Chapitre
[9]	Θεοῦ χάρις μιμεῖται τὰ φρέατα,	τὰ	ἀεὶ κενούμενα, καὶ μὴ ἐξαντλούμενα,
[3]	σωφρονῶν· ἀλλὰ φανερὰ καὶ δῆλα	τὰ	αἴτια δι´ ἃ συνήθως οὐ
[5]	σοφῆς καὶ πεπυκνωμένης θλίψεως! Οὐδὲ	τὰ	ἄλογα ἀσυντελῆ τῆς τιμωρίας ἀφῆκαν·
[5]	προσθήκης δὲ λόγον ἠναγκασμένως ἐθρήνει	τὰ	βρέφη, ἵνα διὰ πάσης ἡλικίας
[5]	συμπαθέσι φωναῖς ἀνεκαλοῦντο τὰ ἔγγονα.	Τὰ	βρέφη, κατὰ τὸν ὅμοιον τρόπον
[5]	τὸ κῆτος Ἰωνᾶς ἐξεβόησεν, οὐ	τὰ	βρέφη μόνον εἰς τὴν μετάνοιαν
[2]	μείναντα οἷα τὸ ἄροτρον ἔκρυψε·	τὰ	δὲ μικρὸν προκύψαντα καὶ βλαστήσαντα
[10]	ἡμῖν ὁ σπουδαῖος συνεγράψατο, ὅτε	τὰ	δεινὰ πάθη τοὺς Ἱεροσολυμίτας κατέλαβε,
[9]	λήψῃ καὶ σὺ τῆς εὐχαριστίας	τὰ	διπλασίονα τῆς τρυφῆς. Μνημόνευε τῆς
[5]	πάθει διακοπτόμεναι, συμπαθέσι φωναῖς ἀνεκαλοῦντο	τὰ	ἔγγονα. Τὰ βρέφη, κατὰ τὸν
[4]	στέναξον· ἄφες τὸ βρέφος ἐνεργεῖν	τὰ	ἴδια τῆς ἡλικίας ἀκόλουθα. Ἵνα
[12]	πρὸς αὐτὴν, πρόσριψον καὶ σὺ	τὰ	ἱμάτια, ὀργισθεὶς ἀναχώρησον· φύλαξον τῷ
[9]	ἐκραγείσας ἐπὶ τῆς χρείας, ~Ἀφίημι	τὰ	καθ´ ἕκαστον ἀπαριθμεῖσθαι τῆς τοῦ
[11]	αὐτὴν κατανέμονται πεδιάδα· καὶ πάντα	τὰ	καθ´ ἕκαστον οὕτως ἀλλήλοις ἀντιπαραχωρεῖ
[11]	χρειῶν ἀπολαύσεως· ἡμεῖς δὲ, ἐγκολπιζόμεθα	τὰ	κοινὰ, τὰ τῶν πολλῶν μόνοι
[10]	καὶ αὐτὸν τὸν ἡμέτερον Θεὸν	τὰ	μὲν ἄλλα τῶν παθῶν πολλάκις
[2]	μὴ ὑετὸς ἐφ´ ἡμᾶς ἐξεχύθη.	Τὰ	μὲν τῶν σπερμάτων πρὸ τῆς
[1]	τὴν τῶν προκειμένων χρείαν παραλάβωμεν,	τὰ	ὅμοια τῶν ἡμῖν διοχλούντων κακῶν
[12]	τοῖς οὐρανοῖς. Εἰ μὴ θελήσῃς	τὰ	πάντα δοῦναι τῇ κρείττονι, μέρισον
[8]	ψυχὴ δὲ ἦν τῷ ικαίῳ	τὰ	πάντα, καὶ τῆς ζωῆς ἐφόδιον
[12]	ἐκεῖνος ἐν τοῖς ἑπτά. Μὴ	τὰ	πάντα τῇ ἡδονῇ, δός τι
[8]	καὶ τὸ φρόνημα. Καὶ τί	τὰ	παρ´ ἐκείνων; Οἱ μὲν λέοντες
[12]	κοινὴ, ἀδιαίρετος ἀδελφότης, ἀγάπη ἀνυπόκριτος,	τὰ	πολλὰ σώματα ἓν ἐργαζομένη· τὰς
[7]	διὰ τὴν ἐναντίαν κατάστασιν περιτραπείη	τὰ	πράγματα, καὶ ὁ μὲν πλούσιος
[3]	πρὸς τοὺς πένητας. Πολύτοκα ἡμῶν	τὰ	πρόβατα, καὶ οἱ γυμνοὶ τῶν
[12]	μαρτυρούσης τῆς συνειδήσεως. Ἑκάστῳ δὲ	τὰ	πρὸς ἀξίαν παρὰ τοῦ δικαίου
[2]	ἀένναοι, καὶ ποταμῶν μεγάλων ἐδαπανήθη	τὰ	ῥεύματα, παῖδες δὲ αὐτὰ σμικρότατοι
[9]	πάντως πενέστερον. Σοὶ δέκα ἡμερῶν	τὰ	σιτία, ἐκείνῳ μιᾶς. Ὡς καλὸς
[8]	γαστρίμαργοι ῶν ὀρνίθων, οὗτοι διεκόμιζον	τὰ	σιτία, καὶ τροφῆς γίνοντο τῷ
[11]	φιλάνθρωπος μίαν τράπεζαν, καὶ κοινὰ	τὰ	σιτία, μίαν ἑστίαν σχεδὸν τὸν
[7]	μέχρι μὲν ἐν τῷ στόματι	τὰ	σιτία τυγχάνει, εὐφημοῦσι, κολακεύουσιν, ὑπερθαυμάζουσιν·
[6]	νῦν ἡμῖν ὁ Θεὸς θρέψῃ	τὰ	σιτία, ὡς ὀρφανὸν τῇ τῶν
[5]	τεκοῦσαι ταῖς φυσικαῖς ἀλγηδόσι κατεκεντοῦντο	τὰ	σπλάγχνα. Καὶ διὰ τοῦτο τὴν
[6]	βαρυτάτων τόκων ὁμολογίαν, ἵνα τέκῃ	τὰ	συνήθη ἡ γῆ. Χαλκοῦ γὰρ
[7]	δὲ ἴδῃς Θεὸν μὴ χαριζόμενον	τὰ	συνήθη, οὕτω λογίζου παρὰ σεαυτῷ·
[5]	οἰκτραὶ ἀλλήλαις ἀντιβοῶσαι, καὶ ἀντηχοῦσαι.	Τὰ	τέκνα λιμώττοντα τὰς πηγὰς ἐζήτει
[5]	σηκοῖς αἱ μητέρες, ἐν ἰδίοις	τὰ	τέκνα· φωναὶ δὲ παρὰ πάντων
[10]	εἰκῆ ταῖς θήκαις ἐναποκείμενοι, ὡς	τὰ	τοῖς ἐλύτροις ἐμψυγέντα τῶν ἀκροδρύων.
[7]	λογισμῶν γενοῦ, ἄνθρωπε· μὴ ποίει	τὰ	τῶν ἀνοήτων παίδων, οἳ, παρὰ
[11]	ἡμεῖς δὲ, ἐγκολπιζόμεθα τὰ κοινὰ,	τὰ	τῶν πολλῶν μόνοι ἔχομεν. Αἰδεσθῶμεν
[12]	Διαθήκης καὶ ἐκ τῆς Νέας	τὰ	ὑποδείγματα. Πρεσβύτην ἐὰν ἴδῃς λιμώττοντα,
[9]	ἡ τοῦ Θεοῦ χάρις μιμεῖται	τὰ	φρέατα, τὰ ἀεὶ κενούμενα, καὶ
[11]	Λαοὶ, ἀκούσατε· Χριστιανοὶ, ἐνωτίσασθε· ὅτι	τάδε	λέγει Κύριος, οὐ δημηγορῶν αὐτοφώνως.
[11]	ἐπιτέλεσον, καὶ λαβόμενος πανταχόθεν ἐν	ταῖς	ἀγκάλαις περίδραξαι. Δὸς ὀλίγα, καὶ
[4]	τελείων ἀνδρῶν πλῆθος, καὶ ὁ	ταῖς	ἁμαρτίαις ἐνεχόμενος δῆμος ἄνετος, καὶ
[4]	μοι πάρελθε εἰς μέσον, ὁ	ταῖς	ἁμαρτίαις πεφυρμένος· σὺ πρόσπεσον καὶ
[11]	χρήσαιτο· οὕτως οὐδὲ τὸν χρόνον	ταῖς	ἀναγκαστικαῖς περιόδοις ἐλαυνόμενον ἐπισχεῖν, οὐδὲ
[2]	οὐδ´ ὀλίγον. Οἱ γεωργοὶ δὲ,	ταῖς	ἀρούραις ἐπικαθήμενοι, καὶ τὰς χεῖρας
[7]	τραπέζης ὑπερτεθείσης, ὥσπερ τισὶ λίθοις	ταῖς	βλασφημίαις βάλλουσιν οὓς πρὸ βραχέως
[2]	σπερμάτων πρὸ τῆς ἐκβολῆς ἐξηράνθη,	ταῖς	βώλοις τοιαῦτα μείναντα οἷα τὸ
[7]	ὁρίσας, ἵνα τῇ ἑαυτῶν ποικιλίᾳ	ταῖς	διαφόροις ἡμῶν ἐπαρκέσωσι χρείαις· καὶ
[6]	κονδυλιζόμενον; Τίς ἐθεράπευσε χήραν κεκακωμένην	ταῖς	δυσκολίαις τοῦ βίου, ἵνα νῦν
[4]	δέησις; Οἱ ἄνδρες, πλὴν ὀλίγων,	ταῖς	ἐμπορίαις σχολάζετε· αἱ γυναῖκες, ὑπηρετεῖτε
[10]	ὀφθαλμοὶ ἐνασθενοῦντες ταῖς κοιλότησιν, εἰκῆ	ταῖς	θήκαις ἐναποκείμενοι, ὡς τὰ τοῖς
[9]	περιστῇ ἡ τροφὴ, ἐπιστῇ δὲ	ταῖς	θύραις ὁ ζητῶν, προκόμισον ἐκ
[10]	λεπτὴ καὶ ἀδρανής· ὀφθαλμοὶ ἐνασθενοῦντες	ταῖς	κοιλότησιν, εἰκῆ ταῖς θήκαις ἐναποκείμενοι,
[9]	τὸ κεφάλαιον. Φιλοτιμεῖται γὰρ ἐν	ταῖς	προσθήκαις. ~Τὸ τοῦ λιμώττοντος νόσημα,
[5]	παιδίον ἐπιμάζιον οὐκ ἦν ἐν	ταῖς	τῆς τεκούσης ἀγκάλαις· ἐν ἰδίοις
[7]	εὐχάριστος καὶ μὴ τοὐναντίον βλάσφημος,	ταῖς	τοῦ βίου περιφοραῖς ὀξέως συμμεταβάλλων
[5]	ἀνεῤῥήγνυντο καὶ ἀπέσπαιρον· αἱ τεκοῦσαι	ταῖς	φυσικαῖς ἀλγηδόσι κατεκεντοῦντο τὰ σπλάγχνα.
[9]	ταμιείου τὸν ἕνα, καὶ ἐπιθεὶς	ταῖς	χερσὶ πρὸς οὐρανὸν ἀνατείνας, εἰπὲ
[7]	ἔστιν ὅτε καὶ κατὰ πεῖραν	ταῖς	ψυχαῖς αἱ τοιαῦται τοῦ βίου
[4]	τῶν κακῶν τὴν αἰτίαν ἐν	ταῖς	ψυχαῖς περιφέρων· ὁ τὴν συμφορὰν
[5]	ταπεινωθέντας, ὡς ἐπὶ ὑπερβαίνουσαν ἑαυτῶν	ταλαιπωρίαν	παγγενῆ κατακρίναντας, καὶ τὸ πάθος
[3]	ἐνδεῆ παρατρέχομεν. Ἀνενδεῆ χορηγὸν καὶ	ταμίαν	Θεὸν ἔχοντες, φειδωλοὶ ἐγενόμεθα καὶ
[8]	οὐχ ἅλως, οὐ ληνὸς, οὐ	ταμιεῖον·	καὶ τὴν τροφὴν εἶχον ἄσπορον
[9]	ὁ ζητῶν, προκόμισον ἐκ τοῦ	ταμιείου	τὸν ἕνα, καὶ ἐπιθεὶς ταῖς
[10]	δικαίους ὁ Κύριος, τὴν πρώτην	τάξιν	ὁ μεταδοτικὸς ἐπέχει· ὁ τροφεὺς
[5]	οὕτως αὐτοὺς ἰδὼν ὁ Θεὸς	ταπεινωθέντας,	ὡς ἐπὶ ὑπερβαίνουσαν ἑαυτῶν ταλαιπωρίαν
[8]	γίνοντο τῷ δικαίῳ διάκονοι, οἱ	τὰς	ἀλλοτρίας ροφὰς ἐκ συνηθείας ἁρπάζοντες·
[2]	λιμοῦ καὶ τιμωρίας διήγημα. Εἶδον	τὰς	ἀρούρας, καὶ πολλὰ κατεδάκρυσα τῆς
[7]	παίδων, οἳ, παρὰ διδασκάλου ἐπιτιμηθέντες,	τὰς	δέλτους ἐκείνου καταῤῥηγνύουσι· πατρὸς δὲ,
[4]	παῖδες οἱ σμικρότατοι οὗτοι, οἱ	τὰς	δέλτους ἐν τοῖς διδασκαλείοις ἀποθέμενοι,
[12]	τὰ πολλὰ σώματα ἓν ἐργαζομένη·	τὰς	διαφόρους ψυχὰς εἰς μίαν ὁμόνοιαν
[9]	χάριτας, ἀλλὰ σκεδαννύεις, ὅταν ἐθέλῃς,	τὰς	δωρεάς. Κἂν οὕτως εἴπῃς καὶ
[2]	ἐξήγαγε φύσεων, καὶ τῶν καιρῶν	τὰς	ἰδέας εἰς ἀλλοκότους κράσεις διήμειψεν.
[6]	ἐμαστίζετο. Ὁ Ζαμβρὶ πάλιν εἰς	τὰς	Μαδιανίτιδας ἐξεπόρνευσε, καὶ ὁ Ἰσραὴλ
[1]	εὐγνώμων, ψυχὴ εὐπειθὴς, ἁπαλῶς δεχομένη	τὰς	παραινέσεις, εἴκουσα τῷ λέγοντι, ὡς
[5]	καὶ ἀντηχοῦσαι. Τὰ τέκνα λιμώττοντα	τὰς	πηγὰς ἐζήτει τοῦ γάλακτος· αἱ
[8]	εἶχον ἄσπορον καὶ ἀνήροτον, καὶ	τὰς	πηγὰς ἐχορήγει πέτρα, οὐ πρότερον
[2]	ἀμέλειαν ταύτας ἡμῖν ὁ Θεὸς	τὰς	πληγὰς ἐνίησιν, οὐκ ἐκτρῖψαι ζητῶν,
[7]	χορὸν εὔτακτον τὰς ὥρας καὶ	τὰς	τροπὰς ἀλλήλαις ὑποχωρεῖν ὁρίσας, ἵνα
[9]	δυνάμει· οὐχ ὑπερτίθεσαι εἰς χρόνον	τὰς	χάριτας, ἀλλὰ σκεδαννύεις, ὅταν ἐθέλῃς,
[2]	δὲ, ταῖς ἀρούραις ἐπικαθήμενοι, καὶ	τὰς	χεῖρας κατὰ τῶν γονάτων συμπλέκοντες
[2]	λόγος, ἔτι δὲ μετεώρους κατέχει	τὰς	ψυχὰς τῇ ἐλπίδι τῆς ἀκοῆς,
[7]	πάντων, ὥσπερ τινὰ χορὸν εὔτακτον	τὰς	ὥρας καὶ τὰς τροπὰς ἀλλήλαις
[2]	πλῆθος τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων καὶ	τὰς	ὥρας τῶν ἰδίων ἐξήγαγε φύσεων,
[12]	ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου.	Ταῦτα	γὰρ γενικῶς προανεφώνησεν ὁ Ψαλμῳδὸς,
[12]	ἀπέραντα, δι´ ἐπιπλάστων διηγημάτων κατασιγάζουσιν.	Ταῦτα	δὲ οὐ μῦθος, ἀλλὰ λόγος
[8]	τῶν ἄρτων καὶ τῶν κρεῶν.	Ταῦτα	δὲ τῷ νδρὶ φέρειν τοὺς
[2]	ὅτι δι´ ἀποστροφὴν καὶ ἀμέλειαν	ταύτας	ἡμῖν ὁ Θεὸς τὰς πληγὰς
[2]	ἀνέφελον, στυγνὴν ἐμποιοῦντα τὴν αἰθρίαν	ταύτην,	καὶ καταλυποῦντα τῇ καθαρότητι, ἣν
[6]	Διὰ σὲ καὶ τὴν συμφορὰν	ταύτην	κατεδίκασεν, ἐπειδὴ ἔχων οὐκ ἐδίδως·
[3]	παρέχομεν· τὴν εὐεργεσίαν ἐπαινοῦμεν, καὶ	ταύτης	ἀποστεροῦμεν τοὺς δεομένους. Δοῦλοι ὄντες,
[1]	τῷ σφραγίζοντι, ἵνα διὰ μιᾶς	ταύτης	σπουδῆς κἀγὼ λάβω καρπὸν τῶν
[6]	καὶ σοβοῦντι πλούτῳ τὴν συμφοράν.	Τάχα	τινὰ τῶν εὐλαβῶν παρακαλέσεις, ἵν´
[6]	πλεῖον παρελκύσῃ τὴν τιμωρίαν. Ὠχρότεροι	τάχα	τοῦ χρυσοῦ γενήσονται οἱ τοῦτον
[12]	μέρισον γοῦν ἐξ ἴσης τῇ	τε	ἀκολάστῳ παιδὶ καὶ τῇ σώφρονι.
