Chapitre
[8]	ἐλεηθήσεται; ~Εἴρηται πρὸς τοὺς πατέρας	ἃ	εἴρηται· οἱ ἄτεκνοι τίνα ἡμῖν
[9]	περισσεύματος προσφέρων ἀπρόσδεκτος. Σὺ δὲ	ἃ	μετὰ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἐπερίσσευσε,
[3]	Διὰ τοῦτο λυποῦσιν αἱ ἐντολαί·	ἀβίωτον	γὰρ ἑαυτοῖς τὸν βίον τίθενται,
[8]	σε ἐρημίαν, τότε αἰσθήσῃ τῆς	ἀβουλίας·	τότε στενάξεις τὴν ἄνοιαν, εἰς
[9]	τὰ διατεταγμένα. Ἐρεῖ καὶ σοὶ	Ἀβραάμ·	Ἀπέλαβες τὰ ἀγαθά σου ἐν
[1]	ἑαυτοῦ καρδίᾳ, μηδὲ εἰς ἔργον	ἀγαγεῖν	τὰ διδάγματα, ἀλλ´ ἀπελθεῖν ἀθυμοῦντα,
[6]	Πῶς σοι δυνηθῶ ὑπ´ ὄψιν	ἀγαγεῖν	τὰ φρικτά; Ἐὰν ἄρα ἀκούσῃς,
[6]	ὅτε ἀναστήσονται· Οἱ μὲν τὰ	ἀγαθὰ	πράξαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ
[9]	καὶ σοὶ Ἀβραάμ· Ἀπέλαβες τὰ	ἀγαθά	σου ἐν τῇ ζωῇ σου·
[1]	καὶ τὰ μαθητῶν οὐ ποιεῖς;	Ἀγαθὸν	ὁμολογεῖς, καὶ τὰ διδόμενα παραπέμπῃ;
[1]	διδόμενα παραπέμπῃ; Καίτοι ὅ γε	ἀγαθὸς	ἀγαθῶν ἐστι παρεκτικὸς δηλονότι. Καὶ
[1]	ἀναθεῖναι τῷ μόνῳ ἀληθινῷ καὶ	ἀγαθῷ	διδασκάλῳ, τοῦτο ἦν ὃ ἐπῃνεῖτο.
[1]	παραπέμπῃ; Καίτοι ὅ γε ἀγαθὸς	ἀγαθῶν	ἐστι παρεκτικὸς δηλονότι. Καὶ ἐρωτᾷς
[1]	τῷ πλούτῳ, τοσοῦτον ἐλλείπεις τῇ	ἀγάπῃ.	Ἐπεὶ πάλαι ἂν ἐμελέτησας τῶν
[9]	ἐχθρῶν ἄμυναν, ἢ τοῦ πλησίον	ἀγάπην;	Ἀνάγνωθί σου τὰς διαθήκας. Ἐβουλόμην
[1]	ἐλέγχει σε παμπληθὲς τῆς ἀληθινῆς	ἀγάπης	ἀπολειπόμενον. Εἰ γὰρ ὅπερ διεβεβαιώσω
[1]	ἐκ νεότητος τὴν ἐντολὴν τῆς	ἀγάπης,	καὶ τοσοῦτον ἀπέδωκας ἑκάστῳ ὅσον
[9]	σεαυτοῦ. Πείσθητι καλῷ συμβούλῳ, τῷ	ἀγαπήσαντί	σε Χριστῷ, τῷ δι´ ἡμᾶς
[5]	ὑπὲρ τοῦ ζῇν κίνδυνον καθιστῶντες.	Ἀγαπήσεις,	καὶ ἄλλο τι προσδοὺς, ἀπηλλάχθαι
[2]	αὐτὸ τὸ ἔχειν τὸν πλοῦτον	ἀγαπητόν	ἐστι, κἂν μηδὲν ἀπ´ αὐτοῦ
[1]	περὶ ἑαυτοὺς δαπανώντων. Ὥστε ὁ	ἀγαπῶν	τὸν πλησίον ὡς ἑαυτὸν οὐδὲν
[9]	ἡμῖν συνορῶντι πεισθῶμεν, ἢ ὡς	ἀγαπῶντος	ἡμᾶς ἀνασχώμεθα, ἢ ὡς εὐεργέτην
[2]	ἀχθοφόρων, τῶν δὲ νομάδων, ἵππων	ἀγέλαι,	βουκόλια, ποίμνια, συφόρβια, οἱ τούτων
[2]	πλάσται, ζωγράφοι, ἡδονῆς παντοίας δημιουργοί.	Ἀγέλαι	καμήλων, τῶν μὲν ἀχθοφόρων, τῶν
[7]	ἡ ἀγχόνη, τὸ τοῦ θανάτου	ἄγκιστρον,	τὸ τῆς ἁμαρτίας δέλεαρ; Ἕως
[7]	ἀκονᾶται ξίφη; Διὰ τοῦτον συγγενεῖς	ἀγνοοῦσι	τὴν φύσιν, ἀδελφοὶ κατ´ ἀλλήλων
[4]	βαρβαρικὸν μύρον, ὡς τὸ ἐξ	ἀγορᾶς	ἔλαιον, τὰ δὲ ἐκ θαλάττης
[5]	ἐν πόλει σύνοικος, πονηρὸς ἐν	ἀγροῖς,	ὁ πλεονέκτης. Ἡ θάλασσα οἶδεν
[5]	πρὸς οἰκίαν, καὶ ἀγρὸν πρὸς	ἀγρὸν	ἐγγίζοντες, ἵνα τοῦ πλησίον ἀφέλωνταί
[5]	συνάπτοντες οἰκίαν πρὸς οἰκίαν, καὶ	ἀγρὸν	πρὸς ἀγρὸν ἐγγίζοντες, ἵνα τοῦ
[2]	λουτρὰ ἐν πόλει· λουτρὰ κατ´	ἀγρούς·	οἶκοι παντοδαποῖς μαρμάροις περιλαμπόμενοι, ὁ
[4]	ὁ τὸν χρυσὸν κατορύσσων, τοῦ	ἀγχομένου	καταφρονεῖς; Ἐὰν δὲ δὴ καὶ
[7]	πότε χρυσὸς, τῶν ψυχῶν ἡ	ἀγχόνη,	τὸ τοῦ θανάτου ἄγκιστρον, τὸ
[5]	πληγαί· ἐὰν ὀδύρῃ, ὕβρεων γραφαὶ,	ἀγώγιμος	εἶ, οἰκήσεις τὸ δεσμωτήριον, οἱ
[8]	πανήγυριν πραγματεύεται· οὐδὲ μετὰ τοὺς	ἀγῶνας	ἐπελθὼν στεφανοῦται· οὐδὲ μετὰ τοὺς
[3]	νηστεύοντας, προσευχομένους, στενάζοντας, πᾶσαν τὴν	ἀδάπανον	εὐλάβειαν ἐνδεικνυμένους, ὀβολὸν δὲ ἕνα
[7]	τοῦτον συγγενεῖς ἀγνοοῦσι τὴν φύσιν,	ἀδελφοὶ	κατ´ ἀλλήλων φονικὸν βλέπουσι· διὰ
[4]	ὁ τοὺς ἵππους κοσμῶν, τὸν	ἀδελφὸν	ἀσχημονοῦντα περιορᾷς; ὁ κατασήπων τὸν
[4]	φιλοτεχνούμενα, ὁ δὲ ἐν τῷ	ᾅδῃ	κεῖται, ἐπὶ τῇ σπουδῇ τῶν
[3]	ὠθεῖται, καὶ ἐν ἀποῤῥήτοις φυλάσσεται.	Ἄδηλον	γὰρ τὸ μέλλον, μήπου τινὲς
[3]	τινὲς ἡμᾶς ἀδόκητοι καταλάβωσι χρεῖαι.	Ἄδηλον	μὲν οὖν, εἰ ἥξεις πρὸς
[3]	χρείαν τοῦ κατορωρυγμένου χρυσίου· οὐκ	ἄδηλος	δὲ ἡ ζημία τῆς ἀπανθρωπίας
[5]	κορεσθήσεται φιλάργυρος τοῦ λαμβάνειν. Ὁ	ᾅδης	οὐκ εἶπεν· Ἀρκεῖ, οὐδὲ ὁ
[5]	ἤδη καταδυναστευθέντων τὴν τοῦ πλείονας	ἀδικεῖν	δύναμιν προσλαμβάνοντες, τοῖς προηδικημένοις τοὺς
[6]	μικρὸν ἀναπνεῦσαι τῶν ἔργων τῆς	ἀδικίας,	καὶ δοῦναι σχολὴν τοῖς σεαυτοῦ
[5]	τὰς καθ´ ἑτέρων βλάβας καὶ	ἀδικίας	συνεκπονοῦσιν. Ποῖος γὰρ γείτων, ποῖος
[8]	παραποιηθεῖσα, δύο ἢ τρεῖς μάρτυρες	ἄδικοι,	ὅλον ἂν τὸν κλῆρον ἐφ´
[3]	τὸ μέλλον, μήπου τινὲς ἡμᾶς	ἀδόκητοι	καταλάβωσι χρεῖαι. Ἄδηλον μὲν οὖν,
[8]	κείμενος, καὶ εἰς γῆν διαλυθεὶς,	ἁδρὸς	γέγονας ταῖς δαπάναις καὶ μεγαλόψυχος.
[8]	ἡμῖν διετάξατο, σὺ δὲ ὡς	ἀδύνατα	παραγράφῃ, οὐδὲν ἕτερον ἢ φρονιμώτερον
[4]	Σὺ δὲ ἀρνῇ τὴν δόσιν,	ἀδύνατον	εἶναι λέγων ἐπαρκεῖν τοῖς αἰτοῦσι.
[1]	πατὴρ ὀρφανῶν, εἰ παντὶ συνέπασχες	ἀδυνάτῳ,	ὑπὲρ ποίων ἂν ἐλυπήθης χρημάτων;
[5]	περιελαύνων, καὶ ἐξωθῶν, καὶ ἕλκων	ἀεὶ,	καὶ σπαράσσων, οὐ πρότερον παύεται,
[5]	γὰρ οἱ τὰς κλίμακας ἀναβαίνοντες,	ἀεὶ	πρὸς τὴν ὑπερκειμένην βαθμίδα τὸ
[5]	πολλὰ κτησάμενοι, πλειόνων ἐπιθυμοῦσι, τῷ	ἀεὶ	προστιθεμένῳ τὴν νόσον τρέφοντες, καὶ
[5]	γένηται, ἄλλα τοσαῦτα ἐπιζητεῖς, καὶ	ἀεί	σοι τὸ προστιθέμενον, οὐχὶ τὴν
[5]	ἂν αὐτοῖς ἐλλείπειν ὑπόθωνται· ὥστε	ἀεὶ	τὴν ψυχὴν αὐτοῖς ταῖς μερίμναις
[5]	τοῖς παροῦσι; πότε ἀπολαύσεις αὐτῶν,	ἀεὶ	τοῖς πόνοις τῆς κτήσεως συνεχόμενος;
[9]	οὐ σοί. Εἰ γὰρ ἦς	ἀθάνατος,	οὐκ ἂν ἐμνήσθης τῶν ἐντολῶν·
[1]	δεικνύοντος τοῦ λόγου, πῆ δὲ	ἀθλιώτατον	καὶ πάντη ἀπεγνωσμένον. Τὸ μὲν
[7]	μετὰ μυρίων πόνων τὸν πλοῦτον	ἀθροίσας,	ὕλην ἁμαρτημάτων ἑτέροις παρασκευάσῃς, εἶτα
[3]	διδοὺς, καὶ ἵππον κτώμενος, οὐκ	ἀθυμεῖς·	φθαρτὰ δὲ προϊέμενος, καὶ βασιλείαν
[1]	ἀγαγεῖν τὰ διδάγματα, ἀλλ´ ἀπελθεῖν	ἀθυμοῦντα,	τῷ πάθει τῆς φιλοπλουτίας ἐσκοτωμένον.
