HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Dieu n'est pas l'auteur du mal

Liste des contextes (ordre alphabétique)

θ = 31 formes différentes pour 101 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[4]   αὐτῷ βάσιμον ἔσεσθαι τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν. ~Ταῦτα δὴ οὖν εἰδὼς παρὰ

[2]   ἐνοικοῦσιν, ἢ πλοῖον αὔτανδρον κατὰ θαλάσσης διαλυθὲν, κατὰ τοῦ ἀληθινοῦ ἰατροῦ

[3]   εἴτε ἐκ γῆς, εἴτε ἐκ θαλάσσης, εἴτε ἐξ ἀέρος, ἢ πυρὸς,

[2]   τὰς πρὸς τὸ ἁμαρτάνειν ὁρμάς· θάνατοι δὲ ἐπάγονται, τῶν ὅρων τῆς

[2]   Ἐκ Θεοῦ μὲν γὰρ οἱ θάνατοι· οὐ μὴν πονηρὸν πάντως ὁ

[7]   ἀπολοῦνται. Οὕτως οὐχὶ Θεὸς ἔκτισε θάνατον, ἀλλ´ ἡμεῖς ἑαυτοῖς ἐκ πονηρᾶς

[7]   ζωῆς θάνατος. Ὥστε ἑαυτῷ τὸν θάνατον ὁ Ἀδὰμ διὰ τῆς ἀναχωρήσεως

[9]   διὰ τῆς παρακοῆς εἰς τὸν θάνατον ὑπηγάγετο; Ὅτι ἔδει εἶναι ἐντολὴν

[7]   Τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος. Ὅσον γὰρ ἀφίστατο τῆς ζωῆς,

[2]   οὐ μὴν πονηρὸν πάντως ὁ θάνατος, πλὴν εἰ μή τις λέγοι

[7]   Θεός· στέρησις δὲ τῆς ζωῆς θάνατος. Ὥστε ἑαυτῷ τὸν θάνατον ὁ

[3]   τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ θανάτου ῥύσῃ. Οὐκοῦν πατάσσεται μὲν σὰρξ,

[3]   μὲν σὰρξ, ἵνα ἰαθῇ ψυχή· θανατοῦται δὲ ἁμαρτία, ἵνα ζήσῃ δικαιοσύνη.

[4]   οὐδὲ οὕτως αὐτὸν παρέδωκε τῷ θανάτῳ, ἕως αὐτὸς ἑαυτὸν ἐποίησεν ὑποβρύχριον,

[7]   τῆς ζωῆς, τοσοῦτον προσήγγιζε τῷ θανάτῳ. Ζωὴ γὰρ ὁ Θεός· στέρησις

[2]   αἱ νόσοι; πόθεν αἱ τῶν θανάτων ἀωρίαι; πόθεν αἱ πανωλεθρίαι τῶν

[3]   ἀπαγωγὰς, τὰ ἐλεεινὰ τῶν ἁλόντων θεάματα, καὶ ἁπλῶς ὅσα λυπηρὰ τοῖς

[5]   ψυχῶν αἰώνιος· παῦσαι δυσαρεστούμενος ταῖς θείαις οἰκονομίαις· ὅλως δὲ μήτε Θεὸν

[7]   αὐτὸν ποιήσαντα ὁμοδίαιτον, καὶ φωνῆς θείας ἀκροατήν· ἐπὶ πᾶσι τούτοις ὑπερασπιζόμενος

[4]   τὸ δίκαιον ἐπ´ αὐτῷ τῆς θείας κρίσεως διαφανῇ. Διὰ τοῦτο ἀπὸ

[8]   γὰρ φάγητε, φησὶν, ἔσεσθε ὡς θεοὶ, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν. Οὐκ

[10]   γάρ ἐστι μισάνθρωπος, διότι καὶ θεομάχος· καὶ μισεῖ μὲν ἡμᾶς ὡς

[9]   κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πρὸς Θεὸν ἀγάπης, παρηλλαγμένας τῶν ἀγαθῶν τὰς

[5]   θείαις οἰκονομίαις· ὅλως δὲ μήτε Θεὸν αἴτιον ἡγοῦ τῆς ὑπάρξεως τοῦ

[2]   ἁμαρτανομένων τὴν ἀρχὴν ἔχοντες, τὸν Θεὸν ἁπάσης μέμψεως ἀπολύουσιν. ~Ἀλλ´ εἴπερ