[2]	Πηγαὶ δὲ ἡμᾶς ἐπέλιπον πλούσιαί	τε	καὶ ἀένναοι, καὶ ποταμῶν μεγάλων
[5]	ἡλικίας ἡ σκυθρωπότης κρατήσῃ, αἰσθανομένης	τε	καὶ ἀναισθήτου· τῆς μὲν κατὰ
[2]	πᾶσαν ἰκμάδα τῷ κρυστάλλῳ κατέδησέ	τε	καὶ ἀπεξήρανεν, ἄμοιρος δὲ διετέλεσε
[1]	τὴν (ὑπὲρ τῶν συμφερόντων βουλήν	τε	καὶ γνώμην ἐκτιθέμενοι. Καὶ γὰρ
[6]	Ἐξάλειψον βαρυτάτων τόκων ὁμολογίαν, ἵνα	τέκῃ	τὰ συνήθη ἡ γῆ. Χαλκοῦ
[5]	ἀλλήλαις ἀντιβοῶσαι, καὶ ἀντηχοῦσαι. Τὰ	τέκνα	λιμώττοντα τὰς πηγὰς ἐζήτει τοῦ
[5]	αἱ μητέρες, ἐν ἰδίοις τὰ	τέκνα·	φωναὶ δὲ παρὰ πάντων οἰκτραὶ
[2]	τῶν πατέρων καὶ ἀμελεῖς τῶν	τέκνων,	οἳ θυμοῦνται κατὰ τῶν νέων,
[5]	κλαυθμῷ ἀνεῤῥήγνυντο καὶ ἀπέσπαιρον· αἱ	τεκοῦσαι	ταῖς φυσικαῖς ἀλγηδόσι κατεκεντοῦντο τὰ
[5]	οὐκ ἦν ἐν ταῖς τῆς	τεκούσης	ἀγκάλαις· ἐν ἰδίοις σηκοῖς αἱ
[7]	αὐχμὸν εἶναι τὸ ὁρώμενον, ἀλλὰ	τελείαν	ἐκπύρωσιν; καὶ μικρὸν ὑπαλλάξαντα τὸν
[4]	ὀλίγον ἐλευθεροῦνται. Τὸ δὲ τῶν	τελείων	ἀνδρῶν πλῆθος, καὶ ὁ ταῖς
[7]	μέσως γοῦν, εἰ καὶ μὴ	τελείως,	τῷ εὐεργέτῃ ὁμολογοῦντας τὴν χάριν·
[10]	ὄχλον. Διὸ καὶ ἐν τῇ	τελευταίᾳ	κρίσει, ἔνθα προσκαλεῖται τοὺς δικαίους
[10]	κινδύνων, ἢ ξίφους ἀκμὴ τὴν	τελευτὴν	ὀξέως ἐφίστησιν, ἢ πυρὸς ὁρμὴ
[10]	τὸ κεφάλαιον, πάντων θανάτων μοχθηρότερον	τέλος	οὗτος. Ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν
[4]	ἡμῖν, ὡς ἄνεσιν μᾶλλον καὶ	τέρψιν	τὸ πρᾶγμα μετέρχονται, ἑορτὴν ποιούμενοι
[8]	ᾠκονομήθη τὸν βίον ἐν ἔτεσι	τεσσαράκοντα;	Οὐκ ἦν ἐκεῖ σπείρων ἀνὴρ,
[7]	ἀνθρώπῳ χαρίσασθαι, ἵν´ ἐκεῖθεν ὁρμηθεὶς	τεχνῶν	μάθησιν δέξηται, καὶ μάθῃ περὶ
[10]	ἐκ τῆς γαστρὸς προήγαγε, πάλιν	τῇ	γαστρὶ κακῶς ὑποδέξασθαι. Καὶ τοῦτο
[5]	ὑψηλὸν ἀφεὶς καὶ μετέωρον, ἐλεεινὸς	τῇ	γῇ προσεσύρετο· τὴν ἰδιάζουσαν καὶ
[9]	σου τὴν ἀγαθότητα, θαῤῥῶ καὶ	τῇ	δυνάμει· οὐχ ὑπερτίθεσαι εἰς χρόνον
[7]	τροπὰς ἀλλήλαις ὑποχωρεῖν ὁρίσας, ἵνα	τῇ	ἑαυτῶν ποικιλίᾳ ταῖς διαφόροις ἡμῶν
[12]	ὥραν· ἐφαρμόσει δὲ κυρίως καὶ	τῇ	ἑκάστου ψυχῇ, εἴπερ ἐκ τῶν
[2]	δὲ μετεώρους κατέχει τὰς ψυχὰς	τῇ	ἐλπίδι τῆς ἀκοῆς, βραδύνων δημοσιεύειν
[12]	πρόσταγμα. Ὅταν δὴ ἔλθῃ λογισμὸς	τῇ	ἐντολῇ ἐκείνῃ πολεμῶν, καὶ τὸν
[10]	εὐμετάδοτος πρὸ τῶν ἄλλων δικαίων	τῇ	ζωῇ παραπέμπεται. Ὁ ἀκοινώνητος καὶ
[12]	τοῖς ἑπτά. Μὴ τὰ πάντα	τῇ	ἡδονῇ, δός τι καὶ τῇ
[10]	αἵματος· τὸ λευκὸν οὐκ ἔστι,	τῇ	ἰσχνότητι τῆς ἐπιφανείας μελαινομένης· πελιδνὸν
[2]	τὴν αἰθρίαν ταύτην, καὶ καταλυποῦντα	τῇ	καθαρότητι, ἣν λίαν ἐπεθυμοῦμεν τὸ
[12]	στενούμενον, μὴ ἐπιβάλῃς τῇ ὀργῇ	τῇ	κατεχούσῃ τὴν ἄμυναν· ἀλλὰ θρέψον
[12]	μὴ θελήσῃς τὰ πάντα δοῦναι	τῇ	κρείττονι, μέρισον γοῦν ἐξ ἴσης
[5]	μόνον. ~Ὁρᾷς, ὡς καὶ Νινευΐται	τῇ	μεταμελείᾳ τὸν Θεὸν δυσωποῦντες, καὶ
[6]	ἑνὶ χιτῶνι σκεπόμενος, ὡς Ἠλίας	(τῇ	μηλωτῇ, τὴν εὐχὴν ἔχων σύντροφον,
[9]	Κύριος, ὅτι τοῦτον ἔχω ἐν	τῇ	οἰκίᾳ μου μόνον εἰς διατροφὴν
[12]	ἐὰν εὕρῃς στενούμενον, μὴ ἐπιβάλῃς	τῇ	ὀργῇ τῇ κατεχούσῃ τὴν ἄμυναν·
[10]	καίρια τῶν μελῶν, οὐ συγχωρεῖ	τῇ	παρολκῇ τῆς ὀδύνης τιμωρηθῆναι. Λιμὸς
[7]	πολλοὺς (οὐκ ἀκοῇ μαθὼν, ἀλλὰ	τῇ	πείρᾳ τοὺς ἀνθρώπους γνωρίσας) ἕως
[12]	τῷ προσήκοντι κόσμῳ, τήρησον εὔμορφον	τῇ	προθεσμίᾳ τῶν γάμων· ἵνα καὶ
[12]	προφητεία βεβαιωθῇ, ἐφαρμόσῃ δὲ καὶ	τῇ	σῇ ψυχῇ τὸ λεχθέν· Παρέστη
[12]	τῇ τε ἀκολάστῳ παιδὶ καὶ	τῇ	σώφρονι. Μὴ τὴν ἐνταῦθα διαγωγὴν
[12]	κρείττονι, μέρισον γοῦν ἐξ ἴσης	τῇ	τε ἀκολάστῳ παιδὶ καὶ τῇ
[10]	τὸν ὄχλον. Διὸ καὶ ἐν	τῇ	τελευταίᾳ κρίσει, ἔνθα προσκαλεῖται τοὺς
[11]	κτῆσαι· λῦσον τὴν πρωτότυπον ἁμαρτίαν	τῇ	τῆς τροφῆς μεταδόσει. Ὡς γὰρ
[7]	καταμάθῃ τὴν γνώμην, εἰ μὴ	τῇ	τῶν ἀκολάστων καὶ ἀγνωμόνων ἐστὶν
[6]	θρέψῃ τὰ σιτία, ὡς ὀρφανὸν	τῇ	τῶν ἀνέμων ἀκρασίᾳ κονδυλιζόμενον; Τίς
[1]	γὰρ αὐτὸς ὁ προφήτης ἐν	τῇ	φορᾷ τῶν ἀνωτέρω χρόνων, τοῦ
[9]	σὺ τὸν καμψάκην τοῦ ἐλαίου	τῇ	χάριτι βρύοντα· τὴν ὑδρίαν τῶν
[12]	τῇ ἡδονῇ, δός τι καὶ	τῇ	ψυχῇ. Καὶ δύο σοι νόμισον
[9]	τῷ κινδυνεύοντι δούλῳ. Οἶδά σου	τὴν	ἀγαθότητα, θαῤῥῶ καὶ τῇ δυνάμει·
[7]	ἅπτεται; Κἂν, οὕτω λογιζόμενος, εὕρῃς	τὴν	ἀγαθότητα τῷ Θεῷ συνοῦσαν, καὶ
[2]	γυμνὸν, καὶ ἀνέφελον, στυγνὴν ἐμποιοῦντα	τὴν	αἰθρίαν ταύτην, καὶ καταλυποῦντα τῇ
[4]	πόλιν διατρέχει· ὁ τῶν κακῶν	τὴν	αἰτίαν ἐν ταῖς ψυχαῖς περιφέρων·
[6]	πρὸς τιμωρίαν τῶν ἐποικούντων κατεδικάσθη	τὴν	ἀκαρπίαν. Δειξάτωσαν τοίνυν οἱ τὴν
[2]	εἰς τὸ βάθος δεχομένη καταλάμπουσαν	τὴν	ἀκτῖνα. Πηγαὶ δὲ ἡμᾶς ἐπέλιπον
[10]	ἀργὸν ἔχει τὸ κακὸν, παρέλκουσαν	τὴν	ἀλγηδόνα, ἐγκαθημένην τὴν νόσον καὶ
[12]	διαγωγὴν ὑπέρπλουτον δείξῃς, γυμνὴν δὲ	τὴν	ἄλλην καὶ ῥακίοις ἠμφιεσμένην, ἡνίκα
[5]	καὶ κόνιν τῆς κεφαλῆς κατεχέετο·	τὴν	ἁλουργίδα ῥίψας, σάκκον μετημφιάσατο· τὸν
[11]	Ὡς γὰρ Ἀδὰμ, κακῶς φαγὼν,	τὴν	ἁμαρτίαν παρέπεμψεν, οὕτως ἐξαλείφομεν ἡμεῖς
[12]	ἐπιβάλῃς τῇ ὀργῇ τῇ κατεχούσῃ	τὴν	ἄμυναν· ἀλλὰ θρέψον ὡς ἐκεῖνος
[6]	τοῦ βίου, ἵνα νῦν ἐπιμετρηθῇ	τὴν	ἀναγκαίαν τροφήν; Διάῤῥηξον γραμματεῖον ἄδικον,
[1]	παραινῶν, καὶ τῶν τιμωριῶν προφέρων	τὴν	ἀπειλήν. Ἐμοὶ δὲ δι´ εὐχῆς
[3]	δυνάμεως; ἢ τὴν ἰσχὺν μὲν	τὴν	αὐτὴν ἔχει, καὶ τοῦ κράτους
[11]	ἵπποι δὲ παμπληθεῖς μίαν καὶ	τὴν	αὐτὴν κατανέμονται πεδιάδα· καὶ πάντα
[4]	ἐξομολόγησιν ἐπείγεται καὶ ἀθροίζεται, οὔτε	τὴν	ἀφορμὴν τῶν λυπούντων, οὔτε τοῦ
[7]	τῆς δὲ ἀπορίας τῶν λογισμῶν	τὴν	ἀχαριστίαν ἀπογεννώσης. Ἀλλ´ ἔχε τὴν
[1]	καιρῷ τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν δεινῶν	τὴν	γενομένην παραίνεσιν ἐπαινέσητε. ~Τί οὖν
[6]	ἐπινόησον πόρον· ἔπειξον εἰς καρποφορίαν	τὴν	γῆν· λῦσον τῷ ὑπερηφάνῳ καὶ
[7]	δοκιμάσῃ τὸ βέβαιον, ἵνα καταμάθῃ	τὴν	γνώμην, εἰ μὴ τῇ τῶν
[5]	βασιλεὺς αὐτῶν τὴν λαμπρότητα καὶ	τὴν	δόξαν εἰς αἰσχύνην μετέβαλεν. Ἀπέθετο
[7]	τροφὴν ἐν χερσὶ, καὶ παρέλκει	τὴν	δόσιν, ἵνα σου δοκιμάσῃ τὸ
[10]	θερμὸν καταψύχει· τὸν ὄγκον συστέλλει·	τὴν	δύναμιν κατ´ ὀλίγον ἀπομαραίνει. Ἡ
[6]	μηλωτῇ, τὴν εὐχὴν ἔχων σύντροφον,	τὴν	ἐγκράτειαν ὁμοδίαιτον. Κἂν ἐπιτύχῃς τῆς
[1]	ἱστορίας προσχρῆσθαι. Μηκέτι μέντοι καὶ	τὴν	ἔκβασιν τῶν τότε γενομένων ἰδεῖν
[5]	τὰ σπλάγχνα. Καὶ διὰ τοῦτο	τὴν	ἐκείνων μετάνοιαν εἰς κοινὸν τοῦ
[7]	τὴν ἀχαριστίαν ἀπογεννώσης. Ἀλλ´ ἔχε	τὴν	ἐλπίδα πρὸς τὸν Θεόν. Μὴ
[12]	τὴν ἐνθάδε, καὶ τὴν ζωὴν	τὴν	ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Εἰ μὴ
[7]	χάριν· εἰ δέ που διὰ	τὴν	ἐναντίαν κατάστασιν περιτραπείη τὰ πράγματα,
[12]	τῷ Πεντεφρῇ· ἐν ἑνὶ ἐνιαυτῷ	τὴν	ἔνδειαν οἰκονόμησον, ὡς ἐκεῖνος ἐν
[12]	νόμισον εἶναι θυγατέρας· τὴν εὐπάθειαν	τὴν	ἐνθάδε, καὶ τὴν ζωὴν τὴν
[12]	παιδὶ καὶ τῇ σώφρονι. Μὴ	τὴν	ἐνταῦθα διαγωγὴν ὑπέρπλουτον δείξῃς, γυμνὴν
[11]	προσάγοντος λάβοιτο. Καὶ διὰ τοῦτο	τὴν	ἐντολὴν ὡς φεύγουσαν κάτασχε καὶ
[4]	δὲ καὶ ἄμεμπτα βρέφη πρὸς	τὴν	ἐξομολόγησιν ἐπείγεται καὶ ἀθροίζεται, οὔτε
[11]	ἁμαρτίαν παρέπεμψεν, οὕτως ἐξαλείφομεν ἡμεῖς	τὴν	ἐπίβουλον βρῶσιν, ἐὰν χρείαν ἀδελφοῦ
[1]	θεραπείαν ὑπολισθήσαντος, κῆρυξ ἐγένετο μετανοίας·	τὴν	ἐπιστροφὴν παραινῶν, καὶ τῶν τιμωριῶν
[12]	γνώρισμα τῷ βίῳ. Εἰς δὴ	τὴν	ἐπιφάνειαν τοῦ προσδοκωμένου κριτοῦ, καὶ
[12]	τὴν τῶν τιμῶν δόσιν καὶ	τὴν	ἐπουράνιον δόξαν, ἀνοίξεις δὲ πῦρ
[4]	αἱ γυναῖκες, ὑπηρετεῖτε τούτοις εἰς	τὴν	ἐργασίαν τοῦ μαμμωνᾶ. Ὀλίγοι λοιπὸν
[7]	δι´ ὠφέλειαν τὴν τροφὴν ὑπερθεμένου,	τὴν	ἐσθῆτα κατασπαράττουσιν, ἢ τὸ τῆς
[2]	καύματι· ὡς νῦν εὐκαίρως τινὰ	τὴν	εὐαγγελικὴν ἀναστρέψαι φωνὴν, λέγοντα· Οἱ
[12]	Καὶ ἴσθι γε ἀκριβῶς κατὰ	τὴν	εὐαγγελικὴν πρόῤῥησιν, ἰῶτα ἓν ἢ
[3]	Λαμβάνοντες ἡμεῖς, ἄλλοις οὐ παρέχομεν·	τὴν	εὐεργεσίαν ἐπαινοῦμεν, καὶ ταύτης ἀποστεροῦμεν
[12]	δύο σοι νόμισον εἶναι θυγατέρας·	τὴν	εὐπάθειαν τὴν ἐνθάδε, καὶ τὴν
[9]	τῆς ἀρετῆς. Ὡς βαρύτιμον ἐνθήκην	τὴν	εὐχαριστίαν διάσωσον ἐπὶ τῆς ψυχῆς,
[6]	σκεπόμενος, ὡς Ἠλίας (τῇ μηλωτῇ,	τὴν	εὐχὴν ἔχων σύντροφον, τὴν ἐγκράτειαν
[8]	λπίς. Ζῶν δὲ οὕτω, λιμῷ	τὴν	ζωὴν οὐκ ἀπήλλαξεν· λλ´ οἱ
[12]	τὴν εὐπάθειαν τὴν ἐνθάδε, καὶ	τὴν	ζωὴν τὴν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
[7]	πρὸ βραχέως ἴσα Θεῷ διὰ	τὴν	ἡδονὴν προσεκύνουν. ~Ἔπελθε τὴν Παλαιὰν
[4]	τὸ πρᾶγμα μετέρχονται, ἑορτὴν ποιούμενοι	τὴν	ἡμετέραν λύπην, ἐπειδὴ τῆς ἐπαχθείας
[5]	ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασιν, ἃ μετὰ	τὴν	θάλασσαν καὶ τὸ κῆτος Ἰωνᾶς
[2]	ἕτερον μέρος τῶν ἰδιωμάτων ἔδειξε,	τὴν	θερμότητα λέγω· τοῦ δὲ ὑγροῦ
[5]	μετέωρον, ἐλεεινὸς τῇ γῇ προσεσύρετο·	τὴν	ἰδιάζουσαν καὶ βασιλικὴν καταλιπὼν εὐπάθειαν,
[3]	ἐξουσίας καὶ τῆς δυνάμεως; ἢ	τὴν	ἰσχὺν μὲν τὴν αὐτὴν ἔχει,
[2]	τῆς κτίσεως, καὶ κακῶς εἰς	τὴν	καθ´ ἡμῶν συμφωνήσαντα βλάβην, τοῦ
[5]	πλούσιος, ἐπιλαθόμενος τῆς τρυφῆς, ἤσκει	τὴν	κακοπάθειαν ὡς σώφρονα. Ὁ βασιλεὺς
[12]	νύμφης ἔχουσαν σχῆμα, καὶ κλῆσιν	τὴν	κατ´ ἀρετὴν ζωήν. Μὴ τοίνυν
[6]	μίμησιν τοῦ μακαρίου Δαβὶδ, θρήνοις	τὴν	κοίτην ἔβρεξε; Τίς πόδας ἀπέπλυνε
[6]	Τίς πόδας ἀπέπλυνε ξένων, καὶ	τὴν	κόνιν τῆς ὁδοιπορίας ἀπέκλυσεν, ἵν´
[12]	μετὰ τῶν φρονίμων παρθένων ἀνάψῃ	τὴν	λαμπάδα, ἔχουσα τὸ πῦρ τῆς
[5]	ὡς σώφρονα. Ὁ βασιλεὺς αὐτῶν	τὴν	λαμπρότητα καὶ τὴν δόξαν εἰς
[6]	ἐνεχομένων ἡ μετάνοια. Ἡμεῖς δὲ	τὴν	μὲν ἁμαρτίαν ἐπιτελοῦμεν συντόνως, ὀλιγώρως
[5]	οὐ τὰ βρέφη μόνον εἰς	τὴν	μετάνοιαν προεστήσαντο, αὐτοὶ δὲ τρυφῶντες,
[6]	ὀλιγώρως δὲ καὶ ῥᾳθύμως ἀναλαμβάνομεν	τὴν	μετάνοιαν. Τίς εὐξάμενος ἀποῤῥεῖ δάκρυον,
[2]	θερμότητα λέγω· τοῦ δὲ ὑγροῦ	τὴν	μετουσίαν οὐκ ἔσχε. Καῦμα δὲ
[11]	ἁμαρτωλῶν τῷ πυρὶ παραδίδοται. ~Ἐπὶ	τὴν	μητέρα σε τῶν ἐντολῶν ὁ
[8]	προσεκύνουν. ~Ἔπελθε τὴν Παλαιὰν Διαθήκην,	τὴν	Νέαν, καὶ πολλοὺς εὑρήσεις ἐν
[10]	κακὸν, παρέλκουσαν τὴν ἀλγηδόνα, ἐγκαθημένην	τὴν	νόσον καὶ ἐμφωλεύουσαν, θάνατον ἀεὶ
[12]	καὶ ἄκοσμον παραστήσῃς (τῷ νυμφίῳ	τὴν	νύμφην, ἵνα μὴ θεασάμενος ἀποκλίνῃ
[8]	διὰ τὴν ἡδονὴν προσεκύνουν. ~Ἔπελθε	τὴν	Παλαιὰν Διαθήκην, τὴν Νέαν, καὶ
[1]	κρημνοῖς ἐκπεσὼν, ἀξίαν τῆς δυσπειθείας	τὴν	πανωλεθρίαν ὑπέμεινεν. Ὃ μὴ γένοιτο
[1]	ἀνωτέρω χρόνων, τοῦ λαοῦ καταλιπόντος	τὴν	πατρῴαν εὐσέβειαν, καὶ πατήσαντος μὲν
[12]	ὀργισθεὶς ἀναχώρησον· φύλαξον τῷ Κυρίῳ	τὴν	πίστιν, ὡς ἐκεῖνος τῷ Πεντεφρῇ·
[6]	τὴν ἀκαρπίαν. Δειξάτωσαν τοίνυν οἱ	τὴν	πλεονεξίαν τιμῶντες, οἱ τὸν πλοῦτον
[5]	πρεσβύτης ἐπ´ ἐκείνων ἐθρήνει, καὶ	τὴν	πολιὰν ἔτιλλε καὶ διεσπάραττεν. Ὁ
[4]	ἄνετος, καὶ ἐλευθεριάζων, καὶ γεγανωμένος	τὴν	πόλιν διατρέχει· ὁ τῶν κακῶν
[7]	ἀτιμία, ἀχαριστοῦντας, βλάσφημα φθεγγομένους, ὀκνοῦντας	τὴν	προσευχήν· ὡς πρὸς χρεώστην βραδύνοντα
[6]	χθὲς καὶ πρώην καταφρονούμενον διὰ	τὴν	πρόχειρον ἐξουσίαν τῆς εὐθηνίας, σχῶσι.
