Chapitre |
[4] |
τῇ
δωρεᾷ
τοῦ
λόγου,
ἣν
|
λαβὼν |
παρὰ
τοῦ
κτίσαντός
σε,
ἄρχων |
[5] |
(ὑπερβολῇ
τῶν
ἡδονῶν
ἐξοιστρουσῶν
ἐπὶ
|
λαγνείας
|
ἐκτετηκότες
καὶ
διαῤῥέοντες,
ἀλλὰ
καὶ |
[11] |
βόες,
τοσοῦτον
ὑφέλκειν
ἐπειγόμενοι
τοῖς
|
λαιμοῖς, |
ὅσον
αὐτοῖς
ἄνωθεν
ὁ
ψυκτὴρ |
[2] |
ἐν
τοῖς
οἵκοις,
καὶ
ἔννοιαν
|
λαμβάνειν |
τῆς
ἡμέρας
ἐκείνης,
καθ´
ἣν |
[6] |
ἀπομαραίνουσιν.
Ὡς
γὰρ
τὸ
ἄγαν
|
λαμπρὸν
|
ἀμαυροῖ
τὰς
ὄψεις,
καὶ
ὥσπερ |
[1] |
τοῦ
Ἱερεμίου,
ὃς,
πρὸς
ἀπειθῆ
|
λαὸν |
φθέγγεσθαι
μὴ
βουλόμενος,
ἔπαθεν
ἐκεῖνα |
[13] |
τῆς
κακίας.
Ὅτε
ἐκάθισεν
ὁ
|
λαὸς |
φαγεῖν
καὶ
πιεῖν,
καὶ
ἀνέστησαν |
[7] |
τοῖς
σπονδύλοις
ἐνολισθαίνουσα.
Λέσχην
δὲ
|
λέγει |
τὴν
ἄμετρον
ἐν
τοῖς
συμποσίοις |
[3] |
λογισμὸν
κατασβέννυσι.
Διόπερ
ὤκνουν
τι
|
λέγειν |
κατὰ
μέθης,
οὐχ
ὡς
περὶ |
[4] |
περιάγει
διάθεσιν.
Καὶ
τί
δεῖ
|
λέγειν |
τῶν
λοιπῶν
παθῶν
τὸν
ὄχλον; |
[3] |
τῆς
παραινέσεως
οὐκ
ἀκούει
τῶν
|
λεγομένων· |
ὁ
δὲ
σωφρονῶν
καὶ
νήφων |
[6] |
παντελῶς
περιάγονται·
οὕτω
καὶ
οὗτοι
|
λελήθασιν |
ἑαυτοὺς
ὑπὸ
τῆς
ἄγαν
φιληδονίας |
[5] |
βρυῶδες
καὶ
τοῦ
ζωτικοῦ
τόνου
|
λελυμένον |
τὸ
σῶμα
φέροντες.
Τούτων
πελιδνοὶ |
[7] |
τίνι
κρίσεις;
τίνι
ἀηδίαι
καὶ
|
λέσχαι; |
τίνι
συντρίμματα
διακενῆς;
τίνος
πελιδνοὶ |
[7] |
ἄλλα
καταπίπτει,
τοῖς
σπονδύλοις
ἐνολισθαίνουσα.
|
Λέσχην |
δὲ
λέγει
τὴν
ἄμετρον
ἐν |
[13] |
αὐτῶν
εἰδωλολατρεία
ἦν·
τότε
οἱ
|
Λευῗ |
ται,
κατὰ
τῶν
ἀδελφῶν
ἑαυτοὺς |
[7] |
τοῦ
οἴνου
ταραχὴν
ἐγγινομένην
τοῖς
|
λογισμοῖς. |
Καὶ
(ἀηδίαι
διὰ
τὰς
πικρὰς |
[12] |
τοῦ
ἐχθροῦ.
Τὸν
μὲν
γὰρ
|
λογισμὸν |
καὶ
τὸν
νοῦν
ὁ
οἶνος |
[3] |
ἐστι
πυρὶ,
οὕτως
ἀμετρία
οἴνου
|
λογισμὸν |
κατασβέννυσι.
