HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Sur la famine et la sécheresse

Liste des contextes (ordre alphabétique)

κ = 155 formes différentes pour 452 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[1]   ἵνα διὰ μιᾶς ταύτης σπουδῆς κἀγὼ λάβω καρπὸν τῶν πονουμένων εὐφραίνοντα,

[9]   ἐπὶ τῆς χρείας, ~Ἀφίημι τὰ καθ´ ἕκαστον ἀπαριθμεῖσθαι τῆς τοῦ Θεοῦ

[12]   ἑκάστου ψυχῇ, εἴπερ ἐκ τῶν καθ´ ἕκαστον ἔχει ἡ Ἐκκλησία τὸσύστημα.

[11]   κατανέμονται πεδιάδα· καὶ πάντα τὰ καθ´ ἕκαστον οὕτως ἀλλήλοις ἀντιπαραχωρεῖ τῆς

[2]   κτίσεως, καὶ κακῶς εἰς τὴν καθ´ ἡμῶν συμφωνήσαντα βλάβην, τοῦ βίου

[7]   βρέξαι πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καθ´ ὁμοίωσιν τῶν ἤδη κολάσεων τῶν

[2]   τῶν γεννημάτων, ἀνοιμώζοντες δὲ μεγάλα, καθάπερ οἱ πατέρες οἱ τοὺς ἐν

[2]   αἰθρίαν ταύτην, καὶ καταλυποῦντα τῇ καθαρότητι, ἣν λίαν ἐπεθυμοῦμεν τὸ πρῶτον,

[2]   καὶ ἐν ἀπορίᾳ τοῦ ζῇν καθεστήκαμεν. Ἰσραηλῖται νέοι, Μωϋσῆν ζητοῦντες νέον,

[7]   εἰ μὴ τῇ τῶν ἀκολάστων καὶ ἀγνωμόνων ἐστὶν ὁμοία. Καὶ γὰρ

[2]   ὀφθῆναι, στείρα δὲ πρὸς γεωργίαν καὶ ἄγονος, εἰς σχίσματα διαῤῥαγεῖσα, καὶ

[10]   πρὸς βίαν ἑλκόμενα. Φωνὴ λεπτὴ καὶ ἀδρανής· ὀφθαλμοὶ ἐνασθενοῦντες ταῖς κοιλότησιν,

[10]   καὶ ἐμφωλεύουσαν, θάνατον ἀεὶ παρόντα, καὶ ἀεὶ βραδύνοντα. Τὸ γὰρ κατὰ

[2]   δὲ ἡμᾶς ἐπέλιπον πλούσιαί τε καὶ ἀένναοι, καὶ ποταμῶν μεγάλων ἐδαπανήθη

[4]   βρέφη πρὸς τὴν ἐξομολόγησιν ἐπείγεται καὶ ἀθροίζεται, οὔτε τὴν ἀφορμὴν τῶν

[7]   δὲ πειρασμὸς δοκιμάζει καὶ βασανίζει. Καὶ αἱ λύπαι τὴν ψυχὴν, ὡς

[5]   ἔτιλλε καὶ διεσπάραττεν. Ὁ νεανίσκος, καὶ ἀκμάζων, (σφοδρότερον ἀπωδύρετο· ὁ πένης

[3]   ταμίαν Θεὸν ἔχοντες, φειδωλοὶ ἐγενόμεθα καὶ ἀκοινώνητοι πρὸς τοὺς πένητας. Πολύτοκα

[12]   ἀρετὴν ζωήν. Μὴ τοίνυν ἄμορφον καὶ ἄκοσμον παραστήσῃς (τῷ νυμφίῳ τὴν

[7]   ἑαυτῶν λογισώμεθα. Εἰ δὲ δεῖ καὶ ἄλλο προσθεῖναι, ἔστιν ὅτε καὶ

[2]   Μάθωμεν οὖν, ὅτι δι´ ἀποστροφὴν καὶ ἀμέλειαν ταύτας ἡμῖν ὁ Θεὸς

[2]   κατὰ τοὺς χρηστοὺς τῶν πατέρων καὶ ἀμελεῖς τῶν τέκνων, οἳ θυμοῦνται

[4]   κινήσας καὶ ἐργασάμενος. Ἀναίσθητα δὲ καὶ ἄμεμπτα βρέφη πρὸς τὴν ἐξομολόγησιν

[7]   μὲν λύπης βαπτιζούσης τὸν νοῦν, καὶ ἀμηχανίας ἐμποιούσης ἴλιγγον, τῆς δὲ

[10]   ἀκροδρύων. Γαστὴρ κενὴ καὶ συμπεπτωκυῖα, καὶ ἄμορφος, οὐκ ὄγκον, οὐ φυσικὴν

[5]   ἡ σκυθρωπότης κρατήσῃ, αἰσθανομένης τε καὶ ἀναισθήτου· τῆς μὲν κατὰ προαίρεσιν,

[12]   τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ προσδοκωμένου κριτοῦ, καὶ ἀναμφιβόλως ἥξοντος, ἀποκλείσεις μὲν σεαυτῷ

[10]   θηρίων συναριθμεῖσθαι, ὁρᾶσθαι δὲ ἐναγὴς καὶ ἀνδροφόνος; Ὁ γὰρ ἔχων ἐν

[2]   Οὐρανὸν ὁρῶμεν, ἀδελφοὶ, στεγανὸν, γυμνὸν, καὶ ἀνέφελον, στυγνὴν ἐμποιοῦντα τὴν αἰθρίαν

[2]   σκεπασθεὶς τοῖς νέφεσι, ζοφώδεις ἡμᾶς καὶ ἀνηλίους εἰργάσατο. Γῆ δὲ καταξηρανθεῖσα

[8]   καὶ τὴν τροφὴν εἶχον ἄσπορον καὶ ἀνήροτον, καὶ τὰς πηγὰς ἐχορήγει

[5]   παρὰ πάντων οἰκτραὶ ἀλλήλαις ἀντιβοῶσαι, καὶ ἀντηχοῦσαι. Τὰ τέκνα λιμώττοντα τὰς

[8]   εἶχεν ὁ Κάρμηλος, ὄρος ὑψηλὸν καὶ ἀοίκητον, ἔρημος ἔρημον· ψυχὴ δὲ

[2]   ἰκμάδα τῷ κρυστάλλῳ κατέδησέ τε καὶ ἀπεξήρανεν, ἄμοιρος δὲ διετέλεσε καὶ

[12]   παίδων εἰώθασιν· ὅταν θρηνῶσιν ἄτακτα καὶ ἀπέραντα, δι´ ἐπιπλάστων διηγημάτων κατασιγάζουσιν.

[5]   τρόπον λιμώττοντα, σφοδροτάτῳ κλαυθμῷ ἀνεῤῥήγνυντο καὶ ἀπέσπαιρον· αἱ τεκοῦσαι ταῖς φυσικαῖς

[7]   δὲ δόξα καὶ περιφάνεια αἰσχύνη καὶ ἀτιμία, ἀχαριστοῦντας, βλάσφημα φθεγγομένους, ὀκνοῦντας

[5]   ἀσυντελῆ τῆς τιμωρίας ἀφῆκαν· ἀλλὰ καὶ αὐτὰ βοᾷν ἐξ ἀνάγκης ἐμηχανήσαντο.

[12]   τῇ προθεσμίᾳ τῶν γάμων· ἵνα καὶ αὐτὴ μετὰ τῶν φρονίμων παρθένων

[10]   δυσσεβείας ἐνδίκους τιμωρίας τιννύντας. Ὁρᾷς καὶ αὐτὸν τὸν ἡμέτερον Θεὸν τὰ

[0]   ~ΟΜΙΛΙΑ ΡΗΘΕΙΣΑ ΕΝ ΛΙΜῼ ΚΑΙ ΑΥΧΜῼ ~(Λέων ἐρεύξεται, καὶ τίς

[7]   τὸν Χριστιανὸν δὲ πειρασμὸς δοκιμάζει καὶ βασανίζει. Καὶ αἱ λύπαι τὴν

[5]   τῇ γῇ προσεσύρετο· τὴν ἰδιάζουσαν καὶ βασιλικὴν καταλιπὼν εὐπάθειαν, συνεθρήνει τῷ

[2]   ἔκρυψε· τὰ δὲ μικρὸν προκύψαντα καὶ βλαστήσαντα ἐλεεινῶς ἀπεμαράνθη τῷ καύματι·

[2]   πρὸ τριῶν μηνῶν τοῦ τρυγητοῦ· καὶ βρέξω ἐπὶ πόλιν μίαν, ἐπὶ

[1]   βουλήν τε καὶ γνώμην ἐκτιθέμενοι. Καὶ γὰρ αὐτὸς ὁ προφήτης ἐν

[7]   ἀκολάστων καὶ ἀγνωμόνων ἐστὶν ὁμοία. Καὶ γὰρ ἐκεῖνοι, μέχρι μὲν ἐν

[4]   ἐνεχόμενος δῆμος ἄνετος, καὶ ἐλευθεριάζων, καὶ γεγανωμένος τὴν πόλιν διατρέχει· ὁ

[12]   δόξαν, ἀνοίξεις δὲ πῦρ ἄσβεστον, καὶ γέενναν, καὶ κολαστήρια, καὶ πικροὺς

[1]   (ὑπὲρ τῶν συμφερόντων βουλήν τε καὶ γνώμην ἐκτιθέμενοι. Καὶ γὰρ αὐτὸς

[2]   παῖδες δὲ αὐτὰ σμικρότατοι καταπεζεύουσι, καὶ γυναῖκες περαιοῦνται μετὰ φορτίων· τοὺς

[3]   εἴποι τις σωφρονῶν· ἀλλὰ φανερὰ καὶ δῆλα τὰ αἴτια δι´ ἃ

[6]   ἐπειδὴ προσκυνούμενος οὐκ ἠλέεις. Ἔρχεται καὶ δι´ ὀλίγους ἐπὶ δῆμον κακὰ,

[5]   φυσικαῖς ἀλγηδόσι κατεκεντοῦντο τὰ σπλάγχνα. Καὶ διὰ τοῦτο τὴν ἐκείνων μετάνοιαν

[11]   εἰ μή τις προσάγοντος λάβοιτο. Καὶ διὰ τοῦτο τὴν ἐντολὴν ὡς

[2]   οἳ θυμοῦνται κατὰ τῶν νέων, καὶ διανίστανται, οὐ κακόν τι δοῦναι

[5]   ἐθρήνει, καὶ τὴν πολιὰν ἔτιλλε καὶ διεσπάραττεν. Ὁ νεανίσκος, καὶ ἀκμάζων,

[12]   δός τι καὶ τῇ ψυχῇ. Καὶ δύο σοι νόμισον εἶναι θυγατέρας·

[1]   λαὸς, καὶ ὥσπερ πῶλος σκληρὸς καὶ δυσήνιος ἐνδακὼν τὸν χαλινὸν, οὐχ

[2]   μικρὸν πρόσθεν ἐν προοιμίοις ἐμνημονεύσαμεν· Καὶ ἐγὼ, φησὶν, ἀνέσχον ἐξ ὑμῶν

[12]   δέῃ σε τῷ Χριστῷ παραστῆναι, καὶ εἰς ὄψιν ἐλθεῖν τοῦ κριτοῦ,

[2]   καὶ ἄγονος, εἰς σχίσματα διαῤῥαγεῖσα, καὶ εἰς τὸ βάθος δεχομένη καταλάμπουσαν

[12]   φιλαδελφίας ἔχεις ἐκ Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ἐκ τῆς Νέας τὰ ὑποδείγματα.

[9]   τὴν σὴν ἐντολὴν ἐμοῦ προτίθημι, καὶ ἐκ τοῦ ὀλίγου δίδωμι τῷ

[4]   ταῖς ἁμαρτίαις ἐνεχόμενος δῆμος ἄνετος, καὶ ἐλευθεριάζων, καὶ γεγανωμένος τὴν πόλιν

[10]   τὴν ἀλγηδόνα, ἐγκαθημένην τὴν νόσον καὶ ἐμφωλεύουσαν, θάνατον ἀεὶ παρόντα, καὶ

[2]   ἡμῶν καὶ τὸ ποτὸν ἐπέλειψε, καὶ ἐν ἀπορίᾳ τοῦ ζῇν καθεστήκαμεν.

[10]   φησὶν, ἐπὶ τὸν ὄχλον. Διὸ καὶ ἐν τῇ τελευταίᾳ κρίσει, ἔνθα

[6]   τῷ σώματι παρακείσεται; Πάντα ἐκτήσω, καὶ ἓν ἀναγκαῖον οὐκ ἔχεις, δύναμιν

[7]   βίος αὐτοῖς πρὸς εὐπορίαν διαμετρεῖται, καὶ ἐξ οὐρίας, τὸ λεγόμενον, χωρεῖ,

[2]   πολλὰ κατεδάκρυσα τῆς ἀκαρπίας αὐτῶν· καὶ ἐξέχεα θρῆνον, ἐπειδὴ μὴ ὑετὸς

[12]   δῆμον ἀπεργάζεται. ~Καταλείψωμεν τοὺς ἔξωθεν, καὶ ἐπέλθωμεν τὸ τῶν τρισχιλίων ὑπόδειγμα·

[9]   ἐκ τοῦ ταμιείου τὸν ἕνα, καὶ ἐπιθεὶς ταῖς χερσὶ πρὸς οὐρανὸν

[12]   καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους

[11]   τὴν ἐντολὴν ὡς φεύγουσαν κάτασχε καὶ ἐπιτέλεσον, καὶ λαβόμενος πανταχόθεν ἐν

[4]   οὗτοι ἰλιγγιῶντες, χασμώμενοι, μεταστρεφόμενοι συνεχῶς, καὶ ἐπιτηροῦντες πότε τοὺς στίχους ὁ

[4]   περιφέρων· ὁ τὴν συμφορὰν κινήσας καὶ ἐργασάμενος. Ἀναίσθητα δὲ καὶ ἄμεμπτα

[9]   ἀνατείνας, εἰπὲ λόγον ἐλεεινὸν ὁμοῦ καὶ εὐγνώμονα· Εἷς ἄρτος, ὃν ὁρᾷς,

[9]   σιτία, ἐκείνῳ μιᾶς. Ὡς καλὸς καὶ εὐγνώμων τὸ σὸν περιττὸν ἐπανίσωσον

[10]   πρὸ πάντων καλεῖται· ὁ χρηστὸς καὶ εὐμετάδοτος πρὸ τῶν ἄλλων δικαίων

[4]   Οἵα δὲ ἡμῶν ἡ προσευχὴ καὶ ἡ δέησις; Οἱ ἄνδρες, πλὴν

[5]   πατέρας τοὺς ἡμαρτηκότας ἡ νηστεία, καὶ ἡ τιμωρία τοὺς πατέρας ἐκάκου,

[7]   τῆς ἰδίας ἁμαρτίας ὑπομιμνήσκοντι. Εἴπωμεν καὶ ἡμεῖς τοῦ γενναίου Ἰὼβ τὴν

[8]   πιεσθῇ δίκαιος, τοσαύτης ὑπερηνέχθη γῆς καὶ θαλάσσης ὁ προφήτης ἐν μικρῷ

[9]   χάριν. Ἀξιόπιστος ἐγγυητὴς, πανταχοῦ γῆς καὶ θαλάττης ἡπλωμένους ἔχων τοὺς θησαυρούς.

[12]   Πρεσβύτην ἐὰν ἴδῃς λιμώττοντα, μετάστειλαι καὶ θρέψον, ὡς Ἰωσὴφ τὸν Ἰακώβ.

[2]   καὶ ὀδυρόμενοι· πρὸς γυναῖκας ἀτενίζοντες, καὶ θρηνοῦντες, ἐπαφώμενοι καὶ ψηλαφῶντες τοὺς

[12]   διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς

[7]   ἔπιπτεν εἰς δίκην. ~Πάντες τοίνυν καὶ ἰδίᾳ καὶ κοινῇ τοὺς βίους

[12]   μὴ θεασάμενος ἀποκλίνῃ τὸ πρόσωπον, καὶ ἰδὼν μισήσῃ, καὶ τὴν συνάφειαν

[8]   μετὰ τῶν ὄψων τὸν ἄνθρωπον· καὶ ἵνα μὴ λιμῷ πιεσθῇ δίκαιος,

[12]   ἀλλὰ λόγος ἀψευδεῖ προκεκηρυγμένος φωνῇ. Καὶ ἴσθι γε ἀκριβῶς κατὰ τὴν

[7]   οὐρανοῦ καὶ πάσης διακοσμήσεως, ὡρῶν (καὶ καιρῶν σοφὸς οἰκονόμος, κυβερνήτης τῶν

[2]   ὑπερβάντα τοὺς ὅρους τῆς κτίσεως, καὶ κακῶς εἰς τὴν καθ´ ἡμῶν

[7]   καὶ ἄλλο προσθεῖναι, ἔστιν ὅτε καὶ κατὰ πεῖραν ταῖς ψυχαῖς αἱ

[2]   στυγνὴν ἐμποιοῦντα τὴν αἰθρίαν ταύτην, καὶ καταλυποῦντα τῇ καθαρότητι, ἣν λίαν

[12]   ἐπισπώμενος, τῆς φιλαδελφίας καταναγκάζων ἀμελεῖν, καὶ κατέχων πρὸς αὐτὴν, πρόσριψον καὶ

[4]   ταῖς ἁμαρτίαις πεφυρμένος· σὺ πρόσπεσον καὶ κλαῦσον καὶ στέναξον· ἄφες τὸ

[12]   τοῦ κριτοῦ, νύμφης ἔχουσαν σχῆμα, καὶ κλῆσιν τὴν κατ´ ἀρετὴν ζωήν.

[12]   πεποικιλμένη. Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ

[11]   ἐκείνων νόμος φιλάνθρωπος μίαν τράπεζαν, καὶ κοινὰ τὰ σιτία, μίαν ἑστίαν

[7]   δίκην. ~Πάντες τοίνυν καὶ ἰδίᾳ καὶ κοινῇ τοὺς βίους ἑαυτῶν ἐξετάσωμεν,

[12]   δὲ πῦρ ἄσβεστον, καὶ γέενναν, καὶ κολαστήρια, καὶ πικροὺς ἐν ὀδύναις

[5]   αἰσχύνην μετέβαλεν. Ἀπέθετο τὸν στέφανον, καὶ κόνιν τῆς κεφαλῆς κατεχέετο· τὴν

[2]   μετουσίαν οὐκ ἔσχε. Καῦμα δὲ καὶ κρυμὸς, καινῶς ὑπερβάντα τοὺς ὅρους

[11]   ὡς φεύγουσαν κάτασχε καὶ ἐπιτέλεσον, καὶ λαβόμενος πανταχόθεν ἐν ταῖς ἀγκάλαις

[9]   εὐχαριστίαν διάσωσον ἐπὶ τῆς ψυχῆς, καὶ λήψῃ καὶ σὺ τῆς εὐχαριστίας

[11]   ἐπίβουλον βρῶσιν, ἐὰν χρείαν ἀδελφοῦ καὶ λιμὸν θεραπεύσωμεν. Λαοὶ, ἀκούσατε· Χριστιανοὶ,

[7]   ἐκεῖθεν ὁρμηθεὶς τεχνῶν μάθησιν δέξηται, καὶ μάθῃ περὶ τῶν ἀνωτάτω φιλοσοφεῖν,

[12]   ἐν ὀδύναις αἰῶνας, ἀντὶ μακρᾶς καὶ μακαρίας ζωῆς. Μή με νομίσῃς,

[8]   οὐκ ἀπήλλαξεν· λλ´ οἱ ἁρπακτικώτατοι καὶ μάλιστα γαστρίμαργοι ῶν ὀρνίθων, οὗτοι

[7]   Κυρίου ἐστὶν, ἡ ἁψαμένη μου. Καὶ μάλιστα μὲν πρωτοτύπως τοῖς ἁμαρτήμασι

[2]   βρέξω· καὶ μερὶς μία βραχήσεται, καὶ μερὶς, ἐφ´ ἣν οὐ βρέξω,

[2]   δὲ πόλιν μίαν οὐ βρέξω· καὶ μερὶς μία βραχήσεται, καὶ μερὶς,

[5]   τὸν θρόνον τὸν ὑψηλὸν ἀφεὶς καὶ μετέωρον, ἐλεεινὸς τῇ γῇ προσεσύρετο·

[7]   τὴν ἀγαθότητα τῷ Θεῷ συνοῦσαν, καὶ μέχρι καὶ νῦν μὴ ἀπολιμπανομένην.

