Chapitre
[3]	πόνους, ἀγρυπνίας, ἀγωνίας, ἱδρῶτας, τραύματα,	σφαγὰς,	πόλεων ἁλώσεις, ἀνδραποδισμοὺς, ἀπαγωγὰς, τὰ
[2]	τὴν αἴσθησιν, νόσον σώματος, καὶ	πληγὰς	σώματος, καὶ τῶν ἀναγκαίων τὴν
[4]	ἀεὶ προστιθεὶς καὶ ἐπιτείνων τὰς	μάστιγας,	οὐκ ἐμάλαξεν αὐτοῦ τὸ ἀνυπότακτον,
[3]	τραύματα, σφαγὰς, πόλεων ἁλώσεις, ἀνδραποδισμοὺς,	ἀπαγωγὰς,	τὰ ἐλεεινὰ τῶν ἁλόντων θεάματα,
[1]	ἐπιτηδεύμασιν. Ἀμήχανον γὰρ ἐκτραπῆναι τῆς	δικαίας	ὁδοῦ, μὴ λήθην Θεοῦ ταῖς
[4]	εἶδος τῶν φοβερῶν παρὰ τῆς	δικαίας	τοῦ Θεοῦ κρίσεως ἐπαγόμενον, ἐπὶ
[3]	καταπρησθῆναι τὰ Σόδομα μετὰ τὰς	ἀνοσιουργίας	ἐκείνας; ἢ μὴ καταστραφῆναι τὴν
[4]	ὑποβρύχριον, ἐν τῇ ὑπερηφανίᾳ τῆς	καρδίας	αὐτοῦ τῆς τῶν δικαίων πορείας
[7]	αὐτὸν ποιήσαντα ὁμοδίαιτον, καὶ φωνῆς	θείας	ἀκροατήν· ἐπὶ πᾶσι τούτοις ὑπερασπιζόμενος
[4]	τὸ δίκαιον ἐπ´ αὐτῷ τῆς	θείας	κρίσεως διαφανῇ. Διὰ τοῦτο ἀπὸ
[4]	ἐπαγομένοις αὐτῷ δεινοῖς ὑπὸ τῆς	συνηθείας	ἐμμελετήσαντα. Καὶ οὐδὲ οὕτως αὐτὸν
[10]	ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς	ἀπειθείας.	Διὰ τοῦτο καὶ κόσμου ἄρχων
[6]	φύσιν παρατραπέντα. Ἐξίσταται γὰρ τῆς	ὑγιείας	ἢ διὰ πονηρὰν δίαιταν ἢ
[10]	τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα· τουτέστι, τῆς	οἰκείας	ἀρχῆς ἐκπεσόντα, καὶ κάτω γενόμενον,
[8]	πονηρὸς ὁ ἄνθρωπος; Ἐκ τῆς	οἰκείας	αὐτοῦ προαιρέσεως. Πόθεν κακὸς ὁ
[8]	Σατανᾶς ἄγγελος, καὶ ἐξέπεσε τῆς	οἰκείας	τάξεως παντελῶς. Κἀκεῖνον ἡ προαίρεσις
[2]	ἰάσιμα τῶν ἀνθρώπων, αἱ ἐξ	ἐπιμελείας	ὠφέλειαι παραλαμβάνονται· ὅταν δὲ κρεῖττον
[10]	δὲ πανταχοῦ τὸ Εὐαγγέλιον τῆς	βασιλείας	κηρύσσοντος· καὶ ἔτι πρότερον τῶν
[4]	δυνάμενος, ἀλλ´ ἀφανισμοῦ μόνου καὶ	ἀπωλείας	ἄξιος. Διόπερ, ἐπειδὴ ἔδει συντριβῆναι
[2]	ὅταν δὲ κρεῖττον ἀποδειχθῇ τῆς	θεραπείας	τὸ πάθος, ἀναγκαία γίνεται τοῦ
[4]	μὲν ὡς ἀγωνίσματα εἰς ἐπίδειξιν	ἀνδρείας	προβάλλεται, ὡς τῷ Ἰὼβ ἡ
[10]	ὁ διάβολος διὰ τὸ ἐξ	ἐπηρείας	πάλαι γενόμενον ἡμῖν πτῶμα, τοῦ
[9]	εἰς ἃ φθάσαι ὑπὸ τῆς	ἐπηρείας	τοῦ διαβόλου οὐκ ἐπετράπη. ~Ἀγωνιστὴς
[4]	καρδίας αὐτοῦ τῆς τῶν δικαίων	πορείας	κατατολμήσας, καὶ νομίσας ὥσπερ τῷ
[9]	ἀποχῇ τοῦ ἡδέος, τὸ τῆς	ἐγκρατείας	καλὸν ἐπιδειξάμενοι, τῶν τῆς ὑπομονῆς
[3]	τὰ ἀκολουθοῦντα τοῖς πολεμοῦσιν ἐπίπονα,	ἐκστρατείας	ὑπερορίους, πόνους, ἀγρυπνίας, ἀγωνίας, ἱδρῶτας,
[2]	ἡ ἀλλοτρίωσις, ὡς μὴ διὰ	συνεχείας	τὴν νόσον βαδίζουσαν ἐπὶ τὰ
[4]	ἐπειδὴ αὐτὸς ὑπὸ τῆς ἄγαν	κακίας	ἀνίατος ἦν. Ἐσκλήρυνε δὲ αὐτὸν,
[8]	πόλεμος; Ὅτι, δοχεῖον ὢν πάσης	κακίας,	ἐδέξατο καὶ τοῦ φθόνου τὴν
[3]	δημιούργησον, ἀλλὰ τὴν ἐκ τῆς	κακίας	παλαιωθεῖσαν ἀνακαίνισον. Καὶ, Ἵνα τοὺς
[3]	βίον ἑκάστῳ τραχύτεραι περιπτώσεις, τῆς	κακίας	τὴν αὔξησιν περικόπτουσαι. Ὥστε τὰ
[3]	Κύριος οὐκ ἐποίησε· νόει τῆς	κακίας	τὸ ὄνομα· ὅτι τὴν προσαγομένην
[8]	εἶναι ποιεῖ, ἢ μετὰ τῆς	σκιᾶς	τοῦ σώματος ἡμῶν. Κἀκεῖ μὲν
[3]	σοὶ, ὅταν διὰ τῆς καλῆς	διδασκαλίας	κατειρηνεύσῃ τὸν νοῦν σου, καὶ
[1]	ΚΑΚΩΝ Ο ΘΕΟΣ. ~(Πολλοὶ τῆς	διδασκαλίας	οἱ τρόποι, οἱ διὰ ἱεροψάλτου
[8]	κακίαν καταλλαγαί· ἐπειδὴ νόμος οὗτος	φιλίας	δι´ ὁμοιότητος πέφυκε τοῖς συναπτομένοις
[9]	Αἱ δὲ ἐκ τέχνης ἐπιτηδεύσεις	ἀσχολίας	ἂν ἐγένοντο πρόξενοι· ὃ μάλιστα
[7]	ἐξ ἀνάγκης κακὸς, ἀλλ´ ἐξ	ἀβουλίας,	γενόμενος. Διὰ τοῦτο καὶ ἥμαρτε
[10]	καθαίρεσιν τοῦ ἐχθροῦ παριστῶσαι, ὡς	οὐδεμιᾶς	πάλης, οὐδὲ ἀγῶνος ἐν τοῖς
[2]	ἔνδειαν, καὶ ἀδοξίας, καὶ χρημάτων	ζημίας,	καὶ οἰκείων ἀποβολάς· ὧν ἕκαστον
[1]	ἐμπεπτώκασιν εἰς τὰ πάθη τῆς	ἀτιμίας,	καὶ αἱ μὲν θήλειαι παρ´
[4]	περὶ τὸν οἶκον αἰσχύνη, παρανόμου	ἐπιθυμίας	δίκας ἀποτιννύντι. Καὶ πάλιν κατενοήσαμεν
[3]	πολεμοῦσιν ἐπίπονα, ἐκστρατείας ὑπερορίους, πόνους,	ἀγρυπνίας,	ἀγωνίας, ἱδρῶτας, τραύματα, σφαγὰς, πόλεων
[3]	ἐπίπονα, ἐκστρατείας ὑπερορίους, πόνους, ἀγρυπνίας,	ἀγωνίας,	ἱδρῶτας, τραύματα, σφαγὰς, πόλεων ἁλώσεις,
[2]	τῶν ἀναγκαίων τὴν ἔνδειαν, καὶ	ἀδοξίας,	καὶ χρημάτων ζημίας, καὶ οἰκείων
[8]	τούτῳ, κατὰ τὸ ἀκόλουθον τῆς	ἐννοίας,	καὶ τὸ περὶ τοῦ διαβόλου
[3]	βούλει, κατὰ τὸ πρόχειρον τῆς	ἐννοίας.	Οἰκοδομεῖ γὰρ ὁ φόβος τοὺς
[8]	τοίνυν ἡμῖν κατεσκευάσθη, ἀλλ´ ἐκ	ζηλοτυπίας	ἡμῖν εἰς ἔχθραν ἀντικατέστη. Ὁρῶν
[7]	τοῦ παραδείσου, ἔξω δὲ τῆς	μακαρίας	ἐκείνης διαγωγῆς, οὐκ ἐξ ἀνάγκης
[10]	ἀνθισταμένου καὶ παρατρέποντος ἡμᾶς τῆς	μακαρίας	ζωῆς, ἀλλ´, (ἄλυπον ἡμῶν τὴν
[6]	αὐτῇ, ὅταν, κόρον λαβοῦσα τῆς	μακαρίας	τέρψεως, καὶ οἷον νυσταγμῷ τινι
[10]	ἀλλὰ πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς	πονηρίας.	Ἀξίωμα δὲ ἀρχικόν· Πρὸς γὰρ
[8]	καὶ περὶ τῆς ἐν ἀνθρώποις	πονηρίας	ἀποδοθείς. Πόθεν γὰρ πονηρὸς ὁ
[10]	διαβόλου, ὅτι Πνευματικά ἐστι τῆς	πονηρίας	ἐν τοῖς ἐπουρανίοις, εἰδέναι χρὴ,
[4]	ἡμῖν ὅντος ἢ ἀπέχεσθαι τῆς	πονηρίας,	ἢ μοχθηροῖς εἶναι· τῶν δὲ
[4]	ἔσχατον ὅρον αὐξηθείσης αὐτοῦ τῆς	πονηρίας,	τὸ δίκαιον ἐπ´ αὐτῷ τῆς
[1]	ἡ ἀκοὴ τοῦ Θεοῦ. Πάλιν	ἱκετηρίας	προσφέρων τῷ Θεῷ καὶ δεήσεις,
[4]	μάλιστά ἐστι τῆς τοῦ κακοῦ	προσηγορίας	ἄξιον, (ἐκ τῆς ἡμετέρας προαιρέσεως
[2]	τῶν πόλεων ἀφανισμοὶ, ἐκ τῆς	ἀμετρίας	τῶν ἁμαρτανομένων τὴν ἀρχὴν ἔχοντες,
[4]	τῇ μακροθυμίᾳ καὶ τῇ τῆς	τιμωρίας	ἀναβολῇ ἐπιτείνων αὐτοῦ τὴν κακίαν,
[3]	κολάσεως διὰ τῶν πολέμων τὰς	(τιμωρίας	ἐπάγοντος. Ἢ σὺ ἐβούλου μὴ
[1]	χήραν καὶ προσήλυτον ἀποκτείνειν, πάσης	ἀνοσίας	πράξεως κατατολμᾷν, ἀκαθάρτοις καὶ βδελυκτοῖς
[10]	τὰς ἀρχὰς, φησὶ, καὶ τὰς	ἐξουσίας,	καὶ τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους
[10]	αὐτός· Κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς	ἐξουσίας	τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ
[10]	Ἐπειδὴ δὲ εἴρηται περὶ τῆς	στρατιᾶς	τοῦ διαβόλου, ὅτι Πνευματικά ἐστι
[8]	ὁ διάβολος; Ἐκ τῆς αὐτῆς	αἰτίας,	αὐθαίρετον ἔχων καὶ αὐτὸς τὴν
[3]	ἢ πυρὸς, ἢ ἐξ ὁποιασοῦν	αἰτίας	ἐπιγινόμεναι, εἰς τὸν τῶν ὑπολειπομένων
[7]	τὴν διάλυσιν διὰ τὰς προειρημένας	αἰτίας,	ἵνα μὴ ἀθάνατον ἡμῖν τὴν
[6]	δίαιταν ἢ δι´ ἡσδηποτοῦν νοσοποιοῦ	αἰτίας.	Οὐκοῦν σῶμα μὲν ἔκτισεν ὁ
[5]	κακώσεις αἱ πρὸς ἐποχὴν τῆς	ἁμαρτίας	ἐπαγόμεναι, ὧν οἱ καρποὶ σωτηρία
[3]	ἐκτὸς ἐπίπονα, πρὸς ἐποχὴν τῆς	ἁμαρτίας	ἐπινενόηνται. Ἀναιρεῖ τοίνυν τὸ κακὸν
[10]	ὁ αὐτὸς καὶ συνεργὸς τῆς	ἁμαρτίας	ἡμῶν καὶ κατήγορος γίνεται· χαίρων
[7]	ἁμαρτίαν· Τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς	ἁμαρτίας	θάνατος. Ὅσον γὰρ ἀφίστατο τῆς
[4]	ξύλινον, ὁ εὐκόλως διὰ τῆς	ἁμαρτίας	καταῤῥυπούμενος καὶ ὕλη γινόμενος τῷ
[2]	Ἀρχὴ γὰρ καὶ ῥίζα τῆς	ἁμαρτίας	τὸ ἐφ´ ἡμῖν καὶ τὸ
[1]	νοῦν, ἀφειδῶς λοιπὸν διὰ πάσης	ἁμαρτίας	χωρεῖ. Εἰ γὰρ οὐκ ἔστιν
[4]	τὸν οἶκον αἰσχύνη, παρανόμου ἐπιθυμίας	δίκας	ἀποτιννύντι. Καὶ πάλιν κατενοήσαμεν ἄλλο
[2]	καὶ χρημάτων ζημίας, καὶ οἰκείων	ἀποβολάς·	ὧν ἕκαστον ἡμῖν ὑπὸ τοῦ
[4]	προαιρέσεως ἑκάστου τὴν πρὸς τὰς	ὕλας	ὁμοιότητα παρεχομένης· καὶ χρυσοῦν μὲν
[3]	Κατέβη κακὰ παρὰ Κυρίου ἐπὶ	πύλας	Ἱερουσαλὴμ, αὐτόθεν ἔχει τὴν ἐξήγησιν.
[3]	φησὶ, κακὰ παρὰ Κυρίου ἐπὶ	πύλας	Ἱερουσαλήμ· καί· Οὐκ ἔστι κακία
[9]	τὴν ἐν τῷ παραδείσῳ ζωὴν	ἡμᾶς	ἀνακαλούμενος, ἐκβάλλει τὴν μέριμναν τῶν
[7]	ποιητὴν ὡς μὴ φυσικῶς κατασκευάσαντα	ἡμᾶς	ἀναμαρτήτους, οὐδὲν ἕτερον ἢ τὴν
[2]	Θεὸν ἔχει τὸν αἴτιον, ἀλλ´	ἡμᾶς	αὐτούς. Ἀρχὴ γὰρ καὶ ῥίζα
[9]	ἀπάτης τὸ δέλεαρ, πῶς ἂν	ἡμᾶς	διὰ τῆς παρακοῆς εἰς τὸν
[8]	περιστροφὴ ὀφθαλμοῦ ἢ μετὰ ἡλίου	ἡμᾶς	εἶναι ποιεῖ, ἢ μετὰ τῆς
[10]	μὲν ἡμῶν ἀπωλείᾳ, παραδειγματίζων δὲ	ἡμᾶς	ἐπὶ τοῖς πεπραγμένοις. Φύσις δὲ
[10]	ὥστε διὰ τῆς ὑπακοῆς ἀναπαλαῖσαι	ἡμᾶς,	καὶ καταστεφανωθῆναι τοῦ ἀντιδίκου. Εἴθε
[1]	δι´ ὅλου τοῦ ψαλμοῦ διδάξας	ἡμᾶς	μὴ ἐκκακεῖν ἐν ταῖς θλίψεσιν,
[8]	τῶν κατὰ μέρος οἰκονομουμένων διαφεύγουσιν	ἡμᾶς	οἱ λόγοι, ἀλλ´ ἕν γε
[2]	μικρά τε καὶ μείζω περὶ	ἡμᾶς	οἰκονομοῦντος, οὔτε πάθοιμεν ἄν τι,
[3]	ποίησιν ἡ κτίσις ταχθεῖσα διδάσκει	ἡμᾶς,	ὅτι ἐπὶ τῆς βελτιώσεως τέτακται,
[8]	Πόθεν οὖν αὐτῷ ὁ πρὸς	ἡμᾶς	πόλεμος; Ὅτι, δοχεῖον ὢν πάσης
[1]	εἰδέναι, ὅτι οἰκονομίᾳ τινὶ παραδίδωσιν	ἡμᾶς	ταῖς θλίψεσι, κατὰ τὴν ἀναλογίαν
[10]	οὐδέ τινος ἀνθισταμένου καὶ παρατρέποντος	ἡμᾶς	τῆς μακαρίας ζωῆς, ἀλλ´, (ἄλυπον
[1]	τῷ Θεῷ καὶ δεήσεις, ἐκδιδάσκει	ἡμᾶς	τίνα τρόπον προσῆκε τοὺς ἐν
[8]	τοσούτου μίσους ἄξιον, πόσον ἐχθραίνειν	ἡμᾶς	τῷ ἐνεργήσαντι προσῆκεν; ~Ἀλλὰ καὶ
[10]	καὶ θεομάχος· καὶ μισεῖ μὲν	ἡμᾶς	ὡς κτήματα τοῦ Δεσπότου, μισεῖ
[2]	ἔχειν τὰς πρὸς τὸ ἁμαρτάνειν	ὁρμάς·	θάνατοι δὲ ἐπάγονται, τῶν ὅρων
[8]	παρέστηκε τῷ Θεῷ διηνεκῶς. Ὁ	Σατανᾶς	ἄγγελος, καὶ ἐξέπεσε τῆς οἰκείας
[10]	καὶ πόθεν ὅλως Σατανᾶς προσηγόρευται;	Σατανᾶς	μὲν οὖν, διὰ τὸ ἀντικεῖσθαι
[10]	τὸ ἀξίωμα; καὶ πόθεν ὅλως	Σατανᾶς	προσηγόρευται; Σατανᾶς μὲν οὖν, διὰ
[9]	ἀναλογίαν τῆς πρὸς Θεὸν ἀγάπης,	παρηλλαγμένας	τῶν ἀγαθῶν τὰς ἀντιδόσεις ὑπάρχειν.
[7]	ἐκώλυσε τὴν διάλυσιν διὰ τὰς	προειρημένας	αἰτίας, ἵνα μὴ ἀθάνατον ἡμῖν
[3]	τὰ Σόδομα μετὰ τὰς ἀνοσιουργίας	ἐκείνας;	ἢ μὴ καταστραφῆναι τὴν Ἱερουσαλὴμ,
[2]	ὁ ἰατρὸς, κἂν πόνους, κἂν	ἀλγηδόνας	ἐμποιῇ τῷ σώματι (τῇ νόσῳ
[10]	καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς	αἰῶνας.	Ἀμήν.
[9]	καὶ δερμάτων παχύτητες, στέγειν μὲν	χειμῶνας,	φέρειν δὲ καύσωνας δυναμένων. Ἐν
[9]	στέγειν μὲν χειμῶνας, φέρειν δὲ	καύσωνας	δυναμένων. Ἐν οἷς οὐδὲν τὸ
[1]	καὶ δι´ ὅλου τοῦ ψαλμοῦ	διδάξας	ἡμᾶς μὴ ἐκκακεῖν ἐν ταῖς
[4]	κακοῦ προσηγορίας ἄξιον, (ἐκ τῆς	ἡμετέρας	προαιρέσεως ἤρτηται, ἐφ´ ἡμῖν ὅντος
[1]	βίον προσκρούσῃ, μὴ φέροντες τὰς	δυσκολωτέρας	τῶν πραγμάτων περιστάσεις, εὐθὺς ἀμφίβολοι
[7]	θάνατον, ἀλλ´ ἡμεῖς ἑαυτοῖς ἐκ	πονηρᾶς	γνώμης ἐπεσπασάμεθα. Οὐ μὴν οὐδὲ
[4]	τὴν ἐγγενομένην αὐτῷ ἐκ τῆς	φθορᾶς	δυσωδίαν οὐκέτι ἀχθῆναι πρὸς χρῆσιν
[10]	καὶ τὰς ἐξουσίας, καὶ τοὺς	κοσμοκράτορας	τοῦ σκότους τούτου. Τόπος δὲ
[6]	ἄνωθεν, τῇ σαρκὶ διὰ τὰς	αἰσχρὰς	τῶν ἡδονῶν ἀπολαύσεις ἀναμιχθῇ. ~Ἦν
[3]	πῶς (εἴρηται τὸ, Ἐγὼ ὁ	κατασκευάσας	φῶς, καὶ ποιήσας σκότος, ποιῶν
[3]	Ἐγὼ ὁ κατασκευάσας φῶς, καὶ	ποιήσας	σκότος, ποιῶν εἰρήνην καὶ κτίζων
[4]	αὐτοῦ τῆς τῶν δικαίων πορείας	κατατολμήσας,	καὶ νομίσας ὥσπερ τῷ λαῷ
[4]	τοῦ διαβόλου ἐνέργειαν, ὥσπερ ἀγγεῖον,	χωρήσας,	καὶ διὰ τὴν ἐγγενομένην αὐτῷ
[8]	παραδείσῳ· δόλοις δὲ καὶ μηχαναῖς	ἐξαπατήσας	τὸν ἄνθρωπον, καὶ τὴν ἐπιθυμίαν
[4]	τῶν δικαίων πορείας κατατολμήσας, καὶ	νομίσας	ὥσπερ τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ,
[7]	ταχὺ πάντων ἀναπλησθεὶς, καὶ οἷον	ἐξυβρίσας	τῷ κόρῳ, τὸ τοῖς σαρκίνοις
[6]	τῶν ἄνωθεν, τῇ σαρκὶ διὰ	τὰς	αἰσχρὰς τῶν ἡδονῶν ἀπολαύσεις ἀναμιχθῇ.