[11]	στῆσαι, εἰ μή τις, κατὰ	τὴν	πρώτην ἔντευξιν καὶ προσβολὴν ἀνελόμενος,
[10]	προσκαλεῖται τοὺς δικαίους ὁ Κύριος,	τὴν	πρώτην τάξιν ὁ μεταδοτικὸς ἐπέχει·
[11]	ὀλίγα, καὶ πολλὰ κτῆσαι· λῦσον	τὴν	πρωτότυπον ἁμαρτίαν τῇ τῆς τροφῆς
[9]	ὁ κίνδυνος προφανὴς, ἀλλ´ ἐγὼ	τὴν	σὴν ἐντολὴν ἐμοῦ προτίθημι, καὶ
[7]	Θεόν. Μὴ γὰρ οὐκ ἐπιβλέπει	τὴν	στένωσιν; Ἔχει τὴν τροφὴν ἐν
[7]	μάλιστα μὲν πρωτοτύπως τοῖς ἁμαρτήμασι	τὴν	συμφορὰν ἑαυτῶν λογισώμεθα. Εἰ δὲ
[8]	τὸν Ἰσραηλίτην νεανίσκον· αἰχμάλωτον μὲν	τὴν	συμφορὰν, ἐλεύθερον δὲ τὴν ψυχὴν
[4]	ἐν ταῖς ψυχαῖς περιφέρων· ὁ	τὴν	συμφορὰν κινήσας καὶ ἐργασάμενος. Ἀναίσθητα
[6]	χρείας ἐγνώρισας; Διὰ σὲ καὶ	τὴν	συμφορὰν ταύτην κατεδίκασεν, ἐπειδὴ ἔχων
[6]	τῷ ὑπερηφάνῳ καὶ σοβοῦντι πλούτῳ	τὴν	συμφοράν. Τάχα τινὰ τῶν εὐλαβῶν
[12]	πρόσωπον, καὶ ἰδὼν μισήσῃ, καὶ	τὴν	συνάφειαν ἀπαρνήσηται. Ἀλλὰ στείλας αὐτὴν
[10]	ἄλλων κινδύνων, ἢ ξίφους ἀκμὴ	τὴν	τελευτὴν ὀξέως ἐφίστησιν, ἢ πυρὸς
[6]	ὁ Θεὸς ἐπὶ πλεῖον παρελκύσῃ	τὴν	τιμωρίαν. Ὠχρότεροι τάχα τοῦ χρυσοῦ
[7]	διακειμένους. Ἀλλ´ ἄπαγε τῶν λογισμῶν	τὴν	τοιαύτην ἔννοιαν! Ὅταν δὲ ἴδῃς
[10]	Ὁ γὰρ ἔχων ἐν ἐξουσίᾳ	τὴν	τοῦ κακοῦ θεραπείαν, ἑκὼν δὲ
[8]	οὐ ληνὸς, οὐ ταμιεῖον· καὶ	τὴν	τροφὴν εἶχον ἄσπορον καὶ ἀνήροτον,
[7]	οὐκ ἐπιβλέπει τὴν στένωσιν; Ἔχει	τὴν	τροφὴν ἐν χερσὶ, καὶ παρέλκει
[7]	Μὴ ἀδύνατος ὁ Θεὸς χορηγεῖν	τὴν	τροφήν; Καὶ πῶς; ὅς γε
[7]	καταῤῥηγνύουσι· πατρὸς δὲ, δι´ ὠφέλειαν	τὴν	τροφὴν ὑπερθεμένου, τὴν ἐσθῆτα κατασπαράττουσιν,
[1]	τῶν νόμων ἀκρίβειαν, εἰς δὲ	τὴν	τῶν εἰδώλων θεραπείαν ὑπολισθήσαντος, κῆρυξ
[1]	πατρῴαν εὐσέβειαν, καὶ πατήσαντος μὲν	τὴν	τῶν νόμων ἀκρίβειαν, εἰς δὲ
[1]	τὸν θεοφορούμενον Ἀμὼς συνεργὸν εἰς	τὴν	τῶν προκειμένων χρείαν παραλάβωμεν, τὰ
[12]	ἀναμφιβόλως ἥξοντος, ἀποκλείσεις μὲν σεαυτῷ	τὴν	τῶν τιμῶν δόσιν καὶ τὴν
[9]	τοῦ ἐλαίου τῇ χάριτι βρύοντα·	τὴν	ὑδρίαν τῶν ἀλεύρων ἀκένωτον. Ἐπὶ
[1]	ἡμῖν διοχλούντων κακῶν θεραπεύσαντα πάθη·	τὴν	(ὑπὲρ τῶν συμφερόντων βουλήν τε
[4]	οὐκ ἀνοίγει τὴν χεῖρα, ἐπειδὴ	τὴν	φιλαδελφίαν ἡμεῖς ἀπεκλείσαμεν. Διὰ τοῦτο
[12]	καὶ τὸν σώφρονα νοῦν εἰς	τὴν	φιλαργυρίαν ἐπισπώμενος, τῆς φιλαδελφίας καταναγκάζων
[12]	καταφρονήσῃς, καὶ φιλήσῃς μᾶλλον ἐκείνην	τὴν	φιλόχρυσον καὶ φιλόκοσμον παρὰ τὸ
[8]	ἁρπάζοντες· καὶ τῷ δεσποτικῷ ροστάγματι	τὴν	φύσιν διήμειψαν, πιστοὶ φύλακες ενόμενοι
[7]	καὶ ἡμεῖς τοῦ γενναίου Ἰὼβ	τὴν	φωνὴν εὐαισθήτως· Χεὶρ Κυρίου ἐστὶν,
[9]	θλιβομένου λαμβάνοντι, καὶ οἴκοθεν ἀποδιδόντι	τὴν	χάριν. Ἀξιόπιστος ἐγγυητὴς, πανταχοῦ γῆς
[7]	μὴ τελείως, τῷ εὐεργέτῃ ὁμολογοῦντας	τὴν	χάριν· εἰ δέ που διὰ
[4]	καὶ ὁ Θεὸς οὐκ ἀνοίγει	τὴν	χεῖρα, ἐπειδὴ τὴν φιλαδελφίαν ἡμεῖς
[7]	τῷ ἐνιαυτῷ, καὶ τοῦ ξηροῦ	τὴν	χρείαν μὴ ἀμοιρήσωμεν. Οὐκοῦν δυνατὸς
[2]	ποιητικὴν, ἵνα πάλιν πέτραι πληγεῖσαι	(τὴν	χρείαν τοῦ διψῶντος λαοῦ θεραπεύσωσι,
[8]	μὲν τὴν συμφορὰν, ἐλεύθερον δὲ	τὴν	ψυχὴν καὶ τὸ φρόνημα. Καὶ
[7]	καὶ βασανίζει. Καὶ αἱ λύπαι	τὴν	ψυχὴν, ὡς τὸ πῦρ τὸν
[12]	Ψαλμῳδὸς, τοῦ γενικοῦ σώματος προκηρύσσων	τὴν	ὥραν· ἐφαρμόσει δὲ κυρίως καὶ
[12]	στείλας αὐτὴν τῷ προσήκοντι κόσμῳ,	τήρησον	εὔμορφον τῇ προθεσμίᾳ τῶν γάμων·
[2]	τὰς ἀρούρας, καὶ πολλὰ κατεδάκρυσα	τῆς	ἀκαρπίας αὐτῶν· καὶ ἐξέχεα θρῆνον,
[2]	κατέχει τὰς ψυχὰς τῇ ἐλπίδι	τῆς	ἀκοῆς, βραδύνων δημοσιεύειν τὸ προσδοκώμενον;
[7]	γὰρ εἰς ἄγαν κατήφεια γίνεται	τῆς	ἁμαρτίας αἰτία· τῆς μὲν λύπης
[11]	καθ´ ἕκαστον οὕτως ἀλλήλοις ἀντιπαραχωρεῖ	τῆς	ἀναγκαίας τῶν χρειῶν ἀπολαύσεως· ἡμεῖς
[4]	ὡς δεσμωτηρίου, τῆς ἐκκλησίας, καὶ	τῆς	ἀνάγκης τῆς προσευχῆς ἀφαιρεθήσονται. Οἱ
[1]	εὐφραίνοντα, καὶ ὑμεῖς ἐν καιρῷ	τῆς	ἀπαλλαγῆς τῶν δεινῶν τὴν γενομένην
[9]	τὰ διπλασίονα τῆς τρυφῆς. Μνημόνευε	τῆς	ἀποστολικῆς ῥήσεως· Ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε.
[9]	μηδὲν ἀποβάλῃς ὧν φέρεις ἀγωγίμων	τῆς	ἀρετῆς. Ὡς βαρύτιμον ἐνθήκην τὴν
[3]	ἀνθρώπους ἐλαύνουσι. ~Τίς οὖν ἄρα	τῆς	ἀταξίας καὶ τῆς συγχύσεως ἡ
[5]	ἐξ ἀνάγκης ἐμηχανήσαντο. Ἐχωρίσθη γὰρ	τῆς	βοὸς ὁ μόσχος, ἀπηλάθη τῆς
[10]	μητέρα δὲ παῖδα, ὃν ἐκ	τῆς	γαστρὸς προήγαγε, πάλιν τῇ γαστρὶ
[11]	ὠμότεροι. Ἐκεῖνα γὰρ τοῖς ἐκ	τῆς	γῆς φυομένοις παρὰ τῆς φύσεως
[12]	τὴν λαμπάδα, ἔχουσα τὸ πῦρ	τῆς	γνώσεως ἄσβεστον, καὶ μὴ λείπουσα
[7]	νοῦν, καὶ ἀμηχανίας ἐμποιούσης ἴλιγγον,	τῆς	δὲ ἀπορίας τῶν λογισμῶν τὴν
[5]	ἀναισθήτου· τῆς μὲν κατὰ προαίρεσιν,	τῆς	δὲ κατ´ ἀνάγκην. Καὶ οὕτως
[3]	μὴ ἀφῃρέθη τῆς ἐξουσίας καὶ	τῆς	δυνάμεως; ἢ τὴν ἰσχὺν μὲν
[7]	τοῖς ἀνθρώποις προσάγονται, ἵν´ ἐπὶ	τῆς	δυσκολίας ἀπελεγχθῶσιν οἱ δόκιμοι, εἴτε
[1]	καὶ τοῖς κρημνοῖς ἐκπεσὼν, ἀξίαν	τῆς	δυσπειθείας τὴν πανωλεθρίαν ὑπέμεινεν. Ὃ
[10]	δεινὰ πάθη τοὺς Ἱεροσολυμίτας κατέλαβε,	τῆς	εἰς τὸν Κύριον δυσσεβείας ἐνδίκους
[2]	Τὰ μὲν τῶν σπερμάτων πρὸ	τῆς	ἐκβολῆς ἐξηράνθη, ταῖς βώλοις τοιαῦτα
[4]	ψαλμῳδὸς συμπληρώσει, πότε, ὡς δεσμωτηρίου,	τῆς	ἐκκλησίας, καὶ τῆς ἀνάγκης τῆς
[5]	ἐδωρήσατο τοῖς εὐαισθήτως πενθήσασιν. Ὢ	τῆς	ἐμμελοῦς μετανοίας! ὢ τῆς σοφῆς
[12]	ἕλκει σε τῶν ἱματίων, ἵνα	τῆς	ἐντολῆς καταφρονήσῃς, καὶ φιλήσῃς μᾶλλον
[3]	ἐπελάθετο τῆς οἰκονομίας; μὴ ἀφῃρέθη	τῆς	ἐξουσίας καὶ τῆς δυνάμεως; ἢ
[4]	ποιούμενοι τὴν ἡμετέραν λύπην, ἐπειδὴ	τῆς	ἐπαχθείας τοῦ παιδευτοῦ, καὶ τῆς
[10]	λευκὸν οὐκ ἔστι, τῇ ἰσχνότητι	τῆς	ἐπιφανείας μελαινομένης· πελιδνὸν δὲ τὸ
[8]	ἡπλῶσθαι. Τί δὲ πάλιν ὁ	τῆς	ἐρήμου λαὸς, οὗ Μωϋσῆς ἐπετρόπευσε;
[1]	πρὸς τὸ συμφέρον· ἐκτραπεὶς δὲ	τῆς	εὐθείας, τοσοῦτον ἔδραμεν ἄτακτα, καὶ
[6]	καταφρονούμενον διὰ τὴν πρόχειρον ἐξουσίαν	τῆς	εὐθηνίας, σχῶσι. Δὸς δὴ μὴ
[1]	τοῦ Εὐαγγελίου ἐγέννησα, οὓς διὰ	τῆς	εὐλογίας τῶν χειρῶν ἐσπαργάνωσα. Ἀλλ´
[9]	ψυχῆς, καὶ λήψῃ καὶ σὺ	τῆς	εὐχαριστίας τὰ διπλασίονα τῆς τρυφῆς.
[8]	τῷ ικαίῳ τὰ πάντα, καὶ	τῆς	ζωῆς ἐφόδιον ἡ πρὸς Θεὸν
[2]	συμφωνήσαντα βλάβην, τοῦ βίου (καὶ	τῆς	ζωῆς τοὺς ἀνθρώπους ἐλαύνουσι. ~Τίς
[4]	τὸ βρέφος ἐνεργεῖν τὰ ἴδια	τῆς	ἡλικίας ἀκόλουθα. Ἵνα τί κρύπτῃ
[2]	πατέρες οἱ τοὺς ἐν ἄνθει	τῆς	ἡλικίας υἱοὺς ἀπολέσαντες. Λεγέσθω τοίνυν
[7]	παιδαγωγῷ πρόσχωμεν τῷ αὐχμῷ, ἕκαστον	τῆς	ἰδίας ἁμαρτίας ὑπομιμνήσκοντι. Εἴπωμεν καὶ
[8]	μικρῷ μορίῳ καιροῦ, ὅσην ἐκ	τῆς	Ἰουδαίας μέχρι Βαβυλῶνος ἡπλῶσθαι. Τί
[9]	ῥῆμα ἐν τοῖς ὁμοίοις, εὐκαίρως	τῆς	ἱστορίας μνημόνευσον· Ζῇ Κύριος, ὅτι
[5]	Ἀπέθετο τὸν στέφανον, καὶ κόνιν	τῆς	κεφαλῆς κατεχέετο· τὴν ἁλουργίδα ῥίψας,
[2]	κρυμὸς, καινῶς ὑπερβάντα τοὺς ὅρους	τῆς	κτίσεως, καὶ κακῶς εἰς τὴν
[5]	κρατήσῃ, αἰσθανομένης τε καὶ ἀναισθήτου·	τῆς	μὲν κατὰ προαίρεσιν, τῆς δὲ
[7]	κατήφεια γίνεται τῆς ἁμαρτίας αἰτία·	τῆς	μὲν λύπης βαπτιζούσης τὸν νοῦν,
[7]	τὴν ἐσθῆτα κατασπαράττουσιν, ἢ τὸ	τῆς	μητρὸς πρόσωπον τοῖς ὄνυξι καταξαίνουσι.
