HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Dieu n'est pas l'auteur du mal

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ν = 26 formes différentes pour 44 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[3]   τὴν Ἱερουσαλὴμ, μηδὲ ἐρημωθῆναι τὸν ναὸν, μετὰ τὴν φρικτὴν κατὰ τοῦ

[3]   ἐπικλύσεις, καὶ στρατοπέδων ἀπώλειαι, καὶ ναυάγια, καὶ πᾶσαι πολυάνθρωποι φθοραὶ, εἴτε

[2]   αἱ πανωλεθρίαι τῶν πόλεων; τὰ ναυάγια, οἱ πόλεμοι, οἱ λοιμοί; Καὶ

[6]   τὸ κατ´ εἰκόνα γεγενῆσθαι Θεοῦ, νοεῖ μὲν τὸ ἀγαθὸν, καὶ οἶδεν

[4]   μετενεχθήσεται) ἀλλ´ ὅταν ἀκούσῃς σκεύη, νόει, ὅτι πρός τι χρήσιμον ἕκαστος

[3]   πόλει, ἣν Κύριος οὐκ ἐποίησε· νόει τῆς κακίας τὸ ὄνομα· ὅτι

[3]   ἄγειν. Ἔπειτα μέντοι, κἂν εἰρήνην νοήσῃς τὴν ἐκ τῶν πολέμων ἄδειαν,

[5]   κακὸν συγκτιζόμενον, (πῶς ἂν τὰ νοητὰ, τοσοῦτον καθαρότητι καὶ ἁγιασμῷ διαφέροντα,

[5]   καλοῖς συνεκτίσθη. Ἀλλ´ οὐδὲ ἡ νοητὴ κτίσις, γενομένη παρὰ τοῦ Δημιουργοῦ,

[7]   σαρκίνοις ὀφθαλμοῖς φανὲν τερπνὸν τοῦ νοητοῦ προετίμησε κάλλους, καὶ τὴν πλησμονὴν

[6]   θεωρίᾳ καὶ τῇ ἀπολαύσει τῶν νοητῶν, διαφυλάσσειν αὑτῆς τὴν κατὰ φύσιν

[4]   τῶν δικαίων πορείας κατατολμήσας, καὶ νομίσας ὥσπερ τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ,

[3]   τινος ποιητήν. Ἵνα τοίνυν μὴ νομίσῃς ἄλλον μὲν εἶναι τοῦ φωτὸς

[8]   πρὸς τὴν κακίαν καταλλαγαί· ἐπειδὴ νόμος οὗτος φιλίας δι´ ὁμοιότητος πέφυκε

[3]   ἰάσομαι. Καὶ τοῦτο χρήσιμον αὐτόθεν νοούμενον· τῆς μὲν πληγῆς ἐμποιούσης τὸν

[1]   μὴ λήθην Θεοῦ ταῖς ψυχαῖς νοσήσαντας. Πόθεν τὰ ἔθνη παραδέδοται εἰς

[6]   οἱ τὰ τοιαῦτα ἐπιζητοῦντες· Πόθεν νόσοι; πόθεν αἱ πηρώσεις τοῦ σώματος;

[2]   Θεοῦ. ~Πόθεν οὖν, φησὶν, αἱ νόσοι; πόθεν αἱ τῶν θανάτων ἀωρίαι;

[3]   καὶ διαφράγματι κατεχόμενον. Διὰ ταῦτα νόσοι πόλεων καὶ ἐθνῶν, ἀέρων αὐχμοὶ

[3]   καὶ ὁ ἰατρὸς ἐξαιρεῖ τὴν νόσον, ἀλλ´ οὐχὶ νόσον ἐμβάλλει τῷ

[2]   ὡς μὴ διὰ συνεχείας τὴν νόσον βαδίζουσαν ἐπὶ τὰ καίρια προελθεῖν.

[2]   πρὸς ἀδικίαν αὐτῶν ὄργανον διαφθείρων· νόσον δὲ ἐπάγει, οἷς λυσιτελέστερον τὸ

[3]   ἐξαιρεῖ τὴν νόσον, ἀλλ´ οὐχὶ νόσον ἐμβάλλει τῷ σώματι. Πόλεων δὲ

[2]   ὅτι ἐν ὀλίγῳ μέρει τὴν νόσον ἵστησι, πρὶν εἰς ὅλον τὸ

[8]   ἐδέξατο καὶ τοῦ φθόνου τὴν νόσον, καὶ ἐβάσκηνεν ἡμῖν τῆς τιμῆς.

