HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Dieu n'est pas l'auteur du mal

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

κ = 5 formes différentes pour 64 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[3]   καὶ πᾶσαι πολυάνθρωποι φθοραὶ, εἴτε ἐκ γῆς, εἴτε ἐκ θαλάσσης, εἴτε

[8]   ἐχθρὸς τοίνυν ἡμῖν κατεσκευάσθη, ἀλλ´ ἐκ ζηλοτυπίας ἡμῖν εἰς ἔχθραν ἀντικατέστη.

[3]   φθοραὶ, εἴτε ἐκ γῆς, εἴτε ἐκ θαλάσσης, εἴτε ἐξ ἀέρος, ἢ

[3]   ῥάβδῳ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ θανάτου ῥύσῃ. Οὐκοῦν πατάσσεται μὲν

[8]   τὸν δὲ ἀπόβλητον ἔδειξεν ἡ ἐκ Θεοῦ ἀναχώρησις. Τοῦτό ἐστι τὸ

[2]   βέλτιόν τι κἀν ἐπινοίᾳ λαβεῖν. Ἐκ Θεοῦ μὲν γὰρ οἱ θάνατοι·

[7]   ἔκτισε θάνατον, ἀλλ´ ἡμεῖς ἑαυτοῖς ἐκ πονηρᾶς γνώμης ἐπεσπασάμεθα. Οὐ μὴν

[8]   σκότωσις. Οὕτω πονηρὸς ὁ διάβολος, ἐκ προαιρέσεως ἔχων τὴν πονηρίαν, οὐ

[7]   ἐξ ἀρετῆς κατορθούμενον. Ἀρετὴ δὲ ἐκ προαιρέσεως, καὶ οὐκ ἐξ ἀνάγκης

[9]   αὐτῷ ἔχειν τὰ σκεπάσματα, οὔτε ἐκ τέχνης· ἀλλ´ ἕτερα ἦν ηὐτρεπισμένα,

[9]   τὰς ἀντιδόσεις ὑπάρχειν. Αἱ δὲ ἐκ τέχνης ἐπιτηδεύσεις ἀσχολίας ἂν ἐγένοντο

[9]   φυσικὰ ἔπρεπεν εἶναι ταῦτα, οὔτε ἐκ τέχνης. Τὰ μὲν γὰρ φυσικὰ

[2]   καὶ οἱ τῶν πόλεων ἀφανισμοὶ, ἐκ τῆς ἀμετρίας τῶν ἁμαρτανομένων τὴν

[8]   προαιρέσεως. Πόθεν κακὸς ὁ διάβολος; Ἐκ τῆς αὐτῆς αἰτίας, αὐθαίρετον ἔχων

[4]   τῆς τοῦ κακοῦ προσηγορίας ἄξιον, (ἐκ τῆς ἡμετέρας προαιρέσεως ἤρτηται, ἐφ´

[3]   Οὐχὶ νῦν δημιούργησον, ἀλλὰ τὴν ἐκ τῆς κακίας παλαιωθεῖσαν ἀνακαίνισον. Καὶ,

[8]   Πόθεν γὰρ πονηρὸς ὁ ἄνθρωπος; Ἐκ τῆς οἰκείας αὐτοῦ προαιρέσεως. Πόθεν

[9]   ηὐτρεπισμένα, ἐπιδειξαμένῳ τὴν ἀρετὴν, τὰ ἐκ τῆς τοῦ Θεοῦ χάριτος ἐπανθεῖν

[4]   καὶ διὰ τὴν ἐγγενομένην αὐτῷ ἐκ τῆς φθορᾶς δυσωδίαν οὐκέτι ἀχθῆναι

[5]   τοῦ Θεοῦ, πῶς τὸ κακὸν ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ; Οὐδὲ γὰρ τὸ

[3]   Θεός· οὐχὶ δὲ τὸ κακὸν ἐκ τοῦ Θεοῦ· ἐπεὶ καὶ ὁ

[5]   μὴν γεννητόν. Εἰ γὰρ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ, πῶς τὸ κακὸν

[3]   ἄνθρωπον. Τὸ, κτίσῃ, οὐχ ἵνα ἐκ τοῦ μὴ ὄντος παραγάγῃ, ἀλλ´

[10]   Εἶδε τὸν Σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα· τουτέστι, τῆς

