Chapitre |
[10] |
βραδύνοντα.
Τὸ
γὰρ
κατὰ
φύσιν
|
ὑγρὸν |
ἐκδαπανᾷ·
τὸ
θερμὸν
καταψύχει·
τὸν |
[2] |
χειμὼν
οὐκ
ἔσχε
τὸ
σύνηθες
|
ὑγρὸν |
μετὰ
τοῦ
ξηροῦ,
ἀλλὰ
πᾶσαν |
[7] |
νῦν
μὲν
κατὰ
καιρὸν
τὸ
|
ὑγρὸν |
προσγένηται,
αὖθις
δὲ
λάβῃ
τὸ |
[2] |
τὴν
θερμότητα
λέγω·
τοῦ
δὲ
|
ὑγροῦ
|
τὴν
μετουσίαν
οὐκ
ἔσχε.
Καῦμα |
[11] |
προσβολὴν
ἀνελόμενος,
εἰς
δέον
τῷ
|
ὕδατι |
χρήσαιτο·
οὕτως
οὐδὲ
τὸν
χρόνον |
[9] |
ἐλαίου
τῇ
χάριτι
βρύοντα·
τὴν
|
ὑδρίαν |
τῶν
ἀλεύρων
ἀκένωτον.
Ἐπὶ
γὰρ |
[2] |
τρεῖς
πόλεις
εἰς
μίαν,
πιεῖν
|
ὕδωρ, |
καὶ
οὐ
μὴ
ἐμπλησθῶσι·
διότι |
[2] |
φησὶν,
ἀνέσχον
ἐξ
ὑμῶν
τὸν
|
ὑετὸν |
πρὸ
τριῶν
μηνῶν
τοῦ
τρυγητοῦ· |
[2] |
καὶ
ἐξέχεα
θρῆνον,
ἐπειδὴ
μὴ
|
ὑετὸς |
ἐφ´
ἡμᾶς
ἐξεχύθη.
Τὰ
μὲν |
[2] |
δὲ
διετέλεσε
καὶ
νιφάδων
καὶ
|
ὑετῶν. |
Τὸ
ἔαρ
πάλιν
τὸ
μὲν |
[12] |
τὸν
Βενιαμὶν
τὸν
τοῦ
γήρως
|
υἱόν. |
Πειράζει
καὶ
σὲ
τυχὸν
ἡ |
[2] |
τοὺς
ἐν
ἄνθει
τῆς
ἡλικίας
|
υἱοὺς |
ἀπολέσαντες.
Λεγέσθω
τοίνυν
καὶ
πρὸς |
[1] |
καρπὸν
τῶν
πονουμένων
εὐφραίνοντα,
καὶ
|
ὑμεῖς |
ἐν
καιρῷ
τῆς
ἀπαλλαγῆς
τῶν |
[2] |
Καὶ
ἐγὼ,
φησὶν,
ἀνέσχον
ἐξ
|
ὑμῶν |
τὸν
ὑετὸν
πρὸ
τριῶν
μηνῶν |
[7] |
ἀλλὰ
τελείαν
ἐκπύρωσιν;
καὶ
μικρὸν
|
ὑπαλλάξαντα |
τὸν
ἥλιον
τῆς
συνήθους
πορείας, |
[10] |
πάθος
ἐστί.
Λιμὸς
ἀνθρωπίνων
συμφορῶν
|
ὑπάρχει |
τὸ
κεφάλαιον,
πάντων
θανάτων
μοχθηρότερον |
[6] |
μὴ
εἶναι
τὸν
πιπράσκοντα,
μηδὲ
|
ὑπάρχειν |
σῖτον
ἐν
ἀποθήκαις·
καὶ
τίς |
[1] |
ἀξίαν
τῆς
δυσπειθείας
τὴν
πανωλεθρίαν
|
ὑπέμεινεν. |
Ὃ
μὴ
γένοιτο
νῦν
ἐφ´ |
[9] |
τῷ
ἀεὶ
εἰς
πρόσωπον
ἴδιον
|
ὑπὲρ |
τοῦ
θλιβομένου
λαμβάνοντι,
καὶ
οἴκοθεν
|
[1] |
διοχλούντων
κακῶν
θεραπεύσαντα
πάθη·
τὴν
|
(ὑπὲρ |
τῶν
συμφερόντων
βουλήν
τε
καὶ |
[5] |
ὁ
Θεὸς
ταπεινωθέντας,
ὡς
ἐπὶ
|
ὑπερβαίνουσαν |
ἑαυτῶν
ταλαιπωρίαν
παγγενῆ
κατακρίναντας,
καὶ |
[2] |
Καῦμα
δὲ
καὶ
κρυμὸς,
καινῶς
|
ὑπερβάντα |
τοὺς
ὅρους
τῆς
κτίσεως,
καὶ |
[10] |
κολάσεων
ἄξιος;
τίνα
δὲ
ὠμότητος
|
ὑπερβολὴν |
καταλείψει;
πῶς
δὲ
οὐκ
ἄξιος |
[6] |
τιμῶντες,
οἱ
τὸν
πλοῦτον
μεθ´
|
ὑπερβολῆς
|
συνάγοντες,
τίς
ἡ
δύναμις
τῶν |
[8] |
μὴ
λιμῷ
πιεσθῇ
δίκαιος,
τοσαύτης
|
ὑπερηνέχθη |
γῆς
καὶ
θαλάσσης
ὁ
προφήτης
|
[6] |
καρποφορίαν
τὴν
γῆν·
λῦσον
τῷ
|
ὑπερηφάνῳ |
καὶ
σοβοῦντι
πλούτῳ
τὴν
συμφοράν. |
[7] |
τὰ
σιτία
τυγχάνει,
εὐφημοῦσι,
κολακεύουσιν,
|
ὑπερθαυμάζουσιν· |
ὀλίγον
δὲ
τῆς
τραπέζης
ὑπερτεθείσης, |
[7] |
δὲ,
δι´
ὠφέλειαν
τὴν
τροφὴν
|
ὑπερθεμένου, |
τὴν
ἐσθῆτα
κατασπαράττουσιν,
ἢ
τὸ |
[12] |
σώφρονι.
