Chapitre |
[2] |
λυσιτελέστερον
τὸ
πεπεδῆσθαι
τοῖς
μέλεσιν,
|
ἢ |
ἀκωλύτους
ἔχειν
τὰς
πρὸς
τὸ |
[8] |
ἐξουσίαν,
ἢ
παραμένειν
τῷ
Θεῷ,
|
ἢ |
ἀλλοτριωθῆναι
τοῦ
ἀγαθοῦ.
Γαβριὴλ
ἄγγελος, |
[4] |
προαιρέσεως
ἤρτηται,
ἐφ´
ἡμῖν
ὅντος
|
ἢ |
ἀπέχεσθαι
τῆς
πονηρίας,
ἢ
μοχθηροῖς
|
[6] |
ὑγιείας
ἢ
διὰ
πονηρὰν
δίαιταν
|
ἢ |
δι´
ἡσδηποτοῦν
νοσοποιοῦ
αἰτίας.
Οὐκοῦν |
[6] |
παρατραπέντα.
Ἐξίσταται
γὰρ
τῆς
ὑγιείας
|
ἢ |
διὰ
πονηρὰν
δίαιταν
ἢ
δι´
|
[3] |
εἴτε
ἐξ
ἀέρος,
ἢ
πυρὸς,
|
ἢ |
ἐξ
ὁποιασοῦν
αἰτίας
ἐπιγινόμεναι,
εἰς |
[8] |
Θεοῦ
ἀλλοτρίωσις.
Μικρὰ
περιστροφὴ
ὀφθαλμοῦ
|
ἢ |
μετὰ
ἡλίου
ἡμᾶς
εἶναι
ποιεῖ, |
[8] |
μετὰ
ἡλίου
ἡμᾶς
εἶναι
ποιεῖ,
|
ἢ
|
μετὰ
τῆς
σκιᾶς
τοῦ
σώματος |
[3] |
Σόδομα
μετὰ
τὰς
ἀνοσιουργίας
ἐκείνας;
|
ἢ |
μὴ
καταστραφῆναι
τὴν
Ἱερουσαλὴμ,
μηδὲ |
[4] |
ὅντος
ἢ
ἀπέχεσθαι
τῆς
πονηρίας,
|
ἢ |
μοχθηροῖς
εἶναι·
τῶν
δὲ
λοιπῶν |
[8] |
ἐπ´
αὐτῷ
κειμένην
τὴν
ἐξουσίαν,
|
ἢ |
παραμένειν
τῷ
Θεῷ,
ἢ
ἀλλοτριωθῆναι
|
[2] |
ἴδῃς
πόλιν
ἐπικατασεισθεῖσαν
τοῖς
ἐνοικοῦσιν,
|
ἢ
|
πλοῖον
αὔτανδρον
κατὰ
θαλάσσης
διαλυθὲν, |
[3] |
ἐκ
θαλάσσης,
εἴτε
ἐξ
ἀέρος,
|
ἢ |
πυρὸς,
ἢ
ἐξ
ὁποιασοῦν
αἰτίας |
[3] |
τῶν
πολέμων
τὰς
(τιμωρίας
ἐπάγοντος.
|
Ἢ |
σὺ
ἐβούλου
μὴ
καταπρησθῆναι
τὰ |
[7] |
κατασκευάσαντα
ἡμᾶς
ἀναμαρτήτους,
οὐδὲν
ἕτερον
|
ἢ |
τὴν
ἄλογον
φύσιν
τῆς
λογικῆς |
[2] |
ὧν
πάσχομεν
βλαβερόν
τί
ἐστιν,
|
ἢ |
τοιοῦτον,
ὥστε
ἐνεῖναι
βέλτιόν
τι |
[2] |
προελθεῖν.
Ὥσπερ
οὖν
τῆς
τομῆς
|
ἢ |
τοῦ
καυτῆρος
οὐχ
ὁ
ἰατρὸς |
[4] |
γὰρ
ἐπὶ
τὸν
κατασκευάσαντα
δικαιότερον
|
ἡ
|
αἰτία
μετενεχθήσεται)
ἀλλ´
ὅταν
ἀκούσῃς |
[1] |
προέλαβε
τὸ
τέλος
τῆς
ἐπικλήσεως
|
ἡ |
ἀκοὴ
τοῦ
Θεοῦ.
