HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Dieu n'est pas l'auteur du mal

Liste des contextes (ordre alphabétique)

φ = 55 formes différentes pour 80 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[9]   μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν, τί φάγητε· μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν, τί

[8]   τῷ Θεῷ καταστήσειν. Ἐὰν γὰρ φάγητε, φησὶν, ἔσεσθε ὡς θεοὶ, γινώσκοντες

[9]   ποικιλίαν, ὑπὲρ τὴν τῶν ἀστέρων φαιδρότητα καὶ στιλβότητα. Διὰ τοῦτο οὖν

[8]   Θεοῦ τὰ κακά; Τί οὖν φαμεν; Ὅτι ὁ αὐτὸς ἡμῖν ἀρκέσει

[7]   κόρῳ, τὸ τοῖς σαρκίνοις ὀφθαλμοῖς φανὲν τερπνὸν τοῦ νοητοῦ προετίμησε κάλλους,

[5]   ἰδίαν ὑπόστασιν τοῦ κακοῦ εἶναι φαντάζου. Οὐ γάρ ἐστιν ὑφεστὼς, ὥσπερ

[4]   τῷ ὑποδείγματι πεποιήκασιν. Οὕτω καὶ Φαραὼ κατεποντίσθη πανστρατιᾷ. Οὕτως ἐξετρίβησαν οἱ

[4]   τινα πονηρὰν οἰηθῶμεν εἶναι τοῦ Φαραώ (οὕτω γὰρ ἐπὶ τὸν κατασκευάσαντα

[2]   ἀσέλγεια, ἀφροσύνη, δειλία, φθόνοι, φόνοι, φαρμακεῖαι, ῥᾳδιουργίαι, καὶ ὅσα τούτοις συγγενῆ

[10]   τῆς ἐχίδνης ἰῷ εἰς σωτηρίων φαρμάκων κατασκευὴν ἀποχρώμενος. Τίς οὖν ἦν

[8]   ἐναποτίθεται· οὕτως ἡ πρὸς τὰ φαῦλα συνήθεια μεγάλα κακὰ ταῖς ψυχαῖς

[9]   δερμάτων παχύτητες, στέγειν μὲν χειμῶνας, φέρειν δὲ καύσωνας δυναμένων. Ἐν οἷς

[1]   κατὰ τὸν βίον προσκρούσῃ, μὴ φέροντες τὰς δυσκολωτέρας τῶν πραγμάτων περιστάσεις,

[9]   ἂν ἐγένοντο πρόξενοι· ὃ μάλιστα φευκτὸν ἦν ὡς βλαβερὸν τῷ ἀνθρώπῳ.

[9]   ἐπίγνωσις τῆς γυμνότητος. Ἔφαγον γὰρ, φησὶ, καὶ διηνοίχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ,

[3]   λόγος αἰνίσσεται. Ἐκάκωσα γάρ σε, φησὶ, καὶ ἐλιμαγχόνησα, ἵνα εὖ σε

[10]   ἀρχικόν· Πρὸς γὰρ τὰς ἀρχὰς, φησὶ, καὶ τὰς ἐξουσίας, καὶ τοὺς

[3]   κτίζων κακά; Καὶ πάλιν· Κατέβη, φησὶ, κακὰ παρὰ Κυρίου ἐπὶ πύλας

[10]   ταῖς Βασιλείαις (μεμαθήκαμεν· Ἐξήγειρε γὰρ, φησὶ, Κύριος τῷ Σολομῶντι Σατᾶν, Ἄδερ

[6]   εἶναι, εἰ μήτε ἄναρχόν ἐστι, φησὶ, μήτε πεποίηται; Ἀντερωτάσθωσαν οἱ τὰ

[3]   ἀναίτιος τῶν κακῶν ὁ Θεὸς, φησὶ, πῶς (εἴρηται τὸ, Ἐγὼ ὁ

[2]   οἱ λοιμοί; Καὶ γὰρ κακὰ, φησὶ, ταῦτα, καὶ πάντα Θεοῦ ποιήματα.