Μὴ
τὴν
ἐνταῦθα
διαγωγὴν
|
ὑπέρπλουτον |
δείξῃς,
γυμνὴν
δὲ
τὴν
ἄλλην |
[7] |
ὑπερθαυμάζουσιν·
ὀλίγον
δὲ
τῆς
τραπέζης
|
ὑπερτεθείσης, |
ὥσπερ
τισὶ
λίθοις
ταῖς
βλασφημίαις |
[10] |
ἑκὼν
δὲ
καὶ
πρὸς
πλεονεξίαν
|
ὑπερτιθέμενος, |
εἰκότως
ἂν
ἐν
τῷ
ἴσῳ |
[9] |
θαῤῥῶ
καὶ
τῇ
δυνάμει·
οὐχ
|
ὑπερτίθεσαι |
εἰς
χρόνον
τὰς
χάριτας,
ἀλλὰ |
[4] |
ταῖς
ἐμπορίαις
σχολάζετε·
αἱ
γυναῖκες,
|
ὑπηρετεῖτε |
τούτοις
εἰς
τὴν
ἐργασίαν
τοῦ |
[4] |
γὰρ
παίζεται
ὁ
κριτὴς,
ἵνα
|
ὑποβολιμαῖον |
ἀντεισαγάγῃς
πρόσωπον;
Ἔδει
δὲ
παρεῖναι |
[12] |
καὶ
ἐπέλθωμεν
τὸ
τῶν
τρισχιλίων
|
ὑπόδειγμα· |
τὸ
πρῶτον
τῶν
Χριστιανῶν
ζηλώσωμεν |
[12] |
καὶ
ἐκ
τῆς
Νέας
τὰ
|
ὑποδείγματα. |
Πρεσβύτην
ἐὰν
ἴδῃς
λιμώττοντα,
μετάστειλαι |
[10] |
προήγαγε,
πάλιν
τῇ
γαστρὶ
κακῶς
|
ὑποδέξασθαι. |
Καὶ
τοῦτο
τὸ
δρᾶμα
Ἰουδαϊκὴ |
[1] |
δὲ
τὴν
τῶν
εἰδώλων
θεραπείαν
|
ὑπολισθήσαντος, |
κῆρυξ
ἐγένετο
μετανοίας·
τὴν
ἐπιστροφὴν
|
[7] |
αὐχμῷ,
ἕκαστον
τῆς
ἰδίας
ἁμαρτίας
|
ὑπομιμνήσκοντι. |
Εἴπωμεν
καὶ
ἡμεῖς
τοῦ
γενναίου |
[7] |
ἑκάτεροι
γὰρ
ἀκριβῶς
διὰ
τῆς
|
ὑπομονῆς |
δοκιμάζονται.
Κἀν
τούτῳ
μάλιστα
τῷ |
[7] |
ὥρας
καὶ
τὰς
τροπὰς
ἀλλήλαις
|
ὑποχωρεῖν |
ὁρίσας,
ἵνα
τῇ
ἑαυτῶν
ποικιλίᾳ
|
[5] |
σάκκον
μετημφιάσατο·
τὸν
θρόνον
τὸν
|
ὑψηλὸν |
ἀφεὶς
καὶ
μετέωρον,
ἐλεεινὸς
τῇ |
[8] |
Ἠλίαν
εἶχεν
ὁ
Κάρμηλος,
ὄρος
|
ὑψηλὸν |
καὶ
ἀοίκητον,
ἔρημος
ἔρημον·
ψυχὴ |