[6]	τῷ σώματι, οὕτω ταῖς ψυχαῖς	αἱ	ἁμαρτίαι παρέπονται, ἐναργῶς τὰς πράξεις
[7]	Οὐκ ἐρυθριᾷς λιθιδίων κισσῶν ὡς	αἱ	γυναῖκες, ὅταν κύωσιν; Καὶ γὰρ
[2]	δαπάνης ποικίλης. Οἷαι γὰρ αὐτῶν	αἱ	διατάξεις, ἄκουσον. Ἔστω, φησὶν, ὁ
[3]	ἡ καρδία· Διὰ τοῦτο λυποῦσιν	αἱ	ἐντολαί· ἀβίωτον γὰρ ἑαυτοῖς τὸν
[7]	φονικὸν βλέπουσι· διὰ τὸν πλοῦτον	αἱ	ἐρημίαι τοὺς φονευτὰς τρέφουσιν, ἡ
[5]	τὰ μὴ προσήκοντα. Ἐὰν ἀντείπῃς,	αἱ	πληγαί· ἐὰν ὀδύρῃ, ὕβρεων γραφαὶ,
[7]	τρέφουσιν, ἡ θάλασσα τοὺς καταποντιστὰς,	αἱ	πόλεις τοὺς συκοφάντας. Τίς ἐστιν
[4]	πολίων καταιγίδες καὶ ζάλαι, οὕτως	αἱ	πονηραὶ τῶν γυναικῶν διαθέσεις τὰς
[4]	καὶ τοὺς πόδας. Χαίρουσι γὰρ	αἱ	φιλόχρυσοι δεδεμέναι ταῖς χειροπέδαις, μόνον
[5]	ἀρχαίας. Ὁ δὲ πλεονέκτης οὐκ	αἰδεῖται	χρόνον, οὐ γνωρίζει ὅρον, οὐ
[5]	τὴν ὑπερκειμένην βαθμίδα τὸ ἴχνος	αἴροντες,	οὐ πρότερον ἵστανται πρὶν ἂν
[9]	καὶ πολυτελῶς ἐκκομίζειν τὸν οὐκέτι	αἰσθανόμενον.	Τί δὲ οὐ βέλτιον τοὺς
[8]	τὴν περιεστῶσάν σε ἐρημίαν, τότε	αἰσθήσῃ	τῆς ἀβουλίας· τότε στενάξεις τὴν
[6]	φαῦλα εἰς ἀνάστασιν κρίσεως· Τότε	αἰσχύνη	αἰώνιος τοῖς ἁμαρτωλοῖς· Καὶ πυρὸς
[8]	οἱ ἄτεκνοι τίνα ἡμῖν εὐπρόσωπον	αἰτίαν	τῆς φειδωλίας προβάλλονται; Οὐ πωλῶ
[5]	ἢ ὅ τι ἂν τύχῃ	αἰτιασάμενος,	περιελαύνων, καὶ ἐξωθῶν, καὶ ἕλκων
[7]	τὴν δὲ καρδίαν πληροφορεῖτε. Μὴ	αἰτιῶ	τὸν ἀναίτιον· ἴδιον ἔχει δεσπότην,
[3]	οὐρανῶν ἀντιλαμβάνων, δακρύεις, ἀρνῇ τὸν	αἰτοῦντα,	καὶ ἀνανεύεις τὴν δόσιν, μυρίας
[4]	ἀδύνατον εἶναι λέγων ἐπαρκεῖν τοῖς	αἰτοῦσι.	Καὶ τῇ μὲν γλώσσῃ ἐξόμνυσαι,
[2]	δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν	αἰῶνα·	Ἀλλ´ οὐ γὰρ ἱματίων ἕνεκεν
[9]	καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς	αἰῶνας	τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[4]	ἵνα ἔχῃς ἐφόδια πρὸς τὴν	αἰωνίαν	ἀπόλαυσιν, ἀπέρχῃ λυπούμενος· ἐὰν δὲ
[4]	τὸν ἄρτον, οὐ λήψῃ τὴν	αἰώνιον	ζωήν. ~Ἀλλὰ πένητα λέγεις σαυτόν·
[6]	εἰς ἀνάστασιν κρίσεως· Τότε αἰσχύνη	αἰώνιος	τοῖς ἁμαρτωλοῖς· Καὶ πυρὸς ζῆλος
[1]	ἱδρῶτα, ἐπαγγέλλεταί σε κληρονόμον τῆς	αἰωνίου	ζωῆς ἀποδείξειν, οὐ χαίρεις τῇ
[1]	Καὶ ἐρωτᾷς μὲν περὶ τῆς	αἰωνίου	ζωῆς· ἐλέγχῃ δὲ ὅλως τῇ
[9]	ἡμῖν, ἵνα κληρονόμοι γενώμεθα. τῆς	αἰωνίου	ζωῆς τῆς ἐν αὐτῷ τῷ
[1]	ἄξιον ποιούμενον πῶς ἂν τῆς	αἰωνίου	κληρονομήσειε ζωῆς, ἀποδεκτὸν καὶ τοῦτο.
[6]	ἀκαρπίαν καὶ μὴ ὕλην τῷ	αἰωνίῳ	πυρί. Οὐ νήψεις ποτὲ ἀπὸ
[9]	κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν	αἰώνων.	Ἀμήν.
[6]	τίνος παρανομεῖς; Τί συνάγεις χερσὶν	ἀκαρπίαν;	Εἴθε ἀκαρπίαν καὶ μὴ ὕλην
[6]	Τί συνάγεις χερσὶν ἀκαρπίαν; Εἴθε	ἀκαρπίαν	καὶ μὴ ὕλην τῷ αἰωνίῳ
[9]	καὶ ταφῆς πολυτελοῦς, καὶ δαπάνης	ἀκερδοῦς	ὄφελος; Δέον εἰς τὰ κατὰ
[7]	Πολλοῖς γὰρ ὁ πλοῦτος ὑπηρέτης	ἀκολασίας	ἐγένετο. Ἢ οὐκ ἀκούεις τοῦ
[5]	οὐ γνωρίζει ὅρον, οὐ συγχωρεῖ	ἀκολουθίαν	διαδοχῆς, ἀλλὰ μιμεῖται τοῦ πυρὸς
[6]	τοῦ δικαστοῦ τὴν ἀλήθειαν· οὐκ	ἀκολουθοῦσιν	οἱ κόλακες, οὐ τὰ χρήματα,
[7]	ὃν χαλκεύεται ὅπλα, δι´ ὃν	ἀκονᾶται	ξίφη; Διὰ τοῦτον συγγενεῖς ἀγνοοῦσι
[5]	δὲ ἐπὶ βλάβῃ τῶν πολλῶν	ἀκόρεστον	εἶναι ὁ κτίστης τῶν ὅλων
[5]	ὄρνεον ἐπ´ εὐεργεσίᾳ τῶν ἀνθρώπων	ἀκόρεστον	εἶναι ὁ κτίστης τῶν ὅλων
[5]	δὲ ἐπὶ βλάβῃ τῶν πολλῶν	ἀκόρεστον	τὴν σεαυτοῦ ψυχὴν κατεσκεύασας. Ὅσα
[5]	ἐνδεεῖς ποιεῖ τὸ τῆς ἐπιθυμίας	ἀκόρεστον.	Τοῖς δέκα ταλάντοις δέκα ἕτερα
[4]	ἄψυχα καλλωπίζει, τὴν δὲ ψυχὴν	ἀκόσμητον	ἔχει. Ποίαν, εἰπέ μοι, χρείαν
[7]	ὑπηρέτης ἀκολασίας ἐγένετο. Ἢ οὐκ	ἀκούεις	τοῦ Ἐκκλησιαστοῦ λέγοντος· Εἶδον ἀῤῥωστίαν
[4]	ἀπόλαυσιν, ἀπέρχῃ λυπούμενος· ἐὰν δὲ	ἀκούσῃς·	Δὸς χρήματα γυναιξὶ χλιδώσαις, δὸς
[6]	ἀγαγεῖν τὰ φρικτά; Ἐὰν ἄρα	ἀκούσῃς,	ἐὰν ἄρα ἐνδῷς, μνήσθητι τῆς
[4]	ἔξωθεν παρακύπτειν. Ἀλλ´ ἐὰν μὲν	ἀκούσῃς·	Πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα, καὶ
[2]	Οἷαι γὰρ αὐτῶν αἱ διατάξεις,	ἄκουσον.	Ἔστω, φησὶν, ὁ μὲν ἐν
[1]	σοι διορθώσασθαι, οὐκ ἂν ἠθύμεις	ἀκούων·	ἐπειδὴ δὲ ὁ μέγας τῶν
[3]	λυπῇ; τί καταπενθεῖς τῇ ψυχῇ,	ἀκούων·	Πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα; Εἰ
[5]	πρότερον ἵστανται πρὶν ἂν τῆς	ἄκρας	ἐφίκωνται· οὕτω καὶ οὗτοι οὐ
[1]	μέμνηται πάντως ὅ γε φιλόπονος	ἀκροατὴς	τῶν ἐξητασμένων τότε· πρῶτον μὲν,
[1]	σε αὐτῶν ὁ χωρισμὸς ὡς	ἀκρωτηριασμὸς	τῶν καιρίων. Εἰ γὰρ ἠμφίασας
[1]	διδάσκαλον, καὶ παρελθόντα τὴν Φαρισαίων	ἀλαζονείαν,	καὶ νομικῶν οἴησιν, καὶ γραμματέων
[6]	κλέψαι δυναμένη τοῦ δικαστοῦ τὴν	ἀλήθειαν·	οὐκ ἀκολουθοῦσιν οἱ κόλακες, οὐ
[1]	ἀπολειπόμενον. Εἰ γὰρ ὅπερ διεβεβαιώσω	ἀληθὲς	ἦν, ὅτι ἐφύλαξας ἐκ νεότητος
[2]	μέλλω λέγειν· παντὸς δέ ἐστιν	ἀληθέστερον.	Σκορπιζόμενος ὁ πλοῦτος, καθ´ ὃν
[2]	ζητήσῃς τὴν δόξαν, εὑρήσεις τὴν	ἀληθινὴν	ἐκείνην καὶ λαμπρὰν προάγουσάν σε
[3]	πότερον πρὸς τὴν ζωὴν τὴν	ἀληθινὴν	ἢ πρὸς τὴν παροῦσαν ἀπόλαυσιν
[1]	προταθὲν ἐλέγχει σε παμπληθὲς τῆς	ἀληθινῆς	ἀγάπης ἀπολειπόμενον. Εἰ γὰρ ὅπερ
