HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Dieu n'est pas l'auteur du mal

Liste des contextes (ordre alphabétique)


δ  =  103 formes différentes pour 253 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[4]   θεραπεία τῶν ἡμαρτημένων, ὡς τῷ  Δαβὶδ   περὶ τὸν οἶκον αἰσχύνη,
[1]   οἱ τρόποι, οἱ διὰ ἱεροψάλτου  Δαβὶδ   παρὰ τοῦ ἐνεργοῦντος ἐν αὐτῷ
[4]   πρὸς ἁμαρτίαν εὐολισθήτους· ὡς  Δαθὰν   καὶ Ἀβειρὼν ὑπὸ τῆς γῆς
[3]   Ψόφος ἁρμάτων καὶ ἱππευόντων. Ὅταν  δὲ   ἀκούσῃς, Οὐκ ἔστι κακία ἐν
[3]   σὰρξ, ἵνα ἰαθῇ ψυχή· θανατοῦται  δὲ   ἁμαρτία, ἵνα ζήσῃ δικαιοσύνη. Τὸ
[6]   τοίνυν ἐποίησεν Θεὸς, οὐχὶ  δὲ   ἁμαρτίαν· ἐκακώθη δὲ ψυχὴ,
[10]   ἀποστάτης, ἐχθρὸς μὲν Θεοῦ, ἐχθρὸς  δὲ   ἀνθρώπων τῶν κατ´ εἰκόνα Θεοῦ
[8]   τοῦ Θεοῦ τὸ ἀκόρεστον· τὸν  δὲ   ἀπόβλητον ἔδειξεν ἐκ Θεοῦ
[4]   τοι χρυσοῦν ἐστι σκεῦος, τὸ  δὲ   ἀργυροῦν, τὸ δὲ ὀστράκινον, τὸ
[10]   τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας. Ἀξίωμα  δὲ   ἀρχικόν· Πρὸς γὰρ τὰς ἀρχὰς,
[4]   ἄγαν κακίας ἀνίατος ἦν. Ἐσκλήρυνε  δὲ   αὐτὸν, τῇ μακροθυμίᾳ καὶ τῇ
[10]   ἡμᾶς ἐπὶ τοῖς πεπραγμένοις. Φύσις  δὲ   αὐτοῦ ἀσώματος, κατὰ τὸν Ἀπόστολον,
[3]   νόσον ἐμβάλλει τῷ σώματι. Πόλεων  δὲ   ἀφανισμοὶ, σεισμοί τε καὶ ἐπικλύσεις,
[10]   ἐτάχθη παρὰ τοῦ ταξιάρχου! ἐπειδὴ  δὲ   γέγονεν ἀποστάτης, ἐχθρὸς μὲν Θεοῦ,
[7]   μὲν διὰ μοχθηρὰν προαίρεσιν, ἀπέθανε  δὲ   διὰ τὴν ἁμαρτίαν· Τὰ γὰρ
[7]   τρυφαῖς δὲ παραδείσου ἐναναπαύσαντα, ἀρχὴν  δὲ   δόντα κατὰ τὴν τῶν ἀγγέλων,
[5]   τὸ τῆς αἰσθήσεως ἀλγεινὸν, ἀγαθοῦ  δὲ   δύναμιν ἔχον, ὡς αἱ κακώσεις
[3]   παθόντες εἰς πολυθεΐαν ἐτράπησαν. Ποιεῖ  δὲ   εἰρήνην, καὶ κτίζει κακά. Μάλιστα
[10]   ἐν ἐμοὶ εὑρήσει οὐδέν. Ἐπειδὴ  δὲ   εἴρηται περὶ τῆς στρατιᾶς τοῦ
[7]   τὸ ἐξ ἀρετῆς κατορθούμενον. Ἀρετὴ  δὲ   ἐκ προαιρέσεως, καὶ οὐκ ἐξ
[9]   ἀγαθῶν τὰς ἀντιδόσεις ὑπάρχειν. Αἱ  δὲ   ἐκ τέχνης ἐπιτηδεύσεις ἀσχολίας ἂν
[1]   εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ἄῤῥενες  δὲ   ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργάζονται;
[6]   τὴν κατὰ φύσιν ζωήν· ἔχει  δὲ   ἐξουσίαν καὶ ἀπονεῦσαί ποτε τοῦ
[2]   ἀδικίαν αὐτῶν ὄργανον διαφθείρων· νόσον  δὲ   ἐπάγει, οἷς λυσιτελέστερον τὸ πεπεδῆσθαι
[2]   πρὸς τὸ ἁμαρτάνειν ὁρμάς· θάνατοι  δὲ   ἐπάγονται, τῶν ὅρων τῆς ζωῆς
[10]   τὸν βασιλέα τῶν Σύρων· διάβολος  δὲ,   ἐπειδὴ αὐτὸς καὶ συνεργὸς
[9]   πᾶσι τῆς φύσεως ὑπαρχούσης· ἀνθρώπῳ  δὲ   ἔπρεπε, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς
[7]   τῶν ἐφ´ ἡμῖν ἤρτηται. Τὸ  δὲ   ἐφ´ ἡμῖν ἐστι τὸ αὐτεξούσιον.
[6]   Θεὸς, οὐχὶ δὲ ἁμαρτίαν· ἐκακώθη  δὲ   ψυχὴ, παρατραπεῖσα τοῦ κατὰ
[10]   χαίρων μὲν ἡμῶν ἀπωλείᾳ, παραδειγματίζων  δὲ   ἡμᾶς ἐπὶ τοῖς πεπραγμένοις. Φύσις
[6]   παρατραπεῖσα τοῦ κατὰ φύσιν. Τί  δὲ   ἦν αὐτῇ τὸ προηγούμενον ἀγαθόν;
[3]   πληγῆς ἐμποιούσης τὸν φόβον, τῆς  δὲ   ἰάσεως εἰς τὴν ἀγάπην προτρεπομένης.