[3]	μὴ καταπρησθῆναι τὰ Σόδομα μετὰ	τὰς	ἀνοσιουργίας ἐκείνας; ἢ μὴ καταστραφῆναι
[9]	Θεὸν ἀγάπης, παρηλλαγμένας τῶν ἀγαθῶν	τὰς	ἀντιδόσεις ὑπάρχειν. Αἱ δὲ ἐκ
[10]	Ἀξίωμα δὲ ἀρχικόν· Πρὸς γὰρ	τὰς	ἀρχὰς, φησὶ, καὶ τὰς ἐξουσίας,
[1]	τὸν βίον προσκρούσῃ, μὴ φέροντες	τὰς	δυσκολωτέρας τῶν πραγμάτων περιστάσεις, εὐθὺς
[10]	γὰρ τὰς ἀρχὰς, φησὶ, καὶ	τὰς	ἐξουσίας, καὶ τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ
[4]	πληγῶν ἀεὶ προστιθεὶς καὶ ἐπιτείνων	τὰς	μάστιγας, οὐκ ἐμάλαξεν αὐτοῦ τὸ
[7]	οὐδὲ ἐκώλυσε τὴν διάλυσιν διὰ	τὰς	προειρημένας αἰτίας, ἵνα μὴ ἀθάνατον
[2]	τοῖς μέλεσιν, ἢ ἀκωλύτους ἔχειν	τὰς	πρὸς τὸ ἁμαρτάνειν ὁρμάς· θάνατοι
[3]	ἀξίοις κολάσεως διὰ τῶν πολέμων	τὰς	(τιμωρίας ἐπάγοντος. Ἢ σὺ ἐβούλου
[4]	(τῆς προαιρέσεως ἑκάστου τὴν πρὸς	τὰς	ὕλας ὁμοιότητα παρεχομένης· καὶ χρυσοῦν
[7]	ἁμαρτάνειν; Ὅτι καὶ σὺ τοὺς	οἰκέτας,	οὐχ ὅταν δεσμίους ἔχῃς, εὔνους
[1]	μὴ λήθην Θεοῦ ταῖς ψυχαῖς	νοσήσαντας.	Πόθεν τὰ ἔθνη παραδέδοται εἰς
[1]	τρόπον προσῆκε τοὺς ἐν ἁμαρτίαις	ὄντας	ἐξιλεοῦσθαι τὸν Θεόν· Κύριε, μὴ
[3]	ὄντος παραγάγῃ, ἀλλ´ ἵνα τοὺς	ὄντας	μετακοσμήσῃ. Καὶ, Εἴ τις ἐν
[7]	ὑπολαμβάνεις, ἀλλ´ ὅταν ἑκουσίως ἴδῃς	ἀποπληροῦντάς	σοι τὰ καθήκοντα. Καὶ Θεῷ
[3]	ἐκστρατείας ὑπερορίους, πόνους, ἀγρυπνίας, ἀγωνίας,	ἱδρῶτας,	τραύματα, σφαγὰς, πόλεων ἁλώσεις, ἀνδραποδισμοὺς,
[10]	δὲ ἀρχικόν· Πρὸς γὰρ τὰς	ἀρχὰς,	φησὶ, καὶ τὰς ἐξουσίας, καὶ
[7]	προαιρέσει, ὅτε, ἄρτι ψυχωθεὶς καὶ	ἀναβλέψας	πρὸς οὐρανὸν, περιχαρὴς τοῖς ὁρωμένοις
[10]	ξύλου τῆς ζωῆς εἰς τὸ	διηνεκὲς,	οὗ μετασχεῖν ἐξ ἀρχῆς διὰ
[1]	χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν,	ἄῤῥενες	δὲ ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην
[2]	καὶ αὐχμοὶ, καὶ ἐπομβρίαι, κοιναί	τινές	εἰσι πληγαὶ πόλεων καὶ ἐθνῶν,
[3]	τῶν ποιοτήτων ἐναντίωσιν. Ὅπερ ἤδη	τινὲς	παθόντες εἰς πολυθεΐαν ἐτράπησαν. Ποιεῖ
[9]	πτερὰ, καὶ τρίχες, καὶ δερμάτων	παχύτητες,	στέγειν μὲν χειμῶνας, φέρειν δὲ
[4]	βελτίους γεγόνασι (πῶς γὰρ οἱ	καταβάντες	εἰς ᾅδου; ἀλλὰ τοὺς λοιποὺς
[2]	δι´ ἡδονῆς (εἰς τὴν ἁμαρτίαν	δελεασθέντες,	τίνα ἂν εἴποιμεν εὐπρεπῆ λόγον,
[1]	τοῦ ἐνεργοῦντος ἐν αὐτῷ Πνεύματος	ὑποδειχθέντες	ἡμῖν. Ποτὲ μὲν γὰρ, τὰ
[2]	ταῖς διανοίαις ἡμῶν, ὅτι, ποίημα	ὄντες	τοῦ ἀγαθοῦ Θεοῦ, καὶ ὑπ´
[2]	ἀρχὴν τὸν λόγον ἀναγαγόντες, φιλοπονώτερον	διαλαβόντες	τὸ πρόβλημα, τρανὴν καὶ ἀσύγχυτον
[1]	λέγῃ· Κύριε, τί ἐπληθύνθησαν οἱ	θλίβοντές	με; ποτὲ δὲ τὴν ἀγαθότητα
[2]	τινα ὁμολογουμένην ἀρχὴν τὸν λόγον	ἀναγαγόντες,	φιλοπονώτερον διαλαβόντες τὸ πρόβλημα, τρανὴν
[3]	ποιοτήτων ἐναντίωσιν. Ὅπερ ἤδη τινὲς	παθόντες	εἰς πολυθεΐαν ἐτράπησαν. Ποιεῖ δὲ
[10]	ὁδὸν τοῦ ξύλου ζωῆς· ἣν	παρελθόντες	ἀκωλύτως, εἴσω γενοίμεθα τῆς ἀπολαύσεως
[8]	φάγητε, φησὶν, ἔσεσθε ὡς θεοὶ,	γινώσκοντες	καλὸν καὶ πονηρόν. Οὐκ ἐχθρὸς
[7]	τὸ γεγραμμένον, ὅτι Ἰδοὺ οἱ	μακρύνοντες	ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ, ἀπολοῦνται. Οὕτως
[1]	κατὰ τὸν βίον προσκρούσῃ, μὴ	φέροντες	τὰς δυσκολωτέρας τῶν πραγμάτων περιστάσεις,
[2]	ἀμετρίας τῶν ἁμαρτανομένων τὴν ἀρχὴν	ἔχοντες,	τὸν Θεὸν ἁπάσης μέμψεως ἀπολύουσιν.
[4]	κατεποντίσθη πανστρατιᾷ. Οὕτως ἐξετρίβησαν οἱ	προενοικοῦντες	τὴν Παλαιστίνην. Ὥστε, κἂν λέγῃ
[8]	βέλτιον τῶν παρ´ αὐτοῦ γινομένων	ἐπιζητοῦντες.	Εἰ γὰρ καὶ τῶν κατὰ
[6]	πεποίηται; Ἀντερωτάσθωσαν οἱ τὰ τοιαῦτα	ἐπιζητοῦντες·	Πόθεν νόσοι; πόθεν αἱ πηρώσεις
[9]	ἀλόγων ἐστίν· οἷον πτερὰ, καὶ	τρίχες,	καὶ δερμάτων παχύτητες, στέγειν μὲν
[6]	ἡ διὰ τῆς ἀγάπης συνάφεια·	ἧς	ἐκπεσοῦσα, τοῖς ποικίλοις καὶ πολυτρόποις
[5]	ὄντως κακὸν, ὅτι ἡ ἁμαρτία,	ἧς	τὸ τέλος ἀπώλεια· τί δὲ
[10]	ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ	γῆς	εἰρήνη· καὶ τῶν ἀγαλλιωμένων ἐπὶ
[3]	πᾶσαι πολυάνθρωποι φθοραὶ, εἴτε ἐκ	γῆς,	εἴτε ἐκ θαλάσσης, εἴτε ἐξ
[3]	μηδὲ ἄλλον ἀέρος, καὶ ἄλλον	γῆς·	ἐπειδὴ δοκεῖ πως ἀντικεῖσθαι ἀλλήλοις
[3]	ἐθνῶν, ἀέρων αὐχμοὶ καὶ ἀφορίαι	γῆς,	καὶ αἱ κατὰ τὸν βίον
[10]	τοῦ εἰρηνεύσαντος τὰ ἐπὶ τῆς	γῆς	καὶ τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς,
[4]	Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν ὑπὸ τῆς	γῆς	κατεπόθησαν, βαράθρων αὐτοῖς καὶ χασμάτων
[3]	χρήσιμον αὐτόθεν νοούμενον· τῆς μὲν	πληγῆς	ἐμποιούσης τὸν φόβον, τῆς δὲ
[4]	λέγῃ ποτὲ ὁ Ἀπόστολος, Σκεύη	ὀργῆς	κατηρτισμένα εἰς ἀπώλειαν, μὴ κατασκευήν
[4]	τῷ αἰωνίῳ πυρί) οὕτω καὶ	ὀργῆς	σκεῦος, ὁ πᾶσαν τὴν τοῦ
[7]	ἔξω δὲ τῆς μακαρίας ἐκείνης	διαγωγῆς,	οὐκ ἐξ ἀνάγκης κακὸς, ἀλλ´
[7]	εὔνους ὑπολαμβάνεις, ἀλλ´ ὅταν ἑκουσίως	ἴδῃς	ἀποπληροῦντάς σοι τὰ καθήκοντα. Καὶ
[2]	τὸ πάθος διαχυθῆναι. Ὅταν δὲ	ἴδῃς	πόλιν ἐπικατασεισθεῖσαν τοῖς ἐνοικοῦσιν, ἢ
[7]	ἐκ προαιρέσεως, καὶ οὐκ ἐξ	ἀνάγκης	γίνεται Προαίρεσις δὲ τῶν ἐφ´
[6]	λογικῇ φύσει. Λελυμένη γὰρ πάσης	ἀνάγκης,	καὶ αὐθαίρετον ζωὴν λαβοῦσα παρὰ
[7]	μακαρίας ἐκείνης διαγωγῆς, οὐκ ἐξ	ἀνάγκης	κακὸς, ἀλλ´ ἐξ ἀβουλίας, γενόμενος.
[7]	ἢ τὴν ἄλογον φύσιν τῆς	λογικῆς	προτιμᾷ, καὶ τὴν ἀκίνητον καὶ
[7]	τὴν ἀκίνητον καὶ ἀνόρμητον τῆς	προαιρετικῆς	καὶ ἐμπράκτου. Ταῦτα εἰ καὶ
[3]	ἐν σοὶ, ὅταν διὰ τῆς	καλῆς	διδασκαλίας κατειρηνεύσῃ τὸν νοῦν σου,
[10]	τοῦ ἐχθροῦ παριστῶσαι, ὡς οὐδεμιᾶς	πάλης,	οὐδὲ ἀγῶνος ἐν τοῖς ἄνω
[9]	βρώσει οὐ παρακοὴ μόνον τῆς	ἐντολῆς,	ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπίγνωσις τῆς
[8]	νόσον, καὶ ἐβάσκηνεν ἡμῖν τῆς	τιμῆς.	Οὐ γὰρ ἤνεγκεν ἡμῶν τὴν
[2]	καίρια προελθεῖν. Ὥσπερ οὖν τῆς	τομῆς	ἢ τοῦ καυτῆρος οὐχ ὁ
[7]	ἀλλ´ ἡμεῖς ἑαυτοῖς ἐκ πονηρᾶς	γνώμης	ἐπεσπασάμεθα. Οὐ μὴν οὐδὲ ἐκώλυσε
[8]	ἄνω, καὶ τοῦτον κατέῤῥιψε τῆς	γνώμης	τὸ αὐτεξούσιον. Ἐδύνατο γὰρ κἀκεῖνος
[10]	ἀνθρώπινα, ὥσπερ ἰατρὸς τῷ τῆς	ἐχίδνης	ἰῷ εἰς σωτηρίων φαρμάκων κατασκευὴν
[3]	δὲ ἰάσεως εἰς τὴν ἀγάπην	προτρεπομένης.	Ἔξεστί γε μήν σοι καὶ
[4]	τὴν πρὸς τὰς ὕλας ὁμοιότητα	παρεχομένης·	καὶ χρυσοῦν μὲν ἔστι σκεῦος
[7]	παραδείσου, ἔξω δὲ τῆς μακαρίας	ἐκείνης	διαγωγῆς, οὐκ ἐξ ἀνάγκης κακὸς,
[7]	περισπουδάστων, ἔτι καὶ Θεοῦ στέρησιν	ὑπομείνῃς.	~Παυσώμεθα οὖν ἐπανορθούμενοι τὸν σοφόν.
[2]	μηδὲν δεινὸν ἔχειν, οὗτοι δι´	ἡδονῆς	(εἰς τὴν ἁμαρτίαν δελεασθέντες, τίνα
[1]	ὑποδείγματος διδασκαλίαν ἡμῖν ἐναργεστάτην τῆς	ὑπομονῆς	καταλιμπάνει, ὡς ὅταν λέγῃ· Κύριε,
[9]	ἐγκρατείας καλὸν ἐπιδειξάμενοι, τῶν τῆς	ὑπομονῆς	στεφάνων δικαίως ἀξιωθῶμεν. Ἐπηκολούθησε δὲ
[1]	εἰσήκουσέ μου ὁ Θεὸς τῆς	δικαιοσύνης	μου· ἰσοδυναμοῦντα τῷ προφήτῃ φθεγγόμενος
[9]	ἔχειν τὰ σκεπάσματα, οὔτε ἐκ	τέχνης·	ἀλλ´ ἕτερα ἦν ηὐτρεπισμένα, ἐπιδειξαμένῳ
[9]	ἀντιδόσεις ὑπάρχειν. Αἱ δὲ ἐκ	τέχνης	ἐπιτηδεύσεις ἀσχολίας ἂν ἐγένοντο πρόξενοι·
[9]	ἔπρεπεν εἶναι ταῦτα, οὔτε ἐκ	τέχνης.	Τὰ μὲν γὰρ φυσικὰ ἴδια
[7]	ἀρχαγγέλοις αὐτὸν ποιήσαντα ὁμοδίαιτον, καὶ	φωνῆς	θείας ἀκροατήν· ἐπὶ πᾶσι τούτοις
[1]	Κύριε, μὴ τῷ θυμῷ σου	ἐλέγξῃς	με, μηδὲ τῇ ὀργῇ σου
[10]	τὴν διαδοχὴν ἐχόντων πρὸς τὸ	ἑξῆς,	καὶ ἀπολαυόντων ἡμῶν τοῦ ξύλου
[10]	αὐτὸν πάλην, ὥστε διὰ τῆς	ὑπακοῆς	ἀναπαλαῖσαι ἡμᾶς, καὶ καταστεφανωθῆναι τοῦ
[9]	πῶς ἂν ἡμᾶς διὰ τῆς	παρακοῆς	εἰς τὸν θάνατον ὑπηγάγετο; Ὅτι
[9]	τὴν ἀναλογίαν τῆς πρὸς Θεὸν	ἀγάπης,	παρηλλαγμένας τῶν ἀγαθῶν τὰς ἀντιδόσεις
[6]	Θεοῦ, καὶ ἡ διὰ τῆς	ἀγάπης	συνάφεια· ἧς ἐκπεσοῦσα, τοῖς ποικίλοις
[8]	Ἀλλὰ τὸν μὲν διεσώσατο τῆς	ἀγάπης	τοῦ Θεοῦ τὸ ἀκόρεστον· τὸν
[3]	τῶν πολέμων ἄδειαν, καὶ κακὸν	εἴπῃς	τὰ ἀκολουθοῦντα τοῖς πολεμοῦσιν ἐπίπονα,
[8]	τὴν ἀξίαν τῶν ἀγγέλων διὰ	προκοπῆς	ἀνυψούμενον. Ἐπειδὴ οὖν γέγονεν ἐχθρὸς,
[7]	ψυχωθεὶς καὶ ἀναβλέψας πρὸς οὐρανὸν,	περιχαρὴς	τοῖς ὁρωμένοις γενόμενος, ὑπεραγαπῶν τὸν
[1]	ἑαυτοῦ νοῦν, ἀφειδῶς λοιπὸν διὰ	πάσης	ἁμαρτίας χωρεῖ. Εἰ γὰρ οὐκ
[6]	πρέπουσαν λογικῇ φύσει. Λελυμένη γὰρ	πάσης	ἀνάγκης, καὶ αὐθαίρετον ζωὴν λαβοῦσα
[1]	φονεύειν, χήραν καὶ προσήλυτον ἀποκτείνειν,	πάσης	ἀνοσίας πράξεως κατατολμᾷν, ἀκαθάρτοις καὶ
[8]	ἡμᾶς πόλεμος; Ὅτι, δοχεῖον ὢν	πάσης	κακίας, ἐδέξατο καὶ τοῦ φθόνου
[2]	τὴν ἀρχὴν ἔχοντες, τὸν Θεὸν	ἁπάσης	μέμψεως ἀπολύουσιν. ~Ἀλλ´ εἴπερ ἀναίτιος
[3]	ἄγειν. Ἔπειτα μέντοι, κἂν εἰρήνην	νοήσῃς	τὴν ἐκ τῶν πολέμων ἄδειαν,
[3]	ποιητὴν καὶ τεχνίτην, ἵνα μὴ	ζητήσῃς	ἄλλον πυρὸς δημιουργὸν, καὶ ἄλλον
[4]	ἵνα, εἰς τὸν ἔσχατον ὅρον	αὐξηθείσης	αὐτοῦ τῆς πονηρίας, τὸ δίκαιον
[3]	τινος ποιητήν. Ἵνα τοίνυν μὴ	νομίσῃς	ἄλλον μὲν εἶναι τοῦ φωτὸς
[2]	ἐνοικοῦσιν, ἢ πλοῖον αὔτανδρον κατὰ	θαλάσσης	διαλυθὲν, κατὰ τοῦ ἀληθινοῦ ἰατροῦ
[3]	εἴτε ἐκ γῆς, εἴτε ἐκ	θαλάσσης,	εἴτε ἐξ ἀέρος, ἢ πυρὸς,
[1]	με, μηδὲ τῇ ὀργῇ σου	παιδεύσῃς	με. Ἐν δὲ τῷ δωδεκάτῳ
[3]	αὐτόθεν νοούμενον· τῆς μὲν πληγῆς	ἐμποιούσης	τὸν φόβον, τῆς δὲ ἰάσεως
[3]	ἁρμάτων καὶ ἱππευόντων. Ὅταν δὲ	ἀκούσῃς,	Οὐκ ἔστι κακία ἐν πόλει,
[4]	ἡ αἰτία μετενεχθήσεται) ἀλλ´ ὅταν	ἀκούσῃς	σκεύη, νόει, ὅτι πρός τι
[6]	μὲν τὰ ζῶα μετὰ τῆς	πρεπούσης	αὐτοῖς κατασκευῆς κατὰ φύσιν, καὶ
[9]	διενήνοχεν, ὁμοτίμου πᾶσι τῆς φύσεως	ὑπαρχούσης·	ἀνθρώπῳ δὲ ἔπρεπε, κατὰ τὴν
[1]	θλίψεσι, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς	ἐνυπαρχούσης	ἑκάστῳ πίστεως τὸ μέτρον ἐπάγων
[3]	καινὴ κτίσις. Καὶ πάλιν ὁ	Μωϋσῆς·	Οὐκ αὐτὸς οὗτος ὅ σου
[4]	πάθους γένηται, ἐπειδὴ αὐτὸς ὑπὸ	τῆς	ἄγαν κακίας ἀνίατος ἦν. Ἐσκλήρυνε
[6]	τοῦ Θεοῦ, καὶ ἡ διὰ	τῆς	ἀγάπης συνάφεια· ἧς ἐκπεσοῦσα, τοῖς
[8]	ἐκπεσεῖν. Ἀλλὰ τὸν μὲν διεσώσατο	τῆς	ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τὸ ἀκόρεστον·
[5]	δοκοῦν μὲν κακὸν διὰ τὸ	τῆς	αἰσθήσεως ἀλγεινὸν, ἀγαθοῦ δὲ δύναμιν
[5]	αἱ κακώσεις αἱ πρὸς ἐποχὴν	τῆς	ἁμαρτίας ἐπαγόμεναι, ὧν οἱ καρποὶ
[3]	τὰ ἐκτὸς ἐπίπονα, πρὸς ἐποχὴν	τῆς	ἁμαρτίας ἐπινενόηνται. Ἀναιρεῖ τοίνυν τὸ
[10]	ἐπειδὴ ὁ αὐτὸς καὶ συνεργὸς	τῆς	ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ κατήγορος γίνεται·
[7]	τὴν ἁμαρτίαν· Τὰ γὰρ ὀψώνια	τῆς	ἁμαρτίας θάνατος. Ὅσον γὰρ ἀφίστατο
[4]	καὶ ξύλινον, ὁ εὐκόλως διὰ	τῆς	ἁμαρτίας καταῤῥυπούμενος καὶ ὕλη γινόμενος
[2]	αὐτούς. Ἀρχὴ γὰρ καὶ ῥίζα	τῆς	ἁμαρτίας τὸ ἐφ´ ἡμῖν καὶ
[2]	οἱ τῶν πόλεων ἀφανισμοὶ, ἐκ	τῆς	ἀμετρίας τῶν ἁμαρτανομένων τὴν ἀρχὴν
