Chapitre |
[4] |
θεραπεία
τῶν
ἡμαρτημένων,
ὡς
τῷ
|
Δαβὶδ |
ἡ
περὶ
τὸν
οἶκον
αἰσχύνη, |
[1] |
οἱ
τρόποι,
οἱ
διὰ
ἱεροψάλτου
|
Δαβὶδ |
παρὰ
τοῦ
ἐνεργοῦντος
ἐν
αὐτῷ |
[4] |
πρὸς
ἁμαρτίαν
εὐολισθήτους·
ὡς
ὁ
|
Δαθὰν |
καὶ
Ἀβειρὼν
ὑπὸ
τῆς
γῆς |
[3] |
Ψόφος
ἁρμάτων
καὶ
ἱππευόντων.
Ὅταν
|
δὲ |
ἀκούσῃς,
Οὐκ
ἔστι
κακία
ἐν |
[3] |
σὰρξ,
ἵνα
ἰαθῇ
ψυχή·
θανατοῦται
|
δὲ |
ἁμαρτία,
ἵνα
ζήσῃ
δικαιοσύνη.
Τὸ |
[6] |
τοίνυν
ἐποίησεν
ὁ
Θεὸς,
οὐχὶ
|
δὲ |
ἁμαρτίαν·
ἐκακώθη
δὲ
ἡ
ψυχὴ, |
[10] |
ἀποστάτης,
ἐχθρὸς
μὲν
Θεοῦ,
ἐχθρὸς
|
δὲ
|
ἀνθρώπων
τῶν
κατ´
εἰκόνα
Θεοῦ |
[8] |
τοῦ
Θεοῦ
τὸ
ἀκόρεστον·
τὸν
|
δὲ |
ἀπόβλητον
ἔδειξεν
ἡ
ἐκ
Θεοῦ |
[4] |
τοι
χρυσοῦν
ἐστι
σκεῦος,
τὸ
|
δὲ |
ἀργυροῦν,
τὸ
δὲ
ὀστράκινον,
τὸ |
[10] |
τὰ
πνευματικὰ
τῆς
πονηρίας.
Ἀξίωμα
|
δὲ |
ἀρχικόν·
Πρὸς
γὰρ
τὰς
ἀρχὰς, |
[4] |
ἄγαν
κακίας
ἀνίατος
ἦν.
Ἐσκλήρυνε
|
δὲ |
αὐτὸν,
τῇ
μακροθυμίᾳ
καὶ
τῇ |
[10] |
ἡμᾶς
ἐπὶ
τοῖς
πεπραγμένοις.
Φύσις
|
δὲ |
αὐτοῦ
ἀσώματος,
κατὰ
τὸν
Ἀπόστολον, |
[3] |
νόσον
ἐμβάλλει
τῷ
σώματι.
Πόλεων
|
δὲ |
ἀφανισμοὶ,
σεισμοί
τε
καὶ
ἐπικλύσεις, |
[10] |
ἐτάχθη
παρὰ
τοῦ
ταξιάρχου!
ἐπειδὴ
|
δὲ |
γέγονεν
ἀποστάτης,
ἐχθρὸς
μὲν
Θεοῦ, |
[7] |
μὲν
διὰ
μοχθηρὰν
προαίρεσιν,
ἀπέθανε
|
δὲ |
διὰ
τὴν
ἁμαρτίαν·
Τὰ
γὰρ |
[7] |
τρυφαῖς
δὲ
παραδείσου
ἐναναπαύσαντα,
ἀρχὴν
|
δὲ |
δόντα
κατὰ
τὴν
τῶν
ἀγγέλων, |
[5] |
τὸ
τῆς
αἰσθήσεως
ἀλγεινὸν,
ἀγαθοῦ
|
δὲ |
δύναμιν
ἔχον,
ὡς
αἱ
κακώσεις |
[3] |
παθόντες
εἰς
πολυθεΐαν
ἐτράπησαν.
Ποιεῖ
|
δὲ |
εἰρήνην,
καὶ
κτίζει
κακά.
Μάλιστα |
[10] |
ἐν
ἐμοὶ
εὑρήσει
οὐδέν.
Ἐπειδὴ
|
δὲ |
εἴρηται
περὶ
τῆς
στρατιᾶς
τοῦ |
[7] |
τὸ
ἐξ
ἀρετῆς
κατορθούμενον.
Ἀρετὴ
|
δὲ |
ἐκ
προαιρέσεως,
καὶ
οὐκ
ἐξ |
[9] |
ἀγαθῶν
τὰς
ἀντιδόσεις
ὑπάρχειν.
Αἱ
|
δὲ |
ἐκ
τέχνης
ἐπιτηδεύσεις
ἀσχολίας
ἂν
|
[1] |
εἰς
τὴν
παρὰ
φύσιν,
ἄῤῥενες
|
δὲ |
ἐν
ἄρσεσι
τὴν
ἀσχημοσύνην
κατεργάζονται; |
[6] |
τὴν
κατὰ
φύσιν
ζωήν·
ἔχει
|
δὲ |
ἐξουσίαν
καὶ
ἀπονεῦσαί
ποτε
τοῦ |
[2] |
ἀδικίαν
αὐτῶν
ὄργανον
διαφθείρων·
νόσον
|
δὲ |
ἐπάγει,
οἷς
λυσιτελέστερον
τὸ
πεπεδῆσθαι |
[2] |
πρὸς
τὸ
ἁμαρτάνειν
ὁρμάς·
θάνατοι
|
δὲ |
ἐπάγονται,
τῶν
ὅρων
τῆς
ζωῆς |
[10] |
τὸν
βασιλέα
τῶν
Σύρων·
διάβολος
|
δὲ, |
ἐπειδὴ
ὁ
αὐτὸς
καὶ
συνεργὸς
|
[9] |
πᾶσι
τῆς
φύσεως
ὑπαρχούσης·
ἀνθρώπῳ
|
δὲ |
ἔπρεπε,
κατὰ
τὴν
ἀναλογίαν
τῆς |
[7] |
τῶν
ἐφ´
ἡμῖν
ἤρτηται.
Τὸ
|
δὲ |
ἐφ´
ἡμῖν
ἐστι
τὸ
αὐτεξούσιον. |
[6] |
Θεὸς,
οὐχὶ
δὲ
ἁμαρτίαν·
ἐκακώθη
|
δὲ |
ἡ
ψυχὴ,
παρατραπεῖσα
τοῦ
κατὰ |
[10] |
χαίρων
μὲν
ἡμῶν
ἀπωλείᾳ,
παραδειγματίζων
|
δὲ |
ἡμᾶς
ἐπὶ
τοῖς
πεπραγμένοις.
Φύσις |
[6] |
παρατραπεῖσα
τοῦ
κατὰ
φύσιν.