[5]	τῆς βοὸς ὁ μόσχος, ἀπηλάθη	τῆς	μητρῴας θηλῆς ὁ ἀρνειὸς, παιδίον
[12]	ἐκ Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ἐκ	τῆς	Νέας τὰ ὑποδείγματα. Πρεσβύτην ἐὰν
[2]	τῆς νηπιώδους ὀλιγωρίας καὶ τῶν	τῆς	νεότητος ἁμαρτιῶν εἰς ἐπιμέλειαν ἄγοντες.
[2]	τι δοῦναι σπουδάζοντες. ἀλλ´ ἐκ	τῆς	νηπιώδους ὀλιγωρίας καὶ τῶν τῆς
[6]	ἀπέπλυνε ξένων, καὶ τὴν κόνιν	τῆς	ὁδοιπορίας ἀπέκλυσεν, ἵν´ ἐν καιρῷ
[10]	μελῶν, οὐ συγχωρεῖ τῇ παρολκῇ	τῆς	ὀδύνης τιμωρηθῆναι. Λιμὸς δὲ ἀργὸν
[3]	μὴ ὁ ἀριστοτέχνης Θεὸς ἐπελάθετο	τῆς	οἰκονομίας; μὴ ἀφῃρέθη τῆς ἐξουσίας
[1]	μέχρι μέν τινος τῷ ζήλῳ	τῆς	παλαιᾶς ἱστορίας προσχρῆσθαι. Μηκέτι μέντοι
[11]	ἵνα σε μὴ παρέλθῃ ὁ	τῆς	πανηγύρεως καὶ τῶν συναλλαγμάτων καιρός.
[6]	τὴν ἐγκράτειαν ὁμοδίαιτον. Κἂν ἐπιτύχῃς	τῆς	παρὰ τοῦ τοιούτου βοηθείας δεόμενος,
[8]	νδρὶ φέρειν τοὺς κόρακας παρὰ	τῆς	πνευματικῆς ἱστορίας ἐμάθομεν. Εἶχε δὲ
[4]	τῆς ἐκκλησίας, καὶ τῆς ἀνάγκης	τῆς	προσευχῆς ἀφαιρεθήσονται. Οἱ δὲ δὴ
[4]	Ὀλίγοι λοιπὸν μετ´ ἐμοῦ καὶ	τῆς	προσευχῆς, καὶ οὗτοι ἰλιγγιῶντες, χασμώμενοι,
[9]	Εἰπὲ καὶ (σὺ τῆς χήρας	τῆς	Σιδωνίας ῥῆμα ἐν τοῖς ὁμοίοις,
[5]	Ὢ τῆς ἐμμελοῦς μετανοίας! ὢ	τῆς	σοφῆς καὶ πεπυκνωμένης θλίψεως! Οὐδὲ
[9]	καὶ πράξῃς, ὃν δίδως ἐκ	τῆς	στενώσεως ἄρτον, σπέρμα γίνεται γεωργίας,
[3]	οὖν ἄρα τῆς ἀταξίας καὶ	τῆς	συγχύσεως ἡ αἰτία; τίς ὁ
[9]	Σὺ δὲ καρτέρησον ὀλίγον ἐπὶ	τῆς	συμφορᾶς, ὡς ὁ γενναῖος Ἰὼβ,
[12]	ἄλλων μαρτυρούντων, ἀλλ´ αὐτῆς μαρτυρούσης	τῆς	συνειδήσεως. Ἑκάστῳ δὲ τὰ πρὸς
[7]	καὶ μικρὸν ὑπαλλάξαντα τὸν ἥλιον	τῆς	συνήθους πορείας, πλησιάσαντα δὲ τοῖς
[5]	ἐπιμάζιον οὐκ ἦν ἐν ταῖς	τῆς	τεκούσης ἀγκάλαις· ἐν ἰδίοις σηκοῖς
[5]	καὶ τὸ πάθος ἠλέησε, καὶ	τῆς	τιμωρίας ἀνῆκε, καὶ τὸ χαίρειν
[5]	θλίψεως! Οὐδὲ τὰ ἄλογα ἀσυντελῆ	τῆς	τιμωρίας ἀφῆκαν· ἀλλὰ καὶ αὐτὰ
[9]	~Ἀφίημι τὰ καθ´ ἕκαστον ἀπαριθμεῖσθαι	τῆς	τοῦ Θεοῦ προνοίας, ἃ πολλάκις
[7]	εὐφημοῦσι, κολακεύουσιν, ὑπερθαυμάζουσιν· ὀλίγον δὲ	τῆς	τραπέζης ὑπερτεθείσης, ὥσπερ τισὶ λίθοις
[9]	πολύχουν ἀπογεννᾷ τὸν καρπὸν, ἀῤῥαβὼν	τῆς	τροφῆς, ἐλέου πρόξενος. Εἰπὲ καὶ
[11]	λῦσον τὴν πρωτότυπον ἁμαρτίαν τῇ	τῆς	τροφῆς μεταδόσει. Ὡς γὰρ Ἀδὰμ,
[5]	πένης ἐστέναζεν· ὁ πλούσιος, ἐπιλαθόμενος	τῆς	τρυφῆς, ἤσκει τὴν κακοπάθειαν ὡς
[9]	σὺ τῆς εὐχαριστίας τὰ διπλασίονα	τῆς	τρυφῆς. Μνημόνευε τῆς ἀποστολικῆς ῥήσεως·
[7]	πλούσιοι· ἑκάτεροι γὰρ ἀκριβῶς διὰ	τῆς	ὑπομονῆς δοκιμάζονται. Κἀν τούτῳ μάλιστα
[12]	εἰς μίαν ὁμόνοιαν ἁρμόζουσα. Πολλὰ	τῆς	φιλαδελφίας ἔχεις ἐκ Παλαιᾶς Διαθήκης
[12]	νοῦν εἰς τὴν φιλαργυρίαν ἐπισπώμενος,	τῆς	φιλαδελφίας καταναγκάζων ἀμελεῖν, καὶ κατέχων
[4]	τῆς ἐπαχθείας τοῦ παιδευτοῦ, καὶ	τῆς	φροντίδος τῶν μαθημάτων πρὸς ὀλίγον
[10]	πολλάκις καὶ τοὺς (ὅρους κινῆσαι	τῆς	φύσεως· ἅψασθαι μὲν ἄνθρωπον τῶν
[11]	ἐκ τῆς γῆς φυομένοις παρὰ	τῆς	φύσεως ὡς κοινῇ κέχρηνται. Καὶ
[9]	ἐλέου πρόξενος. Εἰπὲ καὶ (σὺ	τῆς	χήρας τῆς Σιδωνίας ῥῆμα ἐν
[8]	πρότερον οὔσας, ἀλλ´ ἐκραγείσας ἐπὶ	τῆς	χρείας, ~Ἀφίημι τὰ καθ´ ἕκαστον
[6]	φίλτατον ὀνομάζων, ἀδρανῆ βοηθὸν ἐπὶ	τῆς	χρείας ἐγνώρισας; Διὰ σὲ καὶ
[9]	ἐνθήκην τὴν εὐχαριστίαν διάσωσον ἐπὶ	τῆς	ψυχῆς, καὶ λήψῃ καὶ σὺ
[8]	τῆς Ἰουδαίας μέχρι Βαβυλῶνος ἡπλῶσθαι.	Τί	δὲ πάλιν ὁ τῆς ἐρήμου
[2]	νέων, καὶ διανίστανται, οὐ κακόν	τι	δοῦναι σπουδάζοντες. ἀλλ´ ἐκ τῆς
[7]	καὶ νῦν μὴ ἀπολιμπανομένην. Ἐπεὶ	τί	ἐκώλυεν, εἰπέ μοι, μὴ αὐχμὸν
[12]	τὰ πάντα τῇ ἡδονῇ, δός	τι	καὶ τῇ ψυχῇ. Καὶ δύο
[4]	ἴδια τῆς ἡλικίας ἀκόλουθα. Ἵνα	τί	κρύπτῃ κατηγορούμενος, καὶ τὸ ἀνεύθυνον
[2]	δεινῶν τὴν γενομένην παραίνεσιν ἐπαινέσητε.	~Τί	οὖν ἐστιν ὅπερ ἐνδείκνυται μὲν
[8]	ψυχὴν καὶ τὸ φρόνημα. Καὶ	τί	τὰ παρ´ ἐκείνων; Οἱ μὲν
[6]	ἡ δύναμις τῶν θησαυρισθέντων, ἢ	τί	τὸ ὄφελος, ἂν ὀργισθεὶς ὁ
[6]	φύσιν γεννώντων, ἡ κατὰ φύσιν	τίκτουσα	γίνεται στείρα, καὶ πρὸς τιμωρίαν
[10]	ἐπέχει· ὁ τροφεὺς πρωτοστάτης τῶν	τιμωμένων·	ὁ τὸν ἄρτον χορηγήσας πρὸ
[12]	ἀποκλείσεις μὲν σεαυτῷ τὴν τῶν	τιμῶν	δόσιν καὶ τὴν ἐπουράνιον δόξαν,
[6]	Δειξάτωσαν τοίνυν οἱ τὴν πλεονεξίαν	τιμῶντες,	οἱ τὸν πλοῦτον μεθ´ ὑπερβολῆς
[10]	συγχωρεῖ τῇ παρολκῇ τῆς ὀδύνης	τιμωρηθῆναι.	Λιμὸς δὲ ἀργὸν ἔχει τὸ
[5]	ἡμαρτηκότας ἡ νηστεία, καὶ ἡ	τιμωρία	τοὺς πατέρας ἐκάκου, εἰς προσθήκης
[6]	τίκτουσα γίνεται στείρα, καὶ πρὸς	τιμωρίαν	τῶν ἐποικούντων κατεδικάσθη τὴν ἀκαρπίαν.
[6]	Θεὸς ἐπὶ πλεῖον παρελκύσῃ τὴν	τιμωρίαν.	Ὠχρότεροι τάχα τοῦ χρυσοῦ γενήσονται
[5]	τὸ πάθος ἠλέησε, καὶ τῆς	τιμωρίας	ἀνῆκε, καὶ τὸ χαίρειν ἐδωρήσατο
[5]	Οὐδὲ τὰ ἄλογα ἀσυντελῆ τῆς	τιμωρίας	ἀφῆκαν· ἀλλὰ καὶ αὐτὰ βοᾷν
[2]	ὀψιγόνοις καινὸν ἐπὶ λιμοῦ καὶ	τιμωρίας	διήγημα. Εἶδον τὰς ἀρούρας, καὶ
[10]	εἰς τὸν Κύριον δυσσεβείας ἐνδίκους	τιμωρίας	τιννύντας. Ὁρᾷς καὶ αὐτὸν τὸν
[1]	τὴν ἐπιστροφὴν παραινῶν, καὶ τῶν	τιμωριῶν	προφέρων τὴν ἀπειλήν. Ἐμοὶ δὲ
[10]	σῶμα παρατρέχων πόσων κολάσεων ἄξιος;	τίνα	δὲ ὠμότητος ὑπερβολὴν καταλείψει; πῶς
[12]	Μή με νομίσῃς, ὥσπερ μητέρα	τινὰ	ἢ τροφὸν, ψευδῆ σοι μορμολύκεια
[2]	τῷ καύματι· ὡς νῦν εὐκαίρως	τινὰ	τὴν εὐαγγελικὴν ἀναστρέψαι φωνὴν, λέγοντα·
[6]	σοβοῦντι πλούτῳ τὴν συμφοράν. Τάχα	τινὰ	τῶν εὐλαβῶν παρακαλέσεις, ἵν´ εὐχαῖς
[7]	οἰκονόμος, κυβερνήτης τῶν πάντων, ὥσπερ	τινὰ	χορὸν εὔτακτον τὰς ὥρας καὶ
[10]	τὸν Κύριον δυσσεβείας ἐνδίκους τιμωρίας	τιννύντας.	Ὁρᾷς καὶ αὐτὸν τὸν ἡμέτερον
[6]	ἐπὶ δῆμον κακὰ, καὶ μοχθηρίας	τινὸς	παραπήλαυσε δῆμος. Ἄχαρ ἱεροσύλησε, καὶ
[1]	εὐχῆς ἀγέσθω τὸ μέχρι μέν	τινος	τῷ ζήλῳ τῆς παλαιᾶς ἱστορίας
[7]	Οὐδὲ οὗτος ἐφεστὼς ὁ λόγος.	Τίς	γὰρ ἀνάγκη τὸν μὴ ἀγαθὸν
[7]	ἐν ἀρχῇ δημιουργῆσαι τὸν ἄνθρωπον;	Τίς	δὲ ὁ κατεπείξας τὸν Κτίστην
[6]	τῇ τῶν ἀνέμων ἀκρασίᾳ κονδυλιζόμενον;	Τίς	ἐθεράπευσε χήραν κεκακωμένην ταῖς δυσκολίαις
[6]	τὸν Θεὸν, αὐχμοῦ λύσιν ζητῶν;	Τίς	ἔθρεψε τὸ πατρὸς ἔρημον παιδίον,
[6]	ὄμβρον λάβῃ καὶ σταγόνας εὐκαίρους;	Τίς	ἐξαλείφων ἁμαρτίας, κατὰ μίμησιν τοῦ
[6]	καὶ ῥᾳθύμως ἀναλαμβάνομεν τὴν μετάνοιαν.	Τίς	εὐξάμενος ἀποῤῥεῖ δάκρυον, ἵν´ ὄμβρον
[6]	τὸν πλοῦτον μεθ´ ὑπερβολῆς συνάγοντες,	τίς	ἡ δύναμις τῶν θησαυρισθέντων, ἢ
[6]	ὑπάρχειν σῖτον ἐν ἀποθήκαις· καὶ	τίς	ἡ χρῆσις τῶν βαρυτάτων βαλαντίων;
[11]	ῥεῦμα ποταμοῦ στῆσαι, εἰ μή	τις,	κατὰ τὴν πρώτην ἔντευξιν καὶ
[3]	καὶ τῆς συγχύσεως ἡ αἰτία;	τίς	ὁ νεωτερισμὸς τῶν καιρῶν; Ἐρευνήσωμεν,
[7]	τοιοῦτον ἐκ πηλοῦ κάλλος εἰδοποιῆσαι;	Τίς	ὁ πρὸς ἀνάγκην πείσας κατ´
[1]	Κύριος ὁ Θεὸς ἐλάλησε, καὶ	τίς	οὐ προφητεύσει; Προφητικὸν ποιήσωμεν τὸ
[1]	ΚΑΙ ΑΥΧΜῼ ~(Λέων ἐρεύξεται, καὶ	τίς	οὐ φοβηθήσεται; Κύριος ὁ Θεὸς
[3]	τῆς ζωῆς τοὺς ἀνθρώπους ἐλαύνουσι.	~Τίς	οὖν ἄρα τῆς ἀταξίας καὶ
[6]	Δαβὶδ, θρήνοις τὴν κοίτην ἔβρεξε;	Τίς	πόδας ἀπέπλυνε ξένων, καὶ τὴν
[11]	εἰς τὸ κατόπιν, εἰ μή	τις	προσάγοντος λάβοιτο. Καὶ διὰ τοῦτο
[3]	μισανθρωπίαν μετέβαλεν; Οὐκ ἂν εἴποι	τις	σωφρονῶν· ἀλλὰ φανερὰ καὶ δῆλα
[7]	δὲ τῆς τραπέζης ὑπερτεθείσης, ὥσπερ	τισὶ	λίθοις ταῖς βλασφημίαις βάλλουσιν οὓς
[11]	Αἰδεσθῶμεν Ἑλλήνων φιλάνθρωπα διηγήματα. Παρά	τισιν	ἐκείνων νόμος φιλάνθρωπος μίαν τράπεζαν,
[7]	προσόντος καὶ ὁμολογουμένου, μὴ ἆρα	τὸ	ἀγαθὸν ἐνέλειψεν; Οὐδὲ οὗτος ἐφεστὼς
[4]	Ἵνα τί κρύπτῃ κατηγορούμενος, καὶ	τὸ	ἀνεύθυνον εἰς ἀπολογίαν προϊστᾷς; Μὴ
[2]	ταῖς βώλοις τοιαῦτα μείναντα οἷα	τὸ	ἄροτρον ἔκρυψε· τὰ δὲ μικρὸν
[11]	Καὶ προβάτων ἀγέλαι ἓν καὶ	τὸ	αὐτὸ καταβόσκονται ὄρος· ἵπποι δὲ
[2]	εἰς σχίσματα διαῤῥαγεῖσα, καὶ εἰς	τὸ	βάθος δεχομένη καταλάμπουσαν τὴν ἀκτῖνα.