[1]	περισκοποῦσαν· τὸ, μαθόντα παρὰ τοῦ	ἀληθινοῦ	διδασκάλου μαθήματα σωτήρια, μὴ ἐγγράψαι
[1]	προσηγορίαν ταύτην ἀναθεῖναι τῷ μόνῳ	ἀληθινῷ	καὶ ἀγαθῷ διδασκάλῳ, τοῦτο ἦν
[1]	ὅλην προαίρεσιν, οὐ πρὸς τὸ	ἀληθινῶς	καλὸν ἀποβλέπουσαν, ἀλλὰ τὸ τοῖς
[1]	Τὸ μὲν γὰρ γνωρίσαι τὸν	ἀληθῶς	διδάσκαλον, καὶ παρελθόντα τὴν Φαρισαίων
[7]	ψυχῆς. Μὴ γὰρ ἀφορμὴ ἀπωλείας;	Ἀλλ´	ἀναγκαῖος ὁ πλοῦτος διὰ τοὺς
[5]	προστιθέμενον, οὐχὶ τὴν ὁρμὴν ἵστησιν,	ἀλλ´	ἀναφλέγει τὴν ὄρεξιν. Ὥσπερ γὰρ
[1]	εἰς ἔργον ἀγαγεῖν τὰ διδάγματα,	ἀλλ´	ἀπελθεῖν ἀθυμοῦντα, τῷ πάθει τῆς
[1]	χαίρεις τῇ εὐκολίᾳ τῆς σωτηρίας,	ἀλλ´	ἀπέρχῃ ὀδυνώμενος τὴν ψυχὴν καὶ
[8]	σεαυτὸν εἶναι λέγεις τοῦ νομοθέτου.	Ἀλλ´	ἀπολαύσας αὐτῶν παρὰ πᾶσάν μου
[2]	ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.	Ἀλλ´	αὐτὸ τὸ ἔχειν τὸν πλοῦτον
[8]	Εὐαγγέλιον ῥυθμίζει σου τὸν βίον,	ἀλλ´	αὐτὸς σὺ νομοθετεῖς σεαυτῷ. Βλέπε
[9]	οἱ οἰκέται τῷ τελευταίῳ κόσμῳ,	ἀλλ´	ἀφοσιώσονται τὴν ταφὴν, τοῖς κληρονόμοις
[4]	ἔχει πρὸς τοὺς ἔξωθεν παρακύπτειν.	Ἀλλ´	ἐὰν μὲν ἀκούσῃς· Πώλησόν σου
[2]	δόξης τῆς ἀπὸ τοῦ πλούτου;	Ἀλλ´	ἐὰν μὴ χαμαὶ ζητήσῃς τὴν
[2]	τῶν ἐνδυμάτων ἐκπληρώσει τὴν χρείαν.	Ἀλλ´	εἰς τροφὴν καταχρήσῃ τῷ πλούτῳ;
[6]	τοῦτο οὐκ ἔστιν ἄρνησις ἐκεῖ,	ἀλλ´	ἐμφράσσεται στόμα καὶ τὸ ἀναίσχυντον.
[3]	εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν·	Ἀλλ´	ἡ μὲν ἀπόφασις οὕτως ἐναργὴς,
[8]	ἢ τῶν μετὰ τὴν ἀποβίωσιν;	Ἀλλ´	ὃν μὲν ἔζης χρόνον, καθηδυπαθῶν
[1]	παρόντα καὶ ἀντικτώμενος τὰ ἐνδέοντα·	ἀλλ´	ὅσῳπερ ἂν ἐλάττονος τιμῆς τὰ
[2]	αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα·	Ἀλλ´	οὐ γὰρ ἱματίων ἕνεκεν οὐδὲ
[3]	Οἰκονομικὴν τοῦ πλούτου τὴν χρῆσιν,	ἀλλ´	οὐκ ἀπολαυστικὴν τοὺς σωφρόνως λογιζομένους
[3]	ἀποτιθεμένους, χαίρειν ὡς ἀλλοτρίων χωριζομένους,	ἀλλ´	οὐχὶ δυσχεραίνειν ὡς τῶν οἰκείων
[4]	δύναται δῆμον ὅλον ῥιγοῦντα περιβαλεῖν·	ἀλλ´	ὑπομένεις ἄπρακτον ἀποπέμψαι τὸν πένητα,
[4]	παρέργου ἡ περὶ ταῦτα σπουδὴ,	ἀλλὰ	καὶ νύκτες καὶ ἡμέραι τὰς
[1]	οὐδὲν περισσότερον κέκτηται τοῦ πλησίον·	ἀλλὰ	μὴν φαίνῃ ἔχων κτήματα πολλά.
[5]	ὅρον, οὐ συγχωρεῖ ἀκολουθίαν διαδοχῆς,	ἀλλὰ	μιμεῖται τοῦ πυρὸς τὴν βίαν·
[2]	ἀχρήστων σπουδὴ, παντὶ γνώριμον. Πλὴν	ἀλλὰ	παράδοξον ἴσως φανεῖταί σοι ὃ
[5]	οὐ λήψῃ τὴν αἰώνιον ζωήν.	~Ἀλλὰ	πένητα λέγεις σαυτόν· κἀγὼ συντίθεμαι.
[1]	ἐλλείποντα, οὐ δέχῃ τὴν χάριν,	ἀλλὰ	πενθεῖς καὶ σκυθρωπάζεις. Ἐκείνης μὲν
[4]	οὐδὲν τῶν ὁρωμένων τιμιώτερον κέκτηται,	ἀλλὰ	τὰ μὲν ἄψυχα καλλωπίζει, τὴν
[2]	ἵνα κτήσῃ τὴν μακαρίαν ζωήν.	~Ἀλλὰ	τί χρήσῃ τῷ πλούτῳ; Ἐσθῆτι
[2]	πλοῦτός ἐστι τοῖς πολλοῖς περισπούδαστος,	ἀλλά	τις ἐπινενόηται μεθοδεία τῷ διαβόλῳ,
[1]	πρὸς τὸ ἀληθινῶς καλὸν ἀποβλέπουσαν,	ἀλλὰ	τὸ τοῖς πολλοῖς ἀρέσκον περισκοποῦσαν·
[6]	τὰ πράγματα, οὐ φωνὴν ἀφιέντα,	ἀλλὰ	τοιαῦτα φαινόμενα οἷα ὑφ´ ἡμῶν
[3]	Τοιοῦτοί εἰσιν οἱ τὰ μὲν	ἄλλα	ποιεῖν καταδεχόμενοι, ἀντιβαίνοντες δὲ πρὸς
[1]	ἐξ ἐμπορίας κινδύνους, ἢ ὅσα	ἄλλα	τοῖς χρηματιζομένοις ἐπίπονα πρόσεστιν, ἔδει
[5]	προστιθέναι σπουδάζεις· ἐπειδὰν εἴκοσι γένηται,	ἄλλα	τοσαῦτα ἐπιζητεῖς, καὶ ἀεί σοι
[4]	πλοῦτος ὑπὸ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς,	ἀλλήλους	νικώντων ταῖς ἐφευρέσεσι τῶν ματαίων,
[2]	κατὰ χρόαν διῃρημένων· ἡνίοχοι τούτων,	ἀλλήλων	διάδοχοι, οἱ προτρέχοντες, οἱ παρεπόμενοι.
[7]	ἀγνοοῦσι τὴν φύσιν, ἀδελφοὶ κατ´	ἀλλήλων	φονικὸν βλέπουσι· διὰ τὸν πλοῦτον
[5]	ζῇν κίνδυνον καθιστῶντες. Ἀγαπήσεις, καὶ	ἄλλο	τι προσδοὺς, ἀπηλλάχθαι πραγμάτων. ~Ἐβουλόμην
[2]	τὴν πόλιν περιφέρουσιν· ἄλλοι συνθηρεύουσιν,	ἄλλοι	πρὸς ὁδοιπορίαν ἐξησκημένοι. Χαλινοὶ καὶ
[2]	αὐτοὺς κατὰ τὴν πόλιν περιφέρουσιν·	ἄλλοι	συνθηρεύουσιν, ἄλλοι πρὸς ὁδοιπορίαν ἐξησκημένοι.
[5]	ἐπ´ ἐκεῖνον φθάσωσιν, ἐπὶ τὸν	ἄλλον	τὴν σπουδὴν μεταφέρουσιν. Ὥσπερ γὰρ
[4]	κόσμος, ὁ δὲ περιαυχένιος· καὶ	ἄλλος	ἐν ζώναις, καὶ ἄλλος τὰς
[2]	περιλαμπόμενοι, ὁ μὲν Φρυγίου λίθου,	ἄλλος	Λακωνικῆς ἢ Θεσσαλικῆς πλακός· καὶ
[4]	καὶ ἄλλος ἐν ζώναις, καὶ	ἄλλος	τὰς χεῖρας δεσμεῖ καὶ τοὺς
[9]	ποίησαι, πάντα ἐπικόμισαι, μὴ καταλίπῃς	ἀλλοτρίοις	τὸν πλοῦτον. Τάχα σε οὐδὲ
[2]	τρόπον, πέφυκε παραμένειν· συνεχόμενος δὲ,	ἀλλοτριοῦσθαι.	Ἐὰν φυλάσσῃς, οὐκ ἔχεις· ἐὰν
[3]	προσῆκεν· καὶ ἀποτιθεμένους, χαίρειν ὡς	ἀλλοτρίων	χωριζομένους, ἀλλ´ οὐχὶ δυσχεραίνειν ὡς
[1]	ἂν ἐμελέτησας τῶν χρημάτων τὴν	ἀλλοτρίωσιν,	εἰ ἠγαπήκεις σου τὸν πλησίον.
[7]	ἔχει δεσπότην, ἴδιον οἰκονόμον· παρ´	ἄλλου	τὴν ζωὴν ἐδέξατο, παρ´ αὐτοῦ
[2]	οἱ προτρέχοντες, οἱ παρεπόμενοι. Τῶν	ἄλλων	οἰκετῶν ἀριθμὸς ἄπειρος πρὸς πᾶσαν
[2]	πάντα ἀργυρᾶ, πάντα χρυσόπαστα. Τάπητες	ἁλουργοὶ,	κοσμοῦντες τοὺς ἵππους ὥσπερ νυμφίους·
[7]	πόνων τὸν πλοῦτον ἀθροίσας, ὕλην	ἁμαρτημάτων	ἑτέροις παρασκευάσῃς, εἶτα εὑρεθῇς διπλᾶ
[6]	σώματι, οὕτω ταῖς ψυχαῖς αἱ	ἁμαρτίαι	παρέπονται, ἐναργῶς τὰς πράξεις ἐξεικονίζουσαι.