Πάλιν
ἱκετηρίας |
[2] |
πάθος,
ἀναγκαία
γίνεται
τοῦ
ἀχρειωθέντος
|
ἡ |
ἀλλοτρίωσις,
ὡς
μὴ
διὰ
συνεχείας |
[5] |
μὲν
τὸ
ὄντως
κακὸν,
ὅτι
|
ἡ |
ἁμαρτία,
ἧς
τὸ
τέλος
ἀπώλεια· |
[4] |
~Τὸ
μὲν
οὖν
κυρίως
κακὸν
|
ἡ |
ἁμαρτία,
ὅπερ
μάλιστά
ἐστι
τῆς |
[2] |
ἐν
ᾅδου
κολάσεων
ἀρχὴ
τυγχάνει
|
ἡ |
ἀπαλλαγὴ
τῶν
ἐντεῦθεν.
Πάλιν
δὲ |
[10] |
λέγεται,
ἐπειδὴ
περίγειος
αὐτοῦ
ἐστιν
|
ἡ |
ἀρχή.
Καὶ
οὕτως
φησὶν
ὁ
|
[10] |
τοῖς
οὐρανοῖς,
κηρύσσεται
ἡμῖν
λοιπὸν
|
ἡ |
βασιλεία
τῶν
οὐρανῶν·
Ἰωάννου
μὲν |
[10] |
οὐρανῶν·
Ἰωάννου
μὲν
λέγοντος·
Ἤγγικεν
|
ἡ
|
βασιλεία
τῶν
οὐρανῶν·
τοῦ
Κυρίου |
[10] |
εἰδέναι
χρὴ,
ὅτι
οὐρανὸν
συνήθως
|
ἡ
|
Γραφὴ
τὸν
ἀέρα
λέγει,
ὡς |
[6] |
Ἡ
προσεδρεία
τοῦ
Θεοῦ,
καὶ
|
ἡ |
διὰ
τῆς
ἀγάπης
συνάφεια·
ἧς |
[4] |
ἐν
μιᾷ
καιροῦ
ῥοπῇ
ἀφανισμὸς,
|
ἡ |
διὰ
τοῦ
ἕλκους
πληγή·
τὰ |
[2] |
ἐξ
ἀρχῆς
περὶ
ἕκαστον
ἔπηξεν
|
ἡ |
δικαία
τοῦ
Θεοῦ
κρίσις,
πόῤῥωθεν |
[10] |
Ἰησοῦ
τῷ
Κυρίῳ
ἡμῶν,
ᾧ
|
ἡ |
δόξα
καὶ
τὸ
κράτος
εἰς |
[8] |
ἀκόρεστον·
τὸν
δὲ
ἀπόβλητον
ἔδειξεν
|
ἡ |
ἐκ
Θεοῦ
ἀναχώρησις.
Τοῦτό
ἐστι |
[6] |
μὴν
ἔστι
τὸ
κακὸν,
καὶ
|
ἡ |
ἐνέργεια
δείκνυσι
πολὺ
κατὰ
τοῦ |
[9] |
μόνον
τῆς
ἐντολῆς,
ἀλλὰ
καὶ
|
ἡ |
ἐπίγνωσις
τῆς
γυμνότητος.
Ἔφαγον
γὰρ, |
[9] |
οὗ
τῷ
διαβόλῳ
ἔμελλε
προχωρήσειν
|
ἡ |
καθ´
ἡμῶν
ἐπιχείρησις;
Εἰ
γὰρ |
[5] |
αἰσχρὸν
ἀπὸ
τοῦ
καλοῦ,
οὔτε
|
ἡ |
κακία
ἀπὸ
τῆς
ἀρετῆς.
Ἀνάγνωθι |
[3] |
γὰρ
ἐνταῦθα
μετὰ
τὴν
ποίησιν
|
ἡ |
κτίσις
ταχθεῖσα
διδάσκει
ἡμᾶς,
ὅτι |
[5] |
τοῖς
καλοῖς
συνεκτίσθη.