[7]	τὴν δόσιν, ἵνα σου δοκιμάσῃ	τὸ	βέβαιον, ἵνα καταμάθῃ τὴν γνώμην,
[4]	καὶ κλαῦσον καὶ στέναξον· ἄφες	τὸ	βρέφος ἐνεργεῖν τὰ ἴδια τῆς
[10]	ἀεὶ παρόντα, καὶ ἀεὶ βραδύνοντα.	Τὸ	γὰρ κατὰ φύσιν ὑγρὸν ἐκδαπανᾷ·
[9]	θησαυρούς. Καὶ πλέων ἐὰν ἀπαιτήσῃς	τὸ	δάνεισμα, λήψῃἐπὶ μέσου πελάγους σὺν
[2]	λέγοντα· Οἱ μὲν ἐργάται πολλοὶ,	τὸ	δὲ θέρος οὐδ´ ὀλίγον. Οἱ
[4]	τῶν μαθημάτων πρὸς ὀλίγον ἐλευθεροῦνται.	Τὸ	δὲ τῶν τελείων ἀνδρῶν πλῆθος,
[3]	ἐλεοῦμεν. Διὰ τοῦτο ἡμῖν ἀπειλεῖ	τὸ	δίκαιον κριτήριον. ~Διὰ τοῦτο καὶ
[9]	ἀεὶ κενούμενα, καὶ μὴ ἐξαντλούμενα,	τὸ	διπλοῦν ἀντεισάγουσα. Δάνεισον, ὁ ἄπορος,
[10]	γαστρὶ κακῶς ὑποδέξασθαι. Καὶ τοῦτο	τὸ	δρᾶμα Ἰουδαϊκὴ ἐτραγῴδησεν ἱστορία, ἣν
[2]	διετέλεσε καὶ νιφάδων καὶ ὑετῶν.	Τὸ	ἔαρ πάλιν τὸ μὲν ἕτερον
[12]	καὶ μὴ λείπουσα τῶν κατορθωμάτων	τὸ	ἔλαιον· ἵν´ ἔργοις ἡ θεοφορουμένη
[12]	μὴ παρέλθῃ. Ἀλλὰ καὶ σῶμα	τὸ	ἐν θήκαις ἀφανισθὲν ἀναστήσεται, καὶ
[10]	ἐφίστησιν, ἢ πυρὸς ὁρμὴ συντόμως	τὸ	ζῇν ἀποσβέννυσιν, ἢ θηρία, τοῖς
[7]	ὑγρὸν προσγένηται, αὖθις δὲ λάβῃ	τὸ	θερμὸν, καὶ τὸ ψυχρὸν ἐγκραθῇ
[10]	γὰρ κατὰ φύσιν ὑγρὸν ἐκδαπανᾷ·	τὸ	θερμὸν καταψύχει· τὸν ὄγκον συστέλλει·
[10]	τιμωρηθῆναι. Λιμὸς δὲ ἀργὸν ἔχει	τὸ	κακὸν, παρέλκουσαν τὴν ἀλγηδόνα, ἐγκαθημένην
[11]	ἐπισχεῖν, οὐδὲ παρελθόντα ἀναλῦσαι εἰς	τὸ	κατόπιν, εἰ μή τις προσάγοντος
[10]	ἐστί. Λιμὸς ἀνθρωπίνων συμφορῶν ὑπάρχει	τὸ	κεφάλαιον, πάντων θανάτων μοχθηρότερον τέλος
[9]	λήψῃἐπὶ μέσου πελάγους σὺν τόκοις	τὸ	κεφάλαιον. Φιλοτιμεῖται γὰρ ἐν ταῖς
[5]	ἃ μετὰ τὴν θάλασσαν καὶ	τὸ	κῆτος Ἰωνᾶς ἐξεβόησεν, οὐ τὰ
[7]	εὐπορίαν διαμετρεῖται, καὶ ἐξ οὐρίας,	τὸ	λεγόμενον, χωρεῖ, μέσως γοῦν, εἰ
[10]	ἐρυθρὸν φεύγει, ἐκτηκομένου τοῦ αἵματος·	τὸ	λευκὸν οὐκ ἔστι, τῇ ἰσχνότητι
[12]	δὲ καὶ τῇ σῇ ψυχῇ	τὸ	λεχθέν· Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ
[3]	παρηνέχθη δὲ εἰς σκληρότητα, καὶ	τὸ	λίαν ἀγαθὸν, καὶ τὸ περὶ
[2]	νεφέλαι δὲ παράδοξοι τροφὴν ἀσυνήθη	τὸ	μάννα τοῖς ἀνθρώποις καταψεκάσωσιν. Εὐλαβηθῶμεν
[12]	μοι λογικῶς τὸ παρὸν καὶ	τὸ	μέλλον, ὃ μὴ διὰ κέρδος
[10]	Ὁ χροῦς ἄνθος οὐκ ἔχει.	Τὸ	μὲν γὰρ ἐρυθρὸν φεύγει, ἐκτηκομένου
[2]	καὶ ὑετῶν. Τὸ ἔαρ πάλιν	τὸ	μὲν ἕτερον μέρος τῶν ἰδιωμάτων
[1]	Ἐμοὶ δὲ δι´ εὐχῆς ἀγέσθω	τὸ	μέχρι μέν τινος τῷ ζήλῳ
[7]	εἰπέ μοι, μὴ αὐχμὸν εἶναι	τὸ	ὁρώμενον, ἀλλὰ τελείαν ἐκπύρωσιν; καὶ
[7]	σώμασιν, ἐν ἀκαρεῖ καταφλέξαι πᾶν	τὸ	ὁρώμενον; ἢ βρέξαι πῦρ ἐκ
[12]	θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον	τὸ	οὖς σου, καὶ ἐπιθυμήσει ὁ
[6]	δύναμις τῶν θησαυρισθέντων, ἢ τί	τὸ	ὄφελος, ἂν ὀργισθεὶς ὁ Θεὸς
[5]	ἑαυτῶν ταλαιπωρίαν παγγενῆ κατακρίναντας, καὶ	τὸ	πάθος ἠλέησε, καὶ τῆς τιμωρίας
[3]	λογικοὶ, λογισώμεθα. Μὴ ὁ κυβερνῶν	τὸ	πᾶν οὐκ ἔστι; μὴ ὁ
[12]	Ἐκκλησία τὸσύστημα. Προνόησόν μοι λογικῶς	τὸ	παρὸν καὶ τὸ μέλλον, ὃ
[6]	αὐχμοῦ λύσιν ζητῶν; Τίς ἔθρεψε	τὸ	πατρὸς ἔρημον παιδίον, ἵνα νῦν
[3]	καὶ τὸ λίαν ἀγαθὸν, καὶ	τὸ	περὶ ἡμᾶς κηδεμονικὸν εἰς μισανθρωπίαν
[2]	ἐπιμέλειαν ἄγοντες. Ὁρᾶτε τοίνυν, ὡς	τὸ	πλῆθος τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων καὶ
[2]	τοὺς δὲ πολλοὺς ἡμῶν καὶ	τὸ	ποτὸν ἐπέλειψε, καὶ ἐν ἀπορίᾳ
[4]	ὡς ἄνεσιν μᾶλλον καὶ τέρψιν	τὸ	πρᾶγμα μετέρχονται, ἑορτὴν ποιούμενοι τὴν
[2]	ἐλπίδι τῆς ἀκοῆς, βραδύνων δημοσιεύειν	τὸ	προσδοκώμενον; Οὐρανὸν ὁρῶμεν, ἀδελφοὶ, στεγανὸν,
[12]	νύμφην, ἵνα μὴ θεασάμενος ἀποκλίνῃ	τὸ	πρόσωπον, καὶ ἰδὼν μισήσῃ, καὶ
[2]	τῇ καθαρότητι, ἣν λίαν ἐπεθυμοῦμεν	τὸ	πρῶτον, ἡνίκα ἂν, ἐπὶ πολὺ
[12]	ἐπέλθωμεν τὸ τῶν τρισχιλίων ὑπόδειγμα·	τὸ	πρῶτον τῶν Χριστιανῶν ζηλώσωμεν σύνταγμα·
[12]	παρθένων ἀνάψῃ τὴν λαμπάδα, ἔχουσα	τὸ	πῦρ τῆς γνώσεως ἄσβεστον, καὶ
[7]	αἱ λύπαι τὴν ψυχὴν, ὡς	τὸ	πῦρ τὸν χρυσὸν, ἀπελέγχουσι. Πένης
[12]	αἰσχρὸν προδῷς. Καταλείψει σε σῶμα,	τὸ	σὸν γνώρισμα τῷ βίῳ. Εἰς
[9]	μιᾶς. Ὡς καλὸς καὶ εὐγνώμων	τὸ	σὸν περιττὸν ἐπανίσωσον πρὸς τὸν
[9]	τοῦ ὀλίγου δοῦναι· μὴ προτιμήσῃς	τὸ	σὸν συμφέρον ἐκ τοῦ κοινοῦ
[7]	ὁ χειμὼν, καὶ τὸν ἀθλητὴν	τὸ	στάδιον, τὸν στρατηγὸν ἡ παράταξις,
[1]	τὸν χαλινὸν, οὐχ εἱλκύσθη πρὸς	τὸ	συμφέρον· ἐκτραπεὶς δὲ τῆς εὐθείας,
[2]	διήμειψεν. Ὁ χειμὼν οὐκ ἔσχε	τὸ	σύνηθες ὑγρὸν μετὰ τοῦ ξηροῦ,
[2]	συμπλέκοντες (τοῦτο δὴ τῶν πενθούντων	τὸ	σχῆμα) τοὺς ματαίους ἑαυτῶν πόνους
[10]	τῆς ἐπιφανείας μελαινομένης· πελιδνὸν δὲ	τὸ	σῶμα, ὠχρότητι καὶ τῷ μέλανι
[7]	ὑπερθεμένου, τὴν ἐσθῆτα κατασπαράττουσιν, ἢ	τὸ	τῆς μητρὸς πρόσωπον τοῖς ὄνυξι
[12]	τὴν φιλόχρυσον καὶ φιλόκοσμον παρὰ	τὸ	τοῦ Δεσπότου πρόσταγμα. Ὅταν δὴ
[10]	τῷ ἴσῳ τῶν αὐτοχείρων καταδικάζοιτο.	Τὸ	τοῦ λιμοῦ πάθος κατηνάγκασε πολλοὺς
[10]	Φιλοτιμεῖται γὰρ ἐν ταῖς προσθήκαις.	~Τὸ	τοῦ λιμώττοντος νόσημα, λιμὸς, οἰκτρὸν
[1]	τίς οὐ προφητεύσει; Προφητικὸν ποιήσωμεν	τὸ	τοῦ λόγου προοίμιον, καὶ τὸν
[12]	~Καταλείψωμεν τοὺς ἔξωθεν, καὶ ἐπέλθωμεν	τὸ	τῶν τρισχιλίων ὑπόδειγμα· τὸ πρῶτον
[7]	καὶ νῦν μὲν κατὰ καιρὸν	τὸ	ὑγρὸν προσγένηται, αὖθις δὲ λάβῃ
[8]	ἐλεύθερον δὲ τὴν ψυχὴν καὶ	τὸ	φρόνημα. Καὶ τί τὰ παρ´
[7]	τοῦ βίου περιφοραῖς ὀξέως συμμεταβάλλων	τὸ	φρόνημα. Οἶδα ἐγὼ πολλοὺς (οὐκ
[5]	καὶ τῆς τιμωρίας ἀνῆκε, καὶ	τὸ	χαίρειν ἐδωρήσατο τοῖς εὐαισθήτως πενθήσασιν.
[7]	δὲ λάβῃ τὸ θερμὸν, καὶ	τὸ	ψυχρὸν ἐγκραθῇ τῷ ἐνιαυτῷ, καὶ
[2]	τῆς ἐκβολῆς ἐξηράνθη, ταῖς βώλοις	τοιαῦτα	μείναντα οἷα τὸ ἄροτρον ἔκρυψε·
[7]	κατὰ πεῖραν ταῖς ψυχαῖς αἱ	τοιαῦται	τοῦ βίου δυσκληρίαι τοῖς ἀνθρώποις
[6]	ὀργιζόμενον. ~Τοῦτο δούλων εὐαισθήτων φρόνημα.	Τοιαύτη	τῶν ἁμαρτίαις ἐνεχομένων ἡ μετάνοια.
[7]	Ἀλλ´ ἄπαγε τῶν λογισμῶν τὴν	τοιαύτην	ἔννοιαν! Ὅταν δὲ ἴδῃς Θεὸν
[12]	τὴν κατ´ ἀρετὴν ζωήν. Μὴ	τοίνυν	ἄμορφον καὶ ἄκοσμον παραστήσῃς (τῷ
[7]	Ἰσραὴλ ἔπιπτεν εἰς δίκην. ~Πάντες	τοίνυν	καὶ ἰδίᾳ καὶ κοινῇ τοὺς
[2]	τῆς ἡλικίας υἱοὺς ἀπολέσαντες. Λεγέσθω	τοίνυν	καὶ πρὸς ἡμᾶς παρὰ τοῦ
[6]	ἐποικούντων κατεδικάσθη τὴν ἀκαρπίαν. Δειξάτωσαν	τοίνυν	οἱ τὴν πλεονεξίαν τιμῶντες, οἱ
[2]	ἁμαρτιῶν εἰς ἐπιμέλειαν ἄγοντες. Ὁρᾶτε	τοίνυν,	ὡς τὸ πλῆθος τῶν ἡμετέρων
[7]	μὴ βουλόμενον χοῦν λαβεῖν, καὶ	τοιοῦτον	ἐκ πηλοῦ κάλλος εἰδοποιῆσαι; Τίς
[10]	τοῦ νώτου προσπεπλασμένη. Ὁ οὖν	τοιοῦτον	σῶμα παρατρέχων πόσων κολάσεων ἄξιος;
[6]	Κἂν ἐπιτύχῃς τῆς παρὰ τοῦ	τοιούτου	βοηθείας δεόμενος, οὐ μακρὰ καταγελάσεις
[7]	μου. Καὶ μάλιστα μὲν πρωτοτύπως	τοῖς	ἁμαρτήμασι τὴν συμφορὰν ἑαυτῶν λογισώμεθα.
[5]	Θεὸν δυσωποῦντες, καὶ πενθοῦντες ἐπὶ	τοῖς	ἁμαρτήμασιν, ἃ μετὰ τὴν θάλασσαν
[10]	καταλείψει; πῶς δὲ οὐκ ἄξιος	τοῖς	ἀνημέροις τῶν θηρίων συναριθμεῖσθαι, ὁρᾶσθαι
[2]	παράδοξοι τροφὴν ἀσυνήθη τὸ μάννα	τοῖς	ἀνθρώποις καταψεκάσωσιν. Εὐλαβηθῶμεν μὴ γενώμεθα
[7]	αἱ τοιαῦται τοῦ βίου δυσκληρίαι	τοῖς	ἀνθρώποις προσάγονται, ἵν´ ἐπὶ τῆς
[1]	τοῦ ἡνιόχου κατεφρυάξατο, μέχρις οὗ,	τοῖς	βαράθροις καὶ τοῖς κρημνοῖς ἐκπεσὼν,
[11]	λέγει Κύριος, οὐ δημηγορῶν αὐτοφώνως.	(τοῖς	δὲ τῶν δούλων στόμασιν ἐνηχῶν
[4]	οὗτοι, οἱ τὰς δέλτους ἐν	τοῖς	διδασκαλείοις ἀποθέμενοι, καὶ συμβοῶντες ἡμῖν,
[11]	τῶν ἀλόγων ὠμότεροι. Ἐκεῖνα γὰρ	τοῖς	ἐκ τῆς γῆς φυομένοις παρὰ
[10]	ταῖς θήκαις ἐναποκείμενοι, ὡς τὰ	τοῖς	ἐλύτροις ἐμψυγέντα τῶν ἀκροδρύων. Γαστὴρ
[12]	ἔνδειαν οἰκονόμησον, ὡς ἐκεῖνος ἐν	τοῖς	ἑπτά. Μὴ τὰ πάντα τῇ
[5]	ἀνῆκε, καὶ τὸ χαίρειν ἐδωρήσατο	τοῖς	εὐαισθήτως πενθήσασιν. Ὢ τῆς ἐμμελοῦς
[1]	μέχρις οὗ, τοῖς βαράθροις καὶ	τοῖς	κρημνοῖς ἐκπεσὼν, ἀξίαν τῆς δυσπειθείας
[2]	ἡνίκα ἂν, ἐπὶ πολὺ σκεπασθεὶς	τοῖς	νέφεσι, ζοφώδεις ἡμᾶς καὶ ἀνηλίους
[10]	τὸ ζῇν ἀποσβέννυσιν, ἢ θηρία,	τοῖς	ὀδοῦσι διασπαράξαντα ὅσα καίρια τῶν
[9]	χήρας τῆς Σιδωνίας ῥῆμα ἐν	τοῖς	ὁμοίοις, εὐκαίρως τῆς ἱστορίας μνημόνευσον·
[7]	ἢ τὸ τῆς μητρὸς πρόσωπον	τοῖς	ὄνυξι καταξαίνουσι. Κυβερνήτην μὲν γὰρ
[10]	φυσικὴν τῶν σπλάγχνων ἐπίτασιν ἔχουσα,	τοῖς	ὀστέοις δὲ τοῦ νώτου προσπεπλασμένη.
[10]	ἀπομαραίνει. Ἡ σὰρξ ὡς ἀράχνιον	τοῖς	ὀστέοις περίκειται. Ὁ χροῦς ἄνθος
[12]	καὶ τὴν ζωὴν τὴν ἐν	τοῖς	οὐρανοῖς. Εἰ μὴ θελήσῃς τὰ
[2]	ἀνθρώποις καταψεκάσωσιν. Εὐλαβηθῶμεν μὴ γενώμεθα	τοῖς	ὀψιγόνοις καινὸν ἐπὶ λιμοῦ καὶ
[9]	μόνον εἰς διατροφὴν ἐμοὶ καὶ	τοῖς	παιδίοις. Κἂν δῷς ἐκ τοῦ
[10]	παθῶν πολλάκις παρατρέχοντα, ἐπὶ δὲ	τοῖς	πεινῶσι συμπαθῶς σπλαγχνιζόμενον· Σπλαγχνίζομαι γὰρ,
[7]	τῆς συνήθους πορείας, πλησιάσαντα δὲ	τοῖς	περιγείοις σώμασιν, ἐν ἀκαρεῖ καταφλέξαι
[9]	δάνεισμα, λήψῃἐπὶ μέσου πελάγους σὺν	τόκοις	τὸ κεφάλαιον. Φιλοτιμεῖται γὰρ ἐν
[6]	ἡ ἁμαρτία λυθῇ. Ἐξάλειψον βαρυτάτων	τόκων	ὁμολογίαν, ἵνα τέκῃ τὰ συνήθη
[4]	λιτανευόντων εἰκῆ βοᾷ, καὶ πρὸς	τὸν	ἀέρα διασκεδάννυται. Οὐδὲ γὰρ ἡμεῖς
[7]	μὲν γὰρ ὁ χειμὼν, καὶ	τὸν	ἀθλητὴν τὸ στάδιον, τὸν στρατηγὸν
[8]	τοῦ ἀγγέλου μετὰ τῶν ὄψων	τὸν	ἄνθρωπον· καὶ ἵνα μὴ λιμῷ
[7]	ἀγαθὸν ἔπεισεν ἐν ἀρχῇ δημιουργῆσαι	τὸν	ἄνθρωπον; Τίς δὲ ὁ κατεπείξας
[6]	χρυσῷ; οὐ διαῤῥίψεις ὡς κόπρον	τὸν	ἄργυρον, ὃν πρότερον πάντα δυνάμενον
[6]	οἱ τοῦτον σωρεύοντες, ἐὰν μὴ	τὸν	ἄρτον, μέχρι χθὲς καὶ πρώην
[10]	τροφεὺς πρωτοστάτης τῶν τιμωμένων· ὁ	τὸν	ἄρτον χορηγήσας πρὸ πάντων καλεῖται·
[12]	καταπονουμένῳ, οὕτω δάκρυσον, ὡς ἐκεῖνος	τὸν	Βενιαμὶν τὸν τοῦ γήρως υἱόν.