Τί
|
δὲ |
ἦν
αὐτῇ
τὸ
προηγούμενον
ἀγαθόν; |
[3] |
πληγῆς
ἐμποιούσης
τὸν
φόβον,
τῆς
|
δὲ |
ἰάσεως
εἰς
τὴν
ἀγάπην
προτρεπομένης. |
[2] |
σῶμα
τὸ
πάθος
διαχυθῆναι.
Ὅταν
|
δὲ
|
ἴδῃς
πόλιν
ἐπικατασεισθεῖσαν
τοῖς
ἐνοικοῦσιν, |
[2] |
ἕκαστον
ἡμῶν
συμφέρον
προβλεπομένου·
λιμοὶ
|
δὲ |
καὶ
αὐχμοὶ,
καὶ
ἐπομβρίαι,
κοιναί |
[8] |
τὴν
ἐν
τῷ
παραδείσῳ·
δόλοις
|
δὲ |
καὶ
μηχαναῖς
ἐξαπατήσας
τὸν
ἄνθρωπον, |
[2] |
ἐγκαλεῖς,
τὰ
μὲν
τέμνοντι,
τὰ
|
δὲ
|
καίοντι,
τὰ
δὲ
παντελῶς
ἐξαιροῦντι |
[3] |
πρὸς
τὴν
ψυχὴν
στασιάζοντα·
κτίζει
|
δὲ |
κακά·
τουτέστι,
μετακοσμεῖ
αὐτὰ
καὶ |
[3] |
ἁμαρτία,
ἵνα
ζήσῃ
δικαιοσύνη.
Τὸ
|
δὲ, |
Κατέβη
κακὰ
παρὰ
Κυρίου
ἐπὶ |
[9] |
παχύτητες,
στέγειν
μὲν
χειμῶνας,
φέρειν
|
δὲ |
καύσωνας
δυναμένων.
Ἐν
οἷς
οὐδὲν |
[2] |
ἐξ
ἐπιμελείας
ὠφέλειαι
παραλαμβάνονται·
ὅταν
|
δὲ |
κρεῖττον
ἀποδειχθῇ
τῆς
θεραπείας
τὸ |
[4] |
πονηρίας,
ἢ
μοχθηροῖς
εἶναι·
τῶν
|
δὲ |
λοιπῶν
τὰ
μὲν
ὡς
ἀγωνίσματα |
[9] |
ἔγνωσαν,
ὅτι
γυμνοί
εἰσιν.
Ἔδει
|
δὲ |
μὴ
γινώσκειν
τὴν
γύμνωσιν,
ἵνα |
[5] |
δυσαρεστούμενος
ταῖς
θείαις
οἰκονομίαις·
ὅλως
|
δὲ
|
μήτε
Θεὸν
αἴτιον
ἡγοῦ
τῆς |
[4] |
ἀργυροῦν,
τὸ
δὲ
ὀστράκινον,
τὸ
|
δὲ |
ξύλινον
(τῆς
προαιρέσεως
ἑκάστου
τὴν |
[4] |
ἐκείνου
κατὰ
τὴν
ἀξίαν·
ὀστράκινον
|
δὲ, |
ὁ
τὰ
γήινα
φρονῶν
καὶ |
[4] |
τὸν
τρόπον
καὶ
ἄδολος·
ἀργυροῦν
|
δὲ, |
ὁ
ὑποδεέστερος
ἐκείνου
κατὰ
τὴν |
[6] |
πολυτρόποις
ἀῤῥωστήμασιν
ἐκακώθη.
Διὰ
τί
|
δὲ |
ὅλως
δεκτικὴ
τοῦ
κακοῦ;
Διὰ |
[4] |
σκεῦος,
τὸ
δὲ
ἀργυροῦν,
τὸ
|
δὲ |
ὀστράκινον,
τὸ
δὲ
ξύλινον
(τῆς |
[1] |
εἶναι
τὸ
παράπαν
λέγων,
ὁ
|
δὲ
|
οὐκ
ἀγαθὸν
αὐτὸν
εἶναι
διοριζόμενος. |
[9] |
Θεὸν
ἐνατενίσεως
ἀφελκόμενος.
Διὰ
τί
|
δὲ
|
οὐκ
εὐθὺς
αὐτῷ
συγκατεσκευάσθη
καὶ |
[10] |
βασιλεία
τῶν
οὐρανῶν·
τοῦ
Κυρίου
|
δὲ |
πανταχοῦ
τὸ
Εὐαγγέλιον
τῆς
βασιλείας |
[2] |
τέμνοντι,
τὰ
δὲ
καίοντι,
τὰ
|
δὲ |
παντελῶς
ἐξαιροῦντι
τοῦ
σώματος·
ἀλλὰ |
[7] |
μὲν
αἰωνίου
ἀπόλαυσιν
χαρισάμενον,
τρυφαῖς
|
δὲ |
παραδείσου
ἐναναπαύσαντα,
ἀρχὴν
δὲ
δόντα |
[8] |
ἀναβλέψαντι
ἕτοιμον
τὸ
φωτισθῆναι,
ἀπονεύσαντι
|
δὲ |
πρὸς
τὴν
σκιὰν
ἀναγκαία
ἡ |
[6] |
ἀπονεῦσαί
ποτε
τοῦ
καλοῦ.
Τοῦτο
|
δὲ |
συμβαίνει
αὐτῇ,
ὅταν,
κόρον
λαβοῦσα
|
[2] |
ἡ
ἀπαλλαγὴ
τῶν
ἐντεῦθεν.
Πάλιν
|
δὲ |
τὰ
ἐν
ᾅδου
κακὰ
οὐ |
[3] |
Κυρίου
τῶν
Ἰουδαίων
ἀπόνοιαν;
Γενέσθαι
|
δὲ |
ταῦτα
πῶς
ἄλλως
δίκαιον
ἦν, |
[5] |
τὸ
κακόν.
Ὀφθαλμὸς
ἐκτίσθη·
τυφλότης
|
δὲ |
τῇ
ἀπωλείᾳ
τῶν
ὀφθαλμῶν
ἐπεγένετο. |
[9] |
ὑπομονῆς
στεφάνων
δικαίως
ἀξιωθῶμεν.
Ἐπηκολούθησε
|
δὲ |
τῇ
βρώσει
οὐ
παρακοὴ
μόνον |
[1] |
ἐπληθύνθησαν
οἱ
θλίβοντές
με;
ποτὲ
|
δὲ |
τὴν
ἀγαθότητα
συνίστησι
τοῦ
Θεοῦ, |
[10] |
κοσμοκράτορας
τοῦ
σκότους
τούτου.
Τόπος
|
δὲ |
τῆς
ἀρχῆς
ὁ
ἐναέριος,
ὥς |
[7] |
Ζωὴ
γὰρ
ὁ
Θεός·
στέρησις
|
δὲ |
τῆς
ζωῆς
θάνατος.
