Chapitre
[6]	παρουσίας, ὅτε ἀναστήσονται· Οἱ μὲν	τὰ	ἀγαθὰ πράξαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς,
[9]	Ἐρεῖ καὶ σοὶ Ἀβραάμ· Ἀπέλαβες	τὰ	ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ
[7]	καὶ σὺ λίχνως ἔχεις περὶ	τὰ	ἄνθη τῶν λίθων, σαρδόνυχας, καὶ
[7]	ἴασπις. Ταῦτα δὴ τοῦ πλούτου	τὰ	ἄνθη· ὧν σὺ τὰ μὲν
[8]	χρήσιμον διοικούμενος, ἄπρακτά σοι ποιῶν	τὰ	βουλεύματα. Εἶτα περιβλεψάμενος ὧδε καὶ
[6]	τὰς εἰκόνας· ἔνθεν τοῦ ὀρφανοῦ	τὰ	δάκρυα, ἐκεῖθεν τῆς χήρας τὸν
[2]	ἐστι μυρία, τὰ μὲν σκευαγωγοῦντα,	τὰ	δὲ αὐτοὺς περιφέροντα, χαλκῷ καὶ
[4]	ὡς τὸ ἐξ ἀγορᾶς ἔλαιον,	τὰ	δὲ ἐκ θαλάττης ἄνθη, ἡ
[9]	τῶν ἡδονῶν· ἀποθανὼν δὲ, πράξω	τὰ	διατεταγμένα. Ἐρεῖ καὶ σοὶ Ἀβραάμ·
[9]	ἡμῶν ἀμειψώμεθα. Πάντως δὲ ποιήσωμεν	τὰ	διατεταγμένα ἡμῖν, ἵνα κληρονόμοι γενώμεθα.
[1]	καρδίᾳ, μηδὲ εἰς ἔργον ἀγαγεῖν	τὰ	διδάγματα, ἀλλ´ ἀπελθεῖν ἀθυμοῦντα, τῷ
[1]	οὐ ποιεῖς; Ἀγαθὸν ὁμολογεῖς, καὶ	τὰ	διδόμενα παραπέμπῃ; Καίτοι ὅ γε
[1]	προϊέμενος τὰ παρόντα καὶ ἀντικτώμενος	τὰ	ἐνδέοντα· ἀλλ´ ὅσῳπερ ἂν ἐλάττονος
[5]	παρόντα τοσαῦτα ὄντα, ὅσον λυπεῖ	τὰ	ἐνδέοντα ἅπερ ἂν αὐτοῖς ἐλλείπειν
[8]	δὲ μισθὸς ἐργασίας ὀφείλεται; Δεῖξον	τὰ	ἔργα, καὶ ἀπαίτει τὰς ἀντιδόσεις.
[7]	Μὴ τοῖς γεγαμηκόσιν οὐκ ἐγράφη	τὰ	Εὐαγγέλια· Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι,
[5]	λαβεῖν ὑπὲρ τῶν φθασάντων. Ἐπάγει	τὰ	ζεύγη τῶν βοῶν, ἀροτριᾷ, κατασπείρει,
[4]	μὲν συγκέχυται καὶ ἠφάνισται, ὥσπερ	τὰ	κατὰ παιδιὰν ἐν ταῖς ψάμμοις
[9]	δαπάνης ἀκερδοῦς ὄφελος; Δέον εἰς	τὰ	κατὰ τὸν βίον ἀναγκαῖα χρήσασθαι
[1]	δ´ ἂν καὶ ἐδυσχέρανας ἀποτιθέμενος	τὰ	λειπόμενα, πάλαι μελετήσας αὐτὰ διανέμειν
[4]	ὑπὸ τοῦ χρόνου καταῤῥυέντας, ὧν	τὰ	λείψανα, ὥσπερ σκόπελοί τινες, διὰ
[1]	ἀσύμφωνον ἀπελέγχει. Διδάσκαλον λέγεις, καὶ	τὰ	μαθητῶν οὐ ποιεῖς; Ἀγαθὸν ὁμολογεῖς,
[1]	σοι τὰ χρήματα πλέον ἢ	τὰ	μέλη τοῦ σώματος, καὶ λυπεῖ
[3]	ἑαυτὸν ἀποκλείων. Τοιοῦτοί εἰσιν οἱ	τὰ	μὲν ἄλλα ποιεῖν καταδεχόμενοι, ἀντιβαίνοντες
[7]	πλούτου τὰ ἄνθη· ὧν σὺ	τὰ	μὲν ἀποτίθεσαι κατακρύπτων, καὶ τοὺς
[4]	τῶν ὁρωμένων τιμιώτερον κέκτηται, ἀλλὰ	τὰ	μὲν ἄψυχα καλλωπίζει, τὴν δὲ
[2]	τὴν ἐπίνοιαν. Ὀχήματά ἐστι μυρία,	τὰ	μὲν σκευαγωγοῦντα, τὰ δὲ αὐτοὺς
[4]	τῇ τούτων μεγαλουργίᾳ ζηλούμενος; Οὐ	τὰ	μὲν συγκέχυται καὶ ἠφάνισται, ὥσπερ
[5]	τῶν βοῶν, ἀροτριᾷ, κατασπείρει, θερίζει	τὰ	μὴ προσήκοντα. Ἐὰν ἀντείπῃς, αἱ
[1]	δεχομένου, πάντων δὲ ὁμοῦ καταμεριζομένων	τὰ	ὄντα, καὶ περὶ ἑαυτοὺς δαπανώντων.
[5]	ὁ πλεονέκτης. Ἡ θάλασσα οἶδεν	τὰ	ὅρια αὐτῆς· ἡ νὺξ οὐχ
[1]	μὲν πανηγύρει οὐδεὶς λυπεῖται προϊέμενος	τὰ	παρόντα καὶ ἀντικτώμενος τὰ ἐνδέοντα·
[5]	ἐναντίον. Οὐ γὰρ εὐφραίνει αὐτοὺς	τὰ	παρόντα τοσαῦτα ὄντα, ὅσον λυπεῖ
[1]	ΠΛΟΥΤΟΥΝΤΑΣ. ~Εἴρηται καὶ πρώην ἡμῖν	τὰ	περὶ τοῦ νεανίσκου τούτου, καὶ
[2]	πλουσίοις δαπάνης ἀφορμὰς ὑποβάλλουσα, ὥστε	τὰ	περιττὰ καὶ ἄχρηστα ὡς ἀναγκαῖα
[1]	ἀλλ´ ὅσῳπερ ἂν ἐλάττονος τιμῆς	τὰ	πολυτίμητα πρίηται, τοσούτῳ χαίρει, ὡς
[9]	περιβολῇ, ἢ συγκατασήπειν τῷ νεκρῷ	τὰ	πολυτίμητα τῆς ἐσθῆτος; Τί δὲ
[6]	ἀναίσχυντον. Αὐτὰ γὰρ ἑκάστου καταμαρτυρεῖ	τὰ	πράγματα, οὐ φωνὴν ἀφιέντα, ἀλλὰ
[7]	οἰκειότητα προσεγγίζει; Πρώτῃ αὐτῇ ἀπόδος	τὰ	πρεσβεῖα τῆς κληρονομίας, πλουσίας αὐτῇ
[3]	διανύσας, εἶτα αὐτοῦ που περὶ	τὰ	πρὸ τῶν τειχῶν καταλύσειεν πανδοχεῖα,
[9]	βαρύτητος ἀμυνόμενοι, καὶ τοῖς διαδεξαμένοις	τὰ	σὰ χαριζόμενοι. Προλαβὼν οὖν, σεαυτὸν
[5]	Οὐ προφασίζῃ μυρία, ἵνα λάβῃς	τὰ	τοῦ πλησίον; Ἐπισκοτεῖ μοι, φησὶν,
[7]	Τί πάσχετε, ἄνθρωποι; τίς ὑμῖν	τὰ	ὑμέτερα εἰς τὴν καθ´ ὑμῶν
[3]	τῇ ψυχῇ, ἀκούων· Πώλησόν σου	τὰ	ὑπάρχοντα; Εἰ μὲν γὰρ ἠκολούθει
[1]	ὁ διδάσκαλος προετείνατο; Πώλησόν σου	τὰ	ὑπάρχοντα, καὶ δὸς πτωχοῖς· Εἴ
[4]	ἐὰν μὲν ἀκούσῃς· Πώλησόν σου	τὰ	ὑπάρχοντα, καὶ δὸς πτωχοῖς· ἵνα
[7]	θέλεις τέλειος εἶναι, πώλησόν σου	τὰ	ὑπάρχοντα, καὶ δὸς πτωχοῖς; Ὅτε
[8]	τῆς φειδωλίας προβάλλονται; Οὐ πωλῶ	τὰ	ὑπάρχοντα, οὐδὲ δίδωμι τοῖς πτωχοῖς,
[4]	γυναικείαις ἐπιθυμίαις ὑπηρετούμενος; Ὥσπερ γὰρ	τὰ	ὑπόσαθρα τῶν πολίων καταιγίδες καὶ
[6]	γὰρ τὰ φρικτὰ οὐ πτοεῖ,	τὰ	φαιδρὰ οὐ προτρέπεται, λιθίνῃ καρδίᾳ
[6]	εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ	τὰ	φαῦλα εἰς ἀνάστασιν κρίσεως· Τότε
[6]	σοι δυνηθῶ ὑπ´ ὄψιν ἀγαγεῖν	τὰ	φρικτά; Ἐὰν ἄρα ἀκούσῃς, ἐὰν
[6]	τῇ ψυχῇ σου; Εἰ γὰρ	τὰ	φρικτὰ οὐ πτοεῖ, τὰ φαιδρὰ
[9]	πλούσιοι, καὶ παύσασθε ἐμπαθῶς πρὸς	τὰ	χρήματα διακείμενοι. Ὅσῳ φιλόπλουτος εἶ,
[7]	πλοῦτον; τίνος ἀπέσχετο νόσος διὰ	τὰ	χρήματα; Ἕως πότε χρυσὸς, τῶν
[7]	Μὴ γὰρ ἐφόδια κακῶν ἐδόθη	τὰ	χρήματα; Λύτρον ψυχῆς. Μὴ γὰρ
[6]	οὐκ ἀκολουθοῦσιν οἱ κόλακες, οὐ	τὰ	χρήματα, οὐχ ὁ ὄγκος τοῦ
[1]	πλησίον. Νυνὶ δὲ προσπέφυκέ σοι	τὰ	χρήματα πλέον ἢ τὰ μέλη
[3]	ἑαυτοῖς τὸν βίον τίθενται, μὴ	ταῖς	ἀνωφελέσι δαπάναις ἐνασχολούμενοι. Καί μοι
[4]	αὐτῆς ἐπιταγμάτων. Οὐδεὶς ἐξαρκεῖ πλοῦτος	ταῖς	γυναικείαις ἐπιθυμίαις ὑπηρετούμενος, οὐδ´ ἂν
[8]	εἰς γῆν διαλυθεὶς, ἁδρὸς γέγονας	ταῖς	δαπάναις καὶ μεγαλόψυχος. Ποίων, εἰπέ
[4]	ἔχουσι. Καὶ μυρίοι τινὲς κόλακες,	ταῖς	ἐπιθυμίαις αὐτῶν ὑποτρέχοντες, συνάγουσι τοὺς
[4]	ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς, ἀλλήλους νικώντων	ταῖς	ἐφευρέσεσι τῶν ματαίων, εἰκότως οὐδένα
[5]	τῆς πρώτης ἀρχῆς ὁρμηθέντες, εἶτα	ταῖς	κατ´ ὀλίγον προσθήκαις ἀνυπόστατον λαβόντες
[5]	ὥστε ἀεὶ τὴν ψυχὴν αὐτοῖς	ταῖς	μερίμναις ἐκτήκεσθαι, πρὸς τὸ ὑπερβάλλον
[3]	τρόπων. Ὅτε γὰρ οὐκ ἠδυνήθης	ταῖς	μυρίαις ἐπινοίαις ἐκδαπανῆσαι τὸν πλοῦτον,
[4]	τὰς φιληδονίας συναύξει, καὶ κέντρα	ταῖς	περιέργοις ἐπιθυμίαις ἐνίησι, λίθους τινὰς
[2]	πρὸς τροφὴν ἐξαρκοῦσα, καὶ ἔτι	ταῖς	προσόδοις τὸν πλοῦτον αὔξουσα· λουτρὰ
[8]	δὲ χεὶρ ὑπότρομος ἤδη κλονουμένη	ταῖς	συνολκαῖς, ὡς μήτε φωνῇ μήτε
[1]	Οὐ γὰρ ἂν ἀπῆλθεν ἐπὶ	ταῖς	τοιαύταις ἀποκρίσεσιν τοῦ Κυρίου λυπούμενος,
[4]	Χαίρουσι γὰρ αἱ φιλόχρυσοι δεδεμέναι	ταῖς	χειροπέδαις, μόνον ἐὰν χρυσὸς ὁ
[2]	ὁ δὲ ἀπόθετος· καὶ ὁ	ταῖς	χρείαις ὑπηρετούμενος ὑπερβαινέτω τῶν ἀναγκαίων
[4]	ὥσπερ τὰ κατὰ παιδιὰν ἐν	ταῖς	ψάμμοις ὑπὸ τῶν παίδων φιλοτεχνούμενα,
[2]	ἀναψύχοντες ἐν τῷ θέρει. Ἔδαφος	ταῖς	ψηφῖσι διηνθισμένον, χρυσὸς ὑπαλείφων τὸν
[6]	ἡ σκιὰ τῷ σώματι, οὕτω	ταῖς	ψυχαῖς αἱ ἁμαρτίαι παρέπονται, ἐναργῶς
[5]	τῆς ἐπιθυμίας ἀκόρεστον. Τοῖς δέκα	ταλάντοις	δέκα ἕτερα προστιθέναι σπουδάζεις· ἐπειδὰν
[2]	πᾶσαν αὐτοῖς πολυτέλειαν ἐξαρκῶν· ἐπίτροποι,	ταμίαι,	γεωργοὶ, παντοδαπῆς ἔμπειροι τέχνης, τῆς
[2]	περιδέῤῥεα, πάντα ἀργυρᾶ, πάντα χρυσόπαστα.	Τάπητες	ἁλουργοὶ, κοσμοῦντες τοὺς ἵππους ὥσπερ
[8]	οὐδὲ δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, διὰ	τὰς	ἀναγκαίας τοῦ βίου χρείας. Οὐκοῦν
[8]	Δεῖξον τὰ ἔργα, καὶ ἀπαίτει	τὰς	ἀντιδόσεις. Οὐδεὶς μετὰ τὸ λυθῆναι
[4]	αἱ πονηραὶ τῶν γυναικῶν διαθέσεις	τὰς	ἀσθενεῖς ψυχὰς τῶν συνοικούντων καταβαπτίζουσι.
[7]	τὴν ζωὴν ἐδέξατο, παρ´ αὐτοῦ	τὰς	ἀφορμὰς ἀναμένει τοῦ βίου. Μὴ
[7]	τῆς κληρονομίας, πλουσίας αὐτῇ παράσχου	τὰς	ἀφορμὰς τῆς ζωῆς· καὶ τότε
[9]	τοῦ πλησίον ἀγάπην; Ἀνάγνωθί σου	τὰς	διαθήκας. Ἐβουλόμην μὲν ζῇν, καὶ
[6]	ὀφθαλμὸν, ἐναργεῖς ὄψει τῶν κακῶν	τὰς	εἰκόνας· ἔνθεν τοῦ ὀρφανοῦ τὰ
[2]	οἶκον πολυτελείας παρέστω, ἐκεῖνος πρὸς	τὰς	ἔξωθεν φαντασίας ὑπηρετείτω· ὁ μὲν
[1]	μὲν γὰρ πειραστὴς ἦν, εἰρωνικὰς	τὰς	ἐρωτήσεις ποιούμενος· οὗτος δὲ, ὑγιῶς
[8]	Ἐν μέλανι καὶ γράμμασι κατεπαγγέλλῃ	τὰς	εὐποιίας. Τίς οὖν ἀναγγελεῖ σοι
[5]	ἠναγκασμένην αὐτοῖς παρεχόμενοι τὴν βοήθειαν,	τὰς	καθ´ ἑτέρων βλάβας καὶ ἀδικίας
[2]	ἀναγκαίων τὸν ὅρον· οὗτος πρὸς	τὰς	κατ´ οἶκον πολυτελείας παρέστω, ἐκεῖνος
[5]	σπουδὴν μεταφέρουσιν. Ὥσπερ γὰρ οἱ	τὰς	κλίμακας ἀναβαίνοντες, ἀεὶ πρὸς τὴν
[4]	ἀλλὰ καὶ νύκτες καὶ ἡμέραι	τὰς	περὶ τούτων μερίμνας ἔχουσι. Καὶ
[1]	λυπούμενος, εἰ καταφρονητικῶς αὐτῷ προσῆγε	τὰς	πεύσεις. Διόπερ οἱονεὶ μικτὸν αὐτοῦ
[6]	ψυχαῖς αἱ ἁμαρτίαι παρέπονται, ἐναργῶς	τὰς	πράξεις ἐξεικονίζουσαι. Διὰ τοῦτο οὐκ
[4]	φιλόπλουτος συνοικεῖ, διπλάσιον ἡ νόσος·	τάς	τε γὰρ τρυφὰς ἀναφλέγει· καὶ
[4]	τε γὰρ τρυφὰς ἀναφλέγει· καὶ	τὰς	φιληδονίας συναύξει, καὶ κέντρα ταῖς
[4]	ἄλλος ἐν ζώναις, καὶ ἄλλος	τὰς	χεῖρας δεσμεῖ καὶ τοὺς πόδας.