[5]	δὲ τρυφῶντες, αὐτοὶ εὐωχούμενοι διέζων	τὸν	βίον· ἀλλὰ πρώτους μὲν ἐδάμασε
[8]	οὗ Μωϋσῆς ἐπετρόπευσε; πῶς ᾠκονομήθη	τὸν	βίον ἐν ἔτεσι τεσσαράκοντα; Οὐκ
[11]	ὁ χρόνος, καὶ οὐκ ἐκδέχεται	τὸν	βραδύνοντα· ἐπείγονται αἱ ἡμέραι, τὸν
[9]	ζητῶν, προκόμισον ἐκ τοῦ ταμιείου	τὸν	ἕνα, καὶ ἐπιθεὶς ταῖς χερσὶ
[9]	τὸ σὸν περιττὸν ἐπανίσωσον πρὸς	τὸν	ἐνδεῆ. Μὴ ὀκνήσῃς ἐκ τοῦ
[3]	οὐκ οἰκτείρομεν· πεινῶντες τρεφόμεθα, καὶ	τὸν	ἐνδεῆ παρατρέχομεν. Ἀνενδεῆ χορηγὸν καὶ
[3]	πλήθει τῶν ἀποκειμένων στενοῦνται, καὶ	τὸν	ἐστενωμένον οὐκ ἐλεοῦμεν. Διὰ τοῦτο
[7]	τελείαν ἐκπύρωσιν; καὶ μικρὸν ὑπαλλάξαντα	τὸν	ἥλιον τῆς συνήθους πορείας, πλησιάσαντα
[10]	τιμωρίας τιννύντας. Ὁρᾷς καὶ αὐτὸν	τὸν	ἡμέτερον Θεὸν τὰ μὲν ἄλλα
[6]	ἀπέκλυσεν, ἵν´ ἐν καιρῷ δυσωπήσῃ	τὸν	Θεὸν, αὐχμοῦ λύσιν ζητῶν; Τίς
[5]	ὡς καὶ Νινευΐται τῇ μεταμελείᾳ	τὸν	Θεὸν δυσωποῦντες, καὶ πενθοῦντες ἐπὶ
[7]	Ἀλλ´ ἔχε τὴν ἐλπίδα πρὸς	τὸν	Θεόν. Μὴ γὰρ οὐκ ἐπιβλέπει
[7]	προσευχήν· ὡς πρὸς χρεώστην βραδύνοντα	τὸν	Θεὸν σχετλιάζοντας, οὐχ ὡς πρὸς
[1]	τὸ τοῦ λόγου προοίμιον, καὶ	τὸν	θεοφορούμενον Ἀμὼς συνεργὸν εἰς τὴν
[5]	τὴν ἁλουργίδα ῥίψας, σάκκον μετημφιάσατο·	τὸν	θρόνον τὸν ὑψηλὸν ἀφεὶς καὶ
[12]	μετάστειλαι καὶ θρέψον, ὡς Ἰωσὴφ	τὸν	Ἰακώβ. Ἐχθρὸν ἐὰν εὕρῃς στενούμενον,
[8]	δὲ καὶ ὁ Βαβυλώνιος λάκκος	τὸν	Ἰσραηλίτην νεανίσκον· αἰχμάλωτον μὲν τὴν
[12]	σὲ τυχὸν ἡ πλεονεξία, ὡς	τὸν	Ἰωσὴφ ἡ δέσποινα· ἕλκει σε
[9]	τοῦ λείποντος, ἕξεις καὶ σὺ	τὸν	καμψάκην τοῦ ἐλαίου τῇ χάριτι
[9]	σπέρμα γίνεται γεωργίας, πολύχουν ἀπογεννᾷ	τὸν	καρπὸν, ἀῤῥαβὼν τῆς τροφῆς, ἐλέου
[5]	εἷς ἐγένετο τῶν πολλῶν, ὅτε	τὸν	κοινὸν πάντων Δεσπότην ἔβλεπεν ὀργιζόμενον.
[7]	ἄνθρωπον; Τίς δὲ ὁ κατεπείξας	τὸν	Κτίστην καὶ μὴ βουλόμενον χοῦν
[10]	τοὺς Ἱεροσολυμίτας κατέλαβε, τῆς εἰς	τὸν	Κύριον δυσσεβείας ἐνδίκους τιμωρίας τιννύντας.
[7]	ἀνάγκην πείσας κατ´ εἰκόνα ἰδίαν	τὸν	λόγον τῷ ἀνθρώπῳ χαρίσασθαι, ἵν´
[7]	στάδιον, τὸν στρατηγὸν ἡ παράταξις,	τὸν	μεγαλόψυχον ἡ συμφορὰ, τὸν Χριστιανὸν
[7]	ὁ λόγος. Τίς γὰρ ἀνάγκη	τὸν	μὴ ἀγαθὸν ἔπεισεν ἐν ἀρχῇ
[7]	αἰτία· τῆς μὲν λύπης βαπτιζούσης	τὸν	νοῦν, καὶ ἀμηχανίας ἐμποιούσης ἴλιγγον,
[10]	ὑγρὸν ἐκδαπανᾷ· τὸ θερμὸν καταψύχει·	τὸν	ὄγκον συστέλλει· τὴν δύναμιν κατ´
[11]	τὸν βραδύνοντα· ἐπείγονται αἱ ἡμέραι,	τὸν	ὀκνηρὸν παρατρέχουσιν. Καὶ ὡς οὐκ
[5]	τὰ ἔγγονα. Τὰ βρέφη, κατὰ	τὸν	ὅμοιον τρόπον λιμώττοντα, σφοδροτάτῳ κλαυθμῷ
[10]	σπλαγχνιζόμενον· Σπλαγχνίζομαι γὰρ, φησὶν, ἐπὶ	τὸν	ὄχλον. Διὸ καὶ ἐν τῇ
[6]	σχῶσι. Δὸς δὴ μὴ εἶναι	τὸν	πιπράσκοντα, μηδὲ ὑπάρχειν σῖτον ἐν
[6]	οἱ τὴν πλεονεξίαν τιμῶντες, οἱ	τὸν	πλοῦτον μεθ´ ὑπερβολῆς συνάγοντες, τίς
[11]	τὰ σιτία, μίαν ἑστίαν σχεδὸν	τὸν	πολυάνθρωπον δῆμον ἀπεργάζεται. ~Καταλείψωμεν τοὺς
[5]	δόξαν εἰς αἰσχύνην μετέβαλεν. Ἀπέθετο	τὸν	στέφανον, καὶ κόνιν τῆς κεφαλῆς
[7]	καὶ τὸν ἀθλητὴν τὸ στάδιον,	τὸν	στρατηγὸν ἡ παράταξις, τὸν μεγαλόψυχον
[12]	τῇ ἐντολῇ ἐκείνῃ πολεμῶν, καὶ	τὸν	σώφρονα νοῦν εἰς τὴν φιλαργυρίαν
[12]	δάκρυσον, ὡς ἐκεῖνος τὸν Βενιαμὶν	τὸν	τοῦ γήρως υἱόν. Πειράζει καὶ
[2]	ἐγὼ, φησὶν, ἀνέσχον ἐξ ὑμῶν	τὸν	ὑετὸν πρὸ τριῶν μηνῶν τοῦ
[5]	ῥίψας, σάκκον μετημφιάσατο· τὸν θρόνον	τὸν	ὑψηλὸν ἀφεὶς καὶ μετέωρον, ἐλεεινὸς
[1]	πῶλος σκληρὸς καὶ δυσήνιος ἐνδακὼν	τὸν	χαλινὸν, οὐχ εἱλκύσθη πρὸς τὸ
[7]	παράταξις, τὸν μεγαλόψυχον ἡ συμφορὰ,	τὸν	Χριστιανὸν δὲ πειρασμὸς δοκιμάζει καὶ
[11]	τῷ ὕδατι χρήσαιτο· οὕτως οὐδὲ	τὸν	χρόνον ταῖς ἀναγκαστικαῖς περιόδοις ἐλαυνόμενον
[7]	τὴν ψυχὴν, ὡς τὸ πῦρ	τὸν	χρυσὸν, ἀπελέγχουσι. Πένης εἶ; Μὴ
[8]	ἵνα μὴ λιμῷ πιεσθῇ δίκαιος,	τοσαύτης	ὑπερηνέχθη γῆς καὶ θαλάσσης ὁ
[1]	συμφέρον· ἐκτραπεὶς δὲ τῆς εὐθείας,	τοσοῦτον	ἔδραμεν ἄτακτα, καὶ τοῦ ἡνιόχου
[12]	καθ´ ἕκαστον ἔχει ἡ Ἐκκλησία	τὸσύστημα.	Προνόησόν μοι λογικῶς τὸ παρὸν
[1]	μέντοι καὶ τὴν ἔκβασιν τῶν	τότε	γενομένων ἰδεῖν ἀκόλουθον. Ἀπειθήσας γὰρ
[8]	Ἀμβακοὺμ ἐφέρετο δι´ ἀέρος, κομίζοντος	τοῦ	ἀγγέλου μετὰ τῶν ὄψων τὸν
[10]	μὲν γὰρ ἐρυθρὸν φεύγει, ἐκτηκομένου	τοῦ	αἵματος· τὸ λευκὸν οὐκ ἔστι,
[2]	τοίνυν καὶ πρὸς ἡμᾶς παρὰ	τοῦ	αὐτοῦ προφήτου, οὗ μικρὸν πρόσθεν
[5]	τὴν ἐκείνων μετάνοιαν εἰς κοινὸν	τοῦ	βίου διδασκάλιον ὁ θεόπνευστος λόγος
[7]	πεῖραν ταῖς ψυχαῖς αἱ τοιαῦται	τοῦ	βίου δυσκληρίαι τοῖς ἀνθρώποις προσάγονται,
[6]	ἐθεράπευσε χήραν κεκακωμένην ταῖς δυσκολίαις	τοῦ	βίου, ἵνα νῦν ἐπιμετρηθῇ τὴν
[2]	τὴν καθ´ ἡμῶν συμφωνήσαντα βλάβην,	τοῦ	βίου (καὶ τῆς ζωῆς τοὺς
[7]	καὶ μὴ τοὐναντίον βλάσφημος, ταῖς	τοῦ	βίου περιφοραῖς ὀξέως συμμεταβάλλων τὸ
[5]	τέκνα λιμώττοντα τὰς πηγὰς ἐζήτει	τοῦ	γάλακτος· αἱ μητέρες, τῷ φυσικῷ
[12]	γὰρ γενικῶς προανεφώνησεν ὁ Ψαλμῳδὸς,	τοῦ	γενικοῦ σώματος προκηρύσσων τὴν ὥραν·
[7]	ἁμαρτίας ὑπομιμνήσκοντι. Εἴπωμεν καὶ ἡμεῖς	τοῦ	γενναίου Ἰὼβ τὴν φωνὴν εὐαισθήτως·
[12]	ὡς ἐκεῖνος τὸν Βενιαμὶν τὸν	τοῦ	γήρως υἱόν. Πειράζει καὶ σὲ
[2]	ἰδιωμάτων ἔδειξε, τὴν θερμότητα λέγω·	τοῦ	δὲ ὑγροῦ τὴν μετουσίαν οὐκ
[12]	φιλόχρυσον καὶ φιλόκοσμον παρὰ τὸ	τοῦ	Δεσπότου πρόσταγμα. Ὅταν δὴ ἔλθῃ
[12]	δὲ τὰ πρὸς ἀξίαν παρὰ	τοῦ	δικαίου κριτοῦ ἀντιμετρηθήσεται. Αὐτῷ πρέπει
[2]	πάλιν πέτραι πληγεῖσαι (τὴν χρείαν	τοῦ	διψῶντος λαοῦ θεραπεύσωσι, νεφέλαι δὲ
[7]	ἀμοιρήσωμεν. Οὐκοῦν δυνατὸς ὁ Θεός·	τοῦ	δυνατοῦ δὲ προσόντος καὶ ὁμολογουμένου,
[9]	ἕξεις καὶ σὺ τὸν καμψάκην	τοῦ	ἐλαίου τῇ χάριτι βρύοντα· τὴν
[1]	ἡμῶν, παῖδες ἐμοὶ, οὓς διὰ	τοῦ	Εὐαγγελίου ἐγέννησα, οὓς διὰ τῆς
[2]	ποτὸν ἐπέλειψε, καὶ ἐν ἀπορίᾳ	τοῦ	ζῇν καθεστήκαμεν. Ἰσραηλῖται νέοι, Μωϋσῆν
[1]	εὐθείας, τοσοῦτον ἔδραμεν ἄτακτα, καὶ	τοῦ	ἡνιόχου κατεφρυάξατο, μέχρις οὗ, τοῖς
[9]	τὰ καθ´ ἕκαστον ἀπαριθμεῖσθαι τῆς	τοῦ	Θεοῦ προνοίας, ἃ πολλάκις ἐπὶ
[9]	γὰρ τῶν πιστῶν φιλότιμος ἡ	τοῦ	Θεοῦ χάρις μιμεῖται τὰ φρέατα,
[9]	ἀεὶ εἰς πρόσωπον ἴδιον ὑπὲρ	τοῦ	θλιβομένου λαμβάνοντι, καὶ οἴκοθεν ἀποδιδόντι
[10]	γὰρ ἔχων ἐν ἐξουσίᾳ τὴν	τοῦ	κακοῦ θεραπείαν, ἑκὼν δὲ καὶ
[12]	σου, καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς	τοῦ	κάλλους σου. Ταῦτα γὰρ γενικῶς
[9]	Ἰὼβ, καὶ μὴ περιτραπῇς ἐκ	τοῦ	κλύδωνος, μηδὲν ἀποβάλῃς ὧν φέρεις
[9]	προτιμήσῃς τὸ σὸν συμφέρον ἐκ	τοῦ	κοινοῦ κινδύνου. Κἂν εἰς ἕνα
[3]	μὲν τὴν αὐτὴν ἔχει, καὶ	τοῦ	κράτους οὐ παρελύθη· παρηνέχθη δὲ
[12]	παραστῆναι, καὶ εἰς ὄψιν ἐλθεῖν	τοῦ	κριτοῦ, νύμφης ἔχουσαν σχῆμα, καὶ
[1]	τῇ φορᾷ τῶν ἀνωτέρω χρόνων,	τοῦ	λαοῦ καταλιπόντος τὴν πατρῴαν εὐσέβειαν,
[9]	τοῖς παιδίοις. Κἂν δῷς ἐκ	τοῦ	λείποντος, ἕξεις καὶ σὺ τὸν
[10]	ἴσῳ τῶν αὐτοχείρων καταδικάζοιτο. Τὸ	τοῦ	λιμοῦ πάθος κατηνάγκασε πολλοὺς πολλάκις
[10]	γὰρ ἐν ταῖς προσθήκαις. ~Τὸ	τοῦ	λιμώττοντος νόσημα, λιμὸς, οἰκτρὸν πάθος
[1]	οὐ προφητεύσει; Προφητικὸν ποιήσωμεν τὸ	τοῦ	λόγου προοίμιον, καὶ τὸν θεοφορούμενον
[6]	Τίς ἐξαλείφων ἁμαρτίας, κατὰ μίμησιν	τοῦ	μακαρίου Δαβὶδ, θρήνοις τὴν κοίτην
[4]	ὑπηρετεῖτε τούτοις εἰς τὴν ἐργασίαν	τοῦ	μαμμωνᾶ. Ὀλίγοι λοιπὸν μετ´ ἐμοῦ
[10]	ἐπίτασιν ἔχουσα, τοῖς ὀστέοις δὲ	τοῦ	νώτου προσπεπλασμένη. Ὁ οὖν τοιοῦτον
[2]	ἔσχε τὸ σύνηθες ὑγρὸν μετὰ	τοῦ	ξηροῦ, ἀλλὰ πᾶσαν ἰκμάδα τῷ
[7]	ψυχρὸν ἐγκραθῇ τῷ ἐνιαυτῷ, καὶ	τοῦ	ξηροῦ τὴν χρείαν μὴ ἀμοιρήσωμεν.