[9]   τῆς σαρκὸς ἐπιμελείᾳ τῆς πρὸς Θεὸν ἐνατενίσεως ἀφελκόμενος. Διὰ τί δὲ

[1]   ὡς ἑπόμενον τῷ μὴ εἶναι Θεὸν, ἐπήγαγε τό· Διεφθάρησαν, καὶ ἐβδελύχθησαν

[2]   τὰ ἐν ᾅδου κακὰ οὐ Θεὸν ἔχει τὸν αἴτιον, ἀλλ´ ἡμᾶς

[1]   ἐν ἁμαρτίαις ὄντας ἐξιλεοῦσθαι τὸν Θεόν· Κύριε, μὴ τῷ θυμῷ σου

[1]   τῶν κακῶν αἴτιον εἶναι τὸν Θεόν. Ὁμότιμον γὰρ αὐτῶν εἶναι τίθεμαι

[2]   ἔχομεν ἄλλον καὶ οὐχὶ τὸν Θεὸν τῶν γινομένων ἐπαιτιάσασθαι; Δεῦρο δὴ

[1]   καρδίαις αὐτῶν, ὅτι Οὐκ ἔστι Θεός. Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ·

[7]   ἀπὸ σοῦ, ἀπολοῦνται. Οὕτως οὐχὶ Θεὸς ἔκτισε θάνατον, ἀλλ´ ἡμεῖς ἑαυτοῖς

[1]   γίνονται ταῖς διανοίαις, εἰ ἔστι Θεὸς ἐπιμελούμενος τῶν τῇδε, εἰ ἐφορᾷ

[1]   ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· Οὐκ ἔστι Θεός. Καὶ τοῦτο ἐμβαλλόμενος εἰς τὸν

[2]   τῷ κάμνοντι) οὕτως ἀγαθὸς ὁ Θεὸς, ὁ τὴν σωτηρίαν τῷ παντὶ

[6]   καὶ ψυχὴν τοίνυν ἐποίησεν ὁ Θεὸς, οὐχὶ δὲ ἁμαρτίαν· ἐκακώθη δὲ

[3]   Ἀναιρεῖ τοίνυν τὸ κακὸν ὁ Θεός· οὐχὶ δὲ τὸ κακὸν ἐκ

[6]   Οὐκοῦν σῶμα μὲν ἔκτισεν ὁ Θεὸς, οὐχὶ νόσον· καὶ ψυχὴν τοίνυν

[3]   καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ, ὁ Θεός. Οὐχὶ νῦν δημιούργησον, ἀλλὰ τὴν

[1]   ὁ λέγων, ὅτι Οὐκ ἔστι Θεός. Παραπλήσιος δὲ τούτῳ, καὶ οὐδὲν

[3]   ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστι Θεὸς πλὴν ἐμοῦ· ἐγὼ ἀποκτενῶ, καὶ

[1]   Οὐκ ἐπειδὴ εἶπον· Οὐκ ἔστι Θεός; Πόθεν ἐμπεπτώκασιν εἰς τὰ πάθη

[0]   ΕΣΤΙΝ ΑΙΤΙΟΣ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ Ο ΘΕΟΣ. ~(Πολλοὶ τῆς διδασκαλίας οἱ τρόποι,

[7]   τῷ θανάτῳ. Ζωὴ γὰρ ὁ Θεός· στέρησις δὲ τῆς ζωῆς θάνατος.

[8]   γέγονεν ἐχθρὸς, ἐφύλαξεν ἡμῖν ὁ Θεὸς τὴν πρὸς αὐτὸν ἐναντίωσιν, δι´

[10]   ἐπιβουλὴν ἐκωλύθημεν. Ἔταξε γὰρ ὁ Θεὸς τὴν φλογίνην ῥομφαίαν φυλάσσειν τὴν

[1]   ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσέ μου ὁ Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου· ἰσοδυναμοῦντα τῷ

[3]   εἴπερ ἀναίτιος τῶν κακῶν ὁ Θεὸς, φησὶ, πῶς (εἴρηται τὸ, Ἐγὼ

[6]   νόσος, οὔτε μὴν δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλ´ ἐκτίσθη μὲν τὰ ζῶα

