HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Dieu n'est pas l'auteur du mal

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ο = 34 formes différentes pour 212 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[10]   τίς ἡ τάξις; καὶ τί τὸ ἀξίωμα; καὶ πόθεν ὅλως Σατανᾶς

[0]   ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΑΙΤΙΟΣ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ Ο ΘΕΟΣ. ~(Πολλοὶ τῆς διδασκαλίας οἱ

[7]   ἡδονῶν ἀπολαύσεις ἀναμιχθῇ. ~Ἦν ποτε ὁ Ἀδὰμ ἄνω, οὐ τόπῳ, ἀλλὰ

[7]   θάνατος. Ὥστε ἑαυτῷ τὸν θάνατον ὁ Ἀδὰμ διὰ τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ

[8]   πονηρίας ἀποδοθείς. Πόθεν γὰρ πονηρὸς ὁ ἄνθρωπος; Ἐκ τῆς οἰκείας αὐτοῦ

[1]   ὁ ἐπισκοπῶν, εἰ οὐκ ἔστιν ὁ ἀντιδιδοὺς ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἀξίαν

[4]   Παλαιστίνην. Ὥστε, κἂν λέγῃ ποτὲ ὁ Ἀπόστολος, Σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα εἰς

[10]   ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου, νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται

[10]   ἐκβληθήσεται ἔξω. Καὶ πάλιν· Ἔρχεται ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου, καὶ

[8]   κακά; Τί οὖν φαμεν; Ὅτι ὁ αὐτὸς ἡμῖν ἀρκέσει καὶ περὶ

[10]   τῶν Σύρων· διάβολος δὲ, ἐπειδὴ ὁ αὐτὸς καὶ συνεργὸς τῆς ἁμαρτίας

[10]   ἀρχῆς ὁ ἐναέριος, ὥς φησιν ὁ αὐτός· Κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς

[3]   ὡς κακῶν αἰτίου καὶ ποιητοῦ· ὁ γὰρ εἰπὼν, ὅτι Ἐγὼ ὁ

[4]   τοὺς πρὸς ἁμαρτίαν εὐολισθήτους· ὡς ὁ Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν ὑπὸ τῆς

[1]   οὐκ εἶναι τὸ παράπαν λέγων, ὁ δὲ οὐκ ἀγαθὸν αὐτὸν εἶναι

[10]   ἐπετράπη. ~Ἀγωνιστὴς τοίνυν ἕστηκεν ἡμῖν ὁ διάβολος διὰ τὸ ἐξ ἐπηρείας

[8]   περὶ τοῦ διαβόλου ζήτημα. Πόθεν ὁ διάβολος, εἰ μὴ παρὰ Θεοῦ

[8]   ἀναγκαία ἡ σκότωσις. Οὕτω πονηρὸς ὁ διάβολος, ἐκ προαιρέσεως ἔχων τὴν

[8]   οἰκείας αὐτοῦ προαιρέσεως. Πόθεν κακὸς ὁ διάβολος; Ἐκ τῆς αὐτῆς αἰτίας,

[10]   κατασκευὴν ἀποχρώμενος. Τίς οὖν ἦν ὁ διάβολος; καὶ τίς ἡ τάξις;

[10]   τούτου. Τόπος δὲ τῆς ἀρχῆς ὁ ἐναέριος, ὥς φησιν ὁ αὐτός·

[3]   ποιήσω, τῇ δικαιοσύνῃ. Ὅσον γὰρ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται, τοσοῦτον

[1]   χωρεῖ. Εἰ γὰρ οὐκ ἔστιν ὁ ἐπισκοπῶν, εἰ οὐκ ἔστιν ὁ

[3]   ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται, τοσοῦτον ὁ ἔσω ἀνακαινοῦται. Οὐκ ἄλλον οὖν

[4]   πρὸς συντριβὴν ἐπιτήδειος· καὶ ξύλινον, ὁ εὐκόλως διὰ τῆς ἁμαρτίας καταῤῥυπούμενος

[2]   θάνατοι· οὐ μὴν πονηρὸν πάντως ὁ θάνατος, πλὴν εἰ μή τις

[2]   οὐχὶ τῷ κάμνοντι) οὕτως ἀγαθὸς ὁ Θεὸς, ὁ τὴν σωτηρίαν τῷ

[6]   νόσον· καὶ ψυχὴν τοίνυν ἐποίησεν ὁ Θεὸς, οὐχὶ δὲ ἁμαρτίαν· ἐκακώθη

[3]   ἐπινενόηνται. Ἀναιρεῖ τοίνυν τὸ κακὸν ὁ Θεός· οὐχὶ δὲ τὸ κακὸν

[6]   αἰτίας. Οὐκοῦν σῶμα μὲν ἔκτισεν ὁ Θεὸς, οὐχὶ νόσον· καὶ ψυχὴν

[3]   Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ, ὁ Θεός. Οὐχὶ νῦν δημιούργησον, ἀλλὰ

[7]   προσήγγιζε τῷ θανάτῳ. Ζωὴ γὰρ ὁ Θεός· στέρησις δὲ τῆς ζωῆς

[8]   οὖν γέγονεν ἐχθρὸς, ἐφύλαξεν ἡμῖν ὁ Θεὸς τὴν πρὸς αὐτὸν ἐναντίωσιν,

[10]   ὄφεως ἐπιβουλὴν ἐκωλύθημεν. Ἔταξε γὰρ ὁ Θεὸς τὴν φλογίνην ῥομφαίαν φυλάσσειν

[1]   τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσέ μου ὁ Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου· ἰσοδυναμοῦντα

[3]   ~Ἀλλ´ εἴπερ ἀναίτιος τῶν κακῶν ὁ Θεὸς, φησὶ, πῶς (εἴρηται τὸ,

[2]   τομῆς ἢ τοῦ καυτῆρος οὐχ ὁ ἰατρὸς αἴτιος, ἀλλ´ ἡ νόσος·

[3]   ἐκ τοῦ Θεοῦ· ἐπεὶ καὶ ὁ ἰατρὸς ἐξαιρεῖ τὴν νόσον, ἀλλ´

[2]   ἀμετρίαν κολάζουσαι. Ὡς οὖν εὐεργέτης ὁ ἰατρὸς, κἂν πόνους, κἂν ἀλγηδόνας

[4]   καὶ χρυσοῦν μὲν ἔστι σκεῦος ὁ καθαρὸς τὸν τρόπον καὶ ἄδολος·

[8]   περὶ τοῦ ζητήματος τούτου λόγος, ὁ καὶ περὶ τῆς ἐν ἀνθρώποις

[8]   γὰρ ἐν τοῖς νοσοποιοῖς χωρίοις ὁ κατὰ μέρος ἀναπνεόμενος ἀὴρ λανθάνουσαν

[3]   ὁ γὰρ εἰπὼν, ὅτι Ἐγὼ ὁ κατασκευάζων φῶς, καὶ ποιῶν σκότος,

[3]   φησὶ, πῶς (εἴρηται τὸ, Ἐγὼ ὁ κατασκευάσας φῶς, καὶ ποιήσας σκότος,

[10]   ἀέρος ὑψοῦνται. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Κύριος Εἶδε τὸν Σατανᾶν ὡς

[9]   βλαβερὸν τῷ ἀνθρώπῳ. Διὸ καὶ ὁ Κύριος, εἰς τὴν ἐν τῷ

[10]   ἡ ἀρχή. Καὶ οὕτως φησὶν ὁ Κύριος· Νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ

[1]   ἀληθῶς ἐστερημένος νοῦ καὶ φρονήσεως, ὁ λέγων, ὅτι Οὐκ ἔστι Θεός.

[1]   κατὰ τὴν ἀφροσύνην ἀπολειπόμενος, καὶ ὁ λέγων τῶν κακῶν αἴτιον εἶναι

[3]   ἁμαρτάνουσιν ἐπὶ διορθώσει τῶν πλημμελημάτων ὁ λόγος αἰνίσσεται. Ἐκάκωσα γάρ σε,

[1]   ἑκάτεροι ὁμοίως ἀρνοῦνται τὸν ἀγαθόν· ὁ μὲν οὐκ εἶναι τὸ παράπαν

[3]   Χριστῷ καινὴ κτίσις. Καὶ πάλιν ὁ Μωϋσῆς· Οὐκ αὐτὸς οὗτος ὅ

[9]   γινώσκειν τὴν γύμνωσιν, ἵνα μὴ ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου περιεσπᾶτο πρὸς