[9]	ἐντολὴν ἐμοῦ προτίθημι, καὶ ἐκ	τοῦ	ὀλίγου δίδωμι τῷ λιμώττοντι ἀδελφῷ·
[9]	τὸν ἐνδεῆ. Μὴ ὀκνήσῃς ἐκ	τοῦ	ὀλίγου δοῦναι· μὴ προτιμήσῃς τὸ
[7]	ὁρώμενον; ἢ βρέξαι πῦρ ἐκ	τοῦ	οὐρανοῦ, καθ´ ὁμοίωσιν τῶν ἤδη
[10]	καὶ τῷ μέλανι ἐλεεινῶς ἐκ	τοῦ	πάθους κιρνώμενον· γόνατα οὐ βαστάζοντα,
[4]	ἡμετέραν λύπην, ἐπειδὴ τῆς ἐπαχθείας	τοῦ	παιδευτοῦ, καὶ τῆς φροντίδος τῶν
[12]	βίῳ. Εἰς δὴ τὴν ἐπιφάνειαν	τοῦ	προσδοκωμένου κριτοῦ, καὶ ἀναμφιβόλως ἥξοντος,
[4]	τὴν ἀφορμὴν τῶν λυπούντων, οὔτε	τοῦ	συνήθως (προσεύξασθαι γνῶσιν ἢ δύναμιν
[7]	γένηται πένης, ἡ δὲ ῥώμη	τοῦ	σώματος νόσος, ἡ δὲ δόξα
[9]	θύραις ὁ ζητῶν, προκόμισον ἐκ	τοῦ	ταμιείου τὸν ἕνα, καὶ ἐπιθεὶς
[6]	ὁμοδίαιτον. Κἂν ἐπιτύχῃς τῆς παρὰ	τοῦ	τοιούτου βοηθείας δεόμενος, οὐ μακρὰ
[6]	ἓν ἀναγκαῖον οὐκ ἔχεις, δύναμιν	τοῦ	τρέφειν σεαυτόν. Τῷ παντί σου
[2]	τὸν ὑετὸν πρὸ τριῶν μηνῶν	τοῦ	τρυγητοῦ· καὶ βρέξω ἐπὶ πόλιν
[6]	παρελκύσῃ τὴν τιμωρίαν. Ὠχρότεροι τάχα	τοῦ	χρυσοῦ γενήσονται οἱ τοῦτον σωρεύοντες,
[7]	δὲ, εἰ εὐχάριστος καὶ μὴ	τοὐναντίον	βλάσφημος, ταῖς τοῦ βίου περιφοραῖς
[12]	ἄμυναν· ἀλλὰ θρέψον ὡς ἐκεῖνος	τοὺς	ἀδελφοὺς τοὺς πωλήσαντας. Ἐὰν ἐντύχῃς
[12]	δόξα, κράτος καὶ προσκύνησις, εἰς	τοὺς	αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[7]	ἀκοῇ μαθὼν, ἀλλὰ τῇ πείρᾳ	τοὺς	ἀνθρώπους γνωρίσας) ἕως μέχρι μὲν
[2]	τοῦ βίου (καὶ τῆς ζωῆς	τοὺς	ἀνθρώπους ἐλαύνουσι. ~Τίς οὖν ἄρα
[7]	τοίνυν καὶ ἰδίᾳ καὶ κοινῇ	τοὺς	βίους ἑαυτῶν ἐξετάσωμεν, ὡς παιδαγωγῷ
[2]	καὶ γυναῖκες περαιοῦνται μετὰ φορτίων·	τοὺς	δὲ πολλοὺς ἡμῶν καὶ τὸ
[3]	εὐεργεσίαν ἐπαινοῦμεν, καὶ ταύτης ἀποστεροῦμεν	τοὺς	δεομένους. Δοῦλοι ὄντες, ἐλευθερούμεθα, καὶ
[8]	καὶ πολλοὺς εὑρήσεις ἐν ἑκάστῃ	τοὺς	διαφόρως τραφέντας. Ἠλίαν εἶχεν ὁ
[10]	τῇ τελευταίᾳ κρίσει, ἔνθα προσκαλεῖται	τοὺς	δικαίους ὁ Κύριος, τὴν πρώτην
[2]	μεγάλα, καθάπερ οἱ πατέρες οἱ	τοὺς	ἐν ἄνθει τῆς ἡλικίας υἱοὺς
[12]	τὸν πολυάνθρωπον δῆμον ἀπεργάζεται. ~Καταλείψωμεν	τοὺς	ἔξωθεν, καὶ ἐπέλθωμεν τὸ τῶν
[5]	πρώτους μὲν ἐδάμασε τοὺς πατέρας	τοὺς	ἡμαρτηκότας ἡ νηστεία, καὶ ἡ
[9]	γῆς καὶ θαλάττης ἡπλωμένους ἔχων	τοὺς	θησαυρούς. Καὶ πλέων ἐὰν ἀπαιτήσῃς
[10]	συνεγράψατο, ὅτε τὰ δεινὰ πάθη	τοὺς	Ἱεροσολυμίτας κατέλαβε, τῆς εἰς τὸν
[8]	Ταῦτα δὲ τῷ νδρὶ φέρειν	τοὺς	κόρακας παρὰ τῆς πνευματικῆς ἱστορίας
[2]	δὴ τῶν πενθούντων τὸ σχῆμα)	τοὺς	ματαίους ἑαυτῶν πόνους δακρύουσι, πρὸς
[12]	ἐπισείειν, ὥσπερ ἐκεῖναι ποιεῖν περὶ	τοὺς	νηπίους τῶν παίδων εἰώθασιν· ὅταν
[2]	καὶ θρηνοῦντες, ἐπαφώμενοι καὶ ψηλαφῶντες	τοὺς	ξηροὺς χόρτους τῶν γεννημάτων, ἀνοιμώζοντες
[6]	παρέτρεχες τοὺς πεινῶντας· ἐπειδὴ πρὸς	τοὺς	ὀδυρομένους οὐκ ἐπεστρέφου· ἐπειδὴ προσκυνούμενος
[3]	δεομένους. Δοῦλοι ὄντες, ἐλευθερούμεθα, καὶ	τοὺς	ὁμοδούλους οὐκ οἰκτείρομεν· πεινῶντες τρεφόμεθα,
[10]	πάθος κατηνάγκασε πολλοὺς πολλάκις καὶ	τοὺς	(ὅρους κινῆσαι τῆς φύσεως· ἅψασθαι
[2]	δὲ καὶ κρυμὸς, καινῶς ὑπερβάντα	τοὺς	ὅρους τῆς κτίσεως, καὶ κακῶς
[5]	ἡ νηστεία, καὶ ἡ τιμωρία	τοὺς	πατέρας ἐκάκου, εἰς προσθήκης δὲ
[5]	βίον· ἀλλὰ πρώτους μὲν ἐδάμασε	τοὺς	πατέρας τοὺς ἡμαρτηκότας ἡ νηστεία,
[6]	ἔχων οὐκ ἐδίδως· ἐπειδὴ παρέτρεχες	τοὺς	πεινῶντας· ἐπειδὴ πρὸς τοὺς ὀδυρομένους
[3]	φειδωλοὶ ἐγενόμεθα καὶ ἀκοινώνητοι πρὸς	τοὺς	πένητας. Πολύτοκα ἡμῶν τὰ πρόβατα,
[12]	θρέψον ὡς ἐκεῖνος τοὺς ἀδελφοὺς	τοὺς	πωλήσαντας. Ἐὰν ἐντύχῃς νεωτέρῳ καταπονουμένῳ,
[4]	μεταστρεφόμενοι συνεχῶς, καὶ ἐπιτηροῦντες πότε	τοὺς	στίχους ὁ ψαλμῳδὸς συμπληρώσει, πότε,
[2]	ζητῶν, ἀλλ´ ἐπανορθῶσαι σπουδάζων, κατὰ	τοὺς	χρηστοὺς τῶν πατέρων καὶ ἀμελεῖς
[2]	χεῖρας κατὰ τῶν γονάτων συμπλέκοντες	(τοῦτο	δὴ τῶν πενθούντων τὸ σχῆμα)
[6]	κοινὸν πάντων Δεσπότην ἔβλεπεν ὀργιζόμενον.	~Τοῦτο	δούλων εὐαισθήτων φρόνημα. Τοιαύτη τῶν
[3]	τὸν ἐστενωμένον οὐκ ἐλεοῦμεν. Διὰ	τοῦτο	ἡμῖν ἀπειλεῖ τὸ δίκαιον κριτήριον.
[4]	ἀπειλεῖ τὸ δίκαιον κριτήριον. ~Διὰ	τοῦτο	καὶ ὁ Θεὸς οὐκ ἀνοίγει
[4]	τὴν φιλαδελφίαν ἡμεῖς ἀπεκλείσαμεν. Διὰ	τοῦτο	ξηραὶ αἱ ἄρουραι, ἐπειδὴ ἡ
[5]	κατεκεντοῦντο τὰ σπλάγχνα. Καὶ διὰ	τοῦτο	τὴν ἐκείνων μετάνοιαν εἰς κοινὸν
[11]	τις προσάγοντος λάβοιτο. Καὶ διὰ	τοῦτο	τὴν ἐντολὴν ὡς φεύγουσαν κάτασχε
[10]	τῇ γαστρὶ κακῶς ὑποδέξασθαι. Καὶ	τοῦτο	τὸ δρᾶμα Ἰουδαϊκὴ ἐτραγῴδησεν ἱστορία,
[4]	ἐμπορίαις σχολάζετε· αἱ γυναῖκες, ὑπηρετεῖτε	τούτοις	εἰς τὴν ἐργασίαν τοῦ μαμμωνᾶ.
[9]	ἱστορίας μνημόνευσον· Ζῇ Κύριος, ὅτι	τοῦτον	ἔχω ἐν τῇ οἰκίᾳ μου
[6]	τάχα τοῦ χρυσοῦ γενήσονται οἱ	τοῦτον	σωρεύοντες, ἐὰν μὴ τὸν ἄρτον,
[8]	παρὰ φύσιν ἐνήστευον· ὁ δὲ	τούτου	τροφεὺς Ἀμβακοὺμ ἐφέρετο δι´ ἀέρος,
[7]	διὰ τῆς ὑπομονῆς δοκιμάζονται. Κἀν	τούτῳ	μάλιστα τῷ καιρῷ διαδείκνυνται ὁ
[12]	ἡ ψυχὴ, ἡ συμφωνία, ἡ	τράπεζα	κοινὴ, ἀδιαίρετος ἀδελφότης, ἀγάπη ἀνυπόκριτος,
[11]	τισιν ἐκείνων νόμος φιλάνθρωπος μίαν	τράπεζαν,	καὶ κοινὰ τὰ σιτία, μίαν
[7]	κολακεύουσιν, ὑπερθαυμάζουσιν· ὀλίγον δὲ τῆς	τραπέζης	ὑπερτεθείσης, ὥσπερ τισὶ λίθοις ταῖς
[8]	εὑρήσεις ἐν ἑκάστῃ τοὺς διαφόρως	τραφέντας.	Ἠλίαν εἶχεν ὁ Κάρμηλος, ὄρος
[2]	ξηρανθήσεται. Καὶ συναθροίσονται δύο ἢ	τρεῖς	πόλεις εἰς μίαν, πιεῖν ὕδωρ,
[6]	ἀναγκαῖον οὐκ ἔχεις, δύναμιν τοῦ	τρέφειν	σεαυτόν. Τῷ παντί σου πλούτῳ
[3]	τοὺς ὁμοδούλους οὐκ οἰκτείρομεν· πεινῶντες	τρεφόμεθα,	καὶ τὸν ἐνδεῆ παρατρέχομεν. Ἀνενδεῆ
[12]	ἔξωθεν, καὶ ἐπέλθωμεν τὸ τῶν	τρισχιλίων	ὑπόδειγμα· τὸ πρῶτον τῶν Χριστιανῶν
[2]	ἐξ ὑμῶν τὸν ὑετὸν πρὸ	τριῶν	μηνῶν τοῦ τρυγητοῦ· καὶ βρέξω
[7]	εὔτακτον τὰς ὥρας καὶ τὰς	τροπὰς	ἀλλήλαις ὑποχωρεῖν ὁρίσας, ἵνα τῇ
[5]	Τὰ βρέφη, κατὰ τὸν ὅμοιον	τρόπον	λιμώττοντα, σφοδροτάτῳ κλαυθμῷ ἀνεῤῥήγνυντο καὶ
[8]	φύσιν ἐνήστευον· ὁ δὲ τούτου	τροφεὺς	Ἀμβακοὺμ ἐφέρετο δι´ ἀέρος, κομίζοντος
[10]	τάξιν ὁ μεταδοτικὸς ἐπέχει· ὁ	τροφεὺς	πρωτοστάτης τῶν τιμωμένων· ὁ τὸν
[9]	εἰς ἕνα ἄρτον περιστῇ ἡ	τροφὴ,	ἐπιστῇ δὲ ταῖς θύραις ὁ
[2]	λαοῦ θεραπεύσωσι, νεφέλαι δὲ παράδοξοι	τροφὴν	ἀσυνήθη τὸ μάννα τοῖς ἀνθρώποις
[6]	ἵνα νῦν ἐπιμετρηθῇ τὴν ἀναγκαίαν	τροφήν;	Διάῤῥηξον γραμματεῖον ἄδικον, ἵν´ οὕτως
[8]	ληνὸς, οὐ ταμιεῖον· καὶ τὴν	τροφὴν	εἶχον ἄσπορον καὶ ἀνήροτον, καὶ
[7]	ἐπιβλέπει τὴν στένωσιν; Ἔχει τὴν	τροφὴν	ἐν χερσὶ, καὶ παρέλκει τὴν
[7]	ἀδύνατος ὁ Θεὸς χορηγεῖν τὴν	τροφήν;	Καὶ πῶς; ὅς γε Κύριός
[7]	πατρὸς δὲ, δι´ ὠφέλειαν τὴν	τροφὴν	ὑπερθεμένου, τὴν ἐσθῆτα κατασπαράττουσιν, ἢ
[8]	οὗτοι διεκόμιζον τὰ σιτία, καὶ	τροφῆς	γίνοντο τῷ δικαίῳ διάκονοι, οἱ
[9]	ἀπογεννᾷ τὸν καρπὸν, ἀῤῥαβὼν τῆς	τροφῆς,	ἐλέου πρόξενος. Εἰπὲ καὶ (σὺ
[11]	τὴν πρωτότυπον ἁμαρτίαν τῇ τῆς	τροφῆς	μεταδόσει. Ὡς γὰρ Ἀδὰμ, κακῶς
[12]	νομίσῃς, ὥσπερ μητέρα τινὰ ἢ	τροφὸν,	ψευδῆ σοι μορμολύκεια ἐπισείειν, ὥσπερ
[2]	ὑετὸν πρὸ τριῶν μηνῶν τοῦ	τρυγητοῦ·	καὶ βρέξω ἐπὶ πόλιν μίαν,
[5]	ἐστέναζεν· ὁ πλούσιος, ἐπιλαθόμενος τῆς	τρυφῆς,	ἤσκει τὴν κακοπάθειαν ὡς σώφρονα.
[9]	τῆς εὐχαριστίας τὰ διπλασίονα τῆς	τρυφῆς.	Μνημόνευε τῆς ἀποστολικῆς ῥήσεως· Ἐν
[5]	τὴν μετάνοιαν προεστήσαντο, αὐτοὶ δὲ	τρυφῶντες,	αὐτοὶ εὐωχούμενοι διέζων τὸν βίον·
[7]	ἐν τῷ στόματι τὰ σιτία	τυγχάνει,	εὐφημοῦσι, κολακεύουσιν, ὑπερθαυμάζουσιν· ὀλίγον δὲ
[12]	γήρως υἱόν. Πειράζει καὶ σὲ	τυχὸν	ἡ πλεονεξία, ὡς τὸν Ἰωσὴφ
[9]	ἄπορος, τῷ πλουσίῳ Θεῷ. Πίστευσον	τῷ	ἀεὶ εἰς πρόσωπον ἴδιον ὑπὲρ
[7]	κατ´ εἰκόνα ἰδίαν τὸν λόγον	τῷ	ἀνθρώπῳ χαρίσασθαι, ἵν´ ἐκεῖθεν ὁρμηθεὶς
[7]	ἑαυτῶν ἐξετάσωμεν, ὡς παιδαγωγῷ πρόσχωμεν	τῷ	αὐχμῷ, ἕκαστον τῆς ἰδίας ἁμαρτίας
[12]	σε σῶμα, τὸ σὸν γνώρισμα	τῷ	βίῳ. Εἰς δὴ τὴν ἐπιφάνειαν
[8]	ροφὰς ἐκ συνηθείας ἁρπάζοντες· καὶ	τῷ	δεσποτικῷ ροστάγματι τὴν φύσιν διήμειψαν,
[5]	καὶ βασιλικὴν καταλιπὼν εὐπάθειαν, συνεθρήνει	τῷ	δήμῳ· εἷς ἐγένετο τῶν πολλῶν,
[8]	τὰ σιτία, καὶ τροφῆς γίνοντο	τῷ	δικαίῳ διάκονοι, οἱ τὰς ἀλλοτρίας
[7]	θερμὸν, καὶ τὸ ψυχρὸν ἐγκραθῇ	τῷ	ἐνιαυτῷ, καὶ τοῦ ξηροῦ τὴν
[7]	γοῦν, εἰ καὶ μὴ τελείως,	τῷ	εὐεργέτῃ ὁμολογοῦντας τὴν χάριν· εἰ
[1]	ἀγέσθω τὸ μέχρι μέν τινος	τῷ	ζήλῳ τῆς παλαιᾶς ἱστορίας προσχρῆσθαι.