Ὥστε
ἑαυτῷ |
[7] |
εὐθὺς
ἦν
τοῦ
παραδείσου,
ἔξω
|
δὲ |
τῆς
μακαρίας
ἐκείνης
διαγωγῆς,
οὐκ |
[5] |
ἧς
τὸ
τέλος
ἀπώλεια·
τί
|
δὲ |
τὸ
δοκοῦν
μὲν
κακὸν
διὰ |
[3] |
τὸ
κακὸν
ὁ
Θεός·
οὐχὶ
|
δὲ |
τὸ
κακὸν
ἐκ
τοῦ
Θεοῦ· |
[8] |
πρὸς
τὸν
ὄφιν
ἔχθρα.
Εἰ
|
δὲ |
τὸ
ὄργανον
τοσούτου
μίσους
ἄξιον, |
[6] |
ζωὴν
ἀπηρτισμένα
τοῖς
μέλεσιν,
ἐνόσησε
|
δὲ |
τοῦ
κατὰ
φύσιν
παρατραπέντα.
Ἐξίσταται |
[3] |
εἶναι
τοῦ
φωτὸς
αἴτιον,
ἄλλον
|
δὲ |
τοῦ
σκότους,
ἑαυτὸν
εἶπε
τῶν |
[1] |
ὅτι
Οὐκ
ἔστι
Θεός.
Παραπλήσιος
|
δὲ |
τούτῳ,
καὶ
οὐδὲν
κατὰ
τὴν |
[8] |
παρὰ
τοῦ
ἀγαθοῦ
γίνεσθαι.
Ἐπεισέρχεται
|
δὲ |
τούτῳ,
κατὰ
τὸ
ἀκόλουθον
τῆς
|
[1] |
ὀργῇ
σου
παιδεύσῃς
με.
Ἐν
|
δὲ |
τῷ
δωδεκάτῳ
ψαλμῷ
παράτασίν
τινα |
[2] |
τῶν
μερικῶν
κολάσεων
διοικούμενος.
Σὺ
|
δὲ |
τῷ
ἰατρῷ
μὲν
οὐδὲν
ἐγκαλεῖς, |
[7] |
οὐκ
ἐξ
ἀνάγκης
γίνεται
Προαίρεσις
|
δὲ |
τῶν
ἐφ´
ἡμῖν
ἤρτηται.
Τὸ |
[3] |
μὲν
πατάξεις
αὐτὸν
ῥάβδῳ,
τὴν
|
δὲ |
ψυχὴν
αὐτοῦ
ἐκ
θανάτου
ῥύσῃ. |
[4] |
διὰ
τοῦ
ἕλκους
πληγή·
τὰ
|
δὲ
|
ὡς
θεραπεία
τῶν
ἡμαρτημένων,
ὡς |
[10] |
ὡς
κτήματα
τοῦ
Δεσπότου,
μισεῖ
|
δὲ |
ὡς
ὁμοιώματα
τοῦ
Θεοῦ)
συνεχρήσατο |
[2] |
πρὸς
τὴν
ἡμετέραν
αἴσθησιν,
τὸ
|
δὲ |
ὡς
πρὸς
τὴν
ἑαυτοῦ
φύσιν. |
[1] |
ἱκετηρίας
προσφέρων
τῷ
Θεῷ
καὶ
|
δεήσεις, |
ἐκδιδάσκει
ἡμᾶς
τίνα
τρόπον
προσῆκε |
[2] |
Ἓν
μὲν
δὴ
τοῦτο
ἔχειν
|
δεῖ |
προειλημμένον
ἐν
ταῖς
διανοίαις
ἡμῶν, |
[6] |
τὸ
κακὸν,
καὶ
ἡ
ἐνέργεια
|
δείκνυσι |
πολὺ
κατὰ
τοῦ
βίου
παντὸς |
[2] |
ἡμῶν
ἤρτηται,
ἀδικία,
ἀσέλγεια,
ἀφροσύνη,
|
δειλία, |
φθόνοι,
φόνοι,
φαρμακεῖαι,
ῥᾳδιουργίαι,
καὶ |
[4] |
καταφρονοῦντα,
καὶ
τοῖς
ἐπαγομένοις
αὐτῷ
|
δεινοῖς |
ὑπὸ
τῆς
συνηθείας
ἐμμελετήσαντα.
Καὶ |
[2] |
ἐξῆν
ἀπεχομένοις
τοῦ
κακοῦ
μηδὲν
|
δεινὸν |
ἔχειν,
οὗτοι
δι´
ἡδονῆς
(εἰς |
[6] |
ἐκακώθη.
Διὰ
τί
δὲ
ὅλως
|
δεκτικὴ |
τοῦ
κακοῦ;
Διὰ
τὴν
αὐτεξούσιον |
[9] |
μὴ
εἶχε
τῆς
ἀπάτης
τὸ
|
δέλεαρ, |
πῶς
ἂν
ἡμᾶς
διὰ
τῆς |
[2] |
δι´
ἡδονῆς
(εἰς
τὴν
ἁμαρτίαν
|
δελεασθέντες, |
τίνα
ἂν
εἴποιμεν
εὐπρεπῆ
λόγον, |
[9] |
οἷον
πτερὰ,
καὶ
τρίχες,
καὶ
|
δερμάτων |
παχύτητες,
στέγειν
μὲν
χειμῶνας,
φέρειν |
[7] |
σὺ
τοὺς
οἰκέτας,
οὐχ
ὅταν
|
δεσμίους |
ἔχῃς,
εὔνους
ὑπολαμβάνεις,
ἀλλ´
ὅταν |
[10] |
μὲν
ἡμᾶς
ὡς
κτήματα
τοῦ
|
Δεσπότου, |
μισεῖ
δὲ
ὡς
ὁμοιώματα
τοῦ |
[2] |
ὑπὸ
τοῦ
φρονίμου
καὶ
ἀγαθοῦ
|
Δεσπότου |
πρὸς
τὸ
συμφέρον
ἐπάγεται.
Πλοῦτον |
[2] |
τὸν
Θεὸν
τῶν
γινομένων
ἐπαιτιάσασθαι;
|
Δεῦρο
|
δὴ
οὖν,
ἐπειδὴ
εἰς
τὸ |
[3] |
Ἐγὼ
ἀποκτενῶ,
καὶ
ζῇν
ποιήσω,
|
δέχου |
μὲν,
εἰ
βούλει,
κατὰ
τὸ |
[5] |
ἔσεσθαι
τὴν
Ἐρυθρὰν
θάλασσαν.
~Ταῦτα
|
δὴ |
οὖν
εἰδὼς
παρὰ
Θεοῦ,
καὶ |
[2] |
Θεὸν
τῶν
γινομένων
ἐπαιτιάσασθαι;
Δεῦρο
|
δὴ |
οὖν,
ἐπειδὴ
εἰς
τὸ
πολυθρύλλητον |
[2] |
ἐξήγησιν
πειραθῶμεν
ποιήσασθαι.