Ἀλλ´
οὐδὲ
|
ἡ |
νοητὴ
κτίσις,
γενομένη
παρὰ
τοῦ |
[6] |
τοῦ
σώματος;
Οὔτε
γὰρ
ἀγέννητος
|
ἡ |
νόσος,
οὔτε
μὴν
δημιούργημα
τοῦ |
[2] |
οὐχ
ὁ
ἰατρὸς
αἴτιος,
ἀλλ´
|
ἡ |
νόσος·
οὕτω
καὶ
οἱ
τῶν |
[10] |
τὸν
εἰπόντα·
Οὐκ
ἔστιν
ἡμῖν
|
ἡ
|
πάλη
πρὸς
αἷμα
καὶ
σάρκα, |
[4] |
τῶν
ἡμαρτημένων,
ὡς
τῷ
Δαβὶδ
|
ἡ
|
περὶ
τὸν
οἶκον
αἰσχύνη,
παρανόμου |
[10] |
τοῦ
ἐχθροῦ.
Ἐπεὶ
οὖν
ἐξεβλήθη
|
ἡ |
πονηρὰ
αὐτοῦ
τυραννὶς,
καὶ
ἐκαθάρθη |
[5] |
ἐστιν
ὑφεστὼς,
ὥσπερ
τι
ζῶον,
|
ἡ |
πονηρία·
οὔτε
οὐσίαν
αὐτῆς
ἐνυπόστατον |
[8] |
τῆς
οἰκείας
τάξεως
παντελῶς.
Κἀκεῖνον
|
ἡ |
προαίρεσις
(διεφύλαξεν
ἐν
τοῖς
ἄνω, |
[8] |
νόσον
τοῖς
ἐνδιαιτωμένοις
ἐναποτίθεται·
οὕτως
|
ἡ |
πρὸς
τὰ
φαῦλα
συνήθεια
μεγάλα |
[8] |
βλαβερὸν
διαφεύγῃ.
Διὰ
τοῦτο
ἀδιάλλακτος
|
ἡ |
πρὸς
τὸν
ὄφιν
ἔχθρα.
Εἰ |
[6] |
ἦν
αὐτῇ
τὸ
προηγούμενον
ἀγαθόν;
|
Ἡ |
προσεδρεία
τοῦ
Θεοῦ,
καὶ
ἡ |
[8] |
δὲ
πρὸς
τὴν
σκιὰν
ἀναγκαία
|
ἡ |
σκότωσις.
Οὕτω
πονηρὸς
ὁ
διάβολος, |
[10] |
ἦν
ὁ
διάβολος;
καὶ
τίς
|
ἡ |
τάξις;
καὶ
τί
τὸ
ἀξίωμα; |
[8] |
ἀναχώρησις.
Τοῦτό
ἐστι
τὸ
κακὸν,
|
ἡ |
τοῦ
Θεοῦ
ἀλλοτρίωσις.
Μικρὰ
περιστροφὴ |
[5] |
ὁ
ὀφθαλμὸς,
οὐκ
ἂν
ἕσχεν
|
ἡ |
τυφλότης
παρείσδυσιν.
Οὕτω
καὶ
τὸ |
[4] |
ἀνδρείας
προβάλλεται,
ὡς
τῷ
Ἰὼβ
|
ἡ |
τῶν
παίδων
στέρησις,
ὁ
τοῦ |
[10] |
τῷ
ἀγαθῷ·
οὕτω
γὰρ
σημαίνει
|
ἡ |
φωνὴ
τῶν
Ἑβραίων,
ὡς
ἐν |
[6] |
οὐχὶ
δὲ
ἁμαρτίαν·
ἐκακώθη
δὲ
|
ἡ |
ψυχὴ,
παρατραπεῖσα
τοῦ
κατὰ
φύσιν. |
[10] |
ἔμεινεν
ἐν
τῇ
τάξει,
ἐν
|
ᾗ |
ἐξ
ἀρχῆς
ἐτάχθη
παρὰ
τοῦ |
[10] |
τῶν
οὐρανῶν·
Ἰωάννου
μὲν
λέγοντος·
|
Ἤγγικεν |
ἡ
βασιλεία
τῶν
οὐρανῶν·
τοῦ |
[5] |
ὅλως
δὲ
μήτε
Θεὸν
αἴτιον
|
ἡγοῦ |
τῆς
ὑπάρξεως
τοῦ
κακοῦ,
μήτε
|
[9] |
ἵνα
ἐν
τῇ
ἀποχῇ
τοῦ
|
ἡδέος, |
τὸ
τῆς
ἐγκρατείας
καλὸν
ἐπιδειξάμενοι, |
[3] |
τὴν
τῶν
ποιοτήτων
ἐναντίωσιν.