[7]	τοῦ θανάτου ἄγκιστρον, τὸ τῆς	ἁμαρτίας	δέλεαρ; Ἕως πότε πλοῦτος, ἡ
[6]	κρίσεως· Τότε αἰσχύνη αἰώνιος τοῖς	ἁμαρτωλοῖς·	Καὶ πυρὸς ζῆλος ἐσθίειν μέλλων
[7]	καὶ ἀχάτης, καὶ ὑάκινθος, καὶ	ἀμέθυσος,	καὶ ἴασπις. Ταῦτα δὴ τοῦ
[7]	λίθων, σαρδόνυχας, καὶ ἰάσπιδας, καὶ	ἀμεθύσους	ἐπιζητῶν. Τίς καλλωπιστὴς μίαν ἡμέραν
[9]	ἀνασχώμεθα, ἢ ὡς εὐεργέτην ἡμῶν	ἀμειψώμεθα.	Πάντως δὲ ποιήσωμεν τὰ διατεταγμένα
[9]	εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.	Ἀμήν.
[5]	ἐκτήκεσθαι, πρὸς τὸ ὑπερβάλλον τὴν	ἅμιλλαν	ποιουμένοις. Δέον γὰρ εὐφραίνεσθαι καὶ
[5]	ἡ τοῦ Ἀχαὰβ ἐπιθυμία τοῦ	ἀμπελῶνος;	Πονηρὸς ἐν πόλει σύνοικος, πονηρὸς
[9]	Καὶ τοῦτο τί εἴπωμεν, ἐχθρῶν	ἄμυναν,	ἢ τοῦ πλησίον ἀγάπην; Ἀνάγνωθί
[9]	ἐροῦσι καὶ σὲ τῆς βαρύτητος	ἀμυνόμενοι,	καὶ τοῖς διαδεξαμένοις τὰ σὰ
[4]	τῷ κριτῇ ὁ τοὺς τοίχους	ἀμφιεννὺς,	ἄνθρωπον οὐκ ἐνδύεις; ὁ τοὺς
[1]	εὐπειθῶς δὲ παραδεχόμενος. Οὐ γὰρ	ἂν	ἀπῆλθεν ἐπὶ ταῖς τοιαύταις ἀποκρίσεσιν
[5]	ὅσον λυπεῖ τὰ ἐνδέοντα ἅπερ	ἂν	αὐτοῖς ἐλλείπειν ὑπόθωνται· ὥστε ἀεὶ
[3]	παραπλησίων αὐτῷ, παρόμοιον εἶναι, ὥσπερ	ἂν	εἴ τις ὁδοιπόρος ἐπιθυμίᾳ πόλεώς
[4]	ταῖς γυναικείαις ἐπιθυμίαις ὑπηρετούμενος, οὐδ´	ἂν	ἐκ ποταμῶν ἐπιῤῥέῃ· ὅταν σπουδάζηται
[1]	ἀντικτώμενος τὰ ἐνδέοντα· ἀλλ´ ὅσῳπερ	ἂν	ἐλάττονος τιμῆς τὰ πολυτίμητα πρίηται,
[1]	παντὶ συνέπασχες ἀδυνάτῳ, ὑπὲρ ποίων	ἂν	ἐλυπήθης χρημάτων; Ποῦ δ´ ἂν
[1]	ἐλλείπεις τῇ ἀγάπῃ. Ἐπεὶ πάλαι	ἂν	ἐμελέτησας τῶν χρημάτων τὴν ἀλλοτρίωσιν,
[9]	Εἰ γὰρ ἦς ἀθάνατος, οὐκ	ἂν	ἐμνήσθης τῶν ἐντολῶν· Μὴ πλανᾶσθε·
[5]	σπαράσσων, οὐ πρότερον παύεται, πρὶν	ἂν	ἐπαγάγῃ αὐτοῖς ἀνάγκην μεταναστάσεως. Τί
[1]	ἀῤῥωστίας προσόντα σοι διορθώσασθαι, οὐκ	ἂν	ἠθύμεις ἀκούων· ἐπειδὴ δὲ ὁ
[3]	πρὸς τὸ μέλλον, οὐδ´ οὕτως	ἂν	ἦν περισπούδαστα, ὑπὸ τῶν ἐκεῖ
[1]	ἂν ἐλυπήθης χρημάτων; Ποῦ δ´	ἂν	καὶ ἐδυσχέρανας ἀποτιθέμενος τὰ λειπόμενα,
[6]	κατηφὴς, μεμονωμένος, ἀπαῤῥησίαστος. Ὅπου γὰρ	ἂν	περιαγάγῃς τὸν ὀφθαλμὸν, ἐναργεῖς ὄψει
[1]	φανῆναι φροντίδος ἄξιον ποιούμενον πῶς	ἂν	τῆς αἰωνίου κληρονομήσειε ζωῆς, ἀποδεκτὸν
[5]	αἴροντες, οὐ πρότερον ἵστανται πρὶν	ἂν	τῆς ἄκρας ἐφίκωνται· οὕτω καὶ
[8]	ἢ τρεῖς μάρτυρες ἄδικοι, ὅλον	ἂν	τὸν κλῆρον ἐφ´ ἑτέρους μετήνεγκαν.
[5]	πλανώμενον ὑποδέχεται, ἢ ὅ τι	ἂν	τύχῃ αἰτιασάμενος, περιελαύνων, καὶ ἐξωθῶν,
[5]	κατὰ τὴν δυναστείαν ὁρμῆς, ἕως	ἂν	ὑψωθέντες, ἀπὸ μετεώρου τοῦ πτώματος
[5]	Ὥσπερ γὰρ οἱ τὰς κλίμακας	ἀναβαίνοντες,	ἀεὶ πρὸς τὴν ὑπερκειμένην βαθμίδα
[8]	κατεπαγγέλλῃ τὰς εὐποιίας. Τίς οὖν	ἀναγγελεῖ	σοι τὸν καιρὸν τῆς ἐξόδου;
[9]	μυκτηρίζεται· Νεκρὸν εἰς θυσιαστήριον οὐκ	ἀνάγεται·	ζῶσαν προσένεγκε τὴν θυσίαν. Ὁ
[8]	γὰρ ὁ μὲν Κύριος ὡς	ἀναγκαῖα	ἡμῖν διετάξατο, σὺ δὲ ὡς
[2]	τὰ περιττὰ καὶ ἄχρηστα ὡς	ἀναγκαῖα	σπουδάζεσθαι, μηδὲν δὲ αὐτοῖς ἐξαρκεῖν
[9]	εἰς τὰ κατὰ τὸν βίον	ἀναγκαῖα	χρήσασθαι τοῖς περιοῦσιν. Τοιαῦτα ἐροῦσι
[1]	ὀλίγα μὲν ἑκάστου πρὸς τὴν	ἀναγκαίαν	ἐπιμέλειαν δεχομένου, πάντων δὲ ὁμοῦ
[2]	παντοδαπῆς ἔμπειροι τέχνης, τῆς τε	ἀναγκαίας	καὶ τῆς πρὸς ἀπόλαυσιν καὶ
[8]	δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, διὰ τὰς	ἀναγκαίας	τοῦ βίου χρείας. Οὐκοῦν οὐχ
[7]	Μὴ γὰρ ἀφορμὴ ἀπωλείας; Ἀλλ´	ἀναγκαῖος	ὁ πλοῦτος διὰ τοὺς παῖδας.
[2]	ταῖς χρείαις ὑπηρετούμενος ὑπερβαινέτω τῶν	ἀναγκαίων	τὸν ὅρον· οὗτος πρὸς τὰς
[3]	ἐκεῖ τιμίων ἐπισκοτούμενα· εἰ δὲ	ἀνάγκη	μένειν ἐνταῦθα, τί μὴ, πωλήσαντες,
[5]	παύεται, πρὶν ἂν ἐπαγάγῃ αὐτοῖς	ἀνάγκην	μεταναστάσεως. Τί τὸν Ναβουθὲ τὸν
[9]	ἄμυναν, ἢ τοῦ πλησίον ἀγάπην;	Ἀνάγνωθί	σου τὰς διαθήκας. Ἐβουλόμην μὲν
[1]	γραμματέων ὄχλον, τὴν προσηγορίαν ταύτην	ἀναθεῖναι	τῷ μόνῳ ἀληθινῷ καὶ ἀγαθῷ
[6]	ἀλλ´ ἐμφράσσεται στόμα καὶ τὸ	ἀναίσχυντον.	Αὐτὰ γὰρ ἑκάστου καταμαρτυρεῖ τὰ
[7]	καρδίαν πληροφορεῖτε. Μὴ αἰτιῶ τὸν	ἀναίτιον·	ἴδιον ἔχει δεσπότην, ἴδιον οἰκονόμον·
[2]	αὐτοῖς ἐξαρκεῖν πρὸς τὴν τῶν	ἀναλωμάτων	ἐπίνοιαν. Καταμερίζουσι γὰρ τὸν πλοῦτον
[3]	ἀνανεύεις τὴν δόσιν, μυρίας προφάσεις	ἀναλωμάτων	ἐπινοῶν. ~Τί ἀποκριθήσῃ τῷ κριτῇ
[7]	ἐδέξατο, παρ´ αὐτοῦ τὰς ἀφορμὰς	ἀναμένει	τοῦ βίου. Μὴ τοῖς γεγαμηκόσιν
[8]	πυρετὸς ἐποίησεν ἔκφρονας; Τί οὖν	ἀναμένεις	καιρὸν, ἐν ᾧ πολλάκις οὐδὲ
[6]	ταῦτα; Οὐχὶ τρεῖς σε πήχεις	ἀναμένουσιν	οἱ πάντες; Οὐχὶ λίθων ὀλίγων
[3]	δακρύεις, ἀρνῇ τὸν αἰτοῦντα, καὶ	ἀνανεύεις	τὴν δόσιν, μυρίας προφάσεις ἀναλωμάτων
[4]	ὑφάντας, τοὺς ποικιλτάς. Οὐδένα χρόνον	ἀναπνεῖν	δίδωσι τῷ ἀνδρὶ ἐκ τῶν
[6]	ἀπηλλάχθαι πραγμάτων. ~Ἐβουλόμην σε μικρὸν	ἀναπνεῦσαι	τῶν ἔργων τῆς ἀδικίας, καὶ
[6]	ἔρημος φίλων, ἔρημος βοηθῶν, ἀσυνηγόρητος,	ἀναπολόγητος,	κατῃσχυμμένος παραληφθήσῃ, σκυθρωπὸς, κατηφὴς, μεμονωμένος,
[6]	μὲν τὰ ἀγαθὰ πράξαντες εἰς	ἀνάστασιν	ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα
[6]	οἱ δὲ τὰ φαῦλα εἰς	ἀνάστασιν	κρίσεως· Τότε αἰσχύνη αἰώνιος τοῖς
[6]	ἐνδόξου τοῦ Χριστοῦ παρουσίας, ὅτε	ἀναστήσονται·	Οἱ μὲν τὰ ἀγαθὰ πράξαντες
[9]	πεισθῶμεν, ἢ ὡς ἀγαπῶντος ἡμᾶς	ἀνασχώμεθα,	ἢ ὡς εὐεργέτην ἡμῶν ἀμειψώμεθα.