Ἓν
μὲν
|
δὴ |
τοῦτο
ἔχειν
δεῖ
προειλημμένον
ἐν |
[1] |
γὰρ
κακῶν
αἴτιος,
οὐκ
ἀγαθὸς
|
δηλονότι· |
ὥστε
ἀμφοτέρωθέν
ἐστιν
ἄρνησις
τοῦ |
[6] |
ἀγέννητος
ἡ
νόσος,
οὔτε
μὴν
|
δημιούργημα
|
τοῦ
Θεοῦ.
Ἀλλ´
ἐκτίσθη
μὲν |
[3] |
ἐμοὶ,
ὁ
Θεός.
Οὐχὶ
νῦν
|
δημιούργησον, |
ἀλλὰ
τὴν
ἐκ
τῆς
κακίας |
[3] |
καὶ
ποιῶν
σκότος,
τῆς
κτίσεως
|
δημιουργὸν |
ἑαυτὸν
διὰ
τούτων
παρίστησιν,
οὐχὶ |
[3] |
ἵνα
μὴ
ζητήσῃς
ἄλλον
πυρὸς
|
δημιουργὸν, |
καὶ
ἄλλον
ὕδατος,
μηδὲ
ἄλλον |
[5] |
νοητὴ
κτίσις,
γενομένη
παρὰ
τοῦ
|
Δημιουργοῦ, |
ἀναμεμιγμένη
τῇ
πονηρίᾳ
εἰς
τὸ |
[3] |
σωφρονισμὸν
γίνονται,
τὴν
πάνδημον
πονηρίαν
|
δημοσίαις |
μάστιξι
τοῦ
Θεοῦ
σωφρονίζοντος.
~Τὸ |
[2] |
κακοῦ
μηδὲν
δεινὸν
ἔχειν,
οὗτοι
|
δι´ |
ἡδονῆς
(εἰς
τὴν
ἁμαρτίαν
δελεασθέντες, |
[6] |
ἢ
διὰ
πονηρὰν
δίαιταν
ἢ
|
δι´
|
ἡσδηποτοῦν
νοσοποιοῦ
αἰτίας.
Οὐκοῦν
σῶμα |
[1] |
ἐπιλήσῃ
μου
εἰς
τέλος;
καὶ
|
δι´ |
ὅλου
τοῦ
ψαλμοῦ
διδάξας
ἡμᾶς |
[8] |
καταλλαγαί·
ἐπειδὴ
νόμος
οὗτος
φιλίας
|
δι´ |
ὁμοιότητος
πέφυκε
τοῖς
συναπτομένοις
ἐγγίνεσθαι. |
[9] |
ξύλον,
φησὶν,
ἐν
τῷ
παραδείσῳ,
|
δι´ |
οὗ
τῷ
διαβόλῳ
ἔμελλε
προχωρήσειν |
[3] |
ἄλλον
ζωοποιεῖ·
ἀλλὰ
τὸν
αὐτὸν,
|
δι´ |
ὧν
ἀποκτείνει,
ζωοποιεῖ·
καὶ
δι´ |
[3] |
δι´
ὧν
ἀποκτείνει,
ζωοποιεῖ·
καὶ
|
δι´ |
ὧν
πατάσσει,
ἰᾶται,
κατὰ
τὴν |
[8] |
Θεὸς
τὴν
πρὸς
αὐτὸν
ἐναντίωσιν,
|
δι´ |
ὧν
τῷ
ὑπηρετησαμένῳ
αὐτῷ
θηρίῳ |
[1] |
τῆς
διδασκαλίας
οἱ
τρόποι,
οἱ
|
διὰ |
ἱεροψάλτου
Δαβὶδ
παρὰ
τοῦ
ἐνεργοῦντος |
[7] |
Διὰ
τοῦτο
καὶ
ἥμαρτε
μὲν
|
διὰ |
μοχθηρὰν
προαίρεσιν,
ἀπέθανε
δὲ
διὰ |
[1] |
τὸν
ἑαυτοῦ
νοῦν,
ἀφειδῶς
λοιπὸν
|
διὰ |
πάσης
ἁμαρτίας
χωρεῖ.
Εἰ
γὰρ |
[6] |
Ἐξίσταται
γὰρ
τῆς
ὑγιείας
ἢ
|
διὰ |
πονηρὰν
δίαιταν
ἢ
δι´
ἡσδηποτοῦν |
[8] |
ἐπὶ
τὴν
ἀξίαν
τῶν
ἀγγέλων
|
διὰ |
προκοπῆς
ἀνυψούμενον.
Ἐπειδὴ
οὖν
γέγονεν |
[2] |
ἀχρειωθέντος
ἡ
ἀλλοτρίωσις,
ὡς
μὴ
|
διὰ
|
συνεχείας
τὴν
νόσον
βαδίζουσαν
ἐπὶ |
[6] |
ἀποῤῥυεῖσα
τῶν
ἄνωθεν,
τῇ
σαρκὶ
|
διὰ
|
τὰς
αἰσχρὰς
τῶν
ἡδονῶν
ἀπολαύσεις |
[7] |
μὴν
οὐδὲ
ἐκώλυσε
τὴν
διάλυσιν
|
διὰ |
τὰς
προειρημένας
αἰτίας,
ἵνα
μὴ |
[3] |
τινὶ
κρατερῷ
καὶ
διαφράγματι
κατεχόμενον.
|
Διὰ |
ταῦτα
νόσοι
πόλεων
καὶ
ἐθνῶν, |
[7] |
διὰ
μοχθηρὰν
προαίρεσιν,
ἀπέθανε
δὲ
|
διὰ |
τὴν
ἁμαρτίαν·
Τὰ
γὰρ
ὀψώνια |
[6] |
δὲ
ὅλως
δεκτικὴ
τοῦ
κακοῦ;
|
Διὰ |
τὴν
αὐτεξούσιον
ὁρμὴν,
μάλιστα
πρέπουσαν |
[4] |
ἐνέργειαν,
ὥσπερ
ἀγγεῖον,
χωρήσας,
καὶ
|
διὰ |
τὴν
ἐγγενομένην
αὐτῷ
ἐκ
τῆς |
[10] |
διηνεκὲς,
οὗ
μετασχεῖν
ἐξ
ἀρχῆς
|
διὰ |
τὴν
τοῦ
ὄφεως
ἐπιβουλὴν
ἐκωλύθημεν. |
[6] |
προσεδρεία
τοῦ
Θεοῦ,
καὶ
ἡ
|
διὰ |
τῆς
ἀγάπης
συνάφεια·
ἧς
ἐκπεσοῦσα, |
[4] |
ἐπιτήδειος·
καὶ
ξύλινον,
ὁ
εὐκόλως
|
διὰ |
τῆς
ἁμαρτίας
καταῤῥυπούμενος
καὶ
ὕλη |
[7] |
ἂν
τὸ
ἐνυπάρχον
αὐτῷ
πάθος
|
διὰ |
τῆς
ἀναπλάσεως
ἐξιάσαιτο.