[7]	ὑάκινθος, καὶ ἀμέθυσος, καὶ ἴασπις.	Ταῦτα	δὴ τοῦ πλούτου τὰ ἄνθη·
[1]	φαίνῃ ἔχων κτήματα πολλά. Πόθεν	ταῦτα;	ἢ δῆλον ὅτι τὴν οἰκείαν
[4]	δίφροι, ὥστε τὸν πλοῦτον διὰ	ταῦτα	μὴ διαβαίνειν πρὸς τοὺς πτωχοὺς,
[6]	ποταμοὺς, λιβάδας. Τί οὖν μετὰ	ταῦτα;	Οὐχὶ τρεῖς σε πήχεις ἀναμένουσιν
[9]	μετὰ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἐπερίσσευσε,	ταῦτα	προσφέρεις τῷ εὐεργέτῃ. Εἰ οὐ
[4]	γὰρ ἐκ παρέργου ἡ περὶ	ταῦτα	σπουδὴ, ἀλλὰ καὶ νύκτες καὶ
[1]	ἀνόνητον σεαυτῷ ποιεῖς τὴν περὶ	ταῦτα	σπουδὴν, μὴ προστιθεὶς τὸ λεῖπον,
[4]	ἐγειρομένων, οἳ διὰ τὴν περὶ	ταῦτα	σπουδὴν ὑπὸ τῶν τότε πλουσίων
[1]	καὶ γραμματέων ὄχλον, τὴν προσηγορίαν	ταύτην	ἀναθεῖναι τῷ μόνῳ ἀληθινῷ καὶ
[6]	νήψεις ποτὲ ἀπὸ τῆς μέθης	ταύτης;	Οὐχ ὑγιανεῖς τοὺς λογισμούς; Οὐ
[9]	τελευταίῳ κόσμῳ, ἀλλ´ ἀφοσιώσονται τὴν	ταφὴν,	τοῖς κληρονόμοις λοιπὸν προσχωρήσαντες κατὰ
[9]	Τί δὲ μνήματος ἐπισήμου, καὶ	ταφῆς	πολυτελοῦς, καὶ δαπάνης ἀκερδοῦς ὄφελος;
[9]	μὴ καταλίπῃς ἀλλοτρίοις τὸν πλοῦτον.	Τάχα	σε οὐδὲ περιστελοῦσιν οἱ οἰκέται
[2]	γεωργοὶ, παντοδαπῆς ἔμπειροι τέχνης, τῆς	τε	ἀναγκαίας καὶ τῆς πρὸς ἀπόλαυσιν
[7]	εἶτα εὑρεθῇς διπλᾶ τιμωρούμενος, ὧν	τε	αὐτὸς ἠδίκησας, καὶ ὧν ἕτερον
[4]	συνοικεῖ, διπλάσιον ἡ νόσος· τάς	τε	γὰρ τρυφὰς ἀναφλέγει· καὶ τὰς
[3]	πανδοχεῖα, ὄκνῳ μικρᾶς κινήσεως τόν	τε	προϋπάρξαντα πόνον ἀχρειῶν, καὶ τῆς
[2]	Καταμερίζουσι γὰρ τὸν πλοῦτον πρός	τε	τὴν παροῦσαν χρείαν, καὶ πρὸς
[9]	δέχεταί σε ἡ στενὴ καὶ	τεθλιμμένη	ὁδὸς, τὸν ὄγκον τοῦ πλούτου
[3]	που περὶ τὰ πρὸ τῶν	τειχῶν	καταλύσειεν πανδοχεῖα, ὄκνῳ μικρᾶς κινήσεως
[7]	τῶν ἐντολῶν σου; δός μοι	τέκνα,	ἵνα μὴ φθάσω εἰς τὴν
[7]	ἆρα προσέθηκας τοῦτο· Δός μοι	τέκνα,	ἵνα παρακούσω τῶν ἐντολῶν σου;
[7]	ἕτερον ἐφωδίασας. Μὴ οὐχὶ παντὸς	τέκνου	οἰκειοτέρα σοῦ ἐστιν ἡ ψυχή;
[7]	τὴν εὐπαιδίαν, ὅτε ἠξίους γενέσθαι	τέκνων	πατὴρ, ἆρα προσέθηκας τοῦτο· Δός
[4]	χρήματα γυναιξὶ χλιδώσαις, δὸς λιθοξόοις,	τέκτοσι,	ψηφοθέταις, ζωγράφοις, χαίρεις ὡς δή
[1]	ὁ μέγας τῶν ψυχῶν ἰατρὸς	τέλειόν	σε ποιῆσαι βούλεται τοῖς καιριωτάτοις
[7]	ἐγράφη τὰ Εὐαγγέλια· Εἰ θέλεις	τέλειος	εἶναι, πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα,
[9]	οὐδὲ περιστελοῦσιν οἱ οἰκέται τῷ	τελευταίῳ	κόσμῳ, ἀλλ´ ἀφοσιώσονται τὴν ταφὴν,
[8]	μου τὴν ζωὴν, μετὰ τὴν	τελευτὴν	τοῦ βίου διαδόχους ποιήσομαι τῶν
[8]	ἐγγυητὴς ἔσται τοῦ τρόπου τῆς	τελευτῆς;	Πόσοι ὑπὸ βιαίων ἀνηρπάσθησαν συμπτωμάτων,
[9]	τῶν λειψάνων ἐξιλεοῦσθαι; Ἴδετε τὸ	τέλος	τῆς φιλοχρηματίας, οἱ πλούσιοι, καὶ
[2]	ἐπίτροποι, ταμίαι, γεωργοὶ, παντοδαπῆς ἔμπειροι	τέχνης,	τῆς τε ἀναγκαίας καὶ τῆς
[1]	πλεονάζεις τῷ πλούτῳ, τοσοῦτον ἐλλείπεις	τῇ	ἀγάπῃ. Ἐπεὶ πάλαι ἂν ἐμελέτησας
[1]	αἰωνίου ζωῆς· ἐλέγχῃ δὲ ὅλως	τῇ	ἀπολαύσει τοῦ παρόντος βίου προσδεδεμένος.
[7]	περιφέρεις, τῶν βαρυτίμων ἐναβρυνόμενος αὐτῶν	τῇ	αὐγῇ. Εἰπὲ, τί ὄφελός σοι
[2]	καὶ λαμπρὰν προάγουσάν σε ἐν	τῇ	βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. Ἀλλ´ αὐτὸ
[3]	φανερὸς ἐγένετο, πάλιν αὐτὸν ἐν	τῇ	γῇ ἀφανίζειν. Εἶτα, οἶμαι, συμβαίνει
[6]	ὀλίγων βάρος ἀρκέσει πρὸς φυλακὴν	τῇ	δυστήνῳ σαρκί; Ὑπὲρ τίνος μοχθεῖς;
[1]	διδασκάλου μαθήματα σωτήρια, μὴ ἐγγράψαι	τῇ	ἑαυτοῦ καρδίᾳ, μηδὲ εἰς ἔργον
[9]	δι´ ἡμᾶς πτωχεύσαντι, ἵνα ἡμεῖς	τῇ	ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσωμεν· τῷ δόντι
[1]	αἰωνίου ζωῆς ἀποδείξειν, οὐ χαίρεις	τῇ	εὐκολίᾳ τῆς σωτηρίας, ἀλλ´ ἀπέρχῃ
[8]	τοὺς μισθοὺς ἀπαιτήσεις, τῶν ἐν	τῇ	ζωῇ, ἢ τῶν μετὰ τὴν
[9]	Ἀπέλαβες τὰ ἀγαθά σου ἐν	τῇ	ζωῇ σου· Οὐ δέχεταί σε
[4]	τοὺς πτωχοὺς, καίτοι μυρίοι ἐφεστᾶσι	τῇ	θύρᾳ, πᾶσαν ἐλεεινὴν ἀφιέντες φωνήν;
[4]	λέγων ἐπαρκεῖν τοῖς αἰτοῦσι. Καὶ	τῇ	μὲν γλώσσῃ ἐξόμνυσαι, ὑπὸ δὲ
[3]	καὶ τῆς ἱστορίας τῶν ἐν	τῇ	πόλει καλῶν ἑαυτὸν ἀποκλείων. Τοιοῦτοί
[9]	οὐ βέλτιον τοὺς περιόντας κοσμεῖσθαι	τῇ	πολυτελεῖ καὶ ἐνδόξῳ περιβολῇ, ἢ
[4]	ἐν τῷ ᾅδῃ κεῖται, ἐπὶ	τῇ	σπουδῇ τῶν ματαίων μεταμελόμενος; Μεγάλην
[4]	κατασκευή; ποῦ δὲ ὁ ἐπὶ	τῇ	τούτων μεγαλουργίᾳ ζηλούμενος; Οὐ τὰ
[8]	χρόνον, καθηδυπαθῶν τοῦ βίου καὶ	τῇ	τρυφῇ διαῤῥέων, οὐδὲ προσβλέπειν ἠνείχου
[5]	βίαν τοῦ πλούτου· Πάντα ὑποκύπτει	τῇ	τυραννίδι, πάντα ὑποπτήσσει τὴν δυναστείαν,
[3]	Τί οὖν λυπῇ; τί καταπενθεῖς	τῇ	ψυχῇ, ἀκούων· Πώλησόν σου τὰ
[6]	οὐ φοβῇ; πόθεν εὑρεθῇ ἴασις	τῇ	ψυχῇ σου; Εἰ γὰρ τὰ
[3]	πολλοὺς νηστεύοντας, προσευχομένους, στενάζοντας, πᾶσαν	τὴν	ἀδάπανον εὐλάβειαν ἐνδεικνυμένους, ὀβολὸν δὲ
[4]	πτωχοῖς· ἵνα ἔχῃς ἐφόδια πρὸς	τὴν	αἰωνίαν ἀπόλαυσιν, ἀπέρχῃ λυπούμενος· ἐὰν
[4]	ἔδωκας τὸν ἄρτον, οὐ λήψῃ	τὴν	αἰώνιον ζωήν. ~Ἀλλὰ πένητα λέγεις
[6]	ῥημάτων, κλέψαι δυναμένη τοῦ δικαστοῦ	τὴν	ἀλήθειαν· οὐκ ἀκολουθοῦσιν οἱ κόλακες,
[2]	χαμαὶ ζητήσῃς τὴν δόξαν, εὑρήσεις	τὴν	ἀληθινὴν ἐκείνην καὶ λαμπρὰν προάγουσάν
[3]	καρδία, πότερον πρὸς τὴν ζωὴν	τὴν	ἀληθινὴν ἢ πρὸς τὴν παροῦσαν
[1]	πάλαι ἂν ἐμελέτησας τῶν χρημάτων	τὴν	ἀλλοτρίωσιν, εἰ ἠγαπήκεις σου τὸν
[5]	μερίμναις ἐκτήκεσθαι, πρὸς τὸ ὑπερβάλλον	τὴν	ἅμιλλαν ποιουμένοις. Δέον γὰρ εὐφραίνεσθαι
[1]	δεομένων· ὀλίγα μὲν ἑκάστου πρὸς	τὴν	ἀναγκαίαν ἐπιμέλειαν δεχομένου, πάντων δὲ
[8]	αἰσθήσῃ τῆς ἀβουλίας· τότε στενάξεις	τὴν	ἄνοιαν, εἰς οἷον καιρὸν ἐταμιεύου
[1]	τῆς φιλοπλουτίας ἐσκοτωμένον. Τοῦτο δὲ	τὴν	ἀνωμαλίαν τῶν τρόπων, καὶ τὸ
[8]	τῇ ζωῇ, ἢ τῶν μετὰ	τὴν	ἀποβίωσιν; Ἀλλ´ ὃν μὲν ἔζης
[5]	κατ´ ὀλίγον προσθήκαις ἀνυπόστατον λαβόντες	τὴν	αὔξησιν, τῷ βιαίῳ τῆς φορᾶς
[4]	δὲ καὶ μικροὶ καὶ μείζους	τὴν	αὐτὴν χρείαν πληροῦσιν. Ὅταν παρέλθω
[1]	οὗ μόνου δυνήσῃ εἰσελθεῖν εἰς	τὴν	βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Καὶ εἰ
[3]	ῥαφίδος διελθεῖν, ἢ πλούσιον εἰς	τὴν	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν· Ἀλλ´ ἡ
[7]	τέκνα, ἵνα μὴ φθάσω εἰς	τὴν	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν; Τίς δὲ
[5]	διαδοχῆς, ἀλλὰ μιμεῖται τοῦ πυρὸς	τὴν	βίαν· πάντα ἐπιλαμβάνει, πάντα ἐπινέμεται.
[5]	συναλλάκτης οὐ παρασύρεται; Οὐδὲν ὑφίσταται	τὴν	βίαν τοῦ πλούτου· Πάντα ὑποκύπτει
[5]	προπεπονθότες κακῶς, ἠναγκασμένην αὐτοῖς παρεχόμενοι	τὴν	βοήθειαν, τὰς καθ´ ἑτέρων βλάβας
[3]	τὸν πλοῦτον, τότε αὐτὸν εἰς	τὴν	γῆν ἀπεκρύψω. Μανία δεινὴ, ἕως
[3]	μετάλλοις ἦν ὁ χρυσὸς, ἀνερευνᾷν	τὴν	γῆν· ὅτε δὲ φανερὸς ἐγένετο,
[8]	μήτε φωνῇ μήτε γράμματι διασημάναι	τὴν	γνώμην. Καίτοι εἰ καὶ πάντα
[8]	παρεντεθὲν ἱκανὸν ἦν πᾶσαν μεταποιῆσαι	τὴν	γνώμην· μία σφραγὶς παραποιηθεῖσα, δύο
[7]	αὕτη· τοὺς γὰρ παῖδας προβάλλεσθε,	τὴν	δὲ καρδίαν πληροφορεῖτε. Μὴ αἰτιῶ
[4]	ἀλλὰ τὰ μὲν ἄψυχα καλλωπίζει,	τὴν	δὲ ψυχὴν ἀκόσμητον ἔχει. Ποίαν,
[9]	προετίθεις· μετὰ τὸν θάνατον καὶ	τὴν	διάλυσιν, τότε τὴν ἐντολὴν τῶν
[2]	Ἀλλ´ ἐὰν μὴ χαμαὶ ζητήσῃς	τὴν	δόξαν, εὑρήσεις τὴν ἀληθινὴν ἐκείνην
[4]	ἀφιέντες φωνήν; Σὺ δὲ ἀρνῇ	τὴν	δόσιν, ἀδύνατον εἶναι λέγων ἐπαρκεῖν
[3]	ἀρνῇ τὸν αἰτοῦντα, καὶ ἀνανεύεις	τὴν	δόσιν, μυρίας προφάσεις ἀναλωμάτων ἐπινοῶν.