[2]   σῶμα τὸ πάθος διαχυθῆναι. Ὅταν  δὲ   ἴδῃς πόλιν ἐπικατασεισθεῖσαν τοῖς ἐνοικοῦσιν,
[2]   ἕκαστον ἡμῶν συμφέρον προβλεπομένου· λιμοὶ  δὲ   καὶ αὐχμοὶ, καὶ ἐπομβρίαι, κοιναί
[8]   τὴν ἐν τῷ παραδείσῳ· δόλοις  δὲ   καὶ μηχαναῖς ἐξαπατήσας τὸν ἄνθρωπον,
[2]   ἐγκαλεῖς, τὰ μὲν τέμνοντι, τὰ  δὲ   καίοντι, τὰ δὲ παντελῶς ἐξαιροῦντι
[3]   πρὸς τὴν ψυχὴν στασιάζοντα· κτίζει  δὲ   κακά· τουτέστι, μετακοσμεῖ αὐτὰ καὶ
[3]   ἁμαρτία, ἵνα ζήσῃ δικαιοσύνη. Τὸ  δὲ,   Κατέβη κακὰ παρὰ Κυρίου ἐπὶ
[9]   παχύτητες, στέγειν μὲν χειμῶνας, φέρειν  δὲ   καύσωνας δυναμένων. Ἐν οἷς οὐδὲν
[2]   ἐξ ἐπιμελείας ὠφέλειαι παραλαμβάνονται· ὅταν  δὲ   κρεῖττον ἀποδειχθῇ τῆς θεραπείας τὸ
[4]   πονηρίας, μοχθηροῖς εἶναι· τῶν  δὲ   λοιπῶν τὰ μὲν ὡς ἀγωνίσματα
[9]   ἔγνωσαν, ὅτι γυμνοί εἰσιν. Ἔδει  δὲ   μὴ γινώσκειν τὴν γύμνωσιν, ἵνα
[5]   δυσαρεστούμενος ταῖς θείαις οἰκονομίαις· ὅλως  δὲ   μήτε Θεὸν αἴτιον ἡγοῦ τῆς
[4]   ἀργυροῦν, τὸ δὲ ὀστράκινον, τὸ  δὲ   ξύλινον (τῆς προαιρέσεως ἑκάστου τὴν
[4]   ἐκείνου κατὰ τὴν ἀξίαν· ὀστράκινον  δὲ,   τὰ γήινα φρονῶν καὶ
[4]   τὸν τρόπον καὶ ἄδολος· ἀργυροῦν  δὲ,   ὑποδεέστερος ἐκείνου κατὰ τὴν
[6]   πολυτρόποις ἀῤῥωστήμασιν ἐκακώθη. Διὰ τί  δὲ   ὅλως δεκτικὴ τοῦ κακοῦ; Διὰ
[4]   σκεῦος, τὸ δὲ ἀργυροῦν, τὸ  δὲ   ὀστράκινον, τὸ δὲ ξύλινον (τῆς
[1]   εἶναι τὸ παράπαν λέγων,  δὲ   οὐκ ἀγαθὸν αὐτὸν εἶναι διοριζόμενος.
[9]   Θεὸν ἐνατενίσεως ἀφελκόμενος. Διὰ τί  δὲ   οὐκ εὐθὺς αὐτῷ συγκατεσκευάσθη καὶ
[10]   βασιλεία τῶν οὐρανῶν· τοῦ Κυρίου  δὲ   πανταχοῦ τὸ Εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας
[2]   τέμνοντι, τὰ δὲ καίοντι, τὰ  δὲ   παντελῶς ἐξαιροῦντι τοῦ σώματος· ἀλλὰ
[7]   μὲν αἰωνίου ἀπόλαυσιν χαρισάμενον, τρυφαῖς  δὲ   παραδείσου ἐναναπαύσαντα, ἀρχὴν δὲ δόντα
[8]   ἀναβλέψαντι ἕτοιμον τὸ φωτισθῆναι, ἀπονεύσαντι  δὲ   πρὸς τὴν σκιὰν ἀναγκαία
[6]   ἀπονεῦσαί ποτε τοῦ καλοῦ. Τοῦτο  δὲ   συμβαίνει αὐτῇ, ὅταν, κόρον λαβοῦσα
[2]   ἀπαλλαγὴ τῶν ἐντεῦθεν. Πάλιν  δὲ   τὰ ἐν ᾅδου κακὰ οὐ
[3]   Κυρίου τῶν Ἰουδαίων ἀπόνοιαν; Γενέσθαι  δὲ   ταῦτα πῶς ἄλλως δίκαιον ἦν,
[5]   τὸ κακόν. Ὀφθαλμὸς ἐκτίσθη· τυφλότης  δὲ   τῇ ἀπωλείᾳ τῶν ὀφθαλμῶν ἐπεγένετο.