[7]   δὲ ὁ κατεπείξας τὸν Κτίστην καὶ μὴ βουλόμενον χοῦν λαβεῖν, καὶ

[9]   τὰ φρέατα, τὰ ἀεὶ κενούμενα, καὶ μὴ ἐξαντλούμενα, τὸ διπλοῦν ἀντεισάγουσα.

[12]   τὸ πῦρ τῆς γνώσεως ἄσβεστον, καὶ μὴ λείπουσα τῶν κατορθωμάτων τὸ

[9]   συμφορᾶς, ὡς ὁ γενναῖος Ἰὼβ, καὶ μὴ περιτραπῇς ἐκ τοῦ κλύδωνος,

[7]   λεγόμενον, χωρεῖ, μέσως γοῦν, εἰ καὶ μὴ τελείως, τῷ εὐεργέτῃ ὁμολογοῦντας

[7]   φιλάδελφος, ὁ δὲ, εἰ εὐχάριστος καὶ μὴ τοὐναντίον βλάσφημος, ταῖς τοῦ

[7]   τὸ ὁρώμενον, ἀλλὰ τελείαν ἐκπύρωσιν; καὶ μικρὸν ὑπαλλάξαντα τὸν ἥλιον τῆς

[6]   δι´ ὀλίγους ἐπὶ δῆμον κακὰ, καὶ μοχθηρίας τινὸς παραπήλαυσε δῆμος. Ἄχαρ

[5]   πάντως, οὐ μόνον. ~Ὁρᾷς, ὡς καὶ Νινευΐται τῇ μεταμελείᾳ τὸν Θεὸν

[2]   καὶ ἀπεξήρανεν, ἄμοιρος δὲ διετέλεσε καὶ νιφάδων καὶ ὑετῶν. Τὸ ἔαρ

[7]   ταῖς διαφόροις ἡμῶν ἐπαρκέσωσι χρείαις· καὶ νῦν μὲν κατὰ καιρὸν τὸ

[7]   τῷ Θεῷ συνοῦσαν, καὶ μέχρι καὶ νῦν μὴ ἀπολιμπανομένην. Ἐπεὶ τί

[8]   πνευματικῆς ἱστορίας ἐμάθομεν. Εἶχε δὲ καὶ ὁ Βαβυλώνιος λάκκος τὸν Ἰσραηλίτην

[4]   τὸ δίκαιον κριτήριον. ~Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Θεὸς οὐκ ἀνοίγει τὴν

[6]   πάλιν εἰς τὰς Μαδιανίτιδας ἐξεπόρνευσε, καὶ ὁ Ἰσραὴλ ἔπιπτεν εἰς δίκην.

[9]   Εἷς ἄρτος, ὃν ὁρᾷς, Κύριε, καὶ ὁ κίνδυνος προφανὴς, ἀλλ´ ἐγὼ

[7]   ἐναντίαν κατάστασιν περιτραπείη τὰ πράγματα, καὶ ὁ μὲν πλούσιος γένηται πένης,

[4]   δὲ τῶν τελείων ἀνδρῶν πλῆθος, καὶ ὁ ταῖς ἁμαρτίαις ἐνεχόμενος δῆμος

[2]   δακρύουσι, πρὸς παῖδας νηπίους ἀφορῶντες, καὶ ὀδυρόμενοι· πρὸς γυναῖκας ἀτενίζοντες, καὶ

[3]   πένητας. Πολύτοκα ἡμῶν τὰ πρόβατα, καὶ οἱ γυμνοὶ τῶν προβάτων πλείους.

[9]   ἴδιον ὑπὲρ τοῦ θλιβομένου λαμβάνοντι, καὶ οἴκοθεν ἀποδιδόντι τὴν χάριν. Ἀξιόπιστος

[6]   τινὸς παραπήλαυσε δῆμος. Ἄχαρ ἱεροσύλησε, καὶ ὅλη ἡ παράταξις ἐμαστίζετο. Ὁ

[7]   Θεός· τοῦ δυνατοῦ δὲ προσόντος καὶ ὁμολογουμένου, μὴ ἆρα τὸ ἀγαθὸν

[2]   πόλεις εἰς μίαν, πιεῖν ὕδωρ, καὶ οὐ μὴ ἐμπλησθῶσι· διότι οὐκ

[11]   καιρός. Ῥεῖ γὰρ ὁ χρόνος, καὶ οὐκ ἐκδέχεται τὸν βραδύνοντα· ἐπείγονται

[4]   μετ´ ἐμοῦ καὶ τῆς προσευχῆς, καὶ οὗτοι ἰλιγγιῶντες, χασμώμενοι, μεταστρεφόμενοι συνεχῶς,

[5]   προαίρεσιν, τῆς δὲ κατ´ ἀνάγκην. Καὶ οὕτως αὐτοὺς ἰδὼν ὁ Θεὸς

[11]   καὶ τὴν αὐτὴν κατανέμονται πεδιάδα· καὶ πάντα τὰ καθ´ ἕκαστον οὕτως

[7]   Ἔχει τὴν τροφὴν ἐν χερσὶ, καὶ παρέλκει τὴν δόσιν, ἵνα σου

[7]   ὅς γε Κύριός ἐστιν οὐρανοῦ καὶ πάσης διακοσμήσεως, ὡρῶν (καὶ καιρῶν

[1]   λαοῦ καταλιπόντος τὴν πατρῴαν εὐσέβειαν, καὶ πατήσαντος μὲν τὴν τῶν νόμων

[5]   τῇ μεταμελείᾳ τὸν Θεὸν δυσωποῦντες, καὶ πενθοῦντες ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασιν, ἃ

[5]   ἐμμελοῦς μετανοίας! ὢ τῆς σοφῆς καὶ πεπυκνωμένης θλίψεως! Οὐδὲ τὰ ἄλογα

[7]   σώματος νόσος, ἡ δὲ δόξα καὶ περιφάνεια αἰσχύνη καὶ ἀτιμία, ἀχαριστοῦντας,

[12]   ἄσβεστον, καὶ γέενναν, καὶ κολαστήρια, καὶ πικροὺς ἐν ὀδύναις αἰῶνας, ἀντὶ

[9]   θαλάττης ἡπλωμένους ἔχων τοὺς θησαυρούς. Καὶ πλέων ἐὰν ἀπαιτήσῃς τὸ δάνεισμα,

[2]   τιμωρίας διήγημα. Εἶδον τὰς ἀρούρας, καὶ πολλὰ κατεδάκρυσα τῆς ἀκαρπίας αὐτῶν·

[11]   ταῖς ἀγκάλαις περίδραξαι. Δὸς ὀλίγα, καὶ πολλὰ κτῆσαι· λῦσον τὴν πρωτότυπον

[8]   τὴν Παλαιὰν Διαθήκην, τὴν Νέαν, καὶ πολλοὺς εὑρήσεις ἐν ἑκάστῃ τοὺς

[2]   ἐπέλιπον πλούσιαί τε καὶ ἀένναοι, καὶ ποταμῶν μεγάλων ἐδαπανήθη τὰ ῥεύματα,

[9]   τὰς δωρεάς. Κἂν οὕτως εἴπῃς καὶ πράξῃς, ὃν δίδως ἐκ τῆς

[11]   τῆς φύσεως ὡς κοινῇ κέχρηνται. Καὶ προβάτων ἀγέλαι ἓν καὶ τὸ

[2]   ἡλικίας υἱοὺς ἀπολέσαντες. Λεγέσθω τοίνυν καὶ πρὸς ἡμᾶς παρὰ τοῦ αὐτοῦ

[10]   τοῦ κακοῦ θεραπείαν, ἑκὼν δὲ καὶ πρὸς πλεονεξίαν ὑπερτιθέμενος, εἰκότως ἂν

[6]   κατὰ φύσιν τίκτουσα γίνεται στείρα, καὶ πρὸς τιμωρίαν τῶν ἐποικούντων κατεδικάσθη

[4]   ἐψύγη. Φωνὴ λιτανευόντων εἰκῆ βοᾷ, καὶ πρὸς τὸν ἀέρα διασκεδάννυται. Οὐδὲ

[11]   τις, κατὰ τὴν πρώτην ἔντευξιν καὶ προσβολὴν ἀνελόμενος, εἰς δέον τῷ

[12]   ἀντιμετρηθήσεται. Αὐτῷ πρέπει δόξα, κράτος καὶ προσκύνησις, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν

[6]   μὴ τὸν ἄρτον, μέχρι χθὲς καὶ πρώην καταφρονούμενον διὰ τὴν πρόχειρον

[7]   ὁ Θεὸς χορηγεῖν τὴν τροφήν; Καὶ πῶς; ὅς γε Κύριός ἐστιν

[2]   Ἰσραηλῖται νέοι, Μωϋσῆν ζητοῦντες νέον, καὶ ῥάβδον θαυμασίων ποιητικὴν, ἵνα πάλιν

[6]   ἁμαρτίαν ἐπιτελοῦμεν συντόνως, ὀλιγώρως δὲ καὶ ῥᾳθύμως ἀναλαμβάνομεν τὴν μετάνοιαν. Τίς

[12]   δείξῃς, γυμνὴν δὲ τὴν ἄλλην καὶ ῥακίοις ἠμφιεσμένην, ἡνίκα ἂν δέῃ

[12]   τὸν τοῦ γήρως υἱόν. Πειράζει καὶ σὲ τυχὸν ἡ πλεονεξία, ὡς

[6]   τὴν γῆν· λῦσον τῷ ὑπερηφάνῳ καὶ σοβοῦντι πλούτῳ τὴν συμφοράν. Τάχα

[6]   ἀποῤῥεῖ δάκρυον, ἵν´ ὄμβρον λάβῃ καὶ σταγόνας εὐκαίρους; Τίς ἐξαλείφων ἁμαρτίας,

[4]   πεφυρμένος· σὺ πρόσπεσον καὶ κλαῦσον καὶ στέναξον· ἄφες τὸ βρέφος ἐνεργεῖν

[12]   καὶ κατέχων πρὸς αὐτὴν, πρόσριψον καὶ σὺ τὰ ἱμάτια, ὀργισθεὶς ἀναχώρησον·

[9]   ἐπὶ τῆς ψυχῆς, καὶ λήψῃ καὶ σὺ τῆς εὐχαριστίας τὰ διπλασίονα

[9]   τῆς τροφῆς, ἐλέου πρόξενος. Εἰπὲ καὶ (σὺ τῆς χήρας τῆς Σιδωνίας

[9]   δῷς ἐκ τοῦ λείποντος, ἕξεις καὶ σὺ τὸν καμψάκην τοῦ ἐλαίου

[9]   τῷ λιμώττοντι ἀδελφῷ· δὸς δὴ καὶ σὺ τῷ κινδυνεύοντι δούλῳ. Οἶδά

[4]   δέλτους ἐν τοῖς διδασκαλείοις ἀποθέμενοι, καὶ συμβοῶντες ἡμῖν, ὡς ἄνεσιν μᾶλλον

[10]   ἐμψυγέντα τῶν ἀκροδρύων. Γαστὴρ κενὴ καὶ συμπεπτωκυῖα, καὶ ἄμορφος, οὐκ ὄγκον,

[2]   ἐφ´ ἣν οὐ βρέξω, ξηρανθήσεται. Καὶ συναθροίσονται δύο ἢ τρεῖς πόλεις

[11]   τῶν ἐντολῶν ὁ καιρὸς καλεῖ· καὶ σφόδρα μερίμνησον, ἵνα σε μὴ

[12]   κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ. Ἀλλὰ καὶ σῶμα τὸ ἐν θήκαις ἀφανισθὲν

[3]   τὸν ἐνδεῆ παρατρέχομεν. Ἀνενδεῆ χορηγὸν καὶ ταμίαν Θεὸν ἔχοντες, φειδωλοὶ ἐγενόμεθα

[8]   τροφὴν εἶχον ἄσπορον καὶ ἀνήροτον, καὶ τὰς πηγὰς ἐχορήγει πέτρα, οὐ

[7]   τινὰ χορὸν εὔτακτον τὰς ὥρας καὶ τὰς τροπὰς ἀλλήλαις ὑποχωρεῖν ὁρίσας,

[2]   γεωργοὶ δὲ, ταῖς ἀρούραις ἐπικαθήμενοι, καὶ τὰς χεῖρας κατὰ τῶν γονάτων

[2]   τὸ πλῆθος τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων καὶ τὰς ὥρας τῶν ἰδίων ἐξήγαγε

[3]   οὐ παρέχομεν· τὴν εὐεργεσίαν ἐπαινοῦμεν, καὶ ταύτης ἀποστεροῦμεν τοὺς δεομένους. Δοῦλοι

[4]   συμβοῶντες ἡμῖν, ὡς ἄνεσιν μᾶλλον καὶ τέρψιν τὸ πρᾶγμα μετέρχονται, ἑορτὴν

[9]   Οἶδά σου τὴν ἀγαθότητα, θαῤῥῶ καὶ τῇ δυνάμει· οὐχ ὑπερτίθεσαι εἰς

[12]   τὴν ὥραν· ἐφαρμόσει δὲ κυρίως καὶ τῇ ἑκάστου ψυχῇ, εἴπερ ἐκ

[12]   θεοφορουμένη προφητεία βεβαιωθῇ, ἐφαρμόσῃ δὲ καὶ τῇ σῇ ψυχῇ τὸ λεχθέν·

[12]   ἴσης τῇ τε ἀκολάστῳ παιδὶ καὶ τῇ σώφρονι. Μὴ τὴν ἐνταῦθα

[12]   πάντα τῇ ἡδονῇ, δός τι καὶ τῇ ψυχῇ. Καὶ δύο σοι

[11]   ὄρος· ἵπποι δὲ παμπληθεῖς μίαν καὶ τὴν αὐτὴν κατανέμονται πεδιάδα· καὶ

[5]   Ὁ βασιλεὺς αὐτῶν τὴν λαμπρότητα καὶ τὴν δόξαν εἰς αἰσχύνην μετέβαλεν.

[1]   παλαιᾶς ἱστορίας προσχρῆσθαι. Μηκέτι μέντοι καὶ τὴν ἔκβασιν τῶν τότε γενομένων

[12]   σεαυτῷ τὴν τῶν τιμῶν δόσιν καὶ τὴν ἐπουράνιον δόξαν, ἀνοίξεις δὲ

[12]   θυγατέρας· τὴν εὐπάθειαν τὴν ἐνθάδε, καὶ τὴν ζωὴν τὴν ἐν τοῖς

[6]   ἔβρεξε; Τίς πόδας ἀπέπλυνε ξένων, καὶ τὴν κόνιν τῆς ὁδοιπορίας ἀπέκλυσεν,

[5]   Ὁ πρεσβύτης ἐπ´ ἐκείνων ἐθρήνει, καὶ τὴν πολιὰν ἔτιλλε καὶ διεσπάραττεν.

[6]   τῆς χρείας ἐγνώρισας; Διὰ σὲ καὶ τὴν συμφορὰν ταύτην κατεδίκασεν, ἐπειδὴ

[12]   τὸ πρόσωπον, καὶ ἰδὼν μισήσῃ, καὶ τὴν συνάφειαν ἀπαρνήσηται. Ἀλλὰ στείλας

[8]   ἅλως, οὐ ληνὸς, οὐ ταμιεῖον· καὶ τὴν τροφὴν εἶχον ἄσπορον καὶ

[4]   πότε, ὡς δεσμωτηρίου, τῆς ἐκκλησίας, καὶ τῆς ἀνάγκης τῆς προσευχῆς ἀφαιρεθήσονται.

[3]   οἰκονομίας; μὴ ἀφῃρέθη τῆς ἐξουσίας καὶ τῆς δυνάμεως; ἢ τὴν ἰσχὺν

[8]   ἦν τῷ ικαίῳ τὰ πάντα, καὶ τῆς ζωῆς ἐφόδιον ἡ πρὸς

[2]   ἡμῶν συμφωνήσαντα βλάβην, τοῦ βίου (καὶ τῆς ζωῆς τοὺς ἀνθρώπους ἐλαύνουσι.

[4]   μαμμωνᾶ. Ὀλίγοι λοιπὸν μετ´ ἐμοῦ καὶ τῆς προσευχῆς, καὶ οὗτοι ἰλιγγιῶντες,

[3]   ~Τίς οὖν ἄρα τῆς ἀταξίας καὶ τῆς συγχύσεως ἡ αἰτία; τίς

[5]   κατακρίναντας, καὶ τὸ πάθος ἠλέησε, καὶ τῆς τιμωρίας ἀνῆκε, καὶ τὸ

[4]   ἐπειδὴ τῆς ἐπαχθείας τοῦ παιδευτοῦ, καὶ τῆς φροντίδος τῶν μαθημάτων πρὸς

[8]   τὴν ψυχὴν καὶ τὸ φρόνημα. Καὶ τί τὰ παρ´ ἐκείνων; Οἱ

[2]   τοῖς ὀψιγόνοις καινὸν ἐπὶ λιμοῦ καὶ τιμωρίας διήγημα. Εἶδον τὰς ἀρούρας,

[6]   μηδὲ ὑπάρχειν σῖτον ἐν ἀποθήκαις· καὶ τίς ἡ χρῆσις τῶν βαρυτάτων

[1]   φοβηθήσεται; Κύριος ὁ Θεὸς ἐλάλησε, καὶ τίς οὐ προφητεύσει; Προφητικὸν ποιήσωμεν

[1]   ΛΙΜῼ ΚΑΙ ΑΥΧΜῼ ~(Λέων ἐρεύξεται, καὶ τίς οὐ φοβηθήσεται; Κύριος ὁ

[4]   ἀκόλουθα. Ἵνα τί κρύπτῃ κατηγορούμενος, καὶ τὸ ἀνεύθυνον εἰς ἀπολογίαν προϊστᾷς;

[11]   κέχρηνται. Καὶ προβάτων ἀγέλαι ἓν καὶ τὸ αὐτὸ καταβόσκονται ὄρος· ἵπποι

[5]   ἁμαρτήμασιν, ἃ μετὰ τὴν θάλασσαν καὶ τὸ κῆτος Ἰωνᾶς ἐξεβόησεν, οὐ

[3]   παρελύθη· παρηνέχθη δὲ εἰς σκληρότητα, καὶ τὸ λίαν ἀγαθὸν, καὶ τὸ

[12]   Προνόησόν μοι λογικῶς τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον, ὃ μὴ διὰ

[5]   ὑπερβαίνουσαν ἑαυτῶν ταλαιπωρίαν παγγενῆ κατακρίναντας, καὶ τὸ πάθος ἠλέησε, καὶ τῆς

[3]   σκληρότητα, καὶ τὸ λίαν ἀγαθὸν, καὶ τὸ περὶ ἡμᾶς κηδεμονικὸν εἰς

[2]   φορτίων· τοὺς δὲ πολλοὺς ἡμῶν καὶ τὸ ποτὸν ἐπέλειψε, καὶ ἐν

[8]   συμφορὰν, ἐλεύθερον δὲ τὴν ψυχὴν καὶ τὸ φρόνημα. Καὶ τί τὰ

[5]   ἠλέησε, καὶ τῆς τιμωρίας ἀνῆκε, καὶ τὸ χαίρειν ἐδωρήσατο τοῖς εὐαισθήτως

[7]   αὖθις δὲ λάβῃ τὸ θερμὸν, καὶ τὸ ψυχρὸν ἐγκραθῇ τῷ ἐνιαυτῷ,

[7]   καὶ μὴ βουλόμενον χοῦν λαβεῖν, καὶ τοιοῦτον ἐκ πηλοῦ κάλλος εἰδοποιῆσαι;