[5]   εἰ μὴ ἦν φθαρτῆς φύσεως ὁ ὀφθαλμὸς, οὐκ ἂν ἕσχεν ἡ

[4]   πυρί) οὕτω καὶ ὀργῆς σκεῦος, ὁ πᾶσαν τὴν τοῦ διαβόλου ἐνέργειαν,

[10]   πονηρὰ αὐτοῦ τυραννὶς, καὶ ἐκαθάρθη ὁ περίγειος τόπος διὰ τοῦ σωτηρίου

[8]   τῷ ἀγαθῷ. Πόθεν οὖν αὐτῷ ὁ πρὸς ἡμᾶς πόλεμος; Ὅτι, δοχεῖον

[1]   τὰ οἰκεῖα πάθη διηγούμενος ἡμῖν ὁ προφήτης, καὶ ὅπως ἤνεγκε τὰ

[8]   καὶ παρέστηκε τῷ Θεῷ διηνεκῶς. Ὁ Σατανᾶς ἄγγελος, καὶ ἐξέπεσε τῆς

[10]   εἰς γυμνάσιον τῶν ἡμετέρων ψυχῶν ὁ σοφῶς καὶ προνοητικῶς οἰκονομῶν τὰ

[4]   κατὰ τὴν ἀξίαν· ὀστράκινον δὲ, ὁ τὰ γήινα φρονῶν καὶ πρὸς

[2]   κάμνοντι) οὕτως ἀγαθὸς ὁ Θεὸς, ὁ τὴν σωτηρίαν τῷ παντὶ διὰ

[7]   ἐφ´ ἡμῖν ἐστι τὸ αὐτεξούσιον. Ὁ τοίνυν μεμφόμενος τὸν ποιητὴν ὡς

[4]   Ἰὼβ ἡ τῶν παίδων στέρησις, ὁ τοῦ πλούτου παντὸς ἐν μιᾷ

[5]   Οὔτε γὰρ ἀγέννητόν ἐστιν, ὡς ὁ τῶν ἀσεβῶν λόγος, ὁμότιμον ποιούντων

[4]   τρόπον καὶ ἄδολος· ἀργυροῦν δὲ, ὁ ὑποδεέστερος ἐκείνου κατὰ τὴν ἀξίαν·

[3]   πρόχειρον τῆς ἐννοίας. Οἰκοδομεῖ γὰρ ὁ φόβος τοὺς ἁπλουστέρους, Πατάξω, κἀγὼ

[4]   Διόπερ, ἐπειδὴ ἔδει συντριβῆναι αὐτὸν, ὁ φρόνιμος καὶ σοφὸς τῶν ψυχῶν

[3]   ὁ Μωϋσῆς· Οὐκ αὐτὸς οὗτος ὅ σου πατὴρ ἐκτήσατό σε, καὶ

[9]   ἐπιτηδεύσεις ἀσχολίας ἂν ἐγένοντο πρόξενοι· ὃ μάλιστα φευκτὸν ἦν ὡς βλαβερὸν

[9]   ἦν ὡς βλαβερὸν τῷ ἀνθρώπῳ. Διὸ καὶ ὁ Κύριος, εἰς τὴν

[4]   δίκας ἀποτιννύντι. Καὶ πάλιν κατενοήσαμεν ἄλλο τι εἶδος τῶν φοβερῶν παρὰ

[8]   οἱ λόγοι, ἀλλ´ ἕν γε ἐκεῖνο δόγμα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν ἐνυπαρχέτω,

[4]   θείας κρίσεως διαφανῇ. Διὰ τοῦτο ἀπὸ μικροτέρων πληγῶν ἀεὶ προστιθεὶς καὶ

[7]   ὅτι Ἰδοὺ οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ, ἀπολοῦνται. Οὕτως οὐχὶ Θεὸς

[5]   τοῦ καλοῦ, οὔτε ἡ κακία ἀπὸ τῆς ἀρετῆς. Ἀνάγνωθι τὴν κοσμοποιίαν,

[5]   ἀγαθοῦ; Οὐδὲ γὰρ τὸ αἰσχρὸν ἀπὸ τοῦ καλοῦ, οὔτε ἡ κακία

[4]   τοῦ πάθους γένηται, ἐπειδὴ αὐτὸς ὑπὸ τῆς ἄγαν κακίας ἀνίατος ἦν.

[4]   ὡς ὁ Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν ὑπὸ τῆς γῆς κατεπόθησαν, βαράθρων αὐτοῖς

[9]   τῷ ἀνθρώπῳ, εἰς ἃ φθάσαι ὑπὸ τῆς ἐπηρείας τοῦ διαβόλου οὐκ

[4]   καὶ τοῖς ἐπαγομένοις αὐτῷ δεινοῖς ὑπὸ τῆς συνηθείας ἐμμελετήσαντα. Καὶ οὐδὲ

[2]   οἰκείων ἀποβολάς· ὧν ἕκαστον ἡμῖν ὑπὸ τοῦ φρονίμου καὶ ἀγαθοῦ Δεσπότου

[10]   καὶ κάτω γενόμενον, ἵνα πατῆται ὑπὸ τῶν εἰς Χριστὸν ἠλπικότων. Ἔδωκε

[2]   τὸν Θεὸν τῶν γινομένων ἐπαιτιάσασθαι; Δεῦρο δὴ οὖν, ἐπειδὴ εἰς τὸ

[6]   εἰκόνα γεγενῆσθαι Θεοῦ, νοεῖ μὲν τὸ ἀγαθὸν, καὶ οἶδεν αὐτοῦ τὴν

[5]   ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ; Οὐδὲ γὰρ τὸ αἰσχρὸν ἀπὸ τοῦ καλοῦ, οὔτε

[8]   γίνεσθαι. Ἐπεισέρχεται δὲ τούτῳ, κατὰ τὸ ἀκόλουθον τῆς ἐννοίας, καὶ τὸ

[8]   διεσώσατο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τὸ ἀκόρεστον· τὸν δὲ ἀπόβλητον ἔδειξεν

[2]   ἢ ἀκωλύτους ἔχειν τὰς πρὸς τὸ ἁμαρτάνειν ὁρμάς· θάνατοι δὲ ἐπάγονται,

[7]   ὥστε μηδὲ βουλομένοις ἡμῖν ὑπάρχειν τὸ ἁμαρτάνειν; Ὅτι καὶ σὺ τοὺς

[10]   Τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ· καὶ τὸ, Ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν οὐρανῶν· τουτέστιν,

[7]   τί οὐκ ἐν τῇ κατασκευῇ τὸ ἀναμάρτητον ἔσχομεν, φησὶν, ὥστε μηδὲ

[10]   προσηγόρευται; Σατανᾶς μὲν οὖν, διὰ τὸ ἀντικεῖσθαι τῷ ἀγαθῷ· οὕτω γὰρ

[4]   τὰς μάστιγας, οὐκ ἐμάλαξεν αὐτοῦ τὸ ἀνυπότακτον, ἀλλ´ εὕρισκεν αὐτὸν καὶ

[8]   καὶ τοῦτον κατέῤῥιψε τῆς γνώμης τὸ αὐτεξούσιον. Ἐδύνατο γὰρ κἀκεῖνος ἀποστατῆσαι,

[7]   Τὸ δὲ ἐφ´ ἡμῖν ἐστι τὸ αὐτεξούσιον. Ὁ τοίνυν μεμφόμενος τὸν

[2]   ἁμαρτίας τὸ ἐφ´ ἡμῖν καὶ τὸ αὐτεξούσιον. Οἷς γὰρ ἐξῆν ἀπεχομένοις

[8]   οὖν ἐπανορθούμενοι τὸν σοφόν. Παυσώμεθα τὸ βέλτιον τῶν παρ´ αὐτοῦ γινομένων

[8]   ἐναφίησι, κἂν τὴν παραυτίκα αἴσθησιν τὸ βλαβερὸν διαφεύγῃ. Διὰ τοῦτο ἀδιάλλακτος

[7]   ἀναχωρήσεως τοῦ Θεοῦ κατεσκεύασε, κατὰ τὸ γεγραμμένον, ὅτι Ἰδοὺ οἱ μακρύνοντες

[4]   μέν τοι χρυσοῦν ἐστι σκεῦος, τὸ δὲ ἀργυροῦν, τὸ δὲ ὀστράκινον,

[7]   δὲ τῶν ἐφ´ ἡμῖν ἤρτηται. Τὸ δὲ ἐφ´ ἡμῖν ἐστι τὸ

[3]   δὲ ἁμαρτία, ἵνα ζήσῃ δικαιοσύνη. Τὸ δὲ, Κατέβη κακὰ παρὰ Κυρίου

[4]   δὲ ἀργυροῦν, τὸ δὲ ὀστράκινον, τὸ δὲ ξύλινον (τῆς προαιρέσεως ἑκάστου

[4]   ἐστι σκεῦος, τὸ δὲ ἀργυροῦν, τὸ δὲ ὀστράκινον, τὸ δὲ ξύλινον

[2]   ὡς πρὸς τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν, τὸ δὲ ὡς πρὸς τὴν ἑαυτοῦ

[9]   γὰρ μὴ εἶχε τῆς ἀπάτης τὸ δέλεαρ, πῶς ἂν ἡμᾶς διὰ

[1]   τῷ μὴ εἶναι Θεὸν, ἐπήγαγε τό· Διεφθάρησαν, καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν ἐπιτηδεύμασιν.