[2]   ἄρνησις τοῦ Θεοῦ. ~Πόθεν οὖν, φησὶν, αἱ νόσοι; πόθεν αἱ τῶν

[9]   διὰ τί ἦν τὸ ξύλον, φησὶν, ἐν τῷ παραδείσῳ, δι´ οὗ

[8]   Θεῷ καταστήσειν. Ἐὰν γὰρ φάγητε, φησὶν, ἔσεσθε ὡς θεοὶ, γινώσκοντες καλὸν

[10]   τῆς ἀρχῆς ὁ ἐναέριος, ὥς φησιν ὁ αὐτός· Κατὰ τὸν ἄρχοντα

[10]   ἐστιν ἡ ἀρχή. Καὶ οὕτως φησὶν ὁ Κύριος· Νῦν κρίσις ἐστὶ

[7]   τῇ κατασκευῇ τὸ ἀναμάρτητον ἔσχομεν, φησὶν, ὥστε μηδὲ βουλομένοις ἡμῖν ὑπάρχειν

[5]   ἐπεγένετο. Ὥστε, εἰ μὴ ἦν φθαρτῆς φύσεως ὁ ὀφθαλμὸς, οὐκ ἂν

[9]   ἀποκείμενα τῷ ἀνθρώπῳ, εἰς ἃ φθάσαι ὑπὸ τῆς ἐπηρείας τοῦ διαβόλου

[1]   δικαιοσύνης μου· ἰσοδυναμοῦντα τῷ προφήτῃ φθεγγόμενος τῷ εἰπόντι· Ἔτι λαλοῦντός σου,

[8]   ἐγγίνεσθαι. Ὅθεν ὀρθῶς ἔχει τὸ, Φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί. Ὡς

[2]   ἤρτηται, ἀδικία, ἀσέλγεια, ἀφροσύνη, δειλία, φθόνοι, φόνοι, φαρμακεῖαι, ῥᾳδιουργίαι, καὶ ὅσα

[8]   πάσης κακίας, ἐδέξατο καὶ τοῦ φθόνου τὴν νόσον, καὶ ἐβάσκηνεν ἡμῖν

[3]   καὶ ναυάγια, καὶ πᾶσαι πολυάνθρωποι φθοραὶ, εἴτε ἐκ γῆς, εἴτε ἐκ

[4]   τὴν ἐγγενομένην αὐτῷ ἐκ τῆς φθορᾶς δυσωδίαν οὐκέτι ἀχθῆναι πρὸς χρῆσιν

[8]   κακίαν καταλλαγαί· ἐπειδὴ νόμος οὗτος φιλίας δι´ ὁμοιότητος πέφυκε τοῖς συναπτομένοις

[7]   Θεῷ τοίνυν οὐ τὸ ἠναγκασμένον φίλον, ἀλλὰ τὸ ἐξ ἀρετῆς κατορθούμενον.

[2]   ὁμολογουμένην ἀρχὴν τὸν λόγον ἀναγαγόντες, φιλοπονώτερον διαλαβόντες τὸ πρόβλημα, τρανὴν καὶ

[10]   Ἔταξε γὰρ ὁ Θεὸς τὴν φλογίνην ῥομφαίαν φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ

[4]   κατενοήσαμεν ἄλλο τι εἶδος τῶν φοβερῶν παρὰ τῆς δικαίας τοῦ Θεοῦ

[3]   τῆς μὲν πληγῆς ἐμποιούσης τὸν φόβον, τῆς δὲ ἰάσεως εἰς τὴν

[3]   τῆς ἐννοίας. Οἰκοδομεῖ γὰρ ὁ φόβος τοὺς ἁπλουστέρους, Πατάξω, κἀγὼ ἰάσομαι.