[8]   ἐστι τὸ κακὸν, ἡ τοῦ Θεοῦ ἀλλοτρίωσις. Μικρὰ περιστροφὴ ὀφθαλμοῦ ἢ

[8]   δὲ ἀπόβλητον ἔδειξεν ἡ ἐκ Θεοῦ ἀναχώρησις. Τοῦτό ἐστι τὸ κακὸν,

[10]   δὲ ἀνθρώπων τῶν κατ´ εἰκόνα Θεοῦ γεγενημένων (διὰ τοῦτο γάρ ἐστι

[3]   Ὥστε τὰ τοιαῦτα κακὰ παρὰ Θεοῦ γίνεται, τῶν ἀληθινῶν κακῶν τὴν

[3]   τοῖς πολέμοις ἀκολουθεῖ, λέγομεν κρίσει Θεοῦ δικαίᾳ γενέσθαι, τοῖς ἀξίοις κολάσεως

[1]   ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι κτηνῶν καὶ τετραπόδων

[3]   δὲ τὸ κακὸν ἐκ τοῦ Θεοῦ· ἐπεὶ καὶ ὁ ἰατρὸς ἐξαιρεῖ

[10]   δὲ γέγονεν ἀποστάτης, ἐχθρὸς μὲν Θεοῦ, ἐχθρὸς δὲ ἀνθρώπων τῶν κατ´

[7]   ἐπὶ πᾶσι τούτοις ὑπερασπιζόμενος παρὰ Θεοῦ, καὶ ἀπολαύων τῶν αὐτοῦ ἀγαθῶν,

[5]   ~Ταῦτα δὴ οὖν εἰδὼς παρὰ Θεοῦ, καὶ διῃρημένα ἔχων παρὰ σεαυτῷ

[1]   ἀλλ´ ἀναμένειν τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, καὶ εἰδέναι, ὅτι οἰκονομίᾳ τινὶ

[6]   προηγούμενον ἀγαθόν; Ἡ προσεδρεία τοῦ Θεοῦ, καὶ ἡ διὰ τῆς ἀγάπης

[1]   δὲ τὴν ἀγαθότητα συνίστησι τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ τάχος αὐτοῦ τῆς

[2]   ὅτι, ποίημα ὄντες τοῦ ἀγαθοῦ Θεοῦ, καὶ ὑπ´ αὐτοῦ συγκροτούμενοι, μικρά

[4]   αὐτὸν καὶ τῆς ἀνοχῆς τοῦ Θεοῦ καταφρονοῦντα, καὶ τοῖς ἐπαγομένοις αὐτῷ

[7]   Ἀδὰμ διὰ τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ Θεοῦ κατεσκεύασε, κατὰ τὸ γεγραμμένον, ὅτι

[4]   φοβερῶν παρὰ τῆς δικαίας τοῦ Θεοῦ κρίσεως ἐπαγόμενον, ἐπὶ τῷ σωφρονεστέρους

[2]   ἕκαστον ἔπηξεν ἡ δικαία τοῦ Θεοῦ κρίσις, πόῤῥωθεν τὸ περὶ ἕκαστον

[2]   τι κἀν ἐπινοίᾳ λαβεῖν. Ἐκ Θεοῦ μὲν γὰρ οἱ θάνατοι· οὐ

[6]   διὰ τὸ κατ´ εἰκόνα γεγενῆσθαι Θεοῦ, νοεῖ μὲν τὸ ἀγαθὸν, καὶ

[2]   πάθοιμεν ἄν τι, μὴ βουλομένου Θεοῦ, οὔτε μὴν ὧν πάσχομεν βλαβερόν

[4]   νομίσας ὥσπερ τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ, οὕτω καὶ αὐτῷ βάσιμον ἔσεσθαι

[1]   τῆς ἐπικλήσεως ἡ ἀκοὴ τοῦ Θεοῦ. Πάλιν ἱκετηρίας προσφέρων τῷ Θεῷ

[1]   ὥστε ἀμφοτέρωθέν ἐστιν ἄρνησις τοῦ Θεοῦ. ~Πόθεν οὖν, φησὶν, αἱ νόσοι;

[2]   κακὰ, φησὶ, ταῦτα, καὶ πάντα Θεοῦ ποιήματα. Ὥστε τίνα ἔχομεν ἄλλον

[5]   Εἰ γὰρ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ, πῶς τὸ κακὸν ἐκ τοῦ

[7]   στερήσει τῶν περισπουδάστων, ἔτι καὶ Θεοῦ στέρησιν ὑπομείνῃς. ~Παυσώμεθα οὖν ἐπανορθούμενοι