[5]	οὗτοι οὐ παύονται τῆς κατὰ	τὴν	δυναστείαν ὁρμῆς, ἕως ἂν ὑψωθέντες,
[5]	ὑποκύπτει τῇ τυραννίδι, πάντα ὑποπτήσσει	τὴν	δυναστείαν, πλείονα λόγον ἑκάστου τῶν
[8]	ἄνοιαν, εἰς οἷον καιρὸν ἐταμιεύου	τὴν	ἐντολὴν, ὅτε ἡ μὲν γλῶσσα
[1]	ἦν, ὅτι ἐφύλαξας ἐκ νεότητος	τὴν	ἐντολὴν τῆς ἀγάπης, καὶ τοσοῦτον
[9]	θάνατον καὶ τὴν διάλυσιν, τότε	τὴν	ἐντολὴν τῶν ἐχθρῶν προετίμησας. Ἵνα
[2]	μοι θαυμάζειν ἔπεισι τῶν περιττῶν	τὴν	ἐπίνοιαν. Ὀχήματά ἐστι μυρία, τὰ
[7]	ὁ πλαστογραφίας δημιουργός; τίς ὁ	τὴν	ἐπιορκίαν γεννήσας; Οὐχ ὁ πλοῦτος;
[9]	τοῖς κληρονόμοις λοιπὸν προσχωρήσαντες κατὰ	τὴν	εὔνοιαν. Ἤ που καὶ καταφιλοσοφήσουσί
[7]	Ὅτε ᾔτεις παρὰ τοῦ Κυρίου	τὴν	εὐπαιδίαν, ὅτε ἠξίους γενέσθαι τέκνων
[7]	δεσπότην, ἴδιον οἰκονόμον· παρ´ ἄλλου	τὴν	ζωὴν ἐδέξατο, παρ´ αὐτοῦ τὰς
[9]	Σὺ δὲ ἃ μετὰ πᾶσαν	τὴν	ζωὴν ἐπερίσσευσε, ταῦτα προσφέρεις τῷ
[8]	ἀνδραγαθίζεται· οὐ τοίνυν οὐδὲ μετὰ	τὴν	ζωὴν εὐσεβεῖ δηλονότι. Ἐν μέλανι
[8]	ἀπολαύσας αὐτῶν παρὰ πᾶσάν μου	τὴν	ζωὴν, μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ
[3]	δοκιμάζεται ἡ καρδία, πότερον πρὸς	τὴν	ζωὴν τὴν ἀληθινὴν ἢ πρὸς
[9]	θυσιαστήριον οὐκ ἀνάγεται· ζῶσαν προσένεγκε	τὴν	θυσίαν. Ὁ ἐκ τοῦ περισσεύματος
[7]	τίς ὑμῖν τὰ ὑμέτερα εἰς	τὴν	καθ´ ὑμῶν ἐπιβουλὴν περιέτρεψε; Συνεργία
[3]	κατορύσσοντι τὸν πλοῦτον συγκατορύσσειν καὶ	τὴν	καρδίαν· Ὅπου γὰρ ὁ θησαυρός
[1]	καὶ χοῦν παρεχόμενος, ἵνα κτήσῃ	τὴν	μακαρίαν ζωήν. ~Ἀλλὰ τί χρήσῃ
[2]	τὴν παροῦσαν χρείαν, καὶ πρὸς	τὴν	μέλλουσαν· καὶ τὸν μὲν ἑαυτοῖς,
[3]	ὁδοιπόρος ἐπιθυμίᾳ πόλεώς τινος συντόνως	τὴν	μέχρις αὐτῆς ὁδὸν διανύσας, εἶτα
[4]	ἐξυφαίνουσα, καὶ διὰ πάσης ἀπειροκαλίας	τὴν	νόσον αὔξουσα. Οὐ γὰρ ἐκ
[5]	πλειόνων ἐπιθυμοῦσι, τῷ ἀεὶ προστιθεμένῳ	τὴν	νόσον τρέφοντες, καὶ περιτρέπεται αὐτοῖς
[1]	Πόθεν ταῦτα; ἢ δῆλον ὅτι	τὴν	οἰκείαν ἀπόλαυσιν προτιμοτέραν τῆς τῶν
[4]	ἠλέησας, οὐκ ἐλεηθήσῃ· οὐκ ἤνοιξας	τὴν	οἰκίαν, ἀποπεμφθήσῃ τῆς βασιλείας· οὐκ
[1]	Ἐκεῖνο δὲ λοιπὸν ἐλέγχει αὐτοῦ	τὴν	ὅλην προαίρεσιν, οὐ πρὸς τὸ
[5]	τὴν ὁρμὴν ἵστησιν, ἀλλ´ ἀναφλέγει	τὴν	ὄρεξιν. Ὥσπερ γὰρ τοῖς μεθύουσιν
[5]	ἀεί σοι τὸ προστιθέμενον, οὐχὶ	τὴν	ὁρμὴν ἵστησιν, ἀλλ´ ἀναφλέγει τὴν
[8]	ἀντιδόσεις. Οὐδεὶς μετὰ τὸ λυθῆναι	τὴν	πανήγυριν πραγματεύεται· οὐδὲ μετὰ τοὺς
[3]	ζωὴν τὴν ἀληθινὴν ἢ πρὸς	τὴν	παροῦσαν ἀπόλαυσιν καταῤῥέπει. Οἰκονομικὴν τοῦ
[2]	γὰρ τὸν πλοῦτον πρός τε	τὴν	παροῦσαν χρείαν, καὶ πρὸς τὴν
[1]	μαρτυρίαν ψευδῆ, ἀνόνητον σεαυτῷ ποιεῖς	τὴν	περὶ ταῦτα σπουδὴν, μὴ προστιθεὶς
[4]	πένητες, τούτων ἐγειρομένων, οἳ διὰ	τὴν	περὶ ταῦτα σπουδὴν ὑπὸ τῶν
[8]	ὧδε καὶ ὧδε, καὶ ἰδὼν	τὴν	περιεστῶσάν σε ἐρημίαν, τότε αἰσθήσῃ
[2]	Ὅσον δὲ τῶν τοίχων διαφεύγει	τὴν	πλάκα, τοῖς τῆς γραφικῆς ἄνθεσι
[4]	πάσης ἀνέχουσιν; Πόσοι ἦσαν κατὰ	τὴν	πόλιν πένητες, τούτων ἐγειρομένων, οἳ
[2]	Οἱ μὲν τρυφῶντας αὐτοὺς κατὰ	τὴν	πόλιν περιφέρουσιν· ἄλλοι συνθηρεύουσιν, ἄλλοι
[2]	ὑπηρετείτω· ὁ μὲν ὁδοιποροῦντι χορηγείτω	τὴν	πολυτέλειαν, ὁ δὲ ἐφ´ ἑστίας
[1]	νομικῶν οἴησιν, καὶ γραμματέων ὄχλον,	τὴν	προσηγορίαν ταύτην ἀναθεῖναι τῷ μόνῳ
[5]	ἐπὶ βλάβῃ τῶν πολλῶν ἀκόρεστον	τὴν	σεαυτοῦ ψυχὴν κατεσκεύασας. Ὅσα βλέπει
[5]	μετεώρου τοῦ πτώματος ἑαυτοὺς καταῤῥάξωσιν.	Τὴν	σελευκίδα τὸ ὄρνεον ἐπ´ εὐεργεσίᾳ
[5]	ἐκεῖνον φθάσωσιν, ἐπὶ τὸν ἄλλον	τὴν	σπουδὴν μεταφέρουσιν. Ὥσπερ γὰρ οἱ
[9]	τῷ τελευταίῳ κόσμῳ, ἀλλ´ ἀφοσιώσονται	τὴν	ταφὴν, τοῖς κληρονόμοις λοιπὸν προσχωρήσαντες
[8]	πᾶσάν μου τὴν ζωὴν, μετὰ	τὴν	τελευτὴν τοῦ βίου διαδόχους ποιήσομαι
[5]	προελθόντες, ἐκ τῶν ἤδη καταδυναστευθέντων	τὴν	τοῦ πλείονας ἀδικεῖν δύναμιν προσλαμβάνοντες,
[2]	μηδὲν δὲ αὐτοῖς ἐξαρκεῖν πρὸς	τὴν	τῶν ἀναλωμάτων ἐπίνοιαν. Καταμερίζουσι γὰρ
[3]	ποιεῖν καταδεχόμενοι, ἀντιβαίνοντες δὲ πρὸς	τὴν	τῶν ὑπαρχόντων ἀπόθεσιν. Οἶδα πολλοὺς
[5]	τὰς κλίμακας ἀναβαίνοντες, ἀεὶ πρὸς	τὴν	ὑπερκειμένην βαθμίδα τὸ ἴχνος αἴροντες,
[1]	τὸν ἀληθῶς διδάσκαλον, καὶ παρελθόντα	τὴν	Φαρισαίων ἀλαζονείαν, καὶ νομικῶν οἴησιν,
[7]	ξίφη; Διὰ τοῦτον συγγενεῖς ἀγνοοῦσι	τὴν	φύσιν, ἀδελφοὶ κατ´ ἀλλήλων φονικὸν
[7]	καρδίᾳ διαλεγόμεθα. ~Διάβλεψον, ἄνθρωπε, πρὸς	τὴν	φύσιν τοῦ πλούτου. Τί τοσοῦτον
[1]	τοῖς καιριωτάτοις ἐλλείποντα, οὐ δέχῃ	τὴν	χάριν, ἀλλὰ πενθεῖς καὶ σκυθρωπάζεις.
[7]	ὄφελός σοι λίθοις λαμπομένην περιστρέφειν	τὴν	χεῖρα; Οὐκ ἐρυθριᾷς λιθιδίων κισσῶν
[2]	περιβολὴ πᾶσαν τῶν ἐνδυμάτων ἐκπληρώσει	τὴν	χρείαν. Ἀλλ´ εἰς τροφὴν καταχρήσῃ
[3]	μὲν οὖν, εἰ ἥξεις πρὸς	τὴν	χρείαν τοῦ κατορωρυγμένου χρυσίου· οὐκ
[3]	ἀπόλαυσιν καταῤῥέπει. Οἰκονομικὴν τοῦ πλούτου	τὴν	χρῆσιν, ἀλλ´ οὐκ ἀπολαυστικὴν τοὺς
[4]	σιωπῶσα γάρ σου ἡ χεὶρ	τὴν	ψευδολογίαν κηρύσσει, περιαστραπτομένη ὑπὸ τῆς
[5]	αὐτοῖς ἐλλείπειν ὑπόθωνται· ὥστε ἀεὶ	τὴν	ψυχὴν αὐτοῖς ταῖς μερίμναις ἐκτήκεσθαι,
[1]	τῆς σωτηρίας, ἀλλ´ ἀπέρχῃ ὀδυνώμενος	τὴν	ψυχὴν καὶ πενθῶν, καὶ ποιεῖς
[4]	τῶν ματαίων μεταμελόμενος; Μεγάλην ἔχε	τὴν	ψυχήν· τοῖχοι δὲ καὶ μικροὶ
[8]	περιεστῶσάν σε ἐρημίαν, τότε αἰσθήσῃ	τῆς	ἀβουλίας· τότε στενάξεις τὴν ἄνοιαν,
[1]	ἐφύλαξας ἐκ νεότητος τὴν ἐντολὴν	τῆς	ἀγάπης, καὶ τοσοῦτον ἀπέδωκας ἑκάστῳ
[6]	σε μικρὸν ἀναπνεῦσαι τῶν ἔργων	τῆς	ἀδικίας, καὶ δοῦναι σχολὴν τοῖς
[1]	οὐδὲ ἱδρῶτα, ἐπαγγέλλεταί σε κληρονόμον	τῆς	αἰωνίου ζωῆς ἀποδείξειν, οὐ χαίρεις
[1]	δηλονότι. Καὶ ἐρωτᾷς μὲν περὶ	τῆς	αἰωνίου ζωῆς· ἐλέγχῃ δὲ ὅλως
[9]	διατεταγμένα ἡμῖν, ἵνα κληρονόμοι γενώμεθα.	τῆς	αἰωνίου ζωῆς τῆς ἐν αὐτῷ
[1]	φροντίδος ἄξιον ποιούμενον πῶς ἂν	τῆς	αἰωνίου κληρονομήσειε ζωῆς, ἀποδεκτὸν καὶ
[5]	οὐ πρότερον ἵστανται πρὶν ἂν	τῆς	ἄκρας ἐφίκωνται· οὕτω καὶ οὗτοι
[1]	Κυρίου προταθὲν ἐλέγχει σε παμπληθὲς	τῆς	ἀληθινῆς ἀγάπης ἀπολειπόμενον. Εἰ γὰρ
[7]	τὸ τοῦ θανάτου ἄγκιστρον, τὸ	τῆς	ἁμαρτίας δέλεαρ; Ἕως πότε πλοῦτος,
[4]	πένητα, οὐ φοβούμενος τὸ δίκαιον	τῆς	ἀνταποδόσεως τοῦ κριτοῦ. Οὐκ ἠλέησας,
[3]	οὐκ ἄδηλος δὲ ἡ ζημία	τῆς	ἀπανθρωπίας τῶν τρόπων. Ὅτε γὰρ
[2]	λυπῇ; ὡς τίνος στερούμενος; δόξης	τῆς	ἀπὸ τοῦ πλούτου; Ἀλλ´ ἐὰν
[9]	περιοῦσιν. Τοιαῦτα ἐροῦσι καὶ σὲ	τῆς	βαρύτητος ἀμυνόμενοι, καὶ τοῖς διαδεξαμένοις
[4]	οὐκ ἤνοιξας τὴν οἰκίαν, ἀποπεμφθήσῃ	τῆς	βασιλείας· οὐκ ἔδωκας τὸν ἄρτον,
[2]	τοίχων διαφεύγει τὴν πλάκα, τοῖς	τῆς	γραφικῆς ἄνθεσι καλλωπίζεται. ~Ἐπειδὰν δὲ
[5]	οὕτω καὶ οἱ ἐπὶ μέγα	τῆς	δυνάμεως προελθόντες, ἐκ τῶν ἤδη
[9]	κληρονόμοι γενώμεθα. τῆς αἰωνίου ζωῆς	τῆς	ἐν αὐτῷ τῷ Χριστῷ· ᾧ
[6]	Ἀποκαλύπτεται ὀργὴ ἀπ´ οὐρανοῦ· Μνήσθητι	τῆς	ἐνδόξου τοῦ Χριστοῦ παρουσίας, ὅτε
[1]	Ἐκείνης μὲν γὰρ δῆλος εἶ	τῆς	ἐντολῆς μακρὰν ὑπάρχων, καὶ ψευδῶς
[9]	ὡς προσετάχθης. Ὅτε ἔζης, σεαυτὸν	τῆς	ἐντολῆς προετίθεις· μετὰ τὸν θάνατον
[8]	οὖν ἀναγγελεῖ σοι τὸν καιρὸν	τῆς	ἐξόδου; τίς ἐγγυητὴς ἔσται τοῦ
[4]	τὴν ψευδολογίαν κηρύσσει, περιαστραπτομένη ὑπὸ	τῆς	ἐπὶ τοῦ δακτυλίου σφενδόνης. Πόσους
[5]	δὲ ὑμᾶς ἐνδεεῖς ποιεῖ τὸ	τῆς	ἐπιθυμίας ἀκόρεστον. Τοῖς δέκα ταλάντοις
[9]	συγκατασήπειν τῷ νεκρῷ τὰ πολυτίμητα	τῆς	ἐσθῆτος; Τί δὲ μνήματος ἐπισήμου,
[7]	πλουσίας αὐτῇ παράσχου τὰς ἀφορμὰς	τῆς	ζωῆς· καὶ τότε τοῖς παισὶ
[6]	ἀκούσῃς, ἐὰν ἄρα ἐνδῷς, μνήσθητι	τῆς	ἡμέρας ἐκείνης ἐν ᾗ· Ἀποκαλύπτεται
[3]	τε προϋπάρξαντα πόνον ἀχρειῶν, καὶ	τῆς	ἱστορίας τῶν ἐν τῇ πόλει
[5]	οὕτω καὶ οὗτοι οὐ παύονται	τῆς	κατὰ τὴν δυναστείαν ὁρμῆς, ἕως
[7]	Πρώτῃ αὐτῇ ἀπόδος τὰ πρεσβεῖα	τῆς	κληρονομίας, πλουσίας αὐτῇ παράσχου τὰς
[5]	ἀπολαύσεις αὐτῶν, ἀεὶ τοῖς πόνοις	τῆς	κτήσεως συνεχόμενος; Οὐαὶ οἱ συνάπτοντες
[3]	τοῖς θλιβομένοις. Τί ὄφελος τούτοις	τῆς	λοιπῆς ἀρετῆς; Οὐ γὰρ παραδέχεται
[6]	πυρί. Οὐ νήψεις ποτὲ ἀπὸ	τῆς	μέθης ταύτης; Οὐχ ὑγιανεῖς τοὺς
[4]	λείψανα, ὥσπερ σκόπελοί τινες, διὰ	τῆς	πόλεως πάσης ἀνέχουσιν; Πόσοι ἦσαν
[5]	αὐτοῖς δυνάμεως αὔξησις ἡ περιουσία	τῆς	πονηρίας. Οἱ γὰρ προπεπονθότες κακῶς,
[2]	τέχνης, τῆς τε ἀναγκαίας καὶ	τῆς	πρὸς ἀπόλαυσιν καὶ τρυφὴν εὑρημένης·
[5]	ὥσπερ οἱ ποταμοὶ, ἐκ μικρᾶς	τῆς	πρώτης ἀρχῆς ὁρμηθέντες, εἶτα ταῖς
[1]	ἀποδείξειν, οὐ χαίρεις τῇ εὐκολίᾳ	τῆς	σωτηρίας, ἀλλ´ ἀπέρχῃ ὀδυνώμενος τὴν
[2]	ταμίαι, γεωργοὶ, παντοδαπῆς ἔμπειροι τέχνης,	τῆς	τε ἀναγκαίας καὶ τῆς πρὸς
[8]	τίς ἐγγυητὴς ἔσται τοῦ τρόπου	τῆς	τελευτῆς; Πόσοι ὑπὸ βιαίων ἀνηρπάσθησαν
[7]	Τίς δὲ καὶ ἐγγυητὴς ἔσται	τῆς	τοῦ παιδὸς προαιρέσεως, ὅτι εἰς
[9]	οὐ τολμᾷς ἐκ τῶν λειψάνων	τῆς	τραπέζης δεξιώσασθαι τοὺς ἐνδόξους, πῶς
[1]	ὅτι τὴν οἰκείαν ἀπόλαυσιν προτιμοτέραν	τῆς	τῶν πολλῶν παραμυθίας ποιούμενος. Ὅσον
[8]	ἄτεκνοι τίνα ἡμῖν εὐπρόσωπον αἰτίαν	τῆς	φειδωλίας προβάλλονται; Οὐ πωλῶ τὰ
[1]	ἀλλ´ ἀπελθεῖν ἀθυμοῦντα, τῷ πάθει	τῆς	φιλοπλουτίας ἐσκοτωμένον. Τοῦτο δὲ τὴν
[8]	εἴπω φιλάδελφον. Πολλή σοι χάρις	τῆς	φιλοτιμίας, ὅτι ἐν τῷ μνήματι
[9]	λειψάνων ἐξιλεοῦσθαι; Ἴδετε τὸ τέλος	τῆς	φιλοχρηματίας, οἱ πλούσιοι, καὶ παύσασθε