[1]   κωλύει καταδυναστεύειν τὸν πένητα, ὀρφανοὺς φονεύειν, χήραν καὶ προσήλυτον ἀποκτείνειν, πάσης

[2]   ἀδικία, ἀσέλγεια, ἀφροσύνη, δειλία, φθόνοι, φόνοι, φαρμακεῖαι, ῥᾳδιουργίαι, καὶ ὅσα τούτοις

[3]   ἐρημωθῆναι τὸν ναὸν, μετὰ τὴν φρικτὴν κατὰ τοῦ Κυρίου τῶν Ἰουδαίων

[1]   ὡς ἀληθῶς ἐστερημένος νοῦ καὶ φρονήσεως, ὁ λέγων, ὅτι Οὐκ ἔστι

[4]   ἐπειδὴ ἔδει συντριβῆναι αὐτὸν, ὁ φρόνιμος καὶ σοφὸς τῶν ψυχῶν οἰκονόμος

[2]   ὧν ἕκαστον ἡμῖν ὑπὸ τοῦ φρονίμου καὶ ἀγαθοῦ Δεσπότου πρὸς τὸ

[4]   ὀστράκινον δὲ, ὁ τὰ γήινα φρονῶν καὶ πρὸς συντριβὴν ἐπιτήδειος· καὶ

[10]   ὁ Θεὸς τὴν φλογίνην ῥομφαίαν φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου ζωῆς·

[2]   ἑαυτοῦ φύσιν. Τὸ μὲν οὖν φύσει κακὸν ἐξ ἡμῶν ἤρτηται, ἀδικία,

[6]   αὐτεξούσιον ὁρμὴν, μάλιστα πρέπουσαν λογικῇ φύσει. Λελυμένη γὰρ πάσης ἀνάγκης, καὶ

[5]   λόγος, ὁμότιμον ποιούντων τῇ ἀγαθῇ φύσει τὴν πονηρὰν, εἴπερ ἀμφότερα ἄναρχα

[9]   τί ἐνδύσησθε. Οὔτε οὖν ἐκ φύσεως ἔπρεπεν αὐτῷ ἔχειν τὰ σκεπάσματα,

[5]   Ὥστε, εἰ μὴ ἦν φθαρτῆς φύσεως ὁ ὀφθαλμὸς, οὐκ ἂν ἕσχεν

[9]   ἑτέρου διενήνοχεν, ὁμοτίμου πᾶσι τῆς φύσεως ὑπαρχούσης· ἀνθρώπῳ δὲ ἔπρεπε, κατὰ

[9]   καὶ τὰ ἐνδύματα; Ὅτι οὔτε φυσικὰ ἔπρεπεν εἶναι ταῦτα, οὔτε ἐκ

[9]   ἐκ τέχνης. Τὰ μὲν γὰρ φυσικὰ ἴδια τῶν ἀλόγων ἐστίν· οἷον

[1]   θήλειαι παρ´ αὐτοῖς μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν,

[7]   μεμφόμενος τὸν ποιητὴν ὡς μὴ φυσικῶς κατασκευάσαντα ἡμᾶς ἀναμαρτήτους, οὐδὲν ἕτερον

[1]   φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ἄῤῥενες δὲ ἐν ἄρσεσι τὴν

[6]   νοητῶν, διαφυλάσσειν αὑτῆς τὴν κατὰ φύσιν ζωήν· ἔχει δὲ ἐξουσίαν καὶ

[6]   τῆς πρεπούσης αὐτοῖς κατασκευῆς κατὰ φύσιν, καὶ παρήχθη πρὸς τὴν ζωὴν

[3]   εἶναι κακὰ, τὴν τοῦ καλοῦ φύσιν μεταλαβεῖν. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν

[6]   μέλεσιν, ἐνόσησε δὲ τοῦ κατὰ φύσιν παρατραπέντα. Ἐξίσταται γὰρ τῆς ὑγιείας

[7]   οὐδὲν ἕτερον ἢ τὴν ἄλογον φύσιν τῆς λογικῆς προτιμᾷ, καὶ τὴν

[6]   ἡ ψυχὴ, παρατραπεῖσα τοῦ κατὰ φύσιν. Τί δὲ ἦν αὐτῇ τὸ

[2]   δὲ ὡς πρὸς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν. Τὸ μὲν οὖν φύσει κακὸν