[1]   κατεφρυάξατο, μέχρις οὗ, τοῖς βαράθροις καὶ τοῖς κρημνοῖς ἐκπεσὼν, ἀξίαν τῆς

[9]   μου μόνον εἰς διατροφὴν ἐμοὶ καὶ τοῖς παιδίοις. Κἂν δῷς ἐκ

[7]   Κυβερνήτην μὲν γὰρ ὁ χειμὼν, καὶ τὸν ἀθλητὴν τὸ στάδιον, τὸν

[3]   ὁμοδούλους οὐκ οἰκτείρομεν· πεινῶντες τρεφόμεθα, καὶ τὸν ἐνδεῆ παρατρέχομεν. Ἀνενδεῆ χορηγὸν

[3]   τῷ πλήθει τῶν ἀποκειμένων στενοῦνται, καὶ τὸν ἐστενωμένον οὐκ ἐλεοῦμεν. Διὰ

[1]   ποιήσωμεν τὸ τοῦ λόγου προοίμιον, καὶ τὸν θεοφορούμενον Ἀμὼς συνεργὸν εἰς

[12]   λογισμὸς τῇ ἐντολῇ ἐκείνῃ πολεμῶν, καὶ τὸν σώφρονα νοῦν εἰς τὴν

[1]   τῆς εὐθείας, τοσοῦτον ἔδραμεν ἄτακτα, καὶ τοῦ ἡνιόχου κατεφρυάξατο, μέχρις οὗ,

[3]   ἰσχὺν μὲν τὴν αὐτὴν ἔχει, καὶ τοῦ κράτους οὐ παρελύθη· παρηνέχθη

[7]   τὸ ψυχρὸν ἐγκραθῇ τῷ ἐνιαυτῷ, καὶ τοῦ ξηροῦ τὴν χρείαν μὴ

[3]   τοὺς δεομένους. Δοῦλοι ὄντες, ἐλευθερούμεθα, καὶ τοὺς ὁμοδούλους οὐκ οἰκτείρομεν· πεινῶντες

[10]   λιμοῦ πάθος κατηνάγκασε πολλοὺς πολλάκις καὶ τοὺς (ὅρους κινῆσαι τῆς φύσεως·

[10]   πάλιν τῇ γαστρὶ κακῶς ὑποδέξασθαι. Καὶ τοῦτο τὸ δρᾶμα Ἰουδαϊκὴ ἐτραγῴδησεν

[8]   ὀρνίθων, οὗτοι διεκόμιζον τὰ σιτία, καὶ τροφῆς γίνοντο τῷ δικαίῳ διάκονοι,

[8]   ἀλλοτρίας ροφὰς ἐκ συνηθείας ἁρπάζοντες· καὶ τῷ δεσποτικῷ ροστάγματι τὴν φύσιν

[10]   πελιδνὸν δὲ τὸ σῶμα, ὠχρότητι καὶ τῷ μέλανι ἐλεεινῶς ἐκ τοῦ

[6]   γῆ. Χαλκοῦ γὰρ καὶ χρυσοῦ καὶ τῶν ἀγόνων παρὰ φύσιν γεννώντων,

[12]   ἀποκλεισθεῖσα, πάλιν ἐνοικήσει τῷ σώματι. Καὶ τῶν βεβιωμένων ἔλεγχος ἀκριβὴς παραστήσεται,

[2]   ὥρας τῶν ἰδίων ἐξήγαγε φύσεων, καὶ τῶν καιρῶν τὰς ἰδέας εἰς

[8]   πιστοὶ φύλακες ενόμενοι τῶν ἄρτων καὶ τῶν κρεῶν. Ταῦτα δὲ τῷ

[11]   μὴ παρέλθῃ ὁ τῆς πανηγύρεως καὶ τῶν συναλλαγμάτων καιρός. Ῥεῖ γὰρ

[7]   κολάσεων τῶν ἁμαρτωλῶν; Ἐπὶ σαυτοῦ καὶ τῶν σῶν λογισμῶν γενοῦ, ἄνθρωπε·

[2]   ἀλλ´ ἐκ τῆς νηπιώδους ὀλιγωρίας καὶ τῶν τῆς νεότητος ἁμαρτιῶν εἰς

[1]   ἐγένετο μετανοίας· τὴν ἐπιστροφὴν παραινῶν, καὶ τῶν τιμωριῶν προφέρων τὴν ἀπειλήν.

[2]   ἄμοιρος δὲ διετέλεσε καὶ νιφάδων καὶ ὑετῶν. Τὸ ἔαρ πάλιν τὸ

[1]   λάβω καρπὸν τῶν πονουμένων εὐφραίνοντα, καὶ ὑμεῖς ἐν καιρῷ τῆς ἀπαλλαγῆς

[10]   τῇ ζωῇ παραπέμπεται. Ὁ ἀκοινώνητος καὶ φειδωλὸς πρὸ πάντων ἁμαρτωλῶν τῷ

[7]   διαδείκνυνται ὁ μὲν, εἰ κοινωνικὸς καὶ φιλάδελφος, ὁ δὲ, εἰ εὐχάριστος

[12]   ἱματίων, ἵνα τῆς ἐντολῆς καταφρονήσῃς, καὶ φιλήσῃς μᾶλλον ἐκείνην τὴν φιλόχρυσον

[12]   φιλήσῃς μᾶλλον ἐκείνην τὴν φιλόχρυσον καὶ φιλόκοσμον παρὰ τὸ τοῦ Δεσπότου

[6]   ἄργυρον, ὃν πρότερον πάντα δυνάμενον καὶ φίλτατον ὀνομάζων, ἀδρανῆ βοηθὸν ἐπὶ

[6]   συνήθη ἡ γῆ. Χαλκοῦ γὰρ καὶ χρυσοῦ καὶ τῶν ἀγόνων παρὰ

[2]   γυναῖκας ἀτενίζοντες, καὶ θρηνοῦντες, ἐπαφώμενοι καὶ ψηλαφῶντες τοὺς ξηροὺς χόρτους τῶν

[12]   τὸ ἐν θήκαις ἀφανισθὲν ἀναστήσεται, καὶ ψυχὴ ἡ αὐτὴ ἡ τῷ

[11]   αἱ ἡμέραι, τὸν ὀκνηρὸν παρατρέχουσιν. Καὶ ὡς οὐκ ἔστι ῥεῦμα ποταμοῦ

[1]   ἀκόλουθον. Ἀπειθήσας γὰρ ὁ λαὸς, καὶ ὥσπερ πῶλος σκληρὸς καὶ δυσήνιος

[2]   Εὐλαβηθῶμεν μὴ γενώμεθα τοῖς ὀψιγόνοις καινὸν ἐπὶ λιμοῦ καὶ τιμωρίας διήγημα.

[2]   ἔσχε. Καῦμα δὲ καὶ κρυμὸς, καινῶς ὑπερβάντα τοὺς ὅρους τῆς κτίσεως,

[10]   θηρία, τοῖς ὀδοῦσι διασπαράξαντα ὅσα καίρια τῶν μελῶν, οὐ συγχωρεῖ τῇ

[7]   χρείαις· καὶ νῦν μὲν κατὰ καιρὸν τὸ ὑγρὸν προσγένηται, αὖθις δὲ

[11]   μητέρα σε τῶν ἐντολῶν ὁ καιρὸς καλεῖ· καὶ σφόδρα μερίμνησον, ἵνα

[11]   τῆς πανηγύρεως καὶ τῶν συναλλαγμάτων καιρός. Ῥεῖ γὰρ ὁ χρόνος, καὶ

[8]   ὁ προφήτης ἐν μικρῷ μορίῳ καιροῦ, ὅσην ἐκ τῆς Ἰουδαίας μέχρι

[7]   δοκιμάζονται. Κἀν τούτῳ μάλιστα τῷ καιρῷ διαδείκνυνται ὁ μὲν, εἰ κοινωνικὸς

[6]   τῆς ὁδοιπορίας ἀπέκλυσεν, ἵν´ ἐν καιρῷ δυσωπήσῃ τὸν Θεὸν, αὐχμοῦ λύσιν

[1]   πονουμένων εὐφραίνοντα, καὶ ὑμεῖς ἐν καιρῷ τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν δεινῶν τὴν

[3]   αἰτία; τίς ὁ νεωτερισμὸς τῶν καιρῶν; Ἐρευνήσωμεν, ὡς νοῦν ἔχοντες· ὡς

[7]   καὶ πάσης διακοσμήσεως, ὡρῶν (καὶ καιρῶν σοφὸς οἰκονόμος, κυβερνήτης τῶν πάντων,

[2]   ἰδίων ἐξήγαγε φύσεων, καὶ τῶν καιρῶν τὰς ἰδέας εἰς ἀλλοκότους κράσεις

[6]   καὶ δι´ ὀλίγους ἐπὶ δῆμον κακὰ, καὶ μοχθηρίας τινὸς παραπήλαυσε δῆμος.

[4]   ἀντεισαγάγῃς πρόσωπον; Ἔδει δὲ παρεῖναι κἀκεῖνο μετὰ σοῦ πάντως, οὐ μόνον.

[10]   Λιμὸς δὲ ἀργὸν ἔχει τὸ κακὸν, παρέλκουσαν τὴν ἀλγηδόνα, ἐγκαθημένην τὴν

[2]   τῶν νέων, καὶ διανίστανται, οὐ κακόν τι δοῦναι σπουδάζοντες. ἀλλ´ ἐκ

[5]   ἐπιλαθόμενος τῆς τρυφῆς, ἤσκει τὴν κακοπάθειαν ὡς σώφρονα. Ὁ βασιλεὺς αὐτῶν

[10]   ἔχων ἐν ἐξουσίᾳ τὴν τοῦ κακοῦ θεραπείαν, ἑκὼν δὲ καὶ πρὸς

[1]   τὰ ὅμοια τῶν ἡμῖν διοχλούντων κακῶν θεραπεύσαντα πάθη· τὴν (ὑπὲρ τῶν

[4]   τὴν πόλιν διατρέχει· ὁ τῶν κακῶν τὴν αἰτίαν ἐν ταῖς ψυχαῖς

[2]   τοὺς ὅρους τῆς κτίσεως, καὶ κακῶς εἰς τὴν καθ´ ἡμῶν συμφωνήσαντα

[10]   γαστρὸς προήγαγε, πάλιν τῇ γαστρὶ κακῶς ὑποδέξασθαι. Καὶ τοῦτο τὸ δρᾶμα

[11]   τροφῆς μεταδόσει. Ὡς γὰρ Ἀδὰμ, κακῶς φαγὼν, τὴν ἁμαρτίαν παρέπεμψεν, οὕτως

[11]   σε τῶν ἐντολῶν ὁ καιρὸς καλεῖ· καὶ σφόδρα μερίμνησον, ἵνα σε

[10]   τὸν ἄρτον χορηγήσας πρὸ πάντων καλεῖται· ὁ χρηστὸς καὶ εὐμετάδοτος πρὸ

[7]   λαβεῖν, καὶ τοιοῦτον ἐκ πηλοῦ κάλλος εἰδοποιῆσαι; Τίς ὁ πρὸς ἀνάγκην

[12]   καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου. Ταῦτα γὰρ γενικῶς προανεφώνησεν

[9]   τὰ σιτία, ἐκείνῳ μιᾶς. Ὡς καλὸς καὶ εὐγνώμων τὸ σὸν περιττὸν

[9]   λείποντος, ἕξεις καὶ σὺ τὸν καμψάκην τοῦ ἐλαίου τῇ χάριτι βρύοντα·

[7]   ἀκριβῶς διὰ τῆς ὑπομονῆς δοκιμάζονται. Κἀν τούτῳ μάλιστα τῷ καιρῷ διαδείκνυνται

[9]   διατροφὴν ἐμοὶ καὶ τοῖς παιδίοις. Κἂν δῷς ἐκ τοῦ λείποντος, ἕξεις

[9]   συμφέρον ἐκ τοῦ κοινοῦ κινδύνου. Κἂν εἰς ἕνα ἄρτον περιστῇ ἡ

[6]   ἔχων σύντροφον, τὴν ἐγκράτειαν ὁμοδίαιτον. Κἂν ἐπιτύχῃς τῆς παρὰ τοῦ τοιούτου

[7]   φιλοσοφεῖν, ὧν αἰσθητῶς οὐχ ἅπτεται; Κἂν, οὕτω λογιζόμενος, εὕρῃς τὴν ἀγαθότητα

[9]   σκεδαννύεις, ὅταν ἐθέλῃς, τὰς δωρεάς. Κἂν οὕτως εἴπῃς καὶ πράξῃς, ὃν

[8]   διαφόρως τραφέντας. Ἠλίαν εἶχεν ὁ Κάρμηλος, ὄρος ὑψηλὸν καὶ ἀοίκητον, ἔρημος

[9]   γίνεται γεωργίας, πολύχουν ἀπογεννᾷ τὸν καρπὸν, ἀῤῥαβὼν τῆς τροφῆς, ἐλέου πρόξενος.

[1]   μιᾶς ταύτης σπουδῆς κἀγὼ λάβω καρπὸν τῶν πονουμένων εὐφραίνοντα, καὶ ὑμεῖς

[6]   ψεκάδων ἐπινόησον πόρον· ἔπειξον εἰς καρποφορίαν τὴν γῆν· λῦσον τῷ ὑπερηφάνῳ

[9]   ἀνθρώπων πατρικῶς ἐνεδείξατο. Σὺ δὲ καρτέρησον ὀλίγον ἐπὶ τῆς συμφορᾶς, ὡς

[5]   μὲν κατὰ προαίρεσιν, τῆς δὲ κατ´ ἀνάγκην. Καὶ οὕτως αὐτοὺς ἰδὼν

[12]   ἔχουσαν σχῆμα, καὶ κλῆσιν τὴν κατ´ ἀρετὴν ζωήν. Μὴ τοίνυν ἄμορφον

[7]   Τίς ὁ πρὸς ἀνάγκην πείσας κατ´ εἰκόνα ἰδίαν τὸν λόγον τῷ

[10]   τὸν ὄγκον συστέλλει· τὴν δύναμιν κατ´ ὀλίγον ἀπομαραίνει. Ἡ σὰρξ ὡς

[7]   ἐπαρκέσωσι χρείαις· καὶ νῦν μὲν κατὰ καιρὸν τὸ ὑγρὸν προσγένηται, αὖθις

[6]   σταγόνας εὐκαίρους; Τίς ἐξαλείφων ἁμαρτίας, κατὰ μίμησιν τοῦ μακαρίου Δαβὶδ, θρήνοις

[7]   ἄλλο προσθεῖναι, ἔστιν ὅτε καὶ κατὰ πεῖραν ταῖς ψυχαῖς αἱ τοιαῦται

[5]   τε καὶ ἀναισθήτου· τῆς μὲν κατὰ προαίρεσιν, τῆς δὲ κατ´ ἀνάγκην.

[12]   φωνῇ. Καὶ ἴσθι γε ἀκριβῶς κατὰ τὴν εὐαγγελικὴν πρόῤῥησιν, ἰῶτα ἓν

[11]   ποταμοῦ στῆσαι, εἰ μή τις, κατὰ τὴν πρώτην ἔντευξιν καὶ προσβολὴν

[5]   ἀνεκαλοῦντο τὰ ἔγγονα. Τὰ βρέφη, κατὰ τὸν ὅμοιον τρόπον λιμώττοντα, σφοδροτάτῳ

[2]   ἐκτρῖψαι ζητῶν, ἀλλ´ ἐπανορθῶσαι σπουδάζων, κατὰ τοὺς χρηστοὺς τῶν πατέρων καὶ

[2]   ἀρούραις ἐπικαθήμενοι, καὶ τὰς χεῖρας κατὰ τῶν γονάτων συμπλέκοντες (τοῦτο δὴ

[2]   ἀμελεῖς τῶν τέκνων, οἳ θυμοῦνται κατὰ τῶν νέων, καὶ διανίστανται, οὐ

[6]   ἀγόνων παρὰ φύσιν γεννώντων, ἡ κατὰ φύσιν τίκτουσα γίνεται στείρα, καὶ

[10]   καὶ ἀεὶ βραδύνοντα. Τὸ γὰρ κατὰ φύσιν ὑγρὸν ἐκδαπανᾷ· τὸ θερμὸν

[11]   ἀγέλαι ἓν καὶ τὸ αὐτὸ καταβόσκονται ὄρος· ἵπποι δὲ παμπληθεῖς μίαν

[6]   τοιούτου βοηθείας δεόμενος, οὐ μακρὰ καταγελάσεις τῶν πολυμερίμνων κτημάτων; οὐ προσπτύσεις

[10]   ἐν τῷ ἴσῳ τῶν αὐτοχείρων καταδικάζοιτο. Τὸ τοῦ λιμοῦ πάθος κατηνάγκασε

[5]   ἐπὶ ὑπερβαίνουσαν ἑαυτῶν ταλαιπωρίαν παγγενῆ κατακρίναντας, καὶ τὸ πάθος ἠλέησε, καὶ

[2]   καὶ εἰς τὸ βάθος δεχομένη καταλάμπουσαν τὴν ἀκτῖνα. Πηγαὶ δὲ ἡμᾶς

[10]   ἄξιος; τίνα δὲ ὠμότητος ὑπερβολὴν καταλείψει; πῶς δὲ οὐκ ἄξιος τοῖς

[12]   μὴ διὰ κέρδος αἰσχρὸν προδῷς. Καταλείψει σε σῶμα, τὸ σὸν γνώρισμα

[12]   σχεδὸν τὸν πολυάνθρωπον δῆμον ἀπεργάζεται. ~Καταλείψωμεν τοὺς ἔξωθεν, καὶ ἐπέλθωμεν τὸ

[1]   τῶν ἀνωτέρω χρόνων, τοῦ λαοῦ καταλιπόντος τὴν πατρῴαν εὐσέβειαν, καὶ πατήσαντος

[5]   προσεσύρετο· τὴν ἰδιάζουσαν καὶ βασιλικὴν καταλιπὼν εὐπάθειαν, συνεθρήνει τῷ δήμῳ· εἷς

[2]   ἐμποιοῦντα τὴν αἰθρίαν ταύτην, καὶ καταλυποῦντα τῇ καθαρότητι, ἣν λίαν ἐπεθυμοῦμεν

[7]   σου δοκιμάσῃ τὸ βέβαιον, ἵνα καταμάθῃ τὴν γνώμην, εἰ μὴ τῇ

[12]   τὴν φιλαργυρίαν ἐπισπώμενος, τῆς φιλαδελφίας καταναγκάζων ἀμελεῖν, καὶ κατέχων πρὸς αὐτὴν,

[11]   παμπληθεῖς μίαν καὶ τὴν αὐτὴν κατανέμονται πεδιάδα· καὶ πάντα τὰ καθ´

[7]   τῆς μητρὸς πρόσωπον τοῖς ὄνυξι καταξαίνουσι. Κυβερνήτην μὲν γὰρ ὁ χειμὼν,

[2]   καὶ ἀνηλίους εἰργάσατο. Γῆ δὲ καταξηρανθεῖσα εἰς ἄκρον ἀηδὴς μέν ἐστιν

[2]   ῥεύματα, παῖδες δὲ αὐτὰ σμικρότατοι καταπεζεύουσι, καὶ γυναῖκες περαιοῦνται μετὰ φορτίων·

[12]   τοὺς πωλήσαντας. Ἐὰν ἐντύχῃς νεωτέρῳ καταπονουμένῳ, οὕτω δάκρυσον, ὡς ἐκεῖνος τὸν

[7]   διδασκάλου ἐπιτιμηθέντες, τὰς δέλτους ἐκείνου καταῤῥηγνύουσι· πατρὸς δὲ, δι´ ὠφέλειαν τὴν

[12]   καὶ ἀπέραντα, δι´ ἐπιπλάστων διηγημάτων κατασιγάζουσιν. Ταῦτα δὲ οὐ μῦθος, ἀλλὰ