Ὅπερ
|
ἤδη |
τινὲς
παθόντες
εἰς
πολυθεΐαν
ἐτράπησαν. |
[2] |
μηδὲν
δεινὸν
ἔχειν,
οὗτοι
δι´
|
ἡδονῆς |
(εἰς
τὴν
ἁμαρτίαν
δελεασθέντες,
τίνα |
[6] |
σαρκὶ
διὰ
τὰς
αἰσχρὰς
τῶν
|
ἡδονῶν |
ἀπολαύσεις
ἀναμιχθῇ.
~Ἦν
ποτε
ὁ |
[8] |
Ὅθεν
ὀρθῶς
ἔχει
τὸ,
Φθείρουσιν
|
ἤθη |
χρηστὰ
ὁμιλίαι
κακαί.
Ὡς
γὰρ |
[8] |
Μικρὰ
περιστροφὴ
ὀφθαλμοῦ
ἢ
μετὰ
|
ἡλίου |
ἡμᾶς
εἶναι
ποιεῖ,
ἢ
μετὰ |
[1] |
τὴν
ἀσχημοσύνην
κατεργάζονται;
Οὐκ
ἐπειδὴ
|
ἤλλαξαν |
τὴν
δόξαν
τοῦ
ἀφθάρτου
Θεοῦ
|
[10] |
πατῆται
ὑπὸ
τῶν
εἰς
Χριστὸν
|
ἠλπικότων. |
Ἔδωκε
γὰρ
δύναμιν
τοῖς
ἑαυτοῦ |
[7] |
ἀβουλίας,
γενόμενος.
Διὰ
τοῦτο
καὶ
|
ἥμαρτε
|
μὲν
διὰ
μοχθηρὰν
προαίρεσιν,
ἀπέθανε |
[4] |
τὰ
δὲ
ὡς
θεραπεία
τῶν
|
ἡμαρτημένων, |
ὡς
τῷ
Δαβὶδ
ἡ
περὶ |
[9] |
τὴν
ἐν
τῷ
παραδείσῳ
ζωὴν
|
ἡμᾶς |
ἀνακαλούμενος,
ἐκβάλλει
τὴν
μέριμναν
τῶν |
[7] |
ποιητὴν
ὡς
μὴ
φυσικῶς
κατασκευάσαντα
|
ἡμᾶς |
ἀναμαρτήτους,
οὐδὲν
ἕτερον
ἢ
τὴν |
[2] |
Θεὸν
ἔχει
τὸν
αἴτιον,
ἀλλ´
|
ἡμᾶς |
αὐτούς.
Ἀρχὴ
γὰρ
καὶ
ῥίζα |
[9] |
ἀπάτης
τὸ
δέλεαρ,
πῶς
ἂν
|
ἡμᾶς |
διὰ
τῆς
παρακοῆς
εἰς
τὸν |
[8] |
περιστροφὴ
ὀφθαλμοῦ
ἢ
μετὰ
ἡλίου
|
ἡμᾶς |
εἶναι
ποιεῖ,
ἢ
μετὰ
τῆς |
[10] |
μὲν
ἡμῶν
ἀπωλείᾳ,
παραδειγματίζων
δὲ
|
ἡμᾶς
|
ἐπὶ
τοῖς
πεπραγμένοις.
Φύσις
δὲ |
[10] |
ὥστε
διὰ
τῆς
ὑπακοῆς
ἀναπαλαῖσαι
|
ἡμᾶς, |
καὶ
καταστεφανωθῆναι
τοῦ
ἀντιδίκου.