Ἀλλὰ
διὰ |
[7] |
ἑαυτῷ
τὸν
θάνατον
ὁ
Ἀδὰμ
|
διὰ |
τῆς
ἀναχωρήσεως
τοῦ
Θεοῦ
κατεσκεύασε, |
[8] |
ἔδειξε
τὸ
ξύλον,
καὶ
ἐπηγγείλατο
|
διὰ |
τῆς
βρώσεως
αὐτοῦ
ὅμοιον
τῷ |
[3] |
εἰρήνην
ποιεῖ
ἐν
σοὶ,
ὅταν
|
διὰ
|
τῆς
καλῆς
διδασκαλίας
κατειρηνεύσῃ
τὸν |
[9] |
τὸ
δέλεαρ,
πῶς
ἂν
ἡμᾶς
|
διὰ |
τῆς
παρακοῆς
εἰς
τὸν
θάνατον |
[10] |
τὴν
πρὸς
αὐτὸν
πάλην,
ὥστε
|
διὰ |
τῆς
ὑπακοῆς
ἀναπαλαῖσαι
ἡμᾶς,
καὶ |
[6] |
ποικίλοις
καὶ
πολυτρόποις
ἀῤῥωστήμασιν
ἐκακώθη.
|
Διὰ |
τί
δὲ
ὅλως
δεκτικὴ
τοῦ |
[9] |
τῆς
πρὸς
Θεὸν
ἐνατενίσεως
ἀφελκόμενος.
|
Διὰ |
τί
δὲ
οὐκ
εὐθὺς
αὐτῷ |
[9] |
τῷ
ἐνεργήσαντι
προσῆκεν;
~Ἀλλὰ
καὶ
|
διὰ |
τί
ἦν
τὸ
ξύλον,
φησὶν, |
[7] |
διὰ
τῆς
ἀναπλάσεως
ἐξιάσαιτο.
Ἀλλὰ
|
διὰ |
τί
οὐκ
ἐν
τῇ
κατασκευῇ |
[10] |
Σατανᾶς
προσηγόρευται;
Σατανᾶς
μὲν
οὖν,
|
διὰ |
τὸ
ἀντικεῖσθαι
τῷ
ἀγαθῷ·
οὕτω |
[10] |
τοίνυν
ἕστηκεν
ἡμῖν
ὁ
διάβολος
|
διὰ |
τὸ
ἐξ
ἐπηρείας
πάλαι
γενόμενον |
[6] |
ζωὴν
λαβοῦσα
παρὰ
τοῦ
κτίσαντος,
|
διὰ |
τὸ
κατ´
εἰκόνα
γεγενῆσθαι
Θεοῦ, |
[5] |
δὲ
τὸ
δοκοῦν
μὲν
κακὸν
|
διὰ |
τὸ
τῆς
αἰσθήσεως
ἀλγεινὸν,
ἀγαθοῦ |
[4] |
μιᾷ
καιροῦ
ῥοπῇ
ἀφανισμὸς,
ἡ
|
διὰ |
τοῦ
ἕλκους
πληγή·
τὰ
δὲ
|
[1] |
ὅπως
ἤνεγκε
τὰ
συμπίπτοντα
γενναίως,
|
διὰ |
τοῦ
καθ´
ἑαυτὸν
ὑποδείγματος
διδασκαλίαν |
[4] |
ἐξάκουστον,
ἵνα
ἄλλοις
γοῦν
ὠφέλιμος
|
διὰ |
τοῦ
πάθους
γένηται,
ἐπειδὴ
αὐτὸς |
[10] |
καὶ
ἐκαθάρθη
ὁ
περίγειος
τόπος
|
διὰ |
τοῦ
σωτηρίου
πάθους,
τοῦ
εἰρηνεύσαντος |
[8] |
παραυτίκα
αἴσθησιν
τὸ
βλαβερὸν
διαφεύγῃ.
|
Διὰ |
τοῦτο
ἀδιάλλακτος
ἡ
πρὸς
τὸν
|
[4] |
αὐτῷ
τῆς
θείας
κρίσεως
διαφανῇ.
|
Διὰ |
τοῦτο
ἀπὸ
μικροτέρων
πληγῶν
ἀεὶ |
[10] |
τῶν
κατ´
εἰκόνα
Θεοῦ
γεγενημένων
|
(διὰ
|
τοῦτο
γάρ
ἐστι
μισάνθρωπος,
διότι |
[9] |
τὴν
δοκιμάζουσαν
ἡμῶν
τὸ
ὑπήκοον.
|
Διὰ |
τοῦτο
ἦν
φυτὸν
ὡραίων
καρπῶν |
[7] |
κακὸς,
ἀλλ´
ἐξ
ἀβουλίας,
γενόμενος.
|
Διὰ |
τοῦτο
καὶ
ἥμαρτε
μὲν
διὰ |
[10] |
ἐν
τοῖς
υἱοῖς
τῆς
ἀπειθείας.
|
Διὰ |
τοῦτο
καὶ
κόσμου
ἄρχων
λέγεται, |
[10] |
ἐπὶ
πολὺ
τοῦ
ἀέρος
ὑψοῦνται.
|
Διὰ |
τοῦτο
καὶ
ὁ
Κύριος
Εἶδε |
[9] |
τῶν
ἀστέρων
φαιδρότητα
καὶ
στιλβότητα.
|
Διὰ |
τοῦτο
οὖν
οὐκ
εὐθὺς
αὐτῷ |
[1] |
καὶ
(πάσαις
κτηνώδεσιν
ἐπιθυμίαις
μολύνεσθαι;
|
Διὰ |
τοῦτο
ὡς
ἑπόμενον
τῷ
μὴ |
[3] |
σκότος,
τῆς
κτίσεως
δημιουργὸν
ἑαυτὸν
|
διὰ
|
τούτων
παρίστησιν,
οὐχὶ
κακοῦ
τινος |
[2] |
ὁ
τὴν
σωτηρίαν
τῷ
παντὶ
|
διὰ |
τῶν
μερικῶν
κολάσεων
διοικούμενος.
Σὺ |
[3] |
δικαίᾳ
γενέσθαι,
τοῖς
ἀξίοις
κολάσεως
|
διὰ |
τῶν
πολέμων
τὰς
(τιμωρίας
ἐπάγοντος. |
[3] |
ἄλλως
δίκαιον
ἦν,
καὶ
οὐχὶ
|
διὰ |
τῶν
Ῥωμαϊκῶν
χειρῶν,
αἷς
παρέδωκαν |
[10] |
Εἴθε
μὲν
γὰρ
μὴ
ἐγεγόνει
|
διάβολος, |
ἀλλ´
ἔμεινεν
ἐν
τῇ
τάξει, |
[10] |
Ἄδερ
τὸν
βασιλέα
τῶν
Σύρων·
|
διάβολος |
δὲ,
ἐπειδὴ
ὁ
αὐτὸς
καὶ |
[10] |
~Ἀγωνιστὴς
τοίνυν
ἕστηκεν
ἡμῖν
ὁ
|
διάβολος |
διὰ
τὸ
ἐξ
ἐπηρείας
πάλαι |
[8] |
τοῦ
διαβόλου
ζήτημα.