[10]   τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς εἰς τὸ διηνεκὲς, οὗ μετασχεῖν ἐξ ἀρχῆς

[4]   ὅρον αὐξηθείσης αὐτοῦ τῆς πονηρίας, τὸ δίκαιον ἐπ´ αὐτῷ τῆς θείας

[5]   τὸ τέλος ἀπώλεια· τί δὲ τὸ δοκοῦν μὲν κακὸν διὰ τὸ

[3]   κακὰ τοῖς ἀξίοις ἐπενεχθῆναι. Καὶ τὸ, Ἐγὼ ἀποκτενῶ, καὶ ζῇν ποιήσω,

[3]   ὁ Θεὸς, φησὶ, πῶς (εἴρηται τὸ, Ἐγὼ ὁ κατασκευάσας φῶς, καὶ

[6]   παντὸς κεχυμένον. Πόθεν οὖν αὐτῷ τὸ εἶναι, εἰ μήτε ἄναρχόν ἐστι,

[3]   εἰς βελτίωσιν ἄγει· ὥστε, ἀποθέμενα τὸ εἶναι κακὰ, τὴν τοῦ καλοῦ

[5]   Δημιουργοῦ, ἀναμεμιγμένη τῇ πονηρίᾳ εἰς τὸ εἶναι παρήχθη. Εἰ γὰρ τὰ

[7]   καταδέχοιτο παραδοῦναι πυρὶ, ἕως ἂν τὸ ἐνυπάρχον αὐτῷ πάθος διὰ τῆς

[7]   οὐ τὸ ἠναγκασμένον φίλον, ἀλλὰ τὸ ἐξ ἀρετῆς κατορθούμενον. Ἀρετὴ δὲ

[10]   ἕστηκεν ἡμῖν ὁ διάβολος διὰ τὸ ἐξ ἐπηρείας πάλαι γενόμενον ἡμῖν

[10]   ἡμῶν τὴν διαδοχὴν ἐχόντων πρὸς τὸ ἑξῆς, καὶ ἀπολαυόντων ἡμῶν τοῦ

[9]   καύσωνας δυναμένων. Ἐν οἷς οὐδὲν τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου διενήνοχεν, ὁμοτίμου

[10]   οὐρανῶν· τοῦ Κυρίου δὲ πανταχοῦ τὸ Εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας κηρύσσοντος· καὶ

[2]   γὰρ καὶ ῥίζα τῆς ἁμαρτίας τὸ ἐφ´ ἡμῖν καὶ τὸ αὐτεξούσιον.

[1]   ἐπιλήσῃ μου εἰς τέλος; καὶ τὸ, Ἕως πότε ἀποστρέφεις τὸ πρόσωπόν

[1]   τῶν βασανιστηρίων. Ἐπεὶ οὖν εἴρηται τὸ, Ἕως πότε, Κύριε, ἐπιλήσῃ μου

[2]   κάλλει πέφυκε. Πάλιν κακὸν λέγομεν τὸ ἡμῖν ἐπίπονον καὶ ὀδυνηρὸν πρὸς

[7]   καθήκοντα. Καὶ Θεῷ τοίνυν οὐ τὸ ἠναγκασμένον φίλον, ἀλλὰ τὸ ἐξ

[5]   πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ, πῶς τὸ κακὸν ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ; Οὐδὲ

[3]   κακὸν ὁ Θεός· οὐχὶ δὲ τὸ κακὸν ἐκ τοῦ Θεοῦ· ἐπεὶ

[8]   ἐκ Θεοῦ ἀναχώρησις. Τοῦτό ἐστι τὸ κακὸν, ἡ τοῦ Θεοῦ ἀλλοτρίωσις.

[6]   τὴν ὑπόστασιν; ~Ἀλλὰ μὴν ἔστι τὸ κακὸν, καὶ ἡ ἐνέργεια δείκνυσι

[3]   τῆς ἁμαρτίας ἐπινενόηνται. Ἀναιρεῖ τοίνυν τὸ κακὸν ὁ Θεός· οὐχὶ δὲ

[5]   ἡ τυφλότης παρείσδυσιν. Οὕτω καὶ τὸ κακὸν οὐκ ἐν ἰδίᾳ ὑπάρξει

[5]   ἔχομεν. Στέρησις γὰρ ἀγαθοῦ ἐστι τὸ κακόν. Ὀφθαλμὸς ἐκτίσθη· τυφλότης δὲ

[5]   σωματικὰ οὐκ ἔσχεν ἐν ἑαυτοῖς τὸ κακὸν συγκτιζόμενον, (πῶς ἂν τὰ

[5]   διαφέροντα, κοινὴν ἂν ἔσχε πρὸς τὸ κακὸν τὴν ὑπόστασιν; ~Ἀλλὰ μὴν

[5]   καὶ καλὰ λίαν. Οὐ τοίνυν τὸ κακὸν τοῖς καλοῖς συνεκτίσθη. Ἀλλ´

[6]   λαβοῦσα παρὰ τοῦ κτίσαντος, διὰ τὸ κατ´ εἰκόνα γεγενῆσθαι Θεοῦ, νοεῖ

[10]   ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

[3]   κτίσῃ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον. Τὸ, κτίσῃ, οὐχ ἵνα ἐκ τοῦ

[4]   δημοσίαις μάστιξι τοῦ Θεοῦ σωφρονίζοντος. ~Τὸ μὲν οὖν κυρίως κακὸν ἡ

[2]   ὡς πρὸς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν. Τὸ μὲν οὖν φύσει κακὸν ἐξ

[4]   ὥσπερ ἐν τῇ μεγάλῃ οἰκίᾳ τὸ μέν τοι χρυσοῦν ἐστι σκεῦος,

[2]   τῶν ἀλγεινῶν γεγενῆσθαι; Κακὸν τοίνυν τὸ μὲν ὡς πρὸς τὴν ἡμετέραν

[1]   ἀναλογίαν τῆς ἐνυπαρχούσης ἑκάστῳ πίστεως τὸ μέτρον ἐπάγων τῶν βασανιστηρίων. Ἐπεὶ

[2]   τίνα ἂν εἴποιμεν εὐπρεπῆ λόγον, τὸ μὴ οὐχὶ αὐτοὶ ἑαυτοῖς αἴτιοι

[8]   δόγμα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν ἐνυπαρχέτω, τὸ, μηδὲν κακὸν παρὰ τοῦ ἀγαθοῦ

[8]   πρὸς τὴν ἀπάτην ἀποχρησάμενος, ἔδειξε τὸ ξύλον, καὶ ἐπηγγείλατο διὰ τῆς

[9]   ~Ἀλλὰ καὶ διὰ τί ἦν τὸ ξύλον, φησὶν, ἐν τῷ παραδείσῳ,

[8]   ἐπιθυμίαν αὐτοῦ, ἣν ἔσχε πρὸς τὸ ὁμοιωθῆναι τῷ Θεῷ, ταύτῃ πρὸς

[3]   οὐκ ἐποίησε· νόει τῆς κακίας τὸ ὄνομα· ὅτι τὴν προσαγομένην κάκωσιν

[5]   εἴδη, καὶ εἰδὼς τί μὲν τὸ ὄντως κακὸν, ὅτι ἡ ἁμαρτία,

[8]   τὸν ὄφιν ἔχθρα. Εἰ δὲ τὸ ὄργανον τοσούτου μίσους ἄξιον, πόσον

[2]   δὲ κρεῖττον ἀποδειχθῇ τῆς θεραπείας τὸ πάθος, ἀναγκαία γίνεται τοῦ ἀχρειωθέντος

[2]   πρὶν εἰς ὅλον τὸ σῶμα τὸ πάθος διαχυθῆναι. Ὅταν δὲ ἴδῃς

[1]   ἀγαθόν· ὁ μὲν οὐκ εἶναι τὸ παράπαν λέγων, ὁ δὲ οὐκ

[2]   νόσον δὲ ἐπάγει, οἷς λυσιτελέστερον τὸ πεπεδῆσθαι τοῖς μέλεσιν, ἢ ἀκωλύτους

[2]   δικαία τοῦ Θεοῦ κρίσις, πόῤῥωθεν τὸ περὶ ἕκαστον ἡμῶν συμφέρον προβλεπομένου·

[8]   τὸ ἀκόλουθον τῆς ἐννοίας, καὶ τὸ περὶ τοῦ διαβόλου ζήτημα. Πόθεν

[2]   Δεῦρο δὴ οὖν, ἐπειδὴ εἰς τὸ πολυθρύλλητον ἐμπεπτώκαμεν ζήτημα, ἐπί τινα

[1]   τοῖς ἀβουλήτοις, βεβαιοῦσιν ἐν ἑαυτοῖς τὸ πονηρὸν δόγμα, καὶ ἀποφαίνονται ἐν

[2]   τὸν λόγον ἀναγαγόντες, φιλοπονώτερον διαλαβόντες τὸ πρόβλημα, τρανὴν καὶ ἀσύγχυτον τὴν