Εἴθε |
[1] |
δι´
ὅλου
τοῦ
ψαλμοῦ
διδάξας
|
ἡμᾶς |
μὴ
ἐκκακεῖν
ἐν
ταῖς
θλίψεσιν, |
[8] |
τῶν
κατὰ
μέρος
οἰκονομουμένων
διαφεύγουσιν
|
ἡμᾶς |
οἱ
λόγοι,
ἀλλ´
ἕν
γε |
[2] |
μικρά
τε
καὶ
μείζω
περὶ
|
ἡμᾶς |
οἰκονομοῦντος,
οὔτε
πάθοιμεν
ἄν
τι, |
[3] |
ποίησιν
ἡ
κτίσις
ταχθεῖσα
διδάσκει
|
ἡμᾶς, |
ὅτι
ἐπὶ
τῆς
βελτιώσεως
τέτακται, |
[8] |
Πόθεν
οὖν
αὐτῷ
ὁ
πρὸς
|
ἡμᾶς |
πόλεμος;
Ὅτι,
δοχεῖον
ὢν
πάσης |
[1] |
εἰδέναι,
ὅτι
οἰκονομίᾳ
τινὶ
παραδίδωσιν
|
ἡμᾶς |
ταῖς
θλίψεσι,
κατὰ
τὴν
ἀναλογίαν |
[10] |
οὐδέ
τινος
ἀνθισταμένου
καὶ
παρατρέποντος
|
ἡμᾶς |
τῆς
μακαρίας
ζωῆς,
ἀλλ´,
(ἄλυπον |
[1] |
τῷ
Θεῷ
καὶ
δεήσεις,
ἐκδιδάσκει
|
ἡμᾶς |
τίνα
τρόπον
προσῆκε
τοὺς
ἐν |
[8] |
τοσούτου
μίσους
ἄξιον,
πόσον
ἐχθραίνειν
|
ἡμᾶς |
τῷ
ἐνεργήσαντι
προσῆκεν;
~Ἀλλὰ
καὶ |
[10] |
καὶ
θεομάχος·
καὶ
μισεῖ
μὲν
|
ἡμᾶς |
ὡς
κτήματα
τοῦ
Δεσπότου,
μισεῖ |
[7] |
οὐχὶ
Θεὸς
ἔκτισε
θάνατον,
ἀλλ´
|
ἡμεῖς |
ἑαυτοῖς
ἐκ
πονηρᾶς
γνώμης
ἐπεσπασάμεθα. |
[2] |
τὸ
μὲν
ὡς
πρὸς
τὴν
|
ἡμετέραν |
αἴσθησιν,
τὸ
δὲ
ὡς
πρὸς |
[4] |
κακοῦ
προσηγορίας
ἄξιον,
(ἐκ
τῆς
|
ἡμετέρας |
προαιρέσεως
ἤρτηται,
ἐφ´
ἡμῖν
ὅντος |
[10] |
τῇ
πονηρίᾳ
εἰς
γυμνάσιον
τῶν
|
ἡμετέρων |
ψυχῶν
ὁ
σοφῶς
καὶ
προνοητικῶς |
[8] |
οὖν
φαμεν;
Ὅτι
ὁ
αὐτὸς
|
ἡμῖν |
ἀρκέσει
καὶ
περὶ
τοῦ
ζητήματος |
[8] |
ἡμῖν
κατεσκευάσθη,
ἀλλ´
ἐκ
ζηλοτυπίας
|
ἡμῖν
|
εἰς
ἔχθραν
ἀντικατέστη.
Ὁρῶν
γὰρ |
[1] |
τοῦ
καθ´
ἑαυτὸν
ὑποδείγματος
διδασκαλίαν
|
ἡμῖν |
ἐναργεστάτην
τῆς
ὑπομονῆς
καταλιμπάνει,
ὡς |
[2] |
πέφυκε.
Πάλιν
κακὸν
λέγομεν
τὸ
|
ἡμῖν |
ἐπίπονον
καὶ
ὀδυνηρὸν
πρὸς
τὴν |
[7] |
ἡμῖν
ἤρτηται.
Τὸ
δὲ
ἐφ´
|
ἡμῖν |
ἐστι
τὸ
αὐτεξούσιον.
Ὁ
τοίνυν |
[10] |
Ἀπόστολον,
τὸν
εἰπόντα·
Οὐκ
ἔστιν
|
ἡμῖν |
ἡ
πάλη
πρὸς
αἷμα
καὶ |
[7] |
γίνεται
Προαίρεσις
δὲ
τῶν
ἐφ´
|
ἡμῖν |
ἤρτηται.
Τὸ
δὲ
ἐφ´
ἡμῖν |
[2] |
ῥίζα
τῆς
ἁμαρτίας
τὸ
ἐφ´
|
ἡμῖν |
καὶ
τὸ
αὐτεξούσιον.