[3]   ἔστι ποτὲ καὶ δικαίως τὰ ἐκ τοῦ πολέμου κακὰ τοῖς ἀξίοις

[3]   εἰρήνην, οὕτω ποιεῖ τὴν εἰρήνην, ἐκ τοῦ τὰ κακὰ κτίζειν· τουτέστι,

[8]   ἔχθραν ἀντικατέστη. Ὁρῶν γὰρ ἑαυτὸν ἐκ τῶν ἀγγέλων καταῤῥιφέντα, οὐκ ἔφερε

[3]   μέντοι, κἂν εἰρήνην νοήσῃς τὴν ἐκ τῶν πολέμων ἄδειαν, καὶ κακὸν

[9]   ὑμῶν, τί ἐνδύσησθε. Οὔτε οὖν ἐκ φύσεως ἔπρεπεν αὐτῷ ἔχειν τὰ

[0]   ~ΟΜΙΛΙΑ ΟΤΙ ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΑΙΤΙΟΣ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ Ο

[1]   τὸ παράπαν λέγων, ὁ δὲ οὐκ ἀγαθὸν αὐτὸν εἶναι διοριζόμενος. Εἰ

[1]   διοριζόμενος. Εἰ γὰρ κακῶν αἴτιος, οὐκ ἀγαθὸς δηλονότι· ὥστε ἀμφοτέρωθέν ἐστιν

[3]   διαφθείρεται, τοσοῦτον ὁ ἔσω ἀνακαινοῦται. Οὐκ ἄλλον οὖν ἀποκτείνει, καὶ ἄλλον

[5]   ἦν φθαρτῆς φύσεως ὁ ὀφθαλμὸς, οὐκ ἂν ἕσχεν ἡ τυφλότης παρείσδυσιν.

[4]   καὶ χασμάτων ὑποῤῥαγέντων. Ἐνταῦθα γὰρ οὐκ αὐτοί τι τῷ τοιούτῳ τρόπῳ

[3]   κτίσις. Καὶ πάλιν ὁ Μωϋσῆς· Οὐκ αὐτὸς οὗτος ὅ σου πατὴρ

[1]   ἀρνοῦνται τὸν ἀγαθόν· ὁ μὲν οὐκ εἶναι τὸ παράπαν λέγων, ὁ

[4]   προστιθεὶς καὶ ἐπιτείνων τὰς μάστιγας, οὐκ ἐμάλαξεν αὐτοῦ τὸ ἀνυπότακτον, ἀλλ´

[5]   παρείσδυσιν. Οὕτω καὶ τὸ κακὸν οὐκ ἐν ἰδίᾳ ὑπάρξει ἐστὶν, ἀλλὰ

[7]   ἀναπλάσεως ἐξιάσαιτο. Ἀλλὰ διὰ τί οὐκ ἐν τῇ κατασκευῇ τὸ ἀναμάρτητον

[7]   Ἀρετὴ δὲ ἐκ προαιρέσεως, καὶ οὐκ ἐξ ἀνάγκης γίνεται Προαίρεσις δὲ

[7]   δὲ τῆς μακαρίας ἐκείνης διαγωγῆς, οὐκ ἐξ ἀνάγκης κακὸς, ἀλλ´ ἐξ

[1]   καὶ ποιεῖ τὰ μὴ καθήκοντα; Οὐκ ἐπειδὴ εἶπον· Οὐκ ἔστι Θεός;

[1]   ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργάζονται; Οὐκ ἐπειδὴ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ

[9]   ὑπὸ τῆς ἐπηρείας τοῦ διαβόλου οὐκ ἐπετράπη. ~Ἀγωνιστὴς τοίνυν ἕστηκεν ἡμῖν

[3]   κακία ἐν πόλει, ἣν Κύριος οὐκ ἐποίησε. Καὶ ἐν τῇ μεγάλῃ

[3]   κακία ἐν πόλει, ἣν Κύριος οὐκ ἐποίησε· νόει τῆς κακίας τὸ

[1]   ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, ὅτι Οὐκ ἔστι Θεός. Εἶπεν ἄφρων ἐν

[1]   Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· Οὐκ ἔστι Θεός. Καὶ τοῦτο ἐμβαλλόμενος

[1]   καὶ φρονήσεως, ὁ λέγων, ὅτι Οὐκ ἔστι Θεός. Παραπλήσιος δὲ τούτῳ,

[3]   ἴδετε, ὅτι ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστι Θεὸς πλὴν ἐμοῦ· ἐγὼ