[4]	νόσος· τάς τε γὰρ τρυφὰς	ἀναφλέγει·	καὶ τὰς φιληδονίας συναύξει, καὶ
[5]	οὐχὶ τὴν ὁρμὴν ἵστησιν, ἀλλ´	ἀναφλέγει	τὴν ὄρεξιν. Ὥσπερ γὰρ τοῖς
[2]	ἐν χειμῶνι θάλποντες, οἱ δὲ	ἀναψύχοντες	ἐν τῷ θέρει. Ἔδαφος ταῖς
[8]	στεφανοῦται· οὐδὲ μετὰ τοὺς πολέμους	ἀνδραγαθίζεται·	οὐ τοίνυν οὐδὲ μετὰ τὴν
[4]	Οὐδένα χρόνον ἀναπνεῖν δίδωσι τῷ	ἀνδρὶ	ἐκ τῶν συνεχῶν αὐτῆς ἐπιταγμάτων.
[4]	πληροῦσιν. Ὅταν παρέλθω εἰς οἰκίαν	ἀνδρὸς	ἀπειροκάλου καὶ ὀψιπλούτου, καὶ ἴδω
[4]	οὖν διελκόμενος ὁ πλοῦτος ὑπὸ	ἀνδρὸς	καὶ γυναικὸς, ἀλλήλους νικώντων ταῖς
[3]	ἐν μετάλλοις ἦν ὁ χρυσὸς,	ἀνερευνᾷν	τὴν γῆν· ὅτε δὲ φανερὸς
[1]	μικτὸν αὐτοῦ τὸ ἦθος ἡμῖν	ἀνεφαίνετο·	πῆ μὲν ἐπαινετὸν δεικνύοντος τοῦ
[4]	τινες, διὰ τῆς πόλεως πάσης	ἀνέχουσιν;	Πόσοι ἦσαν κατὰ τὴν πόλιν
[8]	τῆς τελευτῆς; Πόσοι ὑπὸ βιαίων	ἀνηρπάσθησαν	συμπτωμάτων, οὐδὲ φωνὴν ῥῆξαι συγχωρηθέντες
[2]	τὴν πλάκα, τοῖς τῆς γραφικῆς	ἄνθεσι	καλλωπίζεται. ~Ἐπειδὰν δὲ εἰς μυρία
[4]	καὶ ἴδω αὐτὴν παντοίοις γεγανωμένην	ἄνθεσιν,	οἶδα ὅτι οὗτος οὐδὲν τῶν
[4]	ἔλαιον, τὰ δὲ ἐκ θαλάττης	ἄνθη,	ἡ κόχλος, ἡ πίννα, ὑπὲρ
[7]	σὺ λίχνως ἔχεις περὶ τὰ	ἄνθη	τῶν λίθων, σαρδόνυχας, καὶ ἰάσπιδας,
[7]	Ταῦτα δὴ τοῦ πλούτου τὰ	ἄνθη·	ὧν σὺ τὰ μὲν ἀποτίθεσαι
[4]	ἐπιθυμίαις αὐτῶν ὑποτρέχοντες, συνάγουσι τοὺς	ἀνθοβαφεῖς,	τοὺς χρυσοχόους, τοὺς μυρεψοὺς, τοὺς
[7]	προτρέπεται, λιθίνῃ καρδίᾳ διαλεγόμεθα. ~Διάβλεψον,	ἄνθρωπε,	πρὸς τὴν φύσιν τοῦ πλούτου.
[2]	ἀπὸ εὐγενείας πατέρων, ὥσπερ οἱ	ἄνθρωποι.	Οἱ μὲν τρυφῶντας αὐτοὺς κατὰ
[7]	περὶ τοῦτον σπουδή; Τί πάσχετε,	ἄνθρωποι;	τίς ὑμῖν τὰ ὑμέτερα εἰς
[8]	ἀποδείξας. Ὅτε οὐκέτι ἔσῃ ἐν	ἀνθρώποις,	τότε γενήσῃ φιλάνθρωπος· ὅταν νεκρόν
[4]	κριτῇ ὁ τοὺς τοίχους ἀμφιεννὺς,	ἄνθρωπον	οὐκ ἐνδύεις; ὁ τοὺς ἵππους
[7]	ὅτι· Ἀφίω ἐγὼ αὐτὸν τῷ	ἀνθρώπῳ	τῷ μετ´ ἐμέ. Καὶ τίς
[5]	τὸ ὄρνεον ἐπ´ εὐεργεσίᾳ τῶν	ἀνθρώπων	ἀκόρεστον εἶναι ὁ κτίστης τῶν
[8]	τῆς ἀβουλίας· τότε στενάξεις τὴν	ἄνοιαν,	εἰς οἷον καιρὸν ἐταμιεύου τὴν
[1]	οὔτε κατεμαρτύρησάς τινος μαρτυρίαν ψευδῆ,	ἀνόνητον	σεαυτῷ ποιεῖς τὴν περὶ ταῦτα
[2]	περιγίνεται ὄφελος. Ὅτι μὲν οὖν	ἀνόνητός	ἐστιν ἡ τῶν ἀχρήστων σπουδὴ,
[4]	χρεῶν ἀπολῦσαι; πόσους οἴκους καταπίπτοντας	ἀνορθῶσαι;	Μία σου κιβωτὸς τῶν ἱματίων
[4]	οὐ φοβούμενος τὸ δίκαιον τῆς	ἀνταποδόσεως	τοῦ κριτοῦ. Οὐκ ἠλέησας, οὐκ
[5]	θερίζει τὰ μὴ προσήκοντα. Ἐὰν	ἀντείπῃς,	αἱ πληγαί· ἐὰν ὀδύρῃ, ὕβρεων
[3]	τὰ μὲν ἄλλα ποιεῖν καταδεχόμενοι,	ἀντιβαίνοντες	δὲ πρὸς τὴν τῶν ὑπαρχόντων
[8]	τὰ ἔργα, καὶ ἀπαίτει τὰς	ἀντιδόσεις.	Οὐδεὶς μετὰ τὸ λυθῆναι τὴν
[1]	λυπεῖται προϊέμενος τὰ παρόντα καὶ	ἀντικτώμενος	τὰ ἐνδέοντα· ἀλλ´ ὅσῳπερ ἂν
[3]	δὲ προϊέμενος, καὶ βασιλείαν οὐρανῶν	ἀντιλαμβάνων,	δακρύεις, ἀρνῇ τὸν αἰτοῦντα, καὶ
[5]	εἶτα ταῖς κατ´ ὀλίγον προσθήκαις	ἀνυπόστατον	λαβόντες τὴν αὔξησιν, τῷ βιαίῳ
[1]	φιλοπλουτίας ἐσκοτωμένον. Τοῦτο δὲ τὴν	ἀνωμαλίαν	τῶν τρόπων, καὶ τὸ πρὸς
[3]	τὸν βίον τίθενται, μὴ ταῖς	ἀνωφελέσι	δαπάναις ἐνασχολούμενοι. Καί μοι δοκεῖ
[1]	Καὶ μέντοι τὸ φανῆναι φροντίδος	ἄξιον	ποιούμενον πῶς ἂν τῆς αἰωνίου
[6]	χρήματα, οὐχ ὁ ὄγκος τοῦ	ἀξιώματος·	ἔρημος φίλων, ἔρημος βοηθῶν, ἀσυνηγόρητος,
[2]	πλοῦτον ἀγαπητόν ἐστι, κἂν μηδὲν	ἀπ´	αὐτοῦ περιγίνεται ὄφελος. Ὅτι μὲν
[3]	ἐνταῦθα, τί μὴ, πωλήσαντες, τὸ	ἀπ´	αὐτῶν κέρδος ἀπενεγκώμεθα; Σὺ δὲ,
[6]	ἐκείνης ἐν ᾗ· Ἀποκαλύπτεται ὀργὴ	ἀπ´	οὐρανοῦ· Μνήσθητι τῆς ἐνδόξου τοῦ
[8]	ὀφείλεται; Δεῖξον τὰ ἔργα, καὶ	ἀπαίτει	τὰς ἀντιδόσεις. Οὐδεὶς μετὰ τὸ
[8]	εἰπέ μοι, καιρῶν τοὺς μισθοὺς	ἀπαιτήσεις,	τῶν ἐν τῇ ζωῇ, ἢ
[3]	ἄδηλος δὲ ἡ ζημία τῆς	ἀπανθρωπίας	τῶν τρόπων. Ὅτε γὰρ οὐκ
[6]	μάρτυρας παραστήσῃ; πῶς παραπείσεις τὸν	ἀπαραλόγιστον	δικαστήν; Οὐκ ἔνι ῥήτωρ ἐκεῖ·
[6]	κατῃσχυμμένος παραληφθήσῃ, σκυθρωπὸς, κατηφὴς, μεμονωμένος,	ἀπαῤῥησίαστος.	Ὅπου γὰρ ἂν περιαγάγῃς τὸν
[1]	πῆ δὲ ἀθλιώτατον καὶ πάντη	ἀπεγνωσμένον.	Τὸ μὲν γὰρ γνωρίσαι τὸν
[1]	ἐντολὴν τῆς ἀγάπης, καὶ τοσοῦτον	ἀπέδωκας	ἑκάστῳ ὅσον καὶ σεαυτῷ, πόθεν
[9]	που καὶ καταφιλοσοφήσουσί σου τότε·	Ἀπειροκαλία,	φησὶν, καλλωπίζειν νεκρὸν, καὶ πολυτελῶς
[4]	δὲ ἐξυφαίνουσα, καὶ διὰ πάσης	ἀπειροκαλίας	τὴν νόσον αὔξουσα. Οὐ γὰρ
[4]	Ὅταν παρέλθω εἰς οἰκίαν ἀνδρὸς	ἀπειροκάλου	καὶ ὀψιπλούτου, καὶ ἴδω αὐτὴν
[2]	παρεπόμενοι. Τῶν ἄλλων οἰκετῶν ἀριθμὸς	ἄπειρος	πρὸς πᾶσαν αὐτοῖς πολυτέλειαν ἐξαρκῶν·
[3]	τότε αὐτὸν εἰς τὴν γῆν	ἀπεκρύψω.	Μανία δεινὴ, ἕως μὲν ἐν
[5]	Τί τὸν Ναβουθὲ τὸν Ἰεζραηλίτην	ἀπέκτεινεν;	Οὐχ ἡ τοῦ Ἀχαὰβ ἐπιθυμία
[9]	διατεταγμένα. Ἐρεῖ καὶ σοὶ Ἀβραάμ·	Ἀπέλαβες	τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ
[1]	καὶ τὸ πρὸς ἑαυτὸν ἀσύμφωνον	ἀπελέγχει.	Διδάσκαλον λέγεις, καὶ τὰ μαθητῶν
[9]	ἐντάφιον ἡ εὐσέβεια. Πάντα περιβαλλόμενος	ἄπελθε·	οἰκεῖον κόσμον τὸν πλοῦτον ποίησαι·
[1]	ἔργον ἀγαγεῖν τὰ διδάγματα, ἀλλ´	ἀπελθεῖν	ἀθυμοῦντα, τῷ πάθει τῆς φιλοπλουτίας
[3]	πωλήσαντες, τὸ ἀπ´ αὐτῶν κέρδος	ἀπενεγκώμεθα;	Σὺ δὲ, χρυσὸν μὲν διδοὺς,
[5]	ὄντα, ὅσον λυπεῖ τὰ ἐνδέοντα	ἅπερ	ἂν αὐτοῖς ἐλλείπειν ὑπόθωνται· ὥστε
[9]	Βαστάζων αὐτὸν ἐξῆλθες· μὴ γὰρ	ἀπέῤῥιψας,	ὡς προσετάχθης. Ὅτε ἔζης, σεαυτὸν
[4]	ἐφόδια πρὸς τὴν αἰωνίαν ἀπόλαυσιν,	ἀπέρχῃ	λυπούμενος· ἐὰν δὲ ἀκούσῃς· Δὸς
[1]	τῇ εὐκολίᾳ τῆς σωτηρίας, ἀλλ´	ἀπέρχῃ	ὀδυνώμενος τὴν ψυχὴν καὶ πενθῶν,
[7]	θάνατος διὰ τὸν πλοῦτον; τίνος	ἀπέσχετο	νόσος διὰ τὰ χρήματα; Ἕως
[1]	δὲ παραδεχόμενος. Οὐ γὰρ ἂν	ἀπῆλθεν	ἐπὶ ταῖς τοιαύταις ἀποκρίσεσιν τοῦ
[5]	Ἀγαπήσεις, καὶ ἄλλο τι προσδοὺς,	ἀπηλλάχθαι	πραγμάτων. ~Ἐβουλόμην σε μικρὸν ἀναπνεῦσαι
[2]	Ἵπποι παμπληθεῖς, καὶ οὗτοι γενεαλογούμενοι	ἀπὸ	εὐγενείας πατέρων, ὥσπερ οἱ ἄνθρωποι.