[12]	καὶ ψυχὴ ἡ αὐτὴ ἡ	τῷ	θανάτῳ ἀποκλεισθεῖσα, πάλιν ἐνοικήσει τῷ
[7]	οὕτω λογιζόμενος, εὕρῃς τὴν ἀγαθότητα	τῷ	Θεῷ συνοῦσαν, καὶ μέχρι καὶ
[8]	ἔρημος ἔρημον· ψυχὴ δὲ ἦν	τῷ	ικαίῳ τὰ πάντα, καὶ τῆς
[10]	πλεονεξίαν ὑπερτιθέμενος, εἰκότως ἂν ἐν	τῷ	ἴσῳ τῶν αὐτοχείρων καταδικάζοιτο. Τὸ
[7]	ὑπομονῆς δοκιμάζονται. Κἀν τούτῳ μάλιστα	τῷ	καιρῷ διαδείκνυνται ὁ μὲν, εἰ
[2]	προκύψαντα καὶ βλαστήσαντα ἐλεεινῶς ἀπεμαράνθη	τῷ	καύματι· ὡς νῦν εὐκαίρως τινὰ
[9]	ἀδελφῷ· δὸς δὴ καὶ σὺ	τῷ	κινδυνεύοντι δούλῳ. Οἶδά σου τὴν
[2]	τοῦ ξηροῦ, ἀλλὰ πᾶσαν ἰκμάδα	τῷ	κρυστάλλῳ κατέδησέ τε καὶ ἀπεξήρανεν,
[12]	τὰ ἱμάτια, ὀργισθεὶς ἀναχώρησον· φύλαξον	τῷ	Κυρίῳ τὴν πίστιν, ὡς ἐκεῖνος
[1]	ἁπαλῶς δεχομένη τὰς παραινέσεις, εἴκουσα	τῷ	λέγοντι, ὡς κηρὸς τῷ σφραγίζοντι,
[9]	καὶ ἐκ τοῦ ὀλίγου δίδωμι	τῷ	λιμώττοντι ἀδελφῷ· δὸς δὴ καὶ
[10]	δὲ τὸ σῶμα, ὠχρότητι καὶ	τῷ	μέλανι ἐλεεινῶς ἐκ τοῦ πάθους
[8]	καὶ τῶν κρεῶν. Ταῦτα δὲ	τῷ	νδρὶ φέρειν τοὺς κόρακας παρὰ
[12]	τοίνυν ἄμορφον καὶ ἄκοσμον παραστήσῃς	(τῷ	νυμφίῳ τὴν νύμφην, ἵνα μὴ
[6]	ἔχεις, δύναμιν τοῦ τρέφειν σεαυτόν.	Τῷ	παντί σου πλούτῳ ἓν νέφος
[12]	Κυρίῳ τὴν πίστιν, ὡς ἐκεῖνος	τῷ	Πεντεφρῇ· ἐν ἑνὶ ἐνιαυτῷ τὴν
[3]	τῶν προβάτων πλείους. Αἱ ἀποθῆκαι	τῷ	πλήθει τῶν ἀποκειμένων στενοῦνται, καὶ
[9]	διπλοῦν ἀντεισάγουσα. Δάνεισον, ὁ ἄπορος,	τῷ	πλουσίῳ Θεῷ. Πίστευσον τῷ ἀεὶ
[12]	συνάφειαν ἀπαρνήσηται. Ἀλλὰ στείλας αὐτὴν	τῷ	προσήκοντι κόσμῳ, τήρησον εὔμορφον τῇ
[10]	καὶ φειδωλὸς πρὸ πάντων ἁμαρτωλῶν	τῷ	πυρὶ παραδίδοται. ~Ἐπὶ τὴν μητέρα
[7]	γὰρ ἐκεῖνοι, μέχρι μὲν ἐν	τῷ	στόματι τὰ σιτία τυγχάνει, εὐφημοῦσι,
[1]	εἴκουσα τῷ λέγοντι, ὡς κηρὸς	τῷ	σφραγίζοντι, ἵνα διὰ μιᾶς ταύτης
[12]	τῷ θανάτῳ ἀποκλεισθεῖσα, πάλιν ἐνοικήσει	τῷ	σώματι. Καὶ τῶν βεβιωμένων ἔλεγχος
[6]	χρυσός; Οὐ πηλὸς ἀχρεῖος πηλῷ	τῷ	σώματι παρακείσεται; Πάντα ἐκτήσω, καὶ
[11]	καὶ προσβολὴν ἀνελόμενος, εἰς δέον	τῷ	ὕδατι χρήσαιτο· οὕτως οὐδὲ τὸν
[6]	εἰς καρποφορίαν τὴν γῆν· λῦσον	τῷ	ὑπερηφάνῳ καὶ σοβοῦντι πλούτῳ τὴν
[5]	ἐζήτει τοῦ γάλακτος· αἱ μητέρες,	τῷ	φυσικῷ πάθει διακοπτόμεναι, συμπαθέσι φωναῖς
[12]	ἠμφιεσμένην, ἡνίκα ἂν δέῃ σε	τῷ	Χριστῷ παραστῆναι, καὶ εἰς ὄψιν
[6]	τῶν πολυμερίμνων κτημάτων; οὐ προσπτύσεις	τῷ	χρυσῷ; οὐ διαῤῥίψεις ὡς κόπρον
[6]	Χαλκοῦ γὰρ καὶ χρυσοῦ καὶ	τῶν	ἀγόνων παρὰ φύσιν γεννώντων, ἡ
[12]	καὶ προσκύνησις, εἰς τοὺς αἰῶνας	τῶν	αἰώνων. Ἀμήν.
[7]	τὴν γνώμην, εἰ μὴ τῇ	τῶν	ἀκολάστων καὶ ἀγνωμόνων ἐστὶν ὁμοία.
[10]	ὡς τὰ τοῖς ἐλύτροις ἐμψυγέντα	τῶν	ἀκροδρύων. Γαστὴρ κενὴ καὶ συμπεπτωκυῖα,
[9]	τῇ χάριτι βρύοντα· τὴν ὑδρίαν	τῶν	ἀλεύρων ἀκένωτον. Ἐπὶ γὰρ τῶν
[10]	ὁ χρηστὸς καὶ εὐμετάδοτος πρὸ	τῶν	ἄλλων δικαίων τῇ ζωῇ παραπέμπεται.
[10]	τέλος οὗτος. Ἐπὶ μὲν γὰρ	τῶν	ἄλλων κινδύνων, ἢ ξίφους ἀκμὴ
[11]	ὀργάνοις. Μὴ φανῶμεν οἱ λογικοὶ	τῶν	ἀλόγων ὠμότεροι. Ἐκεῖνα γὰρ τοῖς
[6]	~Τοῦτο δούλων εὐαισθήτων φρόνημα. Τοιαύτη	τῶν	ἁμαρτίαις ἐνεχομένων ἡ μετάνοια. Ἡμεῖς
[7]	καθ´ ὁμοίωσιν τῶν ἤδη κολάσεων	τῶν	ἁμαρτωλῶν; Ἐπὶ σαυτοῦ καὶ τῶν
[6]	τὰ σιτία, ὡς ὀρφανὸν τῇ	τῶν	ἀνέμων ἀκρασίᾳ κονδυλιζόμενον; Τίς ἐθεράπευσε
[9]	Θεοῦ προνοίας, ἃ πολλάκις ἐπὶ	τῶν	ἀνθρώπων πατρικῶς ἐνεδείξατο. Σὺ δὲ
[7]	γενοῦ, ἄνθρωπε· μὴ ποίει τὰ	τῶν	ἀνοήτων παίδων, οἳ, παρὰ διδασκάλου
[7]	μάθησιν δέξηται, καὶ μάθῃ περὶ	τῶν	ἀνωτάτω φιλοσοφεῖν, ὧν αἰσθητῶς οὐχ
[1]	ὁ προφήτης ἐν τῇ φορᾷ	τῶν	ἀνωτέρω χρόνων, τοῦ λαοῦ καταλιπόντος
[4]	ἀέρα διασκεδάννυται. Οὐδὲ γὰρ ἡμεῖς	τῶν	ἀξιούντων ἠκούσαμεν. Οἵα δὲ ἡμῶν
[3]	πλείους. Αἱ ἀποθῆκαι τῷ πλήθει	τῶν	ἀποκειμένων στενοῦνται, καὶ τὸν ἐστενωμένον
[8]	φύσιν διήμειψαν, πιστοὶ φύλακες ενόμενοι	τῶν	ἄρτων καὶ τῶν κρεῶν. Ταῦτα
[10]	εἰκότως ἂν ἐν τῷ ἴσῳ	τῶν	αὐτοχείρων καταδικάζοιτο. Τὸ τοῦ λιμοῦ
[6]	ἀποθήκαις· καὶ τίς ἡ χρῆσις	τῶν	βαρυτάτων βαλαντίων; εἰπέ μοι. Οὐ
[12]	πάλιν ἐνοικήσει τῷ σώματι. Καὶ	τῶν	βεβιωμένων ἔλεγχος ἀκριβὴς παραστήσεται, οὐκ
[12]	κόσμῳ, τήρησον εὔμορφον τῇ προθεσμίᾳ	τῶν	γάμων· ἵνα καὶ αὐτὴ μετὰ
[2]	καὶ ψηλαφῶντες τοὺς ξηροὺς χόρτους	τῶν	γεννημάτων, ἀνοιμώζοντες δὲ μεγάλα, καθάπερ
[2]	ἐπικαθήμενοι, καὶ τὰς χεῖρας κατὰ	τῶν	γονάτων συμπλέκοντες (τοῦτο δὴ τῶν
[6]	Θεσβίτης Ἠλίας ἄνεσίν σοι χαρίσηται	τῶν	δεινῶν, ἄνθρωπος ἀκτήμων, ὠχριῶν, ἀνυπόδετος,
[1]	ὑμεῖς ἐν καιρῷ τῆς ἀπαλλαγῆς	τῶν	δεινῶν τὴν γενομένην παραίνεσιν ἐπαινέσητε.
[11]	οὐ δημηγορῶν αὐτοφώνως. (τοῖς δὲ	τῶν	δούλων στόμασιν ἐνηχῶν ὡς ὀργάνοις.
[1]	νόμων ἀκρίβειαν, εἰς δὲ τὴν	τῶν	εἰδώλων θεραπείαν ὑπολισθήσαντος, κῆρυξ ἐγένετο
[11]	παραδίδοται. ~Ἐπὶ τὴν μητέρα σε	τῶν	ἐντολῶν ὁ καιρὸς καλεῖ· καὶ
[6]	γίνεται στείρα, καὶ πρὸς τιμωρίαν	τῶν	ἐποικούντων κατεδικάσθη τὴν ἀκαρπίαν. Δειξάτωσαν
[6]	πλούτῳ τὴν συμφοράν. Τάχα τινὰ	τῶν	εὐλαβῶν παρακαλέσεις, ἵν´ εὐχαῖς ὡς
[7]	ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καθ´ ὁμοίωσιν	τῶν	ἤδη κολάσεων τῶν ἁμαρτωλῶν; Ἐπὶ
[2]	Ὁρᾶτε τοίνυν, ὡς τὸ πλῆθος	τῶν	ἡμετέρων ἁμαρτημάτων καὶ τὰς ὥρας
[1]	προκειμένων χρείαν παραλάβωμεν, τὰ ὅμοια	τῶν	ἡμῖν διοχλούντων κακῶν θεραπεύσαντα πάθη·
[10]	δὲ οὐκ ἄξιος τοῖς ἀνημέροις	τῶν	θηρίων συναριθμεῖσθαι, ὁρᾶσθαι δὲ ἐναγὴς
[6]	ὑπερβολῆς συνάγοντες, τίς ἡ δύναμις	τῶν	θησαυρισθέντων, ἢ τί τὸ ὄφελος,
[2]	πάλιν τὸ μὲν ἕτερον μέρος	τῶν	ἰδιωμάτων ἔδειξε, τὴν θερμότητα λέγω·
[2]	ἡμετέρων ἁμαρτημάτων καὶ τὰς ὥρας	τῶν	ἰδίων ἐξήγαγε φύσεων, καὶ τῶν
[12]	Ἰωσὴφ ἡ δέσποινα· ἕλκει σε	τῶν	ἱματίων, ἵνα τῆς ἐντολῆς καταφρονήσῃς,
[12]	τῇ ἑκάστου ψυχῇ, εἴπερ ἐκ	τῶν	καθ´ ἕκαστον ἔχει ἡ Ἐκκλησία
[3]	ἡ αἰτία; τίς ὁ νεωτερισμὸς	τῶν	καιρῶν; Ἐρευνήσωμεν, ὡς νοῦν ἔχοντες·
[2]	τῶν ἰδίων ἐξήγαγε φύσεων, καὶ	τῶν	καιρῶν τὰς ἰδέας εἰς ἀλλοκότους
[4]	γεγανωμένος τὴν πόλιν διατρέχει· ὁ	τῶν	κακῶν τὴν αἰτίαν ἐν ταῖς
[12]	γνώσεως ἄσβεστον, καὶ μὴ λείπουσα	τῶν	κατορθωμάτων τὸ ἔλαιον· ἵν´ ἔργοις
[8]	φύλακες ενόμενοι τῶν ἄρτων καὶ	τῶν	κρεῶν. Ταῦτα δὲ τῷ νδρὶ
[7]	ἐμποιούσης ἴλιγγον, τῆς δὲ ἀπορίας	τῶν	λογισμῶν τὴν ἀχαριστίαν ἀπογεννώσης. Ἀλλ´
[7]	Δεσπότην ἀγανακτοῦντα διακειμένους. Ἀλλ´ ἄπαγε	τῶν	λογισμῶν τὴν τοιαύτην ἔννοιαν! Ὅταν
[4]	καὶ ἀθροίζεται, οὔτε τὴν ἀφορμὴν	τῶν	λυπούντων, οὔτε τοῦ συνήθως (προσεύξασθαι
[4]	τοῦ παιδευτοῦ, καὶ τῆς φροντίδος	τῶν	μαθημάτων πρὸς ὀλίγον ἐλευθεροῦνται. Τὸ
[10]	τοῖς ὀδοῦσι διασπαράξαντα ὅσα καίρια	τῶν	μελῶν, οὐ συγχωρεῖ τῇ παρολκῇ
[2]	τῶν τέκνων, οἳ θυμοῦνται κατὰ	τῶν	νέων, καὶ διανίστανται, οὐ κακόν
[1]	εὐσέβειαν, καὶ πατήσαντος μὲν τὴν	τῶν	νόμων ἀκρίβειαν, εἰς δὲ τὴν
[10]	τῆς φύσεως· ἅψασθαι μὲν ἄνθρωπον	τῶν	ὁμοφύλων σωμάτων, μητέρα δὲ παῖδα,
[8]	ἀέρος, κομίζοντος τοῦ ἀγγέλου μετὰ	τῶν	ὄψων τὸν ἄνθρωπον· καὶ ἵνα
[10]	ἡμέτερον Θεὸν τὰ μὲν ἄλλα	τῶν	παθῶν πολλάκις παρατρέχοντα, ἐπὶ δὲ
[12]	ἐκεῖναι ποιεῖν περὶ τοὺς νηπίους	τῶν	παίδων εἰώθασιν· ὅταν θρηνῶσιν ἄτακτα
[7]	(καὶ καιρῶν σοφὸς οἰκονόμος, κυβερνήτης	τῶν	πάντων, ὥσπερ τινὰ χορὸν εὔτακτον
[2]	ἐπανορθῶσαι σπουδάζων, κατὰ τοὺς χρηστοὺς	τῶν	πατέρων καὶ ἀμελεῖς τῶν τέκνων,
[2]	τῶν γονάτων συμπλέκοντες (τοῦτο δὴ	τῶν	πενθούντων τὸ σχῆμα) τοὺς ματαίους
[9]	τῶν ἀλεύρων ἀκένωτον. Ἐπὶ γὰρ	τῶν	πιστῶν φιλότιμος ἡ τοῦ Θεοῦ
[11]	δὲ, ἐγκολπιζόμεθα τὰ κοινὰ, τὰ	τῶν	πολλῶν μόνοι ἔχομεν. Αἰδεσθῶμεν Ἑλλήνων
[5]	συνεθρήνει τῷ δήμῳ· εἷς ἐγένετο	τῶν	πολλῶν, ὅτε τὸν κοινὸν πάντων
[6]	βοηθείας δεόμενος, οὐ μακρὰ καταγελάσεις	τῶν	πολυμερίμνων κτημάτων; οὐ προσπτύσεις τῷ
[1]	ταύτης σπουδῆς κἀγὼ λάβω καρπὸν	τῶν	πονουμένων εὐφραίνοντα, καὶ ὑμεῖς ἐν
[3]	τὰ πρόβατα, καὶ οἱ γυμνοὶ	τῶν	προβάτων πλείους. Αἱ ἀποθῆκαι τῷ
[1]	θεοφορούμενον Ἀμὼς συνεργὸν εἰς τὴν	τῶν	προκειμένων χρείαν παραλάβωμεν, τὰ ὅμοια
[2]	ἐφ´ ἡμᾶς ἐξεχύθη. Τὰ μὲν	τῶν	σπερμάτων πρὸ τῆς ἐκβολῆς ἐξηράνθη,
[10]	ἄμορφος, οὐκ ὄγκον, οὐ φυσικὴν	τῶν	σπλάγχνων ἐπίτασιν ἔχουσα, τοῖς ὀστέοις
[1]	κακῶν θεραπεύσαντα πάθη· τὴν (ὑπὲρ	τῶν	συμφερόντων βουλήν τε καὶ γνώμην
[11]	παρέλθῃ ὁ τῆς πανηγύρεως καὶ	τῶν	συναλλαγμάτων καιρός. Ῥεῖ γὰρ ὁ
[7]	τῶν ἁμαρτωλῶν; Ἐπὶ σαυτοῦ καὶ	τῶν	σῶν λογισμῶν γενοῦ, ἄνθρωπε· μὴ
[2]	χρηστοὺς τῶν πατέρων καὶ ἀμελεῖς	τῶν	τέκνων, οἳ θυμοῦνται κατὰ τῶν
[4]	πρὸς ὀλίγον ἐλευθεροῦνται. Τὸ δὲ	τῶν	τελείων ἀνδρῶν πλῆθος, καὶ ὁ
[2]	ἐκ τῆς νηπιώδους ὀλιγωρίας καὶ	τῶν	τῆς νεότητος ἁμαρτιῶν εἰς ἐπιμέλειαν
[10]	μεταδοτικὸς ἐπέχει· ὁ τροφεὺς πρωτοστάτης	τῶν	τιμωμένων· ὁ τὸν ἄρτον χορηγήσας
[12]	ἥξοντος, ἀποκλείσεις μὲν σεαυτῷ τὴν	τῶν	τιμῶν δόσιν καὶ τὴν ἐπουράνιον
[1]	μετανοίας· τὴν ἐπιστροφὴν παραινῶν, καὶ	τῶν	τιμωριῶν προφέρων τὴν ἀπειλήν. Ἐμοὶ
[1]	Μηκέτι μέντοι καὶ τὴν ἔκβασιν	τῶν	τότε γενομένων ἰδεῖν ἀκόλουθον. Ἀπειθήσας
[12]	τοὺς ἔξωθεν, καὶ ἐπέλθωμεν τὸ	τῶν	τρισχιλίων ὑπόδειγμα· τὸ πρῶτον τῶν
[12]	γάμων· ἵνα καὶ αὐτὴ μετὰ	τῶν	φρονίμων παρθένων ἀνάψῃ τὴν λαμπάδα,
[1]	ἐγέννησα, οὓς διὰ τῆς εὐλογίας	τῶν	χειρῶν ἐσπαργάνωσα. Ἀλλ´ ἔστω ἀκοὴ
[11]	οὕτως ἀλλήλοις ἀντιπαραχωρεῖ τῆς ἀναγκαίας	τῶν	χρειῶν ἀπολαύσεως· ἡμεῖς δὲ, ἐγκολπιζόμεθα
[12]	τῶν τρισχιλίων ὑπόδειγμα· τὸ πρῶτον	τῶν	Χριστιανῶν ζηλώσωμεν σύνταγμα· ὅπως ἦν