Homélie, Chap.
[1, 10]	οὖσα. Ἀλλὰ ἀνάγκη, κἂν γῆν	καθ´	ἑαυτὴν εἶναι δῶμεν, κἂν ἐπὶ
[1, 10]	τῷ λόγῳ παρέχει ἡ γῆ	καθ´	ἑαυτὴν κρεμαμένη, βαρυτέρα τὴν φύσιν
[1, 8]	Ὥστε μὴ ζήτει τὴν τῶν	καθ´	ἕκαστον ἐπεξήγησιν, ἀλλὰ τὰ σιωπηθέντα
[1, 7]	οὐσίᾳ τῶν ὅλων, καὶ τὰ	καθ´	ἕκαστον μέρη πρὸς ἄλληλα συναρμόζοντα,
[1, 11]	μεγίστοις ἔκπληξις, ἐπειδὰν ὁ τρόπος	καθ´	ὃν γίνεταί τι τῶν παραδόξων
[1, 6]	πρὸς τὴν θεωρίαν τῶν ἀοράτων,	καθά	φησιν ὁ ἀπόστολος, ὅτι Τὰ
[1, 1]	τῶν τηλικούτων ἀκρόασιν προσῆκεν ἀπαντᾶν;	Καθαρεύουσαν	τῶν παθῶν τῆς σαρκὸς, ἀνεπισκότητον
[1, 10]	πολυπραγμοσύνης ὁ τοῦ Ἰὼβ λόγος	καθάψηται	περισκοποῦντος τὰ ἀκατάληπτα, καὶ ἐρωτηθῇς
[1, 12]	φύσιν αὐτὸ πρὸς τὸ κάτω	καθέλκοντες.	Ἡ δὲ πρὸς τὰ ἐναντία
[1, 6]	ἐστί τις τεχνικὸς λόγος ὁ	καθηγησάμενος	τῆς τῶν ὁρωμένων διακοσμήσεως, ὡς
[1, 5]	καὶ ἐπὶ πλοίου ἡ τρόπις,	καθὸ	εἴρηται, Ἀρχὴ σοφίας, φόβος Κυρίου.
[1, 12]	ἀντιτυπίαν, πυρὸς δὲ, διὰ τὸ	καθορᾶσθαι,	τῶν δὲ λοιπῶν, διὰ τὴν
[1, 6]	κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα	καθορᾶται.	Ἢ τάχα διὰ τὸ ἀκαριαῖον
[1, 7]	οὐδὲ ὑπέστησεν, ἀλλὰ Ἐποίησεν. Καὶ	καθότι	πολλοὶ τῶν φαντασθέντων συνυπάρχειν ἐξ
[1, 12]	διαφόρων συγκείμενα μὴ δύνασθαι ὁμαλὴν	καὶ	ἀβίαστον ἔχειν τὴν κίνησιν, ἑκάστου
[1, 6]	ἀρχῇ ἐποίησεν, ἐπειδὴ ἀμερές τι	καὶ	ἀδιάστατον ἡ ἀρχή. Ὡς γὰρ
[1, 2]	τὴν γῆν. Διὰ τοῦτο ἀκυβέρνητα	καὶ	ἀδιοίκητα εἶναι τὰ σύμπαντα, ὡς
[1, 9]	διολισθαίνει πάντοθεν τὴν συνίζησιν ὑποφεύγουσα,	καὶ	ἀεὶ πρὸς τὸ ἄνω ὑπερχεομένη
[1, 8]	ἐν γῇ εὑρήσεις καὶ ὕδωρ,	καὶ	ἀέρα, καὶ πῦρ, εἴγε ἐκ
[1, 8]	τῶν στοιχείων, πυρὸς, καὶ ὕδατος,	καὶ	ἀέρος, ἀλλὰ σὺ τῇ παρὰ
[1, 4]	Γεωμετρίαι γὰρ καὶ ἀριθμητικαὶ μέθοδοι,	καὶ	αἱ περὶ τῶν στερεῶν πραγματεῖαι,
[1, 5]	καὶ νοούμενα τῶν ὁρατῶν τούτων	καὶ	αἰσθήσει ληπτῶν τὴν ἀρχὴν τῆς
[1, 6]	ἐστὶ παιδευτήριον, διὰ τῶν ὁρωμένων	καὶ	αἰσθητῶν χειραγωγίαν τῷ νῷ παρεχόμενος
[1, 7]	δυνάμεως αὐτοῦ ὄντα αὐτομάτως παρυποστῆναι·	καὶ	αἴτιον μὲν αὐτοῦ ὁμολογοῦσι τὸν
[1, 12]	ἐνυπαρχόντων ἁπλῶν τοῖς συνθέτοις ἄλλην	καὶ	ἄλλην ὁρμὴν παρὰ τῆς φύσεως
[1, 4]	ὅτι οὗ τὰ μέρη φθοραῖς	καὶ	ἀλλοιώσεσιν ὑπόκειται, τούτου καὶ τὸ
[1, 2]	παντὸς ἀναθέντες· οἱ δὲ ἄτομα	καὶ	ἀμερῆ σώματα, καὶ ὄγκους καὶ
[1, 11]	φυσικὴν εἶναι ταύτην τῇ γῇ	καὶ	ἀναγκαίαν τὴν θέσιν. Τοῦ γὰρ
[1, 3]	οὔτε εἰς ὃ κατέληξεν, ἤδη	καὶ	ἄναρχον αὐτὸν ὀφείλομεν ὑποτίθεσθαι. Ἀλλὰ
[1, 9]	καὶ πάλιν διαπορεῖν τίνι στεγανῷ	καὶ	ἀντερείδοντι ὁ τελευταῖος αὐτοῦ πυθμὴν
[1, 2]	ταῦτα γράφοντες, οἱ οὕτω λεπτὰς	καὶ	ἀνυποστάτους ἀρχὰς οὐρανοῦ καὶ γῆς
[1, 5]	φιλούντων τὸν Κύριον, τὰς λογικὰς	καὶ	ἀοράτους φύσεις, καὶ πᾶσαν τὴν
[1, 4]	σῶμα ἔχοντα ὑλικὸν, τῇ ἀπεριλήπτῳ	καὶ	ἀοράτῳ φύσει, μηδὲ τοσοῦτον δυνηθέντες
[1, 5]	τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν· ἔπειτα μέντοι	καὶ	ἁπαξαπλῶς πάντων τῶν ἐν γενέσει
[1, 6]	ἀντὶ μιᾶς, μᾶλλον δὲ πολλὰς	καὶ	ἀπείρους, τοῦ διαιρεθέντος ἀεὶ εἰς
[1, 8]	προκειμένων ἡμῶν τῇ αἰσθήσει, μακρὸν	καὶ	ἀπηρτημένον λόγον ἐπεισάγει τῇ ἐξηγήσει,
[1, 4]	καὶ ἐπαναφορὰς ἄστρων, καὶ στηριγμοὺς,	καὶ	ἀποκλίσεις, καὶ πάντων τὴν ἐπὶ
[1, 4]	περὶ τοῦ τέλους. Γεωμετρίαι γὰρ	καὶ	ἀριθμητικαὶ μέθοδοι, καὶ αἱ περὶ
[1, 4]	καταμετροῦντες, καὶ τοὺς ἀειφανεῖς αὐτῶν	καὶ	ἀρκτῴους ἀπογραφόμενοι, καὶ ὅσοι περὶ
[1, 3]	μεγέθη τῶν ὁρωμένων. Εἰ οὖν	καὶ	ἀρχὴν ἔχει ὁ κόσμος, καὶ
[1, 2]	παρ´ αὐτοῖς λόγος ἕστηκεν ἀκίνητος	καὶ	ἀσάλευτος, ἀεὶ τοῦ δευτέρου τὸν
[1, 1]	Ὁ φυγαδευθεὶς παρὰ τῶν εὐεργετηθέντων,	καὶ	ἀσμένως μὲν τοὺς Αἰγυπτιακοὺς θορύβους
[1, 3]	τὴν τοῦ ἄναρχον τὸν κόσμον	καὶ	ἀτελεύτητον εἶναί σοι πλάνην ἐγκαταλίπῃ.