[8]   προαιρέσεως ἔχων τὴν πονηρίαν, οὐ φύσις ἀντικειμένη τῷ ἀγαθῷ. Πόθεν οὖν

[10]   δὲ ἡμᾶς ἐπὶ τοῖς πεπραγμένοις. Φύσις δὲ αὐτοῦ ἀσώματος, κατὰ τὸν

[9]   τὸ ὑπήκοον. Διὰ τοῦτο ἦν φυτὸν ὡραίων καρπῶν εὔφορον, ἵνα ἐν

[10]   μυρίαι εἰσὶ τῶν ἐπινικίων αἱ φωναὶ, τὴν εἰς τέλος καθαίρεσιν τοῦ

[10]   ἀγαθῷ· οὕτω γὰρ σημαίνει ἡ φωνὴ τῶν Ἑβραίων, ὡς ἐν ταῖς

[7]   ἀρχαγγέλοις αὐτὸν ποιήσαντα ὁμοδίαιτον, καὶ φωνῆς θείας ἀκροατήν· ἐπὶ πᾶσι τούτοις

[3]   (εἴρηται τὸ, Ἐγὼ ὁ κατασκευάσας φῶς, καὶ ποιήσας σκότος, ποιῶν εἰρήνην

[3]   εἰπὼν, ὅτι Ἐγὼ ὁ κατασκευάζων φῶς, καὶ ποιῶν σκότος, τῆς κτίσεως

[9]   τῷ ἀνθρώπῳ, καὶ περιαστράπτειν μέλλοντα φωτειναῖς τισι περιβολαῖς, ὁποῖαι αἱ τῶν

