Chapitre |
[5] |
προσπαθεῖν
τι
κακὸν,
ἢ
δίκην
|
λαβεῖν |
ὑπὲρ
τῶν
φθασάντων.
Ἐπάγει
τὰ
|
[9] |
γὰρ
μὴ
λάβῃ
ὁ
δεῖνα,
|
λαβέτω, |
φησὶν,
ὁ
Κύριος.
Καὶ
τοῦτο |
[9] |
ἐχθρῶν
προετίμησας.
Ἵνα
γὰρ
μὴ
|
λάβῃ |
ὁ
δεῖνα,
λαβέτω,
φησὶν,
ὁ
|
[5] |
ποιεῖς;
Οὐ
προφασίζῃ
μυρία,
ἵνα
|
λάβῃς |
τὰ
τοῦ
πλησίον;
Ἐπισκοτεῖ
μοι, |
[5] |
ταῖς
κατ´
ὀλίγον
προσθήκαις
ἀνυπόστατον
|
λαβόντες |
τὴν
αὔξησιν,
τῷ
βιαίῳ
τῆς |
[2] |
ὁ
μὲν
Φρυγίου
λίθου,
ἄλλος
|
Λακωνικῆς |
ἢ
Θεσσαλικῆς
πλακός·
καὶ
τούτων |
[5] |
καὶ
οὐ
κορεσθήσεται
φιλάργυρος
τοῦ
|
λαμβάνειν. |
Ὁ
ᾅδης
οὐκ
εἶπεν·
Ἀρκεῖ, |
[7] |
Εἰπὲ,
τί
ὄφελός
σοι
λίθοις
|
λαμπομένην |
περιστρέφειν
τὴν
χεῖρα;
Οὐκ
ἐρυθριᾷς |
[4] |
πλουσίων
παρεωρῶντο;
Ποῦ
τοίνυν
ἡ
|
λαμπρὰ |
τῶν
ἔργων
κατασκευή;
ποῦ
δὲ |
[2] |
εὑρήσεις
τὴν
ἀληθινὴν
ἐκείνην
καὶ
|
λαμπρὰν
|
προάγουσάν
σε
ἐν
τῇ
βασιλείᾳ |
[2] |
ὁ
δὲ
ἐφ´
ἑστίας
μένοντι
|
λαμπρὸν |
καὶ
περίβλεπτον
κατασκευαζέτω
τὸν
βίον· |
[1] |
πολυτίμητα
πρίηται,
τοσούτῳ
χαίρει,
ὡς
|
λαμπροῦ |
αὐτῷ
τοῦ
συναλλάγματος
γενομένου·
σὺ |
[2] |
ἴσως
φανεῖταί
σοι
ὃ
μέλλω
|
λέγειν· |
παντὸς
δέ
ἐστιν
ἀληθέστερον.
Σκορπιζόμενος |
[1] |
πρὸς
ἑαυτὸν
ἀσύμφωνον
ἀπελέγχει.
Διδάσκαλον
|
λέγεις, |
καὶ
τὰ
μαθητῶν
οὐ
ποιεῖς; |
[5] |
τὴν
αἰώνιον
ζωήν.
~Ἀλλὰ
πένητα
|
λέγεις |
σαυτόν·
κἀγὼ
συντίθεμαι.
Πένης
γάρ |
[8] |
ἕτερον
ἢ
φρονιμώτερον
σεαυτὸν
εἶναι
|
λέγεις |
τοῦ
νομοθέτου.
Ἀλλ´
ἀπολαύσας
αὐτῶν |
[7] |
Ἢ
οὐκ
ἀκούεις
τοῦ
Ἐκκλησιαστοῦ
|
λέγοντος· |
Εἶδον
ἀῤῥωστίαν
δεινὴν,
πλοῦτον
φυλασσόμενον |
[4] |
ἀρνῇ
τὴν
δόσιν,
ἀδύνατον
εἶναι
|
λέγων |
ἐπαρκεῖν
τοῖς
αἰτοῦσι.