[7]   τὴν τροφὴν ὑπερθεμένου, τὴν ἐσθῆτα κατασπαράττουσιν, ἢ τὸ τῆς μητρὸς πρόσωπον

[7]   δέ που διὰ τὴν ἐναντίαν κατάστασιν περιτραπείη τὰ πράγματα, καὶ ὁ

[11]   τοῦτο τὴν ἐντολὴν ὡς φεύγουσαν κάτασχε καὶ ἐπιτέλεσον, καὶ λαβόμενος πανταχόθεν

[7]   τοῖς περιγείοις σώμασιν, ἐν ἀκαρεῖ καταφλέξαι πᾶν τὸ ὁρώμενον; ἢ βρέξαι

[12]   τῶν ἱματίων, ἵνα τῆς ἐντολῆς καταφρονήσῃς, καὶ φιλήσῃς μᾶλλον ἐκείνην τὴν

[6]   ἄρτον, μέχρι χθὲς καὶ πρώην καταφρονούμενον διὰ τὴν πρόχειρον ἐξουσίαν τῆς

[2]   ἀσυνήθη τὸ μάννα τοῖς ἀνθρώποις καταψεκάσωσιν. Εὐλαβηθῶμεν μὴ γενώμεθα τοῖς ὀψιγόνοις

[10]   φύσιν ὑγρὸν ἐκδαπανᾷ· τὸ θερμὸν καταψύχει· τὸν ὄγκον συστέλλει· τὴν δύναμιν

[2]   Εἶδον τὰς ἀρούρας, καὶ πολλὰ κατεδάκρυσα τῆς ἀκαρπίας αὐτῶν· καὶ ἐξέχεα

[2]   ἀλλὰ πᾶσαν ἰκμάδα τῷ κρυστάλλῳ κατέδησέ τε καὶ ἀπεξήρανεν, ἄμοιρος δὲ

[6]   σὲ καὶ τὴν συμφορὰν ταύτην κατεδίκασεν, ἐπειδὴ ἔχων οὐκ ἐδίδως· ἐπειδὴ

[6]   καὶ πρὸς τιμωρίαν τῶν ἐποικούντων κατεδικάσθη τὴν ἀκαρπίαν. Δειξάτωσαν τοίνυν οἱ

[5]   αἱ τεκοῦσαι ταῖς φυσικαῖς ἀλγηδόσι κατεκεντοῦντο τὰ σπλάγχνα. Καὶ διὰ τοῦτο

[10]   τὰ δεινὰ πάθη τοὺς Ἱεροσολυμίτας κατέλαβε, τῆς εἰς τὸν Κύριον δυσσεβείας

[7]   τὸν ἄνθρωπον; Τίς δὲ ὁ κατεπείξας τὸν Κτίστην καὶ μὴ βουλόμενον

[1]   ἔδραμεν ἄτακτα, καὶ τοῦ ἡνιόχου κατεφρυάξατο, μέχρις οὗ, τοῖς βαράθροις καὶ

[5]   στέφανον, καὶ κόνιν τῆς κεφαλῆς κατεχέετο· τὴν ἁλουργίδα ῥίψας, σάκκον μετημφιάσατο·

[2]   ὁ λόγος, ἔτι δὲ μετεώρους κατέχει τὰς ψυχὰς τῇ ἐλπίδι τῆς

[12]   μὴ ἐπιβάλῃς τῇ ὀργῇ τῇ κατεχούσῃ τὴν ἄμυναν· ἀλλὰ θρέψον ὡς

[12]   τῆς φιλαδελφίας καταναγκάζων ἀμελεῖν, καὶ κατέχων πρὸς αὐτὴν, πρόσριψον καὶ σὺ

[4]   ἡλικίας ἀκόλουθα. Ἵνα τί κρύπτῃ κατηγορούμενος, καὶ τὸ ἀνεύθυνον εἰς ἀπολογίαν

[10]   καταδικάζοιτο. Τὸ τοῦ λιμοῦ πάθος κατηνάγκασε πολλοὺς πολλάκις καὶ τοὺς (ὅρους

[7]   ἀθυμήσῃς. Ἡ γὰρ εἰς ἄγαν κατήφεια γίνεται τῆς ἁμαρτίας αἰτία· τῆς

[11]   οὐδὲ παρελθόντα ἀναλῦσαι εἰς τὸ κατόπιν, εἰ μή τις προσάγοντος λάβοιτο.

[12]   ἄσβεστον, καὶ μὴ λείπουσα τῶν κατορθωμάτων τὸ ἔλαιον· ἵν´ ἔργοις ἡ

[2]   ὑγροῦ τὴν μετουσίαν οὐκ ἔσχε. Καῦμα δὲ καὶ κρυμὸς, καινῶς ὑπερβάντα

[2]   καὶ βλαστήσαντα ἐλεεινῶς ἀπεμαράνθη τῷ καύματι· ὡς νῦν εὐκαίρως τινὰ τὴν

[6]   ἀκρασίᾳ κονδυλιζόμενον; Τίς ἐθεράπευσε χήραν κεκακωμένην ταῖς δυσκολίαις τοῦ βίου, ἵνα

[10]   ἐλύτροις ἐμψυγέντα τῶν ἀκροδρύων. Γαστὴρ κενὴ καὶ συμπεπτωκυῖα, καὶ ἄμορφος, οὐκ

[9]   μιμεῖται τὰ φρέατα, τὰ ἀεὶ κενούμενα, καὶ μὴ ἐξαντλούμενα, τὸ διπλοῦν

[12]   πρόῤῥησιν, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ. Ἀλλὰ καὶ

[12]   τὸ μέλλον, ὃ μὴ διὰ κέρδος αἰσχρὸν προδῷς. Καταλείψει σε σῶμα,

[10]   Λιμὸς ἀνθρωπίνων συμφορῶν ὑπάρχει τὸ κεφάλαιον, πάντων θανάτων μοχθηρότερον τέλος οὗτος.

[9]   μέσου πελάγους σὺν τόκοις τὸ κεφάλαιον. Φιλοτιμεῖται γὰρ ἐν ταῖς προσθήκαις.

[5]   τὸν στέφανον, καὶ κόνιν τῆς κεφαλῆς κατεχέετο· τὴν ἁλουργίδα ῥίψας, σάκκον

[11]   παρὰ τῆς φύσεως ὡς κοινῇ κέχρηνται. Καὶ προβάτων ἀγέλαι ἓν καὶ

[3]   ἀγαθὸν, καὶ τὸ περὶ ἡμᾶς κηδεμονικὸν εἰς μισανθρωπίαν μετέβαλεν; Οὐκ ἂν

[1]   παραινέσεις, εἴκουσα τῷ λέγοντι, ὡς κηρὸς τῷ σφραγίζοντι, ἵνα διὰ μιᾶς

[1]   τὴν τῶν εἰδώλων θεραπείαν ὑπολισθήσαντος, κῆρυξ ἐγένετο μετανοίας· τὴν ἐπιστροφὴν παραινῶν,

[5]   μετὰ τὴν θάλασσαν καὶ τὸ κῆτος Ἰωνᾶς ἐξεβόησεν, οὐ τὰ βρέφη

[9]   δὸς δὴ καὶ σὺ τῷ κινδυνεύοντι δούλῳ. Οἶδά σου τὴν ἀγαθότητα,

[9]   ὃν ὁρᾷς, Κύριε, καὶ ὁ κίνδυνος προφανὴς, ἀλλ´ ἐγὼ τὴν σὴν

[9]   σὸν συμφέρον ἐκ τοῦ κοινοῦ κινδύνου. Κἂν εἰς ἕνα ἄρτον περιστῇ

[10]   Ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν ἄλλων κινδύνων, ἢ ξίφους ἀκμὴ τὴν τελευτὴν

[10]   πολλοὺς πολλάκις καὶ τοὺς (ὅρους κινῆσαι τῆς φύσεως· ἅψασθαι μὲν ἄνθρωπον

[4]   ψυχαῖς περιφέρων· ὁ τὴν συμφορὰν κινήσας καὶ ἐργασάμενος. Ἀναίσθητα δὲ καὶ

[10]   μέλανι ἐλεεινῶς ἐκ τοῦ πάθους κιρνώμενον· γόνατα οὐ βαστάζοντα, ἀλλὰ πρὸς

[5]   τὸν ὅμοιον τρόπον λιμώττοντα, σφοδροτάτῳ κλαυθμῷ ἀνεῤῥήγνυντο καὶ ἀπέσπαιρον· αἱ τεκοῦσαι

[4]   ἁμαρτίαις πεφυρμένος· σὺ πρόσπεσον καὶ κλαῦσον καὶ στέναξον· ἄφες τὸ βρέφος

[12]   κριτοῦ, νύμφης ἔχουσαν σχῆμα, καὶ κλῆσιν τὴν κατ´ ἀρετὴν ζωήν. Μὴ

[12]   Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιθυμήσει

[9]   καὶ μὴ περιτραπῇς ἐκ τοῦ κλύδωνος, μηδὲν ἀποβάλῃς ὧν φέρεις ἀγωγίμων

[10]   καὶ ἀδρανής· ὀφθαλμοὶ ἐνασθενοῦντες ταῖς κοιλότησιν, εἰκῆ ταῖς θήκαις ἐναποκείμενοι, ὡς

[12]   σύνταγμα· ὅπως ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινὰ, ὁ βίος, ἡ ψυχὴ, ἡ

[11]   νόμος φιλάνθρωπος μίαν τράπεζαν, καὶ κοινὰ τὰ σιτία, μίαν ἑστίαν σχεδὸν

[11]   ἀπολαύσεως· ἡμεῖς δὲ, ἐγκολπιζόμεθα τὰ κοινὰ, τὰ τῶν πολλῶν μόνοι ἔχομεν.

[12]   ψυχὴ, ἡ συμφωνία, ἡ τράπεζα κοινὴ, ἀδιαίρετος ἀδελφότης, ἀγάπη ἀνυπόκριτος, τὰ

[11]   φυομένοις παρὰ τῆς φύσεως ὡς κοινῇ κέχρηνται. Καὶ προβάτων ἀγέλαι ἓν

[7]   ~Πάντες τοίνυν καὶ ἰδίᾳ καὶ κοινῇ τοὺς βίους ἑαυτῶν ἐξετάσωμεν, ὡς

[5]   ἐγένετο τῶν πολλῶν, ὅτε τὸν κοινὸν πάντων Δεσπότην ἔβλεπεν ὀργιζόμενον. ~Τοῦτο

[5]   τοῦτο τὴν ἐκείνων μετάνοιαν εἰς κοινὸν τοῦ βίου διδασκάλιον ὁ θεόπνευστος

[9]   τὸ σὸν συμφέρον ἐκ τοῦ κοινοῦ κινδύνου. Κἂν εἰς ἕνα ἄρτον

[7]   καιρῷ διαδείκνυνται ὁ μὲν, εἰ κοινωνικὸς καὶ φιλάδελφος, ὁ δὲ, εἰ

[6]   τοῦ μακαρίου Δαβὶδ, θρήνοις τὴν κοίτην ἔβρεξε; Τίς πόδας ἀπέπλυνε ξένων,

[7]   στόματι τὰ σιτία τυγχάνει, εὐφημοῦσι, κολακεύουσιν, ὑπερθαυμάζουσιν· ὀλίγον δὲ τῆς τραπέζης

[10]   οὖν τοιοῦτον σῶμα παρατρέχων πόσων κολάσεων ἄξιος; τίνα δὲ ὠμότητος ὑπερβολὴν

[7]   οὐρανοῦ, καθ´ ὁμοίωσιν τῶν ἤδη κολάσεων τῶν ἁμαρτωλῶν; Ἐπὶ σαυτοῦ καὶ

[12]   πῦρ ἄσβεστον, καὶ γέενναν, καὶ κολαστήρια, καὶ πικροὺς ἐν ὀδύναις αἰῶνας,

[8]   τροφεὺς Ἀμβακοὺμ ἐφέρετο δι´ ἀέρος, κομίζοντος τοῦ ἀγγέλου μετὰ τῶν ὄψων

[6]   ὀρφανὸν τῇ τῶν ἀνέμων ἀκρασίᾳ κονδυλιζόμενον; Τίς ἐθεράπευσε χήραν κεκακωμένην ταῖς

[5]   μετέβαλεν. Ἀπέθετο τὸν στέφανον, καὶ κόνιν τῆς κεφαλῆς κατεχέετο· τὴν ἁλουργίδα

[6]   πόδας ἀπέπλυνε ξένων, καὶ τὴν κόνιν τῆς ὁδοιπορίας ἀπέκλυσεν, ἵν´ ἐν

[6]   τῷ χρυσῷ; οὐ διαῤῥίψεις ὡς κόπρον τὸν ἄργυρον, ὃν πρότερον πάντα

[8]   δὲ τῷ νδρὶ φέρειν τοὺς κόρακας παρὰ τῆς πνευματικῆς ἱστορίας ἐμάθομεν.

[12]   Ἀλλὰ στείλας αὐτὴν τῷ προσήκοντι κόσμῳ, τήρησον εὔμορφον τῇ προθεσμίᾳ τῶν

[2]   καιρῶν τὰς ἰδέας εἰς ἀλλοκότους κράσεις διήμειψεν. Ὁ χειμὼν οὐκ ἔσχε

[5]   διὰ πάσης ἡλικίας ἡ σκυθρωπότης κρατήσῃ, αἰσθανομένης τε καὶ ἀναισθήτου· τῆς

[12]   κριτοῦ ἀντιμετρηθήσεται. Αὐτῷ πρέπει δόξα, κράτος καὶ προσκύνησις, εἰς τοὺς αἰῶνας

[3]   τὴν αὐτὴν ἔχει, καὶ τοῦ κράτους οὐ παρελύθη· παρηνέχθη δὲ εἰς

[12]   θελήσῃς τὰ πάντα δοῦναι τῇ κρείττονι, μέρισον γοῦν ἐξ ἴσης τῇ

[8]   ενόμενοι τῶν ἄρτων καὶ τῶν κρεῶν. Ταῦτα δὲ τῷ νδρὶ φέρειν

[1]   οὗ, τοῖς βαράθροις καὶ τοῖς κρημνοῖς ἐκπεσὼν, ἀξίαν τῆς δυσπειθείας τὴν

[10]   Διὸ καὶ ἐν τῇ τελευταίᾳ κρίσει, ἔνθα προσκαλεῖται τοὺς δικαίους ὁ

[3]   τοῦτο ἡμῖν ἀπειλεῖ τὸ δίκαιον κριτήριον. ~Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Θεὸς

[4]   προϊστᾷς; Μὴ γὰρ παίζεται ὁ κριτὴς, ἵνα ὑποβολιμαῖον ἀντεισαγάγῃς πρόσωπον; Ἔδει

[12]   πρὸς ἀξίαν παρὰ τοῦ δικαίου κριτοῦ ἀντιμετρηθήσεται. Αὐτῷ πρέπει δόξα, κράτος

[12]   δὴ τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ προσδοκωμένου κριτοῦ, καὶ ἀναμφιβόλως ἥξοντος, ἀποκλείσεις μὲν

[12]   καὶ εἰς ὄψιν ἐλθεῖν τοῦ κριτοῦ, νύμφης ἔχουσαν σχῆμα, καὶ κλῆσιν

[2]   οὐκ ἔσχε. Καῦμα δὲ καὶ κρυμὸς, καινῶς ὑπερβάντα τοὺς ὅρους τῆς

[4]   τῆς ἡλικίας ἀκόλουθα. Ἵνα τί κρύπτῃ κατηγορούμενος, καὶ τὸ ἀνεύθυνον εἰς

[2]   ξηροῦ, ἀλλὰ πᾶσαν ἰκμάδα τῷ κρυστάλλῳ κατέδησέ τε καὶ ἀπεξήρανεν, ἄμοιρος

[6]   οὐ μακρὰ καταγελάσεις τῶν πολυμερίμνων κτημάτων; οὐ προσπτύσεις τῷ χρυσῷ; οὐ

[11]   περίδραξαι. Δὸς ὀλίγα, καὶ πολλὰ κτῆσαι· λῦσον τὴν πρωτότυπον ἁμαρτίαν τῇ

[2]   καινῶς ὑπερβάντα τοὺς ὅρους τῆς κτίσεως, καὶ κακῶς εἰς τὴν καθ´

[7]   Τίς δὲ ὁ κατεπείξας τὸν Κτίστην καὶ μὴ βουλόμενον χοῦν λαβεῖν,

[7]   μητρὸς πρόσωπον τοῖς ὄνυξι καταξαίνουσι. Κυβερνήτην μὲν γὰρ ὁ χειμὼν, καὶ

[7]   ὡρῶν (καὶ καιρῶν σοφὸς οἰκονόμος, κυβερνήτης τῶν πάντων, ὥσπερ τινὰ χορὸν

[3]   ὡς λογικοὶ, λογισώμεθα. Μὴ ὁ κυβερνῶν τὸ πᾶν οὐκ ἔστι; μὴ

[9]   εὐγνώμονα· Εἷς ἄρτος, ὃν ὁρᾷς, Κύριε, καὶ ὁ κίνδυνος προφανὴς, ἀλλ´

[10]   Ἱεροσολυμίτας κατέλαβε, τῆς εἰς τὸν Κύριον δυσσεβείας ἐνδίκους τιμωρίας τιννύντας. Ὁρᾷς

[7]   τροφήν; Καὶ πῶς; ὅς γε Κύριός ἐστιν οὐρανοῦ καὶ πάσης διακοσμήσεως,

[2]   οὐκ ἐπεστράφητε πρὸς μὲ, λέγει Κύριος. Μάθωμεν οὖν, ὅτι δι´ ἀποστροφὴν

[1]   ἐρεύξεται, καὶ τίς οὐ φοβηθήσεται; Κύριος ὁ Θεὸς ἐλάλησε, καὶ τίς

[9]   εὐκαίρως τῆς ἱστορίας μνημόνευσον· Ζῇ Κύριος, ὅτι τοῦτον ἔχω ἐν τῇ

[11]   Χριστιανοὶ, ἐνωτίσασθε· ὅτι τάδε λέγει Κύριος, οὐ δημηγορῶν αὐτοφώνως. (τοῖς δὲ

