Chapitre |
[8] |
καὶ
διακαές.
Ὥσπερ
γὰρ
αἱ
|
χαράδραι, |
ἕως
μὲν
ἂν
αὐταῖς
ἐπιῤῥέωσιν |
[1] |
διαμαρτυρόμενοι
(ὑμῖν
τὸ
Εὐαγγέλιον
τῆς
|
χάριτος |
τοῦ
Θεοῦ
οὐκ
ἐπαυσάμεθα,
οὐδὲν |
[8] |
γὰρ
ἐκ
τῆς
κραιπάλης,
νυστάζουσι,
|
χασμῶνται, |
ἀχλὺν
βλέπουσι,
ναυτιῶσι.
Διὰ
τοῦτο |
[5] |
τῷ
οἴνῳ.
Διόπερ
ὡς
τὰ
|
χειμαζόμενα |
πλοῖα,
ἐπειδὰν
ὑπέραντλα
γένηται,
ἀναγκαίως |
[5] |
τρυφῆς,
ἐλεεινότεροι
τῶν
ἐν
πελάγει
|
χειμαζομένων, |
οὓς
ἄλλα
ἐξ
ἄλλων
διαδεχόμενα |
[8] |
μὲν
ἂν
αὐταῖς
ἐπιῤῥέωσιν
οἱ
|
χείμαῤῥοι, |
πλήρεις
εἶναι
δοκοῦσι,
παρελθούσης
δὲ |
[6] |
δὲ
ἡ
νὺξ
καὶ
ἡ
|
χειμέριος, |
πρός
γε
τὸν
τοῦ
πότου |
[5] |
ἐπισπῶνται
τὸν
ἐκ
τῆς
μέθης
|
χειμῶνα. |
~Ὁ
δαιμονῶν
ἐλεεινός·
ὁ
δὲ |
[9] |
μεθύουσιν,
οἱ
ὑπηρέται
καταγελῶσιν.
Ἡ
|
χεὶρ |
ἀπείρηκε,
τὸ
στόμα
οὐχ
ὑποδέχεται, |
[10] |
τὸ
συμπόσιον.
Ἐκβάλλεις
τοὺς
νεανίσκους
|
χειραγωγουμένους, |
ὡς
τραυματίας
ἀπὸ
πολέμου·
ἐνέκρωσας |
[13] |
ἑαυτοὺς
ἐξοπλίσαντες,
εἰς
ἱερωσύνην
τὰς
|
χεῖρας |
ἑαυτῶν
(ἐτελείωσαν.
Καὶ
ὑμῖν
τοίνυν |
[7] |
μὲν
οἱ
πόδες,
δεσμοῦνται
δὲ
|
χεῖρες |
ἐκ
τῶν
ἐπιπεμπομένων
αὐτοῖς
παρὰ |
[10] |
ὦτα
ἔχουσι,
καὶ
οὐκ
ἀκούουσι·
|
χεῖρες |
παραλέλυνται,
οἱ
πόδες
ἀπενεκρώθησαν.
Τίς |
[4] |
καὶ
ἡ
τῶν
αἰσθήσεων
παρατροπὴ
|
χείρονα |
παντὸς
κτήνους
ἀποδείκνυσι
τὸν
μεθύοντα. |
[12] |
ἐμβλέπειν.
καὶ
τὰ
ἔργα
τῶν
|
χειρῶν |
αὐτοῦ
κατανοεῖν.
Ὁ
γὰρ
οἶνος |
[9] |
ἐμβλέπουσι,
καὶ
τὰ
ἔργα
τῶν
|
χειρῶν
|
αὐτοῦ
οὐ
κατανοοῦσι.
