Chapitre |
[5] |
αὐτῆς
ἐνυπόστατον
παραστῆσαι
ἔχομεν.
Στέρησις
|
γὰρ |
ἀγαθοῦ
ἐστι
τὸ
κακόν.
Ὀφθαλμὸς |
[5] |
τῆς
ψυχῆς
πηρώμασιν
ἐπιγίνεται.
Οὔτε
|
γὰρ |
ἀγέννητόν
ἐστιν,
ὡς
ὁ
τῶν |
[6] |
αἱ
πηρώσεις
τοῦ
σώματος;
Οὔτε
|
γὰρ |
ἀγέννητος
ἡ
νόσος,
οὔτε
μὴν |
[1] |
αἴτιον
εἶναι
τὸν
Θεόν.
Ὁμότιμον
|
γὰρ |
αὐτῶν
εἶναι
τίθεμαι
τὴν
ἁμαρτίαν, |
[2] |
τὸ
συμφέρον
ἐπάγεται.
Πλοῦτον
μὲν
|
γὰρ |
ἀφαιρεῖται
τῶν
κακῶς
κεχρημένων,
τὸ |
[7] |
ὀψώνια
τῆς
ἁμαρτίας
θάνατος.
Ὅσον
|
γὰρ |
ἀφίστατο
τῆς
ζωῆς,
τοσοῦτον
προσήγγιζε
|
[8] |
τοῦ
σπέρματος
αὐτῆς.
Τῷ
ὄντι
|
γὰρ |
βλαβεραὶ
αἱ
πρὸς
τὴν
κακίαν |
[10] |
τῶν
εἰς
Χριστὸν
ἠλπικότων.
Ἔδωκε
|
γὰρ |
δύναμιν
τοῖς
ἑαυτοῦ
μαθηταῖς
τοῦ |
[8] |
ἡμῖν
εἰς
ἔχθραν
ἀντικατέστη.
Ὁρῶν
|
γὰρ |
ἑαυτὸν
ἐκ
τῶν
ἀγγέλων
καταῤῥιφέντα, |
[3] |
κακῶν
αἰτίου
καὶ
ποιητοῦ·
ὁ
|
γὰρ |
εἰπὼν,
ὅτι
Ἐγὼ
ὁ
κατασκευάζων |
[1] |
καὶ
ἐβδελύχθησαν
ἐν
ἐπιτηδεύμασιν.
Ἀμήχανον
|
γὰρ |
ἐκτραπῆναι
τῆς
δικαίας
ὁδοῦ,
μὴ
|
[8] |
ἤθη
χρηστὰ
ὁμιλίαι
κακαί.
Ὡς
|
γὰρ |
ἐν
τοῖς
νοσοποιοῖς
χωρίοις
ὁ |
[3] |
σε,
καὶ
ἔκτισέ
σε;
Σαφῶς
|
γὰρ |
ἐνταῦθα
μετὰ
τὴν
ποίησιν
ἡ |
[2] |
ἡμῖν
καὶ
τὸ
αὐτεξούσιον.
Οἷς
|
γὰρ |
ἐξῆν
ἀπεχομένοις
τοῦ
κακοῦ
μηδὲν |
[4] |
οἰηθῶμεν
εἶναι
τοῦ
Φαραώ
(οὕτω
|
γὰρ |
ἐπὶ
τὸν
κατασκευάσαντα
δικαιότερον
ἡ
|
[10] |
εἰκόνα
Θεοῦ
γεγενημένων
(διὰ
τοῦτο
|
γάρ |
ἐστι
μισάνθρωπος,
διότι
καὶ
θεομάχος· |
[5] |
τοῦ
κακοῦ
εἶναι
φαντάζου.
Οὐ
|
γάρ
|
ἐστιν
ὑφεστὼς,
ὥσπερ
τι
ζῶον, |
[8] |
ἐβάσκηνεν
ἡμῖν
τῆς
τιμῆς.
Οὐ
|
γὰρ |
ἤνεγκεν
ἡμῶν
τὴν
ἄλυπον
ζωὴν
|
[2] |
αἴτιον,
ἀλλ´
ἡμᾶς
αὐτούς.
Ἀρχὴ
|
γὰρ |
καὶ
ῥίζα
τῆς
ἁμαρτίας
τὸ
|
[8] |
παρ´
αὐτοῦ
γινομένων
ἐπιζητοῦντες.
Εἰ
|
γὰρ
|
καὶ
τῶν
κατὰ
μέρος
οἰκονομουμένων |
[2] |
οἱ
πόλεμοι,
οἱ
λοιμοί;
Καὶ
|
γὰρ |
κακὰ,
φησὶ,
ταῦτα,
καὶ
πάντα |
[8] |
τῆς
γνώμης
τὸ
αὐτεξούσιον.
Ἐδύνατο
|
γὰρ |
κἀκεῖνος
ἀποστατῆσαι,
καὶ
οὗτος
μὴ |
[1] |
ἀγαθὸν
αὐτὸν
εἶναι
διοριζόμενος.