[10]   μισεῖ δὲ ὡς ὁμοιώματα τοῦ Θεοῦ) συνεχρήσατο οὖν αὐτοῦ τῇ πονηρίᾳ

[3]   πάνδημον πονηρίαν δημοσίαις μάστιξι τοῦ Θεοῦ σωφρονίζοντος. ~Τὸ μὲν οὖν κυρίως

[8]   ὁ διάβολος, εἰ μὴ παρὰ Θεοῦ τὰ κακά; Τί οὖν φαμεν;

[1]   τῆς δικαίας ὁδοῦ, μὴ λήθην Θεοῦ ταῖς ψυχαῖς νοσήσαντας. Πόθεν τὰ

[8]   μὲν διεσώσατο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τὸ ἀκόρεστον· τὸν δὲ ἀπόβλητον

[9]   ἀρετὴν, τὰ ἐκ τῆς τοῦ Θεοῦ χάριτος ἐπανθεῖν τῷ ἀνθρώπῳ, καὶ

[3]   νοῦν τῆς Γραφῆς κατηγορίαν ἔχει Θεοῦ, ὡς κακῶν αἰτίου καὶ ποιητοῦ·

[4]   ἕλκους πληγή· τὰ δὲ ὡς θεραπεία τῶν ἡμαρτημένων, ὡς τῷ Δαβὶδ

[2]   ὅταν δὲ κρεῖττον ἀποδειχθῇ τῆς θεραπείας τὸ πάθος, ἀναγκαία γίνεται τοῦ

[8]   Γαβριὴλ ἄγγελος, καὶ παρέστηκε τῷ Θεῷ διηνεκῶς. Ὁ Σατανᾶς ἄγγελος, καὶ

[8]   τὴν ἐξουσίαν, ἢ παραμένειν τῷ Θεῷ, ἢ ἀλλοτριωθῆναι τοῦ ἀγαθοῦ. Γαβριὴλ

[1]   Θεοῦ. Πάλιν ἱκετηρίας προσφέρων τῷ Θεῷ καὶ δεήσεις, ἐκδιδάσκει ἡμᾶς τίνα

[10]   ἀγγέλων βοώντων· Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη· καὶ

[8]   τῆς βρώσεως αὐτοῦ ὅμοιον τῷ Θεῷ καταστήσειν. Ἐὰν γὰρ φάγητε, φησὶν,

[8]   ἔσχε πρὸς τὸ ὁμοιωθῆναι τῷ Θεῷ, ταύτῃ πρὸς τὴν ἀπάτην ἀποχρησάμενος,

[7]   ἀποπληροῦντάς σοι τὰ καθήκοντα. Καὶ Θεῷ τοίνυν οὐ τὸ ἠναγκασμένον φίλον,

[6]   δύναμιν, ἐπιμένουσα τῇ τοῦ καλοῦ θεωρίᾳ καὶ τῇ ἀπολαύσει τῶν νοητῶν,

[1]   τῆς ἀτιμίας, καὶ αἱ μὲν θήλειαι παρ´ αὐτοῖς μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν

[8]   δι´ ὧν τῷ ὑπηρετησαμένῳ αὐτῷ θηρίῳ διελέγετο, πρὸς αὐτὸν ἀναφέρων τὴν

[8]   ἀναφέρων τὴν ἀπειλήν· ὅτι Ἔχθραν θήσω ἀναμέσον σοῦ καὶ ἀναμέσον τοῦ

[1]   λέγῃ· Κύριε, τί ἐπληθύνθησαν οἱ θλίβοντές με; ποτὲ δὲ τὴν ἀγαθότητα

[1]   οἰκονομίᾳ τινὶ παραδίδωσιν ἡμᾶς ταῖς θλίψεσι, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς ἐνυπαρχούσης

[1]   ἡμᾶς μὴ ἐκκακεῖν ἐν ταῖς θλίψεσιν, ἀλλ´ ἀναμένειν τὴν ἀγαθότητα τοῦ

[1]   τὸν Θεόν· Κύριε, μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃς με, μηδὲ τῇ