[6]   μὲν ἔκτισεν ὁ Θεὸς, οὐχὶ νόσον· καὶ ψυχὴν τοίνυν ἐποίησεν ὁ

[2]   καὶ ὀδυνηρὸν πρὸς τὴν αἴσθησιν, νόσον σώματος, καὶ πληγὰς σώματος, καὶ

[8]   κατὰ μέρος ἀναπνεόμενος ἀὴρ λανθάνουσαν νόσον τοῖς ἐνδιαιτωμένοις ἐναποτίθεται· οὕτως ἡ

[8]   κακαί. Ὡς γὰρ ἐν τοῖς νοσοποιοῖς χωρίοις ὁ κατὰ μέρος ἀναπνεόμενος

[6]   πονηρὰν δίαιταν ἢ δι´ ἡσδηποτοῦν νοσοποιοῦ αἰτίας. Οὐκοῦν σῶμα μὲν ἔκτισεν

[6]   σώματος; Οὔτε γὰρ ἀγέννητος ἡ νόσος, οὔτε μὴν δημιούργημα τοῦ Θεοῦ.

[2]   ὁ ἰατρὸς αἴτιος, ἀλλ´ ἡ νόσος· οὕτω καὶ οἱ τῶν πόλεων

[2]   ἀλγηδόνας ἐμποιῇ τῷ σώματι (τῇ νόσῳ γὰρ μάχεται, οὐχὶ τῷ κάμνοντι)

[1]   Ἄφρων οὖν, ὡς ἀληθῶς ἐστερημένος νοῦ καὶ φρονήσεως, ὁ λέγων, ὅτι

[1]   τοῦτο ἐμβαλλόμενος εἰς τὸν ἑαυτοῦ νοῦν, ἀφειδῶς λοιπὸν διὰ πάσης ἁμαρτίας

[1]   τὰ ἔθνη παραδέδοται εἰς ἀδόκιμον νοῦν, καὶ ποιεῖ τὰ μὴ καθήκοντα;

[3]   τῆς καλῆς διδασκαλίας κατειρηνεύσῃ τὸν νοῦν σου, καὶ διαλλάξῃ τὰ πάθη

[3]   οὐδὲν τούτων τῷ συνιέντι τὸν νοῦν τῆς Γραφῆς κατηγορίαν ἔχει Θεοῦ,

[9]   τὴν γύμνωσιν, ἵνα μὴ ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου περιεσπᾶτο πρὸς τὴν

[3]   ἐν ἐμοὶ, ὁ Θεός. Οὐχὶ νῦν δημιούργησον, ἀλλὰ τὴν ἐκ τῆς

[10]   τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς

[10]   Καὶ οὕτως φησὶν ὁ Κύριος· Νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου,

[10]   κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου, νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου

[6]   τῆς μακαρίας τέρψεως, καὶ οἷον νυσταγμῷ τινι βαρυνθεῖσα καὶ ἀποῤῥυεῖσα τῶν

Chapitre
[3]	τὴν Ἱερουσαλὴμ, μηδὲ ἐρημωθῆναι τὸν	ναὸν,	μετὰ τὴν φρικτὴν κατὰ τοῦ
[3]	ἐπικλύσεις, καὶ στρατοπέδων ἀπώλειαι, καὶ	ναυάγια,	καὶ πᾶσαι πολυάνθρωποι φθοραὶ, εἴτε
[2]	αἱ πανωλεθρίαι τῶν πόλεων; τὰ	ναυάγια,	οἱ πόλεμοι, οἱ λοιμοί; Καὶ
[6]	τὸ κατ´ εἰκόνα γεγενῆσθαι Θεοῦ,	νοεῖ	μὲν τὸ ἀγαθὸν, καὶ οἶδεν
[4]	μετενεχθήσεται) ἀλλ´ ὅταν ἀκούσῃς σκεύη,	νόει,	ὅτι πρός τι χρήσιμον ἕκαστος
[3]	πόλει, ἣν Κύριος οὐκ ἐποίησε·	νόει	τῆς κακίας τὸ ὄνομα· ὅτι
[3]	ἄγειν. Ἔπειτα μέντοι, κἂν εἰρήνην	νοήσῃς	τὴν ἐκ τῶν πολέμων ἄδειαν,
[5]	κακὸν συγκτιζόμενον, (πῶς ἂν τὰ	νοητὰ,	τοσοῦτον καθαρότητι καὶ ἁγιασμῷ διαφέροντα,
[5]	καλοῖς συνεκτίσθη. Ἀλλ´ οὐδὲ ἡ	νοητὴ	κτίσις, γενομένη παρὰ τοῦ Δημιουργοῦ,
[7]	σαρκίνοις ὀφθαλμοῖς φανὲν τερπνὸν τοῦ	νοητοῦ	προετίμησε κάλλους, καὶ τὴν πλησμονὴν
[6]	θεωρίᾳ καὶ τῇ ἀπολαύσει τῶν	νοητῶν,	διαφυλάσσειν αὑτῆς τὴν κατὰ φύσιν
[4]	τῶν δικαίων πορείας κατατολμήσας, καὶ	νομίσας	ὥσπερ τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ,
[3]	τινος ποιητήν. Ἵνα τοίνυν μὴ	νομίσῃς	ἄλλον μὲν εἶναι τοῦ φωτὸς
[8]	πρὸς τὴν κακίαν καταλλαγαί· ἐπειδὴ	νόμος	οὗτος φιλίας δι´ ὁμοιότητος πέφυκε
[3]	ἰάσομαι. Καὶ τοῦτο χρήσιμον αὐτόθεν	νοούμενον·	τῆς μὲν πληγῆς ἐμποιούσης τὸν
[1]	μὴ λήθην Θεοῦ ταῖς ψυχαῖς	νοσήσαντας.	Πόθεν τὰ ἔθνη παραδέδοται εἰς
[6]	οἱ τὰ τοιαῦτα ἐπιζητοῦντες· Πόθεν	νόσοι;	πόθεν αἱ πηρώσεις τοῦ σώματος;
[2]	Θεοῦ. ~Πόθεν οὖν, φησὶν, αἱ	νόσοι;	πόθεν αἱ τῶν θανάτων ἀωρίαι;
[3]	καὶ διαφράγματι κατεχόμενον. Διὰ ταῦτα	νόσοι	πόλεων καὶ ἐθνῶν, ἀέρων αὐχμοὶ
[3]	καὶ ὁ ἰατρὸς ἐξαιρεῖ τὴν	νόσον,	ἀλλ´ οὐχὶ νόσον ἐμβάλλει τῷ
[2]	ὡς μὴ διὰ συνεχείας τὴν	νόσον	βαδίζουσαν ἐπὶ τὰ καίρια προελθεῖν.
[2]	πρὸς ἀδικίαν αὐτῶν ὄργανον διαφθείρων·	νόσον	δὲ ἐπάγει, οἷς λυσιτελέστερον τὸ
[3]	ἐξαιρεῖ τὴν νόσον, ἀλλ´ οὐχὶ	νόσον	ἐμβάλλει τῷ σώματι. Πόλεων δὲ
[2]	ὅτι ἐν ὀλίγῳ μέρει τὴν	νόσον	ἵστησι, πρὶν εἰς ὅλον τὸ
[8]	ἐδέξατο καὶ τοῦ φθόνου τὴν	νόσον,	καὶ ἐβάσκηνεν ἡμῖν τῆς τιμῆς.
[6]	μὲν ἔκτισεν ὁ Θεὸς, οὐχὶ	νόσον·	καὶ ψυχὴν τοίνυν ἐποίησεν ὁ
[2]	καὶ ὀδυνηρὸν πρὸς τὴν αἴσθησιν,	νόσον	σώματος, καὶ πληγὰς σώματος, καὶ
[8]	κατὰ μέρος ἀναπνεόμενος ἀὴρ λανθάνουσαν	νόσον	τοῖς ἐνδιαιτωμένοις ἐναποτίθεται· οὕτως ἡ
[8]	κακαί. Ὡς γὰρ ἐν τοῖς	νοσοποιοῖς	χωρίοις ὁ κατὰ μέρος ἀναπνεόμενος
[6]	πονηρὰν δίαιταν ἢ δι´ ἡσδηποτοῦν	νοσοποιοῦ	αἰτίας. Οὐκοῦν σῶμα μὲν ἔκτισεν
[6]	σώματος; Οὔτε γὰρ ἀγέννητος ἡ	νόσος,	οὔτε μὴν δημιούργημα τοῦ Θεοῦ.
[2]	ὁ ἰατρὸς αἴτιος, ἀλλ´ ἡ	νόσος·	οὕτω καὶ οἱ τῶν πόλεων
[2]	ἀλγηδόνας ἐμποιῇ τῷ σώματι (τῇ	νόσῳ	γὰρ μάχεται, οὐχὶ τῷ κάμνοντι)
[1]	Ἄφρων οὖν, ὡς ἀληθῶς ἐστερημένος	νοῦ	καὶ φρονήσεως, ὁ λέγων, ὅτι
[1]	τοῦτο ἐμβαλλόμενος εἰς τὸν ἑαυτοῦ	νοῦν,	ἀφειδῶς λοιπὸν διὰ πάσης ἁμαρτίας
[1]	τὰ ἔθνη παραδέδοται εἰς ἀδόκιμον	νοῦν,	καὶ ποιεῖ τὰ μὴ καθήκοντα;
[3]	τῆς καλῆς διδασκαλίας κατειρηνεύσῃ τὸν	νοῦν	σου, καὶ διαλλάξῃ τὰ πάθη
[3]	οὐδὲν τούτων τῷ συνιέντι τὸν	νοῦν	τῆς Γραφῆς κατηγορίαν ἔχει Θεοῦ,
[9]	τὴν γύμνωσιν, ἵνα μὴ ὁ	νοῦς	τοῦ ἀνθρώπου περιεσπᾶτο πρὸς τὴν
[3]	ἐν ἐμοὶ, ὁ Θεός. Οὐχὶ	νῦν	δημιούργησον, ἀλλὰ τὴν ἐκ τῆς
[10]	τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ	νῦν	ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς
[10]	Καὶ οὕτως φησὶν ὁ Κύριος·	Νῦν	κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου,
[10]	κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου,	νῦν	ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου
[6]	τῆς μακαρίας τέρψεως, καὶ οἷον	νυσταγμῷ	τινι βαρυνθεῖσα καὶ ἀποῤῥυεῖσα τῶν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/04/2009