Οἷς
γὰρ |
[8] |
καὶ
πονηρόν.
Οὐκ
ἐχθρὸς
τοίνυν
|
ἡμῖν |
κατεσκευάσθη,
ἀλλ´
ἐκ
ζηλοτυπίας
ἡμῖν
|
[10] |
τὰ
ἐν
τοῖς
οὐρανοῖς,
κηρύσσεται
|
ἡμῖν |
λοιπὸν
ἡ
βασιλεία
τῶν
οὐρανῶν· |
[10] |
οὐκ
ἐπετράπη.
~Ἀγωνιστὴς
τοίνυν
ἕστηκεν
|
ἡμῖν |
ὁ
διάβολος
διὰ
τὸ
ἐξ |
[8] |
Ἐπειδὴ
οὖν
γέγονεν
ἐχθρὸς,
ἐφύλαξεν
|
ἡμῖν |
ὁ
Θεὸς
τὴν
πρὸς
αὐτὸν |
[1] |
γὰρ,
τὰ
οἰκεῖα
πάθη
διηγούμενος
|
ἡμῖν |
ὁ
προφήτης,
καὶ
ὅπως
ἤνεγκε |
[4] |
τῆς
ἡμετέρας
προαιρέσεως
ἤρτηται,
ἐφ´
|
ἡμῖν
|
ὅντος
ἢ
ἀπέχεσθαι
τῆς
πονηρίας, |
[10] |
ἀγῶνος
ἐν
τοῖς
ἄνω
ὑπολειπομένου
|
ἡμῖν, |
οὐδέ
τινος
ἀνθισταμένου
καὶ
παρατρέποντος |
[1] |
ἐνεργοῦντος
ἐν
αὐτῷ
Πνεύματος
ὑποδειχθέντες
|
ἡμῖν. |
Ποτὲ
μὲν
γὰρ,
τὰ
οἰκεῖα |
[10] |
τὸ
ἐξ
ἐπηρείας
πάλαι
γενόμενον
|
ἡμῖν |
πτῶμα,
τοῦ
Κυρίου
οἰκονομήσαντος
ἡμῖν |
[7] |
προειρημένας
αἰτίας,
ἵνα
μὴ
ἀθάνατον
|
ἡμῖν |
τὴν
ἀῤῥωστίαν
διατηρήσῃ.
Ὥσπερ
ἂν |
[10] |
ἡμῖν
πτῶμα,
τοῦ
Κυρίου
οἰκονομήσαντος
|
ἡμῖν |
τὴν
πρὸς
αὐτὸν
πάλην,
ὥστε |
[8] |
φθόνου
τὴν
νόσον,
καὶ
ἐβάσκηνεν
|
ἡμῖν
|
τῆς
τιμῆς.
Οὐ
γὰρ
ἤνεγκεν |
[7] |
ἔσχομεν,
φησὶν,
ὥστε
μηδὲ
βουλομένοις
|
ἡμῖν |
ὑπάρχειν
τὸ
ἁμαρτάνειν;
Ὅτι
καὶ |
[2] |
καὶ
οἰκείων
ἀποβολάς·
ὧν
ἕκαστον
|
ἡμῖν |
ὑπὸ
τοῦ
φρονίμου
καὶ
ἀγαθοῦ |
[3] |
δικαιοσύνῃ.