Καὶ
τῇ |
[1] |
ἂν
καὶ
ἐδυσχέρανας
ἀποτιθέμενος
τὰ
|
λειπόμενα, |
πάλαι
μελετήσας
αὐτὰ
διανέμειν
τοῖς |
[5] |
δύναμιν
προσλαμβάνοντες,
τοῖς
προηδικημένοις
τοὺς
|
λειπομένους |
καταδουλοῦνται,
καὶ
γίνεται
αὐτοῖς
δυνάμεως |
[1] |
ταῦτα
σπουδὴν,
μὴ
προστιθεὶς
τὸ
|
λεῖπον, |
δι´
οὗ
μόνου
δυνήσῃ
εἰσελθεῖν
|
[4] |
τοῦ
χρόνου
καταῤῥυέντας,
ὧν
τὰ
|
λείψανα, |
ὥσπερ
σκόπελοί
τινες,
διὰ
τῆς |
[9] |
τολμᾷς
τὸν
Θεὸν
ἐκ
τῶν
|
λειψάνων
|
ἐξιλεοῦσθαι;
Ἴδετε
τὸ
τέλος
τῆς |
[9] |
Εἰ
οὐ
τολμᾷς
ἐκ
τῶν
|
λειψάνων |
τῆς
τραπέζης
δεξιώσασθαι
τοὺς
ἐνδόξους, |
[4] |
οὐκ
ἔδωκας
τὸν
ἄρτον,
οὐ
|
λήψῃ |
τὴν
αἰώνιον
ζωήν.
~Ἀλλὰ
πένητα |
[6] |
σεαυτοῦ
γενήσῃ;
Οὐ
πρὸ
ὀφθαλμῶν
|
λήψῃ |
τὸ
τοῦ
Χριστοῦ
δικαστήριον;
Τί |
[6] |
ἕτερα,
ὄρη,
πεδία,
νάπας,
ποταμοὺς,
|
λιβάδας. |
Τί
οὖν
μετὰ
ταῦτα;
Οὐχὶ |
[7] |
ὅταν
κύωσιν;
Καὶ
γὰρ
ἐκεῖναι
|
λιθίδια |
περιτρώγουσι,
καὶ
σὺ
λίχνως
ἔχεις |
[7] |
περιστρέφειν
τὴν
χεῖρα;
Οὐκ
ἐρυθριᾷς
|
λιθιδίων |
κισσῶν
ὡς
αἱ
γυναῖκες,
ὅταν |
[6] |
πτοεῖ,
τὰ
φαιδρὰ
οὐ
προτρέπεται,
|
λιθίνῃ |
καρδίᾳ
διαλεγόμεθα.
~Διάβλεψον,
ἄνθρωπε,
πρὸς |
[7] |
αὐγῇ.
Εἰπὲ,
τί
ὄφελός
σοι
|
λίθοις |
λαμπομένην
περιστρέφειν
τὴν
χεῖρα;
Οὐκ |
[4] |
Δὸς
χρήματα
γυναιξὶ
χλιδώσαις,
δὸς
|
λιθοξόοις, |
τέκτοσι,
ψηφοθέταις,
ζωγράφοις,
χαίρεις
ὡς |
[7] |
τοσοῦτον
ἐπτόησαι
περὶ
τὸν
χρυσόν;
|
Λίθος |
ἐστὶν
ὁ
χρυσὸς,
λίθος
ὁ |
[7] |
χρυσόν;
Λίθος
ἐστὶν
ὁ
χρυσὸς,
|
λίθος |
ὁ
ἄργυρος,
λίθος
ὁ
μαργαρίτης, |
[7] |
ὁ
χρυσὸς,
λίθος
ὁ
ἄργυρος,
|
λίθος |
ὁ
μαργαρίτης,
λίθος
τῶν
λίθων |
[7] |
ὁ
ἄργυρος,
λίθος
ὁ
μαργαρίτης,
|
λίθος |
τῶν
λίθων
ἕκαστος·
χρυσόλιθον,
καὶ |
[2] |
μαρμάροις
περιλαμπόμενοι,
ὁ
μὲν
Φρυγίου
|
λίθου, |