[10]   ἔνθα προσκαλεῖται τοὺς δικαίους ὁ Κύριος, τὴν πρώτην τάξιν ὁ μεταδοτικὸς

[7]   Ἰὼβ τὴν φωνὴν εὐαισθήτως· Χεὶρ Κυρίου ἐστὶν, ἡ ἁψαμένη μου. Καὶ

[12]   ἱμάτια, ὀργισθεὶς ἀναχώρησον· φύλαξον τῷ Κυρίῳ τὴν πίστιν, ὡς ἐκεῖνος τῷ

[12]   προκηρύσσων τὴν ὥραν· ἐφαρμόσει δὲ κυρίως καὶ τῇ ἑκάστου ψυχῇ, εἴπερ

Chapitre
[1]	ἵνα διὰ μιᾶς ταύτης σπουδῆς	κἀγὼ	λάβω καρπὸν τῶν πονουμένων εὐφραίνοντα,
[9]	ἐπὶ τῆς χρείας, ~Ἀφίημι τὰ	καθ´	ἕκαστον ἀπαριθμεῖσθαι τῆς τοῦ Θεοῦ
[12]	ἑκάστου ψυχῇ, εἴπερ ἐκ τῶν	καθ´	ἕκαστον ἔχει ἡ Ἐκκλησία τὸσύστημα.
[11]	κατανέμονται πεδιάδα· καὶ πάντα τὰ	καθ´	ἕκαστον οὕτως ἀλλήλοις ἀντιπαραχωρεῖ τῆς
[2]	κτίσεως, καὶ κακῶς εἰς τὴν	καθ´	ἡμῶν συμφωνήσαντα βλάβην, τοῦ βίου
[7]	βρέξαι πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ,	καθ´	ὁμοίωσιν τῶν ἤδη κολάσεων τῶν
[2]	τῶν γεννημάτων, ἀνοιμώζοντες δὲ μεγάλα,	καθάπερ	οἱ πατέρες οἱ τοὺς ἐν
[2]	αἰθρίαν ταύτην, καὶ καταλυποῦντα τῇ	καθαρότητι,	ἣν λίαν ἐπεθυμοῦμεν τὸ πρῶτον,
[2]	καὶ ἐν ἀπορίᾳ τοῦ ζῇν	καθεστήκαμεν.	Ἰσραηλῖται νέοι, Μωϋσῆν ζητοῦντες νέον,
[7]	εἰ μὴ τῇ τῶν ἀκολάστων	καὶ	ἀγνωμόνων ἐστὶν ὁμοία. Καὶ γὰρ
[2]	ὀφθῆναι, στείρα δὲ πρὸς γεωργίαν	καὶ	ἄγονος, εἰς σχίσματα διαῤῥαγεῖσα, καὶ
[10]	πρὸς βίαν ἑλκόμενα. Φωνὴ λεπτὴ	καὶ	ἀδρανής· ὀφθαλμοὶ ἐνασθενοῦντες ταῖς κοιλότησιν,
[10]	καὶ ἐμφωλεύουσαν, θάνατον ἀεὶ παρόντα,	καὶ	ἀεὶ βραδύνοντα. Τὸ γὰρ κατὰ
[2]	δὲ ἡμᾶς ἐπέλιπον πλούσιαί τε	καὶ	ἀένναοι, καὶ ποταμῶν μεγάλων ἐδαπανήθη
[4]	βρέφη πρὸς τὴν ἐξομολόγησιν ἐπείγεται	καὶ	ἀθροίζεται, οὔτε τὴν ἀφορμὴν τῶν
[7]	δὲ πειρασμὸς δοκιμάζει καὶ βασανίζει.	Καὶ	αἱ λύπαι τὴν ψυχὴν, ὡς
[5]	ἔτιλλε καὶ διεσπάραττεν. Ὁ νεανίσκος,	καὶ	ἀκμάζων, (σφοδρότερον ἀπωδύρετο· ὁ πένης
[3]	ταμίαν Θεὸν ἔχοντες, φειδωλοὶ ἐγενόμεθα	καὶ	ἀκοινώνητοι πρὸς τοὺς πένητας. Πολύτοκα
[12]	ἀρετὴν ζωήν. Μὴ τοίνυν ἄμορφον	καὶ	ἄκοσμον παραστήσῃς (τῷ νυμφίῳ τὴν
[7]	ἑαυτῶν λογισώμεθα. Εἰ δὲ δεῖ	καὶ	ἄλλο προσθεῖναι, ἔστιν ὅτε καὶ
[2]	Μάθωμεν οὖν, ὅτι δι´ ἀποστροφὴν	καὶ	ἀμέλειαν ταύτας ἡμῖν ὁ Θεὸς
[2]	κατὰ τοὺς χρηστοὺς τῶν πατέρων	καὶ	ἀμελεῖς τῶν τέκνων, οἳ θυμοῦνται
[4]	κινήσας καὶ ἐργασάμενος. Ἀναίσθητα δὲ	καὶ	ἄμεμπτα βρέφη πρὸς τὴν ἐξομολόγησιν
[7]	μὲν λύπης βαπτιζούσης τὸν νοῦν,	καὶ	ἀμηχανίας ἐμποιούσης ἴλιγγον, τῆς δὲ
[10]	ἀκροδρύων. Γαστὴρ κενὴ καὶ συμπεπτωκυῖα,	καὶ	ἄμορφος, οὐκ ὄγκον, οὐ φυσικὴν
[5]	ἡ σκυθρωπότης κρατήσῃ, αἰσθανομένης τε	καὶ	ἀναισθήτου· τῆς μὲν κατὰ προαίρεσιν,
[12]	τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ προσδοκωμένου κριτοῦ,	καὶ	ἀναμφιβόλως ἥξοντος, ἀποκλείσεις μὲν σεαυτῷ
[10]	θηρίων συναριθμεῖσθαι, ὁρᾶσθαι δὲ ἐναγὴς	καὶ	ἀνδροφόνος; Ὁ γὰρ ἔχων ἐν
[2]	Οὐρανὸν ὁρῶμεν, ἀδελφοὶ, στεγανὸν, γυμνὸν,	καὶ	ἀνέφελον, στυγνὴν ἐμποιοῦντα τὴν αἰθρίαν
[2]	σκεπασθεὶς τοῖς νέφεσι, ζοφώδεις ἡμᾶς	καὶ	ἀνηλίους εἰργάσατο. Γῆ δὲ καταξηρανθεῖσα
[8]	καὶ τὴν τροφὴν εἶχον ἄσπορον	καὶ	ἀνήροτον, καὶ τὰς πηγὰς ἐχορήγει
[5]	παρὰ πάντων οἰκτραὶ ἀλλήλαις ἀντιβοῶσαι,	καὶ	ἀντηχοῦσαι. Τὰ τέκνα λιμώττοντα τὰς
[8]	εἶχεν ὁ Κάρμηλος, ὄρος ὑψηλὸν	καὶ	ἀοίκητον, ἔρημος ἔρημον· ψυχὴ δὲ
[2]	ἰκμάδα τῷ κρυστάλλῳ κατέδησέ τε	καὶ	ἀπεξήρανεν, ἄμοιρος δὲ διετέλεσε καὶ
[12]	παίδων εἰώθασιν· ὅταν θρηνῶσιν ἄτακτα	καὶ	ἀπέραντα, δι´ ἐπιπλάστων διηγημάτων κατασιγάζουσιν.
[5]	τρόπον λιμώττοντα, σφοδροτάτῳ κλαυθμῷ ἀνεῤῥήγνυντο	καὶ	ἀπέσπαιρον· αἱ τεκοῦσαι ταῖς φυσικαῖς
[7]	δὲ δόξα καὶ περιφάνεια αἰσχύνη	καὶ	ἀτιμία, ἀχαριστοῦντας, βλάσφημα φθεγγομένους, ὀκνοῦντας
[5]	ἀσυντελῆ τῆς τιμωρίας ἀφῆκαν· ἀλλὰ	καὶ	αὐτὰ βοᾷν ἐξ ἀνάγκης ἐμηχανήσαντο.
[12]	τῇ προθεσμίᾳ τῶν γάμων· ἵνα	καὶ	αὐτὴ μετὰ τῶν φρονίμων παρθένων
[10]	δυσσεβείας ἐνδίκους τιμωρίας τιννύντας. Ὁρᾷς	καὶ	αὐτὸν τὸν ἡμέτερον Θεὸν τὰ
[0]	~ΟΜΙΛΙΑ ΡΗΘΕΙΣΑ ΕΝ ΛΙΜῼ	ΚΑΙ	ΑΥΧΜῼ ~(Λέων ἐρεύξεται, καὶ τίς
[7]	τὸν Χριστιανὸν δὲ πειρασμὸς δοκιμάζει	καὶ	βασανίζει. Καὶ αἱ λύπαι τὴν
[5]	τῇ γῇ προσεσύρετο· τὴν ἰδιάζουσαν	καὶ	βασιλικὴν καταλιπὼν εὐπάθειαν, συνεθρήνει τῷ
[2]	ἔκρυψε· τὰ δὲ μικρὸν προκύψαντα	καὶ	βλαστήσαντα ἐλεεινῶς ἀπεμαράνθη τῷ καύματι·
[2]	πρὸ τριῶν μηνῶν τοῦ τρυγητοῦ·	καὶ	βρέξω ἐπὶ πόλιν μίαν, ἐπὶ
[1]	βουλήν τε καὶ γνώμην ἐκτιθέμενοι.	Καὶ	γὰρ αὐτὸς ὁ προφήτης ἐν
[7]	ἀκολάστων καὶ ἀγνωμόνων ἐστὶν ὁμοία.	Καὶ	γὰρ ἐκεῖνοι, μέχρι μὲν ἐν
[4]	ἐνεχόμενος δῆμος ἄνετος, καὶ ἐλευθεριάζων,	καὶ	γεγανωμένος τὴν πόλιν διατρέχει· ὁ
[12]	δόξαν, ἀνοίξεις δὲ πῦρ ἄσβεστον,	καὶ	γέενναν, καὶ κολαστήρια, καὶ πικροὺς
[1]	(ὑπὲρ τῶν συμφερόντων βουλήν τε	καὶ	γνώμην ἐκτιθέμενοι. Καὶ γὰρ αὐτὸς
[2]	παῖδες δὲ αὐτὰ σμικρότατοι καταπεζεύουσι,	καὶ	γυναῖκες περαιοῦνται μετὰ φορτίων· τοὺς
[3]	εἴποι τις σωφρονῶν· ἀλλὰ φανερὰ	καὶ	δῆλα τὰ αἴτια δι´ ἃ
[6]	ἐπειδὴ προσκυνούμενος οὐκ ἠλέεις. Ἔρχεται	καὶ	δι´ ὀλίγους ἐπὶ δῆμον κακὰ,
[5]	φυσικαῖς ἀλγηδόσι κατεκεντοῦντο τὰ σπλάγχνα.	Καὶ	διὰ τοῦτο τὴν ἐκείνων μετάνοιαν
[11]	εἰ μή τις προσάγοντος λάβοιτο.	Καὶ	διὰ τοῦτο τὴν ἐντολὴν ὡς
[2]	οἳ θυμοῦνται κατὰ τῶν νέων,	καὶ	διανίστανται, οὐ κακόν τι δοῦναι
[5]	ἐθρήνει, καὶ τὴν πολιὰν ἔτιλλε	καὶ	διεσπάραττεν. Ὁ νεανίσκος, καὶ ἀκμάζων,
[12]	δός τι καὶ τῇ ψυχῇ.	Καὶ	δύο σοι νόμισον εἶναι θυγατέρας·
[1]	λαὸς, καὶ ὥσπερ πῶλος σκληρὸς	καὶ	δυσήνιος ἐνδακὼν τὸν χαλινὸν, οὐχ
[2]	μικρὸν πρόσθεν ἐν προοιμίοις ἐμνημονεύσαμεν·	Καὶ	ἐγὼ, φησὶν, ἀνέσχον ἐξ ὑμῶν
[12]	δέῃ σε τῷ Χριστῷ παραστῆναι,	καὶ	εἰς ὄψιν ἐλθεῖν τοῦ κριτοῦ,
[2]	καὶ ἄγονος, εἰς σχίσματα διαῤῥαγεῖσα,	καὶ	εἰς τὸ βάθος δεχομένη καταλάμπουσαν
[12]	φιλαδελφίας ἔχεις ἐκ Παλαιᾶς Διαθήκης	καὶ	ἐκ τῆς Νέας τὰ ὑποδείγματα.
[9]	τὴν σὴν ἐντολὴν ἐμοῦ προτίθημι,	καὶ	ἐκ τοῦ ὀλίγου δίδωμι τῷ
[4]	ταῖς ἁμαρτίαις ἐνεχόμενος δῆμος ἄνετος,	καὶ	ἐλευθεριάζων, καὶ γεγανωμένος τὴν πόλιν
[10]	τὴν ἀλγηδόνα, ἐγκαθημένην τὴν νόσον	καὶ	ἐμφωλεύουσαν, θάνατον ἀεὶ παρόντα, καὶ
[2]	ἡμῶν καὶ τὸ ποτὸν ἐπέλειψε,	καὶ	ἐν ἀπορίᾳ τοῦ ζῇν καθεστήκαμεν.
[10]	φησὶν, ἐπὶ τὸν ὄχλον. Διὸ	καὶ	ἐν τῇ τελευταίᾳ κρίσει, ἔνθα
[6]	τῷ σώματι παρακείσεται; Πάντα ἐκτήσω,	καὶ	ἓν ἀναγκαῖον οὐκ ἔχεις, δύναμιν
[7]	βίος αὐτοῖς πρὸς εὐπορίαν διαμετρεῖται,	καὶ	ἐξ οὐρίας, τὸ λεγόμενον, χωρεῖ,
[2]	πολλὰ κατεδάκρυσα τῆς ἀκαρπίας αὐτῶν·	καὶ	ἐξέχεα θρῆνον, ἐπειδὴ μὴ ὑετὸς
[12]	δῆμον ἀπεργάζεται. ~Καταλείψωμεν τοὺς ἔξωθεν,	καὶ	ἐπέλθωμεν τὸ τῶν τρισχιλίων ὑπόδειγμα·
[9]	ἐκ τοῦ ταμιείου τὸν ἕνα,	καὶ	ἐπιθεὶς ταῖς χερσὶ πρὸς οὐρανὸν
[12]	καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου,	καὶ	ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους
[11]	τὴν ἐντολὴν ὡς φεύγουσαν κάτασχε	καὶ	ἐπιτέλεσον, καὶ λαβόμενος πανταχόθεν ἐν
[4]	οὗτοι ἰλιγγιῶντες, χασμώμενοι, μεταστρεφόμενοι συνεχῶς,	καὶ	ἐπιτηροῦντες πότε τοὺς στίχους ὁ
[4]	περιφέρων· ὁ τὴν συμφορὰν κινήσας	καὶ	ἐργασάμενος. Ἀναίσθητα δὲ καὶ ἄμεμπτα
[9]	ἀνατείνας, εἰπὲ λόγον ἐλεεινὸν ὁμοῦ	καὶ	εὐγνώμονα· Εἷς ἄρτος, ὃν ὁρᾷς,
[9]	σιτία, ἐκείνῳ μιᾶς. Ὡς καλὸς	καὶ	εὐγνώμων τὸ σὸν περιττὸν ἐπανίσωσον
[10]	πρὸ πάντων καλεῖται· ὁ χρηστὸς	καὶ	εὐμετάδοτος πρὸ τῶν ἄλλων δικαίων
[4]	Οἵα δὲ ἡμῶν ἡ προσευχὴ	καὶ	ἡ δέησις; Οἱ ἄνδρες, πλὴν
[5]	πατέρας τοὺς ἡμαρτηκότας ἡ νηστεία,	καὶ	ἡ τιμωρία τοὺς πατέρας ἐκάκου,
[7]	τῆς ἰδίας ἁμαρτίας ὑπομιμνήσκοντι. Εἴπωμεν	καὶ	ἡμεῖς τοῦ γενναίου Ἰὼβ τὴν
[8]	πιεσθῇ δίκαιος, τοσαύτης ὑπερηνέχθη γῆς	καὶ	θαλάσσης ὁ προφήτης ἐν μικρῷ
[9]	χάριν. Ἀξιόπιστος ἐγγυητὴς, πανταχοῦ γῆς	καὶ	θαλάττης ἡπλωμένους ἔχων τοὺς θησαυρούς.
[12]	Πρεσβύτην ἐὰν ἴδῃς λιμώττοντα, μετάστειλαι	καὶ	θρέψον, ὡς Ἰωσὴφ τὸν Ἰακώβ.
[2]	καὶ ὀδυρόμενοι· πρὸς γυναῖκας ἀτενίζοντες,	καὶ	θρηνοῦντες, ἐπαφώμενοι καὶ ψηλαφῶντες τοὺς
[12]	διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. Ἄκουσον, θύγατερ,	καὶ	ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς
[7]	ἔπιπτεν εἰς δίκην. ~Πάντες τοίνυν	καὶ	ἰδίᾳ καὶ κοινῇ τοὺς βίους
[12]	μὴ θεασάμενος ἀποκλίνῃ τὸ πρόσωπον,	καὶ	ἰδὼν μισήσῃ, καὶ τὴν συνάφειαν
[8]	μετὰ τῶν ὄψων τὸν ἄνθρωπον·	καὶ	ἵνα μὴ λιμῷ πιεσθῇ δίκαιος,
[12]	ἀλλὰ λόγος ἀψευδεῖ προκεκηρυγμένος φωνῇ.	Καὶ	ἴσθι γε ἀκριβῶς κατὰ τὴν
[7]	οὐρανοῦ καὶ πάσης διακοσμήσεως, ὡρῶν	(καὶ	καιρῶν σοφὸς οἰκονόμος, κυβερνήτης τῶν
[2]	ὑπερβάντα τοὺς ὅρους τῆς κτίσεως,	καὶ	κακῶς εἰς τὴν καθ´ ἡμῶν
[7]	καὶ ἄλλο προσθεῖναι, ἔστιν ὅτε	καὶ	κατὰ πεῖραν ταῖς ψυχαῖς αἱ
[2]	στυγνὴν ἐμποιοῦντα τὴν αἰθρίαν ταύτην,	καὶ	καταλυποῦντα τῇ καθαρότητι, ἣν λίαν
[12]	ἐπισπώμενος, τῆς φιλαδελφίας καταναγκάζων ἀμελεῖν,	καὶ	κατέχων πρὸς αὐτὴν, πρόσριψον καὶ
[4]	ταῖς ἁμαρτίαις πεφυρμένος· σὺ πρόσπεσον	καὶ	κλαῦσον καὶ στέναξον· ἄφες τὸ
[12]	τοῦ κριτοῦ, νύμφης ἔχουσαν σχῆμα,	καὶ	κλῆσιν τὴν κατ´ ἀρετὴν ζωήν.
[12]	πεποικιλμένη. Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε,	καὶ	κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ
[11]	ἐκείνων νόμος φιλάνθρωπος μίαν τράπεζαν,	καὶ	κοινὰ τὰ σιτία, μίαν ἑστίαν
[7]	δίκην. ~Πάντες τοίνυν καὶ ἰδίᾳ	καὶ	κοινῇ τοὺς βίους ἑαυτῶν ἐξετάσωμεν,
[12]	δὲ πῦρ ἄσβεστον, καὶ γέενναν,	καὶ	κολαστήρια, καὶ πικροὺς ἐν ὀδύναις
[5]	αἰσχύνην μετέβαλεν. Ἀπέθετο τὸν στέφανον,	καὶ	κόνιν τῆς κεφαλῆς κατεχέετο· τὴν
[2]	μετουσίαν οὐκ ἔσχε. Καῦμα δὲ	καὶ	κρυμὸς, καινῶς ὑπερβάντα τοὺς ὅρους
[11]	ὡς φεύγουσαν κάτασχε καὶ ἐπιτέλεσον,	καὶ	λαβόμενος πανταχόθεν ἐν ταῖς ἀγκάλαις
[9]	εὐχαριστίαν διάσωσον ἐπὶ τῆς ψυχῆς,	καὶ	λήψῃ καὶ σὺ τῆς εὐχαριστίας
