συνεκδοχικῶς
παρεσήμανεν. |
[1, 11] |
περικειμένης
ὁμοιότητος
ἐμποιούσης.
Τὴν
δὲ
|
μέσην |
χώραν
μὴ
ἀποκληρωτικῶς
τὴν
γῆν, |
[1, 11] |
κάτω·
κάτω
δὲ
ὁ
λόγος
|
μέσον |
ἔδειξεν.
Μὴ
οὖν
θαυμάσῃς
εἰ |
[1, 11] |
τὴν
κατὰ
φύσιν
χώραν
τὸ
|
μέσον |
ἔχουσα.
Πᾶσα
γὰρ
ἀνάγκη
μένειν |
[1, 8] |
δὲ
καὶ
εἴ
τι
τούτων
|
μέσον, |
συναπεγενήθη
τοῖς
πέρασιν.
Ὥστε
κἂν |
[1, 11] |
ἄνω,
ταῦτα
πανταχόθεν
ἐπὶ
τὸ
|
μέσον |
συνενεχθήσεται.
Ἐφ´
ὅπερ
δ´
ἂν |
[1, 11] |
τῶν
κούφων
φέρηται
ἀπὸ
τοῦ
|
μέσου, |
δηλονότι
πρὸς
τὸ
ἀνώτατον
κινηθήσεται. |
[1, 3] |
κινήσεως
αὐτῶν
ὁμαλὸν,
καὶ
μηδενὶ
|
μέσῳ |
διακοπτόμενον,
τὴν
τοῦ
ἄναρχον
τὸν |
[1, 5] |
λέγει
ἐν
ἀρχῇ
γεγονέναι,
ἀλλὰ
|
μετὰ |
τὰ
ἀόρατα
καὶ
νοούμενα
τῶν |
[1, 4] |
κατάστασις
πρὸς
ἕτερον
εἶδος
ζωῆς
|
μεταβάλλειν. |
Ὥσπερ
γὰρ
ἡ
παροῦσα
ζωὴ |
[1, 11] |
ταῦτα
διαταξαμένην
τοῦ
Θεοῦ
σοφίαν
|
μετάθες |
τὸ
θαῦμα.
Οὐ
γὰρ
ἐλαττοῦται |
[1, 4] |
συντελείας
ἔννοιαν
ἐπιγνῶναι,
ὅτι
ἀνάγκη
|
μεταποιηθῆναι |
τὸν
κόσμον,
εἰ
μέλλοι
καὶ |
[1, 4] |
καὶ
περὶ
τῆς
τοῦ
κόσμου
|
μεταποιήσεως, |
τὰ
νῦν
ἐν
βραχέσι
κατὰ |
[1, 2] |
τῶν
ἀμερῶν
σωμάτων,
νῦν
δὲ
|
μετασυγκρινομένων, |
τὰς
γενέσεις
καὶ
τὰς
φθορὰς |
[1, 3] |
τὸ
ἀγαπητὸν
πᾶσι
τοῖς
λόγου
|
μετειληφόσι, |
τὸ
πολυπόθητον
κάλλος,
ἡ
ἀρχὴ |
[1, 12] |
ἁπτὸν
ὄντα
καὶ
ὁρατὸν,
καὶ
|
μετέχοντα |
γῆς
μὲν
διὰ
τὴν
ἀντιτυπίαν, |
[1, 1] |
διὰ
τὸ
τῆς
φύσεως
μισοπόνηρον
|
μέχρι |
θανάτου
τοὺς
κακοὺς
ἀμυνόμενος.
Ὁ |
[1, 11] |
τῶν
παραδόξων
ἐξευρεθῇ·
εἰ
δὲ
|
μὴ, |
ἀλλὰ
τό
γε
ἁπλοῦν
τῆς |
[1, 4] |
συντελεσθῆναι.
Εἰ
ἀρχὴν
ἔχει
χρονικὴν,
|
μὴ |
ἀμφιβάλῃς
περὶ
τοῦ
τέλους.
Γεωμετρίαι |
[1, 3] |
τάξις;
Ἀρχὴν
πρῶτον
ἐπέθηκεν,
ἵνα
|
μὴ |
ἄναρχον
αὐτὸν
οἰηθῶσί
τινες.