Πόθεν
ὁ
|
διάβολος, |
εἰ
μὴ
παρὰ
Θεοῦ
τὰ |
[8] |
ἡ
σκότωσις.
Οὕτω
πονηρὸς
ὁ
|
διάβολος, |
ἐκ
προαιρέσεως
ἔχων
τὴν
πονηρίαν, |
[8] |
αὐτοῦ
προαιρέσεως.
Πόθεν
κακὸς
ὁ
|
διάβολος; |
Ἐκ
τῆς
αὐτῆς
αἰτίας,
αὐθαίρετον
|
[10] |
ἀποχρώμενος.
Τίς
οὖν
ἦν
ὁ
|
διάβολος; |
καὶ
τίς
ἡ
τάξις;
καὶ |
[4] |
σκεῦος,
ὁ
πᾶσαν
τὴν
τοῦ
|
διαβόλου
|
ἐνέργειαν,
ὥσπερ
ἀγγεῖον,
χωρήσας,
καὶ |
[8] |
ἐννοίας,
καὶ
τὸ
περὶ
τοῦ
|
διαβόλου |
ζήτημα.
Πόθεν
ὁ
διάβολος,
εἰ |
[10] |
εἴρηται
περὶ
τῆς
στρατιᾶς
τοῦ
|
διαβόλου, |
ὅτι
Πνευματικά
ἐστι
τῆς
πονηρίας |
[9] |
φθάσαι
ὑπὸ
τῆς
ἐπηρείας
τοῦ
|
διαβόλου |
οὐκ
ἐπετράπη.
~Ἀγωνιστὴς
τοίνυν
ἕστηκεν |
[9] |
τῷ
παραδείσῳ,
δι´
οὗ
τῷ
|
διαβόλῳ |
ἔμελλε
προχωρήσειν
ἡ
καθ´
ἡμῶν |
[7] |
ἔξω
δὲ
τῆς
μακαρίας
ἐκείνης
|
διαγωγῆς, |
οὐκ
ἐξ
ἀνάγκης
κακὸς,
ἀλλ´ |
[10] |
ζωῆς,
ἀλλ´,
(ἄλυπον
ἡμῶν
τὴν
|
διαδοχὴν |
ἐχόντων
πρὸς
τὸ
ἑξῆς,
καὶ |
[6] |
τῆς
ὑγιείας
ἢ
διὰ
πονηρὰν
|
δίαιταν |
ἢ
δι´
ἡσδηποτοῦν
νοσοποιοῦ
αἰτίας. |
[2] |
ἀρχὴν
τὸν
λόγον
ἀναγαγόντες,
φιλοπονώτερον
|
διαλαβόντες |
τὸ
πρόβλημα,
τρανὴν
καὶ
ἀσύγχυτον |
[3] |
κατειρηνεύσῃ
τὸν
νοῦν
σου,
καὶ
|
διαλλάξῃ |
τὰ
πάθη
τὰ
πρὸς
τὴν |
[7] |
εἴρηται,
ἵνα
μὴ,
εἰς
βυθὸν
|
διαλογισμῶν |
ἐμπεσὼν,
πρὸς
τῇ
στερήσει
τῶν |
[2] |
ἢ
πλοῖον
αὔτανδρον
κατὰ
θαλάσσης
|
διαλυθὲν, |
κατὰ
τοῦ
ἀληθινοῦ
ἰατροῦ
καὶ |
[7] |
Οὐ
μὴν
οὐδὲ
ἐκώλυσε
τὴν
|
διάλυσιν |
διὰ
τὰς
προειρημένας
αἰτίας,
ἵνα |
[1] |
ἐφορᾷ
τὰ
καθ´
ἕκαστον,
εἰ
|
διανέμει |
ἑκάστῳ
τὰ
πρὸς
ἀξίαν.
Εἶτα, |
[3] |
γε
μήν
σοι
καὶ
ὑψηλότερον
|
διανοηθῆναι |
περὶ
τῶν
εἰρημένων.
Ἐγὼ
ἀποκτενῶ, |
[1] |
περιστάσεις,
εὐθὺς
ἀμφίβολοι
γίνονται
ταῖς
|
διανοίαις, |
εἰ
ἔστι
Θεὸς
ἐπιμελούμενος
τῶν |
[2] |
ἔχειν
δεῖ
προειλημμένον
ἐν
ταῖς
|
διανοίαις |
ἡμῶν,
ὅτι,
ποίημα
ὄντες
τοῦ |
[7] |
ἂν
εἴ
τις
σκεῦος
πήλινον
|
διαῤῥυὲν |
μὴ
καταδέχοιτο
παραδοῦναι
πυρὶ,
ἕως |
[7] |
μὴ
ἀθάνατον
ἡμῖν
τὴν
ἀῤῥωστίαν
|
διατηρήσῃ. |
Ὥσπερ
ἂν
εἴ
τις
σκεῦος |
[4] |
ἐπ´
αὐτῷ
τῆς
θείας
κρίσεως
|
διαφανῇ. |
Διὰ
τοῦτο
ἀπὸ
μικροτέρων
πληγῶν |
[5] |
νοητὰ,
τοσοῦτον
καθαρότητι
καὶ
ἁγιασμῷ
|
διαφέροντα, |
κοινὴν
ἂν
ἔσχε
πρὸς
τὸ |
[8] |
τὴν
παραυτίκα
αἴσθησιν
τὸ
βλαβερὸν
|
διαφεύγῃ. |
Διὰ
τοῦτο
ἀδιάλλακτος
ἡ
πρὸς |
[8] |
καὶ
τῶν
κατὰ
μέρος
οἰκονομουμένων
|
διαφεύγουσιν
|
ἡμᾶς
οἱ
λόγοι,
ἀλλ´
ἕν |
[3] |
γὰρ
ὁ
ἔξω
ἡμῶν
ἄνθρωπος
|
διαφθείρεται, |
τοσοῦτον
ὁ
ἔσω
ἀνακαινοῦται.
Οὐκ |
[2] |
τὸ
πρὸς
ἀδικίαν
αὐτῶν
ὄργανον
|
διαφθείρων· |
νόσον
δὲ
ἐπάγει,
οἷς
λυσιτελέστερον |
[3] |
ῥεῦμα
ἕρκει
τινὶ
κρατερῷ
καὶ
|
διαφράγματι |
κατεχόμενον.