Ὅσον
γὰρ
ὁ
ἔξω
|
ἡμῶν |
ἄνθρωπος
διαφθείρεται,
τοσοῦτον
ὁ
ἔσω |
[10] |
καὶ
κατήγορος
γίνεται·
χαίρων
μὲν
|
ἡμῶν |
ἀπωλείᾳ,
παραδειγματίζων
δὲ
ἡμᾶς
ἐπὶ |
[8] |
γε
ἐκεῖνο
δόγμα
ταῖς
ψυχαῖς
|
ἡμῶν |
ἐνυπαρχέτω,
τὸ,
μηδὲν
κακὸν
παρὰ |
[9] |
διαβόλῳ
ἔμελλε
προχωρήσειν
ἡ
καθ´
|
ἡμῶν |
ἐπιχείρησις;
Εἰ
γὰρ
μὴ
εἶχε |
[2] |
μὲν
οὖν
φύσει
κακὸν
ἐξ
|
ἡμῶν
|
ἤρτηται,
ἀδικία,
ἀσέλγεια,
ἀφροσύνη,
δειλία, |
[10] |
αὐτὸς
καὶ
συνεργὸς
τῆς
ἁμαρτίας
|
ἡμῶν |
καὶ
κατήγορος
γίνεται·
χαίρων
μὲν |
[10] |
εἰς
Ἱερουσαλὴμ
εἰσόδῳ
τοῦ
Κυρίου
|
ἡμῶν, |
καὶ
κραζόντων·
Εἰρήνη
ἐν
οὐρανοῖς, |
[8] |
μετὰ
τῆς
σκιᾶς
τοῦ
σώματος
|
ἡμῶν. |
Κἀκεῖ
μὲν
ἀναβλέψαντι
ἕτοιμον
τὸ |
[3] |
χειρῶν,
αἷς
παρέδωκαν
τὸν
Κύριον
|
ἡμῶν |
οἱ
ἐχθροὶ
τῆς
ζωῆς
ἑαυτῶν |
[2] |
δεῖ
προειλημμένον
ἐν
ταῖς
διανοίαις
|
ἡμῶν, |
ὅτι,
ποίημα
ὄντες
τοῦ
ἀγαθοῦ |
[4] |
ὅτι
πρός
τι
χρήσιμον
ἕκαστος
|
ἡμῶν |
πεποίηται.
Καὶ
ὥσπερ
ἐν
τῇ |
[2] |
κρίσις,
πόῤῥωθεν
τὸ
περὶ
ἕκαστον
|
ἡμῶν |
συμφέρον
προβλεπομένου·
λιμοὶ
δὲ
καὶ |
[8] |
τῆς
τιμῆς.
Οὐ
γὰρ
ἤνεγκεν
|
ἡμῶν |
τὴν
ἄλυπον
ζωὴν
τὴν
ἐν |
[10] |
τῆς
μακαρίας
ζωῆς,
ἀλλ´,
(ἄλυπον
|
ἡμῶν |
τὴν
διαδοχὴν
ἐχόντων
πρὸς
τὸ |
[9] |
ἔδει
εἶναι
ἐντολὴν
τὴν
δοκιμάζουσαν
|
ἡμῶν |
τὸ
ὑπήκοον.
Διὰ
τοῦτο
ἦν |
[10] |
πρὸς
τὸ
ἑξῆς,
καὶ
ἀπολαυόντων
|
ἡμῶν |
τοῦ
ξύλου
τῆς
ζωῆς
εἰς |
[10] |
ἐν
Χριστῷ
Ἰησοῦ
τῷ
Κυρίῳ
|
ἡμῶν, |
ᾧ
ἡ
δόξα
καὶ
τὸ |
[9] |
αὐτῷ
τὰ
ἐνδύματα,
ἐπειδὴ
ἆθλα
|
ἦν |
ἀρετῆς
ἀποκείμενα
τῷ
ἀνθρώπῳ,
εἰς |
[6] |
τοῦ
κατὰ
φύσιν.
Τί
δὲ
|
ἦν |
αὐτῇ
τὸ
προηγούμενον
ἀγαθόν;
Ἡ |
[4] |
ὑπὸ
τῆς
ἄγαν
κακίας
ἀνίατος
|
ἦν. |
Ἐσκλήρυνε
δὲ
αὐτὸν,
τῇ
μακροθυμίᾳ |
[9] |
οὔτε
ἐκ
τέχνης·
ἀλλ´
ἕτερα
|
ἦν
|
ηὐτρεπισμένα,
ἐπιδειξαμένῳ
τὴν
ἀρετὴν,
τὰ |
[3] |
δὲ
ταῦτα
πῶς
ἄλλως
δίκαιον
|
ἦν, |
καὶ
οὐχὶ
διὰ
τῶν
Ῥωμαϊκῶν |
[10] |
φαρμάκων
κατασκευὴν
ἀποχρώμενος.
Τίς
οὖν
|
ἦν |
ὁ
διάβολος;
καὶ
τίς
ἡ |
[7] |
αἰσχρὰς
τῶν
ἡδονῶν
ἀπολαύσεις
ἀναμιχθῇ.
|
~Ἦν |
ποτε
ὁ
Ἀδὰμ
ἄνω,
οὐ |
[9] |
προσῆκεν;
~Ἀλλὰ
καὶ
διὰ
τί
|
ἦν |
τὸ
ξύλον,
φησὶν,
ἐν
τῷ |
[7] |
τιμιωτέραν
ἔθετο.