[8]   Κἀκεῖ μὲν ἀναβλέψαντι ἕτοιμον τὸ φωτισθῆναι, ἀπονεύσαντι δὲ πρὸς τὴν σκιὰν

[3]   νομίσῃς ἄλλον μὲν εἶναι τοῦ φωτὸς αἴτιον, ἄλλον δὲ τοῦ σκότους,

Chapitre
[9]	μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν, τί	φάγητε·	μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν, τί
[8]	τῷ Θεῷ καταστήσειν. Ἐὰν γὰρ	φάγητε,	φησὶν, ἔσεσθε ὡς θεοὶ, γινώσκοντες
[9]	ποικιλίαν, ὑπὲρ τὴν τῶν ἀστέρων	φαιδρότητα	καὶ στιλβότητα. Διὰ τοῦτο οὖν
[8]	Θεοῦ τὰ κακά; Τί οὖν	φαμεν;	Ὅτι ὁ αὐτὸς ἡμῖν ἀρκέσει
[7]	κόρῳ, τὸ τοῖς σαρκίνοις ὀφθαλμοῖς	φανὲν	τερπνὸν τοῦ νοητοῦ προετίμησε κάλλους,
[5]	ἰδίαν ὑπόστασιν τοῦ κακοῦ εἶναι	φαντάζου.	Οὐ γάρ ἐστιν ὑφεστὼς, ὥσπερ
[4]	τῷ ὑποδείγματι πεποιήκασιν. Οὕτω καὶ	Φαραὼ	κατεποντίσθη πανστρατιᾷ. Οὕτως ἐξετρίβησαν οἱ
[4]	τινα πονηρὰν οἰηθῶμεν εἶναι τοῦ	Φαραώ	(οὕτω γὰρ ἐπὶ τὸν κατασκευάσαντα
[2]	ἀσέλγεια, ἀφροσύνη, δειλία, φθόνοι, φόνοι,	φαρμακεῖαι,	ῥᾳδιουργίαι, καὶ ὅσα τούτοις συγγενῆ
[10]	τῆς ἐχίδνης ἰῷ εἰς σωτηρίων	φαρμάκων	κατασκευὴν ἀποχρώμενος. Τίς οὖν ἦν
[8]	ἐναποτίθεται· οὕτως ἡ πρὸς τὰ	φαῦλα	συνήθεια μεγάλα κακὰ ταῖς ψυχαῖς
[9]	δερμάτων παχύτητες, στέγειν μὲν χειμῶνας,	φέρειν	δὲ καύσωνας δυναμένων. Ἐν οἷς
[1]	κατὰ τὸν βίον προσκρούσῃ, μὴ	φέροντες	τὰς δυσκολωτέρας τῶν πραγμάτων περιστάσεις,
[9]	ἂν ἐγένοντο πρόξενοι· ὃ μάλιστα	φευκτὸν	ἦν ὡς βλαβερὸν τῷ ἀνθρώπῳ.
[9]	ἐπίγνωσις τῆς γυμνότητος. Ἔφαγον γὰρ,	φησὶ,	καὶ διηνοίχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ,
[3]	λόγος αἰνίσσεται. Ἐκάκωσα γάρ σε,	φησὶ,	καὶ ἐλιμαγχόνησα, ἵνα εὖ σε
[10]	ἀρχικόν· Πρὸς γὰρ τὰς ἀρχὰς,	φησὶ,	καὶ τὰς ἐξουσίας, καὶ τοὺς
[3]	κτίζων κακά; Καὶ πάλιν· Κατέβη,	φησὶ,	κακὰ παρὰ Κυρίου ἐπὶ πύλας
[10]	ταῖς Βασιλείαις (μεμαθήκαμεν· Ἐξήγειρε γὰρ,	φησὶ,	Κύριος τῷ Σολομῶντι Σατᾶν, Ἄδερ
[6]	εἶναι, εἰ μήτε ἄναρχόν ἐστι,	φησὶ,	μήτε πεποίηται; Ἀντερωτάσθωσαν οἱ τὰ
[3]	ἀναίτιος τῶν κακῶν ὁ Θεὸς,	φησὶ,	πῶς (εἴρηται τὸ, Ἐγὼ ὁ
[2]	οἱ λοιμοί; Καὶ γὰρ κακὰ,	φησὶ,	ταῦτα, καὶ πάντα Θεοῦ ποιήματα.
[2]	ἄρνησις τοῦ Θεοῦ. ~Πόθεν οὖν,	φησὶν,	αἱ νόσοι; πόθεν αἱ τῶν
[9]	διὰ τί ἦν τὸ ξύλον,	φησὶν,	ἐν τῷ παραδείσῳ, δι´ οὗ
[8]	Θεῷ καταστήσειν. Ἐὰν γὰρ φάγητε,	φησὶν,	ἔσεσθε ὡς θεοὶ, γινώσκοντες καλὸν