[7]	τὸ ἐνυπάρχον αὐτῷ πάθος διὰ	τῆς	ἀναπλάσεως ἐξιάσαιτο. Ἀλλὰ διὰ τί
[7]	τὸν θάνατον ὁ Ἀδὰμ διὰ	τῆς	ἀναχωρήσεως τοῦ Θεοῦ κατεσκεύασε, κατὰ
[4]	ἀνυπότακτον, ἀλλ´ εὕρισκεν αὐτὸν καὶ	τῆς	ἀνοχῆς τοῦ Θεοῦ καταφρονοῦντα, καὶ
[1]	Θεοῦ, καὶ τὸ τάχος αὐτοῦ	τῆς	ἀντιλήψεως, ἣν παρέχεται τοῖς ἀληθινῶς
[9]	ἐπιχείρησις; Εἰ γὰρ μὴ εἶχε	τῆς	ἀπάτης τὸ δέλεαρ, πῶς ἂν
[10]	νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς	τῆς	ἀπειθείας. Διὰ τοῦτο καὶ κόσμου
[10]	ἣν παρελθόντες ἀκωλύτως, εἴσω γενοίμεθα	τῆς	ἀπολαύσεως τῶν καλῶν ἐν Χριστῷ
[5]	καλοῦ, οὔτε ἡ κακία ἀπὸ	τῆς	ἀρετῆς. Ἀνάγνωθι τὴν κοσμοποιίαν, καὶ
[10]	τοῦ σκότους τούτου. Τόπος δὲ	τῆς	ἀρχῆς ὁ ἐναέριος, ὥς φησιν
[1]	Πόθεν ἐμπεπτώκασιν εἰς τὰ πάθη	τῆς	ἀτιμίας, καὶ αἱ μὲν θήλειαι
[8]	Πόθεν κακὸς ὁ διάβολος; Ἐκ	τῆς	αὐτῆς αἰτίας, αὐθαίρετον ἔχων καὶ
[10]	Κυρίου δὲ πανταχοῦ τὸ Εὐαγγέλιον	τῆς	βασιλείας κηρύσσοντος· καὶ ἔτι πρότερον
[3]	ταχθεῖσα διδάσκει ἡμᾶς, ὅτι ἐπὶ	τῆς	βελτιώσεως τέτακται, ὡς τὰ πολλὰ,
[8]	τὸ ξύλον, καὶ ἐπηγγείλατο διὰ	τῆς	βρώσεως αὐτοῦ ὅμοιον τῷ Θεῷ
[7]	προετίμησε κάλλους, καὶ τὴν πλησμονὴν	τῆς	γαστρὸς τῶν πνευματικῶν ἀπολαύσεων τιμιωτέραν
[10]	πάθους, τοῦ εἰρηνεύσαντος τὰ ἐπὶ	τῆς	γῆς καὶ τὰ ἐν τοῖς
[4]	ὁ Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν ὑπὸ	τῆς	γῆς κατεπόθησαν, βαράθρων αὐτοῖς καὶ
[8]	τοῖς ἄνω, καὶ τοῦτον κατέῤῥιψε	τῆς	γνώμης τὸ αὐτεξούσιον. Ἐδύνατο γὰρ
[3]	τούτων τῷ συνιέντι τὸν νοῦν	τῆς	Γραφῆς κατηγορίαν ἔχει Θεοῦ, ὡς
[9]	ἐντολῆς, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπίγνωσις	τῆς	γυμνότητος. Ἔφαγον γὰρ, φησὶ, καὶ
[9]	λείποντος ἀναπλήρωσιν, ἀμφιέσματα ἑαυτῷ καὶ	τῆς	γυμνότητος παραμυθίαν ἐπινοῶν, καὶ ὅλως
[3]	μὲν πληγῆς ἐμποιούσης τὸν φόβον,	τῆς	δὲ ἰάσεως εἰς τὴν ἀγάπην
[1]	ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ Ο ΘΕΟΣ. ~(Πολλοὶ	τῆς	διδασκαλίας οἱ τρόποι, οἱ διὰ
[1]	ἐν ἐπιτηδεύμασιν. Ἀμήχανον γὰρ ἐκτραπῆναι	τῆς	δικαίας ὁδοῦ, μὴ λήθην Θεοῦ
[4]	τι εἶδος τῶν φοβερῶν παρὰ	τῆς	δικαίας τοῦ Θεοῦ κρίσεως ἐπαγόμενον,
[1]	με εἰσήκουσέ μου ὁ Θεὸς	τῆς	δικαιοσύνης μου· ἰσοδυναμοῦντα τῷ προφήτῃ
[9]	τῇ ἀποχῇ τοῦ ἡδέος, τὸ	τῆς	ἐγκρατείας καλὸν ἐπιδειξάμενοι, τῶν τῆς
[8]	τούτου λόγος, ὁ καὶ περὶ	τῆς	ἐν ἀνθρώποις πονηρίας ἀποδοθείς. Πόθεν
[8]	δὲ τούτῳ, κατὰ τὸ ἀκόλουθον	τῆς	ἐννοίας, καὶ τὸ περὶ τοῦ
[3]	εἰ βούλει, κατὰ τὸ πρόχειρον	τῆς	ἐννοίας. Οἰκοδομεῖ γὰρ ὁ φόβος
[9]	τῇ βρώσει οὐ παρακοὴ μόνον	τῆς	ἐντολῆς, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπίγνωσις
[1]	ταῖς θλίψεσι, κατὰ τὴν ἀναλογίαν	τῆς	ἐνυπαρχούσης ἑκάστῳ πίστεως τὸ μέτρον
[10]	ὁ αὐτός· Κατὰ τὸν ἄρχοντα	τῆς	ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος
[9]	ἀνθρώπῳ, εἰς ἃ φθάσαι ὑπὸ	τῆς	ἐπηρείας τοῦ διαβόλου οὐκ ἐπετράπη.
[1]	ἐπικαλεσάμενος, καὶ προέλαβε τὸ τέλος	τῆς	ἐπικλήσεως ἡ ἀκοὴ τοῦ Θεοῦ.
[10]	τὰ ἀνθρώπινα, ὥσπερ ἰατρὸς τῷ	τῆς	ἐχίδνης ἰῷ εἰς σωτηρίων φαρμάκων
[3]	τὸν Κύριον ἡμῶν οἱ ἐχθροὶ	τῆς	ζωῆς ἑαυτῶν Ἰουδαῖοι; Ὥστε ἔστι
[10]	καὶ ἀπολαυόντων ἡμῶν τοῦ ξύλου	τῆς	ζωῆς εἰς τὸ διηνεκὲς, οὗ
[7]	γὰρ ὁ Θεός· στέρησις δὲ	τῆς	ζωῆς θάνατος. Ὥστε ἑαυτῷ τὸν
[2]	θάνατοι δὲ ἐπάγονται, τῶν ὅρων	τῆς	ζωῆς πληρωθέντων, οὓς ἐξ ἀρχῆς
[7]	ἁμαρτίας θάνατος. Ὅσον γὰρ ἀφίστατο	τῆς	ζωῆς, τοσοῦτον προσήγγιζε τῷ θανάτῳ.
[4]	τοῦ κακοῦ προσηγορίας ἄξιον, (ἐκ	τῆς	ἡμετέρας προαιρέσεως ἤρτηται, ἐφ´ ἡμῖν
[4]	πονηρίας, τὸ δίκαιον ἐπ´ αὐτῷ	τῆς	θείας κρίσεως διαφανῇ. Διὰ τοῦτο
[2]	παραλαμβάνονται· ὅταν δὲ κρεῖττον ἀποδειχθῇ	τῆς	θεραπείας τὸ πάθος, ἀναγκαία γίνεται
[3]	νῦν δημιούργησον, ἀλλὰ τὴν ἐκ	τῆς	κακίας παλαιωθεῖσαν ἀνακαίνισον. Καὶ, Ἵνα
[3]	τὸν βίον ἑκάστῳ τραχύτεραι περιπτώσεις,	τῆς	κακίας τὴν αὔξησιν περικόπτουσαι. Ὥστε
[3]	ἣν Κύριος οὐκ ἐποίησε· νόει	τῆς	κακίας τὸ ὄνομα· ὅτι τὴν
[3]	ποιεῖ ἐν σοὶ, ὅταν διὰ	τῆς	καλῆς διδασκαλίας κατειρηνεύσῃ τὸν νοῦν
[4]	ἐποίησεν ὑποβρύχριον, ἐν τῇ ὑπερηφανίᾳ	τῆς	καρδίας αὐτοῦ τῆς τῶν δικαίων
[4]	αὐτοί τι τῷ τοιούτῳ τρόπῳ	τῆς	κολάσεως βελτίους γεγόνασι (πῶς γὰρ
[3]	κατασκευάζων φῶς, καὶ ποιῶν σκότος,	τῆς	κτίσεως δημιουργὸν ἑαυτὸν διὰ τούτων
[3]	τέτακται, ὡς τὰ πολλὰ, τὸ	τῆς	κτίσεως ὄνομα. Ὥστε Ποιῶν εἰρήνην,
[7]	ἕτερον ἢ τὴν ἄλογον φύσιν	τῆς	λογικῆς προτιμᾷ, καὶ τὴν ἀκίνητον
[7]	ἦν τοῦ παραδείσου, ἔξω δὲ	τῆς	μακαρίας ἐκείνης διαγωγῆς, οὐκ ἐξ
[10]	τινος ἀνθισταμένου καὶ παρατρέποντος ἡμᾶς	τῆς	μακαρίας ζωῆς, ἀλλ´, (ἄλυπον ἡμῶν
[6]	συμβαίνει αὐτῇ, ὅταν, κόρον λαβοῦσα	τῆς	μακαρίας τέρψεως, καὶ οἷον νυσταγμῷ
[3]	Καὶ τοῦτο χρήσιμον αὐτόθεν νοούμενον·	τῆς	μὲν πληγῆς ἐμποιούσης τὸν φόβον,
[10]	ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα· τουτέστι,	τῆς	οἰκείας ἀρχῆς ἐκπεσόντα, καὶ κάτω
[8]	γὰρ πονηρὸς ὁ ἄνθρωπος; Ἐκ	τῆς	οἰκείας αὐτοῦ προαιρέσεως. Πόθεν κακὸς
[8]	Ὁ Σατανᾶς ἄγγελος, καὶ ἐξέπεσε	τῆς	οἰκείας τάξεως παντελῶς. Κἀκεῖνον ἡ
[9]	δέλεαρ, πῶς ἂν ἡμᾶς διὰ	τῆς	παρακοῆς εἰς τὸν θάνατον ὑπηγάγετο;
[10]	σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰ πνευματικὰ	τῆς	πονηρίας. Ἀξίωμα δὲ ἀρχικόν· Πρὸς
[10]	τοῦ διαβόλου, ὅτι Πνευματικά ἐστι	τῆς	πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις, εἰδέναι
[4]	ἐφ´ ἡμῖν ὅντος ἢ ἀπέχεσθαι	τῆς	πονηρίας, ἢ μοχθηροῖς εἶναι· τῶν
[4]	τὸν ἔσχατον ὅρον αὐξηθείσης αὐτοῦ	τῆς	πονηρίας, τὸ δίκαιον ἐπ´ αὐτῷ
[6]	ἐκτίσθη μὲν τὰ ζῶα μετὰ	τῆς	πρεπούσης αὐτοῖς κατασκευῆς κατὰ φύσιν,
[4]	δὲ ὀστράκινον, τὸ δὲ ξύλινον	(τῆς	προαιρέσεως ἑκάστου τὴν πρὸς τὰς
[7]	καὶ τὴν ἀκίνητον καὶ ἀνόρμητον	τῆς	προαιρετικῆς καὶ ἐμπράκτου. Ταῦτα εἰ
[9]	δὲ ἔπρεπε, κατὰ τὴν ἀναλογίαν	τῆς	πρὸς Θεὸν ἀγάπης, παρηλλαγμένας τῶν
[9]	ὅλως τῇ τῆς σαρκὸς ἐπιμελείᾳ	τῆς	πρὸς Θεὸν ἐνατενίσεως ἀφελκόμενος. Διὰ
[9]	παραμυθίαν ἐπινοῶν, καὶ ὅλως τῇ	τῆς	σαρκὸς ἐπιμελείᾳ τῆς πρὸς Θεὸν
[8]	ἡμᾶς εἶναι ποιεῖ, ἢ μετὰ	τῆς	σκιᾶς τοῦ σώματος ἡμῶν. Κἀκεῖ
[10]	οὐδέν. Ἐπειδὴ δὲ εἴρηται περὶ	τῆς	στρατιᾶς τοῦ διαβόλου, ὅτι Πνευματικά
[4]	τοῖς ἐπαγομένοις αὐτῷ δεινοῖς ὑπὸ	τῆς	συνηθείας ἐμμελετήσαντα. Καὶ οὐδὲ οὕτως
[8]	τὴν νόσον, καὶ ἐβάσκηνεν ἡμῖν	τῆς	τιμῆς. Οὐ γὰρ ἤνεγκεν ἡμῶν
[4]	αὐτὸν, τῇ μακροθυμίᾳ καὶ τῇ	τῆς	τιμωρίας ἀναβολῇ ἐπιτείνων αὐτοῦ τὴν
[2]	τὰ καίρια προελθεῖν. Ὥσπερ οὖν	τῆς	τομῆς ἢ τοῦ καυτῆρος οὐχ
[9]	ἐπιδειξαμένῳ τὴν ἀρετὴν, τὰ ἐκ	τῆς	τοῦ Θεοῦ χάριτος ἐπανθεῖν τῷ
[4]	ἡ ἁμαρτία, ὅπερ μάλιστά ἐστι	τῆς	τοῦ κακοῦ προσηγορίας ἄξιον, (ἐκ
[4]	τῇ ὑπερηφανίᾳ τῆς καρδίας αὐτοῦ	τῆς	τῶν δικαίων πορείας κατατολμήσας, καὶ
[6]	κατὰ φύσιν παρατραπέντα. Ἐξίσταται γὰρ	τῆς	ὑγιείας ἢ διὰ πονηρὰν δίαιταν
[10]	πρὸς αὐτὸν πάλην, ὥστε διὰ	τῆς	ὑπακοῆς ἀναπαλαῖσαι ἡμᾶς, καὶ καταστεφανωθῆναι
[5]	δὲ μήτε Θεὸν αἴτιον ἡγοῦ	τῆς	ὑπάρξεως τοῦ κακοῦ, μήτε ἰδίαν
[1]	ἑαυτὸν ὑποδείγματος διδασκαλίαν ἡμῖν ἐναργεστάτην	τῆς	ὑπομονῆς καταλιμπάνει, ὡς ὅταν λέγῃ·
[9]	τῆς ἐγκρατείας καλὸν ἐπιδειξάμενοι, τῶν	τῆς	ὑπομονῆς στεφάνων δικαίως ἀξιωθῶμεν. Ἐπηκολούθησε
[4]	διὰ τὴν ἐγγενομένην αὐτῷ ἐκ	τῆς	φθορᾶς δυσωδίαν οὐκέτι ἀχθῆναι πρὸς
[9]	τοῦ ἑτέρου διενήνοχεν, ὁμοτίμου πᾶσι	τῆς	φύσεως ὑπαρχούσης· ἀνθρώπῳ δὲ ἔπρεπε,
[5]	ἰδίᾳ ὑπάρξει ἐστὶν, ἀλλὰ τοῖς	τῆς	ψυχῆς πηρώμασιν ἐπιγίνεται. Οὔτε γὰρ
[9]	Εἰ γὰρ μὴ εἶχε τῆς	ἀπάτης	τὸ δέλεαρ, πῶς ἂν ἡμᾶς
[10]	τοῦ ταξιάρχου! ἐπειδὴ δὲ γέγονεν	ἀποστάτης,	ἐχθρὸς μὲν Θεοῦ, ἐχθρὸς δὲ
[2]	τὴν ἀμετρίαν κολάζουσαι. Ὡς οὖν	εὐεργέτης	ὁ ἰατρὸς, κἂν πόνους, κἂν
[5]	οὔτε ἡ κακία ἀπὸ τῆς	ἀρετῆς.	Ἀνάγνωθι τὴν κοσμοποιίαν, καὶ εὑρήσεις,
[9]	τὰ ἐνδύματα, ἐπειδὴ ἆθλα ἦν	ἀρετῆς	ἀποκείμενα τῷ ἀνθρώπῳ, εἰς ἃ
[7]	ἠναγκασμένον φίλον, ἀλλὰ τὸ ἐξ	ἀρετῆς	κατορθούμενον. Ἀρετὴ δὲ ἐκ προαιρέσεως,
[1]	οἰκεῖα πάθη διηγούμενος ἡμῖν ὁ	προφήτης,	καὶ ὅπως ἤνεγκε τὰ συμπίπτοντα
[5]	ἐστι τὸ κακόν. Ὀφθαλμὸς ἐκτίσθη·	τυφλότης	δὲ τῇ ἀπωλείᾳ τῶν ὀφθαλμῶν
[5]	ὀφθαλμὸς, οὐκ ἂν ἕσχεν ἡ	τυφλότης	παρείσδυσιν. Οὕτω καὶ τὸ κακὸν
[5]	ἐπεγένετο. Ὥστε, εἰ μὴ ἦν	φθαρτῆς	φύσεως ὁ ὀφθαλμὸς, οὐκ ἂν
[10]	ἐπηρείας τοῦ διαβόλου οὐκ ἐπετράπη.	~Ἀγωνιστὴς	τοίνυν ἕστηκεν ἡμῖν ὁ διάβολος
[8]	κακὸς ὁ διάβολος; Ἐκ τῆς	αὐτῆς	αἰτίας, αὐθαίρετον ἔχων καὶ αὐτὸς
[5]	ζῶον, ἡ πονηρία· οὔτε οὐσίαν	αὐτῆς	ἐνυπόστατον παραστῆσαι ἔχομεν. Στέρησις γὰρ
[2]	κτίσαντος γεγενημένην ψυχὴν καταῤῥυπαίνοντα, ἐπισκοτεῖν	αὐτῆς	τῷ κάλλει πέφυκε. Πάλιν κακὸν
[8]	σοῦ καὶ ἀναμέσον τοῦ σπέρματος	αὐτῆς.	Τῷ ὄντι γὰρ βλαβεραὶ αἱ
[6]	τῇ ἀπολαύσει τῶν νοητῶν, διαφυλάσσειν	αὑτῆς	τὴν κατὰ φύσιν ζωήν· ἔχει
[6]	ζῶα μετὰ τῆς πρεπούσης αὐτοῖς	κατασκευῆς	κατὰ φύσιν, καὶ παρήχθη πρὸς
[3]	τῷ συνιέντι τὸν νοῦν τῆς	Γραφῆς	κατηγορίαν ἔχει Θεοῦ, ὡς κακῶν
[7]	τοὺς οἰκέτας, οὐχ ὅταν δεσμίους	ἔχῃς,	εὔνους ὑπολαμβάνεις, ἀλλ´ ὅταν ἑκουσίως
[4]	ἀλλ´ εὕρισκεν αὐτὸν καὶ τῆς	ἀνοχῆς	τοῦ Θεοῦ καταφρονοῦντα, καὶ τοῖς
[10]	τὸ διηνεκὲς, οὗ μετασχεῖν ἐξ	ἀρχῆς	διὰ τὴν τοῦ ὄφεως ἐπιβουλὴν
[10]	οὐρανοῦ πεσόντα· τουτέστι, τῆς οἰκείας	ἀρχῆς	ἐκπεσόντα, καὶ κάτω γενόμενον, ἵνα
[10]	τῇ τάξει, ἐν ᾗ ἐξ	ἀρχῆς	ἐτάχθη παρὰ τοῦ ταξιάρχου! ἐπειδὴ
[10]	σκότους τούτου. Τόπος δὲ τῆς	ἀρχῆς	ὁ ἐναέριος, ὥς φησιν ὁ
[2]	τῆς ζωῆς πληρωθέντων, οὓς ἐξ	ἀρχῆς	περὶ ἕκαστον ἔπηξεν ἡ δικαία
[5]	ὑπάρξει ἐστὶν, ἀλλὰ τοῖς τῆς	ψυχῆς	πηρώμασιν ἐπιγίνεται. Οὔτε γὰρ ἀγέννητόν
[10]	καὶ παρατρέποντος ἡμᾶς τῆς μακαρίας	ζωῆς,	ἀλλ´, (ἄλυπον ἡμῶν τὴν διαδοχὴν
[3]	Κύριον ἡμῶν οἱ ἐχθροὶ τῆς	ζωῆς	ἑαυτῶν Ἰουδαῖοι; Ὥστε ἔστι ποτὲ
[10]	ἀπολαυόντων ἡμῶν τοῦ ξύλου τῆς	ζωῆς	εἰς τὸ διηνεκὲς, οὗ μετασχεῖν
[10]	φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου	ζωῆς·	ἣν παρελθόντες ἀκωλύτως, εἴσω γενοίμεθα
[7]	ὁ Θεός· στέρησις δὲ τῆς	ζωῆς	θάνατος. Ὥστε ἑαυτῷ τὸν θάνατον
[7]	ὁρωμένοις γενόμενος, ὑπεραγαπῶν τὸν εὐεργέτην,	ζωῆς	μὲν αἰωνίου ἀπόλαυσιν χαρισάμενον, τρυφαῖς
[2]	δὲ ἐπάγονται, τῶν ὅρων τῆς	ζωῆς	πληρωθέντων, οὓς ἐξ ἀρχῆς περὶ
[7]	θάνατος. Ὅσον γὰρ ἀφίστατο τῆς	ζωῆς,	τοσοῦτον προσήγγιζε τῷ θανάτῳ. Ζωὴ
[3]	οὐχὶ διὰ τῶν Ῥωμαϊκῶν χειρῶν,	αἷς	παρέδωκαν τὸν Κύριον ἡμῶν οἱ
[1]	δόγμα, καὶ ἀποφαίνονται ἐν ταῖς	καρδίαις	αὐτῶν, ὅτι Οὐκ ἔστι Θεός.