[1, 4]	αὐτὸν εἶναι Θεὸν ἄναρχόν τε	καὶ	ἀτελεύτητον, καὶ τῆς τῶν κατὰ
[1, 7]	παρέμεινε τοῖς ὁρῶσιν· ὀρχήσεως γὰρ	καὶ	αὐλητικῆς τέλος οὐδὲν, ἀλλ´ αὐτὴ
[1, 8]	ἐξάλλεται, ἐκ σιδήρου δὲ, ὃς	καὶ	αὐτὸς ἀπὸ γῆς ἔχει τὴν
[1, 9]	τῷ βάρει κρατεῖται· πρὸς τὸ	καὶ	αὐτοῦ τοῦ ὕδατος τὴν ἕδραν
[1, 10]	ἐπὶ τίνος τὸ ἄπλετον τοῦτο	καὶ	ἀφόρητον τῆς γῆς ἐρήρεισται βάρος,
[1, 6]	Ἢ τάχα διὰ τὸ ἀκαριαῖον	καὶ	ἄχρονον τῆς δημιουργίας εἴρηται τὸ,
[1, 5]	φόβος Κυρίου. Οἷον γὰρ κρηπὶς	καὶ	βάθρον πρὸς τὴν τελείωσιν ἡ
[1, 4]	εἰσι φανεροὶ, ἡμῖν δὲ ἄγνωστοι·	καὶ	βόρειον πλάτος, καὶ ζῳδιακὸν κύκλον
[1, 6]	σημαινομένοις ἡ παροῦσα φωνὴ ἐφαρμόσει.	Καὶ	γὰρ ἀφ´ οὗ χρόνου ἤρξατο
[1, 13]	πλήθει τῆς ἑαυτοῦ δυνάμεως ὑπερβαίνοντα.	Καὶ	γὰρ εἰ καὶ τὴν φύσιν
[1, 2]	λεπτὰς καὶ ἀνυποστάτους ἀρχὰς οὐρανοῦ	καὶ	γῆς καὶ θαλάσσης ὑποτιθέμενοι. Οὐ
[1, 1]	προθεῖναι τοῦ λόγου. Οὐρανοῦ γὰρ	καὶ	γῆς ποίησις παραδίδοσθαι μέλλει, οὐκ
[1, 5]	αὐτῇ ὁ τῶν ὅλων κτίστης	καὶ	δημιουργὸς ἀπετέλεσε, φῶς νοητὸν πρέπον
[1, 4]	προηγούμενα κίνησιν δι´ ἀκριβείας τηρήσαντες·	καὶ	διὰ πόσου χρόνου τῶν πλανωμένων
[1, 11]	μέσην τοῦ παντὸς εἰληφέναι χώραν,	καὶ	διὰ τὴν ἴσην πάντοθεν πρὸς
[1, 3]	ἀπό τινος ἤρξατο ὁ κέντρῳ	καὶ	διαστήματί τινι περιγράψας αὐτόν. Οὕτω
[1, 12]	πάλιν τούτοις, ταῦτα μὲν διέχεε	καὶ	διέλυσεν, οἰκείαν δὲ παρ´ ἑαυτοῦ
[1, 1]	τὴν ἐν τοῖς ῥήμασιν ἀκρίβειαν,	καὶ	διερευνήσασθαι ἡλίκα τῶν μικρῶν φωνῶν
[1, 8]	ἡλίου θαλφθείσης ἀναπεμπόμενοι. Ἔπειτα μέντοι	καὶ	εἰ φύσει τὸν ἄνω τόπον
[1, 8]	φάμενος τῇ ὑπάρξει. Πάντως δὲ	καὶ	εἴ τι τούτων μέσον, συναπεγενήθη
[1, 13]	σοφῶς καὶ ἐντέχνως γενομένων δοξάσωμεν,	καὶ	ἐκ τοῦ κάλλους τῶν ὁρωμένων
[1, 13]	τῶν ὁρωμένων τὸν ὑπέρκαλον ἐννοώμεθα,	καὶ	ἐκ τοῦ μεγέθους τῶν αἰσθητῶν
[1, 8]	ὅτι πάντα ἐν πᾶσι μέμικται,	καὶ	ἐν γῇ εὑρήσεις καὶ ὕδωρ,
[1, 6]	ἐποίησεν ὁ Θεὸς, τουτέστιν, ἀθρόως	καὶ	ἐν ὀλίγῳ. Τὰ μὲν οὖν
[1, 1]	σχολὴν ἀπὸ τῶν ἄλλων ἄγων,	καὶ	ἐν τεσσαράκοντα ὅλοις ἔτεσιν τῇ
[1, 1]	Κυρίῳ, ἐν ὁράματι αὐτῷ γνωσθήσομαι,	καὶ	ἐν ὕπνῳ λαλήσω αὐτῷ. Οὐχ
[1, 4]	ἀπὸ χρόνου ἀρξάμενα πᾶσα ἀνάγκη	καὶ	ἐν χρόνῳ συντελεσθῆναι. Εἰ ἀρχὴν
[1, 7]	πᾶν ὁμόλογον ἑαυτῷ καὶ σύμφωνον	καὶ	ἐναρμονίως ἔχον ἀποτελοῦντα. ~Ἐν ἀρχῇ
[1, 13]	γῆν, τὸν ἀριστοτέχνην τῶν σοφῶς	καὶ	ἐντέχνως γενομένων δοξάσωμεν, καὶ ἐκ
[1, 7]	ἑαυταῖς τοὺς τεχνικοὺς λόγους ἐμφαίνουσι,	καὶ	ἔξεστί σοι θαυμάσαι τὸν οἰκοδόμον
[1, 4]	ζῳδιακὸν κύκλον μυρίοις διαστήμασι διαιροῦντες·	καὶ	ἐπαναφορὰς ἄστρων, καὶ στηριγμοὺς, καὶ
[1, 5]	αὐτῷ ὡς ἐπὶ οἰκίας θεμέλιος,	καὶ	ἐπὶ πλοίου ἡ τρόπις, καθὸ
[1, 10]	οὖν ῥυτὸν ὑπάρχον τὸ ὕδωρ	καὶ	ἐπὶ τὸ πρανὲς πεφυκὸς καταπίπτειν,
[1, 10]	λόγος καθάψηται περισκοποῦντος τὰ ἀκατάληπτα,	καὶ	ἐρωτηθῇς παρ´ αὐτοῦ καὶ σὺ,
[1, 4]	τοσοῦτον Ἐματαιώθησαν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν,	καὶ	ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία,
[1, 12]	καὶ παρ´ ἑαυτῶν ἀποσχεδιάσαντες ἐπεισήγαγον.	Καὶ	ἔστι τι παρ´ αὐτοῖς τὸ
[1, 10]	λογίζῃ ὅτι τὴν αὐτὴν ἢ	καὶ	ἔτι πλείονα ἀπορίαν τῷ λόγῳ
[1, 4]	δὲ ἄγνωστοι· καὶ βόρειον πλάτος,	καὶ	ζῳδιακὸν κύκλον μυρίοις διαστήμασι διαιροῦντες·
[1, 6]	ἀρχὴ τῆς ὁδοῦ οὔπω ὁδὸς,	καὶ	ἡ ἀρχὴ τῆς οἰκίας οὐκ
[1, 6]	καὶ κρηπῖδες προκατεβλήθησαν ὁ οὐρανὸς	καὶ	ἡ γῆ· εἶτα, ὅτι ἐστί
[1, 3]	κόσμου τούτου. Καὶ, Ὁ οὐρανὸς	καὶ	ἡ γῆ παρελεύσονται. ~Προαναφώνησις τῶν
[1, 4]	κόσμου τούτου τὴν φύσιν· οὕτω	καὶ	ἡ μέλλουσα τῶν ψυχῶν ἡμῶν
[1, 4]	αἱ περὶ τῶν στερεῶν πραγματεῖαι,	καὶ	ἡ πολυθρύλλητος ἀστρονομία, ἡ πολυάσχολος
[1, 5]	διηγεῖται. Λέγεται μὲν οὖν ἀρχὴ	καὶ	ἡ πρώτη κίνησις· ὡς, Ἀρχὴ
[1, 6]	τῆς οἰκίας οὐκ οἰκία, οὕτω	καὶ	ἡ τοῦ χρόνου ἀρχὴ οὔπω
[1, 4]	μεταποιηθῆναι τὸν κόσμον, εἰ μέλλοι	καὶ	ἡ τῶν ψυχῶν κατάστασις πρὸς
[1, 2]	ἀνυποστάτους ἀρχὰς οὐρανοῦ καὶ γῆς	καὶ	θαλάσσης ὑποτιθέμενοι. Οὐ γὰρ ᾔδεσαν
[1, 8]	ταῖς παρατρίψεσι πέφυκεν ἀπολάμπειν. Ὃ	καὶ	θαυμάσαι ἄξιον, πῶς ἐν μὲν
[1, 6]	τῷ ὄντι ψυχῶν λογικῶν διδασκαλεῖον	καὶ	θεογνωσίας ἐστὶ παιδευτήριον, διὰ τῶν
[1, 7]	ἐνήργησεν, οὐδὲ ὑπέστησεν, ἀλλὰ Ἐποίησεν.	Καὶ	καθότι πολλοὶ τῶν φαντασθέντων συνυπάρχειν
[1, 13]	κτίσαντι· ᾧ πᾶσα δόξα, τιμὴ	καὶ	κράτος, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
[1, 6]	ὅτι καὶ οἱονεὶ θεμέλιοί τινες	καὶ	κρηπῖδες προκατεβλήθησαν ὁ οὐρανὸς καὶ
[1, 4]	Θεὸν ἐννοῆσαι ποιητὴν τοῦ παντὸς,	καὶ	κριτὴν δίκαιον, τὴν ἀξίαν ἀντίδοσιν
[1, 6]	ἀλλὰ πρός τι τέλος ὠφέλιμον	καὶ	μεγάλην χρείαν τοῖς οὖσι συνεισφερόμενον
[1, 6]	μέρη. Ταῦτα δέ ἐστιν, ἀρχὴ,	καὶ	μέσα, καὶ τελευτή. Ἀρχὴν δὲ
[1, 12]	ὡς ἁπτὸν ὄντα καὶ ὁρατὸν,	καὶ	μετέχοντα γῆς μὲν διὰ τὴν
[1, 10]	ὁμοίου τινὸς δεῖσθαι τοῦ στέγοντος	καὶ	μὴ ἐῶντος αὐτὸ καταπίπτειν. Κἄν
[1, 5]	ὑπέστη, ἐπειγομένη ἀεὶ καὶ παραρρέουσα,	καὶ	μηδαμοῦ παυομένη τοῦ δρόμου. Ἢ
[1, 3]	τὸ τῆς κινήσεως αὐτῶν ὁμαλὸν,	καὶ	μηδενὶ μέσῳ διακοπτόμενον, τὴν τοῦ
[1, 12]	ὀλίγον ἀντισχὸν, καὶ τοῦτο βιαίως	καὶ	μόλις, ταχὺ διελύθη εἰς τὰ
[1, 5]	διὰ τὸ τοῖς εἰσαγομένοις ἔτι	καὶ	νηπίοις κατὰ τὴν γνῶσιν ἀνεπιτήδειον.