[10]	τῆς ἀρχῆς ὁ ἐναέριος, ὥς	φησιν	ὁ αὐτός· Κατὰ τὸν ἄρχοντα
[10]	ἐστιν ἡ ἀρχή. Καὶ οὕτως	φησὶν	ὁ Κύριος· Νῦν κρίσις ἐστὶ
[7]	τῇ κατασκευῇ τὸ ἀναμάρτητον ἔσχομεν,	φησὶν,	ὥστε μηδὲ βουλομένοις ἡμῖν ὑπάρχειν
[5]	ἐπεγένετο. Ὥστε, εἰ μὴ ἦν	φθαρτῆς	φύσεως ὁ ὀφθαλμὸς, οὐκ ἂν
[9]	ἀποκείμενα τῷ ἀνθρώπῳ, εἰς ἃ	φθάσαι	ὑπὸ τῆς ἐπηρείας τοῦ διαβόλου
[1]	δικαιοσύνης μου· ἰσοδυναμοῦντα τῷ προφήτῃ	φθεγγόμενος	τῷ εἰπόντι· Ἔτι λαλοῦντός σου,
[8]	ἐγγίνεσθαι. Ὅθεν ὀρθῶς ἔχει τὸ,	Φθείρουσιν	ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί. Ὡς
[2]	ἤρτηται, ἀδικία, ἀσέλγεια, ἀφροσύνη, δειλία,	φθόνοι,	φόνοι, φαρμακεῖαι, ῥᾳδιουργίαι, καὶ ὅσα
[8]	πάσης κακίας, ἐδέξατο καὶ τοῦ	φθόνου	τὴν νόσον, καὶ ἐβάσκηνεν ἡμῖν
[3]	καὶ ναυάγια, καὶ πᾶσαι πολυάνθρωποι	φθοραὶ,	εἴτε ἐκ γῆς, εἴτε ἐκ
[4]	τὴν ἐγγενομένην αὐτῷ ἐκ τῆς	φθορᾶς	δυσωδίαν οὐκέτι ἀχθῆναι πρὸς χρῆσιν
[8]	κακίαν καταλλαγαί· ἐπειδὴ νόμος οὗτος	φιλίας	δι´ ὁμοιότητος πέφυκε τοῖς συναπτομένοις
[7]	Θεῷ τοίνυν οὐ τὸ ἠναγκασμένον	φίλον,	ἀλλὰ τὸ ἐξ ἀρετῆς κατορθούμενον.
[2]	ὁμολογουμένην ἀρχὴν τὸν λόγον ἀναγαγόντες,	φιλοπονώτερον	διαλαβόντες τὸ πρόβλημα, τρανὴν καὶ
[10]	Ἔταξε γὰρ ὁ Θεὸς τὴν	φλογίνην	ῥομφαίαν φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ
[4]	κατενοήσαμεν ἄλλο τι εἶδος τῶν	φοβερῶν	παρὰ τῆς δικαίας τοῦ Θεοῦ
[3]	τῆς μὲν πληγῆς ἐμποιούσης τὸν	φόβον,	τῆς δὲ ἰάσεως εἰς τὴν
[3]	τῆς ἐννοίας. Οἰκοδομεῖ γὰρ ὁ	φόβος	τοὺς ἁπλουστέρους, Πατάξω, κἀγὼ ἰάσομαι.
[1]	κωλύει καταδυναστεύειν τὸν πένητα, ὀρφανοὺς	φονεύειν,	χήραν καὶ προσήλυτον ἀποκτείνειν, πάσης
[2]	ἀδικία, ἀσέλγεια, ἀφροσύνη, δειλία, φθόνοι,	φόνοι,	φαρμακεῖαι, ῥᾳδιουργίαι, καὶ ὅσα τούτοις
[3]	ἐρημωθῆναι τὸν ναὸν, μετὰ τὴν	φρικτὴν	κατὰ τοῦ Κυρίου τῶν Ἰουδαίων
[1]	ὡς ἀληθῶς ἐστερημένος νοῦ καὶ	φρονήσεως,	ὁ λέγων, ὅτι Οὐκ ἔστι
[4]	ἐπειδὴ ἔδει συντριβῆναι αὐτὸν, ὁ	φρόνιμος	καὶ σοφὸς τῶν ψυχῶν οἰκονόμος
[2]	ὧν ἕκαστον ἡμῖν ὑπὸ τοῦ	φρονίμου	καὶ ἀγαθοῦ Δεσπότου πρὸς τὸ
[4]	ὀστράκινον δὲ, ὁ τὰ γήινα	φρονῶν	καὶ πρὸς συντριβὴν ἐπιτήδειος· καὶ
[10]	ὁ Θεὸς τὴν φλογίνην ῥομφαίαν	φυλάσσειν	τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου ζωῆς·
[2]	ἑαυτοῦ φύσιν. Τὸ μὲν οὖν	φύσει	κακὸν ἐξ ἡμῶν ἤρτηται, ἀδικία,