[5]	ψυχῶν αἰώνιος· παῦσαι δυσαρεστούμενος ταῖς	θείαις	οἰκονομίαις· ὅλως δὲ μήτε Θεὸν
[10]	τῶν Ἑβραίων, ὡς ἐν ταῖς	Βασιλείαις	(μεμαθήκαμεν· Ἐξήγειρε γὰρ, φησὶ, Κύριος
[5]	αἰώνιος· παῦσαι δυσαρεστούμενος ταῖς θείαις	οἰκονομίαις·	ὅλως δὲ μήτε Θεὸν αἴτιον
[1]	βδελυκτοῖς πάθεσι καὶ (πάσαις κτηνώδεσιν	ἐπιθυμίαις	μολύνεσθαι; Διὰ τοῦτο ὡς ἑπόμενον
[1]	περιστάσεις, εὐθὺς ἀμφίβολοι γίνονται ταῖς	διανοίαις,	εἰ ἔστι Θεὸς ἐπιμελούμενος τῶν
[2]	ἔχειν δεῖ προειλημμένον ἐν ταῖς	διανοίαις	ἡμῶν, ὅτι, ποίημα ὄντες τοῦ
[3]	σωφρονισμὸν γίνονται, τὴν πάνδημον πονηρίαν	δημοσίαις	μάστιξι τοῦ Θεοῦ σωφρονίζοντος. ~Τὸ
[1]	τίνα τρόπον προσῆκε τοὺς ἐν	ἁμαρτίαις	ὄντας ἐξιλεοῦσθαι τὸν Θεόν· Κύριε,
[9]	καὶ περιαστράπτειν μέλλοντα φωτειναῖς τισι	περιβολαῖς,	ὁποῖαι αἱ τῶν ἀγγέλων, ὑπὲρ
[8]	τῷ παραδείσῳ· δόλοις δὲ καὶ	μηχαναῖς	ἐξαπατήσας τὸν ἄνθρωπον, καὶ τὴν
[9]	τῷ ἀνθρώπῳ, καὶ περιαστράπτειν μέλλοντα	φωτειναῖς	τισι περιβολαῖς, ὁποῖαι αἱ τῶν
[1]	ἀκαθάρτοις καὶ βδελυκτοῖς πάθεσι καὶ	(πάσαις	κτηνώδεσιν ἐπιθυμίαις μολύνεσθαι; Διὰ τοῦτο
[10]	φωνὴ τῶν Ἑβραίων, ὡς ἐν	ταῖς	Βασιλείαις (μεμαθήκαμεν· Ἐξήγειρε γὰρ, φησὶ,
[1]	πραγμάτων περιστάσεις, εὐθὺς ἀμφίβολοι γίνονται	ταῖς	διανοίαις, εἰ ἔστι Θεὸς ἐπιμελούμενος
[2]	τοῦτο ἔχειν δεῖ προειλημμένον ἐν	ταῖς	διανοίαις ἡμῶν, ὅτι, ποίημα ὄντες
[5]	σωτηρία ψυχῶν αἰώνιος· παῦσαι δυσαρεστούμενος	ταῖς	θείαις οἰκονομίαις· ὅλως δὲ μήτε
[1]	ὅτι οἰκονομίᾳ τινὶ παραδίδωσιν ἡμᾶς	ταῖς	θλίψεσι, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς
[1]	διδάξας ἡμᾶς μὴ ἐκκακεῖν ἐν	ταῖς	θλίψεσιν, ἀλλ´ ἀναμένειν τὴν ἀγαθότητα
[1]	πονηρὸν δόγμα, καὶ ἀποφαίνονται ἐν	ταῖς	καρδίαις αὐτῶν, ὅτι Οὐκ ἔστι
[8]	τὰ φαῦλα συνήθεια μεγάλα κακὰ	ταῖς	ψυχαῖς ἐναφίησι, κἂν τὴν παραυτίκα
[8]	ἀλλ´ ἕν γε ἐκεῖνο δόγμα	ταῖς	ψυχαῖς ἡμῶν ἐνυπαρχέτω, τὸ, μηδὲν
[1]	δικαίας ὁδοῦ, μὴ λήθην Θεοῦ	ταῖς	ψυχαῖς νοσήσαντας. Πόθεν τὰ ἔθνη
[10]	Ἔδωκε γὰρ δύναμιν τοῖς ἑαυτοῦ	μαθηταῖς	τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ
[7]	ζωῆς μὲν αἰωνίου ἀπόλαυσιν χαρισάμενον,	τρυφαῖς	δὲ παραδείσου ἐναναπαύσαντα, ἀρχὴν δὲ
[8]	φαῦλα συνήθεια μεγάλα κακὰ ταῖς	ψυχαῖς	ἐναφίησι, κἂν τὴν παραυτίκα αἴσθησιν
[8]	ἕν γε ἐκεῖνο δόγμα ταῖς	ψυχαῖς	ἡμῶν ἐνυπαρχέτω, τὸ, μηδὲν κακὸν
[1]	ὁδοῦ, μὴ λήθην Θεοῦ ταῖς	ψυχαῖς	νοσήσαντας. Πόθεν τὰ ἔθνη παραδέδοται
[9]	ἦν ἀρετῆς ἀποκείμενα τῷ ἀνθρώπῳ,	εἰς	ἃ φθάσαι ὑπὸ τῆς ἐπηρείας
[1]	νοσήσαντας. Πόθεν τὰ ἔθνη παραδέδοται	εἰς	ἀδόκιμον νοῦν, καὶ ποιεῖ τὰ
[4]	γεγόνασι (πῶς γὰρ οἱ καταβάντες	εἰς	ᾅδου; ἀλλὰ τοὺς λοιποὺς σωφρονεστέρους
[3]	ἵνα εὖ σε ποιήσω· πρὶν	εἰς	ἄμετρον ἐκχυθῆναι τὴν ἀδικίαν ἱστῶν,
[4]	ὁ Ἀπόστολος, Σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα	εἰς	ἀπώλειαν, μὴ κατασκευήν τινα πονηρὰν
[3]	κακά· τουτέστι, μετακοσμεῖ αὐτὰ καὶ	εἰς	βελτίωσιν ἄγει· ὥστε, ἀποθέμενα τὸ
[3]	κακὰ κτίζειν· τουτέστι, μεταποιεῖν, καὶ	εἰς	βελτίωσιν ἄγειν. Ἔπειτα μέντοι, κἂν
[7]	ἀλλ´ ἀναγκαίως εἴρηται, ἵνα μὴ,	εἰς	βυθὸν διαλογισμῶν ἐμπεσὼν, πρὸς τῇ
[10]	συνεχρήσατο οὖν αὐτοῦ τῇ πονηρίᾳ	εἰς	γυμνάσιον τῶν ἡμετέρων ψυχῶν ὁ
[3]	Καὶ, Ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ	εἰς	ἕνα καινὸν ἄνθρωπον. Τὸ, κτίσῃ,
[4]	λοιπῶν τὰ μὲν ὡς ἀγωνίσματα	εἰς	ἐπίδειξιν ἀνδρείας προβάλλεται, ὡς τῷ
[8]	κατεσκευάσθη, ἀλλ´ ἐκ ζηλοτυπίας ἡμῖν	εἰς	ἔχθραν ἀντικατέστη. Ὁρῶν γὰρ ἑαυτὸν
[10]	καὶ τῶν ἀγαλλιωμένων ἐπὶ τῇ	εἰς	Ἱερουσαλὴμ εἰσόδῳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν,
[2]	μέρει τὴν νόσον ἵστησι, πρὶν	εἰς	ὅλον τὸ σῶμα τὸ πάθος
[3]	ἐναντίωσιν. Ὅπερ ἤδη τινὲς παθόντες	εἰς	πολυθεΐαν ἐτράπησαν. Ποιεῖ δὲ εἰρήνην,
[10]	ἰατρὸς τῷ τῆς ἐχίδνης ἰῷ	εἰς	σωτηρίων φαρμάκων κατασκευὴν ἀποχρώμενος. Τίς
[1]	Οὐκ ἔστι Θεός; Πόθεν ἐμπεπτώκασιν	εἰς	τὰ πάθη τῆς ἀτιμίας, καὶ
[10]	τῶν ἐπινικίων αἱ φωναὶ, τὴν	εἰς	τέλος καθαίρεσιν τοῦ ἐχθροῦ παριστῶσαι,
[1]	Ἕως πότε, Κύριε, ἐπιλήσῃ μου	εἰς	τέλος; καὶ δι´ ὅλου τοῦ
[1]	Ἕως πότε, Κύριε, ἐπιλήσῃ μου	εἰς	τέλος; καὶ τὸ, Ἕως πότε
[3]	τὸν φόβον, τῆς δὲ ἰάσεως	εἰς	τὴν ἀγάπην προτρεπομένης. Ἔξεστί γε
[2]	δεινὸν ἔχειν, οὗτοι δι´ ἡδονῆς	(εἰς	τὴν ἁμαρτίαν δελεασθέντες, τίνα ἂν
[9]	ἀνθρώπῳ. Διὸ καὶ ὁ Κύριος,	εἰς	τὴν ἐν τῷ παραδείσῳ ζωὴν
[1]	αὐτοῖς μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν	εἰς	τὴν παρὰ φύσιν, ἄῤῥενες δὲ
[10]	ἡμῶν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς	εἰς	τὸ διηνεκὲς, οὗ μετασχεῖν ἐξ
[5]	τοῦ Δημιουργοῦ, ἀναμεμιγμένη τῇ πονηρίᾳ	εἰς	τὸ εἶναι παρήχθη. Εἰ γὰρ
[2]	ἐπαιτιάσασθαι; Δεῦρο δὴ οὖν, ἐπειδὴ	εἰς	τὸ πολυθρύλλητον ἐμπεπτώκαμεν ζήτημα, ἐπί
[1]	ἔστι Θεός. Καὶ τοῦτο ἐμβαλλόμενος	εἰς	τὸν ἑαυτοῦ νοῦν, ἀφειδῶς λοιπὸν
[4]	ἐπιτείνων αὐτοῦ τὴν κακίαν, ἵνα,	εἰς	τὸν ἔσχατον ὅρον αὐξηθείσης αὐτοῦ
[9]	ἂν ἡμᾶς διὰ τῆς παρακοῆς	εἰς	τὸν θάνατον ὑπηγάγετο; Ὅτι ἔδει
[3]	ἢ ἐξ ὁποιασοῦν αἰτίας ἐπιγινόμεναι,	εἰς	τὸν τῶν ὑπολειπομένων σωφρονισμὸν γίνονται,
[10]	ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος	εἰς	τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
[10]	γενόμενον, ἵνα πατῆται ὑπὸ τῶν	εἰς	Χριστὸν ἠλπικότων. Ἔδωκε γὰρ δύναμιν
[4]	τοῦτο ἀπὸ μικροτέρων πληγῶν ἀεὶ	προστιθεὶς	καὶ ἐπιτείνων τὰς μάστιγας, οὐκ
[8]	περὶ τῆς ἐν ἀνθρώποις πονηρίας	ἀποδοθείς.	Πόθεν γὰρ πονηρὸς ὁ ἄνθρωπος;
[7]	τῶν αὐτοῦ ἀγαθῶν, ταχὺ πάντων	ἀναπλησθεὶς,	καὶ οἷον ἐξυβρίσας τῷ κόρῳ,
[7]	ἀλλὰ τῇ προαιρέσει, ὅτε, ἄρτι	ψυχωθεὶς	καὶ ἀναβλέψας πρὸς οὐρανὸν, περιχαρὴς
[2]	δὲ τῷ ἰατρῷ μὲν οὐδὲν	ἐγκαλεῖς,	τὰ μὲν τέμνοντι, τὰ δὲ
[2]	σώματος· ἀλλὰ καὶ χρήματά που	ὑποτελεῖς,	καὶ σωτῆρα προσαγορεύεις, ὅτι ἐν
[7]	οὐχὶ Θεὸς ἔκτισε θάνατον, ἀλλ´	ἡμεῖς	ἑαυτοῖς ἐκ πονηρᾶς γνώμης ἐπεσπασάμεθα.
[7]	οὐχ ὅταν δεσμίους ἔχῃς, εὔνους	ὑπολαμβάνεις,	ἀλλ´ ὅταν ἑκουσίως ἴδῃς ἀποπληροῦντάς
[2]	σωτῆρος γλῶσσαν κινεῖν βλάσφημον οὐκ	ὀκνεῖς.	Καίτοιγε ἐχρῆν συνιέναι, ὅτι, μέτρια
[3]	τὴν λέγουσαν, ὅτι Σὺ μὲν	πατάξεις	αὐτὸν ῥάβδῳ, τὴν δὲ ψυχὴν
[1]	φέροντες τὰς δυσκολωτέρας τῶν πραγμάτων	περιστάσεις,	εὐθὺς ἀμφίβολοι γίνονται ταῖς διανοίαις,
[1]	ἱκετηρίας προσφέρων τῷ Θεῷ καὶ	δεήσεις,	ἐκδιδάσκει ἡμᾶς τίνα τρόπον προσῆκε
[5]	ἀρετῆς. Ἀνάγνωθι τὴν κοσμοποιίαν, καὶ	εὑρήσεις,	ὅτι ἐκεῖ Πάντα καλὰ, καὶ
[9]	ἀγάπης, παρηλλαγμένας τῶν ἀγαθῶν τὰς	ἀντιδόσεις	ὑπάρχειν. Αἱ δὲ ἐκ τέχνης
[6]	διὰ τὰς αἰσχρὰς τῶν ἡδονῶν	ἀπολαύσεις	ἀναμιχθῇ. ~Ἦν ποτε ὁ Ἀδὰμ
[9]	ὑπάρχειν. Αἱ δὲ ἐκ τέχνης	ἐπιτηδεύσεις	ἀσχολίας ἂν ἐγένοντο πρόξενοι· ὃ
[3]	δὲ ἀφανισμοὶ, σεισμοί τε καὶ	ἐπικλύσεις,	καὶ στρατοπέδων ἀπώλειαι, καὶ ναυάγια,
[5]	δὲ δύναμιν ἔχον, ὡς αἱ	κακώσεις	αἱ πρὸς ἐποχὴν τῆς ἁμαρτίας
[3]	τε γὰρ κατὰ τὸ σῶμα	κακώσεις,	καὶ τὰ ἐκτὸς ἐπίπονα, πρὸς
[3]	ἀγωνίας, ἱδρῶτας, τραύματα, σφαγὰς, πόλεων	ἁλώσεις,	ἀνδραποδισμοὺς, ἀπαγωγὰς, τὰ ἐλεεινὰ τῶν
[6]	ἐπιζητοῦντες· Πόθεν νόσοι; πόθεν αἱ	πηρώσεις	τοῦ σώματος; Οὔτε γὰρ ἀγέννητος
[3]	κατὰ τὸν βίον ἑκάστῳ τραχύτεραι	περιπτώσεις,	τῆς κακίας τὴν αὔξησιν περικόπτουσαι.
[2]	χρήματά που ὑποτελεῖς, καὶ σωτῆρα	προσαγορεύεις,	ὅτι ἐν ὀλίγῳ μέρει τὴν
[1]	τέλος; καὶ τὸ, Ἕως πότε	ἀποστρέφεις	τὸ πρόσωπόν σου ἀπ´ ἐμοῦ;
[10]	οὖν ἐξεβλήθη ἡ πονηρὰ αὐτοῦ	τυραννὶς,	καὶ ἐκαθάρθη ὁ περίγειος τόπος
[10]	ὁ διάβολος; καὶ τίς ἡ	τάξις;	καὶ τί τὸ ἀξίωμα; καὶ
[2]	ἐφ´ ἡμῖν καὶ τὸ αὐτεξούσιον.	Οἷς	γὰρ ἐξῆν ἀπεχομένοις τοῦ κακοῦ
[2]	ὄργανον διαφθείρων· νόσον δὲ ἐπάγει,	οἷς	λυσιτελέστερον τὸ πεπεδῆσθαι τοῖς μέλεσιν,
[9]	φέρειν δὲ καύσωνας δυναμένων. Ἐν	οἷς	οὐδὲν τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου
[10]	ἐστι τῆς πονηρίας ἐν τοῖς	ἐπουρανίοις,	εἰδέναι χρὴ, ὅτι οὐρανὸν συνήθως
[3]	ἐκ τοῦ πολέμου κακὰ τοῖς	ἀξίοις	ἐπενεχθῆναι. Καὶ τὸ, Ἐγὼ ἀποκτενῶ,
[3]	κρίσει Θεοῦ δικαίᾳ γενέσθαι, τοῖς	ἀξίοις	κολάσεως διὰ τῶν πολέμων τὰς
[8]	κακαί. Ὡς γὰρ ἐν τοῖς	νοσοποιοῖς	χωρίοις ὁ κατὰ μέρος ἀναπνεόμενος
[8]	Ὡς γὰρ ἐν τοῖς νοσοποιοῖς	χωρίοις	ὁ κατὰ μέρος ἀναπνεόμενος ἀὴρ
[10]	τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς	υἱοῖς	τῆς ἀπειθείας. Διὰ τοῦτο καὶ
[5]	Οὐ τοίνυν τὸ κακὸν τοῖς	καλοῖς	συνεκτίσθη. Ἀλλ´ οὐδὲ ἡ νοητὴ
[7]	κατὰ τὴν τῶν ἀγγέλων, καὶ	ἀρχαγγέλοις	αὐτὸν ποιήσαντα ὁμοδίαιτον, καὶ φωνῆς
[3]	γῆς· ἐπειδὴ δοκεῖ πως ἀντικεῖσθαι	ἀλλήλοις	κατὰ τὴν τῶν ποιοτήτων ἐναντίωσιν.