Chapitre
[4]	αὐτῷ βάσιμον ἔσεσθαι τὴν Ἐρυθρὰν	θάλασσαν.	~Ταῦτα δὴ οὖν εἰδὼς παρὰ
[2]	ἐνοικοῦσιν, ἢ πλοῖον αὔτανδρον κατὰ	θαλάσσης	διαλυθὲν, κατὰ τοῦ ἀληθινοῦ ἰατροῦ
[3]	εἴτε ἐκ γῆς, εἴτε ἐκ	θαλάσσης,	εἴτε ἐξ ἀέρος, ἢ πυρὸς,
[2]	τὰς πρὸς τὸ ἁμαρτάνειν ὁρμάς·	θάνατοι	δὲ ἐπάγονται, τῶν ὅρων τῆς
[2]	Ἐκ Θεοῦ μὲν γὰρ οἱ	θάνατοι·	οὐ μὴν πονηρὸν πάντως ὁ
[7]	ἀπολοῦνται. Οὕτως οὐχὶ Θεὸς ἔκτισε	θάνατον,	ἀλλ´ ἡμεῖς ἑαυτοῖς ἐκ πονηρᾶς
[7]	ζωῆς θάνατος. Ὥστε ἑαυτῷ τὸν	θάνατον	ὁ Ἀδὰμ διὰ τῆς ἀναχωρήσεως
[9]	διὰ τῆς παρακοῆς εἰς τὸν	θάνατον	ὑπηγάγετο; Ὅτι ἔδει εἶναι ἐντολὴν
[7]	Τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας	θάνατος.	Ὅσον γὰρ ἀφίστατο τῆς ζωῆς,
[2]	οὐ μὴν πονηρὸν πάντως ὁ	θάνατος,	πλὴν εἰ μή τις λέγοι
[7]	Θεός· στέρησις δὲ τῆς ζωῆς	θάνατος.	Ὥστε ἑαυτῷ τὸν θάνατον ὁ
[3]	τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ	θανάτου	ῥύσῃ. Οὐκοῦν πατάσσεται μὲν σὰρξ,
[3]	μὲν σὰρξ, ἵνα ἰαθῇ ψυχή·	θανατοῦται	δὲ ἁμαρτία, ἵνα ζήσῃ δικαιοσύνη.
[4]	οὐδὲ οὕτως αὐτὸν παρέδωκε τῷ	θανάτῳ,	ἕως αὐτὸς ἑαυτὸν ἐποίησεν ὑποβρύχριον,
[7]	τῆς ζωῆς, τοσοῦτον προσήγγιζε τῷ	θανάτῳ.	Ζωὴ γὰρ ὁ Θεός· στέρησις
[2]	αἱ νόσοι; πόθεν αἱ τῶν	θανάτων	ἀωρίαι; πόθεν αἱ πανωλεθρίαι τῶν
[3]	ἀπαγωγὰς, τὰ ἐλεεινὰ τῶν ἁλόντων	θεάματα,	καὶ ἁπλῶς ὅσα λυπηρὰ τοῖς
[5]	ψυχῶν αἰώνιος· παῦσαι δυσαρεστούμενος ταῖς	θείαις	οἰκονομίαις· ὅλως δὲ μήτε Θεὸν
[7]	αὐτὸν ποιήσαντα ὁμοδίαιτον, καὶ φωνῆς	θείας	ἀκροατήν· ἐπὶ πᾶσι τούτοις ὑπερασπιζόμενος
[4]	τὸ δίκαιον ἐπ´ αὐτῷ τῆς	θείας	κρίσεως διαφανῇ. Διὰ τοῦτο ἀπὸ
[8]	γὰρ φάγητε, φησὶν, ἔσεσθε ὡς	θεοὶ,	γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν. Οὐκ
[10]	γάρ ἐστι μισάνθρωπος, διότι καὶ	θεομάχος·	καὶ μισεῖ μὲν ἡμᾶς ὡς
[9]	κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πρὸς	Θεὸν	ἀγάπης, παρηλλαγμένας τῶν ἀγαθῶν τὰς
[5]	θείαις οἰκονομίαις· ὅλως δὲ μήτε	Θεὸν	αἴτιον ἡγοῦ τῆς ὑπάρξεως τοῦ
[2]	ἁμαρτανομένων τὴν ἀρχὴν ἔχοντες, τὸν	Θεὸν	ἁπάσης μέμψεως ἀπολύουσιν. ~Ἀλλ´ εἴπερ