[9]   ὑπομονῆς στεφάνων δικαίως ἀξιωθῶμεν. Ἐπηκολούθησε  δὲ   τῇ βρώσει οὐ παρακοὴ μόνον
[1]   ἐπληθύνθησαν οἱ θλίβοντές με; ποτὲ  δὲ   τὴν ἀγαθότητα συνίστησι τοῦ Θεοῦ,
[10]   κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τούτου. Τόπος  δὲ   τῆς ἀρχῆς ἐναέριος, ὥς
[7]   Ζωὴ γὰρ Θεός· στέρησις  δὲ   τῆς ζωῆς θάνατος. Ὥστε ἑαυτῷ
[7]   εὐθὺς ἦν τοῦ παραδείσου, ἔξω  δὲ   τῆς μακαρίας ἐκείνης διαγωγῆς, οὐκ
[5]   ἧς τὸ τέλος ἀπώλεια· τί  δὲ   τὸ δοκοῦν μὲν κακὸν διὰ
[3]   τὸ κακὸν Θεός· οὐχὶ  δὲ   τὸ κακὸν ἐκ τοῦ Θεοῦ·
[8]   πρὸς τὸν ὄφιν ἔχθρα. Εἰ  δὲ   τὸ ὄργανον τοσούτου μίσους ἄξιον,
[6]   ζωὴν ἀπηρτισμένα τοῖς μέλεσιν, ἐνόσησε  δὲ   τοῦ κατὰ φύσιν παρατραπέντα. Ἐξίσταται
[3]   εἶναι τοῦ φωτὸς αἴτιον, ἄλλον  δὲ   τοῦ σκότους, ἑαυτὸν εἶπε τῶν
[1]   ὅτι Οὐκ ἔστι Θεός. Παραπλήσιος  δὲ   τούτῳ, καὶ οὐδὲν κατὰ τὴν
[8]   παρὰ τοῦ ἀγαθοῦ γίνεσθαι. Ἐπεισέρχεται  δὲ   τούτῳ, κατὰ τὸ ἀκόλουθον τῆς
[1]   ὀργῇ σου παιδεύσῃς με. Ἐν  δὲ   τῷ δωδεκάτῳ ψαλμῷ παράτασίν τινα
[2]   τῶν μερικῶν κολάσεων διοικούμενος. Σὺ  δὲ   τῷ ἰατρῷ μὲν οὐδὲν ἐγκαλεῖς,
[7]   οὐκ ἐξ ἀνάγκης γίνεται Προαίρεσις  δὲ   τῶν ἐφ´ ἡμῖν ἤρτηται. Τὸ
[3]   μὲν πατάξεις αὐτὸν ῥάβδῳ, τὴν  δὲ   ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ θανάτου ῥύσῃ.
[4]   διὰ τοῦ ἕλκους πληγή· τὰ  δὲ   ὡς θεραπεία τῶν ἡμαρτημένων, ὡς
[10]   ὡς κτήματα τοῦ Δεσπότου, μισεῖ  δὲ   ὡς ὁμοιώματα τοῦ Θεοῦ) συνεχρήσατο
[2]   πρὸς τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν, τὸ  δὲ   ὡς πρὸς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν.
[1]   ἱκετηρίας προσφέρων τῷ Θεῷ καὶ  δεήσεις,   ἐκδιδάσκει ἡμᾶς τίνα τρόπον προσῆκε
[2]   Ἓν μὲν δὴ τοῦτο ἔχειν  δεῖ   προειλημμένον ἐν ταῖς διανοίαις ἡμῶν,
[6]   τὸ κακὸν, καὶ ἐνέργεια  δείκνυσι   πολὺ κατὰ τοῦ βίου παντὸς
[2]   ἡμῶν ἤρτηται, ἀδικία, ἀσέλγεια, ἀφροσύνη,  δειλία,   φθόνοι, φόνοι, φαρμακεῖαι, ῥᾳδιουργίαι, καὶ
[4]   καταφρονοῦντα, καὶ τοῖς ἐπαγομένοις αὐτῷ  δεινοῖς   ὑπὸ τῆς συνηθείας ἐμμελετήσαντα. Καὶ
[2]   ἐξῆν ἀπεχομένοις τοῦ κακοῦ μηδὲν  δεινὸν   ἔχειν, οὗτοι δι´ ἡδονῆς (εἰς
[6]   ἐκακώθη. Διὰ τί δὲ ὅλως  δεκτικὴ   τοῦ κακοῦ; Διὰ τὴν αὐτεξούσιον
[9]   μὴ εἶχε τῆς ἀπάτης τὸ  δέλεαρ,   πῶς ἂν ἡμᾶς διὰ τῆς
[2]   δι´ ἡδονῆς (εἰς τὴν ἁμαρτίαν  δελεασθέντες,   τίνα ἂν εἴποιμεν εὐπρεπῆ λόγον,
[9]   οἷον πτερὰ, καὶ τρίχες, καὶ  δερμάτων   παχύτητες, στέγειν μὲν χειμῶνας, φέρειν
[7]   σὺ τοὺς οἰκέτας, οὐχ ὅταν  δεσμίους   ἔχῃς, εὔνους ὑπολαμβάνεις, ἀλλ´ ὅταν
[10]   μὲν ἡμᾶς ὡς κτήματα τοῦ  Δεσπότου,   μισεῖ δὲ ὡς ὁμοιώματα τοῦ
[2]   ὑπὸ τοῦ φρονίμου καὶ ἀγαθοῦ  Δεσπότου   πρὸς τὸ συμφέρον ἐπάγεται. Πλοῦτον
[2]   τὸν Θεὸν τῶν γινομένων ἐπαιτιάσασθαι;  Δεῦρο   δὴ οὖν, ἐπειδὴ εἰς τὸ