Εἶτα |
[1, 3] |
ὁ
ποιητής;
Μᾶλλον
δὲ,
ἵνα
|
μὴ |
ἀνθρωπίνοις
λογισμοῖς
ἐκζητῶν
παρατραπῇς
που |
[1, 11] |
ἐμποιούσης.
Τὴν
δὲ
μέσην
χώραν
|
μὴ |
ἀποκληρωτικῶς
τὴν
γῆν,
μηδὲ
ἐκ |
[1, 12] |
τῷ
τὰ
ἐκ
διαφόρων
συγκείμενα
|
μὴ |
δύνασθαι
ὁμαλὴν
καὶ
ἀβίαστον
ἔχειν |
[1, 12] |
σύνθετα,
διὰ
τὸ
μίαν
κίνησιν
|
μὴ |
δύνασθαι
πᾶσιν
εὐάρμοστον
εἶναι
καὶ |
[1, 6] |
φωνὴ
τῆς
ἀρχῆς·
καὶ
τὸ
|
μὴ |
εἰκῇ
μηδὲ
μάτην,
ἀλλὰ
πρός |
[1, 3] |
περιγράψας
αὐτόν.
Οὕτω
καὶ
σὺ
|
μὴ, |
ἐπειδὴ
εἰς
ἑαυτὰ
συννεύει
τὰ |
[1, 1] |
τῆς
βαθείας
καρδίας
τοῦ
συγγραφέως
|
μὴ |
ἐφικώμεθα
διὰ
τὸ
τῆς
διανοίας |
[1, 10] |
τινὸς
δεῖσθαι
τοῦ
στέγοντος
καὶ
|
μὴ |
ἐῶντος
αὐτὸ
καταπίπτειν.
Κἄν
τι |
[1, 8] |
ἐκπληροῦντα
χώραν
συνεκδοχικῶς
παρεσήμανεν.
Ὥστε
|
μὴ |
ζήτει
τὴν
τῶν
καθ´
ἕκαστον |
[1, 3] |
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
γῆν.
|
Μὴ |
οὖν
ἄναρχα
φαντάζου,
ἄνθρωπε,
τὰ |
[1, 11] |
δὲ
ὁ
λόγος
μέσον
ἔδειξεν.
|
Μὴ |
οὖν
θαυμάσῃς
εἰ
μηδαμοῦ
ἐκπίπτει |
[1, 3] |
αὐτοῖς
ἀθεότητος
ἠπατήθησαν.
~Ὅπερ
ἵνα
|
μὴ |
πάθωμεν
ἡμεῖς,
ὁ
τὴν
κοσμοποιίαν |
[1, 7] |
καὶ
ὅσαι
τοιαῦται,
αἳ,
κἂν
|
μὴ |
παρῇ
ὁ
τεχνίτης,
ἱκανῶς
ἐν |
[1, 6] |
λεγομένης
τῆς
ἀρχῆς,
σκόπει
εἰ
|
μὴ |
πᾶσι
τοῖς
σημαινομένοις
ἡ
παροῦσα |
[1, 9] |
περὶ
τῆς
γῆς
συμβουλεύωμεν
ἑαυτοῖς,
|
μὴ |
πολυπραγμονεῖν
αὐτῆς
τὴν
οὐσίαν
ἥτις |
[1, 10] |
τοῦ
ὕδατος
αὐτὴν
ἀποσαλεύειν
εἴπωμεν,
|
μηδαμοῦ |
ἀναχωρεῖν
τῆς
εὐσεβοῦς
διανοίας,
ἀλλὰ |
[1, 11] |
ἔδειξεν.
Μὴ
οὖν
θαυμάσῃς
εἰ
|
μηδαμοῦ |
ἐκπίπτει
ἡ
γῆ,
τὴν
κατὰ |
[1, 5] |
ἐπειγομένη
ἀεὶ
καὶ
παραρρέουσα,
καὶ
|
μηδαμοῦ |
παυομένη
τοῦ
δρόμου.