[9]	τῆς σαρκὸς ἐπιμελείᾳ τῆς πρὸς	Θεὸν	ἐνατενίσεως ἀφελκόμενος. Διὰ τί δὲ
[1]	ὡς ἑπόμενον τῷ μὴ εἶναι	Θεὸν,	ἐπήγαγε τό· Διεφθάρησαν, καὶ ἐβδελύχθησαν
[2]	τὰ ἐν ᾅδου κακὰ οὐ	Θεὸν	ἔχει τὸν αἴτιον, ἀλλ´ ἡμᾶς
[1]	ἐν ἁμαρτίαις ὄντας ἐξιλεοῦσθαι τὸν	Θεόν·	Κύριε, μὴ τῷ θυμῷ σου
[1]	τῶν κακῶν αἴτιον εἶναι τὸν	Θεόν.	Ὁμότιμον γὰρ αὐτῶν εἶναι τίθεμαι
[2]	ἔχομεν ἄλλον καὶ οὐχὶ τὸν	Θεὸν	τῶν γινομένων ἐπαιτιάσασθαι; Δεῦρο δὴ
[1]	καρδίαις αὐτῶν, ὅτι Οὐκ ἔστι	Θεός.	Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ·
[7]	ἀπὸ σοῦ, ἀπολοῦνται. Οὕτως οὐχὶ	Θεὸς	ἔκτισε θάνατον, ἀλλ´ ἡμεῖς ἑαυτοῖς
[1]	γίνονται ταῖς διανοίαις, εἰ ἔστι	Θεὸς	ἐπιμελούμενος τῶν τῇδε, εἰ ἐφορᾷ
[1]	ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· Οὐκ ἔστι	Θεός.	Καὶ τοῦτο ἐμβαλλόμενος εἰς τὸν
[2]	τῷ κάμνοντι) οὕτως ἀγαθὸς ὁ	Θεὸς,	ὁ τὴν σωτηρίαν τῷ παντὶ
[6]	καὶ ψυχὴν τοίνυν ἐποίησεν ὁ	Θεὸς,	οὐχὶ δὲ ἁμαρτίαν· ἐκακώθη δὲ
[3]	Ἀναιρεῖ τοίνυν τὸ κακὸν ὁ	Θεός·	οὐχὶ δὲ τὸ κακὸν ἐκ
[6]	Οὐκοῦν σῶμα μὲν ἔκτισεν ὁ	Θεὸς,	οὐχὶ νόσον· καὶ ψυχὴν τοίνυν
[3]	καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ, ὁ	Θεός.	Οὐχὶ νῦν δημιούργησον, ἀλλὰ τὴν
[1]	ὁ λέγων, ὅτι Οὐκ ἔστι	Θεός.	Παραπλήσιος δὲ τούτῳ, καὶ οὐδὲν
[3]	ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστι	Θεὸς	πλὴν ἐμοῦ· ἐγὼ ἀποκτενῶ, καὶ
[1]	Οὐκ ἐπειδὴ εἶπον· Οὐκ ἔστι	Θεός;	Πόθεν ἐμπεπτώκασιν εἰς τὰ πάθη
[0]	ΕΣΤΙΝ ΑΙΤΙΟΣ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ Ο	ΘΕΟΣ.	~(Πολλοὶ τῆς διδασκαλίας οἱ τρόποι,
[7]	τῷ θανάτῳ. Ζωὴ γὰρ ὁ	Θεός·	στέρησις δὲ τῆς ζωῆς θάνατος.
[8]	γέγονεν ἐχθρὸς, ἐφύλαξεν ἡμῖν ὁ	Θεὸς	τὴν πρὸς αὐτὸν ἐναντίωσιν, δι´
[10]	ἐπιβουλὴν ἐκωλύθημεν. Ἔταξε γὰρ ὁ	Θεὸς	τὴν φλογίνην ῥομφαίαν φυλάσσειν τὴν
[1]	ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσέ μου ὁ	Θεὸς	τῆς δικαιοσύνης μου· ἰσοδυναμοῦντα τῷ
[3]	εἴπερ ἀναίτιος τῶν κακῶν ὁ	Θεὸς,	φησὶ, πῶς (εἴρηται τὸ, Ἐγὼ
[6]	νόσος, οὔτε μὴν δημιούργημα τοῦ	Θεοῦ.	Ἀλλ´ ἐκτίσθη μὲν τὰ ζῶα