[6]   φύσιν. Τί δὲ ἦν αὐτῇ τὸ προηγούμενον ἀγαθόν; Ἡ προσεδρεία τοῦ

[2]   γὰρ ἀφαιρεῖται τῶν κακῶς κεχρημένων, τὸ πρὸς ἀδικίαν αὐτῶν ὄργανον διαφθείρων·

[1]   καὶ τὸ, Ἕως πότε ἀποστρέφεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ´ ἐμοῦ; εὐθὺς

[3]   δέχου μὲν, εἰ βούλει, κατὰ τὸ πρόχειρον τῆς ἐννοίας. Οἰκοδομεῖ γὰρ

[2]   φρονίμου καὶ ἀγαθοῦ Δεσπότου πρὸς τὸ συμφέρον ἐπάγεται. Πλοῦτον μὲν γὰρ

[3]   ἐξαιροῦντα. Αἵ τε γὰρ κατὰ τὸ σῶμα κακώσεις, καὶ τὰ ἐκτὸς

[2]   νόσον ἵστησι, πρὶν εἰς ὅλον τὸ σῶμα τὸ πάθος διαχυθῆναι. Ὅταν

[10]   Γραφὴ τὸν ἀέρα λέγει, ὡς τὸ, Τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ· καὶ

[1]   ἀγαθότητα συνίστησι τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ τάχος αὐτοῦ τῆς ἀντιλήψεως, ἣν

[5]   κακὸν, ὅτι ἡ ἁμαρτία, ἧς τὸ τέλος ἀπώλεια· τί δὲ τὸ

[1]   Οὐκ ἔφθην ἐπικαλεσάμενος, καὶ προέλαβε τὸ τέλος τῆς ἐπικλήσεως ἡ ἀκοὴ

[5]   τὸ δοκοῦν μὲν κακὸν διὰ τὸ τῆς αἰσθήσεως ἀλγεινὸν, ἀγαθοῦ δὲ

[9]   ἐν τῇ ἀποχῇ τοῦ ἡδέος, τὸ τῆς ἐγκρατείας καλὸν ἐπιδειξάμενοι, τῶν

[3]   βελτιώσεως τέτακται, ὡς τὰ πολλὰ, τὸ τῆς κτίσεως ὄνομα. Ὥστε Ποιῶν

[7]   καὶ οἷον ἐξυβρίσας τῷ κόρῳ, τὸ τοῖς σαρκίνοις ὀφθαλμοῖς φανὲν τερπνὸν

[1]   ἀπ´ ἐμοῦ; εὐθὺς μεταβαίνει ἐπὶ τὸ τῶν ἀθέων κακόν· οἳ, ὅταν

[9]   εἶναι ἐντολὴν τὴν δοκιμάζουσαν ἡμῶν τὸ ὑπήκοον. Διὰ τοῦτο ἦν φυτὸν

[8]   συναπτομένοις ἐγγίνεσθαι. Ὅθεν ὀρθῶς ἔχει τὸ, Φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί.

[8]   ἡμῶν. Κἀκεῖ μὲν ἀναβλέψαντι ἕτοιμον τὸ φωτισθῆναι, ἀπονεύσαντι δὲ πρὸς τὴν

[8]   ἀποχρησάμενος, ἔδειξε τὸ ξύλον, καὶ ἐπηγγείλατο διὰ τῆς βρώσεως αὐτοῦ ὅμοιον

[8]   κατέῤῥιψε τῆς γνώμης τὸ αὐτεξούσιον. Ἐδύνατο γὰρ κἀκεῖνος ἀποστατῆσαι, καὶ οὗτος

[8]   Ὅτι, δοχεῖον ὢν πάσης κακίας, ἐδέξατο καὶ τοῦ φθόνου τὴν νόσον,

[9]   μὴ ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου περιεσπᾶτο πρὸς τὴν τοῦ λείποντος ἀναπλήρωσιν,

[4]   καὶ σοφὸς τῶν ψυχῶν οἰκονόμος (διῳκήσατο αὐτὸν περιφανῆ γενέσθαι καὶ πᾶσιν

[10]   δὲ ὡς ὁμοιώματα τοῦ Θεοῦ) συνεχρήσατο οὖν αὐτοῦ τῇ πονηρίᾳ εἰς

[3]   αὐτὸς οὗτος ὅ σου πατὴρ ἐκτήσατό σε, καὶ ἐποίησέ σε, καὶ

[8]   μὴ ἐκπεσεῖν. Ἀλλὰ τὸν μὲν διεσώσατο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τὸ

[7]   τῆς ἁμαρτίας θάνατος. Ὅσον γὰρ ἀφίστατο τῆς ζωῆς, τοσοῦτον προσήγγιζε τῷ

[9]   τῆς παρακοῆς εἰς τὸν θάνατον ὑπηγάγετο; Ὅτι ἔδει εἶναι ἐντολὴν τὴν

[8]   ὧν τῷ ὑπηρετησαμένῳ αὐτῷ θηρίῳ διελέγετο, πρὸς αὐτὸν ἀναφέρων τὴν ἀπειλήν·

[7]   γαστρὸς τῶν πνευματικῶν ἀπολαύσεων τιμιωτέραν ἔθετο. (Ἔξω μὲν εὐθὺς ἦν τοῦ

[5]   δὲ τῇ ἀπωλείᾳ τῶν ὀφθαλμῶν ἐπεγένετο. Ὥστε, εἰ μὴ ἦν φθαρτῆς

[7]   αὐτῷ πάθος διὰ τῆς ἀναπλάσεως ἐξιάσαιτο. Ἀλλὰ διὰ τί οὐκ ἐν

[7]   τις σκεῦος πήλινον διαῤῥυὲν μὴ καταδέχοιτο παραδοῦναι πυρὶ, ἕως ἂν τὸ

[9]   ἐκ τέχνης ἐπιτηδεύσεις ἀσχολίας ἂν ἐγένοντο πρόξενοι· ὃ μάλιστα φευκτὸν ἦν

[8]   αἴσθησιν τὸ βλαβερὸν διαφεύγῃ. Διὰ τοῦτο ἀδιάλλακτος ἡ πρὸς τὸν ὄφιν

[4]   τῆς θείας κρίσεως διαφανῇ. Διὰ τοῦτο ἀπὸ μικροτέρων πληγῶν ἀεὶ προστιθεὶς

[10]   κατ´ εἰκόνα Θεοῦ γεγενημένων (διὰ τοῦτο γάρ ἐστι μισάνθρωπος, διότι καὶ

[6]   καὶ ἀπονεῦσαί ποτε τοῦ καλοῦ. Τοῦτο δὲ συμβαίνει αὐτῇ, ὅταν, κόρον

[1]   αὐτοῦ· Οὐκ ἔστι Θεός. Καὶ τοῦτο ἐμβαλλόμενος εἰς τὸν ἑαυτοῦ νοῦν,

[8]   ἔδειξεν ἡ ἐκ Θεοῦ ἀναχώρησις. Τοῦτό ἐστι τὸ κακὸν, ἡ τοῦ

[2]   πειραθῶμεν ποιήσασθαι. Ἓν μὲν δὴ τοῦτο ἔχειν δεῖ προειλημμένον ἐν ταῖς

[9]   δοκιμάζουσαν ἡμῶν τὸ ὑπήκοον. Διὰ τοῦτο ἦν φυτὸν ὡραίων καρπῶν εὔφορον,

[7]   ἀλλ´ ἐξ ἀβουλίας, γενόμενος. Διὰ τοῦτο καὶ ἥμαρτε μὲν διὰ μοχθηρὰν

[10]   τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας. Διὰ τοῦτο καὶ κόσμου ἄρχων λέγεται, ἐπειδὴ

[10]   πολὺ τοῦ ἀέρος ὑψοῦνται. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Κύριος Εἶδε τὸν

[9]   ἀστέρων φαιδρότητα καὶ στιλβότητα. Διὰ τοῦτο οὖν οὐκ εὐθὺς αὐτῷ τὰ

[3]   ἁπλουστέρους, Πατάξω, κἀγὼ ἰάσομαι. Καὶ τοῦτο χρήσιμον αὐτόθεν νοούμενον· τῆς μὲν

[1]   (πάσαις κτηνώδεσιν ἐπιθυμίαις μολύνεσθαι; Διὰ τοῦτο ὡς ἑπόμενον τῷ μὴ εἶναι

[3]   παλαιωθεῖσαν ἀνακαίνισον. Καὶ, Ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον.