[3]   Ἐγὼ ἀποκτενῶ, καὶ ζῇν ποιήσω,  δέχου   μὲν, εἰ βούλει, κατὰ τὸ
[5]   ἔσεσθαι τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν. ~Ταῦτα  δὴ   οὖν εἰδὼς παρὰ Θεοῦ, καὶ
[2]   Θεὸν τῶν γινομένων ἐπαιτιάσασθαι; Δεῦρο  δὴ   οὖν, ἐπειδὴ εἰς τὸ πολυθρύλλητον
[2]   ἐξήγησιν πειραθῶμεν ποιήσασθαι. Ἓν μὲν  δὴ   τοῦτο ἔχειν δεῖ προειλημμένον ἐν
[1]   γὰρ κακῶν αἴτιος, οὐκ ἀγαθὸς  δηλονότι·   ὥστε ἀμφοτέρωθέν ἐστιν ἄρνησις τοῦ
[6]   ἀγέννητος νόσος, οὔτε μὴν  δημιούργημα   τοῦ Θεοῦ. Ἀλλ´ ἐκτίσθη μὲν
[3]   ἐμοὶ, Θεός. Οὐχὶ νῦν  δημιούργησον,   ἀλλὰ τὴν ἐκ τῆς κακίας
[3]   καὶ ποιῶν σκότος, τῆς κτίσεως  δημιουργὸν   ἑαυτὸν διὰ τούτων παρίστησιν, οὐχὶ
[3]   ἵνα μὴ ζητήσῃς ἄλλον πυρὸς  δημιουργὸν,   καὶ ἄλλον ὕδατος, μηδὲ ἄλλον
[5]   νοητὴ κτίσις, γενομένη παρὰ τοῦ  Δημιουργοῦ,   ἀναμεμιγμένη τῇ πονηρίᾳ εἰς τὸ
[3]   σωφρονισμὸν γίνονται, τὴν πάνδημον πονηρίαν  δημοσίαις   μάστιξι τοῦ Θεοῦ σωφρονίζοντος. ~Τὸ
[2]   κακοῦ μηδὲν δεινὸν ἔχειν, οὗτοι  δι´   ἡδονῆς (εἰς τὴν ἁμαρτίαν δελεασθέντες,
[6]   διὰ πονηρὰν δίαιταν  δι´   ἡσδηποτοῦν νοσοποιοῦ αἰτίας. Οὐκοῦν σῶμα
[1]   ἐπιλήσῃ μου εἰς τέλος; καὶ  δι´   ὅλου τοῦ ψαλμοῦ διδάξας ἡμᾶς
[8]   καταλλαγαί· ἐπειδὴ νόμος οὗτος φιλίας  δι´   ὁμοιότητος πέφυκε τοῖς συναπτομένοις ἐγγίνεσθαι.
[9]   ξύλον, φησὶν, ἐν τῷ παραδείσῳ,  δι´   οὗ τῷ διαβόλῳ ἔμελλε προχωρήσειν
[3]   ἄλλον ζωοποιεῖ· ἀλλὰ τὸν αὐτὸν,  δι´   ὧν ἀποκτείνει, ζωοποιεῖ· καὶ δι´
[3]   δι´ ὧν ἀποκτείνει, ζωοποιεῖ· καὶ  δι´   ὧν πατάσσει, ἰᾶται, κατὰ τὴν
[8]   Θεὸς τὴν πρὸς αὐτὸν ἐναντίωσιν,  δι´   ὧν τῷ ὑπηρετησαμένῳ αὐτῷ θηρίῳ
[1]   τῆς διδασκαλίας οἱ τρόποι, οἱ  διὰ   ἱεροψάλτου Δαβὶδ παρὰ τοῦ ἐνεργοῦντος
[7]   Διὰ τοῦτο καὶ ἥμαρτε μὲν  διὰ   μοχθηρὰν προαίρεσιν, ἀπέθανε δὲ διὰ
[1]   τὸν ἑαυτοῦ νοῦν, ἀφειδῶς λοιπὸν  διὰ   πάσης ἁμαρτίας χωρεῖ. Εἰ γὰρ
[6]   Ἐξίσταται γὰρ τῆς ὑγιείας  διὰ   πονηρὰν δίαιταν δι´ ἡσδηποτοῦν
[8]   ἐπὶ τὴν ἀξίαν τῶν ἀγγέλων  διὰ   προκοπῆς ἀνυψούμενον. Ἐπειδὴ οὖν γέγονεν
[2]   ἀχρειωθέντος ἀλλοτρίωσις, ὡς μὴ  διὰ   συνεχείας τὴν νόσον βαδίζουσαν ἐπὶ
[6]   ἀποῤῥυεῖσα τῶν ἄνωθεν, τῇ σαρκὶ  διὰ   τὰς αἰσχρὰς τῶν ἡδονῶν ἀπολαύσεις
[7]   μὴν οὐδὲ ἐκώλυσε τὴν διάλυσιν  διὰ   τὰς προειρημένας αἰτίας, ἵνα μὴ
[3]   τινὶ κρατερῷ καὶ διαφράγματι κατεχόμενον.  Διὰ   ταῦτα νόσοι πόλεων καὶ ἐθνῶν,
[7]   διὰ μοχθηρὰν προαίρεσιν, ἀπέθανε δὲ  διὰ   τὴν ἁμαρτίαν· Τὰ γὰρ ὀψώνια
[6]   δὲ ὅλως δεκτικὴ τοῦ κακοῦ;  Διὰ   τὴν αὐτεξούσιον ὁρμὴν, μάλιστα πρέπουσαν
[4]   ἐνέργειαν, ὥσπερ ἀγγεῖον, χωρήσας, καὶ  διὰ   τὴν ἐγγενομένην αὐτῷ ἐκ τῆς
[10]   διηνεκὲς, οὗ μετασχεῖν ἐξ ἀρχῆς  διὰ   τὴν τοῦ ὄφεως ἐπιβουλὴν ἐκωλύθημεν.