[11]	ἐπίβουλον βρῶσιν, ἐὰν χρείαν ἀδελφοῦ	καὶ	λιμὸν θεραπεύσωμεν. Λαοὶ, ἀκούσατε· Χριστιανοὶ,
[7]	ἐκεῖθεν ὁρμηθεὶς τεχνῶν μάθησιν δέξηται,	καὶ	μάθῃ περὶ τῶν ἀνωτάτω φιλοσοφεῖν,
[12]	ἐν ὀδύναις αἰῶνας, ἀντὶ μακρᾶς	καὶ	μακαρίας ζωῆς. Μή με νομίσῃς,
[8]	οὐκ ἀπήλλαξεν· λλ´ οἱ ἁρπακτικώτατοι	καὶ	μάλιστα γαστρίμαργοι ῶν ὀρνίθων, οὗτοι
[7]	Κυρίου ἐστὶν, ἡ ἁψαμένη μου.	Καὶ	μάλιστα μὲν πρωτοτύπως τοῖς ἁμαρτήμασι
[2]	βρέξω· καὶ μερὶς μία βραχήσεται,	καὶ	μερὶς, ἐφ´ ἣν οὐ βρέξω,
[2]	δὲ πόλιν μίαν οὐ βρέξω·	καὶ	μερὶς μία βραχήσεται, καὶ μερὶς,
[5]	τὸν θρόνον τὸν ὑψηλὸν ἀφεὶς	καὶ	μετέωρον, ἐλεεινὸς τῇ γῇ προσεσύρετο·
[7]	τὴν ἀγαθότητα τῷ Θεῷ συνοῦσαν,	καὶ	μέχρι καὶ νῦν μὴ ἀπολιμπανομένην.
[7]	δὲ ὁ κατεπείξας τὸν Κτίστην	καὶ	μὴ βουλόμενον χοῦν λαβεῖν, καὶ
[9]	τὰ φρέατα, τὰ ἀεὶ κενούμενα,	καὶ	μὴ ἐξαντλούμενα, τὸ διπλοῦν ἀντεισάγουσα.
[12]	τὸ πῦρ τῆς γνώσεως ἄσβεστον,	καὶ	μὴ λείπουσα τῶν κατορθωμάτων τὸ
[9]	συμφορᾶς, ὡς ὁ γενναῖος Ἰὼβ,	καὶ	μὴ περιτραπῇς ἐκ τοῦ κλύδωνος,
[7]	λεγόμενον, χωρεῖ, μέσως γοῦν, εἰ	καὶ	μὴ τελείως, τῷ εὐεργέτῃ ὁμολογοῦντας
[7]	φιλάδελφος, ὁ δὲ, εἰ εὐχάριστος	καὶ	μὴ τοὐναντίον βλάσφημος, ταῖς τοῦ
[7]	τὸ ὁρώμενον, ἀλλὰ τελείαν ἐκπύρωσιν;	καὶ	μικρὸν ὑπαλλάξαντα τὸν ἥλιον τῆς
[6]	δι´ ὀλίγους ἐπὶ δῆμον κακὰ,	καὶ	μοχθηρίας τινὸς παραπήλαυσε δῆμος. Ἄχαρ
[5]	πάντως, οὐ μόνον. ~Ὁρᾷς, ὡς	καὶ	Νινευΐται τῇ μεταμελείᾳ τὸν Θεὸν
[2]	καὶ ἀπεξήρανεν, ἄμοιρος δὲ διετέλεσε	καὶ	νιφάδων καὶ ὑετῶν. Τὸ ἔαρ
[7]	ταῖς διαφόροις ἡμῶν ἐπαρκέσωσι χρείαις·	καὶ	νῦν μὲν κατὰ καιρὸν τὸ
[7]	τῷ Θεῷ συνοῦσαν, καὶ μέχρι	καὶ	νῦν μὴ ἀπολιμπανομένην. Ἐπεὶ τί
[8]	πνευματικῆς ἱστορίας ἐμάθομεν. Εἶχε δὲ	καὶ	ὁ Βαβυλώνιος λάκκος τὸν Ἰσραηλίτην
[4]	τὸ δίκαιον κριτήριον. ~Διὰ τοῦτο	καὶ	ὁ Θεὸς οὐκ ἀνοίγει τὴν
[6]	πάλιν εἰς τὰς Μαδιανίτιδας ἐξεπόρνευσε,	καὶ	ὁ Ἰσραὴλ ἔπιπτεν εἰς δίκην.
[9]	Εἷς ἄρτος, ὃν ὁρᾷς, Κύριε,	καὶ	ὁ κίνδυνος προφανὴς, ἀλλ´ ἐγὼ
[7]	ἐναντίαν κατάστασιν περιτραπείη τὰ πράγματα,	καὶ	ὁ μὲν πλούσιος γένηται πένης,
[4]	δὲ τῶν τελείων ἀνδρῶν πλῆθος,	καὶ	ὁ ταῖς ἁμαρτίαις ἐνεχόμενος δῆμος
[2]	δακρύουσι, πρὸς παῖδας νηπίους ἀφορῶντες,	καὶ	ὀδυρόμενοι· πρὸς γυναῖκας ἀτενίζοντες, καὶ
[3]	πένητας. Πολύτοκα ἡμῶν τὰ πρόβατα,	καὶ	οἱ γυμνοὶ τῶν προβάτων πλείους.
[9]	ἴδιον ὑπὲρ τοῦ θλιβομένου λαμβάνοντι,	καὶ	οἴκοθεν ἀποδιδόντι τὴν χάριν. Ἀξιόπιστος
[6]	τινὸς παραπήλαυσε δῆμος. Ἄχαρ ἱεροσύλησε,	καὶ	ὅλη ἡ παράταξις ἐμαστίζετο. Ὁ
[7]	Θεός· τοῦ δυνατοῦ δὲ προσόντος	καὶ	ὁμολογουμένου, μὴ ἆρα τὸ ἀγαθὸν
[2]	πόλεις εἰς μίαν, πιεῖν ὕδωρ,	καὶ	οὐ μὴ ἐμπλησθῶσι· διότι οὐκ
[11]	καιρός. Ῥεῖ γὰρ ὁ χρόνος,	καὶ	οὐκ ἐκδέχεται τὸν βραδύνοντα· ἐπείγονται
[4]	μετ´ ἐμοῦ καὶ τῆς προσευχῆς,	καὶ	οὗτοι ἰλιγγιῶντες, χασμώμενοι, μεταστρεφόμενοι συνεχῶς,
[5]	προαίρεσιν, τῆς δὲ κατ´ ἀνάγκην.	Καὶ	οὕτως αὐτοὺς ἰδὼν ὁ Θεὸς
[11]	καὶ τὴν αὐτὴν κατανέμονται πεδιάδα·	καὶ	πάντα τὰ καθ´ ἕκαστον οὕτως
[7]	Ἔχει τὴν τροφὴν ἐν χερσὶ,	καὶ	παρέλκει τὴν δόσιν, ἵνα σου
[7]	ὅς γε Κύριός ἐστιν οὐρανοῦ	καὶ	πάσης διακοσμήσεως, ὡρῶν (καὶ καιρῶν
[1]	λαοῦ καταλιπόντος τὴν πατρῴαν εὐσέβειαν,	καὶ	πατήσαντος μὲν τὴν τῶν νόμων
[5]	τῇ μεταμελείᾳ τὸν Θεὸν δυσωποῦντες,	καὶ	πενθοῦντες ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασιν, ἃ
[5]	ἐμμελοῦς μετανοίας! ὢ τῆς σοφῆς	καὶ	πεπυκνωμένης θλίψεως! Οὐδὲ τὰ ἄλογα
[7]	σώματος νόσος, ἡ δὲ δόξα	καὶ	περιφάνεια αἰσχύνη καὶ ἀτιμία, ἀχαριστοῦντας,
[12]	ἄσβεστον, καὶ γέενναν, καὶ κολαστήρια,	καὶ	πικροὺς ἐν ὀδύναις αἰῶνας, ἀντὶ
[9]	θαλάττης ἡπλωμένους ἔχων τοὺς θησαυρούς.	Καὶ	πλέων ἐὰν ἀπαιτήσῃς τὸ δάνεισμα,
[2]	τιμωρίας διήγημα. Εἶδον τὰς ἀρούρας,	καὶ	πολλὰ κατεδάκρυσα τῆς ἀκαρπίας αὐτῶν·
[11]	ταῖς ἀγκάλαις περίδραξαι. Δὸς ὀλίγα,	καὶ	πολλὰ κτῆσαι· λῦσον τὴν πρωτότυπον
[8]	τὴν Παλαιὰν Διαθήκην, τὴν Νέαν,	καὶ	πολλοὺς εὑρήσεις ἐν ἑκάστῃ τοὺς
[2]	ἐπέλιπον πλούσιαί τε καὶ ἀένναοι,	καὶ	ποταμῶν μεγάλων ἐδαπανήθη τὰ ῥεύματα,
[9]	τὰς δωρεάς. Κἂν οὕτως εἴπῃς	καὶ	πράξῃς, ὃν δίδως ἐκ τῆς
[11]	τῆς φύσεως ὡς κοινῇ κέχρηνται.	Καὶ	προβάτων ἀγέλαι ἓν καὶ τὸ
[2]	ἡλικίας υἱοὺς ἀπολέσαντες. Λεγέσθω τοίνυν	καὶ	πρὸς ἡμᾶς παρὰ τοῦ αὐτοῦ
[10]	τοῦ κακοῦ θεραπείαν, ἑκὼν δὲ	καὶ	πρὸς πλεονεξίαν ὑπερτιθέμενος, εἰκότως ἂν
[6]	κατὰ φύσιν τίκτουσα γίνεται στείρα,	καὶ	πρὸς τιμωρίαν τῶν ἐποικούντων κατεδικάσθη
[4]	ἐψύγη. Φωνὴ λιτανευόντων εἰκῆ βοᾷ,	καὶ	πρὸς τὸν ἀέρα διασκεδάννυται. Οὐδὲ
[11]	τις, κατὰ τὴν πρώτην ἔντευξιν	καὶ	προσβολὴν ἀνελόμενος, εἰς δέον τῷ
[12]	ἀντιμετρηθήσεται. Αὐτῷ πρέπει δόξα, κράτος	καὶ	προσκύνησις, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
[6]	μὴ τὸν ἄρτον, μέχρι χθὲς	καὶ	πρώην καταφρονούμενον διὰ τὴν πρόχειρον
[7]	ὁ Θεὸς χορηγεῖν τὴν τροφήν;	Καὶ	πῶς; ὅς γε Κύριός ἐστιν
[2]	Ἰσραηλῖται νέοι, Μωϋσῆν ζητοῦντες νέον,	καὶ	ῥάβδον θαυμασίων ποιητικὴν, ἵνα πάλιν
[6]	ἁμαρτίαν ἐπιτελοῦμεν συντόνως, ὀλιγώρως δὲ	καὶ	ῥᾳθύμως ἀναλαμβάνομεν τὴν μετάνοιαν. Τίς
[12]	δείξῃς, γυμνὴν δὲ τὴν ἄλλην	καὶ	ῥακίοις ἠμφιεσμένην, ἡνίκα ἂν δέῃ
[12]	τὸν τοῦ γήρως υἱόν. Πειράζει	καὶ	σὲ τυχὸν ἡ πλεονεξία, ὡς
[6]	τὴν γῆν· λῦσον τῷ ὑπερηφάνῳ	καὶ	σοβοῦντι πλούτῳ τὴν συμφοράν. Τάχα
[6]	ἀποῤῥεῖ δάκρυον, ἵν´ ὄμβρον λάβῃ	καὶ	σταγόνας εὐκαίρους; Τίς ἐξαλείφων ἁμαρτίας,
[4]	πεφυρμένος· σὺ πρόσπεσον καὶ κλαῦσον	καὶ	στέναξον· ἄφες τὸ βρέφος ἐνεργεῖν
[12]	καὶ κατέχων πρὸς αὐτὴν, πρόσριψον	καὶ	σὺ τὰ ἱμάτια, ὀργισθεὶς ἀναχώρησον·
[9]	ἐπὶ τῆς ψυχῆς, καὶ λήψῃ	καὶ	σὺ τῆς εὐχαριστίας τὰ διπλασίονα
[9]	τῆς τροφῆς, ἐλέου πρόξενος. Εἰπὲ	καὶ	(σὺ τῆς χήρας τῆς Σιδωνίας
[9]	δῷς ἐκ τοῦ λείποντος, ἕξεις	καὶ	σὺ τὸν καμψάκην τοῦ ἐλαίου
[9]	τῷ λιμώττοντι ἀδελφῷ· δὸς δὴ	καὶ	σὺ τῷ κινδυνεύοντι δούλῳ. Οἶδά
[4]	δέλτους ἐν τοῖς διδασκαλείοις ἀποθέμενοι,	καὶ	συμβοῶντες ἡμῖν, ὡς ἄνεσιν μᾶλλον
[10]	ἐμψυγέντα τῶν ἀκροδρύων. Γαστὴρ κενὴ	καὶ	συμπεπτωκυῖα, καὶ ἄμορφος, οὐκ ὄγκον,
[2]	ἐφ´ ἣν οὐ βρέξω, ξηρανθήσεται.	Καὶ	συναθροίσονται δύο ἢ τρεῖς πόλεις
[11]	τῶν ἐντολῶν ὁ καιρὸς καλεῖ·	καὶ	σφόδρα μερίμνησον, ἵνα σε μὴ
[12]	κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ. Ἀλλὰ	καὶ	σῶμα τὸ ἐν θήκαις ἀφανισθὲν
[3]	τὸν ἐνδεῆ παρατρέχομεν. Ἀνενδεῆ χορηγὸν	καὶ	ταμίαν Θεὸν ἔχοντες, φειδωλοὶ ἐγενόμεθα
[8]	τροφὴν εἶχον ἄσπορον καὶ ἀνήροτον,	καὶ	τὰς πηγὰς ἐχορήγει πέτρα, οὐ
[7]	τινὰ χορὸν εὔτακτον τὰς ὥρας	καὶ	τὰς τροπὰς ἀλλήλαις ὑποχωρεῖν ὁρίσας,
[2]	γεωργοὶ δὲ, ταῖς ἀρούραις ἐπικαθήμενοι,	καὶ	τὰς χεῖρας κατὰ τῶν γονάτων
[2]	τὸ πλῆθος τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων	καὶ	τὰς ὥρας τῶν ἰδίων ἐξήγαγε
[3]	οὐ παρέχομεν· τὴν εὐεργεσίαν ἐπαινοῦμεν,	καὶ	ταύτης ἀποστεροῦμεν τοὺς δεομένους. Δοῦλοι
[4]	συμβοῶντες ἡμῖν, ὡς ἄνεσιν μᾶλλον	καὶ	τέρψιν τὸ πρᾶγμα μετέρχονται, ἑορτὴν
[9]	Οἶδά σου τὴν ἀγαθότητα, θαῤῥῶ	καὶ	τῇ δυνάμει· οὐχ ὑπερτίθεσαι εἰς
[12]	τὴν ὥραν· ἐφαρμόσει δὲ κυρίως	καὶ	τῇ ἑκάστου ψυχῇ, εἴπερ ἐκ
[12]	θεοφορουμένη προφητεία βεβαιωθῇ, ἐφαρμόσῃ δὲ	καὶ	τῇ σῇ ψυχῇ τὸ λεχθέν·
[12]	ἴσης τῇ τε ἀκολάστῳ παιδὶ	καὶ	τῇ σώφρονι. Μὴ τὴν ἐνταῦθα
[12]	πάντα τῇ ἡδονῇ, δός τι	καὶ	τῇ ψυχῇ. Καὶ δύο σοι
[11]	ὄρος· ἵπποι δὲ παμπληθεῖς μίαν	καὶ	τὴν αὐτὴν κατανέμονται πεδιάδα· καὶ
[5]	Ὁ βασιλεὺς αὐτῶν τὴν λαμπρότητα	καὶ	τὴν δόξαν εἰς αἰσχύνην μετέβαλεν.
[1]	παλαιᾶς ἱστορίας προσχρῆσθαι. Μηκέτι μέντοι	καὶ	τὴν ἔκβασιν τῶν τότε γενομένων
[12]	σεαυτῷ τὴν τῶν τιμῶν δόσιν	καὶ	τὴν ἐπουράνιον δόξαν, ἀνοίξεις δὲ
[12]	θυγατέρας· τὴν εὐπάθειαν τὴν ἐνθάδε,	καὶ	τὴν ζωὴν τὴν ἐν τοῖς
[6]	ἔβρεξε; Τίς πόδας ἀπέπλυνε ξένων,	καὶ	τὴν κόνιν τῆς ὁδοιπορίας ἀπέκλυσεν,
[5]	Ὁ πρεσβύτης ἐπ´ ἐκείνων ἐθρήνει,	καὶ	τὴν πολιὰν ἔτιλλε καὶ διεσπάραττεν.
[6]	τῆς χρείας ἐγνώρισας; Διὰ σὲ	καὶ	τὴν συμφορὰν ταύτην κατεδίκασεν, ἐπειδὴ
[12]	τὸ πρόσωπον, καὶ ἰδὼν μισήσῃ,	καὶ	τὴν συνάφειαν ἀπαρνήσηται. Ἀλλὰ στείλας
[8]	ἅλως, οὐ ληνὸς, οὐ ταμιεῖον·	καὶ	τὴν τροφὴν εἶχον ἄσπορον καὶ
[4]	πότε, ὡς δεσμωτηρίου, τῆς ἐκκλησίας,	καὶ	τῆς ἀνάγκης τῆς προσευχῆς ἀφαιρεθήσονται.
[3]	οἰκονομίας; μὴ ἀφῃρέθη τῆς ἐξουσίας	καὶ	τῆς δυνάμεως; ἢ τὴν ἰσχὺν
[8]	ἦν τῷ ικαίῳ τὰ πάντα,	καὶ	τῆς ζωῆς ἐφόδιον ἡ πρὸς
[2]	ἡμῶν συμφωνήσαντα βλάβην, τοῦ βίου	(καὶ	τῆς ζωῆς τοὺς ἀνθρώπους ἐλαύνουσι.
[4]	μαμμωνᾶ. Ὀλίγοι λοιπὸν μετ´ ἐμοῦ	καὶ	τῆς προσευχῆς, καὶ οὗτοι ἰλιγγιῶντες,
[3]	~Τίς οὖν ἄρα τῆς ἀταξίας	καὶ	τῆς συγχύσεως ἡ αἰτία; τίς
[5]	κατακρίναντας, καὶ τὸ πάθος ἠλέησε,	καὶ	τῆς τιμωρίας ἀνῆκε, καὶ τὸ
[4]	ἐπειδὴ τῆς ἐπαχθείας τοῦ παιδευτοῦ,	καὶ	τῆς φροντίδος τῶν μαθημάτων πρὸς
[8]	τὴν ψυχὴν καὶ τὸ φρόνημα.	Καὶ	τί τὰ παρ´ ἐκείνων; Οἱ
[2]	τοῖς ὀψιγόνοις καινὸν ἐπὶ λιμοῦ	καὶ	τιμωρίας διήγημα. Εἶδον τὰς ἀρούρας,
[6]	μηδὲ ὑπάρχειν σῖτον ἐν ἀποθήκαις·	καὶ	τίς ἡ χρῆσις τῶν βαρυτάτων
[1]	φοβηθήσεται; Κύριος ὁ Θεὸς ἐλάλησε,	καὶ	τίς οὐ προφητεύσει; Προφητικὸν ποιήσωμεν
[1]	ΛΙΜῼ ΚΑΙ ΑΥΧΜῼ ~(Λέων ἐρεύξεται,	καὶ	τίς οὐ φοβηθήσεται; Κύριος ὁ
[4]	ἀκόλουθα. Ἵνα τί κρύπτῃ κατηγορούμενος,	καὶ	τὸ ἀνεύθυνον εἰς ἀπολογίαν προϊστᾷς;
[11]	κέχρηνται. Καὶ προβάτων ἀγέλαι ἓν	καὶ	τὸ αὐτὸ καταβόσκονται ὄρος· ἵπποι
[5]	ἁμαρτήμασιν, ἃ μετὰ τὴν θάλασσαν	καὶ	τὸ κῆτος Ἰωνᾶς ἐξεβόησεν, οὐ
[3]	παρελύθη· παρηνέχθη δὲ εἰς σκληρότητα,	καὶ	τὸ λίαν ἀγαθὸν, καὶ τὸ
[12]	Προνόησόν μοι λογικῶς τὸ παρὸν	καὶ	τὸ μέλλον, ὃ μὴ διὰ
[5]	ὑπερβαίνουσαν ἑαυτῶν ταλαιπωρίαν παγγενῆ κατακρίναντας,	καὶ	τὸ πάθος ἠλέησε, καὶ τῆς