Εἰ
|
γὰρ |
κακῶν
αἴτιος,
οὐκ
ἀγαθὸς
δηλονότι· |
[3] |
τὴν
γένεσιν
ἐξαιροῦντα.
Αἵ
τε
|
γὰρ |
κατὰ
τὸ
σῶμα
κακώσεις,
καὶ |
[2] |
ἐμποιῇ
τῷ
σώματι
(τῇ
νόσῳ
|
γὰρ |
μάχεται,
οὐχὶ
τῷ
κάμνοντι)
οὕτως |
[10] |
καταστεφανωθῆναι
τοῦ
ἀντιδίκου.
Εἴθε
μὲν
|
γὰρ |
μὴ
ἐγεγόνει
διάβολος,
ἀλλ´
ἔμεινεν |
[9] |
ἡ
καθ´
ἡμῶν
ἐπιχείρησις;
Εἰ
|
γὰρ |
μὴ
εἶχε
τῆς
ἀπάτης
τὸ
|
[3] |
ζῇν
ποιήσω,
τῇ
δικαιοσύνῃ.
Ὅσον
|
γὰρ |
ὁ
ἔξω
ἡμῶν
ἄνθρωπος
διαφθείρεται, |
[7] |
τοσοῦτον
προσήγγιζε
τῷ
θανάτῳ.
Ζωὴ
|
γὰρ |
ὁ
Θεός·
στέρησις
δὲ
τῆς |
[10] |
τοῦ
ὄφεως
ἐπιβουλὴν
ἐκωλύθημεν.
Ἔταξε
|
γὰρ |
ὁ
Θεὸς
τὴν
φλογίνην
ῥομφαίαν |
[3] |
τὸ
πρόχειρον
τῆς
ἐννοίας.
Οἰκοδομεῖ
|
γὰρ
|
ὁ
φόβος
τοὺς
ἁπλουστέρους,
Πατάξω, |
[2] |
ἐπινοίᾳ
λαβεῖν.
Ἐκ
Θεοῦ
μὲν
|
γὰρ |
οἱ
θάνατοι·
οὐ
μὴν
πονηρὸν |
[4] |
τῆς
κολάσεως
βελτίους
γεγόνασι
(πῶς
|
γὰρ |
οἱ
καταβάντες
εἰς
ᾅδου;
ἀλλὰ
|
[4] |
αὐτοῖς
καὶ
χασμάτων
ὑποῤῥαγέντων.
Ἐνταῦθα
|
γὰρ |
οὐκ
αὐτοί
τι
τῷ
τοιούτῳ |
[1] |
διὰ
πάσης
ἁμαρτίας
χωρεῖ.
Εἰ
|
γὰρ |
οὐκ
ἔστιν
ὁ
ἐπισκοπῶν,
εἰ |
[7] |
δὲ
διὰ
τὴν
ἁμαρτίαν·
Τὰ
|
γὰρ |
ὀψώνια
τῆς
ἁμαρτίας
θάνατος.
Ὅσον |
[5] |
ἀνώτερα·
οὔτε
μὴν
γεννητόν.
Εἰ
|
γὰρ |
πάντα
ἐκ
τοῦ
Θεοῦ,
πῶς
|
[6] |
μάλιστα
πρέπουσαν
λογικῇ
φύσει.
Λελυμένη
|
γὰρ |
πάσης
ἀνάγκης,
καὶ
αὐθαίρετον
ζωὴν |
[8] |
ἐν
ἀνθρώποις
πονηρίας
ἀποδοθείς.
Πόθεν
|
γὰρ |
πονηρὸς
ὁ
ἄνθρωπος;
Ἐκ
τῆς |
[3] |
πλημμελημάτων
ὁ
λόγος
αἰνίσσεται.
Ἐκάκωσα
|
γάρ |
σε,
φησὶ,
καὶ
ἐλιμαγχόνησα,
ἵνα |
[10] |
τὸ
ἀντικεῖσθαι
τῷ
ἀγαθῷ·
οὕτω
|
γὰρ
|
σημαίνει
ἡ
φωνὴ
τῶν
Ἑβραίων, |
[1] |
Πνεύματος
ὑποδειχθέντες
ἡμῖν.
Ποτὲ
μὲν
|
γὰρ, |
τὰ
οἰκεῖα
πάθη
διηγούμενος
ἡμῖν |
[5] |
εἰς
τὸ
εἶναι
παρήχθη.
Εἰ
|
γὰρ
|
τὰ
σωματικὰ
οὐκ
ἔσχεν
ἐν |
[10] |
πονηρίας.
Ἀξίωμα
δὲ
ἀρχικόν·
Πρὸς
|
γὰρ |
τὰς
ἀρχὰς,
φησὶ,
καὶ
τὰς |
[6] |
τοῦ
κατὰ
φύσιν
παρατραπέντα.
Ἐξίσταται
|
γὰρ |
τῆς
ὑγιείας
ἢ
διὰ
πονηρὰν |
[5] |
κακὸν
ἐκ
τοῦ
ἀγαθοῦ;
Οὐδὲ
|
γὰρ |
τὸ
αἰσχρὸν
ἀπὸ
τοῦ
καλοῦ, |
[8] |
ὅμοιον
τῷ
Θεῷ
καταστήσειν.