[6]	ἀγάπης συνάφεια· ἧς ἐκπεσοῦσα, τοῖς	ποικίλοις	καὶ πολυτρόποις ἀῤῥωστήμασιν ἐκακώθη. Διὰ
[4]	γενέσθαι καὶ πᾶσιν ἐξάκουστον, ἵνα	ἄλλοις	γοῦν ὠφέλιμος διὰ τοῦ πάθους
[8]	ζωὴν τὴν ἐν τῷ παραδείσῳ·	δόλοις	δὲ καὶ μηχαναῖς ἐξαπατήσας τὸν
[3]	καὶ ἁπλῶς ὅσα λυπηρὰ τοῖς	πολέμοις	ἀκολουθεῖ, λέγομεν κρίσει Θεοῦ δικαίᾳ
[7]	τῷ κόρῳ, τὸ τοῖς σαρκίνοις	ὀφθαλμοῖς	φανὲν τερπνὸν τοῦ νοητοῦ προετίμησε
[10]	ἡμῶν, καὶ κραζόντων· Εἰρήνη ἐν	οὐρανοῖς,	καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις. Καὶ
[10]	γῆς καὶ τὰ ἐν τοῖς	οὐρανοῖς,	κηρύσσεται ἡμῖν λοιπὸν ἡ βασιλεία
[10]	παραδειγματίζων δὲ ἡμᾶς ἐπὶ τοῖς	πεπραγμένοις.	Φύσις δὲ αὐτοῦ ἀσώματος, κατὰ
[4]	τοῦ Θεοῦ καταφρονοῦντα, καὶ τοῖς	ἐπαγομένοις	αὐτῷ δεινοῖς ὑπὸ τῆς συνηθείας
[7]	ἀναμάρτητον ἔσχομεν, φησὶν, ὥστε μηδὲ	βουλομένοις	ἡμῖν ὑπάρχειν τὸ ἁμαρτάνειν; Ὅτι
[8]	φιλίας δι´ ὁμοιότητος πέφυκε τοῖς	συναπτομένοις	ἐγγίνεσθαι. Ὅθεν ὀρθῶς ἔχει τὸ,
[2]	τὸ αὐτεξούσιον. Οἷς γὰρ ἐξῆν	ἀπεχομένοις	τοῦ κακοῦ μηδὲν δεινὸν ἔχειν,
[7]	ἀναβλέψας πρὸς οὐρανὸν, περιχαρὴς τοῖς	ὁρωμένοις	γενόμενος, ὑπεραγαπῶν τὸν εὐεργέτην, ζωῆς
[8]	ἀναπνεόμενος ἀὴρ λανθάνουσαν νόσον τοῖς	ἐνδιαιτωμένοις	ἐναποτίθεται· οὕτως ἡ πρὸς τὰ
[4]	καταφρονοῦντα, καὶ τοῖς ἐπαγομένοις αὐτῷ	δεινοῖς	ὑπὸ τῆς συνηθείας ἐμμελετήσαντα. Καὶ
[7]	ἐξυβρίσας τῷ κόρῳ, τὸ τοῖς	σαρκίνοις	ὀφθαλμοῖς φανὲν τερπνὸν τοῦ νοητοῦ
[6]	ἧς ἐκπεσοῦσα, τοῖς ποικίλοις καὶ	πολυτρόποις	ἀῤῥωστήμασιν ἐκακώθη. Διὰ τί δὲ
[8]	ὁ καὶ περὶ τῆς ἐν	ἀνθρώποις	πονηρίας ἀποδοθείς. Πόθεν γὰρ πονηρὸς
[4]	ἢ ἀπέχεσθαι τῆς πονηρίας, ἢ	μοχθηροῖς	εἶναι· τῶν δὲ λοιπῶν τὰ
[1]	πλεῖον ἴδωσιν ἑαυτοὺς παρατεινομένους ἐν	τοῖς	ἀβουλήτοις, βεβαιοῦσιν ἐν ἑαυτοῖς τὸ
[1]	αὐτοῦ τῆς ἀντιλήψεως, ἣν παρέχεται	τοῖς	ἀληθινῶς ἐκζητοῦσιν αὐτὸν, λέγων· Ἐν
[3]	ὄνομα· ὅτι τὴν προσαγομένην κάκωσιν	τοῖς	ἁμαρτάνουσιν ἐπὶ διορθώσει τῶν πλημμελημάτων
[8]	Κἀκεῖνον ἡ προαίρεσις (διεφύλαξεν ἐν	τοῖς	ἄνω, καὶ τοῦτον κατέῤῥιψε τῆς
[10]	οὐδεμιᾶς πάλης, οὐδὲ ἀγῶνος ἐν	τοῖς	ἄνω ὑπολειπομένου ἡμῖν, οὐδέ τινος
[3]	τὰ ἐκ τοῦ πολέμου κακὰ	τοῖς	ἀξίοις ἐπενεχθῆναι. Καὶ τὸ, Ἐγὼ
[3]	λέγομεν κρίσει Θεοῦ δικαίᾳ γενέσθαι,	τοῖς	ἀξίοις κολάσεως διὰ τῶν πολέμων
[10]	Χριστὸν ἠλπικότων. Ἔδωκε γὰρ δύναμιν	τοῖς	ἑαυτοῦ μαθηταῖς τοῦ πατεῖν ἐπάνω
[8]	μέρος ἀναπνεόμενος ἀὴρ λανθάνουσαν νόσον	τοῖς	ἐνδιαιτωμένοις ἐναποτίθεται· οὕτως ἡ πρὸς
[2]	Ὅταν δὲ ἴδῃς πόλιν ἐπικατασεισθεῖσαν	τοῖς	ἐνοικοῦσιν, ἢ πλοῖον αὔτανδρον κατὰ
[4]	ἀνοχῆς τοῦ Θεοῦ καταφρονοῦντα, καὶ	τοῖς	ἐπαγομένοις αὐτῷ δεινοῖς ὑπὸ τῆς
[10]	Πνευματικά ἐστι τῆς πονηρίας ἐν	τοῖς	ἐπουρανίοις, εἰδέναι χρὴ, ὅτι οὐρανὸν
[5]	λίαν. Οὐ τοίνυν τὸ κακὸν	τοῖς	καλοῖς συνεκτίσθη. Ἀλλ´ οὐδὲ ἡ
[6]	παρήχθη πρὸς τὴν ζωὴν ἀπηρτισμένα	τοῖς	μέλεσιν, ἐνόσησε δὲ τοῦ κατὰ
[2]	ἐπάγει, οἷς λυσιτελέστερον τὸ πεπεδῆσθαι	τοῖς	μέλεσιν, ἢ ἀκωλύτους ἔχειν τὰς
[8]	ὁμιλίαι κακαί. Ὡς γὰρ ἐν	τοῖς	νοσοποιοῖς χωρίοις ὁ κατὰ μέρος
[7]	καὶ ἀναβλέψας πρὸς οὐρανὸν, περιχαρὴς	τοῖς	ὁρωμένοις γενόμενος, ὑπεραγαπῶν τὸν εὐεργέτην,
[10]	τῆς γῆς καὶ τὰ ἐν	τοῖς	οὐρανοῖς, κηρύσσεται ἡμῖν λοιπὸν ἡ
[10]	ἀπωλείᾳ, παραδειγματίζων δὲ ἡμᾶς ἐπὶ	τοῖς	πεπραγμένοις. Φύσις δὲ αὐτοῦ ἀσώματος,
[6]	τῆς ἀγάπης συνάφεια· ἧς ἐκπεσοῦσα,	τοῖς	ποικίλοις καὶ πολυτρόποις ἀῤῥωστήμασιν ἐκακώθη.
[3]	θεάματα, καὶ ἁπλῶς ὅσα λυπηρὰ	τοῖς	πολέμοις ἀκολουθεῖ, λέγομεν κρίσει Θεοῦ
[3]	καὶ κακὸν εἴπῃς τὰ ἀκολουθοῦντα	τοῖς	πολεμοῦσιν ἐπίπονα, ἐκστρατείας ὑπερορίους, πόνους,
[7]	οἷον ἐξυβρίσας τῷ κόρῳ, τὸ	τοῖς	σαρκίνοις ὀφθαλμοῖς φανὲν τερπνὸν τοῦ
[8]	οὗτος φιλίας δι´ ὁμοιότητος πέφυκε	τοῖς	συναπτομένοις ἐγγίνεσθαι. Ὅθεν ὀρθῶς ἔχει
[5]	ἐν ἰδίᾳ ὑπάρξει ἐστὶν, ἀλλὰ	τοῖς	τῆς ψυχῆς πηρώμασιν ἐπιγίνεται. Οὔτε
[10]	πνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν	τοῖς	υἱοῖς τῆς ἀπειθείας. Διὰ τοῦτο
[1]	ἴδωσιν ἑαυτοὺς παρατεινομένους ἐν τοῖς	ἀβουλήτοις,	βεβαιοῦσιν ἐν ἑαυτοῖς τὸ πονηρὸν
[1]	ἀνοσίας πράξεως κατατολμᾷν, ἀκαθάρτοις καὶ	βδελυκτοῖς	πάθεσι καὶ (πάσαις κτηνώδεσιν ἐπιθυμίαις
[1]	ἀποκτείνειν, πάσης ἀνοσίας πράξεως κατατολμᾷν,	ἀκαθάρτοις	καὶ βδελυκτοῖς πάθεσι καὶ (πάσαις
[10]	τῶν ἀγγέλων βοώντων· Δόξα ἐν	ὑψίστοις	Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη·
[10]	ἐν οὐρανοῖς, καὶ δόξα ἐν	ὑψίστοις.	Καὶ ὅλως, μυρίαι εἰσὶ τῶν
[4]	ὑπὸ τῆς γῆς κατεπόθησαν, βαράθρων	αὐτοῖς	καὶ χασμάτων ὑποῤῥαγέντων. Ἐνταῦθα γὰρ
[6]	τὰ ζῶα μετὰ τῆς πρεπούσης	αὐτοῖς	κατασκευῆς κατὰ φύσιν, καὶ παρήχθη
[1]	καὶ αἱ μὲν θήλειαι παρ´	αὐτοῖς	μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς
[1]	ἀθέων κακόν· οἳ, ὅταν μικρὸν	αὐτοῖς	τι τῶν κατὰ τὸν βίον
[2]	λόγον, τὸ μὴ οὐχὶ αὐτοὶ	ἑαυτοῖς	αἴτιοι τῶν ἀλγεινῶν γεγενῆσθαι; Κακὸν
[7]	Θεὸς ἔκτισε θάνατον, ἀλλ´ ἡμεῖς	ἑαυτοῖς	ἐκ πονηρᾶς γνώμης ἐπεσπασάμεθα. Οὐ
[5]	τὰ σωματικὰ οὐκ ἔσχεν ἐν	ἑαυτοῖς	τὸ κακὸν συγκτιζόμενον, (πῶς ἂν
[1]	ἐν τοῖς ἀβουλήτοις, βεβαιοῦσιν ἐν	ἑαυτοῖς	τὸ πονηρὸν δόγμα, καὶ ἀποφαίνονται
[2]	φόνοι, φαρμακεῖαι, ῥᾳδιουργίαι, καὶ ὅσα	τούτοις	συγγενῆ παθήματα, τὴν κατ´ εἰκόνα
[7]	φωνῆς θείας ἀκροατήν· ἐπὶ πᾶσι	τούτοις	ὑπερασπιζόμενος παρὰ Θεοῦ, καὶ ἀπολαύων
[7]	καὶ οὐκ ἐξ ἀνάγκης γίνεται	Προαίρεσις	δὲ τῶν ἐφ´ ἡμῖν ἤρτηται.
[8]	οἰκείας τάξεως παντελῶς. Κἀκεῖνον ἡ	προαίρεσις	(διεφύλαξεν ἐν τοῖς ἄνω, καὶ
[1]	ἀγαθὸς δηλονότι· ὥστε ἀμφοτέρωθέν ἐστιν	ἄρνησις	τοῦ Θεοῦ. ~Πόθεν οὖν, φησὶν,
[5]	οὐσίαν αὐτῆς ἐνυπόστατον παραστῆσαι ἔχομεν.	Στέρησις	γὰρ ἀγαθοῦ ἐστι τὸ κακόν.
[7]	θανάτῳ. Ζωὴ γὰρ ὁ Θεός·	στέρησις	δὲ τῆς ζωῆς θάνατος. Ὥστε
[4]	τῷ Ἰὼβ ἡ τῶν παίδων	στέρησις,	ὁ τοῦ πλούτου παντὸς ἐν
[9]	ἔμελλε προχωρήσειν ἡ καθ´ ἡμῶν	ἐπιχείρησις;	Εἰ γὰρ μὴ εἶχε τῆς
[8]	ἀπόβλητον ἔδειξεν ἡ ἐκ Θεοῦ	ἀναχώρησις.	Τοῦτό ἐστι τὸ κακὸν, ἡ
[10]	οὕτως φησὶν ὁ Κύριος· Νῦν	κρίσις	ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου, νῦν
[2]	ἔπηξεν ἡ δικαία τοῦ Θεοῦ	κρίσις,	πόῤῥωθεν τὸ περὶ ἕκαστον ἡμῶν
[5]	συνεκτίσθη. Ἀλλ´ οὐδὲ ἡ νοητὴ	κτίσις,	γενομένη παρὰ τοῦ Δημιουργοῦ, ἀναμεμιγμένη
[3]	Εἴ τις ἐν Χριστῷ καινὴ	κτίσις.	Καὶ πάλιν ὁ Μωϋσῆς· Οὐκ
[3]	ἐνταῦθα μετὰ τὴν ποίησιν ἡ	κτίσις	ταχθεῖσα διδάσκει ἡμᾶς, ὅτι ἐπὶ
[8]	προαιρέσεως ἔχων τὴν πονηρίαν, οὐ	φύσις	ἀντικειμένη τῷ ἀγαθῷ. Πόθεν οὖν
[10]	δὲ ἡμᾶς ἐπὶ τοῖς πεπραγμένοις.	Φύσις	δὲ αὐτοῦ ἀσώματος, κατὰ τὸν
[8]	τὸ κακὸν, ἡ τοῦ Θεοῦ	ἀλλοτρίωσις.	Μικρὰ περιστροφὴ ὀφθαλμοῦ ἢ μετὰ
[2]	ἀναγκαία γίνεται τοῦ ἀχρειωθέντος ἡ	ἀλλοτρίωσις,	ὡς μὴ διὰ συνεχείας τὴν
[9]	τῆς ἐντολῆς, ἀλλὰ καὶ ἡ	ἐπίγνωσις	τῆς γυμνότητος. Ἔφαγον γὰρ, φησὶ,
[8]	πρὸς τὴν σκιὰν ἀναγκαία ἡ	σκότωσις.	Οὕτω πονηρὸς ὁ διάβολος, ἐκ
[3]	τοὺς ὄντας μετακοσμήσῃ. Καὶ, Εἴ	τις	ἐν Χριστῷ καινὴ κτίσις. Καὶ
[10]	οὖν ἦν ὁ διάβολος; καὶ	τίς	ἡ τάξις; καὶ τί τὸ
[2]	ὁ θάνατος, πλὴν εἰ μή	τις	λέγοι τὸν τοῦ ἁμαρτωλοῦ· διότι
[10]	εἰς σωτηρίων φαρμάκων κατασκευὴν ἀποχρώμενος.	Τίς	οὖν ἦν ὁ διάβολος; καὶ
[7]	ἀῤῥωστίαν διατηρήσῃ. Ὥσπερ ἂν εἴ	τις	σκεῦος πήλινον διαῤῥυὲν μὴ καταδέχοιτο
[3]	τῆς ἐννοίας. Οἰκοδομεῖ γὰρ ὁ	φόβος	τοὺς ἁπλουστέρους, Πατάξω, κἀγὼ ἰάσομαι.
[3]	ἐπὶ διορθώσει τῶν πλημμελημάτων ὁ	λόγος	αἰνίσσεται. Ἐκάκωσα γάρ σε, φησὶ,
[8]	καὶ περὶ τοῦ ζητήματος τούτου	λόγος,	ὁ καὶ περὶ τῆς ἐν
[5]	ἐστιν, ὡς ὁ τῶν ἀσεβῶν	λόγος,	ὁμότιμον ποιούντων τῇ ἀγαθῇ φύσει
[10]	δὲ, ἐπειδὴ ὁ αὐτὸς καὶ	συνεργὸς	τῆς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ κατήγορος
[4]	Καὶ πάλιν κατενοήσαμεν ἄλλο τι	εἶδος	τῶν φοβερῶν παρὰ τῆς δικαίας
[9]	ἵνα ἐν τῇ ἀποχῇ τοῦ	ἡδέος,	τὸ τῆς ἐγκρατείας καλὸν ἐπιδειξάμενοι,
[1]	καρδίαις αὐτῶν, ὅτι Οὐκ ἔστι	Θεός.	Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ·
[7]	ἀπὸ σοῦ, ἀπολοῦνται. Οὕτως οὐχὶ	Θεὸς	ἔκτισε θάνατον, ἀλλ´ ἡμεῖς ἑαυτοῖς
[1]	γίνονται ταῖς διανοίαις, εἰ ἔστι	Θεὸς	ἐπιμελούμενος τῶν τῇδε, εἰ ἐφορᾷ
[1]	ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· Οὐκ ἔστι	Θεός.	Καὶ τοῦτο ἐμβαλλόμενος εἰς τὸν
[2]	τῷ κάμνοντι) οὕτως ἀγαθὸς ὁ	Θεὸς,	ὁ τὴν σωτηρίαν τῷ παντὶ
[6]	καὶ ψυχὴν τοίνυν ἐποίησεν ὁ	Θεὸς,	οὐχὶ δὲ ἁμαρτίαν· ἐκακώθη δὲ
[3]	Ἀναιρεῖ τοίνυν τὸ κακὸν ὁ	Θεός·	οὐχὶ δὲ τὸ κακὸν ἐκ
[6]	Οὐκοῦν σῶμα μὲν ἔκτισεν ὁ	Θεὸς,	οὐχὶ νόσον· καὶ ψυχὴν τοίνυν
[3]	καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ, ὁ	Θεός.	Οὐχὶ νῦν δημιούργησον, ἀλλὰ τὴν
[1]	ὁ λέγων, ὅτι Οὐκ ἔστι	Θεός.	Παραπλήσιος δὲ τούτῳ, καὶ οὐδὲν
[3]	ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστι	Θεὸς	πλὴν ἐμοῦ· ἐγὼ ἀποκτενῶ, καὶ
[1]	Οὐκ ἐπειδὴ εἶπον· Οὐκ ἔστι	Θεός;	Πόθεν ἐμπεπτώκασιν εἰς τὰ πάθη
[0]	ΕΣΤΙΝ ΑΙΤΙΟΣ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ Ο	ΘΕΟΣ.	~(Πολλοὶ τῆς διδασκαλίας οἱ τρόποι,
[7]	τῷ θανάτῳ. Ζωὴ γὰρ ὁ	Θεός·	στέρησις δὲ τῆς ζωῆς θάνατος.