[6]   προσεδρεία τοῦ Θεοῦ, καὶ  διὰ   τῆς ἀγάπης συνάφεια· ἧς ἐκπεσοῦσα,
[4]   ἐπιτήδειος· καὶ ξύλινον, εὐκόλως  διὰ   τῆς ἁμαρτίας καταῤῥυπούμενος καὶ ὕλη
[7]   ἂν τὸ ἐνυπάρχον αὐτῷ πάθος  διὰ   τῆς ἀναπλάσεως ἐξιάσαιτο. Ἀλλὰ διὰ
[7]   ἑαυτῷ τὸν θάνατον Ἀδὰμ  διὰ   τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ Θεοῦ κατεσκεύασε,
[8]   ἔδειξε τὸ ξύλον, καὶ ἐπηγγείλατο  διὰ   τῆς βρώσεως αὐτοῦ ὅμοιον τῷ
[3]   εἰρήνην ποιεῖ ἐν σοὶ, ὅταν  διὰ   τῆς καλῆς διδασκαλίας κατειρηνεύσῃ τὸν
[9]   τὸ δέλεαρ, πῶς ἂν ἡμᾶς  διὰ   τῆς παρακοῆς εἰς τὸν θάνατον
[10]   τὴν πρὸς αὐτὸν πάλην, ὥστε  διὰ   τῆς ὑπακοῆς ἀναπαλαῖσαι ἡμᾶς, καὶ
[6]   ποικίλοις καὶ πολυτρόποις ἀῤῥωστήμασιν ἐκακώθη.  Διὰ   τί δὲ ὅλως δεκτικὴ τοῦ
[9]   τῆς πρὸς Θεὸν ἐνατενίσεως ἀφελκόμενος.  Διὰ   τί δὲ οὐκ εὐθὺς αὐτῷ
[9]   τῷ ἐνεργήσαντι προσῆκεν; ~Ἀλλὰ καὶ  διὰ   τί ἦν τὸ ξύλον, φησὶν,
[7]   διὰ τῆς ἀναπλάσεως ἐξιάσαιτο. Ἀλλὰ  διὰ   τί οὐκ ἐν τῇ κατασκευῇ
[10]   Σατανᾶς προσηγόρευται; Σατανᾶς μὲν οὖν,  διὰ   τὸ ἀντικεῖσθαι τῷ ἀγαθῷ· οὕτω
[10]   τοίνυν ἕστηκεν ἡμῖν διάβολος  διὰ   τὸ ἐξ ἐπηρείας πάλαι γενόμενον
[6]   ζωὴν λαβοῦσα παρὰ τοῦ κτίσαντος,  διὰ   τὸ κατ´ εἰκόνα γεγενῆσθαι Θεοῦ,
[5]   δὲ τὸ δοκοῦν μὲν κακὸν  διὰ   τὸ τῆς αἰσθήσεως ἀλγεινὸν, ἀγαθοῦ
[4]   μιᾷ καιροῦ ῥοπῇ ἀφανισμὸς,  διὰ   τοῦ ἕλκους πληγή· τὰ δὲ
[1]   ὅπως ἤνεγκε τὰ συμπίπτοντα γενναίως,  διὰ   τοῦ καθ´ ἑαυτὸν ὑποδείγματος διδασκαλίαν
[4]   ἐξάκουστον, ἵνα ἄλλοις γοῦν ὠφέλιμος  διὰ   τοῦ πάθους γένηται, ἐπειδὴ αὐτὸς
[10]   καὶ ἐκαθάρθη περίγειος τόπος  διὰ   τοῦ σωτηρίου πάθους, τοῦ εἰρηνεύσαντος
[8]   παραυτίκα αἴσθησιν τὸ βλαβερὸν διαφεύγῃ.  Διὰ   τοῦτο ἀδιάλλακτος πρὸς τὸν
[4]   αὐτῷ τῆς θείας κρίσεως διαφανῇ.  Διὰ   τοῦτο ἀπὸ μικροτέρων πληγῶν ἀεὶ
[10]   τῶν κατ´ εἰκόνα Θεοῦ γεγενημένων  (διὰ   τοῦτο γάρ ἐστι μισάνθρωπος, διότι
[9]   τὴν δοκιμάζουσαν ἡμῶν τὸ ὑπήκοον.  Διὰ   τοῦτο ἦν φυτὸν ὡραίων καρπῶν
[7]   κακὸς, ἀλλ´ ἐξ ἀβουλίας, γενόμενος.  Διὰ   τοῦτο καὶ ἥμαρτε μὲν διὰ
[10]   ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας.  Διὰ   τοῦτο καὶ κόσμου ἄρχων λέγεται,
[10]   ἐπὶ πολὺ τοῦ ἀέρος ὑψοῦνται.  Διὰ   τοῦτο καὶ Κύριος Εἶδε
[9]   τῶν ἀστέρων φαιδρότητα καὶ στιλβότητα.  Διὰ   τοῦτο οὖν οὐκ εὐθὺς αὐτῷ
[1]   καὶ (πάσαις κτηνώδεσιν ἐπιθυμίαις μολύνεσθαι;  Διὰ   τοῦτο ὡς ἑπόμενον τῷ μὴ
[3]   σκότος, τῆς κτίσεως δημιουργὸν ἑαυτὸν  διὰ   τούτων παρίστησιν, οὐχὶ κακοῦ τινος
[2]   τὴν σωτηρίαν τῷ παντὶ  διὰ   τῶν μερικῶν κολάσεων διοικούμενος. Σὺ
[3]   δικαίᾳ γενέσθαι, τοῖς ἀξίοις κολάσεως  διὰ   τῶν πολέμων τὰς (τιμωρίας ἐπάγοντος.