[8]	ἐστι τὸ κακὸν, ἡ τοῦ	Θεοῦ	ἀλλοτρίωσις. Μικρὰ περιστροφὴ ὀφθαλμοῦ ἢ
[8]	δὲ ἀπόβλητον ἔδειξεν ἡ ἐκ	Θεοῦ	ἀναχώρησις. Τοῦτό ἐστι τὸ κακὸν,
[10]	δὲ ἀνθρώπων τῶν κατ´ εἰκόνα	Θεοῦ	γεγενημένων (διὰ τοῦτο γάρ ἐστι
[3]	Ὥστε τὰ τοιαῦτα κακὰ παρὰ	Θεοῦ	γίνεται, τῶν ἀληθινῶν κακῶν τὴν
[3]	τοῖς πολέμοις ἀκολουθεῖ, λέγομεν κρίσει	Θεοῦ	δικαίᾳ γενέσθαι, τοῖς ἀξίοις κολάσεως
[1]	ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου	Θεοῦ	ἐν ὁμοιώματι κτηνῶν καὶ τετραπόδων
[3]	δὲ τὸ κακὸν ἐκ τοῦ	Θεοῦ·	ἐπεὶ καὶ ὁ ἰατρὸς ἐξαιρεῖ
[10]	δὲ γέγονεν ἀποστάτης, ἐχθρὸς μὲν	Θεοῦ,	ἐχθρὸς δὲ ἀνθρώπων τῶν κατ´
[7]	ἐπὶ πᾶσι τούτοις ὑπερασπιζόμενος παρὰ	Θεοῦ,	καὶ ἀπολαύων τῶν αὐτοῦ ἀγαθῶν,
[5]	~Ταῦτα δὴ οὖν εἰδὼς παρὰ	Θεοῦ,	καὶ διῃρημένα ἔχων παρὰ σεαυτῷ
[1]	ἀλλ´ ἀναμένειν τὴν ἀγαθότητα τοῦ	Θεοῦ,	καὶ εἰδέναι, ὅτι οἰκονομίᾳ τινὶ
[6]	προηγούμενον ἀγαθόν; Ἡ προσεδρεία τοῦ	Θεοῦ,	καὶ ἡ διὰ τῆς ἀγάπης
[1]	δὲ τὴν ἀγαθότητα συνίστησι τοῦ	Θεοῦ,	καὶ τὸ τάχος αὐτοῦ τῆς
[2]	ὅτι, ποίημα ὄντες τοῦ ἀγαθοῦ	Θεοῦ,	καὶ ὑπ´ αὐτοῦ συγκροτούμενοι, μικρά
[4]	αὐτὸν καὶ τῆς ἀνοχῆς τοῦ	Θεοῦ	καταφρονοῦντα, καὶ τοῖς ἐπαγομένοις αὐτῷ
[7]	Ἀδὰμ διὰ τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ	Θεοῦ	κατεσκεύασε, κατὰ τὸ γεγραμμένον, ὅτι
[4]	φοβερῶν παρὰ τῆς δικαίας τοῦ	Θεοῦ	κρίσεως ἐπαγόμενον, ἐπὶ τῷ σωφρονεστέρους
[2]	ἕκαστον ἔπηξεν ἡ δικαία τοῦ	Θεοῦ	κρίσις, πόῤῥωθεν τὸ περὶ ἕκαστον
[2]	τι κἀν ἐπινοίᾳ λαβεῖν. Ἐκ	Θεοῦ	μὲν γὰρ οἱ θάνατοι· οὐ
[6]	διὰ τὸ κατ´ εἰκόνα γεγενῆσθαι	Θεοῦ,	νοεῖ μὲν τὸ ἀγαθὸν, καὶ
[2]	πάθοιμεν ἄν τι, μὴ βουλομένου	Θεοῦ,	οὔτε μὴν ὧν πάσχομεν βλαβερόν
[4]	νομίσας ὥσπερ τῷ λαῷ τοῦ	Θεοῦ,	οὕτω καὶ αὐτῷ βάσιμον ἔσεσθαι
[1]	τῆς ἐπικλήσεως ἡ ἀκοὴ τοῦ	Θεοῦ.	Πάλιν ἱκετηρίας προσφέρων τῷ Θεῷ
[1]	ὥστε ἀμφοτέρωθέν ἐστιν ἄρνησις τοῦ	Θεοῦ.	~Πόθεν οὖν, φησὶν, αἱ νόσοι;
[2]	κακὰ, φησὶ, ταῦτα, καὶ πάντα	Θεοῦ	ποιήματα. Ὥστε τίνα ἔχομεν ἄλλον
[5]	Εἰ γὰρ πάντα ἐκ τοῦ	Θεοῦ,	πῶς τὸ κακὸν ἐκ τοῦ
[7]	στερήσει τῶν περισπουδάστων, ἔτι καὶ	Θεοῦ	στέρησιν ὑπομείνῃς. ~Παυσώμεθα οὖν ἐπανορθούμενοι