[5]	λαβόντες τὴν αὔξησιν, τῷ βιαίῳ	τῆς	φορᾶς τὸ ἐνιστάμενον παρασύρουσιν· οὕτω
[4]	μὲν γλώσσῃ ἐξόμνυσαι, ὑπὸ δὲ	τῆς	χειρὸς διελέγχῃ· σιωπῶσα γάρ σου
[6]	τοῦ ὀρφανοῦ τὰ δάκρυα, ἐκεῖθεν	τῆς	χήρας τὸν στεναγμὸν, ἑτέρωθεν τοὺς
[5]	τὸ πλανώμενον ὑποδέχεται, ἢ ὅ	τι	ἂν τύχῃ αἰτιασάμενος, περιελαύνων, καὶ
[4]	δόσιν, μυρίας προφάσεις ἀναλωμάτων ἐπινοῶν.	~Τί	ἀποκριθήσῃ τῷ κριτῇ ὁ τοὺς
[6]	λήψῃ τὸ τοῦ Χριστοῦ δικαστήριον;	Τί	ἀπολογήσῃ, ἐπειδάν σε κύκλῳ περιστάντες
[9]	νεκρῷ τὰ πολυτίμητα τῆς ἐσθῆτος;	Τί	δὲ μνήματος ἐπισήμου, καὶ ταφῆς
[9]	πολυτελῶς ἐκκομίζειν τὸν οὐκέτι αἰσθανόμενον.	Τί	δὲ οὐ βέλτιον τοὺς περιόντας
[1]	ἀπολαύσει τοῦ παρόντος βίου προσδεδεμένος.	Τί	δέ σοι χαλεπὸν, ἢ βαρὺ,
[3]	πῶς βιωσόμεθα πάντα ἀποκτησάμενοι; φησίν·	τί	δὲ τὸ σχῆμα τοῦ βίου
[9]	φησὶν, ὁ Κύριος. Καὶ τοῦτο	τί	εἴπωμεν, ἐχθρῶν ἄμυναν, ἢ τοῦ
[5]	τῶν ἠδικημένων ἔχοντος μὴ προσπαθεῖν	τι	κακὸν, ἢ δίκην λαβεῖν ὑπὲρ
[3]	οἰκείων ἐκπίπτοντας. Τί οὖν λυπῇ;	τί	καταπενθεῖς τῇ ψυχῇ, ἀκούων· Πώλησόν
[3]	εἰ δὲ ἀνάγκη μένειν ἐνταῦθα,	τί	μὴ, πωλήσαντες, τὸ ἀπ´ αὐτῶν
[8]	πάθους; Πόσους πυρετὸς ἐποίησεν ἔκφρονας;	Τί	οὖν ἀναμένεις καιρὸν, ἐν ᾧ
[3]	δυσχεραίνειν ὡς τῶν οἰκείων ἐκπίπτοντας.	Τί	οὖν λυπῇ; τί καταπενθεῖς τῇ
[2]	Εἷς ἄρτος ἱκανὸς ἀποπληρῶσαι γαστέρα.	Τί	οὖν λυπῇ; ὡς τίνος στερούμενος;
[6]	ὄρη, πεδία, νάπας, ποταμοὺς, λιβάδας.	Τί	οὖν μετὰ ταῦτα; Οὐχὶ τρεῖς
[6]	σου ἐπὶ τοῦ δικαίου κριτοῦ;	Τί	οὖν ποιήσεις; ποίους συνηγόρους μισθώσῃ;
[9]	τὸν κλῆρον ἐφ´ ἑτέρους μετήνεγκαν.	~Τί	οὖν σεαυτὸν ἐξαπατᾷς, νῦν μὲν
[7]	ἐναβρυνόμενος αὐτῶν τῇ αὐγῇ. Εἰπὲ,	τί	ὄφελός σοι λίθοις λαμπομένην περιστρέφειν
[3]	ἕνα μὴ προϊεμένους τοῖς θλιβομένοις.	Τί	ὄφελος τούτοις τῆς λοιπῆς ἀρετῆς;
[7]	οὐχ ἡ περὶ τοῦτον σπουδή;	Τί	πάσχετε, ἄνθρωποι; τίς ὑμῖν τὰ
[5]	πλησίον ἀφέλωνταί τι· Σὺ δὲ	τί	ποιεῖς; Οὐ προφασίζῃ μυρία, ἵνα
[5]	κίνδυνον καθιστῶντες. Ἀγαπήσεις, καὶ ἄλλο	τι	προσδοὺς, ἀπηλλάχθαι πραγμάτων. ~Ἐβουλόμην σε
[5]	ἐγγίζοντες, ἵνα τοῦ πλησίον ἀφέλωνταί	τι·	Σὺ δὲ τί ποιεῖς; Οὐ
[6]	τίνος μοχθεῖς; ὑπὲρ τίνος παρανομεῖς;	Τί	συνάγεις χερσὶν ἀκαρπίαν; Εἴθε ἀκαρπίαν
[5]	ἂν ἐπαγάγῃ αὐτοῖς ἀνάγκην μεταναστάσεως.	Τί	τὸν Ναβουθὲ τὸν Ἰεζραηλίτην ἀπέκτεινεν;
[7]	πρὸς τὴν φύσιν τοῦ πλούτου.	Τί	τοσοῦτον ἐπτόησαι περὶ τὸν χρυσόν;
[6]	ἡ ἐντολή. Πῶς σε δυσωπήσω;	τί	φθέγξομαι; Βασιλείας οὐκ ἐπιθυμεῖς; γέενναν
[4]	ψηφοθέταις, ζωγράφοις, χαίρεις ὡς δή	τι	χρημάτων τιμιώτερον κατακτώμενος. Οὐχ ὁρᾷς
[2]	κτήσῃ τὴν μακαρίαν ζωήν. ~Ἀλλὰ	τί	χρήσῃ τῷ πλούτῳ; Ἐσθῆτι πολυτιμήτῳ
[3]	ἀβίωτον γὰρ ἑαυτοῖς τὸν βίον	τίθενται,	μὴ ταῖς ἀνωφελέσι δαπάναις ἐνασχολούμενοι.
[1]	ἐνδέοντα· ἀλλ´ ὅσῳπερ ἂν ἐλάττονος	τιμῆς	τὰ πολυτίμητα πρίηται, τοσούτῳ χαίρει,
[3]	ἦν περισπούδαστα, ὑπὸ τῶν ἐκεῖ	τιμίων	ἐπισκοτούμενα· εἰ δὲ ἀνάγκη μένειν
[4]	χαίρεις ὡς δή τι χρημάτων	τιμιώτερον	κατακτώμενος. Οὐχ ὁρᾷς τοὺς τοίχους
[4]	ὅτι οὗτος οὐδὲν τῶν ὁρωμένων	τιμιώτερον	κέκτηται, ἀλλὰ τὰ μὲν ἄψυχα
[7]	ἑτέροις παρασκευάσῃς, εἶτα εὑρεθῇς διπλᾶ	τιμωρούμενος,	ὧν τε αὐτὸς ἠδίκησας, καὶ
[8]	πατέρας ἃ εἴρηται· οἱ ἄτεκνοι	τίνα	ἡμῖν εὐπρόσωπον αἰτίαν τῆς φειδωλίας
[4]	ταῖς περιέργοις ἐπιθυμίαις ἐνίησι, λίθους	τινὰς	ἐπινοοῦσα, μαργαρίτας καὶ σμαράγδους καὶ
[4]	ὧν τὰ λείψανα, ὥσπερ σκόπελοί	τινες,	διὰ τῆς πόλεως πάσης ἀνέχουσιν;
[3]	Ἄδηλον γὰρ τὸ μέλλον, μήπου	τινὲς	ἡμᾶς ἀδόκητοι καταλάβωσι χρεῖαι. Ἄδηλον
[4]	τούτων μερίμνας ἔχουσι. Καὶ μυρίοι	τινὲς	κόλακες, ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτῶν ὑποτρέχοντες,
[7]	ἐφείσατο θάνατος διὰ τὸν πλοῦτον;	τίνος	ἀπέσχετο νόσος διὰ τὰ χρήματα;
[7]	δὲ, παρὰ σοῦ ἐγκαταλειφθεῖσα, παρὰ	τίνος	ἐλεηθήσεται; ~Εἴρηται πρὸς τοὺς πατέρας
[7]	ἡμέραν ἠδυνήθη τῷ βίῳ προσθεῖναι;	τίνος	ἐφείσατο θάνατος διὰ τὸν πλοῦτον;
[1]	ἐμοίχευσας, οὔτε ἔκλεψας, οὔτε κατεμαρτύρησάς	τινος	μαρτυρίαν ψευδῆ, ἀνόνητον σεαυτῷ ποιεῖς
[6]	φυλακὴν τῇ δυστήνῳ σαρκί; Ὑπὲρ	τίνος	μοχθεῖς; ὑπὲρ τίνος παρανομεῖς; Τί
[6]	σαρκί; Ὑπὲρ τίνος μοχθεῖς; ὑπὲρ	τίνος	παρανομεῖς; Τί συνάγεις χερσὶν ἀκαρπίαν;
[2]	γαστέρα. Τί οὖν λυπῇ; ὡς	τίνος	στερούμενος; δόξης τῆς ἀπὸ τοῦ
[3]	εἴ τις ὁδοιπόρος ἐπιθυμίᾳ πόλεώς	τινος	συντόνως τὴν μέχρις αὐτῆς ὁδὸν
[4]	βαρυτίμους τῶν λίθων, ὁ μέν	τις	αὐταῖς προμετωπίδιος γίνεται κόσμος, ὁ
[7]	εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν;	Τίς	δὲ καὶ ἐγγυητὴς ἔσται τῆς
[8]	σοι τὸν καιρὸν τῆς ἐξόδου;	τίς	ἐγγυητὴς ἔσται τοῦ τρόπου τῆς
[2]	ἐστι τοῖς πολλοῖς περισπούδαστος, ἀλλά	τις	ἐπινενόηται μεθοδεία τῷ διαβόλῳ, μυρίας
[7]	καταποντιστὰς, αἱ πόλεις τοὺς συκοφάντας.	Τίς	ἐστιν ὁ ψεύδους πατήρ; τίς
[7]	καὶ ἰάσπιδας, καὶ ἀμεθύσους ἐπιζητῶν.	Τίς	καλλωπιστὴς μίαν ἡμέραν ἠδυνήθη τῷ
[7]	Τίς ἐστιν ὁ ψεύδους πατήρ;	τίς	ὁ πλαστογραφίας δημιουργός; τίς ὁ
[7]	πατήρ; τίς ὁ πλαστογραφίας δημιουργός;	τίς	ὁ τὴν ἐπιορκίαν γεννήσας; Οὐχ
[3]	παρόμοιον εἶναι, ὥσπερ ἂν εἴ	τις	ὁδοιπόρος ἐπιθυμίᾳ πόλεώς τινος συντόνως
[7]	ἀνθρώπῳ τῷ μετ´ ἐμέ. Καὶ	τίς	οἶδεν εἰ σοφὸς ἔσται ἢ
[8]	καὶ γράμμασι κατεπαγγέλλῃ τὰς εὐποιίας.	Τίς	οὖν ἀναγγελεῖ σοι τὸν καιρὸν
[5]	Ποῖος γὰρ γείτων, ποῖος σύνοικος,	τίς	συναλλάκτης οὐ παρασύρεται; Οὐδὲν ὑφίσταται
[7]	τοῦτον σπουδή; Τί πάσχετε, ἄνθρωποι;	τίς	ὑμῖν τὰ ὑμέτερα εἰς τὴν
[1]	τὴν ὅλην προαίρεσιν, οὐ πρὸς	τὸ	ἀληθινῶς καλὸν ἀποβλέπουσαν, ἀλλὰ τὸ
[6]	ἐκεῖ, ἀλλ´ ἐμφράσσεται στόμα καὶ	τὸ	ἀναίσχυντον. Αὐτὰ γὰρ ἑκάστου καταμαρτυρεῖ
[3]	μένειν ἐνταῦθα, τί μὴ, πωλήσαντες,	τὸ	ἀπ´ αὐτῶν κέρδος ἀπενεγκώμεθα; Σὺ
[4]	ὅταν σπουδάζηται μὲν παρ´ αὐταῖς	τὸ	βαρβαρικὸν μύρον, ὡς τὸ ἐξ
[5]	ὕβρεων γραφαὶ, ἀγώγιμος εἶ, οἰκήσεις	τὸ	δεσμωτήριον, οἱ συκοφάνται εὐτρεπεῖς, εἰς
[4]	ἀποπέμψαι τὸν πένητα, οὐ φοβούμενος	τὸ	δίκαιον τῆς ἀνταποδόσεως τοῦ κριτοῦ.
[3]	προσταγμάτων. Οἶδεν ὁ νομοθετήσας καὶ	τὸ	δυνατὸν συναρμόσαι τῷ νόμῳ. Σοῦ
[8]	τῷ κλήρῳ ἕτοιμος, πάντα πρὸς	τὸ	ἑαυτοῦ χρήσιμον διοικούμενος, ἄπρακτά σοι
[4]	ἡ κόχλος, ἡ πίννα, ὑπὲρ	τὸ	ἐκ τῶν προβάτων ἔριον. Χρυσὸς
[5]	περιτρέπεται αὐτοῖς ἡ σπουδὴ πρὸς	τὸ	ἐναντίον. Οὐ γὰρ εὐφραίνει αὐτοὺς
[5]	αὔξησιν, τῷ βιαίῳ τῆς φορᾶς	τὸ	ἐνιστάμενον παρασύρουσιν· οὕτω καὶ οἱ
[4]	αὐταῖς τὸ βαρβαρικὸν μύρον, ὡς	τὸ	ἐξ ἀγορᾶς ἔλαιον, τὰ δὲ
[8]	ὁ Κύριός σου διδάσκαλος, οὐδὲ	τὸ	Εὐαγγέλιον ῥυθμίζει σου τὸν βίον,
[2]	βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. Ἀλλ´ αὐτὸ	τὸ	ἔχειν τὸν πλοῦτον ἀγαπητόν ἐστι,
[7]	ὑμῶν ἐπιβουλὴν περιέτρεψε; Συνεργία πρὸς	τὸ	ζῇν. Μὴ γὰρ ἐφόδια κακῶν
[1]	πεύσεις. Διόπερ οἱονεὶ μικτὸν αὐτοῦ	τὸ	ἦθος ἡμῖν ἀνεφαίνετο· πῆ μὲν
[5]	ἀεὶ πρὸς τὴν ὑπερκειμένην βαθμίδα	τὸ	ἴχνος αἴροντες, οὐ πρότερον ἵστανται
[9]	Χριστῷ· ᾧ ἡ δόξα καὶ	τὸ	κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
[1]	περὶ ταῦτα σπουδὴν, μὴ προστιθεὶς	τὸ	λεῖπον, δι´ οὗ μόνου δυνήσῃ
[8]	ἀπαίτει τὰς ἀντιδόσεις. Οὐδεὶς μετὰ	τὸ	λυθῆναι τὴν πανήγυριν πραγματεύεται· οὐδὲ
[1]	τὸ τοῖς πολλοῖς ἀρέσκον περισκοποῦσαν·	τὸ,	μαθόντα παρὰ τοῦ ἀληθινοῦ διδασκάλου
[3]	ἐν ἀποῤῥήτοις φυλάσσεται. Ἄδηλον γὰρ	τὸ	μέλλον, μήπου τινὲς ἡμᾶς ἀδόκητοι
[3]	μὲν γὰρ ἠκολούθει σοι πρὸς	τὸ	μέλλον, οὐδ´ οὕτως ἂν ἦν
[1]	δὲ ἀθλιώτατον καὶ πάντη ἀπεγνωσμένον.	Τὸ	μὲν γὰρ γνωρίσαι τὸν ἀληθῶς
[5]	πτώματος ἑαυτοὺς καταῤῥάξωσιν. Τὴν σελευκίδα	τὸ	ὄρνεον ἐπ´ εὐεργεσίᾳ τῶν ἀνθρώπων
[3]	δαπάναις ἐνασχολούμενοι. Καί μοι δοκεῖ	τὸ	πάθος τοῦ νεανίσκου, ἢ καὶ
[1]	σου ὡς σεαυτόν. Ἰδοὺ γὰρ	τὸ	παρὰ τοῦ Κυρίου προταθὲν ἐλέγχει
[5]	γείτονος οἰκία, θορύβους ἐνίησιν, ἢ	τὸ	πλανώμενον ὑποδέχεται, ἢ ὅ τι
[1]	τὴν ἀνωμαλίαν τῶν τρόπων, καὶ	τὸ	πρὸς ἑαυτὸν ἀσύμφωνον ἀπελέγχει. Διδάσκαλον
[5]	τοσαῦτα ἐπιζητεῖς, καὶ ἀεί σοι	τὸ	προστιθέμενον, οὐχὶ τὴν ὁρμὴν ἵστησιν,
[9]	ὑπὲρ ἡμῶν. Ἢ ὡς σοφῷ	τὸ	συμφέρον ἡμῖν συνορῶντι πεισθῶμεν, ἢ
[3]	πάντα ἀποκτησάμενοι; φησίν· τί δὲ	τὸ	σχῆμα τοῦ βίου ἔσται, πάντων
[9]	ἐκ τῶν λειψάνων ἐξιλεοῦσθαι; Ἴδετε	τὸ	τέλος τῆς φιλοχρηματίας, οἱ πλούσιοι,
[7]	ἀγχόνη, τὸ τοῦ θανάτου ἄγκιστρον,	τὸ	τῆς ἁμαρτίας δέλεαρ; Ἕως πότε
[5]	Πολλῶν δὲ ὑμᾶς ἐνδεεῖς ποιεῖ	τὸ	τῆς ἐπιθυμίας ἀκόρεστον. Τοῖς δέκα
[1]	τὸ ἀληθινῶς καλὸν ἀποβλέπουσαν, ἀλλὰ	τὸ	τοῖς πολλοῖς ἀρέσκον περισκοποῦσαν· τὸ,
[7]	χρυσὸς, τῶν ψυχῶν ἡ ἀγχόνη,	τὸ	τοῦ θανάτου ἄγκιστρον, τὸ τῆς
[6]	γενήσῃ; Οὐ πρὸ ὀφθαλμῶν λήψῃ	τὸ	τοῦ Χριστοῦ δικαστήριον; Τί ἀπολογήσῃ,
[5]	αὐτοῖς ταῖς μερίμναις ἐκτήκεσθαι, πρὸς	τὸ	ὑπερβάλλον τὴν ἅμιλλαν ποιουμένοις. Δέον
[1]	ἦν ὃ ἐπῃνεῖτο. Καὶ μέντοι	τὸ	φανῆναι φροντίδος ἄξιον ποιούμενον πῶς
[9]	βίον ἀναγκαῖα χρήσασθαι τοῖς περιοῦσιν.	Τοιαῦτα	ἐροῦσι καὶ σὲ τῆς βαρύτητος
[6]	πράγματα, οὐ φωνὴν ἀφιέντα, ἀλλὰ	τοιαῦτα	φαινόμενα οἷα ὑφ´ ἡμῶν κατεσκεύασται.