Chapitre
[10]	τίς ἡ τάξις; καὶ τί	τὸ	ἀξίωμα; καὶ πόθεν ὅλως Σατανᾶς
[0]	ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΑΙΤΙΟΣ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ	Ο	ΘΕΟΣ. ~(Πολλοὶ τῆς διδασκαλίας οἱ
[7]	ἡδονῶν ἀπολαύσεις ἀναμιχθῇ. ~Ἦν ποτε	ὁ	Ἀδὰμ ἄνω, οὐ τόπῳ, ἀλλὰ
[7]	θάνατος. Ὥστε ἑαυτῷ τὸν θάνατον	ὁ	Ἀδὰμ διὰ τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ
[8]	πονηρίας ἀποδοθείς. Πόθεν γὰρ πονηρὸς	ὁ	ἄνθρωπος; Ἐκ τῆς οἰκείας αὐτοῦ
[1]	ὁ ἐπισκοπῶν, εἰ οὐκ ἔστιν	ὁ	ἀντιδιδοὺς ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἀξίαν
[4]	Παλαιστίνην. Ὥστε, κἂν λέγῃ ποτὲ	ὁ	Ἀπόστολος, Σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα εἰς
[10]	ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου, νῦν	ὁ	ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται
[10]	ἐκβληθήσεται ἔξω. Καὶ πάλιν· Ἔρχεται	ὁ	ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου, καὶ
[8]	κακά; Τί οὖν φαμεν; Ὅτι	ὁ	αὐτὸς ἡμῖν ἀρκέσει καὶ περὶ
[10]	τῶν Σύρων· διάβολος δὲ, ἐπειδὴ	ὁ	αὐτὸς καὶ συνεργὸς τῆς ἁμαρτίας
[10]	ἀρχῆς ὁ ἐναέριος, ὥς φησιν	ὁ	αὐτός· Κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς
[3]	ὡς κακῶν αἰτίου καὶ ποιητοῦ·	ὁ	γὰρ εἰπὼν, ὅτι Ἐγὼ ὁ
[4]	τοὺς πρὸς ἁμαρτίαν εὐολισθήτους· ὡς	ὁ	Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν ὑπὸ τῆς
[1]	οὐκ εἶναι τὸ παράπαν λέγων,	ὁ	δὲ οὐκ ἀγαθὸν αὐτὸν εἶναι
[10]	ἐπετράπη. ~Ἀγωνιστὴς τοίνυν ἕστηκεν ἡμῖν	ὁ	διάβολος διὰ τὸ ἐξ ἐπηρείας
[8]	περὶ τοῦ διαβόλου ζήτημα. Πόθεν	ὁ	διάβολος, εἰ μὴ παρὰ Θεοῦ
[8]	ἀναγκαία ἡ σκότωσις. Οὕτω πονηρὸς	ὁ	διάβολος, ἐκ προαιρέσεως ἔχων τὴν
[8]	οἰκείας αὐτοῦ προαιρέσεως. Πόθεν κακὸς	ὁ	διάβολος; Ἐκ τῆς αὐτῆς αἰτίας,
[10]	κατασκευὴν ἀποχρώμενος. Τίς οὖν ἦν	ὁ	διάβολος; καὶ τίς ἡ τάξις;
[10]	τούτου. Τόπος δὲ τῆς ἀρχῆς	ὁ	ἐναέριος, ὥς φησιν ὁ αὐτός·
[3]	ποιήσω, τῇ δικαιοσύνῃ. Ὅσον γὰρ	ὁ	ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται, τοσοῦτον
[1]	χωρεῖ. Εἰ γὰρ οὐκ ἔστιν	ὁ	ἐπισκοπῶν, εἰ οὐκ ἔστιν ὁ
[3]	ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται, τοσοῦτον	ὁ	ἔσω ἀνακαινοῦται. Οὐκ ἄλλον οὖν
[4]	πρὸς συντριβὴν ἐπιτήδειος· καὶ ξύλινον,	ὁ	εὐκόλως διὰ τῆς ἁμαρτίας καταῤῥυπούμενος
[2]	θάνατοι· οὐ μὴν πονηρὸν πάντως	ὁ	θάνατος, πλὴν εἰ μή τις
[2]	οὐχὶ τῷ κάμνοντι) οὕτως ἀγαθὸς	ὁ	Θεὸς, ὁ τὴν σωτηρίαν τῷ
[6]	νόσον· καὶ ψυχὴν τοίνυν ἐποίησεν	ὁ	Θεὸς, οὐχὶ δὲ ἁμαρτίαν· ἐκακώθη
[3]	ἐπινενόηνται. Ἀναιρεῖ τοίνυν τὸ κακὸν	ὁ	Θεός· οὐχὶ δὲ τὸ κακὸν
[6]	αἰτίας. Οὐκοῦν σῶμα μὲν ἔκτισεν	ὁ	Θεὸς, οὐχὶ νόσον· καὶ ψυχὴν
[3]	Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ,	ὁ	Θεός. Οὐχὶ νῦν δημιούργησον, ἀλλὰ
[7]	προσήγγιζε τῷ θανάτῳ. Ζωὴ γὰρ	ὁ	Θεός· στέρησις δὲ τῆς ζωῆς
[8]	οὖν γέγονεν ἐχθρὸς, ἐφύλαξεν ἡμῖν	ὁ	Θεὸς τὴν πρὸς αὐτὸν ἐναντίωσιν,
[10]	ὄφεως ἐπιβουλὴν ἐκωλύθημεν. Ἔταξε γὰρ	ὁ	Θεὸς τὴν φλογίνην ῥομφαίαν φυλάσσειν
[1]	τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσέ μου	ὁ	Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου· ἰσοδυναμοῦντα
[3]	~Ἀλλ´ εἴπερ ἀναίτιος τῶν κακῶν	ὁ	Θεὸς, φησὶ, πῶς (εἴρηται τὸ,
[2]	τομῆς ἢ τοῦ καυτῆρος οὐχ	ὁ	ἰατρὸς αἴτιος, ἀλλ´ ἡ νόσος·
[3]	ἐκ τοῦ Θεοῦ· ἐπεὶ καὶ	ὁ	ἰατρὸς ἐξαιρεῖ τὴν νόσον, ἀλλ´
[2]	ἀμετρίαν κολάζουσαι. Ὡς οὖν εὐεργέτης	ὁ	ἰατρὸς, κἂν πόνους, κἂν ἀλγηδόνας
[4]	καὶ χρυσοῦν μὲν ἔστι σκεῦος	ὁ	καθαρὸς τὸν τρόπον καὶ ἄδολος·
[8]	περὶ τοῦ ζητήματος τούτου λόγος,	ὁ	καὶ περὶ τῆς ἐν ἀνθρώποις
[8]	γὰρ ἐν τοῖς νοσοποιοῖς χωρίοις	ὁ	κατὰ μέρος ἀναπνεόμενος ἀὴρ λανθάνουσαν
[3]	ὁ γὰρ εἰπὼν, ὅτι Ἐγὼ	ὁ	κατασκευάζων φῶς, καὶ ποιῶν σκότος,
[3]	φησὶ, πῶς (εἴρηται τὸ, Ἐγὼ	ὁ	κατασκευάσας φῶς, καὶ ποιήσας σκότος,
[10]	ἀέρος ὑψοῦνται. Διὰ τοῦτο καὶ	ὁ	Κύριος Εἶδε τὸν Σατανᾶν ὡς
[9]	βλαβερὸν τῷ ἀνθρώπῳ. Διὸ καὶ	ὁ	Κύριος, εἰς τὴν ἐν τῷ
[10]	ἡ ἀρχή. Καὶ οὕτως φησὶν	ὁ	Κύριος· Νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ
[1]	ἀληθῶς ἐστερημένος νοῦ καὶ φρονήσεως,	ὁ	λέγων, ὅτι Οὐκ ἔστι Θεός.
[1]	κατὰ τὴν ἀφροσύνην ἀπολειπόμενος, καὶ	ὁ	λέγων τῶν κακῶν αἴτιον εἶναι
[3]	ἁμαρτάνουσιν ἐπὶ διορθώσει τῶν πλημμελημάτων	ὁ	λόγος αἰνίσσεται. Ἐκάκωσα γάρ σε,
[1]	ἑκάτεροι ὁμοίως ἀρνοῦνται τὸν ἀγαθόν·	ὁ	μὲν οὐκ εἶναι τὸ παράπαν
[3]	Χριστῷ καινὴ κτίσις. Καὶ πάλιν	ὁ	Μωϋσῆς· Οὐκ αὐτὸς οὗτος ὅ