[5]	δυναστείαν ὁρμῆς, ἕως ἂν ὑψωθέντες,	ἀπὸ	μετεώρου τοῦ πτώματος ἑαυτοὺς καταῤῥάξωσιν.
[6]	αἰωνίῳ πυρί. Οὐ νήψεις ποτὲ	ἀπὸ	τῆς μέθης ταύτης; Οὐχ ὑγιανεῖς
[2]	ὡς τίνος στερούμενος; δόξης τῆς	ἀπὸ	τοῦ πλούτου; Ἀλλ´ ἐὰν μὴ
[8]	ζωῇ, ἢ τῶν μετὰ τὴν	ἀποβίωσιν;	Ἀλλ´ ὃν μὲν ἔζης χρόνον,
[1]	οὐ πρὸς τὸ ἀληθινῶς καλὸν	ἀποβλέπουσαν,	ἀλλὰ τὸ τοῖς πολλοῖς ἀρέσκον
[8]	διαθήκαις κυρίους αὐτοὺς τῶν ἐμῶν	ἀποδείξας.	Ὅτε οὐκέτι ἔσῃ ἐν ἀνθρώποις,
[1]	σε κληρονόμον τῆς αἰωνίου ζωῆς	ἀποδείξειν,	οὐ χαίρεις τῇ εὐκολίᾳ τῆς
[1]	ἂν τῆς αἰωνίου κληρονομήσειε ζωῆς,	ἀποδεκτὸν	καὶ τοῦτο. Ἐκεῖνο δὲ λοιπὸν
[7]	εἰς οἰκειότητα προσεγγίζει; Πρώτῃ αὐτῇ	ἀπόδος	τὰ πρεσβεῖα τῆς κληρονομίας, πλουσίας
[8]	οὐδὲ προσβλέπειν ἠνείχου τοὺς πένητας·	ἀποθανόντος	δὲ ποία μὲν πρᾶξις; ποῖος
[9]	ζῶν μὲν, ἀπολαύσω τῶν ἡδονῶν·	ἀποθανὼν	δὲ, πράξω τὰ διατεταγμένα. Ἐρεῖ
[9]	τὸν ὄγκον τοῦ πλούτου μὴ	ἀποθέμενον.	Βαστάζων αὐτὸν ἐξῆλθες· μὴ γὰρ
[3]	δὲ πρὸς τὴν τῶν ὑπαρχόντων	ἀπόθεσιν.	Οἶδα πολλοὺς νηστεύοντας, προσευχομένους, στενάζοντας,
[2]	ἐν χρήσει πλοῦτος, ὁ δὲ	ἀπόθετος·	καὶ ὁ ταῖς χρείαις ὑπηρετούμενος
[6]	τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἐν ᾗ·	Ἀποκαλύπτεται	ὀργὴ ἀπ´ οὐρανοῦ· Μνήσθητι τῆς
[3]	ἐν τῇ πόλει καλῶν ἑαυτὸν	ἀποκλείων.	Τοιοῦτοί εἰσιν οἱ τὰ μὲν
[4]	μυρίας προφάσεις ἀναλωμάτων ἐπινοῶν. ~Τί	ἀποκριθήσῃ	τῷ κριτῇ ὁ τοὺς τοίχους
[1]	ἂν ἀπῆλθεν ἐπὶ ταῖς τοιαύταις	ἀποκρίσεσιν	τοῦ Κυρίου λυπούμενος, εἰ καταφρονητικῶς
[3]	σπάνιοι. Καὶ πῶς βιωσόμεθα πάντα	ἀποκτησάμενοι;	φησίν· τί δὲ τὸ σχῆμα
[3]	ἔσται, πάντων πωλούντων καὶ πάντων	ἀποκτωμένων;	Μὴ ἐρώτα με διάνοιαν δεσποτικῶν
[9]	διαθήκας. Ἐβουλόμην μὲν ζῇν, καὶ	ἀπολαύειν	τῶν ἐμαυτοῦ. Τῷ θανάτῳ χάρις,
[8]	εἶναι λέγεις τοῦ νομοθέτου. Ἀλλ´	ἀπολαύσας	αὐτῶν παρὰ πᾶσάν μου τὴν
[1]	ζωῆς· ἐλέγχῃ δὲ ὅλως τῇ	ἀπολαύσει	τοῦ παρόντος βίου προσδεδεμένος. Τί
[5]	Πότε χρήσῃ τοῖς παροῦσι; πότε	ἀπολαύσεις	αὐτῶν, ἀεὶ τοῖς πόνοις τῆς
[4]	ἔχῃς ἐφόδια πρὸς τὴν αἰωνίαν	ἀπόλαυσιν,	ἀπέρχῃ λυπούμενος· ἐὰν δὲ ἀκούσῃς·
[2]	τε ἀναγκαίας καὶ τῆς πρὸς	ἀπόλαυσιν	καὶ τρυφὴν εὑρημένης· μάγειροι, σιτοποιοὶ,
[3]	ἀληθινὴν ἢ πρὸς τὴν παροῦσαν	ἀπόλαυσιν	καταῤῥέπει. Οἰκονομικὴν τοῦ πλούτου τὴν
[1]	ἢ δῆλον ὅτι τὴν οἰκείαν	ἀπόλαυσιν	προτιμοτέραν τῆς τῶν πολλῶν παραμυθίας
[9]	ἐξαπατᾷς, νῦν μὲν κακῶς εἰς	ἀπόλαυσιν	σαρκὸς τὸν πλοῦτον διατιθέμενος, ἐπαγγελλόμενος
[3]	πλούτου τὴν χρῆσιν, ἀλλ´ οὐκ	ἀπολαυστικὴν	τοὺς σωφρόνως λογιζομένους νομίζειν προσῆκεν·
[9]	πονηρὰ ἡ βουλή· ζῶν μὲν,	ἀπολαύσω	τῶν ἡδονῶν· ἀποθανὼν δὲ, πράξω
[1]	σε παμπληθὲς τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης	ἀπολειπόμενον.	Εἰ γὰρ ὅπερ διεβεβαιώσω ἀληθὲς
[2]	οὐκ ἔχεις· ἐὰν σκορπίσῃς, οὐκ	ἀπολεῖς·	Ἐσκόρπισε γὰρ, ἔδωκε τοῖς πένησιν·
[5]	που ἢ δευτέρου τῶν ὑπερπλουτούντων	ἀπολιμπάνονται.	Ὅταν τοῦτον τὸν πλούσιον καταλάβωσιν,
[6]	τὸ τοῦ Χριστοῦ δικαστήριον; Τί	ἀπολογήσῃ,	ἐπειδάν σε κύκλῳ περιστάντες οἱ
[4]	δύναται εἷς σου δακτύλιος χρεῶν	ἀπολῦσαι;	πόσους οἴκους καταπίπτοντας ἀνορθῶσαι; Μία
[4]	ἐλεηθήσῃ· οὐκ ἤνοιξας τὴν οἰκίαν,	ἀποπεμφθήσῃ	τῆς βασιλείας· οὐκ ἔδωκας τὸν
[4]	ῥιγοῦντα περιβαλεῖν· ἀλλ´ ὑπομένεις ἄπρακτον	ἀποπέμψαι	τὸν πένητα, οὐ φοβούμενος τὸ
[2]	τῷ πλούτῳ; Εἷς ἄρτος ἱκανὸς	ἀποπληρῶσαι	γαστέρα. Τί οὖν λυπῇ; ὡς
[3]	κατὰ γῆς ὠθεῖται, καὶ ἐν	ἀποῤῥήτοις	φυλάσσεται. Ἄδηλον γὰρ τὸ μέλλον,
[1]	Ποῦ δ´ ἂν καὶ ἐδυσχέρανας	ἀποτιθέμενος	τὰ λειπόμενα, πάλαι μελετήσας αὐτὰ
[3]	σωφρόνως λογιζομένους νομίζειν προσῆκεν· καὶ	ἀποτιθεμένους,	χαίρειν ὡς ἀλλοτρίων χωριζομένους, ἀλλ´
[2]	μὲν ἑαυτοῖς, τὸν δὲ παισὶν	ἀποτίθενται.	Εἶτα καὶ διαιροῦσι τὸν αὐτὸν
[7]	ἄνθη· ὧν σὺ τὰ μὲν	ἀποτίθεσαι	κατακρύπτων, καὶ τοὺς διαφανεῖς τῶν
[3]	τῶν οὐρανῶν· Ἀλλ´ ἡ μὲν	ἀπόφασις	οὕτως ἐναργὴς, καὶ ὁ εἰπὼν
[8]	πρὸς τὸ ἑαυτοῦ χρήσιμον διοικούμενος,	ἄπρακτά	σοι ποιῶν τὰ βουλεύματα. Εἶτα
[4]	ὅλον ῥιγοῦντα περιβαλεῖν· ἀλλ´ ὑπομένεις	ἄπρακτον	ἀποπέμψαι τὸν πένητα, οὐ φοβούμενος
[9]	Ὁ ἐκ τοῦ περισσεύματος προσφέρων	ἀπρόσδεκτος.	Σὺ δὲ ἃ μετὰ πᾶσαν
[7]	Λύτρον ψυχῆς. Μὴ γὰρ ἀφορμὴ	ἀπωλείας;	Ἀλλ´ ἀναγκαῖος ὁ πλοῦτος διὰ
[6]	ὄψιν ἀγαγεῖν τὰ φρικτά; Ἐὰν	ἄρα	ἀκούσῃς, ἐὰν ἄρα ἐνδῷς, μνήσθητι
[6]	φρικτά; Ἐὰν ἄρα ἀκούσῃς, ἐὰν	ἄρα	ἐνδῷς, μνήσθητι τῆς ἡμέρας ἐκείνης
[7]	ὅτε ἠξίους γενέσθαι τέκνων πατὴρ,	ἆρα	προσέθηκας τοῦτο· Δός μοι τέκνα,
[2]	καὶ ζῶναι καὶ περιδέῤῥεα, πάντα	ἀργυρᾶ,	πάντα χρυσόπαστα. Τάπητες ἁλουργοὶ, κοσμοῦντες
[4]	παρέχουσιν ἀργυραῖ κλῖναι καὶ τράπεζαι	ἀργυραῖ,	ἐλεφάντιναι στιβάδες καὶ ἐλεφάντινοι δίφροι,