[1, 5]	γεγονέναι, ἀλλὰ μετὰ τὰ ἀόρατα	καὶ	νοούμενα τῶν ὁρατῶν τούτων καὶ
[1, 11]	συνωσθήσεται δηλονότι. Εἰ δὲ λίθοι	καὶ	ξύλα καὶ τὰ γεηρὰ πάντα
[1, 6]	δὲ ἀρχῆς ἐπινοεῖν παντελῶς καταγέλαστον.	Καὶ	ὁ διχοτομῶν τὴν ἀρχὴν, δύο
[1, 3]	τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου.	Καὶ,	Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ
[1, 3]	τέχνην οὔτε δύναμιν ἐξανάλωσεν· οὕτω	καὶ	ὁ τοῦ παντὸς τούτου δημιουργὸς,
[1, 2]	δὲ ἄτομα καὶ ἀμερῆ σώματα,	καὶ	ὄγκους καὶ πόρους συνέχειν τὴν
[1, 5]	μακάριον βίον. Λέγεται δὲ ἀρχὴ	καὶ	ὅθεν γίνεταί τι, τοῦ ἐνυπάρχοντος
[1, 12]	περὶ τῆς οὐρανίου φύσεως καταβέβληνται.	Καὶ	οἱ μὲν σύνθετον αὐτὸν ἐκ
[1, 6]	ἡ πρώτη κίνησις, ἔπειτα, ὅτι	καὶ	οἱονεὶ θεμέλιοί τινες καὶ κρηπῖδες
[1, 12]	κάτω τῇ κυκλικῇ περιδινήσει ταὐτόν·	καὶ	ὅλως τὴν εὐθεῖαν πρὸς τὴν
[1, 12]	στοιχείων εἰρήκασιν, ὡς ἁπτὸν ὄντα	καὶ	ὁρατὸν, καὶ μετέχοντα γῆς μὲν
[1, 7]	τεκτονικῆς καὶ χαλκευτικῆς καὶ ὑφαντικῆς,	καὶ	ὅσαι τοιαῦται, αἳ, κἂν μὴ
[1, 4]	ἀειφανεῖς αὐτῶν καὶ ἀρκτῴους ἀπογραφόμενοι,	καὶ	ὅσοι περὶ τὸν νότιον πόλον
[1, 10]	εὑρισκομένοις βάθροις ἕτερα πάλιν ἐπινοοῦντες.	Καὶ	ὅσῳ ἐπὶ πλεῖον τῷ λόγῳ
[1, 1]	στόμα λαλήσω αὐτῷ, ἐν εἴδει,	καὶ	οὐ δι´ αἰνιγμάτων. ~Οὗτος τοίνυν
[1, 8]	ὡσεὶ καπνόν· τουτέστι, λεπτὴν φύσιν	καὶ	οὐ στερεὰν οὐδὲ παχεῖαν εἰς
[1, 10]	πρανὲς πεφυκὸς καταπίπτειν, μένει ἀπαιωρούμενον	καὶ	οὐδαμοῦ ἀπορρέον; Σὺ δὲ οὐ
[1, 2]	ἐπραγματεύσαντο οἱ τῶν Ἑλλήνων σοφοὶ,	καὶ	οὐδὲ εἷς παρ´ αὐτοῖς λόγος
[1, 3]	ἐπειδὴ διαφεύγει τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν,	καὶ	οὔτε ὅθεν ἤρξατο ἐξευρεῖν δυνάμεθα,
[1, 10]	ἀντέρεισμα ὁ νοῦς ἡμῶν ἐπιζητήσει,	καὶ	οὕτως εἰς ἄπειρον ἐκπεσούμεθα, τοῖς
[1, 9]	εἶναι τὸ ὑποβεβλημένον τῇ γῇ,	καὶ	οὕτως ἐπιζητήσεις, πῶς τὸ βαρὺ
[1, 9]	ἐπὶ τίνος ἕστηκεν. Ἰλιγγιάσει γὰρ	καὶ	οὕτως ἡ διάνοια, πρὸς οὐδὲν
[1, 5]	τοῖς οὖσι, προηγουμένως μὲν διδασκαλεῖον	καὶ	παιδευτήριον τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν· ἔπειτα
[1, 4]	περὶ συντελείας τοῦ κόσμου τούτου	καὶ	παλιγγενεσίας αἰῶνος ἀπαγγελλόντων. Ἐπειδὴ δὲ
[1, 9]	τοῦ ὕδατος τὴν ἕδραν ἐπιζητεῖν,	καὶ	πάλιν διαπορεῖν τίνι στεγανῷ καὶ
[1, 4]	ἄστρων, καὶ στηριγμοὺς, καὶ ἀποκλίσεις,	καὶ	πάντων τὴν ἐπὶ τὰ προηγούμενα
[1, 12]	φύσιν εἰς οὐρανοῦ σύστασιν οἴκοθεν	καὶ	παρ´ ἑαυτῶν ἀποσχεδιάσαντες ἐπεισήγαγον. Καὶ
[1, 12]	ἐστιν ἀφορμή. Τὸ γὰρ ἠναγκασμένον	καὶ	παρὰ φύσιν, ἐπ´ ὀλίγον ἀντισχὸν,
[1, 5]	χρόνου διέξοδος ὑπέστη, ἐπειγομένη ἀεὶ	καὶ	παραρρέουσα, καὶ μηδαμοῦ παυομένη τοῦ
[1, 13]	ἀναλογιζώμεθα τὸν ἄπειρον καὶ ὑπερμεγέθη	καὶ	πᾶσαν διάνοιαν ἐν τῷ πλήθει
[1, 5]	τὰς λογικὰς καὶ ἀοράτους φύσεις,	καὶ	πᾶσαν τὴν τῶν νοητῶν διακόσμησιν,
[1, 5]	ἐλεημοσύνης ἡ παρὰ Θεοῦ ἀποδοχὴ,	καὶ	πάσης τῆς κατ´ ἀρετὴν ἐνεργείας
[1, 7]	ἐπὶ δὲ τῶν ποιητικῶν τεχνῶν,	καὶ	παυσαμένων τῆς ἐνεργείας, προκείμενόν ἐστι
[1, 3]	καὶ ἀρχὴν ἔχει ὁ κόσμος,	καὶ	πεποίηται, ζήτει, τίς ὁ τὴν
[1, 12]	ἀποδείξεων. ~Τὰ αὐτὰ δὲ ταῦτα	καὶ	περὶ οὐρανοῦ εἴποιμεν, ὅτι πολυφωνότατοι
[1, 9]	καμάραν. ~Τὰ αὐτὰ δὲ ταῦτα	καὶ	περὶ τῆς γῆς συμβουλεύωμεν ἑαυτοῖς,
[1, 4]	~Προαναφώνησις τῶν περὶ συντελείας δογμάτων	καὶ	περὶ τῆς τοῦ κόσμου μεταποιήσεως,
[1, 8]	τὴν τοῦ οὐρανοῦ σύστασιν οὐσιώσας.	Καὶ	περὶ τοῦ σχήματος δὲ ἱκανὰ
[1, 13]	τοῦ μεγέθους τῶν αἰσθητῶν τούτων	καὶ	περιγραπτῶν σωμάτων ἀναλογιζώμεθα τὸν ἄπειρον
[1, 4]	ὡς ἀληθέσι τούτοις προσέχειν, ὥστε	καὶ	πλατὺν γέλωτα καταχέουσιν ἡμῶν περὶ
[1, 9]	γῆς, ἀπορήσεις, πῶς ἡ μαλθακὴ	καὶ	πολύκενος φύσις ἀντέχει ὑπὸ τοσούτου
[1, 2]	καὶ ἀμερῆ σώματα, καὶ ὄγκους	καὶ	πόρους συνέχειν τὴν φύσιν τῶν
[1, 1]	τῆς φύσεως κεκτημένος, ὅπου γε	καὶ	πρὶν ἐπιτραπῆναι αὐτῷ τοῦ λαοῦ