[9]	γινώσκειν τὴν γύμνωσιν, ἵνα μὴ	ὁ	νοῦς τοῦ ἀνθρώπου περιεσπᾶτο πρὸς
[5]	εἰ μὴ ἦν φθαρτῆς φύσεως	ὁ	ὀφθαλμὸς, οὐκ ἂν ἕσχεν ἡ
[4]	πυρί) οὕτω καὶ ὀργῆς σκεῦος,	ὁ	πᾶσαν τὴν τοῦ διαβόλου ἐνέργειαν,
[10]	πονηρὰ αὐτοῦ τυραννὶς, καὶ ἐκαθάρθη	ὁ	περίγειος τόπος διὰ τοῦ σωτηρίου
[8]	τῷ ἀγαθῷ. Πόθεν οὖν αὐτῷ	ὁ	πρὸς ἡμᾶς πόλεμος; Ὅτι, δοχεῖον
[1]	τὰ οἰκεῖα πάθη διηγούμενος ἡμῖν	ὁ	προφήτης, καὶ ὅπως ἤνεγκε τὰ
[8]	καὶ παρέστηκε τῷ Θεῷ διηνεκῶς.	Ὁ	Σατανᾶς ἄγγελος, καὶ ἐξέπεσε τῆς
[10]	εἰς γυμνάσιον τῶν ἡμετέρων ψυχῶν	ὁ	σοφῶς καὶ προνοητικῶς οἰκονομῶν τὰ
[4]	κατὰ τὴν ἀξίαν· ὀστράκινον δὲ,	ὁ	τὰ γήινα φρονῶν καὶ πρὸς
[2]	κάμνοντι) οὕτως ἀγαθὸς ὁ Θεὸς,	ὁ	τὴν σωτηρίαν τῷ παντὶ διὰ
[7]	ἐφ´ ἡμῖν ἐστι τὸ αὐτεξούσιον.	Ὁ	τοίνυν μεμφόμενος τὸν ποιητὴν ὡς
[4]	Ἰὼβ ἡ τῶν παίδων στέρησις,	ὁ	τοῦ πλούτου παντὸς ἐν μιᾷ
[5]	Οὔτε γὰρ ἀγέννητόν ἐστιν, ὡς	ὁ	τῶν ἀσεβῶν λόγος, ὁμότιμον ποιούντων
[4]	τρόπον καὶ ἄδολος· ἀργυροῦν δὲ,	ὁ	ὑποδεέστερος ἐκείνου κατὰ τὴν ἀξίαν·
[3]	πρόχειρον τῆς ἐννοίας. Οἰκοδομεῖ γὰρ	ὁ	φόβος τοὺς ἁπλουστέρους, Πατάξω, κἀγὼ
[4]	Διόπερ, ἐπειδὴ ἔδει συντριβῆναι αὐτὸν,	ὁ	φρόνιμος καὶ σοφὸς τῶν ψυχῶν
[3]	ὁ Μωϋσῆς· Οὐκ αὐτὸς οὗτος	ὅ	σου πατὴρ ἐκτήσατό σε, καὶ
[9]	ἐπιτηδεύσεις ἀσχολίας ἂν ἐγένοντο πρόξενοι·	ὃ	μάλιστα φευκτὸν ἦν ὡς βλαβερὸν
[9]	ἦν ὡς βλαβερὸν τῷ ἀνθρώπῳ.	Διὸ	καὶ ὁ Κύριος, εἰς τὴν
[4]	δίκας ἀποτιννύντι. Καὶ πάλιν κατενοήσαμεν	ἄλλο	τι εἶδος τῶν φοβερῶν παρὰ
[8]	οἱ λόγοι, ἀλλ´ ἕν γε	ἐκεῖνο	δόγμα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν ἐνυπαρχέτω,
[4]	θείας κρίσεως διαφανῇ. Διὰ τοῦτο	ἀπὸ	μικροτέρων πληγῶν ἀεὶ προστιθεὶς καὶ
[7]	ὅτι Ἰδοὺ οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς	ἀπὸ	σοῦ, ἀπολοῦνται. Οὕτως οὐχὶ Θεὸς
[5]	τοῦ καλοῦ, οὔτε ἡ κακία	ἀπὸ	τῆς ἀρετῆς. Ἀνάγνωθι τὴν κοσμοποιίαν,
[5]	ἀγαθοῦ; Οὐδὲ γὰρ τὸ αἰσχρὸν	ἀπὸ	τοῦ καλοῦ, οὔτε ἡ κακία
[4]	τοῦ πάθους γένηται, ἐπειδὴ αὐτὸς	ὑπὸ	τῆς ἄγαν κακίας ἀνίατος ἦν.
[4]	ὡς ὁ Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν	ὑπὸ	τῆς γῆς κατεπόθησαν, βαράθρων αὐτοῖς
[9]	τῷ ἀνθρώπῳ, εἰς ἃ φθάσαι	ὑπὸ	τῆς ἐπηρείας τοῦ διαβόλου οὐκ
[4]	καὶ τοῖς ἐπαγομένοις αὐτῷ δεινοῖς	ὑπὸ	τῆς συνηθείας ἐμμελετήσαντα. Καὶ οὐδὲ
[2]	οἰκείων ἀποβολάς· ὧν ἕκαστον ἡμῖν	ὑπὸ	τοῦ φρονίμου καὶ ἀγαθοῦ Δεσπότου
[10]	καὶ κάτω γενόμενον, ἵνα πατῆται	ὑπὸ	τῶν εἰς Χριστὸν ἠλπικότων. Ἔδωκε
[2]	τὸν Θεὸν τῶν γινομένων ἐπαιτιάσασθαι;	Δεῦρο	δὴ οὖν, ἐπειδὴ εἰς τὸ
[6]	εἰκόνα γεγενῆσθαι Θεοῦ, νοεῖ μὲν	τὸ	ἀγαθὸν, καὶ οἶδεν αὐτοῦ τὴν
[5]	ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ; Οὐδὲ γὰρ	τὸ	αἰσχρὸν ἀπὸ τοῦ καλοῦ, οὔτε
[8]	γίνεσθαι. Ἐπεισέρχεται δὲ τούτῳ, κατὰ	τὸ	ἀκόλουθον τῆς ἐννοίας, καὶ τὸ
[8]	διεσώσατο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ	τὸ	ἀκόρεστον· τὸν δὲ ἀπόβλητον ἔδειξεν
[2]	ἢ ἀκωλύτους ἔχειν τὰς πρὸς	τὸ	ἁμαρτάνειν ὁρμάς· θάνατοι δὲ ἐπάγονται,
[7]	ὥστε μηδὲ βουλομένοις ἡμῖν ὑπάρχειν	τὸ	ἁμαρτάνειν; Ὅτι καὶ σὺ τοὺς
[10]	Τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ· καὶ	τὸ,	Ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν οὐρανῶν· τουτέστιν,
[7]	τί οὐκ ἐν τῇ κατασκευῇ	τὸ	ἀναμάρτητον ἔσχομεν, φησὶν, ὥστε μηδὲ
[10]	προσηγόρευται; Σατανᾶς μὲν οὖν, διὰ	τὸ	ἀντικεῖσθαι τῷ ἀγαθῷ· οὕτω γὰρ
[4]	τὰς μάστιγας, οὐκ ἐμάλαξεν αὐτοῦ	τὸ	ἀνυπότακτον, ἀλλ´ εὕρισκεν αὐτὸν καὶ
[8]	καὶ τοῦτον κατέῤῥιψε τῆς γνώμης	τὸ	αὐτεξούσιον. Ἐδύνατο γὰρ κἀκεῖνος ἀποστατῆσαι,
[7]	Τὸ δὲ ἐφ´ ἡμῖν ἐστι	τὸ	αὐτεξούσιον. Ὁ τοίνυν μεμφόμενος τὸν
[2]	ἁμαρτίας τὸ ἐφ´ ἡμῖν καὶ	τὸ	αὐτεξούσιον. Οἷς γὰρ ἐξῆν ἀπεχομένοις
[8]	οὖν ἐπανορθούμενοι τὸν σοφόν. Παυσώμεθα	τὸ	βέλτιον τῶν παρ´ αὐτοῦ γινομένων
[8]	ἐναφίησι, κἂν τὴν παραυτίκα αἴσθησιν	τὸ	βλαβερὸν διαφεύγῃ. Διὰ τοῦτο ἀδιάλλακτος
[7]	ἀναχωρήσεως τοῦ Θεοῦ κατεσκεύασε, κατὰ	τὸ	γεγραμμένον, ὅτι Ἰδοὺ οἱ μακρύνοντες
[4]	μέν τοι χρυσοῦν ἐστι σκεῦος,	τὸ	δὲ ἀργυροῦν, τὸ δὲ ὀστράκινον,
[7]	δὲ τῶν ἐφ´ ἡμῖν ἤρτηται.	Τὸ	δὲ ἐφ´ ἡμῖν ἐστι τὸ
[3]	δὲ ἁμαρτία, ἵνα ζήσῃ δικαιοσύνη.	Τὸ	δὲ, Κατέβη κακὰ παρὰ Κυρίου
[4]	δὲ ἀργυροῦν, τὸ δὲ ὀστράκινον,	τὸ	δὲ ξύλινον (τῆς προαιρέσεως ἑκάστου
[4]	ἐστι σκεῦος, τὸ δὲ ἀργυροῦν,	τὸ	δὲ ὀστράκινον, τὸ δὲ ξύλινον
[2]	ὡς πρὸς τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν,	τὸ	δὲ ὡς πρὸς τὴν ἑαυτοῦ