[1]	γὰρ ἂν ἀπῆλθεν ἐπὶ ταῖς	τοιαύταις	ἀποκρίσεσιν τοῦ Κυρίου λυπούμενος, εἰ
[4]	τῶν τότε πλουσίων παρεωρῶντο; Ποῦ	τοίνυν	ἡ λαμπρὰ τῶν ἔργων κατασκευή;
[8]	μετὰ τοὺς πολέμους ἀνδραγαθίζεται· οὐ	τοίνυν	οὐδὲ μετὰ τὴν ζωὴν εὐσεβεῖ
[3]	τῇ πόλει καλῶν ἑαυτὸν ἀποκλείων.	Τοιοῦτοί	εἰσιν οἱ τὰ μὲν ἄλλα
[4]	δόσιν, ἀδύνατον εἶναι λέγων ἐπαρκεῖν	τοῖς	αἰτοῦσι. Καὶ τῇ μὲν γλώσσῃ
[6]	ἀνάστασιν κρίσεως· Τότε αἰσχύνη αἰώνιος	τοῖς	ἁμαρτωλοῖς· Καὶ πυρὸς ζῆλος ἐσθίειν
[7]	ἀφορμὰς ἀναμένει τοῦ βίου. Μὴ	τοῖς	γεγαμηκόσιν οὐκ ἐγράφη τὰ Εὐαγγέλια·
[5]	ποιεῖ τὸ τῆς ἐπιθυμίας ἀκόρεστον.	Τοῖς	δέκα ταλάντοις δέκα ἕτερα προστιθέναι
[9]	σὲ τῆς βαρύτητος ἀμυνόμενοι, καὶ	τοῖς	διαδεξαμένοις τὰ σὰ χαριζόμενοι. Προλαβὼν
[7]	προαιρέσεως, ὅτι εἰς δέον χρήσεται	τοῖς	δοθεῖσι; Πολλοῖς γὰρ ὁ πλοῦτος
[1]	λειπόμενα, πάλαι μελετήσας αὐτὰ διανέμειν	τοῖς	ἐνδεέσιν; Εἶτα, ἐν μὲν πανηγύρει
[3]	ὀβολὸν δὲ ἕνα μὴ προϊεμένους	τοῖς	θλιβομένοις. Τί ὄφελος τούτοις τῆς
[1]	ἰατρὸς τέλειόν σε ποιῆσαι βούλεται	τοῖς	καιριωτάτοις ἐλλείποντα, οὐ δέχῃ τὴν
[9]	κόσμῳ, ἀλλ´ ἀφοσιώσονται τὴν ταφὴν,	τοῖς	κληρονόμοις λοιπὸν προσχωρήσαντες κατὰ τὴν
[5]	ἀναφλέγει τὴν ὄρεξιν. Ὥσπερ γὰρ	τοῖς	μεθύουσιν ἀφορμὴ τοῦ πίνειν ἡ
[7]	ἀφορμὰς τῆς ζωῆς· καὶ τότε	τοῖς	παισὶ διαιρήσεις τὸν βίον. Οἱ
[5]	εἶπέ ποτε· Ἀρκεῖ. Πότε χρήσῃ	τοῖς	παροῦσι; πότε ἀπολαύσεις αὐτῶν, ἀεὶ
[2]	οὐκ ἀπολεῖς· Ἐσκόρπισε γὰρ, ἔδωκε	τοῖς	πένησιν· ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει
[9]	κατὰ τὸν βίον ἀναγκαῖα χρήσασθαι	τοῖς	περιοῦσιν. Τοιαῦτα ἐροῦσι καὶ σὲ
[2]	ἐπινενόηται μεθοδεία τῷ διαβόλῳ, μυρίας	τοῖς	πλουσίοις δαπάνης ἀφορμὰς ὑποβάλλουσα, ὥστε
[1]	ἀληθινῶς καλὸν ἀποβλέπουσαν, ἀλλὰ τὸ	τοῖς	πολλοῖς ἀρέσκον περισκοποῦσαν· τὸ, μαθόντα
[2]	οὐδὲ τροφῶν ὁ πλοῦτός ἐστι	τοῖς	πολλοῖς περισπούδαστος, ἀλλά τις ἐπινενόηται
[5]	παροῦσι; πότε ἀπολαύσεις αὐτῶν, ἀεὶ	τοῖς	πόνοις τῆς κτήσεως συνεχόμενος; Οὐαὶ
[5]	τοῦ πλείονας ἀδικεῖν δύναμιν προσλαμβάνοντες,	τοῖς	προηδικημένοις τοὺς λειπομένους καταδουλοῦνται, καὶ
[8]	πωλῶ τὰ ὑπάρχοντα, οὐδὲ δίδωμι	τοῖς	πτωχοῖς, διὰ τὰς ἀναγκαίας τοῦ
[6]	τῆς ἀδικίας, καὶ δοῦναι σχολὴν	τοῖς	σεαυτοῦ λογισμοῖς, ὥστε ἐνθυμηθῆναι πρὸς
[2]	τῶν τοίχων διαφεύγει τὴν πλάκα,	τοῖς	τῆς γραφικῆς ἄνθεσι καλλωπίζεται. ~Ἐπειδὰν
[1]	ἐμπορίας κινδύνους, ἢ ὅσα ἄλλα	τοῖς	χρηματιζομένοις ἐπίπονα πρόσεστιν, ἔδει σε
[4]	μεταμελόμενος; Μεγάλην ἔχε τὴν ψυχήν·	τοῖχοι	δὲ καὶ μικροὶ καὶ μείζους
[4]	ἀποκριθήσῃ τῷ κριτῇ ὁ τοὺς	τοίχους	ἀμφιεννὺς, ἄνθρωπον οὐκ ἐνδύεις; ὁ
[4]	τιμιώτερον κατακτώμενος. Οὐχ ὁρᾷς τοὺς	τοίχους	τούτους τοὺς ὑπὸ τοῦ χρόνου
[2]	τὸν ὄροφον. Ὅσον δὲ τῶν	τοίχων	διαφεύγει τὴν πλάκα, τοῖς τῆς
[9]	προσφέρεις τῷ εὐεργέτῃ. Εἰ οὐ	τολμᾷς	ἐκ τῶν λειψάνων τῆς τραπέζης
[9]	δεξιώσασθαι τοὺς ἐνδόξους, πῶς οὖν	τολμᾷς	τὸν Θεὸν ἐκ τῶν λειψάνων
[4]	ἐνδύεις; ὁ τοὺς ἵππους κοσμῶν,	τὸν	ἀδελφὸν ἀσχημονοῦντα περιορᾷς; ὁ κατασήπων
[3]	βασιλείαν οὐρανῶν ἀντιλαμβάνων, δακρύεις, ἀρνῇ	τὸν	αἰτοῦντα, καὶ ἀνανεύεις τὴν δόσιν,
[2]	ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς	τὸν	αἰῶνα· Ἀλλ´ οὐ γὰρ ἱματίων
[1]	ἀπεγνωσμένον. Τὸ μὲν γὰρ γνωρίσαι	τὸν	ἀληθῶς διδάσκαλον, καὶ παρελθόντα τὴν
[5]	κἂν ἐπ´ ἐκεῖνον φθάσωσιν, ἐπὶ	τὸν	ἄλλον τὴν σπουδὴν μεταφέρουσιν. Ὥσπερ
[7]	δὲ καρδίαν πληροφορεῖτε. Μὴ αἰτιῶ	τὸν	ἀναίτιον· ἴδιον ἔχει δεσπότην, ἴδιον
[6]	ποίους μάρτυρας παραστήσῃ; πῶς παραπείσεις	τὸν	ἀπαραλόγιστον δικαστήν; Οὐκ ἔνι ῥήτωρ
[4]	ἀποπεμφθήσῃ τῆς βασιλείας· οὐκ ἔδωκας	τὸν	ἄρτον, οὐ λήψῃ τὴν αἰώνιον
[1]	ἠμφίασας γυμνὸν, εἰ ἔδωκας πεινῶντι	τὸν	ἄρτον σου, εἰ ἡ θύρα
[2]	παισὶν ἀποτίθενται. Εἶτα καὶ διαιροῦσι	τὸν	αὐτὸν εἰς ἀφορμὰς δαπάνης ποικίλης.
[8]	οὐδὲ τὸ Εὐαγγέλιον ῥυθμίζει σου	τὸν	βίον, ἀλλ´ αὐτὸς σὺ νομοθετεῖς
[9]	ὄφελος; Δέον εἰς τὰ κατὰ	τὸν	βίον ἀναγκαῖα χρήσασθαι τοῖς περιοῦσιν.
[7]	καὶ τότε τοῖς παισὶ διαιρήσεις	τὸν	βίον. Οἱ μέν γε παῖδες
[3]	αἱ ἐντολαί· ἀβίωτον γὰρ ἑαυτοῖς	τὸν	βίον τίθενται, μὴ ταῖς ἀνωφελέσι
[2]	μένοντι λαμπρὸν καὶ περίβλεπτον κατασκευαζέτω	τὸν	βίον· ὥστε μοι θαυμάζειν ἔπεισι
[4]	καὶ χρυσὸν, τὸν μὲν χαλκεύουσα,	τὸν	δὲ ἐξυφαίνουσα, καὶ διὰ πάσης
[2]	μέλλουσαν· καὶ τὸν μὲν ἑαυτοῖς,	τὸν	δὲ παισὶν ἀποτίθενται. Εἶτα καὶ
[9]	σεαυτὸν τῆς ἐντολῆς προετίθεις· μετὰ	τὸν	θάνατον καὶ τὴν διάλυσιν, τότε
[9]	τοὺς ἐνδόξους, πῶς οὖν τολμᾷς	τὸν	Θεὸν ἐκ τῶν λειψάνων ἐξιλεοῦσθαι;
[5]	ἀνάγκην μεταναστάσεως. Τί τὸν Ναβουθὲ	τὸν	Ἰεζραηλίτην ἀπέκτεινεν; Οὐχ ἡ τοῦ
[8]	εὐποιίας. Τίς οὖν ἀναγγελεῖ σοι	τὸν	καιρὸν τῆς ἐξόδου; τίς ἐγγυητὴς
[8]	τρεῖς μάρτυρες ἄδικοι, ὅλον ἂν	τὸν	κλῆρον ἐφ´ ἑτέρους μετήνεγκαν. ~Τί
[2]	καὶ πρὸς τὴν μέλλουσαν· καὶ	τὸν	μὲν ἑαυτοῖς, τὸν δὲ παισὶν
[4]	σμαράγδους καὶ ὑακίνθους, καὶ χρυσὸν,	τὸν	μὲν χαλκεύουσα, τὸν δὲ ἐξυφαίνουσα,
[5]	ἐπαγάγῃ αὐτοῖς ἀνάγκην μεταναστάσεως. Τί	τὸν	Ναβουθὲ τὸν Ἰεζραηλίτην ἀπέκτεινεν; Οὐχ
[9]	ἡ στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδὸς,	τὸν	ὄγκον τοῦ πλούτου μὴ ἀποθέμενον.
[2]	χρείαις ὑπηρετούμενος ὑπερβαινέτω τῶν ἀναγκαίων	τὸν	ὅρον· οὗτος πρὸς τὰς κατ´
[2]	ταῖς ψηφῖσι διηνθισμένον, χρυσὸς ὑπαλείφων	τὸν	ὄροφον. Ὅσον δὲ τῶν τοίχων
[9]	καλλωπίζειν νεκρὸν, καὶ πολυτελῶς ἐκκομίζειν	τὸν	οὐκέτι αἰσθανόμενον. Τί δὲ οὐ
[6]	ἀπαῤῥησίαστος. Ὅπου γὰρ ἂν περιαγάγῃς	τὸν	ὀφθαλμὸν, ἐναργεῖς ὄψει τῶν κακῶν
[4]	περιβαλεῖν· ἀλλ´ ὑπομένεις ἄπρακτον ἀποπέμψαι	τὸν	πένητα, οὐ φοβούμενος τὸ δίκαιον
[1]	τὴν ἀλλοτρίωσιν, εἰ ἠγαπήκεις σου	τὸν	πλησίον. Νυνὶ δὲ προσπέφυκέ σοι
[1]	σεαυτῷ προσμαρτυρήσας αὐτὴν, ὅτι ἠγάπησας	τὸν	πλησίον σου ὡς σεαυτόν. Ἰδοὺ
[1]	ἑαυτοὺς δαπανώντων. Ὥστε ὁ ἀγαπῶν	τὸν	πλησίον ὡς ἑαυτὸν οὐδὲν περισσότερον
[5]	τῶν ὑπερπλουτούντων ἀπολιμπάνονται. Ὅταν τοῦτον	τὸν	πλούσιον καταλάβωσιν, εὐθὺς τῷ πλουσιωτέρῳ
[2]	οὐρανῶν. Ἀλλ´ αὐτὸ τὸ ἔχειν	τὸν	πλοῦτον ἀγαπητόν ἐστι, κἂν μηδὲν
[7]	οὖν μὴ, μετὰ μυρίων πόνων	τὸν	πλοῦτον ἀθροίσας, ὕλην ἁμαρτημάτων ἑτέροις
[7]	κατ´ ἀλλήλων φονικὸν βλέπουσι· διὰ	τὸν	πλοῦτον αἱ ἐρημίαι τοὺς φονευτὰς
[2]	ἐξαρκοῦσα, καὶ ἔτι ταῖς προσόδοις	τὸν	πλοῦτον αὔξουσα· λουτρὰ ἐν πόλει·
[4]	στιβάδες καὶ ἐλεφάντινοι δίφροι, ὥστε	τὸν	πλοῦτον διὰ ταῦτα μὴ διαβαίνειν
[9]	μὲν κακῶς εἰς ἀπόλαυσιν σαρκὸς	τὸν	πλοῦτον διατιθέμενος, ἐπαγγελλόμενος δὲ εἰς
[9]	Πάντα περιβαλλόμενος ἄπελθε· οἰκεῖον κόσμον	τὸν	πλοῦτον ποίησαι· ἔχε αὐτὸν μετὰ
[2]	τῶν ἀναλωμάτων ἐπίνοιαν. Καταμερίζουσι γὰρ	τὸν	πλοῦτον πρός τε τὴν παροῦσαν
[3]	Εἶτα, οἶμαι, συμβαίνει σοι κατορύσσοντι	τὸν	πλοῦτον συγκατορύσσειν καὶ τὴν καρδίαν·
[9]	πάντα ἐπικόμισαι, μὴ καταλίπῃς ἀλλοτρίοις	τὸν	πλοῦτον. Τάχα σε οὐδὲ περιστελοῦσιν
[7]	προσθεῖναι; τίνος ἐφείσατο θάνατος διὰ	τὸν	πλοῦτον; τίνος ἀπέσχετο νόσος διὰ
[3]	ἠδυνήθης ταῖς μυρίαις ἐπινοίαις ἐκδαπανῆσαι	τὸν	πλοῦτον, τότε αὐτὸν εἰς τὴν
[4]	ἀδελφὸν ἀσχημονοῦντα περιορᾷς; ὁ κατασήπων	τὸν	σῖτον, τοὺς πεινῶντας οὐ τρέφεις;
[6]	τὰ δάκρυα, ἐκεῖθεν τῆς χήρας	τὸν	στεναγμὸν, ἑτέρωθεν τοὺς κατακονδυλισθέντας ὑπό
[3]	καταλύσειεν πανδοχεῖα, ὄκνῳ μικρᾶς κινήσεως	τόν	τε προϋπάρξαντα πόνον ἀχρειῶν, καὶ
[5]	δεσμωτήριον, οἱ συκοφάνται εὐτρεπεῖς, εἰς	τὸν	ὑπὲρ τοῦ ζῇν κίνδυνον καθιστῶντες.