[8]	γέγονεν ἐχθρὸς, ἐφύλαξεν ἡμῖν ὁ	Θεὸς	τὴν πρὸς αὐτὸν ἐναντίωσιν, δι´
[10]	ἐπιβουλὴν ἐκωλύθημεν. Ἔταξε γὰρ ὁ	Θεὸς	τὴν φλογίνην ῥομφαίαν φυλάσσειν τὴν
[1]	ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσέ μου ὁ	Θεὸς	τῆς δικαιοσύνης μου· ἰσοδυναμοῦντα τῷ
[3]	εἴπερ ἀναίτιος τῶν κακῶν ὁ	Θεὸς,	φησὶ, πῶς (εἴρηται τὸ, Ἐγὼ
[1]	Εἰ γὰρ κακῶν αἴτιος, οὐκ	ἀγαθὸς	δηλονότι· ὥστε ἀμφοτέρωθέν ἐστιν ἄρνησις
[2]	μάχεται, οὐχὶ τῷ κάμνοντι) οὕτως	ἀγαθὸς	ὁ Θεὸς, ὁ τὴν σωτηρίαν
[2]	κρεῖττον ἀποδειχθῇ τῆς θεραπείας τὸ	πάθος,	ἀναγκαία γίνεται τοῦ ἀχρειωθέντος ἡ
[7]	ἕως ἂν τὸ ἐνυπάρχον αὐτῷ	πάθος	διὰ τῆς ἀναπλάσεως ἐξιάσαιτο. Ἀλλὰ
[2]	εἰς ὅλον τὸ σῶμα τὸ	πάθος	διαχυθῆναι. Ὅταν δὲ ἴδῃς πόλιν
[10]	καὶ κόσμου ἄρχων λέγεται, ἐπειδὴ	περίγειος	αὐτοῦ ἐστιν ἡ ἀρχή. Καὶ
[10]	αὐτοῦ τυραννὶς, καὶ ἐκαθάρθη ὁ	περίγειος	τόπος διὰ τοῦ σωτηρίου πάθους,
[4]	γήινα φρονῶν καὶ πρὸς συντριβὴν	ἐπιτήδειος·	καὶ ξύλινον, ὁ εὐκόλως διὰ
[5]	ὧν οἱ καρποὶ σωτηρία ψυχῶν	αἰώνιος·	παῦσαι δυσαρεστούμενος ταῖς θείαις οἰκονομίαις·
[4]	ἀλλ´ ἀφανισμοῦ μόνου καὶ ἀπωλείας	ἄξιος.	Διόπερ, ἐπειδὴ ἔδει συντριβῆναι αὐτὸν,
[10]	Τόπος δὲ τῆς ἀρχῆς ὁ	ἐναέριος,	ὥς φησιν ὁ αὐτός· Κατὰ
[10]	ὑψοῦνται. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ	Κύριος	Εἶδε τὸν Σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν
[9]	τῷ ἀνθρώπῳ. Διὸ καὶ ὁ	Κύριος,	εἰς τὴν ἐν τῷ παραδείσῳ
[10]	ἀρχή. Καὶ οὕτως φησὶν ὁ	Κύριος·	Νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου
[3]	ἔστι κακία ἐν πόλει, ἣν	Κύριος	οὐκ ἐποίησε. Καὶ ἐν τῇ
[3]	ἔστι κακία ἐν πόλει, ἣν	Κύριος	οὐκ ἐποίησε· νόει τῆς κακίας
[10]	Βασιλείαις (μεμαθήκαμεν· Ἐξήγειρε γὰρ, φησὶ,	Κύριος	τῷ Σολομῶντι Σατᾶν, Ἄδερ τὸν
[1]	λέγων, ὅτι Οὐκ ἔστι Θεός.	Παραπλήσιος	δὲ τούτῳ, καὶ οὐδὲν κατὰ
[0]	~ΟΜΙΛΙΑ ΟΤΙ ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ	ΑΙΤΙΟΣ	ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ Ο ΘΕΟΣ. ~(Πολλοὶ
[2]	τοῦ καυτῆρος οὐχ ὁ ἰατρὸς	αἴτιος,	ἀλλ´ ἡ νόσος· οὕτω καὶ
[1]	εἶναι διοριζόμενος. Εἰ γὰρ κακῶν	αἴτιος,	οὐκ ἀγαθὸς δηλονότι· ὥστε ἀμφοτέρωθέν
[3]	ἁπάσης μέμψεως ἀπολύουσιν. ~Ἀλλ´ εἴπερ	ἀναίτιος	τῶν κακῶν ὁ Θεὸς, φησὶ,
[7]	ἐκείνης διαγωγῆς, οὐκ ἐξ ἀνάγκης	κακὸς,	ἀλλ´ ἐξ ἀβουλίας, γενόμενος. Διὰ
[8]	τῆς οἰκείας αὐτοῦ προαιρέσεως. Πόθεν	κακὸς	ὁ διάβολος; Ἐκ τῆς αὐτῆς
[9]	ἐπινοῶν, καὶ ὅλως τῇ τῆς	σαρκὸς	ἐπιμελείᾳ τῆς πρὸς Θεὸν ἐνατενίσεως
[8]	τῷ Θεῷ διηνεκῶς. Ὁ Σατανᾶς	ἄγγελος,	καὶ ἐξέπεσε τῆς οἰκείας τάξεως
[8]	ἢ ἀλλοτριωθῆναι τοῦ ἀγαθοῦ. Γαβριὴλ	ἄγγελος,	καὶ παρέστηκε τῷ Θεῷ διηνεκῶς.
[5]	ὅτι ἡ ἁμαρτία, ἧς τὸ	τέλος	ἀπώλεια· τί δὲ τὸ δοκοῦν
[10]	ἐπινικίων αἱ φωναὶ, τὴν εἰς	τέλος	καθαίρεσιν τοῦ ἐχθροῦ παριστῶσαι, ὡς
[1]	πότε, Κύριε, ἐπιλήσῃ μου εἰς	τέλος;	καὶ δι´ ὅλου τοῦ ψαλμοῦ
[1]	πότε, Κύριε, ἐπιλήσῃ μου εἰς	τέλος;	καὶ τὸ, Ἕως πότε ἀποστρέφεις
[1]	ἔφθην ἐπικαλεσάμενος, καὶ προέλαβε τὸ	τέλος	τῆς ἐπικλήσεως ἡ ἀκοὴ τοῦ
[10]	Εἴθε μὲν γὰρ μὴ ἐγεγόνει	διάβολος,	ἀλλ´ ἔμεινεν ἐν τῇ τάξει,
[10]	Ἄδερ τὸν βασιλέα τῶν Σύρων·	διάβολος	δὲ, ἐπειδὴ ὁ αὐτὸς καὶ
[10]	~Ἀγωνιστὴς τοίνυν ἕστηκεν ἡμῖν ὁ	διάβολος	διὰ τὸ ἐξ ἐπηρείας πάλαι
[8]	τοῦ διαβόλου ζήτημα. Πόθεν ὁ	διάβολος,	εἰ μὴ παρὰ Θεοῦ τὰ
[8]	ἡ σκότωσις. Οὕτω πονηρὸς ὁ	διάβολος,	ἐκ προαιρέσεως ἔχων τὴν πονηρίαν,
[8]	αὐτοῦ προαιρέσεως. Πόθεν κακὸς ὁ	διάβολος;	Ἐκ τῆς αὐτῆς αἰτίας, αὐθαίρετον
[10]	ἀποχρώμενος. Τίς οὖν ἦν ὁ	διάβολος;	καὶ τίς ἡ τάξις; καὶ
[4]	ὁ καθαρὸς τὸν τρόπον καὶ	ἄδολος·	ἀργυροῦν δὲ, ὁ ὑποδεέστερος ἐκείνου
[4]	Ὥστε, κἂν λέγῃ ποτὲ ὁ	Ἀπόστολος,	Σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα εἰς ἀπώλειαν,
[8]	οὖν αὐτῷ ὁ πρὸς ἡμᾶς	πόλεμος;	Ὅτι, δοχεῖον ὢν πάσης κακίας,
[4]	πᾶσιν ἐξάκουστον, ἵνα ἄλλοις γοῦν	ὠφέλιμος	διὰ τοῦ πάθους γένηται, ἐπειδὴ
[4]	ἐπειδὴ ἔδει συντριβῆναι αὐτὸν, ὁ	φρόνιμος	καὶ σοφὸς τῶν ψυχῶν οἰκονόμος
[5]	γὰρ ἀγαθοῦ ἐστι τὸ κακόν.	Ὀφθαλμὸς	ἐκτίσθη· τυφλότης δὲ τῇ ἀπωλείᾳ
[5]	μὴ ἦν φθαρτῆς φύσεως ὁ	ὀφθαλμὸς,	οὐκ ἂν ἕσχεν ἡ τυφλότης
[8]	πρὸς τὴν κακίαν καταλλαγαί· ἐπειδὴ	νόμος	οὗτος φιλίας δι´ ὁμοιότητος πέφυκε
[4]	φρόνιμος καὶ σοφὸς τῶν ψυχῶν	οἰκονόμος	(διῳκήσατο αὐτὸν περιφανῆ γενέσθαι καὶ
[4]	παντὸς ἐν μιᾷ καιροῦ ῥοπῇ	ἀφανισμὸς,	ἡ διὰ τοῦ ἕλκους πληγή·
[4]	δυσωδίαν οὐκέτι ἀχθῆναι πρὸς χρῆσιν	δυνάμενος,	ἀλλ´ ἀφανισμοῦ μόνου καὶ ἀπωλείας
[1]	δωδεκάτῳ ψαλμῷ παράτασίν τινα πειρασμοῦ	ἐνδειξάμενος	ἐν τῷ λέγειν· Ἕως πότε,
[1]	Ἰδοὺ πάρειμι. Τουτέστιν· Οὐκ ἔφθην	ἐπικαλεσάμενος,	καὶ προέλαβε τὸ τέλος τῆς
[8]	Θεῷ, ταύτῃ πρὸς τὴν ἀπάτην	ἀποχρησάμενος,	ἔδειξε τὸ ξύλον, καὶ ἐπηγγείλατο
[1]	ἑρπετῶν; Ἄφρων οὖν, ὡς ἀληθῶς	ἐστερημένος	νοῦ καὶ φρονήσεως, ὁ λέγων,
[1]	δικαιοσύνης μου· ἰσοδυναμοῦντα τῷ προφήτῃ	φθεγγόμενος	τῷ εἰπόντι· Ἔτι λαλοῦντός σου,
[8]	νοσοποιοῖς χωρίοις ὁ κατὰ μέρος	ἀναπνεόμενος	ἀὴρ λανθάνουσαν νόσον τοῖς ἐνδιαιτωμένοις
[7]	θείας ἀκροατήν· ἐπὶ πᾶσι τούτοις	ὑπερασπιζόμενος	παρὰ Θεοῦ, καὶ ἀπολαύων τῶν
[1]	δὲ οὐκ ἀγαθὸν αὐτὸν εἶναι	διοριζόμενος.	Εἰ γὰρ κακῶν αἴτιος, οὐκ
[9]	ἐπιμελείᾳ τῆς πρὸς Θεὸν ἐνατενίσεως	ἀφελκόμενος.	Διὰ τί δὲ οὐκ εὐθὺς
[1]	Οὐκ ἔστι Θεός. Καὶ τοῦτο	ἐμβαλλόμενος	εἰς τὸν ἑαυτοῦ νοῦν, ἀφειδῶς
[7]	ἀνάγκης κακὸς, ἀλλ´ ἐξ ἀβουλίας,	γενόμενος.	Διὰ τοῦτο καὶ ἥμαρτε μὲν
[7]	πρὸς οὐρανὸν, περιχαρὴς τοῖς ὁρωμένοις	γενόμενος,	ὑπεραγαπῶν τὸν εὐεργέτην, ζωῆς μὲν
[4]	τῆς ἁμαρτίας καταῤῥυπούμενος καὶ ὕλη	γινόμενος	τῷ αἰωνίῳ πυρί) οὕτω καὶ
[1]	καὶ οὐδὲν κατὰ τὴν ἀφροσύνην	ἀπολειπόμενος,	καὶ ὁ λέγων τῶν κακῶν
[7]	ἐστι τὸ αὐτεξούσιον. Ὁ τοίνυν	μεμφόμενος	τὸν ποιητὴν ὡς μὴ φυσικῶς
[1]	μὲν γὰρ, τὰ οἰκεῖα πάθη	διηγούμενος	ἡμῖν ὁ προφήτης, καὶ ὅπως
[2]	παντὶ διὰ τῶν μερικῶν κολάσεων	διοικούμενος.	Σὺ δὲ τῷ ἰατρῷ μὲν
[9]	ἐν τῷ παραδείσῳ ζωὴν ἡμᾶς	ἀνακαλούμενος,	ἐκβάλλει τὴν μέριμναν τῶν ψυχῶν,
[1]	ταῖς διανοίαις, εἰ ἔστι Θεὸς	ἐπιμελούμενος	τῶν τῇδε, εἰ ἐφορᾷ τὰ
[4]	ὁ εὐκόλως διὰ τῆς ἁμαρτίας	καταῤῥυπούμενος	καὶ ὕλη γινόμενος τῷ αἰωνίῳ
[5]	καρποὶ σωτηρία ψυχῶν αἰώνιος· παῦσαι	δυσαρεστούμενος	ταῖς θείαις οἰκονομίαις· ὅλως δὲ
[10]	ἰῷ εἰς σωτηρίων φαρμάκων κατασκευὴν	ἀποχρώμενος.	Τίς οὖν ἦν ὁ διάβολος;
[8]	γνώμης τὸ αὐτεξούσιον. Ἐδύνατο γὰρ	κἀκεῖνος	ἀποστατῆσαι, καὶ οὗτος μὴ ἐκπεσεῖν.
[10]	τοῖς ἄνω ὑπολειπομένου ἡμῖν, οὐδέ	τινος	ἀνθισταμένου καὶ παρατρέποντος ἡμᾶς τῆς
[3]	διὰ τούτων παρίστησιν, οὐχὶ κακοῦ	τινος	ποιητήν. Ἵνα τοίνυν μὴ νομίσῃς
[10]	παριστῶσαι, ὡς οὐδεμιᾶς πάλης, οὐδὲ	ἀγῶνος	ἐν τοῖς ἄνω ὑπολειπομένου ἡμῖν,
[10]	τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τούτου.	Τόπος	δὲ τῆς ἀρχῆς ὁ ἐναέριος,
[10]	τυραννὶς, καὶ ἐκαθάρθη ὁ περίγειος	τόπος	διὰ τοῦ σωτηρίου πάθους, τοῦ
[3]	Ὅσον γὰρ ὁ ἔξω ἡμῶν	ἄνθρωπος	διαφθείρεται, τοσοῦτον ὁ ἔσω ἀνακαινοῦται.
[8]	ἀποδοθείς. Πόθεν γὰρ πονηρὸς ὁ	ἄνθρωπος;	Ἐκ τῆς οἰκείας αὐτοῦ προαιρέσεως.
[10]	γεγενημένων (διὰ τοῦτο γάρ ἐστι	μισάνθρωπος,	διότι καὶ θεομάχος· καὶ μισεῖ
[4]	χρυσοῦν μὲν ἔστι σκεῦος ὁ	καθαρὸς	τὸν τρόπον καὶ ἄδολος· ἀργυροῦν
[3]	εἴτε ἐκ θαλάσσης, εἴτε ἐξ	ἀέρος,	ἢ πυρὸς, ἢ ἐξ ὁποιασοῦν
[3]	καὶ ἄλλον ὕδατος, μηδὲ ἄλλον	ἀέρος,	καὶ ἄλλον γῆς· ἐπειδὴ δοκεῖ
[10]	τὸν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ	ἀέρος,	τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος
[10]	οὐρανῶν· τουτέστιν, ἐπὶ πολὺ τοῦ	ἀέρος	ὑψοῦνται. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ
[8]	τοῖς νοσοποιοῖς χωρίοις ὁ κατὰ	μέρος	ἀναπνεόμενος ἀὴρ λανθάνουσαν νόσον τοῖς
[8]	Εἰ γὰρ καὶ τῶν κατὰ	μέρος	οἰκονομουμένων διαφεύγουσιν ἡμᾶς οἱ λόγοι,
[4]	καὶ ἄδολος· ἀργυροῦν δὲ, ὁ	ὑποδεέστερος	ἐκείνου κατὰ τὴν ἀξίαν· ὀστράκινον
[8]	ἀνθρώποις πονηρίας ἀποδοθείς. Πόθεν γὰρ	πονηρὸς	ὁ ἄνθρωπος; Ἐκ τῆς οἰκείας
[8]	σκιὰν ἀναγκαία ἡ σκότωσις. Οὕτω	πονηρὸς	ὁ διάβολος, ἐκ προαιρέσεως ἔχων
[2]	οὖν τῆς τομῆς ἢ τοῦ	καυτῆρος	οὐχ ὁ ἰατρὸς αἴτιος, ἀλλ´
[2]	κατὰ τοῦ ἀληθινοῦ ἰατροῦ καὶ	σωτῆρος	γλῶσσαν κινεῖν βλάσφημον οὐκ ὀκνεῖς.
[10]	γέγονεν ἀποστάτης, ἐχθρὸς μὲν Θεοῦ,	ἐχθρὸς	δὲ ἀνθρώπων τῶν κατ´ εἰκόνα
[8]	προκοπῆς ἀνυψούμενον. Ἐπειδὴ οὖν γέγονεν	ἐχθρὸς,	ἐφύλαξεν ἡμῖν ὁ Θεὸς τὴν
[10]	ταξιάρχου! ἐπειδὴ δὲ γέγονεν ἀποστάτης,	ἐχθρὸς	μὲν Θεοῦ, ἐχθρὸς δὲ ἀνθρώπων
[8]	γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν. Οὐκ	ἐχθρὸς	τοίνυν ἡμῖν κατεσκευάσθη, ἀλλ´ ἐκ
[10]	συνεργὸς τῆς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ	κατήγορος	γίνεται· χαίρων μὲν ἡμῶν ἀπωλείᾳ,
[2]	ἀφαιρεῖται τῶν κακῶς κεχρημένων, τὸ	πρὸς	ἀδικίαν αὐτῶν ὄργανον διαφθείρων· νόσον
[10]	Οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη	πρὸς	αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς
[4]	ἐπὶ τῷ σωφρονεστέρους ποιῆσαι τοὺς	πρὸς	ἁμαρτίαν εὐολισθήτους· ὡς ὁ Δαθὰν
[1]	ἕκαστον, εἰ διανέμει ἑκάστῳ τὰ	πρὸς	ἀξίαν. Εἶτα, ὅταν ἐπὶ πλεῖον
[8]	τῷ ὑπηρετησαμένῳ αὐτῷ θηρίῳ διελέγετο,	πρὸς	αὐτὸν ἀναφέρων τὴν ἀπειλήν· ὅτι
[8]	ἐφύλαξεν ἡμῖν ὁ Θεὸς τὴν	πρὸς	αὐτὸν ἐναντίωσιν, δι´ ὧν τῷ
[10]	τοῦ Κυρίου οἰκονομήσαντος ἡμῖν τὴν	πρὸς	αὐτὸν πάλην, ὥστε διὰ τῆς
[10]	τῆς πονηρίας. Ἀξίωμα δὲ ἀρχικόν·	Πρὸς	γὰρ τὰς ἀρχὰς, φησὶ, καὶ
[5]	ἔχον, ὡς αἱ κακώσεις αἱ	πρὸς	ἐποχὴν τῆς ἁμαρτίας ἐπαγόμεναι, ὧν
[3]	κακώσεις, καὶ τὰ ἐκτὸς ἐπίπονα,	πρὸς	ἐποχὴν τῆς ἁμαρτίας ἐπινενόηνται. Ἀναιρεῖ
[8]	ἀγαθῷ. Πόθεν οὖν αὐτῷ ὁ	πρὸς	ἡμᾶς πόλεμος; Ὅτι, δοχεῖον ὢν
[9]	ἔπρεπε, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς	πρὸς	Θεὸν ἀγάπης, παρηλλαγμένας τῶν ἀγαθῶν
[9]	τῇ τῆς σαρκὸς ἐπιμελείᾳ τῆς	πρὸς	Θεὸν ἐνατενίσεως ἀφελκόμενος. Διὰ τί
[7]	ὅτε, ἄρτι ψυχωθεὶς καὶ ἀναβλέψας	πρὸς	οὐρανὸν, περιχαρὴς τοῖς ὁρωμένοις γενόμενος,
[4]	ὁ τὰ γήινα φρονῶν καὶ	πρὸς	συντριβὴν ἐπιτήδειος· καὶ ξύλινον, ὁ
[10]	πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ	πρὸς	τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας. Ἀξίωμα
[8]	τοῖς ἐνδιαιτωμένοις ἐναποτίθεται· οὕτως ἡ	πρὸς	τὰ φαῦλα συνήθεια μεγάλα κακὰ
[4]	ξύλινον (τῆς προαιρέσεως ἑκάστου τὴν	πρὸς	τὰς ὕλας ὁμοιότητα παρεχομένης· καὶ
[7]	μὴ, εἰς βυθὸν διαλογισμῶν ἐμπεσὼν,	πρὸς	τῇ στερήσει τῶν περισπουδάστων, ἔτι
[2]	τὸ ἡμῖν ἐπίπονον καὶ ὀδυνηρὸν	πρὸς	τὴν αἴσθησιν, νόσον σώματος, καὶ
[8]	τὸ ὁμοιωθῆναι τῷ Θεῷ, ταύτῃ	πρὸς	τὴν ἀπάτην ἀποχρησάμενος, ἔδειξε τὸ
[2]	ἡμετέραν αἴσθησιν, τὸ δὲ ὡς	πρὸς	τὴν ἑαυτοῦ φύσιν. Τὸ μὲν
[6]	κατασκευῆς κατὰ φύσιν, καὶ παρήχθη	πρὸς	τὴν ζωὴν ἀπηρτισμένα τοῖς μέλεσιν,
[2]	Κακὸν τοίνυν τὸ μὲν ὡς	πρὸς	τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν, τὸ δὲ
[8]	Τῷ ὄντι γὰρ βλαβεραὶ αἱ	πρὸς	τὴν κακίαν καταλλαγαί· ἐπειδὴ νόμος
[8]	ἕτοιμον τὸ φωτισθῆναι, ἀπονεύσαντι δὲ	πρὸς	τὴν σκιὰν ἀναγκαία ἡ σκότωσις.
[9]	ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου περιεσπᾶτο	πρὸς	τὴν τοῦ λείποντος ἀναπλήρωσιν, ἀμφιέσματα
[3]	καὶ διαλλάξῃ τὰ πάθη τὰ	πρὸς	τὴν ψυχὴν στασιάζοντα· κτίζει δὲ
[4]	ὅταν ἀκούσῃς σκεύη, νόει, ὅτι	πρός	τι χρήσιμον ἕκαστος ἡμῶν πεποίηται.