[10]	μισεῖ δὲ ὡς ὁμοιώματα τοῦ	Θεοῦ)	συνεχρήσατο οὖν αὐτοῦ τῇ πονηρίᾳ
[3]	πάνδημον πονηρίαν δημοσίαις μάστιξι τοῦ	Θεοῦ	σωφρονίζοντος. ~Τὸ μὲν οὖν κυρίως
[8]	ὁ διάβολος, εἰ μὴ παρὰ	Θεοῦ	τὰ κακά; Τί οὖν φαμεν;
[1]	τῆς δικαίας ὁδοῦ, μὴ λήθην	Θεοῦ	ταῖς ψυχαῖς νοσήσαντας. Πόθεν τὰ
[8]	μὲν διεσώσατο τῆς ἀγάπης τοῦ	Θεοῦ	τὸ ἀκόρεστον· τὸν δὲ ἀπόβλητον
[9]	ἀρετὴν, τὰ ἐκ τῆς τοῦ	Θεοῦ	χάριτος ἐπανθεῖν τῷ ἀνθρώπῳ, καὶ
[3]	νοῦν τῆς Γραφῆς κατηγορίαν ἔχει	Θεοῦ,	ὡς κακῶν αἰτίου καὶ ποιητοῦ·
[4]	ἕλκους πληγή· τὰ δὲ ὡς	θεραπεία	τῶν ἡμαρτημένων, ὡς τῷ Δαβὶδ
[2]	ὅταν δὲ κρεῖττον ἀποδειχθῇ τῆς	θεραπείας	τὸ πάθος, ἀναγκαία γίνεται τοῦ
[8]	Γαβριὴλ ἄγγελος, καὶ παρέστηκε τῷ	Θεῷ	διηνεκῶς. Ὁ Σατανᾶς ἄγγελος, καὶ
[8]	τὴν ἐξουσίαν, ἢ παραμένειν τῷ	Θεῷ,	ἢ ἀλλοτριωθῆναι τοῦ ἀγαθοῦ. Γαβριὴλ
[1]	Θεοῦ. Πάλιν ἱκετηρίας προσφέρων τῷ	Θεῷ	καὶ δεήσεις, ἐκδιδάσκει ἡμᾶς τίνα
[10]	ἀγγέλων βοώντων· Δόξα ἐν ὑψίστοις	Θεῷ,	καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη· καὶ
[8]	τῆς βρώσεως αὐτοῦ ὅμοιον τῷ	Θεῷ	καταστήσειν. Ἐὰν γὰρ φάγητε, φησὶν,
[8]	ἔσχε πρὸς τὸ ὁμοιωθῆναι τῷ	Θεῷ,	ταύτῃ πρὸς τὴν ἀπάτην ἀποχρησάμενος,
[7]	ἀποπληροῦντάς σοι τὰ καθήκοντα. Καὶ	Θεῷ	τοίνυν οὐ τὸ ἠναγκασμένον φίλον,
[6]	δύναμιν, ἐπιμένουσα τῇ τοῦ καλοῦ	θεωρίᾳ	καὶ τῇ ἀπολαύσει τῶν νοητῶν,
[1]	τῆς ἀτιμίας, καὶ αἱ μὲν	θήλειαι	παρ´ αὐτοῖς μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν
[8]	δι´ ὧν τῷ ὑπηρετησαμένῳ αὐτῷ	θηρίῳ	διελέγετο, πρὸς αὐτὸν ἀναφέρων τὴν
[8]	ἀναφέρων τὴν ἀπειλήν· ὅτι Ἔχθραν	θήσω	ἀναμέσον σοῦ καὶ ἀναμέσον τοῦ
[1]	λέγῃ· Κύριε, τί ἐπληθύνθησαν οἱ	θλίβοντές	με; ποτὲ δὲ τὴν ἀγαθότητα
[1]	οἰκονομίᾳ τινὶ παραδίδωσιν ἡμᾶς ταῖς	θλίψεσι,	κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς ἐνυπαρχούσης
[1]	ἡμᾶς μὴ ἐκκακεῖν ἐν ταῖς	θλίψεσιν,	ἀλλ´ ἀναμένειν τὴν ἀγαθότητα τοῦ
[1]	τὸν Θεόν· Κύριε, μὴ τῷ	θυμῷ	σου ἐλέγξῃς με, μηδὲ τῇ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/04/2009