[4]	τοὺς πεινῶντας οὐ τρέφεις; ὁ	τὸν	χρυσὸν κατορύσσων, τοῦ ἀγχομένου καταφρονεῖς;
[7]	πλούτου. Τί τοσοῦτον ἐπτόησαι περὶ	τὸν	χρυσόν; Λίθος ἐστὶν ὁ χρυσὸς,
[6]	γῆς ἀροσίμης πλέθρα τόσα καὶ	τόσα,	γῆς πεφυτευμένης τοσαῦτα ἕτερα, ὄρη,
[6]	συντέταται. Ἔχεις γῆς ἀροσίμης πλέθρα	τόσα	καὶ τόσα, γῆς πεφυτευμένης τοσαῦτα
[4]	ψυχὰς τῶν συνοικούντων καταβαπτίζουσι. Πρὸς	τοσαῦτα	δὴ οὖν διελκόμενος ὁ πλοῦτος
[5]	σπουδάζεις· ἐπειδὰν εἴκοσι γένηται, ἄλλα	τοσαῦτα	ἐπιζητεῖς, καὶ ἀεί σοι τὸ
[6]	τόσα καὶ τόσα, γῆς πεφυτευμένης	τοσαῦτα	ἕτερα, ὄρη, πεδία, νάπας, ποταμοὺς,
[5]	γὰρ εὐφραίνει αὐτοὺς τὰ παρόντα	τοσαῦτα	ὄντα, ὅσον λυπεῖ τὰ ἐνδέοντα
[1]	τὴν ἐντολὴν τῆς ἀγάπης, καὶ	τοσοῦτον	ἀπέδωκας ἑκάστῳ ὅσον καὶ σεαυτῷ,
[1]	Ὅσον οὖν πλεονάζεις τῷ πλούτῳ,	τοσοῦτον	ἐλλείπεις τῇ ἀγάπῃ. Ἐπεὶ πάλαι
[7]	τὴν φύσιν τοῦ πλούτου. Τί	τοσοῦτον	ἐπτόησαι περὶ τὸν χρυσόν; Λίθος
[9]	χρήματα διακείμενοι. Ὅσῳ φιλόπλουτος εἶ,	τοσούτῳ	μᾶλλον μηδὲν ὑπολίπῃ τῶν προσόντων
[1]	ἐλάττονος τιμῆς τὰ πολυτίμητα πρίηται,	τοσούτῳ	χαίρει, ὡς λαμπροῦ αὐτῷ τοῦ
[5]	ψυχὴν κατεσκεύασας. Ὅσα βλέπει ὀφθαλμὸς,	τοσούτων	ἐπιθυμεῖ ὁ πλεονέκτης· Οὐ πλησθήσεται
[5]	γὰρ εὐφραίνεσθαι καὶ χάριν ἔχειν,	τοσούτων	ὄντας εὐπορωτέρους· οἱ δὲ δυσφοροῦσιν
[8]	ἰδὼν τὴν περιεστῶσάν σε ἐρημίαν,	τότε	αἰσθήσῃ τῆς ἀβουλίας· τότε στενάξεις
[6]	τὰ φαῦλα εἰς ἀνάστασιν κρίσεως·	Τότε	αἰσχύνη αἰώνιος τοῖς ἁμαρτωλοῖς· Καὶ
[9]	Ἤ που καὶ καταφιλοσοφήσουσί σου	τότε·	Ἀπειροκαλία, φησὶν, καλλωπίζειν νεκρὸν, καὶ
[3]	μυρίαις ἐπινοίαις ἐκδαπανῆσαι τὸν πλοῦτον,	τότε	αὐτὸν εἰς τὴν γῆν ἀπεκρύψω.
[8]	Ὅτε οὐκέτι ἔσῃ ἐν ἀνθρώποις,	τότε	γενήσῃ φιλάνθρωπος· ὅταν νεκρόν σε
[4]	περὶ ταῦτα σπουδὴν ὑπὸ τῶν	τότε	πλουσίων παρεωρῶντο; Ποῦ τοίνυν ἡ
[1]	γε φιλόπονος ἀκροατὴς τῶν ἐξητασμένων	τότε·	πρῶτον μὲν, ὅτι οὐχ ὁ
[8]	φιλάνθρωπος· ὅταν νεκρόν σε ἴδω,	τότε	σε εἴπω φιλάδελφον. Πολλή σοι
[8]	ἐρημίαν, τότε αἰσθήσῃ τῆς ἀβουλίας·	τότε	στενάξεις τὴν ἄνοιαν, εἰς οἷον
[9]	τὸν θάνατον καὶ τὴν διάλυσιν,	τότε	τὴν ἐντολὴν τῶν ἐχθρῶν προετίμησας.
[7]	τὰς ἀφορμὰς τῆς ζωῆς· καὶ	τότε	τοῖς παισὶ διαιρήσεις τὸν βίον.
[4]	τρέφεις; ὁ τὸν χρυσὸν κατορύσσων,	τοῦ	ἀγχομένου καταφρονεῖς; Ἐὰν δὲ δὴ
[1]	ἀρέσκον περισκοποῦσαν· τὸ, μαθόντα παρὰ	τοῦ	ἀληθινοῦ διδασκάλου μαθήματα σωτήρια, μὴ
[5]	Οὐχ ἡ τοῦ Ἀχαὰβ ἐπιθυμία	τοῦ	ἀμπελῶνος; Πονηρὸς ἐν πόλει σύνοικος,
[6]	τὰ χρήματα, οὐχ ὁ ὄγκος	τοῦ	ἀξιώματος· ἔρημος φίλων, ἔρημος βοηθῶν,
[0]		~ΤΟΥ	ΑΥΤΟΥ ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΤΟΥΝΤΑΣ.
[5]	τὸν Ἰεζραηλίτην ἀπέκτεινεν; Οὐχ ἡ	τοῦ	Ἀχαὰβ ἐπιθυμία τοῦ ἀμπελῶνος; Πονηρὸς
[8]	τὴν ζωὴν, μετὰ τὴν τελευτὴν	τοῦ	βίου διαδόχους ποιήσομαι τῶν ἐμοὶ
[3]	φησίν· τί δὲ τὸ σχῆμα	τοῦ	βίου ἔσται, πάντων πωλούντων καὶ
[8]	ὃν μὲν ἔζης χρόνον, καθηδυπαθῶν	τοῦ	βίου καὶ τῇ τρυφῇ διαῤῥέων,
[7]	παρ´ αὐτοῦ τὰς ἀφορμὰς ἀναμένει	τοῦ	βίου. Μὴ τοῖς γεγαμηκόσιν οὐκ
[8]	τοῖς πτωχοῖς, διὰ τὰς ἀναγκαίας	τοῦ	βίου χρείας. Οὐκοῦν οὐχ ὁ
[5]	πλησίον; Ἐπισκοτεῖ μοι, φησὶν, ἡ	τοῦ	γείτονος οἰκία, θορύβους ἐνίησιν, ἢ
[4]	κηρύσσει, περιαστραπτομένη ὑπὸ τῆς ἐπὶ	τοῦ	δακτυλίου σφενδόνης. Πόσους δύναται εἷς
[6]	οἱ ἠδικημένοι καταβοῶσί σου ἐπὶ	τοῦ	δικαίου κριτοῦ; Τί οὖν ποιήσεις;
[6]	ἔνι πιθανότης ῥημάτων, κλέψαι δυναμένη	τοῦ	δικαστοῦ τὴν ἀλήθειαν· οὐκ ἀκολουθοῦσιν
[7]	ἀκολασίας ἐγένετο. Ἢ οὐκ ἀκούεις	τοῦ	Ἐκκλησιαστοῦ λέγοντος· Εἶδον ἀῤῥωστίαν δεινὴν,
[5]	συκοφάνται εὐτρεπεῖς, εἰς τὸν ὑπὲρ	τοῦ	ζῇν κίνδυνον καθιστῶντες. Ἀγαπήσεις, καὶ
[7]	τῶν ψυχῶν ἡ ἀγχόνη, τὸ	τοῦ	θανάτου ἄγκιστρον, τὸ τῆς ἁμαρτίας
[1]	δυνήσῃ εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν	τοῦ	Θεοῦ. Καὶ εἰ μὲν ἰατρὸς
[3]	εἰ ἥξεις πρὸς τὴν χρείαν	τοῦ	κατορωρυγμένου χρυσίου· οὐκ ἄδηλος δὲ
[4]	φοβούμενος τὸ δίκαιον τῆς ἀνταποδόσεως	τοῦ	κριτοῦ. Οὐκ ἠλέησας, οὐκ ἐλεηθήσῃ·
[1]	ἀπῆλθεν ἐπὶ ταῖς τοιαύταις ἀποκρίσεσιν	τοῦ	Κυρίου λυπούμενος, εἰ καταφρονητικῶς αὐτῷ
[1]	σεαυτόν. Ἰδοὺ γὰρ τὸ παρὰ	τοῦ	Κυρίου προταθὲν ἐλέγχει σε παμπληθὲς
[7]	δὸς πτωχοῖς; Ὅτε ᾔτεις παρὰ	τοῦ	Κυρίου τὴν εὐπαιδίαν, ὅτε ἠξίους
[5]	ὁρᾷν· καὶ οὐ κορεσθήσεται φιλάργυρος	τοῦ	λαμβάνειν. Ὁ ᾅδης οὐκ εἶπεν·
[1]	ἀνεφαίνετο· πῆ μὲν ἐπαινετὸν δεικνύοντος	τοῦ	λόγου, πῆ δὲ ἀθλιώτατον καὶ
[3]	Καί μοι δοκεῖ τὸ πάθος	τοῦ	νεανίσκου, ἢ καὶ τῶν παραπλησίων
[1]	καὶ πρώην ἡμῖν τὰ περὶ	τοῦ	νεανίσκου τούτου, καὶ μέμνηται πάντως
[8]	ἢ φρονιμώτερον σεαυτὸν εἶναι λέγεις	τοῦ	νομοθέτου. Ἀλλ´ ἀπολαύσας αὐτῶν παρὰ
[5]	ἀφορμὴ τοῦ πίνειν ἡ προσθήκη	τοῦ	οἴνου γίνεται, οὕτω καὶ οἱ
[5]	ὁ πλεονέκτης· Οὐ πλησθήσεται ὀφθαλμὸς	τοῦ	ὁρᾷν· καὶ οὐ κορεσθήσεται φιλάργυρος
[6]	τῶν κακῶν τὰς εἰκόνας· ἔνθεν	τοῦ	ὀρφανοῦ τὰ δάκρυα, ἐκεῖθεν τῆς
[8]	οὐδὲ φωνὴν ῥῆξαι συγχωρηθέντες ὑπὸ	τοῦ	πάθους; Πόσους πυρετὸς ἐποίησεν ἔκφρονας;
[7]	δὲ καὶ ἐγγυητὴς ἔσται τῆς	τοῦ	παιδὸς προαιρέσεως, ὅτι εἰς δέον
[1]	ἐλέγχῃ δὲ ὅλως τῇ ἀπολαύσει	τοῦ	παρόντος βίου προσδεδεμένος. Τί δέ
[9]	προσένεγκε τὴν θυσίαν. Ὁ ἐκ	τοῦ	περισσεύματος προσφέρων ἀπρόσδεκτος. Σὺ δὲ
[5]	Ὥσπερ γὰρ τοῖς μεθύουσιν ἀφορμὴ	τοῦ	πίνειν ἡ προσθήκη τοῦ οἴνου
[5]	ἐκ τῶν ἤδη καταδυναστευθέντων τὴν	τοῦ	πλείονας ἀδικεῖν δύναμιν προσλαμβάνοντες, τοῖς
[9]	τί εἴπωμεν, ἐχθρῶν ἄμυναν, ἢ	τοῦ	πλησίον ἀγάπην; Ἀνάγνωθί σου τὰς
[1]	ὡς ἑαυτὸν οὐδὲν περισσότερον κέκτηται	τοῦ	πλησίον· ἀλλὰ μὴν φαίνῃ ἔχων
[5]	ἀγρὸν πρὸς ἀγρὸν ἐγγίζοντες, ἵνα	τοῦ	πλησίον ἀφέλωνταί τι· Σὺ δὲ
[5]	προφασίζῃ μυρία, ἵνα λάβῃς τὰ	τοῦ	πλησίον; Ἐπισκοτεῖ μοι, φησὶν, ἡ
[2]	τίνος στερούμενος; δόξης τῆς ἀπὸ	τοῦ	πλούτου; Ἀλλ´ ἐὰν μὴ χαμαὶ
[9]	καὶ τεθλιμμένη ὁδὸς, τὸν ὄγκον	τοῦ	πλούτου μὴ ἀποθέμενον. Βαστάζων αὐτὸν
[5]	παρασύρεται; Οὐδὲν ὑφίσταται τὴν βίαν	τοῦ	πλούτου· Πάντα ὑποκύπτει τῇ τυραννίδι,
[7]	ἀμέθυσος, καὶ ἴασπις. Ταῦτα δὴ	τοῦ	πλούτου τὰ ἄνθη· ὧν σὺ
[3]	τὴν παροῦσαν ἀπόλαυσιν καταῤῥέπει. Οἰκονομικὴν	τοῦ	πλούτου τὴν χρῆσιν, ἀλλ´ οὐκ
[7]	~Διάβλεψον, ἄνθρωπε, πρὸς τὴν φύσιν	τοῦ	πλούτου. Τί τοσοῦτον ἐπτόησαι περὶ
[7]	δέλεαρ; Ἕως πότε πλοῦτος, ἡ	τοῦ	πολέμου ὑπόθεσις, δι´ ὃν χαλκεύεται
[5]	ἕως ἂν ὑψωθέντες, ἀπὸ μετεώρου	τοῦ	πτώματος ἑαυτοὺς καταῤῥάξωσιν. Τὴν σελευκίδα
[5]	συγχωρεῖ ἀκολουθίαν διαδοχῆς, ἀλλὰ μιμεῖται	τοῦ	πυρὸς τὴν βίαν· πάντα ἐπιλαμβάνει,
[1]	τοσούτῳ χαίρει, ὡς λαμπροῦ αὐτῷ	τοῦ	συναλλάγματος γενομένου· σὺ δὲ λυπῇ,
[1]	χρήματα πλέον ἢ τὰ μέλη	τοῦ	σώματος, καὶ λυπεῖ σε αὐτῶν
[8]	τῆς ἐξόδου; τίς ἐγγυητὴς ἔσται	τοῦ	τρόπου τῆς τελευτῆς; Πόσοι ὑπὸ
[6]	Οὐ πρὸ ὀφθαλμῶν λήψῃ τὸ	τοῦ	Χριστοῦ δικαστήριον; Τί ἀπολογήσῃ, ἐπειδάν
[6]	ἀπ´ οὐρανοῦ· Μνήσθητι τῆς ἐνδόξου	τοῦ	Χριστοῦ παρουσίας, ὅτε ἀναστήσονται· Οἱ
[4]	τοὺς τοίχους τούτους τοὺς ὑπὸ	τοῦ	χρόνου καταῤῥυέντας, ὧν τὰ λείψανα,
[8]	τὴν πανήγυριν πραγματεύεται· οὐδὲ μετὰ	τοὺς	ἀγῶνας ἐπελθὼν στεφανοῦται· οὐδὲ μετὰ
[9]	δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς	τοὺς	αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[4]	ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτῶν ὑποτρέχοντες, συνάγουσι	τοὺς	ἀνθοβαφεῖς, τοὺς χρυσοχόους, τοὺς μυρεψοὺς,
[4]	προβάτων ἔριον. Χρυσὸς δὲ, περισφίγγων	τοὺς	βαρυτίμους τῶν λίθων, ὁ μέν
[7]	παῖδας. Εὐπρόσωπος ἀφορμὴ πλεονεξίας αὕτη·	τοὺς	γὰρ παῖδας προβάλλεσθε, τὴν δὲ
[6]	πένητας· τοὺς οἰκέτας, οὓς κατέξαινες·	τοὺς	γείτονας, οὓς παρώργιζες· πάντα σοι
[7]	διαφανεῖς τῶν λίθων σκότῳ κατακαλύπτων·	τοὺς	δὲ περιφέρεις, τῶν βαρυτίμων ἐναβρυνόμενος
[7]	τὰ μὲν ἀποτίθεσαι κατακρύπτων, καὶ	τοὺς	διαφανεῖς τῶν λίθων σκότῳ κατακαλύπτων·
[9]	τῶν λειψάνων τῆς τραπέζης δεξιώσασθαι	τοὺς	ἐνδόξους, πῶς οὖν τολμᾷς τὸν
[1]	σοι προέβαλε πόνους γεωργικοὺς, ἢ	τοὺς	ἐξ ἐμπορίας κινδύνους, ἢ ὅσα
[4]	εἰκότως οὐδένα καιρὸν ἔχει πρὸς	τοὺς	ἔξωθεν παρακύπτειν. Ἀλλ´ ἐὰν μὲν
[4]	ἀμφιεννὺς, ἄνθρωπον οὐκ ἐνδύεις; ὁ	τοὺς	ἵππους κοσμῶν, τὸν ἀδελφὸν ἀσχημονοῦντα
[2]	πάντα χρυσόπαστα. Τάπητες ἁλουργοὶ, κοσμοῦντες	τοὺς	ἵππους ὥσπερ νυμφίους· ἡμιόνων πλῆθος,
[6]	τῆς χήρας τὸν στεναγμὸν, ἑτέρωθεν	τοὺς	κατακονδυλισθέντας ὑπό σου πένητας· τοὺς
[7]	τοὺς φονευτὰς τρέφουσιν, ἡ θάλασσα	τοὺς	καταποντιστὰς, αἱ πόλεις τοὺς συκοφάντας.