[3]   ἄλλως δίκαιον ἦν, καὶ οὐχὶ  διὰ   τῶν Ῥωμαϊκῶν χειρῶν, αἷς παρέδωκαν
[10]   Εἴθε μὲν γὰρ μὴ ἐγεγόνει  διάβολος,   ἀλλ´ ἔμεινεν ἐν τῇ τάξει,
[10]   Ἄδερ τὸν βασιλέα τῶν Σύρων·  διάβολος   δὲ, ἐπειδὴ αὐτὸς καὶ
[10]   ~Ἀγωνιστὴς τοίνυν ἕστηκεν ἡμῖν  διάβολος   διὰ τὸ ἐξ ἐπηρείας πάλαι
[8]   τοῦ διαβόλου ζήτημα. Πόθεν  διάβολος,   εἰ μὴ παρὰ Θεοῦ τὰ
[8]   σκότωσις. Οὕτω πονηρὸς  διάβολος,   ἐκ προαιρέσεως ἔχων τὴν πονηρίαν,
[8]   αὐτοῦ προαιρέσεως. Πόθεν κακὸς  διάβολος;   Ἐκ τῆς αὐτῆς αἰτίας, αὐθαίρετον
[10]   ἀποχρώμενος. Τίς οὖν ἦν  διάβολος;   καὶ τίς τάξις; καὶ
[4]   σκεῦος, πᾶσαν τὴν τοῦ  διαβόλου   ἐνέργειαν, ὥσπερ ἀγγεῖον, χωρήσας, καὶ
[8]   ἐννοίας, καὶ τὸ περὶ τοῦ  διαβόλου   ζήτημα. Πόθεν διάβολος, εἰ
[10]   εἴρηται περὶ τῆς στρατιᾶς τοῦ  διαβόλου,   ὅτι Πνευματικά ἐστι τῆς πονηρίας
[9]   φθάσαι ὑπὸ τῆς ἐπηρείας τοῦ  διαβόλου   οὐκ ἐπετράπη. ~Ἀγωνιστὴς τοίνυν ἕστηκεν
[9]   τῷ παραδείσῳ, δι´ οὗ τῷ  διαβόλῳ   ἔμελλε προχωρήσειν καθ´ ἡμῶν
[7]   ἔξω δὲ τῆς μακαρίας ἐκείνης  διαγωγῆς,   οὐκ ἐξ ἀνάγκης κακὸς, ἀλλ´
[10]   ζωῆς, ἀλλ´, (ἄλυπον ἡμῶν τὴν  διαδοχὴν   ἐχόντων πρὸς τὸ ἑξῆς, καὶ
[6]   τῆς ὑγιείας διὰ πονηρὰν  δίαιταν   δι´ ἡσδηποτοῦν νοσοποιοῦ αἰτίας.
[2]   ἀρχὴν τὸν λόγον ἀναγαγόντες, φιλοπονώτερον  διαλαβόντες   τὸ πρόβλημα, τρανὴν καὶ ἀσύγχυτον
[3]   κατειρηνεύσῃ τὸν νοῦν σου, καὶ  διαλλάξῃ   τὰ πάθη τὰ πρὸς τὴν
[7]   εἴρηται, ἵνα μὴ, εἰς βυθὸν  διαλογισμῶν   ἐμπεσὼν, πρὸς τῇ στερήσει τῶν
[2]   πλοῖον αὔτανδρον κατὰ θαλάσσης  διαλυθὲν,   κατὰ τοῦ ἀληθινοῦ ἰατροῦ καὶ
[7]   Οὐ μὴν οὐδὲ ἐκώλυσε τὴν  διάλυσιν   διὰ τὰς προειρημένας αἰτίας, ἵνα
[1]   ἐφορᾷ τὰ καθ´ ἕκαστον, εἰ  διανέμει   ἑκάστῳ τὰ πρὸς ἀξίαν. Εἶτα,
[3]   γε μήν σοι καὶ ὑψηλότερον  διανοηθῆναι   περὶ τῶν εἰρημένων. Ἐγὼ ἀποκτενῶ,
[1]   περιστάσεις, εὐθὺς ἀμφίβολοι γίνονται ταῖς  διανοίαις,   εἰ ἔστι Θεὸς ἐπιμελούμενος τῶν
[2]   ἔχειν δεῖ προειλημμένον ἐν ταῖς  διανοίαις   ἡμῶν, ὅτι, ποίημα ὄντες τοῦ
[7]   ἂν εἴ τις σκεῦος πήλινον  διαῤῥυὲν   μὴ καταδέχοιτο παραδοῦναι πυρὶ, ἕως
[7]   μὴ ἀθάνατον ἡμῖν τὴν ἀῤῥωστίαν  διατηρήσῃ.   Ὥσπερ ἂν εἴ τις σκεῦος
[4]   ἐπ´ αὐτῷ τῆς θείας κρίσεως  διαφανῇ.   Διὰ τοῦτο ἀπὸ μικροτέρων πληγῶν
[5]   νοητὰ, τοσοῦτον καθαρότητι καὶ ἁγιασμῷ  διαφέροντα,   κοινὴν ἂν ἔσχε πρὸς τὸ
[8]   τὴν παραυτίκα αἴσθησιν τὸ βλαβερὸν  διαφεύγῃ.   Διὰ τοῦτο ἀδιάλλακτος πρὸς
[8]   καὶ τῶν κατὰ μέρος οἰκονομουμένων  διαφεύγουσιν   ἡμᾶς οἱ λόγοι, ἀλλ´ ἕν
[3]   γὰρ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος  διαφθείρεται,   τοσοῦτον ἔσω ἀνακαινοῦται. Οὐκ
[2]   τὸ πρὸς ἀδικίαν αὐτῶν ὄργανον  διαφθείρων·   νόσον δὲ ἐπάγει, οἷς λυσιτελέστερον
[3]   ῥεῦμα ἕρκει τινὶ κρατερῷ καὶ  διαφράγματι   κατεχόμενον. Διὰ ταῦτα νόσοι πόλεων
[6]   καὶ τῇ ἀπολαύσει τῶν νοητῶν,  διαφυλάσσειν   αὑτῆς τὴν κατὰ φύσιν ζωήν·
[2]   ὅλον τὸ σῶμα τὸ πάθος  διαχυθῆναι.   Ὅταν δὲ ἴδῃς πόλιν ἐπικατασεισθεῖσαν