[2]	μέλεσιν, ἢ ἀκωλύτους ἔχειν τὰς	πρὸς	τὸ ἁμαρτάνειν ὁρμάς· θάνατοι δὲ
[10]	(ἄλυπον ἡμῶν τὴν διαδοχὴν ἐχόντων	πρὸς	τὸ ἑξῆς, καὶ ἀπολαυόντων ἡμῶν
[5]	ἁγιασμῷ διαφέροντα, κοινὴν ἂν ἔσχε	πρὸς	τὸ κακὸν τὴν ὑπόστασιν; ~Ἀλλὰ
[8]	τὴν ἐπιθυμίαν αὐτοῦ, ἣν ἔσχε	πρὸς	τὸ ὁμοιωθῆναι τῷ Θεῷ, ταύτῃ
[2]	τοῦ φρονίμου καὶ ἀγαθοῦ Δεσπότου	πρὸς	τὸ συμφέρον ἐπάγεται. Πλοῦτον μὲν
[8]	διαφεύγῃ. Διὰ τοῦτο ἀδιάλλακτος ἡ	πρὸς	τὸν ὄφιν ἔχθρα. Εἰ δὲ
[4]	τῆς φθορᾶς δυσωδίαν οὐκέτι ἀχθῆναι	πρὸς	χρῆσιν δυνάμενος, ἀλλ´ ἀφανισμοῦ μόνου
[2]	ἢ τοῦ καυτῆρος οὐχ ὁ	ἰατρὸς	αἴτιος, ἀλλ´ ἡ νόσος· οὕτω
[3]	τοῦ Θεοῦ· ἐπεὶ καὶ ὁ	ἰατρὸς	ἐξαιρεῖ τὴν νόσον, ἀλλ´ οὐχὶ
[2]	κολάζουσαι. Ὡς οὖν εὐεργέτης ὁ	ἰατρὸς,	κἂν πόνους, κἂν ἀλγηδόνας ἐμποιῇ
[10]	προνοητικῶς οἰκονομῶν τὰ ἀνθρώπινα, ὥσπερ	ἰατρὸς	τῷ τῆς ἐχίδνης ἰῷ εἰς
[7]	κάλλους, καὶ τὴν πλησμονὴν τῆς	γαστρὸς	τῶν πνευματικῶν ἀπολαύσεων τιμιωτέραν ἔθετο.
[3]	τεχνίτην, ἵνα μὴ ζητήσῃς ἄλλον	πυρὸς	δημιουργὸν, καὶ ἄλλον ὕδατος, μηδὲ
[3]	θαλάσσης, εἴτε ἐξ ἀέρος, ἢ	πυρὸς,	ἢ ἐξ ὁποιασοῦν αἰτίας ἐπιγινόμεναι,
[6]	σώματος; Οὔτε γὰρ ἀγέννητος ἡ	νόσος,	οὔτε μὴν δημιούργημα τοῦ Θεοῦ.
[2]	ὁ ἰατρὸς αἴτιος, ἀλλ´ ἡ	νόσος·	οὕτω καὶ οἱ τῶν πόλεων
[3]	ἄλλον πυρὸς δημιουργὸν, καὶ ἄλλον	ὕδατος,	μηδὲ ἄλλον ἀέρος, καὶ ἄλλον
[4]	αὐτὸς ὑπὸ τῆς ἄγαν κακίας	ἀνίατος	ἦν. Ἐσκλήρυνε δὲ αὐτὸν, τῇ
[1]	γενναίως, διὰ τοῦ καθ´ ἑαυτὸν	ὑποδείγματος	διδασκαλίαν ἡμῖν ἐναργεστάτην τῆς ὑπομονῆς
[8]	ἡμῖν ἀρκέσει καὶ περὶ τοῦ	ζητήματος	τούτου λόγος, ὁ καὶ περὶ
[8]	ἀναμέσον σοῦ καὶ ἀναμέσον τοῦ	σπέρματος	αὐτῆς. Τῷ ὄντι γὰρ βλαβεραὶ
[10]	τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ	πνεύματος	τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς
[1]	παρὰ τοῦ ἐνεργοῦντος ἐν αὐτῷ	Πνεύματος	ὑποδειχθέντες ἡμῖν. Ποτὲ μὲν γὰρ,
[2]	τὰ δὲ παντελῶς ἐξαιροῦντι τοῦ	σώματος·	ἀλλὰ καὶ χρήματά που ὑποτελεῖς,
[8]	ἢ μετὰ τῆς σκιᾶς τοῦ	σώματος	ἡμῶν. Κἀκεῖ μὲν ἀναβλέψαντι ἕτοιμον
[2]	ὀδυνηρὸν πρὸς τὴν αἴσθησιν, νόσον	σώματος,	καὶ πληγὰς σώματος, καὶ τῶν
[2]	αἴσθησιν, νόσον σώματος, καὶ πληγὰς	σώματος,	καὶ τῶν ἀναγκαίων τὴν ἔνδειαν,
[6]	νόσοι; πόθεν αἱ πηρώσεις τοῦ	σώματος;	Οὔτε γὰρ ἀγέννητος ἡ νόσος,
[10]	τοῖς πεπραγμένοις. Φύσις δὲ αὐτοῦ	ἀσώματος,	κατὰ τὸν Ἀπόστολον, τὸν εἰπόντα·
[7]	Τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας	θάνατος.	Ὅσον γὰρ ἀφίστατο τῆς ζωῆς,
[2]	οὐ μὴν πονηρὸν πάντως ὁ	θάνατος,	πλὴν εἰ μή τις λέγοι
[7]	Θεός· στέρησις δὲ τῆς ζωῆς	θάνατος.	Ὥστε ἑαυτῷ τὸν θάνατον ὁ
[10]	ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ	κράτος	εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
[6]	πηρώσεις τοῦ σώματος; Οὔτε γὰρ	ἀγέννητος	ἡ νόσος, οὔτε μὴν δημιούργημα
[8]	ἐπειδὴ νόμος οὗτος φιλίας δι´	ὁμοιότητος	πέφυκε τοῖς συναπτομένοις ἐγγίνεσθαι. Ὅθεν
[9]	ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπίγνωσις τῆς	γυμνότητος.	Ἔφαγον γὰρ, φησὶ, καὶ διηνοίχθησαν
[9]	ἀναπλήρωσιν, ἀμφιέσματα ἑαυτῷ καὶ τῆς	γυμνότητος	παραμυθίαν ἐπινοῶν, καὶ ὅλως τῇ
[9]	τὰ ἐκ τῆς τοῦ Θεοῦ	χάριτος	ἐπανθεῖν τῷ ἀνθρώπῳ, καὶ περιαστράπτειν
[8]	τὸ βλαβερὸν διαφεύγῃ. Διὰ τοῦτο	ἀδιάλλακτος	ἡ πρὸς τὸν ὄφιν ἔχθρα.
[3]	τὸ σῶμα κακώσεις, καὶ τὰ	ἐκτὸς	ἐπίπονα, πρὸς ἐποχὴν τῆς ἁμαρτίας
[4]	παίδων στέρησις, ὁ τοῦ πλούτου	παντὸς	ἐν μιᾷ καιροῦ ῥοπῇ ἀφανισμὸς,
[6]	δείκνυσι πολὺ κατὰ τοῦ βίου	παντὸς	κεχυμένον. Πόθεν οὖν αὐτῷ τὸ
[10]	γενόμενον ἡμῖν πτῶμα, τοῦ Κυρίου	οἰκονομήσαντος	ἡμῖν τὴν πρὸς αὐτὸν πάλην,
[2]	παθήματα, τὴν κατ´ εἰκόνα τοῦ	κτίσαντος	γεγενημένην ψυχὴν καταῤῥυπαίνοντα, ἐπισκοτεῖν αὐτῆς
[6]	αὐθαίρετον ζωὴν λαβοῦσα παρὰ τοῦ	κτίσαντος,	διὰ τὸ κατ´ εἰκόνα γεγενῆσθαι
[10]	διὰ τοῦ σωτηρίου πάθους, τοῦ	εἰρηνεύσαντος	τὰ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ
[2]	τὸ πάθος, ἀναγκαία γίνεται τοῦ	ἀχρειωθέντος	ἡ ἀλλοτρίωσις, ὡς μὴ διὰ
[3]	οὐχ ἵνα ἐκ τοῦ μὴ	ὄντος	παραγάγῃ, ἀλλ´ ἵνα τοὺς ὄντας
[4]	ἡμετέρας προαιρέσεως ἤρτηται, ἐφ´ ἡμῖν	ὅντος	ἢ ἀπέχεσθαι τῆς πονηρίας, ἢ
[3]	διὰ τῶν πολέμων τὰς (τιμωρίας	ἐπάγοντος.	Ἢ σὺ ἐβούλου μὴ καταπρησθῆναι
[10]	βασιλεία τῶν οὐρανῶν· Ἰωάννου μὲν	λέγοντος·	Ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν·
[3]	πονηρίαν δημοσίαις μάστιξι τοῦ Θεοῦ	σωφρονίζοντος.	~Τὸ μὲν οὖν κυρίως κακὸν
[10]	ἡμῖν, οὐδέ τινος ἀνθισταμένου καὶ	παρατρέποντος	ἡμᾶς τῆς μακαρίας ζωῆς, ἀλλ´,
[9]	ἀνθρώπου περιεσπᾶτο πρὸς τὴν τοῦ	λείποντος	ἀναπλήρωσιν, ἀμφιέσματα ἑαυτῷ καὶ τῆς
[10]	πανταχοῦ τὸ Εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας	κηρύσσοντος·	καὶ ἔτι πρότερον τῶν ἀγγέλων
[1]	διὰ ἱεροψάλτου Δαβὶδ παρὰ τοῦ	ἐνεργοῦντος	ἐν αὐτῷ Πνεύματος ὑποδειχθέντες ἡμῖν.
[10]	ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν	ἐνεργοῦντος	ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας.
[1]	προφήτῃ φθεγγόμενος τῷ εἰπόντι· Ἔτι	λαλοῦντός	σου, ἐρεῖ· Ἰδοὺ πάρειμι. Τουτέστιν·
[2]	τε καὶ μείζω περὶ ἡμᾶς	οἰκονομοῦντος,	οὔτε πάθοιμεν ἄν τι, μὴ
[3]	ὁ κατασκευάσας φῶς, καὶ ποιήσας	σκότος,	ποιῶν εἰρήνην καὶ κτίζων κακά;
[3]	ὁ κατασκευάζων φῶς, καὶ ποιῶν	σκότος,	τῆς κτίσεως δημιουργὸν ἑαυτὸν διὰ
[4]	νόει, ὅτι πρός τι χρήσιμον	ἕκαστος	ἡμῶν πεποίηται. Καὶ ὥσπερ ἐν
[4]	αὐτὸν παρέδωκε τῷ θανάτῳ, ἕως	αὐτὸς	ἑαυτὸν ἐποίησεν ὑποβρύχριον, ἐν τῇ
[8]	Τί οὖν φαμεν; Ὅτι ὁ	αὐτὸς	ἡμῖν ἀρκέσει καὶ περὶ τοῦ
[10]	Σύρων· διάβολος δὲ, ἐπειδὴ ὁ	αὐτὸς	καὶ συνεργὸς τῆς ἁμαρτίας ἡμῶν
[10]	ὁ ἐναέριος, ὥς φησιν ὁ	αὐτός·	Κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας
[3]	Καὶ πάλιν ὁ Μωϋσῆς· Οὐκ	αὐτὸς	οὗτος ὅ σου πατὴρ ἐκτήσατό
[8]	αὐτῆς αἰτίας, αὐθαίρετον ἔχων καὶ	αὐτὸς	τὴν ζωὴν, καὶ ἐπ´ αὐτῷ
[4]	διὰ τοῦ πάθους γένηται, ἐπειδὴ	αὐτὸς	ὑπὸ τῆς ἄγαν κακίας ἀνίατος
[8]	Ἐδύνατο γὰρ κἀκεῖνος ἀποστατῆσαι, καὶ	οὗτος	μὴ ἐκπεσεῖν. Ἀλλὰ τὸν μὲν
[3]	πάλιν ὁ Μωϋσῆς· Οὐκ αὐτὸς	οὗτος	ὅ σου πατὴρ ἐκτήσατό σε,
[8]	τὴν κακίαν καταλλαγαί· ἐπειδὴ νόμος	οὗτος	φιλίας δι´ ὁμοιότητος πέφυκε τοῖς
[3]	νομίσῃς ἄλλον μὲν εἶναι τοῦ	φωτὸς	αἴτιον, ἄλλον δὲ τοῦ σκότους,
[4]	παρεχομένης· καὶ χρυσοῦν μὲν ἔστι	σκεῦος	ὁ καθαρὸς τὸν τρόπον καὶ
[4]	αἰωνίῳ πυρί) οὕτω καὶ ὀργῆς	σκεῦος,	ὁ πᾶσαν τὴν τοῦ διαβόλου
[7]	διατηρήσῃ. Ὥσπερ ἂν εἴ τις	σκεῦος	πήλινον διαῤῥυὲν μὴ καταδέχοιτο παραδοῦναι
[4]	τὸ μέν τοι χρυσοῦν ἐστι	σκεῦος,	τὸ δὲ ἀργυροῦν, τὸ δὲ
[4]	συντριβῆναι αὐτὸν, ὁ φρόνιμος καὶ	σοφὸς	τῶν ψυχῶν οἰκονόμος (διῳκήσατο αὐτὸν
[3]	ἔχει τὴν ἐξήγησιν. Ποῖα κακά;	Ψόφος	ἁρμάτων καὶ ἱππευόντων. Ὅταν δὲ
[10]	γάρ ἐστι μισάνθρωπος, διότι καὶ	θεομάχος·	καὶ μισεῖ μὲν ἡμᾶς ὡς
[1]	συνίστησι τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ	τάχος	αὐτοῦ τῆς ἀντιλήψεως, ἣν παρέχεται
[1]	τὰς δυσκολωτέρας τῶν πραγμάτων περιστάσεις,	εὐθὺς	ἀμφίβολοι γίνονται ταῖς διανοίαις, εἰ
[9]	ἀφελκόμενος. Διὰ τί δὲ οὐκ	εὐθὺς	αὐτῷ συγκατεσκευάσθη καὶ τὰ ἐνδύματα;
[9]	στιλβότητα. Διὰ τοῦτο οὖν οὐκ	εὐθὺς	αὐτῷ τὰ ἐνδύματα, ἐπειδὴ ἆθλα
[7]	ἀπολαύσεων τιμιωτέραν ἔθετο. (Ἔξω μὲν	εὐθὺς	ἦν τοῦ παραδείσου, ἔξω δὲ
[1]	τὸ πρόσωπόν σου ἀπ´ ἐμοῦ;	εὐθὺς	μεταβαίνει ἐπὶ τὸ τῶν ἀθέων
[2]	τῶν ὅρων τῆς ζωῆς πληρωθέντων,	οὓς	ἐξ ἀρχῆς περὶ ἕκαστον ἔπηξεν
[1]	ἐπισκοπῶν, εἰ οὐκ ἔστιν ὁ	ἀντιδιδοὺς	ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἀξίαν τῶν
[4]	ἄλλοις γοῦν ὠφέλιμος διὰ τοῦ	πάθους	γένηται, ἐπειδὴ αὐτὸς ὑπὸ τῆς
[10]	περίγειος τόπος διὰ τοῦ σωτηρίου	πάθους,	τοῦ εἰρηνεύσαντος τὰ ἐπὶ τῆς
[7]	σὺ τοὺς οἰκέτας, οὐχ ὅταν	δεσμίους	ἔχῃς, εὔνους ὑπολαμβάνεις, ἀλλ´ ὅταν
[3]	ἀκολουθοῦντα τοῖς πολεμοῦσιν ἐπίπονα, ἐκστρατείας	ὑπερορίους,	πόνους, ἀγρυπνίας, ἀγωνίας, ἱδρῶτας, τραύματα,
[4]	τῷ τοιούτῳ τρόπῳ τῆς κολάσεως	βελτίους	γεγόνασι (πῶς γὰρ οἱ καταβάντες
[4]	ῥοπῇ ἀφανισμὸς, ἡ διὰ τοῦ	ἕλκους	πληγή· τὰ δὲ ὡς θεραπεία
[7]	φανὲν τερπνὸν τοῦ νοητοῦ προετίμησε	κάλλους,	καὶ τὴν πλησμονὴν τῆς γαστρὸς
[3]	ἱδρῶτας, τραύματα, σφαγὰς, πόλεων ἁλώσεις,	ἀνδραποδισμοὺς,	ἀπαγωγὰς, τὰ ἐλεεινὰ τῶν ἁλόντων
[9]	τὴν γύμνωσιν, ἵνα μὴ ὁ	νοῦς	τοῦ ἀνθρώπου περιεσπᾶτο πρὸς τὴν
[1]	τί κωλύει καταδυναστεύειν τὸν πένητα,	ὀρφανοὺς	φονεύειν, χήραν καὶ προσήλυτον ἀποκτείνειν,
[1]	ὅταν ἐπὶ πλεῖον ἴδωσιν ἑαυτοὺς	παρατεινομένους	ἐν τοῖς ἀβουλήτοις, βεβαιοῦσιν ἐν
[3]	τοῖς πολεμοῦσιν ἐπίπονα, ἐκστρατείας ὑπερορίους,	πόνους,	ἀγρυπνίας, ἀγωνίας, ἱδρῶτας, τραύματα, σφαγὰς,
[2]	οὖν εὐεργέτης ὁ ἰατρὸς, κἂν	πόνους,	κἂν ἀλγηδόνας ἐμποιῇ τῷ σώματι
[7]	οἰκέτας, οὐχ ὅταν δεσμίους ἔχῃς,	εὔνους	ὑπολαμβάνεις, ἀλλ´ ὅταν ἑκουσίως ἴδῃς
[4]	καταβάντες εἰς ᾅδου; ἀλλὰ τοὺς	λοιποὺς	σωφρονεστέρους τῷ ὑποδείγματι πεποιήκασιν. Οὕτω
[4]	Θεοῦ κρίσεως ἐπαγόμενον, ἐπὶ τῷ	σωφρονεστέρους	ποιῆσαι τοὺς πρὸς ἁμαρτίαν εὐολισθήτους·
[4]	εἰς ᾅδου; ἀλλὰ τοὺς λοιποὺς	σωφρονεστέρους	τῷ ὑποδείγματι πεποιήκασιν. Οὕτω καὶ
[3]	Οἰκοδομεῖ γὰρ ὁ φόβος τοὺς	ἁπλουστέρους,	Πατάξω, κἀγὼ ἰάσομαι. Καὶ τοῦτο
[8]	Εἰ δὲ τὸ ὄργανον τοσούτου	μίσους	ἄξιον, πόσον ἐχθραίνειν ἡμᾶς τῷ
[10]	δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς	τοὺς	αἰῶνας. Ἀμήν.
[3]	ἐννοίας. Οἰκοδομεῖ γὰρ ὁ φόβος	τοὺς	ἁπλουστέρους, Πατάξω, κἀγὼ ἰάσομαι. Καὶ
[3]	κακίας παλαιωθεῖσαν ἀνακαίνισον. Καὶ, Ἵνα	τοὺς	δύο κτίσῃ εἰς ἕνα καινὸν
[1]	ἐκδιδάσκει ἡμᾶς τίνα τρόπον προσῆκε	τοὺς	ἐν ἁμαρτίαις ὄντας ἐξιλεοῦσθαι τὸν
[10]	φησὶ, καὶ τὰς ἐξουσίας, καὶ	τοὺς	κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τούτου. Τόπος
[4]	οἱ καταβάντες εἰς ᾅδου; ἀλλὰ	τοὺς	λοιποὺς σωφρονεστέρους τῷ ὑποδείγματι πεποιήκασιν.
[7]	τὸ ἁμαρτάνειν; Ὅτι καὶ σὺ	τοὺς	οἰκέτας, οὐχ ὅταν δεσμίους ἔχῃς,
[3]	μὴ ὄντος παραγάγῃ, ἀλλ´ ἵνα	τοὺς	ὄντας μετακοσμήσῃ. Καὶ, Εἴ τις
[4]	ἐπαγόμενον, ἐπὶ τῷ σωφρονεστέρους ποιῆσαι	τοὺς	πρὸς ἁμαρτίαν εὐολισθήτους· ὡς ὁ
[4]	σωφρονεστέρους ποιῆσαι τοὺς πρὸς ἁμαρτίαν	εὐολισθήτους·	ὡς ὁ Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν
[7]	ὡς μὴ φυσικῶς κατασκευάσαντα ἡμᾶς	ἀναμαρτήτους,	οὐδὲν ἕτερον ἢ τὴν ἄλογον
[3]	φωτὸς αἴτιον, ἄλλον δὲ τοῦ	σκότους,	ἑαυτὸν εἶπε τῶν δοκούντων ἐναντίως
[10]	ἐξουσίας, καὶ τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ	σκότους	τούτου. Τόπος δὲ τῆς ἀρχῆς
[2]	ἔχει τὸν αἴτιον, ἀλλ´ ἡμᾶς	αὐτούς.	Ἀρχὴ γὰρ καὶ ῥίζα τῆς
[7]	γεγραμμένον, ὅτι Ἰδοὺ οἱ μακρύνοντες	ἑαυτοὺς	ἀπὸ σοῦ, ἀπολοῦνται. Οὕτως οὐχὶ
[1]	Εἶτα, ὅταν ἐπὶ πλεῖον ἴδωσιν	ἑαυτοὺς	παρατεινομένους ἐν τοῖς ἀβουλήτοις, βεβαιοῦσιν
[2]	τὸ πεπεδῆσθαι τοῖς μέλεσιν, ἢ	ἀκωλύτους	ἔχειν τὰς πρὸς τὸ ἁμαρτάνειν
[4]	τῶν δὲ λοιπῶν τὰ μὲν	ὡς	ἀγωνίσματα εἰς ἐπίδειξιν ἀνδρείας προβάλλεται,
[5]	ἀλγεινὸν, ἀγαθοῦ δὲ δύναμιν ἔχον,	ὡς	αἱ κακώσεις αἱ πρὸς ἐποχὴν
[1]	τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν; Ἄφρων οὖν,	ὡς	ἀληθῶς ἐστερημένος νοῦ καὶ φρονήσεως,
[10]	ὁ Κύριος Εἶδε τὸν Σατανᾶν	ὡς	ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα·
[9]	πρόξενοι· ὃ μάλιστα φευκτὸν ἦν	ὡς	βλαβερὸν τῷ ἀνθρώπῳ. Διὸ καὶ
[8]	Φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί.	Ὡς	γὰρ ἐν τοῖς νοσοποιοῖς χωρίοις
[10]	σημαίνει ἡ φωνὴ τῶν Ἑβραίων,	ὡς	ἐν ταῖς Βασιλείαις (μεμαθήκαμεν· Ἐξήγειρε
[1]	κτηνώδεσιν ἐπιθυμίαις μολύνεσθαι; Διὰ τοῦτο	ὡς	ἑπόμενον τῷ μὴ εἶναι Θεὸν,
[8]	Ἐὰν γὰρ φάγητε, φησὶν, ἔσεσθε	ὡς	θεοὶ, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν.