Διὰ
ταῦτα
νόσοι
πόλεων |
[6] |
καὶ
τῇ
ἀπολαύσει
τῶν
νοητῶν,
|
διαφυλάσσειν |
αὑτῆς
τὴν
κατὰ
φύσιν
ζωήν· |
[2] |
ὅλον
τὸ
σῶμα
τὸ
πάθος
|
διαχυθῆναι. |
Ὅταν
δὲ
ἴδῃς
πόλιν
ἐπικατασεισθεῖσαν |
[1] |
καὶ
δι´
ὅλου
τοῦ
ψαλμοῦ
|
διδάξας
|
ἡμᾶς
μὴ
ἐκκακεῖν
ἐν
ταῖς |
[1] |
διὰ
τοῦ
καθ´
ἑαυτὸν
ὑποδείγματος
|
διδασκαλίαν |
ἡμῖν
ἐναργεστάτην
τῆς
ὑπομονῆς
καταλιμπάνει, |
[3] |
σοὶ,
ὅταν
διὰ
τῆς
καλῆς
|
διδασκαλίας |
κατειρηνεύσῃ
τὸν
νοῦν
σου,
καὶ |
[1] |
ΚΑΚΩΝ
Ο
ΘΕΟΣ.
~(Πολλοὶ
τῆς
|
διδασκαλίας |
οἱ
τρόποι,
οἱ
διὰ
ἱεροψάλτου |
[3] |
τὴν
ποίησιν
ἡ
κτίσις
ταχθεῖσα
|
διδάσκει |
ἡμᾶς,
ὅτι
ἐπὶ
τῆς
βελτιώσεως |
[8] |
ὧν
τῷ
ὑπηρετησαμένῳ
αὐτῷ
θηρίῳ
|
διελέγετο, |
πρὸς
αὐτὸν
ἀναφέρων
τὴν
ἀπειλήν· |
[9] |
οὐδὲν
τὸ
ἕτερον
τοῦ
ἑτέρου
|
διενήνοχεν, |
ὁμοτίμου
πᾶσι
τῆς
φύσεως
ὑπαρχούσης· |
[8] |
μὴ
ἐκπεσεῖν.
Ἀλλὰ
τὸν
μὲν
|
διεσώσατο |
τῆς
ἀγάπης
τοῦ
Θεοῦ
τὸ |
[1] |
μὴ
εἶναι
Θεὸν,
ἐπήγαγε
τό·
|
Διεφθάρησαν, |
καὶ
ἐβδελύχθησαν
ἐν
ἐπιτηδεύμασιν.
Ἀμήχανον |
[8] |
τάξεως
παντελῶς.
Κἀκεῖνον
ἡ
προαίρεσις
|
(διεφύλαξεν |
ἐν
τοῖς
ἄνω,
καὶ
τοῦτον |
[1] |
μὲν
γὰρ,
τὰ
οἰκεῖα
πάθη
|
διηγούμενος |
ἡμῖν
ὁ
προφήτης,
καὶ
ὅπως |
[10] |
ξύλου
τῆς
ζωῆς
εἰς
τὸ
|
διηνεκὲς, |
οὗ
μετασχεῖν
ἐξ
ἀρχῆς
διὰ |
[8] |
ἄγγελος,
καὶ
παρέστηκε
τῷ
Θεῷ
|
διηνεκῶς. |
Ὁ
Σατανᾶς
ἄγγελος,
καὶ
ἐξέπεσε |
[9] |
γυμνότητος.
Ἔφαγον
γὰρ,
φησὶ,
καὶ
|
διηνοίχθησαν |
αὐτῶν
οἱ
ὀφθαλμοὶ,
(καὶ
ἔγνωσαν, |
[5] |
οὖν
εἰδὼς
παρὰ
Θεοῦ,
καὶ
|
διῃρημένα |
ἔχων
παρὰ
σεαυτῷ
τοῦ
κακοῦ |
[3] |
πολέμοις
ἀκολουθεῖ,
λέγομεν
κρίσει
Θεοῦ
|
δικαίᾳ
|
γενέσθαι,
τοῖς
ἀξίοις
κολάσεως
διὰ |
[2] |
ἀρχῆς
περὶ
ἕκαστον
ἔπηξεν
ἡ
|
δικαία |
τοῦ
Θεοῦ
κρίσις,
πόῤῥωθεν
τὸ |
[1] |
ἐπιτηδεύμασιν.
Ἀμήχανον
γὰρ
ἐκτραπῆναι
τῆς
|
δικαίας |
ὁδοῦ,
μὴ
λήθην
Θεοῦ
ταῖς |
[4] |
εἶδος
τῶν
φοβερῶν
παρὰ
τῆς
|
δικαίας |
τοῦ
Θεοῦ
κρίσεως
ἐπαγόμενον,
ἐπὶ |
[4] |
αὐξηθείσης
αὐτοῦ
τῆς
πονηρίας,
τὸ
|
δίκαιον |
ἐπ´
αὐτῷ
τῆς
θείας
κρίσεως |
[3] |
Γενέσθαι
δὲ
ταῦτα
πῶς
ἄλλως
|
δίκαιον |
ἦν,
καὶ
οὐχὶ
διὰ
τῶν |
[3] |
ἁμαρτίᾳ·
καὶ
ζῇν
ποιήσω,
τῇ
|
δικαιοσύνῃ. |
Ὅσον
γὰρ
ὁ
ἔξω
ἡμῶν |
[3] |
θανατοῦται
δὲ
ἁμαρτία,
ἵνα
ζήσῃ
|
δικαιοσύνη. |
Τὸ
δὲ,
Κατέβη
κακὰ
παρὰ |
[1] |
εἰσήκουσέ
μου
ὁ
Θεὸς
τῆς
|
δικαιοσύνης |
μου·
ἰσοδυναμοῦντα
τῷ
προφήτῃ
φθεγγόμενος |
[4] |
(οὕτω
γὰρ
ἐπὶ
τὸν
κατασκευάσαντα
|
δικαιότερον |
ἡ
αἰτία
μετενεχθήσεται)
ἀλλ´
ὅταν |
[4] |
τῆς
καρδίας
αὐτοῦ
τῆς
τῶν
|
δικαίων |
πορείας
κατατολμήσας,
καὶ
νομίσας
ὥσπερ |
[9] |
ἐπιδειξάμενοι,
τῶν
τῆς
ὑπομονῆς
στεφάνων
|
δικαίως |
ἀξιωθῶμεν.
Ἐπηκολούθησε
δὲ
τῇ
βρώσει |
[3] |
Ἰουδαῖοι;
Ὥστε
ἔστι
ποτὲ
καὶ
|
δικαίως
|
τὰ
ἐκ
τοῦ
πολέμου
κακὰ |
[4] |
τὸν
οἶκον
αἰσχύνη,
παρανόμου
ἐπιθυμίας
|
δίκας
|
ἀποτιννύντι.