Διόπερ
ὤκνουν
τι
λέγειν |
[10] |
τοῖς
ἐχθροῖς
ὅσα
βούλονται.
Μέθη,
|
λογισμῶν
|
ὄλεθρος,
ἰσχύος
διαφθορὰ,
γῆρας
ἄωρον, |
[1] |
~(Κινεῖ
μέν
με
πρὸς
τὸν
|
λόγον |
τὰ
ἑσπερινὰ
θεάματα·
κατέχει
δέ |
[3] |
τοῖς
παροῦσιν,
εἰ
καὶ
ὁ
|
λόγος |
ἄχρηστος,
καὶ
ἡ
σιωπὴ
ἄπορος; |
[9] |
ἀλλήλοις,
ἀμύνονται
δὲ
ἑαυτούς.
Ποῖος
|
λόγος |
ἐφικέσθαι
τῆς
αἰσχρότητος
τῶν
γινομένων |
[3] |
ὑμῖν
ἐξ
ἡμισείας
ἔχει
ὁ
|
λόγος |
τὸ
χρήσιμον·
φυλακὴν
ὑποδεικνὺς
τοῖς |
[3] |
οὐ
δεῖται
τῆς
ἐκ
τοῦ
|
λόγου |
βοηθείας,
καθαρεύων
τοῦ
πάθους.
Τί
|
[3] |
ὡς
οὐδὲν
ὄφελος
παρεχομένου
τοῦ
|
λόγου. |
Εἰ
γὰρ
ὁ
μεθύων
παραφρονεῖ |
[4] |
ἄνθρωπε;
Οὐ
τῇ
δωρεᾷ
τοῦ
|
λόγου, |
ἣν
λαβὼν
παρὰ
τοῦ
κτίσαντός |
[1] |
Ποία
οὖν
προθυμία
τοῦ
νῦν
|
λόγου; |
Ὥστε
κἂν
ἐσιώπησα,
εὖ
ἴστε, |
[5] |
ἄῤῥεν
ἐπιζητοῦσιν.
~Οὐδὲ
ἐπεξελθεῖν
τῷ
|
λόγῳ |
ῥᾴδιον
πᾶσι
τοῖς
ἐκ
τῆς
|
[3] |
Μήποτε
οὖν,
ὡς
ἐπὶ
τῶν
|
λοιμικῶν |
νοσημάτων
οἱ
τῶν
σωμάτων
θεραπευταὶ |
[5] |
Αἱ
μὲν
οὖν
ἐκ
τοῦ
|
λοιμοῦ |
βλάβαι
χρόνῳ
ἐγγίνονται
τοῖς
ἀνθρώποις, |
[9] |
οἶνος;
μέχρι
τίνος
μέθη;
Κινδυνεύεις
|
λοιπὸν |
βόρβορος
εἶναι
ἀντὶ
ἀνθρώπου,
οὕτως |
[4] |
Καὶ
τί
δεῖ
λέγειν
τῶν
|
λοιπῶν |
παθῶν
τὸν
ὄχλον;
τὰς
δυσκολίας |
[8] |
τοῦ
οἴνου,
καὶ
τῶν
νεύρων
|
λυομένων
|
τῆς
συντονίας,
ὁ
κλόνος
τῷ |
[13] |
γένηται,
ὁ
κατανενυγμένος
τῇ
περισσοτέρᾳ
|
λύπῃ |
καταποθῇ.
Ἴαμα
γὰρ,
φησὶ,
καταπαύσει |
[13] |
καταφρονοῦντας
τῆς
ὑμετέρας
ἐπ´
αὐτοῖς
|
λύπης, |
Ἐξέλθετε
ἐκ
μέσου
αὐτῶν,
καὶ |
[13] |
ἐξαγοραζέτω
σε
ἀπὸ
τῆς
ἁμαρτίας.
|
Λύτρον |
γὰρ
ἀνδρὸς
ὁ
ἴδιος
αὐτοῦ |