[4]	τοῦ ἕλκους πληγή· τὰ δὲ	ὡς	θεραπεία τῶν ἡμαρτημένων, ὡς τῷ
[3]	τῆς Γραφῆς κατηγορίαν ἔχει Θεοῦ,	ὡς	κακῶν αἰτίου καὶ ποιητοῦ· ὁ
[10]	θεομάχος· καὶ μισεῖ μὲν ἡμᾶς	ὡς	κτήματα τοῦ Δεσπότου, μισεῖ δὲ
[2]	γίνεται τοῦ ἀχρειωθέντος ἡ ἀλλοτρίωσις,	ὡς	μὴ διὰ συνεχείας τὴν νόσον
[7]	Ὁ τοίνυν μεμφόμενος τὸν ποιητὴν	ὡς	μὴ φυσικῶς κατασκευάσαντα ἡμᾶς ἀναμαρτήτους,
[4]	ποιῆσαι τοὺς πρὸς ἁμαρτίαν εὐολισθήτους·	ὡς	ὁ Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν ὑπὸ
[5]	ἐπιγίνεται. Οὔτε γὰρ ἀγέννητόν ἐστιν,	ὡς	ὁ τῶν ἀσεβῶν λόγος, ὁμότιμον
[10]	κτήματα τοῦ Δεσπότου, μισεῖ δὲ	ὡς	ὁμοιώματα τοῦ Θεοῦ) συνεχρήσατο οὖν
[1]	ἡμῖν ἐναργεστάτην τῆς ὑπομονῆς καταλιμπάνει,	ὡς	ὅταν λέγῃ· Κύριε, τί ἐπληθύνθησαν
[10]	τέλος καθαίρεσιν τοῦ ἐχθροῦ παριστῶσαι,	ὡς	οὐδεμιᾶς πάλης, οὐδὲ ἀγῶνος ἐν
[2]	τοῦ κακοῦ τὴν ἀμετρίαν κολάζουσαι.	Ὡς	οὖν εὐεργέτης ὁ ἰατρὸς, κἂν
[2]	τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν, τὸ δὲ	ὡς	πρὸς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν. Τὸ
[2]	γεγενῆσθαι; Κακὸν τοίνυν τὸ μὲν	ὡς	πρὸς τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν, τὸ
[3]	ὅτι ἐπὶ τῆς βελτιώσεως τέτακται,	ὡς	τὰ πολλὰ, τὸ τῆς κτίσεως
[10]	ἡ Γραφὴ τὸν ἀέρα λέγει,	ὡς	τὸ, Τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ·
[4]	δὲ ὡς θεραπεία τῶν ἡμαρτημένων,	ὡς	τῷ Δαβὶδ ἡ περὶ τὸν
[4]	ἀγωνίσματα εἰς ἐπίδειξιν ἀνδρείας προβάλλεται,	ὡς	τῷ Ἰὼβ ἡ τῶν παίδων
[10]	δὲ τῆς ἀρχῆς ὁ ἐναέριος,	ὥς	φησιν ὁ αὐτός· Κατὰ τὸν
[5]	Ἐρυθρὰν θάλασσαν. ~Ταῦτα δὴ οὖν	εἰδὼς	παρὰ Θεοῦ, καὶ διῃρημένα ἔχων
[5]	τοῦ κακοῦ τὰ εἴδη, καὶ	εἰδὼς	τί μὲν τὸ ὄντως κακὸν,
[1]	ἐμβαλλόμενος εἰς τὸν ἑαυτοῦ νοῦν,	ἀφειδῶς	λοιπὸν διὰ πάσης ἁμαρτίας χωρεῖ.
[7]	διαῤῥυὲν μὴ καταδέχοιτο παραδοῦναι πυρὶ,	ἕως	ἂν τὸ ἐνυπάρχον αὐτῷ πάθος
[4]	οὕτως αὐτὸν παρέδωκε τῷ θανάτῳ,	ἕως	αὐτὸς ἑαυτὸν ἐποίησεν ὑποβρύχριον, ἐν
[1]	μου εἰς τέλος; καὶ τὸ,	Ἕως	πότε ἀποστρέφεις τὸ πρόσωπόν σου
[1]	πειρασμοῦ ἐνδειξάμενος ἐν τῷ λέγειν·	Ἕως	πότε, Κύριε, ἐπιλήσῃ μου εἰς
[1]	βασανιστηρίων. Ἐπεὶ οὖν εἴρηται τὸ,	Ἕως	πότε, Κύριε, ἐπιλήσῃ μου εἰς
[10]	τοῦ οὐρανοῦ· καὶ τὸ, Ἀναβαίνουσιν	ἕως	τῶν οὐρανῶν· τουτέστιν, ἐπὶ πολὺ
[1]	καὶ προσήλυτον ἀποκτείνειν, πάσης ἀνοσίας	πράξεως	κατατολμᾷν, ἀκαθάρτοις καὶ βδελυκτοῖς πάθεσι
[8]	ἄγγελος, καὶ ἐξέπεσε τῆς οἰκείας	τάξεως	παντελῶς. Κἀκεῖνον ἡ προαίρεσις (διεφύλαξεν
[5]	μήτε Θεὸν αἴτιον ἡγοῦ τῆς	ὑπάρξεως	τοῦ κακοῦ, μήτε ἰδίαν ὑπόστασιν
[3]	ἐμποιούσης τὸν φόβον, τῆς δὲ	ἰάσεως	εἰς τὴν ἀγάπην προτρεπομένης. Ἔξεστί
[4]	τι τῷ τοιούτῳ τρόπῳ τῆς	κολάσεως	βελτίους γεγόνασι (πῶς γὰρ οἱ
[3]	Θεοῦ δικαίᾳ γενέσθαι, τοῖς ἀξίοις	κολάσεως	διὰ τῶν πολέμων τὰς (τιμωρίας
[7]	ἐνυπάρχον αὐτῷ πάθος διὰ τῆς	ἀναπλάσεως	ἐξιάσαιτο. Ἀλλὰ διὰ τί οὐκ
[5]	πονηρὰν, εἴπερ ἀμφότερα ἄναρχα καὶ	γενέσεώς	ἐστιν ἀνώτερα· οὔτε μὴν γεννητόν.
[4]	ὀστράκινον, τὸ δὲ ξύλινον (τῆς	προαιρέσεως	ἑκάστου τὴν πρὸς τὰς ὕλας
[8]	Οὕτω πονηρὸς ὁ διάβολος, ἐκ	προαιρέσεως	ἔχων τὴν πονηρίαν, οὐ φύσις
[4]	προσηγορίας ἄξιον, (ἐκ τῆς ἡμετέρας	προαιρέσεως	ἤρτηται, ἐφ´ ἡμῖν ὅντος ἢ
[7]	ἀρετῆς κατορθούμενον. Ἀρετὴ δὲ ἐκ	προαιρέσεως,	καὶ οὐκ ἐξ ἀνάγκης γίνεται
[8]	ἄνθρωπος; Ἐκ τῆς οἰκείας αὐτοῦ	προαιρέσεως.	Πόθεν κακὸς ὁ διάβολος; Ἐκ
[5]	μὲν κακὸν διὰ τὸ τῆς	αἰσθήσεως	ἀλγεινὸν, ἀγαθοῦ δὲ δύναμιν ἔχον,
[1]	καὶ προέλαβε τὸ τέλος τῆς	ἐπικλήσεως	ἡ ἀκοὴ τοῦ Θεοῦ. Πάλιν
[1]	ὡς ἀληθῶς ἐστερημένος νοῦ καὶ	φρονήσεως,	ὁ λέγων, ὅτι Οὐκ ἔστι
[7]	θάνατον ὁ Ἀδὰμ διὰ τῆς	ἀναχωρήσεως	τοῦ Θεοῦ κατεσκεύασε, κατὰ τὸ
[9]	σαρκὸς ἐπιμελείᾳ τῆς πρὸς Θεὸν	ἐνατενίσεως	ἀφελκόμενος. Διὰ τί δὲ οὐκ
[4]	δίκαιον ἐπ´ αὐτῷ τῆς θείας	κρίσεως	διαφανῇ. Διὰ τοῦτο ἀπὸ μικροτέρων
[4]	παρὰ τῆς δικαίας τοῦ Θεοῦ	κρίσεως	ἐπαγόμενον, ἐπὶ τῷ σωφρονεστέρους ποιῆσαι
[3]	φῶς, καὶ ποιῶν σκότος, τῆς	κτίσεως	δημιουργὸν ἑαυτὸν διὰ τούτων παρίστησιν,
[3]	ὡς τὰ πολλὰ, τὸ τῆς	κτίσεως	ὄνομα. Ὥστε Ποιῶν εἰρήνην, οὕτω
[10]	παρελθόντες ἀκωλύτως, εἴσω γενοίμεθα τῆς	ἀπολαύσεως	τῶν καλῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ
[9]	τί ἐνδύσησθε. Οὔτε οὖν ἐκ	φύσεως	ἔπρεπεν αὐτῷ ἔχειν τὰ σκεπάσματα,
[5]	Ὥστε, εἰ μὴ ἦν φθαρτῆς	φύσεως	ὁ ὀφθαλμὸς, οὐκ ἂν ἕσχεν
[9]	ἑτέρου διενήνοχεν, ὁμοτίμου πᾶσι τῆς	φύσεως	ὑπαρχούσης· ἀνθρώπῳ δὲ ἔπρεπε, κατὰ
[3]	ἐν τῇ μεγάλῃ ᾠδῇ τοῦ	Μωϋσέως·	Ἴδετε, ἴδετε, ὅτι ἐγώ εἰμι,
[3]	διδάσκει ἡμᾶς, ὅτι ἐπὶ τῆς	βελτιώσεως	τέτακται, ὡς τὰ πολλὰ, τὸ
[8]	ξύλον, καὶ ἐπηγγείλατο διὰ τῆς	βρώσεως	αὐτοῦ ὅμοιον τῷ Θεῷ καταστήσειν.
[1]	τὴν ἀναλογίαν τῆς ἐνυπαρχούσης ἑκάστῳ	πίστεως	τὸ μέτρον ἐπάγων τῶν βασανιστηρίων.
[10]	ἐξ ἀρχῆς διὰ τὴν τοῦ	ὄφεως	ἐπιβουλὴν ἐκωλύθημεν. Ἔταξε γὰρ ὁ
[1]	καὶ τὸ τάχος αὐτοῦ τῆς	ἀντιλήψεως,	ἣν παρέχεται τοῖς ἀληθινῶς ἐκζητοῦσιν
[2]	ἀρχὴν ἔχοντες, τὸν Θεὸν ἁπάσης	μέμψεως	ἀπολύουσιν. ~Ἀλλ´ εἴπερ ἀναίτιος τῶν
[6]	ὅταν, κόρον λαβοῦσα τῆς μακαρίας	τέρψεως,	καὶ οἷον νυσταγμῷ τινι βαρυνθεῖσα
[1]	καὶ ἑρπετῶν; Ἄφρων οὖν, ὡς	ἀληθῶς	ἐστερημένος νοῦ καὶ φρονήσεως, ὁ
[10]	ἐπουρανίοις, εἰδέναι χρὴ, ὅτι οὐρανὸν	συνήθως	ἡ Γραφὴ τὸν ἀέρα λέγει,
[8]	πέφυκε τοῖς συναπτομένοις ἐγγίνεσθαι. Ὅθεν	ὀρθῶς	ἔχει τὸ, Φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ
[7]	Ταῦτα εἰ καὶ παρεκβατικῶς, ἀλλ´	ἀναγκαίως	εἴρηται, ἵνα μὴ, εἰς βυθὸν
[9]	ἐπιδειξάμενοι, τῶν τῆς ὑπομονῆς στεφάνων	δικαίως	ἀξιωθῶμεν. Ἐπηκολούθησε δὲ τῇ βρώσει
[3]	Ἰουδαῖοι; Ὥστε ἔστι ποτὲ καὶ	δικαίως	τὰ ἐκ τοῦ πολέμου κακὰ
[1]	καὶ ὅπως ἤνεγκε τὰ συμπίπτοντα	γενναίως,	διὰ τοῦ καθ´ ἑαυτὸν ὑποδείγματος
[1]	τίθεμαι τὴν ἁμαρτίαν, διότι ἑκάτεροι	ὁμοίως	ἀρνοῦνται τὸν ἀγαθόν· ὁ μὲν
[4]	Θεοῦ σωφρονίζοντος. ~Τὸ μὲν οὖν	κυρίως	κακὸν ἡ ἁμαρτία, ὅπερ μάλιστά
[7]	ἔχῃς, εὔνους ὑπολαμβάνεις, ἀλλ´ ὅταν	ἑκουσίως	ἴδῃς ἀποπληροῦντάς σοι τὰ καθήκοντα.
[3]	σκότους, ἑαυτὸν εἶπε τῶν δοκούντων	ἐναντίως	ἔχειν κατὰ τὴν κτίσιν ποιητὴν
[2]	Πλοῦτον μὲν γὰρ ἀφαιρεῖται τῶν	κακῶς	κεχρημένων, τὸ πρὸς ἀδικίαν αὐτῶν
[8]	ἄγγελος, καὶ παρέστηκε τῷ Θεῷ	διηνεκῶς.	Ὁ Σατανᾶς ἄγγελος, καὶ ἐξέπεσε
[7]	μεμφόμενος τὸν ποιητὴν ὡς μὴ	φυσικῶς	κατασκευάσαντα ἡμᾶς ἀναμαρτήτους, οὐδὲν ἕτερον
[7]	καὶ ἐμπράκτου. Ταῦτα εἰ καὶ	παρεκβατικῶς,	ἀλλ´ ἀναγκαίως εἴρηται, ἵνα μὴ,
[10]	ἡμετέρων ψυχῶν ὁ σοφῶς καὶ	προνοητικῶς	οἰκονομῶν τὰ ἀνθρώπινα, ὥσπερ ἰατρὸς
[2]	τὰ δὲ καίοντι, τὰ δὲ	παντελῶς	ἐξαιροῦντι τοῦ σώματος· ἀλλὰ καὶ
[8]	καὶ ἐξέπεσε τῆς οἰκείας τάξεως	παντελῶς.	Κἀκεῖνον ἡ προαίρεσις (διεφύλαξεν ἐν
[3]	ἀπόνοιαν; Γενέσθαι δὲ ταῦτα πῶς	ἄλλως	δίκαιον ἦν, καὶ οὐχὶ διὰ
[5]	παῦσαι δυσαρεστούμενος ταῖς θείαις οἰκονομίαις·	ὅλως	δὲ μήτε Θεὸν αἴτιον ἡγοῦ
[6]	ἀῤῥωστήμασιν ἐκακώθη. Διὰ τί δὲ	ὅλως	δεκτικὴ τοῦ κακοῦ; Διὰ τὴν
[10]	καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις. Καὶ	ὅλως,	μυρίαι εἰσὶ τῶν ἐπινικίων αἱ
[10]	τί τὸ ἀξίωμα; καὶ πόθεν	ὅλως	Σατανᾶς προσηγόρευται; Σατανᾶς μὲν οὖν,
[9]	τῆς γυμνότητος παραμυθίαν ἐπινοῶν, καὶ	ὅλως	τῇ τῆς σαρκὸς ἐπιμελείᾳ τῆς
[4]	συντριβὴν ἐπιτήδειος· καὶ ξύλινον, ὁ	εὐκόλως	διὰ τῆς ἁμαρτίας καταῤῥυπούμενος καὶ
[3]	ἐλεεινὰ τῶν ἁλόντων θεάματα, καὶ	ἁπλῶς	ὅσα λυπηρὰ τοῖς πολέμοις ἀκολουθεῖ,
[1]	τῆς ἀντιλήψεως, ἣν παρέχεται τοῖς	ἀληθινῶς	ἐκζητοῦσιν αὐτὸν, λέγων· Ἐν τῷ
[3]	Ἰουδαίων ἀπόνοιαν; Γενέσθαι δὲ ταῦτα	πῶς	ἄλλως δίκαιον ἦν, καὶ οὐχὶ
[9]	εἶχε τῆς ἀπάτης τὸ δέλεαρ,	πῶς	ἂν ἡμᾶς διὰ τῆς παρακοῆς
[5]	ἐν ἑαυτοῖς τὸ κακὸν συγκτιζόμενον,	(πῶς	ἂν τὰ νοητὰ, τοσοῦτον καθαρότητι
[3]	καὶ ἄλλον γῆς· ἐπειδὴ δοκεῖ	πως	ἀντικεῖσθαι ἀλλήλοις κατὰ τὴν τῶν
[4]	τρόπῳ τῆς κολάσεως βελτίους γεγόνασι	(πῶς	γὰρ οἱ καταβάντες εἰς ᾅδου;
[3]	τῶν κακῶν ὁ Θεὸς, φησὶ,	πῶς	(εἴρηται τὸ, Ἐγὼ ὁ κατασκευάσας
[5]	γὰρ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ,	πῶς	τὸ κακὸν ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ;
[1]	διηγούμενος ἡμῖν ὁ προφήτης, καὶ	ὅπως	ἤνεγκε τὰ συμπίπτοντα γενναίως, διὰ
[2]	οἱ θάνατοι· οὐ μὴν πονηρὸν	πάντως	ὁ θάνατος, πλὴν εἰ μή
[5]	καὶ εἰδὼς τί μὲν τὸ	ὄντως	κακὸν, ὅτι ἡ ἁμαρτία, ἧς
[5]	εἶναι φαντάζου. Οὐ γάρ ἐστιν	ὑφεστὼς,	ὥσπερ τι ζῶον, ἡ πονηρία·
[10]	τοῦ ξύλου ζωῆς· ἣν παρελθόντες	ἀκωλύτως,	εἴσω γενοίμεθα τῆς ἀπολαύσεως τῶν
[2]	γὰρ μάχεται, οὐχὶ τῷ κάμνοντι)	οὕτως	ἀγαθὸς ὁ Θεὸς, ὁ τὴν
[4]	τῆς συνηθείας ἐμμελετήσαντα. Καὶ οὐδὲ	οὕτως	αὐτὸν παρέδωκε τῷ θανάτῳ, ἕως
[4]	Οὕτω καὶ Φαραὼ κατεποντίσθη πανστρατιᾷ.	Οὕτως	ἐξετρίβησαν οἱ προενοικοῦντες τὴν Παλαιστίνην.
[8]	λανθάνουσαν νόσον τοῖς ἐνδιαιτωμένοις ἐναποτίθεται·	οὕτως	ἡ πρὸς τὰ φαῦλα συνήθεια
[7]	μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ, ἀπολοῦνται.	Οὕτως	οὐχὶ Θεὸς ἔκτισε θάνατον, ἀλλ´
[10]	αὐτοῦ ἐστιν ἡ ἀρχή. Καὶ	οὕτως	φησὶν ὁ Κύριος· Νῦν κρίσις
[3]	(εἴρηται τὸ, Ἐγὼ ὁ κατασκευάσας	φῶς,	καὶ ποιήσας σκότος, ποιῶν εἰρήνην
[3]	εἰπὼν, ὅτι Ἐγὼ ὁ κατασκευάζων	φῶς,	καὶ ποιῶν σκότος, τῆς κτίσεως
[3]	ἐποίησέ σε, καὶ ἔκτισέ σε;	Σαφῶς	γὰρ ἐνταῦθα μετὰ τὴν ποίησιν
[10]	γυμνάσιον τῶν ἡμετέρων ψυχῶν ὁ	σοφῶς	καὶ προνοητικῶς οἰκονομῶν τὰ ἀνθρώπινα,