Ἐὰν
|
γὰρ |
φάγητε,
φησὶν,
ἔσεσθε
ὡς
θεοὶ, |
[9] |
ἡ
ἐπίγνωσις
τῆς
γυμνότητος.
Ἔφαγον
|
γὰρ, |
φησὶ,
καὶ
διηνοίχθησαν
αὐτῶν
οἱ |
[10] |
ἐν
ταῖς
Βασιλείαις
(μεμαθήκαμεν·
Ἐξήγειρε
|
γὰρ, |
φησὶ,
Κύριος
τῷ
Σολομῶντι
Σατᾶν, |
[9] |
οὔτε
ἐκ
τέχνης.
Τὰ
μὲν
|
γὰρ |
φυσικὰ
ἴδια
τῶν
ἀλόγων
ἐστίν· |
[9] |
μὴ
εἶχε
τῆς
ἀπάτης
τὸ
|
δέλεαρ, |
πῶς
ἂν
ἡμᾶς
διὰ
τῆς |
[10] |
φησὶ,
Κύριος
τῷ
Σολομῶντι
Σατᾶν,
|
Ἄδερ |
τὸν
βασιλέα
τῶν
Σύρων·
διάβολος |
[5] |
τῇ
ἀγαθῇ
φύσει
τὴν
πονηρὰν,
|
εἴπερ |
ἀμφότερα
ἄναρχα
καὶ
γενέσεώς
ἐστιν |
[3] |
Θεὸν
ἁπάσης
μέμψεως
ἀπολύουσιν.
~Ἀλλ´
|
εἴπερ |
ἀναίτιος
τῶν
κακῶν
ὁ
Θεὸς, |
[3] |
κατὰ
τὴν
τῶν
ποιοτήτων
ἐναντίωσιν.
|
Ὅπερ |
ἤδη
τινὲς
παθόντες
εἰς
πολυθεΐαν |
[4] |
οὖν
κυρίως
κακὸν
ἡ
ἁμαρτία,
|
ὅπερ |
μάλιστά
ἐστι
τῆς
τοῦ
κακοῦ |
[4] |
ἀφανισμοῦ
μόνου
καὶ
ἀπωλείας
ἄξιος.
|
Διόπερ, |
ἐπειδὴ
ἔδει
συντριβῆναι
αὐτὸν,
ὁ |
[4] |
πᾶσαν
τὴν
τοῦ
διαβόλου
ἐνέργειαν,
|
ὥσπερ |
ἀγγεῖον,
χωρήσας,
καὶ
διὰ
τὴν |
[7] |
ἀθάνατον
ἡμῖν
τὴν
ἀῤῥωστίαν
διατηρήσῃ.
|
Ὥσπερ |
ἂν
εἴ
τις
σκεῦος
πήλινον |
[4] |
χρήσιμον
ἕκαστος
ἡμῶν
πεποίηται.
Καὶ
|
ὥσπερ |
ἐν
τῇ
μεγάλῃ
οἰκίᾳ
τὸ |
[10] |
καὶ
προνοητικῶς
οἰκονομῶν
τὰ
ἀνθρώπινα,
|
ὥσπερ |
ἰατρὸς
τῷ
τῆς
ἐχίδνης
ἰῷ |
[2] |
βαδίζουσαν
ἐπὶ
τὰ
καίρια
προελθεῖν.
|
Ὥσπερ |
οὖν
τῆς
τομῆς
ἢ
τοῦ |
[3] |
ἄμετρον
ἐκχυθῆναι
τὴν
ἀδικίαν
ἱστῶν,
|
ὥσπερ |
ῥεῦμα
ἕρκει
τινὶ
κρατερῷ
καὶ
|
[5] |
φαντάζου.
Οὐ
γάρ
ἐστιν
ὑφεστὼς,
|
ὥσπερ |
τι
ζῶον,
ἡ
πονηρία·
οὔτε |
[4] |
δικαίων
πορείας
κατατολμήσας,
καὶ
νομίσας
|
ὥσπερ |
τῷ
λαῷ
τοῦ
Θεοῦ,
οὕτω |
[9] |
περιβολαῖς,
ὁποῖαι
αἱ
τῶν
ἀγγέλων,
|
ὑπὲρ |
τὴν
τῶν
ἀνθέων
ποικιλίαν,
ὑπὲρ |
[9] |
ὑπὲρ
τὴν
τῶν
ἀνθέων
ποικιλίαν,
|
ὑπὲρ |
τὴν
τῶν
ἀστέρων
φαιδρότητα
καὶ |
[8] |
χωρίοις
ὁ
κατὰ
μέρος
ἀναπνεόμενος
|
ἀὴρ
|
λανθάνουσαν
νόσον
τοῖς
ἐνδιαιτωμένοις
ἐναποτίθεται· |
[3] |
Οὐκ
αὐτὸς
οὗτος
ὅ
σου
|
πατὴρ |
ἐκτήσατό
σε,
καὶ
ἐποίησέ
σε, |