Ἢ
οὐχὶ |
[1, 11] |
χώραν
μὴ
ἀποκληρωτικῶς
τὴν
γῆν,
|
μηδὲ |
ἐκ
τοῦ
αὐτομάτου
λαχεῖν,
ἀλλὰ |
[1, 9] |
Ταῦτά
τε
οὖν
καταλιπόντα
σε,
|
μηδὲ |
ἐκεῖνο
ζητεῖν
παραινῶ,
ἐπὶ
τίνος |
[1, 3] |
ἄναρχα
φαντάζου,
ἄνθρωπε,
τὰ
ὁρώμενα,
|
μηδὲ, |
ἐπειδὴ
κυκλόσε
περιτρέχει
τὰ
κατ´ |
[1, 9] |
λογισμοῖς
αὐτὸ
τὸ
ὑποκείμενον
ἐκζητοῦντας,
|
μηδὲ |
ζητεῖν
τινα
φύσιν
ἔρημον
ποιοτήτων, |
[1, 9] |
τὴν
οὐσίαν
ἥτις
ποτέ
ἐστι,
|
μηδὲ |
κατατρίβεσθαι
τοῖς
λογισμοῖς
αὐτὸ
τὸ |
[1, 6] |
ἀρχῆς·
καὶ
τὸ
μὴ
εἰκῇ
|
μηδὲ |
μάτην,
ἀλλὰ
πρός
τι
τέλος |
[1, 8] |
ἑκάστου
τῶν
ζητουμένων·
πρὸς
τὸ,
|
μηδὲ |
προύργου
τι
εἶναι
εἰς
τὴν |
[1, 4] |
τῇ
ἀπεριλήπτῳ
καὶ
ἀοράτῳ
φύσει,
|
μηδὲ |
τοσοῦτον
δυνηθέντες
ἐννοηθῆναι,
ὅτι
οὗ |
[1, 8] |
συναπεγενήθη
τοῖς
πέρασιν.
Ὥστε
κἂν
|
μηδὲν |
εἴπῃ
περὶ
τῶν
στοιχείων,
πυρὸς, |
[1, 2] |
πρὸ
αὐτοῦ
καταβάλλοντος·
ὥστε
ἡμῖν
|
μηδὲν |
ἔργον
εἶναι
τὰ
ἐκείνων
ἐλέγχειν· |
[1, 3] |
τῆς
κινήσεως
αὐτῶν
ὁμαλὸν,
καὶ
|
μηδενὶ |
μέσῳ
διακοπτόμενον,
τὴν
τοῦ
ἄναρχον |
[1, 12] |
παρηλλάχθαι
καὶ
τὰς
οὐσίας.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
οὐδὲ
ἐκ
τῶν
πρώτων
σωμάτων, |
[1, 10] |
τοῦτο
ὅρους
ἐπίθες
τῇ
διανοίᾳ,
|
μήποτέ |
σου
τῆς
πολυπραγμοσύνης
ὁ
τοῦ |
[1, 12] |
σῶμα,
ὃ
μήτε
πῦρ,
φησὶ,
|
μήτε |
ἀὴρ,
μήτε
γῆ,
μήτε
ὕδωρ, |
[1, 12] |
μήτε
πῦρ,
φησὶ,
μήτε
ἀὴρ,
|
μήτε |
γῆ,
μήτε
ὕδωρ,
μήτε
ὅλως |
[1, 12] |
ἀὴρ,
μήτε
γῆ,
μήτε
ὕδωρ,
|
μήτε |
ὅλως
ὅπερ
ἓν
τῶν
ἁπλῶν· |
[1, 12] |
αὐτοῖς
τὸ
αἰθέριον
σῶμα,
ὃ
|
μήτε |
πῦρ,
φησὶ,
μήτε
ἀὴρ,
μήτε |
[1, 12] |
φησὶ,
μήτε
ἀὴρ,
μήτε
γῆ,
|
μήτε |
ὕδωρ,
μήτε
ὅλως
ὅπερ
ἓν |
[1, 4] |
περίοδον
ἐκπληροῖ·
μίαν
τῶν
πασῶν
|
μηχανὴν |
οὐκ
ἐξεῦρον
πρὸς
τὸ
τὸν |
[1, 12] |
κινήσει
τὰ
σύνθετα,
διὰ
τὸ
|
μίαν |
κίνησιν
μὴ
δύνασθαι
πᾶσιν
εὐάρμοστον |
[1, 4] |