ἄλλος
Λακωνικῆς
ἢ
Θεσσαλικῆς
πλακός· |
[1] |
ἀργύριον,
καὶ
κτήματα
διδούς·
τουτέστι,
|
λίθους |
καὶ
χοῦν
παρεχόμενος,
ἵνα
κτήσῃ |
[4] |
κέντρα
ταῖς
περιέργοις
ἐπιθυμίαις
ἐνίησι,
|
λίθους |
τινὰς
ἐπινοοῦσα,
μαργαρίτας
καὶ
σμαράγδους |
[7] |
λίθος
ὁ
μαργαρίτης,
λίθος
τῶν
|
λίθων |
ἕκαστος·
χρυσόλιθον,
καὶ
βηρύλλιον,
καὶ
|
[4] |
δὲ,
περισφίγγων
τοὺς
βαρυτίμους
τῶν
|
λίθων, |
ὁ
μέν
τις
αὐταῖς
προμετωπίδιος |
[6] |
πήχεις
ἀναμένουσιν
οἱ
πάντες;
Οὐχὶ
|
λίθων |
ὀλίγων
βάρος
ἀρκέσει
πρὸς
φυλακὴν |
[7] |
ἔχεις
περὶ
τὰ
ἄνθη
τῶν
|
λίθων, |
σαρδόνυχας,
καὶ
ἰάσπιδας,
καὶ
ἀμεθύσους |
[7] |
κατακρύπτων,
καὶ
τοὺς
διαφανεῖς
τῶν
|
λίθων
|
σκότῳ
κατακαλύπτων·
τοὺς
δὲ
περιφέρεις, |
[7] |
ἐκεῖναι
λιθίδια
περιτρώγουσι,
καὶ
σὺ
|
λίχνως |
ἔχεις
περὶ
τὰ
ἄνθη
τῶν |
[3] |
ἀλλ´
οὐκ
ἀπολαυστικὴν
τοὺς
σωφρόνως
|
λογιζομένους |
νομίζειν
προσῆκεν·
καὶ
ἀποτιθεμένους,
χαίρειν |
[6] |
καὶ
δοῦναι
σχολὴν
τοῖς
σεαυτοῦ
|
λογισμοῖς, |
ὥστε
ἐνθυμηθῆναι
πρὸς
ποῖον
πέρας
|
[6] |
μέθης
ταύτης;
Οὐχ
ὑγιανεῖς
τοὺς
|
λογισμούς; |
Οὐ
σεαυτοῦ
γενήσῃ;
Οὐ
πρὸ
|
[8] |
ἐν
ᾧ
πολλάκις
οὐδὲ
τῶν
|
λογισμῶν |
τῶν
σεαυτοῦ
ἔσῃ
κύριος;
Νὺξ |
[5] |
πάντα
ὑποπτήσσει
τὴν
δυναστείαν,
πλείονα
|
λόγον |
ἑκάστου
τῶν
ἠδικημένων
ἔχοντος
μὴ |
[9] |
οὐκέτι
ἔσῃ
κύριος;
Ὡς
ὁ
|
λόγος |
ἔδειξε,
πονηρὰ
ἡ
βουλή·
ζῶν |
[1] |
πῆ
μὲν
ἐπαινετὸν
δεικνύοντος
τοῦ
|
λόγου, |
πῆ
δὲ
ἀθλιώτατον
καὶ
πάντη |
[3] |
θλιβομένοις.
Τί
ὄφελος
τούτοις
τῆς
|
λοιπῆς
|
ἀρετῆς;
Οὐ
γὰρ
παραδέχεται
αὐτοὺς |
[1] |
ἀποδεκτὸν
καὶ
τοῦτο.
Ἐκεῖνο
δὲ
|
λοιπὸν |
ἐλέγχει
αὐτοῦ
τὴν
ὅλην
προαίρεσιν, |
[9] |
ἀφοσιώσονται
τὴν
ταφὴν,
τοῖς
κληρονόμοις
|
λοιπὸν |
προσχωρήσαντες
κατὰ
τὴν
εὔνοιαν.