[3]	σκληρότητα, καὶ τὸ λίαν ἀγαθὸν,	καὶ	τὸ περὶ ἡμᾶς κηδεμονικὸν εἰς
[2]	φορτίων· τοὺς δὲ πολλοὺς ἡμῶν	καὶ	τὸ ποτὸν ἐπέλειψε, καὶ ἐν
[8]	συμφορὰν, ἐλεύθερον δὲ τὴν ψυχὴν	καὶ	τὸ φρόνημα. Καὶ τί τὰ
[5]	ἠλέησε, καὶ τῆς τιμωρίας ἀνῆκε,	καὶ	τὸ χαίρειν ἐδωρήσατο τοῖς εὐαισθήτως
[7]	αὖθις δὲ λάβῃ τὸ θερμὸν,	καὶ	τὸ ψυχρὸν ἐγκραθῇ τῷ ἐνιαυτῷ,
[7]	καὶ μὴ βουλόμενον χοῦν λαβεῖν,	καὶ	τοιοῦτον ἐκ πηλοῦ κάλλος εἰδοποιῆσαι;
[1]	κατεφρυάξατο, μέχρις οὗ, τοῖς βαράθροις	καὶ	τοῖς κρημνοῖς ἐκπεσὼν, ἀξίαν τῆς
[9]	μου μόνον εἰς διατροφὴν ἐμοὶ	καὶ	τοῖς παιδίοις. Κἂν δῷς ἐκ
[7]	Κυβερνήτην μὲν γὰρ ὁ χειμὼν,	καὶ	τὸν ἀθλητὴν τὸ στάδιον, τὸν
[3]	ὁμοδούλους οὐκ οἰκτείρομεν· πεινῶντες τρεφόμεθα,	καὶ	τὸν ἐνδεῆ παρατρέχομεν. Ἀνενδεῆ χορηγὸν
[3]	τῷ πλήθει τῶν ἀποκειμένων στενοῦνται,	καὶ	τὸν ἐστενωμένον οὐκ ἐλεοῦμεν. Διὰ
[1]	ποιήσωμεν τὸ τοῦ λόγου προοίμιον,	καὶ	τὸν θεοφορούμενον Ἀμὼς συνεργὸν εἰς
[12]	λογισμὸς τῇ ἐντολῇ ἐκείνῃ πολεμῶν,	καὶ	τὸν σώφρονα νοῦν εἰς τὴν
[1]	τῆς εὐθείας, τοσοῦτον ἔδραμεν ἄτακτα,	καὶ	τοῦ ἡνιόχου κατεφρυάξατο, μέχρις οὗ,
[3]	ἰσχὺν μὲν τὴν αὐτὴν ἔχει,	καὶ	τοῦ κράτους οὐ παρελύθη· παρηνέχθη
[7]	τὸ ψυχρὸν ἐγκραθῇ τῷ ἐνιαυτῷ,	καὶ	τοῦ ξηροῦ τὴν χρείαν μὴ
[3]	τοὺς δεομένους. Δοῦλοι ὄντες, ἐλευθερούμεθα,	καὶ	τοὺς ὁμοδούλους οὐκ οἰκτείρομεν· πεινῶντες
[10]	λιμοῦ πάθος κατηνάγκασε πολλοὺς πολλάκις	καὶ	τοὺς (ὅρους κινῆσαι τῆς φύσεως·
[10]	πάλιν τῇ γαστρὶ κακῶς ὑποδέξασθαι.	Καὶ	τοῦτο τὸ δρᾶμα Ἰουδαϊκὴ ἐτραγῴδησεν
[8]	ὀρνίθων, οὗτοι διεκόμιζον τὰ σιτία,	καὶ	τροφῆς γίνοντο τῷ δικαίῳ διάκονοι,
[8]	ἀλλοτρίας ροφὰς ἐκ συνηθείας ἁρπάζοντες·	καὶ	τῷ δεσποτικῷ ροστάγματι τὴν φύσιν
[10]	πελιδνὸν δὲ τὸ σῶμα, ὠχρότητι	καὶ	τῷ μέλανι ἐλεεινῶς ἐκ τοῦ
[6]	γῆ. Χαλκοῦ γὰρ καὶ χρυσοῦ	καὶ	τῶν ἀγόνων παρὰ φύσιν γεννώντων,
[12]	ἀποκλεισθεῖσα, πάλιν ἐνοικήσει τῷ σώματι.	Καὶ	τῶν βεβιωμένων ἔλεγχος ἀκριβὴς παραστήσεται,
[2]	ὥρας τῶν ἰδίων ἐξήγαγε φύσεων,	καὶ	τῶν καιρῶν τὰς ἰδέας εἰς
[8]	πιστοὶ φύλακες ενόμενοι τῶν ἄρτων	καὶ	τῶν κρεῶν. Ταῦτα δὲ τῷ
[11]	μὴ παρέλθῃ ὁ τῆς πανηγύρεως	καὶ	τῶν συναλλαγμάτων καιρός. Ῥεῖ γὰρ
[7]	κολάσεων τῶν ἁμαρτωλῶν; Ἐπὶ σαυτοῦ	καὶ	τῶν σῶν λογισμῶν γενοῦ, ἄνθρωπε·
[2]	ἀλλ´ ἐκ τῆς νηπιώδους ὀλιγωρίας	καὶ	τῶν τῆς νεότητος ἁμαρτιῶν εἰς
[1]	ἐγένετο μετανοίας· τὴν ἐπιστροφὴν παραινῶν,	καὶ	τῶν τιμωριῶν προφέρων τὴν ἀπειλήν.
[2]	ἄμοιρος δὲ διετέλεσε καὶ νιφάδων	καὶ	ὑετῶν. Τὸ ἔαρ πάλιν τὸ
[1]	λάβω καρπὸν τῶν πονουμένων εὐφραίνοντα,	καὶ	ὑμεῖς ἐν καιρῷ τῆς ἀπαλλαγῆς
[10]	τῇ ζωῇ παραπέμπεται. Ὁ ἀκοινώνητος	καὶ	φειδωλὸς πρὸ πάντων ἁμαρτωλῶν τῷ
[7]	διαδείκνυνται ὁ μὲν, εἰ κοινωνικὸς	καὶ	φιλάδελφος, ὁ δὲ, εἰ εὐχάριστος
[12]	ἱματίων, ἵνα τῆς ἐντολῆς καταφρονήσῃς,	καὶ	φιλήσῃς μᾶλλον ἐκείνην τὴν φιλόχρυσον
[12]	φιλήσῃς μᾶλλον ἐκείνην τὴν φιλόχρυσον	καὶ	φιλόκοσμον παρὰ τὸ τοῦ Δεσπότου
[6]	ἄργυρον, ὃν πρότερον πάντα δυνάμενον	καὶ	φίλτατον ὀνομάζων, ἀδρανῆ βοηθὸν ἐπὶ
[6]	συνήθη ἡ γῆ. Χαλκοῦ γὰρ	καὶ	χρυσοῦ καὶ τῶν ἀγόνων παρὰ
[2]	γυναῖκας ἀτενίζοντες, καὶ θρηνοῦντες, ἐπαφώμενοι	καὶ	ψηλαφῶντες τοὺς ξηροὺς χόρτους τῶν
[12]	τὸ ἐν θήκαις ἀφανισθὲν ἀναστήσεται,	καὶ	ψυχὴ ἡ αὐτὴ ἡ τῷ
[11]	αἱ ἡμέραι, τὸν ὀκνηρὸν παρατρέχουσιν.	Καὶ	ὡς οὐκ ἔστι ῥεῦμα ποταμοῦ
[1]	ἀκόλουθον. Ἀπειθήσας γὰρ ὁ λαὸς,	καὶ	ὥσπερ πῶλος σκληρὸς καὶ δυσήνιος
[2]	Εὐλαβηθῶμεν μὴ γενώμεθα τοῖς ὀψιγόνοις	καινὸν	ἐπὶ λιμοῦ καὶ τιμωρίας διήγημα.
[2]	ἔσχε. Καῦμα δὲ καὶ κρυμὸς,	καινῶς	ὑπερβάντα τοὺς ὅρους τῆς κτίσεως,
[10]	θηρία, τοῖς ὀδοῦσι διασπαράξαντα ὅσα	καίρια	τῶν μελῶν, οὐ συγχωρεῖ τῇ
[7]	χρείαις· καὶ νῦν μὲν κατὰ	καιρὸν	τὸ ὑγρὸν προσγένηται, αὖθις δὲ
[11]	μητέρα σε τῶν ἐντολῶν ὁ	καιρὸς	καλεῖ· καὶ σφόδρα μερίμνησον, ἵνα
[11]	τῆς πανηγύρεως καὶ τῶν συναλλαγμάτων	καιρός.	Ῥεῖ γὰρ ὁ χρόνος, καὶ
[8]	ὁ προφήτης ἐν μικρῷ μορίῳ	καιροῦ,	ὅσην ἐκ τῆς Ἰουδαίας μέχρι
[7]	δοκιμάζονται. Κἀν τούτῳ μάλιστα τῷ	καιρῷ	διαδείκνυνται ὁ μὲν, εἰ κοινωνικὸς
[6]	τῆς ὁδοιπορίας ἀπέκλυσεν, ἵν´ ἐν	καιρῷ	δυσωπήσῃ τὸν Θεὸν, αὐχμοῦ λύσιν
[1]	πονουμένων εὐφραίνοντα, καὶ ὑμεῖς ἐν	καιρῷ	τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν δεινῶν τὴν
[3]	αἰτία; τίς ὁ νεωτερισμὸς τῶν	καιρῶν;	Ἐρευνήσωμεν, ὡς νοῦν ἔχοντες· ὡς
[7]	καὶ πάσης διακοσμήσεως, ὡρῶν (καὶ	καιρῶν	σοφὸς οἰκονόμος, κυβερνήτης τῶν πάντων,
[2]	ἰδίων ἐξήγαγε φύσεων, καὶ τῶν	καιρῶν	τὰς ἰδέας εἰς ἀλλοκότους κράσεις
[6]	καὶ δι´ ὀλίγους ἐπὶ δῆμον	κακὰ,	καὶ μοχθηρίας τινὸς παραπήλαυσε δῆμος.
[4]	ἀντεισαγάγῃς πρόσωπον; Ἔδει δὲ παρεῖναι	κἀκεῖνο	μετὰ σοῦ πάντως, οὐ μόνον.
[10]	Λιμὸς δὲ ἀργὸν ἔχει τὸ	κακὸν,	παρέλκουσαν τὴν ἀλγηδόνα, ἐγκαθημένην τὴν
[2]	τῶν νέων, καὶ διανίστανται, οὐ	κακόν	τι δοῦναι σπουδάζοντες. ἀλλ´ ἐκ
[5]	ἐπιλαθόμενος τῆς τρυφῆς, ἤσκει τὴν	κακοπάθειαν	ὡς σώφρονα. Ὁ βασιλεὺς αὐτῶν
[10]	ἔχων ἐν ἐξουσίᾳ τὴν τοῦ	κακοῦ	θεραπείαν, ἑκὼν δὲ καὶ πρὸς
[1]	τὰ ὅμοια τῶν ἡμῖν διοχλούντων	κακῶν	θεραπεύσαντα πάθη· τὴν (ὑπὲρ τῶν
[4]	τὴν πόλιν διατρέχει· ὁ τῶν	κακῶν	τὴν αἰτίαν ἐν ταῖς ψυχαῖς
[2]	τοὺς ὅρους τῆς κτίσεως, καὶ	κακῶς	εἰς τὴν καθ´ ἡμῶν συμφωνήσαντα
[10]	γαστρὸς προήγαγε, πάλιν τῇ γαστρὶ	κακῶς	ὑποδέξασθαι. Καὶ τοῦτο τὸ δρᾶμα
[11]	τροφῆς μεταδόσει. Ὡς γὰρ Ἀδὰμ,	κακῶς	φαγὼν, τὴν ἁμαρτίαν παρέπεμψεν, οὕτως
[11]	σε τῶν ἐντολῶν ὁ καιρὸς	καλεῖ·	καὶ σφόδρα μερίμνησον, ἵνα σε
[10]	τὸν ἄρτον χορηγήσας πρὸ πάντων	καλεῖται·	ὁ χρηστὸς καὶ εὐμετάδοτος πρὸ
[7]	λαβεῖν, καὶ τοιοῦτον ἐκ πηλοῦ	κάλλος	εἰδοποιῆσαι; Τίς ὁ πρὸς ἀνάγκην
[12]	καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ	κάλλους	σου. Ταῦτα γὰρ γενικῶς προανεφώνησεν
[9]	τὰ σιτία, ἐκείνῳ μιᾶς. Ὡς	καλὸς	καὶ εὐγνώμων τὸ σὸν περιττὸν
[9]	λείποντος, ἕξεις καὶ σὺ τὸν	καμψάκην	τοῦ ἐλαίου τῇ χάριτι βρύοντα·
[7]	ἀκριβῶς διὰ τῆς ὑπομονῆς δοκιμάζονται.	Κἀν	τούτῳ μάλιστα τῷ καιρῷ διαδείκνυνται
[9]	διατροφὴν ἐμοὶ καὶ τοῖς παιδίοις.	Κἂν	δῷς ἐκ τοῦ λείποντος, ἕξεις
[9]	συμφέρον ἐκ τοῦ κοινοῦ κινδύνου.	Κἂν	εἰς ἕνα ἄρτον περιστῇ ἡ
[6]	ἔχων σύντροφον, τὴν ἐγκράτειαν ὁμοδίαιτον.	Κἂν	ἐπιτύχῃς τῆς παρὰ τοῦ τοιούτου
[7]	φιλοσοφεῖν, ὧν αἰσθητῶς οὐχ ἅπτεται;	Κἂν,	οὕτω λογιζόμενος, εὕρῃς τὴν ἀγαθότητα
[9]	σκεδαννύεις, ὅταν ἐθέλῃς, τὰς δωρεάς.	Κἂν	οὕτως εἴπῃς καὶ πράξῃς, ὃν
[8]	διαφόρως τραφέντας. Ἠλίαν εἶχεν ὁ	Κάρμηλος,	ὄρος ὑψηλὸν καὶ ἀοίκητον, ἔρημος
[9]	γίνεται γεωργίας, πολύχουν ἀπογεννᾷ τὸν	καρπὸν,	ἀῤῥαβὼν τῆς τροφῆς, ἐλέου πρόξενος.
[1]	μιᾶς ταύτης σπουδῆς κἀγὼ λάβω	καρπὸν	τῶν πονουμένων εὐφραίνοντα, καὶ ὑμεῖς
[6]	ψεκάδων ἐπινόησον πόρον· ἔπειξον εἰς	καρποφορίαν	τὴν γῆν· λῦσον τῷ ὑπερηφάνῳ
[9]	ἀνθρώπων πατρικῶς ἐνεδείξατο. Σὺ δὲ	καρτέρησον	ὀλίγον ἐπὶ τῆς συμφορᾶς, ὡς
[5]	μὲν κατὰ προαίρεσιν, τῆς δὲ	κατ´	ἀνάγκην. Καὶ οὕτως αὐτοὺς ἰδὼν
[12]	ἔχουσαν σχῆμα, καὶ κλῆσιν τὴν	κατ´	ἀρετὴν ζωήν. Μὴ τοίνυν ἄμορφον
[7]	Τίς ὁ πρὸς ἀνάγκην πείσας	κατ´	εἰκόνα ἰδίαν τὸν λόγον τῷ
[10]	τὸν ὄγκον συστέλλει· τὴν δύναμιν	κατ´	ὀλίγον ἀπομαραίνει. Ἡ σὰρξ ὡς
[7]	ἐπαρκέσωσι χρείαις· καὶ νῦν μὲν	κατὰ	καιρὸν τὸ ὑγρὸν προσγένηται, αὖθις
[6]	σταγόνας εὐκαίρους; Τίς ἐξαλείφων ἁμαρτίας,	κατὰ	μίμησιν τοῦ μακαρίου Δαβὶδ, θρήνοις
[7]	ἄλλο προσθεῖναι, ἔστιν ὅτε καὶ	κατὰ	πεῖραν ταῖς ψυχαῖς αἱ τοιαῦται
[5]	τε καὶ ἀναισθήτου· τῆς μὲν	κατὰ	προαίρεσιν, τῆς δὲ κατ´ ἀνάγκην.
[12]	φωνῇ. Καὶ ἴσθι γε ἀκριβῶς	κατὰ	τὴν εὐαγγελικὴν πρόῤῥησιν, ἰῶτα ἓν
[11]	ποταμοῦ στῆσαι, εἰ μή τις,	κατὰ	τὴν πρώτην ἔντευξιν καὶ προσβολὴν
[5]	ἀνεκαλοῦντο τὰ ἔγγονα. Τὰ βρέφη,	κατὰ	τὸν ὅμοιον τρόπον λιμώττοντα, σφοδροτάτῳ
[2]	ἐκτρῖψαι ζητῶν, ἀλλ´ ἐπανορθῶσαι σπουδάζων,	κατὰ	τοὺς χρηστοὺς τῶν πατέρων καὶ
[2]	ἀρούραις ἐπικαθήμενοι, καὶ τὰς χεῖρας	κατὰ	τῶν γονάτων συμπλέκοντες (τοῦτο δὴ
[2]	ἀμελεῖς τῶν τέκνων, οἳ θυμοῦνται	κατὰ	τῶν νέων, καὶ διανίστανται, οὐ
[6]	ἀγόνων παρὰ φύσιν γεννώντων, ἡ	κατὰ	φύσιν τίκτουσα γίνεται στείρα, καὶ
[10]	καὶ ἀεὶ βραδύνοντα. Τὸ γὰρ	κατὰ	φύσιν ὑγρὸν ἐκδαπανᾷ· τὸ θερμὸν
[11]	ἀγέλαι ἓν καὶ τὸ αὐτὸ	καταβόσκονται	ὄρος· ἵπποι δὲ παμπληθεῖς μίαν
[6]	τοιούτου βοηθείας δεόμενος, οὐ μακρὰ	καταγελάσεις	τῶν πολυμερίμνων κτημάτων; οὐ προσπτύσεις
[10]	ἐν τῷ ἴσῳ τῶν αὐτοχείρων	καταδικάζοιτο.	Τὸ τοῦ λιμοῦ πάθος κατηνάγκασε
[5]	ἐπὶ ὑπερβαίνουσαν ἑαυτῶν ταλαιπωρίαν παγγενῆ	κατακρίναντας,	καὶ τὸ πάθος ἠλέησε, καὶ
[2]	καὶ εἰς τὸ βάθος δεχομένη	καταλάμπουσαν	τὴν ἀκτῖνα. Πηγαὶ δὲ ἡμᾶς
[10]	ἄξιος; τίνα δὲ ὠμότητος ὑπερβολὴν	καταλείψει;	πῶς δὲ οὐκ ἄξιος τοῖς
[12]	μὴ διὰ κέρδος αἰσχρὸν προδῷς.	Καταλείψει	σε σῶμα, τὸ σὸν γνώρισμα
[12]	σχεδὸν τὸν πολυάνθρωπον δῆμον ἀπεργάζεται.	~Καταλείψωμεν	τοὺς ἔξωθεν, καὶ ἐπέλθωμεν τὸ
[1]	τῶν ἀνωτέρω χρόνων, τοῦ λαοῦ	καταλιπόντος	τὴν πατρῴαν εὐσέβειαν, καὶ πατήσαντος
[5]	προσεσύρετο· τὴν ἰδιάζουσαν καὶ βασιλικὴν	καταλιπὼν	εὐπάθειαν, συνεθρήνει τῷ δήμῳ· εἷς
[2]	ἐμποιοῦντα τὴν αἰθρίαν ταύτην, καὶ	καταλυποῦντα	τῇ καθαρότητι, ἣν λίαν ἐπεθυμοῦμεν
[7]	σου δοκιμάσῃ τὸ βέβαιον, ἵνα	καταμάθῃ	τὴν γνώμην, εἰ μὴ τῇ
[12]	τὴν φιλαργυρίαν ἐπισπώμενος, τῆς φιλαδελφίας	καταναγκάζων	ἀμελεῖν, καὶ κατέχων πρὸς αὐτὴν,
[11]	παμπληθεῖς μίαν καὶ τὴν αὐτὴν	κατανέμονται	πεδιάδα· καὶ πάντα τὰ καθ´
[7]	τῆς μητρὸς πρόσωπον τοῖς ὄνυξι	καταξαίνουσι.	Κυβερνήτην μὲν γὰρ ὁ χειμὼν,
[2]	καὶ ἀνηλίους εἰργάσατο. Γῆ δὲ	καταξηρανθεῖσα	εἰς ἄκρον ἀηδὴς μέν ἐστιν
[2]	ῥεύματα, παῖδες δὲ αὐτὰ σμικρότατοι	καταπεζεύουσι,	καὶ γυναῖκες περαιοῦνται μετὰ φορτίων·