[6]	αὐτεξούσιον ὁρμὴν, μάλιστα πρέπουσαν λογικῇ	φύσει.	Λελυμένη γὰρ πάσης ἀνάγκης, καὶ
[5]	λόγος, ὁμότιμον ποιούντων τῇ ἀγαθῇ	φύσει	τὴν πονηρὰν, εἴπερ ἀμφότερα ἄναρχα
[9]	τί ἐνδύσησθε. Οὔτε οὖν ἐκ	φύσεως	ἔπρεπεν αὐτῷ ἔχειν τὰ σκεπάσματα,
[5]	Ὥστε, εἰ μὴ ἦν φθαρτῆς	φύσεως	ὁ ὀφθαλμὸς, οὐκ ἂν ἕσχεν
[9]	ἑτέρου διενήνοχεν, ὁμοτίμου πᾶσι τῆς	φύσεως	ὑπαρχούσης· ἀνθρώπῳ δὲ ἔπρεπε, κατὰ
[9]	καὶ τὰ ἐνδύματα; Ὅτι οὔτε	φυσικὰ	ἔπρεπεν εἶναι ταῦτα, οὔτε ἐκ
[9]	ἐκ τέχνης. Τὰ μὲν γὰρ	φυσικὰ	ἴδια τῶν ἀλόγων ἐστίν· οἷον
[1]	θήλειαι παρ´ αὐτοῖς μετήλλαξαν τὴν	φυσικὴν	χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν,
[7]	μεμφόμενος τὸν ποιητὴν ὡς μὴ	φυσικῶς	κατασκευάσαντα ἡμᾶς ἀναμαρτήτους, οὐδὲν ἕτερον
[1]	φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ	φύσιν,	ἄῤῥενες δὲ ἐν ἄρσεσι τὴν
[6]	νοητῶν, διαφυλάσσειν αὑτῆς τὴν κατὰ	φύσιν	ζωήν· ἔχει δὲ ἐξουσίαν καὶ
[6]	τῆς πρεπούσης αὐτοῖς κατασκευῆς κατὰ	φύσιν,	καὶ παρήχθη πρὸς τὴν ζωὴν
[3]	εἶναι κακὰ, τὴν τοῦ καλοῦ	φύσιν	μεταλαβεῖν. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν
[6]	μέλεσιν, ἐνόσησε δὲ τοῦ κατὰ	φύσιν	παρατραπέντα. Ἐξίσταται γὰρ τῆς ὑγιείας
[7]	οὐδὲν ἕτερον ἢ τὴν ἄλογον	φύσιν	τῆς λογικῆς προτιμᾷ, καὶ τὴν
[6]	ἡ ψυχὴ, παρατραπεῖσα τοῦ κατὰ	φύσιν.	Τί δὲ ἦν αὐτῇ τὸ
[2]	δὲ ὡς πρὸς τὴν ἑαυτοῦ	φύσιν.	Τὸ μὲν οὖν φύσει κακὸν
[8]	προαιρέσεως ἔχων τὴν πονηρίαν, οὐ	φύσις	ἀντικειμένη τῷ ἀγαθῷ. Πόθεν οὖν
[10]	δὲ ἡμᾶς ἐπὶ τοῖς πεπραγμένοις.	Φύσις	δὲ αὐτοῦ ἀσώματος, κατὰ τὸν
[9]	τὸ ὑπήκοον. Διὰ τοῦτο ἦν	φυτὸν	ὡραίων καρπῶν εὔφορον, ἵνα ἐν
[10]	μυρίαι εἰσὶ τῶν ἐπινικίων αἱ	φωναὶ,	τὴν εἰς τέλος καθαίρεσιν τοῦ
[10]	ἀγαθῷ· οὕτω γὰρ σημαίνει ἡ	φωνὴ	τῶν Ἑβραίων, ὡς ἐν ταῖς
[7]	ἀρχαγγέλοις αὐτὸν ποιήσαντα ὁμοδίαιτον, καὶ	φωνῆς	θείας ἀκροατήν· ἐπὶ πᾶσι τούτοις
[3]	(εἴρηται τὸ, Ἐγὼ ὁ κατασκευάσας	φῶς,	καὶ ποιήσας σκότος, ποιῶν εἰρήνην
[3]	εἰπὼν, ὅτι Ἐγὼ ὁ κατασκευάζων	φῶς,	καὶ ποιῶν σκότος, τῆς κτίσεως
[9]	τῷ ἀνθρώπῳ, καὶ περιαστράπτειν μέλλοντα	φωτειναῖς	τισι περιβολαῖς, ὁποῖαι αἱ τῶν
[8]	Κἀκεῖ μὲν ἀναβλέψαντι ἕτοιμον τὸ	φωτισθῆναι,	ἀπονεύσαντι δὲ πρὸς τὴν σκιὰν
[3]	νομίσῃς ἄλλον μὲν εἶναι τοῦ	φωτὸς	αἴτιον, ἄλλον δὲ τοῦ σκότους,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/04/2009