[1]   μὴ καθήκοντα; Οὐκ ἐπειδὴ εἶπον· Οὐκ ἔστι Θεός; Πόθεν ἐμπεπτώκασιν εἰς

[3]   Κυρίου ἐπὶ πύλας Ἱερουσαλήμ· καί· Οὐκ ἔστι κακία ἐν πόλει, ἣν

[3]   καὶ ἱππευόντων. Ὅταν δὲ ἀκούσῃς, Οὐκ ἔστι κακία ἐν πόλει, ἣν

[10]   κατὰ τὸν Ἀπόστολον, τὸν εἰπόντα· Οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς

[1]   οὐκ ἔστιν ὁ ἐπισκοπῶν, εἰ οὐκ ἔστιν ὁ ἀντιδιδοὺς ἑκάστῳ κατὰ

[1]   πάσης ἁμαρτίας χωρεῖ. Εἰ γὰρ οὐκ ἔστιν ὁ ἐπισκοπῶν, εἰ οὐκ

[5]   παρήχθη. Εἰ γὰρ τὰ σωματικὰ οὐκ ἔσχεν ἐν ἑαυτοῖς τὸ κακὸν

[9]   ἐνατενίσεως ἀφελκόμενος. Διὰ τί δὲ οὐκ εὐθὺς αὐτῷ συγκατεσκευάσθη καὶ τὰ

[9]   καὶ στιλβότητα. Διὰ τοῦτο οὖν οὐκ εὐθὺς αὐτῷ τὰ ἐνδύματα, ἐπειδὴ

[8]   ἑαυτὸν ἐκ τῶν ἀγγέλων καταῤῥιφέντα, οὐκ ἔφερε βλέπειν τὸν γήϊνον ἐπὶ

[1]   σου, ἐρεῖ· Ἰδοὺ πάρειμι. Τουτέστιν· Οὐκ ἔφθην ἐπικαλεσάμενος, καὶ προέλαβε τὸ

[8]   θεοὶ, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν. Οὐκ ἐχθρὸς τοίνυν ἡμῖν κατεσκευάσθη, ἀλλ´

[2]   καὶ σωτῆρος γλῶσσαν κινεῖν βλάσφημον οὐκ ὀκνεῖς. Καίτοιγε ἐχρῆν συνιέναι, ὅτι,