[9]	γὰρ μὴ εἶχε τῆς ἀπάτης	τὸ	δέλεαρ, πῶς ἂν ἡμᾶς διὰ
[1]	τῷ μὴ εἶναι Θεὸν, ἐπήγαγε	τό·	Διεφθάρησαν, καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν ἐπιτηδεύμασιν.
[10]	τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς εἰς	τὸ	διηνεκὲς, οὗ μετασχεῖν ἐξ ἀρχῆς
[4]	ὅρον αὐξηθείσης αὐτοῦ τῆς πονηρίας,	τὸ	δίκαιον ἐπ´ αὐτῷ τῆς θείας
[5]	τὸ τέλος ἀπώλεια· τί δὲ	τὸ	δοκοῦν μὲν κακὸν διὰ τὸ
[3]	κακὰ τοῖς ἀξίοις ἐπενεχθῆναι. Καὶ	τὸ,	Ἐγὼ ἀποκτενῶ, καὶ ζῇν ποιήσω,
[3]	ὁ Θεὸς, φησὶ, πῶς (εἴρηται	τὸ,	Ἐγὼ ὁ κατασκευάσας φῶς, καὶ
[6]	παντὸς κεχυμένον. Πόθεν οὖν αὐτῷ	τὸ	εἶναι, εἰ μήτε ἄναρχόν ἐστι,
[3]	εἰς βελτίωσιν ἄγει· ὥστε, ἀποθέμενα	τὸ	εἶναι κακὰ, τὴν τοῦ καλοῦ
[5]	Δημιουργοῦ, ἀναμεμιγμένη τῇ πονηρίᾳ εἰς	τὸ	εἶναι παρήχθη. Εἰ γὰρ τὰ
[7]	καταδέχοιτο παραδοῦναι πυρὶ, ἕως ἂν	τὸ	ἐνυπάρχον αὐτῷ πάθος διὰ τῆς
[7]	οὐ τὸ ἠναγκασμένον φίλον, ἀλλὰ	τὸ	ἐξ ἀρετῆς κατορθούμενον. Ἀρετὴ δὲ
[10]	ἕστηκεν ἡμῖν ὁ διάβολος διὰ	τὸ	ἐξ ἐπηρείας πάλαι γενόμενον ἡμῖν
[10]	ἡμῶν τὴν διαδοχὴν ἐχόντων πρὸς	τὸ	ἑξῆς, καὶ ἀπολαυόντων ἡμῶν τοῦ
[9]	καύσωνας δυναμένων. Ἐν οἷς οὐδὲν	τὸ	ἕτερον τοῦ ἑτέρου διενήνοχεν, ὁμοτίμου
[10]	οὐρανῶν· τοῦ Κυρίου δὲ πανταχοῦ	τὸ	Εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας κηρύσσοντος· καὶ
[2]	γὰρ καὶ ῥίζα τῆς ἁμαρτίας	τὸ	ἐφ´ ἡμῖν καὶ τὸ αὐτεξούσιον.
[1]	ἐπιλήσῃ μου εἰς τέλος; καὶ	τὸ,	Ἕως πότε ἀποστρέφεις τὸ πρόσωπόν
[1]	τῶν βασανιστηρίων. Ἐπεὶ οὖν εἴρηται	τὸ,	Ἕως πότε, Κύριε, ἐπιλήσῃ μου
[2]	κάλλει πέφυκε. Πάλιν κακὸν λέγομεν	τὸ	ἡμῖν ἐπίπονον καὶ ὀδυνηρὸν πρὸς
[7]	καθήκοντα. Καὶ Θεῷ τοίνυν οὐ	τὸ	ἠναγκασμένον φίλον, ἀλλὰ τὸ ἐξ
[5]	πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ, πῶς	τὸ	κακὸν ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ; Οὐδὲ
[3]	κακὸν ὁ Θεός· οὐχὶ δὲ	τὸ	κακὸν ἐκ τοῦ Θεοῦ· ἐπεὶ
[8]	ἐκ Θεοῦ ἀναχώρησις. Τοῦτό ἐστι	τὸ	κακὸν, ἡ τοῦ Θεοῦ ἀλλοτρίωσις.
[6]	τὴν ὑπόστασιν; ~Ἀλλὰ μὴν ἔστι	τὸ	κακὸν, καὶ ἡ ἐνέργεια δείκνυσι
[3]	τῆς ἁμαρτίας ἐπινενόηνται. Ἀναιρεῖ τοίνυν	τὸ	κακὸν ὁ Θεός· οὐχὶ δὲ
[5]	ἡ τυφλότης παρείσδυσιν. Οὕτω καὶ	τὸ	κακὸν οὐκ ἐν ἰδίᾳ ὑπάρξει
[5]	ἔχομεν. Στέρησις γὰρ ἀγαθοῦ ἐστι	τὸ	κακόν. Ὀφθαλμὸς ἐκτίσθη· τυφλότης δὲ
[5]	σωματικὰ οὐκ ἔσχεν ἐν ἑαυτοῖς	τὸ	κακὸν συγκτιζόμενον, (πῶς ἂν τὰ
[5]	διαφέροντα, κοινὴν ἂν ἔσχε πρὸς	τὸ	κακὸν τὴν ὑπόστασιν; ~Ἀλλὰ μὴν
[5]	καὶ καλὰ λίαν. Οὐ τοίνυν	τὸ	κακὸν τοῖς καλοῖς συνεκτίσθη. Ἀλλ´
[6]	λαβοῦσα παρὰ τοῦ κτίσαντος, διὰ	τὸ	κατ´ εἰκόνα γεγενῆσθαι Θεοῦ, νοεῖ
[10]	ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καὶ	τὸ	κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
[3]	κτίσῃ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον.	Τὸ,	κτίσῃ, οὐχ ἵνα ἐκ τοῦ
[4]	δημοσίαις μάστιξι τοῦ Θεοῦ σωφρονίζοντος.	~Τὸ	μὲν οὖν κυρίως κακὸν ἡ
[2]	ὡς πρὸς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν.	Τὸ	μὲν οὖν φύσει κακὸν ἐξ
[4]	ὥσπερ ἐν τῇ μεγάλῃ οἰκίᾳ	τὸ	μέν τοι χρυσοῦν ἐστι σκεῦος,
[2]	τῶν ἀλγεινῶν γεγενῆσθαι; Κακὸν τοίνυν	τὸ	μὲν ὡς πρὸς τὴν ἡμετέραν
[1]	ἀναλογίαν τῆς ἐνυπαρχούσης ἑκάστῳ πίστεως	τὸ	μέτρον ἐπάγων τῶν βασανιστηρίων. Ἐπεὶ
[2]	τίνα ἂν εἴποιμεν εὐπρεπῆ λόγον,	τὸ	μὴ οὐχὶ αὐτοὶ ἑαυτοῖς αἴτιοι
[8]	δόγμα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν ἐνυπαρχέτω,	τὸ,	μηδὲν κακὸν παρὰ τοῦ ἀγαθοῦ
[8]	πρὸς τὴν ἀπάτην ἀποχρησάμενος, ἔδειξε	τὸ	ξύλον, καὶ ἐπηγγείλατο διὰ τῆς
[9]	~Ἀλλὰ καὶ διὰ τί ἦν	τὸ	ξύλον, φησὶν, ἐν τῷ παραδείσῳ,
[8]	ἐπιθυμίαν αὐτοῦ, ἣν ἔσχε πρὸς	τὸ	ὁμοιωθῆναι τῷ Θεῷ, ταύτῃ πρὸς
[3]	οὐκ ἐποίησε· νόει τῆς κακίας	τὸ	ὄνομα· ὅτι τὴν προσαγομένην κάκωσιν
[5]	εἴδη, καὶ εἰδὼς τί μὲν	τὸ	ὄντως κακὸν, ὅτι ἡ ἁμαρτία,
[8]	τὸν ὄφιν ἔχθρα. Εἰ δὲ	τὸ	ὄργανον τοσούτου μίσους ἄξιον, πόσον
[2]	δὲ κρεῖττον ἀποδειχθῇ τῆς θεραπείας	τὸ	πάθος, ἀναγκαία γίνεται τοῦ ἀχρειωθέντος
[2]	πρὶν εἰς ὅλον τὸ σῶμα	τὸ	πάθος διαχυθῆναι. Ὅταν δὲ ἴδῃς
[1]	ἀγαθόν· ὁ μὲν οὐκ εἶναι	τὸ	παράπαν λέγων, ὁ δὲ οὐκ
[2]	νόσον δὲ ἐπάγει, οἷς λυσιτελέστερον	τὸ	πεπεδῆσθαι τοῖς μέλεσιν, ἢ ἀκωλύτους
[2]	δικαία τοῦ Θεοῦ κρίσις, πόῤῥωθεν	τὸ	περὶ ἕκαστον ἡμῶν συμφέρον προβλεπομένου·
[8]	τὸ ἀκόλουθον τῆς ἐννοίας, καὶ	τὸ	περὶ τοῦ διαβόλου ζήτημα. Πόθεν
[2]	Δεῦρο δὴ οὖν, ἐπειδὴ εἰς	τὸ	πολυθρύλλητον ἐμπεπτώκαμεν ζήτημα, ἐπί τινα