(Ἔξω
μὲν
εὐθὺς
|
ἦν |
τοῦ
παραδείσου,
ἔξω
δὲ
τῆς |
[5] |
ὀφθαλμῶν
ἐπεγένετο.
Ὥστε,
εἰ
μὴ
|
ἦν |
φθαρτῆς
φύσεως
ὁ
ὀφθαλμὸς,
οὐκ
|
[9] |
ἡμῶν
τὸ
ὑπήκοον.
Διὰ
τοῦτο
|
ἦν |
φυτὸν
ὡραίων
καρπῶν
εὔφορον,
ἵνα |
[9] |
ἐγένοντο
πρόξενοι·
ὃ
μάλιστα
φευκτὸν
|
ἦν |
ὡς
βλαβερὸν
τῷ
ἀνθρώπῳ.
Διὸ |
[8] |
ἄνθρωπον,
καὶ
τὴν
ἐπιθυμίαν
αὐτοῦ,
|
ἣν
|
ἔσχε
πρὸς
τὸ
ὁμοιωθῆναι
τῷ |
[3] |
Οὐκ
ἔστι
κακία
ἐν
πόλει,
|
ἣν |
Κύριος
οὐκ
ἐποίησε.
Καὶ
ἐν |
[3] |
Οὐκ
ἔστι
κακία
ἐν
πόλει,
|
ἣν |
Κύριος
οὐκ
ἐποίησε·
νόει
τῆς |
[10] |
τὴν
ὁδὸν
τοῦ
ξύλου
ζωῆς·
|
ἣν |
παρελθόντες
ἀκωλύτως,
εἴσω
γενοίμεθα
τῆς |
[1] |
τὸ
τάχος
αὐτοῦ
τῆς
ἀντιλήψεως,
|
ἣν |
παρέχεται
τοῖς
ἀληθινῶς
ἐκζητοῦσιν
αὐτὸν, |
[7] |
Καὶ
Θεῷ
τοίνυν
οὐ
τὸ
|
ἠναγκασμένον |
φίλον,
ἀλλὰ
τὸ
ἐξ
ἀρετῆς |
[1] |
ἡμῖν
ὁ
προφήτης,
καὶ
ὅπως
|
ἤνεγκε |
τὰ
συμπίπτοντα
γενναίως,
διὰ
τοῦ |
[8] |
ἡμῖν
τῆς
τιμῆς.
Οὐ
γὰρ
|
ἤνεγκεν |
ἡμῶν
τὴν
ἄλυπον
ζωὴν
τὴν |
[2] |
οὖν
φύσει
κακὸν
ἐξ
ἡμῶν
|
ἤρτηται, |
ἀδικία,
ἀσέλγεια,
ἀφροσύνη,
δειλία,
φθόνοι, |
[4] |
ἄξιον,
(ἐκ
τῆς
ἡμετέρας
προαιρέσεως
|
ἤρτηται, |
ἐφ´
ἡμῖν
ὅντος
ἢ
ἀπέχεσθαι |
[7] |
Προαίρεσις
δὲ
τῶν
ἐφ´
ἡμῖν
|
ἤρτηται. |
Τὸ
δὲ
ἐφ´
ἡμῖν
ἐστι |
[6] |
ἡ
διὰ
τῆς
ἀγάπης
συνάφεια·
|
ἧς |
ἐκπεσοῦσα,
τοῖς
ποικίλοις
καὶ
πολυτρόποις |
[5] |
ὄντως
κακὸν,
ὅτι
ἡ
ἁμαρτία,
|
ἧς |
τὸ
τέλος
ἀπώλεια·
τί
δὲ |
[6] |
διὰ
πονηρὰν
δίαιταν
ἢ
δι´
|
ἡσδηποτοῦν |
νοσοποιοῦ
αἰτίας.
Οὐκοῦν
σῶμα
μὲν
|
[9] |
ἐκ
τέχνης·
ἀλλ´
ἕτερα
ἦν
|
ηὐτρεπισμένα, |
ἐπιδειξαμένῳ
τὴν
ἀρετὴν,
τὰ
ἐκ |