[1, 5]	~Ἦν γάρ τι, ὡς ἔοικεν,	καὶ	πρὸ τοῦ κόσμου τούτου, ὃ
[1, 1]	τὸν ὄγκον τῆς τυραννίδος μισήσας,	καὶ	πρὸς τὸ ταπεινὸν τῶν ὁμοφύλων
[1, 11]	καὶ τῇ ὅλῃ γῇ οἰκεῖα	καὶ	προσήκουσα θέσις· κἄν τι τῶν
[1, 9]	οὕτως ἐπιζητήσεις, πῶς τὸ βαρὺ	καὶ	πυκνὸν οὐ διαδύνει τοῦ ὕδατος,
[1, 8]	εὑρήσεις καὶ ὕδωρ, καὶ ἀέρα,	καὶ	πῦρ, εἴγε ἐκ λίθων μὲν
[1, 5]	ἢ φθίνουσα, τὸ δὲ ἱδρυμένον	καὶ	στάσιμον οὐκ ἐπίδηλον ἔχουσα. Ἔπρεπεν
[1, 4]	διαστήμασι διαιροῦντες· καὶ ἐπαναφορὰς ἄστρων,	καὶ	στηριγμοὺς, καὶ ἀποκλίσεις, καὶ πάντων
[1, 10]	ἀκατάληπτα, καὶ ἐρωτηθῇς παρ´ αὐτοῦ	καὶ	σὺ, Ἐπὶ τίνος οἱ κρίκοι
[1, 3]	διαστήματί τινι περιγράψας αὐτόν. Οὕτω	καὶ	σὺ μὴ, ἐπειδὴ εἰς ἑαυτὰ
[1, 7]	καὶ τὸ πᾶν ὁμόλογον ἑαυτῷ	καὶ	σύμφωνον καὶ ἐναρμονίως ἔχον ἀποτελοῦντα.
[1, 4]	αὐτὴν δόξαν ἀγαγόντες τὸν περιγεγραμμένον	καὶ	σῶμα ἔχοντα ὑλικὸν, τῇ ἀπεριλήπτῳ
[1, 11]	Εἰ δὲ λίθοι καὶ ξύλα	καὶ	τὰ γεηρὰ πάντα φέρεται πρὸς
[1, 7]	ἐμβεβηκότα τῇ οὐσίᾳ τῶν ὅλων,	καὶ	τὰ καθ´ ἕκαστον μέρη πρὸς
[1, 8]	διεστώτων κατὰ τὴν φύσιν ἐπιμνησθεὶς,	καὶ	τὰ τὴν μέσην τούτοις ἐκπληροῦντα
[1, 12]	τυγχάνουσιν, τούτων ἀνάγκη, φασὶ, παρηλλάχθαι	καὶ	τὰς οὐσίας. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[1, 2]	νῦν δὲ μετασυγκρινομένων, τὰς γενέσεις	καὶ	τὰς φθορὰς ἐπιγίνεσθαι· καὶ τῶν
[1, 7]	ἐστι τὸ ἔργον· ὡς οἰκοδομικῆς	καὶ	τεκτονικῆς καὶ χαλκευτικῆς καὶ ὑφαντικῆς,
[1, 6]	δέ ἐστιν, ἀρχὴ, καὶ μέσα,	καὶ	τελευτή. Ἀρχὴν δὲ ἀρχῆς ἐπινοεῖν
[1, 11]	τὸ κάτω, αὕτη ἂν εἴη	καὶ	τῇ ὅλῃ γῇ οἰκεῖα καὶ
[1, 5]	ῥεύματί τινι πρὸς ἀνάγκην ἐνδεδεμένοις,	καὶ	τῇ πρὸς γένεσιν ἢ φθορὰν
[1, 2]	ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν. Διὰ τοῦτο ἀκυβέρνητα
[1, 8]	ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν. Ἐκ δύο τῶν
[1, 8]	ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν. Ἡ περὶ τῆς
[1, 2]	ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν. Ἵστησί μου τὸν
[1, 3]	Ἐποίησεν ἐν ἀρχῇ τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν. Μὴ οὖν ἄναρχα
[1, 1]	ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν. Πρέπουσα ἀρχὴ τῷ
[1, 13]	Ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν, τὸν ἀριστοτέχνην τῶν
[1, 8]	τῇ γῇ οἱ φρεωρύχοι δεικνύουσι·	καὶ	τὴν τοῦ ἀέρος οἱ ἀπὸ
[1, 13]	δυνάμεως ὑπερβαίνοντα. Καὶ γὰρ εἰ	καὶ	τὴν φύσιν ἀγνοοῦμεν τῶν γενομένων,
[1, 7]	ὡς τῆς σκιᾶς τὸ σῶμα,	καὶ	τῆς λαμπηδόνος τὸ ἀπαυγάζον· τὴν
[1, 4]	Θεὸν ἄναρχόν τε καὶ ἀτελεύτητον,	καὶ	τῆς τῶν κατὰ μέρος οἰκονομίας
[1, 3]	ὁ τὴν ἀρχὴν αὐτῷ δοὺς,	καὶ	τίς ὁ ποιητής; Μᾶλλον δὲ,
[1, 5]	κόσμου. Ἀρχὴ δὲ πράξεων πολλάκις	καὶ	τὸ εὔχρηστον τέλος τῶν γινομένων·
[1, 8]	ἐναντιώτατα δὲ ἀλλήλοις, τὸ ἄνω	καὶ	τὸ κάτω· ὁ τῶν πλεῖστον
[1, 12]	κάτω. Οὔτε δὲ τὸ ἄνω	καὶ	τὸ κάτω τῇ κυκλικῇ περιδινήσει
[1, 6]	σοι ἡ φωνὴ τῆς ἀρχῆς·	καὶ	τὸ μὴ εἰκῇ μηδὲ μάτην,
[1, 4]	φθοραῖς καὶ ἀλλοιώσεσιν ὑπόκειται, τούτου	καὶ	τὸ ὅλον ἀνάγκη ποτὲ τὰ
[1, 11]	τὰ μέρη φέρηται, ἐπὶ τοῦτο	καὶ	τὸ ὅλον συνωσθήσεται δηλονότι. Εἰ
[1, 7]	ἕκαστον μέρη πρὸς ἄλληλα συναρμόζοντα,	καὶ	τὸ πᾶν ὁμόλογον ἑαυτῷ καὶ
[1, 11]	~Ἤδη δέ τινες τῶν φυσικῶν	καὶ	τοιαύταις αἰτίαις τὴν γῆν ἀκίνητον
[1, 10]	οὖν χρὴ ἑαυτοῖς τε λέγειν,	καὶ	τοῖς διερωτῶσιν ἡμᾶς, ἐπὶ τίνος
[1, 5]	ἐνδιαίτημα. Συμφυὴς ἄρα τῷ κόσμῳ,	καὶ	τοῖς ἐν αὐτῷ ζῴοις τε
[1, 13]	τοσοῦτον ἔχει τὸ θαῦμα, ὥστε	καὶ	τὸν ἐντρεχέστατον νοῦν ἐλάττονα ἀναφανῆναι
[1, 5]	ἐπιστασίαι· ὅτε δὲ ἔδει λοιπὸν	καὶ	τὸν κόσμον τοῦτον ἐπεισαχθῆναι τοῖς
[1, 4]	τῷ κτίστῃ τῶν ὅλων Θεῷ	καὶ	τὸν ὁρώμενον τοῦτον κόσμον διενοήθησαν,
[1, 7]	τοῦ ἔργου, καὶ τὸν χαλκέα	καὶ	τὸν ὑφάντην. Ἵνα οὖν δειχθῇ
[1, 7]	τὸν οἰκοδόμον ἀπὸ τοῦ ἔργου,	καὶ	τὸν χαλκέα καὶ τὸν ὑφάντην.