Σίκερα
πᾶν |
[13] |
κλινέσθω·
ἀντὶ
τοῦ
κρότου
τῶν
|
χειρῶν |
τὸ
στῆθος
τυπτέσθω·
ἀντὶ
τοῦ |
[2] |
σοβοῦσαι
τὰς
κόμας,
σύρουσαι
τοὺς
|
χιτῶνας, |
καὶ
τοῖς
ποσὶν
ἅμα
παίζουσαι, |
[6] |
τὸ
ἀκραιφνέστατον
ᾖ,
κἂν
αὐτὴ
|
χιὼν, |
κατασβέσαι
τὴν
ἔνδον
ἐν
αὐτοῖς |
[6] |
ὁ
οἶνος,
κἂν
ἄκρατος
ᾖ·
|
χλιαρὰ |
δὲ
τοῦ
νεαροῦ
ἡ
ἀντίληψις, |
[12] |
πόδας,
καὶ
ἐξάλλῃ
ἐμμανῶς,
καὶ
|
χορεύεις |
ἀχόρευτα,
δέον
τὰ
γόνατα
(κάμπτειν |
[12] |
ὁμοῦ
καὶ
γυναῖκες,
κοινοὺς
συστησάμενοι
|
χοροὺς, |
δαίμονι
οἰνηρῷ
τὰς
ψυχὰς
παραδόντες, |
[2] |
τοῖς
πρὸ
τῆς
πόλεως
μαρτυρίοις
|
χοροὺς |
συστησάμεναι,
ἐργαστήριον
τῆς
οἰκείας
αὐτῶν |
[6] |
χρείαν
παραμυθεῖται,
ἀλλ´
ἑτέρου
πότου
|
χρείαν |
ἀπαραίτητον
ἐμποιεῖ,
ἐκκαίων
τοὺς
μεθύοντας, |
[6] |
πλεῖον
προάγει.
Οὐ
γὰρ
τὴν
|
χρείαν |
παραμυθεῖται,
ἀλλ´
ἑτέρου
πότου
χρείαν |
[3] |
οὖν
διαλεχθῶμεν;
εἴπερ
ὁ
μὲν
|
χρῄζων |
τῆς
παραινέσεως
οὐκ
ἀκούει
τῶν |
[4] |
μέθῃ,
καὶ
πόλεις
οἰκοδομοῦσι,
καὶ
|
χρήματα |
διανέμουσι.
Τοιούτων
φαντασιῶν
καὶ
ἀπάτης |
[3] |
ἡμισείας
ἔχει
ὁ
λόγος
τὸ
|
χρήσιμον· |
φυλακὴν
ὑποδεικνὺς
τοῖς
ἀπαθέσιν,
οὐκ |
[3] |
καθαρεύων
τοῦ
πάθους.
Τί
οὖν
|
χρήσομαι |
τοῖς
παροῦσιν,
εἰ
καὶ
ὁ |
[10] |
βίαν
μὴ
ὑπομένον.
~Ἐλεεινὸν
θέαμα
|
Χριστιανῶν |
ὀφθαλμοῖς
ἀνὴρ
ἀκμάζων
καθ´
ἡλικίαν, |
[2] |
δὲ
πρὸς
τὴν
ἀπάντησιν
τοῦ
|
Χριστοῦ |
κατὰ
τὴν
μεγάλην
ἡμέραν
τῆς |
[2] |
τὸν
ζυγὸν
τῆς
δουλείας
τοῦ
|
Χριστοῦ, |
ῥίψασαι
ἀπὸ
τῶν
κεφαλῶν
τὰ |
[13] |
Θεοῦ
καὶ
Σωτῆρος
ἡμῶν
Ἰησοῦ
|
Χριστοῦ, |
ᾧ
ἡ
δόξα
καὶ
τὸ |
[6] |
πρός
γε
τὸν
τοῦ
πότου
|
χρόνον. |
Τέλος
δὲ
οὐκ
ἔστι
τοῦ |
[5] |
οὖν
ἐκ
τοῦ
λοιμοῦ
βλάβαι
|
χρόνῳ |
ἐγγίνονται
τοῖς
ἀνθρώποις,
κατὰ
μικρὸν
|
[1] |
ἃς
ἔν
τε
τῷ
προλαβόντι
|
χρόνῳ |
παρακαλοῦντες
ὑμᾶς
οὐ
διελίπομεν,
καὶ |