[4]	εἰπέ μοι, χρείαν περισσοτέραν παρέχουσιν	ἀργυραῖ	κλῖναι καὶ τράπεζαι ἀργυραῖ, ἐλεφάντιναι
[1]	σὺ δὲ λυπῇ, χρυσίον, καὶ	ἀργύριον,	καὶ κτήματα διδούς· τουτέστι, λίθους
[7]	ἐστὶν ὁ χρυσὸς, λίθος ὁ	ἄργυρος,	λίθος ὁ μαργαρίτης, λίθος τῶν
[2]	δὲ αὐτοὺς περιφέροντα, χαλκῷ καὶ	ἀργύρῳ	κεκαλυμμένα. Ἵπποι παμπληθεῖς, καὶ οὗτοι
[1]	ἀποβλέπουσαν, ἀλλὰ τὸ τοῖς πολλοῖς	ἀρέσκον	περισκοποῦσαν· τὸ, μαθόντα παρὰ τοῦ
[3]	Τί ὄφελος τούτοις τῆς λοιπῆς	ἀρετῆς;	Οὐ γὰρ παραδέχεται αὐτοὺς ἡ
[2]	οἱ παρεπόμενοι. Τῶν ἄλλων οἰκετῶν	ἀριθμὸς	ἄπειρος πρὸς πᾶσαν αὐτοῖς πολυτέλειαν
[5]	λαμβάνειν. Ὁ ᾅδης οὐκ εἶπεν·	Ἀρκεῖ,	οὐδὲ ὁ πλεονέκτης εἶπέ ποτε·
[5]	οὐδὲ ὁ πλεονέκτης εἶπέ ποτε·	Ἀρκεῖ.	Πότε χρήσῃ τοῖς παροῦσι; πότε
[2]	δύο μέν σοι πηχῶν χιτωνίσκος	ἀρκέσει,	ἑνὸς δὲ ἱματίου περιβολὴ πᾶσαν
[6]	πάντες; Οὐχὶ λίθων ὀλίγων βάρος	ἀρκέσει	πρὸς φυλακὴν τῇ δυστήνῳ σαρκί;
[4]	ἐλεεινὴν ἀφιέντες φωνήν; Σὺ δὲ	ἀρνῇ	τὴν δόσιν, ἀδύνατον εἶναι λέγων
[3]	καὶ βασιλείαν οὐρανῶν ἀντιλαμβάνων, δακρύεις,	ἀρνῇ	τὸν αἰτοῦντα, καὶ ἀνανεύεις τὴν
[6]	ἐξεικονίζουσαι. Διὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν	ἄρνησις	ἐκεῖ, ἀλλ´ ἐμφράσσεται στόμα καὶ
[6]	τῶν γινομένων συντέταται. Ἔχεις γῆς	ἀροσίμης	πλέθρα τόσα καὶ τόσα, γῆς
[5]	Ἐπάγει τὰ ζεύγη τῶν βοῶν,	ἀροτριᾷ,	κατασπείρει, θερίζει τὰ μὴ προσήκοντα.
[7]	ἀκούεις τοῦ Ἐκκλησιαστοῦ λέγοντος· Εἶδον	ἀῤῥωστίαν	δεινὴν, πλοῦτον φυλασσόμενον τῷ παρ´
[1]	μελῶν ἐκ φύσεως ἢ ἐξ	ἀῤῥωστίας	προσόντα σοι διορθώσασθαι, οὐκ ἂν
[4]	τῆς βασιλείας· οὐκ ἔδωκας τὸν	ἄρτον,	οὐ λήψῃ τὴν αἰώνιον ζωήν.
[1]	γυμνὸν, εἰ ἔδωκας πεινῶντι τὸν	ἄρτον	σου, εἰ ἡ θύρα σου
[2]	τροφὴν καταχρήσῃ τῷ πλούτῳ; Εἷς	ἄρτος	ἱκανὸς ἀποπληρῶσαι γαστέρα. Τί οὖν
[5]	ἡ νὺξ οὐχ ὑπερβαίνει ὁροθεσίας	ἀρχαίας.	Ὁ δὲ πλεονέκτης οὐκ αἰδεῖται
[5]	ποταμοὶ, ἐκ μικρᾶς τῆς πρώτης	ἀρχῆς	ὁρμηθέντες, εἶτα ταῖς κατ´ ὀλίγον
[4]	πονηραὶ τῶν γυναικῶν διαθέσεις τὰς	ἀσθενεῖς	ψυχὰς τῶν συνοικούντων καταβαπτίζουσι. Πρὸς
[1]	τρόπων, καὶ τὸ πρὸς ἑαυτὸν	ἀσύμφωνον	ἀπελέγχει. Διδάσκαλον λέγεις, καὶ τὰ
[6]	ἀξιώματος· ἔρημος φίλων, ἔρημος βοηθῶν,	ἀσυνηγόρητος,	ἀναπολόγητος, κατῃσχυμμένος παραληφθήσῃ, σκυθρωπὸς, κατηφὴς,
[4]	τοὺς ἵππους κοσμῶν, τὸν ἀδελφὸν	ἀσχημονοῦντα	περιορᾷς; ὁ κατασήπων τὸν σῖτον,
[8]	τοὺς πατέρας ἃ εἴρηται· οἱ	ἄτεκνοι	τίνα ἡμῖν εὐπρόσωπον αἰτίαν τῆς
[7]	τῶν βαρυτίμων ἐναβρυνόμενος αὐτῶν τῇ	αὐγῇ.	Εἰπὲ, τί ὄφελός σοι λίθοις
[5]	ὀλίγον προσθήκαις ἀνυπόστατον λαβόντες τὴν	αὔξησιν,	τῷ βιαίῳ τῆς φορᾶς τὸ
[5]	καταδουλοῦνται, καὶ γίνεται αὐτοῖς δυνάμεως	αὔξησις	ἡ περιουσία τῆς πονηρίας. Οἱ
[2]	ἔτι ταῖς προσόδοις τὸν πλοῦτον	αὔξουσα·	λουτρὰ ἐν πόλει· λουτρὰ κατ´
[4]	διὰ πάσης ἀπειροκαλίας τὴν νόσον	αὔξουσα.	Οὐ γὰρ ἐκ παρέργου ἡ
[6]	ἐμφράσσεται στόμα καὶ τὸ ἀναίσχυντον.	Αὐτὰ	γὰρ ἑκάστου καταμαρτυρεῖ τὰ πράγματα,
[1]	ἀποτιθέμενος τὰ λειπόμενα, πάλαι μελετήσας	αὐτὰ	διανέμειν τοῖς ἐνδεέσιν; Εἶτα, ἐν
[4]	τῶν λίθων, ὁ μέν τις	αὐταῖς	προμετωπίδιος γίνεται κόσμος, ὁ δὲ
[4]	ἐπιῤῥέῃ· ὅταν σπουδάζηται μὲν παρ´	αὐταῖς	τὸ βαρβαρικὸν μύρον, ὡς τὸ
[4]	μόνον ἐὰν χρυσὸς ὁ δεσμῶν	αὐτὰς	ᾖ. Πότε οὖν ψυχῆς ἐπιμελήσεται
[7]	μᾶλλον εἰς οἰκειότητα προσεγγίζει; Πρώτῃ	αὐτῇ	ἀπόδος τὰ πρεσβεῖα τῆς κληρονομίας,
[7]	τὰ πρεσβεῖα τῆς κληρονομίας, πλουσίας	αὐτῇ	παράσχου τὰς ἀφορμὰς τῆς ζωῆς·
[1]	πόθεν σοι ἡ τῶν χρημάτων	αὕτη	περιουσία; Δαπανητικὸν γὰρ πλούτου ἡ
[7]	τοὺς παῖδας. Εὐπρόσωπος ἀφορμὴ πλεονεξίας	αὕτη·	τοὺς γὰρ παῖδας προβάλλεσθε, τὴν
[1]	ὑπάρχων, καὶ ψευδῶς σεαυτῷ προσμαρτυρήσας	αὐτὴν,	ὅτι ἠγάπησας τὸν πλησίον σου
[4]	ἀπειροκάλου καὶ ὀψιπλούτου, καὶ ἴδω	αὐτὴν	παντοίοις γεγανωμένην ἄνθεσιν, οἶδα ὅτι
[4]	καὶ μικροὶ καὶ μείζους τὴν	αὐτὴν	χρείαν πληροῦσιν. Ὅταν παρέλθω εἰς
[4]	τῷ ἀνδρὶ ἐκ τῶν συνεχῶν	αὐτῆς	ἐπιταγμάτων. Οὐδεὶς ἐξαρκεῖ πλοῦτος ταῖς
[5]	Ἡ θάλασσα οἶδεν τὰ ὅρια	αὐτῆς·	ἡ νὺξ οὐχ ὑπερβαίνει ὁροθεσίας
[3]	πόλεώς τινος συντόνως τὴν μέχρις	αὐτῆς	ὁδὸν διανύσας, εἶτα αὐτοῦ που
[2]	τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. Ἀλλ´	αὐτὸ	τὸ ἔχειν τὸν πλοῦτον ἀγαπητόν
[5]	πρότερον παύεται, πρὶν ἂν ἐπαγάγῃ	αὐτοῖς	ἀνάγκην μεταναστάσεως. Τί τὸν Ναβουθὲ
[5]	τοὺς λειπομένους καταδουλοῦνται, καὶ γίνεται	αὐτοῖς	δυνάμεως αὔξησις ἡ περιουσία τῆς
[5]	λυπεῖ τὰ ἐνδέοντα ἅπερ ἂν	αὐτοῖς	ἐλλείπειν ὑπόθωνται· ὥστε ἀεὶ τὴν
[2]	ὡς ἀναγκαῖα σπουδάζεσθαι, μηδὲν δὲ	αὐτοῖς	ἐξαρκεῖν πρὸς τὴν τῶν ἀναλωμάτων
[5]	τὴν νόσον τρέφοντες, καὶ περιτρέπεται	αὐτοῖς	ἡ σπουδὴ πρὸς τὸ ἐναντίον.