[1, 4]	τῶν ἄστρων τὰ διαστήματα καταμετροῦντες,	καὶ	τοὺς ἀειφανεῖς αὐτῶν καὶ ἀρκτῴους
[1, 12]	παρὰ φύσιν, ἐπ´ ὀλίγον ἀντισχὸν,	καὶ	τοῦτο βιαίως καὶ μόλις, ταχὺ
[1, 5]	τὴν αἴσθησιν; Τοιαύτη δέ τις	καὶ	τῶν γινομένων ἡ φύσις, ἢ
[1, 2]	γενέσεις καὶ τὰς φθορὰς ἐπιγίνεσθαι·	καὶ	τῶν διαρκεστέρων σωμάτων τὴν ἰσχυροτέραν
[1, 12]	σώματος φύσιν εἰς τὴν οὐρανοῦ	καὶ	τῶν κατ´ αὐτὸν ἀστέρων γένεσιν
[1, 7]	δὲ πρακτικαὶ, αἱ δὲ θεωρητικαί·	καὶ	τῶν μὲν θεωρητικῶν τέλος ἐστὶν
[1, 5]	τελείωσιν ἡ εὐλάβεια. Ἀρχὴ δὲ	καὶ	τῶν τεχνικῶν ἔργων ἡ τέχνη·
[1, 7]	εἰπεῖν, ἐπὶ τοσοῦτον. ~Ἐπειδὴ δὲ	καὶ	τῶν τεχνῶν αἱ μὲν ποιητικαὶ
[1, 8]	εἴπῃ περὶ τῶν στοιχείων, πυρὸς,	καὶ	ὕδατος, καὶ ἀέρος, ἀλλὰ σὺ
[1, 8]	μέμικται, καὶ ἐν γῇ εὑρήσεις	καὶ	ὕδωρ, καὶ ἀέρα, καὶ πῦρ,
[1, 13]	περιγραπτῶν σωμάτων ἀναλογιζώμεθα τὸν ἄπειρον	καὶ	ὑπερμεγέθη καὶ πᾶσαν διάνοιαν ἐν
[1, 7]	οἰκοδομικῆς καὶ τεκτονικῆς καὶ χαλκευτικῆς	καὶ	ὑφαντικῆς, καὶ ὅσαι τοιαῦται, αἳ,
[1, 4]	ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία,	καὶ	φάσκοντες εἶναι σοφοὶ, ἐμωράνθησαν, ὥστε
[1, 5]	ἁπαξαπλῶς πάντων τῶν ἐν γενέσει	καὶ	φθορᾷ ἐπιτήδειον ἐνδιαίτημα. Συμφυὴς ἄρα
[1, 12]	μὴ δύνασθαι πᾶσιν εὐάρμοστον εἶναι	καὶ	φίλην τοῖς ἐναντίοις· ἀλλὰ τὴν
[1, 3]	προέφθασε τῇ διδασκαλίᾳ, οἱονεὶ σφραγῖδα	καὶ	φυλακτήριον ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν ἐμβαλὼν
[1, 5]	τοῖς ἐν αὐτῷ ζῴοις τε	καὶ	φυτοῖς, ἡ τοῦ χρόνου διέξοδος
[1, 5]	Ἔπρεπεν οὖν τοῖς ζῴων τε	καὶ	φυτῶν σώμασιν, οἱονεὶ ῥεύματί τινι
[1, 7]	ἔργον· ὡς οἰκοδομικῆς καὶ τεκτονικῆς	καὶ	χαλκευτικῆς καὶ ὑφαντικῆς, καὶ ὅσαι
[1, 10]	Τοῦτο ἀσφαλέστατον ἡμῖν πρὸς νόησιν,	καὶ	ὠφέλιμον τοῖς ἀκούουσιν. ~Ἤδη δέ
[1, 0]	ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ἀρχιεπισκόπου	Καισαρείας	Καππαδοκίας ΟΜΙΛΙΑΙ θʹ ΕΙΣ ΤΗΝ
[1, 1]	ἀπολιπὼν, τὴν δὲ Αἰθιοπίαν καταλαβὼν,	κἀκεῖ	πᾶσαν σχολὴν ἀπὸ τῶν ἄλλων
[1, 10]	πρὸς τὸ κάτω χωρεῖν, ἐνθυμηθήσῃ	κἀκεῖνο	ὁμοίου τινὸς δεῖσθαι τοῦ στέγοντος
[1, 1]	φύσεως μισοπόνηρον μέχρι θανάτου τοὺς	κακοὺς	ἀμυνόμενος. Ὁ φυγαδευθεὶς παρὰ τῶν
[1, 3]	ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός. Τί	καλὴ	ἡ τάξις; Ἀρχὴν πρῶτον ἐπέθηκεν,
[1, 7]	τὸ χρήσιμον, ὡς σοφὸς, τὸ	κάλλιστον,	ὡς δυνατὸς, τὸ μέγιστον. Μόνον
[1, 3]	τοῖς λόγου μετειληφόσι, τὸ πολυπόθητον	κάλλος,	ἡ ἀρχὴ τῶν ὄντων, ἡ
[1, 13]	γενομένων δοξάσωμεν, καὶ ἐκ τοῦ	κάλλους	τῶν ὁρωμένων τὸν ὑπέρκαλον ἐννοώμεθα,
[1, 12]	πρώτων σωμάτων, ἃ δὴ στοιχεῖα	καλοῦμεν,	σύνθετον εἶναι δυνατὸν ἡμῖν ὑποθέσθαι
[1, 8]	Ὁ στήσας τὸν οὐρανὸν ὡσεὶ	καμάραν.	~Τὰ αὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ
[1, 12]	φύσεως ἔχοντος. Διὸ πρῶτον μὲν	καμάτῳ	συνέχεται ἐν τῇ συνεχεῖ κινήσει
[1, 10]	οἱ κρίκοι αὐτῆς πεπήγασιν. Ἀλλὰ	κἄν	ποτε ἐν ψαλμοῖς ἀκούσῃς· Ἐγὼ
[1, 10]	καὶ μὴ ἐῶντος αὐτὸ καταπίπτειν.	Κἄν	τι δυνηθῶμεν ἐκείνῳ συμπλάσαντες ὑποθεῖναι,
[1, 11]	γῇ οἰκεῖα καὶ προσήκουσα θέσις·	κἄν	τι τῶν κούφων φέρηται ἀπὸ
[1, 10]	τὴν φύσιν οὖσα. Ἀλλὰ ἀνάγκη,	κἂν	γῆν καθ´ ἑαυτὴν εἶναι δῶμεν,
[1, 10]	γῆν καθ´ ἑαυτὴν εἶναι δῶμεν,	κἂν	ἐπὶ τοῦ ὕδατος αὐτὴν ἀποσαλεύειν
[1, 7]	ὑφαντικῆς, καὶ ὅσαι τοιαῦται, αἳ,	κἂν	μὴ παρῇ ὁ τεχνίτης, ἱκανῶς
[1, 8]	μέσον, συναπεγενήθη τοῖς πέρασιν. Ὥστε	κἂν	μηδὲν εἴπῃ περὶ τῶν στοιχείων,
[1, 3]	ἄναρχον αὐτὸν ὀφείλομεν ὑποτίθεσθαι. Ἀλλὰ	κἂν	τὴν αἴσθησιν διαφεύγῃ, τῇ γε
[1, 1]	τίς ὁ διαλεγόμενος ἡμῖν. Διότι	κἂν	τῆς βαθείας καρδίας τοῦ συγγραφέως
[1, 8]	Ὁ στερεώσας τὸν οὐρανὸν ὡσεὶ	καπνόν·	τουτέστι, λεπτὴν φύσιν καὶ οὐ
[1, 0]	ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας	Καππαδοκίας	ΟΜΙΛΙΑΙ θʹ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΑΗΜΕΡΟΝ.
[1, 4]	καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν	καρδία,	καὶ φάσκοντες εἶναι σοφοὶ, ἐμωράνθησαν,
[1, 1]	ἡμῖν. Διότι κἂν τῆς βαθείας	καρδίας	τοῦ συγγραφέως μὴ ἐφικώμεθα διὰ
[1, 13]	πρὸς τὸ ἢ δυνηθῆναι αὐτὸ	κατ´	ἀξίαν ἐπεξελθεῖν, ἢ τὸν ὀφειλόμενον
[1, 5]	Θεοῦ ἀποδοχὴ, καὶ πάσης τῆς	κατ´	ἀρετὴν ἐνεργείας τὸ ἐν ἐπαγγελίαις
[1, 12]	εἰς τὴν οὐρανοῦ καὶ τῶν	κατ´	αὐτὸν ἀστέρων γένεσιν ὑποτιθέμενοι. Ἄλλος
[1, 3]	μηδὲ, ἐπειδὴ κυκλόσε περιτρέχει τὰ	κατ´	οὐρανὸν κινούμενα, ἡ δὲ τοῦ
[1, 9]	τὸ βαρὺ, τὸ πυκνὸν, τὰς	κατὰ	γεῦσιν ἐνυπαρχούσας αὐτῇ ποιότητας, ἢ
[1, 8]	ἑκάστου τῶν ὄντων, ἢ τῶν	κατὰ	θεωρίαν ὑποπιπτόντων ἡμῖν, ἢ τῶν
[1, 4]	καὶ ἀτελεύτητον, καὶ τῆς τῶν	κατὰ	μέρος οἰκονομίας αἴτιον. Ἦπου αὐτοῖς
[1, 7]	μὲν θεωρητικῶν τέλος ἐστὶν ἡ	κατὰ	νοῦν ἐνέργεια· τῶν δὲ πρακτικῶν,
[1, 12]	Ἄλλος δέ τις τῶν σφριγώντων	κατὰ	πιθανολογίαν ἐπαναστὰς πάλιν τούτοις, ταῦτα
[1, 5]	κατὰ χρόνον. Οὐ γὰρ δὴ	κατὰ	πρεσβυγένειαν πάντων τῶν γενομένων προέχειν
[1, 1]	οἴκῳ μου πιστός ἐστι· στόμα	κατὰ	στόμα λαλήσω αὐτῷ, ἐν εἴδει,
[1, 5]	τοῖς εἰσαγομένοις ἔτι καὶ νηπίοις	κατὰ	τὴν γνῶσιν ἀνεπιτήδειον. Ἦν τις
[1, 1]	ὡς οὐδενὶ τῶν ἄλλων ὑπῆρξε	κατὰ	τὴν μαρτυρίαν αὐτὴν τοῦ Θεοῦ,
[1, 4]	μεταποιήσεως, τὰ νῦν ἐν βραχέσι	κατὰ	τὴν στοιχείωσιν τῆς θεοπνεύστου διδασκαλίας
[1, 8]	κάτω· ὁ τῶν πλεῖστον διεστώτων	κατὰ	τὴν φύσιν ἐπιμνησθεὶς, καὶ τὰ
[1, 12]	ἀπόστασιν ἔχειν. Ὧν δὲ αἱ	κατὰ	φύσιν κινήσεις παρηλλαγμέναι τυγχάνουσιν, τούτων
[1, 4]	ἀπαγγελλόντων. Ἐπειδὴ δὲ ἡ ἀρχὴ	κατὰ	φύσιν προτέτακται τῶν ἀπ´ αὐτῆς,
[1, 11]	μηδαμοῦ ἐκπίπτει ἡ γῆ, τὴν	κατὰ	φύσιν χώραν τὸ μέσον ἔχουσα.
[1, 5]	τουτέστιν, ἐν ἀρχῇ ταύτῃ τῇ	κατὰ	χρόνον. Οὐ γὰρ δὴ κατὰ
[1, 11]	Πᾶσα γὰρ ἀνάγκη μένειν αὐτὴν	κατὰ	χώραν, ἢ παρὰ φύσιν κινουμένην
[1, 13]	ἡμεῖς ἐκείνους ὑπ´ ἀλλήλων ἐάσαντες	καταβάλλεσθαι,	αὐτοὶ τοῦ περὶ τῆς οὐσίας
[1, 1]	ἐστὶν ὁ τὴν συγγραφὴν ταύτην	καταβαλλόμενος·	Μωϋσῆς ἐκεῖνος ὁ μαρτυρηθεὶς ἀστεῖος
[1, 2]	τοῦ δευτέρου τὸν πρὸ αὐτοῦ	καταβάλλοντος·	ὥστε ἡμῖν μηδὲν ἔργον εἶναι
[1, 12]	κόσμου περὶ τῆς οὐρανίου φύσεως	καταβέβληνται.	Καὶ οἱ μὲν σύνθετον αὐτὸν
[1, 6]	Ἀρχὴν δὲ ἀρχῆς ἐπινοεῖν παντελῶς	καταγέλαστον.	Καὶ ὁ διχοτομῶν τὴν ἀρχὴν,
[1, 11]	αἰτίαις τὴν γῆν ἀκίνητον μένειν	κατακομψεύονται.	Ὡς ἄρα διὰ τὸ τὴν
[1, 4]	προσθήκην οἴσει ποτὲ τῆς χαλεπῆς	κατακρίσεως,	ὅτι οὕτως ὀξὺ περὶ τὰ
[1, 1]	θορύβους ἀπολιπὼν, τὴν δὲ Αἰθιοπίαν	καταλαβὼν,	κἀκεῖ πᾶσαν σχολὴν ἀπὸ τῶν
[1, 7]	αὐτὴ εἰς ἑαυτὴν ἡ ἐνέργεια	καταλήγει·	ἐπὶ δὲ τῶν ποιητικῶν τεχνῶν,
[1, 9]	οὐσίας ὑπάρχοντα. Εἰς οὐδὲν γὰρ	καταλήξεις,	ἑκάστην τῶν ἐνυπαρχουσῶν αὐτῇ ποιοτήτων
[1, 9]	τὸ ὑποκείμενον. Ταῦτά τε οὖν	καταλιπόντα	σε, μηδὲ ἐκεῖνο ζητεῖν παραινῶ,
[1, 4]	οἱ τῶν ἄστρων τὰ διαστήματα	καταμετροῦντες,	καὶ τοὺς ἀειφανεῖς αὐτῶν καὶ
[1, 8]	περὶ τοῦ προβλήματος τούτου σκέψει	καταναλίσκεσθαι	λόγους τῶν λοιπῶν, ὅσα ἐνδέχεται
[1, 10]	στέγοντος καὶ μὴ ἐῶντος αὐτὸ	καταπίπτειν.	Κἄν τι δυνηθῶμεν ἐκείνῳ συμπλάσαντες
[1, 10]	καὶ ἐπὶ τὸ πρανὲς πεφυκὸς	καταπίπτειν,	μένει ἀπαιωρούμενον καὶ οὐδαμοῦ ἀπορρέον;
[1, 8]	τὴν γῆν τὰ βαρέα πέφυκε	καταρρέπειν,	ἐναντιώτατα δὲ ἀλλήλοις, τὸ ἄνω
[1, 7]	ὅτι ὁ κόσμος τεχνικόν ἐστι	κατασκεύασμα,	προκείμενον πᾶσιν εἰς θεωρίαν, ὥστε
[1, 4]	ψυχῶν ἡμῶν διαγωγὴ οἰκείαν τῇ	καταστάσει	ὑποδέξεται τὴν λῆξιν. Οἱ δὲ
[1, 4]	μέλλοι καὶ ἡ τῶν ψυχῶν	κατάστασις	πρὸς ἕτερον εἶδος ζωῆς μεταβάλλειν.
[1, 5]	πρεσβυτέρα τῆς τοῦ κόσμου γενέσεως	κατάστασις	ταῖς ὑπερκοσμίοις δυνάμεσι πρέπουσα, ἡ
[1, 4]	ἡ πολυάσχολος ματαιότης, πρὸς ποῖον	καταστρέφουσι	τέλος; Εἴπερ οἱ περὶ ταῦτα
[1, 8]	Ἐκκλησίας οἰκοδομὴν τὸ περὶ ταῦτα	κατασχολεῖσθαι.	Ἀλλὰ περὶ μὲν τῆς οὐσίας
[1, 9]	θεωρούμενα εἰς τὸν τοῦ εἶναι	κατατέτακται	λόγον, συμπληρωτικὰ τῆς οὐσίας ὑπάρχοντα.