[1]   καὶ δι´ ὅλου τοῦ ψαλμοῦ  διδάξας   ἡμᾶς μὴ ἐκκακεῖν ἐν ταῖς
[1]   διὰ τοῦ καθ´ ἑαυτὸν ὑποδείγματος  διδασκαλίαν   ἡμῖν ἐναργεστάτην τῆς ὑπομονῆς καταλιμπάνει,
[3]   σοὶ, ὅταν διὰ τῆς καλῆς  διδασκαλίας   κατειρηνεύσῃ τὸν νοῦν σου, καὶ
[1]   ΚΑΚΩΝ Ο ΘΕΟΣ. ~(Πολλοὶ τῆς  διδασκαλίας   οἱ τρόποι, οἱ διὰ ἱεροψάλτου
[3]   τὴν ποίησιν κτίσις ταχθεῖσα  διδάσκει   ἡμᾶς, ὅτι ἐπὶ τῆς βελτιώσεως
[8]   ὧν τῷ ὑπηρετησαμένῳ αὐτῷ θηρίῳ  διελέγετο,   πρὸς αὐτὸν ἀναφέρων τὴν ἀπειλήν·
[9]   οὐδὲν τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου  διενήνοχεν,   ὁμοτίμου πᾶσι τῆς φύσεως ὑπαρχούσης·
[8]   μὴ ἐκπεσεῖν. Ἀλλὰ τὸν μὲν  διεσώσατο   τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τὸ
[1]   μὴ εἶναι Θεὸν, ἐπήγαγε τό·  Διεφθάρησαν,   καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν ἐπιτηδεύμασιν. Ἀμήχανον
[8]   τάξεως παντελῶς. Κἀκεῖνον προαίρεσις  (διεφύλαξεν   ἐν τοῖς ἄνω, καὶ τοῦτον
[1]   μὲν γὰρ, τὰ οἰκεῖα πάθη  διηγούμενος   ἡμῖν προφήτης, καὶ ὅπως
[10]   ξύλου τῆς ζωῆς εἰς τὸ  διηνεκὲς,   οὗ μετασχεῖν ἐξ ἀρχῆς διὰ
[8]   ἄγγελος, καὶ παρέστηκε τῷ Θεῷ  διηνεκῶς.   Σατανᾶς ἄγγελος, καὶ ἐξέπεσε
[9]   γυμνότητος. Ἔφαγον γὰρ, φησὶ, καὶ  διηνοίχθησαν   αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ, (καὶ ἔγνωσαν,
[5]   οὖν εἰδὼς παρὰ Θεοῦ, καὶ  διῃρημένα   ἔχων παρὰ σεαυτῷ τοῦ κακοῦ
[3]   πολέμοις ἀκολουθεῖ, λέγομεν κρίσει Θεοῦ  δικαίᾳ   γενέσθαι, τοῖς ἀξίοις κολάσεως διὰ
[2]   ἀρχῆς περὶ ἕκαστον ἔπηξεν  δικαία   τοῦ Θεοῦ κρίσις, πόῤῥωθεν τὸ
[1]   ἐπιτηδεύμασιν. Ἀμήχανον γὰρ ἐκτραπῆναι τῆς  δικαίας   ὁδοῦ, μὴ λήθην Θεοῦ ταῖς
[4]   εἶδος τῶν φοβερῶν παρὰ τῆς  δικαίας   τοῦ Θεοῦ κρίσεως ἐπαγόμενον, ἐπὶ
[4]   αὐξηθείσης αὐτοῦ τῆς πονηρίας, τὸ  δίκαιον   ἐπ´ αὐτῷ τῆς θείας κρίσεως
[3]   Γενέσθαι δὲ ταῦτα πῶς ἄλλως  δίκαιον   ἦν, καὶ οὐχὶ διὰ τῶν
[3]   ἁμαρτίᾳ· καὶ ζῇν ποιήσω, τῇ  δικαιοσύνῃ.   Ὅσον γὰρ ἔξω ἡμῶν
[3]   θανατοῦται δὲ ἁμαρτία, ἵνα ζήσῃ  δικαιοσύνη.   Τὸ δὲ, Κατέβη κακὰ παρὰ
[1]   εἰσήκουσέ μου Θεὸς τῆς  δικαιοσύνης   μου· ἰσοδυναμοῦντα τῷ προφήτῃ φθεγγόμενος
[4]   (οὕτω γὰρ ἐπὶ τὸν κατασκευάσαντα  δικαιότερον   αἰτία μετενεχθήσεται) ἀλλ´ ὅταν
[4]   τῆς καρδίας αὐτοῦ τῆς τῶν  δικαίων   πορείας κατατολμήσας, καὶ νομίσας ὥσπερ
[9]   ἐπιδειξάμενοι, τῶν τῆς ὑπομονῆς στεφάνων  δικαίως   ἀξιωθῶμεν. Ἐπηκολούθησε δὲ τῇ βρώσει
[3]   Ἰουδαῖοι; Ὥστε ἔστι ποτὲ καὶ  δικαίως   τὰ ἐκ τοῦ πολέμου κακὰ
[4]   τὸν οἶκον αἰσχύνη, παρανόμου ἐπιθυμίας  δίκας   ἀποτιννύντι. Καὶ πάλιν κατενοήσαμεν ἄλλο
[9]   ἦν ὡς βλαβερὸν τῷ ἀνθρώπῳ.  Διὸ   καὶ Κύριος, εἰς τὴν
[2]   παντὶ διὰ τῶν μερικῶν κολάσεων  διοικούμενος.   Σὺ δὲ τῷ ἰατρῷ μὲν
[4]   ἀφανισμοῦ μόνου καὶ ἀπωλείας ἄξιος.  Διόπερ,   ἐπειδὴ ἔδει συντριβῆναι αὐτὸν,
[3]   προσαγομένην κάκωσιν τοῖς ἁμαρτάνουσιν ἐπὶ  διορθώσει   τῶν πλημμελημάτων λόγος αἰνίσσεται.