[5]	ἀδικεῖν δύναμιν προσλαμβάνοντες, τοῖς προηδικημένοις	τοὺς	λειπομένους καταδουλοῦνται, καὶ γίνεται αὐτοῖς
[6]	τῆς μέθης ταύτης; Οὐχ ὑγιανεῖς	τοὺς	λογισμούς; Οὐ σεαυτοῦ γενήσῃ; Οὐ
[8]	μεγαλόψυχος. Ποίων, εἰπέ μοι, καιρῶν	τοὺς	μισθοὺς ἀπαιτήσεις, τῶν ἐν τῇ
[4]	συνάγουσι τοὺς ἀνθοβαφεῖς, τοὺς χρυσοχόους,	τοὺς	μυρεψοὺς, τοὺς ὑφάντας, τοὺς ποικιλτάς.
[6]	τοὺς κατακονδυλισθέντας ὑπό σου πένητας·	τοὺς	οἰκέτας, οὓς κατέξαινες· τοὺς γείτονας,
[7]	Ἀλλ´ ἀναγκαῖος ὁ πλοῦτος διὰ	τοὺς	παῖδας. Εὐπρόσωπος ἀφορμὴ πλεονεξίας αὕτη·
[8]	παρὰ τίνος ἐλεηθήσεται; ~Εἴρηται πρὸς	τοὺς	πατέρας ἃ εἴρηται· οἱ ἄτεκνοι
[4]	περιορᾷς; ὁ κατασήπων τὸν σῖτον,	τοὺς	πεινῶντας οὐ τρέφεις; ὁ τὸν
[8]	τρυφῇ διαῤῥέων, οὐδὲ προσβλέπειν ἠνείχου	τοὺς	πένητας· ἀποθανόντος δὲ ποία μὲν
[8]	διαδόχους ποιήσομαι τῶν ἐμοὶ προσόντων	τοὺς	πένητας, γράμμασι καὶ διαθήκαις κυρίους
[9]	αἰσθανόμενον. Τί δὲ οὐ βέλτιον	τοὺς	περιόντας κοσμεῖσθαι τῇ πολυτελεῖ καὶ
[0]	~ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΣ	ΤΟΥΣ	ΠΛΟΥΤΟΥΝΤΑΣ. ~Εἴρηται καὶ πρώην ἡμῖν
[4]	ἄλλος τὰς χεῖρας δεσμεῖ καὶ	τοὺς	πόδας. Χαίρουσι γὰρ αἱ φιλόχρυσοι
[4]	χρυσοχόους, τοὺς μυρεψοὺς, τοὺς ὑφάντας,	τοὺς	ποικιλτάς. Οὐδένα χρόνον ἀναπνεῖν δίδωσι
[8]	ἀγῶνας ἐπελθὼν στεφανοῦται· οὐδὲ μετὰ	τοὺς	πολέμους ἀνδραγαθίζεται· οὐ τοίνυν οὐδὲ
[4]	διὰ ταῦτα μὴ διαβαίνειν πρὸς	τοὺς	πτωχοὺς, καίτοι μυρίοι ἐφεστᾶσι τῇ
[7]	θάλασσα τοὺς καταποντιστὰς, αἱ πόλεις	τοὺς	συκοφάντας. Τίς ἐστιν ὁ ψεύδους
[3]	τὴν χρῆσιν, ἀλλ´ οὐκ ἀπολαυστικὴν	τοὺς	σωφρόνως λογιζομένους νομίζειν προσῆκεν· καὶ
[4]	~Τί ἀποκριθήσῃ τῷ κριτῇ ὁ	τοὺς	τοίχους ἀμφιεννὺς, ἄνθρωπον οὐκ ἐνδύεις;
[4]	χρημάτων τιμιώτερον κατακτώμενος. Οὐχ ὁρᾷς	τοὺς	τοίχους τούτους τοὺς ὑπὸ τοῦ
[6]	Καὶ πυρὸς ζῆλος ἐσθίειν μέλλων	τοὺς	ὑπεναντίους· Ἐκεῖνα λυπείτω σε, καὶ
[4]	Οὐχ ὁρᾷς τοὺς τοίχους τούτους	τοὺς	ὑπὸ τοῦ χρόνου καταῤῥυέντας, ὧν
[4]	ἀνθοβαφεῖς, τοὺς χρυσοχόους, τοὺς μυρεψοὺς,	τοὺς	ὑφάντας, τοὺς ποικιλτάς. Οὐδένα χρόνον
[7]	διὰ τὸν πλοῦτον αἱ ἐρημίαι	τοὺς	φονευτὰς τρέφουσιν, ἡ θάλασσα τοὺς
[4]	αὐτῶν ὑποτρέχοντες, συνάγουσι τοὺς ἀνθοβαφεῖς,	τοὺς	χρυσοχόους, τοὺς μυρεψοὺς, τοὺς ὑφάντας,
[1]	καὶ ἀργύριον, καὶ κτήματα διδούς·	τουτέστι,	λίθους καὶ χοῦν παρεχόμενος, ἵνα
[1]	τῷ πάθει τῆς φιλοπλουτίας ἐσκοτωμένον.	Τοῦτο	δὲ τὴν ἀνωμαλίαν τῶν τρόπων,
[7]	γενέσθαι τέκνων πατὴρ, ἆρα προσέθηκας	τοῦτο·	Δός μοι τέκνα, ἵνα παρακούσω
[1]	αἰωνίου κληρονομήσειε ζωῆς, ἀποδεκτὸν καὶ	τοῦτο.	Ἐκεῖνο δὲ λοιπὸν ἐλέγχει αὐτοῦ
[1]	μόνῳ ἀληθινῷ καὶ ἀγαθῷ διδασκάλῳ,	τοῦτο	ἦν ὃ ἐπῃνεῖτο. Καὶ μέντοι
[3]	ἐκεῖ καὶ ἡ καρδία· Διὰ	τοῦτο	λυποῦσιν αἱ ἐντολαί· ἀβίωτον γὰρ
[6]	ἐναργῶς τὰς πράξεις ἐξεικονίζουσαι. Διὰ	τοῦτο	οὐκ ἔστιν ἄρνησις ἐκεῖ, ἀλλ´
[9]	λαβέτω, φησὶν, ὁ Κύριος. Καὶ	τοῦτο	τί εἴπωμεν, ἐχθρῶν ἄμυναν, ἢ
[2]	τούτων νομεῖς, γῆ ἡ πᾶσι	τούτοις	πρὸς τροφὴν ἐξαρκοῦσα, καὶ ἔτι
[3]	προϊεμένους τοῖς θλιβομένοις. Τί ὄφελος	τούτοις	τῆς λοιπῆς ἀρετῆς; Οὐ γὰρ
[7]	ὁ πλοῦτος; οὐχ ἡ περὶ	τοῦτον	σπουδή; Τί πάσχετε, ἄνθρωποι; τίς
[7]	δι´ ὃν ἀκονᾶται ξίφη; Διὰ	τοῦτον	συγγενεῖς ἀγνοοῦσι τὴν φύσιν, ἀδελφοὶ
[5]	δευτέρου τῶν ὑπερπλουτούντων ἀπολιμπάνονται. Ὅταν	τοῦτον	τὸν πλούσιον καταλάβωσιν, εὐθὺς τῷ
[1]	ἡμῖν τὰ περὶ τοῦ νεανίσκου	τούτου,	καὶ μέμνηται πάντως ὅ γε
[4]	κατακτώμενος. Οὐχ ὁρᾷς τοὺς τοίχους	τούτους	τοὺς ὑπὸ τοῦ χρόνου καταῤῥυέντας,
[2]	πλῆθος, κατὰ χρόαν διῃρημένων· ἡνίοχοι	τούτων,	ἀλλήλων διάδοχοι, οἱ προτρέχοντες, οἱ
[4]	ἦσαν κατὰ τὴν πόλιν πένητες,	τούτων	ἐγειρομένων, οἳ διὰ τὴν περὶ
[4]	ποῦ δὲ ὁ ἐπὶ τῇ	τούτων	μεγαλουργίᾳ ζηλούμενος; Οὐ τὰ μὲν
[4]	νύκτες καὶ ἡμέραι τὰς περὶ	τούτων	μερίμνας ἔχουσι. Καὶ μυρίοι τινὲς
[2]	ἀγέλαι, βουκόλια, ποίμνια, συφόρβια, οἱ	τούτων	νομεῖς, γῆ ἡ πᾶσι τούτοις
[2]	Λακωνικῆς ἢ Θεσσαλικῆς πλακός· καὶ	τούτων	οἱ μὲν ἐν χειμῶνι θάλποντες,
[4]	περισσοτέραν παρέχουσιν ἀργυραῖ κλῖναι καὶ	τράπεζαι	ἀργυραῖ, ἐλεφάντιναι στιβάδες καὶ ἐλεφάντινοι
[9]	τολμᾷς ἐκ τῶν λειψάνων τῆς	τραπέζης	δεξιώσασθαι τοὺς ἐνδόξους, πῶς οὖν
[8]	μία σφραγὶς παραποιηθεῖσα, δύο ἢ	τρεῖς	μάρτυρες ἄδικοι, ὅλον ἂν τὸν
[6]	Τί οὖν μετὰ ταῦτα; Οὐχὶ	τρεῖς	σε πήχεις ἀναμένουσιν οἱ πάντες;
[4]	τὸν σῖτον, τοὺς πεινῶντας οὐ	τρέφεις;	ὁ τὸν χρυσὸν κατορύσσων, τοῦ
[5]	τῷ ἀεὶ προστιθεμένῳ τὴν νόσον	τρέφοντες,	καὶ περιτρέπεται αὐτοῖς ἡ σπουδὴ
[7]	πλοῦτον αἱ ἐρημίαι τοὺς φονευτὰς	τρέφουσιν,	ἡ θάλασσα τοὺς καταποντιστὰς, αἱ
[2]	καθ´ ὃν ὁ Κύριος ὑποτίθεται	τρόπον,	πέφυκε παραμένειν· συνεχόμενος δὲ, ἀλλοτριοῦσθαι.
[8]	ἐξόδου; τίς ἐγγυητὴς ἔσται τοῦ	τρόπου	τῆς τελευτῆς; Πόσοι ὑπὸ βιαίων
[1]	Τοῦτο δὲ τὴν ἀνωμαλίαν τῶν	τρόπων,	καὶ τὸ πρὸς ἑαυτὸν ἀσύμφωνον
[3]	ἡ ζημία τῆς ἀπανθρωπίας τῶν	τρόπων.	Ὅτε γὰρ οὐκ ἠδυνήθης ταῖς
[2]	γῆ ἡ πᾶσι τούτοις πρὸς	τροφὴν	ἐξαρκοῦσα, καὶ ἔτι ταῖς προσόδοις
[2]	ἐκπληρώσει τὴν χρείαν. Ἀλλ´ εἰς	τροφὴν	καταχρήσῃ τῷ πλούτῳ; Εἷς ἄρτος
[2]	οὐ γὰρ ἱματίων ἕνεκεν οὐδὲ	τροφῶν	ὁ πλοῦτός ἐστι τοῖς πολλοῖς
[3]	διότι· Εὐκοπώτερον, φησὶν, κάμηλον διὰ	τρυμαλιᾶς	ῥαφίδος διελθεῖν, ἢ πλούσιον εἰς
[3]	νόμῳ. Σοῦ δὲ ὥσπερ ἐπὶ	τρυτάνης	δοκιμάζεται ἡ καρδία, πότερον πρὸς
[4]	ἡ νόσος· τάς τε γὰρ	τρυφὰς	ἀναφλέγει· καὶ τὰς φιληδονίας συναύξει,
[8]	καθηδυπαθῶν τοῦ βίου καὶ τῇ	τρυφῇ	διαῤῥέων, οὐδὲ προσβλέπειν ἠνείχου τοὺς
[2]	καὶ τῆς πρὸς ἀπόλαυσιν καὶ	τρυφὴν	εὑρημένης· μάγειροι, σιτοποιοὶ, οἰνοχόοι, θηρευταὶ,
[2]	ὥσπερ οἱ ἄνθρωποι. Οἱ μὲν	τρυφῶντας	αὐτοὺς κατὰ τὴν πόλιν περιφέρουσιν·
[5]	τοῦ πλούτου· Πάντα ὑποκύπτει τῇ	τυραννίδι,	πάντα ὑποπτήσσει τὴν δυναστείαν, πλείονα
[5]	ὑποδέχεται, ἢ ὅ τι ἂν	τύχῃ	αἰτιασάμενος, περιελαύνων, καὶ ἐξωθῶν, καὶ
[9]	μετὰ σεαυτοῦ. Πείσθητι καλῷ συμβούλῳ,	τῷ	ἀγαπήσαντί σε Χριστῷ, τῷ δι´
[4]	παίδων φιλοτεχνούμενα, ὁ δὲ ἐν	τῷ	ᾅδῃ κεῖται, ἐπὶ τῇ σπουδῇ
[5]	νεόπλουτοι, πολλὰ κτησάμενοι, πλειόνων ἐπιθυμοῦσι,	τῷ	ἀεὶ προστιθεμένῳ τὴν νόσον τρέφοντες,
[6]	Εἴθε ἀκαρπίαν καὶ μὴ ὕλην	τῷ	αἰωνίῳ πυρί. Οὐ νήψεις ποτὲ
[4]	ποικιλτάς. Οὐδένα χρόνον ἀναπνεῖν δίδωσι	τῷ	ἀνδρὶ ἐκ τῶν συνεχῶν αὐτῆς
[7]	πάλιν, ὅτι· Ἀφίω ἐγὼ αὐτὸν	τῷ	ἀνθρώπῳ τῷ μετ´ ἐμέ. Καὶ
[5]	προσθήκαις ἀνυπόστατον λαβόντες τὴν αὔξησιν,	τῷ	βιαίῳ τῆς φορᾶς τὸ ἐνιστάμενον
[7]	Τίς καλλωπιστὴς μίαν ἡμέραν ἠδυνήθη	τῷ	βίῳ προσθεῖναι; τίνος ἐφείσατο θάνατος
[9]	συμβούλῳ, τῷ ἀγαπήσαντί σε Χριστῷ,	τῷ	δι´ ἡμᾶς πτωχεύσαντι, ἵνα ἡμεῖς
[2]	περισπούδαστος, ἀλλά τις ἐπινενόηται μεθοδεία	τῷ	διαβόλῳ, μυρίας τοῖς πλουσίοις δαπάνης
[9]	ἡμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσωμεν·	τῷ	δόντι ἑαυτὸν λύτρον ὑπὲρ ἡμῶν.