[1, 9]	οὐσίαν ἥτις ποτέ ἐστι, μηδὲ	κατατρίβεσθαι	τοῖς λογισμοῖς αὐτὸ τὸ ὑποκείμενον
[1, 4]	προσέχειν, ὥστε καὶ πλατὺν γέλωτα	καταχέουσιν	ἡμῶν περὶ συντελείας τοῦ κόσμου
[1, 5]	ἡμῶν ἐστὶ θεωρητὸν, ἀνιστόρητον δὲ	κατελείφθη,	διὰ τὸ τοῖς εἰσαγομένοις ἔτι
[1, 3]	ἐξευρεῖν δυνάμεθα, οὔτε εἰς ὃ	κατέληξεν,	ἤδη καὶ ἄναρχον αὐτὸν ὀφείλομεν
[1, 2]	μὲν ἐπὶ τὰς ὑλικὰς ὑποθέσεις	κατέφυγον,	τοῖς τοῦ κόσμου στοιχείοις τὴν
[1, 3]	τοῦ Θεοῦ τὴν διάνοιαν ἡμῶν	κατεφώτισεν,	εἰπὼν, Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ
[1, 11]	χώραν ὡς πρὸς τὸ ἄνω	κατέχοντος,	ἅπερ ἂν, φησὶν, ὑποθώμεθα βάρη
[1, 6]	ἐκ τοῦ παρόντος εἰς τὸ	κατόπιν	ἀναποδίζων, φιλονεικήσῃς εὑρεῖν τὴν πρώτην
[1, 11]	γεηρὰ πάντα φέρεται πρὸς τὸ	κάτω,	αὕτη ἂν εἴη καὶ τῇ
[1, 11]	βαρυτάτοις ἡ πρὸς τὸ κάτω·	κάτω	δὲ ὁ λόγος μέσον ἔδειξεν.
[1, 12]	παρὰ φύσιν αὐτὸ πρὸς τὸ	κάτω	καθέλκοντες. Ἡ δὲ πρὸς τὰ
[1, 11]	τοῖς βαρυτάτοις ἡ πρὸς τὸ	κάτω·	κάτω δὲ ὁ λόγος μέσον
[1, 8]	ἀλλήλοις, τὸ ἄνω καὶ τὸ	κάτω·	ὁ τῶν πλεῖστον διεστώτων κατὰ
[1, 12]	τῶν δὲ βαρέων ἐπὶ τὸ	κάτω.	Οὔτε δὲ τὸ ἄνω καὶ
[1, 12]	δὲ τὸ ἄνω καὶ τὸ	κάτω	τῇ κυκλικῇ περιδινήσει ταὐτόν· καὶ
[1, 12]	γεώδει· ὅταν δὲ πρὸς τὰ	κάτω	φερώμεθα, βιαζόμεθα τὸ πυρῶδες, παρὰ
[1, 10]	κωλύειν τὴν γῆν πρὸς τὸ	κάτω	χωρεῖν, ἐνθυμηθήσῃ κἀκεῖνο ὁμοίου τινὸς
[1, 8]	ἐπέχει, ἡ δὲ γῆ τὸ	κατώτατόν	ἐστι· διότι ἐπὶ μὲν τὸν
[1, 4]	ὅσοι περὶ τὸν νότιον πόλον	κείμενοι	τοῖς μέν εἰσι φανεροὶ, ἡμῖν
[1, 1]	φιλίαν ἐξ αὐτῆς τῆς φύσεως	κεκτημένος,	ὅπου γε καὶ πρὶν ἐπιτραπῆναι
[1, 5]	φύσεως περιέχεσθαι, συγγενῆ τοῖς ἀλλοιουμένοις	κεκτημένου	τὴν ἰδιότητα. Ἐντεῦθεν οἰκείως ἐπέβαλε
[1, 3]	πάντως ἀπό τινος ἤρξατο ὁ	κέντρῳ	καὶ διαστήματί τινι περιγράψας αὐτόν.
[1, 3]	τὸ ποιηθέν. Ὡς γὰρ ὁ	κεραμεὺς	ἀπὸ τῆς αὐτῆς τέχνης μυρία
[1, 6]	τὸν νοῦν ἐκδιδόντες, εἰρήκασιν, Ἐν	κεφαλαίῳ	ἐποίησεν ὁ Θεὸς, τουτέστιν, ἀθρόως
[1, 11]	μέσου, δηλονότι πρὸς τὸ ἀνώτατον	κινηθήσεται.	Ὥστε οἰκεία φορὰ τοῖς βαρυτάτοις
[1, 5]	πρὸς γένεσιν ἢ φθορὰν ἀγούσῃ	κινήσει	συνεχομένοις, ὑπὸ τῆς τοῦ χρόνου
[1, 12]	καμάτῳ συνέχεται ἐν τῇ συνεχεῖ	κινήσει	τὰ σύνθετα, διὰ τὸ μίαν
[1, 12]	Ὧν δὲ αἱ κατὰ φύσιν	κινήσεις	παρηλλαγμέναι τυγχάνουσιν, τούτων ἀνάγκη, φασὶ,
[1, 3]	τὰ κύκλῳ κινούμενα, τὸ τῆς	κινήσεως	αὐτῶν ὁμαλὸν, καὶ μηδενὶ μέσῳ
[1, 4]	πάντων τὴν ἐπὶ τὰ προηγούμενα	κίνησιν	δι´ ἀκριβείας τηρήσαντες· καὶ διὰ
[1, 12]	ὁμαλὴν καὶ ἀβίαστον ἔχειν τὴν	κίνησιν,	ἑκάστου τῶν ἐνυπαρχόντων ἁπλῶν τοῖς
[1, 12]	τὰ σύνθετα, διὰ τὸ μίαν	κίνησιν	μὴ δύνασθαι πᾶσιν εὐάρμοστον εἶναι
[1, 6]	πόθεν τῷ χρόνῳ ἡ πρώτη	κίνησις,	ἔπειτα, ὅτι καὶ οἱονεὶ θεμέλιοί
[1, 12]	διότι τοῖς μὲν ἁπλοῖς οἰκεία	κίνησις	ἡ ἐπ´ εὐθείας, τῶν μὲν
[1, 7]	πρακτικῶν, αὐτὴ ἡ τοῦ σώματος	κίνησις,	ἧς παυσαμένης οὐδὲν ὑπέστη οὐδὲ
[1, 5]	οὖν ἀρχὴ καὶ ἡ πρώτη	κίνησις·	ὡς, Ἀρχὴ ὁδοῦ ἀγαθῆς τὸ
[1, 5]	γὰρ τῶν δικαίων πράξεων πρῶτον	κινούμεθα	πρὸς τὸν μακάριον βίον. Λέγεται
[1, 3]	κυκλόσε περιτρέχει τὰ κατ´ οὐρανὸν	κινούμενα,	ἡ δὲ τοῦ κύκλου ἀρχὴ
[1, 3]	εἰς ἑαυτὰ συννεύει τὰ κύκλῳ	κινούμενα,	τὸ τῆς κινήσεως αὐτῶν ὁμαλὸν,
[1, 11]	κατὰ χώραν, ἢ παρὰ φύσιν	κινουμένην	τῆς οἰκείας ἕδρας ἐξίστασθαι. Τούτων
[1, 12]	μὲν γὰρ πρὸς τὰ ἄνω	κινώμεθα,	βαρυνόμεθα τῷ γεώδει· ὅταν δὲ
[1, 4]	Θεῷ καὶ τὸν ὁρώμενον τοῦτον	κόσμον	διενοήθησαν, πρὸς τὴν αὐτὴν δόξαν
[1, 4]	ἐπιγνῶναι, ὅτι ἀνάγκη μεταποιηθῆναι τὸν	κόσμον,	εἰ μέλλοι καὶ ἡ τῶν
[1, 6]	τοῖς οὖσι συνεισφερόμενον ἐπινενοῆσθαι τὸν	κόσμον,	εἴπερ τῷ ὄντι ψυχῶν λογικῶν
[1, 6]	τοῦ Θεοῦ ἀχρόνως συνυφεστάναι τὸν	κόσμον,	εἴρηται τὸ, Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν.
[1, 3]	διακοπτόμενον, τὴν τοῦ ἄναρχον τὸν	κόσμον	καὶ ἀτελεύτητον εἶναί σοι πλάνην
[1, 7]	ἐξ ἀϊδίου τῷ Θεῷ τὸν	κόσμον,	οὐχὶ γεγενῆσθαι παρ´ αὐτοῦ συνεχώρησαν,
[1, 5]	δὲ ἔδει λοιπὸν καὶ τὸν	κόσμον	τοῦτον ἐπεισαχθῆναι τοῖς οὖσι, προηγουμένως
[1, 3]	μὴ πάθωμεν ἡμεῖς, ὁ τὴν	κοσμοποιίαν	συγγράφων εὐθὺς ἐν τοῖς πρώτοις
[1, 3]	οὖν καὶ ἀρχὴν ἔχει ὁ	κόσμος,	καὶ πεποίηται, ζήτει, τίς ὁ
[1, 7]	Ἵνα οὖν δειχθῇ ὅτι ὁ	κόσμος	τεχνικόν ἐστι κατασκεύασμα, προκείμενον πᾶσιν
[1, 5]	Βεσελεὴλ, τοῦ περὶ τὴν σκηνὴν	κόσμου.	Ἀρχὴ δὲ πράξεων πολλάκις καὶ
[1, 6]	τὴν πρώτην ἡμέραν τῆς τοῦ	κόσμου	γενέσεως. Εὑρήσεις γὰρ οὕτως, πόθεν
[1, 5]	Ἦν τις πρεσβυτέρα τῆς τοῦ	κόσμου	γενέσεως κατάστασις ταῖς ὑπερκοσμίοις δυνάμεσι
[1, 4]	δογμάτων καὶ περὶ τῆς τοῦ	κόσμου	μεταποιήσεως, τὰ νῦν ἐν βραχέσι
[1, 12]	πολυφωνότατοι πραγματεῖαι τοῖς σοφοῖς τοῦ	κόσμου	περὶ τῆς οὐρανίου φύσεως καταβέβληνται.