[1]   δὲ οὐκ ἀγαθὸν αὐτὸν εἶναι  διοριζόμενος.   Εἰ γὰρ κακῶν αἴτιος, οὐκ
[1]   αὐτῶν εἶναι τίθεμαι τὴν ἁμαρτίαν,  διότι   ἑκάτεροι ὁμοίως ἀρνοῦνται τὸν ἀγαθόν·
[10]   (διὰ τοῦτο γάρ ἐστι μισάνθρωπος,  διότι   καὶ θεομάχος· καὶ μισεῖ μὲν
[2]   τις λέγοι τὸν τοῦ ἁμαρτωλοῦ·  διότι   τῶν ἐν ᾅδου κολάσεων ἀρχὴ
[4]   καὶ σοφὸς τῶν ψυχῶν οἰκονόμος  (διῳκήσατο   αὐτὸν περιφανῆ γενέσθαι καὶ πᾶσιν
[1]   βεβαιοῦσιν ἐν ἑαυτοῖς τὸ πονηρὸν  δόγμα,   καὶ ἀποφαίνονται ἐν ταῖς καρδίαις
[8]   λόγοι, ἀλλ´ ἕν γε ἐκεῖνο  δόγμα   ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν ἐνυπαρχέτω, τὸ,
[3]   ἀέρος, καὶ ἄλλον γῆς· ἐπειδὴ  δοκεῖ   πως ἀντικεῖσθαι ἀλλήλοις κατὰ τὴν
[9]   Ὅτι ἔδει εἶναι ἐντολὴν τὴν  δοκιμάζουσαν   ἡμῶν τὸ ὑπήκοον. Διὰ τοῦτο
[5]   τέλος ἀπώλεια· τί δὲ τὸ  δοκοῦν   μὲν κακὸν διὰ τὸ τῆς
[3]   τοῦ σκότους, ἑαυτὸν εἶπε τῶν  δοκούντων   ἐναντίως ἔχειν κατὰ τὴν κτίσιν
[8]   ζωὴν τὴν ἐν τῷ παραδείσῳ·  δόλοις   δὲ καὶ μηχαναῖς ἐξαπατήσας τὸν
[7]   δὲ παραδείσου ἐναναπαύσαντα, ἀρχὴν δὲ  δόντα   κατὰ τὴν τῶν ἀγγέλων, καὶ
[10]   ἔτι πρότερον τῶν ἀγγέλων βοώντων·  Δόξα   ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ
[10]   κραζόντων· Εἰρήνη ἐν οὐρανοῖς, καὶ  δόξα   ἐν ὑψίστοις. Καὶ ὅλως, μυρίαι
[10]   τῷ Κυρίῳ ἡμῶν,  δόξα   καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς
[1]   κατεργάζονται; Οὐκ ἐπειδὴ ἤλλαξαν τὴν  δόξαν   τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι
[8]   πρὸς ἡμᾶς πόλεμος; Ὅτι,  δοχεῖον   ὢν πάσης κακίας, ἐδέξατο καὶ
[4]   δυσωδίαν οὐκέτι ἀχθῆναι πρὸς χρῆσιν  δυνάμενος,   ἀλλ´ ἀφανισμοῦ μόνου καὶ ἀπωλείας
[9]   μὲν χειμῶνας, φέρειν δὲ καύσωνας  δυναμένων.   Ἐν οἷς οὐδὲν τὸ ἕτερον
[6]   ἀπόλαυσιν, καὶ ἔχει ἐξουσίαν καὶ  δύναμιν,   ἐπιμένουσα τῇ τοῦ καλοῦ θεωρίᾳ
[5]   τῆς αἰσθήσεως ἀλγεινὸν, ἀγαθοῦ δὲ  δύναμιν   ἔχον, ὡς αἱ κακώσεις αἱ
[10]   εἰς Χριστὸν ἠλπικότων. Ἔδωκε γὰρ  δύναμιν   τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς τοῦ πατεῖν
[10]   σκορπίων, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν  δύναμιν   τοῦ ἐχθροῦ. Ἐπεὶ οὖν ἐξεβλήθη
[3]   παλαιωθεῖσαν ἀνακαίνισον. Καὶ, Ἵνα τοὺς  δύο   κτίσῃ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον.
[5]   καρποὶ σωτηρία ψυχῶν αἰώνιος· παῦσαι  δυσαρεστούμενος   ταῖς θείαις οἰκονομίαις· ὅλως δὲ
[1]   βίον προσκρούσῃ, μὴ φέροντες τὰς  δυσκολωτέρας   τῶν πραγμάτων περιστάσεις, εὐθὺς ἀμφίβολοι
[4]   ἐγγενομένην αὐτῷ ἐκ τῆς φθορᾶς  δυσωδίαν   οὐκέτι ἀχθῆναι πρὸς χρῆσιν δυνάμενος,
[1]   παιδεύσῃς με. Ἐν δὲ τῷ  δωδεκάτῳ   ψαλμῷ παράτασίν τινα πειρασμοῦ ἐνδειξάμενος




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/04/2009