[1]	τοῖς ἀβουλήτοις, βεβαιοῦσιν ἐν ἑαυτοῖς	τὸ	πονηρὸν δόγμα, καὶ ἀποφαίνονται ἐν
[2]	τὸν λόγον ἀναγαγόντες, φιλοπονώτερον διαλαβόντες	τὸ	πρόβλημα, τρανὴν καὶ ἀσύγχυτον τὴν
[6]	φύσιν. Τί δὲ ἦν αὐτῇ	τὸ	προηγούμενον ἀγαθόν; Ἡ προσεδρεία τοῦ
[2]	γὰρ ἀφαιρεῖται τῶν κακῶς κεχρημένων,	τὸ	πρὸς ἀδικίαν αὐτῶν ὄργανον διαφθείρων·
[1]	καὶ τὸ, Ἕως πότε ἀποστρέφεις	τὸ	πρόσωπόν σου ἀπ´ ἐμοῦ; εὐθὺς
[3]	δέχου μὲν, εἰ βούλει, κατὰ	τὸ	πρόχειρον τῆς ἐννοίας. Οἰκοδομεῖ γὰρ
[2]	φρονίμου καὶ ἀγαθοῦ Δεσπότου πρὸς	τὸ	συμφέρον ἐπάγεται. Πλοῦτον μὲν γὰρ
[3]	ἐξαιροῦντα. Αἵ τε γὰρ κατὰ	τὸ	σῶμα κακώσεις, καὶ τὰ ἐκτὸς
[2]	νόσον ἵστησι, πρὶν εἰς ὅλον	τὸ	σῶμα τὸ πάθος διαχυθῆναι. Ὅταν
[10]	Γραφὴ τὸν ἀέρα λέγει, ὡς	τὸ,	Τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ· καὶ
[1]	ἀγαθότητα συνίστησι τοῦ Θεοῦ, καὶ	τὸ	τάχος αὐτοῦ τῆς ἀντιλήψεως, ἣν
[5]	κακὸν, ὅτι ἡ ἁμαρτία, ἧς	τὸ	τέλος ἀπώλεια· τί δὲ τὸ
[1]	Οὐκ ἔφθην ἐπικαλεσάμενος, καὶ προέλαβε	τὸ	τέλος τῆς ἐπικλήσεως ἡ ἀκοὴ
[5]	τὸ δοκοῦν μὲν κακὸν διὰ	τὸ	τῆς αἰσθήσεως ἀλγεινὸν, ἀγαθοῦ δὲ
[9]	ἐν τῇ ἀποχῇ τοῦ ἡδέος,	τὸ	τῆς ἐγκρατείας καλὸν ἐπιδειξάμενοι, τῶν
[3]	βελτιώσεως τέτακται, ὡς τὰ πολλὰ,	τὸ	τῆς κτίσεως ὄνομα. Ὥστε Ποιῶν
[7]	καὶ οἷον ἐξυβρίσας τῷ κόρῳ,	τὸ	τοῖς σαρκίνοις ὀφθαλμοῖς φανὲν τερπνὸν
[1]	ἀπ´ ἐμοῦ; εὐθὺς μεταβαίνει ἐπὶ	τὸ	τῶν ἀθέων κακόν· οἳ, ὅταν
[9]	εἶναι ἐντολὴν τὴν δοκιμάζουσαν ἡμῶν	τὸ	ὑπήκοον. Διὰ τοῦτο ἦν φυτὸν
[8]	συναπτομένοις ἐγγίνεσθαι. Ὅθεν ὀρθῶς ἔχει	τὸ,	Φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί.
[8]	ἡμῶν. Κἀκεῖ μὲν ἀναβλέψαντι ἕτοιμον	τὸ	φωτισθῆναι, ἀπονεύσαντι δὲ πρὸς τὴν
[8]	ἀποχρησάμενος, ἔδειξε τὸ ξύλον, καὶ	ἐπηγγείλατο	διὰ τῆς βρώσεως αὐτοῦ ὅμοιον
[8]	κατέῤῥιψε τῆς γνώμης τὸ αὐτεξούσιον.	Ἐδύνατο	γὰρ κἀκεῖνος ἀποστατῆσαι, καὶ οὗτος
[8]	Ὅτι, δοχεῖον ὢν πάσης κακίας,	ἐδέξατο	καὶ τοῦ φθόνου τὴν νόσον,
[9]	μὴ ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου	περιεσπᾶτο	πρὸς τὴν τοῦ λείποντος ἀναπλήρωσιν,
[4]	καὶ σοφὸς τῶν ψυχῶν οἰκονόμος	(διῳκήσατο	αὐτὸν περιφανῆ γενέσθαι καὶ πᾶσιν
[10]	δὲ ὡς ὁμοιώματα τοῦ Θεοῦ)	συνεχρήσατο	οὖν αὐτοῦ τῇ πονηρίᾳ εἰς
[3]	αὐτὸς οὗτος ὅ σου πατὴρ	ἐκτήσατό	σε, καὶ ἐποίησέ σε, καὶ
[8]	μὴ ἐκπεσεῖν. Ἀλλὰ τὸν μὲν	διεσώσατο	τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τὸ
[7]	τῆς ἁμαρτίας θάνατος. Ὅσον γὰρ	ἀφίστατο	τῆς ζωῆς, τοσοῦτον προσήγγιζε τῷ
[9]	τῆς παρακοῆς εἰς τὸν θάνατον	ὑπηγάγετο;	Ὅτι ἔδει εἶναι ἐντολὴν τὴν
[8]	ὧν τῷ ὑπηρετησαμένῳ αὐτῷ θηρίῳ	διελέγετο,	πρὸς αὐτὸν ἀναφέρων τὴν ἀπειλήν·
[7]	γαστρὸς τῶν πνευματικῶν ἀπολαύσεων τιμιωτέραν	ἔθετο.	(Ἔξω μὲν εὐθὺς ἦν τοῦ
[5]	δὲ τῇ ἀπωλείᾳ τῶν ὀφθαλμῶν	ἐπεγένετο.	Ὥστε, εἰ μὴ ἦν φθαρτῆς
[7]	αὐτῷ πάθος διὰ τῆς ἀναπλάσεως	ἐξιάσαιτο.	Ἀλλὰ διὰ τί οὐκ ἐν
[7]	τις σκεῦος πήλινον διαῤῥυὲν μὴ	καταδέχοιτο	παραδοῦναι πυρὶ, ἕως ἂν τὸ
[9]	ἐκ τέχνης ἐπιτηδεύσεις ἀσχολίας ἂν	ἐγένοντο	πρόξενοι· ὃ μάλιστα φευκτὸν ἦν
[8]	αἴσθησιν τὸ βλαβερὸν διαφεύγῃ. Διὰ	τοῦτο	ἀδιάλλακτος ἡ πρὸς τὸν ὄφιν
[4]	τῆς θείας κρίσεως διαφανῇ. Διὰ	τοῦτο	ἀπὸ μικροτέρων πληγῶν ἀεὶ προστιθεὶς
[10]	κατ´ εἰκόνα Θεοῦ γεγενημένων (διὰ	τοῦτο	γάρ ἐστι μισάνθρωπος, διότι καὶ
[6]	καὶ ἀπονεῦσαί ποτε τοῦ καλοῦ.	Τοῦτο	δὲ συμβαίνει αὐτῇ, ὅταν, κόρον
[1]	αὐτοῦ· Οὐκ ἔστι Θεός. Καὶ	τοῦτο	ἐμβαλλόμενος εἰς τὸν ἑαυτοῦ νοῦν,
[8]	ἔδειξεν ἡ ἐκ Θεοῦ ἀναχώρησις.	Τοῦτό	ἐστι τὸ κακὸν, ἡ τοῦ
[2]	πειραθῶμεν ποιήσασθαι. Ἓν μὲν δὴ	τοῦτο	ἔχειν δεῖ προειλημμένον ἐν ταῖς
[9]	δοκιμάζουσαν ἡμῶν τὸ ὑπήκοον. Διὰ	τοῦτο	ἦν φυτὸν ὡραίων καρπῶν εὔφορον,
[7]	ἀλλ´ ἐξ ἀβουλίας, γενόμενος. Διὰ	τοῦτο	καὶ ἥμαρτε μὲν διὰ μοχθηρὰν
[10]	τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας. Διὰ	τοῦτο	καὶ κόσμου ἄρχων λέγεται, ἐπειδὴ
[10]	πολὺ τοῦ ἀέρος ὑψοῦνται. Διὰ	τοῦτο	καὶ ὁ Κύριος Εἶδε τὸν
[9]	ἀστέρων φαιδρότητα καὶ στιλβότητα. Διὰ	τοῦτο	οὖν οὐκ εὐθὺς αὐτῷ τὰ
[3]	ἁπλουστέρους, Πατάξω, κἀγὼ ἰάσομαι. Καὶ	τοῦτο	χρήσιμον αὐτόθεν νοούμενον· τῆς μὲν
[1]	(πάσαις κτηνώδεσιν ἐπιθυμίαις μολύνεσθαι; Διὰ	τοῦτο	ὡς ἑπόμενον τῷ μὴ εἶναι
[3]	παλαιωθεῖσαν ἀνακαίνισον. Καὶ, Ἵνα τοὺς	δύο	κτίσῃ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον.

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/04/2009