Chapitre
[3]	καὶ πᾶσαι πολυάνθρωποι φθοραὶ, εἴτε	ἐκ	γῆς, εἴτε ἐκ θαλάσσης, εἴτε
[8]	ἐχθρὸς τοίνυν ἡμῖν κατεσκευάσθη, ἀλλ´	ἐκ	ζηλοτυπίας ἡμῖν εἰς ἔχθραν ἀντικατέστη.
[3]	φθοραὶ, εἴτε ἐκ γῆς, εἴτε	ἐκ	θαλάσσης, εἴτε ἐξ ἀέρος, ἢ
[3]	ῥάβδῳ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ	ἐκ	θανάτου ῥύσῃ. Οὐκοῦν πατάσσεται μὲν
[8]	τὸν δὲ ἀπόβλητον ἔδειξεν ἡ	ἐκ	Θεοῦ ἀναχώρησις. Τοῦτό ἐστι τὸ
[2]	βέλτιόν τι κἀν ἐπινοίᾳ λαβεῖν.	Ἐκ	Θεοῦ μὲν γὰρ οἱ θάνατοι·
[7]	ἔκτισε θάνατον, ἀλλ´ ἡμεῖς ἑαυτοῖς	ἐκ	πονηρᾶς γνώμης ἐπεσπασάμεθα. Οὐ μὴν
[8]	σκότωσις. Οὕτω πονηρὸς ὁ διάβολος,	ἐκ	προαιρέσεως ἔχων τὴν πονηρίαν, οὐ
[7]	ἐξ ἀρετῆς κατορθούμενον. Ἀρετὴ δὲ	ἐκ	προαιρέσεως, καὶ οὐκ ἐξ ἀνάγκης
[9]	αὐτῷ ἔχειν τὰ σκεπάσματα, οὔτε	ἐκ	τέχνης· ἀλλ´ ἕτερα ἦν ηὐτρεπισμένα,
[9]	τὰς ἀντιδόσεις ὑπάρχειν. Αἱ δὲ	ἐκ	τέχνης ἐπιτηδεύσεις ἀσχολίας ἂν ἐγένοντο
[9]	φυσικὰ ἔπρεπεν εἶναι ταῦτα, οὔτε	ἐκ	τέχνης. Τὰ μὲν γὰρ φυσικὰ
[2]	καὶ οἱ τῶν πόλεων ἀφανισμοὶ,	ἐκ	τῆς ἀμετρίας τῶν ἁμαρτανομένων τὴν
[8]	προαιρέσεως. Πόθεν κακὸς ὁ διάβολος;	Ἐκ	τῆς αὐτῆς αἰτίας, αὐθαίρετον ἔχων
[4]	τῆς τοῦ κακοῦ προσηγορίας ἄξιον,	(ἐκ	τῆς ἡμετέρας προαιρέσεως ἤρτηται, ἐφ´
[3]	Οὐχὶ νῦν δημιούργησον, ἀλλὰ τὴν	ἐκ	τῆς κακίας παλαιωθεῖσαν ἀνακαίνισον. Καὶ,
[8]	Πόθεν γὰρ πονηρὸς ὁ ἄνθρωπος;	Ἐκ	τῆς οἰκείας αὐτοῦ προαιρέσεως. Πόθεν
[9]	ηὐτρεπισμένα, ἐπιδειξαμένῳ τὴν ἀρετὴν, τὰ	ἐκ	τῆς τοῦ Θεοῦ χάριτος ἐπανθεῖν
[4]	καὶ διὰ τὴν ἐγγενομένην αὐτῷ	ἐκ	τῆς φθορᾶς δυσωδίαν οὐκέτι ἀχθῆναι
[5]	τοῦ Θεοῦ, πῶς τὸ κακὸν	ἐκ	τοῦ ἀγαθοῦ; Οὐδὲ γὰρ τὸ
[3]	Θεός· οὐχὶ δὲ τὸ κακὸν	ἐκ	τοῦ Θεοῦ· ἐπεὶ καὶ ὁ
[5]	μὴν γεννητόν. Εἰ γὰρ πάντα	ἐκ	τοῦ Θεοῦ, πῶς τὸ κακὸν
[3]	ἄνθρωπον. Τὸ, κτίσῃ, οὐχ ἵνα	ἐκ	τοῦ μὴ ὄντος παραγάγῃ, ἀλλ´
[10]	Εἶδε τὸν Σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν	ἐκ	τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα· τουτέστι, τῆς
[3]	ἔστι ποτὲ καὶ δικαίως τὰ	ἐκ	τοῦ πολέμου κακὰ τοῖς ἀξίοις
[3]	εἰρήνην, οὕτω ποιεῖ τὴν εἰρήνην,	ἐκ	τοῦ τὰ κακὰ κτίζειν· τουτέστι,
[8]	ἔχθραν ἀντικατέστη. Ὁρῶν γὰρ ἑαυτὸν	ἐκ	τῶν ἀγγέλων καταῤῥιφέντα, οὐκ ἔφερε
[3]	μέντοι, κἂν εἰρήνην νοήσῃς τὴν	ἐκ	τῶν πολέμων ἄδειαν, καὶ κακὸν
[9]	ὑμῶν, τί ἐνδύσησθε. Οὔτε οὖν	ἐκ	φύσεως ἔπρεπεν αὐτῷ ἔχειν τὰ
[0]	~ΟΜΙΛΙΑ ΟΤΙ	ΟΥΚ	ΕΣΤΙΝ ΑΙΤΙΟΣ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ Ο
[1]	τὸ παράπαν λέγων, ὁ δὲ	οὐκ	ἀγαθὸν αὐτὸν εἶναι διοριζόμενος. Εἰ
[1]	διοριζόμενος. Εἰ γὰρ κακῶν αἴτιος,	οὐκ	ἀγαθὸς δηλονότι· ὥστε ἀμφοτέρωθέν ἐστιν