[1, 4]	αὐτοῖς ἡ περιουσία τῆς τοῦ	κόσμου	σοφίας προσθήκην οἴσει ποτὲ τῆς
[1, 2]	ὑλικὰς ὑποθέσεις κατέφυγον, τοῖς τοῦ	κόσμου	στοιχείοις τὴν αἰτίαν τοῦ παντὸς
[1, 5]	ἐξευρεῖν δυνατόν. Ταῦτα τοῦ ἀοράτου	κόσμου	συμπληροῖ τὴν οὐσίαν, ὡς διδάσκει
[1, 1]	ἀρχὴ τῷ περὶ τῆς τοῦ	κόσμου	συστάσεως μέλλοντι διηγεῖσθαι, ἀρχὴν τῆς
[1, 5]	λόγῳ ὁ σοφῶς ἡμᾶς τοῦ	κόσμου	τὴν γένεσιν ἐκδιδάσκων, εἰπὼν, Ἐν
[1, 6]	Τὰ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως	κόσμου	τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται. Ἢ
[1, 3]	Παράγει γὰρ τὸ σχῆμα τοῦ	κόσμου	τούτου. Καὶ, Ὁ οὐρανὸς καὶ
[1, 4]	καταχέουσιν ἡμῶν περὶ συντελείας τοῦ	κόσμου	τούτου καὶ παλιγγενεσίας αἰῶνος ἀπαγγελλόντων.
[1, 5]	ὡς ἔοικεν, καὶ πρὸ τοῦ	κόσμου	τούτου, ὃ τῇ μὲν διανοίᾳ
[1, 6]	οὗ χρόνου ἤρξατο ἡ τοῦ	κόσμου	τούτου σύστασις, δυνατόν σοι μαθεῖν,
[1, 4]	παροῦσα ζωὴ συγγενῆ ἔσχε τοῦ	κόσμου	τούτου τὴν φύσιν· οὕτω καὶ
[1, 5]	ἐπιτήδειον ἐνδιαίτημα. Συμφυὴς ἄρα τῷ	κόσμῳ,	καὶ τοῖς ἐν αὐτῷ ζῴοις
[1, 13]	τοῦ ἐλαχίστου τῶν ἐν τῷ	κόσμῳ,	πρὸς τὸ ἢ δυνηθῆναι αὐτὸ
[1, 3]	παντὸς τούτου δημιουργὸς, οὐχ ἑνὶ	κόσμῳ	σύμμετρον τὴν ποιητικὴν ἔχων δύναμιν,
[1, 8]	ἐπὶ μὲν τὸν οὐρανὸν τὰ	κοῦφα	φέρεται, ἐπὶ δὲ τὴν γῆν
[1, 12]	τοῖς ἐναντίοις· ἀλλὰ τὴν τῷ	κούφῳ	οἰκείαν, πολεμίαν εἶναι τῷ βαρυτάτῳ.
[1, 12]	ἡ ἐπ´ εὐθείας, τῶν μὲν	κούφων	ἐπὶ τὸ ἄνω φερομένων, τῶν
[1, 11]	προσήκουσα θέσις· κἄν τι τῶν	κούφων	φέρηται ἀπὸ τοῦ μέσου, δηλονότι
[1, 9]	τὸ τοσοῦτον ὑπερφέρον τῷ βάρει	κρατεῖται·	πρὸς τὸ καὶ αὐτοῦ τοῦ
[1, 13]	ᾧ πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ	κράτος,	εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
[1, 10]	παρέχει ἡ γῆ καθ´ ἑαυτὴν	κρεμαμένη,	βαρυτέρα τὴν φύσιν οὖσα. Ἀλλὰ
[1, 6]	καὶ οἱονεὶ θεμέλιοί τινες καὶ	κρηπῖδες	προκατεβλήθησαν ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ
[1, 5]	σοφίας, φόβος Κυρίου. Οἷον γὰρ	κρηπὶς	καὶ βάθρον πρὸς τὴν τελείωσιν
[1, 10]	καὶ σὺ, Ἐπὶ τίνος οἱ	κρίκοι	αὐτῆς πεπήγασιν. Ἀλλὰ κἄν ποτε
[1, 4]	ἐπάγοντα· οὐδὲ τῷ περὶ τῆς	κρίσεως	λόγῳ τὴν ἀκόλουθον τῆς συντελείας
[1, 4]	ἐννοῆσαι ποιητὴν τοῦ παντὸς, καὶ	κριτὴν	δίκαιον, τὴν ἀξίαν ἀντίδοσιν τοῖς
[1, 13]	τὸν ὀφειλόμενον ἔπαινον ἀποπληρῶσαι τῷ	κτίσαντι·	ᾧ πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ
[1, 10]	συγκρατεῖσθαι ὁμολογεῖν τῇ δυνάμει τοῦ	κτίσαντος.	Ταῦτα οὖν χρὴ ἑαυτοῖς τε
[1, 6]	ὅτι Τὰ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ	κτίσεως	κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται.
[1, 4]	ταῦτα ἐσπουδακότες συναΐδιον εἶναι τῷ	κτίστῃ	τῶν ὅλων Θεῷ καὶ τὸν
[1, 5]	ἐν αὐτῇ ὁ τῶν ὅλων	κτίστης	καὶ δημιουργὸς ἀπετέλεσε, φῶς νοητὸν
[1, 12]	ἄνω καὶ τὸ κάτω τῇ	κυκλικῇ	περιδινήσει ταὐτόν· καὶ ὅλως τὴν
[1, 4]	καὶ βόρειον πλάτος, καὶ ζῳδιακὸν	κύκλον	μυρίοις διαστήμασι διαιροῦντες· καὶ ἐπαναφορὰς
[1, 3]	τὴν φύσιν. Οὐδὲ γὰρ ὁ	κύκλος	οὗτος, τὸ ἐπίπεδον λέγω σχῆμα
[1, 3]	ἄνθρωπε, τὰ ὁρώμενα, μηδὲ, ἐπειδὴ	κυκλόσε	περιτρέχει τὰ κατ´ οὐρανὸν κινούμενα,
[1, 3]	οὐρανὸν κινούμενα, ἡ δὲ τοῦ	κύκλου	ἀρχὴ τῇ προχείρῳ αἰσθήσει ἡμῶν
[1, 3]	εὔληπτος, ἄναρχον εἶναι νομίσῃς τῶν	κυκλοφορικῶν	σωμάτων τὴν φύσιν. Οὐδὲ γὰρ
[1, 3]	ἐπειδὴ εἰς ἑαυτὰ συννεύει τὰ	κύκλῳ	κινούμενα, τὸ τῆς κινήσεως αὐτῶν
[1, 12]	εὐθεῖαν πρὸς τὴν ἐν τῷ	κύκλῳ	περιφορὰν πλείστην ἀπόστασιν ἔχειν. Ὧν
[1, 5]	τῇ μακαριότητι τῶν φιλούντων τὸν	Κύριον,	τὰς λογικὰς καὶ ἀοράτους φύσεις,
[1, 5]	εἴτε ἀόρατα, εἴτε θρόνοι, εἴτε	κυριότητες,	εἴτε ἀρχαὶ, εἴτε ἐξουσίαι, εἴτε
[1, 5]	καθὸ εἴρηται, Ἀρχὴ σοφίας, φόβος	Κυρίου.	Οἷον γὰρ κρηπὶς καὶ βάθρον
[1, 1]	Ἐὰν γένηται προφήτης ὑμῶν τῷ	Κυρίῳ,	ἐν ὁράματι αὐτῷ γνωσθήσομαι, καὶ
[1, 10]	σῶμα τῆς γῆς ἐμβριθέστερον ὑποθῇ	κωλύειν	τὴν γῆν πρὸς τὸ κάτω

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/04/2009