[1]	πρόσεστιν, ἔδει σε λυπηθῆναι δυσφοροῦντα	τῷ	ἐπιτάγματι· εἰ δὲ οὕτως διὰ
[9]	τὴν ζωὴν ἐπερίσσευσε, ταῦτα προσφέρεις	τῷ	εὐεργέτῃ. Εἰ οὐ τολμᾷς ἐκ
[9]	ζῇν, καὶ ἀπολαύειν τῶν ἐμαυτοῦ.	Τῷ	θανάτῳ χάρις, οὐ σοί. Εἰ
[2]	θάλποντες, οἱ δὲ ἀναψύχοντες ἐν	τῷ	θέρει. Ἔδαφος ταῖς ψηφῖσι διηνθισμένον,
[8]	βοηθῶν οὐδαμοῦ· καὶ ὁ ἐφεδρεύων	τῷ	κλήρῳ ἕτοιμος, πάντα πρὸς τὸ
[4]	προφάσεις ἀναλωμάτων ἐπινοῶν. ~Τί ἀποκριθήσῃ	τῷ	κριτῇ ὁ τοὺς τοίχους ἀμφιεννὺς,
[1]	ὁ αὐτός ἐστι τῷ παρὰ	τῷ	Λουκᾷ νομικῷ. Ὁ μὲν γὰρ
[7]	Ἀφίω ἐγὼ αὐτὸν τῷ ἀνθρώπῳ	τῷ	μετ´ ἐμέ. Καὶ τίς οἶδεν
[8]	χάρις τῆς φιλοτιμίας, ὅτι ἐν	τῷ	μνήματι κείμενος, καὶ εἰς γῆν
[1]	ὄχλον, τὴν προσηγορίαν ταύτην ἀναθεῖναι	τῷ	μόνῳ ἀληθινῷ καὶ ἀγαθῷ διδασκάλῳ,
[9]	καὶ ἐνδόξῳ περιβολῇ, ἢ συγκατασήπειν	τῷ	νεκρῷ τὰ πολυτίμητα τῆς ἐσθῆτος;
[3]	νομοθετήσας καὶ τὸ δυνατὸν συναρμόσαι	τῷ	νόμῳ. Σοῦ δὲ ὥσπερ ἐπὶ
[1]	τὰ διδάγματα, ἀλλ´ ἀπελθεῖν ἀθυμοῦντα,	τῷ	πάθει τῆς φιλοπλουτίας ἐσκοτωμένον. Τοῦτο
[7]	Εἶδον ἀῤῥωστίαν δεινὴν, πλοῦτον φυλασσόμενον	τῷ	παρ´ αὐτοῦ εἰς κακίαν αὐτῷ;
[1]	ὅτι οὐχ ὁ αὐτός ἐστι	τῷ	παρὰ τῷ Λουκᾷ νομικῷ. Ὁ
[5]	τοῦτον τὸν πλούσιον καταλάβωσιν, εὐθὺς	τῷ	πλουσιωτέρῳ παρισωθῆναι φιλονεικοῦσιν· κἂν ἐπ´
[2]	χρείαν. Ἀλλ´ εἰς τροφὴν καταχρήσῃ	τῷ	πλούτῳ; Εἷς ἄρτος ἱκανὸς ἀποπληρῶσαι
[2]	μακαρίαν ζωήν. ~Ἀλλὰ τί χρήσῃ	τῷ	πλούτῳ; Ἐσθῆτι πολυτιμήτῳ περιβαλεῖς σεαυτόν;
[1]	παραμυθίας ποιούμενος. Ὅσον οὖν πλεονάζεις	τῷ	πλούτῳ, τοσοῦτον ἐλλείπεις τῇ ἀγάπῃ.
[6]	σε. Ὥσπερ γὰρ ἡ σκιὰ	τῷ	σώματι, οὕτω ταῖς ψυχαῖς αἱ
[9]	σε οὐδὲ περιστελοῦσιν οἱ οἰκέται	τῷ	τελευταίῳ κόσμῳ, ἀλλ´ ἀφοσιώσονται τὴν
[9]	αἰωνίου ζωῆς τῆς ἐν αὐτῷ	τῷ	Χριστῷ· ᾧ ἡ δόξα καὶ
[9]	τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας	τῶν	αἰώνων. Ἀμήν.
[2]	διάδοχοι, οἱ προτρέχοντες, οἱ παρεπόμενοι.	Τῶν	ἄλλων οἰκετῶν ἀριθμὸς ἄπειρος πρὸς
[2]	ὁ ταῖς χρείαις ὑπηρετούμενος ὑπερβαινέτω	τῶν	ἀναγκαίων τὸν ὅρον· οὗτος πρὸς
[2]	δὲ αὐτοῖς ἐξαρκεῖν πρὸς τὴν	τῶν	ἀναλωμάτων ἐπίνοιαν. Καταμερίζουσι γὰρ τὸν
[5]	σελευκίδα τὸ ὄρνεον ἐπ´ εὐεργεσίᾳ	τῶν	ἀνθρώπων ἀκόρεστον εἶναι ὁ κτίστης
[2]	μὲν οὖν ἀνόνητός ἐστιν ἡ	τῶν	ἀχρήστων σπουδὴ, παντὶ γνώριμον. Πλὴν
[7]	σκότῳ κατακαλύπτων· τοὺς δὲ περιφέρεις,	τῶν	βαρυτίμων ἐναβρυνόμενος αὐτῶν τῇ αὐγῇ.
[5]	τῶν φθασάντων. Ἐπάγει τὰ ζεύγη	τῶν	βοῶν, ἀροτριᾷ, κατασπείρει, θερίζει τὰ
[6]	πρὸς ποῖον πέρας ἡ σπουδὴ	τῶν	γινομένων συντέταται. Ἔχεις γῆς ἀροσίμης
[4]	καὶ ζάλαι, οὕτως αἱ πονηραὶ	τῶν	γυναικῶν διαθέσεις τὰς ἀσθενεῖς ψυχὰς
[2]	Ἀγέλαι καμήλων, τῶν μὲν ἀχθοφόρων,	τῶν	δὲ νομάδων, ἵππων ἀγέλαι, βουκόλια,
[1]	Δαπανητικὸν γὰρ πλούτου ἡ θεραπεία	τῶν	δεομένων· ὀλίγα μὲν ἑκάστου πρὸς
[3]	οὕτως ἂν ἦν περισπούδαστα, ὑπὸ	τῶν	ἐκεῖ τιμίων ἐπισκοτούμενα· εἰ δὲ
[9]	Ἐβουλόμην μὲν ζῇν, καὶ ἀπολαύειν	τῶν	ἐμαυτοῦ. Τῷ θανάτῳ χάρις, οὐ
[8]	τελευτὴν τοῦ βίου διαδόχους ποιήσομαι	τῶν	ἐμοὶ προσόντων τοὺς πένητας, γράμμασι
[8]	γράμμασι καὶ διαθήκαις κυρίους αὐτοὺς	τῶν	ἐμῶν ἀποδείξας. Ὅτε οὐκέτι ἔσῃ
[8]	μοι, καιρῶν τοὺς μισθοὺς ἀπαιτήσεις,	τῶν	ἐν τῇ ζωῇ, ἢ τῶν
[3]	πόνον ἀχρειῶν, καὶ τῆς ἱστορίας	τῶν	ἐν τῇ πόλει καλῶν ἑαυτὸν
[2]	ἑνὸς δὲ ἱματίου περιβολὴ πᾶσαν	τῶν	ἐνδυμάτων ἐκπληρώσει τὴν χρείαν. Ἀλλ´
[9]	ἦς ἀθάνατος, οὐκ ἂν ἐμνήσθης	τῶν	ἐντολῶν· Μὴ πλανᾶσθε· Θεὸς οὐ
[7]	Δός μοι τέκνα, ἵνα παρακούσω	τῶν	ἐντολῶν σου; δός μοι τέκνα,
[1]	πάντως ὅ γε φιλόπονος ἀκροατὴς	τῶν	ἐξητασμένων τότε· πρῶτον μὲν, ὅτι
[4]	παρεωρῶντο; Ποῦ τοίνυν ἡ λαμπρὰ	τῶν	ἔργων κατασκευή; ποῦ δὲ ὁ
[6]	πραγμάτων. ~Ἐβουλόμην σε μικρὸν ἀναπνεῦσαι	τῶν	ἔργων τῆς ἀδικίας, καὶ δοῦναι
[9]	τὴν διάλυσιν, τότε τὴν ἐντολὴν	τῶν	ἐχθρῶν προετίμησας. Ἵνα γὰρ μὴ
[5]	μέγα τῆς δυνάμεως προελθόντες, ἐκ	τῶν	ἤδη καταδυναστευθέντων τὴν τοῦ πλείονας
[5]	τὴν δυναστείαν, πλείονα λόγον ἑκάστου	τῶν	ἠδικημένων ἔχοντος μὴ προσπαθεῖν τι
[9]	ἡ βουλή· ζῶν μὲν, ἀπολαύσω	τῶν	ἡδονῶν· ἀποθανὼν δὲ, πράξω τὰ
[4]	καταπίπτοντας ἀνορθῶσαι; Μία σου κιβωτὸς	τῶν	ἱματίων δύναται δῆμον ὅλον ῥιγοῦντα
[1]	αὐτῶν ὁ χωρισμὸς ὡς ἀκρωτηριασμὸς	τῶν	καιρίων. Εἰ γὰρ ἠμφίασας γυμνὸν,
[6]	πάντα σοι ἐπαναστήσεται· πονηρὸς χορὸς	τῶν	κακῶν σου πράξεων περιστοιχίσεταί σε.
[6]	περιαγάγῃς τὸν ὀφθαλμὸν, ἐναργεῖς ὄψει	τῶν	κακῶν τὰς εἰκόνας· ἔνθεν τοῦ
[9]	οὖν τολμᾷς τὸν Θεὸν ἐκ	τῶν	λειψάνων ἐξιλεοῦσθαι; Ἴδετε τὸ τέλος
[9]	εὐεργέτῃ. Εἰ οὐ τολμᾷς ἐκ	τῶν	λειψάνων τῆς τραπέζης δεξιώσασθαι τοὺς
[7]	ἄργυρος, λίθος ὁ μαργαρίτης, λίθος	τῶν	λίθων ἕκαστος· χρυσόλιθον, καὶ βηρύλλιον,
[4]	Χρυσὸς δὲ, περισφίγγων τοὺς βαρυτίμους	τῶν	λίθων, ὁ μέν τις αὐταῖς
[7]	λίχνως ἔχεις περὶ τὰ ἄνθη	τῶν	λίθων, σαρδόνυχας, καὶ ἰάσπιδας, καὶ
[7]	ἀποτίθεσαι κατακρύπτων, καὶ τοὺς διαφανεῖς	τῶν	λίθων σκότῳ κατακαλύπτων· τοὺς δὲ
[8]	καιρὸν, ἐν ᾧ πολλάκις οὐδὲ	τῶν	λογισμῶν τῶν σεαυτοῦ ἔσῃ κύριος;
[4]	γυναικὸς, ἀλλήλους νικώντων ταῖς ἐφευρέσεσι	τῶν	ματαίων, εἰκότως οὐδένα καιρὸν ἔχει
[4]	ᾅδῃ κεῖται, ἐπὶ τῇ σπουδῇ	τῶν	ματαίων μεταμελόμενος; Μεγάλην ἔχε τὴν
[2]	ἡδονῆς παντοίας δημιουργοί. Ἀγέλαι καμήλων,	τῶν	μὲν ἀχθοφόρων, τῶν δὲ νομάδων,
[8]	τῶν ἐν τῇ ζωῇ, ἢ	τῶν	μετὰ τὴν ἀποβίωσιν; Ἀλλ´ ὃν
[3]	χωριζομένους, ἀλλ´ οὐχὶ δυσχεραίνειν ὡς	τῶν	οἰκείων ἐκπίπτοντας. Τί οὖν λυπῇ;
[5]	πολλῶν ἀκόρεστον εἶναι ὁ κτίστης	τῶν	ὅλων ἐμηχανήσατο· σὺ δὲ ἐπὶ
[5]	ἀνθρώπων ἀκόρεστον εἶναι ὁ κτίστης	τῶν	ὅλων ἐμηχανήσατο· σὺ δὲ ἐπὶ
[4]	ἄνθεσιν, οἶδα ὅτι οὗτος οὐδὲν	τῶν	ὁρωμένων τιμιώτερον κέκτηται, ἀλλὰ τὰ
[2]	προάγουσάν σε ἐν τῇ βασιλείᾳ	τῶν	οὐρανῶν. Ἀλλ´ αὐτὸ τὸ ἔχειν
[3]	ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν	τῶν	οὐρανῶν· Ἀλλ´ ἡ μὲν ἀπόφασις
[3]	γὰρ παραδέχεται αὐτοὺς ἡ βασιλεία	τῶν	οὐρανῶν· διότι· Εὐκοπώτερον, φησὶν, κάμηλον
[7]	μὴ φθάσω εἰς τὴν βασιλείαν	τῶν	οὐρανῶν; Τίς δὲ καὶ ἐγγυητὴς
[4]	παιδιὰν ἐν ταῖς ψάμμοις ὑπὸ	τῶν	παίδων φιλοτεχνούμενα, ὁ δὲ ἐν
[3]	πάθος τοῦ νεανίσκου, ἢ καὶ	τῶν	παραπλησίων αὐτῷ, παρόμοιον εἶναι, ὥσπερ
[2]	βίον· ὥστε μοι θαυμάζειν ἔπεισι	τῶν	περιττῶν τὴν ἐπίνοιαν. Ὀχήματά ἐστι
[4]	ὑπηρετούμενος; Ὥσπερ γὰρ τὰ ὑπόσαθρα	τῶν	πολίων καταιγίδες καὶ ζάλαι, οὕτως
[5]	ἐμηχανήσατο· σὺ δὲ ἐπὶ βλάβῃ	τῶν	πολλῶν ἀκόρεστον εἶναι ὁ κτίστης
[5]	ἐμηχανήσατο· σὺ δὲ ἐπὶ βλάβῃ	τῶν	πολλῶν ἀκόρεστον τὴν σεαυτοῦ ψυχὴν
[1]	τὴν οἰκείαν ἀπόλαυσιν προτιμοτέραν τῆς	τῶν	πολλῶν παραμυθίας ποιούμενος. Ὅσον οὖν
[4]	ἡ πίννα, ὑπὲρ τὸ ἐκ	τῶν	προβάτων ἔριον. Χρυσὸς δὲ, περισφίγγων
[9]	εἶ, τοσούτῳ μᾶλλον μηδὲν ὑπολίπῃ	τῶν	προσόντων σοι. Πάντα σεαυτοῦ ποίησαι,
[8]	ᾧ πολλάκις οὐδὲ τῶν λογισμῶν	τῶν	σεαυτοῦ ἔσῃ κύριος; Νὺξ βαθεῖα,
[4]	ἀναπνεῖν δίδωσι τῷ ἀνδρὶ ἐκ	τῶν	συνεχῶν αὐτῆς ἐπιταγμάτων. Οὐδεὶς ἐξαρκεῖ
[4]	γυναικῶν διαθέσεις τὰς ἀσθενεῖς ψυχὰς	τῶν	συνοικούντων καταβαπτίζουσι. Πρὸς τοσαῦτα δὴ
[3]	αὐτοῦ που περὶ τὰ πρὸ	τῶν	τειχῶν καταλύσειεν πανδοχεῖα, ὄκνῳ μικρᾶς
[2]	ὑπαλείφων τὸν ὄροφον. Ὅσον δὲ	τῶν	τοίχων διαφεύγει τὴν πλάκα, τοῖς
[4]	τὴν περὶ ταῦτα σπουδὴν ὑπὸ	τῶν	τότε πλουσίων παρεωρῶντο; Ποῦ τοίνυν
[1]	ἐσκοτωμένον. Τοῦτο δὲ τὴν ἀνωμαλίαν	τῶν	τρόπων, καὶ τὸ πρὸς ἑαυτὸν
[3]	δὲ ἡ ζημία τῆς ἀπανθρωπίας	τῶν	τρόπων. Ὅτε γὰρ οὐκ ἠδυνήθης
[3]	καταδεχόμενοι, ἀντιβαίνοντες δὲ πρὸς τὴν	τῶν	ὑπαρχόντων ἀπόθεσιν. Οἶδα πολλοὺς νηστεύοντας,
[5]	ὅτι ἑνός που ἢ δευτέρου	τῶν	ὑπερπλουτούντων ἀπολιμπάνονται. Ὅταν τοῦτον τὸν
[5]	κακὸν, ἢ δίκην λαβεῖν ὑπὲρ	τῶν	φθασάντων. Ἐπάγει τὰ ζεύγη τῶν
[1]	καὶ σεαυτῷ, πόθεν σοι ἡ	τῶν	χρημάτων αὕτη περιουσία; Δαπανητικὸν γὰρ
[1]	ἀγάπῃ. Ἐπεὶ πάλαι ἂν ἐμελέτησας	τῶν	χρημάτων τὴν ἀλλοτρίωσιν, εἰ ἠγαπήκεις
[7]	τὰ χρήματα; Ἕως πότε χρυσὸς,	τῶν	ψυχῶν ἡ ἀγχόνη, τὸ τοῦ
[1]	ἀκούων· ἐπειδὴ δὲ ὁ μέγας	τῶν	ψυχῶν ἰατρὸς τέλειόν σε ποιῆσαι