[3]	διαφθείρεται, τοσοῦτον ὁ ἔσω ἀνακαινοῦται.	Οὐκ	ἄλλον οὖν ἀποκτείνει, καὶ ἄλλον
[5]	ἦν φθαρτῆς φύσεως ὁ ὀφθαλμὸς,	οὐκ	ἂν ἕσχεν ἡ τυφλότης παρείσδυσιν.
[4]	καὶ χασμάτων ὑποῤῥαγέντων. Ἐνταῦθα γὰρ	οὐκ	αὐτοί τι τῷ τοιούτῳ τρόπῳ
[3]	κτίσις. Καὶ πάλιν ὁ Μωϋσῆς·	Οὐκ	αὐτὸς οὗτος ὅ σου πατὴρ
[1]	ἀρνοῦνται τὸν ἀγαθόν· ὁ μὲν	οὐκ	εἶναι τὸ παράπαν λέγων, ὁ
[4]	προστιθεὶς καὶ ἐπιτείνων τὰς μάστιγας,	οὐκ	ἐμάλαξεν αὐτοῦ τὸ ἀνυπότακτον, ἀλλ´
[5]	παρείσδυσιν. Οὕτω καὶ τὸ κακὸν	οὐκ	ἐν ἰδίᾳ ὑπάρξει ἐστὶν, ἀλλὰ
[7]	ἀναπλάσεως ἐξιάσαιτο. Ἀλλὰ διὰ τί	οὐκ	ἐν τῇ κατασκευῇ τὸ ἀναμάρτητον
[7]	Ἀρετὴ δὲ ἐκ προαιρέσεως, καὶ	οὐκ	ἐξ ἀνάγκης γίνεται Προαίρεσις δὲ
[7]	δὲ τῆς μακαρίας ἐκείνης διαγωγῆς,	οὐκ	ἐξ ἀνάγκης κακὸς, ἀλλ´ ἐξ
[1]	καὶ ποιεῖ τὰ μὴ καθήκοντα;	Οὐκ	ἐπειδὴ εἶπον· Οὐκ ἔστι Θεός;
[1]	ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργάζονται;	Οὐκ	ἐπειδὴ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ
[9]	ὑπὸ τῆς ἐπηρείας τοῦ διαβόλου	οὐκ	ἐπετράπη. ~Ἀγωνιστὴς τοίνυν ἕστηκεν ἡμῖν
[3]	κακία ἐν πόλει, ἣν Κύριος	οὐκ	ἐποίησε. Καὶ ἐν τῇ μεγάλῃ
[3]	κακία ἐν πόλει, ἣν Κύριος	οὐκ	ἐποίησε· νόει τῆς κακίας τὸ
[1]	ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, ὅτι	Οὐκ	ἔστι Θεός. Εἶπεν ἄφρων ἐν
[1]	Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ·	Οὐκ	ἔστι Θεός. Καὶ τοῦτο ἐμβαλλόμενος
[1]	καὶ φρονήσεως, ὁ λέγων, ὅτι	Οὐκ	ἔστι Θεός. Παραπλήσιος δὲ τούτῳ,
[3]	ἴδετε, ὅτι ἐγώ εἰμι, καὶ	οὐκ	ἔστι Θεὸς πλὴν ἐμοῦ· ἐγὼ
[1]	μὴ καθήκοντα; Οὐκ ἐπειδὴ εἶπον·	Οὐκ	ἔστι Θεός; Πόθεν ἐμπεπτώκασιν εἰς
[3]	Κυρίου ἐπὶ πύλας Ἱερουσαλήμ· καί·	Οὐκ	ἔστι κακία ἐν πόλει, ἣν
[3]	καὶ ἱππευόντων. Ὅταν δὲ ἀκούσῃς,	Οὐκ	ἔστι κακία ἐν πόλει, ἣν
[10]	κατὰ τὸν Ἀπόστολον, τὸν εἰπόντα·	Οὐκ	ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς
[1]	οὐκ ἔστιν ὁ ἐπισκοπῶν, εἰ	οὐκ	ἔστιν ὁ ἀντιδιδοὺς ἑκάστῳ κατὰ
[1]	πάσης ἁμαρτίας χωρεῖ. Εἰ γὰρ	οὐκ	ἔστιν ὁ ἐπισκοπῶν, εἰ οὐκ
[5]	παρήχθη. Εἰ γὰρ τὰ σωματικὰ	οὐκ	ἔσχεν ἐν ἑαυτοῖς τὸ κακὸν
[9]	ἐνατενίσεως ἀφελκόμενος. Διὰ τί δὲ	οὐκ	εὐθὺς αὐτῷ συγκατεσκευάσθη καὶ τὰ
[9]	καὶ στιλβότητα. Διὰ τοῦτο οὖν	οὐκ	εὐθὺς αὐτῷ τὰ ἐνδύματα, ἐπειδὴ
[8]	ἑαυτὸν ἐκ τῶν ἀγγέλων καταῤῥιφέντα,	οὐκ	ἔφερε βλέπειν τὸν γήϊνον ἐπὶ
[1]	σου, ἐρεῖ· Ἰδοὺ πάρειμι. Τουτέστιν·	Οὐκ	ἔφθην ἐπικαλεσάμενος, καὶ προέλαβε τὸ
[8]	θεοὶ, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν.	Οὐκ	ἐχθρὸς τοίνυν ἡμῖν κατεσκευάσθη, ἀλλ´
[2]	καὶ σωτῆρος γλῶσσαν κινεῖν βλάσφημον	οὐκ	ὀκνεῖς. Καίτοιγε ἐχρῆν συνιέναι, ὅτι,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/04/2009