Καὶ
πάλιν
κατενοήσαμεν
ἄλλο |
[9] |
ἦν
ὡς
βλαβερὸν
τῷ
ἀνθρώπῳ.
|
Διὸ |
καὶ
ὁ
Κύριος,
εἰς
τὴν |
[2] |
παντὶ
διὰ
τῶν
μερικῶν
κολάσεων
|
διοικούμενος. |
Σὺ
δὲ
τῷ
ἰατρῷ
μὲν |
[4] |
ἀφανισμοῦ
μόνου
καὶ
ἀπωλείας
ἄξιος.
|
Διόπερ, |
ἐπειδὴ
ἔδει
συντριβῆναι
αὐτὸν,
ὁ |
[3] |
προσαγομένην
κάκωσιν
τοῖς
ἁμαρτάνουσιν
ἐπὶ
|
διορθώσει |
τῶν
πλημμελημάτων
ὁ
λόγος
αἰνίσσεται. |
[1] |
δὲ
οὐκ
ἀγαθὸν
αὐτὸν
εἶναι
|
διοριζόμενος. |
Εἰ
γὰρ
κακῶν
αἴτιος,
οὐκ |
[1] |
αὐτῶν
εἶναι
τίθεμαι
τὴν
ἁμαρτίαν,
|
διότι |
ἑκάτεροι
ὁμοίως
ἀρνοῦνται
τὸν
ἀγαθόν· |
[10] |
(διὰ
τοῦτο
γάρ
ἐστι
μισάνθρωπος,
|
διότι |
καὶ
θεομάχος·
καὶ
μισεῖ
μὲν |
[2] |
τις
λέγοι
τὸν
τοῦ
ἁμαρτωλοῦ·
|
διότι |
τῶν
ἐν
ᾅδου
κολάσεων
ἀρχὴ |
[4] |
καὶ
σοφὸς
τῶν
ψυχῶν
οἰκονόμος
|
(διῳκήσατο |
αὐτὸν
περιφανῆ
γενέσθαι
καὶ
πᾶσιν
|
[1] |
βεβαιοῦσιν
ἐν
ἑαυτοῖς
τὸ
πονηρὸν
|
δόγμα, |
καὶ
ἀποφαίνονται
ἐν
ταῖς
καρδίαις |
[8] |
λόγοι,
ἀλλ´
ἕν
γε
ἐκεῖνο
|
δόγμα |
ταῖς
ψυχαῖς
ἡμῶν
ἐνυπαρχέτω,
τὸ, |
[3] |
ἀέρος,
καὶ
ἄλλον
γῆς·
ἐπειδὴ
|
δοκεῖ |
πως
ἀντικεῖσθαι
ἀλλήλοις
κατὰ
τὴν |
[9] |
Ὅτι
ἔδει
εἶναι
ἐντολὴν
τὴν
|
δοκιμάζουσαν |
ἡμῶν
τὸ
ὑπήκοον.
Διὰ
τοῦτο |
[5] |
τέλος
ἀπώλεια·
τί
δὲ
τὸ
|
δοκοῦν |
μὲν
κακὸν
διὰ
τὸ
τῆς
|
[3] |
τοῦ
σκότους,
ἑαυτὸν
εἶπε
τῶν
|
δοκούντων
|
ἐναντίως
ἔχειν
κατὰ
τὴν
κτίσιν |
[8] |
ζωὴν
τὴν
ἐν
τῷ
παραδείσῳ·
|
δόλοις |
δὲ
καὶ
μηχαναῖς
ἐξαπατήσας
τὸν |
[7] |
δὲ
παραδείσου
ἐναναπαύσαντα,
ἀρχὴν
δὲ
|
δόντα |
κατὰ
τὴν
τῶν
ἀγγέλων,
καὶ |
[10] |
ἔτι
πρότερον
τῶν
ἀγγέλων
βοώντων·
|
Δόξα |
ἐν
ὑψίστοις
Θεῷ,
καὶ
ἐπὶ |
[10] |
κραζόντων·
Εἰρήνη
ἐν
οὐρανοῖς,
καὶ
|
δόξα |
ἐν
ὑψίστοις.
Καὶ
ὅλως,
μυρίαι |
[10] |
τῷ
Κυρίῳ
ἡμῶν,
ᾧ
ἡ
|
δόξα |
καὶ
τὸ
κράτος
εἰς
τοὺς |
[1] |
κατεργάζονται;
Οὐκ
ἐπειδὴ
ἤλλαξαν
τὴν
|
δόξαν |
τοῦ
ἀφθάρτου
Θεοῦ
ἐν
ὁμοιώματι |
[8] |
ὁ
πρὸς
ἡμᾶς
πόλεμος;
Ὅτι,
|
δοχεῖον |
ὢν
πάσης
κακίας,
ἐδέξατο
καὶ |
[4] |
δυσωδίαν
οὐκέτι
ἀχθῆναι
πρὸς
χρῆσιν
|
δυνάμενος, |
ἀλλ´
ἀφανισμοῦ
μόνου
καὶ
ἀπωλείας |
[9] |
μὲν
χειμῶνας,
φέρειν
δὲ
καύσωνας
|
δυναμένων. |
Ἐν
οἷς
οὐδὲν
τὸ
ἕτερον |
[6] |
ἀπόλαυσιν,
καὶ
ἔχει
ἐξουσίαν
καὶ
|
δύναμιν, |
ἐπιμένουσα
τῇ
τοῦ
καλοῦ
θεωρίᾳ |
[5] |
τῆς
αἰσθήσεως
ἀλγεινὸν,
ἀγαθοῦ
δὲ
|
δύναμιν |
ἔχον,
ὡς
αἱ
κακώσεις
αἱ |
[10] |
εἰς
Χριστὸν
ἠλπικότων.
Ἔδωκε
γὰρ
|
δύναμιν
|
τοῖς
ἑαυτοῦ
μαθηταῖς
τοῦ
πατεῖν |
[10] |
σκορπίων,
καὶ
ἐπὶ
πᾶσαν
τὴν
|
δύναμιν |
τοῦ
ἐχθροῦ.
Ἐπεὶ
οὖν
ἐξεβλήθη |
[3] |
παλαιωθεῖσαν
ἀνακαίνισον.
Καὶ,
Ἵνα
τοὺς
|
δύο |
κτίσῃ
εἰς
ἕνα
καινὸν
ἄνθρωπον. |
[5] |
καρποὶ
σωτηρία
ψυχῶν
αἰώνιος·
παῦσαι
|
δυσαρεστούμενος |
ταῖς
θείαις
οἰκονομίαις·
ὅλως
δὲ
|
[1] |
βίον
προσκρούσῃ,
μὴ
φέροντες
τὰς
|
δυσκολωτέρας |
τῶν
πραγμάτων
περιστάσεις,
εὐθὺς
ἀμφίβολοι |
[4] |
ἐγγενομένην
αὐτῷ
ἐκ
τῆς
φθορᾶς
|
δυσωδίαν |
οὐκέτι
ἀχθῆναι
πρὸς
χρῆσιν
δυνάμενος, |
[1] |
παιδεύσῃς
με.
Ἐν
δὲ
τῷ
|
δωδεκάτῳ |
ψαλμῷ
παράτασίν
τινα
πειρασμοῦ
ἐνδειξάμενος |