ἕκαστος
τὴν
ἑαυτοῦ
περίοδον
ἐκπληροῖ·
|
μίαν |
τῶν
πασῶν
μηχανὴν
οὐκ
ἐξεῦρον |
[1, 3] |
ἐπίπεδον
λέγω
σχῆμα
τὸ
ὑπὸ
|
μιᾶς |
γραμμῆς
περιεχόμενον,
ἐπειδὴ
διαφεύγει
τὴν |
[1, 6] |
τὴν
ἀρχὴν,
δύο
ποιήσει
ἀντὶ
|
μιᾶς, |
μᾶλλον
δὲ
πολλὰς
καὶ
ἀπείρους, |
[1, 1] |
ἀκρίβειαν,
καὶ
διερευνήσασθαι
ἡλίκα
τῶν
|
μικρῶν |
φωνῶν
τούτων
ἐστὶ
τὰ
σημαινόμενα, |
[1, 12] |
τῶν
δὲ
λοιπῶν,
διὰ
τὴν
|
μίξιν. |
Οἱ
δὲ
τοῦτον
ὡς
ἀπίθανον |
[1, 1] |
Ὃς
τὸν
ὄγκον
τῆς
τυραννίδος
|
μισήσας, |
καὶ
πρὸς
τὸ
ταπεινὸν
τῶν |
[1, 1] |
φαίνεται
διὰ
τὸ
τῆς
φύσεως
|
μισοπόνηρον |
μέχρι
θανάτου
τοὺς
κακοὺς
ἀμυνόμενος. |
[1, 12] |
ἀντισχὸν,
καὶ
τοῦτο
βιαίως
καὶ
|
μόλις, |
ταχὺ
διελύθη
εἰς
τὰ
ἐξ |
[1, 3] |
ὑπερβαίνουσαν,
τῇ
ῥοπῇ
τοῦ
θελήματος
|
μόνῃ |
εἰς
τὸ
εἶναι
παρήγαγε
τὰ |
[1, 7] |
κάλλιστον,
ὡς
δυνατὸς,
τὸ
μέγιστον.
|
Μόνον |
γὰρ
οὐχὶ
τεχνίτην
σοι
ἔδειξεν |
[1, 1] |
Οὐχ
οὕτως
ὡς
ὁ
θεράπων
|
μου |
Μωϋσῆς,
ἐν
ὅλῳ
τῷ
οἴκῳ |
[1, 1] |
Μωϋσῆς,
ἐν
ὅλῳ
τῷ
οἴκῳ
|
μου |
πιστός
ἐστι·
στόμα
κατὰ
στόμα |
[1, 2] |
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
γῆν.
Ἵστησί
|
μου |
τὸν
λόγον
τὸ
θαῦμα
τῆς |
[1, 3] |
κεραμεὺς
ἀπὸ
τῆς
αὐτῆς
τέχνης
|
μυρία |
διαπλάσας
σκεύη,
οὔτε
τὴν
τέχνην |
[1, 4] |
βόρειον
πλάτος,
καὶ
ζῳδιακὸν
κύκλον
|
μυρίοις |
διαστήμασι
διαιροῦντες·
καὶ
ἐπαναφορὰς
ἄστρων, |
[1, 13] |
τῆς
οὐσίας
ἀφέμενοι
λόγου,
πεισθέντες
|
Μωϋσεῖ, |
ὅτι
Ἐποίησεν
ὁ
Θεὸς
τὸν |
[1, 1] |
ὁ
τὴν
συγγραφὴν
ταύτην
καταβαλλόμενος·
|
Μωϋσῆς |
ἐκεῖνος
ὁ
μαρτυρηθεὶς
ἀστεῖος
εἶναι |
[1, 1] |
οὕτως
ὡς
ὁ
θεράπων
μου
|
Μωϋσῆς, |
ἐν
ὅλῳ
τῷ
οἴκῳ
μου |
[1, 7] |
τινὶ
φωνῇ
ἐχρήσατο
ὁ
σοφὸς
|
Μωϋσῆς |
περὶ
αὐτοῦ,
ἀλλ´
εἶπεν,
Ἐν |
[1, 1] |
εἰς
συγκατάθεσιν
τῶν
εἰρημένων
ἐναχθησόμεθα
|
Μωϋσῆς |
τοίνυν
ἐστὶν
ὁ
τὴν
συγγραφὴν |