Ἤ |
[1] |
αὐτός
ἐστι
τῷ
παρὰ
τῷ
|
Λουκᾷ |
νομικῷ.
Ὁ
μὲν
γὰρ
πειραστὴς |
[2] |
ταῖς
προσόδοις
τὸν
πλοῦτον
αὔξουσα·
|
λουτρὰ |
ἐν
πόλει·
λουτρὰ
κατ´
ἀγρούς· |
[2] |
πλοῦτον
αὔξουσα·
λουτρὰ
ἐν
πόλει·
|
λουτρὰ |
κατ´
ἀγρούς·
οἶκοι
παντοδαποῖς
μαρμάροις |
[8] |
τὰς
ἀντιδόσεις.
Οὐδεὶς
μετὰ
τὸ
|
λυθῆναι
|
τὴν
πανήγυριν
πραγματεύεται·
οὐδὲ
μετὰ |
[1] |
τὰ
μέλη
τοῦ
σώματος,
καὶ
|
λυπεῖ |
σε
αὐτῶν
ὁ
χωρισμὸς
ὡς |
[5] |
τὰ
παρόντα
τοσαῦτα
ὄντα,
ὅσον
|
λυπεῖ |
τὰ
ἐνδέοντα
ἅπερ
ἂν
αὐτοῖς |
[1] |
Εἶτα,
ἐν
μὲν
πανηγύρει
οὐδεὶς
|
λυπεῖται |
προϊέμενος
τὰ
παρόντα
καὶ
ἀντικτώμενος |
[6] |
Ἐκεῖνα
λυπείτω
σε,
καὶ
μὴ
|
λυπείτω |
ἡ
ἐντολή.
Πῶς
σε
δυσωπήσω; |
[6] |
ἐσθίειν
μέλλων
τοὺς
ὑπεναντίους·
Ἐκεῖνα
|
λυπείτω |
σε,
καὶ
μὴ
λυπείτω
ἡ |
[3] |
τῶν
οἰκείων
ἐκπίπτοντας.
Τί
οὖν
|
λυπῇ; |
τί
καταπενθεῖς
τῇ
ψυχῇ,
ἀκούων· |
[1] |
τοῦ
συναλλάγματος
γενομένου·
σὺ
δὲ
|
λυπῇ, |
χρυσίον,
καὶ
ἀργύριον,
καὶ
κτήματα |
[2] |
ἱκανὸς
ἀποπληρῶσαι
γαστέρα.
Τί
οὖν
|
λυπῇ; |
ὡς
τίνος
στερούμενος;
δόξης
τῆς |
[1] |
χρηματιζομένοις
ἐπίπονα
πρόσεστιν,
ἔδει
σε
|
λυπηθῆναι |
δυσφοροῦντα
τῷ
ἐπιτάγματι·
εἰ
δὲ |
[4] |
πρὸς
τὴν
αἰωνίαν
ἀπόλαυσιν,
ἀπέρχῃ
|
λυπούμενος· |
ἐὰν
δὲ
ἀκούσῃς·
Δὸς
χρήματα |
[1] |
ταῖς
τοιαύταις
ἀποκρίσεσιν
τοῦ
Κυρίου
|
λυπούμενος, |
εἰ
καταφρονητικῶς
αὐτῷ
προσῆγε
τὰς |
[3] |
καὶ
ἡ
καρδία·
Διὰ
τοῦτο
|
λυποῦσιν |
αἱ
ἐντολαί·
ἀβίωτον
γὰρ
ἑαυτοῖς |
[9] |
πτωχείᾳ
πλουτήσωμεν·
τῷ
δόντι
ἑαυτὸν
|
λύτρον |
ὑπὲρ
ἡμῶν.
Ἢ
ὡς
σοφῷ |
[7] |
ἐφόδια
κακῶν
ἐδόθη
τὰ
χρήματα;
|
Λύτρον |
ψυχῆς.
Μὴ
γὰρ
ἀφορμὴ
ἀπωλείας; |