[5]	Οἱ γὰρ προπεπονθότες κακῶς, ἠναγκασμένην	αὐτοῖς	παρεχόμενοι τὴν βοήθειαν, τὰς καθ´
[2]	οἰκετῶν ἀριθμὸς ἄπειρος πρὸς πᾶσαν	αὐτοῖς	πολυτέλειαν ἐξαρκῶν· ἐπίτροποι, ταμίαι, γεωργοὶ,
[5]	ὑπόθωνται· ὥστε ἀεὶ τὴν ψυχὴν	αὐτοῖς	ταῖς μερίμναις ἐκτήκεσθαι, πρὸς τὸ
[2]	ἀποτίθενται. Εἶτα καὶ διαιροῦσι τὸν	αὐτὸν	εἰς ἀφορμὰς δαπάνης ποικίλης. Οἷαι
[3]	ἐπινοίαις ἐκδαπανῆσαι τὸν πλοῦτον, τότε	αὐτὸν	εἰς τὴν γῆν ἀπεκρύψω. Μανία
[3]	ὅτε δὲ φανερὸς ἐγένετο, πάλιν	αὐτὸν	ἐν τῇ γῇ ἀφανίζειν. Εἶτα,
[9]	τοῦ πλούτου μὴ ἀποθέμενον. Βαστάζων	αὐτὸν	ἐξῆλθες· μὴ γὰρ ἀπέῤῥιψας, ὡς
[9]	κόσμον τὸν πλοῦτον ποίησαι· ἔχε	αὐτὸν	μετὰ σεαυτοῦ. Πείσθητι καλῷ συμβούλῳ,
[7]	καὶ πάλιν, ὅτι· Ἀφίω ἐγὼ	αὐτὸν	τῷ ἀνθρώπῳ τῷ μετ´ ἐμέ.
[1]	πρῶτον μὲν, ὅτι οὐχ ὁ	αὐτός	ἐστι τῷ παρὰ τῷ Λουκᾷ
[7]	εὑρεθῇς διπλᾶ τιμωρούμενος, ὧν τε	αὐτὸς	ἠδίκησας, καὶ ὧν ἕτερον ἐφωδίασας.
[8]	ῥυθμίζει σου τὸν βίον, ἀλλ´	αὐτὸς	σὺ νομοθετεῖς σεαυτῷ. Βλέπε δὲ
[0]	~ΤΟΥ	ΑΥΤΟΥ	ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΤΟΥΝΤΑΣ. ~Εἴρηται
[7]	δεινὴν, πλοῦτον φυλασσόμενον τῷ παρ´	αὐτοῦ	εἰς κακίαν αὐτῷ; καὶ πάλιν,
[2]	ἔδωκε τοῖς πένησιν· ἡ δικαιοσύνη	αὐτοῦ	μένει εἰς τὸν αἰῶνα· Ἀλλ´
[2]	ἀγαπητόν ἐστι, κἂν μηδὲν ἀπ´	αὐτοῦ	περιγίνεται ὄφελος. Ὅτι μὲν οὖν
[3]	μέχρις αὐτῆς ὁδὸν διανύσας, εἶτα	αὐτοῦ	που περὶ τὰ πρὸ τῶν
[7]	ἄλλου τὴν ζωὴν ἐδέξατο, παρ´	αὐτοῦ	τὰς ἀφορμὰς ἀναμένει τοῦ βίου.
[1]	τοῦτο. Ἐκεῖνο δὲ λοιπὸν ἐλέγχει	αὐτοῦ	τὴν ὅλην προαίρεσιν, οὐ πρὸς
[1]	τὰς πεύσεις. Διόπερ οἱονεὶ μικτὸν	αὐτοῦ	τὸ ἦθος ἡμῖν ἀνεφαίνετο· πῆ
[3]	λοιπῆς ἀρετῆς; Οὐ γὰρ παραδέχεται	αὐτοὺς	ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν· διότι·
[2]	οἱ ἄνθρωποι. Οἱ μὲν τρυφῶντας	αὐτοὺς	κατὰ τὴν πόλιν περιφέρουσιν· ἄλλοι
[2]	τὰ μὲν σκευαγωγοῦντα, τὰ δὲ	αὐτοὺς	περιφέροντα, χαλκῷ καὶ ἀργύρῳ κεκαλυμμένα.
[5]	τὸ ἐναντίον. Οὐ γὰρ εὐφραίνει	αὐτοὺς	τὰ παρόντα τοσαῦτα ὄντα, ὅσον
[8]	πένητας, γράμμασι καὶ διαθήκαις κυρίους	αὐτοὺς	τῶν ἐμῶν ἀποδείξας. Ὅτε οὐκέτι
[7]	τῷ παρ´ αὐτοῦ εἰς κακίαν	αὐτῷ;	καὶ πάλιν, ὅτι· Ἀφίω ἐγὼ
[3]	νεανίσκου, ἢ καὶ τῶν παραπλησίων	αὐτῷ,	παρόμοιον εἶναι, ὥσπερ ἂν εἴ
[1]	τοῦ Κυρίου λυπούμενος, εἰ καταφρονητικῶς	αὐτῷ	προσῆγε τὰς πεύσεις. Διόπερ οἱονεὶ
[1]	πρίηται, τοσούτῳ χαίρει, ὡς λαμπροῦ	αὐτῷ	τοῦ συναλλάγματος γενομένου· σὺ δὲ
[9]	τῆς αἰωνίου ζωῆς τῆς ἐν	αὐτῷ	τῷ Χριστῷ· ᾧ ἡ δόξα
[5]	χρήσῃ τοῖς παροῦσι; πότε ἀπολαύσεις	αὐτῶν,	ἀεὶ τοῖς πόνοις τῆς κτήσεως
[2]	ἀφορμὰς δαπάνης ποικίλης. Οἷαι γὰρ	αὐτῶν	αἱ διατάξεις, ἄκουσον. Ἔστω, φησὶν,
[3]	τί μὴ, πωλήσαντες, τὸ ἀπ´	αὐτῶν	κέρδος ἀπενεγκώμεθα; Σὺ δὲ, χρυσὸν
[1]	τοῦ σώματος, καὶ λυπεῖ σε	αὐτῶν	ὁ χωρισμὸς ὡς ἀκρωτηριασμὸς τῶν
[8]	λέγεις τοῦ νομοθέτου. Ἀλλ´ ἀπολαύσας	αὐτῶν	παρὰ πᾶσάν μου τὴν ζωὴν,
[7]	δὲ περιφέρεις, τῶν βαρυτίμων ἐναβρυνόμενος	αὐτῶν	τῇ αὐγῇ. Εἰπὲ, τί ὄφελός
[4]	μυρίοι τινὲς κόλακες, ταῖς ἐπιθυμίαις	αὐτῶν	ὑποτρέχοντες, συνάγουσι τοὺς ἀνθοβαφεῖς, τοὺς
[3]	πάλιν αὐτὸν ἐν τῇ γῇ	ἀφανίζειν.	Εἶτα, οἶμαι, συμβαίνει σοι κατορύσσοντι
[5]	ἀγρὸν ἐγγίζοντες, ἵνα τοῦ πλησίον	ἀφέλωνταί	τι· Σὺ δὲ τί ποιεῖς;
[6]	καταμαρτυρεῖ τὰ πράγματα, οὐ φωνὴν	ἀφιέντα,	ἀλλὰ τοιαῦτα φαινόμενα οἷα ὑφ´
[4]	ἐφεστᾶσι τῇ θύρᾳ, πᾶσαν ἐλεεινὴν	ἀφιέντες	φωνήν; Σὺ δὲ ἀρνῇ τὴν
[7]	κακίαν αὐτῷ; καὶ πάλιν, ὅτι·	Ἀφίω	ἐγὼ αὐτὸν τῷ ἀνθρώπῳ τῷ
[7]	ζωὴν ἐδέξατο, παρ´ αὐτοῦ τὰς	ἀφορμὰς	ἀναμένει τοῦ βίου. Μὴ τοῖς
[2]	καὶ διαιροῦσι τὸν αὐτὸν εἰς	ἀφορμὰς	δαπάνης ποικίλης. Οἷαι γὰρ αὐτῶν
[7]	κληρονομίας, πλουσίας αὐτῇ παράσχου τὰς	ἀφορμὰς	τῆς ζωῆς· καὶ τότε τοῖς
[2]	διαβόλῳ, μυρίας τοῖς πλουσίοις δαπάνης	ἀφορμὰς	ὑποβάλλουσα, ὥστε τὰ περιττὰ καὶ
[7]	χρήματα; Λύτρον ψυχῆς. Μὴ γὰρ	ἀφορμὴ	ἀπωλείας; Ἀλλ´ ἀναγκαῖος ὁ πλοῦτος
[7]	πλοῦτος διὰ τοὺς παῖδας. Εὐπρόσωπος	ἀφορμὴ	πλεονεξίας αὕτη· τοὺς γὰρ παῖδας
[5]	ὄρεξιν. Ὥσπερ γὰρ τοῖς μεθύουσιν	ἀφορμὴ	τοῦ πίνειν ἡ προσθήκη τοῦ
[9]	οἰκέται τῷ τελευταίῳ κόσμῳ, ἀλλ´	ἀφοσιώσονται	τὴν ταφὴν, τοῖς κληρονόμοις λοιπὸν
[7]	οἶδεν εἰ σοφὸς ἔσται ἢ	ἄφρων;	Ὅρα δὴ οὖν μὴ, μετὰ
[5]	Ἰεζραηλίτην ἀπέκτεινεν; Οὐχ ἡ τοῦ	Ἀχαὰβ	ἐπιθυμία τοῦ ἀμπελῶνος; Πονηρὸς ἐν
[7]	ἕκαστος· χρυσόλιθον, καὶ βηρύλλιον, καὶ	ἀχάτης,	καὶ ὑάκινθος, καὶ ἀμέθυσος, καὶ
[2]	δημιουργοί. Ἀγέλαι καμήλων, τῶν μὲν	ἀχθοφόρων,	τῶν δὲ νομάδων, ἵππων ἀγέλαι,
[3]	κινήσεως τόν τε προϋπάρξαντα πόνον	ἀχρειῶν,	καὶ τῆς ἱστορίας τῶν ἐν
[1]	καὶ πενθῶν, καὶ ποιεῖς σεαυτῷ	ἄχρηστα	πάντα ὅσα σοι προπεπόνηται. Εἰ
[2]	ὑποβάλλουσα, ὥστε τὰ περιττὰ καὶ	ἄχρηστα	ὡς ἀναγκαῖα σπουδάζεσθαι, μηδὲν δὲ
[2]	οὖν ἀνόνητός ἐστιν ἡ τῶν	ἀχρήστων	σπουδὴ, παντὶ γνώριμον. Πλὴν ἀλλὰ
[3]	οὕτως ἐναργὴς, καὶ ὁ εἰπὼν	ἀψευδής·	οἱ δὲ πειθόμενοι σπάνιοι. Καὶ
[4]	τιμιώτερον κέκτηται, ἀλλὰ τὰ μὲν	ἄψυχα	καλλωπίζει, τὴν δὲ ψυχὴν ἀκόσμητον