[12]	τοὺς πωλήσαντας. Ἐὰν ἐντύχῃς νεωτέρῳ	καταπονουμένῳ,	οὕτω δάκρυσον, ὡς ἐκεῖνος τὸν
[7]	διδασκάλου ἐπιτιμηθέντες, τὰς δέλτους ἐκείνου	καταῤῥηγνύουσι·	πατρὸς δὲ, δι´ ὠφέλειαν τὴν
[12]	καὶ ἀπέραντα, δι´ ἐπιπλάστων διηγημάτων	κατασιγάζουσιν.	Ταῦτα δὲ οὐ μῦθος, ἀλλὰ
[7]	τὴν τροφὴν ὑπερθεμένου, τὴν ἐσθῆτα	κατασπαράττουσιν,	ἢ τὸ τῆς μητρὸς πρόσωπον
[7]	δέ που διὰ τὴν ἐναντίαν	κατάστασιν	περιτραπείη τὰ πράγματα, καὶ ὁ
[11]	τοῦτο τὴν ἐντολὴν ὡς φεύγουσαν	κάτασχε	καὶ ἐπιτέλεσον, καὶ λαβόμενος πανταχόθεν
[7]	τοῖς περιγείοις σώμασιν, ἐν ἀκαρεῖ	καταφλέξαι	πᾶν τὸ ὁρώμενον; ἢ βρέξαι
[12]	τῶν ἱματίων, ἵνα τῆς ἐντολῆς	καταφρονήσῃς,	καὶ φιλήσῃς μᾶλλον ἐκείνην τὴν
[6]	ἄρτον, μέχρι χθὲς καὶ πρώην	καταφρονούμενον	διὰ τὴν πρόχειρον ἐξουσίαν τῆς
[2]	ἀσυνήθη τὸ μάννα τοῖς ἀνθρώποις	καταψεκάσωσιν.	Εὐλαβηθῶμεν μὴ γενώμεθα τοῖς ὀψιγόνοις
[10]	φύσιν ὑγρὸν ἐκδαπανᾷ· τὸ θερμὸν	καταψύχει·	τὸν ὄγκον συστέλλει· τὴν δύναμιν
[2]	Εἶδον τὰς ἀρούρας, καὶ πολλὰ	κατεδάκρυσα	τῆς ἀκαρπίας αὐτῶν· καὶ ἐξέχεα
[2]	ἀλλὰ πᾶσαν ἰκμάδα τῷ κρυστάλλῳ	κατέδησέ	τε καὶ ἀπεξήρανεν, ἄμοιρος δὲ
[6]	σὲ καὶ τὴν συμφορὰν ταύτην	κατεδίκασεν,	ἐπειδὴ ἔχων οὐκ ἐδίδως· ἐπειδὴ
[6]	καὶ πρὸς τιμωρίαν τῶν ἐποικούντων	κατεδικάσθη	τὴν ἀκαρπίαν. Δειξάτωσαν τοίνυν οἱ
[5]	αἱ τεκοῦσαι ταῖς φυσικαῖς ἀλγηδόσι	κατεκεντοῦντο	τὰ σπλάγχνα. Καὶ διὰ τοῦτο
[10]	τὰ δεινὰ πάθη τοὺς Ἱεροσολυμίτας	κατέλαβε,	τῆς εἰς τὸν Κύριον δυσσεβείας
[7]	τὸν ἄνθρωπον; Τίς δὲ ὁ	κατεπείξας	τὸν Κτίστην καὶ μὴ βουλόμενον
[1]	ἔδραμεν ἄτακτα, καὶ τοῦ ἡνιόχου	κατεφρυάξατο,	μέχρις οὗ, τοῖς βαράθροις καὶ
[5]	στέφανον, καὶ κόνιν τῆς κεφαλῆς	κατεχέετο·	τὴν ἁλουργίδα ῥίψας, σάκκον μετημφιάσατο·
[2]	ὁ λόγος, ἔτι δὲ μετεώρους	κατέχει	τὰς ψυχὰς τῇ ἐλπίδι τῆς
[12]	μὴ ἐπιβάλῃς τῇ ὀργῇ τῇ	κατεχούσῃ	τὴν ἄμυναν· ἀλλὰ θρέψον ὡς
[12]	τῆς φιλαδελφίας καταναγκάζων ἀμελεῖν, καὶ	κατέχων	πρὸς αὐτὴν, πρόσριψον καὶ σὺ
[4]	ἡλικίας ἀκόλουθα. Ἵνα τί κρύπτῃ	κατηγορούμενος,	καὶ τὸ ἀνεύθυνον εἰς ἀπολογίαν
[10]	καταδικάζοιτο. Τὸ τοῦ λιμοῦ πάθος	κατηνάγκασε	πολλοὺς πολλάκις καὶ τοὺς (ὅρους
[7]	ἀθυμήσῃς. Ἡ γὰρ εἰς ἄγαν	κατήφεια	γίνεται τῆς ἁμαρτίας αἰτία· τῆς
[11]	οὐδὲ παρελθόντα ἀναλῦσαι εἰς τὸ	κατόπιν,	εἰ μή τις προσάγοντος λάβοιτο.
[12]	ἄσβεστον, καὶ μὴ λείπουσα τῶν	κατορθωμάτων	τὸ ἔλαιον· ἵν´ ἔργοις ἡ
[2]	ὑγροῦ τὴν μετουσίαν οὐκ ἔσχε.	Καῦμα	δὲ καὶ κρυμὸς, καινῶς ὑπερβάντα
[2]	καὶ βλαστήσαντα ἐλεεινῶς ἀπεμαράνθη τῷ	καύματι·	ὡς νῦν εὐκαίρως τινὰ τὴν
[6]	ἀκρασίᾳ κονδυλιζόμενον; Τίς ἐθεράπευσε χήραν	κεκακωμένην	ταῖς δυσκολίαις τοῦ βίου, ἵνα
[10]	ἐλύτροις ἐμψυγέντα τῶν ἀκροδρύων. Γαστὴρ	κενὴ	καὶ συμπεπτωκυῖα, καὶ ἄμορφος, οὐκ
[9]	μιμεῖται τὰ φρέατα, τὰ ἀεὶ	κενούμενα,	καὶ μὴ ἐξαντλούμενα, τὸ διπλοῦν
[12]	πρόῤῥησιν, ἰῶτα ἓν ἢ μία	κεραία	οὐ μὴ παρέλθῃ. Ἀλλὰ καὶ
[12]	τὸ μέλλον, ὃ μὴ διὰ	κέρδος	αἰσχρὸν προδῷς. Καταλείψει σε σῶμα,
[10]	Λιμὸς ἀνθρωπίνων συμφορῶν ὑπάρχει τὸ	κεφάλαιον,	πάντων θανάτων μοχθηρότερον τέλος οὗτος.
[9]	μέσου πελάγους σὺν τόκοις τὸ	κεφάλαιον.	Φιλοτιμεῖται γὰρ ἐν ταῖς προσθήκαις.
[5]	τὸν στέφανον, καὶ κόνιν τῆς	κεφαλῆς	κατεχέετο· τὴν ἁλουργίδα ῥίψας, σάκκον
[11]	παρὰ τῆς φύσεως ὡς κοινῇ	κέχρηνται.	Καὶ προβάτων ἀγέλαι ἓν καὶ
[3]	ἀγαθὸν, καὶ τὸ περὶ ἡμᾶς	κηδεμονικὸν	εἰς μισανθρωπίαν μετέβαλεν; Οὐκ ἂν
[1]	παραινέσεις, εἴκουσα τῷ λέγοντι, ὡς	κηρὸς	τῷ σφραγίζοντι, ἵνα διὰ μιᾶς
[1]	τὴν τῶν εἰδώλων θεραπείαν ὑπολισθήσαντος,	κῆρυξ	ἐγένετο μετανοίας· τὴν ἐπιστροφὴν παραινῶν,
[5]	μετὰ τὴν θάλασσαν καὶ τὸ	κῆτος	Ἰωνᾶς ἐξεβόησεν, οὐ τὰ βρέφη
[9]	δὸς δὴ καὶ σὺ τῷ	κινδυνεύοντι	δούλῳ. Οἶδά σου τὴν ἀγαθότητα,
[9]	ὃν ὁρᾷς, Κύριε, καὶ ὁ	κίνδυνος	προφανὴς, ἀλλ´ ἐγὼ τὴν σὴν
[9]	σὸν συμφέρον ἐκ τοῦ κοινοῦ	κινδύνου.	Κἂν εἰς ἕνα ἄρτον περιστῇ
[10]	Ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν ἄλλων	κινδύνων,	ἢ ξίφους ἀκμὴ τὴν τελευτὴν
[10]	πολλοὺς πολλάκις καὶ τοὺς (ὅρους	κινῆσαι	τῆς φύσεως· ἅψασθαι μὲν ἄνθρωπον
[4]	ψυχαῖς περιφέρων· ὁ τὴν συμφορὰν	κινήσας	καὶ ἐργασάμενος. Ἀναίσθητα δὲ καὶ
[10]	μέλανι ἐλεεινῶς ἐκ τοῦ πάθους	κιρνώμενον·	γόνατα οὐ βαστάζοντα, ἀλλὰ πρὸς
[5]	τὸν ὅμοιον τρόπον λιμώττοντα, σφοδροτάτῳ	κλαυθμῷ	ἀνεῤῥήγνυντο καὶ ἀπέσπαιρον· αἱ τεκοῦσαι
[4]	ἁμαρτίαις πεφυρμένος· σὺ πρόσπεσον καὶ	κλαῦσον	καὶ στέναξον· ἄφες τὸ βρέφος
[12]	κριτοῦ, νύμφης ἔχουσαν σχῆμα, καὶ	κλῆσιν	τὴν κατ´ ἀρετὴν ζωήν. Μὴ
[12]	Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ	κλῖνον	τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιθυμήσει
[9]	καὶ μὴ περιτραπῇς ἐκ τοῦ	κλύδωνος,	μηδὲν ἀποβάλῃς ὧν φέρεις ἀγωγίμων
[10]	καὶ ἀδρανής· ὀφθαλμοὶ ἐνασθενοῦντες ταῖς	κοιλότησιν,	εἰκῆ ταῖς θήκαις ἐναποκείμενοι, ὡς
[12]	σύνταγμα· ὅπως ἦν αὐτοῖς ἅπαντα	κοινὰ,	ὁ βίος, ἡ ψυχὴ, ἡ
[11]	νόμος φιλάνθρωπος μίαν τράπεζαν, καὶ	κοινὰ	τὰ σιτία, μίαν ἑστίαν σχεδὸν
[11]	ἀπολαύσεως· ἡμεῖς δὲ, ἐγκολπιζόμεθα τὰ	κοινὰ,	τὰ τῶν πολλῶν μόνοι ἔχομεν.
[12]	ψυχὴ, ἡ συμφωνία, ἡ τράπεζα	κοινὴ,	ἀδιαίρετος ἀδελφότης, ἀγάπη ἀνυπόκριτος, τὰ
[11]	φυομένοις παρὰ τῆς φύσεως ὡς	κοινῇ	κέχρηνται. Καὶ προβάτων ἀγέλαι ἓν
[7]	~Πάντες τοίνυν καὶ ἰδίᾳ καὶ	κοινῇ	τοὺς βίους ἑαυτῶν ἐξετάσωμεν, ὡς
[5]	ἐγένετο τῶν πολλῶν, ὅτε τὸν	κοινὸν	πάντων Δεσπότην ἔβλεπεν ὀργιζόμενον. ~Τοῦτο
[5]	τοῦτο τὴν ἐκείνων μετάνοιαν εἰς	κοινὸν	τοῦ βίου διδασκάλιον ὁ θεόπνευστος
[9]	τὸ σὸν συμφέρον ἐκ τοῦ	κοινοῦ	κινδύνου. Κἂν εἰς ἕνα ἄρτον
[7]	καιρῷ διαδείκνυνται ὁ μὲν, εἰ	κοινωνικὸς	καὶ φιλάδελφος, ὁ δὲ, εἰ
[6]	τοῦ μακαρίου Δαβὶδ, θρήνοις τὴν	κοίτην	ἔβρεξε; Τίς πόδας ἀπέπλυνε ξένων,
[7]	στόματι τὰ σιτία τυγχάνει, εὐφημοῦσι,	κολακεύουσιν,	ὑπερθαυμάζουσιν· ὀλίγον δὲ τῆς τραπέζης
[10]	οὖν τοιοῦτον σῶμα παρατρέχων πόσων	κολάσεων	ἄξιος; τίνα δὲ ὠμότητος ὑπερβολὴν
[7]	οὐρανοῦ, καθ´ ὁμοίωσιν τῶν ἤδη	κολάσεων	τῶν ἁμαρτωλῶν; Ἐπὶ σαυτοῦ καὶ
[12]	πῦρ ἄσβεστον, καὶ γέενναν, καὶ	κολαστήρια,	καὶ πικροὺς ἐν ὀδύναις αἰῶνας,
[8]	τροφεὺς Ἀμβακοὺμ ἐφέρετο δι´ ἀέρος,	κομίζοντος	τοῦ ἀγγέλου μετὰ τῶν ὄψων
[6]	ὀρφανὸν τῇ τῶν ἀνέμων ἀκρασίᾳ	κονδυλιζόμενον;	Τίς ἐθεράπευσε χήραν κεκακωμένην ταῖς
[5]	μετέβαλεν. Ἀπέθετο τὸν στέφανον, καὶ	κόνιν	τῆς κεφαλῆς κατεχέετο· τὴν ἁλουργίδα
[6]	πόδας ἀπέπλυνε ξένων, καὶ τὴν	κόνιν	τῆς ὁδοιπορίας ἀπέκλυσεν, ἵν´ ἐν
[6]	τῷ χρυσῷ; οὐ διαῤῥίψεις ὡς	κόπρον	τὸν ἄργυρον, ὃν πρότερον πάντα
[8]	δὲ τῷ νδρὶ φέρειν τοὺς	κόρακας	παρὰ τῆς πνευματικῆς ἱστορίας ἐμάθομεν.
[12]	Ἀλλὰ στείλας αὐτὴν τῷ προσήκοντι	κόσμῳ,	τήρησον εὔμορφον τῇ προθεσμίᾳ τῶν
[2]	καιρῶν τὰς ἰδέας εἰς ἀλλοκότους	κράσεις	διήμειψεν. Ὁ χειμὼν οὐκ ἔσχε
[5]	διὰ πάσης ἡλικίας ἡ σκυθρωπότης	κρατήσῃ,	αἰσθανομένης τε καὶ ἀναισθήτου· τῆς
[12]	κριτοῦ ἀντιμετρηθήσεται. Αὐτῷ πρέπει δόξα,	κράτος	καὶ προσκύνησις, εἰς τοὺς αἰῶνας
[3]	τὴν αὐτὴν ἔχει, καὶ τοῦ	κράτους	οὐ παρελύθη· παρηνέχθη δὲ εἰς
[12]	θελήσῃς τὰ πάντα δοῦναι τῇ	κρείττονι,	μέρισον γοῦν ἐξ ἴσης τῇ
[8]	ενόμενοι τῶν ἄρτων καὶ τῶν	κρεῶν.	Ταῦτα δὲ τῷ νδρὶ φέρειν
[1]	οὗ, τοῖς βαράθροις καὶ τοῖς	κρημνοῖς	ἐκπεσὼν, ἀξίαν τῆς δυσπειθείας τὴν
[10]	Διὸ καὶ ἐν τῇ τελευταίᾳ	κρίσει,	ἔνθα προσκαλεῖται τοὺς δικαίους ὁ
[3]	τοῦτο ἡμῖν ἀπειλεῖ τὸ δίκαιον	κριτήριον.	~Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Θεὸς
[4]	προϊστᾷς; Μὴ γὰρ παίζεται ὁ	κριτὴς,	ἵνα ὑποβολιμαῖον ἀντεισαγάγῃς πρόσωπον; Ἔδει
[12]	πρὸς ἀξίαν παρὰ τοῦ δικαίου	κριτοῦ	ἀντιμετρηθήσεται. Αὐτῷ πρέπει δόξα, κράτος
[12]	δὴ τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ προσδοκωμένου	κριτοῦ,	καὶ ἀναμφιβόλως ἥξοντος, ἀποκλείσεις μὲν
[12]	καὶ εἰς ὄψιν ἐλθεῖν τοῦ	κριτοῦ,	νύμφης ἔχουσαν σχῆμα, καὶ κλῆσιν
[2]	οὐκ ἔσχε. Καῦμα δὲ καὶ	κρυμὸς,	καινῶς ὑπερβάντα τοὺς ὅρους τῆς
[4]	τῆς ἡλικίας ἀκόλουθα. Ἵνα τί	κρύπτῃ	κατηγορούμενος, καὶ τὸ ἀνεύθυνον εἰς
[2]	ξηροῦ, ἀλλὰ πᾶσαν ἰκμάδα τῷ	κρυστάλλῳ	κατέδησέ τε καὶ ἀπεξήρανεν, ἄμοιρος
[6]	οὐ μακρὰ καταγελάσεις τῶν πολυμερίμνων	κτημάτων;	οὐ προσπτύσεις τῷ χρυσῷ; οὐ
[11]	περίδραξαι. Δὸς ὀλίγα, καὶ πολλὰ	κτῆσαι·	λῦσον τὴν πρωτότυπον ἁμαρτίαν τῇ
[2]	καινῶς ὑπερβάντα τοὺς ὅρους τῆς	κτίσεως,	καὶ κακῶς εἰς τὴν καθ´
[7]	Τίς δὲ ὁ κατεπείξας τὸν	Κτίστην	καὶ μὴ βουλόμενον χοῦν λαβεῖν,
[7]	μητρὸς πρόσωπον τοῖς ὄνυξι καταξαίνουσι.	Κυβερνήτην	μὲν γὰρ ὁ χειμὼν, καὶ
[7]	ὡρῶν (καὶ καιρῶν σοφὸς οἰκονόμος,	κυβερνήτης	τῶν πάντων, ὥσπερ τινὰ χορὸν
[3]	ὡς λογικοὶ, λογισώμεθα. Μὴ ὁ	κυβερνῶν	τὸ πᾶν οὐκ ἔστι; μὴ
[9]	εὐγνώμονα· Εἷς ἄρτος, ὃν ὁρᾷς,	Κύριε,	καὶ ὁ κίνδυνος προφανὴς, ἀλλ´
[10]	Ἱεροσολυμίτας κατέλαβε, τῆς εἰς τὸν	Κύριον	δυσσεβείας ἐνδίκους τιμωρίας τιννύντας. Ὁρᾷς
[7]	τροφήν; Καὶ πῶς; ὅς γε	Κύριός	ἐστιν οὐρανοῦ καὶ πάσης διακοσμήσεως,
[2]	οὐκ ἐπεστράφητε πρὸς μὲ, λέγει	Κύριος.	Μάθωμεν οὖν, ὅτι δι´ ἀποστροφὴν
[1]	ἐρεύξεται, καὶ τίς οὐ φοβηθήσεται;	Κύριος	ὁ Θεὸς ἐλάλησε, καὶ τίς
[9]	εὐκαίρως τῆς ἱστορίας μνημόνευσον· Ζῇ	Κύριος,	ὅτι τοῦτον ἔχω ἐν τῇ
[11]	Χριστιανοὶ, ἐνωτίσασθε· ὅτι τάδε λέγει	Κύριος,	οὐ δημηγορῶν αὐτοφώνως. (τοῖς δὲ
[10]	ἔνθα προσκαλεῖται τοὺς δικαίους ὁ	Κύριος,	τὴν πρώτην τάξιν ὁ μεταδοτικὸς
[7]	Ἰὼβ τὴν φωνὴν εὐαισθήτως· Χεὶρ	Κυρίου	ἐστὶν, ἡ ἁψαμένη μου. Καὶ
[12]	ἱμάτια, ὀργισθεὶς ἀναχώρησον· φύλαξον τῷ	Κυρίῳ	τὴν πίστιν, ὡς ἐκεῖνος τῷ
[12]	προκηρύσσων τὴν ὥραν· ἐφαρμόσει δὲ	κυρίως	καὶ τῇ ἑκάστου ψυχῇ, εἴπερ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 6/04/2009